Συμβολή στην ανασυγκρότηση του ευρωπαϊκού κομμουνιστικού κινήματος

Συμβολή στην ανασυγκρότηση του ευρωπαϊκού κομμουνιστικού κινήματος

Του Ελισαίου ΒΑΓΕΝΑ

Για την απόφαση του ΚΚΕ να μη συμμετάσχει σε καμία ευρωομάδα

Διαδήλωση στο Στρασβούργο ενάντια στο αντικομμουνιστικό μνημόνιο

Η απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ να μη λάβουν μέρος οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ στην Ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/Βόρειας Πράσινης Αριστεράς (GUE/NGL) ήταν μια επιβεβλημένη ενέργεια από τις ίδιες τις εξελίξεις, που έχουμε στην ΕΕ και στο Ευρωκοινοβούλιο. Βεβαίως, δεν περιμέναμε να χαιρετιστεί από όλους αυτούς που καθημερινά και ποικιλοτρόπως χτυπούν το ΚΚΕ. Αλλά, πριν εξετάσουμε τις κατηγορίες τους, ας δούμε ορισμένα γεγονότα.

Τι ήταν η GUE/NGL πριν από 20 χρόνια και τι έχει αλλάξει

Η Ομάδα της «Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/Βόρειας Πράσινης Αριστεράς» (GUE/NGL), φτιάχτηκε το 1994, σε συνομοσπονδιακή βάση, δηλαδή χωρίς κοινή ιδεολογικοπολιτική πλατφόρμα ή προγραμματικές συγκλίσεις, με τη διατήρηση της ιδεολογικοπολιτικής αυτοτέλειας κάθε κόμματος και συνεννόηση για τεχνικά ζητήματα, που αφορούσαν τις παρεμβάσεις στο Ευρωκοινοβούλιο. Η συμμετοχή των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ σ' αυτήν υπαγορεύτηκε από την ανάγκη διευκόλυνσης της παρέμβασης των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ στο Ευρωκοινοβούλιο και την αξιοποίηση κάποιων δυνατοτήτων που υπήρχαν για το συντονισμό με άλλα ΚΚ.
Τι άλλαξε από τότε; Πολλά! Από τότε ως τα σήμερα «έχει κυλήσει πολύ νερό στ' αυλάκι», με την έννοια ότι έχουν αλλάξει σημαντικοί πολιτικοί όροι:

Από πολιτική εκδήλωση του ΚΚΕ στο Ευρωκοινοβούλιο

1. Τα ευρωπαϊκά μονοπώλια παρεμβαίνουν απροκάλυπτα για να διαμορφώσουν το ανάλογο σ' αυτά πανευρωπαϊκό «πολιτικό σκηνικό», με τα λεγόμενα «ευρωπαϊκά κόμματα». Ανάμεσα σ' αυτά τα κόμματα είναι και το λεγόμενο «Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς» (ΚΕΑ), που φτιάχτηκε πριν 10 χρόνια (το 2004) και στηρίζεται στην ΕΕ, την οποία με τη σειρά του στηρίζει αναφανδόν.
2. Ολη αυτήν την 20ετία, αλλά ιδιαίτερα πιο έντονα μετά τη δημιουργία του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) υπήρξε, μέσα στην GUE/NGL, μια συνεχής διαπάλη του ΚΚΕ με τις δυνάμεις που συμμετέχουν στο ΚΕΑ, οι οποίες επιδίωκαν να επιβάλλουν τις θέσεις τους, ως θέσεις της Ομάδας, ενώ με κάθε ευκαιρία παραβίαζαν το συνομόσπονδο χαρακτήρα της Ομάδας. Σε αυτήν την προσπάθεια πρωτοστατούσαν τα κόμματα του ΚΕΑ και κυρίως η DieLinke της Γερμανίας και ο ΣΥΡΙΖΑ.
3. Τα δεδομένα που προκύπτουν από τη σύνθεση του Ευρωκοινοβουλίου μετά τις ευρωεκλογές δείχνουν πως πλέον τον τόνο στην GUE/NGL δεν τον δίνουν κάποια ΚΚ, με αδυναμίες ή και λαθεμένες, ακόμη κι οπορτουνιστικές αντιλήψεις, (όπως συνέβαινε πριν 20 χρόνια, όταν φτιάχτηκε αυτή η Ομάδα), αλλά κόμματα που αποτελούν ενεργητικά «πιόνια» στα αστικά πολιτικά «παιχνίδια», όπως είναι η Γερμανική «Αριστερά», το γαλλικό «Μέτωπο της Αριστεράς», ο ΣΥΡΙΖΑ, κ.ά., που πλέον εκπροσωπούν ή επιδιώκουν να εκπροσωπήσουν και τμήματα της αστικής τάξης, να διαχειριστούν την αστική εξουσία. Αυτά τα κόμματα με την πολιτική εξωραϊσμού της ΕΕ, με τη φιλομονοπωλιακή στάση τους στο κίνημα, με τη συμμετοχή τους σε αντιλαϊκές κυβερνήσεις (Ιταλία, Γαλλία, τοπικές κυβερνήσεις σε Γερμανία, Ισπανία), όχι μόνο δεν συνέβαλαν στο ελάχιστο στην προώθηση των λαϊκών συμφερόντων, αλλά οδήγησαν σε ενσωμάτωση και υποχώρηση το εργατικό - λαϊκό κίνημα στις χώρες τους.

Αφίσα της «Πρωτοβουλίας Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων της Ευρώπης» όπου συμμετέχουν 29 κόμματα

4. Σήμερα, που υπάρχει ο οργανωμένος πόλος του οπορτουνισμού στην Ευρώπη, το λεγόμενο «Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς» (ΚΕΑ), αντικειμενικά η GUE/NGL διολισθαίνει από το συνομόσπονδο χαρακτήρα της σε ένα είδους κοινοβουλευτικής ομάδας του ΚΕΑ και «λοιπών» δυνάμεων. Κι αυτό φαίνεται από το γεγονός της προώθησης «κοινών θέσεων» για σοβαρά ζητήματα, που αφορούν την πολιτική της ΕΕ και τις διεθνείς εξελίξεις, παρά τις διαφωνίες που έχει εκφράσει η Ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ, οι θέσεις της οποίας σε αρκετές περιπτώσεις αποσιωπούνται. Επιπλέον, μεθοδεύεται η συνεργασία της GUE/NGL με τις πολιτικές ομάδες των Σοσιαλιστών και των Πρασίνων για τη διαμόρφωση δήθεν «αριστερού μπλοκ», κάτι το οποίο αναδεικνύεται και από τις τοποθετήσεις του υποψηφίου προέδρου του ΚΕΑ για την Κομισιόν, Αλ. Τσίπρα. Επίσης, στο Ευρωκοινοβούλιο υπογράφτηκαν, για πολύ σοβαρά θέματα, κοινά ψηφίσματα της GUE/NGL, με τη συμμετοχή ακόμη και του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και των Φιλελευθέρων (π.χ. Κοινό Ψήφισμα για το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο 2014 - 2020). Εννοείται, πως τα κόμματα του ΚΕΑ εμφανίζονται με ενιαία γραμμή, ομαδοποιημένα, μιλούν στις επιτροπές και τις Ολομέλειες στη βάση κοινής πλατφόρμας, προβάλλοντας τις πολιτικές θέσεις του ΚΕΑ σαν θέσεις της GUE/NGL.
5. Σε αυτά τα 20 χρόνια, έχουμε συσσωρεύσει σημαντική κι άσχημη εμπειρία από τις επιθέσεις, που εκδηλώνονται σε βάρος του ΚΚΕ μέσα στην GUE/NGL, αλλά και τη διαστρέβλωση και αποσιώπηση των θέσεών μας. Επιπλέον, είχαμε την απαράδεκτη στάση κομμάτων και βουλευτών, που συμμετέχουν στην GUE/NGL και που στήριξαν τον πόλεμο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στη Λιβύη, την πρόσφατη στρατιωτική επέμβαση της ΕΕ στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, στις εσωτερικές υποθέσεις της Συρίας, αλλά και την υπονομευτική εκστρατεία ενάντια στην Κούβα, με τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι ΗΠΑ. Παρά τις προσπάθειες του ΚΚΕ, η GUE/NGL χρησιμοποιείται ως εργαλείο του ΚΕΑ, που υποστηρίζει ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διαχείριση της κρίσης, ενώ θα παραμένουν στην εξουσία τα μονοπώλια. Οι δυνάμεις αυτές ωραιοποιούν τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της ΕΕ και υποστηρίζουν ότι αυτή η ένωση των μονοπωλίων μπορεί να γίνει ένωση υπέρ των λαών.
Από τα παραπάνω γίνεται φανερό πως διαμορφώνεται μια τελείως αρνητική κατάσταση και νέοι όροι που δυσκολεύουν αντικειμενικά τη συνέχιση της συμμετοχής μας στην GUE/NGL. Βέβαια, κάποιοι, μιλώντας στο όνομα της «ενότητας της αριστεράς» θα ήθελαν να συνεχιστεί η συμμετοχή του ΚΚΕ στην GUE/NGL, παρά τις εξελίξεις, ώστε να χρησιμοποιούν αυτή τη συμμετοχή ως «αριστερό άλλοθι» για την επιβολή της οπορτουνιστικής και σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής των κομμάτων τους, που δρουν υπέρ της ΕΕ και αποδέχονται την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Ωστόσο, το ΚΚΕ έχει υποχρέωση και υπερασπίζεται την ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική του αυτοτέλεια και η δράση του στοχεύει στο δυνάμωμα του αγώνα του λαού μας και των άλλων λαών ενάντια στην ιμπεριαλιστική ΕΕ, με στόχο την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, την αποδέσμευση από την ΕΕ, για να κατακτήσουν οι λαοί τη δική τους εξουσία. Αυτή η δέσμευση δεν μπορεί να υπηρετηθεί με τη συμμετοχή των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ σε πολιτικές ομάδες, που έχουν ως κύρια γραμμή τον εξωραϊσμό και τη στήριξη της ΕΕ.

Η αντι-ΚΚΕ επίθεση και η συνεργασία των ΚΚ

Τις τελευταίες μέρες, γράφτηκαν πολλά γι' αυτήν την απόφαση του ΚΚΕ και πιθανόν να γραφτούν περισσότερα. Υπήρξαν π.χ. οι χυδαιότητες του είδους της «Εφημερίδας των Συντακτών» ότι δήθεν «η κίνηση αυτή συμπίπτει όμως και με τη συνολική "αλλαγή φρουράς" του ΚΚΕ στις Βρυξέλλες. Τον εκλιπόντα Μπάμπη Αγγουράκη και τον Γιώργο Τούσσα, που κατετάγη 32ος στο ευρωψηφοδέλτιο, αντικαθιστούν οι Κώστας Παπαδάκης και Σωτήρης Ζαριανόπουλος, που θεωρείται ότι θα φέρουν εις πέρας μέχρι κεραίας την πολιτική της ηγεσίας του κόμματος». Οι αστοί κονδυλοφόροι είναι αδίστακτοι και καταφεύγουν στα πιο άθλια μέσα, προκειμένου να βιάσουν την αλήθεια και να αποκρύψουν πως το ΚΚΕ είναι το πιο συλλογικό, το πιο δημοκρατικό κόμμα, που στηρίζεται σε αρχές, που του επιτρέπουν να χαράζει τη στρατηγική του, να αναπροσαρμόζει την τακτική του μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες του.
Ωστόσο, εμείς θα σταθούμε στο βασικό «ψωμοτύρι» της αντι-ΚΚΕ επίθεσης, ότι δηλαδή ακολουθεί μια «μοναχική πορεία» στην Ευρώπη, επειδή δε συμμετέχει σε καμία κοινοβουλευτική ομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο. Χαρακτηριστικά έγραψαν: «Ανάδελφο το ΚΚΕ στην Ευρώπη!» («Αυγή»), «Μοναχική πορεία ΚΚΕ και στην Ευρωβουλή» («Ελευθεροτυπία»), «Μοναχικός "λύκος" και στην Ευρωβουλή» (BankWars) κ.ά.
Από πότε όμως «Ευρώπη» είναι οι 751 ευρωβουλευτές; Αυτό κι αν είναι αυθαιρεσία, για να χτυπήσουν το ΚΚΕ. Στην πραγματικότητα, το Κόμμα μας, χάρη στην πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών της Ελλάδας, έχει σήμερα μεγάλη διεθνή απήχηση. Διατηρεί διμερείς σχέσεις με δεκάδες ΚΚ. Συμμετέχει δραστήρια στις Διεθνείς Συναντήσεις των ΚΚ, που ξεκίνησαν με δική του πρωτοβουλία πριν από 16 χρόνια και είναι μέλος της Ομάδας Εργασίας, που τις διοργανώνει. Με πρωτοβουλία του ΚΚΕ πραγματοποιούνται οι ευρωπαϊκές κομμουνιστικές Συναντήσεις (στην τελευταία συμμετείχαν 32 κόμματα απ' όλη την Ευρώπη), αλλά και οι Βαλκανικές Συναντήσεις, οι Συναντήσεις των Κομμάτων της Ανατολικής Μεσογείου.
Μόλις πριν από μισό χρόνο, συγκροτήθηκε με πρωτοβουλία του ΚΚΕ μια νέα μορφή περιφερειακής συνεργασίας των ΚΚ στην Ευρώπη, η «Πρωτοβουλία για τη μελέτη, την επεξεργασία ευρωπαϊκών θεμάτων και το συντονισμό της δράσης». Σ' αυτήν συμμετέχουν 29 Κομμουνιστικά κι Εργατικά Κόμματα από Αυστρία, Βουλγαρία, Βρετανία, Γαλλία, Γεωργία, Δανία, Ελλάδα, Ιταλία, Ιρλανδία, Ισπανία, Κροατία, Λετονία, Λευκορωσία, Λιθουανία, Μάλτα, Μολδαβία, Νορβηγία, Ουγγαρία, Ουκρανία, Πολωνία, ΠΓΔΜ, Ρωσία, Σουηδία, Σερβία, Σλοβακία, Τουρκία. Η συγκρότηση της ευρωπαϊκής κομμουνιστικής «Πρωτοβουλίας» έγινε στη βάση Διακήρυξης και υπηρετεί τη συγκέντρωση δυνάμεων και τη σχεδιασμένη δράση κατά της ΕΕ, της Ενωσης του κεφαλαίου.
Στην 9μελή Γραμματεία της Πρωτοβουλίας συμμετέχουν το ΚΚΕ, το Κόμμα Εργατών Ιρλανδίας, το Κομμουνιστικό Κόμμα των Λαών της Ισπανίας, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας, το Σοσιαλιστικό Κόμμα Λετονίας, το Ουγγρικό Εργατικό Κόμμα, το Κομμουνιστικό Κόμμα Σλοβακίας, το Κομμουνιστικό Κόμμα Σουηδίας και το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας.
Η «Πρωτοβουλία» έχει σήμερα την ιστοσελίδα της (http://initiative-cwpe.org/) κι ήδη έχει εκδώσει σειρά Κοινών τοποθετήσεων για σοβαρά ζητήματα, ενώ η Διακήρυξη που εξέδωσε για τις ευρωεκλογές συνυπογράφηκε κι από επιπλέον κόμματα, όπως το Γερμανικό ΚΚ και το ΝΚΚ Ολλανδίας.

Για τη δράση στο Ευρωκοινοβούλιο

Μπήκε, επίσης, το επιχείρημα ότι με την αποχώρηση του ΚΚΕ από τη GUE/NGL «αδυνατίζει» η «Αριστερά» στο Ευρωκοινοβούλιο και μάλιστα την ώρα που αυτή ίσως πέρναγε σε αριθμό τους «Πράσινους».
Για ποια «Αριστερά» όμως γίνεται λόγος; Οπως αναδείξαμε παραπάνω, το ΚΕΑ, που εμφανίζεται ως η «ευρωαριστερά», βάζει πλάτες στην ΕΕ, για να περάσει την αντιλαϊκή πολιτική της, για να διεξάγει πολέμους κι επεμβάσεις, κι όλα αυτά στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας», της «ανάπτυξης». Αυτή η «ευρωαριστερά» έχει πάρει εδώ και χρόνια το «πηλοφόρι», σιγοντάροντας τις πιο «μαύρες» δυνάμεις στη λασπολογία του αντικομμουνισμού κι αντισοβιετισμού. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα συμφέρον από την ενίσχυση μιας τέτοιας «Αριστεράς».
Αλλά κι από την άλλη, τι θα γινόταν, αν η GUE/NGL ξεπέρναγε σε αριθμό τους οικολόγους ή και τους σοσιαλδημοκράτες και τους δεξιούς; Μπορεί κάποιος προσγειωμένος, συνειδητοποιημένος εργαζόμενος να πιστέψει στα παραμύθια του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΕΑ, πως η ΕΕ μπορεί να αλλάξει, είτε μέσα από το Ευρωκοινοβούλιο, είτε με την αλλαγή του επικεφαλής του πιο σκληρού πυρήνα της, του προέδρου της Κομισιόν; Αυτό είναι από τη σειρά των σύγχρονων «μύθων», όπως εκείνο που μας έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ για τον «άνεμο του Νότου», που θα φέρει ο νέος Γάλλος Πρόεδρος, Φ. Ολάντ. Αυτός ο μύθος μόνον ως ανέκδοτο ακούγεται σήμερα, μόλις μετά από 2 χρόνια.
Το ΚΚΕ, όπως και τα δεκάδες ΚΚ με τα οποία συνεργάζεται στην Ευρώπη, δεν έχει καμία απολύτως αυταπάτη. Η ΕΕ δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί σε ριζοσπαστική κατεύθυνση και δεν μπορεί να γίνει «φιλολαϊκή», δεν αλλάζει με μεταρρυθμίσεις των αστικών θεσμών, με τις αστικές εκλογές και με τις δήθεν «αριστερές κυβερνήσεις» που προβάλλουν την ουτοπία ενός καπιταλισμού με «ανθρώπινο πρόσωπο».
Οι λαοί έχουν συμφέρον να παλέψουν για την αλλαγή της κατάστασης, την αλλαγή του συσχετισμού, για την Ευρώπη του σοσιαλισμού, που θα εξασφαλίσει το δικαίωμα στη δουλειά, τα κοινωνικά, ασφαλιστικά δικαιώματα, το εισόδημα, το μέλλον των εργαζομένων.
Το ΚΚΕ και τα άλλα ΚΚ της ευρωπαϊκής κομμουνιστικής «Πρωτοβουλίας» υπερασπίζονται τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, τα δικαιώματα της νεολαίας. Παλεύουν ενάντια στην ανεργία, στα αντιλαϊκά μέτρα που επιβάλλουν οι αστικές κυβερνήσεις και η ΕΕ, ενάντια στη μείωση των μισθών και των συντάξεων, στην κατάργηση των εργασιακών, κοινωνικών - ασφαλιστικών δικαιωμάτων, στην εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Παιδείας, της Πρόνοιας, στην καταστροφή του περιβάλλοντος, στην κατάργηση δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Παλεύουν ενάντια στην ΕΕ, που προσπαθεί να ξεπεράσει την κρίση σε βάρος των λαών. Καταδικάζουν τον αντικομμουνισμό, την καταστολή, τον περιορισμό κυριαρχικών δικαιωμάτων. Καταδικάζουν τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις. Αγωνίζονται για την απομάκρυνση όλων των αμερικανοΝΑΤΟικών στρατιωτικών βάσεων, ενάντια στο ΝΑΤΟ, στο «Συνεταιρισμό για την Ειρήνη» και στον Ευρωστρατό, στη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις. Αγωνίζονται για μια Ευρώπη της ευημερίας των λαών, της ειρήνης, της κοινωνικής δικαιοσύνης και των δημοκρατικών δικαιωμάτων, του σοσιαλισμού!

Η παρέμβαση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ

Σ' αυτά τα ζητήματα καλείται να συμβάλει και η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ. Με ποιον τρόπο;
Α) Η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ μπορεί να έχει σαφή εικόνα για τα αντιλαϊκά μέτρα που αποφασίζονται σ' αυτό το ιμπεριαλιστικό κέντρο. Αυτό είναι ένα καθήκον ιδιαίτερα κρίσιμο, μιας και πλέον η συντριπτική πλειοψηφία των νόμων και μέτρων εμφανίζεται στο Ευρωκοινοβούλιο και μετά έρχεται στα εθνικά κοινοβούλια.
Β) Η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, με την παρέμβασή της, μπορεί να συμβάλλει στην έγκαιρη προετοιμασία του Κόμματος, του ταξικού εργατικού κινήματος, και των άλλων αντιμονοπωλιακών - αντικαπιταλιστικών συσπειρώσεων να οργανώνουν την πάλη των εργαζομένων ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων.
Γ) Η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ δίνει τη δυνατότητα στο Κόμμα μας να έχει το δικό του βήμα προβολής των θέσεών του στους εργαζόμενους για όλα τα ζητήματα, να διαφωτίζει για τις αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης, να αποκαλύπτει τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της ΕΕ, να συγκρούεται με τις αστικές κι οπορτουνιστικές αντιλήψεις κ.ά.
Κι επειδή από ορισμένα δημοσιεύματα τέθηκε το ζήτημα αν το ΚΚΕ θα έχει στο εξής, μετά την αποχώρησή του από τη GUE/NGL «τη δυνατότητά για ομιλίες και παρεμβάσειςστην Ευρωβουλή», τους πληροφορούμε πως οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ θα έχουν και στο εξής όχι λιγότερα μέσα και δυνατότητες, για να αποκαλύπτουν τον αντιδραστικό χαρακτήρα της ΕΕ, τα αντιλαϊκά μέτρα, να συμβάλλουν στην ανασυγκρότηση του κινήματος σε Ελλάδα κι Ευρώπη.
Η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ θα είναι και πάλι στην υπηρεσία των εργαζομένων της χώρας μας, αλλά και των εργαζομένων άλλων χωρών της Ευρώπης. Θα συνεχίσει να προβάλλει τα δίκαια αιτήματά τους και σε συνεργασία με άλλα κομμουνιστικά κόμματα να αναδεικνύει τα προβλήματα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας, να συμβάλλει για την ανάπτυξη της διεθνιστικής αλληλεγγύης, με όλα τα ΚΚ που είναι σε γραμμή ρήξης με την ΕΕ, τα μονοπώλια, τον καπιταλισμό.

Η ταινία της εβδομάδας: Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας

 Η ταινία της εβδομάδας: Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας

Ένας εύπορος μεγαλοαστός και οι τρεις γιοι του αποσύρονται σε μια εξοχική έπαυλη όπου περνούν τις μέρες τους μέσα στην απόλυτη νωθρότητα, με τη νεαρή και όμορφη υπηρέτριά τους να κάνει τα πάντα γι’ αυτούς. 

Παραδίδονται στην ηδονή του ύπνου, και η τεμπελιά εμποτίζει τον κόσμο τους, σε σημείο που μοιάζουν πια ζωντανοί-νεκροί. Αντίθετα, η γυναίκα είναι η μόνη που εκπροσωπεί θετικές αξίες, θέληση και δράση ως ταυτόχρονος εκπρόσωπος της εργατικής τάξης σε μια αντίστιξη με την σήψη της αστικής, η οποία βγάζει μάτι.

Η σταδιακή αλλά σταθερή παρακμή αγγίζει την αποσύνθεση και την πλήρη καταστροφή, καθώς ακόμα και βιολογικές ανάγκες αρχίζουν να αδρανούν. Τελικά, ο νεότερος γιος θα προσπαθήσει να ξεφύγει χωρίς να καταφέρει αφού τελικά βυθίζεται και αυτός σε μια αδράνεια που προσομοιάζει στον θάνατο (της ίδιας της αστικής τάξης;)

Οι συμβολισμοί της ταινίας είναι προφανείς. Περιγράφεται γλαφυρά ο παρασιτισμός και η σήψη της αστικής τάξης που τελικά την οδηγεί στον θάνατο. Στον αντίποδα η θέληση για ζωή και η σφριγηλότατα της εργατικής τάξης που κατορθώνει τελικά να απομακρυνθεί από την παρακμή και την σαπίλα και να φύγει μπροστά.

Το πρόσωπο της υπηρέτριας εκπροσωπεί όχι τυχαία τον μοναδικό "θετικό" χαρακτήρα του έργου, ενώ και η επιλογή να απεικονίζεται όμορφη έχει να κάνει περισσότερο με την απεικόνιση της τάξης που εκπροσωπεί, παρά με κάποιο εμπορικό "τρυκ", όπως προκύπτει και από τα συμφραζόμενα της υπόλοιπης ταινίας.

Σε όλα τα παραπάνω οφείλουμε να προσθέσουμε και τις αισθητικές επιλογές του Νίκου Παναγιωτόπουλου, που παρατηρεί την ιστορία της οικογενειακής αδράνειας σε ένα περιβάλλον φορτωμένο με άψυχα αντικείμενα. Αγαλματίδια και ένα σωρό κάδρα ζωγραφικής προελαύνουν στο κινηματογραφικό πανί. Ενώ τα μακρά πλάνα του Έλληνα σκηνοθέτη περιγράφουν γλαφυρά αυτή την αποπνικτική αίσθηση ακινησίας. Τα εμβόλιμα πλάνα της εξωτικής φύσης λειτουργούν σαν φυγόκεντρα σημεία απ' το πρωταγωνιστικό νεκρώσιμο μοτίβο. Ενώ και οι εκπληκτικές ερμηνείες του cast (Γιώργος Διαλεγμένος, Νικήτας Τσακίρογλου, Δημήτρης Πουλικάκος καιΒασίλης Διαμαντόπουλος) δίνουν μια χιουμοριστική διάθεση σε αυτό το σουρεαλιστικά αποπνιχτικό πόνημα.

ΣΥΡΙΖΑ: ΣΕΒ - Βρυξέλλες με το ίδιο "εισιτήριο"

 ΣΥΡΙΖΑ: ΣΕΒ - Βρυξέλλες με το ίδιο "εισιτήριο"

Δύο μέρες μετά τις εκλογές, ο Αλ. Τσίπρας πέρασε το κατώφλι της γενικής συνέλευσης του ΣΕΒ και μία περίπου βδομάδα μετά την πόρτα του Ευρωκοινοβουλίου για συναντήσεις με τους ανθυποψηφίους του για την προεδρία της Κομισιόν. Βγάζοντας κυνικά τη γλώσσα στο λαό, με τις ψήφους του οποίου «προίκα» διεκδικεί την αναβάθμισή του στο εγχώριο αστικό πολιτικό σύστημα, αλλά και στο Ευρωκοινοβούλιο, τα έδωσε όλα στους καπιταλιστές και τη λυκοσυμμαχία τους και ύψωσε την παντιέρα της ταξικής συνεργασίας και του ιστορικού συμβιβασμού.

Ενώπιον των βιομηχάνων, διεκδίκησε το ρόλο του καλύτερου εγγυητή της καπιταλιστικής ανάκαμψης, εκθέτοντάς τους το δικό του μείγμα μέτρων, που μπορεί να υπηρετήσει την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, καλώντας το λαό σε «νέα κοινωνική συμφωνία» με τα μονοπώλια. Δεν είναι τυχαίο ότι στο γεύμα που παρέθεσε ο ΣΕΒ στον Αλ. Τσίπρα συμφώνησαν ΣΥΡΙΖΑ και ΣΕΒ να συνεργάζονται: «Να ζητάτε τη γνώμη μας για διάφορα θέματα στα υπουργεία, στους κλάδους της οικονομίας», είπαν κάποιοι επιχειρηματίες και η απάντηση του Αλ. Τσίπρα: «Δεν μπορούμε παρά να συνεργαζόμαστε, να βοηθήσουμε τη βιομηχανία, χωρίς επιχειρήσεις δεν μπορεί να υπάρξει οικονομία».

Ολα αυτά, κρύβοντας ότι για να έρθει η ανάπτυξη, για να προσελκυστούν επενδύσεις πρέπει να έχουν εξασφαλιστεί ακόμη περισσότερα προνόμια για τη δράση του κεφαλαίου, συνθήκες που θα κρατούν τους εργαζόμενους σε καθεστώς υποβαθμισμένων εργατικών - λαϊκών αναγκών και τσακισμένων δικαιωμάτων. Οι αξιώσεις του ΣΕΒ, άλλωστε, δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνείας: Περαιτέρω μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών. Αλλαγή του ασφαλιστικού συστήματος με ενίσχυση των επαγγελματικών ταμείων και της ιδιωτικής ασφάλισης. Περαιτέρω φοροαπαλλαγές, που θα σημάνουν νέα φορολογικά βάρη στους εργαζόμενους. Μείωση του κόστους Ενέργειας στη βιομηχανία που σημαίνει περαιτέρω επιβάρυνση στα εργατικά - λαϊκά στρώματα. Σύνδεση της αμοιβής με την παραγωγικότητα με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα μισθολογικά δικαιώματα των εργαζομένων.

Τι απάντησε ο Αλ. Τσίπρας; Οτι θα τους δώσει όσα ζητάνε και μάλιστα σε συνθήκες υποταγής του λαού στην πολιτική που ρημάζει τη ζωή του. «Γνωρίζουμε καλά ότι εμείς δεν θα παραλάβουμε απλά καμένη γη. Θα παραλάβουμε μια χώρα διχασμένη και διαλυμένη, πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά. Θα την επανενώσουμε όλοι μαζί και θα την οδηγήσουμε στο ασφαλές και γόνιμο έδαφος της ανασυγκρότησης, της ανάπτυξης (...) Αυτή θα είναι η ιστορική αποστολή μιας κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Μιας κυβέρνησης, όμως, που φιλοδοξεί να είναι κυβέρνηση όλων των Ελλήνων», υποστήριξε υψώνοντας τα «λάβαρα» της ταξικής συνεργασίας και καλώντας σε στράτευση δηλαδή το λαό κάτω απ' τις σημαίες των εκμεταλλευτών του σε «μια νέα κοινωνική συμφωνία για την ανασυγκρότηση και την ανάπτυξη ... για τη νέα Ελλάδα», όπως είπε χρίζοντας τους βιομηχάνους πρωταγωνιστές της «νέας Ελλάδας» και ζητώντας τους το χρίσμα της διαχείρισής της.

Μείγμα ″γιατρικό″ για τα κέρδη

Αφού «κάρφωσε» το μείγμα της κυβέρνησης ότι «έδωσε λάθος αναπτυξιακή κατεύθυνση», αντιπαρέθεσε το δικό του σαν το καταλληλότερο να πετύχει όσα δεν πέτυχε το μείγμα της κυβέρνησης Σαμαρά. Βασικά «συστατικά» του, όπως τα απαρίθμησε ο Αλ. Τσίπρας, είναι:

-- Ανταγωνιστικότητα, που θα βασίζεται «στην παραγωγικότητα της αξιοπρεπώς αμειβόμενης εργασίας», στην «υψηλή εγχώρια προστιθέμενη αξία και εξειδίκευση», στη «δημιουργία αναγνωρισμένων ετικετών». Βεβαίως, χωρίς να εξηγήσει τι σημαίνει αξιοπρεπώς αμειβόμενη εργασία, ειδικά σε συνθήκες κρίσης που έχουν περιοριστεί στο ελάχιστο απαιτήσεις, όπως επίσης ότι ανταγωνιστικότητα και σταθερή δουλειά με δικαιώματα εργασιακά - μισθολογικά δεν πάνε μαζί.

-- «Δημόσιο» σε ρόλο μοχλού ανάταξης της καπιταλιστικής οικονομίας: «Η υφεσιακή καθήλωση του παραγωγικού συστήματος έχει εξαντλήσει την ικανότητά του να ανακάμψει ενδογενώς. Χρειάζεται ισχυρό, εξωγενές επενδυτικό σοκ. Με την οικονομία, όμως, σε βαθιά και παρατεταμένη ύφεση, αλλά και σε παγίδα ρευστότητας, μόνον ο δημόσιος τομέας μπορεί να σηκώσει το μεγάλο βάρος να την ανατάξει. Και, σ' αυτήν την περίπτωση, οι δημόσιες επενδύσεις σύρουν και συμπληρώνουν - δεν εκτοπίζουν - τον ιδιωτικό τομέα. Αυτό δεν είναι κρατισμός. Είναι ρεαλισμός», είπε ο Αλ. Τσίπρας, διευκρινίζοντας ότι ο δημόσιος τομέας και ο δημόσιος έλεγχος που θέλει θα αποτελεί στήριγμα της καπιταλιστικής ιδιωτικής δραστηριότητας. Ξεχνώντας όμως να συμπληρώσει ότι το βάρος που θα σηκώσει το αστικό κράτος θα πέσει στις πλάτες των εργαζομένων είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο.

-- Διεκδίκηση «έκτακτων ευρωπαϊκών πόρων για ευρείας κλίμακας δημόσιες επενδύσεις στους τομείς του μέλλοντος». Οχι, βεβαίως, για την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών, αλλά για τη διαμόρφωση προϋποθέσεων και υποδομών που θα στηρίξουν την καπιταλιστική ανάπτυξη.

-- «Αντιγραφειοκρατικός δημόσιος τομέας - εργαλείο του δημοκρατικού προγραμματισμού και του αναπτυξιακού σχεδιασμού». Οχι, βεβαίως, για την παροχή καλύτερων και ποιοτικότερων υπηρεσιών στους εργαζόμενους, αλλά για την αντιμετώπιση εμποδίων που μπαίνουν στην ενίσχυση της επιχειρηματικότητας.

-- Σταθερό, διαφανές, δίκαιο πλαίσιο φορολογικών υποχρεώσεων για τις επιχειρήσεις, που επιτρέπει το μακροπρόθεσμο επιχειρησιακό σχεδιασμό. Φορολόγηση κερδών κι όχι συντελεστών παραγωγής. Δηλαδή, μείωση έως κατάργηση των έμμεσων φόρων, όπως, π.χ., στην Ενέργεια, στο οποίο συμφωνεί ο ΣΕΒ.

-- Μείωση του ενεργειακού κόστους της βιομηχανίας. «Η αναγκαία στήριξη της βιομηχανίας είναι υποχρέωση του κράτους και όχι της ΔΕΗ, η οποία δεν μπορεί να πουλάει Ενέργεια κάτω του κόστους», είπε ο Αλ. Τσίπρας. Ποιος, όμως, θα πληρώσει το μάρμαρο γι' αυτήν τη μείωση; Μα, φυσικά ο λαός! Εκεί δηλαδή που επιχειρεί να φορτώσει η σημερινή κυβέρνηση τις «ελαφρύνσεις» ύψους 150 εκατ. ευρώ που κάνει στις ενεργοβόρες επιχειρήσεις, με τη συναίνεση και του ΣΥΡΙΖΑ.

-- Ρύθμιση των «κόκκινων δανείων» των τραπεζών «ώστε να ελαφρύνουμε επιχειρήσεις».

-- Στοχευμένες πολιτικές χρηματοδότησης επιχειρήσεων από αναπτυξιακό δημόσιο φορέα ειδικού σκοπού, έτσι ώστε να αντιμετωπισθεί η παρατεταμένη έλλειψη ρευστότητας στην πραγματική οικονομία.

-- Αναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης με επίκεντρο την εξωτερική, μη δανειακή χρηματοδότηση των επενδύσεων, στο πλαίσιο διεκδίκησης ενός «ευρωπαϊκού New Deal» ή μιας ειδικής ευρωπαϊκής χρηματοδότησης για την Ελλάδα. «Ετσι, στόχο έχουμε να εξοικονομήσουμε εθνικούς πόρους από την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους», πρόσθεσε. Χωρίς όμως να διευκρινίζει ότι η ελάφρυνση του χρέους δε θα σημάνει ελάφρυνση του λαού που θα το πληρώσει κανονικά αλλά πόροι που μπορούν να διατεθούν στη στήριξη της καπιταλιστικής δραστηριότητας.

Τι περιλαμβάνει αυτό το μείγμα για το λαό; Διαχείριση της ακραίας φτώχειας με ...ασπιρίνες! «Να δημιουργήσουμε νέες θέσεις εργασίας βραχυπρόθεσμα, αλλά, κυρίως, για να στηρίξουμε κοινωνικές ομάδες υψηλού κινδύνου», είπε ο Αλ. Τσίπρας, παραπέμποντας τους άνεργους στον τομέα της κοινωνικής οικονομίας για μια θέση κακοπληρωμένης και με ημερομηνία λήξης εργασίας και τους εξαθλιωμένους σε φιλοδωρήματα για τη συντήρησή τους στη ζωή.

Η «νέα κοινωνική συμφωνία» που ενώπιον των βιομηχάνων διακήρυξε δεν περιλαμβάνει παρά ψίχουλα που ο ΣΥΡΙΖΑ ελπίζει, ποντάροντας στις μειωμένες απαιτήσεις όσων έχουν χάσει σχεδόν τα πάντα, να λειτουργήσουν σαν το αντίδωρο για την υποταγή τους στη στρατηγική που τους τσακίζει.

Διεκδικώντας ρόλο ″ρυθμιστή″ στην ΕΕ

Μετά την εξιδανίκευση της ταξικής συνεργασίας στον ΣΕΒ, ο Αλ. Τσίπρας παρουσίασε μια σύγχρονη εκδοχή του «ιστορικού συμβιβασμού» στο Ευρωκοινοβούλιο, απ' όπου με μία φωνή με τους εκπροσώπους φιλελεύθερων, σοσιαλδημοκρατών κ.λπ. υπερασπίστηκε τον εκδημοκρατισμό της ΕΕ απέναντι στον Κάμερον που τάχα τον επιβουλεύεται. Ο Αλ. Τσίπρας βρήκε σημείο επαφής με τους ανθυποψηφίους του Σουλτς, Φέρχοφστατ και Κέλερ, στην κοινή τους έγνοια για τη μακροημέρευση της λυκοσυμμαχίας, με εμβάθυνση των διαδικασιών ενοποίησής της.

Με δηλώσεις του, κατηγόρησε τον Βρετανό πρωθυπουργό, Ντ. Κάμερον, που ανθίσταται στην εκλογή Γιούνκερ στο αξίωμα, σαν εχθρό της «εκδημοκρατικοποίησης της ΕΕ», με στρατηγική διάλυσης της ευρωπαϊκής διαδικασίας! Χαράσσοντας εκ νέου κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, που ως χτες χώριζαν - κατά τον ΣΥΡΙΖΑ - τον «πλεονασματικό Βορρά» απ' τον «ελλειμματικό Νότο», με ευθύνη της Μέρκελ, ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε:

«Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στην Ευρώπη σε μία σύγκρουση στρατηγικών. Η μία στρατηγική θέλει έστω και μικρά βήματα προς την εκδημοκρατικοποίηση της Ευρώπης (...) η άλλη στρατηγική είναι η στρατηγική της ολοκληρωτικής διάλυσης της ευρωπαϊκής διαδικασίας. Είναι η επιλογή που ο κύριος Κάμερον προκρίνει (...) Οφείλουμε να σταθούμε εμπόδιο στη δεύτερη επιλογή και να προσπαθήσουμε να συγκροτήσουμε ένα ευρύ μέτωπο δυνάμεων για να αντιμετωπίσουμε και την πολιτική της λιτότητας που διαλύει την Ευρώπη. Αυτή είναι η πρότασή μου και σε αυτήν την κατεύθυνση νομίζω ότι είχα σήμερα εποικοδομητική συνεργασία με όλους τους ανθυποψηφίους μου».

Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ έσπρωξε κάτω απ' το χαλί τις αντιθέσεις στο εσωτερικό των δυνάμεων που υπηρετούν τη στρατηγική υπέρ των μονοπωλίων, αφού η καθεμία πασχίζει να εξασφαλίσει ό,τι περισσότερο μπορεί για λογαριασμό της αστικής τάξης που εκπροσωπεί, εν προκειμένω ο Κάμερον για την αγγλική αστική τάξη. Αντιθέσεις που δεν αναιρούν στο παραμικρό το κοινό, αρραγές μέτωπό τους απέναντι στους λαούς και τα δικαιώματά τους.

Είναι προφανές ότι οι «κόκκινες γραμμές» που χαράσσει κατά καιρούς ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο «εύκαμπτες» που διαρκώς μετακινούνται. Χειρότερη - λέει τώρα - απ' τη στρατηγική της λιτότητας, η στρατηγική διάλυσης της ΕΕ. Πρόκειται για αναμενόμενες «αναδιπλώσεις» μιας δύναμης που ομνύει στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και στον ευρωμονόδρομο.

Στο φόντο των παραπάνω, γίνεται καλύτερα αντιληπτό τι εννοούσε ο Αλ. Τσίπρας όταν έλεγε στους συνομιλητές του ότι «η αριστερά θα συνδιαμορφώσει τις εξελίξεις στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την Ευρώπη, δεν θα μείνει στην άκρη (...) Θα παίξει ρόλο».

ΟΥΚΡΑΝΙΑ Γενοκτονία ενός λαού στο φόντο ενδοϊμπεριαλιστικών παζαριών

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Γενοκτονία ενός λαού στο φόντο ενδοϊμπεριαλιστικών παζαριών

Οι ιμπεριαλιστές ηγέτες των G7 στις Bρυξέλλες σχεδιάζουν την τακτική τους έναντι της Ρωσίας

Παρόλο που τα φώτα της δημοσιότητας ρίχνονται στα διπλωματικά παζάρια που συνεχίζονται (βλέπε συνεδριάσεις ΝΑΤΟ, 7 πιο αναπτυγμένων καπιταλιστικών κρατών - G7, συναντήσεις υψηλόβαθμων αξιωματούχων στη Γαλλία), με την Ουκρανία πάντα να βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, η κατάσταση στις ανατολικές περιοχές Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ αποκτάει όλο και περισσότερο χαρακτηριστικά γενοκτονίας. Η δράση της αντιδραστικής κυβέρνησης του Κιέβου, των εθνικιστών και των φασιστών, θυμίζει καθημερινά τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς που διέλυσαν τη Γιουγκοσλαβία, όταν από χιλιόμετρα ψηλά ερχόταν ο θάνατος και η καταστροφή ή τις επιχειρήσεις του κράτους-τρομοκράτη του Ισραήλ ενάντια στους Παλαιστινίους. Η κυβέρνηση του Κιέβου, που έχει την πλήρη στήριξη των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, χρησιμοποιεί μαχητικά αεροσκάφη, ελικόπτερα, πυροβολικό και τη λεγόμενη Εθνοφρουρά, που αποτελείται από τους φασίστες του «Δεξιού Τομέα», για να εξαπολύει επιθέσεις σε κατοικημένες περιοχές.

Κανένας φραγμός στα εγκλήματα

Μόνο το τελευταίο δεκαήμερο είχαμε χτύπημα από μαχητικά αεροσκάφη της ουκρανικής αεροπορίας Δημοτικού Σχολείου στην πόλη Σλαβιάνσκ, χτύπημα σε παιδιατρική κλινική και το νοσοκομείο της ίδιας πόλης (χωρίς ευτυχώς θύματα νοσηλευόμενα παιδιά, επειδή το βλήμα χτύπησε διάδρομο και όχι θάλαμο νοσηλείας), χτύπημα επίσης του ορφανοτροφείου, που είχε εκκενωθεί από τις 19 του Μάη. Στα εγκλήματα ακόμα περιλαμβάνεται χτύπημα σε νοσοκομείο του Λουγκάνσκ όπου βρήκαν το θάνατο πολλοί ασθενείς, ανάμεσά τους και τουλάχιστον 25 τραυματισμένοι πολιτοφύλακες. Επίσης χτυπήθηκε το κτίριο της έδρας της Τοπικής Διοίκησης του Λουγκάνσκ ενώ ήταν γεμάτο κόσμο, με τουλάχιστον 8 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες. Για το συγκεκριμένο χτύπημα έχει γίνει καταγγελία από τον απεσταλμένο της Ρωσίας Αντρέι Κελίν στη λεγόμενη Οργάνωση για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), με έδρα τη Βιέννη, ότι χρησιμοποιήθηκαν απαγορευμένα από τις διεθνείς συνθήκες όπλα και συγκεκριμένα βόμβες διασποράς, που πρέπει να αντιμετωπισθούν ως εγκλήματα πολέμου.

Ο φασίστας «πρόεδρος» Ο. Τουρτσίνοφ (στο κέντρο της φωτ., με το κράνος), που θα δώσει τη θέση του στον Ποροσένκο, επιθεωρεί τις δυνάμεις που χτυπάνε τις κατοικημένες περιοχές στην Ανατολή

Παρά το σφυροκόπημα, οι ένοπλοι ρωσόφωνοι πολιτοφύλακες προξενούν φθορές στις δυνάμεις του Κιέβου (μέσα στη βδομάδα κατέρριψαν δυο μαχητικά και δύο ελικόπτερα) ενώ κατέλαβαν και νέες βάσεις της ουκρανικής εθνοφρουράς, καταφέρνοντας να αποκτήσουν σημαντικές ποσότητες πυρομαχικών και εξοπλισμού. Ενδιαφέρον επίσης έχει η κίνηση που σημειώθηκε στην Οδησσό, όπου ρωσικής καταγωγής, ρωσόφωνοι και άλλοι κάτοικοι, που αντιδρούν στη χούντα του Κιέβου, ανακήρυξαν την περιοχή «Λαϊκή Δημοκρατία της Οδησσού» ως κίνηση αλληλεγγύης στους ρωσόφωνους της Ανατολικής Ουκρανίας.

Στήριξη από τους ιμπεριαλιστές

Μέσα σε αυτή την κόλαση που βιώνει ο λαός της Ουκρανίας, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και τα μέλη αυτών των λυκοσυμμαχιών, με άλλη μορφή, η λεγόμενη ομάδα των G7 (ΗΠΑ, Καναδάς, Γερμανία, Βρετανία, Ιαπωνία, Γαλλία, Ιταλία και η ΕΕ ως σύνολο) στηρίζουν την προσπάθεια να καμφθεί η αντίσταση στην αντιδραστική κυβέρνηση και εντείνουν την αντιπαράθεση με τη Ρωσία, που επίσης έχει τεράστια συμφέροντα στην περιοχή.
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, από την Πολωνία, που ήταν ο πρώτος σταθμός της ευρωπαϊκής του περιοδείας, που περιλάμβανε επίσης τις Βρυξέλλες, το Παρίσι και τη Νορμανδία, υποσχέθηκε 1 δισεκατομμύριο δολάρια για την ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας και των υποδομών (βάσεις, εξοπλισμός) στις χώρες συμμάχους στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Οι κυβερνήσεις της Πολωνίας και της Ρουμανίας έσπευσαν από τους πρώτους να δηλώσουν το «παρών» για δημιουργία νέων βάσεων, ωστόσο φαίνεται ότι οι κυβερνήσεις της Τσεχίας και της Σλοβακίας, επειδή μετράνε τις αντιδράσεις των λαών των χωρών τους, δεν βλέπουν θετικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Επίσης η πρόταση να αυξήσουν όλοι οι ΝΑΤΟικοί σύμμαχοι τις δαπάνες στους προϋπολογισμούς τους σε 2% για εξοπλισμούς, για να εξασφαλιστεί η ασφάλεια κυρίως έναντι της Ρωσίας, ειδικά εν μέσω κρίσης στην Ευρωζώνη, είναι μια υπόθεση που δεν προχωράει και τόσο εύκολα.
Το ίδιο πακέτο της ενίσχυσης των στρατιωτικών δομών «πρόσφερε» ο Ομπάμα και στο νεοεκλεγμένο μεγαλοβιομήχανο Πρόεδρο της Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο στη συνάντησή τους στη Βαρσοβία.

Ισχυροποίηση του ΝΑΤΟ στα πλευρά της Ρωσίας

Το ΝΑΤΟ επίσης στις 3-4 Ιούνη στη σύνοδο των υπουργών Αμυνας στις Βρυξέλλες, με τη συμμετοχή και του Δ. Αβραμόπουλου, διατράνωσε τη θέλησή του να συνεχίσει τη διείσδυσή του στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες. Σε αυτήν τη διαδικασία εντάσσεται και η Ουκρανία, η Γεωργία και η Μολδαβία και έπεται συνέχεια με άλλες χώρες στην «αυλή» της Ρωσίας. Στην περιοχή βρέθηκε αυτές τις μέρες και ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας Τσακ Χέιγκελ, που σε συναντήσεις του με τη ρουμανική ηγεσία είπε ότι οι ΗΠΑ θα αυξήσουν την παρουσία τους στη Μαύρη Θάλασσα, με ακόμα περισσότερα πολεμικά πλοία καθώς δεν πρόκειται να δεχτούν την ενσωμάτωση της Κριμαίας στη Ρωσία.
Και οι G7 από τις Βρυξέλλες την Τετάρτη το βράδυ απείλησαν τη Ρωσία ότι θα υποστεί νέες κυρώσεις, αν δεν συμβάλει στο να «τεθούν υπό έλεγχο οι ταραχές στο ανατολικό τμήμα της χώρας».
Η απάντηση της Ρωσίας ήρθε με συνέντευξη του Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν σε γαλλικά ΜΜΕ, που είπε ότι η Ρωσία δεν έχει στείλει στρατιωτικές δυνάμεις στην Ανατολική Ουκρανία και όσοι την κατηγορούν δεν έχουν καμία απόδειξη, ενώ με έμφαση σημείωσε ότι αποδείξεις δεν είχαν ούτε για τα «χημικά όπλα» του Ιράκ, ενώ ανέφερε ότι οι ΗΠΑ έχουν στρατιωτικές βάσεις και παρουσία σε όλο τον κόσμο.

Νέος κύκλος συναντήσεων και διαβουλεύσεων

Στο Παρίσι συναντήθηκαν επίσης την Πέμπτη το βράδυ ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Τζον Κέρι και ο Ρώσος ομόλογός τους Σεργκέι Λαβρόφ, όπου παρά το κοινό ευχολόγιο περί ειρήνης στην Ουκρανία διαπιστώθηκε η διάσταση των συμφερόντων για άλλη μια φορά και η διαφορετική προσέγγιση για την πιθανή εκτόνωση της κατάστασης. Ενα πάντως στοιχείο που φέρνει πιο κοντά τις δύο πλευρές είναι ότι αναγνωρίζεται η εκλογή του νέου προέδρου, που πρόκειται να ορκιστεί σήμερα Σάββατο στο Κίεβο και όπου θα παραβρεθεί και ο πρέσβης της Ρωσίας στην Ουκρανία. Ταυτόχρονα, ο Ρώσος Πρόεδρος, που είναι προσκεκλημένος του Γάλλου Προέδρου, Φρανσουά Ολάντ, στις εκδηλώσεις για την επέτειο της συμμαχικής απόβασης στη Νορμανδία κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, θα έχει συνάντηση με τον ίδιο, αλλά και με άλλους ιμπεριαλιστές ηγέτες, όπως τη Γερμανίδα καγκελάριο, το Βρετανό πρωθυπουργό και πιθανά και τον Αμερικανό Πρόεδρο.
Στα αξιοσημείωτα της βδομάδας που φεύγει είναι και τα παζάρια που συνεχίστηκαν ανάμεσα στην κυβέρνηση της Ουκρανίας, τη Ρωσία και την ΕΕ για το ζήτημα της Ενέργειας, δηλαδή τη διευθέτηση του χρέους της Ουκρανίας για παραδοθείσες ποσότητες ρωσικού φυσικού αερίου και τη μελλοντική τιμή πώλησης. Αρχικά η ουκρανική πλευρά προχώρησε στην πληρωμή των 786 εκατ. δολαρίων προς το ρωσικό κολοσσό «Γκαζπρόμ» και η ρωσική πλευρά προχώρησε στην παράταση έως τις 10 Ιούνη της διορίας για να μπει σε εφαρμογή το σύστημα της προπληρωμής (δηλαδή η απειλή της διακοπής της ροής, κάτι που θα έχει επιπτώσεις και για τη ροή προς την ΕΕ) αν δεν πληρωθεί το χρέος για παραδοθείσες ποσότητες έως τον Απρίλη, που φτάνει τα 2,24 δισ. δολάρια. Επίσης ο Ευρωπαίος Επίτροπος Γκιούντερ Οτινγκερ φάνηκε αισιόδοξος ότι μπορεί να βρεθεί ένας συμβιβασμός και στην τιμή των 1.000 κ.μ. φυσικού αερίου ανάμεσα στην ισχύουσα τιμή των 485 δολαρίων που πουλάει η Ρωσία και των 268,5 δολαρίων που θέλει να αγοράζει η Ουκρανία, τιμή που ίσχυε πριν ξεκινήσει η διαδικασία ανατροπής - με την καλυμμένη επέμβαση ΗΠΑ και ΕΕ - της αστικής κυβέρνησης του Β. Γιανουκόβιτς, που θέλησε να διαπραγματευτεί και με την ΕΕ και με τη Ρωσία. Ηταν τότε που άνοιξαν οι «ασκοί του Αιόλου» στην Ουκρανία, που ο λαός είδε να επιδεινώνεται παραπέρα η ζωή του, που είχε υποστεί ήδη καθίζηση μετά από 20 χρόνια ανατροπής του σοσιαλισμού και κυριαρχίας των διαφόρων καπιταλιστών που ξεπήδησαν μέσα από την καταλήστευση του λαϊκού πλούτου και των φυσικών πόρων. Τέτοιοι εκμεταλλευτές του λαού ήταν αυτοί που εναλλάσσονταν ως τώρα στην εξουσία, όπως και ο «βασιλιάς της σοκολάτας» Ποροσένκο, που θα πάρει τον προεδρικό θώκο.

ΛΙΒΥΗ Συγκρούσεις ανάμεσα σε τμήματα των αστών

ΛΙΒΥΗ

Συγκρούσεις ανάμεσα σε τμήματα των αστών

Οι δυνάμεις του στρατηγού Χάφταρ, όταν είχε επιτεθεί στα μέσα του Μάη στο Κοινοβούλιο, στην πρωτεύουσα της χώρας, Τρίπολη

Ολέθρια αποδεικνύονται, όσο περνά ο καιρός, τα αποτελέσματα της επέμβασης που εξαπέλυσαν το 2011 οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στη Λιβύη, ανατρέποντας τον πρώην σύμμαχό τους Μουαμάρ Καντάφι, όταν αυτός θέλησε να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους των συμφωνιών με τα ενεργειακά μονοπώλια και να ανοιχτεί και σε ρωσικά και κινέζικα.
Τα θέατρα συγκρούσεων είναι υπαρκτά σχεδόν σε κάθε μεγάλο αστικό κέντρο και ιδιαίτερα στη Βεγγάζη, όπου από τα μέσα Μάη μαίνεται η «Επιχείρηση Αξιοπρέπεια» του κοσμικού ε.α. στρατηγού Χαλίφα Χάφταρ που λέει πως θα «καθαρίσει» τη Λιβύη από τους ακραίους ισλαμιστές οργανώσεων της «Αλ Κάιντα» και τους Λίβυους «Αδελφούς Μουσουλμάνους» που ελέγχουν το «Γενικό Κογκρέσο». Ο Χάφταρ, που φαίνεται να μπαίνει επικεφαλής τμήματος της αστικής τάξης, αλλού από αυτό που εξέφρασαν οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι», δεν κρύβει τη συμπάθειά του για τον νεοεκλεγέντα Αιγύπτιο πρόεδρο στρατάρχη Σίσι, που επίσης κλιμακώνει τη σύγκρουση με τους Αιγύπτιους «Αδελφούς Μουσουλμάνους» και τους μισθοφόρους της «Αλ Κάιντα» που δρουν κυρίως στη Χερσόνησο του Σινά.
Σε εξέλιξη παραμένει, την ίδια ώρα, και η κόντρα ανάμεσα στον υπηρεσιακό πρωθυπουργό Αμπντάλα αλ Θίνι και τον πρόσφατα διορισμένο ισλαμιστή επιχειρηματία Αχμεντ Μάιτικ από το «Γενικό Κογκρέσο», με τον πρώτο να έχει ήδη προσφύγει στο Ανώτατο Δικαστήριο, θεωρώντας την τοποθέτηση του «διαδόχου» του παράνομη και άκυρη. Η τελεσίδικη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου αναμένεται τη Δευτέρα, με όλες τις ενδείξεις να τείνουν σε ετυμηγορία που θα χαρακτηρίζει παράνομη την αμφισβητούμενη «εκλογή» Μάιτικ.

Οικονομία και ζωή υπό διάλυση

Στο μεταξύ, η χώρα φαίνεται να «ζει» εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο από τα αποθεματικά της Κεντρικής Τράπεζας σε εσωτερικό και εξωτερικό. Οι μισθοί για 1.500.000 δημόσιους υπαλλήλους (σε πληθυσμό μόλις 6.000.000 ατόμων) και μερικών χιλιάδων ένοπλων «τιμητών» της ανατροπής Καντάφι, κατ' εντολήν της «μεταβατικής» κυβέρνησης και του «Γενικού Κογκρέσου» καταβάλλονται με το ζόρι (βλέπε ανταπόκριση πρακτορείου «Ρόιτερς» στις 3/6/14 «Libyan currency under pressure as chaos, budget crisis deepen»), ενώ έχουν αυξήσει τις δαπάνες του προϋπολογισμού κατά 250% από το 2010.
Οι εξαγωγές πετρελαίου εξανεμίζονται. Για πρώτη φορά από την επέμβαση του 2011 απειλείται η συνέχιση ακόμη και αυτής της ελάχιστης ημερήσιας παραγωγής των 150.000 βαρελιών (από τα 1.400.000 βαρέλια τη μέρα που παράγονταν ως τον περασμένο Ιούλη, οπότε αυτονομιστές ισλαμιστές της Βεγγάζης άρχισαν την κατάληψη σε περιοχές γεωτρήσεων, πλατφόρμες και τερματικούς σταθμούς πετρελαίου). Οι ληστείες, οι απαγωγές, οι φόνοι και τα βασανιστήρια πολιτών, αλλά και ξένων διπλωματών, εργαζομένων σε διεθνείς οργανισμούς αρωγής και δημοσιογράφων είναι στην ημερήσια διάταξη, ενώ η πρωτεύουσα Τρίπολη μετατρέπεται σε «άγρια δύση», από συμμορίες κάθε λογής, αμέσως μετά τη δύση του ήλιου (al-monitor.com, 2/6/14, «Libya my failing country»).
Συνάμα, η ακρίβεια μετατρέπει σε είδος πολυτελείας βασικά τρόφιμα που εισάγονται από Τυνησία, Τουρκία και ευρωπαϊκές χώρες λόγω της μικρής λιβυκής αγροτο-κτηνοτροφικής παραγωγής. Η υποτίμηση του δηναρίου και το «στέγνωμα» πολλών επιχειρήσεων και τραπεζών από ξένα νομίσματα, ακόμη και δηνάρια σφίγγει τη θηλιά γύρω από το λαιμό μικρομεσαίων, ακόμη και μεσοαστικών στρωμάτων. Ταυτόχρονα μέρος της αστικής τάξης και ξένα μονοπώλια ασκούν πιέσεις για κατάργηση της δωρεάν Παιδείας και Υγείας και άρση των κρατικών επιδοτήσεων που θεσπίστηκαν επί Καντάφι και διατηρούν ως σήμερα χαμηλά μερικά προϊόντα ευρείας κατανάλωσης, όπως το ψωμί (που εξακολουθεί να κοστίζει δύο σεντς) και τα καύσιμα (με το γέμισμα του ντεπόζιτου αυτοκινήτου να κοστίζει λιγότερο από πέντε δολάρια).
Και ενώ μαίνεται ο πόλεμος ανάμεσα στις μερίδες της αστικής τάξης, έχουν προκηρυχτεί πρόωρες γενικές εκλογές στις 25 Ιούνη.

Ανησυχίες και κινήσεις εκτός συνόρων

Γειτονικές χώρες παρακολουθούν την ξέφρενη κούρσα αποσταθεροποίησης της Λιβύης πότε με ανησυχία, πότε με υστερόβουλο ενδιαφέρον καθώς μυρίζονται νέες «ευκαιρίες» για την προώθηση και δικών τους συμφερόντων.
Ορισμένοι βλέπουν Αιγύπτιους ή και Αλγερινούς στρατιωτικούς πίσω από την «Επιχείρηση Αξιοπρέπεια» του ε.α. στρατηγού Χάφταρ (που φημολογείται πως σχετίζεται με τη CIA κατά τη δεκαετία 1990 ως 2011 όταν βρισκόταν «εξόριστος» στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ). Αλλοι δεν αποκλείουν ακόμη και την ανάμειξη των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ και ισχυρών χωρών της ΕΕ, που βλέπουν καχύποπτα τους μισθοφόρους της «Αλ Κάιντα», που αρχικά είχαν χρησιμοποιήσει για να ανατρέψουν την κυβέρνηση Καντάφι.
Στο μεταξύ η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) παίρνει τα μέτρα της. Εκπρόσωπος της UNHCR παραδέχθηκε την Τρίτη πως έχει ήδη ξεκινήσει συνομιλίες με την κυβέρνηση της Τυνησίας για το ενδεχόμενο να στηθούν προσφυγικοί καταυλισμοί στη μεθόριο Τυνησίας - Λιβύης για την αντιμετώπιση χιλιάδων Λίβυων που μπορεί να αναγκαστούν, μέσα στους επόμενους μήνες, να εγκαταλείψουν μαζικά τις εστίες τους εξαιτίας μιας ακόμη μεγαλύτερης κλιμάκωσης των συγκρούσεων.
Χαρακτηριστική είναι και η στάση των ΗΠΑ. Στα τέλη Μάη εξέδωσαν οδηγία, καλώντας όσους Αμερικανούς βρίσκονται στη Λιβύη να εγκαταλείψουν άμεσα τη χώρα. Ταυτόχρονα, ειδικές δυνάμεις του αμερικανικού στρατού σταμάτησαν την εκπαίδευση δυνάμεων του λιβυκού «στρατού», μετά την κλοπή μεγάλου φορτίου αμερικανικών όπλων και πολεμοφοδίων από ενόπλους. Επιπλέον, το Πεντάγωνο έθεσε σε κατάσταση ετοιμότητας τους 200 Αμερικανούς πεζοναύτες που βρίσκονται στη βάση Σιγκονέλα της Σικελίας, σε περίπτωση εκκένωσης της αμερικανικής πρεσβείας στην Τρίπολη και έστειλε στην Ανατολική Μεσόγειο, απέναντι από τις λιβυκές ακτές, το σκάφος αμφίβιων επιχειρήσεων «USS BATAAN» που διαθέτει τουλάχιστον 1.000 πεζοναύτες, ελικόπτερα και αεροπλάνα.
Οι κινήσεις αυτές προφανώς και δεν αποβλέπουν στην προστασία του λιβυκού λαού. Ολες οι δυνάμεις του αμερικανικού και ευρωενωσιακού ιμπεριαλισμού παραμονεύουν για να αποσπάσουν, είτε μαζί, είτε ακόμη και σε αντιπαράθεση, ακόμη ένα κομμάτι από τον τεράστιο πλούτο της χώρας, διαδικασία που εγκαινιάστηκε με την επέμβαση το 2011.

ΗΠΑ - ΚΙΝΑ Κλιμακούμενος διαδικτυακός «πόλεμος» για τα κέρδη και όχι μόνο

ΗΠΑ - ΚΙΝΑ

Κλιμακούμενος διαδικτυακός «πόλεμος» για τα κέρδη και όχι μόνο

Χαρακτηριστικά ακήρυχτου πολέμου λαμβάνει η σύγκρουση μεταξύ των δύο ισχυρότερων οικονομιών του πλανήτη, ΗΠΑ και Κίνας, καθώς το τελευταίο διάστημα καταγράφεται μια διαρκώς κλιμακούμενη αντιπαράθεση και αλληλοκατηγορίες γύρω από το ζήτημα των «υποκλοπών», επιβάλλονται μέτρα και αντίμετρα εκατέρωθεν, με την κύρια αιχμή της αντιπαράθεσης να αποτελεί η οικονομική και βιομηχανική κατασκοπεία. Η απαγγελία κατηγοριών κατά πέντε Κινέζων αξιωματικών του στρατού, που απηύθυνε η αμερικανική Δικαιοσύνη για ηλεκτρονική κατασκοπεία κατά εταιρειών των ΗΠΑ αποτελεί μια «επιθετική απάντηση» όπως δήλωσε ο γενικός εισαγγελέας της χώρας E. Holder στην υποκλοπή εμπορικών μυστικών έξι μεγάλων αμερικανικών εταιρειών από τους Κινέζους «χάκερς».
Λίγες μέρες μετά, η Κίνα - αφού φυσικά απέρριψε τις αμερικανικές κατηγορίες - πέρασε στην «αντεπίθεση», ανακοινώνοντας κατ' αρχήν ως άμεσο και «προειδοποιητικό» μέτρο την απαγόρευση χρήσης των Windows 8 από τις κρατικές υπηρεσίες και οργανισμούς και ανακοίνωσε ότι θα εφαρμόσει νέα στάνταρ ασφαλείας δεδομένων για ξένα προϊόντα και υπηρεσίες πληροφορικής. Επίσης, έδωσε η κινεζική κυβέρνηση εντολή στις κρατικές εταιρείες της χώρας να διακόψουν τη συνεργασία τους με μεγάλες αμερικανικές εταιρείες επιχειρηματικών συμβούλων όπως η «McKinsey» και η «Boston Consulting Group», καθώς, όπως δήλωσε ανοιχτά, αυτές οι εταιρείες κατασκοπεύουν επιχειρηματικά «μυστικά» για λογαριασμό των ανταγωνιστικών τους στην άλλη πλευρά του Ειρηνικού και της αμερικανικής κυβέρνησης. Παράλληλα, ανακοίνωσε ότι αμερικανικά προϊόντα πληροφορικής που πωλούνται στην Κίνα θα διέπονται στο εξής από νέους κανόνες ελέγχου ασφάλειας δεδομένων για την προστασία «της εθνικής ασφάλειας και του δημόσιου συμφέροντος».

Οι αμερικανικές εταιρείες πρέπει να ανησυχούν

Οπως αναφέρει δημοσίευμα των «Financial Times»¹ η Κίνα, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν πρόκειται να προχωρήσει περισσότερο τους περιορισμούς και τις κυρώσεις σε βάρος αμερικανικών εταιρειών πληροφορικής και τεχνολογιών, καθώς εξαρτάται ακόμη σε μεγάλο βαθμό από αυτές, ωστόσο σε μέσο χρόνο οι αμερικανικές εταιρείες θα πρέπει να ανησυχούν. Μικρής εμβέλειας μεν αλλά απειλητική για το τι μπορεί να ακολουθήσει θεωρείται η ανακοίνωση απαγόρευσης χρήσης του λειτουργικού συστήματος της Microsoft Windows 8, από κάθε δημόσιο οργανισμό καθώς θεωρήθηκε «διαβλητό» και μη αξιόπιστο για την προστασία κρατικών δεδομένων. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ένα πολύ μικρό μέρος της κινεζικής αγοράς χρησιμοποιεί σήμερα το συγκεκριμένο λειτουργικό σύστημα, όμως η κίνηση αυτή καταγράφει προθέσεις...
Την ίδια στιγμή όμως διεξάγεται, το τελευταίο διάστημα, μια καταιγιστική καμπάνια από τα ΜΜΕ της χώρας σε βάρος μεγάλων αμερικανικών εταιρειών πληροφορικής και επικοινωνιών, οι οποίες κατηγορούνται άμεσα για παράνομη συλλογή πληροφοριών και πραγματική απειλή σε βάρος της εθνικής ασφάλειας. Η αρχή φυσικά έγινε από την επίσημη εφημερίδα του Κινέζικου Κομμουνιστικού Κόμματος, η οποία με άρθρο² της χαρακτηρίζει εταιρείες όπως η «Google» και η «Apple» ως δυνάμει πολύ σοβαρό κίνδυνο για τους Κινέζους χρήστες των προϊόντων και υπηρεσιών που προσφέρουν.
Στο ίδιο άρθρο σημειώνονται πληροφορίες που προέρχονται από «ανεξάρτητο» κινέζικο ίδρυμα για την ασφάλεια των ψηφιακών, ότι σε άλλες μεγάλες εταιρείες προϊόντων πληροφορικής όπως η «Yahoo», η «Cisco», η «Microsoft» και το «Facebook», έχει ζητηθεί από την Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ (η γνωστή NSA, μετά τις αποκαλύψεις του Αμερικανού πράκτορα Snowden που βρήκε καταφύγιο στη Ρωσία) να παραδίδουν δεδομένα των χρηστών τους. Καταλήγει, επισημαίνοντας ότι ευαίσθητες πληροφορίες ενός κινέζικου οργανισμού ή επιχείρησης μπορεί να υποκλαπούν εάν εκτελέσει μία απλή εντολή αγοράς μέσω διαδικτύου, ενώ τέλος επικαλείται πληροφορίες κυβερνητικών πηγών, σύμφωνα με τις οποίες τα λειτουργικά συστήματα iOS και Android που χρησιμοποιούν τα κινητά τηλέφωνα «iPhone» και «Samsung» συνιστούν «χρυσωρυχείο» για τη συλλογή και υποκλοπή ευαίσθητων δεδομένων από τις ΗΠΑ.

Υπονόμευση κερδοφορίας

Ο αντίκτυπος και οι κίνδυνοι που συνιστούν για την κερδοφορία των παραπάνω επιχειρήσεων επισημαίνονται σε τηλεγράφημα του «Reuters»³ όπου σημειώνεται ότι οι εταιρείες πληροφορικής και τεχνολογίας των ΗΠΑ βρίσκονται αντιμέτωπες με την «τέλεια καταιγίδα» και πλέον θα πρέπει να σχεδιάσουν από την αρχή το πώς θα προωθούν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους στη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου. Υπογραμμίζεται ότι οι αμερικανικές πολυεθνικές, συμπεριλαμβανομένων των «IBM», «Cisco Systems» και «Qualcomm», προσπαθούν να επανακτήσουν την εμπιστοσύνη της κινεζικής κυβέρνησης έπειτα από τις αποκαλύψεις ότι οι ΗΠΑ αποσπούν πληροφορίες μέσω αυτών. Από τα τέλη του προηγούμενου χρόνου, οι μεγάλες αμερικανικές πολυεθνικές του κλάδου βλέπουν τα μερίδιά τους στην κινέζικη αγορά να υποχωρούν, με χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις την «IBM» που οι πωλήσεις υπολογιστών και άλλου εξοπλισμού υποχώρησε κατά 40%, ενώ οι νέες παραγγελίες της «Cisco Systems» μειώθηκαν κατά 18%, με τον διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας να δηλώνει ότι δεν έχει ξαναδεί τέτοια ραγδαία υποχώρηση μεγεθών...
Οι Αμερικανοί όλο το προηγούμενο διάστημα, πριν προχωρήσουν στις απαγγελίες κατηγοριών κατά των αξιωματικών του κινεζικού στρατού, είχαν προετοιμάσει καλά το έδαφος μέσω μελετών από επίσης «ανεξάρτητα» μη κυβερνητικά ερευνητικά ιδρύματα. Πιο χαρακτηριστικό και πλούσιο σε αριθμούς είναι το έγγραφο της Εταιρείας Αμερικανών Επιστημόνων (FAS)⁴ που προωθήθηκε προς το αμερικανικό κογκρέσο το Φλεβάρη του 2014.
Σε αυτό αναφέρεται ότι οι παραβάσεις νομοθεσίας πνευματικών δικαιωμάτων και οι υποκλοπές πατεντών μέσω «κυβερνο-επιθέσεων» αποτελούν σοβαρό κίνδυνο για την οικονομική ανάπτυξη των ΗΠΑ και την ανταγωνιστικότητα των αμερικανικών επιχειρήσεων παγκοσμίως. Υπολογίζει το ετήσιο κόστος των υποκλοπών στα 300 δισ. δολάρια - περιλαμβάνει βέβαια και τις απλές «παράνομες» αντιγραφές λογισμικού ή άλλα ψηφιακού περιεχομένου προϊόντα ακόμη και από έναν απλό χρήστη - εκ των οποίων η Κίνα ευθύνεται σε ένα ποσοστό που κυμαίνεται από 50% (150 δισ. δολάρια) έως και 80% (240 δισ. δολάρια). Ειδικά στο ζήτημα της διαδικτυακής ασφάλειας, επισημαίνεται ότι η Κίνα αποτελεί βασική πηγή «κυβερνο-οικονομικής κατασκοπείας» ενάντια στις αμερικανικές επιχειρήσεις.
Πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο για τα αμερικανικά συμφέροντα, σύμφωνα με το ίδιο επίσημο έγγραφο, αποτελεί η δυναμική που αποκτά η κινεζική οικονομία μέσω αυτών των υποκλοπών για την επίτευξη του μακροπρόθεσμου στόχου της να αποτελέσει την ισχυρότερη δύναμη στον κόσμο. Η επιδίωξη αυτή συμπληρώνεται από την εξειδίκευση που αποκτούν Κινέζοι τεχνικοί και επιστήμονες κατά την εργασία τους σε αμερικανικές επιχειρήσεις στο έδαφος των ΗΠΑ, αλλά και από την εργασία τους στις αμερικανικές θυγατρικές στην Κίνα. Καταγράφεται, επίσης, η «επιθετική τακτική» που ακολουθεί η κινέζικη κυβέρνηση έναντι των ξένων επιχειρήσεων που θέλουν να εισέλθουν στην εσωτερική αγορά της χώρας, οι οποίες, για να προωθήσουν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους, «οφείλουν να δημιουργήσουν εργοστάσια στην Κίνα, αλλά για να δημιουργήσουν εργοστάσια στην Κίνα, υποχρεώνονται - κατά παράβαση των κανόνων του ΠΟΕ στον οποίο η Κίνα είναι μέλος από το 2001 - να μεταφέρουν την τεχνογνωσία τους σε ντόπιες εταιρείες». Παρατίθεται, τέλος, δήλωση του γερουσιαστή M. Rogers επικεφαλής της ειδικής Επιτροπής του κογκρέσου για την προστασία πληροφοριών και δεδομένων, σύμφωνα με τον οποίο «η οικονομική κατασκοπεία της Κίνας έχει ξεπεράσει κάθε αποδεκτό επίπεδο και θα πρέπει οι ΗΠΑ, μαζί με τους συμμάχους της στην Ευρώπη και την Ασία, να αντιπαρατεθούν στο Πεκίνο και να απαιτήσουν να βάλει τέρμα στην πειρατεία»...

Αλληλοκατηγορίες

Τέλος, αξίζει να σημειώσουμε τους αμερικανικούς ισχυρισμούς, σύμφωνα με τους οποίους έχουν στα χέρια τους πλέον απτές αποδείξεις πως η επιχείρηση υποκλοπής ευαίσθητων οικονομικών και βιομηχανικών δεδομένων επιχειρήσεων των ΗΠΑ καθοδηγείται απευθείας από τον κινεζικό στρατό, μέσω ειδικής μονάδας που έχει συστήσει ακριβώς με αυτήν την αποστολή. Η έρευνα⁵ που έχει διεξαγάγει η ιδιωτική εταιρεία παροχής ασφάλειας ψηφιακών δεδομένων «Mandiant» χρησιμοποιείται ευρέως από τα αμερικανικά media για την καλλιέργεια κλίματος στην κοινή γνώμη αλλά και από επίσημες κρατικές πηγές για να δικαιολογήσουν τις μέχρι σήμερα ενέργειές τους, όπως επίσης και αυτές που θα ακολουθήσουν.
Αναφέρει ότι η ειδική αυτή στρατιωτική μονάδα «hackers» έχει υποκλέψει από το 2006 μέχρι το 2013 δεδομένα από 141 εταιρείες των ΗΠΑ σε 20 κρίσιμους βιομηχανικούς κλάδους. Οι «επιθέσεις» στοχεύουν κυρίως στην υποκλοπή δεδομένων που αφορούν την τεχνολογία πληροφοριών, αεροναυπηγικής, δορυφόρων και τηλεπικοινωνιών, Ενέργειας, χημικών, τροφίμων και γεωργίας, κ.ά. Επίσης, αναφέρεται ότι οι υποκλοπές στοχεύουν σε δεδομένα που αφορούν σχέδια του κάθε συστήματος ή του προϊόντος, αποτελέσματα των δοκιμών κατά την πειραματική του φάση, καταλόγους εξαρτημάτων, διαδικασίες παραγωγής, πρότυπα και διαχείρισης αποβλήτων, αλλά και επιχειρηματικά σχέδια και πληροφορίες αναφορικά με την τιμολόγηση των προϊόντων, σχέδια συγχωνεύσεων και επιχειρηματικών εξαγορών κ.ά.
Εννοείται ότι ανάλογη έρευνα δημοσίευσαν πολύ πρόσφατα και οι Κινέζοι⁶ όπου καταγράφονται ανάλογες «κυβερνοεπιθέσεις» από τις ΗΠΑ, με σκοπό τη συλλογή πληροφοριών και είναι βέβαιο ότι τους επόμενους μήνες θα ακολουθήσουν πολλές ακόμη και από τις δύο πλευρές. Το βασικό ζήτημα, πάντως, είναι ότι οι «κυβερνοεπιθέσεις» και η οικονομική - βιομηχανική κατασκοπεία με κάθε μέσο συνιστούν δεδομένο στο πλαίσιο του μονοπωλιακού ανταγωνισμού, ο οποίος αν και γνωρίζουμε ότι δύσκολα θα μπορούσε να περιοριστεί μόνο στα όρια της εικονικής διαδικτυακής πραγματικότητας, το ελπίζουμε και το ευχόμαστε να μείνει εκεί. Οπως και κάθε πολιτισμένος και λογικός άνθρωπος...
Παραπομπές:
1. http://www.ft.com/intl/cms/s/0/310d29ea-e263-11e3-89fd-00144feabdc0.html?siteedition=intl#axzz33hzi9Shm
2. http://english.peopledaily.com.cn/n/2014/0604/c207959-8736319.html
3.http://www.reuters.com/article/2014/01/21/us-ibm-china-idUSBREA0K0FB20140121
4. http://www.fas.org/sgp/crs/row/RL33536.pdf
5. http://intelreport.mandiant.com/Mandiant_APT1_Report.pdf
6. http://www.chinadaily.com.cn/china/2014-05/29/content_17552029.htm

Πεδίο ταξικής αναμέτρησης η Κοινωνική Ασφάλιση

Πεδίο ταξικής αναμέτρησης η Κοινωνική Ασφάλιση

«Πρόοδος» δεν είναι να αυξάνονται τα όρια ηλικίας, να χάνουν οι γυναίκες τα ιδιαίτερα ασφαλιστικά τους δικαιώματα, να φυτοζωούν οι συνταξιούχοι

Από παλιότερη κινητοποίηση για το Ασφαλιστικό

Η νέα μείωση στις επικουρικές συντάξεις από τον επόμενο μήνα κατά 5,2% μεσοσταθμικά, που ανακοινώθηκε την περασμένη Τετάρτη, επιβεβαιώνει για πολλοστή φορά ότι η επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση συνολικά και ειδικά στις συντάξεις δεν έχει τελειώσει. Το αντίθετο. Ο ανοιχτός πόλεμος που έχουν κηρύξει οι αστικές κυβερνήσεις και η Ευρωπαϊκή Ενωση, για λογαριασμό του κεφαλαίου σε βάρος των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των μισθωτών, των αυτοαπασχολούμενων και των αγροτών, κλιμακώνεται και βαθαίνει.
Η αγριότητα αυτής της επίθεσης δεν περιορίζεται μόνο στο ύψος των συντάξεων, κύριων και επικουρικών, αλλά περιλαμβάνει όλο το φάσμα των παροχών των Ταμείων, τον κλάδο της Υγείας, την Πρόνοια. Το γεγονός ότι σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι και άνεργοι, μαζί με τις οικογένειές τους, δεν έχουν ιατροφαρμακευτική κάλυψη από τα ασφαλιστικά τους ταμεία, είναι και αυτό αποτέλεσμα αυτής της αντιλαϊκής επέλασης, που βάζει σε κίνδυνο όχι μόνο το βιοτικό επίπεδο των συνταξιούχων, αλλά την ίδια τη ζωή όλων των ασφαλισμένων.
Γι' αυτό η κινητοποίηση που γίνεται στις 19 Ιούνη στην Αθήνα, από τις συνταξιουχικές οργανώσεις και τα συνδικάτα, είναι μια κρίσιμη αναμέτρηση που αφορά όλα τα λαϊκά στρώματα και πρωτίστως την ίδια την εργατική τάξη. Η Κοινωνική Ασφάλιση βρίσκεται σε κίνδυνο, απειλείται η ίδια η ύπαρξή της. Σε αυτή την καταστροφική πορεία δεν υπάρχει τέλος. Ο μόνος που μπορεί να ανακόψει αυτή την καταστροφή, να σηκώσει ανάχωμα και να αντεπιτεθεί είναι ο λαός με τον οργανωμένο αγώνα του, όπου βασική ευθύνη και ρόλο πρέπει να αναλάβουν τα συνδικάτα.

Πορεία καταστροφής

Δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή αυταπάτη για την τύχη της Κοινωνικής Ασφάλισης. Αλλωστε, η πορεία αυτή έχει ήδη προδιαγραφεί με μια σειρά νομοθετήματα που ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια στο πλαίσιο στρατηγικών κατευθύνσεων της ΕΕ και ήδη εν μέρει εφαρμόζονται. Και λέμε εν μέρει, γιατί αυτά που αναμένεται να μπουν σε εφαρμογή τους επόμενους μήνες και η «ωρίμανσή» τους τα επόμενα χρόνια, θα απογυμνώσουν συνταξιούχους και ασφαλισμένους από κάθε δικαίωμα στην Ασφάλιση.
Αλήθεια, σε ποια επικουρική σύνταξη μπορεί να ελπίζουν οι ασφαλισμένοι, όταν σήμερα - μετά από αλλεπάλληλες μειώσεις - η μέση σύνταξη του ΕΤΕΑ συρρικνώθηκε στα 180 ευρώ μεικτά, όταν με την εφαρμογή του νέου συστήματος στο Ταμείο, από τον επόμενο μήνα και πέραν της μείωσης του 5,2%, δεν θα υπάρχει καμιά εγγύηση για το ύψος της σύνταξης από τον κανονισμό λειτουργίας του, αλλά αυτή θα εξαρτάται από μια σειρά παράγοντες και εντέλει από τη ρήτρα του «μηδενικού ελλείμματος»; Δηλαδή, από την αρχή ότι το ΕΤΕΑ δεν υποχρεούται να δίνει επικουρικές συντάξεις, αλλά αυτό θα εξαρτάται από το πόσα χρήματα έχει κάθε μήνα στα ταμεία του.
Αν σήμερα για τις κύριες συντάξεις που έχουν εκδοθεί στη συντριπτική τους πλειοψηφία με τα παλιά δεδομένα, οι μισές περίπου βρίσκονται κάτω από τα 500 ευρώ, για ποιες συντάξεις μπορούμε να μιλάμε με το νέο σύστημα που θα τεθεί σε λειτουργία από το επόμενο έτος; Θυμίζουμε μόνο ότι ο υπολογισμός της σύνταξης στο νέο σύστημα (1/1/2015) θα γίνεται με συντάξιμο μισθό που θα είναι ο μέσος όρος των αποδοχών όλου του εργάσιμου βίου, αντί της τελευταίας καλύτερης πενταετίας (ΙΚΑ) που ισχύει σήμερα. Και μόνο αυτή η αλλαγή είναι αρκετή για να κατακρημνίσει τις συντάξεις, αφού ο συντάξιμος μισθός θα μειωθεί μέχρι και 40%.
Επιπλέον, έχει νομοθετηθεί η μείωση του συντελεστή αναπλήρωσης από το 2% κάθε χρόνο στο 1,2% μέσο ποσοστό αναπλήρωσης. Αυτό σημαίνει ότι το ποσοστό αναπλήρωσης από το 70% στην 35ετία, θα μειωθεί στο 48% στην 40ετία ως μέσος όρος. Τώρα, το ποιος από τους σημερινούς εργαζόμενους θα εξασφαλίζει 40 χρόνια συνεχούς ασφάλισης για να έχει πλήρη σύνταξη, είναι μια άλλη ιστορία που «φωτογραφίζει» επαρκώς τη λαίλαπα που επελαύνει. Δείχνει ταυτόχρονα τι έχει να αντιμετωπίσει μπροστά της η νέα γενιά εργαζομένων, ακριβέστερα όσοι από τους νέους εργάζονται σήμερα και μάλιστα με μισθούς των 300 και 400 ευρώ.

Αυτή είναι η ανάπτυξη του καπιταλισμού

Γιατί δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως η νέα γενιά εργαζομένων, και χωρίς να είχαν επιβληθεί στο Ασφαλιστικό οι αντιδραστικές αυτές ανατροπές, θα είχαν δυσμενέστερους όρους ασφάλισης συγκριτικά με τις προηγούμενες γενιές. Εκεί οδηγεί με μαθηματική συνέπεια η ίδια η «ανάπτυξη» του καπιταλισμού, η επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, το μοντέλο δηλαδή της «απασχολησιμότητας», με τη μαζική πλέον χρήση της μερικής απασχόλησης, της «ενοικίασης» εργαζομένων, την εκ περιτροπής εργασία. Αλλά και τα μεγάλα διαστήματα ανεργίας που πλήττουν πλέον ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της εργατικής τάξης σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης.
Η «απάντηση» των αστικών κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σε όλα τα κράτη-μέλη - και όχι μόνο στην Ελλάδα - σε αυτή την ίδια την εξέλιξη του καπιταλισμού, με την επέκταση της «απασχολησιμότητας», ήταν η «επιμήκυνση του εργάσιμου βίου», όπως κομψά αναφέρεται στα επίσημα ευρωενωσιακά κείμενα. Δηλαδή, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης σε όλες τις χώρες, μέχρι τα βαθιά γεράματα, η αύξηση του απαιτούμενου χρόνου ασφάλισης, αλλά και η μείωση των συντάξεων.
Η τελευταία μάλιστα, και με πρόσχημα την καπιταλιστική κρίση, συνδέθηκε ευθέως με τη «δημοσιονομική σταθερότητα» στα κράτη-μέλη και συνολικά της ΕΕ, αφού πλέον οι δαπάνες για τις συντάξεις θεωρούνται «κόστος» και εμπόδιο στην απρόσκοπτη καπιταλιστική ανάπτυξη. Στην πραγματικότητα, πίσω από τους ευφημισμούς περί «δημοσιονομικής σταθερότητας» κρυβόταν ο στόχος για σταδιακή απόσυρση κράτους και επιχειρήσεων από τη συμμετοχή τους στη χρηματοδότηση των συντάξεων και της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Ετσι, οι περικοπές στην κρατική χρηματοδότηση των Ταμείων και οι νέες απαλλαγές από τις εργοδοτικές εισφορές προς τις επιχειρήσεις υπηρετούν την αξίωση των καπιταλιστών για περισσότερα κέρδη, αλλά και την εξασφάλιση κρατικών κεφαλαίων, που αντί για τα ασφαλιστικά ταμεία θα διοχετευτούν σε αδρές επιχορηγήσεις, επιδοτήσεις και χρηματοδοτήσεις στα ταμεία των καπιταλιστικών ομίλων. Το «λιγότερο κράτος» σήμαινε λιγότερες συντάξεις και ασφαλιστικές παροχές για τα λαϊκά στρώματα και περισσότερα κρατικά κεφάλαια για τους καπιταλιστές.

Υπονόμευση της αλληλεγγύης

Παράλληλα, στο εσωτερικό της Κοινωνικής Ασφάλισης σχεδιάστηκε και δόθηκε ένα ακόμα χτύπημα που αφορά την ίδια τη φυσιογνωμία της. Η υιοθέτηση και ψήφιση μιας σειράς μέτρων την απογύμνωσαν από τα όποια «κοινωνικά» χαρακτηριστικά είχαν αποκτηθεί τις προηγούμενες δεκαετίες, κάτω και από την επίδραση των αγώνων των εργαζομένων, αλλά και του παγκόσμιου συσχετισμού που εξασφάλιζε η ύπαρξη και οι κατακτήσεις των σοσιαλιστικών χωρών.
Αυτό σηματοδοτεί η υπονόμευση του όποιου στοιχείου αλληλεγγύης υπήρχε στο εσωτερικό του ασφαλιστικού συστήματος, με την υιοθέτηση των «ατομικών λογαριασμών» και στις κύριες και στις επικουρικές συντάξεις, αλλά και των κατώτερων συντάξεων που υπήρχαν σε κάθε Ταμείο. Σημαντική πλευρά αυτής της υπονόμευσης αποτελεί και η κατάργηση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των γυναικών και των μητέρων, που στο όνομα της ισότητας «εξισώθηκαν» με τους άνδρες, φορτώνοντας στην πλάτη τους πολλά χρόνια πρόσθετης εργασίας για τη συνταξιοδότησή τους.
Η «πρόοδος» λοιπόν που επαγγέλλονται και για το Ασφαλιστικό οι κήρυκες του καπιταλισμού και οι κυβερνήσεις που τον υπηρετούν, αλλά και όσοι εμφανίζονται ως ικανοί «διαχειριστές του», οι υποσχέσεις για «ορθολογική λειτουργία» του και «εκσυγχρονισμούς», οδηγούν στη διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης, στη ραγδαία επιδείνωση της θέσης συνταξιούχων και ασφαλισμένων και στην υποθήκευση των δικαιωμάτων της νέας γενιάς.
Δικαιώματα, που μπορούν να υπάρξουν, μόνο αν τα λαϊκά στρώματα, με πρώτη και κύρια την εργατική τάξη, ορθώσουν το ανάστημά τους και τα υπερασπίσουν, ενάντια στο κεφάλαιο, την ΕΕ και τα κόμματα που υπηρετούν τη στρατηγική τους.

Σαράκι για τους εργαζόμενους ο εργοδοτικός συνδικαλισμός

Σαράκι για τους εργαζόμενους ο εργοδοτικός συνδικαλισμός

Συνέντευξη με τον Κώστα Στεργίου, πρόεδρο του Συνδικάτου Μετάλλου Μαγνησίας «Μήτσος Παπαρήγας»

Για τις εξελίξεις στα εργοστάσια της περιοχής και το ρόλο του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με τον Κώστα Στεργίου, πρόεδρο του Συνδικάτου Μετάλλου Μαγνησίας «Μήτσος Παπαρήγας».

***

-- ΑΓΕΤ Βόλου και «Χαλυβουργία». Τι ομοιότητες έχουν οι δυο περιπτώσεις; Τι ρόλο παίζει ο εργοδοτικός συνδικαλισμός;
-- Είναι και οι δύο αυτό που λέμε καραμπινάτες περιπτώσεις για το πώς οι εργοδοτικοί συνδικαλιστές λειτουργούν σαν μακρύ χέρι των εργοδοτών, κάτι που βγάζει μάτι σε κρίσιμες περιστάσεις. Στην ΑΓΕΤ, μόλις πριν από λίγες μέρες, οι εργάτες ψήφισαν υπέρ της νέας επιχειρησιακής σύμβασης που πρότεινε η εργοδοσία, αν και μια βδομάδα νωρίτερα την είχαν απορρίψει.
Τη βδομάδα ανάμεσα στις δυο συνελεύσεις, οι εργοδοτικοί συνδικαλιστές κίνησαν γη και ουρανό, μαζί με εκπροσώπους της εταιρείας και τοπικά ΜΜΕ, για να περάσουν ένα κλίμα τρομοκρατίας και εκβιασμών, στη λογική «ή υπογράφουμε, ή τα χάνουμε όλα». Οχι μόνο δεν οργάνωσαν τον αγώνα μετά την απόφαση των εργατών στην πρώτη συνέλευση να μη συναινέσουν στη σφαγή του μισθού τους, αλλά, επιπλέον, έκαναν όλη τη δουλειά για λογαριασμό της εργοδοσίας.
Αρχικά «πάγωσαν» με το αποτέλεσμα της πρώτης ψηφοφορίας, όπου 122 ψήφισαν κατά και 77 υπέρ, ακολουθώντας την πρόταση του συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ. Μετά ξεκίνησαν τις πιέσεις: «Εχουν υπογράψει όλοι οι υπόλοιποι εκτός από εμάς», «θα αναγκάσουμε την εταιρεία να προχωρήσει σε ατομικές συμβάσεις». Ελεγαν επίσης ότι «θα αποφασίσουμε εμείς για τον εαυτό μας», θέλοντας να αποκόψουν τους εργάτες της ΑΓΕΤ από τους άλλους εργάτες της τσιμεντοβιομηχανίας και την υπόλοιπη εργατική τάξη, που θα μπορούσε να τους στηρίξει στον αγώνα τους.

Ο Κώστας Στεργίου

Η επίθεση στο ΠΑΜΕ πήγαινε μαζί και πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα και γι' αυτό οι εργαζόμενοι. Βρωμιά και λάσπη, όπως ότι «αυτοί κλείνουν εργοστάσια», «το κάνουν για μικροκομματικούς λόγους» και άλλα τέτοια.
Αποκορύφωμα ήταν η φρασεολογία και τα επιχειρήματά τους, που ήταν λες και μιλούσε εκπρόσωπος της εταιρείας! Ο πρόεδρος του ΔΣ του Σωματείου έλεγε σε τοπικά ΜΜΕ: «Είναι ανάγκη να εφαρμοστεί η νέα επιχειρησιακή σύμβαση (σ.σ. της εταιρείας) ή η μετενέργεια με ατομικές συμβάσεις, με το βασικό μισθό. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή (...) Πρέπει να αποφασίσουμε με υπευθυνότητα και ωριμότητα (...) Δύο είναι οι επιλογές που έχουμε. `Η δεχόμαστε τη μείωση των 500 ευρώ στις αποδοχές μας, ή τα χάνουμε όλα». Και όταν ψηφίστηκε η πρόταση, πανηγύρισε πιο πολύ και από την εταιρεία, εξαίροντας τις προσπάθειες «με στόχο την επικράτηση της εργασιακής ειρήνης».
-- Τα ίδια γίνονται και στη «Χαλυβουργία» του Βόλου;
-- Ναι, στη «Χαλυβουργία» του Βόλου παίζεται ακριβώς το ίδιο έργο. Μετά την απαράδεκτη και εξευτελιστική για εργάτη στάση του ΔΣ, κατά τη διάρκεια των ηρωικών κινητοποιήσεων των χαλυβουργών του Ασπροπύργου, το «ξεπλήρωμα» του Μάνεση ποιο ήταν; Κάθε τέσσερις μήνες φέρνει και νέα σύμβαση με περικοπές. Η στάση των εργοδοτικών συνδικαλιστών είναι να μιλάνε και αυτοί την κάθε φορά για «ωριμότητα και υπευθυνότητα» και να φέρνουν για ψήφιση την απαίτηση του Μάνεση. Οχι μόνο δεν αντιπροτείνουν κάτι άλλο, αλλά τη στηρίζουν κιόλας, λέγοντας ότι θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερες οι περικοπές.
Στη «Χαλυβουργία» συνέβη ακριβώς το ίδιο με την ΑΓΕΤ. Σε μια από τις πολλές φορές που ζητήθηκε από τους εργάτες να ψηφίσουν για τις απαιτήσεις του Μάνεση, εκείνοι αρνήθηκαν και καταψήφισαν την πρόταση του ΔΣ για την επιχειρησιακή σύμβαση που ήθελε η εταιρεία. Οπως ακριβώς στην ΑΓΕΤ, έτσι και εκεί, μετά την πρώτη «παγωμάρα», ξεκίνησε το γαϊτανάκι των εκβιασμών και των απειλών με προεξέχοντα το ρόλο των εργοδοτικών και των τοπικών ΜΜΕ.
Τους έλεγαν για απολύσεις, που έγιναν τελικά και με την υπογραφή της σύμβασης, για κλείσιμο του εργοστασίου και άλλα πολλά. Σε αυτά προστέθηκε και το «καλόπιασμα» ότι «θα είναι η τελευταία μείωση, γιατί θα φτηνύνει το ρεύμα και θα σταματήσουν οι περικοπές».
Μάλιστα, το ΔΣ του σωματείου, μαζί με την πλειοψηφία της ΠΟΕΜ, έκανε και κινητοποίηση στην Αθήνα, με αίτημα να γίνει πιο φτηνό το ρεύμα για τους μεταλλοβιομήχανους. Την ίδια στιγμή που οι οικογένειες των χαλυβουργών, όπως και όλες οι λαϊκές οικογένειες, αγκομαχούν με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, την ίδια στιγμή που έχει κοπεί το ρεύμα σε δεκάδες οικογένειες μεταλλεργατών στο Βόλο και δεν έχουν κουνήσει ούτε το δαχτυλάκι τους. Μόνο το Συνδικάτο Μετάλλου έχει ασχοληθεί με αυτούς τους συναδέλφους, πετυχαίνοντας την επανασύνδεση του ρεύματος.
Με εκβιασμούς και ταξίματα, λοιπόν, ότι είναι η τελευταία φορά, απέσπασαν το «ναι» από τους εργάτες. Και «πριν αλέκτορα φωνήσαι», την προηγούμενη βδομάδα και ενώ τελειώνει η προθεσμία της προηγούμενης επιχειρησιακής σύμβασης, η εταιρεία - αν και αποφασίστηκε να μειωθεί το ρεύμα στους βιομήχανους - ξανάφερε την απαίτηση για νέα επιχειρησιακή σύμβαση με μειώσεις. Το τωρινό «επιχείρημα» είναι ότι «οι μειώσεις στο ρεύμα ακόμα δεν έχουν μετακυληθεί στο κόστος παραγωγής, σε σημείο που να δοθεί η ευκαιρία για επιστροφή στο προηγούμενο καθεστώς». Τα ίδια ψέματα δηλαδή.
-- Πολύς ντόρος έγινε με την εκλογή νέου δημάρχου, που υπόσχεται κι αυτός να φέρει ανάπτυξη. Τι έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι στα εργοστάσια της περιοχής;
-- Από τη νέα δημοτική αρχή οι εργαζόμενοι έχουν να περιμένουν μόνο νέα επίθεση στο εισόδημα και τα δικαιώματά τους. Με την ενίσχυση της ανταποδοτικότητας, που σημαίνει πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, μέσω των δημοτικών και άλλων τελών για υπηρεσίες που πρέπει να είναι δωρεάν (αθλητισμός, πολιτισμός κ.ο.κ.). Επίσης, με την ενίσχυση της «επιχειρηματικότητας» στη λειτουργία του δήμου, που σημαίνει ιδιωτικοποιήσεις, εργολαβίες και ΣΔΙΤ.
Και βέβαια, με την καλύτερη προσαρμογή του δήμου στην υπηρέτηση της ανταγωνιστικότητας των μεγαλοεπιχειρηματιών, που σημαίνει ότι οι μεγάλοι όμιλοι στην περιοχή μας, όπως η «Χαλυβουργία» και η ΑΓΕΤ, θα έχουν έναν ακόμη «στρατιώτη» στην υπηρεσία τους, όπως είχαν και την προηγούμενη δημοτική αρχή.
Αντίπαλο δέος στη δημοτική αρχή Μπέου δεν θα μπορούσε να είναι μια άλλη δημοτική αρχή, όπως π.χ. του ΣΥΡΙΖΑ, που πήγε στο β' γύρο. Αυτό αποδείχτηκε περίτρανα δυο μέρες μετά τις εκλογές, όταν βγήκε ο τοπικός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και δήλωσε ότι θα συνεργαστεί με τον Αχ. Μπέο.
Καμία αναμονή, λοιπόν, καμία αυταπάτη. Το εργατικό κίνημα της πόλης μας, μαζί με τους συλλόγους των αυτοαπασχολούμενων, το Σύλλογο των Γυναικών και το ΜΑΣ, μέσα και από τις Λαϊκές Επιτροπές, πρέπει να δυναμώσουν την πάλη τους. Για παράδειγμα, μπροστά είναι η άμεση περικοπή της χρηματοδότησης του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι», των Κέντρων Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων, των Κέντρων Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών και των ΚΔΑΠ ΑμεΑ, για τα οποία λήγει το ΕΣΠΑ στις 31 Αυγούστου και είναι «στον αέρα». Είναι ζήτημα για το οποίο θα οργανώσουμε παρεμβάσεις άμεσα.
-- Σας κατηγορούν ότι με τη δράση του ΠΑΜΕ κινδυνεύουν να κλείσουν επιχειρήσεις. Τι απαντάτε;
-- Ας πάρουν τις πρόσφατες περιπτώσεις στο Βόλο, που είναι μέρος των εκατοντάδων ανάλογων περιπτώσεων σε όλη την Ελλάδα: Η ΚΟΝΤΙ, η ΣΤΑΛΚΟ, η VPI και η ΒΙΟΣΩΛ είναι ορισμένες από τις μεγάλες μονάδες που έχουν κλείσει στην περιοχή μας, αφήνοντας στο δρόμο εκατοντάδες εργάτες. Είναι μονάδες που ούτε το ΠΑΜΕ είχε πλειοψηφία στα σωματεία, ούτε οι εργάτες - δυστυχώς - είχαν διαμορφώσει τις απαραίτητες αγωνιστικές παρακαταθήκες και αντιστάσεις.
Γιατί έκλεισαν; Μα επειδή οι αντίστοιχοι όμιλοι, μέσα στην κρίση και με δεδομένη τη μείωση των πωλήσεων και την ένταση του ανταγωνισμού, έκαναν έναν ανασχεδιασμό της παραγωγής. Τι θα είχε αλλάξει για τους εργάτες αν είχαν κινητοποιηθεί και είχαν στο τιμόνι τις ταξικές δυνάμεις; Δεν θα τους πέταγαν σαν τα σκυλιά, όπως έγινε σε αυτές τις περιπτώσεις.
Αλλά και πέρα από αυτό: Εμείς είμαστε οι μόνοι που έχουμε πρόταση για το πώς οι εργάτες θα πάψουν να είναι κλοτσοσκούφι των μονοπωλίων και της οικονομίας τους, να συνθλίβονται στους σχεδιασμούς τους για το τι θα επενδυθεί, πόσο και πού. Γιατί εμείς παλεύουμε για την οργάνωση της οικονομίας με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες, τις δυνατότητες του εργατικού δυναμικού και των υποδομών της χώρας. Είμαστε οι μόνοι που λέμε στους εργάτες να πιστέψουν στη δύναμή τους και παλεύουμε να οργανωθούν προς αυτή την κατεύθυνση.
-- Τι σχεδιάζουν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ για το επόμενο διάστημα και τι στόχους βάζουν;
-- Αυτό το μήνα, επιδιώκουμε να ανοίξουμε πλατιά συζήτηση με τους εργαζόμενους κατά χώρο και κατά κλάδο για τη στάση του εργοδοτικού συνδικαλισμού, με βάση τα παραδείγματα από την πόλη μας, αλλά και τα γενικότερα παραδείγματα. Με συσκέψεις, περιοδείες, εξορμήσεις, θέλουμε να έρθουμε με επαφή με εκατοντάδες εργαζόμενους, να συζητήσουμε για το σωματείο στο χώρο τους και πώς θα κάνουμε τα αναγκαία βήματα, ώστε να αλλάξει η κατάσταση. Αλλά και να γίνουν βήματα στην κοινή πάλη των εργαζομένων, να δυναμώσει η ταξική αλληλεγγύη.
Αυτή η συζήτηση είναι απαραίτητη ακριβώς τώρα, επειδή άμεσα πρέπει να αντιμετωπιστεί η επίθεση στο Ασφαλιστικό και τις συντάξεις, στις Συλλογικές Συμβάσεις, στους μισθούς, στην περικοπή της χρηματοδότησης σε υπηρεσίες αναγκαίες για το λαό. Θέλουμε να οργανώσουμε αυτή τη συζήτηση και στις γειτονιές, σε συνεργασία με τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, με τις Επιτροπές Αγώνα και τις Λαϊκές Επιτροπές.
Το ερώτημα που πρέπει να απαντήσουν οι εργαζόμενοι, όχι μόνο στην ΑΓΕΤ και στη Χαλυβουργία, αλλά και όλοι όσοι βρίσκονται σε χώρους όπου ο εργοδοτικός συνδικαλισμός κυριαρχεί, είναι: Με τέτοιες ηγεσίες στο σωματείο, στην Ομοσπονδία τους, στο Εργατικό Κέντρο, μπορούν να αντιμετωπίσουν την επίθεση της εργοδοσίας; Μπορούν να υπάρχουν εκπρόσωποι των εργαζομένων που λειτουργούν ως εκπρόσωποι της εργοδοσίας; Που αντί να δώσουν μάχη με τις απαιτήσεις που βάζουν οι εργοδότες, εκείνοι καλούν σε υποταγή;
Εμείς λέμε ότι η κατάσταση αυτή πρέπει να αλλάξει! Και πρέπει να αναρωτηθούν οι εργαζόμενοι: Γιατί, για παράδειγμα, στον Κιολεΐδη, στο Βόλο, η εργοδοσία αναγκάστηκε και πλήρωσε τους εργάτες; Γιατί στην ΕΒΓΑ οι εργαζόμενοι κατάφεραν και απέτρεψαν τη σύμβαση που έφερε ο όμιλος Φιλίππου και δεν πέρασαν οι μειώσεις; Ποια είναι η διαφορά; Είναι ότι σε αυτούς τους χώρους, στο τιμόνι είναι οι ταξικές δυνάμεις. Αυτό πρέπει να είναι παράδειγμα για το πού πρέπει να ακουμπήσουν οι εργαζόμενοι.

Π.