Μεταξύ Αττίλα Ι και Αττίλα ΙΙ

 Μεταξύ Αττίλα Ι και Αττίλα ΙΙ

Ανάμεσα στον πρώτο και το δεύτερο Αττίλα, δηλ τις δύο φάσεις της τουρκικής επέμβασης στην Κύπρο, υπήρξαν έντονες διεθνείς και παρασκηνιακές ζυμώσεις. Υπενθυμίζω πως πρόκειται για μια περίοδο, όπου τα αντιαμερικανικά αισθήματα είναι τόσο έντονα κι αυθόρμητα στην Ελλάδα, ώστε η κυβέρνηση "εθνικής ενότητας" του Καραμανλή εξαναγκάζεται σε μια κίνηση εντυπωσιασμού και προβαίνει στην (προφανώς προσωρινή) αποχώρηση από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Σε αυτήν ακριβώς την περίοδο, έρχεται το δραματοποιημένο ρεπορτάζ του -γνωστού και μη εξαιρετέου ως τις μέρες μας- Σταύρου Ψυχάρη στο εξίσου γνωστό μας συγκρότημα να δώσει τον τόνο της πολιτικής γραμμής του αστικού πολιτικού μπλοκ. Οι ευθύνες του ιμπεριαλιστικού παράγοντα είναι ουσιαστικά αδύνατο να αποκρυφθούν, συνεπώς το βασικό είναι να συμψηφιστούν με αυτές των σοβιετικών και να υπονοηθεί πως υπάρχει σιωπηρή συμπαιγνία των μεγάλων δυνάμεων, που ευνοούν την Τουρκία.

Σε αυτά τα πλαίσια εντάσσεται και το παρακάτω κεφάλαιο από το βιβλίο του Ψυχάρη "οι εβδομήντα κρίσιμες μέρες", που έρχεται ως συνέχεια στο βιβλίο του "τα παρασκήνια της αλλαγής" και μας δίνει λεπτομέρειες και ρεπορτάζ από τις πρώτες μέρες της μεταπολίτευσης (που γιορτάσαμε με τόση δόξα και τιμή, προχτές). Το κεφάλαιο περιγράφει τη συνάντηση του Μαύρου (υπουργός Εξωτερικών και αντιπρόεδρος της τότε κυβέρνησης) με το σοβιετικό πρέσβη Γιεζόφ (ή Γιέζωφ, όπως αναφέρεται κατ' επανάληψη στο πρωτότυπο). Και παρά τη διασκεδαστικά μονομερή παρουσίαση και την ολοφάνερη αποσιώπηση κάποιων απαντήσεων του Σοβιετικού, η παράθεση των πρακτικών έχει τη δική της αξία

Η αποκαλυπτική συνομιλία Γ. Μαύρου - Ι. Γιέζωφ

Ο ρόλος της Σοβιετικής Ενώσεως στο Κυπριακό, όταν το καλοκαίρι του 1974 πραγματοποιήθηκε η εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο και αμέσως μετά, έχει αποτελέσει το αντικείμενο πολλών συζητήσεων, καθώς από διάφορες πλευρές, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, έχουν υποστηριχθεί απόψεις μεταξύ τους τελείως αντίθετες.

Το ερώτημα είναι ένα και κρίσιμο: Ποια ήταν η αληθινή στάση της Μόσχας; Ποιον βοήθησε με όσα έπραξε (ή και με όσα δεν έπραξε...) η Σοβιετική Ένωση;

Το μόνο επίσημο στοιχείο που έχει μέχρι σήμερα δημοσιευτεί, είναι μια δήλωση, που έγινε στην Αθήνα, στις 9 Αυγούστου 1974, όταν δημοσιεύτηκαν πληροφορίες ότι η Σοβιετική Ένωση υποστήριζε τις θέσεις της Ελλάδας:

Ουδέν των αναγραφομένων περί της σοβιετικής στάσεως ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Αντιθέτως, θα ηδύνατο βασίμως να υποστηριχθή ότι αι μέχρι σήμερον πραγματικαί ενέργειαι της Σοβιετικής Ενώσεως εξυπηρετούν μάλλον τας τουρκικάς θέσεις επί του προβλήματος, ανέφερε επίσημη δήλωση του ελληνικού Υπουργείο των Εξωτερι΄κων, που δημοσιεύθηκε εκείνη την ημέρα...

Η επίσημη αυτή ελληνική δήλωση προκάλεσε μεγάλη εντύπωση στην ελληνική, κυρίως, κοινή γνώμη. Ήταν πραγματικά μια δήλωση εντυπωσιακή -σε ποια δεδομένα όμως στηριζόταν;

Υπήρχε, πρώτα-πρώτα, η περίπτωση του Βίκτωρος Μίνιν, στη Γενεύη. Όπως είδαμε, ο Σοβιετικός υφυπουργός για τις υποθέσεις της Μέσης Ανατολής ζήτησε να συναντήσει τον αντιπρόεδρο και υπουργό Εξωτερικών της ελληνικής κυβερνήσεως Γεώργιο Μαύρο ακριβώς όταν τελείωσε η πρώτη φάση της Διασκέψεως της Γενεύης -παρά το γεγονός ότι βρισκόταν στην ελβετική πόλη από αρκετές ημέρες και παρακολουθούσε τις εξελίξεις, χωρίς να εμφανίζεται στο προσκήνιο.

Αλλά δεν υπάρχει μόνο η περίπτωση Μίνιν. Εξαιρετικά αποκαλυπτική για τη σοβιετική στάση στο Κυπριακό είναι μια μακρά και άγνωστη συζήτηση, που έγινε στο Υπουργείο Εξωτερικών μεταξύ του Γεωργίου Μαύρου και του Σοβιετικού πρεσβευτή στην Αθήνα, Ιγκόρ Γιέζωφ, λίγες ημέρες πριν αρχίσει η δεύτερη φάση της Διασκέψεως της Γενεύης.

Ήταν η Κυριακή 4 Αυγούστου 1974, όταν ο Σοβιετικός πρεσβευτής έφθασε, στις 10.30' το πρωί, στο ελληνικό Υπουργείο των Εξωτερικών, για να επισκεφθεί τον Γεώργιο Μαύρο.

Ο αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβερνήσεως και ο εκπρόσωπος της Μόσχας είχαν συζήτηση διαρκείας μιας ώρας και 15 λεπτών. Τα πρακτικά αυτής της συζητήσεως (παρουσιάζουν ανάγλυφη τη θέση της Σοβιετικής Ενώσεως στο Κυπριακό) δημοσιεύονται τώρα για πρώτη φορά.

Ο Γεώργιος Μαύρος, μόλις υποδέχθηκε το Σοβιετικό πρεσβευτή, εξέφρασε την ικανοποίησή του για την επίσκεψη αυτή, διότι, όπως είπε:

-Διερωτώμην μήπως είχον διακοπεί αι διπλωματικαί σχέσεις των δύο χωρών, εφόσον τόσο εβράδυνε η επίσκεψή σας, κύριε πρέσβη, πολύ περισσότερο δε διότι σας γνωρίζω και προσωπικώς...

Ο Ιγκόρ Γιέζωφ απάντησε στον Γ. Μαύρο ότι απουσίαζε στη Μόσχα, και, προτιμούσε η πρώτη του επαφή με τη νέα ελληνική κυβέρνηση να γίνει αφού θα είχε συγκεντρωμένες οδηγίες από την κυβέρνησή του.

Ύστερα από τις "διευκρινίσεις" αυτές, ο Σοβιετικός πρεσβευτής διάβασε γραπτή δήλωση, την οποία μετά παρέδωσε στον Δημ. Μπίτσιο (ο οποίος την προηγούενη ημέρα είχε ορκισθεί υφυπουργός Εξωτερικών και ήταν παρών στη συνομιλία).
Η δήλωση την οποία διάβασε ο Γιέζωφ ανέφερε τα εξής:

ΠΡΩΤΟΝ: Στη Μόσχα μελετάται η "Δήλωση της Γενεύης", καθώς και οι μεταγενέστερες δηλώσεις της ελληνικής κυβερνήσεως υπέρ της ανεξαρτησίας, κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητος της Κύπρου, καθώς και υπέρ της πλήρους εφαρμογής της αποφάσεως 353/1974 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Η Σοβιετική Ένωση από την πλευρά της ξεκινά από τη διευκρίνιση μέχρι ποιο βαθμό η "Δήλωση της Γενεύης" ανταποκρίνεται στην απόφαση του Συμβουλίο Ασφαλείας και την πλήρη εφαρμογή της. Η ΕΣΣΔ πιστεύει ότι όλα τα μέλη των Ηνωμένων Εθνών έχουν την υποχρέωση να εφαρμόζουν το Χάρτη του ΟΗΕ και τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και θέλει να διερευνήσει μέχρι ποιου σημείου η ελληνική κυβέρνηση είναι σύμφωνη.

ΤΡΙΤΟΝ: Η "Δήλωση της Γενεύης" δε θίγει πχ το θέμα της αποχωρήσεως των ξένων στρατευμάτων και δεν άπτεται του θέματος της ξένης επεμβάσεως εναντίον της Δημοκρατίας της Κύπρου, ιδίως αφού δεν προσδιορίζεται ο χρόνος της εκεί παραμονής της ξένης δυνάμεως.

ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Πώς συμβιβάζεται η πρόταση για δημιουργία "ζώνης ασφαλείας" με την αναγκαιότητα της ταχείας αποκαταστάσεως του προηγούμενου καθεστώτος; Επιπλέον, γίνεται στη δήλωση λόγος για δύο χωριστές διοικήσεις. Ίσως εκείνοι οι οποίοι είναι εναντίον της εδαφικής ακεραιότητος της Κύπρου να εκμεταλλευτούν την παράγραφο αυτή. Τέλος, συνεχίζεται εντός και εκτός της Κύπρου η δραστηριότητα των οπαδών της διχοτομήσεως και της ενώσεως.

ΠΕΜΠΤΟΝ: Στη "Δήλωση της Γενεύης" δεν υπάρχουν προθεσμίες στο θέμα της εκ νέου αναλήψεως από την κυβέρνηση του Προέδρου Μακαρίου της πλήρους διακυβερνήσεως της Κύπρου. Όλα μαρτυρούν ότι από τη δήλωση δεν μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι η πραγματική εγγύηση υπέρ της ανεξαρτησίας της Κύπρου και της εφαρμογής της αποφάσεως του Συμβουλίου Ασφαλείας βασίζεται "επί της αρχής της μη επεμβάσεως". Πώς βλέπει η ελληνική κυβέρνηση τα μέσα πλήρους διευθετήσεως του ζητήματος και πλήρους εφαρμογής της αποφάσεως 353/1974 του Συμβουλίου Ασφαλείας;

Αφού ο Ιγκόρ Γιέζωφ διάβασε το μήνυμα της κυβερνήσεώς του, ο Γεώργιος Μαύρος απάντησε στο Σοβιετικό πρεσβευτή ότι οι αρχές που διατυπώνονται στο μήνυμα τον βρίσκουν τελείως σύμφωνο. Και συνέχισε ο Έλλην αντιπρόεδρος και υπουργός των Εξωτερικών.

Γ.Μ: Σπανίως οι απόψεις δύο κυβερνήσεων συμπίπτουν τόσο πολύ. Θα χρησιμοποιήσω όμως γλώσσα όχι διπλωματική, όπως το έπραξα και κατά τη συνομιλία μου στη Γενεύη με τον κύριο Βίκτωρα Μίνιν, ο οποίος, αφού βρισκόταν εκεί επί τέσσερις ημέρες ήλθε να με επισκεφθεί λίγο πριν από την αναχώρησή μου, δηλαδή μετά την υπογραφή της "Δηλώσεως". Φήμες εκυκλοφόρησαν ότι η Σοβιετική Ένωση είναι υπέρ της παρατάσεως της σημερινής ανωμαλίας στην Κύπρο!

Ι.Γ.: Βλέπετε, εν τούτοις, τις απόψεις πώς διατυπούνται στο σημείωμά μου.

Γ.Μ.: Ναι, αλλά η τελευταία προσφυγή σας στο Συμβούλιο Ασφαλείας τι εχρειάζετο; Υπήρχε η απόφαση 353 που καθιερώνει τρεις αρχές: α) εκεχειρία β) την άμεση αποχώρηση όλων των στρατιωτικών δυνάμεων και γ) την επάνοδο της συνταγματικής τάξεως, δηλαδή την επάνοδο του Μακαρίου. Ο Πρόεδρος Μακάριος αναγνωρίζεται από το σύνολο των ξένων κυβερνήσεων, αλλά δεδομένης της καταστάσεως στην Κύπρο η αναγνώριση είναι θεωρητική. Το ρωσικό σχέδιο που προέβλεπε τη μετάβαση στην Κύπρο των μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας, για να "ερευνήσουν την κατάσταση", σε τι απέβλεπε; Δεν υπήρχε τέτοιο θέμα, διότι οι Τούρκοι δεν αρνούνται ούτε ότι επενέβησαν στρατιωτικώς ούτε ότι παραβίασαν την εκεχειρία της 22ας Ιουλίου, όπως παραβίασαν και τη συμφωνία της 30ής Ιουλίου. Η γραμμή εκεχειρίας της 22ας Ιουλίου διευρύνετο κάθε μέρα με νέες παραβιάσεις. Η Τουρκία δεν το αρνήθηκε τούτο, διότι στη Γενεύη οι πληροφορίες τις οποίες διαρκώς προσκομίζαμε, διασταυρώνονταν και συνέπιπταν με εκείνες των Βρετανών και της δυνάμεως του ΟΗΕ. Είδα, λοιπόν, την προσφυγή σας ως διπλωματική μανούβρα, που θα έδιδε χρόνο στην Τουρκία με νέες παραβιάσεις. Και κατέληξα στην υποψία ότι η Σοβιετική Ένωση κάνει τα διαβήματά της για να ικανοποιήσει τους κομμουνιστές της Κύπρου και της Ελλάδος, αφήνοντας στην πραγματικότητα την Τουρκία να προχωρεί! Εάν η Σοβιετική Ένωση έκανε έντονο διάβημα στην Άγκυρα, οι Τούρκοι θα είχαν φύγει. Αλλά όταν μία των υπερδυνάμεων δείχνει ότι δεν ενδιαφέρεται για ό,τι συνέβη, είναι φυσικό η Τουρκία να προχωρεί...

Συνεχίζοντας ο Γ. Μαύρος είπε ότι είναι έτοιμος να συνεργασθεί αμέσως στο πλαίσιο του Συμβουλίου Ασφαλείας, εάν η Σοβιετική Ένωση είναι διατεθειμένη να βοηθήσει για να βρεθούν μέσα εξαναγκασμού για πλήρη εφαρμογή της αποφάσεως 353. Και πρόσθεσε:

-Η "Δήλωση της Γενεύης" έχει, πράγματι, σημεία αποκλίσως από την απόφαση 353 στο σημείο της αποχώρησης των ξένων δυνάμεων. Αλλά στα κείμενά σας, επίσημα ή ανεπίσημα, δε γίνεται λόγος περί τούρκικων δυνάμεων, βρίσκονται δε στην Κύπρο περί τους 20.00 άνδρες και 110 τανκς. Στην αποχώρηση περιλαμβάνονται, κατά τη γνώμη σας, και οι τουρκικές δυνάμεις;

Ι.Γ.: Χωρίς αμφιβολία.

Γ.Μ.: Λέγω τούτο, διότι η Τουρκία υποστηρίζει ότι οι δυνάμεις της δεν υπάγονται στην απόφαση 353, αφού εκείνη μνημονεύει ότι "δέον να αποχωρήσουν άπαντα τα ξένα στρατεύματα, εκτός των όσων ευρίσκονται εις την Κύπρον, βάσει διεθνών συνθηκών". Οι Τούρκοι υποστηρίζουν ότι τα στρατεύματά τους βρίσκονται στην Κύπρο βάσει της Συνθήκης Εγγυήσεως του 1960. Αυτό είναι γελοίον! Η απόφαση προφανώς εννοεί την ΕΛΔΥΚ, την ΤΟΥΡΔΥΚ και την ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ. Τα λοιπόα στρατεύματα πρέπει να αποχωρήσουν. Εάν οι Τούρκοι, όπως ισχυρίζονται, έχουν δικαίωμα να διατηρούν στην Κύπρο δυνάμεις μιας και ημισείας μεραρχίας για προστασία δήθεν των Τουρκοκυπρίων, τότε και η Ελλάς, όπως δήλωσε στη Γενεύη, όντας και αυτή Εγγυήτρια Δύναη, έχει το δικαίωμα να φέρει δυνάμεις στην Κύπρο, για να προστατεύεσει τους Ελληνοκυπρίους, και οι δυνάμεις αυτές θα ανέρχονται σε τέσσερις μεραρχίες, σε αντιστάθμισμα της μιας και ημισείας μεραρχίας. Αλλά τι τότε θα συμβεί; Ένα από τα τρία: Ή πόλεμος ή διχοτόμηση ή διπλή ένωση, λύση, δηλαδή, που εμείς δεν επιθυμούμε. Εάν όμως η Τουρκία ισχυρίζεται ότι νομίμως βρίσκονται στην Κύπρο οι δυνάμεις της, τότε σε ποια στρατεύματα αναφέρεται η απόφαση του ΟΗΕ; Κατά την άποψή μας, η αποχώρηση πρέπει να περιλαμβάνει όλες τις ξένεις δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων και των αποσπασμάτων ΕΛΔΥΚ-ΤΟΥΡΔΥΚ, θα έπρεπε δε να προχρήσουμε σε πλήρη αποστρατιωτικοποίηση της Κύπρου. Αυτό προτείναμε στη Γενεύη, αλλά οι Τούρκοι το απέκρουσαν, διότι επιθυμούν να διαιωνίσουν τη στρατιωτική παρουσία τους στην Κύπρο, με σκοπό να επιτύχουν τη διχτόμηση. Εμείς είμαστε εναντίον της διχοτόμησης και της ενώσεως και υπέρ της ανεξαρτησίας, κυριαρχφίας και εδαφικής ακεραιότητος. Όσον αφορά στο Σύνταγμα, τούτο παρουσίασε ορισμένες δυσκολίες στην εφαρμογή του. Για το λόγο αυτό έγιναν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Κληρίδη και Ντενκτάς. Σκοπός μας τώρα είναι η αποκατάσταση της τάξεως και έπειτα οι Κύπριοι θα αποφασίσουν μόνοι τους. Η ελληνική κυβέρνηση δεν προτίθεται να επιβάλει τις δικές της απόψεις. Επαναλαμβάνω ότι στη Γενεύη είναι αμφίβολο αν θα μεταβούμε, εφόσον η Τουρκία παραβιάζει την απόφαση 353 και τη "Δήλωση της Γενεύης", ενθαρρυμένη από τη Σοβιετική Ένωση!

Ι. Γ. : Γιατί στη Γενεύη δεν επιμείνατε στην άμεση αποχώρηση των στρατευμάτων;

Γ. Μ. : Υπάρχει ένα πραγματικό γεγονός: Μπορούσε η Ελλάς να δώσει τελεσίγραφο στην Τουρκία; Δεν ορίσαμε χρόνο αποχωρήσεως, αλλά συμφωνήσαμε ότι αυτή θα συντελεσθεί το συντομότερο δυνατόν. Για μας τούτο μπορεί να σημαίνει μία εβδομάδα, για τους Τούρκους πολύ περισσότερο. Εάν η Σοβιετική Ένωση πιστεύει ότι πρέπει να μεριμνήσει για την άμεση αποχώρηση, είμαι έτοιμος να καταγγείλω τη "Δήλωση της Γενεύης", λόγω των συνεχών παραβιάσεών της. Δεν πρόκειται να προσδιορίσω εγώ την εξωτερική πολιτική της Σοβιετικής Ενώσεως, αλλά χρειάζεται μια θεαματική χειρονομία εκ μέρους σας. Είμαι έτοιμος να διακόψω τη δευτέρα φάση τςη Γενεύης και σας προτείνω να πάμε αύριο στο Συμβούλιο Ασφαλείας και να ζητήσουμε -εν όψει της διαφωνίας μας επί της ζώνης ασφαλείας- όπως το Συμβούλιο Ασφαλείας λάβει άμεσα μέτρα για την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων. Παράταση της σημερινής καταστάσεως σημαίνει διχοτόμηση, με συνέπεια να γίνει η Κύπρος αεροναυτική βάση μιας των υπερδυνάμεων.

Ι.Γ.: Ποιας υπερδυνάμεως;
Γ.Μ.: Όχι της Σοβιετικής Ενώσεως. Πάντως, εάν από την πρώτη στιγμή η Σοβιετική Ένωση εξεδήλωνε την αντίθεσή της, οι Τούρκοι δε θα εισέβαλλαν στην Κύπρο!
Ι.Γ.: Βλέπω ότι στη "Δήλωση" υπάρχει και μνεία για δύο χωριστές διοικήσεις.
Γ.Μ.: Οι Τούρκοι ζητούσαν να αναγνωρισθεί ότι υπάρχουν δύο διοικήσεις. Αυτό απεκρούσθη. Η έννοια είναι ότι στην πραγματικότητα υπάρχουν σήμερα δύο διοικήσεις, χωρίς όμως να δεσμεύεται η ελληνική κυβέρνηση από το γεγονός αυτό.

Ι.Γ.: Και περί Προέδρου Μακαρίου, σε συνάρτηση προς την αποκατάσταση συνταγματικής τάξεως;
Γ.Μ.: Εάν τα τουρκικά στρατεύματα αποχωρήσουν, τότε όλα θα αποκατασταθούν. Σήμερα δεν μπορεί να επανέλθει ο Μακάριος, διότι η εθνοφρουρά εξακολουθεί να ελέγχει την κατάσταση και δεν μπορεί να αποχωρήσει πριν φύγουν οι Τούρκοι. Στη Γενεύη έφθασα να δεχθώ τον Ντενκτάς ως αντιπρόεδρο, τόσο είμαι υπέρ της συνταγματικής νομιμότητος. Οι Τούρκοι υπήρξαν διστακτικοί, διότι τούτο εσήμαινε επάνοδο στο καθεστώς του 1960, το οποίο ρητώς απέκλειε τη διχοτόμηση και την ένωση, ενώ εκείνοι επιθυμούν την παράταση της εκκρεμότητας, για να προωθήσουν τη διχοτόμηση, με συνέπεια τη διπλή ένωση.

Ι.Γ.: Τότε οι προοπτικές για τη δεύτερη φάση της Γενεύης δεν είναι καλές;
Γ.Μ.: Καθόλου καλές! Όταν τα συμφωνηθέντα στην πρώτη φάση δεν εκτελούνται, γιατί θα εκτελεσθούν όσα ήθελαν συμφωνηθή στη δεύτερη φάση; Θέλω όμως να παρατηρήσω ότι από την επίσκεψή σας δεν συμπέρανα ότι θα έχω τη συμπαράστασή σας! Επί του σημείου αυτού θέλω να κατατοπισθώ πλήρως, για να αποφασίσω εάν θα μεταβώ στη Γενεύτη. Θα πρέπει να διαβιβάσετε στην κυβέρνησή σας ότι πρέπει να βοηθήσει θετικά στην εφαρμογή της αποφάσεως 353 και να μην περιορίζεται σε πλατωνικές εκδηλώσεις, ενθαρρύνοντας του Τούρκους σε αδιαλλαξία! Με τις προϋποθέσεις αυτές, συμμετοχή μας στη δευτέρα φάση θα είναι συμμετοχή κωμωδίας!

Ι.Γ.: Σκέψεις και εικασίες ότι η Σοβιετική Ένωση είναι όπισθεν της Τουρκίας είναι αβάσιμες. Η Σοβιετική Ένωση έκανε διάβημα και στις άλλες κυβερνήσεις, ζητώντας την άμεση αποχώρηση. Η πρότασή μας για την αποστολή επιτροπής μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας στην Κύπρο αποτελούσε ένα μόνο σημείο του σχεδίου αποφάσεως. Εμείς πάντοτε υπσοτηρίζαμε ότι όλες οι δυνάμεις πρέπει να αποσυρθούν. Είχαμε μάλιστα καταλογίσει και ευθύνες στην προηγούμενη ελληνική κυβέρνηση για την επέμβασή της εναντίον του Μακαρίου. Θέλουμε να μην υπάρχουν στην Κύπρο δύο διοικήσεις και να επανέλθει η νόμιμη κυβέρνηση. Εάν στις τάξεις της ελληνοκυπριακής κοινότητος αποκατασταθεί η τάξη και η συνταγματική ομαλότητα, το γενικό πρόβλημα θα λυθεί ευκολότερα.

Γ.Μ.: Πώς το εννοείτε αυτό; Να δώσουμε εντολή δηλαδή να φύγουν οι αξιωματικοί μας, πριν φύγουν οι Τούρκοι.
Ι.Γ.: Όχι!
Γ.Μ.: Τότε αναφέρατε θέματα στα οποία έχω απαντήσει. Επαναλαμβάνω ότι τη "Δήλωση της Γενεύης" μπορώ να την καταγγείλω αμέσως. Πηγαίνοντας στη Γενεύη θα τα σπάσουμε πάνω στα θέματα της ζώνης ασφαλείας. Όταν ετέθη το θέμα αυτό και εζήτησαν οι Τούρκοι αρχικώς 16 χιλιόμετρα και μετά 10 για να υποχωρήσουν στα 5, ανέφερα το παράδειγμα των συνόρων μας με τα γείτονα κράτη του Ανατολικού Συνασπισμού, λέγοντας ότι δεν υπάρχουν εκεί ζώνες, αλλά μόνον συνοριακή γραμμή μήκους περίπου 800 χιλιομέτρων και όμως δε σημειώνονται επεισόδια.

Ι.Γ.: Υπάρχει έδαφος συνεργασίας επί των αρχών της ανεξαρτησίας, κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας και της επαναφοράς της συνταγματικής τάξεως.
Γ.Μ.: Και τι θα κάνει η Σοβιετική Ένωση για να βοηθήσει προς την κατεύθυνση αυτή;
Ι.Γ.: Τι μπορούμε να κάνουμε;
Γ.Μ.: Εάν κάνατε μια καθαρή δήλωση ότι πρέπει να φύγουν από την Κύπρο όλα τα στρατεύματα, ελληνικά και τουρκικά, τότε πιστεύω ότι οι Τούρκοι θα απέσυραν τις δυνάμεις τους!
Ι.Γ.: Είναι διατεθειμένοι οι Αμερικανοί να κάνουν με μας κοινή δήλωση; Η στάση τους δεν είναι σαφής, ούτε και των Άγγλων.

ΔΗΜ.ΜΠΙΤΣΙΟΣ: Αυτό είναι θέμα των κυρίων Νίξον και Μπρέζνιφ. Υπάρχει η εντύπωση σε ορισμένους ξένους κύκλους ότι η οξύτης της κρίσεως παρήλθε. Τούτο δεν είναι αληθές. Η κρίση συνεχίζεται και θα εκδηλωθεί εντονότερα κατά τη δευτέρα φάση των διαπραγματεύσεων.

Γ.Μ.: Στη Γενεύη θα δηλώσω ότι δε δόεχομαι συζήτηση επί των ζωνών ασφαλείας και ότι πρέπει οι Τούρκοι να επανέλθουν στη γραμμή της 30ής Ιουλίου. Αυτή τη στιγμή οι Τούρκοι θέλουν να δημιουργήσουν κατάσταση, η οποία θα καταστήσει τη διχοτόμηση αναπόφευκτη. Υπάρχει λίγος χρόνος και ένας τρόπος: Να αποχωρήσουν τα στρατεύματα αμέσως.

Ι.Γ.: Συμφωνώ, αλλά τι μπορούμε να πράξουμε εμείς;
Γ.Μ.: Η Σοβιετική Ένωση δεν έχει ανάγκη να τη συμβουλεύσω τι μέσα πρέπει να χρησιμοποιήσει για την αποχώρηση των στρατευμάτων από την Κύπρο. Διερωτώμαι, εάν λειτουργεί ή όχι το Συμβούλιο Ασφαλείας. Διότι εάν όχι και κάνει ο οιοσδήποτε ότι νομίζει, προς τι να υπάρχουν διεθνείς Οραγανισμοί;

Ι.Γ.: Θα ήθελα να σας πω ότι εύχομαι...
Γ.Μ.:Ευχαριστώ! Πέραν των ευχών, θέλω εποικοδομητική συμβολή προς επίλυση του προβλήματος! Διερωτώμαι δε μήπως υπαρχει συμπαιγνία μεταξύ Σοβιετικής Ενώσεως και Ηνωμένων Πολιτειών!
Ι.Γ.: Τώρα γνωρίζουμε τη στάση της ελληνικής κυβερνήσεως. Είμαι πάντοτε στη διάθεσή σας και ελπίζω να σας ξαναδώ σύντομα...
Γ.Μ.: Και εγώ ελπίζω να σας ξαναδώ, αλλά όταν θα έχετε πλήρεις οδηγίες της κυβερνήσεώς σας, αφού διαβιβάσετε τα όσα είπαμε...

Κάλεσμα Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Κέρκυρας για κινητοποίηση την Τετάρτη 27 Ιούλη, στις 9 το πρωί στην Περιφέρεια Ιονίων Νήσων

 Κάλεσμα Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Κέρκυρας για κινητοποίηση την Τετάρτη 27 Ιούλη, στις 9 το πρωί στην Περιφέρεια Ιονίων Νήσων

Είναι γεγονός πλέον ότι στις 13 Ιούλη ολοκληρώθηκαν οι διαδικασίες για την ίδρυση τις Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Κέρκυρας ( Ο.Α.Σ.Κ. ). 

   

Εκατοντάδες μέχρι τώρα φτωχοί και μεσαίοι ελαιοπαραγωγοί, κτηνοτρόφοι, μελισ-σοκόμοι και ψαράδες κατανόησαν την ανάγκη της οργάνωσης και του σωστού προσανα-τολισμού του Αγώνα. 

   

Η διαχρονική επίθεση των ελληνικών κυβερνήσεων όπως και της σημερινής ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ, που εφαρμόζουν πιστά τις πολιτικές της Ε.Ε. και την Κοινή Αγροτική Πολιτική παίρνει χαρακτηριστικά εξόντωσης των λαϊκών στρωμάτων και της μικρομεσαίας αγρο-τιάς.  

• ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ: Στα 1.000 ευρώ εισόδημα από λάδι, για το πρώτο έτος φορολόγη-σης, ο φόρος και η προκαταβολή φόρου εξανεμίζει κατά το ήμισυ το εισόδημα αυτό. 

• ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ: Ήδη έχουν αρχίσει και επιβάλλονται οι υπέρογκες αυξήσεις στα α-σφάλιστρα των αγροτών και θα ολοκληρωθεί με τον τριπλασιασμό τους μέσα στα επόμενα δύο χρόνια.     

• ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΙΣ - ΑΔΕΙΕΣ   Ι.Χ - Φ.Π.Α.: Για το 80% των Κερκυραίων  περίπου που δεν δηλώνουν κατά κύριο επάγγελμα αγρότες θα περικοπούν οι επιδοτήσεις, θα καταρ-γηθούν οι αγροτικές άδειες αυτοκινήτων και η επιστροφή του Φ.Π.Α.

• ΕΝΦΙΑ: Μαγειρεύουν για τα αγροτεμάχια σοβαρή αύξηση της  φορολόγησής τους κατ έτος.  

• ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ: Για όσους έχουν και το παραμικρό εισόδημα από γεωργι-κή δραστηριότητα.  

• ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ μικρομεσαίοι αγρότες, αυτός είναι ο καπιταλισμός και το μέλλον μας μέσα στην Ε.Ε. των μονοπωλίων. 

Ακρίβεια, Φόροι, Ανασφάλεια, Εξαθλίωση, Βαναυσότητα και αιματοκύλισμα των λαών για να κερδίζουν οι λίγοι κεφαλαιοκράτες και να μην χάνουν οι τράπεζες που εί-ναι οικονομικοί στυλοβάτες του σάπιου συστήματος τους.

Τα δικά τους κέρδη είναι ο δικός μας κλεμμένος ιδρώτας, τα αποθεματικά των ταμείων μας και ο πλούτος που παράγουμε.    

Το βήμα που έγινε με την ίδρυση ακόμη δύο Αγροτικών Συλλόγων στο νησί, και την ένωση των πέντε συνολικά αγροτικών συλλόγων που αποτελούν τα ιδρυτικά μέλη την Ο.Α.Σ.Κ. , πρέπει να συνεχιστεί και να  αγκαλιάσει όλες τις περιοχές της Κέρκυρας, για να δυναμώσει η φωνή όλων εμάς που είτε κατά κύριο επάγγελμα αγρότες είτε όχι, εξαρτάτε το λιγοστό οικογενειακό μας εισόδημα και απ΄ ότι παράγουμε στη γη μας.   

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΟΙ στη δράση με το πανελλαδικό συντονιστικό όργανο των Αγροτών με βασικά πανελλαδικά αιτήματα:

• Καμιά αύξηση στις ασφαλιστικές εισφορές στον ΟΓΑ. 

• Φορολογία σε κάθε πραγματικό εισόδημα, κατάργηση των τεκμηρίων.

• Κατάργηση όλων των άμεσων και έμμεσων περιορισμών της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής που επιβάλλει η νέα ΚΑΠ

• Αφορολόγητο πετρέλαιο & Άμεση μεί-ωση της τιμής του αγροτικού ρεύμα-τος.

• Κατάργηση των χαρατσιών.

• Κατώτατες εγγυημένες τιμές για τα αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα

• Καμιά κατάσχεση πρώτης, δεύτερης κατοικίας ή χωραφιού

• Να σταματήσουν τα αγροτοδικεία 

 Σε ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ με τα ταξικά σωματεία στην Κέρκυρα και σε ολόκληρη την χώρα που στάθηκαν δίπλα μας σε όλους τους αγώνες, στα χωρία , στις πόλεις και στις Εθνικές Οδούς. 

Με ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ και ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ διάθεση, καλούμαστε να αποδείξουμε ότι δεν καταθέσαμε τα όπλα και ότι είμαστε σε θέση να διεκδικήσουμε την ανατροπή των αντιλαϊκών τους πολιτικών. 

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ στο ΠΑΝΝΕΛΑΔΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΔΕΚΑΗΜΕΡΟ της μικρομεσαίας αγροτιάς. 

Την ΤΕΤΑΡΤΗ 27 ΙΟΥΛΗ και ώρα 9  το πρωί,  μπροστά στην Περιφέρεια Ιονίων Νήσων στον Ποταμό στέλνουμε μήνυμα αντίστασης προς την κυβέρνηση για την αντιαγροτική πολιτική που εφαρμόζει, και διεκδικούμε λύσεις και για τα τοπικά μας προβλήματα όπως:

• Αγροτική Οδοποιία

• Χαμηλή τιμή  στο Νερό για τη λαϊκή και αγροτική κατανάλωση

• Αποτελεσματική Δακοκτονία για όλο το Νησί

• Αγροτικούς  γιατρούς σε όλα τα χωρία και καλύτερες υγειονομικές υπηρεσίες  στο Νοσοκομείο της Κέρκυρας   

• Άμεση εξόφληση των επιδοτήσεων που περικόπηκαν 

Πατέντα και για το... φουσκί!

 Πατέντα και για το... φουσκί!

Επειδή δοκίμασα ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη από την υποδοχή που είχε το χτεσινό κείμενο, λέω σήμερα να συνεχίσουμε το ταξίδι μας στον κόσμο της τομάτας αλλά από άλλον δρόμο, όχι λιγώτερο βρόμικο από τον χτεσινό αλλά εξ ίσου ενδιαφέροντα.

Κατά πάσα πιθανότητα, δεν έχετε ακούσει για την ελβετική εταιρεία Syngenta. Πρόκειται για μια μεγάλη εταιρεία, η οποία δραστηριοποιείται στην παραγωγή φυτοφαρμάκων αλλά και σπόρων τόσο μεγάλης καλλιέργειας (καλαμπόκι, ηλίανθος, ελαιοκράμβη) όσο και κηπευτικών (αγγούρι, γλυκό καλαμπόκι, καρότο, καρπούζι, κολοκύθι, κουνουπίδι, κρεμμύδι, μαρούλι, μπρόκολο, πιπεριά, σπανάκι, τομάτα). Από το 2011 βρίσκεται και στην χώρα μας ως Syngenta Hellas.

Πέρυσι, λοιπόν, η Syngenta κατέθεσε στο Ευρωπαϊκό Γραφείο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνιών - ΕΓΔΕ (European Patent Office - EPO) αίτημα κατοχύρωσης ευρεσιτεχνίας, ζητώντας να πατεντάρει τα δικαιώματα μιας νέας ποικιλίας τομάτας, η οποία περιέχει υψηλότερες των συνήθων ποσότητες φλαβονοειδών. Το ΕΓΔΕ έκανε δεκτό το αίτημα της εταιρείας και στις 12 Αυγούστου 2015 εξέδωσε το σχετικό πιστοποιητικό ευρεσιτεχνίας ΕΡ1515600Β1, το οποίο καλύπτει ολόκληρο το φυτό, τον καρπό και τον σπόρο του:

Η πατέντα της φύσης!

Είμαι σίγουρος ότι δεν βλέπετε κάτι κακό ως εδώ διότι δεν γνωρίζετε μια βασική λεπτομέρεια: η εν λόγω ποικιλία τομάτας δεν προήλθε από γενετική τροποποίηση αλλά με απολύτως φυσικό τρόπο. Με άλλα λόγια, η εταιρεία δεν επενέβη στον γενετικό κώδικα της τομάτας αλλ' απλώς διασταύρωσε άγριες τομάτες με εξημερωμένες ποικιλίες. Έκανε, δηλαδή, κάτι που μπορεί είτε να συμβεί αφ' εαυτού στην φύση είτε να το κάνει ο οποιοσδήποτε στον μπαξέ του. Για να το πούμε πιο απλά: η Syngenta πατεντάρισε για πάρτη της την φύση!

Στις 6 Ιουλίου 1998, το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο εξέδωσε την Οδηγία 98/44/ΕΚ για την έννομη προστασία των βιοτεχνολογικών εφευρέσεων, η οποία αναφέρει καθαρά και ξάστερα στο άρθρο 4, παράγραφος 1:

Δεν κατοχυρώνονται με διπλώματα ευρεσιτεχνίας:
α) οι φυτικές ποικιλίες και οι φυλές ζώων,
β) οι κυρίως βιολογικές μέθοδοι για την παραγωγή φυτών ή ζώων.

Η υπόθεση με την τομάτα τής Syngenta δεν είναι η πρώτη φορά που το ΕΓΔΕ παραβιάζει όχι μόνο τις κοινοτικές οδηγίες αλλά και την απλή λογική. Προσπαθώντας να βρει έσοδα, το ΕΓΔΕ δείχνει σαφώς διατεθειμένο να εκδώσει διπλώματα ευρεσιτεχνιών ακόμη και για... παγάκια ή για... φουσκί, αρκεί να εισπράξει τα σχετικά παράβολα. Φαίνεται δε ότι αυτό το κακό είχε παραγίνει σε τέτοιο σημείο ώστε ακόμη και οι Βρυξέλλες αγανάκτησαν. Έτσι, το ευρωκοινοβούλιο εξέδωσε στις 10/5/2012 φήφισμα, με το οποίο, μεταξύ άλλων, "ζητεί από το ΕΓΔΕ να αποκλείσει επίσης από την κατοχύρωση με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας τα προϊόντα που προέρχονται από συμβατική αναπαραγωγή και όλες τις συμβατικές μεθόδους αναπαραγωγής, μεταξύ άλλων την «ευφυή αναπαραγωγή» (αναπαραγωγή «ακριβείας») και το υλικό αναπαραγωγής που χρησιμοποιείται για την συμβατική αναπαραγωγή". Όμως, για το ΕΓΔΕ... πέρα βρέχει. Τον Μάρτιο του 2015, με τις αποφάσεις του  G2/12 και G2/13 (γνωστές ως "broccoli and tomato II"), αποφάσισε πως σπόροι φυτών και οι καρποί που προέρχονται από κλασσική αναπαραγωγή μπορούν να κατοχυρωθούν με διπλώματα ευρεσιτεχνίας (*).

Η τακτική αυτή του ΕΓΔΕ, σε συνδυασμό με την επαπειλούμενη εφόρμηση της Monsanto στην Ευρώπη, έχει προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Ήδη έχει δημιουργηθεί ο συνασπισμός No Patents On Seeds, ο οποίος υποστηρίζεται από δεκάδες οργανώσεις (**), με κεντρική απαίτηση την αναθεώρηση του ευρωπαϊκού δικαίου ευρεσιτεχνίας ώστε να αποκλειστεί η δυνατότητα κατοχύρωσης πατεντών σε υλικό αναπαραγωγής, σε φυτά και ζώα και στα τρόφιμα που προέρχονται από αυτά. Ο Κριστόφ Δεν είναι κατηγορηματικός:

"Με τη χορήγηση αυτών των πατεντών, το ΕΓΔΕ αγνοεί το κοινό συμφέρον και απλώς εξυπηρετεί τα συμφέροντα των λόμπυ των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας. Αν συνεχιστεί αυτό, θα γίνουμε όλο και περισσότερο εξαρτημένοι από λίγες μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις όπως η Monsanto, η Syngenta και η DuPont, οι οποίες συγκεντρώνουν όλο και περισσότερες πατέντες στα φυτά από τα οποία τρεφόμαστε. Αυτό που χρειαζόμαστε τώρα είναι μια σαφής δήλωση από τις κυβερνήσεις μας, ότι θα περιορίσουν δραστικά τις πρακτικές του ΕΓΔΕ. Σε αντίθετη περίπτωση, θα γίνουμε μάρτυρες του ξεπουλήματος των πόρων που απαιτούνται για την καθημερινή διατροφή μας".

Από την καμπάνια που διοργανώθηκε την άνοιξη στην Γερμανία κατά της πατέντας της Syngenta.
Το αίτημα ακύρωσης που υποβλήθηκε στο ΕΓΔΕ συγκέντρωσε 65.000 υπογραφές.

Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά πάνω σ' αυτό το θέμα. Θα μπορούσαμε να μιλάμε με τις ώρες για θέματα που σχετίζονται με το ξεπούλημα της ίδιας της φύσης, είτε άμεσα (όπως η "κατοχύρωση" φυτών από φαρμακευτικές εταιρείες για αποκλειστική εκμετάλλευση των δραστικών ουσιών που περιέχουν) είτε έμμεσα (όπως η παροχή "αποκλειστικότητας" στην εκμετάλλευση του υδάτινου πλούτου μιας χώρας). Όμως το κεντρικό νόημα δεν αλλάζει και έχει διατυπωθεί στυγνά από τον Πήτερ Μπράμπεκ, διευθύνοντα σύμβουλο της Νεστλέ: "Υπάρχει η εξτρεμιστική άποψη ότι το νερό είναι δημόσιο αγαθό και κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει πρόσβαση σ' αυτό. Όμως, υπάρχει και η άλλη άποψη, την οποία εγώ ασπάζομαι, ότι το νερό είναι ένα τρόφιμο όπως όλα και πρέπει να έχει την τιμή του στην αγορά".

Κλείνω επαναλαμβάνοντας τον γνωστό αφορισμό "αν μπορούσαν να μας πουλήσουν και τον αέρα που αναπνέουμε, θα μας τον πουλούσαν" και παραπέμποντάς σας στην μπροσούρα τής No Patents On Seeds "Patents on plants and animals - time to act for european politicians", την οποία θα βρουν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα όσοι δεν έχουν πρόβλημα με τα αγγλικά τους.


------------------------------------------
(*) Δείτε και: The "melon patent" case, από τον ιστότοπο του ΕΓΔΕ.

(**) Ενδεικτικά: Bionext (Ολλανδία), Berne Declaration και Swissaid (Ελβετία), GeneWatch (Βρεττανία), Greenpeace, Misereor και No Patents on Life (Γερμανία), Development Fund (Νορβηγία), Red de Semillas (Ισπανία), Rete Semi Rurali (Ιταλία), Reseau Semences Paysannes (Γαλλία), BiotechWatch.gr και Πελίτι (Ελλάδα) κλπ.

 Μονκάδα, 26 Ιούλη 1953: Οι τουφεκιές που σήμαναν την ημ. λήξης της εκμετάλλευσης και άνοιξαν το δρόμο προς τον σοσιαλισμό

Μονκάδα, 26 Ιούλη 1953: Οι τουφεκιές που σήμαναν την ημ. λήξης της εκμετάλλευσης και άνοιξαν το δρόμο προς τον σοσιαλισμό

Γράφει ο Οικοδόμος //

 

«Αν δεν είχαμε μελετήσει μαρξισμό ―αυτή η ιστορία είναι πιο μεγάλη, αλλά σας λέω μόνο αυτό― αν δεν είχαμε γνωρίσει από τα βιβλία την πολιτική θεωρία του Μαρξ κι αν δεν είχαμε εμπνευστεί από τον Μαρτί, από τον Μαρξ και από τον Λένιν, δε θα είχαμε καταφέρει ούτε καν να συλλάβουμε την ιδέα μιας επανάστασης στην Κούβα, γιατί με μια ομάδα ανθρώπων από τους οποίους κανείς δεν έχει περάσει από στρατιωτική ακαδημία δεν μπορείς να κάνεις πόλεμο εναντίον ενός στρατού καλά οργανωμένου, καλά οπλισμένου, στρατιωτικά εκπαιδευμένου, και να κερδίσεις τη νίκη ξεκινώντας ουσιαστικά από το μηδέν.»

Φιντέλ Κάστρο Ρους*

Στις 26 Ιούλη του 1953, ομάδες 160 οπλισμένων ανταρτών εξαπολύουν ταυτόχρονες επιθέσεις στο στρατώνα  Μονκάδα, στο Σαντιάγο της Κούβας, και στη στρατιωτική εγκατάσταση «Κάρλος Μανουέλ ντε Σέσπεδες» του Μπαγιάμο. Σκοπός τους να αιφνιδιάσουν τις δυνάμεις του δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα, που είχε καταλάβει την εξουσία με πραξικόπημα ένα χρόνο νωρίτερα (10 Μάρτη 1952) και να τον ανατρέψουν.
Το Σαντιάγο ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Κούβας και πρωτεύουσα της επαρχίας Οριέντε. Στο Μονκάδα υπήρχε βάση περίπου 1500 στρατιωτών και αποθήκες με χιλιάδες όπλα διαφόρων τύπων.

Πάνω: Ο στρατώνας Μονκάδα το 1953, μετά την επίθεση. Κάτω: Μπροστά στο κτίριο, γιορτασμός της εθνικής επετείου, εκδήλωση τιμής και μνήμης του κουβανικού λαού και της επαναστατικής ηγεσίας του.

Οι επιτιθέμενοι σκόπευαν να χρησιμοποιήσουν την πόλη σαν βάση των επιχειρήσεων ενάντια στην πρωτεύουσα Αβάνα, δημιουργώντας στρατιωτικές δυνάμεις οπλίζοντας τον λαό με τα όπλα του Μονκάδα: «Το Μονκάδα θα μπορούσε να έχει καταληφθεί και αν είχαμε πάρει, το Μονκάδα θα ανατρέπαμε τον Μπατίστα, χωρίς καμία συζήτηση. Θα είχαμε βάλει στο χέρι μερικές χιλιάδες όπλα. Απόλυτος αιφνιδιασμός, πανουργία, ξεγέλασμα του εχθρού.» Έναν λαό που στέναζε κάτω από την μπότα της στρατιωτικής δικτατορίας που έπνιγε στο αίμα τις εργατικές διεκδικήσεις και υπερασπιζόταν με τα όπλα τα συμφέροντα των μεγαλογαιοκτημόνων, σπρώχνοντας τη φτωχή αγροτιά και το λαό στην εξαθλίωση και γεμίζοντας τις φυλακές-κολαστήρια με αγωνιστές.
Η ταυτόχρονη επίθεση στο Μπαγιάμο είχε σχεδιαστεί να λειτουργήσει υποστηρικτικά σε αυτή στο Μονκάδα και να αποτρέψει, με σαμποτάζ, την αποστολή ενισχύσεων του κυβερνητικού στρατού εναντίον των ανταρτών.

Σύνθημα ενάντια στον δικτάτορα Μπατίστα, στην είσοδο του Πανεπιστημίου της Αβάνας.
Φωτογραφία: Joseph Scherschel, Getty Images

«Όταν γίνεται το πραξικόπημα του Μπατίστα το 1952, επεξεργάζομαι μια στρατηγική για το μέλλον: να προωθήσω ένα επαναστατικό πρόγραμμα και να οργανώσω μια λαϊκή εξέγερση. Από εκείνη τη στιγμή διαθέτω πια πλήρη αντίληψη περί αγώνα και τις βασικές επαναστατικές ιδέες, τις ιδέες που βρίσκονται στο Η Ιστορία θα με αθωώσει. Διέθετα ήδη την ιδέα που ήταν απαραίτητη για την κατάληψη της εξουσίας με επανάσταση. Ξεκινούσε από εκείνο που θα συνέβαινε μετά τις εκλογές της 1^ης Ιουνίου εκείνης της χρονιάς. Τίποτα δε θ’ άλλαζε. Θα επαναλαμβανόταν για άλλη μια φορά η απογοήτευση και η διάψευση των ελπίδων. Και δεν ήταν δυνατόν να επιστρέψουμε σ’ εκείνη την πεπατημένη που ποτέ δεν επρόκειτο να οδηγήσει πουθενά.»

Φιντέλ Κάστρο Ρους

Επικεφαλής των ανταρτών, σχεδιαστής και συντονιστής της επιχείρησης ήταν ο Φιντέλ Κάστρο Ρους, ένας νεαρός δικηγόρος, απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Αβάνας, γιος πλούσιας οικογένειας, με αριστοκρατική καταγωγή, που όταν έγινε το πραξικόπημα του 1952… είχε το θράσος να παρουσιαστεί στις δικαστικές αρχές και να ζητήσει την καταδίκη των συνωμοτών!  Ο Φιντέλ ήταν αυτός που συνειδητοποίησε ότι η δικτατορία του Μπατίστα μπορούσε να αντιμετωπιστεί μόνο με τα όπλα και πίστεψε πως κάτι τέτοιο είναι εφικτό.

Η επίθεση σχεδιάστηκε και προετοιμάστηκε πολύ προσεχτικά. Μεταξύ των πολλών δυσκολιών έπρεπε να αντιμετωπιστεί και το γεγονός ότι οι άντρες του Φιντέλ παρά το υψηλό επίπεδο εκπαίδευσής τους σε μικρές ομάδες, ποτέ δεν είχαν δράσει όλοι μαζί.

Ιούλης 1953. Ο Φιντέλ Κάστρο με συντρόφους του, κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της επίθεσης σε Μονκάδα – Μπαγιάμο, σε προάστιο της Αβάνας. Διακρίνονται στα αριστερά οι Αντόνιο (Νίκο) Λόπεζ και Αμπέλ Σανταμαρία και δεξιά οι Χοσέ Λουίς Τασέντε και Ερνέστο Τιζόλ.
Φωτογραφία: FILES, Getty Images

«Εκπαιδεύσαμε χίλιους διακόσιους νέους. Είχαμε δημιουργήσει ένα μικρό στρατό. Μίλησα με όλους, δούλευα με αρκετή προσήλωση και πολλές ώρες. Σε μερικούς μήνες είχαμε στρατολογήσει χίλιους διακόσιους άντρες. Πενήντα χιλιάδες χιλιόμετρα διάνυσα μ’ ένα αυτοκίνητο, που χάλασε μερικές μέρες πριν από το Μονκάδα, ένα Σεβρολέ μπεζ, που είχε αριθμό κυκλοφορίας 50315. Ακόμα το θυμάμαι. Μετά το άλλαξα με άλλο νοικιασμένο.»

Ο Ραούλ Κάστρο και ο Αντόνιο “Νίκο” Λόπεζ στο Μεξικό, το 1956. Συμμετείχαν και οι δυο στις ταυτόχρονες επιθέσεις σε Μονκάδα (Ραούλ) και Μπαγιάμο (Λόπεζ). Ο Νίκο Λόπεζ  στη θρυλική απόβαση του «Γκράνμα» (2/12/1956), από προδοσία πιάστηκε από το στρατό του Μπατίστα και δολοφονήθηκε πέντε μέρες αργότερα.

Η ημερομηνία 26 Ιούλη δεν ήταν τυχαία. Την προηγούμενη μέρα ως αργά το βράδυ γινόταν στο Σαντιάγο καρναβάλι και η πολυκοσμία ευνοούσε την έλευση των μεταμφιεσμένων σε λοχίες του στρατού ανταρτών. Το σχέδιο του Φιντέλ ήταν να πιάσει τους στρατιώτες του Μονκάδα, τα ξημερώματα, κυριολεκτικά στον ύπνο. Όμως κάτι πηγαίνει στραβά και εξουδετερώνεται το πιο σπουδαίο και πολύτιμο όπλο των ανταρτών: το στοιχείο του αιφνιδιασμού.
«Πού είναι η ατυχία; Σ’ εκείνη την έφιππη φρουρά, εκείνη τη στρατιωτική περίπολο την οποία δεν είχαμε υπολογίσει. Φαίνεται ότι το καρναβάλι προκάλεσε εκείνο το μέτρο που εμείς δε γνωρίζαμε. Δεν υπολογίσαμε ότι επειδή υπήρχε τόσος κόσμος στην πόλη, γιορτές και αρκετή αναταραχή, είχαν βάλει μια έφιππη φρουρά που πήγαινε από το σημείο όπου βρισκόταν η είσοδος προς τη λεωφόρο απ’ όπου στρίψαμε εμείς, προς την κατεύθυνση της εισόδου του στρατώνα Μονκάδα· αυτή η περίπολος επέστρεφε και το φέρνει η τύχη…»

Αντάρτες που έπεσαν από τα πυρά του στρατού του δικτάτορα Μπατίστα, μετά την επίθεση στο Μονκάδα.
Φωτογραφία: Keystone-France, Getty Images

Οι δυνάμεις του Μπατίστα αποκρούουν τις επιθέσεις των ανταρτών και στη συνέχεια συλλαμβάνουν τους περισσότερους από αυτούς. «Υπήρξαν πέντε νεκροί στη μάχη κι άλλοι πενήντα έξι που δολοφονήθηκαν. Οι πέντε νεκροί στη μάχη είναι: Χίλντο Φλέιτας, Φλόρες Μπετανκούρ,  Καρμέλο Νόα, Ρενάτο Γκιτάρτ και Πέδρο Μαρρέρο. Ήταν σχεδόν όλοι όσοι βρίσκονταν στο πρώτο αυτοκίνητο, εκείνοι που πήγαν σ’ εκείνη τη γωνία και κατέλαβαν το φυλάκιο της εισόδου.» Η δικτατορία θα δείξει -για μια ακόμα- φορά το αληθινό-αποκρουστικό της πρόσωπο. Δεκάδες αιχμάλωτοι βασανίστηκαν φριχτά πριν ξεψυχήσουν.
Ο Φιντέλ Κάστρο πιάστηκε αιχμάλωτος και γλίτωσε το θάνατο χάρη στη συγκυρία (αρχικά) και στη λαϊκή εκστρατεία για τη σωτηρία των κρατουμένων που ακολούθησε. Η επίθεση στο Μονκάδα «ταρακούνησε» τον καταπιεσμένο κουβανικό λαό· τον έκανε να πιστέψει ότι ο Μπατίστα και η μισητή χούντα δεν είναι παντοδύναμοι. Ο λαός στάθηκε στο πλευρό του Φιντέλ Κάστρο και των συντρόφων του και με την πίεσή του υποχρέωσε τον Μπατίστα να περάσει από δίκη του συλληφθέντες.

Ο Φιντέλ Κάστρο κατά τη διάρκεια της δίκης.
Φωτογραφία: Keystone-France, Getty Images

Ο Φιντέλ ως δικηγόρος αναλαμβάνει ο ίδιος την υπεράσπισή του. Στο δικαστήριο βρίσκει το βήμα που χρειαζόταν για να «μαστιγώσει» τον Μπατίστα και να καταγγείλει την δικτατορία και την πλήρη εξάρτησή της από τον  αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, την εκμετάλλευση των εργατών και των φτωχών αγροτών και τις άθλιες συνθήκες ζωής εκατομμυρίων Κουβανών.
Η απολογία του κατέληξε στη διακήρυξη ότι η κατάσταση αυτή δεν θα είναι αιώνια και ότι αργά ή γρήγορα η Κούβα θα ελευθερωθεί, δικαιώνοντας τις θυσίες εκείνων που έδωσαν τη ζωή τους για ένα καλύτερο μέλλον, και τελείωσε με την περίφημη φράση «Καταδικάστε με, η Ιστορία θα με αθωώσει». Οι δικαστές δεν τόλμησαν να επιβάλλουν θανατική ποινή. Όλοι οι κρατούμενοι (και ο Φιντέλ) φυλακίστηκαν.
Δυο χρόνια αργότερα ο δικτάτορας Μπατίστα κάτω από τη λαϊκή πίεση αναγκάστηκε να δώσει χάρη, αγνοώντας φυσικά ότι με την πράξη του αυτή «υπέγραφε» ταυτόχρονα και την ανατροπή του, αφήνοντας κενό μόνο το πεδίο όπου ο Φιντέλ, ο Τσε, ο Καμίλο, ο Ραούλ, οι κομαντάντε και οι επαναστατικές δυνάμεις και ο λαός της Κούβας θα «συμπλήρωναν» αργότερα την ημερομηνία…

Πάνω: Το στρατόπεδο “Carlos Manuel de Cespedes” στο Μπαγιάμο, κατά τη διάρκεια της τυραννίας του Φουλχένσιο Μπατίστα. Σήμερα στον ίδιο χώρο βρίσκεται ανοιχτό για το λαό το Πάρκο – Μουσείο “Nico Lopez”  (κάτω).

Οι επιθέσεις στο στρατώνα Μονκάδα και στο Μπαγιάμο μπορεί να μη στέφτηκαν με επιτυχία, όμως «φούσκωσαν» στη συνέχεια τα «πανιά»  του Γκράνμα (1956)  και άνοιξαν το νικηφόρο δρόμο που θα βάδιζε έξι χρόνια αργότερα η Κουβανική Επανάσταση, η πρώτη εξέγερση στα χρονικά της Λατινικής Αμερικής που θα κατέληγε σε νίκη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στη συνέχεια στη δημιουργία του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους στο έδαφος της αμερικανικής ηπείρου.
Πολλά χρόνια αργότερα ο Φιντέλ Κάστρο θα πει: «Αν ήταν να οργανώσω ξανά ένα σχέδιο για κατάληψη του Μονκάδα, θα το έκανα ακριβώς ίδιο, δε θ’ άλλαζα τίποτα. Αυτό που πήγε στραβά εκεί οφειλόταν αποκλειστικά στο γεγονός ότι δε διαθέταμε αρκετή πείρα. Μετά σιγά-σιγά μάθαμε».

“Οι σημαίες της επανάστασης και του σοσιαλισμού δεν παραδίνονται αμαχητί”

* Τα αποσπάσματα λόγου του Φιντέλ (με πλάγια γραφή μέσα σε εισαγωγικά) πάρθηκαν από το βιβλίο του Ιγνάσιο Ραμονέ: «ΕΚΑΤΟ ΩΡΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΦΙΝΤΕΛ – ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΣΕ ΔΥΟ ΦΩΝΕΣ». Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2007.

Πες το με ένα διάγραμμα... Σκίτσο αρχείου Σκίτσο αρχείου Ενα παράξενο διάγραμμα παραθέτει ο ΣΕΒ στο τελευταίο εβδο

 Πες το με ένα διάγραμμα...

Σκίτσο αρχείου

Ενα παράξενο διάγραμμα παραθέτει ο ΣΕΒ στο τελευταίο εβδομαδιαίο Δελτίο του, επικαλούμενος ανάμεσα σε άλλα στοιχεία του ΟΟΣΑ. Στο διάγραμμα καταγράφει το ποσοστό των συνδικαλισμένων εργαζομένων του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της ΕΕ το 2008, σε συνάρτηση με τις γενικές απεργίες που κηρύχτηκαν σε κάθε κράτος την περίοδο 1980 - 2008. 

Παρά το γεγονός ότι από μια πρώτη ματιά τα στοιχεία φαίνονται εντελώς αναξιόπιστα, ωστόσο δείχνουν τη λογική του ΣΕΒ και τη σκοπιμότητα που θέλει να υπηρετήσει με το διάγραμμα που δημοσιεύει. 

Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία, το 2008 συνδικαλίζονταν στην Ελλάδα το 22% περίπου των εργαζομένων στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα, ενώ την περίοδο 1980 - 2008 έγιναν στη χώρα περίπου 40 γενικές απεργίες. Ο ΣΕΒ σχολιάζει «Ελλάς το μεγαλείο σου» και συγκρίνει αυτά τα στοιχεία με χώρες, όπως η Σουηδία, όπου συνδικαλίζεται το 70% και πλέον, αλλά το διάστημα που εξετάζεται δεν έγινε ούτε μια γενική απεργία. 

Αν κάνουμε μια απλή διαίρεση, προκύπτει ότι στην Ελλάδα, τα 28 χρόνια που «μελετάει» ο ΣΕΒ, γίνονταν κάτι λιγότερο από 1,5 γενική απεργία το χρόνο. Φαίνεται, όμως, ότι ούτε αυτό είναι αρκετό για τον ΣΕΒ, ο οποίος θα ήθελε προφανώς να μηδενιστούν οι απεργίες, γι' αυτό ζητάει εφαρμογή και του «lock out». 

Και, βέβαια, δεν δείχνει να ενοχλείται από το μεγαλύτερο ποσοστό των συνδικαλισμένων εργαζομένων σε άλλες χώρες, στο βαθμό που εκεί δεν προκαλούν ...φασαρίες στο κεφάλαιο, επειδή η πλειοψηφία των σωματείων είναι ενεργό τμήμα του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού και υπηρετεί τη γραμμή του κοινωνικού εταιρισμού.

Καμιά πρωτοτυπία...

 

«Αυτή η διαπραγμάτευση δεν είναι υπόθεση μόνο της κυβέρνησης και των δανειστών, είναι πρώτα απ' όλα των ίδιων των εργαζομένων». Αυτά είπε για τη διαπραγμάτευση - σφαγή στα Εργασιακά που στήνεται για το φθινόπωρο σε συνέντευξή της στην «Αυγή της Κυριακής» η ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κ. Κούνεβα. 
Δηλώνοντας παράλληλα ανήσυχη γιατί «δεν βλέπω τα συνδικάτα να είναι σε ετοιμότητα να κινητοποιηθούν, να προβάλουν και να στηρίξουν τις δικές τους θέσεις», αλλά και «αισιόδοξη» «γιατί ακούω ότι το υπουργείο Εργασίας έχει σταθερή θέση. Οτι δε συζητάει τίποτα άλλο εκτός από τα τρία ζητήματα που έχουν συμφωνηθεί». 

Πραγματικά, καμία πρωτοτυπία στο γνωστό κάλεσμα, οι εργαζόμενοι να γίνουν «ντεκόρ» στο μεγάλο παζάρι για το τι και πώς θα χάσουν που θυμίζουν τα αλήστου μνήμης καλέσματα για τις συγκεντρώσεις στήριξης της «σκληρής διαπραγμάτευσης», λίγο πριν η «πρώτη φορά αριστερά» υπογράψει το νέο βάρβαρο μνημόνιο. 

Ούτε βέβαια στα περί «σταθερών θέσεων» της κυβέρνησης, που, εν τω μεταξύ, ανοίγει διάπλατα την πόρτα για απελευθέρωση απολύσεων, «τσεκούρι» στα συνδικαλιστικά δικαιώματα και νομιμοποίηση της εργασιακής ζούγκλας. 

Οσο για την ετοιμότητα των εργαζομένων (και όχι βέβαια εκείνων του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού) πρέπει όντως να μπουν σε θέσεις μάχης: Οργανώνοντας τον αγώνα τους, σε ρήξη με το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις που το υπηρετούν και όχι στα παζάρια σφαγής των δικαιωμάτων τους...

«Εξάλειψη της τρομοκρατίας»!

Μόλις έγινε γνωστό ότι στα θύματα των δολοφονικών επιθέσεων στο Μόναχο ήταν και ένας 17χρονος με καταγωγή από χωριό της Ροδόπης, η κυβέρνηση εντόπισε ευκαιρία για να διαμηνύσει το δικό της «παρών» στις ευρύτερες διεργασίες που αναζωπυρώνονται διαρκώς από τις πολύνεκρες επιθέσεις «μοναχικών λύκων», «τρομοκρατών» κ.τ.λ.

Με μήνυμά του σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης, ο πρωθυπουργός έσπευσε να τονίσει ότι «η ύπαρξη ενός Ελληνα ανάμεσα στους νεκρούς της χθεσινής (σ.σ. της Παρασκευής) επίθεσης μας δεσμεύει ακόμα περισσότερο στον αγώνα να εξαλείψουμε το μίσος και την τρομοκρατία από την Ευρώπη».

Τέτοιες δεσμεύσεις, που διατυπώνονται σε μια περίοδο που η «εξάλειψη της τρομοκρατίας» γίνεται όχημα για την προώθηση ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών σε Μέση Ανατολή και ευρύτερα, γεννούν μόνο ανησυχία.
 «Κουμπώνουν» με την ετοιμότητα της κυβέρνησης να «διαθέτει» στο ΝΑΤΟ όλα τα ελληνικά λιμάνια, να πλασάρει όλη την Ελλάδα «ως κομβική χώρα», με «έναν πολύ σημαντικό ρόλο στο χτίσιμο μιας νέας πολιτικής ασφάλειας», να συμμετέχει σε όλες τις «αντιτρομοκρατικές» διεργασίες, πρόθυμη ακόμα και να φιλοξενεί εγκαταστάσεις εκπαίδευσης στρατιωτικών δυνάμεων άλλων χωρών. 
 «Κουμπώνει» με τα σχέδια της αστικής τάξης να αναβαθμίσει γεωπολιτικά το ρόλο της και γι' αυτό προμηνύουν βαθύτερη εμπλοκή του λαού μας στα φονικά, βρώμικα σχέδια που οι ιμπεριαλιστές επιταχύνουν στη «γειτονιά» μας.

Επίθεση του κεφαλαίου... 

«Η οικονομία είναι σε τροχιά πτωχεύσεων, με ηχηρά ονόματα από τον επιχειρηματικό κόσμο να φιγουράρουν στη λίστα εκείνων που θα οδηγηθούν τους επόμενους μήνες σε οριστικό κλείσιμο», σημείωνε κεντρικό ρεπορτάζ σε κυριακάτικο φύλλο, στο φόντο των εξελίξεων στη «Μαρινόπουλος» και δίπλα σε άλλα θέματα, με τίτλους όπως «Επτά χρόνια με 245.000 λουκέτα». 

 Πραγματικά, διαψεύδοντας το κλίμα που προσπαθεί να καλλιεργήσει η συγκυβέρνηση, σκορπώντας κάλπικες ελπίδες περί «ανάπτυξης που έρχεται» και κυρίως περί «ανάπτυξης» που θα ωφελήσει τα λαϊκά στρώματα, η πραγματικότητα καταγράφει μεγάλες δυσκολίες για πολλές επιχειρήσεις και κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης, στο έδαφος και των φιλομονοπωλιακών μέτρων που απλόχερα προσέφερε και η «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση. 

 Την αναδιάρθρωση στην παραγωγή, για την οποία χαίρεται η «Αυγή» στο κύριο άρθρο της και την εμφανίζει ως μια αλλαγή που κυοφορείται, θα την πληρώσουν πολύ ακριβά οι εργαζόμενοι με μαζικές απολύσεις και ανεργία σε όσες επιχειρήσεις κλείνουν - τη στιγμή που οι ιδιοκτήτες τους μεταφέρουν κεφάλαια σε άλλους κερδοφόρους τομείς - και με συνθήκες γαλέρας σε νέες που ανοίγουν...

Ριζοσπαστης 

Ο πίκατσου και οι πραγματικοί θησαυροί...

Ο πίκατσου και οι πραγματικοί θησαυροί...

«Φούσκα» ή «φαινόμενο»; Περαστική μόδα ή μόνιμο «κόλλημα»; «Κοινωνικός αυτισμός» ή «σήκωμα απ' τον καναπέ» (λέμε τώρα); Παιχνίδι ή κάτι πολύ περισσότερο; Αυτά και άλλα τόσα βαθυστόχαστα ερωτήματα απασχολούν μέρες τώρα αναλυτές κάθε είδους, με αφορμή το νέο παιχνίδι της «Nintendo» («Νιντέντο») για κινητά τηλέφωνα, το πασίγνωστο «Pokemon Go», για το οποίο τα ΜΜΕ δεν έχουν πάψει να μας βομβαρδίζουν με κάθε μικρή - και μάλλον ανούσια - λεπτομέρεια, σε στιλ διαφήμισης: Από το ραντεβού εκατοντάδων νέων το περασμένο Σάββατο στο Σύνταγμα για να κυνηγήσουν και να γυμνάσουν τα πόκεμόν τους έως τους servers της εταιρείας που έπεσαν από την πολλή κίνηση και βέβαια για κάθε πιθανό και απίθανο ευτράπελο από κόσμο που τον συνέλαβε, τον έκλεψε, εντόπισε πτώματα (!), παραιτήθηκε από τη δουλειά του για να βγει και να κυνηγήσει όλα τα μικρά εικονικά «τερατάκια». Αλλοι πάλι εστιάζουν στην «καινοτομία» του παιχνιδιού «επαυξημένης πραγματικότητας», κάτι σαν υψηλής τεχνολογίας κυνήγι χαμένου θησαυρού, που συνδυάζει πολλές από τις τεχνολογίες που βρίσκονται στα κινητά τηλέφωνα, από το gps έως την κάμερα, τη μεταφορά δεδομένων κ.ο.κ., με τους αγαπητούς και γνωστούς από την ομώνυμη σειρά καρτούν «χαρακτήρες» που παίζουν στις τηλεοράσεις εδώ και περίπου 20 χρόνια.

***

Αλλά όλοι, ή σχεδόν όλοι, φαίνεται να αγνοούν την πραγματική αιτία (και όχι αποτέλεσμα) της μεγάλης επιτυχίας που γνωρίζει το παιχνίδι. Και αυτή δεν είναι άλλη απ' το ότι τα κατά τ' άλλα συμπαθή τερατάκια κουβαλάνε κέρδη με το τσουβάλι στα ταμεία των επιχειρηματικών ομίλων που τα δημιούργησαν.
Μια ματιά στα οικονομικά στοιχεία που βλέπουν έως τώρα το φως της δημοσιότητας είναι αρκετή.

• Μέσα σε ένα 4ήμερο, από τις 11 έως τις 15 Ιούλη, η «Nintendo», το γιαπωνέζικο μεγαθήριο του ούτως ή άλλως «χρυσωρυχείου» των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και κατά 32% μέτοχος στο νέο παιχνίδι, αύξησε τα κέρδη της κατά... 63%. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τα «τερατάκια» του πόκεμον τής έδωσαν κάπου 13,1 δισ. δολ. «πάνω» στην αξία της στην αγορά, που τώρα υπολογίζεται στα 38 δισ. δολάρια. Τα «καθαρά» κέρδη, με τους πλέον συντηρητικούς υπολογισμούς, υπολογίζονται γύρω στα 14 εκατομμύρια δολάρια. Την περασμένη βδομάδα, μάλιστα, σε μια «υπερβολική» όπως χαρακτηρίστηκε από τα διεθνή ΜΜΕ αντίδραση, το χρηματιστήριο στο Τόκιο έκανε μεγάλη βουτιά, όταν η εταιρεία ανακοίνωσε ότι δεν πρόκειται να αναθεωρήσει (ακόμα) προς τα πάνω τις προβλέψεις της για τα φετινά κέρδη.
• Η «Niantic», η αμερικάνικη εταιρεία με έδρα το Σαν Φρανσίσκο που ανέπτυξε το εν λόγω παιχνίδι (πρόκειται για εταιρεία δημιουργημένη στα σπλάχνα της «Google», ενώ η «Nintendo» κατέχει ένα μάλλον σημαντικό κομμάτι της) κέρδισε 40.000 δολάρια τα πρώτα... 3 λεπτά κυκλοφορίας του παιχνιδιού.
• Η «Apple» και η «Google», τα δυο μονοπώλια των νέων τεχνολογιών, δεν θα μπορούσαν να βρίσκονται εκτός του «παιχνιδιού», με ένα 30% των κερδών να πηγαίνει αυτόματα στα ταμεία τους. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι μετοχές της πρώτης κέρδισαν 5% (κάπου κοντά στα 25 δισ. δολάρια) όταν το παιχνίδι πρωτοπαρουσιάστηκε στις αρχές του μήνα.

Το επιχειρηματικό παιχνίδι γύρω από το πόκεμον έχει κι αυτό τις μάχες του, πολύ πιο σκληρές από αυτές ανάμεσα στα τερατάκια τσέπης. Για παράδειγμα, δεν είναι λίγοι οι επιχειρηματικοί όμιλοι που διαβάζουν με ανησυχία τα στοιχεία που λένε ότι τα 43 λεπτά που περνάνε ημερησίως πάνω από τις οθόνες των κινητών τους οι χρήστες της εν λόγω εφαρμογής, «κόβουν» πελατεία από τα γκισέ εταιρειών που διαχειρίζονται εφαρμογές όπως το WhatsApp, το Instagram, το Facebook κ.ο.κ., αν και σε πολλές περιπτώσεις είναι οι ίδιες εταιρείες που βρίσκονται πίσω από πολλές από τις παραπάνω εφαρμογές. Αλλοι, όπως για παράδειγμα το μονοπώλιο της «Sony», βλέπουν με ανησυχία την εκτόξευση της «Nintendo» που μετά από πολλά χρόνια που θεωρείτο «ξεγραμμένη», την ξεπέρασε σε χρηματιστηριακή αξία. Κι άλλοι, είτε κάνοντας την επιθυμία τους πραγματικότητα, είτε προειδοποιώντας τους αφελείς του χρηματιστηριακού «τζόγου» μιλάνε για «φούσκα» που δεν θα αντέξει για πολύ.

***

Με δυο λόγια, εμείς το χέρι στη φωτιά δεν το βάζουμε για τις κοινωνικές, ψυχολογικές και άλλες τάσεις που βρίσκονται πίσω από την επιτυχία του παιχνιδιού και για τις οποίες τόση κουβέντα γίνεται. Ούτε, βεβαίως, με το παρόν σχολιάζουμε τυχόν άλλες επιπτώσεις ψυχολογικές και κοινωνικές που έχει όταν ένα παιχνίδι εξελίσσεται σε εμμονή. Αλλά το σίγουρο είναι πως το πραγματικό παιχνίδι παίζεται όχι στα εικονικά γυμναστήρια των pokemon στις πλατείες και τους δρόμους αλλά στον... πραγματικότατο κόσμο των επιχειρηματικών κερδών που οι εκατομμύρια χρήστες του βοηθάνε να αυγατίζουν...

Βήματα σε αντιδραστική κατεύθυνση...

Βήματα σε αντιδραστική κατεύθυνση...

Δεν πέρασαν ούτε λίγες ώρες από τότε που γράφαμε για το ενδεχόμενο και άλλες χώρες να μπουν σε «καθεστώς έκτακτης ανάγκης», την Παρασκευή, και τα γεγονότα μάς επιβεβαίωσαν. Αυτήν τη φορά στη Γερμανία. Τόσο το μακελειό στο Μόναχο, με θύτη έναν Γερμανοϊρανό, που, παρά τα όσα γράφονται για το ψυχολογικό του προφίλ, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να υποτιμηθεί ότι ήταν θαυμαστής του ακροδεξιού μακελάρη της Νορβηγίας Μπρέιβικ, καθώς επίσης ότι συνόδευε τις δολοφονικές του επιθέσεις με συνθήματα ενάντια στους ξένους, όσο και η αποτυχημένη επίθεση αυτοκτονίας στο Ανσμπαχ, που σύμφωνα με εκτιμήσεις έχει τη σφραγίδα του ISIS, αξιοποιούνται για τη λήψη έκτακτων μέτρων από τη γερμανική κυβέρνηση. Τα γεγονότα αυτά θα μπορούσε να θεωρηθούν μεμονωμένα, αν δεν σχετίζονταν και, πολύ περισσότερο, δεν αξιοποιούνταν μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, με τον πόλεμο να βρίσκεται σε εξέλιξη στην περιοχή της Μ. Ανατολής, αποτέλεσμα ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ σε ανταγωνισμό με τη Ρωσία, την Κίνα και άλλα καπιταλιστικά κράτη. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, με τους χιλιάδες πρόσφυγες που προκαλεί ο πόλεμος, «ανθίζουν» άλλωστε και ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, το εθνικό και θρησκευτικό μίσος.
Δεν πρέπει, λοιπόν, να χαθεί από την προσοχή η αξιοποίηση και αυτών των γεγονότων στη Γερμανία. Καταρχάς, το πιο άμεσο και προφανές: Η κήρυξη «κατάστασης εκτάκτου ανάγκης», όπου παίρνονται μέτρα ενίσχυσης της καταστολής, περιορισμού δικαιωμάτων και ελευθεριών. Οι ειδήσεις που έφταναν από το Μόναχο την Παρασκευή το βράδυ μίλαγαν για μια πόλη σε καθεστώς τρομοκρατίας, αποκλεισμένη από συγκοινωνίες, με ουσιαστική απαγόρευση της κυκλοφορίας. Ενώ ήδη άνοιξε η συζήτηση για χρήση του στρατού για την «εσωτερική ασφάλεια». Ταυτόχρονα, πυκνώνουν οι φωνές στη Γερμανία που καλούν σε αυστηροποίηση της πολιτικής της απέναντι στα θύματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων, τους πρόσφυγες. Θυμίζουμε πως η Γερμανία είχε παίξει ιδιαίτερο ρόλο στην ενίσχυση του προσφυγικού ρεύματος, με αποτέλεσμα άλλωστε οι περισσότεροι πρόσφυγες που πέρναγαν από την Ελλάδα να είχαν προορισμό τους τη Γερμανία. Κίνηση που υπαγορευόταν από τα συμφέροντα των γερμανικών μονοπωλίων τόσο όσον αφορά στην προσέλκυση αναγκαίου φθηνού εργατικού δυναμικού, όσο και στην ενίσχυση της Γερμανίας στα γεωπολιτικά παιχνίδια στην περιοχή της Μ. Ανατολής. Βεβαίως, είναι γνωστό ότι τα καπιταλιστικά κράτη ακολουθούν πολιτική ανοιγοκλεισίματος της στρόφιγγας των προσφυγικών ροών ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Φωνές της αστικής τάξης της Γερμανίας, οι οποίες στηρίζουν τον περιορισμό των προσφυγικών ροών, κατηγορούν την Μέρκελ για την πολιτική της και ταυτόχρονα ευνοούν ακροδεξιά κόμματα, όπως η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) και το ξενοφοβικό κίνημα PEGIDA. Δεν πρέπει, τέλος, να αγνοήσουμε το πώς θα αξιοποιηθούν αυτά τα γεγονότα στην κατεύθυνση ενεργότερης στρατιωτικοποίησης της Γερμανίας, που ούτως ή άλλως έχει βάλει στόχο την αναβάθμιση του στρατού και του εξοπλισμού της, αφού υπολείπονται της οικονομικής της δύναμης, αλλά και της ενεργότερης εμπλοκής της στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην περιοχή της Μ. Ανατολής. Το τοπίο, δηλαδή, μυρίζει μπαρούτι, η αντιδραστικοποίηση βαθαίνει, γίνονται βήματα σε αντιδραστική κατεύθυνση. Αντικειμενικά αυτά τα γεγονότα και άλλα που μπορεί να ακολουθήσουν στο μέλλον, υποχρεώνουν τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα να ενισχύσουν την πάλη τους ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ, σε κάθε είδους εμπλοκή της χώρας μας στα επικίνδυνα σχέδια.

Το Brexit ενισχύει τις ήδη υπάρχουσες «αβεβαιότητες» στη διεθνή οικονομία

Το Brexit ενισχύει τις ήδη υπάρχουσες «αβεβαιότητες» στη διεθνή οικονομία

«Δεσμεύσεις» συνεργασίας για τη σταθεροποίηση και ενίσχυση της παγκόσμιας ανάπτυξης έλαβαν οι υπουργοί Οικονομικών του G20, την ίδια στιγμή που οξύνονται οι ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις

Associated Press

Από τη Σύνοδο των υπουργών Οικονομικών του G20 στην Κίνα

Το γεγονός ότι η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία παραμένει σε δυσχερή θέση, εφτά χρόνια μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά κατά τη Σύνοδο των υπουργών Οικονομικών του G20 που πραγματοποιήθηκε το Σαββατοκύριακο στο Τσενκγντού της Κίνας.

«Οι καθοδικοί κίνδυνοι επιμένουν...»

Η αβεβαιότητα για την ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας μπαίνει σε πρώτο πλάνο στο κείμενο συμπερασμάτων της Συνόδου, ενώ ενισχύεται ακόμη περισσότερο από το αποτέλεσμα του πρόσφατου βρετανικού δημοψηφίσματος. Κοινή επισήμανση είναι πως θα πρέπει να επιταχυνθούν οι διαδικασίες εξόδου, αλλά η Βρετανία πρέπει να παραμείνει «στενός εταίρος» της ΕΕ.
Πιο συγκεκριμένα, στο κείμενο συμπερασμάτων υπογραμμίζεται πως «η ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας συνεχίζεται, ωστόσο παραμένει ασθενέστερη από το επιθυμητό επίπεδο». Επισημαίνεται ότι «οι καθοδικοί κίνδυνοι επιμένουν», ενώ μεταξύ των κύριων προβλημάτων εντοπίζονται οι διακυμάνσεις στις τιμές των βασικών εμπορευμάτων και ο χαμηλός πληθωρισμός, που επιμένει σε μια σειρά από χώρες. Σε αυτά έρχονται να προστεθούν η διαρκής αστάθεια στις χρηματοπιστωτικές αγορές, οι γεωπολιτικές συγκρούσεις, η τρομοκρατία και οι προσφυγικές ροές.
Ειδικά για το Brexit τονίζεται πως «το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στο Ην. Βασίλειο έρχεται να προστεθεί στην αβεβαιότητα της παγκόσμιας οικονομίας. Τα μέλη της G20 (...) στο μέλλον, ελπίζουμε να δούμε το Ηνωμένο Βασίλειο ως στενό εταίρο της ΕΕ».
Οι υπουργοί Οικονομικών συμφωνούν στην ανάγκη λήψης μέτρων για «την υποστήριξη της ανάπτυξης» και επαναλαμβάνουν την «αποφασιστικότητά» τους να χρησιμοποιήσουν «όλα τα εργαλεία πολιτικής - νομισματικά, δημοσιονομικά και διαρθρωτικά - για να επιτευχθεί ο στόχος της ισχυρής, βιώσιμης, ισορροπημένης και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης».
«Η νομισματική πολιτική», σημειώνουν, «θα συνεχίσει να στηρίζει την οικονομική δραστηριότητα και να διασφαλίζει τη σταθερότητα των τιμών, σύμφωνα με τις εντολές των Κεντρικών Τραπεζών, ωστόσο η νομισματική πολιτική από μόνη της δεν μπορεί να οδηγήσει σε ισόρροπη ανάπτυξη. Υπογραμμίζουμε τον καθοριστικό ρόλο των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, ενώ και η δημοσιονομική πολιτική είναι εξίσου σημαντική για την υποστήριξη των κοινών αναπτυξιακών στόχων. Χρησιμοποιούμε τη δημοσιονομική ευελιξία, όπως επίσης τη φορολογική πολιτική και τις δημόσιες δαπάνες περισσότερο φιλικά προς την ανάπτυξη, συμπεριλαμβανομένης της προτεραιότητας των "υψηλής ποιότητας" επενδύσεων, αλλά και στην εξασφάλιση ότι το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ παραμένει βιώσιμο».
Η προηγούμενη παράγραφος αντικατοπτρίζει στην πραγματικότητα το εύρος των αντιθέσεων μεταξύ των πιο ανεπτυγμένων οικονομιών του πλανήτη και τις διαφορετικές αντιλήψεις που επικρατούν μεταξύ τμημάτων του κεφαλαίου για το ξεπέρασμα της κρίσης, με βάση τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους και τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς. Κοινός τόπος, πάντως, ανεξάρτητα από το μείγμα διαχείρισης που επιλέγει κάθε τμήμα του κεφαλαίου, παραμένει η προσπάθεια εξασφάλισης μεγαλύτερης κρατικής στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων, όπως και η κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, μέσω των περιβόητων «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων».

Οι «συναινετικές» διακηρύξεις και... η πραγματικότητα των ανταγωνισμών

Γίνεται επίσης αναφορά στις διεθνείς συναλλαγματικές ισοτιμίες, επισημαίνοντας πως η υπερβολική αστάθεια και οι ανεξέλεγκτες διακυμάνσεις τους «μπορεί να έχουν δυσμενείς επιπτώσεις στην οικονομική και χρηματοπιστωτική σταθερότητα».
Οι υπουργοί Οικονομικών του G20 δηλώνουν ακόμη πως «θα συνεργαστούμε στενά στις αγορές συναλλάγματος. Επιβεβαιώνουμε εκ νέου τις προηγούμενες δεσμεύσεις μας για τις συναλλαγματικές ισοτιμίες, όπως επίσης και ότι θα απέχουμε από τις ανταγωνιστικές υποτιμήσεις και δεν θα στοχεύουμε συναλλαγματικές ισοτιμίες για ανταγωνιστικούς σκοπούς. Θα αντισταθούμε σε κάθε μορφή προστατευτισμού».
Οι διακηρύξεις αυτές, βέβαια, γίνονται συνεχώς τα τελευταία χρόνια από ανώτερους αξιωματούχους των ισχυρότερων οικονομιών και των Κεντρικών Τραπεζών, ωστόσο λίγο μετά ξεκινούν οι επιθετικές δηλώσεις περί χρήσης «αθέμιτων μέσων» με σκοπό τη χειραγώγηση των συναλλαγματικών ισοτιμιών, σε τέτοια ένταση που μια σειρά διεθνών οικονομικών αναλυτών αναφέρονται σε ακήρυχτο νομισματικό πόλεμο.
Σε ανάλογο «συναινετικό» κλίμα είναι και οι αναφορές στη χαλυβουργία, η οποία αποτελεί τα τελευταία χρόνια πεδίο ανταγωνισμού κυρίως μεταξύ ΕΕ, ΗΠΑ και Κίνας.
Οπως επισημαίνεται, οι υπουργοί Οικονομικών του G20 αναγνωρίζουν «τα διαρθρωτικά προβλήματα - συμπεριλαμβανομένης της πλεονάζουσας παραγωγικής ικανότητας σε ορισμένες βιομηχανίες που επιδεινώθηκε εξαιτίας της ασθενούς παγκόσμιας οικονομικής ανάκαμψης και μείωσης της ζήτησης - έχουν προκαλέσει αρνητικές επιπτώσεις τόσο στο εμπόριο όσο και στους εργαζόμενους σε αυτούς τους βιομηχανικούς κλάδους. Η πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα χάλυβα και άλλων βιομηχανικών προϊόντων είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα που απαιτεί συλλογικές απαντήσεις. Αναγνωρίζουμε, επίσης, ότι οι επιδοτήσεις και άλλες μορφές κρατικής στήριξης μπορούν να προκαλέσουν στρεβλώσεις στην αγορά ενισχύοντας την πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα και, συνεπώς, απαιτούν προσοχή».
Η «πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα», βέβαια, δεν είναι «παγκόσμιο πρόβλημα» σε ό,τι αφορά τις σύγχρονες ανάγκες των λαών, αλλά τη δυνατότητα του κεφαλαίου να αυγατίσει τα κέρδη του...
Τέλος, οι υπουργοί Οικονομικών δεσμεύονται για την ενίσχυση της συνεργασίας των χωρών τους, ειδικά μεταξύ των χωρών του G20 που αποτελούν τους σημαντικότερους παραγωγούς χάλυβα, οι οποίες θα συμμετάσχουν στη συνεδρίαση της Επιτροπής Χάλυβα του ΟΟΣΑ (8 - 9/9).

Γαλλία και Ιταλία «βιάζονται» για Brexit και «νέα ισορροπία»

Στο περιθώριο της Συνόδου, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Β. Σόιμπλε, αναφέρθηκε στο φόρο χρηματοπιστωτικών συναλλαγών που συζητείται έντονα στην ΕΕ το τελευταίο διάστημα, επισημαίνοντας πως θα πρέπει να εφαρμοστεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine Zeitung», αν και στην Ευρώπη η συζήτηση διεξάγεται εδώ και χρόνια, υπάρχει ο φόβος της φυγής κεφαλαίων σε περίπτωση που εφαρμοστεί μόνο εντός της ΕΕ. Ετσι, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών το έθεσε στους ομολόγους του με αφορμή τη συζήτηση για μια «δίκαιη και ισορροπημένη» φορολογική πολιτική, καθώς επίσης και για τη βιώσιμη ανάπτυξη.
Στο μεταξύ, ο υπουργός Οικονομικών της Ιταλίας, Π. Κ. Πάντοαν, με δηλώσεις του στο «Ρόιτερς» επισήμανε ότι «το Brexit έχει ήδη αντίκτυπο», και επικαλούμενος την υποβάθμιση των προβλέψεων για την ανάπτυξη στην οποία προχωρούν διεθνείς οργανισμοί εξαιτίας του, ανέφερε: «Ελπίζω ότι θα υπάρξουν διευκρινίσεις σε σχέση με το χρονοδιάγραμμα και τη διαδικασία του διαζυγίου. Οσο το συντομότερο τόσο το καλύτερο, ώστε να δημιουργηθεί μια νέα ισορροπία».
Σε αντίστοιχο μήκος κύματος, ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών, Μ. Σαπέν, ανέφερε μεν ότι η Βρετανία χρειάζεται «λίγο χρόνο για να οργανωθεί», αλλά πρόσθεσε ότι «αυτό δεν θα πρέπει να διαρκέσει επ' αόριστον, η αβεβαιότητα είναι επιζήμια (...) Κάποιος πρέπει να αρχίσει διαπραγματεύσεις το συντομότερο δυνατό».