12 Μαΐ 2016

Για το συσχετισμό δύναμης στο συνδικαλιστικό κίνημα

 Για το συσχετισμό δύναμης στο συνδικαλιστικό κίνημα

Ως συνέχεια μιας προηγούμενης ανάρτησης, για το συσχετισμό δύναμης στα συνδικαλιστικά όργανα, η κε του μπλοκ συνεχίζει σήμερα την αναδημοσίευση από το προηγούμενο τεύχος της ΚΟΜΕΠ (το δεύτερο του 16) και το σχετικό κείμενο του Τμήματος για την Εργατική Συνδικαλιστική Δουλειά της κετουκε. Στο μέρος που αναδημοσιεύεται σήμερα, παρατίθενται μερικά χρήσιμα στοιχεία (τα οποία όμως χρειάζονται διαρκή ανανέωση, καθώς γίνονται νέες αρχαιρεσίες και αλλάζουν τα δεδομένα) για τη δύναμη του ΠΑΜΕ στα Εργατικά Κέντρα της χώρας και τις Ομοσπονδίες. Κι είναι απαραίτητο να τα συνεκτιμούμε, όταν μιλάμε για το τι (περισσότερο) μπορεί ή δεν μπορεί να κάνει ο ταξικός πόλος στο εργατικό κίνημα.

ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ

Τα Εργατικά Κέντρα στα οποία τα ψηφοδέλτια που στηρίζει το ΠΑΜΕ έχουν απόλυτη πλειοψηφία είναι 13 (ενώ με το ΠΑΜΕ συνεργάζεται και άλλο 1 Εργατικό Κέντρο). Όσον αφορά τις μεταβολές στη δύναμη του ΠΑΜΕ προστέθηκε το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου, ενώ από αυτήν αφαιρέθηκε το Εργατικό Κέντρο Ρόδου.

Τα Εργατικά Κέντρα στα οποία τα ψηφοδέλτια που στηρίζει το ΠΑΜΕ είναι πρώτη δύναμη, χωρίς όμως να έχουν απόλυτη πλειοψηφία είναι 2 (το ένα από τα δύο είναι από το 2013 το Εργατικό Κέντρο Αθήνας).

Τα Εργατικά Κέντρα στα οποία τα ψηφοδέλτια που στηρίζει το ΠΑΜΕ είναι δεύτερη δύναμη είναι 20.

Τα Εργατικά Κέντρα στα ΔΣ των οποίων δεν εκπροσωπείται το ΠΑΜΕ είναι 16.

(Για να αποδοθεί η πραγματική εικόνα της παρέμβασης κι επιρροής του ΠΑΜΕ σε Ομοσπονδίες κι Εργατικά Κέντρα, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι στις περισσότερες περιπτώσεις όπου δεν εκπροσωπείται το ΠΑΜΕ έχουν μηδενική ή στοιχειώδη συμμετοχή και λειτουργία. Για παράδειγμα, ενώ στον κρατικό τομέα φαίνεται, όπως θα δούμε στη συνέχεια, ότι το ΠΑΜΕ δεν εκπροσωπείται στα ΔΣ των μισών σχεδόν Ομοσπονδιών, στην πραγματικότητα οι Ομοσπονδίες στις οποίες το ΠΑΜΕ παρεμβαίνει κι έχει έδρες στα ΔΣ τους καλύπτουν περίπου το 85% του συνόλου των κρατικών υπαλλήλων. Αυτή η αναντιστοιχία απορρέει από το γεγονός ότι οι 20 από τις 44 Ομοσπονδίες του κρατικού τομέα στις οποίες το ΠΑΜΕ δεν έχει έδρα στα ΔΣ είναι είτε με πολύ λίγα μέλη είτε "σφραγίδες").

Ακολουθεί λίστα με τα ΕΚ τα οποία εντάσσονται στις παραπάνω κατηγορίες (όπου υπάρχει σύγκριση, είναι μεταξύ 2010 και 2014):

ΕΚ στα οποία οι δυνάμεις έχουν απόλυτη πλειοψηφία.

Λάρισας, Αγρινίου, Νάουσας, Λαυρίου, Φωκίδας, Άρτας, Θεσπρωτίας, Λευκάδας, Ζακύνθου, Κεφαλονιάς-Ιθάκης, Κω, Παλλεσβιακό, Σάμου, Αμαλιάδας (συνεργαζόμενο με το ΠΑΜΕ).

(*δική μου συμπληρωματική σημείωση: δεδομένου ότι το άρθρο γράφτηκε προ μερικών μηνών, στα παραπάνω πρέπει να προστεθεί και το εργατικό κέντρο Ιωαννίνων).

ΕΚ στα οποία οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ είναι πρώτη δύναμη (χωρίς να έχουν απόλυτη πλειοψηφία).

Αθήνας, Πειραιά

ΕΚ στα οποία οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ είναι δεύτερη δύναμη

Ελευσίνας, Θεσσαλονίκης, Καρδίτσας, Ηρακλείου, Ιωαννίνων*, Ναυπάκτου, Πρέβεζας, Μεσολογγίου, Χίου, Έβρου, Θήβας, Πύργου, Χανίων, Πάτρας, Ρόδου, Κέρκυρας, Ελασσόνας, Ρεθύμνου, Κοζάνης, Εύβοιας

ΕΚ στα οποία οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ δεν έχουν έδρες στα ΔΣ

Έδεσσας-Αλμωπίας, Αλεξάνδρειας, ΄Σργους, Βέροιας, Βόρειας Εύβοιας, Διδυμότειχου, Ευρυτανίας, Καλαμπάκας, Κορίνθου, Κρέστενας, Κυκλάδων, Λουτρακίου, Ορεστιάδας, Φαρσάλων, Χαλκιδικής, Κατερίνης.

ΕΚ που δεν εκλέγουν αντιπρόσωπο για τη ΓΣΕΕ (επειδή δεν "πιάνουν" το απαραίτητο μέτρο των ψηφισάντων)

Αλμυρού, Αρκαδίας, Γρεβενών, Θεσπρωτίας (πλειοψηφία ΠΑΜΕ), Κιάτου, Μεσσήνης, Μήλου, Πύργου, Τριφυλλίας, Κεφαλονιάς-Ιθάκης (πλειοψηφία ΠΑΜΕ), Λαυρίου (πλειοψηφία ΠΑΜΕ), Μεγάρων, Φωκίδας (πλειοψηφία ΠΑΜΕ)

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ

Οι Ομοσπονδίες του ιδιωτικού τομέα που τα ψηφοδέλτια που στηρίζει το ΠΑΜΕ έχουν απόλυτη πλειοψηφία είναι 7, ενώ 1 ακόμα Ομοσπονδία είναι συνεργαζόμενη με το ΠΑΜΕ. Από το 2010 έχουν φύγει 2 Ομοσπονδίες από τη δύναμη του ΠΑΜΕ: Η Ομοσπονδία Συλλόγων Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων Ελλάδας (ΟΣΝΙΕ) και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος (ΠΟΘΑ).

Οι Ομοσπονδίες που οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ είναι δεύτερη δύναμη είναι 8.
Οι Ομοσπονδίες στα ΔΣ των οποίων εκπροσωπείται το ΠΑΜΕ, χωρίς όμως να είναι πρώτη ή δεύτερη δύναμη είναι 45.
Οι Ομοσπονδίες στα ΔΣ των οποίων δεν εκπροσωπείται το ΠΑΜΕ είναι 22.

Στη συνέχεια ακολουθεί λίστα με τις Ομοσπονδίες τα οποία εντάσσονται στις παραπάνω κατηγορίες (όπου υπάρχει σύγκριση, είναι μεταξύ 2010 και 2014)

Οι Ομοσπονδίες στις οποίες οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ έχουν απόλυτη πλειοψηφία είναι οι εξής:

Οικοδόμοι, Φάρμακο, Λογιστές, ΟΕΚΙΔΕ, Τύπος - Χαρτί, Τρόφιμα-Ποτά, Συνταξιούχοι, Εμφιαλωμένων Ποτών (συνεργαζόμενη).

Οι Ομοσπονδίες στις οποίες το ΠΑΜΕ είναι δεύτερη δύναμη είναι οι εξής:

Επισιτισμός-Τουρισμός, ΠΟΘΑ, Ηλεκτρολόγοι, Μέταλλο, Ιδιωτικοί Υπάλληλοι-Εμποροϋπάλληλοι, ΔΕΥΑ, Χημική Βιομηχανία, ΟΣΕΓΟ

Οι Ομοσπονδίες στα ΔΣ των οποίων δεν εκπροσωπούνται οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ είναι οι εξής:

Ιδιωτικά Καζίνο, Χειριστών Μηχανοδηγών, Ασφαλιστικών Συλλόγων, ΟΒΕΣ, Καπνοεργατοϋπαλλήλων (Κιλκίς), Αεροπορικών Μεταφορών, Τεχνικών Επιχειρήσεων, Μεταλλείων-Λιγνιτωρυχείων-Λατομείων, Οικοδόμων-Ξύλου, Τσιμέντων, ΔΕΗ-ΚΗΕ (διασπαστική), Φορτοεκφορτωτών, Θυρωρών, Προσωπικού Ασφαλείας (ΟΜΥΠΑΕ), Κρέατος, Συμβασιούχων Πυροσβεστών, Εγγείων Βελτιώσεων, Κινηματογράφου-TV (ΠΟΕΚΤ), ΠΟΣΕΜ (Μεταφορές), Μακαροτεχνιτών, Καπνοβιομηχανιών Ελλάδας (ΠΟΚ).

Εκτός από τις αλλαγές που μπορεί να έχουν συντελεστεί στα παραπάνω στοιχεία την τελευταία 2ετία, αξίζει να σημειωθεί ότι το γεγονός της απουσίας των δυνάμεων του ΠΑΜΕ από τις παραπάνω Ομοσπονδίες δε σημαίνει ότι δεν έχουν παρέμβαση σε χώρους εργασίας που εντάσσονται σε αυτές τις Ομοσπονδίες, αλλά ότι οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ έχουν επιλέξει να συμμετέχουν σε άλλες δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις.

Ακολουθεί μια σύντομη απεικόνιση της κατάστασης σε κάποιες βασικές Ομοσπονδίες (όπου υπάρχει σύγκριση, είναι μεταξύ 2010 και 2014):

Επισιτισμός: Στο Μητώο είναι 108 σωματεία. Τα 86 είναι ενεργά, στο ΠΑΜΕ είναι ενταγμένα 33, το 2010 ήταν 26. 61 σωματεία είναι κλαδικά και 26 επιχειρησιακά.

Χημική Βιομηχανία: από τα 21 σωματεία που είναι στο μητρώο, στο ΠΑΜΕ είναι ενταγμένα 5 σωματεία, ενώ το 2010 ήταν 4.

ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ: Από τα 21  σωματεία που ήταν στο μητρώο, στο ΠΑΜΕ είναι ενταγμένα 3, όπως ήταν και το 2010.

Τηλεπικοινωνίες: 7 σωματεία είναι στο μητρώο της Ομοσπονδίας Εργαζομένων ΟΤΕ (ΟΜΕ ΟΤΕ). Στο ΠΑΜΕ είναι 3, ενώ το 2010 ήταν 2, τα οποία δεν είναι μέλη της Ομοσπονδίας.

Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου (ΠΟΕΜ): Στο μητρώο είναι 101 σωματεία, ενώ το 2010 ήταν 97. Ενεργά είναι τα 65 από αυτά. Στο ΠΑΜΕ είναι 18 σωματεία, όπως ήταν και το 2010.

Ιδιωτικοί Υπάλληλοι-Εμποροϋπάλληλοι: στο μητρώο είναι 419 σωματεία, ενεργά είναι τα 227. Στο ΠΑΜΕ είναι 69, ενώ το 2010 ήταν 54.

ΕΛΤΑ: Στο μητρώο είναι 55 σωματεία. Στο ΠΑΜΕ είναι 1, το οποίο όμως δεν είναι μέλος της Ομοσπονδίας.

Πετρέλαια-Χημική Βιομηχανία: Στο μητρώο είναι 28 σωματεία, στο ΠΑΜΕ είναι 1.

Τρόφιμα -Ποτά: στο μητρώο είναι 40 Σωματεία, το 2010 ήταν 37. Από αυτά, τα 6 είναι αδρανοποιημένα. Στο ΠΑΜΕ είναι 23, ενώ το 2010 ήταν 21.

Πανελλήνια Ομοσπονδία Λογιστών (ΠΟΛ): Στο μητρώο είναι 10 σωματεία. Στο ΠΑΜΕ είναι 7 σωματεία, όπως και το 2010.

Ηλεκτρολόγοι: Στο μητρώο είναι 29 σωματεία: Στο ΠΑΜΕ είναι 6 σωματεία, όπως και το 2010.

Ομοσπονδία Συνδικάτων Μεταφορών Ελλάδας (ΟΣΜΕ): Στο μητρώο είναι 42 σωματεία, στο ΠΑΜΕ δεν είναι κανένα.

Ιδιωτικοί Εκπαιδευτικοί: στο μητρώο είναι 21 σωματεία, στο ΠΑΜΕ είναι 3 μέλη της Ομοσπονδίας και 4 που δεν είναι μέλη της Ομοσπονδίας.

Ομοσπονδία Μεταλλωρύχων Ελλάδας (ΟΜΕ): Στο μητρώο είναι 14 σωματεία, όπως ήταν και το 2010.

Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία (ΠΝΟ): Στο μητρώο είναι 14 σωματεία. Στο ΠΑΜΕ είναι 4 που είναι μέλη της Ομοσπονδίας και 1 που δεν είναι μέλος της.

Εμφιαλωμένα: Στο μητρώο είναι 16 σωματεία. Και τα 16 είναι ενταγμένα στο ΠΑΜΕ.

Ομοσπονδία Σωματείων Γεωργικών Οργανώσεων Ελλάδας (ΟΣΕΓΟ): Στο μητρώο είναι 96 σωματεία. Αρκετά είναι αδρανοποιημένα. Στο ΠΑΜΕ είναι 3 που δεν είναι μέλη της Ομοσπονδίας.

Ομοσπονδία Τραπεζοϋπαλληλικών Οργανώσεων Ελλάδας (ΟΤΟΕ): Στα μητρώα είναι 43 σωματεία. Στο ΠΑΜΕ είναι 3 που δεν είναι μέλη της Ομοσπονδίας.

Ιατρικοί Επισκέπτες: Στα μητρώα είναι 15 σωματεία, στο ΠΑΜΕ δεν είναι κανένα.

Ομοσπονδία Υπαλλήλων Λιμανιών Ελλάδας (ΟΜΥΛΕ): Στο μητρώο είναι 10 σωματεία. Στο ΠΑΜΕ δεν είναι κανένα.

Ομοσπονδία Εργαζομένων ΕΥΔΑΠ (ΟΜΕ-ΕΥΔΑΠ): Στο μητρώο είναι 12 σωματεία. Στο ΠΑΜΕ δεν είναι κανένα.

Πανελλήνια Ομοσπονδία Προσωπικού Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΠΟΠ-ΟΤΑ): Στο μητρώο είναι 24 σωματεία. Στο ΠΑΜΕ δεν είναι κανένα.

Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών (ΠΟΣ): Στο μητρώο είναι 20 Σωματεία. Στο ΠΑΜΕ δεν είναι κανένα.

Πανελλήνια Ομοσπονδία Εγαζομένων Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης Αποχέτευσης (ΠΟΕ-ΔΕΥΑ): Στο μητρώο είναι 60 σωματεία. Στο ΠΑΜΕ είναι 2, όπως ήταν και το 2010.

Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Προσωπικού Επιχειρήσεων Ραδιοφωνίας-Τηλεόρασης (ΠΟΣΠΕΡΤ): Στο μητρώο είναι 15 σωματεία. Στο ΠΑΜΕ δεν είναι κανένα.

Φάρμακο: Στο μητρώο είναι 75 σωματεία, τα 33 είναι ενεργά. Στο ΠΑΜΕ είναι 20 σωματεία, ενώ το 2010 ήταν 18.

Συνταξιούχοι: Στο μητρώο είναι 91 σωματεία. Στο ΠΑΜΕ είναι 74, όπως ήταν και το 2010.

Οικοδόμοι: Στο μητρώο είναι 158 σωματεία, αδρανοποιημένα είναι 56. Στο ΠΑΜΕ είναι 59 σωματεία, ενώ το 2010 ήταν 60.

Ομοσπονδία Συλλόγων Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων Ελλάδας (ΟΣΝΙΕ): Στο μητρώο ειναι 29 σωματεία. Στο ΠΑΜΕ είναι 6 σωματεία, ενώ το 2010 ήταν 9.

Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος-Ακροάματος (ΠΟΘΑ): Στο μητρώο είναι 20 σωματεία. Από αυτά στο ΠΑΜΕ είναι 4.

Τύπος-Χαρτί: Στο μητρώο είναι 23 (12 επιχειρησιακά και 11 κλαδικά) σωματεία, στο ΠΑΜΕ είναι 17.

Όσον αφορά τις Ομοσπονδίες του κρατικού τομέα, η δύναμη των ψηφοδελτίων που στηρίζει το ΠΑΜΕ έχει ως εξής:

Το ψηφοδέλτιο που στηρίζει το ΠΑΜΕ έχει απόλυτη πλειοψηφία σε 1 Ομοσπονδία του κρατικού τομέα: Ομοσπονδία Συλλόγων Εργαζομένων Αποκεντρωμένων Διοικήσεων Ελλάδας (ΟΣΕΑΔΕ).

Οι Ομοσπονδίες στις οποίες τα ψηφοδέλτια που στηρίζει το ΠΑΜΕ είναι δεύτερη δύναμη είναι 3: α) Πανελλήνια Ομοσπονδία Ειδικού Τεχνικού Εργαστηριακού Προσωπικού ΑΕΙ (ΠΟΕΤΕΠ ΑΕΙ), β) Ομοσπονδία Υπαλλήλων Υπουργείου Ανάπτυξης (πρώην ΥΒΕΤ) και γ) Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων ΟΤΑ (ΠΟΕ_ΟΤΑ).

Οι Ομοσπονδίες στα ΔΣ των οποίων το ΠΑΜΕ εκπροσωπείται, χωρίς όμως να είναι πρώτη ή δεύτερη δύναμη, είναι 20.
Οι Ομοσπονδίες στα ΔΣ ων οποίων δεν εκπροσωπείται το ΠΑΜΕ, είναι 20.

Ανάκαμψη για το κεφάλαιο

Ανάκαμψη για το κεφάλαιο
Στην προμετωπίδα της πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ βρίσκονται η προοπτική της καπιταλιστικής ανάκαμψης, η προσέλκυση κερδοφόρων επενδύσεων, η τόνωση της επιχειρηματικότητας και της κερδοφορίας, γύρω από τα οποία, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο και μείγμα πολιτικής, εκδηλώνονται και οι μεταξύ τους ευρύτερες συναινέσεις και συμφωνίες, με άξονα την ενιαία στρατηγική του κεφαλαίου. Αυτή την προοπτική στηρίζουν και τα άλλα αστικά κόμματα, παρά την όποια αντιπολιτευτική τους τακτική.
Η μεταξύ τους διαπάλη δεν μπορεί να κρύψει το γεγονός ότι όλοι μαζί, καθένας από τη σκοπιά του, έχουν βάλει πλάτες στο κλείσιμο της πρώτης «αξιολόγησης» του τρίτου μνημονίου, που βέβαια συνεπάγεται την επιβολή της ομοβροντίας με τα αντιλαϊκά μέτρα της «επόμενης μέρας». Την ίδια ώρα, η προοπτική της καπιταλιστικής ανάκαμψης, θολή και αβέβαιη και σε κάθε περίπτωση εξαιρετικά αναιμική, δεν θα φαινόταν ούτε και με «τηλεσκόπιο» χωρίς τα προγράμματα της βίαιης «δημοσιονομικής προσαρμογής» και τα μνημόνια διαρκείας.
***
Οι ποικιλόμορφες κρατικές και διακρατικές ενισχύσεις προς τα τμήματα του εγχώριου κεφαλαίου εντάσσονται στην ίδια ακριβώς στρατηγική, αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της, έχουν όρο και προϋπόθεση την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής και των αλλεπάλληλων μέτρων, χωρίς τα οποία το κεφάλαιο δε θα μπορούσε να κάνει ούτε «ρούπι» μπροστά. Για παράδειγμα, να θυμίσουμε τις διαδοχικές ανακεφαλαιοποιήσεις - με τελευταία αυτή του ΣΥΡΙΖΑ - για τη σωτηρία των τραπεζικών ομίλων. Σε αυτό το πλαίσιο, ο πακτωλός των κεφαλαίων από τα δάνεια της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ φορτώθηκε στο κρατικό χρέος και βέβαια στις πλάτες του λαού.
Σήμερα, το κλείσιμο της πρώτης «αξιολόγησης» αποτελεί το επόμενο αναγκαίο βήμα για νέες παρεμβάσεις, με στόχο την τόνωση και άλλων τμημάτων του εγχώριου κεφαλαίου, των ισχυρών και «ανταγωνιστικών» επιχειρηματικών ομίλων, σε κλάδους όπως η Βιομηχανία, οι Κατασκευές, η Ενέργεια, ο Τουρισμός, οι εξαγωγές, το Φάρμακο, οι Μεταφορές, οι «αλυσίδες αξίας» και σειρά από άλλους.
Αμέσως μετά την κατάθεση και την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου με τον «αυτόματο κόφτη», τα νέα βαριά χαράτσια στη λαϊκή κατανάλωση, το υπερ-ταμείο των ιδιωτικοποιήσεων, την «απελευθέρωση» των «κόκκινων» δανείων κ.ά., η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ θα συνεχίσει το νομοθετικό έργο της με την κατάθεση του νέου λεγόμενου «αναπτυξιακού νόμου», με τον οποίο προχωρά σε κάθε είδους ενισχύσεις και «διευκολύνσεις» σε όφελος και για λογαριασμό του κεφαλαίου. Και βέβαια, δεν πρόκειται για «αλλαγή σελίδας», όπως «διαφημίζουν» οι κυβερνητικοί παράγοντες, αλλά αντίθετα για μια ακόμη παρέμβαση, που έρχεται να «κουμπώσει» με την αντιλαϊκή πολιτική, στην οποία και εντάσσεται και υπηρετεί.
***
Οι σχετικές παρεμβάσεις, μέσω του «αναπτυξιακού νόμου», ανάμεσα σε άλλα προβλέπουν νέες φορολογικές απαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο, δωρεάν κρατική χρηματοδότηση, επιδοτήσεις του μισθολογικού «κόστους», σταθερό φορολογικό συντελεστή επί των κερδών μέχρι και 12 χρόνια για τις «στρατηγικές επενδύσεις», αλλά και επιδότηση του «επιχειρηματικού κινδύνου» των καπιταλιστών! Η πρόκληση, μάλιστα, απέναντι στο λαό έχει και συνέχεια, με τις ειδικές διατάξεις που προβλέπονται για τις πολύ μεγάλες «στρατηγικές επενδύσεις», καθώς και για τις κρατικές ενισχύσεις σε «δίκτυα» επιχειρηματικών ομίλων και ισχυρών επιχειρήσεων, που θα ενταχθούν σε ενιαίο επιχειρηματικό σχηματισμό. Επιπλέον, η ρύθμιση για τα «κόκκινα» δάνεια (ψηφίζεται στο ίδιο νομοσχέδιο με τα άλλα αντιλαϊκά μέτρα και τα χαράτσια) προβλέπει την πλήρη φοροαπαλλαγή των «επενδυτών» για τις αγοραπωλησίες των δανείων, ως ένα ακόμη επιπλέον κίνητρο για το «άνοιγμα» της αγοράς. Αυτά, με τη σειρά τους, συνδυάζονται με τον πακτωλό των κεφαλαίων που θα διοχετευτεί μέσω ΕΣΠΑ, την κρατική συγχρηματοδότηση, μέσω του προϋπολογισμού, με το «επενδυτικό πακέτο Γιούνκερ», την παροχή κρατικών και διακρατικών εγγυήσεων στις τράπεζες, προκειμένου να διοχετεύουν φτηνή ρευστότητα και κεφάλαια στους «επενδυτές».
Σε αυτό το πλαίσιο, ο «αναπτυξιακός νόμος» έρχεται να κουμπώσει με το υπό διαμόρφωση νέο «πρότυπο παραγωγικής ανασυγκρότησης», με ειδική έμφαση σε σειρά από διαρθρωτικού χαρακτήρα παρεμβάσεις και μάλιστα στοχευμένα σε τμήματα του κεφαλαίου και σε «δυναμικούς» τομείς της οικονομίας και της παραγωγής, στη γραμμή του «συγκριτικού πλεονεκτήματος», της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων, της μεγάλης παραγωγικότητας και προστιθέμενης αξίας - όπως ζητά και ο ΣΕΒ - και βέβαια της διευρυμένης κερδοφορίας τους στην κλίμακα της παραγωγής. Την ίδια ώρα, τα μνημόνια διαρκείας θα στοιχειώνουν την καθημερινότητα του λαού, ενώ τα μόνιμα αντιλαϊκά μέτρα θα διευρύνονται, με γνώμονα την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων.

Η καθημερινότητα

Η καθημερινότητα


Αντιπερισπασμό στα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα που ψήφισε την περασμένη βδομάδα και στα άλλα που σχεδιάζει να ψηφίσει μέχρι τις 24 Μάη, επιχειρεί η κυβέρνηση, προπαγανδίζοντας ότι μετά τη συμφωνία στο πρόσφατο Γιούρογκρουπ, «ξεκινά ο πραγματικός μαραθώνιος της κυβέρνησης» και «η μάχη του εσωτερικού μετώπου».
Σύμφωνα με την κυβέρνηση, η «μάχη» αυτή αφορά στην «καθημερινότητα που βιώνουν οι πολίτες μετά από έξι χρόνια βίαιης υποβάθμισης της ζωής τους» και τώρα η κυβέρνηση καλείται να «αναμετρηθεί με το αριστερό της όραμα, που δεν εξαντλείται στην επούλωση των πληγών της ελληνικής κοινωνίας, αλλά κυρίως επεκτείνεται στο να τροχοδρομήσει τη χώρα σε μια νέα σελίδα», όπως γράφει η χτεσινή «Αυγή».
«Τα δύσκολα τελείωσαν», έλεγε χτες σε ραδιοφωνική της συνέντευξη και η κυβερνητική εκπρόσωπος, Ολγα Γεροβασίλη, δίνοντας και αυτή το στίγμα της κυβερνητικής προπαγάνδας, ότι «μετά από αυτά τα δύσκολα βήματα, θα μπορέσει η ελληνική κοινωνία σιγά σιγά να ανακάμψει».
Ο στόχος τους είναι διπλός: Από τη μια να αποσπάσουν την ανοχή, αν όχι την επιδοκιμασία του λαού, στα αντιλαϊκά μέτρα που ψήφισαν και στα άλλα που ετοιμάζονται να ψηφίσουν, με το επιχείρημα ότι ήταν αναγκαία για να βγουν η οικονομία και η κοινωνία στο ξέφωτο.
Καλλιεργούν την εντύπωση ότι αυτά τα μέτρα είναι τα τελευταία, όταν την ίδια στιγμή νομοθετούν το λεγόμενο «κόφτη», που προαναγγέλλει μνημόνια και μέτρα διαρκείας, άμεσα συνδεδεμένα με την πορεία των δημοσιονομικών στόχων. Κοροϊδεύουν ωμά το λαό ότι οι θυσίες για την ανάκαμψη τελείωσαν, όταν έχουν μπροστά τους τα Εργασιακά, τις ομαδικές απολύσεις, το συνδικαλιστικό νόμο, τις ιδιωτικοποιήσεις.
Από την άλλη, η κυβέρνηση λέει ότι τώρα προσανατολίζεται στη βελτίωση της καθημερινότητας του λαού και ότι αυτό υπηρετεί το «αριστερό της όραμα». Δεν ξέρει κανείς αν πρέπει να κλάψει ή να γελάσει.
Η «καθημερινότητα» της εργατικής - λαϊκής οικογένειας διαμορφώνεται πρωτίστως από τα αντιλαϊκά μέτρα ύψους 5,4 δισ. ευρώ που νομοθετεί η σημερινή κυβέρνηση και τα άλλα που πήραν οι προηγούμενες, χωρίς κανένα από αυτά να καταργηθεί ή να ανασταλεί από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Για παράδειγμα, η καθημερινότητα του χαμηλοσυνταξιούχου θα γίνει ακόμα χειρότερη, τώρα που θα μειωθεί και άλλο η σύνταξή του με το νέο Ασφαλιστικό και το ίδιο ισχύει για το δημόσιο υπάλληλο, που θα δει το μισθό του μειωμένο εξαιτίας του νέου μισθολογίου.
Η αύξηση των εισφορών, που επίσης προβλέπεται στο νέο νομοσχέδιο, θα εξαϋλώσει το εισόδημα της μικρομεσαίας αγροτιάς, χαντακώνοντας την καθημερινότητα κυρίως στην ύπαιθρο, ενώ η αύξηση της έμμεσης φορολογίας θα πλήξει συνολικά το λαό.
Επομένως, μάταιος ο κόπος της κυβέρνησης να πείσει ότι «από εδώ τα μέτρα κι από εκεί η καθημερινότητα του λαού». Τα βάρβαρα μέτρα για την ανάταξη της οικονομίας και την ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου είναι αυτά που διαμορφώνουν την καθημερινότητα του λαού και οι δυσκολίες που πολλαπλασιάζονται, δεν μπορούν να αναιρεθούν από τα μέτρα - «ασπιρίνες» που προωθεί η κυβέρνηση, για να διαχειριστεί την ακραία φτώχεια που μεγαλώνει εξαιτίας και της δικιάς της πολιτικής.
Τέτοια μέτρα είναι, για παράδειγμα, τα μέτρα του λεγόμενου «παράλληλου προγράμματος», τα οποία η κυβέρνηση σερβίρει «ξαναζεσταμένα» ως μέτρα υπέρ των λαϊκών στρωμάτων! Κοροϊδεύουν ωμά το λαό και αυτή η κοροϊδία δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη. Βελτίωση της καθημερινότητας σημαίνει οργάνωση της πάλης για την ανάκτηση των απωλειών και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών, αντιπαράθεση με την πολιτική που υπηρετεί την ανάκαμψη του κεφαλαίου.

Μετά το μακέλεμα ήρθε η ώρα... της ανάπτυξης και του «εκδημοκρατισμού»

Μετά το μακέλεμα ήρθε η ώρα... της ανάπτυξης και του «εκδημοκρατισμού»


Στο πλαίσιο των επικίνδυνων ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και ανταγωνισμών που είναι σε πλήρη εξέλιξη για τη μοιρασιά της «πίτας» στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, επικυρώθηκε προχτές από την Επιτροπή Αμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής, το κείμενο «Συμφωνίας Εταιρικής Σχέσης και Συνεργασίας» μεταξύ της ΕΕ και του Ιράκ, όπου προβλέπεται η άρση κάθε περιορισμού στην ελεύθερη πρόσβαση στη χώρα αυτή των ευρωενωσιακών επιχειρηματικών ομίλων.
Η συμφωνία είχε κατατεθεί με τη μορφή νομοσχεδίου και στα 123 (!) άρθρα της προβλέπονται, σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση, όλοι οι όροι που απαιτούνται για τη «διευκόλυνση των διεθνών επενδύσεων και την ενσωμάτωση του Ιράκ στο διεθνές οικονομικό σύστημα». Η συμφωνία αφορά «σε τομείς, όπως βιομηχανία, Ενέργεια, τεχνολογία», την «προώθηση του εμπορίου, επενδύσεων και αρμονικών οικονομικών σχέσεων μεταξύ των συμβαλλόμενων μερών και στην κατ' αυτόν τον τρόπο άσκηση ευνοϊκής επίδρασης στη βιώσιμη οικονομική τους ανάπτυξη». Προβλέπουν «τη δημιουργία του πλαισίου για τη νομοθετική, οικονομική, κοινωνική, χρηματοοικονομική συνεργασία», την «ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων» και πάει λέγοντας.
Επικάλυμμα όλων αυτών είναι βέβαια η «προώθηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων» στο Ιράκ, ενώ υπάρχουν άρθρα - ρήτρες «για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και της διασποράς όπλων μαζικής καταστροφής». Μάλιστα, ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ, Α. Ριζούλης ισχυρίστηκε ότι «η ουσία της συμφωνίας αφορά κυρίως τον εκδημοκρατισμό του Ιράκ»...
Οι βουλευτές των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποταμιού και Ενωσης Κεντρώων υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό τη συμφωνία. Ενδεικτικά, ο εισηγητής της ΝΔ Αν. Δημοσχάκης ανέφερε ότι «η ΕΕ ως σαφής εγγυητής της ειρήνης, της ευημερίας και της ανάπτυξης οφείλει να αναλάβει πρωτοβουλίες», όπως η συμφωνία για τη «στήριξη των πολιτών» προς «την πραγματική δημοκρατία και την ουσιαστική οικονομική ανάπτυξη»...
Η ΧΑ ψήφισε «παρών». Οπως είπε ο ειδικός της αγορητής Χρ. Παπάς, δεν καταψηφίζει για «τα οφέλη που ενδεχομένως μπορεί να αποκομίσει η πατρίδα μας από τη συνεργασία αυτή», δηλαδή η εγχώρια αστική τάξη...
Η τοποθέτηση του ΚΚΕ
Στην απέναντι όχθη, ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, Νίκος Καραθανασόπουλος, όχι μόνο καταψήφισε, αλλά επισήμανε ότι ξεπερνάει τα όρια της «πρόκλησης να μιλάει η ΕΕ για τον εκδημοκρατισμό του Ιράκ, όπως ακούστηκε και από τον εισηγητή του ΣΥΡΙΖΑ και από άλλους εισηγητές. Αφού τους σκοτώνουμε, αφού τους μακελεύουμε, θα τους εκδημοκρατίσουμε κιόλας. Αφού καταστρέφουν πολιτισμό χιλιάδων ετών, θα τους εκδημοκρατίσουν. Ποια; Η ΕΕ!»
Αναφερόμενος στο περιεχόμενο της συμφωνίας, επισήμανε ότι αυτό αφορά στο πώς θα «μπορέσουν πολύ πιο εύκολα οι ευρωενωσιακοί μονοπωλιακοί όμιλοι να διεισδύσουν στις οικονομίες αυτές». «Απελευθερώνουν πλήρως την αγορά των τρίτων χωρών, καταργώντας δασμολογικά κάθε είδους διοικητικά εμπόδια, καθιερώνοντας διαδικασίες fast track για τις επενδύσεις και γενικά αίρουν κάθε είδους εμπόδιο για την πρόσβαση των μονοπωλιακών ομίλων στις αγορές των τρίτων αυτών χωρών», τόνισε.
Οπως σημείωσε, αντάλλαγμα για τις χώρες αυτές είναι μία μείωση των δασμών για τις εξαγωγές τους, όμως «το τίμημα που έχουν να πληρώσουν οι χώρες αυτές» και οι λαοί τους «είναι πολύ βαρύ», ενώ οι ρήτρες για «τα ανθρώπινα δικαιώματα», είναι ως γνωστόν το όχημα για να επεμβαίνει η ΕΕ στο εσωτερικό αυτών των χωρών.
Αντίστοιχη ευρωενωσιακή συμφωνία επικυρώθηκε από τα ίδια κόμματα και για το Βιετνάμ.

TOP READ