Από τις κατάμεστες εξέδρες
 |
Συμπληρώθηκαν 94 χρόνια από την έναρξη του 1ου ιδρυτικού Συνεδρίου του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (ΣΕΚΕ), που στο 3ο έκτακτο Συνέδριό του το 1924 μετονομάστηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.
Τι να πρωτοθυμηθούμε, μέσα σε λίγες γραμμές. Ενενήντα τέσσερα χρόνια μεγάλων αγώνων, λαμπρών σελίδων δράσης. Ανθρώπινα κατορθώματα που δεν τα χωράει ο νους κάποιου που δεν τα έχει ζήσει, ή δεν τα έχει μάθει. Οι νεότερες γενιές είναι τα μεγάλα θύματα της αντιστροφής της αλήθειας, της απόκρυψής της, της παραπληροφόρησης. Και πιο ειδικά τα μικρά παιδιά σήμερα που μαθαίνουν τα πάντα από τα κατευθυνόμενα προγράμματα πολλών ιντερνετικών δικτύων, εγκυκλοπαιδειών, σχολικών συγγραμμάτων.
Τι είναι αυτό που κράτησε το ΚΚΕ ζωντανό παρά τις αντιξοότητες, τους διωγμούς και την παρανομία, την ίδια ώρα που μια σειρά αστικά και μικροαστικά κόμματα, καλοθρεμμένα στις αγκάλες του συστήματος, χαϊδεμένα και από τον ξένο παράγοντα, διαλύονταν, για να γεννηθούν νέα με παλιές ιδέες και νέα μορφή, και με νέα πρόσωπα;
Κανένα κόμμα δεν μπορεί να υπάρξει για 94 χρόνια μόνο και μόνο γιατί το θέλουν τα στελέχη και τα μέλη του. Κάτι βαθύτερο πρέπει να καθορίζει αυτήν τη μακροβιότητα, ανεξάρτητα της αυξομείωσης της δύναμής του. Δύο είναι οι βασικοί παράγοντες:
Πρώτος. Η σταθερή πίστη μας στην επαναστατική κοσμοθεωρία του μαρξισμού - λενινισμού και στην αρχή του προλεταριακού διεθνισμού, θεωρία που αναπτύσσεται με την επιστημονική εξήγηση της προόδου της ταξικής πάλης, των εξελίξεων στο καπιταλιστικό σύστημα και της κριτικής αποτίμησης της σοσιαλιστικής οικοδόμησης του 20ού αιώνα. Παραμείναμε αμετακίνητοι με το δίκιο των εκμεταλλευομένων, ορκισμένοι εχθροί του καπιταλισμού. Απορρίψαμε το συμβιβασμό και τον ευρωκομμουνισμό.
Δεύτερος. Το ΚΚΕ είναι η οργανωμένη συνειδητή πρωτοπορία της εργατικής τάξης, της πρωτοπόρας επαναστατικής τάξης στην εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Η αντοχή του σφυρηλατήθηκε με δεσμούς αίματος με την εργατική τάξη, το λαό.
Καθημερινός μαχητής, οργανωτής της νίκης του λαού αύριο
Σε κάθε επέτειο ίδρυσης του Κόμματος, το μυαλό όλων μας πάει σε μεγάλα, εθνικής και διεθνούς σημασίας, γεγονότα που πρωτοστάτησε το ΚΚΕ: Ως εμπνευστής, αιμοδότης και καθοδηγητής του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα ενάντια στην ιταλογερμανική και τη βουλγαρική κατοχή και αργότερα κατά της χούντας. Οδηγός στην κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης, μέχρι σήμερα στη χώρα μας: Στον ένοπλο αγώνα του ΔΣΕ, που ήταν προσφορά με τεράστια πολιτική και ηθική σημασία, με τους κομμουνιστές αλύγιστους στο εκτελεστικό απόσπασμα, στις φυλακές και στις εξορίες.
Η «πλατεία» την ώρα της εκδήλωσης
 |
Δεν ήταν μόνο αυτά. Το ΚΚΕ ήταν η εμπροσθοφυλακή σε ιδέες, θέσεις, αιτήματα και αγώνες, σε κάθε φάση, ακόμα και όταν πέρασε στην παρανομία. Εμπροσθοφυλακή ήταν από τις πρώτες μέρες της μεταπολίτευσης πριν ακόμα του αναγνωρισθεί η νομιμότητα στη δράση του. Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει ριζοσπαστική ιδέα, δεν υπάρχει εργατική λαϊκή κατάκτηση, δεν υπάρχει αγώνας που το ΚΚΕ να μην πρωτοστάτησε ή να έλειψε από την πρώτη γραμμή. Μαζί με το ΚΚΕ η νεολαία του, η ΟΚΝΕ, η ΕΠΟΝ, στην οποία ο ρόλος του ήταν ίδιος με το ρόλο που είχε στο ΕΑΜ, η ΚΝΕ, ήταν οπωσδήποτε οι φίλοι, οι σύντροφοι, οι σύμμαχοι που είχε σε κάθε φάση.
ΚΚΕ, καθημερινός μαχητής, οργανωτής της νίκης του λαού αύριο. Οι ανατροπές που έγιναν, οι κατακτήσεις δεν ήλθαν από τα πάνω, αλλά με την δύναμη της ταξικής πάλης και με θυσίες.
Το Κόμμα μας, κόντρα στο ρεύμα, αντιπάλεψε τις θεωρίες της "ψωροκώσταινας", τα περί σωτηρίας τάχα της χώρας και του λαού με το "σχέδιο Μάρσαλ", ότι τάχα η ΕΟΚ θα μας εξασφαλίσει για πάντα να τρώμε με "χρυσά κουτάλια"... Αντιπάλεψε με επιστημονικό τρόπο τις θεωρίες της ανταγωνιστικότητας, της αταξικής αντίληψης της παγκοσμιοποίησης, της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ως προοδευτικής νομοτέλειας που συμφέρει και τους λαούς. Πολέμησε τις θεωρίες περί της "κατωτερότητας της γυναίκας", τις ρατσιστικές θεωρίες, τον εθνικισμό και μεγαλοϊδεατισμό.
Πανοραμική άποψη του κατάμεστου ΣΕΦ
 |
Οι αρχές και τα ιδανικά του ΚΚΕ, κυρίως όμως οι απαράμιλλοι ηρωικοί αγώνες και οι θυσίες των κομμουνιστών, των εργατών, ενέπνευσαν ριζοσπάστες επιστήμονες, διανοούμενους και καλλιτέχνες, ακόμα και ορισμένους που δεν ήταν κομμουνιστές, με αποτέλεσμα ένα σημαντικό επιστημονικό και γιγάντιο πολιτιστικό έργο σε πολλά είδη, που είναι πολύτιμος θησαυρός για την νέα βάρδια της εργατικής τάξης, τους νέους και τις νέες.
Το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που διαπαιδαγωγεί τον εργάτη και την εργάτρια να αισθάνονται περηφάνια για την τάξη τους, να μην αισθάνονται παρακατιανοί, όπως η κυρίαρχη ιδεολογία θέλει.
Από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του το ΚΚΕ αισθάνθηκε την ευθύνη του για την κοινή δράση των Κομμουνιστικών Κομμάτων. Συμμετείχαμε στην Κομμουνιστική Διεθνή, υπερασπιστήκαμε την προσφορά του σοσιαλισμού, φροντίσαμε την κοινή δράση με την παγκόσμια εργατική τάξη, με τους λαούς που πάλευαν για το σοσιαλισμό, κατά της ιμπεριαλιστικής επέμβασης, για την εθνική απελευθέρωση.
Σήμερα είμαστε και θα είμαστε μαζί με το λαό, στην πρώτη γραμμή γιατί και μόνο η εφαρμογή των μέτρων που πάρθηκαν με τα Μνημόνια είναι πραγματική κόλαση, χώρια στα καινούργια που μας περιμένουν αν δεν υπάρξει αποφασιστική αντεπίθεση ρήξης και ανατροπής.
Κορυφαία στιγμή στη σύγχρονη πορεία του αναδεικνύεται η περίοδος του 1968 όταν ο οπορτουνισμός απείλησε την ύπαρξή του, και ακόμα μεγαλύτερης σημασίας είναι η αλύγιστη στάση του μπροστά σε μια εξαιρετικά πρωτόγνωρη δύσκολη στιγμή: Οταν η αντεπανάσταση σάρωσε τις κατακτήσεις της Οκτωβριανής Επανάστασης και της διαμόρφωσης του σοσιαλιστικού συστήματος μετά το β' παγκόσμιο πόλεμο στην Ευρώπη και παγκόσμια.
Μια άρνηση που θα αποδειχτεί ιστορική
Η Αλέκα Παπαρήγα στο βήμα
 |
Από τις πιο σημαντικές στιγμές της τελευταίας δεκαετίας, που θα αποδειχθεί τα αμέσως επόμενα χρόνια ιστορική, αποτέλεσε η άρνησή μας το Μάη του 2012 να δηλώσουμε ότι θα δώσουμε στήριξη σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης της κρίσης, με τη μάσκα "της ενότητας της αριστεράς" ή κυβέρνησης της αριστεράς.
Ναι, υποστήκαμε εκλογικά και πολιτικά τραύματα. Ναι. Κάποιοι φίλοι και οπαδοί μας πίστεψαν ότι μπορεί να λυθούν τα οξυμένα προβλήματα του βασανισμένου λαού με συνταγές τύπου ΣΥΡΙΖΑ ή τύπου ΔΗΜΑΡ και Ανεξαρτήτων Ελλήνων. Ναι, κάποιοι ξαναθυμήθηκαν τη θεωρία του σκαλοπατιού που οδήγησε το 1981 εκατοντάδες χιλιάδες ριζοσπάστες, αντιιμπεριαλιστές, αγωνιστές της εθνικής αντίστασης να δώσουν μεγάλο αέρα στα πανιά του ΠΑΣΟΚ, σε βάρος του ΚΚΕ.
Δυστυχώς το αστικό πολιτικό σύστημα, οι πολυπλόκαμοι μηχανισμοί του, με τη βοήθεια του οπορτουνισμού, πατώντας και σε δικές μας υποκειμενικές αδυναμίες καταφέρνει να σβήσει εργατική, λαϊκή πείρα, εκμεταλλευόμενο την ανυπομονησία και την αυταπάτη ότι υπάρχουν τάχα λύσεις εδώ και τώρα, δίχως σύγκρουση, θυσίες και ρήξη.
Για σκεφθείτε το ΚΚΕ να δίνει ψήφο εμπιστοσύνης ή να μετέχει σε μια κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ. Το ΣΥΡΙΖΑ που ενώ στα χαρτιά δεν αμφισβητεί το μονοπωλιακό - καπιταλιστικό χαρακτήρα της ΕΕ, στην πράξη αμφισβητεί μόνο τη γερμανική κυριαρχία στην Ευρωζώνη. Το ΣΥΡΙΖΑ που αποδίδει στο νεοφιλελευθερισμό τους αντιλαϊκούς στόχους της ΕΕ δίνοντας έτσι συγχωροχάρτι στους σοσιαλδημοκράτες συμμάχους, στις δικές του δυνάμεις που τάχθηκαν υπέρ της ΕΕ και της συμμετοχής της Ελλάδας σ' αυτήν. Σήμερα με τις φανερές ρωγμές στη συνοχή της Ευρωζώνης και γενικότερα της ΕΕ προσαρμόζει την πολιτική υποταγής του, υποστηρίζοντας ότι υπάρχει περιθώριο με δική του κυβέρνηση να βελτιώνεται συνεχώς η ζωή του λαού και να κατοχυρώνονται οι κατακτήσεις του μέσα στην ΕΕ.
Για σκεφθείτε το ΚΚΕ να στηρίζει ή να μετέχει σε μια κυβέρνηση που κινείται στη γραμμή της ΕΕ, του ευρωστρατού. Σε μια κυβέρνηση που διατυμπανίζει την εθνική ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια, την ίδια ώρα που η ΕΕ έχει αποφασίσει την προτεραιότητα του ιμπεριαλιστικού κοινοτικού δικαίου έναντι του εθνικού. Σε μια κυβέρνηση που θεωρεί ότι υπάρχουν καλά μονοπώλια, καλοί καπιταλιστές... Σε μια ΕΕ που υποστηρίζει ως επίσημη ιδεολογία την εξίσωση του φασισμού με τον κομμουνισμό, που υποστηρίζει τον αποκλεισμό της Κούβας.
Ας μας πει έστω και ένας εργαζόμενος πότε στη σύγχρονη ιστορία είδαμε να επιστρέφουν στο λαό κατακτήσεις που πάρθηκαν πίσω;
Η ΝΔ, πρώτη - πρώτη, όλα τα κόμματα και ο ΣΥΡΙΖΑ διακηρύσσουν την παραγωγική ανασυγκρότηση που θα βάλει την Ελλάδα ξανά στην τροχιά της ανάπτυξης. Ποιοι θα αποφασίσουν πού και με ποιους όρους θα γίνουν επενδύσεις; Οι καπιταλιστές, οι μονοπωλιακοί όμιλοι. Ποιο θα είναι το κριτήριο για να γίνει μια επένδυση; Η φθηνή εργατική δύναμη, η ελαστική απασχόληση, η απασχόληση ελάχιστου χρόνου, η μαζική ανεργία διαρκείας. Πού θα επενδύσουν, εκεί που θα βγει το μέγιστο δυνατό κέρδος και όχι εκεί που απαιτούν οι ανθρώπινες ανάγκες. Η ανάκαμψη όταν έλθει θα πατήσει επί πτωμάτων, στα ερείπια των κοινωνικών δικαιωμάτων, στη σχετική και απόλυτη εξαθλίωση.
Τέρμα. Δεν γυρίζουμε πίσω. Οσοι πιστεύουν ότι μπορεί να ξαναγυρίσουμε έστω στο 2000, το 2009 θα την πάθουν σαν την γυναίκα του Λοτ. Γι' αυτό έγιναν τα Μνημόνια, τα πρόσφατα και τα αυριανά, για να εξασφαλίσουν τη μέγιστη κερδοφορία σε συνθήκες που ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός θα κλείνει και νέες επιχειρήσεις σε όφελος των ισχυρότερων.
Τους πονά ότι το ΚΚΕ δεν ετεροκαθορίζεται
Σύντροφοι και συντρόφισσες
Είμαστε περήφανοι και για το γεγονός ότι έχουμε το κουράγιο να αναγνωρίζουμε λάθη, χωρίς βεβαίως να αφαιρούμαστε αυθαίρετα από τις κάθε φορά αντικειμενικές συνθήκες κρίσης.
Λάθη κάναμε. Ορισμένα από αυτά αδικαιολόγητα. Πρώτοι απ' όλους τα πληρώσαμε ακριβά. Διδαχτήκαμε και επαγρυπνούμε. Χωρίς να τα δικαιολογούμε, ξεκαθαρίζουμε, δεν ήταν λάθη από επιλογή να προδώσουμε το λαό, δεν ήταν λάθη από δειλία και φόβο μπροστά στις θυσίες. Τα αστικά κόμματα δεν κάνουν λάθη. Κάνουν συνειδητά εγκλήματα!
Η 94χρονη ιστορία αποδεικνύει ότι το ΚΚΕ πρέπει να διατηρεί την πλήρη αυτοτέλειά του, σε συνδυασμό βεβαίως με τη σταθερή προσήλωση στις θεμελιώδεις αρχές μας. Καμία συμμαχία όσο αναγκαία και να είναι δεν μπορεί να θέτει ούτε καν σε αμφιβολία την ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική αυτοτέλεια του ΚΚΕ. Γιατί αυτή η συμμαχία θα χάσει τη δυναμική της, θα λοξοδρομήσει, θα πεθάνει.
Η ιστορία του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος απέδειξε ότι όταν υποτιμήθηκε ο οπορτουνισμός, τότε τα ΚΚ δεν μπόρεσαν, ούτε και σήμερα μπορούν να συμβάλλουν στη ριζοσπαστικοποίηση, στη σταθερότητα της πρωτοπορίας, σταθερότητα που είναι απαραίτητη και την περίοδο της υποχώρησης, αν θέλεις να ετοιμάσεις την επόμενη αντεπίθεση.
Μήπως αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι σηκώνοντας τη σημαία της κριτικής προς το ΣΥΡΙΖΑ αφήνουμε το λαό ανυπεράσπιστο στη στρατηγική της ΝΔ, της τρικομματικής αντιλαϊκής κυβέρνησης;
Μικροκομματική και ιδιοτελής είναι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ ότι του κάνουμε κριτική από τα δεξιά. Εκτός αν έχει μπερδέψει τι είναι από τα δεξιά και τι είναι από τα αριστερά.
Στη δεκαετία του '80 η ΝΔ μας κατηγόρησε ότι κάνουμε "γλυκά μάτια στο ΠΑΣΟΚ". Στις αρχές της δεκαετίας του '90 όταν ανοικτά και παστρικά δηλώσαμε ότι το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε πορεία σύγκλισης και ταύτισης με τη στρατηγική της ΝΔ, τότε ήταν το ΠΑΣΟΚ με το σύνθημα «να φύγει η δεξιά», μας κατηγόρησε για τσιράκια της. Κύριοι, ξέρετε πολύ καλά και αυτό είναι που σας πονά, ότι το ΚΚΕ δεν ετεροκαθορίζεται. Δεν έχουμε διχασμένη προσωπικότητα, ούτε υποφέρουμε από διπλωπία και διπλοπροσωπία. Δεν είμαστε κόμμα αντιΝΔ, αντιΠΑΣΟΚ, αντιΣΥΡΙΖΑ. Το κριτήριο για μας είναι οι δύο δρόμοι ανάπτυξης, ο καπιταλιστικός δρόμος και ο σοσιαλιστικός. Κριτήριο για μας είναι η αντίθεση κεφάλαιο - εργασία, μονοπώλια - λαός. Κριτήριο για μας είναι η Ελλάδα ανεξάρτητη, διεθνιστική για τους λαούς και απαλλαγμένη από τις ιμπεριαλιστικές δεσμεύεις και εξαρτήσεις.
Σας λέμε καθαρά κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ. Αρχίζετε να μοιάζετε παντού στο ΠΑΣΟΚ, και στην τακτική και στις μέθοδες προπαγάνδας.
Το ΠΑΣΟΚ το 1981 κατάφερε να πάρει μαζί του και ένα τμήμα λαού που ευελπιστούσε ότι θα φθάσουμε στο σοσιαλισμό μέσα από ένα δρόμο εύκολο και χωρίς θυσίες. Και εμείς ρωτάμε: Δικαιώθηκε αυτή η επιλογή; Η απάντηση είναι προφανής.
Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ μάς λέει τα ίδια, το ΚΚΕ πρέπει να αλλάξει, να γίνει συνιστώσα του, ουσιαστικά να δεχθεί την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ διανθίζει τις θέσεις του με κάποια αμφισβήτηση της Ευρωζώνης ή και του ΝΑΤΟ τις ακυρώνει αφού συμμαχεί με κόμματα της Ευρώπης, το ΚΕΑ, που ουσιαστικά ζητούν η ΕΕ να μεταλλαχθεί σε Ευρώπη των εργαζομένων και να αυτοδιαλυθεί το ΝΑΤΟ. Ούτε στη Δευτέρα παρουσία δεν πρόκειται να γίνουν έτσι τα πράγματα.
Βεβαίως και η ΕΕ μπορεί να υποστεί μεταλλαγές, να μετατραπεί σε μια ομοσπονδία ή και να διασπαστεί. Αυτό τι είναι, αλλαγή γραμμής πλεύσης; αλλαγή χαρακώματος; Τώρα μάλιστα όλα τα κόμματα μιλάνε για τον κίνδυνο του εκφασισμού λόγω Χρυσής Αυγής. Ενώ η ΝΔ μιλά για τα δύο άκρα, έτσι την βολεύει για να τσακίσει το εργατικό κίνημα.
Η ΝΔ πολεμά τη Χρυσή Αυγή ως αντισυστημική δύναμη, ενώ πρόκειται για εφεδρεία του συστήματος, δεν μπορεί να μη το καταλαβαίνει αυτό. Για κίνδυνο εκφασισμού και αντιφασιστικό μέτωπο μιλά και ο ΣΥΡΙΖΑ λίγο-πολύ δηλαδή στην ίδια λογική. Πάντα πρέπει να υπάρχει ένας κίνδυνος ώστε ο λαός να παραιτείται από τη λογική της ρήξης και της ανατροπής. Το εργατικό κίνημα, η λαϊκή συμμαχία, η ταξική πάλη με στόχο την εξουσία, μπορούν να βάλουν στο περιθώριο τη Χρυσή Αυγή.
Είναι γεγονός ότι προσωρινά, μπορεί ένα ετερόκλητο κυβερνητικό σχήμα με βασική δύναμη το ΣΥΡΙΖΑ, μόνο του ή με άλλες πολιτικές δυνάμεις, που δεν είναι απίθανο να αποτελεί συνάντηση του εθνικισμού και του κοσμοπολιτισμού, να ξαναφέρει τη ΝΔ στην αντιπολίτευση, προσωρινά το υπογραμμίζουμε.
Είναι δυνατόν όμως να ξεχάσουν, ιδιαίτερα οι πιο ώριμες ηλικίες της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, την πείρα της περιόδου όταν η ΕΡΕ ηττήθηκε από την Ενωση Κέντρου με τη στήριξη και της ΕΔΑ στις εκλογές του 1964; Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; 'Η όταν η ΝΔ ηττήθηκε κατά κράτος από το ΠΑΣΟΚ το 1981, πόσα χρόνια χρειάστηκαν για να ξαναγυρίσει η ΝΔ; Μόλις οκτώ...
Το 1981 ηττήθηκε η ΝΔ, όμως η φιλομονοπωλιακή πολιτική δεν έφυγε από τη μέση. Αντίθετα στερεώθηκε η δικομματική εναλλαγή των αστικών κομμάτων. Σε χρόνο μηδέν το ΠΑΣΟΚ εγκατέλειψε τις θέσεις του για ΕΟΚ, ΝΑΤΟ, αμερικανατοϊκές βάσεις.
Στη στρατηγική του ΚΚΕ η ελπίδα για το λαό
Σύντροφοι και συντρόφισσες
Θέτουμε το πραγματικό ερώτημα στο λαό: Ποιος μπορεί σήμερα να πολεμήσει τα αστικά κόμματα, να συμβάλλει να ανοίξουν, έστω στην αρχή, ρωγμές στο αστικό πολιτικό σύστημα; Ποια στρατηγική μπορεί να στερήσει το αστικό σύστημα από τις εφεδρείες του, να το οδηγήσει σε αποσταθεροποίηση υπέρ του λαού;
Ποιο άλλο εκτός από το ΚΚΕ, εκτός από τη λαϊκή συμμαχία, εκτός από την αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης, εκτός από την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος από τα κάτω, στη βάση - στους τόπους δουλειάς και στους κλάδους; Ποια πολιτική δύναμη μπορεί να εμπνεύσει αγωνιστική αισιοδοξία στο λαό, αντοχή στις δυσκολίες, αγωνιστικό ρεαλισμό;
Αρκεί δηλαδή ένα κόμμα να βγάζει φλας αριστερά, όταν η γραμμή του πηγαίνει όλο και πιο δεξιά;
Βεβαίως η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ίδια κόμματα, βεβαίως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ίδια κόμματα.
Το "βαρίδι" του ΣΥΡΙΖΑ, που θα τον οδηγήσει στον ίδιο δρόμο, είναι ότι δεν έχει γραμμή ρήξης με τα μονοπώλια, τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Δε συνιστά γραμμή ρήξης και ανατροπής η αντιπαράθεση με τη Γερμανία, δε ριζοσπαστικοποιεί το επιχείρημα ότι η ΝΔ δεν διαπραγματεύεται, αλλά γυαλίζει τα παπούτσια της Μέρκελ.
Δεν είναι αντιμονοπωλιακή γραμμή να μιλάς για τον καζινοκαπιταλισμό, για τη διαπλοκή και τις μίζες ως αιτία της κρίσης, είναι επιφανειακή, λαϊκίστικη προπαγάνδα που οδηγεί το λαό να διαλέγει το ένα ή το άλλο μείγμα διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης.
Δεν είναι αντιμονοπωλιακή, αντιιμπεριαλιστική, αντικαπιταλιστική κατεύθυνση να διεκδικείς φθηνά δάνεια από την ΕΚΤ για να τα αρπάξουν οι καπιταλιστικοί όμιλοι.
Καμία πρόταση διαχείρισης δεν ανακουφίζει το λαό
Στην ΕΕ και ειδικότερα στην Ευρωζώνη εμφανίζονται δύο βασικά τάσεις, αντιφατικές, φιλομονοπωλιακές και οι δύο: Η μια θέλει την ομοσπονδοποίηση ή κάτι ανάλογο με ενίσχυση των ενιαίων οργάνων της σε βάρος των οργάνων στο εθνικό επίπεδο, και η άλλη προβληματίζεται για τη διάσπαση, για αλλαγή στρατοπέδου ιμπεριαλιστικής συμμαχίας.
Από τη ΝΔ ως το ΣΥΡΙΖΑ καλούν το λαό να στοιχηθεί με τη μια ή την άλλη τάση, με τη μια ομάδα κρατών εναντίον της άλλης. Αυτή η σημαία είναι ξένη για το λαό. Καμία πρόταση διαχείρισης, είτε υποστηρίζει το ευρώ είτε δε φοβάται τη δραχμή, δεν πρόκειται να ανακουφίσει τη ζωή μας, να εξασφαλίσει κοινωνική λαϊκή ευημερία και ειρηνική ζωή.
Από τη ΝΔ ως το ΣΥΡΙΖΑ, όλα τα κόμματα κρύβουν από το λαό ότι αυξάνουν οι κίνδυνοι τοπικών πολεμικών συγκρούσεων στην ευρύτερη περιοχή. Μια περιοχή που ανοίγει την όρεξη όλων των παλιών και νέων ιμπεριαλιστικών κέντρων γιατί έχει πετρέλαιο, φυσικό αέριο, πρώτες ύλες, βρίσκεται σε σημείο συνάντησης τριών ηπείρων.
Η κρίση βαθαίνει και ξέρουμε καλά ότι όταν οι ιμπεριαλιστές μεταξύ τους δεν τα βρίσκουν με πολιτικά μέσα, αρπάζουν τα όπλα. Χωρίζουν τους λαούς είτε με το ένα είτε με το άλλο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο. Με το αίμα των λαών κανονίζουν τη νέα διανομή.
Ποιο κόμμα, αν χρειαστεί, μπορεί να δώσει πραγματικό νόημα στον αγώνα κατά του πολέμου είτε είναι αυτός αμυντικός είτε επιθετικός; Πώς προετοιμάζεται ο λαός; Με τον αντι-μερκελισμό, το επιφανειακό αντιμνημονιακό μέτωπο, χαϊδεύοντας την πολιτική Ομπάμα, σιωπώντας για τη στρατιωτική συμφωνία με το Ισραήλ; Με τη συμμετοχή στον ευρωστρατό;
Το ΚΚΕ, αν χρειαστεί, είναι το κόμμα που μπορεί να δώσει νόημα στον αγώνα για την ελευθερία, γιατί αυτός ο αγώνας δένεται με τη διέξοδο από το καπιταλιστικό σύστημα, που όσο κυριαρχεί, φέρνει τον πόλεμο και την ιμπεριαλιστική ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο.
Ποια συμμαχία έχει ανάγκη ο λαός, τη συμμαχία των λεγόμενων αντι-μερκελικών και αντιμνημονιακών δυνάμεων ή τη συμμαχία που εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των μισοπρολετάριων, των φτωχών αυτοαπασχολουμένων και αγροτών; Ποιο κίνημα έχει ανάγκη ο λαός, ένα κίνημα επίθεσης και ανατροπής ή ένα κίνημα που θα στηρίζει μια κυβέρνηση είτε του ενός ή του άλλου πόλου, ένα κίνημα του λεγόμενου μικρότερου κακού;
Τι έχει ανάγκη σήμερα ο τόπος; Ανυπότακτους και χειραφετημένους αγωνιστές ή ένα κίνημα που θα παράγει ψηφοφόρους πότε για τον κεντροδεξιό και πότε για τον κεντροαριστερό πόλο;
Ημασταν και θα είμαστε παρόντες σε κάθε κινητοποίηση του λαού για άμεσα πιεστικά προβλήματα, με φιλοδοξία να πετύχουμε έστω και μια κάποια λαϊκή ανακούφιση. Ομως ειδικά σήμερα ο αγώνας πρέπει να έχει κατεύθυνση, προοπτική, ο λαός δεν μπορεί να βαδίζει στα τυφλά.
Λαϊκή εξουσία η μόνη εναλλακτική λύση στο βάρβαρο σήμερα
Η εργατική λαϊκή εξουσία, η λαϊκή οικονομία είναι η μόνη εναλλακτική λύση στο βασανιστικό και βάρβαρο σήμερα. Θα έλθει και στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες, με τη θέληση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.
Τι έχει να φοβηθεί ο εργάτης, η εργάτρια, ο μισθωτός που δεν έχει μέσα παραγωγής, ο άνεργος, ο περιπλανώμενος νέος και νέα από τη λαϊκή εξουσία, οικονομία; Τίποτα. Θα χάσει μόνο τις αλυσίδες της ταξικής εκμετάλλευσης. Θα οργανώσει σε νέες βάσεις την οικονομία, την κοινωνία, σε όλα τα επίπεδα, αυτό είναι σήμερα το καινούργιο.
Η εργατική λαϊκή εξουσία θα κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής στη βιομηχανία, στην ενέργεια - ύδρευση, στις τηλεπικοινωνίες, στις κατασκευές - επισκευές, στα μέσα μαζικών μεταφορών, στο χονδρικό - λιανικό και εισαγωγικό-εξαγωγικό εμπόριο. Τις συγκεντρωμένες τουριστικές επισιτιστικές υποδομές, τις καπιταλιστικές αγροτικές εκμεταλλεύσεις.
Θα κοινωνικοποιήσει τη γη. Οσοι αγρότες έχουν χάσει τη γη τους θα εργάζονται στις κρατικές παραγωγικές μονάδες που θα επεξεργάζονται και θα παράγουν προϊόντα κατανάλωσης. Οσοι έχουν μικρή ιδιοκτησία γης θα ενταχθούν εθελοντικά και με κίνητρα στους αγροτικούς παραγωγικούς συνεταιρισμούς που θα προμηθεύονται από το κράτος πρώτες ύλες, για την καλλιέργεια. Θα προστατεύεται η παραγωγή τους από τις καταστροφές μέσω κρατικών υποδομών και με την επιστημονική στήριξη. Θα πωλούν την παραγωγή τους στο κράτος με βάση τον κεντρικό σχεδιασμό, και στις κρατικά οργανωμένες λαϊκές αγορές, με τιμές που θα καθορίζονται από το κράτος.
Η βιομηχανική και το μεγαλύτερο μέρος της αγροτικής παραγωγής θα πραγματοποιούνται από τον κοινωνικοποιημένο τομέα με εργατικό έλεγχο σε όλη την κλίμακα της διεύθυνσης από τα κάτω προς τα επάνω.
Εκεί που η κοινωνικοποίηση δεν θα είναι υποχρεωτική, θα απαγορεύεται η χρησιμοποίηση ξένης εργασίας.
Εξαλείφεται η ανεργία, η ανασφάλεια, κάθε μορφής εκμετάλλευση, καταπίεση. Καταργείται η ατομική ιδιοκτησία και η οικονομική δραστηριότητα στην Εκπαίδευση, στην Υγεία - Πρόνοια, στον Πολιτισμό και στον Αθλητισμό, στα ΜΜΕ. Οργανώνονται πλήρως και αποκλειστικά ως δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες για όλους και όλες χωρίς εξαίρεση.
Ο κεντρικός σχεδιασμός αναπτύσσεται κατά κλάδο, μέσω ενιαίου κρατικού φορέα, που οργανώνεται κατά περιφέρεια και κατηγορία: Στην Ενέργεια, στις Μεταφορές, στη Μεταποίηση και στην Εξορυκτική Βιομηχανία. Στις Τηλεπικοινωνίες. O κεντρικός σχεδιασμός περιλαμβάνει το χωροταξικό σχεδιασμό και τις κατασκευές.
Η επιστημονική έρευνα οργανώνεται από κρατικούς οργανισμούς, ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, ινστιτούτα, υπηρετεί την προστασία και προαγωγή της υγείας, τον Κεντρικό Σχεδιασμό, τη διεύθυνση της κοινωνικής παραγωγής και των κοινωνικών υπηρεσιών με στόχο την ανάπτυξη της κοινωνικής ευημερίας. Ελάχιστη θα είναι η επιβάρυνση για στέγη, ενέργεια, ύδρευση, θέρμανση, διατροφή.
Η λαϊκή οικονομία είναι ασύμβατη με τη συμμετοχή της χώρας σε οποιαδήποτε ιμπεριαλιστική ένωση, όπως είναι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Η νέα εξουσία, ανάλογα με τις διεθνείς συνθήκες και τον περίγυρο της χώρας, θα επιδιώξει να αναπτυχθούν διακρατικές σχέσεις με αμοιβαίο όφελος, ανάμεσα στην Ελλάδα και άλλες χώρες.
Δε θα βάλουμε νερό στο κρασί μας
Το Κόμμα μας σήμερα είναι περισσότερο έμπειρο από ποτέ. Αυτό βεβαίως δεν πρέπει να μας δημιουργεί καμία επανάπαυση. Πρέπει και μπορούμε να γίνουμε κόμμα παντός καιρού, γερό και ικανό να ανταποκρινόμαστε σε κάθε στροφή του αγώνα. Σε ανηφόρες και κατηφόρες, να προσέχουμε, γιατί στραβοπατήματα γίνονται και στον ίσιο δρόμο. Μαζί και η νεολαία του Κόμματος, η ΚΝΕ.
Οφείλουμε να ξέρουμε ότι ο δρόμος είναι και θα είναι σκληροτράχηλος. Οι αντικειμενικές δυσκολίες σήμερα είναι μεγάλες, τα καθήκοντα είναι πιο σύνθετα. Ομως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κρυβόμαστε πίσω από το δυσμενή συσχετισμό δυνάμεων. Υπάρχουν πολλά που πρέπει να τα βελτιώσουμε, όσο εξαρτάται από εμάς τους ίδιους.
Είμαστε κοντά στην έναρξη της προσυνεδριακής περιόδου για το 19ο Συνέδριο. Ολα τα μέλη του Κόμματος, οι φίλοι και οι οπαδοί, οι αγωνιστές που παρά τις διαφορετικές απόψεις σέβονται το ΚΚΕ, πρέπει να πάρουν μέρος στον προσυνεδριακό διάλογο μέσα στο Κόμμα και στο δημόσιο μέρος του. Οφείλουμε να έχουμε ανοικτά αυτιά σε κάθε παρατήρηση, ακόμα και αν είναι υπερβολική ή και άδικη. Γιατί πίσω από μια άδικη αλλά καλής πρόθεσης παρατήρηση μπορεί να καταλάβουμε δικές μας ελλείψεις και αδυναμίες, κενά που τα αφήσαμε να τα καλύψει η εχθρική προπαγάνδα.
Ενα μόνο λέμε: δε θα κάνουμε τη χάρη στον αντίπαλο να βάλουμε νερό στο κρασί, όπως επιδιώκει. Δεν έχουμε σήμερα την πολυτέλεια κανενός λάθους που θα ρίξει το κίνημα πίσω, θα του αφαιρέσει τη δυνατότητα αντεπίθεσης.
Μπορούμε και θα προχωρήσουμε μπροστά, αταλάντευτα, σταθερά, με επιμονή, αγωνιστικό, επαναστατικό ρεαλισμό.
Ζήτω τα 94 χρόνια του ΚΚΕ!
Ζήτω η ΚΝΕ!
Ζήτω ο προλεταριακός διεθνισμός!
