Η ντροπή της Βρετανίας: Άστεγοι ακόμη και αν δουλεύουν.

Η ντροπή της Βρετανίας: Άστεγοι ακόμη και αν δουλεύουν.

 Οι άνθρωποι που θα γνωρίσετε είναι αόρατοι. Οι πολιτικοί δεν τους αναφέρουν. Τα μέσα ενημέρωσης στην πλειοψηφία τους, τους αγνοούν. Και μπορώ να καταλάβω το γιατί. Το να αναγνωρίσεις την ύπαρξη αυτων των ανθρώπων ισοδυναμεί με την παραδοχή ότι υπάρχουν περισσότερες αδικίες στην Βρετανία απο αυτές που επιτρέπουν οι «προστάτες της κοινής γνώμης». Σε κάνει να δεις καθαρά οτι οι περισπούδαστες αναλύσεις για την οικονομία ειναι σκουπίδια και να καταλάβεις, έστω επιφανειακά, πόσο μικρή είναι η απόσταση ανάμεσα σε όλους εμάς και την απόλυτη καταστροφή. Όλα αυτά τους καθιστούν τόσο πραγματικούς όσο εγώ ή εσύ – και πληθαίνουν με γρήγορο ρυθμό. Είναι άνθρωποι άστεγοι έστω κι αν δουλεύουν. Την προηγουμένη εβδομάδα γνώρισα μερικούς από αυτούς, σε ένα ξενώνα διανυκτέρευσης στο κέντρο του Λονδίνου. Δουλεύουν σε μερικές από τις μεγαλύτερες εταιρείες ή στην τοπική αυτοδιοίκηση. Όταν τελειώσουν την εργασία τους, έρχονται σε αυτή την αποθήκη και κοιμούνται σε μεταλλικές κουκέτες μαζί με αλλα 42 άτομα. Οι άντρες χρησιμοποιούν τη μια τουαλέτα κι οι γυναίκες την άλλη. Στον κόσμο των άστεγων αυτό θεωρείται καλή ευκαιρία: το Shelter from the Storm όπως ονομάζεται, προσφέρει πρωινό και δείπνο. Ένας στους τρεις που βρίσκουν κατάλυμμα εδώ είναι εργαζόμενος. Τη νύχτα που πήγα, η συνιδρυτής της πρτοβουλίας αυτής, Sheila Scott κοίταξε την λίστα των επισκεπτών και μου υπέδειξε τους εργοδότες τους. Ειναι εργαζόμενοι στην καταναλωτική οικονομία της Βρετανίας: Starbucks, Eat, Preat, McDonald’s, pubs και κούριερ του Deliveroo. Ο πρώην υπουργός των συντηρητικών George Young περιέγραψε τους άστεγους ως «αυτό στο οποίο σκοντάφτεις κατά την έξοδό σου απο την όπερα». Οχι κύριε George οι σημερινοί άστεγοι παραδίδουν το φαγητό σου και σου σερβίρουν μπίρα. Μετα κοιμούνται σε παγκάκια. Ο Μάρτιν, που δουλεύει στον δήμο του Islington ως οδηγός σχολικού για παιδιά με ειδικές ανάγκες, μου είπε πως για ένα μήνα κοιμόταν είτε στο πάρκο Hampstead Heath είτε στο κανάλι κοντά στον ζωολογικό του Λονδίνου. «Ήμουν εξαντλημένος όλη την ώρα» είπε, «ενώ κάποια πρωινά κουβαλούσα στη δουλειά όλα μου τα υπάρχοντα». Ο ξενώνας Shelter υπολόγισε πως περισσότεροι από 170.000 Λονδρέζοι ειναι άστεγοι. Σχεδόν οι μισοί (47%) υπολογίζεται ότι εργάζονται και ταυτόχρονα ζουν σε στέγες φιλοξενίας. Αριθμοί όπως αυτοί και καταφύγια αστέγων όπως αύτο της Scott, διαλύουν τη δήθεν αψεγάδιαστη εικόνα της εργασίας στη Βρετανία της κρίσης. Οι υπουργοί καυχιούνται για το ποσοστό απασχόλησης. Αυτό το «οικονομικό θαύμα» περιλαμβάνει το ενα τρίτο των ανθρώπων που κοιμούνται στο καταφύγιο αστέγων Scott. Ο Κάμερον μιλάει μεν αυτάρεσκα για τις νέες τεχνολογίες και την sharing economy, ίσως όμως αυτός ο οδηγός του Uber στην κουκέτα εκει πέρα να τον φέρει στα συγκαλά του σε μερικά πράγματα. Όλες οι ανοησίες για το πως τα δυνατά σωματεία θα καταστρέψουν την οικονομία; Το εργατικό δυναμικό της επισφάλειας σε αυτούς τους αυτοσχέδιους κοιτώνες είναι ένα καλό επιχείρημα για την ανάγκη συντονισμού των εργατών. Πάνω απ’ όλα, αποδεικνύεται ότι δύο από τις πιο σκληρές, «ορθόδοξες» πολιτικές στην Βρετανία είναι απάτη. Πρώτον, η παραδοχή οτι η δουλειά πληρώνει. Για αυτό ο Norman Tebbit είπε στου άντρες να ανέβουν στα ποδήλατα τους, για αυτό ο Gordon Brown έχει φοροελαφρύνσεις, για αυτό ο George Osborne την έβγαλε καθαρή μετα την τοποθέτηση του κατά των «τεμπέληδων». Αλλά ο κατώτατος μισθός, τα συμβόλαια μηδενικών ωρών και οι διπλές βάρδιες από γραφεία προσωρινής απασχόλησης δεν πληρώνονται. Σίγουρα όχι αρκετά για να μπορείς να έχεις αξιοπρεπή στέγη στην πιο ακριβή αγορά σπιτιού στον πλανήτη. Όταν αυτο το δόγμα πεθαίνει. Παίρνει μαζί του και τη βεβαιότητα ότι «οι άστεγοι είναι πάντοτε και άνεργοι». «Γιατί οι ζητιάνοι περιφρονούνται; γιατί περιφρονούνται γενικά» αναρωτιόταν ο Όργουελ στο «οι αλήτες του Παρισιού και του Λονδίνου». «Είναι για τον απλό λόγο οτι απέτυχαν να κερδίσουν μια αξιοπρεπή διαβίωση». Από αυτούς που γνώρισα κανένας δεν ζητιανεύει, αλλά ο καθένας τους ζει στην σκιά οτι όντας άστεγοι, πρέπει να γίνουν τιποτένιοι. «Πάντα νόμιζα οτι μόνο οι αλκοολικοί κι οι εξαρτημένοι καταλήγουν άστεγοι», είπε ο Λίαμ. Ο είκοσι-κάτι ετών πρώην μηχανικός στο μετρό του Λονδίνου, έμεινε άνεργος κι αναγκάστηκε να ζει «φάει» αυτά που αποταμίευε. Τώρα κάνει βάρδιες σε pub, κερδίζοντας λίγο παραπάνω από το βασικό μισθό. Δεν ειναι αρκετά. Μετα την βάρδια του και πριν έρθει στην στέγη αστέγων, περιπλανιέται στους δρόμους ώσπου να ανοίξει ο σταθμός του μετρό στις 3:30πμ, ανεβαίνει τις σκάλες και ξεκουράζεται για λίγες ώρες. Οχι οτι κοιμήθηκε αρκετά για όλο αυτό το τρέξιμο. Την επόμενη μέρα θα την περάσει στο κέντρο νεότητας. Θα τηλεφωνήσει η μάνα του. «Νιώθω πως θα καταρρεύσω και θα της πω: μαμά τα έχασα όλα, δεν μου εχει απομείνει τίποτα απολύτως. Μα αν το ακούσει αυτό θα της ραγίσει την καρδια». Όπως και για όλους τους άστεγους στο αρθρο, το Λιαμ είναι ψευδώνυμο. Το να μου μιλάει ισοδυναμεί με το να ξαναζει την ταπείνωση: το πρόσωπο του κοκκινίζει, τραυλίζει και με κοιτάει ελάχιστα στα μάτια. Αν και για όλη την ντροπή που περιβάλλει την ιστορία του, εκείνος δε φταίει σε τίποτε. Απλώς ξεκίνησε για τη δουλειά. Η Βρετανία του σήμερα τιμωρεί τους εργάτες και φέρεται ιπποτικά στα αφεντικά που φοροδιαφεύγουν. Επικροτεί τις συμβάσεις μηδενικών ωρών ενώ διώκει την επαιτεία. Ωθεί στη λιμοκτονία τους ανθρώπους με αναπηρία που αναζητούν εργασία, ενώ καθιστά σαφές πως η δουλειά δεν θα φέρει φαγητό στο τραπέζι. Την ίδια στιγμή ζητοκραυγάζει οτι η απλήρωτη εργασία σε καιρό φτώχειας είναι λεναοικονομικό θαύμα. Το να είσαι φτωχός στην Βρετανία αντιμετωπίζεται από το δημόσιο κι ιδιωτικό τομέα με φαιδρή περιφρόνηση. Μια άλλη φιλοξενούμενη του ξενώνα αστέγων, η Νίκολα, μου είπε ότι όταν χρεοκόπησε η σπιτονοικοκυρά της τον προηγούμενο Μάιο την ώθησαν σε έξωση. Από το να κοιμάται στον δρόμο προτίμησε να κάθεται σε αστυνομικά τμήματα. Αμα έκλεινε τα μάτια της, οι αστυνομικοί έβαζαν στη διαπασών χιπ χοπ για να ξυπνήσει. Όταν αναζήτησε επίδομα απο τον δήμο του Haringey, της είπαν πως δεν δείχνει καν για άστεγη! Ένας υπάλληλος της πρότεινε να παρει ένα μικρό κι ευέλικτο δάνειο (ο δήμος του Haringey αρνείται τους ισχυρισμούς). Σε μια συνέντευξη κατάλαβαν πως είναι άστεγη. Της είπαν οτι δεν έχουν ξανα δει άστεγο και της ζήτησαν να «κάνει μια στροφή». Η Νικολά δουλεύει σε μια αποθήκη της αλυσίδα Greggs, φτιάχνοντας κέικ και κουλούρια. Μετά από σχεδόν δύο χρόνια, δουλεύει ακόμη με προσωρινή σύμβαση μέσω εταιρείας ενοικίασης προσωπικού. Χωρίς σταθερό ωράριο, απλά με ένα μήνυμα οτι πρέπει να πάει αμέσως όποτε τη χρειάζονται, αλλιώς θα χάσει την δουλειά της. Οι βάρδιες ξεκινούν στις 6 το πρωί, το οποίο σημαίνει ξυπνάει στις 3 και αλλάζει τρία λεωφορεία. Πριν λίγες εβδομάδες την έστειλαν στην άλλη άκρη του Λονδίνου για να πακετάρει προϊόντα. Πληρώθηκε μόνο για της 2,5 ώρες που δούλεψε. Όταν η περιφρόνηση περιλαμβάνεται στο συμβόλαιο, περνάει και στο χώρο εργασίας. Την προηγούμενη εβδομάδα στο τέλος της βάρδιας, ο διευθυντής της υπέδειξε την δουλειά που είχε μείνει και της ούρλιαξε άσχημα «δεν θα πας πουθενά». Η αλυσίδα Greggs λεει οτι οι εργαζόμενοι απο τις εταιρείες ενοικίασης προσωπικού εξυπηρετούν για μικρό χρονικό διάστημα. Οι αποδείξεις μισθοδοσίας δείχνουν το αντίθετο. Έχω επίσης δει ανακοινώσεις της εταιρείας ότι οι μέτοχοι κέρδισαν 43,7 εκατομμύρια λίρες σε μερίσματα τον τελευταίο χρόνο. Η Νίκολα, ο Λίαμ κι ο Μάρτιν θα περάσουν τα Χριστούγεννα άστεγοι. Ρώτησα τη Νίκολα ποια είναι τα σχέδια της για τη μέρα των Χριστουγέννων και μου απάντησε «θα κοιμηθώ όλη τη μέρα, έχω να κάνω καλό ύπνο από το Μάιο». Πηγή: Guardian μέσω http://www.attack.org.gr

Οι προοπτικές του βιβλίου

 Οι προοπτικές του βιβλίου

Πολύ πιθανό να έχω ξαναγράψει κάτι παρόμοιο, παρεμφερείς σκέψεις με άλλη διατύπωση, που όμως ανατροφοδοτούνται από καινούρια ερεθίσματα κι επανέρχονται στην επιφάνεια της σκέψης -αν υποθέσουμε ότι υπήρχε βάθος για να κρυφτούν.

Τα βιβλία είναι άρρηκτα δεμένα με τον άνθρωπο και τις προοπτικές εξέλιξής του. Το index (rating) της Ιεράς Εξέτασης συνδυαζόταν με τις μάγισσες και τους βλάσφημους (αντιδιαμαντιδικούς) που ρίχνονταν στην πυρά. Ενώ οι ναζί δεν έκαιγαν μόνο βιβλία, αλλά κι Εβραίους, κομμουνιστές, χωριά ολόκληρα με άμαχο πληθυσμό. Θα είχαμε αποφύγει όμως το ολοκαύτωμα, αν δεν ήταν οι Κρητικοί που εφάρμοσαν απαράδεκτες τακτικές ολοκληρωτικού πολέμου, χωρίς να τηρήσουν τους κανόνες του ευ αγωνίζεσθαι-μάχεσθαι απέναντι στους καλοκάγαθους κατακτητές. Και αργότερα οι αντάρτες του ΕΛΑΣ, που τους εξανάγκαζαν σε αντίποινα, και εμπόδιζαν, με την αιμοσταγή τους δράση, τη συμφιλίωση Ελλήνων και Γερμανών εργατών, σε ταξική βάση -όπως γράφει ο Άγης Στίνας.

Στο κοντινό μέλλον (πριν φτάσουμε στην κοινωνία του μέλλοντος) θα καίνε λογικά τους περίεργους που επιμένουν να διαβάζουν βιβλία, κάτι που μπορεί από μόνο του να προδώσει την πολιτική τους ταυτότητα. Αυτό μπορούν να το καταλάβουν πολύ καλά οι σφοι που πήγαν στρατό και ξεχώριζαν, σαν τη μύγα μες στο γάλα, από τα βιβλία που διάβαζαν -ακόμα κι αν δεν ήταν στρατευμένα ή κάτι βαρύ (κι ασήκωτο) θεωρητικό, μαρξιστικό.

Σήμερα, ο αναλφαβητισμός έχει εξαλειφθεί θεωρητικά στο μεγαλύτερο μέρος του δυτικού κόσμου, για να τον αντικαταστήσει ο λειτουργικός αναλφαβητισμός κι η μαζική αποστροφή προς κάθε είδος πνευματικής δραστηριότητας. Η γνώση δε μυστικοποιείται, κυκλοφορεί "ελεύθερη" στα βιβλία και το διαδίκτυο, αλλά πνίγεται σε έναν ωκεανό άχρηστων κι ασήμαντων πληροφοριών, που ελέγχονται και για την αξιοπιστία τους. Ενώ πολύς κόσμος, ακόμα και πολιτικοποιημένος, αδυνατεί να διαβάσει οτιδήποτε υπερβαίνει σε έκταση τους χαρακτήρες ενός τιτιβίσματος, μιας ατάκας ή ενός σύντομου κειμένου στο διαδίκτυο, και να καταπιαστεί με ένα βιβλίο. Πόσο μάλλον αν το περιεχόμενό του έχει απαιτήσεις από τον αναγνώστη, και καταπιάνεται με τις αντιθέσεις του πραγματικού κόσμου, αντί να του δίνει μια διέξοδο για να ξεχαστεί και να ξεφύγει.

Ένα βασικό πρόβλημα για διάφορες εκδόσεις και βιβλιοπωλεία, είναι το σπάσιμο της ενιαίας τιμής, όχι μόνο μετά το πέρας της τριετίας, αλλά και για καινούριες εκδόσεις, που μπορείς να τις βρεις πιο φτηνά σε μεγάλα βιβλιοπωλεία, παρά στον ίδιο τον εκδοτικό του τίτλου που ψάχνεις. Τα μονοπώλια του χώρου μπορούν να πουλήσουν σε τιμή κόστους, υπολογίζοντας προφανώς πως πηγαίνοντας εκεί για να αγοράσεις κάτι, θα λιμπιστείς κάτι ακόμα, για να το τσιμπήσεις και να τους αφήσεις κέρδος. Ενώ διαλύουν κάθε ανταγωνισμό, ακόμα και στην επαρχία, με τη δωρεάν μεταφορά σε διαδικτυακές παραγγελίες.

Είναι σαφές πως από ένα σημείο κι έπειτα, προτιμάς να κάνεις τις αγορές σου σε κάποια τίμια, εναλλακτικά βιβλιοπωλεία, ως δείγμα καλής θέλησης κι ελάχιστης οικονομικής ενίσχυσης. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό για την επιβίωσή τους, και έχει συγκεκριμένα όρια, καθώς η σπασμένη, φτηνή τιμή πατάει σε μια βασική, υπαρκτή ανάγκη του αναγνωστικού κοινού, για φτηνότερα βιβλία.

Μια εναλλακτικά για το κοινό αυτό θα ήταν να πληθύνουν οι δανειστικές βιβλιοθήκες, που όμως δεν μπορούν να συμπεριλάβουν πολλούς καινούριους τίτλους και δεν είναι διαδεδομένες, ως λογική και ως κουλτούρα, στην Ελλάδα. Αφενός γιατί πολλές φορές θέλουμε να έχουμε ένα βιβλίο κι ας μην το διαβάσουμε ποτέ, για το κύρος της βιβλιοθήκης μας, παρά το αντίστροφο (να το διαβάσουμε και να κατέχουμε τι λέει, τη ζωντανή σκέψη κι όχι το άψυχο αντίτυπο). Και αφετέρου γιατί τα δανεικά και αγύριστα βιβλία είναι μια πονεμένη ιστορία, που δοκιμάζει τις πιο δυνατές φιλίες, ακόμα και μεταξύ συντρόφων, που θεωρητικά δεν έχουν τέτοιες καταναλωτικές μανίες -αν και με τα βιβλία μπορεί να κάνουν μια εξαίρεση.

Γιατί όμως να μην είναι φτηνότερα τα βιβλία στην Ελλάδα; Γιατί βγαίνουν σε μικρό τιράζ -είναι μια απάντηση- και αντιστοιχεί μεγαλύτερο κόστος ανά μονάδα-αντίτυπο. Γιατί δε βγαίνουν όμως χωρίς μεγάλες γραμματοσειρές, διάστιχα, ιλουστρασιόν εξώφυλλα κι άλλες περιττές πολυτέλειες, που δεν υποτάσσουν τη μορφή στο περιεχόμενο και την ανάγκη για φτηνό και προσιτό στις μάζες βιβλίο; Κι αν το οικονομικό είναι αξεπέραστο εμπόδιο, γιατί δε γίνονται κάποιες μερικές πρωτότυπες, τολμηρές εκδόσεις, που θα έχουν εγγυημένη εμπορική επιτυχία; Ναι αλλά ποιες θα είναι αυτές; Είναι βέβαιο πως θα συμφωνήσουμε σε συγκεκριμένους τίτλους, πέρα από τη γενική ιδέα; Και ποιος είναι αυτός που αποφασίζει τελικά και με ποια κριτήρια;

Μπορεί κάποιοι άλλοι σφοι που έχουν πιάσει το τρένο της ΕΤΕ, να διαφωνήσουν με τις παραπάνω ιδέες-προτεραιότητες και να πουν πως το μέλλον βρίσκεται στο ψηφιακό βιβλίο, που μειώνει ριζικά το κόστος και καθιστά αναχρονιστικά τα πνευματικά δικαιώματα και κάθε έννοια ιδιοκτησίας. Μόνο που, ευτυχώς ή δυστυχώς -και βασικά το πρώτο, για εμένα που είμαι παλιό μοντέλο κι άλλους σφους- τα συμβατικά βιβλία θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν για αρκετά χρόνια, τουλάχιστον μέχρι να αποδειχτεί πως οι έρευνες για τα πλεονεκτήματα του χαρτιού, έναντι της οθόνης, έχουν περισσότερο "ιδεολογική", συναισθηματική, παρά επιστημονική, βάση. Ή μέχρι να κυκλοφορήσουν υπολογιστές με ενσωματωμένα αρώματα και μυρωδιές βιβλίων, που είναι αναντικατάστατη απόλαυση, για ένα μερακλή αναγνώστη.

Εν κατακλείδι, το βασικό πρόβλημα του βιβλίου, γενικά μιλώντας, δεν είναι η μορφή (ηλεκτρονική ή συμβατική) ή η τιμή του, αλλά το περιεχόμενο και το αναγνωστικό κοινό στο οποίο απευθύνεται, και με το οποίο εξελίσσεται. Ένα κοινό που επί της ουσίας μειώνεται, ακόμα κι αν (ή μάλλον ακριβώς όσο) αυξάνονται οι πωλήσεις των μπεστ σέλερ, τύπου Χρυσηίδας Δημουλίδου. Κάποια πράγματα, όμως, συνδέονται και αλληλεπιδρούν διαλεκτικά μεταξύ τους. (Ότ)αν κλείσουν τα μικρά και μεσαία βιβλιοπωλεία, για να μείνουν οι αλυσίδες και τα μεγάλα ονόματα, αυτά τα τελευταία θα καθορίζουν ακόμα περισσότερο, σε πιο ασφυκτικά πλαίσια, τις "αυθόρμητες" προτιμήσεις του κοινού, αν κάποιο βιβλίο θα θαφτεί σε κάποιο ράφι ή θα διαφημιστεί σε βαθμό πλύσης εγκεφάλου. Και αυτό αναγκάζει ήδη το πολιτικό βιβλίο ν' αναζητά άλλους δρόμους και συλλογικές διεξόδους (πάντα συλλογική είναι η διέξοδος), με εκδηλώσεις, βιβλιοπαρουσιάσεις, εξωστρεφείς κινήσεις, κτλ.

Αυτά ως ένα γενικό πλαίσιο, πριν την εξειδίκευση, στο επόμενο μέρος.

Κουπόνια αντί για μισθό

 Κουπόνια αντί για μισθό

Από τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη» μάθαμε ότι έξι στις δέκα προσλήψεις κάθε μήνα είναι μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης, με ανάλογη επίδραση στα εισοδήματα των εργαζομένων, για να μην αναφερθούμε στην «ευελιξία» που μεγαλώνει. Τώρα, σύμφωνα με δημοσιεύματα στον Τύπο, πληροφορούμαστε ότι περισσότεροι από 200.000 εργαζόμενοι λαμβάνουν τμήμα της αμοιβής τους με κουπόνια που εξαργυρώνουν σε σούπερ μάρκετ, μέτρο που αφορά κυρίως τους νεοπροσλαμβανόμενους. Τα κουπόνια αντικαθιστούν το 20 - 25% του μισθού και σε ετήσια βάση φτάνουν αθροιστικά τα 300 εκατ. ευρώ. Σημειώνουμε ότι το ποσό αυτό, μέχρις ενός ορίου, είναι αφορολόγητο για τις επιχειρήσεις και τους δίνει ένα επιπλέον κίνητρο για να επιβάλλουν κουπόνια αντί για μισθό στις πληρωμές. Μάλιστα, από διάφορες πλευρές, το μέτρο παρουσιάζεται μέχρι και αναγκαστικό για τις επιχειρήσεις, για να γλιτώσουν, όπως γράφτηκε, την επιβάρυνση που προκαλούν στο «κόστος εργασίας» η φορολογία και οι εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές. Οπως και να έχει, διαμορφώνεται μια κατάσταση στην αγορά εργασίας όπου ακόμα κι αυτός ο κουτσουρεμένος μισθός, όταν θα καταβάλλεται, θα δίνεται σε είδος και όχι σε χρήματα, συμβάλλοντας και μ' αυτόν τον τρόπο στην κερδοφορία των επιχειρήσεων. Χώρια που μ' αυτόν τον τρόπο αυξάνεται γενικά η πίεση για παραπέρα μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων και των ασφαλιστικών τους εισφορών.

Αθλιότητες για τους αγρότες

Εδώ και πολλές μέρες, η κυβέρνηση έχει βαλθεί να πείσει τους αγρότες και κυρίως όσους βλέπουν με συμπάθεια το δίκαιο αγώνα τους, ότι δεν θα πληρώσουν φόρους, ότι το εισόδημά τους μεγάλωσε σε σχέση με άλλα χρόνια, ότι οι επιδοτήσεις/ενισχύσεις ρέουν με το τσουβάλι, ότι νέες ευκαιρίες ανοίγονται μπροστά τους από την ανάκαμψη της οικονομίας, στο πλαίσιο του νέου «παραγωγικού μοντέλου», ότι η ρευστότητα για τα καλλιεργητικά τους έξοδα διασφαλίζεται στο ακέραιο με την κάρτα του αγρότη και άλλα παρόμοια. Εκεί όμως που «δεν πίπτει λόγος», δηλαδή η κυβέρνηση δεν μπορεί να πείσει με τα μαγειρεμένα στοιχεία της, «πίπτει ράβδος». Τέτοιο είναι, για παράδειγμα, το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι οι αγρότες ζουν καλύτερα από άλλα λαϊκά στρώματα, που σημαίνει ότι δεν πρέπει ούτε να το σκέφτονται να βγουν στους δρόμους και στα μπλόκα. Οσο ...αθώο κι αν φαίνεται, η κυβέρνηση επιδιώκει με τέτοια σοφίσματα να ενεργοποιήσει προληπτικά τον «κοινωνικό αυτοματισμό» και να αποθαρρύνει την αλληλεγγύη από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα που στάθηκαν στο πλευρό των αγροτών πέρυσι και τα προηγούμενα χρόνια. Τον ίδιο στόχο υπηρετεί και η προσπάθεια να δειχτεί ότι οι αγρότες δεν έχουν τίποτα άλλο να κάνουν αυτήν την περίοδο, γι' αυτό επιλέγουν να διοργανώσουν τις «καθιερωμένες» κινητοποιήσεις τους, όπως ξεδιάντροπα έγραφε την Κυριακή η «Αυγή». Τέτοιες αθλιότητες δεν πρέπει να μείνουν αναπάντητες. Και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να αντιληφθεί η κυβέρνηση την αγανάκτηση των μικρομεσαίων αγροτών, που δίνουν αγώνα επιβίωσης, από το να είναι μαζικά τα μπλόκα που θα στηθούν στο τέλος του μήνα, όπως αποφάσισε η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων.

Προκλητικοί... 

Την εικόνα ότι το κρατικό σύστημα Υγείας «σταθεροποιείται και αναβαθμίζεται καθημερινά» αναπαράγει συστηματικά η κυβέρνηση, κόντρα στην άθλια κατάσταση που βιώνουν στην πραγματικότητα οι εργαζόμενοι και ο λαός, οι υγειονομικοί και οι ασθενείς, με τη συνέχιση της πολιτικής που οδηγεί στην παραπέρα υποβάθμιση των υπηρεσιών που παρέχει το δημόσιο σύστημα Υγείας στο λαό και ταυτόχρονα στην ενίσχυση της ανταποδοτικής και εμπορευματοποιημένης λειτουργίας του. Κάπως έτσι, πότε με συνεντεύξεις (όπως η πρόσφατη στην «Αυγή»), πότε με δηλώσεις του (όπως για δημοσίευμα βρετανικού Μέσου Ενημέρωσης), ο υπουργός Υγείας κάνει λόγο για «δραστικό περιορισμό της υγειονομικής φτώχειας», την ίδια ώρα που ο λαός αναγκάζεται να πληρώνει όλο και περισσότερα για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, έρχεται αντιμέτωπος με τεράστιες ελλείψεις υγειονομικού προσωπικού, εξοπλισμού και αναλώσιμων στα νοσοκομεία και τις κρατικές υπηρεσίας Υγείας.

... και επικίνδυνοι

Αναφέρεται ο υπουργός με κάθε ευκαιρία στην «πραγματικά συγκινητική υπερπροσπάθεια των γιατρών και των υπόλοιπων εργαζομένων στο ΕΣΥ», επιχειρώντας να συγκαλύψει το γεγονός ότι αιτία της υπερπροσπάθειας των υγειονομικών - δηλαδή της δουλειάς με εξοντωτικούς όρους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για τους ίδιους τους ασθενείς - είναι ακριβώς η πολιτική και της δικής του κυβέρνησης, η πολιτική του περιβόητου «εξορθολογισμού» δαπανών, των συγχωνεύσεων, του «μπαλώματος» των κενών με συνεχή ανακύκλωση προσωπικού (όπως π.χ. με τις πολυδιαφημιζόμενες προσωρινές προσλήψεις μέσω ΟΑΕΔ), πολιτική που αποτυπώθηκε και στον αντιλαϊκό Κρατικό Προϋπολογισμό για το 2017. Πέρα από προκλητική, μάλιστα, η κυβερνητική προπαγάνδα είναι και επικίνδυνη, καθώς επιχειρεί να κατοχυρώσει ως κριτήριο τη σύγκριση με «τις πληγές της προηγούμενης εξαετίας», με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, την πολιτική των οποίων συνεχίζει. Κριτήριο για το λαό, όμως, πολύ περισσότερο στη σημερινή εποχή, που υπάρχει επάρκεια επιστημονικού προσωπικού αλλά και τέτοια πρόοδος της επιστημονικής γνώσης, πρέπει να είναι οι σύγχρονες ανάγκες του, η δυνατότητα για κάλυψή τους με υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας, δημόσιες και δωρεάν για όλους.

Από Μέρα σε Μέρα Ριζοσπάστης

 

Αρνήθηκε ο Τσίπρας την είσοδο του ΚΚΕ στην κυβέρνηση!

 Αρνήθηκε ο Τσίπρας την είσοδο του ΚΚΕ στην κυβέρνηση!

απο το agkidapress

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, βλέποντας την επιτυχή πορεία της κυβέρνησης της αριστεράς και μετανιωμένος που αρνήθηκε την πρόταση του Αλέξη Τσίπρα να συγκυβερνήσουν, επικοινώνησε μαζί του χθες το βράδυ, δεύτερη ημέρα της Πρωτοχρονιάς του 2017 και του ζήτησε να συμμετάσχει το ΚΚΕ στην κυβέρνηση! Στην επικοινωνία που είχε ο Κουτσούμπας με τον Τσίπρα, μεταξύ των υπολοίπων επιχειρημάτων για να μπει στην κυβέρνηση, του είπε ότι εκτιμάει βαθύτατα την κομμουνιστική συνέπεια του Κατρούγκαλου, την οικονομική πολιτική και τα Ελληνικά του Τσακαλώτου, την αριστερή επαναστατική σκέψη του Καμμένου, τα γεμιστά της Φωτίου, τις ζεμπεκιές της Γεροβασίλη, τον λόγιο λόγο του Πολάκη, τα ευχέλαια του Παππά καθώς και την ειλικρίνεια, την επαναστατικότητα και την προσήλωση στον σοσιαλισμό του ίδιου του πρωθυπουργού! Ο Κουτσούμπας ολοκληρώνοντας αυτό το «παρακαλετό» προς τον Τσίπρα, προκειμένου να καταφέρει να μπει στην κυβέρνηση της αριστεράς έστω κι αργά, του είπε ότι εκτιμάει την γλωσσομάθεια του πρωθυπουργού, αλλά πάνω απ’ όλα εκτιμάει τα Ελληνικά του με Αγγλική προφορά και τα Αγγλικά του με Ελληνική προφορά!

Παρ’ όλες τις γαλιφιές του Κουτσούμπα ο πρωθυπουργός αρνήθηκε να βάλει το ΚΚΕ στην κυβέρνηση, αφού απάντησε ότι «τώρα πια είναι ανάμνηση παλιά, κίτρινο γράμμα στο συρτάρι»! Ολοκληρώνοντας την άρνησή του ο πρωθυπουργός, έγινε πολύ σκληρός απέναντι στον Κουτσούμπα αφού του είπε ότι δεν είναι δυνατόν να θέλει να ενταχθεί τώρα στην κυβέρνηση, τώρα που πέρασαν τα δύσκολα και η Ελλάδα μετατρέπεται σε Λαϊκή Δημοκρατία, όταν στις δύσκολες στιγμές για τον τόπο είχε κάνει την «πάπια»!

Όλες οι παραπάνω πληροφορίες είναι έγκυρες. Άλλωστε από χθες κυκλοφορούν διάφορες παρόμοιες ειδήσεις από διάφορα έγκυρα ειδησεογραφικά sites που στα διαλλείματα των πορνό, των κουτσομπολιών, της κλειδαρότρυπας και των ηλιθιοτήτων, πιάνουν στο στόμα τους και το ΚΚΕ!

Οράτιος Μενιππίδης

Η ασφάλεια των μονοπωλίων, κίνδυνος για τους λαούς

Η ασφάλεια των μονοπωλίων, κίνδυνος για τους λαούς

«Η διείσδυση ενεργειακών κολοσσών στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη αυξάνει τη γεωπολιτική αξία, αλλά και τις οικονομικές προοπτικές της Κυπριακής Δημοκρατίας». Ετσι ξεκινάει άρθρο που δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» της περασμένης Κυριακής, που καταγράφει το «φαγοπότι» των μονοπωλιακών ομίλων της Ενέργειας, και συγκεκριμένα της αμερικανικής «Exxon Mobil», της γαλλικής «Total», της ιταλικής ΕΝΙ, της κορεατικής «Kogas» και της καταριανής QPI, στα «οικόπεδα» της κυπριακής ΑΟΖ.

«Τα μεγέθη είναι αστρονομικά, τα συμφέροντα που διακυβεύονται τεράστια, και οι κινήσεις στις οποίες προβαίνουν όλοι οι πρωταγωνιστές στο πολυσύνθετο αυτό ενεργειακό παζλ, καθόλου τυχαίες. Η παρουσία Αμερικανών, Γάλλων, Ιταλών και Καταρινών εκ των πραγμάτων δυσχεραίνει πιθανές "επιθετικές" δράσεις της Αγκυρας», λέει σε άλλο σημείο ο αρθρογράφος, που για να στοιχειοθετήσει το επιχείρημα της ασφάλειας λόγω των «τεράστιων συμφερόντων», επικαλείται δηλώσεις και διαρροές Αμερικανών παραγόντων ότι «η Τουρκία μπορεί να μη σέβεται την ΑΟΖ της Κύπρου, τη σέβονται όμως οι ΗΠΑ» και Γάλλου αξιωματούχου που «ξεκαθάρισε ότι η Γαλλία θα κάνει ό,τι χρειαστεί και υπενθύμισε ότι το αεροπλανοφόρο "Σαρλ Ντε Γκωλ" βρίσκεται στην περιοχή»...

Το επιχείρημα, βέβαια, ότι οι κόντρες των μονοπωλιακών ομίλων, ειδικά σε ό,τι αφορά την εκμετάλλευση του τεράστιου ενεργειακού πλούτου της περιοχής, αλλά και συνολικότερα, μπορούν για το λαό να σημάνουν περισσότερη ασφάλεια, ούτε καινούργιο είναι, ούτε πολύ περισσότερο προσωπική άποψη του συντάκτη. Εξάλλου, είναι η σημερινή κυβέρνηση πρώτα απ' όλα, όπως και όλες οι προηγούμενες, αλλά και οι υπόλοιπες αστικές πολιτικές δυνάμεις, που περιφέρουν το ψέμα αυτό με κάθε ευκαιρία, στην προσπάθειά τους να στρατεύσουν το λαό κάτω από τους επικίνδυνους γι' αυτόν στόχους του κεφαλαίου, επιχειρώντας να πείσουν ότι το χαρτί της «σταθερότητας» και των «ευκαιριών» για μπίζνες που προσφέρουν στο κεφάλαιο, σημαίνει «ευκαιρίες» και «σταθερότητα» και για το λαό.

Τίποτα πιο ψευδές. Οι ανταγωνισμοί των επιχειρηματικών ομίλων και των καπιταλιστικών κρατών όχι μόνο δεν αποτελούν το «σχοινί ασφαλείας», αλλά αντίθετα είναι το «φιτίλι» και μαζί η καύσιμη ύλη των περιφερειακών πολέμων και συγκρούσεων που πληθαίνουν, μεγαλώνοντας τον κίνδυνο ακόμα και ενός πιο γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου. Αλλωστε, όποια πέτρα των περιφερειακών αυτών συγκρούσεων κι αν σηκώσει κανείς, από την Ουκρανία έως τη Συρία, το Ιράκ και τη Λιβύη, από κάτω βρίσκει καπιταλιστικά κράτη και ιμπεριαλιστικές ενώσεις που προστατεύοντας τα «ζωτικά συμφέροντα» των «δικών τους» μονοπωλίων, σε αντιπαράθεση με άλλα καπιταλιστικά κράτη και ενώσεις, δεν δίστασαν να αιματοκυλίσουν λαούς και να ξεσπιτώσουν εκατοντάδες χιλιάδες. Γι' αυτούς, καμία «ασφάλεια» δεν πρόσφεραν τα σχέδια των ιμπεριαλιστών και η ένταξη των χωρών τους στη μία ή την άλλη ιμπεριαλιστική ένωση και συμμαχία.

Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος έγινε και εκεί η «προέκταση» της ιμπεριαλιστικής «ειρήνης», που με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών, με αεροπλανοφόρα και δεκάδες άλλα πολεμικά μέσα να σουλατσάρουν μόνο στην περιοχή μας, κάνει τις κάθε λογής «μοιρασιές» των καπιταλιστών, για την εκμετάλλευση του ενεργειακού και άλλου πλούτου, όχι βέβαια για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, αλλά για τα κέρδη μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων.

Οι «μαντατοφόροι», μάλιστα, των ιμπεριαλιστικών σχεδίων, ρόλο που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και συνολικά η αστική τάξη επιφυλάσσει στην Ελλάδα για λογαριασμό των ευρωΝΑΤΟικών σχεδίων στην περιοχή, την πλήρωναν πρώτοι - πρώτοι, σε αντίθεση με όσα λέει η αστική προπαγάνδα περί «μπροστάρηδων» στην οικοδόμηση «αξόνων σταθερότητας και ασφάλειας».
Αλλος ένας λόγος, δηλαδή, ώστε ο λαός να απορρίψει την πραγματικά δηλητηριώδη προπαγάνδα ότι η ένταξη στις κάθε λογής συμμαχίες και ενώσεις του κεφαλαίου αποτελεί εγγύηση ασφάλειας για τον ίδιο, και ότι στο όνομα αυτής της «ασφάλειας» το αντίτιμο είναι όχι μόνο ο ενεργειακός πλούτος των χωρών, αλλά και συνολικά οι δικές του σύγχρονες ανάγκες.

Αντιλαϊκές διεργασίες

Αντιλαϊκές διεργασίες

Δεν είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση παρουσιάζει το επιχείρημα ότι «τα πράγματα αλλάζουν στην Ευρώπη» και ως εκ τούτου ο ελληνικός λαός πρέπει να κάνει υπομονή, να κάτσει στ' αυγά του, να υπομείνει παλιά και νέα βάρβαρα μέτρα, έως ότου φυσήξει ο «ευνοϊκός άνεμος» που θα τον οδηγήσει σε πιο ασφαλή λιμάνια.
Το επιχείρημα αυτό, που το έχουμε δει να παρουσιάζεται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σε πολλές εκδοχές, σε αυτήν τη φάση παρουσιάζει ως αυτονόητη για το λαό την «κάβα» των αντιλαϊκών μέτρων της δεύτερης «αξιολόγησης», τη μονιμοποίηση όλων των προηγούμενων αντιλαϊκών νόμων και την αποδοχή και νέων, πέραν και του 2018, ώστε η χώρα «να αποδείξει την αξιοπιστία της» και να οικοδομήσει συμμαχίες, να εκμεταλλευτεί τις διεργασίες σε επίπεδο ΕΕ, τις κόντρες ΕΕ και ΔΝΤ ή τις εξελίξεις που μπορούν να επιφέρουν οι εκλογικές αναμετρήσεις του επόμενου διαστήματος, να επιτύχει μια συμβιβαστική λύση που θα εντάσσει την ελληνική οικονομία στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΕ, και έτσι να δοθεί η ώθηση στην οικονομία που τάχα μπορεί να φέρει την πολυαναμενόμενη καπιταλιστική ανάκαμψη «για όλους».
Το «αισιόδοξο» αυτό αφήγημα, από μόνο του, και ανεξάρτητα απ' την επιβεβαίωσή του ή όχι, δεν μπορεί να κρύψει ότι οι αλλαγές και οι εξελίξεις τις οποίες επικαλείται η κυβερνητική προπαγάνδα, αντιτίθενται εξ ορισμού στα λαϊκά συμφέροντα.
Τα πράγματα στην ΕΕ, εξάλλου, όντως αλλάζουν, όχι μόνο τώρα, αλλά εδώ και πολλά χρόνια. Ειδικά η καπιταλιστική κρίση επιτάχυνε τις ανακατατάξεις ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη στο εσωτερικό της ΕΕ, «ανοίγοντας την ψαλίδα» προς όφελος κατά βάση της Γερμανίας και τροφοδοτώντας τη σφοδρή διαπάλη ανάμεσα σε καπιταλιστικά κράτη στον ηγετικό πυρήνα της ΕΕ και ευρύτερα, αλλά και ανάμεσα σε αστικές δυνάμεις στο εσωτερικό κάθε καπιταλιστικής χώρας. Διαπάλη που «επεκτείνεται» και παίρνει νέες διαστάσεις, σε μια περίοδο που η καπιταλιστική οικονομία διεθνώς και στην Ευρωζώνη αντιμετωπίζει μεγάλες δυσκολίες και κινδύνους να περάσει σε φάση, μιας έστω αναιμικής, ανάκαμψης, με φτωχά μέχρι στιγμής αποτελέσματα.
Η διαπραγμάτευση για τα υψηλά κρατικά χρέη και ποιος θα πληρώσει αναλογικά περισσότερα ή λιγότερα για μια ενδεχόμενη ελάφρυνσή τους - στην ουσία μια μεγάλη απαξίωση των τεράστιων υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων που προκάλεσαν την καπιταλιστική κρίση -, οι κόντρες για το αν το πιο «εύφορο» έδαφος για την καπιταλιστική ανάκαμψη το δημιουργεί μια μεγαλύτερη ή μικρότερη δόση «περιοριστικής» ή «επεκτατικής» πολιτικής, οι διαμάχες για το μέλλον της ΕΕ και της Ευρωζώνης και το αν η διακρατική καπιταλιστική ένωση θα προχωρήσει προς μια κατεύθυνση «εμβάθυνσης» και «ομογενοποίησης» ή προς μια κατεύθυνση με μεγαλύτερο ρόλο των εθνικών κρατών και περισσότερα μέτρα «προστατευτισμού» στην οικονομία, όλα, μα όλα τα σενάρια και οι εκδοχές που βρίσκονται στο τραπέζι αφορούν όχι τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά τη μια ή την άλλη μερίδα της αστικής τάξης, το ένα ή το άλλο καπιταλιστικό κράτος.
Εξάλλου, όλες οι πλευρές, από την «κοσμοπολίτικη» ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί τόσο διακαώς να «ξεπλύνει», έως και το αστικό ρεύμα του λεγόμενου «ευρωσκεπτικισμού», αποδέχονται ως «βάση» της συζήτησης και της διαπάλης την ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης, τη συνέχιση των αντιλαϊκών ανατροπών - μεταρρυθμίσεων, το βάθεμα της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Οι κόντρες, όπως και οι συμμαχίες, πότε του «Νότου» εναντίον του «Βορρά» και πότε των «προοδευτικών» αστικών δυνάμεων κόντρα στις «αντιδραστικές» σαν κι αυτές που παρουσιάζει η κυβερνητική προπαγάνδα, πάνω σ' αυτή τη βάση διαμορφώνονται. Τα «κρίσιμα σταυροδρόμια» αφορούν τα διλήμματα του κεφαλαίου και όχι το λαό. Προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση η ΕΕ θα συνεχίσει να γίνεται σε κάθε βήμα ακόμα πιο αντιδραστική, αποκρουστική και βάρβαρη για την εργατική τάξη και τους λαούς.
Γι' αυτούς η μόνη πραγματική αλλαγή και διέξοδος από τη βαρβαρότητα χωρίς τέλος βρίσκεται στην ανασύνταξη του κινήματος και στη δική τους συμμαχία, στην πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και των διεθνών συμμαχιών, για αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις όπως η ΕΕ.

«Μαγική εικόνα» και στην Υγεία

«Μαγική εικόνα» και στην Υγεία

Μ' ένα σωρό ψέματα και διαστρεβλώσεις, η κυβέρνηση επιχειρεί να αποκρύψει τη βαθιά ταξική πολιτική της, που στερεί από το λαό ακόμη και τα στοιχειώδη σε ό,τι αφορά την Υγεία και την Πρόνοια. Πόσο μάλλον αν μιλάμε για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες πρόσβασης σε ένα αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας, με υπηρεσίες υψηλών προδιαγραφών.
«Ως κυβέρνηση υλοποιούμε δράσεις που δείχνουν έμπρακτα την "κοινωνική μεροληψία" της Αριστεράς υπέρ των αδύναμων», είπε μεταξύ άλλων ο υπουργός Υγείας, Αν. Ξανθός, σε συνέντευξή του, κάνοντας λόγο για «παρεμβάσεις ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους και προστασίας των πιο ευάλωτων και αδύναμων στρωμάτων», για τη «σταθεροποίηση του ΕΣΥ και την αναβάθμισή του το 2017», για χιλιάδες προσλήψεις στα νοσοκομεία στο άμεσο μέλλον, για την ανακούφιση ασφαλισμένων και ανασφάλιστων με ρυθμίσεις μέσω του ΕΟΠΥΥ.
Πράγματι, η κυβέρνηση έδωσε δείγματα ταξικής μεροληψίας με το «καλημέρα», όχι όμως υπέρ των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, αλλά υπέρ του κεφαλαίου και των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Η προσπάθεια εξωραϊσμού της κατάστασης που βιώνουν καθημερινά χιλιάδες εργαζόμενοι, άνεργοι, ασφαλισμένοι και ανασφάλιστοι που περνούν την είσοδο ενός νοσοκομείου, δεν μπορεί να πιάσει τόπο, όσο κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση, με τις ίδιες αλχημείες που έκαναν και όλοι οι προηγούμενοι.

***

Ποια είναι η πραγματική εικόνα; Δομές Υγείας χωρίς γιατρούς, χωρίς νοσηλευτές κι όπου υπάρχουν τρέχουν με την ψυχή στο στόμα να μπαλώσουν τρύπες και κενά, κακοπληρωμένοι. Με ιατρικό εξοπλισμό ξεπερασμένο, προγραμματισμένα χειρουργεία να ακυρώνονται. Με τους επιχειρηματίες της Υγείας να κάνουν χρυσές δουλειές. Με το κρατικό σύστημα να λειτουργεί ανταγωνιστικά προς τους ιδιώτες, μέσα σε ένα περιβάλλον γενικευμένης εμπορευματοποίησης της Υγείας. Με τους ασφαλισμένους να βάζουν το χέρι όλο και πιο βαθιά στις όλο και πιο άδειες τσέπες τους.
Οι «προσλήψεις» προσωπικού με ημερομηνία λήξης όχι μόνο δεν προστίθενται, αλλά ούτε καν αντικαθιστούν εκείνους που απολύονται ή συνταξιοδοτούνται και δεν έχει τελειωμό η λίστα της «σταθεροποίησης και αναβάθμισης». Οσο για το περίφημο «Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης», το οποίο υπονοεί ο υπουργός στη συνέντευξή του, δεν μπορεί να λειτουργήσει ούτε ως «καμουφλάζ» αυτής της ταξικής πολιτικής, αφού δικαιούχοι του είναι μόνο όσοι βρίσκονται στα όρια της εξαθλίωσης, ενώ από μόνο του το συγκεκριμένο πρόγραμμα αποτελεί όχημα για τη συρρίκνωση και κατάργηση προνοιακών και κοινωνικών επιδομάτων και παροχών.
Ακόμη και οι όποιες φαινομενικά ευνοϊκές ρυθμίσεις, σέρνουν από πίσω τους μια «φάκα». Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι ρυθμίσεις για τη διευκόλυνση των ασφαλισμένων στον ΕΟΠΥΥ, όπου θα μπορούν στο εξής να προμηθεύονται ιατρικά προϊόντα και υλικά χωρίς να προπληρώνουν ή καταβάλλοντας - όπου προβλέπεται - μόνο τη συμμετοχή τους, χωρίς να διευκρινίζει ωστόσο αν η συμμετοχή των ασφαλισμένων θα αυξηθεί, ή ποιο θα είναι το εύρος των προϊόντων όπου θα έχουν αυτή τη διευκόλυνση.

***

Συστατικό στοιχείο της προπαγάνδας της κυβέρνησης είναι η επιδίωξη, από τη μια, να καλλιεργήσει κλίμα προσδοκίας στο λαό, με τα στελέχη της να αναμασούν επιχειρήματα που συνοψίζονται στο «αν αντέχουμε σήμερα, σκέψου τι θα γίνει με την ανάκαμψη». Και από την άλλη, να εγκλωβίζει το λαό σε συγκρίσεις με τις προηγούμενες κυβερνήσεις και στη λογική του «μικρότερου κακού», όπως δείχνει και ο χαρτοπόλεμος ανακοινώσεων και δηλώσεων νυν και πρώην κυβερνητικών στελεχών για το ποιος έχει ...«ευεργετήσει» περισσότερο το λαό.
Ακόμα όμως και οι δικοί τους επίσημοι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους: Το 2009 οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού για την Υγεία ήταν 23 δισ. ευρώ (αναντίστοιχες και τότε με τις πραγματικές ανάγκες), το 2015 ήταν 8,4 δισ. ευρώ. Η χρηματοδότηση των κρατικών νοσοκομείων παραμένει στα 1.301 εκατομμύρια ευρώ, μόνο το 2015 κατακρεουργήθηκε κατά 22,8%. Η σημερινή οριακή κατάσταση είναι αποτέλεσμα του τσεκουρώματος δαπανών και παροχών, που έρχεται να προστεθεί σωρευτικά στο άγριο πετσόκομμα από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
Κριτήριο για το λαό και στο μέτωπο της Υγείας πρέπει να είναι οι σύγχρονες ανάγκες του. Αυτές που συνθλίβονται από την πολιτική της ιδιωτικοποίησης και της εμπορευματοποίησης, ανεξάρτητα από τους ρυθμούς και το εύρος των μέτρων που παίρνει κάθε κυβέρνηση προς αυτήν την κατεύθυνση, στο πλαίσιο της ενιαίας στρατηγικής της ΕΕ.
Σήμερα, υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να έχει ο λαός δωρεάν πρόσβαση σε υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Υγείας. Πολύ περισσότερο, να καλύπτεται από ένα ολοκληρωμένο σύστημα Πρόληψης στον τόπο που κατοικεί, εργάζεται ή σπουδάζει, από τη μέρα που θα γεννηθεί μέχρι τα βαθιά γεράματα. Εκεί πρέπει να κατατείνει η πάλη του λαού, με αυτή την προοπτική χρειάζεται να συνδεθούν οι καθημερινοί αγώνες υγειονομικών και λαϊκών στρωμάτων ενάντια στην άθλια κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Υγεία.