Ατιμο ξυπνητήρι!

Ατιμο ξυπνητήρι! 

 (Ελληνοφρενεια)

Η πρώτη δυναμική αντίδραση φάνηκε από το αεροδρόμιο. Εργάτες της γύρω περιοχής είχαν καλύψει τις προσόψεις του κτηρίου, προς την πλευρά του διαδρόμου προσγείωσης με τεράστια πανό που έγραφαν συνθήματα στα γερμανικά. Άλλες ομάδες εργαζομένων είχαν μαζευτεί στην έξοδο VIP, από όπου θα έβγαινε το αυτοκίνητο της καγκελαρίου. Φώναζαν  συνθήματα που ακούγονταν παντού γιατί τα συνόδευαν και με τις γνωστές  ροκάνες. Ήταν η πρώτη φορά που ένα αεροδρόμιο είχε τέτοια ένταση και τέτοιο πλήθος. Ακόμη και στους ηλεκτρονικούς πίνακες ανάμεσα στις προγραμματισμένες πτήσεις, αναγράφονταν συνθήματα.

Χίλια μέτρα από το αεροδρόμιο, οι εναέριοι ηλεκτρονικοί πίνακες , έγραφαν στα γερμανικά, «Οι μελλοθάνατοι έλληνες καλωσορίζουν την καγκελάριό τους», μια παρέμβαση των εργαζομένων της Αττικής Οδού. Σε όλο το μήκος του δρόμου κάτοικοι των Μεσογείων, μαθητές από σχολεία, εργαζόμενοι με τις φόρμες της δουλειάς, ήταν παραταγμένοι με μαύρες σημαίες. Βουβοί και σιωπηλοί, δημιουργούσαν μια επιβλητική εικόνα, που η καγκελάριος την έβλεπε για αρκετή ώρα. Σε όλα τα διόδια υπήρχαν συνθήματα με πανό και στις μπάρες ανέμιζαν μαύρες σημαίες. Το ίδιο και στις μετώπες των τούνελ. Σύμφωνα με το σχέδιο οι εργαζόμενοι κατέβασαν και τους διακόπτες έτσι ώστε όταν το αυτοκίνητο ήταν στα τούνελ να υπάρχει σκοτάδι.

Την Τρίτη 9 Οκτωβρίου, είχε κηρυχτεί γενική απεργία, με την συμμετοχή των πάντων. Είχε αποφασιστεί να είναι κλειστά όλα τα σχολεία, γραφεία, οργανισμοί, επιχειρήσεις. Οι επαγγελματοβιοτέχνες αποφάσισαν να κλείσουν ΟΛΟΙ τα μαγαζιά τους και να  καλύψουν τις βιτρίνες τους με μαύρα υφάσματα. Ήταν η μέρα που δεν άνοιξε κανένα μαγαζί. Μόνο τα περίπτερα ήταν ανοιχτά και αυτά «ντυμένα» στα μαύρα.

Σε όλους τους δρόμους από όπου πέρναγε η αυτοκινητοπομπή της καγκελαρίου, τα παράθυρα και οι πόρτες των πολυκατοικιών, ήταν κατάκλειστα. Στα μπαλκόνια κυμάτιζαν ελληνικές και μαύρες σημαίες. Το θέαμα ήταν εντυπωσιακό. Εκατοντάδες νεκρές πολυκατοικίες, με γαλανόλευκες και μαύρες σημαίες.

Στις κολόνες της ΔΕΗ, ήταν «καρφιτσωμένες», μεγάλες ασπρόμαυρες φωτογραφίες από τον Β Παγκόσμιο πόλεμο, που έδειχναν τις θηριωδίες των ΝΑΖΙ, στην Ελλάδα.

Τα διεθνή δίκτυα έπαιρναν συνεχώς πλάνα από την πάνδημη διαμαρτυρία. Κάποια στιγμή το αυτοκίνητο φτάνει στο Μέγαρο Μαξίμου, σε ασφαλή και προστατευμένη περιοχή. Εκεί την υποδέχεται αμήχανος ο Αντώνης Σαμαράς, κάτω από ένα κύμα ήχων που φτάνουν από την πλατεία Συντάγματος, από το Παναθηναϊκό στάδιο και τους γύρω δρόμους του Κολωνακίου. Χιλιάδες κόσμου είχαν «περικυκλώσει», το Μαξίμου, -όπου η Αστυνομία επέτρεπε- και με σφυρίχτρες που είχαν προμηθευτεί σφύριζαν αδιάκοπα, δημιουργώντας ένα διαπεραστικό κύμα. Μέσα στον εθνικό κήπο, είχαν εγκατασταθεί καμιά 15αριά μπάντες από μουσικά σχολεία και ωδεία, που έπαιζαν πένθιμη μουσική, η οποία με μικροφωνική εγκατάσταση έφτανε μέσα από τα δέντρα στο Μαξίμου, ακόμη και στο εσωτερικό. Ακούγεται μάλιστα και στα σχετικά πλάνα της ΕΡΤ.

Μα δεν προσεξαν που εβαλαν το ''Μ'';  

Το συλλαλητήριο ήταν από τα μεγαλύτερα που έχουν γίνει ποτέ. Τεράστιο πλήθος, φορώντας μαύρα, διαδήλωνε την αντίθεσή του, όχι στο πρόσωπο, αλλά σε ότι αυτό εκπροσωπεί. Την παγκόσμια νέα τάξη του καπιταλισμού, που με νεοφιλελεύθερες οδηγίες, εξαθλιώνει λαούς για να αυξηθούν ακόμη περισσότερο τα κέρδη. Τις αδιέξοδες περιοριστικές πολιτικές που εξοντώνουν τον ελληνικό λαό, κάνοντας τις τράπεζες και μια χούφτα συμφέροντα ακόμη πιο πλούσια.

Αυτά κυριαρχούσαν κα στα συνθήματα του κόσμου, κάτι που το πρόσεξαν ιδιαιτέρως τα ξένα ΜΜΕ. Άλλωστε έλειπαν και φωτογραφίες της Α.Μέρκελ, προσβλητικές ή με αισχρά υπονοούμενα. (μια απόπειρα ακροδεξιών να αναρτήσουν πανό με σεξιστικά σχόλια, αποκρούστηκε αμέσως από εθελοντές της περιφρούρησης).

Οι ξένοι δημοσιογράφοι που καλύπτουν τα γεγονότα στην Αθήνα, μίλησαν για μια πρωτοφανή αντίδραση. Οι εικόνες κάνουν τον γύρω του κόσμου, με κορυφαία εκείνη της Ακρόπολης με μεσίστια την Ελληνική σημαία και γύρω της επιζώντες αντάρτες από τα χρόνια της Κατοχής.

Ήταν μια πρωτότυπη, τεράστια σε πλήθος, ειρηνική διαμαρτυρία. Ένα ακόμη βήμα εκδήλωσης διαμαρτυρίας, αλλά ένα πρώτο βήμα, για μια μαζική οργανωμένη αντίσταση. Ήταν μια τόνωση ηθικού και αισιοδοξίας των Ελλήνων, που σίγουρα θα έχει ανάλογη συνέχεια. Με αιτήματα ουσίας, συμμετοχή ουσίας και επιτέλους αποτελέσματα…

Κάπου εκεί το ξυπνητήρι ,που είναι γερμανικής κατασκευής χτύπησε…


Θύμιος Κ.



 Αναρτήθηκε από Elva

Μέχρι που έχουν το δικαίωμα να διαμαρτύρονται οι εργαζόμενοι;

Μέχρι που έχουν το δικαίωμα να διαμαρτύρονται οι εργαζόμενοι;

Με αφορμή την διαμαρτυρία των εργαζομένων στου Σκαραμαγκά, άνοιξε μία κουβέντα στα κανάλια «για τα όρια της διαμαρτυρίας των εργαζομένων, που έχουν δίκαια αιτήματα». Ας δούμε λοιπόν, σύμφωνα με την άποψη των ΜΜΕ, των αστικών κομμάτων (και σε πολλές περιπτώσεις της υπεύθυνης και θεσμικής αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ), μέχρι που έχουν το δικαίωμα να διαμαρτύρονται οι εργαζόμενοι, "οι οποίοι έχουν δίκαια αιτήματα" (μιλάμε λοιπόν για περιπτώσεις όπου ο λαός έχει δημοκρατικά, πλειοψηφικά, αποφασίσει επακριβώς τι θέλει):

-Οι εργαζόμενοι έχουν το δικαίωμα να διαδηλώνουν μακριά από το κέντρο ώστε να μην τους βλέπει κανείς, στη μία λωρίδα του δρόμου, ή καλύτερα κρυμμένοι σε κάποια στοά, και φυσικά σε σημεία αθέατα από τουρίστες, ειδικά σε τουριστικές περιόδους, γιατί είναι μεγάλη προσβολή για μία χώρα να διαδηλώνουν οι εργαζόμενοι της. Και φυσικά δικαίωμα στις συγκεντρώσεις έχουν μόνο οι Έλληνες: οι μετανάστες είναι δεύτερης κατηγορίας άνθρωποι, χωρίς δικαιώματα.

Το να πεινάνε οι εργαζόμενοι της, να τους κόβει η ΔΕΗ το ρεύμα, να αυτοκτονούν χιλιάδες άτομα, να μην έχουν οικογενειάρχες να δώσουν γάλα στα παιδία τους, δεν είναι ντροπή.

-Οι εργαζόμενοι έχουν το δικαίωμα να συνδικαλίζονται, να κάνουν συνελεύσεις και να απεργούν, μόνο λίγες μέρες ή ώρες, μέχρι τα δικαστήρια να βγάλουν την απεργία «παράνομη και καταχρηστική». Η απεργία δεν επιτρέπεται να προκαλεί κόστος στην εταιρία και στην παραγωγή, γιατί είναι «ισοπεδωτική» και «προκαλεί απολύσεις». Δηλαδή, η απεργία δεν έχει το δικαίωμα να είναι ΑΠΕΡΓΙΑ.

Δεν επιτρέπεται, δηλαδή, οι εργαζόμενοι να παρακωλύσουν την παραγωγή την οποία οι ίδιοι επιτελούν, δεν έχουν λόγο κυριότητας σε αυτό το οποίο παράγουν: το μόνο που πρέπει να κάνουν είναι να δουλεύουν, ακόμα και αν είναι απλήρωτοι, για να διαχειρίζονται την παραγωγή τα αφεντικά και το κράτος.

-Οι εργαζόμενοι δεν έχουν το δικαίωμα να καταλαμβάνουν ή να παρακωλύουνοποιαδήποτε θεσμική ή διοικητική λειτουργία τους κράτους. Δεν επιτρέπεται να παρεμβαίνουν στα δημοτικά συμβούλια («δημοτικός» σημαίνει σαν λέξη «των δημοτών»), να καταλαμβάνουν δημόσιες υπηρεσίες («δημόσιος» σημαίνει του «δήμου», δηλαδή «του λαού») και θεσμικά όργανα του κράτους (που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει «όλους του Έλληνες»).

Δεν επιτρέπεται δηλαδή να έχουν λόγο σε όσα έχουν χτίσει με την εργασία τους, και πληρώσει με τους φόρους τους, «ώστε οι ίδιοι να απολαμβάνουν τις παροχές τους», και οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι του λαού, υποτίθεται ότι διαχειρίζονται «ως πληρεξούσιοι».

-Οι μαθητές και οι φοιτητές, δεν επιτρέπεται να καταλαμβάνουν με αποφάσεις των συλλόγων τους τα σχολεία και τις σχολές, τα οποία ανήκουν στις διοικήσεις που έχουν οριστεί από το κράτος, και όχι σε αυτούς που φοιτούν σε αυτά.

-Οι κάτοικοι των επαρχιακών περιοχών, δεν επιτρέπεται να εμποδίζουν την κατασκευή έργων που έχει αποφασίσει η κεντρική εξουσία ακόμα και αν είναι περιβαλλοντικά καταστρεπτικά και έχουν απορριφθεί ακόμα και από την επίσημη «τοπική αυτοδιοίκηση» - η οποία όμως δεν μπορεί να έχει λόγο για το τι θα γίνει ή όχι στον χώρο ευθύνης της. (Τι διάολο τοπική είναι τότε).

-Οι αγρότες δεν έχουν το δικαίωμα να μπλοκάρουν τους δρόμους, αλλά το κεφάλαιο μπορεί ελεύθερα να διακινεί τα προϊόντα σε ό,τι τιμές θέλει, ώστε να στερεί από το λαό βασικά είδη διατροφής.

-Γενικά, ο λαός μπορεί να διαμαρτύρεται μέσω των θεσμικών οργάνων (ενάντια στα οποία θέλει να διαμαρτυρηθεί), σεβόμενος τους νόμους (τους οποίους όμως θέλει να ανατρέψει), χωρίς να τίθεται κίνδυνος στην «ευρωπαϊκή πορεία της χώρας» και προπαντός η τουριστική περίοδος, και τέλος, μπορεί να κινητοποιείται, «στα πλαίσια της συνταγματικής νομιμότητας». Μπορεί δηλαδή να συγκεντρώνεται σε στοές, μέσω facebook, χωρίς όμως  «παστίτσια»,  σιωπηλά και χωρίς βωμολοχίες και ακρότητες  (βρίζοντας μάλλον από μέσα του, και αυτό αναλογιζόμενος την «θεωρία των άκρων»).

Και τέλος, όταν η αστυνομία τον δέρνει και τον συλλαμβάνει, αυτός πρέπει να κάθεται απαθής να τρώει ξύλο, να καταδικάσει «την βία από όπου και αν προέρχεται», περιμένοντας να δικαιωθεί στην… Δευτέρα Παρουσία.

Αυτό το καθεστώς, ονομάζεται λοιπόν «δημοκρατικό πολίτευμα», επειδή δίνει κάθε 4 χρόνια το δικαίωμα στους πολίτες να επιλέγουν ποια κυβέρνηση θα εφαρμόσει τη νομιμότητα αυτή, και θα διοικήσει εντός των πλαισίων της κυριαρχίας της αστικής τάξης.

Η μόνη πραγματική δημοκρατία, είναι η λαϊκή δημοκρατία, εκείνη δηλαδή η δημοκρατία που επιβάλλεται από τον εργαζόμενο λαό σε όσα έχει παράξει με την εργασία του, σε όσα είναι δικά του: στα προϊόντα, στα κτίρια, στους δρόμους, τις πλατείες, στα πανεπιστήμια, τα σχολεία, τα θέατρα, στην γνώση και την επιστήμη και την τέχνη, στο ίντερνετ, στα όπλα, στη γη, στο νερό, στα δάση. ΣΤΑ ΠΑΝΤΑ!

Η λαϊκή αντιβία και αυτοάμυνα, η απεργία, η κατάληψη, η παρακώλυση των λειτουργιών του κράτους, η βίαιη επίθεση στις δυνάμεις καταστολής ώστε να διαφυλαχθεί η λαϊκή θέληση και η σωματική ακεραιότητα των διαδηλωτών, η επιβολή των αποφάσεων των λαϊκών συνελεύσεων, εργατικών σωματείων και συλλόγων, είναι απαραίτητα στοιχεία, ώστε να εκφραστεί η λαϊκή θέληση και να κατακτηθεί ακόμα και το οποιοδήποτε μικρό δικαίωμα του λαού στη δημοκρατία και το βιοτικό επίπεδο.

Η ένοπλη ακόμα εξέγερση, η ανατροπή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας των αστών, ή της κατοχής μίας χώρας από ξένο στρατό, είναι απαραίτητη ώστε να μπορέσει ο λαός να αποκτήσει ένα καθεστώς ελεύθερης λαϊκής έκφρασης και δημοκρατίας. Ώστε να μπορέσει ο λαός να γίνει αφέντης στο ψωμί και τον τόπο του.

Οι κομμουνιστές, ποτέ δεν έκρυψαν την πρόθεση τους να ανατρέψουν το πολίτευμα αυτό, δεν έκρυψαν ποτέ την πρόθεση τους να καταλύσουν τη νομιμότητα του αστικού κοινοβουλίου προκειμένου να εκφραστεί η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία, δεν έκρυψαν ποτέ ότι οι λαϊκές οργανώσεις και συνελεύσεις, πρέπει να ανυψωθούν σε μία νέα εξουσία, σε ένα νέο πολιτικό σύστημα, την δικτατορία του προλεταριάτου, το οποίο θα εγκαθιδρυθεί πάνω στα συντρίμμια του παλιού κράτους, χωρίς να πάψουνε να είναι κομμουνιστές.

Η εργατική τάξη για εμάς έχει το δικαίωμα να διαμαρτύρεται όπου, όπως και όποτε αποφασίσει, χωρίς κανένα περιορισμό.  

Πηγη: Oλα ειναι δρομος

Δημοσιογραφικές πληροφορίες

Δημοσιογραφικές πληροφορίες 

 Ρε παιδιά, έχει διαβάσει ή έχει ακούσει κάποιος από σας ποια είναι εν τέλει αυτά τα γαμημένα μέτρα που περιλαμβάνει το πακέττο των 11,5 + 3 δισ.; Λέω 11,5 + 3 επειδή -υποτίθεται πως- τα 11,5 αποτελούν απαίτηση της τρόικας προς αναπλήρωση των αστοχιών στην εκτέλεση του προγράμματος διάσωσης και τα άλλα 3 συνιστούν δική μας πρωτοβουλία (τα παίρνουμε από μόνοι μας ώστε να έχουμε καβάντζα σε πιθανές μελλοντικές αστοχίες).

 Λοιπόν; Έχετε πάρει χαμπάρι κάτι επίσημο; Συγγνώμη που ρωτάω αλλά η μόνη ενημέρωση που έχω αντιληφθεί είναι οι δημοσιογραφικές πληροφορίες και οι εκτιμήσεις των λογής-λογής δοκησισόφων αναλυτών. Ειδικά αυτές οι "δημοσιογραφικές πληροφορίες" (η προέλευση των οποίων δεν αποκαλύπτεται, λόγω δημοσιογραφικού απορρήτου) με εκνευρίζουν σε σημείο αηδίας. Παλιότερα, επί χούντας, προκειμένου οι δημοσιογράφοι να πλασάρουν μια "πληροφορία" (προσοχή στα εισαγωγικά), ισχυρίζονταν ότι την έμαθαν από "έγκυρους κυβερνητικούς κύκλους". Αργότερα, ο γερο-Καραμανλής δημιούργησε το υφυπουργείο τύπου, ως αρμόδιο επισήμως μεν για την επίσημη ενημέρωση των συντακτών ανεπισήμως δε για την λογοκρισία, οπότε οι "έγκυροι κυβερνητικοί κύκλοι" πέθαναν. Έλα, όμως, που κάθε "σοβαρό" ΜουΜουΕ χρειάζεται το "κάτι παραπάνω", δηλαδή αυτό το κάτι που ξέρω μόνο εγώ και κανένας άλλος...

 Κάπως έτσι, λοιπόν, τα λογής-λογής κουτσομπολιά αναβαθμίστηκαν σε "δημοσιογραφικές πληροφορίες". Και μιας κι ο κάθε συντακτάκος μπορούσε άνετα να κρυφτεί πίσω από το περίφημο δημοσιογραφικό απόρρητο, δεν ήταν καθόλου δύσκολο να αναδειχθεί η παπαριά τού οποιουδήποτε σε...συνταρακτική αποκάλυψη. Χαρακτηριστικό δείγμα όλης αυτής της ανοησίας αποτελεί το γελοιωδέστατο πρόσφατο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας "Το Βήμα της Κυριακής" περί κάποιου δήθεν πραξικοπήματος που δήθεν απεφεύχθη, χάρη στην δήθεν εγρήγορση κάποιου δήθεν πολιτικού.

 Φυσικά, οι εκάστοτε κυβερνήσεις δεν θα μπορούσαν να αφήσουν αναξιοποίητη την συγκεκριμένη τακτική και την χρησιμοποιούν ως ιδιότυπη δημοσκόπηση και ως αποτελεσματικό εξάρτημα του μηχανισμού "μαστίγιο-καρότο". Με απλά λόγια, διοχετεύουν μια "δημοσιογραφική πληροφορία" και περιμένουν τις αντιδράσεις, ώστε να παρουσιαστούν κατόπιν ως φιλολαϊκοί πυροσβέστες. Θέλετε ένα κλασσικό παράδειγμα; Την εποχή που το κάθε αστικό τηλεφώνημα κόστιζε ένα δίφραγκο, βγήκε μια εφημερίδα και αποκάλυψε ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει αύξηση της τηλεφωνικής μονάδας στις 7 δραχμές. Έγινε σούσουρο, ακούστηκαν φωνές... ώσπου βγήκε η κυβέρνηση και διέψευσε το δημοσίευμα, ενημερώνοντας τον κόσμο ότι η αύξηση θα έφτανε μόνον ως τις 5 δραχμές.

 Πάμε τώρα στα σημερινά. Οι "δημοσιογραφικές πληροφορίες" ενημερώνουν τον κόσμο ότι η "κρίση χρέους" επιβάλλει την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης από τα 65 χρόνια στα 67, επειδή έτσι το κράτος θα εξοικονομήσει 1,1 δισ. Παράλληλα, κάποιες άλλες "δημοσιογραφικές πληροφορίες" αποκαλύπτουν ότι οι κυβερνητικοί εταίροι σπάνε τα κεφάλια τους προκειμένου να βρουν ισοδύναμα μέτρα ώστε να αποφευχθεί αυτή η αύξηση. Φυσικά, καμμία δημοσιογραφική πληροφορία δεν αποκαλύπτει την πραγματικότητα. Ποιά πραγματικότητα; Δείτε:

 Κατ' αρχήν, ας δεχτούμε ότι ορθώς γίνεται λόγος για εξοικονόμηση 1,1 δισ. και λέω "ας δεχτούμε" επειδή αυτό το νουμεράκι είναι τερατώδες και δεν προκύπτει με καμμία λογική. Προφανώς μιλάμε για εξοικονόμηση αποκλειστικά από την χορήγηση συντάξεων. Όμως, μια σωστή αναλογιστική μελέτη πρέπει να λογαριάζει όλες τις παραμέτρους. Π.χ., μπορεί το κράτος να γλιτώσει δυο χρόνων συντάξεις ενός δημοσίου υπαλλήλου αλλά θα συνεχίσει να επιβαρύνεται με δυο χρόνων μισθούς, κονδύλι σαφώς μεγαλύτερο. Και, βέβαια, θα πρέπει απαραιτήτως να συνυπολογιστεί η ποιότητα της δουλειάς ενός 67χρονου σε σχέση με εκείνη του 25χρονου, ο οποίος -δυνητικά- θα τον αντικαθιστούσε (να δω 67χρονο πηλοφόρι σε γιαπί και τί στον κόσμο!).

 Θα αναρωτιέστε, βέβαια, γιατί δεν υπάρχει τέτοια μελέτη. Χμμμ... Ποιός σας είπε ότι δεν υπάρχει; Την αποκάλυψε ο βουλευτής Αχαΐας τού ΚΚΕ, ο Νίκος Καραθανασόπουλος. Τί λέει αυτή η μελέτη; Ότι η συνολική ωφέλεια του δημοσίου από την διετή επιμήκυνση του εργάσιμου βίου θα είναι μόλις 5 εκατομμύρια τον χρόνο!

 Δυο χρόνια δουλειάς παραπάνω για πέντε εκατομμύρια τον χρόνο! Λιγώτερο απ' όσο θα κοστίσουν τα μέτρα ασφαλείας για την επίσκεψη της Μέρκελ στην Αθήνα. Ασύγκριτα λιγώτερα από τα 77 εκατομμύρια που μας κόστισε η συμμετοχή μας στις -λεγόμενες- ειρηνευτικές εκστρατείες τού ΟΗΕ. Και χαοτικά λιγώτερα από το ένα εκατομμύριο που κοστίζουν κάθε μέρα (*) οι ελληνικές μονάδες που συμμετέχουν στις αμερικανονατοϊκές επιχειρήσεις...

 Αλλά όλα τούτα δεν πρόκειται να τα αποκαλύψει καμμία "δημοσιογραφική πληροφορία"... Καμμία. Και ποτέ.


 (*) Το νούμερο είναι σωστό και το επαναλαμβάνω προς εμπέδωση: ένα εκατομμύριο κάθε μέρα!

cogito ergo

Η αβάσταχτη μπόχα της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας

 Η αβάσταχτη μπόχα της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας
(Traverso Rossa) 

 Αυτό το άγχος των κάθε λογής σοσιαλδημοκρατών, ροζ, πορτοκαλί και βαθύ πορτοκαλί, να βρουν τρόπους να σώσουν την χώρα, την Ελλάδα τους, να βρουν τρόπους να επιστρέψει η ανάπτυξη να ξεφύγουμε επιτέλους από την ύφεση, να ανακάμψει η επιχειρηματικότητα να δοθούν δουλειές στους νέους μας που μεταναστεύουν…. Κροκοδείλια δάκρυα βολεμένων μικροαστών που ακόμη και μέσα στην πιο σκληρή καπιταλιστική κρίση καταφέρνουν και την βολεύουν. 

 Πως άραγε; Πολύ ικανοί άνθρωποι αυτοί οι αριστεροί της εθνικής ανάτασης, της εθνικής ανάπτυξης, της κοινωνικής συνοχής και ευημερίας. Καπιταλιστικής μεν με αριστερή μπλουζίτσα δε. 

 Και τα ερωτήματα που θέτουν αυτοί οι ευφυείς αριστεροί γνωστά, ανιαρά αλλά τόσο χαρακτηριστικά της αγωνίας τους να διατηρήσουν την θέση τους στον καπιταλιστικό καταμερισμό εργασίας. Και φυσικά και τον ίδιο τον καπιταλιστικό καταμερισμό εργασίας, με κάποιες βελτιώσεις βέβαια, καθώς δεν μπορούν να αλλάξουν όλα μονομιάς, είναι μεταφυσικό, αντιδιαλεκτικό, μικροαστικό και γενικά –ικό. 

 Σταχυολογώ ερωτήματα: 

 1. Ευρώ ή δραχμή 

 2. Ευρώ δραχμή ή δηνάριο; 

 3. Διαγραφή χρέους και επαναδιαπραγμάτευση ή διαγραφή χρέους και επιμήκυνση; 

 4. Εντός της ΕΕ των καπιταλιστών ή εντός της ΕΕ των λαών ; !!!!!! (δημοφιλές αριστερό ανέκδοτο). Τι σημαίνει ΕΕ των λαών ρε τζιμάνια. Μήπως εννοείτε την ΕΕ του Μιτεράν , του Παπανδρέου και του Κόλ ; (ξέρετε μεσογειακά ολοκληρωμένα προγράμματα, επιδοτήσεις για «ανάπτυξη» , δηλαδή καπιταλιστικά κονδύλια για να χτιστεί η σοσιαλιστική Ελλάδα που έλεγε και ο αείμνηστος). Καλό σας έκανε βέβαια φτιάξατε κόμματα, γίνατε επαγγελματίες συνδικαλιστές, επαγγελματίες συγγράφεις, επαγγελματίες αριστερά λαμόγια δηλαδή. 

 5. Μείωση μισθών ή μη περαιτέρω μείωση μισθών ; Το κοινωνικό πρόσωπο της αριστεράς του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης…. 

 6. Πετρέλαιο από τον Τσάβες ή πετρέλαιο από το Ιράν ή φυσικό αέριο από την Ορθόδοξη Ρωσία; 

 Για να ξεκαθαρίσω τα πράγματα, όσοι κόπτονται για : 

 1. Για ένα παλλαϊκό αριστερό μέτωπο αποψιλωμένο από κάθε κομμουνιστική προοπτική επιδιώκουν στην διατήρηση της καπιταλιστικής πολιτικής οικονομικής και κοινωνικής τάξης με τις φάτσες τους στην εξουσία. Στην νομή και άσκηση της αστικής εξουσίας δηλαδή. 

 2. Για ένα ενιαίο αντιφασιστικό μέτωπο αποψιλωμένο από το κομμουνιστικό πρόταγμα εκφέρουν με διαυγή τρόπο, την λαγνεία της παλλακίδας της αστικής δημοκρατίας. Είναι δηλαδή αστοί και μικροαστοί που επιθυμούν και επιδιώκουν την εύρυθμη λειτουργία της αστικής δημοκρατίας, την εφαρμογή των ιδανικών του διαφωτισμού όπως τελευταία παπαγαλίζουν. Λοκ , Μοντεσκιέ και Ρουσσώ επιστρέφουν με την φάτσα εγχώριων ιστορικά και πολιτικά αμόρφωτων μικροαστών της αριστερής διανόησης. Και η ιστορία για άλλη μια φορά μας επιδεικνύει το τραγικό της χιούμορ. 

 3. Για μια ρεαλιστική, μετρημένη, σταδιακή, μεταβατική πολιτική θεώρηση που θα αποπειραθεί να απαλύνει τις πιο αιχμηρές πλευρές του καπιταλισμού και θα προχωρήσει στο πέρασμα προς τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ειρηνικά μέσα, εννοούν ότι η αστική δημοκρατία, ο αστικός κοινοβουλευτισμός και η αστική πολιτική έχουν ακόμη πολλά περιθώρια βελτίωσης έως ότου κορεστούν και τότε, και μόνο τότε θα περάσουμε στο σοσιαλισμό ως έλλογη ιστορική συνέχεια. Για τους αριστερούς μικροαστούς άλλωστε η ταξική πάλη είναι ένας μαρξιστικός μύθος, η ανάγκη τσακίσματος του αστικού κράτους είναι μια λενινιστική έμμονή, η ανάγκη καπιταλιστικής υπέρβασης είναι μικροαστική ονείρωξη και η ζωή συνεχίζεται… Για αυτούς… 

 Αυτό το ρεύμα της σοσιαλδημοκρατίας με ποικίλους χρωματισμούς, ωστόσο είναι λάθος να θεωρηθεί ότι είναι απλά ένα θεωρητικό νεφέλωμα μικροαστών κονδυλοφόρων χωρίς υλική σύνδεση με μια συγκεκριμένη ταξική οπτική και θέση. Αντίθετα πρόκειται για ένα βαθειά ταξικό ρεύμα. Ένα αστικό ταξικό ρεύμα που έχει συγκεκριμένη θέση τόσο στον καταμερισμό εργασίας, όσο και στον αστικό κρατικό μηχανισμό , με αποτέλεσμα να εκφράζει τα ταξικά συμφέροντα όσων εκπροσωπεί, οι οποίοι και στοχεύουν στην διατήρηση της θέση τους στο αστικό κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό οικοδόμημα, προσβλέποντας στην βελτίωση αυτής όταν περάσει η μπόρα. 

 Τα τσιράκια της αστικής αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, μας προειδοποιούν για την κοινωνική ερήμωση που φέρνει ο νεοφιλελευθερισμός, μας προειδοποιούν για τον φασιστικό κίνδυνο, μηρυκάζουν ηλίθια αστικά τσιτάτα «ούτε κομμουνισμός, ούτε φασισμός» , μας καλούν να συμπορευτούμε υπό την σκέπη τους ώστε να επέλθει ευημερία , ανάπτυξη και κοινωνική ειρήνη. 

 Λοιπόν τσιράκια της αστικής πολιτικής και λοιποί συμπορευόμενοι : 

 1. Δεν με νοιάζει αν θα πτωχεύσετε με ευρώ, δηνάριο ή δραχμή στις χούφτες σας. Ο δικός μου λογαριασμός είναι μηδενικός 

 2. Δεν με νοιάζει αν θα χάσετε την θεσούλα σας και τον μισθουλάκο σας στον αστικό κρατικό μηχανισμό. 

 3. Δεν με νοιάζει αν πτωχεύσει ο εργοδότης σας. Όπως δεν με νοιάζει αν τα βγάζει πέρα ή αν θα πτωχεύσει και ο δικός μου εργοδότης. 

 4. Δεν με νοιάζει αν πτωχεύσουν και διαλυθούν τα κόμματά σας. 

 Με νοιάζει όμως : 

 1. Που μέσα στην κρίση που η κοινωνική πλειοψηφία των εργαζόμενων φυτοζωεί εσείς εξακολουθείτε να βγάζετε φράγκα από από χρεοβιβλία, χρεοσυνέδρια, χρεοσυγγράματα 

 2. Που κάνετε τα πάντα για να κρύψετε, να εξαφανίσετε κάθε συζήτηση πολιτική και θεωρητική για την ανάγκη της επαναστατικής υπέρβασης του καπιταλισμού εμφανιζόμενοι ταυτόχρονα ως τιμητές και αγωνιστές των εργατικών αναγκών και δικαιωμάτων. 

 3. Που η δυσωδία της μικροαστικής αριστερής αστικής φορμόλης σας έχει το θράσος να εμφανίζεται ως αντίπαλο δέος στον καπιταλισμό ενώ είναι οργανική πλευρά του. 

 4. Που επιχειρείτε να αποσαθρώσετε και να διαλύσετε κάθε κομμουνιστική αναφορά, που προσπαθείτε να ακυρώσετε κάθε κομμουνιστική προοπτική εκπροσωπώντας μια αποτυχημένη, ηττημένη και ιστορικά απαξιωμένη σοσιαλδημοκρατία του Κάουτσκυ, του Μπερνστάιν, του Μπερλίνγκουερ του Τολιάτι κοκ, εμφανίζοντάς την ως καινοφανή κοινωνική προοπτική για την εργαζόμενη πλειοψηφία. Δεν είστε ελπίδα για την εργατική τάξη. Η ενδεχόμενη επικράτησή σας θα αποτελέσει τον τελευταίο σταθμό και το προγεφύρωμα για τον επερχόμενο φασισμό και αστικό ολοκληρωτισμό. Και φυσικά τότε εσείς θα κάνετε αντίσταση στο Παρίσι μέχρι να έρθουν καλύτερες μέρες. 

Η πολιτική αντιπαράθεση στο διαδίκτυο, είναι μόνο μια πλευρά της μάχης μαζί σας. Και σίγουρα όχι η πιο σημαντική και σίγουρα όχι η πιο ενδιαφέρουσα. Η περίοδος που ανοίγει θα θέσει το αμετάκλητο ερώτημα "Ποιος ; Ποιόν" και τότε θα αρχίσει η πραγματική πολιτική με όρους ιδιαίτερα καταπιεστικής -για τους αστούς και τα σοσιαλδημοκρατικά τσιράκια τους- εργατικής δημοκρατίας.

 Πηγή: Traverso Rossa
 Αναρτήθηκε από Αντωνης

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ Εργαζόμενες-Εργαζόμενοι, Νέοι –Νέες με τα συνδικάτα τις λαϊκές επιτροπές, το ΠΑΜΕ.  Την Τρίτη έρχεται στη χώρα μας η Μέρκελ. Δεν έρχεται για το καλό μας. Αλλά να βοηθήσει την κυβέρνηση να επιβάλλει τα νέα βάρβαρα μέτρα.  ΤΩΡΑ ΓΕΝΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ! ΤΑ ΝΕΑ ΒΑΡΒΑΡΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΒΙΑΣΜΟΙ  ΤΗΣ  ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ, ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ Τα συνδικάτα να κλιμακώσουν τους αγώνες με συλλαλητήρια με απεργίες με κάθε τρόπο πριν από όλα στους τόπους δουλειάς. ΟΧΙ στα ψέματα, τα εκβιαστικά διλλήματα και τις απειλές, ότι αν δεν παρθούν τα μέτρα θα καταστραφούμε, ότι είναι μεν επώδυνα αλλά αναγκαία γιατί σώζουν τους εργαζομένους και την πατρίδα από τα χειρότερα, ενώ τους μόνους που σώζουν είναι οι καπιταλιστές και τα αμύθητα  κέρδη τους. ΤΕΡΜΑ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ των κομμάτων της συγκυβέρνησης ότι «εμείς δεν θέλουμε» μας τα επιβάλουν τα μέτρα οι κακοί ξένοι, η τρόικα. Κεφαλαιοκράτες ντόπιοι και ξένοι, ευρωπαϊκή ένωση, Δ.Ν.Τ και κυβέρνηση συναποτελούν την αντιλαϊκή συμμορία που με αλλεπάλληλες επιδρομές κατακλέβουν, ισοπεδώνουν δικαιώματα και κατακτήσεις, λεηλατούν την ζωή και το μέλλον μας.  Όλοι στους δρόμους με σύνθημα : ΚΛΕΦΤΕΣ, ΛΗΣΤΕΣ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ ΩΣ ΕΔΩ με τις αυταπάτες ότι κάποιοι άλλοι καλύτεροι διαχειριστές χωρίς και αυτοί να συγκρουστούν με την ευρωπαϊκή ένωση χωρίς να θίξουν την ιδιοκτησία και τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών θα τους πείσουν να δείξουν μεγαλύτερη συμπόνια για τους εργαζόμενους  θα κάνουν την λυκοσυμμαχία της ευρωπαϊκής ένωσης πιο φιλολαϊκή. ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΑΛΛΑΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΖΥΓΟ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ Ε.Ε Με ταξική ενότητα και λαϊκή συμμαχία απαιτούμε:  -Να μην ψηφιστούν τα νέα  βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα -Να καταργηθούν τώρα όλες οι αντιλαϊκές συμφωνίες, τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις. -Μονομερή διαγραφή του χρέους με αποδέσμευση τώρα απ’την λυκοσυμμαχία της ΕΕ. ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ -  ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ Εργαζόμενοι, εργαζόμενες, νέοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι, Όλοι την Τρίτη στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ 7 μμ στο Σαρόκο

Επίσκεψη Μέρκελ - Υποδοχή Π.Α.ΜΕ, 13:00 στην Ομόνοια

Επίσκεψη Μέρκελ - Υποδοχή Π.Α.ΜΕ, 13:00 στην Ομόνοια

Εργαζόμενες-Εργαζόμενοι,

Νέοι --Νέες

ΌΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ με τα συνδικάτα, τις λαϊκές επιτροπές, με το ΠΑΜΕ.
Την Τρίτη έρχεται στη χώρα μας η Μέρκελ. Δεν έρχεται για το καλό μας.
Είναι για να βοηθήσει την κυβέρνηση να επιβάλλει τα νέα βάρβαρα μέτρα.

ΤΩΡΑ ΓΕΝΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ !

ΤΑ ΝΕΑ ΒΑΡΒΑΡΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΒΙΑΣΜΟΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ, ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ

Τα συνδικάτα να κλιμακώσουν τους αγώνες με συλλαλητήρια με απεργίες με κάθε τρόπο πριν από όλα στους τόπους δουλειάς.

ΟΧΙ στα ψέματα, στα εκβιαστικά διλλήματα και τις απειλές, ότι αν δεν παρθούν τα μέτρα θα καταστραφούμε, ότι τα μέτρα είναι μεν επώδυνα αλλά αναγκαία γιατί σώζουν τους εργαζομένους και την πατρίδα από τα χειρότερα, ενώ του μόνους που σώζουν είναι τους καπιταλιστές και τα αμύθητα κέρδη τους.

ΤΕΡΜΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ των κομμάτων της συγκυβέρνησης ότι «εμείς δεν θέλουμε» μας τα επιβάλουν τα μέτρα οι κακοί ξένοι, η τρόικα. Κεφαλαιοκράτες ντόπιοι και ξένοι, ευρωπαϊκή ένωση, Δ.Ν.Τ και κυβέρνηση συναποτελούν την αντιλαϊκή συμμορία που με αλλεπάλληλες επιδρομές κατακλέβουν, ισοπεδώνουν δικαιώματα και κατακτήσεις, λεηλατούν την ζωή και το μέλλον μας. Όλοι στους δρόμους με σύνθημα :

ΚΛΕΦΤΕΣ, ΛΗΣΤΕΣ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ

ΈΩΣ ΕΔΩ με τις αυταπάτες ότι κάποιοι άλλοι καλύτεροι διαχειριστές χωρίς και αυτοί να συγκρουστούν με την ευρωπαϊκή ένωση χωρίς να θίξουν την ιδιοκτησία και τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών θα τους πείσουν να δείξουν μεγαλύτερη συμπόνια για τους εργαζόμενους θα κάνουν την λυκοσυμμαχία της ευρωπαϊκής ένωσης πιο φιλολαϊκή.

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΑΛΛΑΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΖΥΓΟ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ Ε.Ε


Με ταξική ενότητα και λαϊκή συμμαχία απαιτούμε:

-Να μην ψηφιστούν τα νέα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα

-Να καταργηθούν τώρα όλες οι αντιλαϊκές συμφωνίες, τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις.

-Μονομερή διαγραφή του χρέους και αποδέσμευση τώρα από την λυκοσυμμαχία της ευρωπαϊκής ένωσης.

ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ - ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ

Όλοι την Τρίτη στην στάση εργασίας 12 πμ έως 3 μ.μ

Εργαζόμενοι, εργαζόμενες, νέοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι, ΟΛΟΙ στην ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ στην ΟΜΟΝΟΙΑ στη 1 μ.μ.

Οι Ψαριανοί είναι φίλοι μας

Οι Ψαριανοί είναι φίλοι μας 
 Από τον 2310net



 Έρχεται επιτέλους η Μέρκελ. Τώρα που φεύγει το καλοκαίρι και οι τουρίστες που φοβούνταν τις διαδηλώσεις έρχεται η Μέρκελ.

 Δεν λέω, με γοητεύει καμιά φορά αυτή η συζήτηση περί κατοχής, περί γερμανοκρατίας και νέου εθνικού ξεσηκωμού για να διώξουμε την αγάμητη που μας μισεί και μας βασανίζει. Όχι ότι δεν υπάρχει μια δόση αλήθειας σε κάποια από όσα λέγονται. Δεν ξέρω λεπτομέρειες για την σεξουαλική της ζωή, όμως το γεγονός ότι η Μέρκελ λειτουργεί σαν εκπρόσωπος του γερμανικού κεφαλαίου και δεν θα δίσταζε να έρθει σε κόντρα με οποιαδήποτε άλλη χώρα για τα… μάτια του είναι αδιαμφισβήτητο. Το γεγονός επίσης ότι η Γερμανία είναι η ισχυρότερη χώρα εντός της κατ’ όνομα ένωσης των 27 είναι επίσης αληθές. Εντός της ΕΕ συγκρούονται διάφορα συμφέροντα με τα γερμανικά να υπερτερούν. Αυτός ο αέρας της ισχύος την έχει καταστήσει λίγο πολύ ως τον τελικό ελεγκτή της Ελλάδας. Άλλωστε η Γερμανία αποφασίζει για το τι θα γίνει στην Ελλάδα και με ποιο τρόπο. Η Γερμανία αποφασίζει σε τελική ανάλυση, για το αν κάνει καλά τη δουλειά της η Τρόικα (εσωτερικού και εξωτερικού που λέει κι ο Αλέξης).

 Μέχρι εκεί όμως. Υπάρχουν μηχανισμοί, θεσμοί και διαδικασίες στις οποίες εθελούσια συμμετέχουμε ως κράτος. Άλλωστε η Τρόικα είναι η ΕΕ, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ στα οποία συμμετέχουμε εδώ και χρόνια (που δεν το λέει κι ο Αλέξης). Η εθνική περηφάνια που χάνουμε από τον τρόπο που μας συμπεριφέρεται η Μέρκελ είναι το ισοδύναμο της περηφάνιας που έχουμε γιατί είμαστε Ευρωπαίοι, ταξιδεύουμε χωρίς να χρειάζεται να κάνουμε συνάλλαγμα, και έχουμε σε κάθε μας κτίριο εκείνη την μπλε σημαία με τα αστεράκια. 


 Όμως αυτό που με εξοργίζει τον τελευταίο καιρό είναι ότι έχουν περάσει τρία χρόνια με μνημόνια, αυτοκτονίες, απεργίες, λαό στους δρόμους, λαό στους καναπέδες, ναζιστικής απειλής, χωρίς προηγούμενο φτώχειας και και και…. κι όμως ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που γουστάρουν να βασανίζουν αυτόν τον λαό. Και δεν είναι Γερμανοί. Φαίνεται πως με το που χήρεψε η θέση του Πάγκαλου εμφανίστηκαν πολλοί μνηστήρες. Πολλοί που θα θελήσουν να προκαλέσουν, έτσι ώστε να κερδίσουν λίγη ακόμα δημοσιότητα. Άλλωστε μια παλιά επικοινωνιακή τακτική λέει: ας μιλάνε για σένα κι ας σε βρίζουν.

 Η λίστα αυτών των ανθρώπων είναι λίγο μικρότερη από εκείνη που η Λαγκάρντ έδωσε στον Βενιζέλο και ο Βενιζέλος, ως διακριτικός και ντόμπρος, δεν κοίταξε καν. Στην κορυφή της λίγδας, συγγνώμη της λίστας, ο Γρηγόρης ο Ψαριανός. Χρησιμοποιώντας ψευδώνυμο, μάλλον επειδή είναι καλλιτέχνης της πολιτικής, έσκυψε να φιλήσει το δαχτυλίδι της υψηλής καλεσμένης της συγκυβέρνησής του βαφτίζοντας κλέφτη, λαμόγιο ή τρελό όποιον τολμήσει να διαδηλώσει την Τρίτη. Για τον Γρηγόρη τα έχουμε ξαναπεί. Αυτό που είναι εξοργιστικό είναι ότι «Ψαριανοί» υπάρχουν πολλοί γύρω μας. Είναι οι κλασικοί τσάμπα-μάγκες.

 Αυτοί που πουλούσαν πατριωτισμό και αντι-Μερκελισμό. Αυτοί που την έβριζαν σε διαδικτυακούς τοίχους και εκτόνωναν το μίσος τους γι’ αυτήν σε φλογερά σχόλια στο youtube. Αυτοί που πολιτεύθηκαν με εναντίον της συνθήματα. Αυτοί που ως παπαγαλάκια κάποια στιγμή θέλησαν να της χρεώσουν όλα τα δεινά για να προστατεύσουν τους εγχώριους φίλους και τα αφεντικά τους. Δύσκολη η δουλειά του παπαγάλου.

 Το πρόβλημα με δαύτους είναι ο κυνισμός τους. Δεν τηρούν ούτε τους κανόνες του πολέμου. Το ξέρουμε ότι είναι εχθροί του λαού. Μόνο που αυτοί συμπεριφέρονται σαν δεσμοφύλακες στο Γκουαντάναμο. Δεν τους αρκεί η νίκη, θέλουν την ηθική σου εξόντωση. Σκυλεύουν το κουφάρι του κοιμισμένου και έτοιμου να δεχθεί τα πάντα λαού, φτύνουν στον τάφο του, κατουράνε στις πληγές του. Η στάση τους ξεφεύγει από την δικαιοδοσία της πολιτικής επιστήμης, της φιλοσοφίας ή της οικονομίας. Πρέπει να μελετηθούν από την ψυχολογία. Και πρέπει να αντιμετωπίζονται πλέον ως άτομα με σοβαρές ψυχικές διαταραχές. Μια κοινωνικά ευάλωτη ομάδα που πρέπει να την φροντίσουμε και να την αγαπάμε παρά τα προβλήματά της.

 Μην ξεχνάτε, οι «Ψαριανοί» είναι φίλοι μας…

 ΥΓ. Σε μια χώρα που συλλαμβάνονται πιτσιρικάδες που κάνουν χαβαλέ στο διαδίκτυο και φασίστες ανενόχλητοι διαφημίζουν τα εγκλήματά τους, σε μια χώρα που η κυβέρνηση βαφτίζει «άκρα» τους απλήρωτους διαμαρτυρόμενους εργαζόμενους, σε μια χώρα που μετά από 100 προσαγωγές, ξύλο και συλλήψεις ο εκπρόσωπος τύπου του Αριστερού κόμματος που θέλει να κυβερνήσει μιλάει για «χαλαρή στάση» της αστυνομίας, σε μια χώρα που το φλασάκι με τη λίστα χάνεται όπως αναπτήρας σε κάμπινγκ, σε μια χώρα που άρχισαν και οι ΠΑΣΟΚοι να αυτοκτονούν, σε μια χώρα που μπάτσοι μπαίνουν στο σχολείο για να χτυπήσουν μαθητές, σε μια χώρα που η ύφεση είναι το μόνο πράγμα που πάει καλά, σε μια χώρα που ανοίγουν μόνο μαγαζιά που αγοράζουν χρυσό, σε μια χώρα χρεοκοπημένη και διαλυμένη υπάρχει ακόμα ελπίδα για απαγκίστρωση: Η ΔΗΜΑΡ αποφάσισε να εγκρίνει το πακέτο μέτρων το οποίο ακόμα δεν έχει «κλειδώσει»!
 Κόκκινη προπαγάνδα εκτοξεύθηκε από  Redfly

Αναγκαίος ο εργατολαϊκός ξεσηκωμός

Αναγκαίος ο εργατολαϊκός ξεσηκωμός

Η ελληνική αστική τάξη από κοινού με τα ευρωενωσίτικα ταξικά της αδέλφια συνεχίζουν να φορούν για τα καλά τη φορεσιά του τοκογλύφου, του φορομπήχτη. Οι Γερμανοί και άλλοι κεφαλαιοκράτες ζητούν τα υποτιθέμενα δανεικά που κανείς δεν τολμά να ερευνήσει για την πραγματικότητά τους. Απλά δοξάζουν σε εταιρικό σιγόντο τον Μαμμωνά πάνω στο μεροκάματο των Ελλήνων εργαζομένων. Ο μεγαλοαστός αμόλησε τα λυσσασμένα σκυλιά του και ζητά αίμα. Παίρνει ακόμη και την μπουκιά από το στόμα του εργάτη, του φτωχού αγρότη, του παιδιού στο ρημαγμένο σχολείο με τους ρημαγμένους καθηγητές και δασκάλους. Ολοι ρωτούνται πού θα βγάλει η πρωτοφανής αυτή καταισχύνη των λίγων χορτάτων και των πεινασμένων παιδιών.

Πρώτη απάντηση απλή: Οσο η αστική οικονομική ολιγαρχία βρίσκει περιθώριο αδιαμαρτύρητης μαζικής πίεσης, πιέζει περισσότερο. Εδώ στάση για ανάσα δεν υπάρχει. Υπάρχει το μπρος ή πίσω με μια τραγική κατ' ουσίαν οπισθοχώρηση του εργατολαϊκού κινήματος. Λίγοι ηρωικοί θύλακες αντίστασης δεν αρκούν. Το παιχνίδι που παίζεται είναι προμελετημένο κι ελεγχόμενο. Για να επιβάλλεται η συνεχιζόμενη αντιλαϊκή ληστεία χρειάζεται μια βασική προϋπόθεση: Τον έλεγχο των αντιδράσεων από μια αστική αριστερά με μια ελεγχόμενη πολιτική εντός των πλαισίων του αστικού καθεστώτος. Οποιαδήποτε λαϊκή διεκδίκηση να βρίσκει αστική κυβερνητική αντίσταση και στα ελάχιστα αιτήματά της. Ετσι παρουσιάζεται ως επαναστατική πολιτική ακόμη και η διεκδίκηση λίγων ευρώ στο μεροκάματο. Ευνοϊκότερο αυτό μεταξύ άλλων είναι και η παλιά συνήθεια των εργαζομένων, να θέλουν έστω κι ένα μικρό αντίκρισμα στον αγώνα που αποφασίζουν. Το παιχνίδι είναι εξ αντικειμένου στημένο στα μέτρα της αστικής τάξης, με την αριστερή της πλευρά. Η άκρη του παιχνιδιού βρίσκεται χρόνια πριν, όταν προδότες σχεδίαζαν κι εκτελούσαν τη Σοβιετική Ενωση και τις Λαϊκές Δημοκρατίες με την αντεπανάσταση.

Τότε άρχισε η γενικευμένη επίθεση του καπιταλισμού στο διεθνές προλεταριάτο. Η διεθνής αστική τάξη απαλλαγμένη από το φόβο του «αντίπαλου δέους» κατάλαβε ότι ήταν μόνη κυρίαρχη στον πλανήτη. Λαοί των πιο διαφορετικών χωρών με τον πιο διαφορετικό τρόπο και επίπεδο ζωής μπήκαν στη μέγκενη του παγκόσμιου κεφαλαίου. Μία ανανέωση κερδών κι αστική εξουσία συντελείται. Το εργατικό κίνημα παγιδευμένο στις συμπληγάδες της μεγαλοαστικής εξουσίας και της αστικής αριστεράς δείχνει άβουλο και ζαλισμένο με την ανομολόγητη ενστικτώδη προσμονή ότι θα μπορέσει να ξανα-ανακτήσει τη δύναμή του. Ομως αυτή η προσδοκία γίνεται όλο και δυσκολότερη όσο επιμηκύνεται μέσα στο χρόνο.

Η καταστροφή της ανθρωπότητας οξύνεται αργά αλλά σταθερά κάτω από το βάρος των συνεχιζόμενων καπιταλιστικών ποικίλων αντιφάσεων σ' όλο τον πλανήτη. Τα συνεχιζόμενα οξέα γεγονότα στην ευρύτερη Μέση Ανατολή που προστέθηκαν σε αυτά της Βόρειας Αφρικής δείχνουν το άκρως επικίνδυνο βάθεμα στη λειτουργία του καπιταλισμού. Η αστική Ελλάδα εξακολουθεί να απολαμβάνει τον μακάριο κερδώο μύθο της. Στο εργατολαϊκό κίνημα που πρέπει να δυναμώσει και να επιβάλει το δίκιο του βρίσκεται η τελική λύση ανατροπής του καπιταλισμού και των άκρως επικίνδυνων αντιφάσεών του.