Η Google ανέπτυξε έναν αλγόριθμο για τα fake news, που μάλλον κυνηγάει μόνο αντιπολεμικές ιστοσελίδες

Σπασμένο Παράθυρο

Απ’ ό,τι φαίνεται, την αλήθεια λένε μόνο όσοι θέλουν να βομβαρδίσουν κάτι.
Το εργάκι με τα ΜΜΕ είναι λίγο πολύ γνωστό. Σου δείχνουν κάποιον που πεινάει, για να σου πουν ότι ζεις με περισσότερα απ’ όσα αξίζεις. Σου δείχνουν ένα σκάνδαλο διαφθοράς, για να σου πουν ότι φταίει κάποιο συγκεκριμένο άτομο για το υπό κατάρρευση οικονομικό σύστημα. Σου δείχνουν έναν δικτάτορα, για να σου πουν ποια μεριά του πλανήτη θα κομματιάσουν αυτή τη βδομάδα.
Εκατοντάδες χιλιάδες εργατοώρες, αφιερώνονται παγκοσμίως στην παρουσίαση γεγονότων που θα συμβάλλουν προς αυτή τη την κατεύθυνση. Τις περισσότερες φορές απλά παρουσιάζοντας μια είδηση έτσι όπως συμφέρει να παρουσιαστεί και αλλά φορές κατασκευάζοντας μια είδηση απ’ το μηδέν. Δημιουργώντας δηλαδή hoaxes όπως τα είχαμε μάθει, ή fake news όπως προτιμούν να τα αποκαλούν οι Δημοκρατικοί των ΗΠΑ.
Μετά και την εκλογή του Τραμπ, οι φωνές που ήθελαν μεγαλύτερη πίεση ενάντια στη δημοσιοποίηση και τη διασπορά των fake news, αυξήθηκαν. Κολοσσοί ενημέρωσης, κοινωνικών δικτύων, αλλά και απλών πολυεθνικών όπως η Apple, δεσμεύτηκαν να κάνουν ό,τι μπορούν, ώστε ψεύτικες ειδήσεις, να μη γίνονται τόσο εύκολα γνωστές, όσο πριν. Καλή ευκαιρία βρήκαν επίσης και διάφοροι κομπογιαννίτες του διαδικτύου, που υπόσχονταν πως με το δικό τους αλγόριθμο μπορεί κανείς να βρει αμέσως τα fake news και “σας παρακαλούμε αν θέλει κάποιος να μας δώσει ένα ευρώ για να το τελειοποιήσουμε”.
Ναυαρχίδες της παγκόσμιας ενημέρωσης, όπως η Washington Post, της οποίας το αφεντικό έχει εμπορικές συναλλαγές με τη CIA ύψους 600 εκατ. δολαρίων, κατάφεραν να βρεθούν στην ιδιότυπη θέση να είναι ταυτόχρονα δημιουργοί αλλά και διώκτες των ψεύτικων ειδήσεων. Έτσι η φυλλάδα που είχε βγάλει την είδηση για τους Ρώσους χάκερς που πήραν τον έλεγχο του ηλεκτρικού δικτύου του Βερμόντ, δημοσίευσε επίσης (για το καλό μας) και μια λίστα με ιστοσελίδες που ίσως πρέπει να αποφεύγουμε αν θέλουμε έγκαιρη ενημέρωση.

Το περίεργο με αυτή τη λίστα, είναι πως στο μεγαλύτερο κομμάτι της, περιέχει αντιπολεμικές και αριστερές ιστοσελίδες, κάποιες από τις οποίες μάλιστα είναι πολύ πιο αξιόπιστες από τη φυλλάδα της CIA.
Όπως ήταν φυσικό, μία τόσο έγκριτη λίστα μίας τόσο έγκριτης φυλλάδας, δε θα έπρεπε και δε θα μπορούσε να μείνει αναξιοποίητη. Και αυτό ακριβώς σκέφτηκε και η Google. Η μηχανή αναζήτησης δηλαδή που χρησιμοποιεί ο πλανήτης, για να μάθει αν κάτι έχει γίνει ή όχι. Και συνήθως αν δεν υπάρχει στο google, δεν υπάρχει και στο ίντερνετ και άρα δεν έχει γίνει.
Η εταιρεία λοιπόν που έχει προσφέρει στην ανθρωπότητα τόσα πολλά πράγματα δωρεάν, αποφάσισε ξανά από την καλή της την καρδιά, να αναπτύξει έναν δικό της αλγόριθμο που θα μειώνει ή και θα εξαφανίζει τα fake news από τα αποτελέσματα αναζήτησης των χρηστών της.
Ένα πρόβλημα που προέκυψε από τον καιρό που δημιουργήθηκε αυτός ο αλγόριθμος, είναι πως αντιπολεμικές και αριστερές ιστοσελίδες, άρχισαν να πέφτουν σε επισκεψιμότητα με σταθερό ρυθμό. Και ναι, μπορεί ξαφνικά μια μέρα του Ιανουαρίου του 2017 να αποφάσισαν οι περισσότεροι αριστεροί στον πλανήτη, να μην είναι τόσο ενάντια στον πλανήτη και να μην ενημερώνονται πλέον από το μέσα που είχαν επιλέξει μέχρι τότε. Είναι ένα ενδεχόμενο, πράγματι. Ένα άλλο ενδεχόμενο όμως, είναι πως εκείνος ο αλγόριθμος της Google, είναι ένας τύπος που τον λένε αλγόριθμο, κάθεται σε ένα γραφείο της Google και κόβει όσες σελίδες δεν αρέσουν στην πολεμική βιομηχανία.
Πρώτο έκανε την καταγγελία το World Socialist Web Site, σε άρθρο του που αναλύει πώς μειώθηκε η κίνησή του, σε συνάρτηση μάλιστα με συγκεκριμένες λέξεις που μπορεί να αναζητούσε κάποιος χρήστης ενώ ταυτόχρονα μια πρόχειρη παρουσίαση έκανε και για άλλες σελίδες.

Και πράγματι αν κάποιος κοιτάξει το πώς κινήθηκε η επισκεψιμότητα αυτών των σελίδων το τελευταίο εξάμηνο, θα δει μια ομοιόμορφη και σταθερή πτωτικότητα.

Και ναι, μπορεί όλα αυτά να είναι θεωρίες συνωμοσίας Μπορεί πράγματι, μια εταιρεία που μονοπωλεί το ίντερνετ και τη διαδικτυακή ενημέρωση, να μην έχει καμία πρόθεση να συνεργαστεί σε επίπεδο προπαγάνδας με την πολεμική βιομηχανία και μια μυστική υπηρεσία, για να προωθήσει την άποψη πως πρέπει να βομβαρδίσουμε τα πάντα. Μπορεί και να έχει.
Μπορεί επίσης αυτό που ξεκινάει σιγά-σιγά από το εξωτερικό, να έρθει κάποια στιγμή και στην Ελλάδα. Μπορεί μία μέρα το πιο αξιόπιστο αλλά και μοναδικό μέσο ενημέρωσης στην Ελλάδα να θεωρείται το Πρώτο Θέμα. Μπορεί σε κάποιο σημείο, να μην μπορείτε να βρείτε κανένα άρθρο σε κάποια αναζήτηση στο google, που να μην έρχεται από την Καθημερινή, τη Lifo, το Vice και τον Σκάι. Ή μπορεί να είμαστε εμείς πολύ καχύποπτοι με την ιδιωτική πρωτοβουλία.
Όπως και να ‘χει όμως, δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι’ αυτό, γιατί ιδιωτική εταιρεία είναι. Σε όποιον δεν αρέσει, να μην τη χρησιμοποιεί. Μπορεί να χρησιμοποιεί άλλες μηχανές αναζήτησης. (;)

Καλύτερα δεν γίνεται…

 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛΑΚΑΣ

 

 

Αν ο πολιτικός στόχος της κυβέρνησης είναι η ικανοποίηση των απαιτήσεων των δανειστών όπως αυτές είναι διατυπωμένες- και νομοθετημένες- μέσα στα μνημόνια, τότε η κυβέρνηση πράγματι μπορεί να υπερηφανεύεται ότι (έχει) κάνει καλή δουλειά.

Και έχει κάνει καλή δουλειά γιατί πρώτον, ικανοποιεί αυτούς που έχουν την πραγματική εξουσία στον τόπο δηλαδή τους δανειστές και δεύτερον γιατί ευνουχίζει από πολιτικά επιχειρήματα την αξιωματική αντιπολίτευση καθώς δεν έχει τίποτε περισσότερο να προσφέρει στους δανειστές παρά μόνο τη διαθεσιμότητά της να συνεχίσει το θεάρεστο αυτό έργο από το σημείο που θα το αφήσει κάποια στιγμή η παρούσα κυβέρνηση.


Υπάρχει, ωστόσο, ένα αρχικό και βασικό πρόβλημα/ ερώτημα  το οποίο αφορά και στα δύο κόμματα εξουσίας (καθώς και σε όλα εκείνα τα κόμματα που ξερογλείφονται  για ένα κοκαλάκι της): ο στόχος που θέτουν οι κυβερνήσεις,  δηλαδή η ικανοποίηση των απαιτήσεων των (μνημονίων) δανειστών, που οδηγεί τη χώρα και τους κατοίκους της;

Μια πρώτη εικόνα για το που βρισκόμαστε είναι η παρακάτω:

Ποσοστό ανεργίας των νέων 47%
  Μείωση μισθών τα τελευταία 6 χρόνια 40%
  Μείωση συντάξεων τα τελευταία 6 χρόνια 55%
  Πραγματικό ποσοστό ανεργίας 31%

Μια δεύτερη εικόνα για το που μάμε  είναι η ακόλουθη (από την Καθημερινή τα στοιχεία) και έχει να κάνει με τις αμοιβές που έχουν διαμορφωθεί στην πιάτσα για όσους έχουν ακόμη εργασία:

1. Οι ασφαλισμένοι της ηλικιακής ομάδας 15-19 ετών είναι μόλις 33.000 άτομα και η μέση αμοιβή διαμορφώνεται στα 315,34 ευρώ μεικτά ή στα 264,88 ευρώ αν αφαιρεθούν οι ασφαλιστικές εισφορές του εργαζομένου. Το 2009, οι νέοι ηλικίας 18 ετών εισέπρατταν 548 ευρώ μεικτά (κατά μέσο όρο), κάτι που σημαίνει ότι από τότε μέχρι σήμερα έχουν χάσει το 42% του μισθού τους.

2. Στην ηλικιακή ομάδα 20-24 ετών, η μέση αμοιβή έχει υποχωρήσει στα 454 ευρώ μεικτά ή στα 381 ευρώ καθαρά. Σε σύνολο περίπου δύο εκατομμυρίων ασφαλισμένων μισθωτών στο ΙΚΑ, στην ηλικιακή ομάδα των 20-24 ετών ανήκουν αυτήν τη στιγμή 178.000 άτομα, δηλαδή περίπου οι 8 στους 100. Και για τους ηλικίας 20 ετών, η μέση μείωση αποδοχών ανέρχεται στο 42% συγκριτικά με τον Δεκέμβριο του 2009.

3. Η ηλικιακή ομάδα 25-29 ετών με 257.198 «εκπροσώπους» ζει κατά μέσο όρο με 606 ευρώ μεικτά ή 509 ευρώ καθαρά αν αφαιρεθούν οι ασφαλιστικές εισφορές. Λόγω της μερικής απασχόλησης και της «βύθισης» του βασικού μισθού, έχει καταγραφεί μείωση της τάξεως των 36,49% συγκριτικά με τον Δεκέμβριο του 2009.

4. Στην ηλικία των 30-34 ετών ο μέσος μισθός τον Δεκέμβριο του 2009 έφτανε στα 1.146 ευρώ μεικτά, για να υποχωρήσει τον Ιούνιο του 2016 κατά 31% στα 785,82 ευρώ μεικτά ή στα 660 ευρώ καθαρά.

5. Από τα 35-39 ο μέσος καθαρός μισθός είναι 796 ευρώ (αντιστοιχεί σε μεικτές αποδοχές 968 ευρώ). Προ κρίσης, οι μέσες μεικτές αποδοχές έφταναν στα 1.310 ευρώ.

6. Οι σαραντάρηδες είχαν το 2009 μέσες μεικτές αποδοχές της τάξεως των 1.422 ευρώ (για όσους ανήκαν στο πρώτο μισό της δεκαετίας) έως 1.530 ευρώ. Οι εκπρόσωποι της συγκεκριμένης ηλικιακής ομάδας εμφανίζονται –ποσοστιαία τουλάχιστον– να έχουν υποστεί μικρότερες περικοπές σε σχέση με τους νεότερους.

Αυτός ο όμορφος αγγελικά πλασμένος κόσμος γίνεται ακόμη ομορφότερος αν πάρει κάποιος υπόψη του και τα εξής:

Την εργοδοτική ασυδοσία: κανόνας η μη καταβολή δεδουλευμένων με την ανοχή των κρατικών μηχανισμών
  Την τυφλή δικαιοσύνη: με αποφάσεις που νομιμοποιούν την άθλια εργοδοτική τακτική
  Την περικοπή δαπανών: υγεία, παιδεία κλπ Ξεπούλημα: ότι από τα περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου έχει αξία προσφέρεται…

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: ο καλύτερος δυνατός κόσμος που μας προσφέρεται από τους δανειστές είναι αυτός που περιγράφουν οι πιο πάνω  αριθμοί καθώς και άλλοι (τα πλεονάσματα) οι οποίοι αποτυπώνουν το μέλλον μας για τον επόμενο μισό αιώνα τουλάχιστον.  Και η μόνη επιλογή που μας επιτρέπουν (οι δανειστές και το πολιτικό σύστημα) να έχουμε είναι αν θέλουμε να πεθάνουμε με κυβέρνηση της ρεαλιστικής αριστεράς ή της νεοφιλελεύθερης δεξιάς του Μητσοτάκη.

 Προφανώς η δημιουργία ενός τέτοιου αδιέξοδου είναι η μεγάλη επιτυχία της πρώτης φορά αριστερά κυβέρνησης…

Πηγή: topontiki.gr

Κυρώσεις και κόντρες διαρκείας

Μεγάλες διαστάσεις παίρνει η αντιπαράθεση ΗΠΑ και ΕΕ, και κυρίως Γερμανίας, μετά την απόφαση την προηγούμενη βδομάδα από το αμερικανικό Κογκρέσο να επιβάλει νέες κυρώσεις κατά της Ρωσίας (κάτι που πρέπει να εγκριθεί από τον Αμερικανό Πρόεδρο για να έχει ισχύ νόμου). Οι νέες κυρώσεις γίνονται τυπικά λόγω της σύγκρουσης στην Ουκρανία και τη φερόμενη ανάμειξη των Ρώσων στις τελευταίες αμερικανικές εκλογές. Ο πραγματικός λόγος της αντιπαράθεσης που κλιμακώνεται σχετίζεται με τεράστια συμφέροντα σε πολλούς τομείς, με πιο χαρακτηριστικό αυτόν της Ενέργειας. Οι καπιταλιστές την ίδια ώρα που συνεργάζονται βρίσκονται σε ανταγωνισμό μεταξύ τους, και αυτό συμβαίνει είτε μέσα στις λυκοσυμμαχίες (βλέπε κόντρες στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ) είτε ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα και ισχυρές δυνάμεις, ΗΠΑ - Ρωσία, ΗΠΑ - Γερμανία, ΗΠΑ - Κίνα κ.λπ.

***

Οι κυρώσεις των ΗΠΑ, που αφορούν και εταιρείες που συνεργάζονται με τη Ρωσία, δηλαδή ισχυρά ευρωπαϊκά μονοπώλια, έχουν δημιουργήσει ανησυχία σε χώρες της ΕΕ, γιατί θίγονται τα συμφέροντά τους για να ευνοηθούν αυτά των ΗΠΑ. Γι' αυτό και εξετάζονται σοβαρά αντικυρώσεις κατά των ΗΠΑ. Η υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας, Μπριγκίτε Τσίπρις, σε επανειλημένες δηλώσεις της καλεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να εξετάσει το ενδεχόμενο αντικυρώσεων. Στην τελευταία της δήλωση στον δημοσιογραφικό όμιλο «Funke Mediengruppe» σημείωσε χαρακτηριστικά: «Φυσικά δεν θέλουμε έναν εμπορικό πόλεμο. Ομως είναι σημαντικό η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να εξετάσει τώρα αντίμετρα».
Ενα, ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, όπου φαίνεται ανάγλυφα η αλληλεξάρτηση ευρωπαϊκών και ρωσικών μονοπωλίων και όπου εκδηλώνεται η σφοδρή αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ, είναι αυτό της Ενέργειας και του αγωγού ρωσικού φυσικού αερίου, που τροφοδοτεί από τη Βαλτική Θάλασσα (Βόρειος Αγωγός 2 - «Νord Steam 2») τη Γερμανία και ολόκληρη την ΕΕ, πρωτίστως τις βιομηχανικές μονάδες, για τις οποίες ενδιαφέρονται πρωταρχικά οι αστικές κυβερνήσεις. Στο έργο αυτό, αξίας κάπου 9,5 δισ. ευρώ (που πηγαίνει παράλληλα με τον ήδη υπάρχοντα ομώνυμο πρώτο αγωγό), συμμετέχουν οι γερμανικές εταιρείες «Wintershall» και «Uniper», η βρετανο-ολλανδική «Shell», η αυστριακή OMV και η γαλλική «Engie», 26 ευρωπαϊκές τράπεζες, ανάμεσά τους η γερμανική «Deutsche Bank», η γαλλική «Societe Generale», η βρετανική «Royal Bank of Scotland» και άλλες, καθώς και η ρωσική «Gazprom».
Οι ΗΠΑ θέλουν να ακυρώσουν το έργο αυτό, που έχει προγραμματιστεί να ενταχθεί στο ενεργειακό δίκτυο το 2020, αξιοποιώντας και επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι Ευρωπαίοι εταίροι τους, όπως το θέμα της «απεξάρτησης της ΕΕ από τη ρωσική Ενέργεια». Εως τώρα η Ρωσία εξακολουθεί να καλύπτει πάνω από το 30% των αναγκών της ΕΕ, καθιστώντας την πρώτη στον τομέα αυτό, με αντίστοιχο ποσοστό και στο πετρέλαιο. Επικριτές επίσης υπάρχουν και μέσα στην ΕΕ, ειδικά στις Βαλτικές χώρες και την Πολωνία, ωστόσο μεγάλες δυνάμεις όπως η Γερμανία, η Γαλλία, Ιταλία κ.λπ., βλέπουν ότι τους συμφέρει η μεταφορά των καυσίμων με τους ρωσικούς αγωγούς, παρά η πιο κοστοβόρα χρήση υγροποιημένου φυσικού αερίου LNG. Yπάρχουν αναλύσεις που μιλάνε για τουλάχιστον 30% πιο ακριβό το LNG. Ακριβώς σε αυτό όμως είναι που θέλουν να μπουν «σφήνα» τα αμερικανικά μονοπώλια, για να προωθήσουν το δικό τους σχιστολιθικό αέριο LNG, που θα μεταφέρουν με πλοία και ήδη προχωρούν στη δημιουργία τερματικών σταθμών στα Βαλκάνια.

***

Σε αυτή τη μεγάλη γεωστρατηγική σκακιέρα εντάσσονται επομένως τα μέτρα που παίρνουν οι ΗΠΑ αλλά και η «γκρίνια» των αστικών κυβερνήσεων των ισχυρότερων χωρών της ΕΕ. Το κουβάρι των αλληλοδιαπλεκόμενων και αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων θα εξακολουθήσει να υπάρχει, όσο τα μονοπώλια ελέγχουν τον πλούτο που παράγουν οι λαοί. Οσο για τα περί δίκαιου συστήματος εμπορίου που χρησιμοποιούν διάφορες δυνάμεις, περί ισορροπημένης ανάπτυξης και «αμοιβαίων» (win - win) συνεργασιών, πρόκειται για ουτοπικές προσπάθειες εξανθρωπισμού δήθεν του καπιταλισμού. Αυτό όμως δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ, όπως «ο λύκος δεν πρόκειται ποτέ να φυλάξει τα πρόβατα». Οι λαοί μέσα από τις κολιγιές και τις κόντρες των εκμεταλλευτών τους πρέπει να αντλούν πείρα στην πάλη για οριστική κατάργησή τους.

Σενάρια αντιλαϊκά από χέρι

Εναν ακόμα «κλότσο» στο κουβάρι της «Βαρουφακειάδας» έδωσαν το Σαββατοκύριακο που πέρασε τα δημοσιεύματα με επιπλέον σημεία από το βιβλίο του πρώην υπουργού, αυτή τη φορά για τη φερόμενη πρόταση από τη γερμανική πλευρά για ένα «προσωρινό Grexit», καθώς και για διάφορα σενάρια για οικονομική στήριξη από κράτη εκτός ΕΕ.
Τα δημοσιεύματα, όπως ήταν λογικό, ξεκίνησαν με τη σειρά τους κι ένα νέο γύρο αντιπαράθεσης ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, φτάνοντας μέχρι τις απειλές για Eξεταστικές Eπιτροπές κ.λπ.
Η ουσία βεβαίως στην υπόθεση είναι ότι όλα τα σενάρια που επεξεργάστηκαν και επεξεργάζονται αστικά επιτελεία έχουν κοινό στόχο. Τη στήριξη της ανάκαμψης της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, την κατοχύρωση αναβαθμισμένης γεωστρατηγικής θέσης στην περιοχή. Το ζήτημα είναι ο λαός να μην παρασύρεται από τα διάφορα εναλλακτικά σχέδια του κεφαλαίου, πιστεύοντας πως έτσι θα υπηρετήσει τα συμφέροντά του, όταν όλα τα σενάρια είναι από τη φύση τους αντιλαϊκά, αφού αλλάζει μόνο ο τρόπος με τον οποίο θα πληρώσει τα βάρη που του φορτώνει το κεφάλαιο.
Αν και είναι στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου η παραμονή στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, όπως και επιλογή των ισχυρών κρατών της ΕΕ και των ΗΠΑ, εντούτοις δεν είναι δυνατόν να μη μελετώνται και άλλα σχέδια, αν τα πράγματα μάλιστα έρθουν αλλιώς, με δεδομένο μάλιστα ότι η συνοχή ΕΕ και Ευρωζώνης δεν είναι και «μπετόν».
Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι ακριβώς επειδή αυτό, τα συμφέροντα δηλαδή του κεφαλαίου και την καλύτερη εξυπηρέτησή τους, έχουν στην «καρδιά τους» τα κάθε λογής σενάρια, οι «διαχωριστικές γραμμές» ανάμεσά τους ξεθωριάζουν κάθε φορά πολύ εύκολα, ενώ οι εκπρόσωποί τους με χαρακτηριστική ευκολία αλλάζουν «στρατόπεδα» και ρόλους, προκειμένου να στηριχτεί το κύριο, η ανάκαμψη των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.
Τα δε συνθήματα και ψευτοδιλήμματα που ανά καιρούς αξιοποιούνται για τον εγκλωβισμό του λαού στη στρατηγική του κεφαλαίου και στις διάφορες εκδοχές της, όπως π.χ. τα περιβόητα μνημόνιο - αντιμνημόνιο, ευρώ ή δραχμή κ.ο.κ., την άλλη κιόλας μέρα εγκαταλείπονται για να δώσουν τη θέση τους στο πραγματικό «μήνυμα» που υπάρχει πίσω τους και δεν είναι άλλο από το μήνυμα της ταξικής υποταγής, του καπιταλιστικού «μονόδρομου» και της μάταιης αναζήτησης «εναλλακτικών» εντός των τειχών του.
Σε αυτήν την κατεύθυνση άλλωστε αξιοποιήθηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ από το σύστημα, για τη «δουλειά» που άφησαν στη μέση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Η χρεοκοπία των ψευτοριζοσπαστικών διακηρύξεων του ΣΥΡΙΖΑ, η απογοήτευση που έφερε σε όσους πίστεψαν στις αυταπάτες της φιλολαϊκής διαχείρισης του σάπιου συστήματος, αξιοποιούνται τώρα, διανθισμένες και με τα απαραίτητα «ανέκδοτα» των ημερών εκείνων, για να στείλουν το μήνυμα ότι ρεαλισμός είναι ο λαός να παραιτηθεί από κάθε ελπίδα και διεκδίκηση όσων έχασε και χάνει, πολύ περισσότερο των σύγχρονων αναγκών του, να σκύψει το κεφάλι και να βάλει πλάτη στους στόχους της ανάκαμψης των καπιταλιστικών κερδών.
Για άλλη μια φορά, βέβαια, επιβεβαιώνεται ότι η πραγματική διέξοδος για το λαό δε βρίσκεται στα διάφορα σενάρια του κεφαλαίου που τον οδηγούν στη χρεοκοπία αλλά στη σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του. Αυτό το «σενάριο» θα πρέπει να το γράψει...