27 Νοε 2012

ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ: Χαρακτήρισαν παράνομη την πινακίδα του ΚΚΕ στο ιστορικό κτίριο της ΚΟ Πειραιά


ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ: Χαρακτήρισαν παράνομη την πινακίδα του ΚΚΕ στο ιστορικό κτίριο της ΚΟ Πειραιά
 Πριν από λίγο στο δημοτικό συμβούλιο του Πειραιά, η δημοτική αρχή της ΝΔ και η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ έβγαλαν παράνομη την πινακίδα που υπάρχει στο ιστορικό κτίριο του ΚΚΕ στο κέντρο του Πειραιά στην πλατεία Κοραή!!!
 Μάλιστα, ο εκλεγμένος του ΣΥΡΙΖΑ, Καρδαράς, υποστήριξε ότι η πινακίδα του ΚΚΕ χαλάει την αισθητική της πλατείας...
 Πριν από κάποιο χρονικό διάστημα οι υπηρεσίες του δήμου είχαν κρίνει ως αυθαίρετη την πινακίδα στα γραφεία του Κόμματος. Και είχαν διαμηνύσει ότι πρέπει να κατέβει. Είναι αυτονόητο ότι κάτι τέτοιο δεν έγινε και δεν θα γίνει.
 Σήμερα, Τρίτη, το δημοτικό συμβούλιο εξέταζε την ένσταση που είχε κάνει η Νομαρχιακή Οργάνωση Πειραιά του ΚΚΕ για την υπόθεση.
 Εκεί λοιπόν οι κύριοι της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ στο δημοτικό συμβούλιο, αποφάσισαν ότι αν δεν κατέβει η πινακίδα θα επιβληθεί πρόστιμο για αυθαίρετη κατασκευή και πρόστιμο για τη διατήρηση της αυθαίρετης κατασκευής.
 Οι εκλεγμένοι του ΚΚΕ τόνισαν ότι δεν πρόκειται να κατέβει η πινακίδα του ΚΚΕ που κοσμεί την πόλη. Και πως όσα πρόστιμα και να επιβάλουν θα καταργηθούν στην πράξη.

ΙΣΠΑΝΙΑ: Στις μεγάλες ουρές των συσσιτίων!


ΙΣΠΑΝΙΑ: Στις μεγάλες ουρές των συσσιτίων! 
Eθελοντής σερβίρει πρωινό στο Caliu, στη Βαρκελώνη. Περισσότεροι από 100 ανθρωποι παιρνουν εκει φαγητο κάθε μέρα. (Φωτο Αrbetaren)









Το ήδη υψηλό ρεκόρ ανεργίας στην Ισπανία συνεχίζει να αυξάνεται, ενώ όλο και περισσότεροι διώχθηκαν από τα σπίτια τους επειδή δεν μπορούν πλέον να πληρώσουν το ενοίκιο, ή την υποθήκη τους. Η οικονομική κρίση είναι ιδιαίτερα εμφανής στα συσσιτια της χώρας.

Το μαγειρειο της φιλανθρωπικης οργανωσης Emaus, στη πολη Torremolinos, στις παρυφές της Μάλαγα, σήμερα το πρωί, όπως και κάθε άλλη μέρα εχει τη ίδια δουλειά. Εδώ, βρισκεται ο Pepi, η Adriana και ο Diego και προετοιμαζουν φαγητο για πάνω από 100 άτομα, που κάθε μέρα έρχονται εδώ, επειδη δεν μπορούν πλέον να αντέξουν οικονομικά να αγορασουν τροφιμα απο μονοι τους.

- Η μαμά μου είναι άνεργη και έχει τρία παιδιά, λέει η 18χρονη Dariana, που επισκέπτονται το μαγειρειο για να πάρει ρύζι, σαλάτα, ψωμί και φρούτα για τη μητέρα της και τα αδέλφια της.

Στις 12:30 κάθε μέρα οι άνθρωποι αρχίζουν να κάνουν ουρά έξω από το χώρο περιμενοντας να πάρουν ένα γεύμα για να γυρίσουν στο σπιτι τους. Μια ώρα αργότερα συγκεντρώνονται περίπου 30 άνθρωποι στην τραπεζαρία της κουζίνας για να φανε μαζί.

- Ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα ημουν αναγκασμενη να ερθω εδώ για να ζητήσω φαγητο, λέει η Jessica που επισκέπτεται το μαγειρειο με την μολις δύο χρονών κόρη της. Τόσο η Jessica οσο και ο σύζυγός της έχουν χάσει τις δουλειές τους και δεν έχουν κανένα εισόδημα.

Η ανεργία είναι πάνω από 25% στην Ισπανία και πάνω από το 1/5 του πληθυσμού της χώρας που ειναι 47 εκατομμύρια, ζουν σήμερα κάτω από το όριο της φτώχειας, σύμφωνα με έρευνα που εγινε από το στατιστικο ινστιτουτο της χώρας, ΙΝΕ.

- Ερχονται ολο και περισσότεροι άνθρωποι να ζητήσουν τρόφιμα. Εχουμε πλεον ξεπερασει τις δυνατοτητες μας, λέει ο Pepi, ενώ ανακατευει μια απο τις κατσαρολες με φαγητο!

- Οι περισσότεροι άνθρωποι που έρχονται εδώ εξακολουθούν να έχουν κάποιο μερος να ζήσουν, αλλά δεν μπορούν πλέον να αντέξουν οικονομικά να αγοράζουν τρόφιμα.

Ο προεδρος της φιλανθρωπικης οργανωσης Emaus, Antonio Abril λέει ότι τα συσσίτια τους έχουν σήμερα ένα διαφορετικό είδος επισκεπτών σε σχέση με το πώς ήταν πριν να χτυπησει η παγκόσμια οικονομική κρίση που άρχισε στα 2008. 
Προηγουμένως, ήταν σχεδόν αποκλειστικά οι ηλικιωμένοι που ερχοντουσαν. Όμως, σήμερα επισκέπτονται τα συσσιτια του Emaus, που βρίσκονται σε πολλές περιοχές της χώρας, ακομα και νέοι που αναγκάζονται να ζουν στους δρόμους, ή σε καταλήψεις.

Αυτοί που έρχονται στα συσσιτια στο Torremolinos έχουν παραπεμφθεί εκεί από τις κοινωνικές υπηρεσίες, και πρέπει να είναι γραμμένοι στην υπηρεσια της περιοχής, λέει ο Luis Romero, ο οποίος ήταν ένας από τους ιδρυτές της τοπικής ένωσης.

Κάθε μέρα στελνει από δύο εθελοντές, προσωπικό της κουζίνας εξω με ένα φορτηγό για να πάρουν τις δωρεές από εταιρείες τροφίμων και φιλανθρωπικές οργανώσεις που βοηθούν να κρατηθει το συσσίτιο ζωντανό. Στις 1.30 σερβίρεται φαγητο για τα 30 άτομα που καθε μερα καθονται στο τραπέζι της κουζίνας  στη πολη Torremolinos.

-Δόξα τω Θεώ που μπορούμε να έρθουμε εδώ και καταφέρνουμε να επιβιώσουμε, λέει ο Μarcο, ενώ τρώει ενα πιάτο με ρύζι.

Το μεγαλύτερο ατομο σε ηλικια είναι η 94χρονη Encarnacion.

-Το τελευταίο καιρό, όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι έρχονται εδω για να πάρουν φαγητο, επειδή δεν υπάρχουν δουλειες, λέει η ηλικιωμενη γυναικα.

Μτφ απο Αrbetaren


 .  Αναρτήθηκε από Elva

Η νέα Βάρκιζα


Η νέα Βάρκιζα



 Posted  by 2310net 





Αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι προκλητικός. Δεν μπορείς να αντισταθείς στην επίθεση εναντίον του, όπως δεν θα μπορούσες να αντισταθείς σε ένα πιτόγυρο από το Γιώτη μετά από 40 μέρες νηστεία. Και εκεί που είχα πει ότι δεν θα κοροϊδέψω τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για 40 μέρες έρχονται τα τελευταία χτυπήματα να με κάνουν να υποκύψω στον πειρασμό.


Εν αρχή ην η Μαριλίζα με το άρθρο της. Εντάξει, κάνεις ένα σχόλιο και λες δεν βαριέσαι, τόσοι και τόσοι πασόκοι πήγαν στην Κουμουνδούρου. Ένας πάνω, ένας κάτω δεν χάλασε κι ο κόσμος. Βέβαια αναρωτιέσαι πότε οι Συριζαίοι θα καταλάβουν ότι έχουν γίνει ΠΑΣΟΚ. Πρέπει να πάρει μεταγραφή και ο ίδιος ο ΓΑΠ ή ο Μπένι για να αρχίζουν να το υποψιάζονται; Το ξεπερνάς, όμως και δείχνεις μια διάθεση να τους κατανοήσεις.


Μετά βλέπεις τον Μπαλάφα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ να δηλώνει ότι αναγνωρίζει το χρέος κανονικά και με το νόμο. Και κάπου εκεί αναρωτιέσαι: μήπως εγώ δεν θυμάμαι καλά; Μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αναγνώριζε το χρέος και προεκλογικα και απλά μου διαφεύγει; Ανατρέχεις σε παλαιότερες δηλώσεις του Τσίπρα και βλέπεις ότι όντως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ψέλλιζε κάτι περί διαγραφής του επαχθούς χρέους, ζητούσε το λογαριασμό του δημόσιου χρέους για να δει ποιο μέρος είναι αυτό που πρέπει να αφαιρεθεί και βεβαιώνεσαι ότι δεν αρμενίζεις εσύ στραβά.


Στα ελληνικά αυτές οι στάσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αποτυπώνονται με την όχι και τόσο εύηχη λέξη κωλοτούμπα. Αλλά επειδή δεν έχω πρόθεση να παραθέσω τις παλινωδίες των στελεχών της Κουμουνδούρου θέλω απλά να θέσω το ζήτημα σε μια άλλη διάσταση. Θέλω να φέρω στην κουβέντα τις επικοινωνιακές επικλήσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ όλο το προηγούμενο διάστημα.


Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ξεκίνησε την εποχή της κρίσης με μια αναφορά στην αναγκαιότητα ενός νέου ΕΑΜ. Την εποχή της αθωότητας, όταν ακόμα τα ποσοστά ήταν μικρά, μια τέτοια πρόταση δεν αντιμετώπιζε έντονη κριτική, παρά τις αντιφάσεις σχετικά με το στόχο του νέου ΕΑΜ. Επρόκειτο για ένα νέο ΕΑΜ που θα αντισταθεί γενικά και αφηρημένα, με στόχο εκτός των άλλων να προσελκύσει και νέες επενδύσεις.


Στη συνέχεια, και καθώς η μπάρα με τα ποσοστά άρχισε να σκιρτάει, και ενώ ο κόσμος ήταν στις πλατείες, ο ΣΥΡΙΖΑ ψέλλιζε κάτι για εξέγερση και επανάσταση. Μέχρι στιγμής όλα πάνε καλά. Από την οργάνωση του ΕΑΜ πάμε στην εξέγερση.


Και εκεί που οι συριζαίοι έχουν αρχίσει να ψήνονται ότι αυτοί θα είναι η γενιά της εξέγερσης, αυτοί θα χτίσουν την κοινωνία του μέλλοντος, τους χαλάει τη δουλειά το ΠΑΜΕ που περιφρουρεί την βουλή. Και να ‘σου οι «Βάρκιζες», οι προδότες, αυτοί που προστετεύουν το σύστημα και διάφορα τέτοια.


Έπειτα έρχονται οι εκλογές. Αριστερή κυβέρνηση, λέει ο Τσιπρας και ο λαός από κάτω εκστασιάζεται όπως οι Ρουβίτσες, έτοιμος να σκίσει στα δύο την Αλέκα που πεισματικά αρνείται να βάλει νερό στο κρασί της, ακόμα κι όταν ο Αλέξης της τάζει την πρωθυπουργία. Άλλη μια ‘νέα Βάρκιζα’ για το ΚΚΕ, που τι κόμμα του λαού είναι αν δεν κάνει αυτό που λέει ο λαός;


Από την πρώτη εκλογική αναμέτρηση στην δεύτερη μεσολαβεί μια άμβλυνση του λόγου του ΣΥΡΙΖΑ. Τα χρώματα γίνονται λίγο πιο απαλά, ένα απαλό γαλάζιο αντικαθιστά το κόκκινο, η διγλωσσία σχετικά με την κατάργηση, ανατροπή ή επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου εμφανίζεται καθημερινά και αρχίζουν να πληθαίνουν οι επαγγελματίες πασόκοι που περιστοιχίζουν τον Τσίπρα. Ταυτόχρονα οι αναφορές στο σχέδιο Μάρσαλ αποδεικνύουν πόσο αστοιχείωτοι ιστορικά μπορούν να γίνουν.


Ανακεφαλαίωση: κάναμε το νέο ΕΑΜ, οργανώσαμε μια ανοργάνωτη και αυθόρμητη εξέγερση, εκεί βρήκαμε απέναντί μας τους προδότες που μας πούλησαν, μετά τους είπαμε να πάμε να συγκυβερνήσουμε και μας ξαναπούλησαν, και μετά εμείς αποφασίσαμε να πάρουμε ό,τι καλό είχαν οι άλλοι μας οι αντίπαλοι για να κερδίσουμε μόνοι μας.


Και πάμε στην μετεκλογική περίοδο, εκεί όπου εξαφανίζεται τόσο η πολυσυλλεκτικότητα του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς τις προϋπάρχουσες συνιστώσες τις έχει καταπιεί η συνιστώσα των πρώην πασόκων, και μαζί με αυτήν εξαφανίζονται και οι αναφορές στην «Αριστερά». Πουθενά δεν γίνεται πια λόγος για αριστερή κυβέρνηση, παρά μόνο κάποιες αοριστίες για δημοκρατία, διαφάνεια, στρατηγική και άλλες βλακείες που είχαμε συνηθίσει να ακούμε τόσα χρόνια. Επίσης εξαφανίζονται οι μεγάλες δηλώσεις τύπου «καμιά θυσία για το ευρώ», αλλά και τα παχιά τα λόγια για την «ώρα της ανατροπής». Αντί αυτών εμφανίζονται κάτι βαρετά, νερόβραστα συνθήματα όπως «ο σύριζα είσαι εσύ», επινοημένα μάλλον από πασοκογενείς επικοινωνιολόγους, που δεν έχουν καταλάβει ότι δεν μπορούν να πείσουν κανέναν. Προφανώς εκείνο το «λαοκρατία» του ΕΑΜ ήταν εντελώς παρωχημένο. Ας έβαζαν ένα «το εαμ είσαι εσύ». Ακόμα μέλη θα έγραφαν.


Με αυτά και με εκείνα φτάσαμε στον νέο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ που υποστηρίζει πως το χρέος είναι νόμιμο, το αναγνωρίζει και θέλει να φτιάξει ένα νέο μοντέλο παραγωγής για να το αποπληρώσει. Μέσα σε αυτή την πορεία έπρεπε ο ΣΥΡΙΖΑ να αποδεχθεί κάποιες ιδιωτικοποιήσεις (κάνει κριτική μόνο για τις κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις) και να τονίσει σε όλους τους τόνους πόσο ανάγκη έχουμε τις επενδύσεις, αλλά αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να εγγυηθεί ένα ασφαλές περιβάλλον για αυτές! Και φυσικά έπρεπε να καταδικάσει τη βία από όπου κι αν προέρχεται.


Με μαθηματική βεβαιότητα οδηγούμαστε στο σημείο στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ θα πει ότι πρέπει να γίνει ό,τι είναι απαραίτητο για να εξασφαλιστεί η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και η παραμονή μας στη ζώνη του ευρώ, ότι πρέπει να γίνουν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, ότι αυτά τα μέτρα θα είναι τα τελευταία, ότι οι θυσίες του λαού θα πιάσουν-αυτή τη φορά- τόπο, ότι η νέα, νέα, νέα σύμβαση θα είναι σωτηρία της χώρας κτλ.


Και όλα αυτά ενώ έχουν με θράσσος καπηλευθεί ιστορικές εποχές, ιστορικές συνθήκες τις οποίες φέρνουν στα μέτρα τους. Μιλάνε για ΕΑΜ, για Βάρκιζα, για Βαϊμάρη, για παλιούς κομμουνιστές που δεν θα έκαναν τα λάθη του σημερινού ΚΚΕ και άλλα τέτοια. Εξοργίζονται με το μονόστηλο του Ριζοσπάστη για τον Χρόνη Μίσσιο και μιλούν για ντροπή της ιστορικής αυτής εφημερίδας και δεν ενοχλούνται για τα άρθρα της Μαριλίζας στην επίσης ιστορική Αυγή. Κατηγορούν όσους μένουν πιστοί σε αυτά που λένε και κάνουν ότι προδίδουν το λαό, την ώρα που μεγαλύτερη προδοσία και μεγαλύτερη «Βάρκιζα» από το να λες συνειδητά ψέματα στο λαό προκειμένου να του υφαρπάξεις την ψήφο δεν έχει υπάρξει στα χρονικά της Αριστεράς. Έχουν αποσυρθεί από τους λαϊκούς αγώνες, τις απεργίες και τις διαδηλώσεις (δεν ήξεραν κατά που πέφτει η ισραηλινή πρεσβεία;) την πιο κρίσιμη στιγμή για το λαό και το κίνημά του, αποδεικνύοντας ότι αυτό που πραγματικά τους ενδιαφέρει είναι η με κάθε κόστος εκλογική νίκη. Είναι ή δεν είναι αυτή η νέα Βάρκιζα;

Απροσμενοι συμμαχοι!!!!


Απροσμενοι συμμαχοι!!!!

Απο το διαδικτυο πληροφορουμαστε οτι λογω της κρισης και του μεγαλου αριθμου αυτοκτονιων
 " η ομοσπονδία επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων του Ηρακλείου (ΟΕΒΕΝΗ) βρίσκεται τώρα στη διαδικασία δημιουργίας μιας υπηρεσίας στην οποία θα μπορούν να απευθύνονται τα μέλη της αλλά και οι εργαζόμενοι τους όταν πιέζονται ψυχολογικά.
Ένας ψυχολόγος αναμένεται να βρίσκεται στη διάθεση της ΟΕΒΕΝΗ για να καλύπτει τις ανάγκες των επαγγελματοβιοτεχνών, των οικογενειών τους αλλά και των εργαζομένων που μπορεί να χρειάζονται, μια συμβουλή, μία παρότρυνση, μία καθοδήγηση για τη διαχείριση ενός προβλήματος που τους πιέζει ψυχολογικά και μοιάζει ανυπέρβλητο αλλά τελικά δεν είναι".
www.enikos.gr

Ο ψυχολογος λοιπον θα εξηγει στον επαγγελματοβιοτεχνη, τον εμπορο και τον αυτοαπασχολουμενο της Κρητης οτι ο καπιταλισμος εχει σαπισει δεν μπορει να κανει καμμια παραχωρησει σε στρωματα που παλαιοτερα ηταν συμμαχοι του και χρησιμοποιουνταν ειτε ως μεσω ενσωματωσης ειτε ως αναχωμα στην εργατικη ταξη η οποια ειναι και η μονη πραγματικα προοδευτικη δυναμη στη συγχρονη κοινωνια.

Θα εξηγησει εμπεριστατωμενα γιατι ολοι αυτοι πρεπει να ειναι στο πλευρο των εργαζομενων του ΙΚΕΑ π.χ. που πολλοι απο αυτους ηδη παραπονιουνται οτι "τους κλεινει τα μαγαζια" και να στηριξουν τον αγωνα να μην περασουν οι μειωσεις στους μισθους των υπαλληλων του ΙΚΕΑ που θα σημανουν ακομα μεγαλυτερο περιθωριο κερδους για την πολυεθνικη(;) και ταυτοχρονα ακομα μεγαλυτερο μεριδιο αγορας εις βαρος των δικων τους επιχειρησεων οι οποιες στην πλειονοτητα τους δεν εχουν πλεον αλλα περιθωρια περικοπων γιατι σχεδον "φυτοζωουν".
Θα τους εξηγησει το λαθος που κανανε οσοι απο αυτους στην περιπτωση του Τζαμπο δε σταθηκαν διπλα σε αυτους που απελυε και απειλουσε η πολυεθνικη η οποια οπως οι ιδιοι τωρα λενε "τους κλεινει" και καταπιαν την προπαγανδα των ΜΜΕ οτι το ΠΑΜΕ κλεινει τις επιχειρησεις.
Θα τους εξηγησει ο ψυχολογος οτι η φοροκαταιγιδα που ερχεται πανω τους γινεται για να διασωθουν τα κερδη του κεφαλαιου που τωρα πια τους πεταει οπως την τριχα απο το ζυμαρι γιατι πρεπει να εξαλειφθη ο τεραστιος, για τα δεδομενα της ελληνικης οικονομιας, αριθμος επιχειρησεων 1 εως 5 ατομων, και το μεριδιο τους στην αγορα να το παρουν οι μεγαλοι ομιλοι.
Θα τους εξηγησει ο ψυχολογος οτι η βασικοτερη αιτια της καταθλιψης που οδηγει και στις αυτοκτονιες, ειναι η μοιρολατρικη αποδοχη της πραγματικοτητας-καπιταλισμος και των θεωρηματων της υποταγης, "τιποτα δε γινεται", "δεν υπαρχει αλλος δρομος", "φταιμε και εμεις που δανειζομασταν" κτλ
Θα τους εξηγησει οτι το 2012 δε θα επρεπε να εισαι καταχρεωμενος για να εχεις σπιτι και αυτοκινητο, το 2012 δε θα επρεπε ο εμβολιασμος των παιδιων τους να ειναι αντικειμενο "φιλανθρωπικων" οργανωνσεων, το 2012 τα παιδια του δε θα πρεπει να κρυωνουν στο σχολειο γιατι δεν εχει πετρελαιο, το 2012 δε θα πρεπει να δουλευεις με ωραρια 1900 για να επιβιωνεις και οχι να ζεις και αυτο αν δουλευεις.

Ολα αυτα βεβαια θα τα πει ο ψυχολογος εφοσον ειναι πραγματικος επιστημονας και οχι σκετος ψυχολογος, τουτεστιν εξομολογητης.
Στην περιπτωση αυτη-του εξομολογητη- η οποια για καποιο αδιευκρινηστο λογω μας φαινεται πιο πιθανη, ο ψυχολογος θα ψαλλει σε ολους τους τονους το τροπαρι της υπομονης.

Ο σοφος λαος μας ομως λεει "καποιος εκανε υπομονη και πεθανε" . . .

Πηγή: "στο καλό και στο διάολο"

Στάλιν!


Στάλιν!



Αναρτήθηκε από τον/την tanstil


Πολλοί άνθρωποι από τις χώρες που έχει επικρατήσει ο καπιταλισμός, ακούγοντας το όνομα “Στάλιν”, νοιώθουν έντονα συναισθήματα. Οι περισσότεροι, φέρνουν στο μυαλό τους έναν αιμοσταγή δικτάτορα, παρόμοιο με τον Αδόλφο Χίτλερ, που σκότωνε αδιάκριτα ανθρώπους. Αυτή η αντίληψη όμως, έχει βασιστεί σε μια συγκεκριμένη ανάγνωση της ιστορίας, η οποία εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ισχυρών του συστήματος της εκμετάλλευσης. Με βάση αυτήν την αντίληψη για την ιστορία, έχει κατασκευαστεί η αντικομμουνιστική θεωρία των “δύο άκρων”, η οποία επιχειρεί να σπιλώσει την ταξική πάλη των εργαζομένων, εξισώνοντας την σοσιαλιστική προοπτική με τον φασισμό και τον ναζισμό.

Εμείς δεν θέλουμε να υπερασπιστούμε αδιάκριτα τον σοσιαλισμό και την περίοδο του Στάλιν. Ούτε, επίσης, θέλουμε να πούμε πως δεν έγιναν λάθη και πως δεν υπήρξαν υπερβολές σε φάσεις της οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Όμως, από την άλλη δεν μπορούμε να διαγράψουμε τον ίδιο σοσιαλισμό για τα παραπάνω.

Όπως και να ‘χει, η ιστορία δεν είναι ακριβώς όπως θέλουν να μας την παρουσιάσουν οι υπερασπιστές του καπιταλισμού και τα τσιράκια τους. Ως εκ τούτου, αναδημοσιεύουμε μερικά “αιρετικά” αποσπάσματα από το βιβλίο “Ο Αντικομμουνισμός, Χτες και Σήμερα” των εκδόσεων “Σύγχρονη Εποχή”. Πάμε λοιπόν:

Για τα λεγόμενα «σταλινικά εγκλήματα» και την «καταδίκη του σταλινισμού»

Η περίοδος από την επικράτηση της σοσιαλιστικής επανάστασης στη Ρωσία του Οκτώβρη 1917 μέχρι το β΄ παγκόσμιο πόλεμο, υπήρξε μια κρίσιμη περίοδος σκληρής ταξικής σύγκρουσης. Η επαναστατική εργατική εξουσία, το νέο σοσιαλιστικό κράτος, ήρθε αντιμέτωπο με διάφορες προσπάθειες να μπουν εμπόδια στη σοσιαλιστική οικοδόμηση, με διάφορα σχέδια παλινόρθωσης του καπιταλισμού. Αυτή η διαπάλη εκδηλώθηκε και μέσα στο ίδιο το Πανενωσιακό Κομμουνιστικό Κόμμα (μπολσεβίκοι) – ΠΚΚ. Η λενινιστική γραμμή συγκρούστηκε σκληρά με τις διάφορες οπορτουνιστικές αντιλήψεις μέσα στο κόμμα. Πρώτα απ’ όλα με του Τρότσκι και των οπαδών του, οι οποίοι εμφανίζονταν ως «αριστερή αντιπολίτευση». Υποστήριζαν τις παλιές μενσεβικικές αντιλήψεις18 του αδύνατου της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, ήταν αντίθετοι στη συμμαχία της εργατικής τάξης με τη μικρή και μεσαία αγροτιά, έρχονταν σε αντίθεση με την αναγκαιότητα του Κόμματος Νέου τύπου19, της οργανωμένης συνειδητής ιδεολογικής και πολιτικής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης. Στη συνέχεια η λενινιστική γραμμή συγκρούστηκε με τις απόψεις του Μπουχάριν20 που αντιτάχθηκε στην πολιτική της κολεκτιβοποίησης και υποστήριζε ότι δεν ήταν ώριμη η κατάργηση των κουλάκων – των πλούσιων δηλαδή αγροτών που εκμεταλλεύονταν μισθωτή εργασία – ως εκμεταλλεύτριας τάξης. Στις 30 Γενάρη του 1929, ο Μπουχάριν χαρακτήρισε την κατεύθυνση για προώθηση του κολχόζνικου κινήματος ως «στρατιωτικοφεουδαρχική εκμετάλλευση της αγροτιάς»21ενώ από την 1η Ιούνη 1928 σε γράμμα του στο Στάλιν αναφέρει: «πρέπει να ευνοηθούν οι ατομικές γεωργικές καλλιέργειες και να εξομαλυνθούν οι σχέσεις με την αγροτιά»22. Αυτές οι εσωκομματικές αντιπαραθέσεις δεν αποτελούσαν αντιθέσεις προσώπων ή ομάδων στα πλαίσια του ΠΚΚ, αλλά εξέφραζαν αντιθέσεις ανάμεσα σε κοινωνικές τάξεις, εξέφραζαν την ταξική πάλη που συνεχίστηκε αμείωτη και μετά την επικράτηση της επανάστασης.

Οι νέες σοσιαλιστικές σχέσεις που επικράτησαν στη βιομηχανική παραγωγή , στις μεταφορές , στο εξωτερικό εμπόριο βρίσκονταν σε διαπάλη με τις παλιές , τις καπιταλιστικές σχέσεις που υπήρχαν κυρίως στην αγροτική παραγωγή (κουλάκοι), με εκφραστές τους ένα τμήμα της διανόησης.

Οι συνθήκες της περικύκλωσης και της απειλής πολέμου αλλά και της μεγάλης καθυστέρησης στην ύπαιθρο επέβαλαν ταχύτατους ρυθμούς στην προώθηση της κολεκτιβοποίησης , που σε ορισμένες περιοχές προκάλεσαν κοινωνικές τριβές και δυσκολίες στη συμμαχία της εργατικής τάξης και της αγροτιάς κατά του καπιταλισμού. Κομματικές αποφάσεις και ομιλίες του Ι. Στάλιν αναφέρουν προβλήματα και λάθη στον υπολογισμό της ποικιλομορφίας κάθε περιοχής, στην υποκατάσταση σε ορισμένες περιπτώσεις της προκαταρτικής δουλειάς προετοιμασίας με τη γραφειοκρατική επιβολή του κινήματος, με αποφάσεις στα χαρτιά για ανάπτυξη κολχόζ σε χώρους που δεν υπήρχαν ακόμα προϋποθέσεις.

Τα προβλήματα που εμφανίσθηκαν στην πορεία της συνεταιριστικοποίησης όξυναν τις αντιθέσεις της εργατικής τάξης με τη μικρή και τη μεσαία αγροτιά . Τα αρνητικά φαινόμενα αξιοποιήθηκαν για να προβληθούν διαφορετικές απόψεις και διαφωνίες που υπερέβαιναν τη διαφωνία για τους ρυθμούς κολεκτιβοποίησης23.

Στον πυρήνα αυτής της αντιπαράθεσης δεν μπήκαν επιμέρους ζητήματα, αλλά ο ίδιος ο σοσιαλιστικός χαρακτήρας της επανάστασης, το ζήτημα της εξουσίας. Η αστική τάξη της Ρωσίας – που είχε χάσει την εξουσία της – δεν εγκατέλειψε ποτέ τον αγώνα ενάντια στο εργατικό κράτος: οργάνωσε πολλές προσπάθειες για την ανακατάληψη της εξουσίας, στηρίχτηκε ανοιχτά από τις καπιταλιστικές δυνάμεις της εποχής, συνεργάστηκε με διάφορα οπορτουνιστικά, μικροαστικά και εθνικιστικά στοιχεία που βρίσκονταν στο ΠΚΚ. Επιδίωξε να διαμορφώσει συμμαχίες με μικροαστικά στρώματα, ιδιαίτερα της αγροτιάς, να αξιοποιήσει λάθη, καθυστερήσεις και παραλήψεις της Σοβιετικής εξουσίας και του Κόμματος.

Τη δεκαετία του 1930, η ραγδαία βιομηχανοποίηση και ανάπτυξη της σοβιετικής οικονομίας αποτελούσαν σημαντικές επιτυχίες, που οδήγησαν σε μια σειρά κοσμοϊστορικών κατακτήσεων, όπως η εξάλειψη της ανεργίας, η εξασφάλιση ενός υψηλού επιπέδου ζωής και δικαιωμάτων για τους Σοβιετικούς πολίτες. Σε αυτές τις ίδιες συνθήκες, όμως, οι επαναστατικές επιτυχίες μεγάλωσαν την εχθρότητα και την αντίδραση των παλιών εκμεταλλευτριών τάξεων και των εκπροσώπων τους, η κολεκτιβοποίηση και η εκβιομηχάνιση, η επέκταση της κοινωνικοποίησης προκάλεσαν την αντίδραση της αστικής τάξης του χωριού: Των κουλάκων, των λεγόμενων «ΝΕΠμεν», δηλαδή των καπιταλιστών που διαμορφώθηκαν την περίοδο της Νέας Οικονομικής Πολιτικής (ΝΕΠ)24. Η πάλη ενάντια στη γραφειοκρατία δυσαρέστησε αυτά τα τμήματα του κράτους που προέρχονταν από τον παλιό τσαρικό κρατικό μηχανισμό. Η λειτουργία των πολιτικών επιτρόπων, ο σοβιετικός έλεγχος στον Κόκκινο Στρατό ενόχλησε τους αξιωματικούς στρατιωτικούς που προέρχονταν από τον τσαρικό στρατό.

Την ίδια στιγμή, πύκνωναν τα σύννεφα ενός νέου ιμπεριαλιστικού πολέμου με στόχο το ξαναμοίρασμα των αγορών. Σε αυτήν την κατεύθυνση, όλες οι αντιμαχόμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ιεράρχησαν το στόχο της επέμβασης και διάλυσης της Σοβιετικής Ενωσης.

Σε αυτές τις συνθήκες διαμορφώθηκαν διάφορα παράνομα αντεπαναστατικά κέντρα και οργανώσεις μέσα και έξω από το ΠΚΚ, συνδέθηκαν με εθνικιστές διάφορων Δημοκρατιών, με εξόριστους λευκοφρουρούς, μενσεβίκους, τροτσκιστές, που ενισχύθηκαν και αξιοποιήθηκαν από μυστικές υπηρεσίες της Γερμανίας, αλλά και άλλων καπιταλιστικών κρατών, της Γαλλίας, της Μ. Βρετανίας. Βασικές εκδηλώσεις της δράσης αυτών των ομάδων ήταν το εκτεταμένο βιομηχανικό σαμποτάζ σε διάφορες βιομηχανίες του Καυκάσου και της Σιβηρίας, οι δολοφονίες στελεχών του ΠΚΚ και της σοβιετικής εξουσίας, με προεξέχουσα τη δολοφονία του μέλους του ΠΓ του ΠΚΚ Σεργκέι Κίροφ25, την προετοιμασία πραξικοπήματος από ομάδες μέσα στο στρατό.

Σε αυτά τα πλαίσια και βλέποντας τα σύννεφα του πολέμου να πυκνώνουν απειλητικά πάνω από την ΕΣΣΔ, συνειδητοποιώντας το ρόλο που μπορούν να παίξουν αυτές οι ομάδες ως «5η φάλαγγα»26 της ιμπεριαλιστικής επέμβασης, αποφασίσθηκε να παρθούν μέτρα27. Η Ολομέλεια της ΚΕ του ΠΚΚ(μπ), που εξέτασε τα ζητήματα ύπαρξης και δράσης αντεπαναστατικών κέντρων και ομάδων και των μέτρων αντιμετώπισής τους, κράτησε από τις 23 Φλεβάρη μέχρι τις 5 Φλεβάρη του 193728. Τα μέτρα αυτά στόχευαν στην αποκάλυψη και διάλυση των συνωμοτικών ομάδων, στην εκκαθάριση του Κόμματος και της σοβιετικής εξουσίας από κάθε στοιχείο που υποστήριζε ή ανεχόταν τη λειτουργία τους. Τα μέτρα που πάρθηκαν από τη σοβιετική εξουσία εκείνη την περίοδο δεν ήταν μέτρα απέναντι σε όσους «δε συμφωνούσαν με τη γραμμή του Κόμματος», όπως το παρουσιάζει η αστική και οπορτουνιστική προπαγάνδα, σε «διαφωνούντες» από τη σκοπιά υπεράσπισης του σοσιαλισμού. Ηταν μέτρα απέναντι σε αντεπαναστατικές δυνάμεις, που επιδίωκαν την ανατροπή του σοσιαλισμού, την επαναφορά στην εξουσία των εκμεταλλευτριών τάξεων και στην οικονομία των εκμεταλλευτικών σχέσεων παραγωγής.

Ηταν μέτρα απέναντι σε οπορτουνιστικές δυνάμεις, που τελικά συμμάχησαν και έγιναν στήριγμα των αντεπαναστατικών δυνάμεων. Ακόμα και σήμερα, η αστική προπαγάνδα σκόπιμα προβάλλει τους οπορτουνιστές ως θύματα, κρύβοντας τη σύμπλευσή τους με αντεπαναστατικές αστικές δυνάμεις.

Σε αυτές τις συνθήκες της σκληρής ταξικής πάλης για την επιβίωση του σοσιαλισμού, δεν αποφεύχθηκαν λάθη και παρατυπίες. Από την πρώτη στιγμή αυτής της διαδικασίας, έγινε προσπάθεια από το ΠΚΚ(μπ) να αντιμετωπιστούν φαινόμενα παρατυπιών, υπερβολών και στρεβλώσεων. Το Γενάρη του 1938, σε σχετική ανακοίνωση της Ολομέλειας της ΚΕ του ΠΚΚ(μπ), τονίζεται: «Η Ολομέλεια της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος της ΣΕ εκτιμά ότι είναι αναγκαίο να επιστήσει την προσοχή των κομματικών οργανώσεων και των ηγετικών στελεχών τους στο γεγονός πως επικεντρώνοντας κατά κύριο λόγο τις προσπάθειές τους στην εκκαθάριση των γραμμών τους από τροτσκιστές, δεξιούς πράκτορες του φασισμού, πέφτουν σε σφάλματα και σοβαρές διαστρεβλώσεις που βλάπτουν την υπόθεση εκκαθάρισης του Κόμματος από πράκτορες, κατασκόπους και δολιοφθορείς. Παρά τις επανειλημμένες οδηγίες και προειδοποιήσεις της Κεντρικής Επιτροπής, οι Οργανώσεις του Κόμματος υιοθετούν έναν εσφαλμένο τρόπο προσέγγισης και αποπέμπουν κομμουνιστές από το Κόμμα με εγκληματική επιπολαιότητα»29.

Το Νοέμβρη του 1938, οι Στάλιν και Μολότοφ υπογράφουν απόφαση για να μπει φραγμός σε φαινόμενα στρεβλώσεων και παραβιάσεων.

Η σχετική απόφαση αναφέρει σε ένα σημείο: «Το Συμβούλιο των Επιτρόπων του Λαού και η ΚΕ του ΚΚ (μπ) της ΕΣΣΔ αποφασίζουν: Την απαγόρευση στα όργανα του Λαϊκού Επιτροπάτου Εσωτερικών (ΛΕΕ) και της Δικαιοσύνης να πραγματοποιούν κάθε επιχείρηση μαζικών συλλήψεων και εκτοπισμών (…) Το ΣΕΛ και η ΚΕ του ΚΚ(μπ) προειδοποιούν όλους τους υπαλλήλους του ΛΕΕ και της Δικαιοσύνης ότι στην παραμικρή παραβίαση των σοβιετικών νόμων και των οδηγιών του Κόμματος και της κυβέρνησης κάθε υπάλληλος αδιακρίτως θα γίνει αντικείμενο αυστηρής ποινικής δίωξης»30.

Υποκρίνονται οι αστοί, όταν κάνουν πως αγνοούν τη σκληρή μορφή που παίρνει η ταξική πάλη σε επαναστατικές περιόδους. Η πιο αιματηρή επανάσταση στην Ιστορία δεν ήταν η Οχτωβριανή, αλλά η αστική Γαλλική Επανάσταση του 1789. Στη μεγάλη αστική Γαλλική Επανάσταση, η ταξική πάλη εκφράστηκε με πολλούς τρόπους. Ανάμεσα στις επαναστατικές και αντεπαναστατικές δυνάμεις υπήρξε ένας ανελέητος ταξικός πόλεμος με χιλιάδες θύματα. Ομως, η ταξική πάλη πήρε σκληρή μορφή και ανάμεσα στους κόλπους των επαναστατημένων, εκφράζοντας τη διαπάλη ανάμεσα σε διαφορετικά ταξικά συμφέροντα που εκφράζονταν στους κόλπους της επανάστασης, ιδιαίτερα ανάμεσα στις προλεταριακές μάζες και την αστική τάξη, όσο και μέσα στην ίδια την αστική τάξη, με πιο χαρακτηριστική τη σύγκρουση Γιακωβίνων – Γιρονδίνων. Ομως, και μέσα σε αυτά τα ίδια τα κόμματα της αστικής τάξης εκφράστηκε σκληρή σύγκρουση, όπως, π.χ., η σύγκρουση Δαντών – Ροβεσπιέρου μέσα στους κόλπους των Ιακωβίνων. Αυτές οι συγκρούσεις πάντα εκφράζουν συγκρούσεις κοινωνικών δυνάμεων.

Οι «δίκες της Μόσχας»

Πολλή συζήτηση έχει γίνει για τις λεγόμενες δίκες της Μόσχας στα πλαίσια της εκκαθάρισης. Η αστική προπαγάνδα τις παρουσιάζει ως δίκες παρωδία. Ας δούμε όμως ποια ήταν η γνώμη ενός αστού, του Τζότζεφ Ντέιβις, πρεσβευτή των ΗΠΑ στη Μόσχα την περίοδο των δικών, ο οποίος παρακολούθησε από την αρχή μέχρι το τέλος τη δίκη της ομάδας Μπουχάριν. Στις 17 Μάρτη του 1938 ο Ντέιβις έστειλε εμπιστευτικό μήνυμα στον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ στην Ουάσιγκτον: «Αν και είμαι προκατειλημμένος απέναντι σε κάθε καθ’ ομολογία απόδειξη από ένα δικανικό σύστημα που δεν παραχωρεί θα έλεγα καμιά προστασία στον κατηγορούμενο και αφού παρατήρησα προσεκτικά κάθε μέρα τους μάρτυρες και τον τρόπο που κατέθεταν και σημείωσα τις ακούσιες επιβεβαιώσεις που προέκυψαν και άλλα γεγονότα που σημάδεψαν τη δίκη, πιστεύω σύμφωνος προς αυτό και με άλλους, των οποίων η κρίση μπορεί να γίνει αποδεκτή, πως σε ό,τι αφορά τους κατηγορούμενους διέπραξαν αρκετά εγκλήματα σύμφωνα με το σοβιετικό νόμο, εγκλήματα που αποδείχτηκαν με συγκεκριμένα στοιχεία και χωρίς να είναι δυνατή η εύλογη αμφισβήτησή τους, ώστε να δικαιολογείται η ετυμηγορία που τους κρίνει ένοχους προδοσίας και η απόφαση που τους καταδικάζει στην προβλεπόμενη από τον ποινικό κώδικα της ΕΣΣΔ ποινή. Είναι κοινό το αίσθημα των διπλωματών που παραβρέθηκαν στη δίκη πως αποδείχτηκε η ύπαρξη μιας εξαιρετικά σοβαρής συνωμοσίας»35.
Το «ουκρανικό ολοκαύτωμα»

Ενα άλλο «έγκλημα» που αποδίδεται στη «σταλινική περίοδο» είναι το λεγόμενο ουκρανικό ολοκαύτωμα. Πρόκειται για μια συκοφαντία προϊόν της ναζιστικής – γκαιμπελικής προπαγάνδας, η οποία διέδωσε το 1934-1935 ότι εκατομμύρια Ουκρανοί πέθαναν σαν αποτέλεσμα της πολιτικής κολεκτιβοποίησης στην Ουκρανία, η οποία προκάλεσε μαζική πείνα-λιμό και την εξόντωση Ουκρανών που αντέδρασαν στην πολιτική των κομμουνιστών. Αυτές οι «ειδήσεις» στηρίχτηκαν σε κατασκευασμένες μαρτυρίες και διαδόθηκαν τη δεκαετία του 1930 από διάφορα φιλοναζιστικά κέντρα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Ως ντοκουμέντα παρουσιάστηκαν φωτογραφίες από το λιμό του 1921-1922 (αποτέλεσμα της ιμπεριαλιστικής επέμβασης της Αντάντ και του εμφυλίου πολέμου), φωτογραφίες εκτελέσεων με εκτελεστικά αποσπάσματα στρατιωτών του τσάρου της περιόδου του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτές οι «θεωρίες» αναπαράχθηκαν μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του λεγόμενου ψυχρού πολέμου. Οι τότε υπολογισμοί έφτασαν τα θύματα του λιμού στα 15.000.000!!!

Η αλήθεια είναι ότι λιμός στην Ουκρανία υπήρξε την περίοδο του 1932-1933 με πολλούς νεκρούς, που βέβαια ο αριθμός τους δεν έχει καμία σχέση με τα αστρονομικά νούμερα που δίνονται. Ο λιμός ήρθε σαν αποτέλεσμα των εξής παραγόντων:

1. Της αντίδρασης των Κουλάκων οι οποίοι πραγματοποίησαν ένα εκτεταμένο σαμποτάζ στην πολιτική της κολεκτιβοποίησης. Εσφαξαν μαζικά τα ζώα, κατέστρεψαν τις σοδειές, εγκατέλειψαν τις καλλιέργειες, κατέστρεψαν μηχανήματα, δολοφόνησαν πολιτικούς επιτρόπους του Κόμματος.

2. Της μεγάλης ξηρασίας36 του 1932 που κατάστρεψε μεγάλο μέρος της σοδειάς.

3. Της επιδημίας τύφου37 που σάρωσε Ουκρανία και Β. Καύκασο.

4. Των προβλημάτων που προκάλεσε η αναδιοργάνωση της αγροτικής παραγωγής38.

Ο λιμός χρονικά δεν ξεπέρασε την έναρξη της συγκομιδής του 1933. Ταυτόχρονα η σοβιετική κυβέρνηση πήρε μια σειρά μέτρα, στέλνοντας βοήθεια στην Ουκρανία για να αντιμετωπίσει την κατάσταση.

18. Μενσεβίκοι: Μενσεβίκοι σημαίνει μειοψηφήσαντες. Το όνομά τους το πήραν κατά τη διάρκεια της διαπάλης στο Σοσιαλδημοκρατικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας στο 2ο Συνέδριό του το 1903. Οι Μενσεβίκοι αποτέλεσαν τη μειοψηφία που αντιτάχθηκε στις προτάσεις του Λένιν για το σχέδιο καταστατικού και προγράμματος του Κόμματος. Επί της ουσίας λειτουργούσαν σαν ξεχωριστό κόμμα μέσα στο ΣΔΕΚΡ. Το 1912 στην 6η Πανρωσική Διάσκεψη διαγράφτηκαν από το Κόμμα. Οι Μενσεβίκοι αποτελούσαν βασικό εκφραστή του ρώσικου οπορτουνισμού, συνένωναν διάφορες αντι-μπολσεβίκικες ομάδες. Αντιτάχθηκαν στην Οχτωβριανή Επανάσταση, οι περισσότεροι πήραν σοσιαλσοβινιστική θέση την περίοδο του α΄ παγκοσμίου πολέμου, η αριστερή πτέρυγα των Μενσεβίκων διεθνιστών κράτησε μια ασυνεπή πασιφιστική «διεθνιστική» στάση περιοριζόμενη μόνο στη καταδίκη του πολέμου. Αντιτάχτηκαν στην εθνικοποίηση της Βιομηχανίας, υποστήριζαν ότι η Οχτωβριανή Επανάσταση είναι ανώριμη, μια αντιδραστική ουτοπία που θα αποτύχει. Στις περιοχές που καταλύθηκε προσωρινά η Σοβιετική Εξουσία συμμετείχαν σε κυβερνήσεις των αντεπαναστατών. Μετά την επικράτηση της επανάστασης, συνέχισαν παράνομα και από το εξωτερικό την αντισοβιετική δραστηριότητα. Ο Τροτσκισμός στη διαμόρφωσή του προήλθε από τους κόλπους του μενσεβικισμού και συνέχισε να υποστηρίζει μενσεβίκικες θέσεις, όπως το αδύνατο επικράτησης της επανάστασης, την αντίθεσή του στη λειτουργία του Κόμματος νέου τύπου κλπ.

19. Κόμμα Νέου Τύπου: Είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα. Ετσι ονομάστηκε γιατί ήρθε να αντικαταστήσει τα παλιά σοσιαλιστικά κόμματα του 19ου αιώνα. Το 2ο Συνέδριο του ΣΔΕΚΡ το 1903 και οι νίκες που σημείωσε ο Μπολσεβικισμός υπό την καθοδήγηση του Λένιν στη διαπάλη με τον οπορτουνισμό, αποτέλεσαν σταθμό στη διαμόρφωση του «Κόμματος Νέου Τύπου». Βασικά στοιχεία του Κόμματος Νέου Τύπου είναι: η υιοθέτηση του μαρξισμού-λενινισμού ως ιδεολογία του, η ιδεολογικο-πολιτική ενότητα στις γραμμές του , η σύνθεσή του από συνειδητούς πρωτοπόρους αγωνιστές που δεν δέχονται μόνο το Πρόγραμμα του Κόμματος, αλλά παλεύουν σε μια από τις οργανώσεις του, η οικονομική υποχρέωση (συνδρομή) των μελών του, η λειτουργία του με αρχή το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, η ύπαρξη επαναστατικού Προγράμματος , η σύνδεση με τις μάζες , η ικανότητα εναλλαγής μορφών πάλης με βάση τις συνθήκες, η εργατική σύνθεση στις γραμμές του.

20. Μπουχάριν Νικολάι (1888-1938): Στέλεχος του μπολσεβίκικου κόμματος. Διετέλεσε μέλος του ΠΓ του ΠΚΚ(μπ), ηγετική μορφή της Κομμουνιστικής Διεθνούς, διευθυντής της Πράβδα. Το 1917 αντιτάχθηκε στη Συνθήκη ειρήνης με τη Γερμανία μαζί με τον Τρότσκι, υποστήριξε κοινές απόψεις με τον Τρότσκι για το ζήτημα των συνδικάτων. Γι’ αυτές του τις θέσεις δέχτηκε σκληρή πολεμική από το Λένιν. Ο Μπουχάριν αποτέλεσε κύριο εκφραστή της δεξιάς παρέκκλισης στο ΠΚΚ(μπ) τη δεκαετία του 1920, τασσόμενος με τα συμφέροντα των κουλάκων, αντιτάχθηκε στην κολεκτιβοποίηση και στήριξε στην ΚΔ μια γραμμή συμβιβασμού με δεξιά οπορτουνιστικά στοιχεία. Η δεξιά παρέκκλιση καταδικάστηκε στην Ολομέλεια της ΚΕ του ΠΚΚ(μπ) τον Απρίλη του 1929. Διαγράφτηκε από το ΠΚΚ(μπ) το 1937 με απόφαση της Ολομέλειας της ΚΕ για αντικομματική δράση. Αποκαλύφθηκε ότι συμμετείχε σε στρατιωτικοπολιτική συνωμοσία με στόχο την ανατροπή της Σοβιετικής εξουσίας. Δικάστηκε και εκτελέστηκε το 1938. Ο Μπουχάριν αποκαταστάθηκε πολιτικά το 1988 από την πολιτική της Περεστρόικα του Μ. Γκορμπατσόφ.

21. Ι.Β. Στάλιν «Η Δεξιά παρέκκλιση στο ΚΚ(μπ) της ΕΣΣΔ» (Λόγος στην Ολομέλεια της ΚΕ και της ΚΕΕ του ΚΚ(μπ) της ΕΣΣΔ τον Απρίλη του 1929 ( «Ζητήματα Λενινισμού» σελ. 275-363).

22. Από τα Διαλεχτά έργα του Μπουχάριν που εκδόθηκαν στην ΕΣΣΔ μετά την αποκατάστασή του το 1988 από την πολιτική της «Περεστρόικα» σελ. 424 (ρωσική έκδοση) Περιέχεται στο βιβλίο του Λ. Μάρτενς «Μια άλλη ματιά στο Στάλιν» σελ. 94.

23. Υλικά Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ 15-16 Ιούλη 1995, Εκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ 1996 σελ. 38.

24. Η ΝΕΠ (Νέα Οικονομική Πολιτική) υπήρξε μια αναγκαστική επιλογή μετά τον εμφύλιο πόλεμο και τις καταστροφές του (1921), σε μια Ρωσία όπου η σοσιαλιστική οικοδόμηση ξεκινούσε στο έδαφος των ερειπίων της ιμπεριαλιστικής επέμβασης και του εμφυλίου πολέμου. Η οικονομική βάση της προεπαναστατικής Ρωσίας, η οποία, από την άποψη της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, ήταν η πιο καθυστερημένη και ανισομερής μεταξύ των πέντε πιο ανεπτυγμένων εκείνης της εποχής, υπέστη μεγάλες καταστροφές σε σχέση με την κατάστασή της πριν την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου (1914). Η ΝΕΠ είχε ως στόχο: Να αντιμετωπίσει την αδυναμία λειτουργίας επιχειρήσεων λόγω έλλειψης πόρων, οι οποίες εκχωρήθηκαν σε πρώην καπιταλιστές. Να δώσει παραγωγικά κίνητρα στους εκατομμύρια μικροεμπορευματοπαραγωγούς, ιδιαίτερα στον αγροτικό τομέα, γι’ αυτό από το σύστημα της υποχρεωτικής παράδοσης στο κράτος όλου του προϊόντος πέρασαν στο σύστημα του «φόρου σε είδος», με δυνατότητα του αγρότη να πουλάει στην αγορά το προϊόν που παρέμενε στα χέρια του. Το σοβιετικό κράτος είχε πολύ μεγάλη ανάγκη του αγροτικού προϊόντος (κυρίως σιτηρά) του μικρού εμπορευματοπαραγωγού, γιατί αντιμετώπιζε κατάσταση πείνας στις πόλεις, ενώ γινόταν μαύρη αγορά από τους κουλάκους. Ο Β. Ι. Λένιν χαρακτήρισε τη ΝΕΠ ως υποχρεωτική υποχώρηση προς τον καπιταλισμό για να προετοιμαστούν οι προϋποθέσεις της νέας επίθεσης. Τον Απρίλη του 1922, στο 11ο Συνέδριο του ΠΚΚ(μπ), ο Λένιν στον τελικό του λόγο τονίζει: «Τώρα αποφασίσαμε να θεωρήσουμε τελειωμένη την υποχώρησή μας». Το 1922-23 έγινε η αναδιάταξη των δυνάμεων και η προετοιμασία της επίθεσης κατά των καπιταλιστικών στοιχείων.

25. Η δολοφονία έγινε στο γραφείο του Κίροφ την 1η Δεκέμβρη του 1934, στα κεντρικά γραφεία του ΠΚΚ(μπ) στο Λένινγκραντ από τον Λεονίντ Νικολάγεφ, που μπήκε μέσα επιδεικνύοντας το κομματικό του βιβλιάριο. Αν και είχε διαγραφεί από το Κόμμα αυτός το είχε κρατήσει!

26. Ο όρος 5η φάλαγγα επικράτησε την περίοδο του Ισπανικού Εμφυλίου πολέμου και χαρακτηρίζει την εσωτερική υπονόμευση του αντιφασιστικού μετώπου που βοήθησε την επικράτηση του φασισμού.

27. Ορισμένα αριθμητικά στοιχεία από το βιβλίο του Λ. Μάρτενς «Μια άλλη ματιά στον Στάλιν» (σελίδες 283-287, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»), σε σχέση με τους αριθμούς των εκτελεσμένων και διωκόμενων στην ΕΣΣΔ. Σύμφωνα με υπολογισμούς, καταδικάστηκαν σε θάνατο 75.950 άτομα, ανάμεσά τους κουλάκοι, λευκοφρουροί (με τον όρο αυτό περιγράφονταν όλες οι ένοπλες αντεπαναστατικές ομάδες κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου και της ιμπεριαλιστικής επέμβασης 1918-1920, που πολεμούσαν για την αποκατάσταση του αστικού καθεστώτος), μέλη των αντεπαναστατικών οργανώσεων, εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, πράκτορες κλπ. Διαγράφτηκαν από το Κόμμα 278.818. Ηδη, πριν την Ολομέλεια του Γενάρη του 1938, είχαν υποβληθεί 53.700 ενστάσεις εναντίον των διαγραφών, ενώ τον Αύγουστο του 1938 είχαν κατατεθεί άλλες 101.233 ενστάσεις. Εκείνη την εποχή, στο σύνολο των 154.933 ενστάσεων οι επιτροπές του Κόμματος είχαν εξετάσει τις 85.273, από τις οποίες είχαν γίνει δεκτές το 54%. Σε σχέση με τα «γκούλαγκ» και τους κρατούμενους εκεί, ο ακριβής αριθμός κρατουμένων στα στρατόπεδα εργασίας ήταν 510.307, συμπεριλαμβάνοντας ποινικούς και πολιτικούς (οι πολιτικοί ήταν οι 150.000). Το 1951, που υπήρχε ο μεγαλύτερος αριθμός πολιτικών κρατουμένων, 579.878, αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι στους προηγούμενους είχαν προστεθεί περίπου 334.538 συνεργάτες των ναζί που είχαν καταδικαστεί για προδοσία την περίοδο του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου. Θα πρέπει να υπολογίσουμε ότι η ΕΣΣΔ το 1938 είχε πληθυσμό περίπου 150.000.000 και ότι είχε βγει από μια περίοδο εμφύλιου πολέμου, που επίσημα έληξε το 1921, αλλά ανεπίσημα συνεχιζόταν με άλλη μορφή.

28. Ι. Β. Στάλιν «Για τις ελλείψεις της κομματικής δουλειάς και τα μέτρα για την εξάλειψη των τροτσκιστών και άλλων διπροσώπων», «Απαντα», τόμος 14, σελ. 228-285, Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

29. Από το βιβλίο του Λ. Μάρτενς «Μια άλλη ματιά στον Στάλιν», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 279.

30. Από το βιβλίο του Λ. Μάρτενς «Μια άλλη ματιά στον Στάλιν», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 282.

35. Από το βιβλίο του Λ. Μάρτενς «Μια άλλη ματιά στον Στάλιν», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 241.

36. Στο βιβλίο του Λ. Μάρτενς «Μια άλλη ματιά στον Στάλιν», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 168-173, αναφέρονται οι πηγές που επιβεβαιώνουν αυτά τα γεγονότα και που στην πλειοψηφία τους είναι αστικές.

37. Στο βιβλίο του Λ. Μάρτενς «Μια άλλη ματιά στον Στάλιν», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 168-173, αναφέρονται οι πηγές που επιβεβαιώνουν αυτά τα γεγονότα και που στην πλειοψηφία τους είναι αστικές.

38. Στο βιβλίο του Λ. Μάρτενς «Μια άλλη ματιά στο Στάλιν», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 168-173, αναφέρονται οι πηγές που επιβεβαιώνουν αυτά τα γεγονότα και που στην πλειοψηφία τους είναι αστικές.

Απεργοσπάστες της ΠΑΣΚΕ έφτιαξαν οργάνωση του ...ΣΥΡΙΖΑ στην ΕΘΕΛ !!


Απεργοσπάστες της ΠΑΣΚΕ έφτιαξαν οργάνωση του ...ΣΥΡΙΖΑ στην ΕΘΕΛ !! 

Απ. Κασιμέρης 

 Διαβάστε την καταγγελία που δημοσιεύει στο σάιτ του το ΞΕΚΙΝΗΜΑ, οργάνωση συνεργαζόμενη με τον ΣΥΡΙΖΑ και βγάλτε συμπέρασμα. 
 Τον ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν έχετε καταλάβει ακόμα, έχουν καταλάβει οι δυνάμεις του ΕΚΜ, οι Πασοκογενείς εκείνοι που έχουν εμπειρία, γνώση και ..θράσος. 

Δείτε πως περιγράφουν με επιστολές τους δυο συνδικαλιστές του ορίτζιναλ ΣΥΡΙΖΑ την κατάληψη και το καπέλωμα που έφαγαν με αποτέλεσμα να αποχωρήσουν. 
ΣΥΡΙΖΑ Ο.ΣΥ. με όρους ΠΑΣΟΚικής γραφειοκρατίας 
 Δημοσιοποιούμε επιστολή δύο μελών του ΣΥΡΙΖΑ, ένας από τους οποίους ο Αποστόλης Κασιμέρης, εκλεγμένος στο ΔΣ του σωματείου των εργαζομένων στην ΕΘΕΛ (μπλε λεωφορεία Αθήνας) προς τη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ σαν αντίδραση στην εμφάνιση απεργοσπαστών της ΠΑΣΚΕ να... πρωτοστατούν στη δημιουργία ΣΥΡΙΖΑ στον Ο.ΣΥ. Ο Ο.ΣΥ. (Οδικές Συγκοινωνίες) είναι η εταιρεία που προέκυψε από τη συγχώνευση της ΕΘΕΛ (μπλε λεωφορεία) με τον ΗΛΠΑΠ (τρόλεϊ) με την εφαρμογή του νόμου Ρέππα (Ν. 3920 του 2011). Η επιστολή στάλθηκε στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ προχθές Τετάρτη 21 Νοέμβρη.

 Παρά την αντίδραση που προκλήθηκε από πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, χτες Πέμπτη 22 Νοεμβρίου ο ΣΥΡΙΖΑ-ΟΣΥ συγκροτήθηκε με τους απεργοσπάστες της ΠΑΣΚΕ επικεφαλής και με τους κουβαλητούς της ΠΑΣΚΕ να γιουχάρουν την προσπάθεια να γίνει πολιτική συζήτηση. Τελικά τα πραγματικά μέλη και οι υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ αποχώρησαν αγανακτισμένοι θεωρώντας πως το παιγνίδι ήταν στημένο και χωρίς νόημα.
 Επιστολή στη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ 
Απόστολος Κασιμέρης
 Μέλος ΔΣ του Συνδικάτου Εργαζομένων ΟΑΣΑ
 Μέλος του ΣΥΡΙΖΑ Παγκρατίου από το 2009 
 και υποψήφιος με την Ανοιχτή Πόλη στις εκλογές του 2010

Σπύρος Παπασπύρος
 Εργαζόμενος ΕΘΕΛ
 Μέλος του ΣΥΝ Περιστερίου

 Στις αρχές Νοεμβρίου είδαμε να αναρτούνται στα αμαξοστάσια της ΕΘΕΛ ανακοινώσεις, οι οποίες καλούσαν στη «συγκρότηση πολιτικής κίνησης Ο.ΣΥ.-ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ» στις 8/11. Οι ανακοινώσεις, οι οποίες ήταν ανυπόγραφες, καλούσαν σε πρώτη συνάντηση «στα γραφεία του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, Πλ. Κουμουνδούρου, 3ος Όροφος...».

 Στις 8/11 πήγαμε, μαζί με μια σειρά άλλους συναδέλφους, να συμμετέχουμε στη 1η συνάντηση για τη συγκρότηση της πολιτικής κίνησης Ο.ΣΥ.-ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ. Στο θυρωρείο της Κουμουνδούρου μας ενημέρωσαν πως η σύσκεψη θα γινόταν τελικά στα γραφεία της Νομαρχιακής Επιτροπής Α Αθήνας (στην οδο Σαρρή).

 Από τον ΣΥΡΙΖΑ μας καλωσόρισε ο Ζ. Πεππές, ο οποίος μας ενημέρωσε ότι αντικαθιστά τον Γ. Γαβρίλη, καθώς ο Γ. Γαβρίλης βρισκόταν εκτάκτως εκτός Αττικής. Τις εβδομάδες που προηγήθηκαν ακουγόταν πως ένα κομμάτι της ΠΑΣΚΕ καθοδηγούμενο από τον Α. Κολλά θα μεταπηδούσε στο ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι δεν μας έκανε ιδιαίτερη έκπληξη όταν ανάμεσα στους συγκεντρωμένους (γύρω στους 40) βρήκαμε μια σειρά γνωστά στελέχη της ΠΑΣΚΕ, μεταξύ των οποίων και τους κάτωθι:
 τον Παντώτη Παναγιώτη, εκλεγμένο με την ΠΑΣΚΕ στην ΟΣ.Μ.Ε. (Ομοσπονδία Συνδικάτων Μεταφορών Ελλάδος), 3ο αναπληρωματικό για το ΔΣ του Συνδικάτου Εργαζομένων ΟΑΣΑ και αναπληρωματικό για το ΕΚΑ, εκπρόσωπος της ΠΑΣΚΕ στο Πρωτοβάθμιο Υπηρεσιακό Συμβούλιο της ΕΘΕΛ (Συμβούλιο που ασχολείται με την αξιολόγηση και τις προαγωγές των εργαζομένων) 
 τον Γκιουλάκη Ηλία, εκλεγμένο με την ΠΑΣΚΕ στην ΟΣ.Μ.Ε. και 2ο αναπληρωματικό για το ΔΣ του Συνδικάτου Εργαζομένων ΟΑΣΑ, 
 τον Σιφναίο Αντώνη, εκλεγμένο με την ΠΑΣΚΕ στην ΟΣ.Μ.Ε. 
 Συνάδελφοι, των οποίων η εκλογή με την ΠΑΣΚΕ είναι πολύ πρόσφατη, καθώς οι εκλογές στην ΕΘΕΛ (Συνδικάτο Εργαζομένων ΟΑΣΑ) πραγματοποιήθηκαν στις 14 και 15 Μαρτίου 2012(*). Συνάδελφοι που ενσαρκώνουν το «μηχανισμό» του πάλαι ποτέ δικομματισμού με όλες τις πρακτικές του και που έχουν παίξει καθαρά απεργοσπαστικό ρόλο στον κλάδο μας, όχι μόνο κάποια στιγμή στο παρελθόν, αλλά και πολύ πρόσφατα!(**)

 Δεν εκπλαγήκαμε από το γεγονός ότι οι συνάδελφοι αυτοί (όπως και άλλοι από την ΠΑΣΚΕ-ΕΘΕΛ) προσπαθούν να πηδήξουν από ένα πλοίο που βουλιάζει, σ' ένα κόμμα που όλα δείχνουν ότι θα αναλάβει τη διακυβέρνηση του τόπου μετά τις επερχόμενες εκλογές. Εκπλαγήκαμε όμως από το γεγονός ότι από τα «κεντρικά» του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ υπήρχε συνεργασία και στήριξη στα μέλη της ΠΑΣΚΕ, με στόχο τη δημιουργία ΣΥΡΙΖΑ - Ο.ΣΥ την ίδια στιγμή που μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΣΥΝ (και μάλιστα μέλη από την εποχές που ο ΣΥΡΙΖΑ έμπαινε-δεν έμπαινε στη Βουλή) ήμασταν στο σκοτάδι, χωρίς την παραμικρή ενημέρωση! Στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές κάναμε (και εγώ, αλλά και άλλοι συνάδελφοι, οι οποίοι είναι μέλη του ΣΥΝ) εκστρατεία υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ στα αμαξοστάσια. Πέντε μήνες αργότερα, ενημερωνόμαστε για τη συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ - Ο.ΣΥ από ανακοινώσεις - καλέσματα που τοιχοκολλούν στα αμαξοστάσια στελέχη της ΠΑΣΚΕ. Πέντε μήνες αργότερα μας καλεί η ΠΑΣΚΕ στην ...Κουμουνδούρου! Πέντε μήνες αργότερα ακούμε στην 1η συνέλευση του ΣΥΡΙΖΑ - Ο.ΣΥ, το συνάδελφο Π. Παντότη να λέει «δυο μήνες τώρα προσπαθούμε να στήσουμε το ΣΥΡΙΖΑ στην ΕΘΕΛ». 

 Ο ΣΥΡΙΖΑ που επιδιώκουν να στήσουν στην ΕΘΕΛ είναι με όρους ΠΑΣΟΚικής γραφειοκρατίας. Στο αμαξοστάσιο της Πέτρου Ράλλη όπου ο συνάδελφος Η. Γκιουλάκης είναι τμηματάρχης, υπάρχουν ήδη καταγγελίες για μαζικές εγγραφές μελών, όχι στη βάση της κατανόησης των αρχών και των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στη βάση ανταλλαγμάτων, ακόμα και έμμεσων απειλών! 
 Αυτή η κατάσταση έχει ήδη απωθήσει έναν κόσμο με αγνές προθέσεις που θα μπορούσε να κερδηθεί στις ιδέες της αριστεράς από το να συμμετέχει στον ΣΥΡΙΖΑ στην ΕΘΕΛ. Την ίδια στιγμή μια σειρά ανένταχτοι αριστεροί αγωνιστές, μια σειρά παραδοσιακοί ψηφοφόροι του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και μέλη του ΣΥΝ νιώθουν πως αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ που δημιουργείται δεν τους «χωράει». Νιώθουν ότι αυτό που δημιουργείται «δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ».

 Αύριο, 22/11 είναι η 2η συνέλευση ΟΣΥ-ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, η οποία καλείται στις 7.00 μ.μ. στον 3ο όροφο της Κουμουνδούρου. Σύμφωνα με την ανακοίνωση που τοιχοκολλήθηκε και πάλι από τα μέλη της ΠΑΣΚΕ χωρίς οι υπόλοιποι να έχουμε οποιαδήποτε ενημέρωση, σκοπός αυτής της συνέλευσης είναι:
« -Συγκρότηση πολιτικής κίνησης Ο.ΣΥ-ΣΥΡΙΖΑ/ ΕΚΜ
 - Εκλογή Γραμματείας
 - Εκλογή αντιπροσώπων για την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ/ ΕΚΜ» 
 Η ανακοίνωση μας ενημερώνει επίσης πως «Δικαίωμα συμμετοχής έχουν οι εργαζόμενοι της Ο.ΣΥ.»
 Είναι εξαιρετικά πιθανό αύριο στον 3ο όροφο της Κουμουνδούρου να εκλεγεί η γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ - ΟΣΥ στηριγμένη στις προσωπικές «αυλές», τις υποσχέσεις και τις απειλές, παρ’ όλες τις προσπάθειες και τις δικές μας αλλά και άλλων συναγωνιστών εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην ΕΘΕΛ κινδυνεύει να μετατραπεί σ' ένα «μαγαζί» το οποίο οι επικεφαλής του θα τον χρησιμοποιήσουν για να πουλήσουν «εξουσία». Μια σειρά εργαζόμενοι δίνουμε τη μάχη «από τα κάτω» για να μην γίνει αυτό το σενάριο πραγματικότητα. Γνωρίζουμε πως αυτό δεν είναι αρκετό και ζητούμε από το πολιτικό και συνδικαλιστικό «κέντρο» του ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει τις ευθύνες του.
 ___________________________
Σημειώσεις:
 (*) Για τα αποτελέσματα των εκλογών δείτε: http://paske-osy.blogspot.gr/2012/04/blog-post_03.html(**) Το Μάρτη του 2011 η ΠΑΣΚΕ είχε χάσει τον έλεγχο των γενικών συνελεύσεων στην ΕΘΕΛ. Οι εργαζόμενοι είχαν ψηφίσει για 2 συνελεύσεις απανωτά αγωνιστικά πλαίσια και συνέχιση των απεργιακών κινητοποιήσεων, καταψηφίζοντας τις προτάσεις και τα πλαίσια του προεδρείου. Αυτό ήταν πρωτόγνωρο για τον χώρο μας. Μετά από αυτά τα αποτελέσματα, η ΠΑΣΚΕ σταμάτησε να καλεί συνελεύσεις (σταμάτησε ακόμα και τη λειτουργία του ΔΣ) και επέβαλλε στον κλάδο ένα «δημοψήφισμα» (Μάρτης 2011) παραβιάζοντας το ίδιο το καταστατικό του σωματείου μας. Στο δημοψήφισμα, όπου οι εργαζόμενοι καλούνταν να απαντήσουν «ναι» ή «όχι» στη συνέχιση των κινητοποιήσεων, ο μηχανισμός της ΠΑΣΚΕ στον οποίο συμπεριλαμβάνονται οι προαναφερόμενοι συνάδελφοι «έδωσε ρέστα». Με υποσχέσεις και φοβέρες κινητοποίησε το σύνολο των ψηφοφόρων της παράταξης υπέρ ...του τερματισμού των κινητοποιήσεων. Καθώς όλες οι υπόλοιπες παρατάξεις αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν την κατάργηση των συνελεύσεων και το αντικαταστικό/πραξικοπηματικό δημοψήφισμα, η ΠΑΣΚΕ και ο μηχανισμός της νίκησαν με ποσοστά που θα ζήλευε ακόμα και ο Μπεν Αλί. Περισσότερα για το δημοψήφισμα διαβάστε εδώ: http://etheldrivers.blogspot.com/2011/03/blog-post_2094.html
Πηγή: "χρονικά"
 Κόκκινη προπαγάνδα εκτοξεύθηκε από  TRASH  

Μπροστά, αταλάντευτα, με αγωνιστικό επαναστατικό ρεαλισμό


ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Μπροστά, αταλάντευτα, με αγωνιστικό επαναστατικό ρεαλισμό
Η ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
Από τις κατάμεστες εξέδρες
Συμπληρώθηκαν 94 χρόνια από την έναρξη του 1ου ιδρυτικού Συνεδρίου του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (ΣΕΚΕ), που στο 3ο έκτακτο Συνέδριό του το 1924 μετονομάστηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.
Τι να πρωτοθυμηθούμε, μέσα σε λίγες γραμμές. Ενενήντα τέσσερα χρόνια μεγάλων αγώνων, λαμπρών σελίδων δράσης. Ανθρώπινα κατορθώματα που δεν τα χωράει ο νους κάποιου που δεν τα έχει ζήσει, ή δεν τα έχει μάθει. Οι νεότερες γενιές είναι τα μεγάλα θύματα της αντιστροφής της αλήθειας, της απόκρυψής της, της παραπληροφόρησης. Και πιο ειδικά τα μικρά παιδιά σήμερα που μαθαίνουν τα πάντα από τα κατευθυνόμενα προγράμματα πολλών ιντερνετικών δικτύων, εγκυκλοπαιδειών, σχολικών συγγραμμάτων.
Τι είναι αυτό που κράτησε το ΚΚΕ ζωντανό παρά τις αντιξοότητες, τους διωγμούς και την παρανομία, την ίδια ώρα που μια σειρά αστικά και μικροαστικά κόμματα, καλοθρεμμένα στις αγκάλες του συστήματος, χαϊδεμένα και από τον ξένο παράγοντα, διαλύονταν, για να γεννηθούν νέα με παλιές ιδέες και νέα μορφή, και με νέα πρόσωπα;
Κανένα κόμμα δεν μπορεί να υπάρξει για 94 χρόνια μόνο και μόνο γιατί το θέλουν τα στελέχη και τα μέλη του. Κάτι βαθύτερο πρέπει να καθορίζει αυτήν τη μακροβιότητα, ανεξάρτητα της αυξομείωσης της δύναμής του. Δύο είναι οι βασικοί παράγοντες:

Πρώτος. Η σταθερή πίστη μας στην επαναστατική κοσμοθεωρία του μαρξισμού - λενινισμού και στην αρχή του προλεταριακού διεθνισμού, θεωρία που αναπτύσσεται με την επιστημονική εξήγηση της προόδου της ταξικής πάλης, των εξελίξεων στο καπιταλιστικό σύστημα και της κριτικής αποτίμησης της σοσιαλιστικής οικοδόμησης του 20ού αιώνα. Παραμείναμε αμετακίνητοι με το δίκιο των εκμεταλλευομένων, ορκισμένοι εχθροί του καπιταλισμού. Απορρίψαμε το συμβιβασμό και τον ευρωκομμουνισμό.
Δεύτερος. Το ΚΚΕ είναι η οργανωμένη συνειδητή πρωτοπορία της εργατικής τάξης, της πρωτοπόρας επαναστατικής τάξης στην εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Η αντοχή του σφυρηλατήθηκε με δεσμούς αίματος με την εργατική τάξη, το λαό.
Καθημερινός μαχητής, οργανωτής της νίκης του λαού αύριο
Σε κάθε επέτειο ίδρυσης του Κόμματος, το μυαλό όλων μας πάει σε μεγάλα, εθνικής και διεθνούς σημασίας, γεγονότα που πρωτοστάτησε το ΚΚΕ: Ως εμπνευστής, αιμοδότης και καθοδηγητής του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα ενάντια στην ιταλογερμανική και τη βουλγαρική κατοχή και αργότερα κατά της χούντας. Οδηγός στην κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης, μέχρι σήμερα στη χώρα μας: Στον ένοπλο αγώνα του ΔΣΕ, που ήταν προσφορά με τεράστια πολιτική και ηθική σημασία, με τους κομμουνιστές αλύγιστους στο εκτελεστικό απόσπασμα, στις φυλακές και στις εξορίες.
Η «πλατεία» την ώρα της εκδήλωσης
Δεν ήταν μόνο αυτά. Το ΚΚΕ ήταν η εμπροσθοφυλακή σε ιδέες, θέσεις, αιτήματα και αγώνες, σε κάθε φάση, ακόμα και όταν πέρασε στην παρανομία. Εμπροσθοφυλακή ήταν από τις πρώτες μέρες της μεταπολίτευσης πριν ακόμα του αναγνωρισθεί η νομιμότητα στη δράση του. Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει ριζοσπαστική ιδέα, δεν υπάρχει εργατική λαϊκή κατάκτηση, δεν υπάρχει αγώνας που το ΚΚΕ να μην πρωτοστάτησε ή να έλειψε από την πρώτη γραμμή. Μαζί με το ΚΚΕ η νεολαία του, η ΟΚΝΕ, η ΕΠΟΝ, στην οποία ο ρόλος του ήταν ίδιος με το ρόλο που είχε στο ΕΑΜ, η ΚΝΕ, ήταν οπωσδήποτε οι φίλοι, οι σύντροφοι, οι σύμμαχοι που είχε σε κάθε φάση.
ΚΚΕ, καθημερινός μαχητής, οργανωτής της νίκης του λαού αύριο. Οι ανατροπές που έγιναν, οι κατακτήσεις δεν ήλθαν από τα πάνω, αλλά με την δύναμη της ταξικής πάλης και με θυσίες.
Το Κόμμα μας, κόντρα στο ρεύμα, αντιπάλεψε τις θεωρίες της "ψωροκώσταινας", τα περί σωτηρίας τάχα της χώρας και του λαού με το "σχέδιο Μάρσαλ", ότι τάχα η ΕΟΚ θα μας εξασφαλίσει για πάντα να τρώμε με "χρυσά κουτάλια"... Αντιπάλεψε με επιστημονικό τρόπο τις θεωρίες της ανταγωνιστικότητας, της αταξικής αντίληψης της παγκοσμιοποίησης, της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ως προοδευτικής νομοτέλειας που συμφέρει και τους λαούς. Πολέμησε τις θεωρίες περί της "κατωτερότητας της γυναίκας", τις ρατσιστικές θεωρίες, τον εθνικισμό και μεγαλοϊδεατισμό.
Πανοραμική άποψη του κατάμεστου ΣΕΦ
Οι αρχές και τα ιδανικά του ΚΚΕ, κυρίως όμως οι απαράμιλλοι ηρωικοί αγώνες και οι θυσίες των κομμουνιστών, των εργατών, ενέπνευσαν ριζοσπάστες επιστήμονες, διανοούμενους και καλλιτέχνες, ακόμα και ορισμένους που δεν ήταν κομμουνιστές, με αποτέλεσμα ένα σημαντικό επιστημονικό και γιγάντιο πολιτιστικό έργο σε πολλά είδη, που είναι πολύτιμος θησαυρός για την νέα βάρδια της εργατικής τάξης, τους νέους και τις νέες.
Το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που διαπαιδαγωγεί τον εργάτη και την εργάτρια να αισθάνονται περηφάνια για την τάξη τους, να μην αισθάνονται παρακατιανοί, όπως η κυρίαρχη ιδεολογία θέλει.
Από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του το ΚΚΕ αισθάνθηκε την ευθύνη του για την κοινή δράση των Κομμουνιστικών Κομμάτων. Συμμετείχαμε στην Κομμουνιστική Διεθνή, υπερασπιστήκαμε την προσφορά του σοσιαλισμού, φροντίσαμε την κοινή δράση με την παγκόσμια εργατική τάξη, με τους λαούς που πάλευαν για το σοσιαλισμό, κατά της ιμπεριαλιστικής επέμβασης, για την εθνική απελευθέρωση.
Σήμερα είμαστε και θα είμαστε μαζί με το λαό, στην πρώτη γραμμή γιατί και μόνο η εφαρμογή των μέτρων που πάρθηκαν με τα Μνημόνια είναι πραγματική κόλαση, χώρια στα καινούργια που μας περιμένουν αν δεν υπάρξει αποφασιστική αντεπίθεση ρήξης και ανατροπής.
Κορυφαία στιγμή στη σύγχρονη πορεία του αναδεικνύεται η περίοδος του 1968 όταν ο οπορτουνισμός απείλησε την ύπαρξή του, και ακόμα μεγαλύτερης σημασίας είναι η αλύγιστη στάση του μπροστά σε μια εξαιρετικά πρωτόγνωρη δύσκολη στιγμή: Οταν η αντεπανάσταση σάρωσε τις κατακτήσεις της Οκτωβριανής Επανάστασης και της διαμόρφωσης του σοσιαλιστικού συστήματος μετά το β' παγκόσμιο πόλεμο στην Ευρώπη και παγκόσμια.
Μια άρνηση που θα αποδειχτεί ιστορική
Η Αλέκα Παπαρήγα στο βήμα
Από τις πιο σημαντικές στιγμές της τελευταίας δεκαετίας, που θα αποδειχθεί τα αμέσως επόμενα χρόνια ιστορική, αποτέλεσε η άρνησή μας το Μάη του 2012 να δηλώσουμε ότι θα δώσουμε στήριξη σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης της κρίσης, με τη μάσκα "της ενότητας της αριστεράς" ή κυβέρνησης της αριστεράς.
Ναι, υποστήκαμε εκλογικά και πολιτικά τραύματα. Ναι. Κάποιοι φίλοι και οπαδοί μας πίστεψαν ότι μπορεί να λυθούν τα οξυμένα προβλήματα του βασανισμένου λαού με συνταγές τύπου ΣΥΡΙΖΑ ή τύπου ΔΗΜΑΡ και Ανεξαρτήτων Ελλήνων. Ναι, κάποιοι ξαναθυμήθηκαν τη θεωρία του σκαλοπατιού που οδήγησε το 1981 εκατοντάδες χιλιάδες ριζοσπάστες, αντιιμπεριαλιστές, αγωνιστές της εθνικής αντίστασης να δώσουν μεγάλο αέρα στα πανιά του ΠΑΣΟΚ, σε βάρος του ΚΚΕ.
Δυστυχώς το αστικό πολιτικό σύστημα, οι πολυπλόκαμοι μηχανισμοί του, με τη βοήθεια του οπορτουνισμού, πατώντας και σε δικές μας υποκειμενικές αδυναμίες καταφέρνει να σβήσει εργατική, λαϊκή πείρα, εκμεταλλευόμενο την ανυπομονησία και την αυταπάτη ότι υπάρχουν τάχα λύσεις εδώ και τώρα, δίχως σύγκρουση, θυσίες και ρήξη.
Για σκεφθείτε το ΚΚΕ να δίνει ψήφο εμπιστοσύνης ή να μετέχει σε μια κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ. Το ΣΥΡΙΖΑ που ενώ στα χαρτιά δεν αμφισβητεί το μονοπωλιακό - καπιταλιστικό χαρακτήρα της ΕΕ, στην πράξη αμφισβητεί μόνο τη γερμανική κυριαρχία στην Ευρωζώνη. Το ΣΥΡΙΖΑ που αποδίδει στο νεοφιλελευθερισμό τους αντιλαϊκούς στόχους της ΕΕ δίνοντας έτσι συγχωροχάρτι στους σοσιαλδημοκράτες συμμάχους, στις δικές του δυνάμεις που τάχθηκαν υπέρ της ΕΕ και της συμμετοχής της Ελλάδας σ' αυτήν. Σήμερα με τις φανερές ρωγμές στη συνοχή της Ευρωζώνης και γενικότερα της ΕΕ προσαρμόζει την πολιτική υποταγής του, υποστηρίζοντας ότι υπάρχει περιθώριο με δική του κυβέρνηση να βελτιώνεται συνεχώς η ζωή του λαού και να κατοχυρώνονται οι κατακτήσεις του μέσα στην ΕΕ.

Για σκεφθείτε το ΚΚΕ να στηρίζει ή να μετέχει σε μια κυβέρνηση που κινείται στη γραμμή της ΕΕ, του ευρωστρατού. Σε μια κυβέρνηση που διατυμπανίζει την εθνική ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια, την ίδια ώρα που η ΕΕ έχει αποφασίσει την προτεραιότητα του ιμπεριαλιστικού κοινοτικού δικαίου έναντι του εθνικού. Σε μια κυβέρνηση που θεωρεί ότι υπάρχουν καλά μονοπώλια, καλοί καπιταλιστές... Σε μια ΕΕ που υποστηρίζει ως επίσημη ιδεολογία την εξίσωση του φασισμού με τον κομμουνισμό, που υποστηρίζει τον αποκλεισμό της Κούβας.
Ας μας πει έστω και ένας εργαζόμενος πότε στη σύγχρονη ιστορία είδαμε να επιστρέφουν στο λαό κατακτήσεις που πάρθηκαν πίσω;
Η ΝΔ, πρώτη - πρώτη, όλα τα κόμματα και ο ΣΥΡΙΖΑ διακηρύσσουν την παραγωγική ανασυγκρότηση που θα βάλει την Ελλάδα ξανά στην τροχιά της ανάπτυξης. Ποιοι θα αποφασίσουν πού και με ποιους όρους θα γίνουν επενδύσεις; Οι καπιταλιστές, οι μονοπωλιακοί όμιλοι. Ποιο θα είναι το κριτήριο για να γίνει μια επένδυση; Η φθηνή εργατική δύναμη, η ελαστική απασχόληση, η απασχόληση ελάχιστου χρόνου, η μαζική ανεργία διαρκείας. Πού θα επενδύσουν, εκεί που θα βγει το μέγιστο δυνατό κέρδος και όχι εκεί που απαιτούν οι ανθρώπινες ανάγκες. Η ανάκαμψη όταν έλθει θα πατήσει επί πτωμάτων, στα ερείπια των κοινωνικών δικαιωμάτων, στη σχετική και απόλυτη εξαθλίωση.

Τέρμα. Δεν γυρίζουμε πίσω. Οσοι πιστεύουν ότι μπορεί να ξαναγυρίσουμε έστω στο 2000, το 2009 θα την πάθουν σαν την γυναίκα του Λοτ. Γι' αυτό έγιναν τα Μνημόνια, τα πρόσφατα και τα αυριανά, για να εξασφαλίσουν τη μέγιστη κερδοφορία σε συνθήκες που ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός θα κλείνει και νέες επιχειρήσεις σε όφελος των ισχυρότερων.
Τους πονά ότι το ΚΚΕ δεν ετεροκαθορίζεται
Σύντροφοι και συντρόφισσες
Είμαστε περήφανοι και για το γεγονός ότι έχουμε το κουράγιο να αναγνωρίζουμε λάθη, χωρίς βεβαίως να αφαιρούμαστε αυθαίρετα από τις κάθε φορά αντικειμενικές συνθήκες κρίσης.
Λάθη κάναμε. Ορισμένα από αυτά αδικαιολόγητα. Πρώτοι απ' όλους τα πληρώσαμε ακριβά. Διδαχτήκαμε και επαγρυπνούμε. Χωρίς να τα δικαιολογούμε, ξεκαθαρίζουμε, δεν ήταν λάθη από επιλογή να προδώσουμε το λαό, δεν ήταν λάθη από δειλία και φόβο μπροστά στις θυσίες. Τα αστικά κόμματα δεν κάνουν λάθη. Κάνουν συνειδητά εγκλήματα!
Η 94χρονη ιστορία αποδεικνύει ότι το ΚΚΕ πρέπει να διατηρεί την πλήρη αυτοτέλειά του, σε συνδυασμό βεβαίως με τη σταθερή προσήλωση στις θεμελιώδεις αρχές μας. Καμία συμμαχία όσο αναγκαία και να είναι δεν μπορεί να θέτει ούτε καν σε αμφιβολία την ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική αυτοτέλεια του ΚΚΕ. Γιατί αυτή η συμμαχία θα χάσει τη δυναμική της, θα λοξοδρομήσει, θα πεθάνει.
Η ιστορία του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος απέδειξε ότι όταν υποτιμήθηκε ο οπορτουνισμός, τότε τα ΚΚ δεν μπόρεσαν, ούτε και σήμερα μπορούν να συμβάλλουν στη ριζοσπαστικοποίηση, στη σταθερότητα της πρωτοπορίας, σταθερότητα που είναι απαραίτητη και την περίοδο της υποχώρησης, αν θέλεις να ετοιμάσεις την επόμενη αντεπίθεση.
Μήπως αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι σηκώνοντας τη σημαία της κριτικής προς το ΣΥΡΙΖΑ αφήνουμε το λαό ανυπεράσπιστο στη στρατηγική της ΝΔ, της τρικομματικής αντιλαϊκής κυβέρνησης;
Μικροκομματική και ιδιοτελής είναι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ ότι του κάνουμε κριτική από τα δεξιά. Εκτός αν έχει μπερδέψει τι είναι από τα δεξιά και τι είναι από τα αριστερά.
Στη δεκαετία του '80 η ΝΔ μας κατηγόρησε ότι κάνουμε "γλυκά μάτια στο ΠΑΣΟΚ". Στις αρχές της δεκαετίας του '90 όταν ανοικτά και παστρικά δηλώσαμε ότι το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε πορεία σύγκλισης και ταύτισης με τη στρατηγική της ΝΔ, τότε ήταν το ΠΑΣΟΚ με το σύνθημα «να φύγει η δεξιά», μας κατηγόρησε για τσιράκια της. Κύριοι, ξέρετε πολύ καλά και αυτό είναι που σας πονά, ότι το ΚΚΕ δεν ετεροκαθορίζεται. Δεν έχουμε διχασμένη προσωπικότητα, ούτε υποφέρουμε από διπλωπία και διπλοπροσωπία. Δεν είμαστε κόμμα αντιΝΔ, αντιΠΑΣΟΚ, αντιΣΥΡΙΖΑ. Το κριτήριο για μας είναι οι δύο δρόμοι ανάπτυξης, ο καπιταλιστικός δρόμος και ο σοσιαλιστικός. Κριτήριο για μας είναι η αντίθεση κεφάλαιο - εργασία, μονοπώλια - λαός. Κριτήριο για μας είναι η Ελλάδα ανεξάρτητη, διεθνιστική για τους λαούς και απαλλαγμένη από τις ιμπεριαλιστικές δεσμεύεις και εξαρτήσεις.
Σας λέμε καθαρά κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ. Αρχίζετε να μοιάζετε παντού στο ΠΑΣΟΚ, και στην τακτική και στις μέθοδες προπαγάνδας.
Το ΠΑΣΟΚ το 1981 κατάφερε να πάρει μαζί του και ένα τμήμα λαού που ευελπιστούσε ότι θα φθάσουμε στο σοσιαλισμό μέσα από ένα δρόμο εύκολο και χωρίς θυσίες. Και εμείς ρωτάμε: Δικαιώθηκε αυτή η επιλογή; Η απάντηση είναι προφανής.
Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ μάς λέει τα ίδια, το ΚΚΕ πρέπει να αλλάξει, να γίνει συνιστώσα του, ουσιαστικά να δεχθεί την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ διανθίζει τις θέσεις του με κάποια αμφισβήτηση της Ευρωζώνης ή και του ΝΑΤΟ τις ακυρώνει αφού συμμαχεί με κόμματα της Ευρώπης, το ΚΕΑ, που ουσιαστικά ζητούν η ΕΕ να μεταλλαχθεί σε Ευρώπη των εργαζομένων και να αυτοδιαλυθεί το ΝΑΤΟ. Ούτε στη Δευτέρα παρουσία δεν πρόκειται να γίνουν έτσι τα πράγματα.
Βεβαίως και η ΕΕ μπορεί να υποστεί μεταλλαγές, να μετατραπεί σε μια ομοσπονδία ή και να διασπαστεί. Αυτό τι είναι, αλλαγή γραμμής πλεύσης; αλλαγή χαρακώματος; Τώρα μάλιστα όλα τα κόμματα μιλάνε για τον κίνδυνο του εκφασισμού λόγω Χρυσής Αυγής. Ενώ η ΝΔ μιλά για τα δύο άκρα, έτσι την βολεύει για να τσακίσει το εργατικό κίνημα.
Η ΝΔ πολεμά τη Χρυσή Αυγή ως αντισυστημική δύναμη, ενώ πρόκειται για εφεδρεία του συστήματος, δεν μπορεί να μη το καταλαβαίνει αυτό. Για κίνδυνο εκφασισμού και αντιφασιστικό μέτωπο μιλά και ο ΣΥΡΙΖΑ λίγο-πολύ δηλαδή στην ίδια λογική. Πάντα πρέπει να υπάρχει ένας κίνδυνος ώστε ο λαός να παραιτείται από τη λογική της ρήξης και της ανατροπής. Το εργατικό κίνημα, η λαϊκή συμμαχία, η ταξική πάλη με στόχο την εξουσία, μπορούν να βάλουν στο περιθώριο τη Χρυσή Αυγή.
Είναι γεγονός ότι προσωρινά, μπορεί ένα ετερόκλητο κυβερνητικό σχήμα με βασική δύναμη το ΣΥΡΙΖΑ, μόνο του ή με άλλες πολιτικές δυνάμεις, που δεν είναι απίθανο να αποτελεί συνάντηση του εθνικισμού και του κοσμοπολιτισμού, να ξαναφέρει τη ΝΔ στην αντιπολίτευση, προσωρινά το υπογραμμίζουμε.
Είναι δυνατόν όμως να ξεχάσουν, ιδιαίτερα οι πιο ώριμες ηλικίες της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, την πείρα της περιόδου όταν η ΕΡΕ ηττήθηκε από την Ενωση Κέντρου με τη στήριξη και της ΕΔΑ στις εκλογές του 1964; Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; 'Η όταν η ΝΔ ηττήθηκε κατά κράτος από το ΠΑΣΟΚ το 1981, πόσα χρόνια χρειάστηκαν για να ξαναγυρίσει η ΝΔ; Μόλις οκτώ...
Το 1981 ηττήθηκε η ΝΔ, όμως η φιλομονοπωλιακή πολιτική δεν έφυγε από τη μέση. Αντίθετα στερεώθηκε η δικομματική εναλλαγή των αστικών κομμάτων. Σε χρόνο μηδέν το ΠΑΣΟΚ εγκατέλειψε τις θέσεις του για ΕΟΚ, ΝΑΤΟ, αμερικανατοϊκές βάσεις.
Στη στρατηγική του ΚΚΕ η ελπίδα για το λαό
Σύντροφοι και συντρόφισσες
Θέτουμε το πραγματικό ερώτημα στο λαό: Ποιος μπορεί σήμερα να πολεμήσει τα αστικά κόμματα, να συμβάλλει να ανοίξουν, έστω στην αρχή, ρωγμές στο αστικό πολιτικό σύστημα; Ποια στρατηγική μπορεί να στερήσει το αστικό σύστημα από τις εφεδρείες του, να το οδηγήσει σε αποσταθεροποίηση υπέρ του λαού;
Ποιο άλλο εκτός από το ΚΚΕ, εκτός από τη λαϊκή συμμαχία, εκτός από την αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης, εκτός από την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος από τα κάτω, στη βάση - στους τόπους δουλειάς και στους κλάδους; Ποια πολιτική δύναμη μπορεί να εμπνεύσει αγωνιστική αισιοδοξία στο λαό, αντοχή στις δυσκολίες, αγωνιστικό ρεαλισμό;
Αρκεί δηλαδή ένα κόμμα να βγάζει φλας αριστερά, όταν η γραμμή του πηγαίνει όλο και πιο δεξιά;
Βεβαίως η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ίδια κόμματα, βεβαίως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ίδια κόμματα.
Το "βαρίδι" του ΣΥΡΙΖΑ, που θα τον οδηγήσει στον ίδιο δρόμο, είναι ότι δεν έχει γραμμή ρήξης με τα μονοπώλια, τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Δε συνιστά γραμμή ρήξης και ανατροπής η αντιπαράθεση με τη Γερμανία, δε ριζοσπαστικοποιεί το επιχείρημα ότι η ΝΔ δεν διαπραγματεύεται, αλλά γυαλίζει τα παπούτσια της Μέρκελ.
Δεν είναι αντιμονοπωλιακή γραμμή να μιλάς για τον καζινοκαπιταλισμό, για τη διαπλοκή και τις μίζες ως αιτία της κρίσης, είναι επιφανειακή, λαϊκίστικη προπαγάνδα που οδηγεί το λαό να διαλέγει το ένα ή το άλλο μείγμα διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης.
Δεν είναι αντιμονοπωλιακή, αντιιμπεριαλιστική, αντικαπιταλιστική κατεύθυνση να διεκδικείς φθηνά δάνεια από την ΕΚΤ για να τα αρπάξουν οι καπιταλιστικοί όμιλοι.
Καμία πρόταση διαχείρισης δεν ανακουφίζει το λαό
Στην ΕΕ και ειδικότερα στην Ευρωζώνη εμφανίζονται δύο βασικά τάσεις, αντιφατικές, φιλομονοπωλιακές και οι δύο: Η μια θέλει την ομοσπονδοποίηση ή κάτι ανάλογο με ενίσχυση των ενιαίων οργάνων της σε βάρος των οργάνων στο εθνικό επίπεδο, και η άλλη προβληματίζεται για τη διάσπαση, για αλλαγή στρατοπέδου ιμπεριαλιστικής συμμαχίας.
Από τη ΝΔ ως το ΣΥΡΙΖΑ καλούν το λαό να στοιχηθεί με τη μια ή την άλλη τάση, με τη μια ομάδα κρατών εναντίον της άλλης. Αυτή η σημαία είναι ξένη για το λαό. Καμία πρόταση διαχείρισης, είτε υποστηρίζει το ευρώ είτε δε φοβάται τη δραχμή, δεν πρόκειται να ανακουφίσει τη ζωή μας, να εξασφαλίσει κοινωνική λαϊκή ευημερία και ειρηνική ζωή.
Από τη ΝΔ ως το ΣΥΡΙΖΑ, όλα τα κόμματα κρύβουν από το λαό ότι αυξάνουν οι κίνδυνοι τοπικών πολεμικών συγκρούσεων στην ευρύτερη περιοχή. Μια περιοχή που ανοίγει την όρεξη όλων των παλιών και νέων ιμπεριαλιστικών κέντρων γιατί έχει πετρέλαιο, φυσικό αέριο, πρώτες ύλες, βρίσκεται σε σημείο συνάντησης τριών ηπείρων.
Η κρίση βαθαίνει και ξέρουμε καλά ότι όταν οι ιμπεριαλιστές μεταξύ τους δεν τα βρίσκουν με πολιτικά μέσα, αρπάζουν τα όπλα. Χωρίζουν τους λαούς είτε με το ένα είτε με το άλλο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο. Με το αίμα των λαών κανονίζουν τη νέα διανομή.
Ποιο κόμμα, αν χρειαστεί, μπορεί να δώσει πραγματικό νόημα στον αγώνα κατά του πολέμου είτε είναι αυτός αμυντικός είτε επιθετικός; Πώς προετοιμάζεται ο λαός; Με τον αντι-μερκελισμό, το επιφανειακό αντιμνημονιακό μέτωπο, χαϊδεύοντας την πολιτική Ομπάμα, σιωπώντας για τη στρατιωτική συμφωνία με το Ισραήλ; Με τη συμμετοχή στον ευρωστρατό;
Το ΚΚΕ, αν χρειαστεί, είναι το κόμμα που μπορεί να δώσει νόημα στον αγώνα για την ελευθερία, γιατί αυτός ο αγώνας δένεται με τη διέξοδο από το καπιταλιστικό σύστημα, που όσο κυριαρχεί, φέρνει τον πόλεμο και την ιμπεριαλιστική ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο.
Ποια συμμαχία έχει ανάγκη ο λαός, τη συμμαχία των λεγόμενων αντι-μερκελικών και αντιμνημονιακών δυνάμεων ή τη συμμαχία που εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των μισοπρολετάριων, των φτωχών αυτοαπασχολουμένων και αγροτών; Ποιο κίνημα έχει ανάγκη ο λαός, ένα κίνημα επίθεσης και ανατροπής ή ένα κίνημα που θα στηρίζει μια κυβέρνηση είτε του ενός ή του άλλου πόλου, ένα κίνημα του λεγόμενου μικρότερου κακού;
Τι έχει ανάγκη σήμερα ο τόπος; Ανυπότακτους και χειραφετημένους αγωνιστές ή ένα κίνημα που θα παράγει ψηφοφόρους πότε για τον κεντροδεξιό και πότε για τον κεντροαριστερό πόλο;
Ημασταν και θα είμαστε παρόντες σε κάθε κινητοποίηση του λαού για άμεσα πιεστικά προβλήματα, με φιλοδοξία να πετύχουμε έστω και μια κάποια λαϊκή ανακούφιση. Ομως ειδικά σήμερα ο αγώνας πρέπει να έχει κατεύθυνση, προοπτική, ο λαός δεν μπορεί να βαδίζει στα τυφλά.
Λαϊκή εξουσία η μόνη εναλλακτική λύση στο βάρβαρο σήμερα
Η εργατική λαϊκή εξουσία, η λαϊκή οικονομία είναι η μόνη εναλλακτική λύση στο βασανιστικό και βάρβαρο σήμερα. Θα έλθει και στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες, με τη θέληση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.
Τι έχει να φοβηθεί ο εργάτης, η εργάτρια, ο μισθωτός που δεν έχει μέσα παραγωγής, ο άνεργος, ο περιπλανώμενος νέος και νέα από τη λαϊκή εξουσία, οικονομία; Τίποτα. Θα χάσει μόνο τις αλυσίδες της ταξικής εκμετάλλευσης. Θα οργανώσει σε νέες βάσεις την οικονομία, την κοινωνία, σε όλα τα επίπεδα, αυτό είναι σήμερα το καινούργιο.
Η εργατική λαϊκή εξουσία θα κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής στη βιομηχανία, στην ενέργεια - ύδρευση, στις τηλεπικοινωνίες, στις κατασκευές - επισκευές, στα μέσα μαζικών μεταφορών, στο χονδρικό - λιανικό και εισαγωγικό-εξαγωγικό εμπόριο. Τις συγκεντρωμένες τουριστικές επισιτιστικές υποδομές, τις καπιταλιστικές αγροτικές εκμεταλλεύσεις.
Θα κοινωνικοποιήσει τη γη. Οσοι αγρότες έχουν χάσει τη γη τους θα εργάζονται στις κρατικές παραγωγικές μονάδες που θα επεξεργάζονται και θα παράγουν προϊόντα κατανάλωσης. Οσοι έχουν μικρή ιδιοκτησία γης θα ενταχθούν εθελοντικά και με κίνητρα στους αγροτικούς παραγωγικούς συνεταιρισμούς που θα προμηθεύονται από το κράτος πρώτες ύλες, για την καλλιέργεια. Θα προστατεύεται η παραγωγή τους από τις καταστροφές μέσω κρατικών υποδομών και με την επιστημονική στήριξη. Θα πωλούν την παραγωγή τους στο κράτος με βάση τον κεντρικό σχεδιασμό, και στις κρατικά οργανωμένες λαϊκές αγορές, με τιμές που θα καθορίζονται από το κράτος.
Η βιομηχανική και το μεγαλύτερο μέρος της αγροτικής παραγωγής θα πραγματοποιούνται από τον κοινωνικοποιημένο τομέα με εργατικό έλεγχο σε όλη την κλίμακα της διεύθυνσης από τα κάτω προς τα επάνω.
Εκεί που η κοινωνικοποίηση δεν θα είναι υποχρεωτική, θα απαγορεύεται η χρησιμοποίηση ξένης εργασίας.
Εξαλείφεται η ανεργία, η ανασφάλεια, κάθε μορφής εκμετάλλευση, καταπίεση. Καταργείται η ατομική ιδιοκτησία και η οικονομική δραστηριότητα στην Εκπαίδευση, στην Υγεία - Πρόνοια, στον Πολιτισμό και στον Αθλητισμό, στα ΜΜΕ. Οργανώνονται πλήρως και αποκλειστικά ως δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες για όλους και όλες χωρίς εξαίρεση.
Ο κεντρικός σχεδιασμός αναπτύσσεται κατά κλάδο, μέσω ενιαίου κρατικού φορέα, που οργανώνεται κατά περιφέρεια και κατηγορία: Στην Ενέργεια, στις Μεταφορές, στη Μεταποίηση και στην Εξορυκτική Βιομηχανία. Στις Τηλεπικοινωνίες. O κεντρικός σχεδιασμός περιλαμβάνει το χωροταξικό σχεδιασμό και τις κατασκευές.
Η επιστημονική έρευνα οργανώνεται από κρατικούς οργανισμούς, ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, ινστιτούτα, υπηρετεί την προστασία και προαγωγή της υγείας, τον Κεντρικό Σχεδιασμό, τη διεύθυνση της κοινωνικής παραγωγής και των κοινωνικών υπηρεσιών με στόχο την ανάπτυξη της κοινωνικής ευημερίας. Ελάχιστη θα είναι η επιβάρυνση για στέγη, ενέργεια, ύδρευση, θέρμανση, διατροφή.
Η λαϊκή οικονομία είναι ασύμβατη με τη συμμετοχή της χώρας σε οποιαδήποτε ιμπεριαλιστική ένωση, όπως είναι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Η νέα εξουσία, ανάλογα με τις διεθνείς συνθήκες και τον περίγυρο της χώρας, θα επιδιώξει να αναπτυχθούν διακρατικές σχέσεις με αμοιβαίο όφελος, ανάμεσα στην Ελλάδα και άλλες χώρες.
Δε θα βάλουμε νερό στο κρασί μας
Το Κόμμα μας σήμερα είναι περισσότερο έμπειρο από ποτέ. Αυτό βεβαίως δεν πρέπει να μας δημιουργεί καμία επανάπαυση. Πρέπει και μπορούμε να γίνουμε κόμμα παντός καιρού, γερό και ικανό να ανταποκρινόμαστε σε κάθε στροφή του αγώνα. Σε ανηφόρες και κατηφόρες, να προσέχουμε, γιατί στραβοπατήματα γίνονται και στον ίσιο δρόμο. Μαζί και η νεολαία του Κόμματος, η ΚΝΕ.
Οφείλουμε να ξέρουμε ότι ο δρόμος είναι και θα είναι σκληροτράχηλος. Οι αντικειμενικές δυσκολίες σήμερα είναι μεγάλες, τα καθήκοντα είναι πιο σύνθετα. Ομως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κρυβόμαστε πίσω από το δυσμενή συσχετισμό δυνάμεων. Υπάρχουν πολλά που πρέπει να τα βελτιώσουμε, όσο εξαρτάται από εμάς τους ίδιους.
Είμαστε κοντά στην έναρξη της προσυνεδριακής περιόδου για το 19ο Συνέδριο. Ολα τα μέλη του Κόμματος, οι φίλοι και οι οπαδοί, οι αγωνιστές που παρά τις διαφορετικές απόψεις σέβονται το ΚΚΕ, πρέπει να πάρουν μέρος στον προσυνεδριακό διάλογο μέσα στο Κόμμα και στο δημόσιο μέρος του. Οφείλουμε να έχουμε ανοικτά αυτιά σε κάθε παρατήρηση, ακόμα και αν είναι υπερβολική ή και άδικη. Γιατί πίσω από μια άδικη αλλά καλής πρόθεσης παρατήρηση μπορεί να καταλάβουμε δικές μας ελλείψεις και αδυναμίες, κενά που τα αφήσαμε να τα καλύψει η εχθρική προπαγάνδα.
Ενα μόνο λέμε: δε θα κάνουμε τη χάρη στον αντίπαλο να βάλουμε νερό στο κρασί, όπως επιδιώκει. Δεν έχουμε σήμερα την πολυτέλεια κανενός λάθους που θα ρίξει το κίνημα πίσω, θα του αφαιρέσει τη δυνατότητα αντεπίθεσης.
Μπορούμε και θα προχωρήσουμε μπροστά, αταλάντευτα, σταθερά, με επιμονή, αγωνιστικό, επαναστατικό ρεαλισμό.
Ζήτω τα 94 χρόνια του ΚΚΕ!
Ζήτω η ΚΝΕ!
Ζήτω ο προλεταριακός διεθνισμός!

TOP READ