Επιδοματικές... τρίχες

 Επιδοματικές... τρίχες

Το λέγαμε πριν φύγουμε για διακοπές και δεν υπάρχει λόγος να μη το επαναλάβουμε τώρα που επιστρέψαμε. Τούτος ο μήνας αναμένεται να φέρει ισχυρές μεταρρυθμιστικές δονήσεις, οι οποίες θα κλονίσουν συθέμελα όσες κολώνες έχουν απομείνει όρθιες σ' αυτό το ρημαγμένο οικοδόμημα που λέγεται εργασία. Κι όσο ακούς τον Κατρούγκαλο να δηλώνει πως η κυβέρνηση θα στηρίξει το εργασιακό με την ίδια αποφασιστικότητα που στήριξε το ασφαλιστικό, τόσο σιγουρεύεσαι ότι δεν πρόκειται να μείνει λίθος επί λίθου.

Η αρχή έγινε πριν καλά-καλά βγει το καλοκαίρι, με τον μετασχηματισμό τού επιδόματος ανεργίας σε επιδότηση εργοδοσίας, μια πατέντα η οποία ισχύει εδώ και πολλά χρόνια στην προοδευμένη Ευρώπη κι ήταν πλέον καιρός να φτάσει και σε τούτη την παραμελημένη γωνιά των Βαλκανίων. Η ιδέα της είναι απλή: αντί να δίνω επίδομα στον άνεργο, θα τον στέλνω για δουλειά και θα δίνω τα λεφτά στον εργοδότη του για να τον πληρώνει. Ευφυέστατον!

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με την σειρά. Πρώτα-πρώτα, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι το μέτρο θα εφαρμοστεί πιλοτικά σε 10.000 επιδοτούμενους από τον ΟΑΕΔ ανέργους, κάτι που σημαίνει ότι προσωρινά ξεχνάμε (α) τους υπόλοιπους 150.000 επιδοτούμενους ανέργους, (β) τους πάνω από ένα εκατομμύριο μη επιδοτούμενους ανέργους που είναι γραμμένοι στον ΟΑΕΔ και (γ) τις στρατιές των ανέργων που δεν βρίσκονται στα μητρώα του ΟΑΕΔ. Δεύτερον, η υπαγωγή κάποιου άνεργου στο μέτρο είναι εθελοντική. Και, τρίτον, δικαίωμα υπαγωγής στο μέτρο έχουν αποκλειστικά οι πολύ μικρές επιχειρήσεις, δηλαδή όσες απασχολούν μέχρι εννέα άτομα.

Μ' αυτό το μέτρο, η κυβέρνηση απευθύνεται τόσο στον επιδοτούμενο άνεργο όσο και στον επιχειρηματία. Στον πρώτο λέει: "Σου δίνω ένα επίδομα 360 ευρώ, με το οποίο τα βγάζεις δύσκολα. Άσε, λοιπόν, να σου βρω μια δουλειά, να παίρνεις παραπάνω και να την βολέψεις". Στον δεύτερο λέει: "Παρ' ότι έρριξα τους μισθούς στα 586 ευρώ και στα 511 για τους νέους, εσύ δεν πρσλαμβάνεις προσωπικό. Πάρε, λοιπόν, 360 από μένα και βάλε εσύ τα υπόλοιπα". Και κάπως έτσι υποτίθεται ότι θα μειωθεί η ανεργία. Υποτίθεται. Δηλαδή... τρίχες!

Τρίχα πρώτη: Αν από έναν μισθό 586 μικτά αφαιρέσουμε τις κρατήσεις για ΙΚΑ, μένουν καθαρά κάπου 489 ευρώ. Άρα, καλούμε τον επιδοτούμενο άνεργο να δουλέψει γύρω στις 170 ώρες για να αυξήσει τα εισοδήματά του κατά 129 (489 - 360 επίδομα) ευρώ. Ήτοι, τον πληρώνουμε προς σκάρτα 0,76 ευρώ την ώρα. Στα 511 μικτά, μένουν καθαρά 426, δηλαδή 66 ευρώ περισσότερα από το επίδομα, που αντιστοιχούν σε λιγώτερα από 39 λεπτά ωρομίσθιο. Τόση γαλαντομία!

Τρίχα δεύτερη: Για να εφαρμοστεί το μέτρο, υποτίθεται ότι υπάρχουν επιχειρηματίες που έχουν δουλειά αλλά δεν προσλαμβάνουν κάποιον να βοηθήσει επειδή δεν αντέχουν επιβάρυνση 520 (586 + 147 για ΙΚΑ - 213 ωφέλεια από τον φόρο) ευρώ τον μήνα αλλά δεν έχουν αντίρρηση να πληρώνουν 201 (586 - 360 επιδότηση + 57 για ΙΚΑ - 82 ωφέλεια από φόρο) ευρώ. Με απλά λόγια, μιλάμε για επιχειρήσεις που θα ήσαν μια χαρά αν δεν είχαν πρόβλημα ύψους 319 ευρώ τον μήνα. Τόσο σοβαρές επιχειρήσεις!

Τρίχα τρίτη: Υποτίθεται ότι ο άνεργος έχει δικαίωμα να αρνηθεί την υπαγωγή του στο πρόγραμμα και να επιμείνει στο επίδομα των 360 ευρώ. Όμως, σε όποια χώρα τής Ευρώπης εφαρμόζονται τέτοια προγράμματα, αν ο άνεργος αρνηθεί να πάει για δουλειά, χάνει το επίδομά του. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της 26χρονης γερμανίδας άνεργης δασκάλας που έχασε το επίδομά της επειδή δεν δέχτηκε να προσληφθεί σε... οίκο ανοχής. Όσο για την καθ' ημάς αριστερά, μη φοβάστε. Έχει ήδη αναδειχτεί σε εξαιρετικό μαθητή των εξ εσπερίας "βέλτιστων πρακτικών", οπότε δεν αναρωτιόμαστε για το αν αλλά για το πότε.

Τρίχα τέταρτη: Αφού η λογική των κυβερνώντων λέει ότι με την επιδότηση των εργοδοτών θα μειωθεί η ανεργία, γιατί το μέτρο περιορίζεται στους επιδοτούμενους άνεργους του ΟΑΕΔ και δεν εφαρμόζεται σε όλους τους άνεργους; Προφανώς, διότι στόχος του δεν είναι η μείωση της ανεργίας αλλά η αναδρομολόγηση των κονδυλίων που διατίθενται για την ανακούφιση των ανέργων προς τις τσέπες των εργοδοτών ώστε να φτηνήνει ακόμη περισσότερο η αξία της εργασίας.

Τρίχα πέμπτη: Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι με αυτό το μέτρο ενισχύει την μικρή επιχείρηση. Αν και είδαμε το βλακώδες αυτού του ισχυρισμού μιλώντας για την δεύτερη τρίχα, συνδυάζοντας τις τέσσερις προηγουμενες τρίχες φτιάχνουμε μια πέμπτη, κανονική τριχιά. Στην ωρίμανσή του αυτό το "πιλοτικό" μέτρο θα επεκταθεί και θα καλύψει όλες τις επιχειρήσεις ανεξαρτήτως μεγέθους και όλους τους επιδοτούμενους ανέργους υποχρεωτικά. Τότε θα έχει ολοκληρώσει τον σκοπό του, ο οποίος δεν είναι άλλος από το να εξασφαλίσει στο κεφάλαιο ακόμη φτηνότερα εργατικά χέρια.

Θα μπορούσα να προσθέσω ως ακόμη μια τρίχα το όνομα που έδωσε η κυβέρνηση σ' αυτό το μέτρο: επιταγή πρόσληψης (!). Προσπαθούν να πείσουν τον άνεργο πως είναι για το καλό του να χαρίσει το επίδομά του στον εργοδότη προκειμένου να πάει για δουλειά, διότι ως εργαζόμενος θα κερδίσει την χαμένη του αυτοεκτίμηση. Ούτε λίγο ούτε πολύ, η αριστερή μας κυβέρνηση υιοθετεί την απύθμενου θράσους παπαριά ότι τάχα φταίνε οι ίδιοι οι άνεργοι για την ανεργία τους. Δεν ξέρω αν το να ακούς τέτοιες ανοησίες από τα χείλη τής κυβερνητικής εκπροσώπου είναι για γέλια ή για κλάμματα αλλά για φάσκελα σίγουρα είναι. Για πολλά φάσκελα.

"Θα δουλέψω για αυτοεκτίμηση"... Πικρό σκίτσο του Μπράυαντ Άρνολντ από το 2011.

Γράφοντας τον επίλογο τού σημερινού -πρώτου μετά τις διακοπές- σημειώματος, σημειώνω και κάτι που είναι εξόχως σοβαρό και δεν έχει καμμιά σχέση με τρίχες. Δεν αμφιβάλλω ότι θα βρεθούν πολλοί αξιοπρεπείς άνεργοι, οι οποίοι θα αρνηθούν να πάνε για δουλειά (για όσον καιρό έχουν δικαίωμα επιλογής) με ωρομίσθιο 0,76 ευρώ, δηλαδή με μεροκάματο 6 ευρώ. Παράλληλα, όμως, είμαι σίγουρος ότι οι πρόθυμοι διαμορφωτές τής κοινής γνώμης θα ενεργοποιήσουν τον κοινωνικό αυτοματισμό, κάνοντας πολλά δάχτυλα να σηκωθούν επιτιμητικά: δεν είναι άνεργοι επειδή δεν βρίσκουν δουλειά αλλά επειδή είναι τεμπέληδες...

Ρίχνουν άδεια-ες για να πιάσουν γεμάτα

 Ρίχνουν άδεια-ες για να πιάσουν γεμάτα

Μα εγώ τα έχω περάσει αυτά τα στάδια
Κι έχει και ο σταθμός μου άδεια...

Είναι φορές που ο τονισμός των λέξεων δεν επαρκεί για να διακρίνουμε στο γραπτό λόγο δύο διαφορετικά λήμματα, που έχουν την ίδια ακριβώς ορθογραφία, αλλά προφέρονται με διαφορετικό τρόπο και προσφέρονται για παρανοήσεις στο γραπτό λόγο.

Αν βρεις πχ τη λέξη "άδεια" σε τηλεοπτικά συμφραζόμενα, δίπλα στα κανάλια, μπορεί να σκεφτείς συνειρμικά τα άδεια ταμεία του κράτους, που κάνει πλειστηριασμούς για να τα γεμίσει. Ή τις άδειες τσέπες των εργαζόμενων στα ΜΜΕ που χρωστάνε (στα δανεικά από τις τράπεζες το ζην και στα δικά μας λεφτά το ευ ζην των αφεντικών τους). Και τους γεμάτους λογαριασμούς (γιατί οι τσέπες μόνο δε φτάνουν*) των καπιταλιστών που πλειοδοτούν για μια άδεια, για να γεμίσουν το πρόγραμμα και τα άδεια στούντιο με δανεικό έμψυχο δυναμικό από άλλα κανάλια (που θα συνεχίσουμε να τα βλέπουμε με άλλο όνομα) για να μη μείνουν με άδεια γραφεία και την άδεια στο χέρι.

*Θα μπορούσαν βέβαια να τα χωρέσουν σε κούτες από πάμπερς, για να τρολάρουν τον Μαντζουράνη, που έγινε γνωστός από την υπόθεση Κοσκωτά κι έκτοτε έχει διαχρονική παρουσία σε διάφορα επεισόδια της κάθαρσης, που αποδείχτηκε το μακροβιότερο και ανθεκτικότερο σίριαλ στη χώρα μας, περισσότερο κι από το "Τόλμη και Γοητεία", που ήρθε στις οθόνες μας το 90', μαζί με την ιδιωτική τηλεόραση.

Μα εσύ στα άστρα βλέπεις μόνο ζώδια
και της καρδιάς τα επεισόδια,
προτιμάς να τα δεις στην Τιβί

Ομολογώ πάντως πως είχα χάσει επεισόδια σε αυτό το σίριαλ, γιατί δεν άντεχα τις χάντρες και τα καθρεφτάκια της τηλεοπτικής κάθαρσης κι άλλες ιστορίες για αγρίους περί media, που πουλούσαν οι Συριζαίοι στους ιθαγενείς των social media. Κι έτσι είχα μείνει με την εντύπωση πως οι άδειες θα δίνονταν βάσει κάποιων τυπικών προϋποθέσεων -έστω και φωτογραφικών- για τα μάτια του κόσμου.
Κούνια που με κούναγε...
Στην πραγματικότητα, είναι ένα "Μεγάλο Παζάρι", αλλά χωρίς το Μέγκα και τον Α. Μικρούτσικο. Πάρε κόσμε, ποιος θα δώσει τα περισσότερα...

Και προφανώς τα περισσότερα τα έχουν ο Μαρινάκης και ο Σαββίδης (η ΟΑΚΚΕ τώρα δικαιώνεται) που φέρονται να έχουν καπαρωμένες τις δύο πρώτες από τις τέσσερις συνολικά άδειες -αν και κανείς δε βάζει το χέρι του στη φωτιά για τον τελικό αριθμό τους. Η αγία ποδοσφαιρική επενδυτική τριάδα συμπληρώνεται από τον Αλαφούζο του ΣΚΑΪ, που κάνει διάφορες σπασμωδικές κινήσεις -όπως οι μπηχτές χτες (ωραία ρίμα) στον Κυριάκουλα για τη θέση του επί του θέματος- και συνθέτει μαζί με την ΕΡΤ (που έκανε χτες ειδική πανηγυρική εκπομπή για την πλειοδοσία, άνευ λόγου και νοήματος) το απόλυτο ενημερωτικό δίπολο και τις δύο όψεις του νομίσματος της γελοιότητας. Και λείπει μόνο ο Μελισσανίδης για να κλείσει το καρέ της διαφάνειας ή μάλλον της διπλής κάθαρσης (στο τηλεοπτικό και ποδοσφαιρικό τοπίο).
Εκτός κι αν δούμε να εκπέμπει κι ο ΟΠΑΠ-tv στα κοντά...

Τυχόν συνειρμοί για τη σύνδεση καναλιών και ομάδων, που λειτουργούν ως μοχλός πίεσης για το συμφέρον των αφεντικών τους, κρίνονται ως κακόβουλες και κακεντρεχείς εναντίον των ειλικρινά τιτάνιων προσπαθειών της κυβέρνησης.

Συνοψίζοντας: οι τηλεοπτικές άδειες -που είναι δημόσιο αγαθό- παραχωρούνται και με τη βούλα του νόμου στα μεγάλα μονοπώλια -που μπορούν να τις νιώθουν ως αναφαίρετη ιδιοκτησία τους, εφόσον τις αγόρασαν. Αυτά με τη σειρά τους προφανώς εγγυώνται και προάγουν την έγκυρη ενημέρωση των πολιτών, την ελεύθερη κι ανεξάρτητη δημοσιογραφία.
Και μη χειρότερα...

Την ίδια στιγμή, ο ανένδοτος του Κοντονή κατά της διοίκησης Γκιρτζίκη στην ΕΠΟ ξεκαθαρίζει το τοπίο, αγνοώντας τον ελέφαντα στο δωμάτιο και αφήνουν το χώρο βορά στις ορέξεις των μεγάλων συμφερόντων, που τον ξεσκίζουν στα τέσσερα (όσες κι οι τηλεοπτικές άδειες), διεκδικώντας για τον εαυτό τους τη μερίδα του λέοντος.

Μα τότε γιατί χαίρεται και χαμογελά ο κόσμος πατέρα;
Πατέρα; Πατέρα, κοιμήθηκες;

Αχ, να μην είχαμε κανένα κανάλι,
να μην κοιμόταν κι ο μπαμπάς δηλαδή...

Είναι δυνατόν να χαιρόμαστε γιατί νομιμοποιείται το φαγοπότι -και μάλιστα για άτομα αδηφάγα που κινούνται υπεράνω του νόμου; Να χαιρόμαστε επειδή θα μας αφήσουν κι ένα φιλοδώρημα, ενώ πριν δεν άφηναν ούτε καν αυτό; Να χαρούμε επειδή μπορεί να κλείσει το Μέγκα και να βγουν στη θέση του άλλα τόσα, σαν τα κεφάλ(α)ια της Λερναίας Ύδρας (που θα είναι όμως το πολύ τέσσερα, ενώ η Λ.Υ. θα γίνει υπάκουο κατοικίδιο και θα συμμορφώνεται με τους κανόνες);

Η κωλοτούμπα του Σύριζα είναι πιο εντυπωσιακή κι από αυτή του γραφικού Λεβέντη, που ούρλιαζε νυχθημερόν για τα βοθροκάναλα, μέχρι που αυτά ανακάλυψαν την αξία του ως πολιτικού ηγέτη, τον καλούν καθημερινά να μιλήσει κι αυτός έχει πιάσει στασίδι στα πάνελ τους.

Έλα όμως που η Πασοκιά είναι αήττητη, σαν τη βλακεία. Η κυρίαρχη αφήγηση που καλλιεργείται σα σανό προς κατανάλωση παρουσιάζει τον Τσίπρα μάγκα, γιατί κατάφερε να τους κλείσει σε ένα κτίριο για δυο μέρες, να τους βάλει να παίξουν σκληρό πόκερ (σε μια διαδικασία που είναι σαν τζογάρισμα) και να πάρει την γκανιότα από τους καναλάρχες, για να επιδείξει κάτι στη ΔΕΘ.

Εν τω μεταξύ, πρόσφατα είχε πέσει μετά από καιρό στα χέρια μου ένα βιβλιαράκι της ΣΕ με τα υλικά μιας διημερίδας -νομίζω- που είχε διοργανώσει το κόμμα στη δεκαετία με τις βάτες για τα ΜΜΕ και τη δημόσια ραδιοτηλεόραση (τότε δεν υπήρχε ιδιωτική). Οι οποίες αναφέρονται σε μια διαφορετική εποχή, με άλλα δεδομένα, αλλά διατηρούν το ενδιαφέρον τους ακόμα κι από το πρίσμα της σημερινής συγκυρίας.

Αναρωτιέμαι αν ο σημερινός αναγνώστης μπορεί να βρει την παραμικρή προγραμματική ομοιότητα με την πολιτική της σημερινής ΔΦΑ, ακόμα κι αν το ψάξει από... υφολογική σκοπιά δηλ το ζήτημα (αγνοώντας τις κραυγαλέες ομοιότητες της κυβέρνησης με το Λεβέντη). Αλλά αυτό θα ήταν το θέμα μιας άλλης ανάρτησης...

Τώρα θα έχουμε μιντιακή ολιγαρχία, αλλά με άδεια…

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

    Παρατήρηση 1^η: «Ό,τι είναι νόμιμον είναι ηθικόν». Η ρήση είναι του πρώην υπουργού Βουλγαράκη και την έχουν καταδικάσει παντοιοτρόπως όλοι οι ιησουίτες που – ταυτόχρονα – την έχουν καταστήσει «οδηγό» των πολιτικών τους  πεπραγμένων. Σημαιοφόροι, δε, του ιησουιτισμού, δεν είναι άλλοι από εκείνους που κάθε φορά εναλλάσσονται στις καρέκλες όσων παριστάνουν τους φορείς της «κάθαρσης».
    Παρατήρηση 2^η: Η σαπίλα που κυριάρχησε στον τόπο τα προηγούμενα 40 χρόνια είναι πανθομολογούμενη. Ο ΣΥΡΙΖΑ σερφάρει ακριβώς στην σαπίλα των προηγούμενων για να εμφανίσει τις δικές του διευθετήσεις σαν «ρήξη» με το παρελθόν. Όμως άλλο ρήξη που σημαίνει ανατροπή της σαπίλας και άλλο διευθέτηση της σαπίλας που σημαίνει αναπαραγωγή της. Επιπλέον, δεδομένου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αφαιρεί τον άρτο όπως ακριβώς οι προηγούμενοι, γι’ αυτό το έχει ρίξει στα «θεάματα». Την ώρα που εφαρμόζει Μνημόνια και κόφτες, την ώρα που ξεπουλάει από λιμάνια μέχρι αεροδρόμια κι από Ελληνικό μέχρι ΟΣΕ, μη έχοντας τι άλλο να κάνει, όταν δεν πουλάει τρέλα πουλάει «κάθαρση», απλή (δήθεν) αναλογική, συνταγματική αναθεώρηση κοκ. Φυσικά στο τέλος του μήνα τον ΕΝΦΙΑ του φτωχού δεν θα τον πληρώσει ούτε ο παλιός, ούτε ο νέος καναλάρχης. Εκτός αν θεωρήσουμε ότι υπάρχει μια κάποια «αριστερή»… πρόοδος εκ του γεγονότος ότι τις αξιολογήσεις του μισθού, της σύνταξης και της ζωής του ο λαός δεν θα τις μαθαίνει πλέον από τα μαρκούτσια του Μπόμπολα, αλλά από τα μαρκούτσια του Καλογρίτσα ή του Μαρινάκη. 
    Παρατήρηση 3^η: Κι αυτοί που εξυμνούν τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες ως «τέλος της διαπλοκής» και οι προηγούμενοι χαλίφηδες που τον καταγγέλλουν ως «αντικατάσταση της παλιάς με τη νέα διαπλοκή», ομονοούν σε ένα: Υπήρχε διαπλοκή! Ωραία (τρόπος του λέγειν): Μπορούν οι πρώτοι να μας πουν: Ποιοι από τους διαπλεκόμενους καναλάρχες αποκλείστηκαν από τη νέα διαδικασία εξ αυτού – όπως θα έπρεπε – και μόνο του λόγου, ότι δηλαδή ήταν διαπλεκόμενοι; Απάντηση: Κανένας! Τι είδους αντιδιαπλοκή είναι αυτή, λοιπόν, που οικοδομείται με τα υλικά της προηγούμενης διαπλοκής; Που θεωρεί «παραγραμμένο» το αδίκημα όλων των πλευρών του διαπλεκόμενου τριγώνου (μιντιάρχες, τραπεζίτες, πολιτικό σύστημα) και εισηγείται την τάχα μου ευταξία του «πάμε γι’ άλλα»; Μπορούν, με τη σειρά τους, οι δεύτεροι να μας πουν: Αυτοί γιατί σκούζουν την ίδια ώρα που ομολογούν την «παλιά» – όπως οι ίδιοι την αποκαλούν – διαπλοκή και της οποίας οι ίδιοι αποτελούσαν μέρος του αμαρτωλού τριγώνου; Απάντηση: Διότι – όπως λένε στο χωριό μου – ο γάτος και γαμεί και σκούζει… Αλλά η τακτική αυτή από τον γάτο αντέχεται. Από τις «ακρίδες» που έχουν καταρημάξει τον τόπο, όχι.
    Παρατήρηση 4^η: Πριν από 80 χρόνια μια εκπομπή του Ορσον Ουέλς από τα ερτζιανά ήταν αρκετή να δημιουργήσει πανδαιμόνιο στην Αμερική. Χιλιάδες Αμερικανοί έτρεχαν πανικόβλητοι να σωθούν, καθώς είχαν πιστέψει ότι άρχισε η επίθεση …των εξωγήινων.
Από την εποχή του ραδιοφώνου ακόμα, ένας Αυστριακός εθιμογράφος, έλεγε: «Δώστε μας τους ραδιοφωνικούς σταθμούς του κόσμου και 100 ανθρώπους ικανούς στην προπαγάνδα και μέσα σε 2 μήνες θα έχουμε κάνει την Ελβετία κομμουνιστική και τους κατοίκους της Ονδούρας να βάφουν τα μαλλιά τους πράσινα».
Συνεπώς: Η δύναμη, η επιρροή και η επίδραση των ηλεκτρονικών μέσων είναι τόσο μεγάλη που οι κάτοχοι της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας δεν είναι φυσικά ανόητοι ώστε να αφήσουν αυτή τη δύναμη, αυτό το «όπλο», να περάσει στα χέρια εκείνων που θα ‘θελαν να δουν την Ελβετία κομμουνιστική…
    Παρατήρηση 5^η: Η δύναμη των ηλεκτρονικών ΜΜΕ είναι θηριώδης. Παράδειγμα: Ένας Πρόεδρος που το 2000 ήρθε δεύτερος και κέρδισε «πραξικοπηματικά» τις εκλογές στις ΗΠΑ, ο Μπους, κατάφερε στις εκλογές του 2004, και με τη βοήθεια των ΜΜΕ, να υπερκεράσει τον αντίπαλό του κατά 3 εκατ. ψήφους και να επανεκλεγεί.
Ωστόσο, την ίδια ώρα, στη Βενεζουέλα, παρότι όλα σχεδόν τα ΜΜΕ ήταν εναντίον του, ο Τσάβες κατάφερε να επικρατήσει σε 10 εκλογικές αναμετρήσεις.
Πρέπει, συνεπώς, να τονιστεί με έμφαση: Όσο μεγάλη κι αν είναι η επιρροή και η δύναμη των ΜΜΕ και του Τύπου να κατευθύνουν, να προπαγανδίζουν, να τρομοκρατούν, ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για μια δύναμη σχετική, μια δύναμη που έχει όρια, μια δύναμη πολλές φορές κτηνώδης που, όμως, δεν είναι ανυπέρβλητη.
Παράδειγμα: Στην Ελλάδα, όσο κι αν ακούμε ότι εκδοτικά συγκροτήματα «ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις», αλλά τόσο ισχύει πως δεν καθόρισε τη στάση του ελληνικού λαού η τακτική «οι Γερμανοί είναι φίλοι μας» που επέδειξε ο καθεστωτικός Τύπος στην Κατοχή. Ούτε τα ΜΜΕ κατάφεραν να επιβάλουν την δική τους θέση στο δημοψήφισμα του 2015.
Επαναλαμβάνουμε, λοιπόν: Η δύναμη των ΜΜΕ είναι τεράστια. Αλλά δεν είναι ανίκητη.
    Παρατήρηση 6^η: Ο δημοσιογράφος, στο πλαίσιο της ιδεολογίας του, της πολιτικής του άποψης, της προσωπικής του γνώμης, είναι το αδύναμο μέρος στη σχέση του με τον κάτοχο του ΜΜΕ. Αλλά αυτό δεν τον καθιστά ούτε  άβουλο, ούτε πολύ περισσότερο τον απαλλάσσει της ευθύνης του. Θα είναι πάντα υπεύθυνος και υπόλογος κάθε φορά και κάθε στιγμή που θα συλλαμβάνεται επ’ αυτοφώρω να τον αφορούν οι στίχοι του Βάρναλη: «Και συ, τσούλα των δήμιων, Επιστήμη, της Αλήθειας εσχάτη τεφροδόχα, και συ πρόστυχη Πένα και ψοφίμι, του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα»…
Το ερώτημα «ποιος είναι πιο άθλιος, αυτός που δίνει την εντολή ή αυτός που την εκτελεί», θα αφορά πάντα τον δημοσιογράφο που δεν ασκεί το ρόλο του με αξιοπρέπεια. Κάθε άλλο παρά το υποδεέστερο της θέσης του τον απαλλάσσει από το καθήκον της ηθικής – επαγγελματικής αρτιότητας. Κάθε άλλο παρά αναιρεί το στοιχείο της προσωπικής ευθύνης οποιουδήποτε παίρνει ένα μαρκούτσι στο χέρι και δεν ξέρει τι λέει, ή αρπάζει έναν υπολογιστή και δεν ξέρει τι γράφει. Κάθε άλλο παρά αμφισβητεί το ουσιαστικό νόημα όσων έγραφε ο Καμύ το 1939, όταν στο μανιφέστο του για τον «ελεύθερο δημοσιογράφο» εξαιρούσε τη δημοσιογραφία που υπηρετεί τη «σαθρή ανοησία», την «οργανωμένη νωθρότητα» και την «επιθετική βλακεία». Αντίθετα, τα προηγούμενα, καταδεικνύουν ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός: Ότι στο πλαίσιο της συστημικής λειτουργίας του Τύπου, που ορίζεται από το ιδιοκτησιακό του καθεστώς, ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος για τους δημοσιογράφους να μετατραπούν, είτε ενσυνείδητα είτε εξ αντικειμένου, σε μέρος του προβλήματος.
Προφανώς, όταν αναφερόμαστε, στην ευθύνη του δημοσιογράφου, δεν μιλάμε για εκείνη την ομάδα που συγκροτεί το «ανφάντ γκατέ» αυτού που θα λέγαμε «συστημικά ενσωματωμένη δημοσιογραφία». Διότι, πολύ απλά, δεν τους θεωρούμε δημοσιογράφους, αλλά λακέδες. Πρόκειται για μια ομάδα που ένα μέρος της χρησιμοποιεί τη δημοσιογραφία ως πασαρέλα συμμετοχής της στο κλαμπ των «VIPs». Ένα άλλο αποτελεί κρίκο της αλυσίδας του θεάματος. Ένα τρίτο υπηρετεί δυο και τρεις «αφεντάδες» ταυτόχρονα, όχι γιατί πρέπει να βγάζει το ψωμί της, αλλά γιατί έτσι εξασφαλίζει το παντεσπάνι της.

***

    Ας έρθουμε, τώρα, στο κυρίως θέμα μας: Τηλεοπτικές άδειες! Για άλλους αποτέλεσε μπιγκ-μπραδερίστικο καραγκιοζιλίκι. Γι’ άλλους τομή διαφάνειας. Για τους μεν, όπως είπαμε, είναι αναπαλαίωση της παλιάς διαπλοκής. Για τους άλλους επιτομή της νομιμότητας.
    Επειδή, δε, κι αυτοί που κλείστηκαν στο κτίριο της Γενικής Γραμματείας, και αυτοί που δεν πήγαν, και εκείνοι που τους υπηρετούν με ή χωρίς δημοσιογραφική ταυτότητα, και αυτοί που οργάνωσαν τον διαγωνισμό και αυτοί που τον καταγγέλλουν, είναι σίγουρο ότι – όλοι τους – κάθε βράδυ πέφτουν για ύπνο με μια αγωνία, πως θα ξυπνήσουν το πρωί για να ενημερώσουν τον λαό… «αντικειμενικά», «ολόπλευρά» κι «πλουραλιστικά», γι’ αυτό θα το θέσουμε ευθέως:
    ΠΡΩΤΟ: Για να εχεις ιδιωτικό τηλεοπτικό κανάλι πρέπει να έχεις στην κωλότσεπη μερικά – πολλά – εκατομμύρια. Να έχεις φράγκα. Αυτό είναι το κριτήριο, το ύψιστο, το μέγιστο, το «αριστερό» (!), που έθεσε ο κύριος Τσίπρας.
Ας αφήσει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ την γελοία «αντιολιγαρχική» του ρητορεία. Ολιγάρχες και μεγαλοκαπιταλιστές είχαν πριν τα τηλεοπτικά ΜΜΕ, ολιγάρχες και μεγαλοκαπιταλιστές θα τα έχουν και τώρα. Φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ επειδή θεωρεί τα δικά του Μνημόνια «καλύτερα» από των άλλων μπορεί να θεωρεί και τους ολιγάρχες της δικής του μιντιακής εποχής «καλύτερους» από των προηγούμενων. Με γεια του με χαρά του, αλλά με τον ξαναζεσταμένο Πασοκισμό των «νέων τζακιών» και με τον «αριστερό σανό» των επικοινωνιακών του επιτελείων ας ταΐζει την κυρία Τζάκρη και το λοιπό Πασοκιστάν που θρέφει στον κόρφο του και όχι τον ελληνικό λαό.    
    ΔΕΥΤΕΡΟ:  «Ναι, μα τώρα θα πληρώνουν», λένε οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ. Το «νόμιμον και ηθικόν», που λέγαμε! Ρωτάμε: Κι επειδή θα πληρώνουν (θα δούμε αν, πώς και πόσο), αυτό τι σημαίνει; Αυτό αναιρεί ότι θέλουν τηλεοπτικά ΜΜΕ ώστε μέσω της μιντιακής εξουσίας να προωθούν τις άλλες δουλειές τους; Αν, δηλαδή, ο Μαντέλης τα ‘πιανε – όπως γίνεται στο Αμέρικα – φανερά από τη «Ζήμενς» κι είχε φορολογηθεί για τη «χορηγία», δεν θα υπήρχε θέμα; Τι πάει να πει «θα πληρώνουν»; Δηλαδή επειδή «θα πληρώνουν», θα είναι πιο «δημοκρατικά» ευκολοχώνευτο όταν θα βαφτίζουν «αντικειμενικότητα» την δική τους υποκειμενική και βαθύτατα στρατευμένη στο σύστημα άποψη που συμβαδίζει με τα συμφέροντα τους και λειτουργεί μονίμως ως προπαγανδιστής της εκάστοτε οικονομικοπολιτικής εξουσίας, που οι ίδιοι κατέχουν; Επειδή «θα πληρώνουν» θα πάψουν πίσω ακριβώς από αυτές ακριβώς τις μπαλαφάρες περί «αντικειμενικότητας» να υποδύονται τον «ελεγκτή της εξουσίας» ενώ στην πραγματικότητα είναι όχι μόνο βαστάζοι, αλλά και μέρος της εξουσίας; Επειδή «θα πληρώνουν» θα πάψει να ισχύει η μεγάλη αλήθεια που είχε παραδεχτεί και ομολογήσει ο Σταύρος Ψυχάρης: «Δεν υπάρχουν όμως εφημερίδες (σσ: και πολύ περισσότερο τηλεοπτικά δίκτυα, συμπληρώνουμε εμείς) που να εκδίδονται για να εκφράζουν απόψεις διαφορετικές από εκείνες του ιδιοκτήτη τους ή να υπηρετούν αλλότρια συμφέροντα». Η θέση αυτή διατυπώθηκε νέτα-σκέτα στο «Βήμα της Κυριακής» (8/1/2012). Και κάτι μας λέει πριν έτσι ισχύει και μετά τις… «γάτες Ιμαλαίων».
    ΤΡΙΤΟ: Το τρίγωνο «οικονομική εξουσία – πολιτική εξουσία – μιντιακή εξουσία» δεν καταργείται, λοιπόν. Φοράει νέα φορεσιά. Αλλά όσες φορές κι αν βάλλει τα ρούχα του αλλιώς ο Μανωλιός, ο τόνος στην ενημέρωση – μιας και τόσος λόγος γίνεται γι’ αυτήν – θα δίνεται  από αυτούς που ελέγχουν τον Τύπο και κυρίαρχα από αυτούς που ελέγχουν τα τηλεοπτικά ΜΜΕ. Και τα τηλεοπτικά ΜΜΕ – ανεξαρτήτως προσώπων, ομίλων, νέων ή παλιών «παικτών» – τα ελέγχει η οικονομική ολιγαρχία. Ισχύει παντού και όχι μόνο στην Ελλάδα (σσ: κάτι που το είχε «καταλάβει» πολύ καλά η κυβέρνηση Καραμανλή, όταν «τόλμησε» να πάει στην ΕΕ το νομοσχέδιο για τον «βασικό μέτοχο» και οι «αδέκαστοι» επίτροποι το έσκισαν πριν καν το δουν). Όσο, επομένως, θα είναι οι εργολάβοι, οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές και εν γένει οι κεφαλαιοκράτες που θα ελέγχουν τα κανάλια της ενημέρωσης, η αμεροληψία των πολλών δουλευτάδων του Τύπου ή των έντιμων εκδοτών, δεν είναι  συνθήκη ικανή ώστε να εξασφαλίζεται μια ενημέρωση προσανατολισμένη στο πλευρό της κοινωνίας και της αλήθειας, αλλά θα έχει πάντα για πυξίδα την «αλήθεια» εκείνων που κατέχουν την στρόφιγγα της ενημέρωσης. Κι αυτοί τυγχάνει να είναι οι ίδιοι που εμπλέκονται με χίλια νήματα με το τραπεζικό σύστημα, είναι οι ίδιοι που νταραβαρίζονται με εκείνους που τους δίνουν τις άδειες για να «πουλάνε ενημέρωση».

***

   Συνεπώς: Όταν το κουμάντο στο χώρο του Τύπου, και όχι μόνο, διαμορφώνεται με τους όρους των Χίρστ και των Μέρντοχ που περιέγραφε ο Όρσον Ουέλς στον «Πολίτη Κέιν», ήδη από το 1941, τότε όσοι «Τερτσέτηδες» και «Πολυζωίδηδες» κι αν υπάρχουν στο χώρο της δημοσιογραφίας (σσ: τέτοιοι υπήρχαν και θα υπάρχουν σε όλες τις συνθήκες), ας μην υπάρχουν αμφιβολίες: Θα κατισχύσει εκείνος που εκπροσωπεί την ισχύ των μίντια και τη διαβρωτική φύση της εξουσίας.  
   Που σημαίνει ότι: Αν τα συμφέροντα της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας είναι με το Μνημόνιο, τότε όσο κι αν τρέξει ο ρεπόρτερ για να καλύψει αντικειμενικά την απεργία, τη διαδήλωση, την κινητοποίηση ενάντια στο Μνημόνιο, εκείνο που θα μεταδοθεί το βράδυ ως είδηση θα είναι «ζήτω το Μνημόνιο, κάτω οι ταραξίες». Αν τα συμφέροντα της διεθνούς ελίτ εξυπηρετούνται από τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, την ώρα που ο λαός θα πληρώνει «αθανάτους», ταυτόχρονα θα υφίσταται και την πλύση εγκεφάλου για το «εθνικό ολυμπιακό ιδεώδες». Ας αγανακτεί η κοινωνία με τις τράπεζες όσο θέλει. Αυτό που θα πλασαριστεί σαν «είδηση» θα είναι η «ανάγκη να ανακεφαλαιοποιηθούν». Ας φωνάζει η κοινωνία για τις αυξήσεις στα διόδια από το πρωί μέχρι το βράδυ. Αν θυμηθείτε ένα ρεπορτάζ στο «Mega» στα 27 χρόνια που εκπέμπει που να καταγγέλλει τις αυξήσεις στα διόδια, τρυπήστε μου τη μύτη. Αν δείτε ρεπορτάζ στα κανάλια των εφοπλιστών για τους φόρους που (δεν) πληρώνουν οι εφοπλιστές, ξανατρυπήστε τη…
    Πέρα και πάνω, λοιπόν, από τα φληναφήματα περί «κάθαρσης» στα οποία επιδίδονται παλιοί και νέοι κυβερνητικοί χαλίφηδες, βρίσκονται εν ισχύ και οι τρεις πλευρές του τριγώνου: «Οικονομική ελίτ – πολιτική εξουσία – μιντιακό κατεστημένο».
   Η πρώτη, η οικονομική ελίτ, είναι αυτή που, αφενός, ελέγχει σε μεγάλο βαθμό τα ΜΜΕ και βασικά την τηλεόραση (σσ: επιμένουμε στην τηλεόραση επειδή ακριβώς αποτελεί το σύγχρονο «εικονοστάσι» σε κάθε σαλόνι). Αφετέρου βρίσκεται σε σχέση απόλυτης συνάφειας με το καθεστωτικό πολιτικό σύστημα ανεξαρτήτως κυβερνητικού ενοίκου.
    Κάπου εδώ φτάνουμε στη ρίζα της υπόθεσης: Η ενημέρωση είναι δημόσιο αγαθό. Αυτό το αγαθό δεν ανήκει στους καναλάρχες. Ανήκει στο λαό, και σε αυτόν πρέπει να επιστρέφει. Οι τηλεοπτικές συχνότητες είναι περιουσία του λαού, που έχει παραχωρηθεί στους καναλάρχες, με την προϋπόθεση ότι θα φροντίσουν στα ΜΜΕ που κατέχουν για «την αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών και ειδήσεων, καθώς και προϊόντων του λόγου και της τέχνης, την εξασφάλιση της ποιοτικής στάθμης των προγραμμάτων που επιβάλλει η κοινωνική αποστολή της ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης και η πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας, καθώς και το σεβασμό της αξίας του ανθρώπου…» (Σύνταγμα, άρθρο 15).
   Όμως, οι διατάξεις του Συντάγματος, μαζί με τα ηχηρά περί «ποιότητας», «πλουραλισμού», «αντικειμενικότητας» κλπ. δεν είναι παρά ο «φερετζές. Όχι μόνο εδώ, παντού στον κόσμο, όπως επιβεβαιώνεται από την «ενσωματωμένη δημοσιογραφία» της εισβολής στο Ιρακ, τον «κορμοράνο» του Περσικού και τους «ομαδικούς τάφους της Τιμισοάρα» μέχρι τα «χοντρά βυζιά, χοντρά λεφτά» του Μπερλουσκόνι στην Ιταλία.  
    Το ίδιο έργο παίζεται στην Ελλάδα καθημερινά και επί δεκαετίες:

• Η πλειοψηφία της κοινωνίας εκφραζόταν έξι χρόνια ενάντια στην πολιτική του Μνημονίου, αλλά τηλεοπτικά το Μνημόνιο στηριζόταν και – μετά ΣΥΡΙΖΑ – στηρίζεται σχεδόν κατά 100%.
• «Θεσμοί» όπως η ΕΕ κατακρημνίζονται σε αξιοπιστία, αλλά στην τηλεόραση εκείνο που βασιλεύει είναι η τρομοκρατία του «Ευρωπαϊκή Ένωση ή χάος».
• Οι τράπεζες πίνουν το αίμα του κόσμου, αλλά αυτό που βασιλεύει στα κανάλια (με ή χωρίς ΣΥΡΙΖΑ) είναι το «δίκαιο της ανακεφαλαιοποίησης».
• Το ΝΑΤΟ εγκληματεί όπου Γης αλλά εδώ στο Αιγαίο μας το εμφανίζουν σαν τον… ναυαγοσώστη των προσφύγων που τα κράτη – μέλη του τους βομβαρδίζουν στις χώρες τους.  

   Όσο για την «ποιότητα» του προγράμματος, εδώ είναι που το «τρίγωνο»… μεγαλουργεί επί 24ώρου βάσεως:

• Το ξημέρωμα, όταν ξεφτιλίζεται η ανθρώπινη ύπαρξη στα «πρωινάδικα».
• Το μεσημέρι, όταν την ξεφτιλίζουν στα «μεσημεριανάδικα».
• Το βράδυ, όταν την αλέθουν στα κάθε λογής «μπιγκ-μπραδεράδικα».
• Και μεταμεσονύκτια, όταν την εκπορνεύουν στα «090»!

   Οι ίδιοι που προΐστανται Μεγάρων, που εκπροσωπούν το Ολυμπιακό ιδεώδες ως «αθάνατοι», οι καναλάρχες που πρωταγωνιστούν στον αθλητισμό και στον… Πολιτισμό, είναι αυτοί που κατοχύρωσαν σαν προϊόντα …«του λόγου και της Τέχνης» τα κάθε λογής τηλε-ξεκατινιάσματα . Και που κατά καιρούς αναθέτουν την πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας και την «ψυχαγωγία» του λαού από τον Μαστοράκη, τον Ψινάκη και την Πάνια μέχρι τις… αγελάδες που αφοδεύουν στα στούντιο.

 «Ενημέρωση – εμπόρευμα»

   Η ουσία της υπόθεσης έχει να κάνει με το γεγονός ότι η διαπλοκή του μεγάλου κεφαλαίου με τα ΜΜΕ αγγίζει την καρδιά του πολιτικού και οικονομικού συστήματος. Δηλαδή, είναι ένα ζήτημα που, τελικά, αγγίζει την καρδιά του καπιταλισμού, διότι άπτεται του θέματος της κεφαλαιοκρατικής ιδιοκτησίας.
   «Ελευθερία του Τύπου στην καπιταλιστική κοινωνία – αυτό σημαίνει να εμπορεύεσαι τον Τύπο και να ασκείς επίδραση πάνω στις λαϊκές μάζες. Ελευθερία του Τύπου – είναι η συντήρηση του Τύπου, πανίσχυρου μέσου επίδρασης πάνω στις λαϊκές μάζες, με έξοδα του κεφαλαίου». Για να αλλάξει αυτή η κατάσταση θα πρέπει να περιμένουμε τη στιγμή όπου «δε θα υπάρχει η αντικειμενική δυνατότητα να υποτάσσεται ο Τύπος ούτε άμεσα ούτε έμμεσα στην εξουσία του χρήματος και τίποτε δε θα εμποδίζει τον κάθε εργαζόμενο – ή ομάδα εργαζομένων ανεξάρτητα από τον αριθμό της – να έχει και να ασκεί το δικαίωμα χρησιμοποίησης των κοινωνικοποιημένων τυπογραφείων και του κοινωνικοποιημένου χαρτιού» (Λένιν, «Άπαντα», τόμος 37, σελ. 495-496, ομιλία στο 1ο Συνέδριο της 3ης Διεθνούς).
   Μέχρι να γίνουν αυτά, μέχρι να ανατραπεί το καθεστώς που θέλει τα ΜΜΕ να λειτουργούν ως ιμάντας μεταφοράς της κρατούσας ιδεολογίας υπό οποιαδήποτε κυβερνητική αμφίεση, ισχύει ότι: Όπως οι δρόμοι και οι τηλεπικοινωνίες, ο ορυκτός πλούτος και οι παραλίες, η ενέργεια και τα πάντα που ως «εμπορεύματα» ανήκουν στην ιδιοκτησία των εργολάβων – τραπεζιτών – βιομήχανων, έτσι και η είδηση μετατρέπεται σε «εμπόρευμα» στα χέρια των καναλαρχών. Ένα «εμπόρευμα» που βρίσκεται διαρκώς στη διατίμηση της συναλλαγής μεταξύ πολιτικής και οικονομικής εξουσίας.
   Με άλλα λόγια: Εφόσον ο κεφαλαιοκράτης έχει τη δυνατότητα να κατέχει ΜΜΕ, τίποτα δεν μπορεί να του απαγορέψει να χρησιμοποιεί τα ΜΜΕ σαν «όπλο» για τις μπίζνες του ή τις πολιτικές του επιλογές. Όσο θα συνεχίζεται το καθεστώς της κεφαλαιοκρατικής ιδιοκτησίας στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ και της ιδιοποίησης του δημόσιου αγαθού που λέγεται «τηλεοπτική συχνότητα», τότε η διαπλοκή, τα μιντιακά πολιτικο-οικονομικά παιχνίδια, η υπαγωγή του δικαιώματος στην πληροφόρηση σε εργαλείο επιχειρηματικών και πολιτικών συναλλαγών, είναι δεδομένα.

Το «Α» και το «Ω» της διαπλοκής

   Το θεμέλιο πάνω στο οποίο έχει οικοδομηθεί και διαιωνίζεται η κατάσταση στα ΜΜΕ, το δικαίωμα δηλαδή της οικονομικής ολιγαρχίας να μεταχειρίζεται ως «κτήμα» της ένα κοινωνικό αγαθό, όπως (θα έπρεπε να) είναι η ενημέρωση, η δυνατότητα των «αφεντικών» να ρυθμίζουν την πληροφόρηση πέρα από κάθε κοινωνικό έλεγχο και κοινωνική λογοδοσία, αποτελεί το «Α» και το Ω» τόσο της διαπλοκής, όσο και της μονοδιάστατης εκπομπής της δικής τους ταξικής και πολιτικής «αλήθειας».
   Όποιος, επομένως, λέει ότι μπορεί να επιτευχθεί η δημοκρατία ή έστω να μπουν όρια στην ασυδοσία στο χώρο των ΜΜΕ, αλλά την ίδια ώρα εξυμνεί, υπηρετεί,  συμβιβάζεται με την λειτουργία των ΜΜΕ υπό το καθεστώς των «κανόνων της ελεύθερης αγοράς» (του καθεστώτος, δηλαδή, που συνιστά τη βάση της ασυδοσίας των ολιγαρχών που τα ελέγχουν), τότε, είτε είναι πολιτικά αφελής, είτε είναι καθαρός ψεύτης, είτε  – εφόσον υπό οποιαδήποτε ιδιότητα κινείται στο χώρο του Τύπου – θα αναγκαστεί να λειτουργεί ως πανταχόθεν βαλλόμενη «νησίδα».

Η λευκή τρομοκρατία στο Ξηρόμερο

 Η λευκή τρομοκρατία στο Ξηρόμερο

Στην περιοχή του Ξηρομέρου Αιτωλοακαρνανίας η λευκή τρομοκρατία οργανώθηκε και εξελίχθηκε με τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν σε ολόκληρη την ελληνική ύπαιθρο. Συνεργάτες των Γερμανών, ταγματαφαλίτες, μέλη του ΕΔΕΣ και κάθε λογής περιθωριακά στοιχεία οργανώθηκαν σε μικρές ένοπλες ομάδες τρομοκρατών, υπό την επίβλεψη και την ανοχή της Χωροφυλακής και των τοπικών αρχών. Το Ξηρόμερο παρουσιάζει βεβαίως και τις δικές τους τοπικές ιδιαιτερότητες κυριότερη από τις οποίες είναι η γεωγραφία του. Στο Ξηρόμερο, η έλλειψη μεγάλων και δασωμένων ορεινών όγκων δεν επέτρεπε στους τοπικούς αγωνιστές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ να περάσουν μετά το 1945 σε ένοπλη αντάρτικη δράση μεγάλης κλίμακας. Παράλληλα, οι συγκοινωνίες και οι μετακινήσεις πολιτών παρακολουθούνταν στενά σε σημείο που οι τοπικές ομάδες παρακρατικών είχαν την άδεια να σταματούν λεωφορεία και αυτοκίνητα για να διενεργούν «ελέγχους». Οι ομάδες των παρακρατικών ανάπτυσσαν τρομοκρατική δράση κυρίως σε χωριά του Ξηρομέρου με έντονη συμμετοχή στην Εθνική Αντίσταση στοχοποιώντας μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, αγωνιστές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και τις οικογένειές τους. 

Η δράση των παρακρατικών μετά τη Βάρκιζα

Μπαμπίνη

Περιοχή δράσης της παρακρατικής ομάδας των Παλουκαίων από την Πέρσοβα.

• Δολοφονία του Χρήστου Κομπλίτση από την ομάδα των Παλουκαίων.

• Δολοφονία της Μαρία Κατσιγιάννη μητέρα των αγωνιστών του ΕΛΑΣ Δημήτρη, Μπάμπη, Φίλιππα και Γιώργη.

• Δολοφονία του Γιώργου Γιαλή από παρακρατικούς με την αιτία ότι ο υιός του υπηρετούσε στη Λαική Πολιτοφυλακή.

• Δολοφονία του κτηνοτρόφου Νίκου Τσακαλογιάννη από ομάδα των Παλουκαίων, με την αιτιολογία ότι τροφοδοτούσε καταδιωκόμενους αντάρτες.

Βούστρι

Περιοχή δράσης της παρακρατικής ομάδας των Παλουκαίων από την Πέρσοβα.

• Δολοφονία των ξαδελφών Γιώργο και Φώτη Πουρνάρα από την ομάδα των Παλουκαίων  στο Βούστρι.

• Δολοφονία των Βασίλη Τσέλιου «Γεροδήμος», Γιάννη Κατσιφού, Οδυσσέα Αναστασίου και Γιάννη Παπαγιάννη στο Βούστρι. Οι παρακρατικοί εξέθεσαν τα κεφάλια τους σε τάβλα στην Κατούνα

Πρόδρομος

Περιοχή δράσης της παρακρατικής ομάδας των Μιχάλη Λαινά, Γιάννη Λαινά, Γιώργου Ζώη, 

Λάμπρου Κατσαρομήτσου, Νίκου Σταματάκη και του Παπαδήμου από το Ριζοβούνι Πρέβεζας.

• Δολοφονία του Γιάννη Παπαφώτη, μέλους του ΚΚΕ και καπετάνιου του εφεδρικού ΕΛΑΣ Ξηρομέρου, από την ομάδα των Παλουκαίων  στο Βούστρι.

• 22-23/11/1945: Απόπειρα βιασμού της αδελφής του καπετάνιου του ΕΛΑΣ Γιάννη Κωστόπουλου. Οι παρακρατικοί τελικά πετούν την κοπέλα σε πηγάδι με αποτέλεσμα να μείνει για πάντα ανάπηρη.

• Λεηλασία και κάψιμο των σπιτιών των αγωνιστών Βαγγέλη Παπαφώτη και Χρήστου Βλάχου.

• Δολοφονία του Γεωργίου Παπαφώτη, αγωνιστή του ΕΛΑΣ με βασανιστήρια.

• Δολοφονία με βασανιστήρια του αγωνιστή του ΕΛΑΣ Σωκράτη Τσελεπή.

Μύτικας

Περιοχή δράσης της παρακρατικής ομάδας του Βέρη, πρώην ταγματασφαλίτη της Κατοχής

• Δολοφονία του ΕΠΟΝίτη Βασίλη Γαρίδα από την ομάδα του Βέρη.

• Δολοφονία του Αντώνη Λιάκα με βασανιστήρια.

Παπαδάτος

Περιοχή δράσης της πρακρατικής ομάδα του Δημήτρη Σκούρτα και του Χρήστου Κολοβού (αγροφύλακας)

• Σύλληψη 8 διωκόμενων αγωνιστών του ΕΛΑΣ, μετά από προδοσία του τροφοδότη Ευάγγελου Μιμηγιάννη και με τη συνεργασία του χίτη Κώστα Κόκιου («Σαλοκώστα») από την ομάδα Σκούρτα-Κολοβού. Οι παρακρατικοί είχαν συνεννοηθεί με την τοπική Χωροφυλακή να παραδώσουν τους αγωνιστές στο Βοιδολίβαδο σε εκτελεστικό απόσπασμα, αλλά στο δρόμο δολοφόνησαν με μαχαίρα τους Ευγένιο και Δημοσθένη Σκούρτα γιατί προσπάθησαν να διαφύγουν. Βασάνισαν επίσης τον τρίτο αδελφό της οικογένειας Σκούρτα, Βασίλη.

Βοιδολίβαδο

Περιοχή δράσης της Οργάνωσης Χ με μέλη:

• Θύμιος Τσαμποδήμος
• Πέτρος Τσαμποδήμος
• Παναγιώτης Τσαμποδήμος
• Τα τέκνα των Σπύρου και Νίκου Τσαμποδήμου
• Θεόδωρος Φουρλής
• Γιώργος Φουρλής
• Μάρκος Παντρεμένος
• Γιάννης Πρεβεζάνος
• Κώστας Ράπος του Αποστόλη– Πρόεδρος της τοπικής Χ
• Κώστας Ράπος του Αλέξη
• Στράτος Ράπος – Ομαδάρχης της τοπικής Χ
• Βασίλης Μπεκιάρης του Θανάση
• Γάκιας Κωστόπουλος του Λάμπρου – Ομαδάρχης της τοπικής Χ
• Σταμούλης Κουτσοφέγγης
• Βασίλης Κουτσοφέγγης
• Σταμάτης Κουτσοφέγγης

Φυτείες (Μαχαλά)

Περιοχή δράσης της Οργάνωσης Χ με την παραπάνω σύνθεση

• Καίγεται από χίτες το σπίτι του Χαρίλαου Σαμαρά, ιατρού, στελέχους του ΕΑΜ και μέλους του ΑΚΕ. Απανθρακώνονται η κόρη του και η οικιακή τους βοηθός.

• Δολοφονείται από χίτες ο Ανδρέας Μακρυπίδης, στέλεχος του ΕΑΜ.

Σκούρτου

Περιοχή δράσης της ομάδας του Παύλου Χαντζούδη

• Στις 23/11/45, η ομάδα του Παύλου Χαντζούδη εισβάλλει στο χωριό και χτυπά και τρομοκρατεί τους χωρικούς. Αποχωρώντας οι παρακρατικοί κλέβουν 38 πρόβατα του Ξενοφώντα Κατσίκα

• Δολοφονία του Γιάννη Κατσίκα, διμοιρίτη του εφεδρικού ΕΛΑΣ από τον Παύλο Χαντζούδη.

• Στις 26/3/46, η ομάδα του Παύλου Χαντζούδη εισβάλλει στο χωριό και αρπάζει και το υπόλοιπο κοπάδι του Ξενοφώντα Κατσίκα.

Κατούνα

Περιοχή δράσης της ομάδας του Γ.Π. Μαυρομάτη με την παρακάτω σύνθεση:

• Σωτήρης Μαυρομάτης «Άδειος»
• Δημήτρης Στραβοκέφαλος
• Νάσιος Κολίδας «Ασαλάιτος»
• Σπύρος Βάσης
• Τόλιας Τζούρος
• Σπύρος Καφρίτσας
• Σακάς
• Μύτακας
• Πάνος Λούτζης

• Τον Απρίλιο του 1945 δολοφονείται ο ΕΠΟΝίτης Θεόφιλος Καρύδας από την ομάδα Μαυρομάτη.

• Δολοφονείται ο Βασίλης Κοκορόμπας «Λαμπέτης», αγωνιστής του ΕΛΑΣ και του Αλβανικού, από την ομάδα Μαυρομάτη.

• Η ομάδα Μαυρομάτη, εισβάλλει στο κρατητήριο του χωριού, με την ανοχή της Χωροφυλακής και δολοφονεί με βασανιστήρια τους: Θανάση Μπουμπούλη, Γιάννη Παπακωνσταντίνου και Γιάννη Τίτο.

• Δολοφονία ενός μικρού παιδιού που βοηθούσε στις δουλειές την οικογένεια του κομμουνιστή Σπύρου Λιαπάκη, από την ομάδα Μαυρομάτη.

• Τη μεγάλη Πέμπτη του 1946, η ομάδα Μαυρομάτη, σε συνεργασία και με άλλους παρακρατικούς δολοφονούν τους: Αριστείδη Μπουμπούλη, Ελένη Μπουμπούλη, Κωνσταντίνα Μπουμπούλη, Αθανασία Νικολάου Μπουμπούλη και τραυματίζουν βαριά τους Νώντα Μπουμπούλη και Νίκο Μπουμπούλη.

• Δολοφονία του ΕΠΟΝίτη Κώστα Κάτση, από την ομάδα Μαυρομάτη.

Μαχαιρά

Επικεφαλής των παρακρατικών ομάδων εδώ είναι ο σταθμάρχης χωροφυλακής Αθανάσιος Καπελάρης. 

• Βασανίζεται δύο φορές ο Σταύρος Τσίντζος στο υπόγειο του σπιτιού του Χαρ. Γκόλφη.

• Δολοφονία του Σταύρου Τσίντζου στην περιοχή ο «λάκκος του Μαλλιάρη».

• Ιούνιος 1946: Δολοφονία του Μανδηλά.

• Δολοφονείται ο Γιώργος Πλιάτσικας. Οι παρακρατικοί τον έκαψαν ζωντανό.

• Δολοφνία του Γιώργου Κορδέλη με βασανιστήρια.

• Βασανισμό του μέλους του ΚΚΕ Αγρινίου Στέφανου Κομπλίτση.

• Κουρεύουν τις αγωνίστριες Ειρήνη Μακρυπίδη, Μαριγούλα Μακρυπίδη, Μαρία Γεροθεοδώρου και Ειρήνη Κουτρουμάνου.

Χρυσοβίτσα

Επικεφαλής των παρακρατικών ομάδων εδώ είναι οι Γιάννης Κώτσης και Γιάννης Χρυσιώτης. Μέλος της ομάδας είναι ο Οδυσσέας Παπαδημητρίου.

• Κουρεύονται οι αδελφές Χάιδω και Αναστασία Τσόμπου με την αιτιολογία ότι ήταν πρώτες ξαδέλφες του καπετάνιου του εφεδριού ΕΛΑΣ Λεωνίδα Τσόμπου.

• Δολοφονία του αγωνιστή Μιχάλη Κουτρουμάνου με βασανιστήρια.

• Κουρεύονται οι: Γεωργούλα Κατσιγιάννη, Σταθούλα (σύζυγος του Γιάννη Σώλου) και η Ελένη Νικ. Παπαδημητρίου.

• 7/7/1945: Δολοφονία από τον Οδυσσέα Παπαδημητρίου του αγωνιστή του ΕΛΑΣ Γεάσιμου Κατσιγιάνη στη θέση «Γουρνοκαλύβα».

• Καταστροφή των αχλαδιών που είχε μπολιάσει η ΕΠΟΝ για να αποδίδουν καρπό στους αγρότες στον κάμπο της Χρυσοβίτσας.

Αρχοντοχώρι (Ζάβιτσα)

Επικεφαλής των παρακρατικών ομάδων εδώ είναι το στέλεχος του ΕΔΕΣ Βέρης

• Δολοφονία με καδρόνια του Δημήτρη Σαλτού.

• 27/3/1946: Δολοφονία του Δημήτρη Λιάκα.

• 25/6/1946: Απόσπασμα χωροφυλάκων της Κατούνας και μέλη της Χ με επικεφαλής τον Καρβελά καίνε και λεηλατούν τα σπίτια των οικογενειών Γ. Μούρτου και Σαλτού. Απαγάγουν επίσης τις οικογένειες του Στάθη Λιάκα και του Λιοντάκη.

• 19/12/1946: Δολοφονία του Φώτη Λάσκαρη.

• 18/10/1947: Δολοφονία του Ηλία Γιάννη Σιδέρα.

Βασιλόπουλο

• 27-28/3/1946: Δολοφονία του Νίκανδρου Καταγή και του Γιάννη Τέγα μέσα στο σπίτι τους.

Αστακός

Επικεφαλής των παρακρατικών ομάδων εδώ είναι ο Γιάννης Κοράκης και ο Απόστολος Παπαδημητρίου.

• 16/4/1946: Δολοφονείται με ρόπαλα και πέτρες ο αγωνιστής του ΕΛΑΣ Νίκος Καραμπέρης.

Αγράμπελο

Ομάδα παρακρατικών με μέλη τους: Μπούση, Νταγιάντα, Μ. Λαινάς «Κωτσάκης», Γιώργος Κατσαρός και Πάνος Καμπέρης.

• Βιασμός της γυναίκας του ΕΛΑΣίτη αγωνιστή Νικόλα Κωτσέλη. Αυτουργοί οι Μπούσης και Νταγιάντας.

• Δολοφονία του Νικόλα Κωτσέλη.

• Δολοφονία με βασανιστήρια του αγωιστή Κώστα Ναυσίκα Νταγιάντα.

• Δολοφονία του Σπύρου Σταμούλη.

Κανδήλα

Επικεφαλής των παρακρατικών ομάδων εδώ είναι το στέλεχος του ΕΔΕΣ Βέρης.

• Αύγουστος 1946: Δολοφονία με βασανιστήρια του Λαμπράκη Λήλα.

Κατοχή

Ομάδα παρακρατικών με μέλη τους: Δημήτρη Λουκά «Μαλιάγκας»

• Δολοφονία του ΕΛΑΣίτη Γεράσιμου Βινιεράτου από τον Δημ. Λουκά.

Γούρια

Ομάδα παρακρατικών με μέλη τους: Γιώργο Κοντή από την Χρυσοβίτσα

• 5/5/1945: Δολοφονία του καπετάνιου του ΕΛΑΝ Γιάννη Χριστοδούλου «Φρίξος», από τον Γιώργο Κοντή.

• Δολοφονία του αγωνιστή Νίκου Αρσένη.

Πεντάλοφος

Ομάδα παρακρατικών της Οργάνωσης Χ με μέλη τους: Χ. Μίχα Πιτσινέλη, Γιώργο Τσούκα, Χρήστο Πετρονικολό, Γεράσιμο Μπίκα, Γιώργος Καραίσκος «Κάπρος».

• 25/9/1945: Δολοφονία με πολύωρα βασανιστήρια τον Γιώργο Παν. Κορδόση.

• Ξυλοδαρμός του δεξιού Γιώργου Πετρονικολού γιατί περιέθαλψε έναν αγωνιστή του ΕΛΑΣ.

• Κουρεύεται η Μαρία Καλαμάτα.

• Βιάζεται η 20χρονη Βασιλική Μίρα. Ένας από τους βιαστές είναι ο Γιώργος Καραίσκος «Κάπρος».

• Βιάζεται η 15χρονη Παρασκευή Αλεξοπούλου. Ένας από τους βιαστές είναι ο Γιώργος Καραίσκος «Κάπρος».

• Βιάζεται η σύζυγος του Ξενοφώντα Μωραίτη. Ένας από τους βιαστές είναι ο Γιώργος Καραίσκος «Κάπρος».

• Βασανισμός του Χρήστου Καραπάνου.

Απολογισμός στο κεφάλαιο

Απολογισμός στο κεφάλαιο

Καθώς πλησιάζει η ΔΕΘ και η ομιλία του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, τα επιτελεία της κυβέρνησης, με διαρροές στον Τύπο, δίνουν το περίγραμμα των όσων θα πει, για να υπερασπιστεί, να εξωραΐσει και να διαφημίσει την κυβερνητική πολιτική. Ανάμεσα σ' αυτά που δημοσιεύτηκαν αυτές τις μέρες, είναι και τρεις πίνακες, όπου σε μια στήλη καταγράφονται ορισμένες από τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ του 2014, του 2015 και οι αποφάσεις του υπουργικού συμβουλίου στις 22/12/2015, και σε άλλη στήλη η πορεία υλοποίησης αυτών των εξαγγελιών.
Εννοείται, βέβαια, ότι οι περισσότερες είτε έχουν γίνει νόμος είτε οδεύουν προς τα εκεί. Ο στόχος της κυβέρνησης είναι προφανής: Από τη μια, να υπερασπιστεί την «αξιοπιστία» και τη «συνέπειά» της ανάμεσα σε αυτά που εξαγγέλλει και σ' αυτά που υλοποιεί. Κι από την άλλη, να παρουσιάσει τα μέτρα που νομοθετεί ως φιλολαϊκές παρεμβάσεις, που είτε «ανακουφίζουν» το λαό από τις συνέπειες της κρίσης και των μνημονίων είτε υπηρετούν το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, η οποία θα φέρει τάχα καλύτερες μέρες στο λαό.

***

Μια πρώτη παρατήρηση είναι το θράσος με το οποίο η κυβέρνηση ανατρέχει στη ΔΕΘ του 2014 για να πιστοποιήσει τη ...συνέπεια και την αξιοπιστία της, όπου, για όσους δεν θυμούνται, παρουσίασε το περίφημο «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης». Με έμβλημα αυτό το πρόγραμμα, που προβλήθηκε ως «εναλλακτική πρόταση» διαχείρισης της κρίσης υπέρ των λαϊκών στρωμάτων, ο ΣΥΡΙΖΑ απέσπασε την ψήφο του λαού και αναδείχτηκε κυβέρνηση το Γενάρη του 2015.
Σε εκείνο το πρόγραμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχόταν ανάμεσα σε άλλα: «Σταδιακή αποκατάσταση του εισοδήματος των χαμηλοσυνταξιούχων με πρώτο μέτρο την επαναφορά της 13ης σύνταξης (δώρο Χριστουγέννων) σε 1.262.920 συντάξεις μέχρι 700 ευρώ (...) Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και θέσπιση φόρου μεγάλης ακίνητης περιουσίας (...) Επαναφορά αφορολόγητου εισοδήματος στα 12.000 ευρώ (...) Επαναφορά κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ (...) Επαναφορά εργασιακής νομοθεσίας/μετενέργειας/συλλογικών συμβάσεων (...) Διεύρυνση αριθμού δικαιούχων επιδόματος ανεργίας». Εννοείται βέβαια ότι όλα αυτά απουσιάζουν από τους προπαγανδιστικούς πίνακες της κυβέρνησης, σαν να μην ειπώθηκαν ποτέ.

***

Στον αντίποδα, στα πεπραγμένα από την πρώτη θητεία της κυβέρνησης, κυριαρχούν τα μέτρα «για τη διαχείριση της ανθρωπιστικής κρίσης», μέτρα - ψίχουλα για ορισμένες κατηγορίες πληθυσμού, τα οποία χρηματοδοτούνται με την αναδιανομή της φτώχειας ανάμεσα στους λιγότερο και τους περισσότερο φτωχούς. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση κόβει ακόμα και τα κουτσουρεμένα προνοιακά επιδόματα που δίνονταν έως τώρα σε ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, «εξοικονομώντας» ετησίως 900 εκατ. ευρώ, όπως προβλέπει το μνημόνιο, και την ίδια ώρα πανηγυρίζει για το δωρεάν ρεύμα, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ανασφάλιστων και την επιδότηση του ενοικίου, που αφορούν μόνο ορισμένες περιπτώσεις ακραίας φτώχειας. Γιατί όμως πανηγυρίζει αφού τέτοιου είδους μέτρα έπαιρναν ή δρομολογούσαν και οι προκάτοχοί της;
Ειδικά για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ανασφάλιστων, η κοροϊδία «πάει σύννεφο»: Οι ανασφάλιστοι πληρώνουν για τις υπηρεσίες που επιβαρύνουν οικονομικά και τους ασφαλισμένους, ενώ η κυβέρνηση δεν έχει δώσει ούτε ένα επιπλέον ευρώ στα νοσοκομεία, με το κόστος να μετακυλίεται στα υπάρχοντα πενιχρά κονδύλια και στα έσοδα από το έμμεσο και άμεσο χαράτσωμα των ασθενών.

***

Κατά τ' άλλα, ο κυβερνητικός απολογισμός βρίθει μέτρων που υπηρετούν την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου και τα οποία παρουσιάζονται ως παρεμβάσεις που υπηρετούν την ανάπτυξη και γι' αυτό ωφελούν τάχα το λαό. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση επιχαίρει επειδή ψήφισε τον νέο «αναπτυξιακό» νόμο, δρομολόγησε την αναδιάρθρωση του χρέους, πέτυχε την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, καθιέρωσε «ευνοϊκό πλαίσιο για τις Αμεσες Ξένες Επενδύσεις», θέσπισε νόμο για την κοινωνική οικονομία και άλλα παρόμοια.
Με βεβαιότητα, επομένως, μπορεί να πει κανείς ότι η κυβέρνηση υπήρξε απόλυτα συνεπής στις εξαγγελίες και στις δεσμεύσεις της στο κεφάλαιο. Αλλωστε, ακόμα και τα μέτρα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας, για τα οποία πανηγυρίζει, δεν είναι τίποτα περισσότερο από την άλλη όψη του νομίσματος της αντιλαϊκής πολιτικής: Από τη μια, νομοθετεί μέτρα που υποβοηθούν τη διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου και βασίζονται κατά βάση στην παραπέρα φτωχοποίηση του λαού και, από την άλλη, μοιράζει ψίχουλα μόνο σε όσους δυσκολεύονται ακόμα και να επιβιώσουν.

***

Κι αν η ΔΕΘ είναι αφορμή για την κυβέρνηση να κάνει «ταμείο» απέναντι στο κεφάλαιο, για τους εργαζόμενους και το λαό είναι η ώρα να κάνουν τον δικό τους απολογισμό και προγραμματισμό της δράσης τους, συμμετέχοντας μαζικά στις πρωτοβουλίες και τις κινητοποιήσεις που διοργανώνουν το ΠΑΜΕ και οι δυνάμεις της κοινωνικής συμμαχίας αυτές τις μέρες στη Θεσσαλονίκη, με αποκορύφωμα το συλλαλητήριο στις 10 Σεπτέμβρη, στις 6 μ.μ., στην πλατεία Αριστοτέλους.

Η «ανάκαμψη»

Η «ανάκαμψη»

Καθημερινά πλέον η κυβερνητική προπαγάνδα εστιάζει στην «ανάκαμψη που έρχεται», στην «ανάκαμψη που φτάνει», στην «ανάκαμψη που προαναγγέλλουν όλοι οι δείκτες». Ετσι και χτες τα κυβερνητικά επιτελεία αξιοποίησαν στοιχεία, όπως η βελτίωση του δείκτη οικονομικού κλίματος, οι προβλέψεις της έκθεσης της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ για την ελληνική οικονομία, οι εκτιμήσεις για κερδοφορία σε τραπεζικούς ομίλους, για να τεκμηριώσουν την αισιοδοξία τους. Η κυβερνητική προπαγάνδα ουσιαστικά αποσκοπεί στο να πείσει τους εργαζόμενους να κάνουν υπομονή, στο όνομα της ανάκαμψης, να αποδεχτούν ως δεδομένα τα αντιλαϊκά μέτρα που «τρέχουν», να υπομένουν καρτερικά τα νέα που πρόκειται να φέρει η ολοκλήρωση της πρώτης «αξιολόγησης», αυτά που θα φέρει η διαδικασία της δεύτερης, αλλά και αυτά που προϋποθέτει η συζήτηση για ελάφρυνση του χρέους. Κρύβοντας ότι οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις θα είναι διαρκείας γιατί η καπιταλιστική «ανάκαμψη» απαιτεί φθηνή εργατική δύναμη, διευκολύνσεις στο κεφάλαιο, τσάκισμα του εισοδήματος των λαϊκών οικογενειών, ενώ δεν θα μπορέσει να αντιμετωπίσει ουσιαστικά τη μαζική ανεργία. Οπότε και όταν έρθει, λοιπόν, δεν θα αρκεστεί στις θυσίες που έχουν γίνει ή θα γίνουν το επόμενο διάστημα, αλλά θα απαιτεί και άλλες στη συνέχεια προκειμένου αυτή να διατηρηθεί. Το βαρέλι δεν έχει πάτο.

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Τα στοιχεία που αξιοποιεί η κυβέρνηση επιβεβαιώνουν ότι ενώ ο λαός μετράει διαρκώς απώλειες, κάποιοι επιχειρηματικοί όμιλοι μετράνε κέρδη και επενδυτικά σχέδια. Η πολιτική, άλλωστε, της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δικαιώνει τις προσδοκίες των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Οπως για παράδειγμα τα εξής: Η κυβέρνηση εξαγγέλλει προγράμματα μέσω των οποίων τα επιδόματα ανεργίας θα πηγαίνουν κατευθείαν στους εργοδότες. Την ίδια στιγμή ετοιμάζει ένα μπαράζ εκβιασμού στις λαϊκές οικογένειες, απειλώντας ότι σε όσους δεν πληρώνουν ρεύμα και νερό, θα κόβονται άμεσα. Σήμερα, πάνω από 150.000 συνταξιούχοι που θα πάρουν την επικουρική σύνταξη θα τη δουν μειωμένη για άλλη μια φορά. Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι παλεύουν να ζήσουν με μισθούς που φτάνουν μόλις και μετά βίας τα 400 ευρώ... Φτωχοί αγρότες θα πληρώνουν «φουσκωμένο» λογαριασμό για να ποτίζουν τα χωράφια τους. Χιλιάδες νέα ζευγάρια βρίσκονται σε απόγνωση, αφού το παιδί τους δεν μπορεί να πάει σε παιδικό σταθμό γιατί τα κονδύλια δεν φτάνουν. Και ακολουθούν ακόμα χειρότερα. Αλλωστε, είναι μπροστά η «αξιολόγηση» και τα 15 προαπαιτούμενα ώστε να ολοκληρωθεί μέχρι τις 9 Σεπτέμβρη. Κι αυτό συνεπάγεται νέα αντιλαϊκά μέτρα και νέες αναδιαρθρώσεις για την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Το ταξικό περιεχόμενο της πολιτικής και αυτής της αστικής κυβέρνησης φαίνεται ξεκάθαρα από το γεγονός πως την ίδια στιγμή που στη λαϊκή οικογένεια μοιράζουν κουπόνια σίτισης και έχουν το θράσος να το λανσάρουν ως αριστεροσύνη, βρίσκεται σε εξέλιξη ένα μεγάλο «πάρτι» χαριστικών ρυθμίσεων σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Είτε αυτό λέγεται «φοροαπαλλαγές», είτε «χάρισμα προστίμων» ακόμα και σε λαθρέμπορους, είτε παραχωρήσεις «φιλέτων» σε κοινοπραξίες για επενδυτικά σχέδια, είτε νέοι σταθμοί διοδίων στους μεγαλοκατασκευαστές, είτε ιδιωτικοποιήσεις, είτε τηλεοπτικές άδειες. Είναι σαφές ότι αυτό που εννοεί και η σημερινή κυβέρνηση λέγοντας «ανάκαμψη», όχι μόνο δεν πρόκειται να ωφελήσει πουθενά τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους, αλλά αντίθετα αυτή την «ανάκαμψη», την καπιταλιστική ανάκαμψη, θα την πληρώσουν ξανά με αίμα και θυσίες.

Οσο κι αν επιχειρεί η κυβέρνηση να δημιουργήσει ένα κλίμα αισιοδοξίας στα λαϊκά νοικοκυριά, όσο κι αν επιδιώκει να περάσει τη λογική «κάντε υπομονή έρχονται καλύτερες μέρες», η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Και αυτή η πραγματικότητα απαιτεί φρένο και ανατροπή. Ξεσηκωμό και οργανωμένη πάλη. Καμιά ανοχή, καμιά αναμονή και αντεπίθεση για την κάλυψη όλων των λαϊκών αναγκών.