Ουκρανή με νεοναζιστικές διασυνδέσεις παίρνει θέση μάνατζερ στο Facebook!

Η ΕΙΚΟΝΑ ΑΠΟ ΕΔΩ 

Επαγγελματική θέση στο Facebook ανέλαβε μια ακτιβίστρια από την Ουκρανία που είχε σχετιστεί με το νεοναζιστικό Σβόμποντα και δεν δίστασε να εκφράσει την ικανοποίησή της για τον μαρτυρικό θάνατο των 48 ανθρώπων στην Οδησσό!

Ουκρανή ακτιβίστρια που είχε εμφανιστεί ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα του εμπρησμού του κτιρίου των Συνδικάτων στην Οδησσό οπότε και 48 άνθρωποι βρήκαν μαρτυρικό θάνατο, προσελήφθη από το Facebook προκειμένου να καταπολεμήσει τη ρωσική «παραπληροφόρηση».

Ο λόγος για την Κατερίνα Κρουκ η οποία ανέλαβε ρόλο διευθύντριας δημόσιας πολιτικής του Facebook για την Ουκρανία.

Ενώ ασαφή παραμένουν τα άμεσα καθήκοντα της Κρουκ, η ανακοίνωση για τη συνεργασία με το Facebook έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από το κοινό που την ακολουθεί στα κοινωνικά δίκτυα, που εξέφρασε την ελπίδα ότι θα εξαπολύσει κυνηγητό κατά των «τρολ του Κρεμλίνου».

Η Κρουκ έχει τη φήμη εχθρού της Ρωσίας, με σχετική αρθρογραφία σε διεθνή ΜΜΕ και στο Twitter. Η φήμη της ξεκίνησε να εξαπλώνεται κατά τη διάρκεια των μαζικών διαδηλώσεων που προηγήθηκαν του ένοπλου πραξικοπήματος του 2014 στο Κίεβο, με την ίδια να γίνει «εκπρόσωπος» του λεγόμενου «Euromaidan» (των διαδηλώσεων στην Ουκρανία το 2013) καθώς έκανε ζωντανή μετάδοση στα αγγλικά μέσω Twitter από τις κινητοποιήσεις. Καθώς στις κινητοποιήσεις άρχισαν να πρωταγωνιστούν εθνικιστές του Δεξιού Τομέα και η Ακροδεξιά, η κατάσταση εκτραχύνθηκε και η βία κυριάρχησε.

Περίπου την ίδια εποχή, η Κρουκ έμπλεκε το εγκώμιο του νεοναζιστικού Σβόμποντα, τονίζοντας ότι «είναι Ουκρανο-κεντρικό» παρότι εξέφραζε ορισμένες επιφυλάξεις σχετικά με την εξαιρετικά εθνικιστική ιδεολογία του.

© SPUTNIK / DENIS PETROV

Βίντεο για τα 5 χρόνια από τον «βάρβαρο εμπρησμό» στην Οδησσό και τον θάνατο 48 ανθρώπων

Παρότι λοιπόν η Κρουκ εμφανίστηκε μερικώς επιφυλακή με το κόμμα που θεωρούσε ήρωα τον Ουκρανό εθνικιστή ηγέτη και συνεργάτη των Ναζί, Στεπάν Μπαντέρα, δεν δίστασε να εκφράσει την ικανοποίησή της για τον θάνατο δεκάδων ανθρώπων που θεωρούσε εχθρούς της, στο κτίριο των Συνδικάτων στην Οδησσό. Στο κτίριο που στις 2 Μαΐου 2014, χούλγικαν έβαλαν φωτιά, με την αστυνομία να παρακολουθεί άπραγη, σύμφωνα με τις σχετικές αναφορές. Οι άνθρωποι που κάηκαν ζωντανοί ή πέθαναν από ασφυξία, διαμαρτύρονταν ειρηνικά για το πραξικόπημα στην κεντρική πλατεία της πόλης, πριν δεχθούν επίθεση από συμμορίες.

«Η Οδησσός καθαρίστηκε από τρομοκράτες, (είμαι) περήφανη για την πόλη που μάχεται για την ταυτότητά της. Δόξα στους πεσόντες ήρωες», έγραψε, την ημέρα εκείνη, η Κρουκ στο Twitter.

​Έκτοτε, η Κατερίνα Κρουκ υπήρξε για σύντομο χρονικό διάστημα εκπρόσωπος του υπουργείου Γεωργίας της Ουκρανίας (2014) και του υπουργείου Υγείας (2017) και διαχειρίστηκε τα κοινωνικά δίκτυα και τη διεθνή επικοινωνία της ουκρανικής Βουλής. Υπήρξε μία εκ των «κορυφαίων αναλυτών» του Stopfake.org, ενός ιστοτόπου που ισχυρίζεται ότι στόχο έχει να ανιχνεύει «ψέματα» ρωσικών ΜΜΕ για την Ουκρανία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ποιος χρηματοδοτεί τους «φύλακες» της αλήθειας στη «μάχη» του Facebook κατά των fake news;

Το αμφιλεγόμενο παρελθόν και οι δηλώσεις της Κρουκ, δεν την εμπόδισαν να τιμηθεί με το Βραβείο Ελευθερίας από τη δεξαμενή σκέψης Atlantic Council το 2014 για τις ικανότητες της στη ζωντανή μετάδοση στο Twitter.

Το Facebook έχει και στο παρελθόν επικριθεί για τη χρήση αμφιλεγόμενων μέσων στη μάχη του κατά της παραπληροφόρησης. Το «Διεθνές Δίκτυο Ελέγχου Ενημέρωσης» με το οποίο το Facebook συνεργάζεται, έχει αποκαλυφθεί πως συνδέεται με την αμερικανική κυβέρνηση, αλλά και τον Τζορτζ Σόρος.

απο το ΣΠΟΥΤΝΙΚ 

Υποψήφιος με τη σβάστικα στο ψηφοδέλτιο του νέου περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου

Κατιούσα

Μπορεί η Χρυσή Αυγή να υπέστη εκλογική καθίζηση σε όλες τις κάλπες της περασμένης Κυριακής, βλέπει όμως διάφορα πρώην ή και νυν μέλη και υποστηρικτές της, ή έστω άτομα που μοιράζονται την ιδεολογία της, να συμμετέχουν σε “ευυπόληπτους” συνδυασμούς άλλων υποψηφίων, ενώ οι ψηφοφόροι της αντιμετωπίζονται ως “πολύφερνη” νύφη, που χρήζει κολακείας και κανακέματος.
Ένα από τα πιο κραυγαλέα παραδείγματα, είναι εκείνα του Κωνσταντίνου Μουτζούρη, άρτι εκλεγέντος περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου, που προέρχεται από τη ΝΔ, αλλά κατέβηκε ως “ανεξάρτητος” ενάντια στην επίσημη γαλάζια υποψηφιότητα της απερχόμενης περιφερειάρχη Χριστιάνας Καλογήρου.
Λίγες μέρες πριν το δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, ο ίδιος μιλώντας σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό, πέρασε από μπουγάδα τη ΧΑ, καλωσορίζοντας τυχόν στήριξή της στην υποψηφιότητά του και χαρακτηρίζοντας “φιλήσυχους ανθρώπους” τους ψηφοφόρους της.
«Κάθε κόμμα που πήρε την έγκριση από τον Άρειο Πάγο και συμμετέχει στις κοινοβουλευτικές εκλογές, εφόσον μας στηρίξει, είναι ευπρόσδεκτο», είπε συγκεκριμένα ο Μουτζούρης, καταδικάζοντας για τα μάτια του κόσμου όσους “μετέρχονται ακραίων και παράνομων μεθόδων” (sic). Για τους φιλήσυχους οπαδούς της ΧΑ έσταξε κυριολεκτικά μέλι, προσδοκώντας προφανώς στην ψήφο τους: «Δεν θεωρώ ότι όσοι ψηφίζουν Χρυσή Αυγή είναι εγκληματίες και απορριπτέοι. Είναι φιλήσυχοι άνθρωποι πολλοί από αυτούς οι οποίοι απορρίπτουν κάποια άλλα θέματα», πρόσθεσε. Να σημειωθεί ότι στο Βόρειο Αιγαίο η ΧΑ δεν κατέβασε ψηφοδέλτιο, με έντονες φήμες περί παρασκηνιακών διαβουλεύσεων που προηγήθηκαν της απόφασης.
Ακόμα πιο προκλητικό είναι το γεγονός πως ο συνδυασμός του Μουτζούρη κατέβασε ως υποψήφιο το Νικόλαο Ταλλά, που πήρε 366 σταυρούς προτίμησης στον α’ γύρο των περιφερειακών εκλογών. Ο συγκεκριμένος κύριος, δεν είχε διστάσει να φωτογραφηθεί περιχαρής μπροστά από σημαία με τη σβάστικα, αφίσα και στολές των Ες – Ες.
Είναι σαφές ότι το ψάρεμα στα θολά του ρατσισμού και του εθνικισμού που έχει αναπτυχθεί σε τμήματα της κοινωνίας των νησιών της περιφέρειας κατά των προσφύγων, που συνεπικουρείται από τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης και συνωστισμού της, αποτελεί σταθερή τακτική διαφόρων αστών υποψηφίων, που με ή χωρίς ΧΑ αναπαράγουν τις ιδέες της, προδικάζοντας πιθανότατα ανοχή και στις πρακτικές της, όπως το σχετικά πρόσφατο πογκρόμ κατά μεταναστών στη Λέσβο πριν περίπου ένα χρόνο.
Με πληροφορίες από topontiki.gr

Πείτε στο νεκροθάφτη να μην προετοιμάζεται, παρά μόνο για τον εαυτό του!

Κατιούσα

Μερικοί πίστευαν πως η απόλυτη εξαθλίωση διευκολύνει αυτόματα κάποιον να συνειδητοποιεί την πραγματικότητα που τον περιβάλλει, να αποκτά συνείδηση της θέσης του στην κοινωνία, της τάξης του και να λειτουργεί ανάλογα. Να οργανώνεται, να αποκτάει βαθύτερες αξίες, αλληλεγγύη, συλλογικότητα, συντροφικότητα, να αναζητά το δίκιο του, να επαναστατεί.

Η Ελληνική –και όχι μόνο – κρίση απέδειξε πως οι ανήμποροι και οι πιο εξαθλιωμένοι ενδίδουν με απίστευτη ευκολία για «ένα κομμάτι ψωμί», ένα χτύπημα στην πλάτη, ελάχιστη -μηδαμινή έστω – κοινωνική αναγνώριση.

Σήμερα όλο και πιο πολλοί εργαζόμενοι χειραγωγούνται, γίνονται με ευκολία …«εκ περιτροπής εξαγοράσιμοι». Σήμερα «πωλείται» σε τιμή ευκαιρίας κάθε μορφή ελαστικής, αισχρά αμειβόμενης εργασίας. Σήμερα «τακτοποιούνται» αυθαιρεσίες και παραλείψεις, για να μετατραπούν σε «χρεωστούμενα» μιας ζωής…

Για την κυρίαρχη τάξη και τους πολιτικούς εκφραστές των συμφερόντων της φτωχός δεν σημαίνει πλέον μόνο «αντικείμενο» για άγρια εκμετάλλευση. Σημαίνει ταυτόχρονα ευάλωτος σε κάθε είδους χειραγώγηση μέχρι τον βαθμό της προσωρινής η «μόνιμης» εξαγοράς.

Το πρόσφατο παράδειγμα των Δημοτικών εκλογών σε Λαϊκές γειτονιές συνοικίες και δήμους, όπου κυριάρχησαν συστημικοί μέχρι και κρυφοφασίστες υποψήφιοι είναι χαρακτηριστικό. Μέσα από ένα σύστημα εξαρτήσεων από ιδιωτικές επιχειρήσεις, χρηματοδοτούμενες ή μη από προγράμματα ΕΣΠΑ και άλλα, κατάφεραν να χειραγωγήσουν έστω παροδικά τους πιο φτωχούς, τους πιο εξαρτημένους, τους αδύναμους και απελπισμένους.

Η διαβίωση μιας προνομιούχου μειοψηφίας «δημοσίων» ανθρώπων και όχι μόνο, είναι πλέον εξοργιστική. Κάποιοι για παράδειγμα ζουν στην Εκάλη και «ψηφίζονται» σε ποσοστό 75 % στα Δυτικά Προάστια…«Εργάζονται» όμως εκεί, τακτοποιούν, βολεύουν αντί πινακίου φακής, εξαγοράζουν, προσφέρουν ολίγον άρτο και μπόλικα προεκλογικά θεάματα!

«Τάξη για τον εαυτό της» γίνεται εύκολα η Αστική, κι ας ξενιτεύεται από την Εκάλη (όπου μένει), στα Δυτικά προάστια (όπου «δουλεύει»)…

Η πραγματικότητα αποδεικνύει πως οι υποτελείς τάξεις, σήμερα σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και εξάρτησης, δυσκολεύονται να ενωθούν, να βρουν το δικό τους αγωνιστικό δρόμο, να εκφραστούν.

Ας σκεφτούμε για λίγο τι είναι πιο άμεσα «πειστικό» στις μέρες μας: Η υπόσχεση ενός υποψήφιου Δημοτικού συμβούλου για μια «τακτοποίηση» ή η υπόσχεση του αγώνα για τα μικρά και τα μεγάλα;

Ένα από τα συμπεράσματα που αφορούν στην πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση είναι πως το να αντιδράσει κάποιος ψηφίζοντας ταξικά-αγωνιστικά είναι μία «εν δυνάμει» εκδοχή και μάλιστα η λιγότερο – επί του παρόντος- πιθανή.

Ο Κάρολος, αυτός ο ανεπανάληπτος τύπος με την παχιά γενειάδα, εκτός από την αποκάλυψη – ανακάλυψη πως «Η ιστορία της ανθρωπότητας δεν είναι τίποτα άλλο από την ιστορία της πάλης των τάξεων», έλεγε ταυτόχρονα: «Αυτή καθ’ εαυτή η Ιστορία του ανθρώπινου γένους μόνο ως ένα πεδίο δυνατοτήτων μπορεί να εκληφθεί»!

Αλλοτρίωση λοιπόν; Η απάντηση είναι ναι! Ατομική ιδιοκτησία, καταμερισμός της εργασίας και Εμπορευματική Παραγωγή, αυτό «διασφαλίζουν» αιώνες τώρα, την αλλοτρίωση. Σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας «διασφαλίζουν» και κάτι παραπάνω…Την άμεση υποτέλεια-υποταγή!

Τι διαμεσολαβεί; Τίποτα λιγότερο από αυτό που πάλι ο ίδιος ο Κ. Μάρξ παραθέτει:

«Ο ρόλος της συνείδησης του υποκειμένου είναι ο απόλυτα καθοριστικός στην Ιστορία». Ο υποκειμενικός παράγοντας σε συνδυασμό με την κοινωνική φύση του ανθρώπου.

ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ «ΥΠΟ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ» ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΧΝΑΜΕ…

Στα νιάτα μου δεν αναρωτήθηκα ποτέ, αν και πώς, θ’ αλλάξει ο κόσμος. Μόνο για το «πότε» μ’ ένοιαζε!

Κι είχα πάντα έτοιμη την απάντηση: «Είναι θέμα λιγοστού/ελάχιστου χρόνου» έλεγα….Σιγά μη βάλω μυαλό ειδικά σήμερα! Φυσικά δεν συμβιβάζομαι με κάτι λιγότερο από αυτό, κι ας μην το θεωρώ πλέον νομοτέλεια, παρά μία πολύ πιθανή εκδοχή, σε μία «εν δυνάμει» πραγματικότητα.

Στον τόπο που ζούμε υπάρχει το εξαιρετικό-υποδειγματικό παράδειγμα του Κώστα Πελετίδη! Αυτού του ανθρώπου που μοσχοβολάει «ανθρωπίλα»! Σήμερα δεν φτάνει μόνο αυτό, υπάρχει και κάτι άλλο ακόμη πιο σημαντικό:

Η ύπαρξη στον τόπο μας ενός πραγματικού Κομμουνιστικού Κόμματος!

Πείτε λοιπόν στο νεκροθάφτη να μην προετοιμάζεται, παρά μόνο για τον εαυτό του!

Ήταν «πραξικόπημα» η Οκτωβριανή Επανάσταση; (Μία οφειλόμενη απάντηση σε άρθρο της «ΕφΣυν»)

Από Αλέκος Χατζηκώστας

Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας //

Στην Εφημερίδα των Συντακτών (1-2 Ιουνίου) σε άρθρο του Γιώργου Ν. Οικονόμου με τίτλο «Ο μύθος της Οκτωβριανής Επανάστασης» γράφονται ανάμεσα στ’ άλλα και τα εξής: «…από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Οκτώβριο 1917 η Ρωσία ήταν η πιο ελεύθερη χώρα στον κόσμο. Αυτή η κατάσταση άρχισε να ανατρέπεται και οδήγησε στην πιο ανελεύθερη χώρα του κόσμου, από τις εμμονές και τις ιδεοληψίες των Μπολσεβίκων και του Λένιν…Ο Λένιν και οι Μπολσεβίκοι εξαφάνισαν κάθε μορφή άμεσης δημοκρατίας που είχε αρχίσει να συγκροτείται στα ποικίλα σοβιέτ. Επιπλέον κατήργησαν κάθε μορφή ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ατομικών ελευθεριών που είχαν αρχίσει να κατακτώνται…Συνεπώς τον Οκτώβριο 1917 δεν έγινε καμία επανάσταση, αλλά μια μονομερής κίνηση των Μπολσεβίκων για την κατάληψη της εξουσίας, ένα πραξικόπημα με πολλές φάσεις που ανέτρεψε τη δημοκρατική επανάσταση ή οποία είχε ξεκινήσει τον Φεβρουάριο του 1917..»
Πρόκειται για ανιστόρητα και κυρίως συκοφαντικά «επιχειρήματα» για την επανάσταση που άλλαξε την πορεία της ανθρωπότητας και που δεν διαθέτουν καμία «πρωτοτυπία» μια και νωρίτερα από διάφορες πλευρές είχαν υιοθετηθεί παρόμοιες «εκτιμήσεις». Απλά τώρα, μετά τις ανατροπές που συνέβησαν εκεί και την καπιταλιστική παλινόρθωση επαναπροβάλονται με στόχο να «πείσουν» με βάση τη λογική «δρυός πεσούσης..»

1. Ο ίδιος ο «αρχισυνωμότης» Β.Ι. ΛΕΝΙΝ τόνιζε: «Η εξέγερση δεν μπορεί να βασιστεί στη συνωμοσία ούτε σ’ ένα κόμμα, αλλά στην πρωτοπόρα τάξη… Η εξέγερση πρέπει να βασιστεί στην επαναστατική κίνηση του λαού». Και αυτή η κίνηση των μαζών υπήρξε κλιμακούμενη τους μήνες που ακολούθησαν την αστικοδημοκρατική επανάσταση του Φλεβάρη με επικεφαλής τους Μπολσεβίκους. Να τι έγραψε ένας ένθερμος αντίπαλος του Μπολσεβικισμού, που υπήρξε επίσης αυτόπτης μάρτυς και ιστορικός της Ρωσικής Επανάστασης, ο Μενσεβίκος Σουχάνοφ.  «… όλη η Ρωσία … ήταν συνεχώς σε διαδήλωση εκείνες τις ημέρες. Οι επαρχίες είχαν κάνει καθημερινή τους συνήθεια τις διαδηλώσεις…Οι Μπολσεβίκοι δουλεύουν επίμονα και ασταμάτητα. Είναι μέσα στις μάζες, στους πάγκους των εργοστασίων, καθημερινά χωρίς παύση. Δεκάδες ομιλητές, μικροί και μεγάλοι, μιλούν στην πόλη, στα εργοστάσια και στους στρατώνες κάθε ευλογημένη μέρα. Για τις μάζες έχουν γίνει οι δικοί τους άνθρωποι γιατί είναι πάντοτε εκεί, αναλαμβάνοντας από τις λεπτομέρειες μέχρι τις σημαντικότερες υποθέσεις του εργοστασίου και του στρατώνα. Έχουν γίνει η μόνη ελπίδα… Η μάζα ζει κι αναπνέει μαζί με τους Μπολσεβίκους».
2. Αν δεχτούμε τα «επιχειρήματα» του αρθρογράφου περί «πραξικοπήματος» τότε πώς η Προσωρινή Κυβέρνηση ανατράπηκε (αν και διέθετε και τον κρατικό μηχανισμό) και που υποτίθεται είχε την λαϊκή απήχηση από μία ασήμαντη μειοψηφία , αυτή των Μπολσεβίκων; Πώς θα μπορούσαν οι Μπολσεβίκοι να «παραπλανήσουν» τον λαό στους επόμενους 9 μήνες; Μήπως τελικά γιατί η αστική Προσωρινή Κυβέρνηση χρεοκόπησε μην μπορώντας να λύσει ακόμη και ζητήματα αστικοδημοκρατικού χαρακτήρα; Ας θυμηθούμε ότι το Μπολσεβίκικο Κόμμα πήρε την εξουσία τον Οκτώβρη με πρόγραμμα «Ειρήνη, Ψωμί και Γη». Να σημειώσουμε ακόμη ότι η ανάπτυξη του Μπολσεβίκικου Κόμματος αυτήν τη περίοδο ήταν εξαιρετικά γοργή. Από μόνον 8000 μέλη το Φεβρουάριο έφθασε τα 177000 στο 6ο Συνέδριο του Ιουνίου. Να προσθέσουμε ακόμη ότι στις δημοτικές εκλογές του Ιουνίου οι Μπολσεβίκοι πήραν το 21% των ψήφων, και τον Αύγουστο, ενώ το Κόμμα ακόμη υπέφερε από τις συνέπειες των Ημερών του Ιουλίου (πραξικόπημα Κορνίλοφ), πήραν το 33% (Το Νοέμβριο το ποσοστό έγινε 45%). Στη Μόσχα, τον Ιούνιο, κέρδισαν λίγο πάνω από το 12%. Το Σεπτέμβριο είχαν την απόλυτη πλειοψηφία με 51% των ψήφων. Οι μάζες είχαν τη δυνατότητα να αποκτήσουν εμπειρία των προγραμμάτων των Μενσεβίκων και των Σοσιαλεπαναστατών στην πράξη –και τα παραμέρισαν. Οι ψήφοι δηλαδή για τους Μπολσεβίκους υποψηφίους στα σοβιέτ ανέβαιναν σταθερά σε σημείο που, τον Σεπτέμβριο, είχαν κερδίσει την πλειοψηφία στο Πέτρογκραντ, τη Μόσχα, το Κίεβο, την Οδησσό κι όλες τις μεγάλες πόλεις.
3. Βεβαίως, με τα περί πραξικοπήματος και ο συγκεκριμένος αρθρογράφος αποκαλύπτει ουσιαστικά τον φόβο του για τη δυνατότητα ο λαός, η εργατική τάξη να ανατρέψουν την εξουσία του κεφαλαίου, μέσα από νέες εξεγέρσεις και ξεσηκωμούς. Κανένα όμως πραξικόπημα δεν εκπλήρωσε ποτέ αυτό που εκπλήρωσαν όλες οι επαναστάσεις στην Ιστορία, και της Οκτωβριανής περιλαμβανομένης: Την αλλαγή τάξης στην εξουσία. Αυτό δηλαδή που ξορκίζουν οι κάθε λογής-αντικειμενικά- απολογητές του καπιταλισμού. Και κάτι ακόμη. Κανένα «πραξικόπημα» δεν θα μπορούσε ν’ αντέξει τόσα χρόνια και κυρίως επεμβάσεις από μέρους των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, Β. Παγκόσμιο Πόλεμο κ.α Όσο δε αφορά τα περί «κατάργησης δικαιωμάτων και ελευθεριών» απλά αποτελούν «αραχνιασμένα επιχειρήματα» αυτών που θέλουν να κρύψουν τις τεράστιες κατακτήσεις-κοινωνικές-οικονομικές-πολιτικές-πολιτιστικές κ.α που είχαν στην ΕΣΣΔ μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση και που καμία «αστικοδημοκρατική επανάσταση» δεν μπορούσε (ούτε ήθελε) να προσφέρει στο λαό παρά μόνο στους…καπιταλιστές! Η πρώτη επιτυχημένη σοσιαλιστική επανάσταση, είναι φωτεινός φάρος και για το σήμερα , απόδειξη ότι ο καπιταλισμός δεν θα είναι αιώνιος, παρά το προσωρινό πισωγύρισμα! 

«Προοδευτικοί» και «συντηρητικοί»...

Ενα στοιχείο που δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής στον β' γύρο αυτών των εκλογών ήταν η επιλογή συγκρότησης πλατιών συνεργασιών ενάντια σε κομμουνιστές δημάρχους σε μια σειρά από δήμους. Στην εκστρατεία αυτή πρωτοστάτησαν και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Σε ορισμένους μάλιστα δήμους της Αττικής, αλλά και στην Ικαρία, οι προθέσεις αυτές φάνηκαν ήδη από τον α' γύρο. Ετσι, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχαν κανένα πρόβλημα να φιγουράρουν με στελέχη της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον υποψήφιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης». Ας δούμε κάποια παραδείγματα.

***

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα έρχεται από την Καισαριανή, όπου ο κυβερνητικός μηχανισμός, μέσω του υπουργού ΨΗΠΤΕ Ν. Παππά, το βράδυ της Παρασκευής, λίγες ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες, έδωσε «γραμμή» για στήριξη του προερχόμενου από το ΚΙΝΑΛ Χρ. Βοσκόπουλου, ο οποίος αναμετρήθηκε με τον επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Ηλία Σταμέλο. Προφανώς η κυβέρνηση δεν έμεινε σε ένα απλό «τιτίβισμα» του Καισαριανιώτη υπουργού, αλλά έβγαλε διάφορους στις ρούγες της πόλης για να μεταδώσουν τη «γραμμή», ανταμείβοντας έτσι τα καλά λόγια που είπε για τον ΣΥΡΙΖΑ στην προεκλογική του συγκέντρωση στις 31 Μάη ο Χρ. Βοσκόπουλος, αλλά και τη λάσπη που πέταξε στον δήμαρχο του ΚΚΕ. Φαίνεται ότι αυτά ήταν αρκετά για να συγκινήσουν την κυβέρνηση και να του δώσει έστω και τελευταία στιγμή το «χρίσμα», προκειμένου να μην επανεκλεγεί ο κομμουνιστής στην Καισαριανή. Και τελικά οι δηλώσεις του νέου δημάρχου της πόλης ότι «δεν θα είναι αντιπολίτευση σε καμία κυβέρνηση» απέσπασαν τη στήριξη από τη σημερινή και την αυριανή κυβέρνηση, στον αντίποδα των δεσμεύσεων της «Λαϊκής Συσπείρωσης» ότι είτε εκλεγμένη στη δημοτική αρχή είτε όχι, θα δίνει τη μάχη μαζί με το λαό από θέσεις αντιπολίτευσης απέναντι στο κεφάλαιο και την οποιαδήποτε κυβέρνηση.

***

Αντίστοιχη «προοδευτική υποστήριξη» παρείχε ο ΣΥΡΙΖΑ και στο Χαϊδάρι, προφανώς στον αντίπαλο του ΚΚΕ, Β. Ντηνιακό, ο οποίος και εξελέγη στον β' γύρο. Η υποστήριξη εκφράστηκε με κοινές εμφανίσεις με τον Β. Ντηνιακό τοπικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και του υποψήφιου δημάρχου που είχε στηρίξει στον α' γύρο η κυβέρνηση. Μαζί με τους ΣΥΡΙΖΑίους, τον αντίπαλο του ΚΚΕ υποστήριξε και η ΝΔ στον β' γύρο. Μάλιστα, παραμονές των εκλογών ο Β. Ντηνιακός είχε συνάντηση με τον - εκλεγμένο πλέον - περιφερειάρχη της ΝΔ Γ. Πατούλη και με τον δήμαρχο Περιστερίου Ανδ. Παχατουρίδη, ο οποίος έχει αναφορά στη ΝΔ και έδωσε το «παρών» και στη συγκέντρωσή του Β. Ντηνιακού.
Χαρακτηριστικό είναι επίσης το παράδειγμα της Ικαρίας, όπου από την αρχή ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ σε κοινό μπλοκ ενώθηκαν στον συνδυασμό της «Πανικαριακής Ενότητας Αλλαγής», με επικεφαλής τον Ν. Καλαμπόγια, ο οποίος δηλώνει Νεοδημοκράτης και ήταν υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος της ΝΔ το 2014. Χωρίς να πρωτοτυπήσουν, λάνσαραν τον συνδυασμό τους ως «ανεξάρτητο» για να υφαρπάξουν ψήφους ακόμα και προοδευτικών ανθρώπων, προκειμένου να πάρουν τη διοίκηση του δήμου, γιατί θέλουν «καθαρούς διαδρόμους» στην πολύμορφη στήριξη της επιχειρηματικής δράσης.
Στη δε Πάτρα, σε διάφορα άρθρα του αστικού Τύπου εκφράζεται η δυσαρέσκεια αστικών επιτελείων επειδή δεν έγινε δυνατό να συγκροτηθεί ένα ενιαίο αντιΚΚΕ μπλοκ που θα μπορούσε να αμφισβητήσει τη νίκη της «Λαϊκής Συσπείρωσης» και του δημάρχου Κώστα Πελετίδη.

***

Αποδεικνύεται λοιπόν ότι δεν είναι δύσκολο να ενωθούν, να παραμερίσουν διαφορές σε έναν κοινό στόχο, να περάσει ο δήμος στις δυνάμεις που συμφωνούν στο αντιλαϊκό πλαίσιο της Τοπικής και Περιφερειακής Διοίκησης, που συμφωνούν με τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Αυτή η πολιτική άλλωστε είναι το κοινό πεδίο για διάφορα αλισβερίσια που παρατηρήθηκαν προεκλογικά ανάμεσα σε κατά τ' άλλα «αντιπάλους». Από κοινού, έτσι, ανοίγουν το δρόμο προκειμένου να αμφισβητηθούν θετικά μέτρα για το λαό και εμπόδια στην εφαρμογή της αντιλαϊκής επίθεσης που έβαλαν με τη δράση τους οι κομμουνιστές δήμαρχοι. Τέτοιου είδους συμπράξεις δεν είναι άσχετες με επιχειρηματικά σχέδια και συμφέροντα που θεωρούν τη δράση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» και του ΚΚΕ αγκάθι στους στόχους τους.
Γι' αυτό στο Χαϊδάρι το εφοπλιστικό κεφάλαιο, όπως και άλλες μερίδες του κεφαλαίου που εποφθαλμιούν περιοχές - φιλέτα, π.χ. τον Σκαρμαγκά και το όρος Αιγάλεω, στήριξαν από κοινού με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ τον σημερινό δήμαρχο. Γι' αυτό στην Καισαριανή ο ΣΥΡΙΖΑ στήριξε στον β' γύρο τον δήμαρχο που οραματίζεται μεταξύ άλλων την αύξηση των «παραγωγικών εσόδων», δηλαδή το χαράτσωμα του λαού, την ενίσχυση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στον ορεινό όγκο του Υμηττού, δηλαδή τις μπίζνες στο αισθητικό δάσος, την αφαίρεση του χαρακτηρισμού ΕΑΜικό από το Μουσείο της Εθνικής Αντίστασης, στο πλαίσιο της διαστρέβλωσης της ιστορικής αλήθειας.
Γι' αυτό στην Ικαρία όλοι μαζί συνέπηξαν το κοινό αντιΚΚΕ μέτωπο, σε συνθήκες που στο νησί συγκεντρώνεται το «ενδιαφέρον» επιχειρηματικών ομίλων που θέλουν να βάλουν στο χέρι τη γεωθερμική ενέργεια, τις ιαματικές πηγές, τους ορεινούς όγκους για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών κ.λπ. Ειδικά το τελευταίο «πρότζεκτ» για τα «αιολικά πάρκα» συγκεκριμένου μονοπωλίου έχει «παγώσει» κάτω από την αποφασιστική αντίδραση του λαού του νησιού, με μπροστάρη την απερχόμενη δημοτική αρχή της «Λαϊκής Συσπείρωσης». Αλλωστε, ο εκλεγμένος πλέον δήμαρχος των ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ Ν. Καλαμπόγιας δεν έχει κρύψει λόγια. Εχει μιλήσει ευθέως για «αξιοποίηση» του λιμανιού, προαναγγέλλοντας ιδιωτικοποιήσεις, που θα φορτώσουν νέα βάρη στους εργαζόμενους.

***

Για όλους τους παραπάνω λόγους, η συσπείρωση που κατάφερε το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ σε αυτούς τους δήμους, στην Πετρούπολη αλλά και στην Πάτρα, σε συνθήκες που είχε να αναμετρηθεί με «πολύχρωμους» αντιπάλους και επιχειρηματικά συμφέροντα, αποτελεί εφαλτήριο ώστε να δοθεί η μάχη των εθνικών εκλογών για ακόμα πιο ισχυρό ΚΚΕ. Ταυτόχρονα, αποτελεί και παρακαταθήκη για να διαψευστούν οι προσδοκίες ότι την επόμενη μέρα ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, μαζί με τα συμπληρώματά τους σε τοπικό επίπεδο, θα παίζουν χωρίς αντίπαλο. Οι χιλιάδες που ψήφισαν τη «Λαϊκή Συσπείρωση», οι εκλεγμένοι δημοτικοί της σύμβουλοι, θα αποδείξουν στην πράξη τι σημαίνει λαϊκή αντιπολίτευση, σύγκρουση και διεκδίκηση για την ικανοποίηση των αναγκών των εργαζομένων.

Δ.

Η ιστορία της Κ

Του Στάθη Δρογώση, τραγουδοποιού

Η Κ μεγάλωσε σε μια μικρή πόλη κοντά στην Αθήνα. Από φτωχή οικογένεια, δεν κατάφερε να περάσει σε πανεπιστήμιο, αλλά έπειτα από τρελό ψάξιμο δούλεψε γραμματέας με «μπλοκάκι» σε ΤΕΙ. Της άρεσε η Αθήνα και στα 25 της βρέθηκε άνεργη, αφού η θέση της καταργήθηκε. Δεν ήθελε να γυρίσει πίσω και έμενε με τον αδερφό της σε μια γκαρσονιέρα στα Πατήσια. 250 ευρώ ενοίκιο και άγχος. Εστειλε παντού βιογραφικά. Σε μια αλυσίδα φούρνων την δέχτηκαν. Η δουλειά ήταν πραγματικά σκληρή. Η σύμβαση ήταν για 8ωρη απασχόληση με βασικό μισθό. Τελικά έφτασε να δουλεύει 11 ώρες χωρίς να πληρώνεται υπερωρίες. Απαγορευόταν η πρόσβαση στην τουαλέτα και μάθαινε τις βάρδιές της την προηγούμενη μέρα, με συνέπεια να μην μπορεί να κάνει κάτι άλλο στη ζωή της, αφού δεν υπήρχε κανονικότητα. Φυσικά είχε κρυφτεί πολλές φορές όταν ερχόταν η Επιθεώρηση Εργασίας.

Το πιο σκληρό που θυμάται ήταν οι προϊστάμενοι. Για 50 ευρώ παραπάνω ούρλιαζαν όλη τη μέρα στους υπαλλήλους. Ορθοστασία, αγένεια και παράνοια.
Ομως έπρεπε να δουλέψει. Γιατί ο αδερφός της ήταν φαντάρος και τον ζούσε μόνη της.

Μην τα πολυλογώ, μια μέρα δεν παρέδωσε το κινητό της όπως έλεγε ο κανονισμός. Ηταν ο πατέρας της στο νοσοκομείο και ανησυχούσε. Την έπιασαν από τις κάμερες να το κοιτάζει. Και την έδιωξαν ύστερα από δύο μέρες. Ψάχνει δουλειά ακόμη και παίρνει μειωμένο επίδομα ανεργίας, γιατί το αφεντικό τής έβαζε λιγότερα ένσημα.

Μια απορία έχω μόνο. Ποιο κόμμα, ποιος πολιτικός νοιάζεται για την Κ; Ψήφισε η Κ; Γι' αυτήν δάκρυσαν οι ΣΥΡΙΖΑίοι εκείνη τη νύχτα με τη διαφορά στο 10%; Γι' αυτήν θα νοιαστούν οι νικητές;

Και ναι, αν σας φαίνεται ουτοπία το να βρει μια ανθρώπινη δουλειά χωρίς να τη διαλύουν τα αφεντικά της, χωρίς να την κλέβουν και να την εξευτελίζουν, τότε ψηφίστε τα κόμματα που τσακώνονται στα κανάλια, αλλά συμφωνούν τελικά μεταξύ τους. Υπάρχουμε πολλοί ανένταχτοι αριστεροί που θα στηρίξουμε ΚΚΕ, γιατί ακριβώς το ΚΚΕ υπερασπίζεται την Κ...

* Το άρθρο αναδημοσιεύεται από την εφημερίδα «Τα Νέα», 3/6/2019.

Χωρίς καθυστέρηση!

Με την ολοκλήρωση των εκλογών του Μάη, τα μέλη, οι οπαδοί και οι φίλοι του Κόμματος και της ΚΝΕ, χιλιάδες άνθρωποι που πάλεψαν στο πλευρό μας, συνεχίζουμε από σήμερα κιόλας τη μάχη για πιο ισχυρό ΚΚΕ στις βουλευτικές εκλογές.
Είμαστε αισιόδοξοι ότι θα δώσουμε αυτόν τον αγώνα με επιτυχία. Η συσπείρωση νέων δυνάμεων στο Κόμμα, η συμμετοχή τους στις εκλογικές επιτροπές και στα ψηφοδέλτια των ευρωεκλογών, των περιφερειακών και τοπικών εκλογών, οι εκατοντάδες δηλώσεις στήριξης από ανθρώπους που παλιότερα έκαναν άλλες πολιτικές επιλογές και σήμερα ανακάμπτουν στο πλευρό του Κόμματος, οι χιλιάδες εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες και νεολαίοι που ήρθαν σε επαφή μαζί μας προεκλογικά, προβληματίστηκαν από τις θέσεις του ΚΚΕ αλλά δεν έκαναν αυτή τη φορά το βήμα, είναι η «σπορά» που θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να «καρπίσει» στις εθνικές εκλογές.
Η μάχη που έχουμε μπροστά μας είναι δύσκολη και απαιτητική.
Οι διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα, τις οποίες αναζωπύρωσε το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, αξιοποιούνται ήδη για να μεγαλώσει η πόλωση, ο εγκλωβισμός στο δίλημμα της κυβερνητικής εναλλαγής, στο ποια κυβέρνηση - αυτοδύναμη ή συνεργασίας - θα σχηματιστεί την επόμενη μέρα.
ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα στήνουν καινούργιες παγίδες. Η ΝΔ για να διασφαλίσει την αυτοδυναμία, περιμένοντας «σεμνά και ταπεινά» να ξαναπάρει την αντιλαϊκή σκυτάλη από τον ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτός με τη σειρά του, για να περιορίσει τις απώλειες και να επιβεβαιώσει το ρόλο του ως αξιόπιστη εναλλακτική για το κεφάλαιο και τους ιμπεριαλιστικούς του οργανισμούς.
Το ΚΙΝΑΛ διεκδικεί αναβάθμιση του ρόλου του στο μετεκλογικό σκηνικό, ώστε να είναι αυτό ο ρυθμιστής της επόμενης αντιλαϊκής κυβέρνησης. Αλλα μικρότερα κόμματα «αναδύονται» στη θέση των παλιών, με προδιαγεγραμμένους ρόλους, είτε ως εφεδρείες για κυβερνήσεις συνεργασίας, είτε ως αναβαπτισμένα αναχώματα στη λαϊκή δυσαρέσκεια.
Ολοι προετοιμάζονται για την επόμενη μέρα, που έχει ως κύριο χαρακτηριστικό μια σειρά από αντιλαϊκές δεσμεύσεις και «εκκρεμότητες». Αυτές θα αναλάβει να διεκπεραιώσει η επόμενη κυβέρνηση.
Οι «εκκρεμότητες» έχουν να κάνουν με όσα ο ΣΥΡΙΖΑ και οι προηγούμενες κυβερνήσεις έχουν συμφωνήσει με τους «θεσμούς» και έχουν δρομολογήσει, στο πλαίσιο της πολιτικής στήριξης της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου, που όλοι μαζί υπηρετούν.
Αφορούν όμως και το ρόλο που θα συνεχίσει να παίζει η Ελλάδα στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή, με τη ΝΔ να δίνει εγγυήσεις και να μοιράζει υποσχέσεις ότι θα διατηρήσει και θα αναβαθμίσει το ήδη «υψηλό επίπεδο» δέσμευσης της Ελλάδας στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
Μ' αυτά θα βρεθεί αντιμέτωπος ο λαός στις 8 Ιούλη.
Γι' αυτό, το ζήτημα για το λαό την επομένη των εκλογών είναι αν θα δώσει «λευκή επιταγή» στη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής, για την υλοποίηση των εκκρεμοτήτων του κεφαλαίου και το «τρέξιμο» επικίνδυνων σχεδίων, ή αν θα δώσει δύναμη στο ΚΚΕ, τη μοναδική δύναμη λαϊκής αντιπολίτευσης, αντίστασης, αντεπίθεσης και αγώνα, για τη μοναδική φιλολαϊκή προοπτική, με το λαό στην εξουσία και ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.
Τη συζήτηση αυτή, άλλωστε, την ανοίξαμε ήδη με ακόμα περισσότερους μπροστά στις εκλογές του Μάη. Την έχουμε ανοίξει στην πράξη, στα διάφορα μέτωπα πάλης και στους αγώνες όπου πρωταγωνιστήσαμε το προηγούμενο διάστημα.
Πάνω σ' αυτό το έδαφος συνεχίζουμε με πείσμα να δίνουμε τη μάχη των βουλευτικών εκλογών, πραγματοποιώντας ένα ακόμα μεγαλύτερο άνοιγμα στο λαό, στους εργαζόμενους. Χωρίς καθυστέρηση λοιπόν στη μάχη, με αποφασιστικότητα και αισιοδοξία, για πιο ισχυρό ΚΚΕ!