Ανακοίνωση του ΚΚΕ για τη δήλωση Μέρκελ περί δημοψηφίσματος

Ανακοίνωση του ΚΚΕ για τη δήλωση Μέρκελ περί δημοψηφίσματος 

 Το ΚΚΕ απορρίπτει και καταγγέλλει τον εκβιασμό περί διενέργειας δημοψηφίσματος που έθεσε η Α. Μέρκελ με το ερώτημα «ευρώ ή δραχμή». Πέρα από το γεγονός ότι αυτό δεν μπορεί να διενεργηθεί από υπηρεσιακή κυβέρνηση, αποτελεί ωμό εκβιασμό σε βάρος του λαού και στήριξη στα κόμματα του «ευρωμονόδρομου» και στην ελληνική πλουτοκρατία. Είναι επίσης μία ακόμα απόδειξη ότι η κατάργηση των μνημονίων και των βάρβαρων μέτρων απαιτεί σύγκρουση με την ΕΕ. 
 Το ΚΚΕ είναι γνωστό ότι καλεί το λαό με τους δικούς του όρους να οργανώσει την πάλη του και με δική του πρωτοβουλία να βγάλει ο ίδιος την Ελλάδα από την ΕΕ. Θα προχωρήσει έτσι μπροστά με δικό του σχεδιασμό και στόχο, πράγμα που είναι τελείως διαφορετικό από το να την βγάλουν οι άλλοι από την ΕΕ. Γιατί λύση υπέρ του λαού σημαίνει: Αποδέσμευση από την ΕΕ, με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους. 
 ΑΘΗΝΑ 18/5/2012 ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Έλληνες εκμεταλλεύονται Έλληνες μετανάστες στη Γερμανία

Έλληνες εκμεταλλεύονται Έλληνες μετανάστες στη Γερμανία

Κατακόρυφη αύξηση παρουσιάζει η μετανάστευση άνεργων Ελλήνων με προορισμό τη Γερμανία, γεγονός το οποίο σπεύδουν να εκμεταλλευτούν ομογενείς εργοδότες. Σε μεγάλο ποσοστό, αναβιώνουν «ήθη και έθιμα» της πατρίδας, όπως η παραβίαση ωραρίων, η ανασφάλιστη εργασία και η περικοπή εισοδημάτων σε σχέση με τα αρχικώς συμφωνηθέντα. Την προσοχή σε ανώνυμες αγγελίες εφιστούν κοινότητες ομογενών, οι οποίες μιλούν ακόμη και για περιστατικά Ελλήνων μεταναστών που κοιμούνται σε αυτοκίνητα στους δρόμους. «Άλλα μου έλεγαν και άλλα βρήκα», δηλώνει 31χρονος μετανάστης στη Λειψία, ο οποίος καταθέτει την προσωπική του εμπειρία.

Στη Γερμανία, περιστατικά ανασφάλιστης εργασίας αποτελούν την εξαίρεση η οποία επιβεβαιώνει τον κανόνα της συνέπειας σε εργασιακά ζητήματα. Διαφορετική είναι η πραγματικότητα στις κοινότητες των Ελλήνων, όπου τον τελευταίο 1,5 χρόνο αυξάνονται ανησυχητικά τα κρούσματα εργασιακής εκμετάλλευσης.Παλαιότεροι ομογενείς μετανάστες οι οποίοι έχουν «στήσει» δουλειές σε πόλεις όπως το Βερολίνο και το Μόναχο, δεν τηρούν τις υποσχέσεις τους σε άνεργους Έλληνες οι οποίοι αναζητούν μία θέση εργασίας στη Γερμανία.

«Σου λένε ότι θα παρέχουν δωρεάν ένα δωμάτιο για ύπνο και μετά από 1 μήνα σε πετάνε έξω. Μιλούν για πλήρη ασφάλιση και δεν σε ασφαλίζουν καθόλου ή σε ασφαλίζουν για μερική απασχόληση. Υπόσχονται 1000 ευρώ και σου δίνουν 700 ευρώ. Και όλα αυτά με 12 ώρες δουλειά», δηλώνει ο Κ., ηλικίας 31 ετών, πάλαι ποτέ οδηγός στην Αθήνα, ο οποίος μετανάστευσε στη Γερμανία πριν από ένα χρόνο. Τονίζει ότι ανάλογες καταστάσεις συναντούν ολοένα και περισσότεροι Έλληνες μετανάστες, οι οποίοι αυξάνονται μέρα με τη μέρα.

«Δουλειές υπάρχουν, αλλά όποιος δεν είναι εξειδικευμένος σε κάποιο αντικείμενο και κυρίως δεν γνωρίζει Γερμανικά, έχει πρόβλημα», αναφέρει, διευκρινίζοντας ότι ανάλογα περιστατικά εργασιακής εκμετάλλευσης Ελλήνων από Έλληνες συμβαίνουν σε δουλειές όπως οι χώροι εστίασης, κουζίνες κλπ: «Μία γνωστή μου ίσα που κατάφερε να πληρώσει τα εισιτήρια για να γυρίσει στην Ελλάδα. Είναι πρωτόγνωρα αυτά τα πράγματα, τα οποία δεν βλέπω να συμβαίνουν για παράδειγμα στην ιταλική ή στην τουρκική κοινότητα».

Το φαινόμενο επιβεβαιώνει ο πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας στο Βερολίνο Νίκος Αθανασιάδης, ο οποίος μεταφέρει ακόμη και περιπτώσεις οικογενειών που κοιμούνται σε αυτοκίνητα στους δρόμους επειδή τις έδιωξαν από τα σπίτια τα οποία αρχικά είχαν υποσχεθεί ότι θα τους εξασφάλιζαν οι εργοδότες: «Το πρόβλημα είναι ότι έρχονται και ζευγάρια με τα παιδιά τους», διαπιστώνει, εφιστώντας την προσοχή σε όλους τους Έλληνες με προορισμό τη Γερμανία να μην εμπιστεύονται ανώνυμες αγγελίεςκαι γενικότερα να προφυλάσσονται απέναντι σε κάθε ενδεχόμενο.

Ο κ. Αθανασιάδης σημειώνει ότι η κοινότητα καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια να βοηθά ομογενείς οι οποίοι αντιμετωπίζουν αντίστοιχα περιστατικά: «Έχουμε βρει ζευγάρια Ελλήνων στο δρόμο, που ήρθαν στη Γερμανία με ένα σακάκι, σε θερμοκρασία κάτω από το μηδέν». «Οι κουζίνες των εστιατορίων είναι γεμάτες με Έλληνες, ανάμεσά τους και επιστήμονες. Γενικώς, είναι μεγάλο πρόβλημα να μην ξέρει κανείς τη γλώσσα», προσθέτει, υπογραμμίζοντας ότι τον τελευταίο χρόνο έχουν μεταναστεύσει στη Γερμανία συνολικά περίπου 25.000 Έλληνες, πολλοί από τους οποίους δεν διαθέτουν συγκεκριμένα προσόντα και αναζητούν απλώς μια δουλειά.

Όσον αφορά στον τρόπο αντιμετώπισης των Ελλήνων μεταναστών από τους Γερμανούς, ο Κ. μιλάει με καλά λόγια για τη συμπεριφορά τους, μεταφέροντας την εδραιωμένη άποψη στη γερμανική κοινωνία σύμφωνα με την οποία το ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι υπεύθυνο για τα δεινά της χώρας: «μάλιστα απορούν γιατί δεν κάνουμε κάτι οι Έλληνες ώστε να αλλάξει η κατάσταση».

Αναφερόμενος στα γενικότερα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζει η ελληνική κοινότητα στη Γερμανία, ο κ. Αθανασιάδης στέκεται στο δραστικό περιορισμό των ελληνικών σχολικών μονάδων με ευθύνη της ελληνικής πολιτείας, η οποία έχει μειώσει δραστικά τα σχετικά κονδύλια: «Οι αίθουσες που έχουν απομείνει είναι ασφυκτικά γεμάτες. Μας έχουν αφήσει μόνους μας».

Πηγή: tvxs.gr

V.I Lenin: Μαρξισμός και εξέγερση

V.I Lenin: Μαρξισμός και εξέγερση

Γράμμα προς την Κεντρική Επιτροπή του ΣΔΕΚΡ

Μια από τις πιο κακόβουλες και ίσως τις πιο διαδομένες διαστρεβλώσεις του μαρξισμού, που γίνονται από τα κυρίαρχα «σοσιαλιστικά» κόμματα, είναι και το οπορτουνιστικό ψέμα ότι τάχα η προετοιμασία της εξέγερσης και γενικά το αντίκρισμα της εξέγερσης σαν τέχνης είναι «μπλανκισμός».

Ο αρχηγός του οπορτουνισμού Μπέρνσταϊν, έχει ήδη αποκτήσει θλιβερή φήμη, κατηγορώντας το μαρξισμό για μπλανκισμό, και οι σημερινοί οπορτουνιστές, φωνασκώντας για μπλανκισμό ουσιαστικά δεν ανακαινίζουν και δεν «πλουτίζουν» ούτε κατά ένα γιώτα τις πενιχρές «ιδέες» του Μπέρνσταϊν.

Να κατηγορείς τους μαρξιστές για μπλανκισμό, επειδή βλέπουν την εξέγερση σαν τέχνη! Μπορεί άραγε να υπάρξει πιο κατάφωρη διαστρέβλωση της αλήθειας, τη στιγμή που κανένας μαρξιστής δεν θ’ αρνηθεί ότι ακριβώς ο Μαρξ εκφράστηκε με τον πιο συγκεκριμένο, ακριβολογημένο και κατηγορηματικό τρόπο πάνω σ’ αυτό το ζήτημα, ονομάζοντας την εξέγερση ακριβώς τέχνη, λέγοντας, ότι πρέπει να κατακτήσουμε την πρώτη επιτυχία και να βαδίσουμε από επιτυχία σε επιτυχία, χωρίς να σταματάμε την επίθεση ενάντια στον εχθρό, εκμεταλλευόμενοι τη σύγχισή του κ.τ.λ. κ.τ.λ.

Η εξέγερση, για να πετύχει, δεν πρέπει να στηρίζεται σε συνωμοσία, ούτε σ’ ένα κόμμα, αλλά στην πρωτοπόρα τάξη, αυτό είναι το πρώτο. Η εξέγερση πρέπει να στηρίζεται στην επαναστατική άνοδο του λαού. Αυτό είναι το δεύτερο. Η εξέγερση πρέπει να στηρίζεται σε τέτοιο σημείο στροφής στην ιστορία της αναπτυσσόμενης επανάστασης, όταν στις πρωτοπόρες γραμμές του λαού παρατηρείται η μεγαλύτερη δραστηριότητα, όταν οι ταλαντεύσεις στις γραμμές των εχθρών και στις γραμμές των αδυνάτων, μεσοβέζικων, αναποφάσιστων φίλων της επανάστασης είναι μεγαλύτερες από κάθε άλλη φορά. Αυτό είναι το τρίτο. Και μ’ αυτούς ακριβώς τους τρεις όρους στην τοποθέτηση του ζητήματος της εξέγερσης ξεχωρίζει ο μαρξισμός από τον μπλανκισμό.

Μια όμως κι υπάρχουν αυτοί οι όροι, το ν’ αρνείσαι να βλέπεις την εξέγερση σαν τέχνη, σημαίνει να προδίνεις το μαρξισμό, να προδίνεις την επανάσταση.

Για να αποδείξουμε για ποιον ακριβώς λόγο η στιγμή που ζούμε είναι στιγμή που το Κόμμα πρέπει υποχρεωτικά να παραδεχτεί ότι η πορεία των αντικειμενικών γεγονότων έβαλε την εξέγερση στην ημερήσια διάταξη και να βλέπει την εξέγερση σαν τέχνη, για να το αποδείξουμε αυτό, το καλύτερο απ’ όλα θα είναι ίσως να χρησιμοποιήσουμε τη μέθοδο της σύγκρισης και να αντιπαραθέσουμε τις 3 και 4 του Ιούλη στις μέρες του Σεπτέμβρη.

Στις 3 και 4 του Ιούλη θα μπορούσαμε, χωρίς να αμαρτήσουμε απέναντι στην αλήθεια, να βάλουμε το ζήτημα έτσι: πιο σωστό θα ήταν να πάρουμε την εξουσία, γιατί διαφορετικά οι εχθροί θα μας κατηγορήσουν οπωσδήποτε για εξέγερση και θα μας χτυπήσουν σαν στασιαστές. Απ’ αυτό όμως δεν μπορούσαμε να βγάλουμε το συμπέρασμα πως έπρεπε τότε να πάρουμε την εξουσία, γιατί οι αντικειμενικοί όροι για τη νίκη της εξέγερσης δεν υπήρχαν τότε.

1) Δεν μας ακολουθούσε ακόμη η τάξη που αποτελεί την πρωτοπορία της επανάστασης.

Δεν είχαμε ακόμη την πλειοψηφία μέσα στους εργάτες και στους στρατιώτες στις δυο πρωτεύουσες. Τώρα την έχουμε και στα δυο Σοβιέτ. Δημιουργήθηκε μόνο με την ιστορία του Ιούλη και του Αυγούστου, με την πείρα των «άγριων διωγμών» κατά των μπολσεβίκων και την πείρα του κορνιλοφισμού.

2) Δεν υπήρχε τότε παλλαϊκή επαναστατική άνοδος. Τώρα, μετά τον κορνιλοφισμό, υπάρχει. Η επαρχία και η αντίληψη της εξουσίας από τα Σοβιέτ σε πολλά μέρη το αποδείχνουν.

3) Δεν υπήρχαν τότε ταλαντεύσεις σε σοβαρή γενική πολιτική κλίμακα στους εχθρούς μας και στη μεσοβέζικη μικροαστική τάξη. Τώρα υπάρχουν τεράστιες ταλαντεύσεις: ο κύριος εχθρός μας, ο συμμαχικός και ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός –γιατί οι «σύμμαχοι» βρίσκονται επικεφαλής του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού– ταλαντεύτηκε ανάμεσα στη συνέχιση του πολέμου ως τη νίκη και στη χωριστή ειρήνη ενάντια στη Ρωσία. Οι μικροαστοί δημοκράτες μας, χάνοντας ολοφάνερα την πλειοψηφία στο λαό, ταλαντεύτηκαν σε τεράστιο βαθμό, παραιτήθηκαν από το μπλοκ, δηλ. από το συνασπισμό με τους καντέτους.

4) Γι’ αυτό στις 3 και 4 του Ιούλη η εξέγερση θα ήταν λάθος: δεν θα μπορούσαμε να κρατήσουμε την εξουσία ούτε υλικά, ούτε πολιτικά. Υλικά, παρά το ότι υπήρχαν στιγμές που η Πετρούπολη ήταν στα χέρια μας, γιατί οι εργάτες και οι στρατιώτες μας δεν θα πολεμούσαν, δεν θα πέθαιναν τότε για την Πετρούπολη: δεν υπήρχε τέτοια «μανία», τέτοιο άσβεστο μίσος ούτε απέναντι στον Κερένσκι, ούτε απέναντι στους Τσερετέλι-Τσερνόφ, οι άνθρωποί μας δεν είχαν ακόμη ατσαλωθεί με την πείρα των διωγμών ενάντια στους μπολσεβίκους, διωγμών όπου συμμετείχαν οι εσέροι και οι μενσεβίκοι.

Πολιτικά δεν θα μπορούσαμε να κρατήσουμε την εξουσία στις 3 και 4 του Ιούλη, γιατί ο στρατός και η επαρχία, πριν από τον κορνιλοφισμό μπορούσαν να βαδίσουν και θα βάδιζαν ενάντια στην Πετρούπολη.

Τώρα η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική.

Μας ακολουθεί η πλειοψηφία της τάξης που είναι η εμπροσθοφυλακή της επανάστασης, η εμπροσθοφυλακή του λαού, που είναι ικανή να συναρπάσει τις μάζες.

Μας ακολουθεί η πλειοψηφία του λαού, γιατί η παραίτηση του Τσερνόφ δεν είναι καθόλου η μοναδική, είναι όμως η πιο φανερή, η πιο χειροπιαστή ένδειξη ότι από το συνασπισμό των εσέρων (και από τους ίδιους τους εσέρους) η αγροτιά δεν θα πάρει τη γη. Κι αυτό είναι το ουσιαστικότερο σημείο του παλλαϊκού χαρακτήρα της επανάστασης.

Βρισκόμαστε στην ευνοϊκή θέση ενός κόμματος που ξέρει σταθερά το δρόμο του, σε στιγμές που ολόκληρος ο ιμπεριαλισμός και ολόκληρος ο συνασπισμός των μενσεβίκων με τους εσέρους έχουν πρωτάκουστες ταλαντεύσεις.

Η νίκη μας είναι σίγουρη, γιατί ο λαός έχει πια φτάσει πολύ κοντά στην απόγνωση, κι εμείς προσφέρουμε σ’ όλο το λαό μια σίγουρη διέξοδο, γιατί του δείξαμε «στις κορνιλοφικές μέρες» τι αξίζει η καθοδήγησή μας, κι έπειτα προτείναμε συμβιβασμό στους ανθρώπους του συνασπισμού, που αρνήθηκαν να τον δεχτούν, χωρίς να έχουν καθόλου σταματήσει οι ταλαντεύσεις τους.

Θα ήταν το μεγαλύτερο λάθος να νομίζει κανείς ότι η πρότασή μας για συμβιβασμό δεν έχει ακόμη απορριφθεί, ότι η Δημοκρατική σύσκεψη μπορεί ακόμη να τον δεχτεί. Ο συμβιβασμός προτάθηκε από κόμμα προς κόμματα. Δεν μπορούσε να προταθεί διαφορετικά. Τα κόμματα τον απέρριψαν. Η Δημοκρατική σύσκεψη είναι μόνο μια σύσκεψη και τίποτε παραπάνω. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ένα πράγμα: στη σύσκεψη δεν αντιπροσωπεύεται η πλειοψηφία του επαναστατημένου λαού, η φτωχή και αγανακτισμένη αγροτιά. Είναι σύσκεψη της μειοψηφίας του λαού –δεν πρέπει να ξεχνάμε αυτή την ολοφάνερη αλήθεια. Θα ήταν το μεγαλύτερο λάθος, ο μεγαλύτερος κοινοβουλευτικός κρετινισμός από την πλευρά μας να θεωρούμε τη Δημοκρατική σύσκεψη Βουλή, γιατί κι αν ακόμη αυτοανακηρυσσόταν Βουλή και κυρίαρχη Βουλή της επανάστασης, πάλι δεν θα έλυνε τίποτε: η λύση βρίσκεται έξω απ’ αυτή, στις εργατικές συνοικίες της Πετρούπολης και της Μόσχας.

Έχουμε μπροστά μας όλες τις αντικειμενικές προϋποθέσεις για μια νικηφόρα εξέγερση. Έχουμε μπροστά μας μια εξαιρετικά ευνοϊκή κατάσταση, όπου μόνο η νίκη μας στην εξέγερση θα βάλει τέλος στις ταλαντεύσεις που καταβασάνισαν το λαό, στις ταλαντεύσεις που είναι το πιο βασανιστικό πράγμα στον κόσμο· όπου μόνο η δική μας νίκη στην εξέγερση θα ματαιώσει το παιχνίδι για χωριστή ειρήνη ενάντια στην επανάσταση, θα το ματαιώσει, προτείνοντας ανοιχτή ειρήνη πιο ολοκληρωμένη, πιο δίκαιη, πιο κοντινή, ειρήνη προς όφελος της επανάστασης.

Τέλος, μόνο το Κόμμα μας, νικώντας στην εξέγερση, μπορεί να σώσει την Πετρούπολη, γιατί αν η πρότασή μας απορριφθεί και δεν πετύχουμε ούτε ανακωχή, τότε εμείς θα γίνουμε «αμυνίτες», τότε θα μπούμε επικεφαλής των πολεμικών κομμάτων, θα είμαστε το πιο «πολεμικό» κόμμα, θα κάνουμε τον πόλεμο κατά τρόπο πραγματικά επαναστατικό. Θα πάρουμε όλο το ψωμί κι όλες τις μπότες από τους καπιταλιστές. Θα τους αφήσουμε τα ξεροκόμματα, θα τους φορέσουμε τσαρούχια. Θα δόσουμε όλο το ψωμί κι όλη την υπόδηση στο μέτωπο.

Και τότε θα υπερασπίσουμε με επιτυχία την Πετρούπολη.

Στη Ρωσία υπάρχουν ακόμη άπειρες εφεδρείες, τόσο υλικές, όσο και ηθικές, για έναν πραγματικά επαναστατικό πόλεμο. Οι πιθανότητες είναι 99 στα 100 ότι οι γερμανοί θα μας δόσουν τουλάχιστον την ανακωχή. Και να πετύχεις ανακωχή τώρα, σημαίνει πια να νικήσεις όλο τον κόσμο.

***Έχοντας επίγνωση πως είναι απόλυτα αναγκαία η εξέγερση των εργατών της Πετρούπολης και της Μόσχας για να σωθεί η επανάσταση και για να σωθεί η Ρωσία από ένα «χωριστό» μοίρασμά της ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές και των δυο συνασπισμών, πρέπει, πρώτο, να προσαρμόσουμε τις συνθήκες της αναπτυσσόμενης εξέγερσης την πολιτική τακτική μας στη Σύσκεψη· δεύτερο, πρέπει να αποδείξουμε ότι δεν παραδεχόμαστε μόνο στα λόγια τη σκέψη του Μαρξ ότι πρέπει να θεωρούμε την εξέγερση τέχνη.

Στη Σύσκεψη πρέπει να συσπειρώσουμε αμέσως την ομάδα των μπολσεβίκων, χωρίς να κυνηγάμε τον αριθμό, χωρίς να φοβόμαστε ν’ αφήσουμε τους ταλαντευόμενους στο στρατόπεδο των ταλαντευομένων: για την υπόθεση της επανάστασης αυτοί είναι πιο ωφέλιμοι εκεί, παρά στο στρατόπεδο των αποφασιστικών και αφοσιωμένων αγωνιστών.

Πρέπει να συντάξουμε μια σύντομη δήλωση των μπολσεβίκων, υπογραμμίζοντας με τον πιο έντονο τρόπο ότι δεν έχουν θέση οι μακροσκελείς λόγοι, δεν έχουν θέση οι «λόγοι» γενικά, ότι χρειάζεται άμεση δράση για τη σωτηρία της επανάστασης, ότι είναι απόλυτη ανάγκη ολοκληρωτικής ρήξης με την αστική τάξη, ολοκληρωτικής αντικατάστασης όλης της σημερινής κυβέρνησης, ολοκληρωτικής ρήξης με τους αγγλογάλλους ιμπεριαλιστές, που ετοιμάζουν το «χωριστό» μοίρασμα της Ρωσίας, ότι χρειάζεται να περάσει αμέσως όλη η εξουσία στα χέρια της επαναστατικής δημοκρατίας, μ’ επικεφαλής το επαναστατικό προλεταριάτο.

Η δήλωσή μας πρέπει να διατυπώνει αυτό το συμπέρασμα όσο το δυνατό πιο σύντομα και πιο έντονα, σε συνδυασμό με τα σχέδια του προγράμματός μας: ειρήνη στους λαούς, γη στους αγρότες, κατάσχεση των σκανδαλωδών κερδών και χαλιναγώγηση του σκανδαλώδους σαμποταρίσματος της παραγωγής από τους καπιταλιστές.

Όσο πιο σύντομη, όσο πιο έντονη θα είναι η δήλωση, τόσο το καλύτερο. Μόνο πρέπει να τονίζει καθαρά ακόμη δυο σπουδαιότατα σημεία: ο λαός βαρέθηκε τις ταλαντεύσεις, ο λαός βασανίστηκε από την αναποφασιστικότητα των εσέρων και των μενσεβίκων· εμείς ξεκόβουμε οριστικά απ’ αυτά τα κόμματα, γιατί πρόδοσαν την επανάσταση.

Και το άλλο: προτείνοντας αμέσως ειρήνη χωρίς προσαρτήσεις, ξεκόβοντας αμέσως από τους συμμάχους ιμπεριαλιστές και από όλους τους ιμπεριαλιστές, θα πετύχουμε αμέσως ή την ανακωχή, ή το πέρασμα όλου του επαναστατικού προλεταριάτου με το μέρος της άμυνας και τη διεξαγωγή ενός πραγματικά δίκαιου, πραγματικά επαναστατικού πολέμου από την επαναστατική δημοκρατία και κάτω από την καθοδήγηση του προλεταριάτου.

Αφού διαβάσουμε αυτή τη δήλωση, αφού τους καλέσουμε να αποφασίζουν κι όχι να βγάζουν λόγους, να δρουν κι όχι να γράφουν αποφάσεις, πρέπει να κινήσουμε όλη την ομάδα μας προς τα εργοστάσια και προς τους στρατώνες: εκεί είναι η θέση της, εκεί είναι το νεύρο τής ζωής, εκεί η πηγή σωτηρίας τής επανάστασης, εκεί ο κινητήρας της Δημοκρατικής σύσκεψης.

Εκεί πρέπει να εξηγούμε το πρόγραμμά μας με λόγους γεμάτους θέρμη και πάθος και να βάλουμε το ζήτημα έτσι: είτε πλήρης αποδοχή του προγράμματος από τη Σύσκεψη, είτε εξέγερση. Μέση λύση δεν υπάρχει. Δεν μπορούμε να περιμένουμε. Η επανάσταση χάνεται.

Αφού βάλουμε έτσι το ζήτημα, και αφού συγκεντρώσουμε όλη την ομάδα στα εργοστάσια και στους στρατώνες, θα υπολογίσουμε σωστά τη στιγμή για την έναρξη της εξέγερσης.

Και για να αντικρίσουμε την εξέγερση μαρξιστικά, δηλαδή σαν τέχνη, πρέπει ταυτόχρονα, χωρίς να χάνουμε ούτε λεπτό, να οργανώσουμε το επιτελείο των εξεγερμένων τμημάτων, να κατανείμουμε τις δυνάμεις, να κινήσουμε τα πιστά συντάγματα στα πιο σπουδαία σημεία, να κυκλώσουμε την Αλεξαντρίνκα, να καταλάβουμε την Πετροπάβλοβκα, να συλλάβουμε το Γενικό Επιτελείο και την κυβέρνηση, να στείλουμε ενάντια στους ευέλπιδες και στην άγρια μεραρχία τμήματα έτοιμα να πέσουν, παρά να αφήσουν τον εχθρό να κινηθεί προς τα κέντρα της πόλης. Πρέπει να κινητοποιήσουμε τους ένοπλους εργάτες, να τους καλέσουμε σε αποφασιστική, ύστατη μάχη, να καταλάβουμε αμέσως το τηλεγραφικό και τηλεφωνικό κέντρο, να εγκαταστήσουμε το δικό μας επιτελείο της εξέγερσης κοντά στο τηλεφωνικό κέντρο, να συνδέσουμε τηλεφωνικά το επιτελείο με όλα τα εργοστάσια, με όλα τα συντάγματα, με όλα τα σημεία του ένοπλου αγώνα κ.τ.λ.

Αυτά όλα τα λέμε, φυσικά, σαν παράδειγμα, μόνο για να δείξουμε παραστατικά, ότι στις στιγμές που ζούμε δεν μπορεί να μείνει κανείς πιστός στο μαρξισμό, να μείνει πιστός στην επανάσταση χωρίς να βλέπει την εξέγερση σαν τέχνη.

Πηγή : Μαρξιστική βιβλιοθήκη

Η ελπίδα των βιομηχάνων να αποδυναμωθεί το ΚΚΕ είναι τιμή για το Κόμμα μας.

Η ελπίδα των βιομηχάνων να αποδυναμωθεί το ΚΚΕ είναι τιμή για το Κόμμα μας.

Οι βιομήχανοι θέλουν αδύναμο ΚΚΕ

 

 

 

Την αγωνία που προκαλεί συνολικά στους μεγαλοεργοδότες η ενίσχυση του ΚΚΕ μετέφεραν στη χτεσινή συνέλευση των εργαζομένων στην «Ελληνική Χαλυβουργία» στον Ασπρόπυργο οι γνωστοί πλέον σε όλους απεργοσπάστες, άνθρωποι του Μάνεση. Εκείνοι που εδώ και μήνες προσπαθούν να πείσουν για το δικαίωμα του Μάνεση (και κάθε Μάνεση) να απολύει, να αμείβει και να απασχολεί τους χαλυβουργούς όπως βολεύει τα κέρδη του και ανεξάρτητα από το αν αυτό συνεπάγεται εξαθλίωση για εκείνους, χτες - ούτε λίγο ούτε πολύ - εξέφρασαν την ελπίδα τους να μειωθεί το ΚΚΕ. Ενας από τους απεργοσπάστες δήλωσε την... ικανοποίησή του επειδή «αυτό το εργοστάσιο παρά τη στρατηγική του θέση και το φιλολαϊκισμό δε χάθηκε, δε λύγισε. Τα αποτελέσματα τα είδαμε στις εκλογές. Το ΚΚΕ πήρε 8%. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο 5,5 με 6%»... Αντίστοιχες παρεμβάσεις που εκφράζουν ελπίδες για αποδυνάμωση του ΚΚΕ ώστε να βρεθούν έτσι αποδυναμωμένοι οι ίδιοι οι εργάτες κάνει τις τελευταίες ημέρες όλη η ομάδα του Μάνεση, αποδεικνύοντας περίτρανα το ποιος δε θέλει ισχυρό το ΚΚΕ και ποιον εξυπηρετεί το να πέσει όσο πιο χαμηλά γίνεται: Τα αφεντικά, οι μεγαλοβιομήχανοι και τα τσιράκια τους.

Σε αυτό ακριβώς επενδύουν οι πλουτοκράτες για να μπλοκάρουν τους αγώνες που αναπτύσσονται, για να μη σηκώσει κανένας εργάτης κεφάλι. Θέλουν το ΚΚΕ ανύπαρκτο για να μπορούν ανενόχλητοι να μετατρέψουν τους εργαζόμενους σε σύγχρονους δούλους που θα δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί. Γιατί το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που αναδεικνύει ότι πηγή της αντεργατικής επίθεσης είναι η εξυπηρέτηση των μονοπωλίων, ότι δεν είναι μοιραίο για τους εργάτες να μετρούν βάσανα και προβλήματα, ότι δεν είναι ζήτημα... κακοτυχίας η ανεργία, τα εργατικά «ατυχήματα» κλπ. αλλά αποτέλεσμα της ατομικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής και της αναρχίας στην παραγωγή.

Εχουν σωστό ταξικό ένστικτο οι μεγαλοβιομήχανοι. Δικαιολογημένα ανησυχούν για τις θέσεις του ΚΚΕ, για τη δυναμική που αυτές έχουν, για τους δεσμούς του Κόμματος με την εργατιά, για τη δύναμη που αποτελεί για την εργατική τάξη η ίδια η ύπαρξη και δράση του ΚΚΕ, ότι δεν γίνεται κόμμα με... «αριστερή» μετάλλαξη. Δικαιολογημένα ανησυχούν γιατί το ΚΚΕ θα συνεχίσει να τους χαλάει τη σούπα. Γιατί, πολύ απλά, ξεσηκώνει και οργανώνει τους αγώνες των εργατών και ακόμα παραπέρα πρωτοστατεί ώστε αυτοί να έχουν στόχο να γίνει περιουσία των εργατών ό,τι παράγουν οι εργάτες με το αίμα και τον ιδρώτα τους μέσα σε εργοστάσια όπως αυτό της «Χαλυβουργίας». Δικαιολογημένα ανησυχούν οι βιομήχανοι και τα τσιράκια τους για τη δύναμη του ΚΚΕ γιατί το Κόμμα αποκαλύπτει ότι ειδικά σήμερα, σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, η οργάνωση της εργατικής άμυνας και της απόκρουσης της αντιλαϊκής επίθεσης περνά μέσα από τη συγκέντρωση δυνάμεων για την αντεπίθεση, μέσα από τη συγκέντρωση δυνάμεων ενάντια στα μονοπώλια, τον απεγκλωβισμό εργατικών λαϊκών μαζών από τις αυταπάτες και τα ψευτοδιλήμματα που καλλιεργεί το κεφάλαιο συνολικά ως τάξη αλλά και οι διάφορες μερίδες του στο πλαίσιο των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων.

Η ελπίδα των βιομηχάνων να αποδυναμωθεί το ΚΚΕ είναι τιμή για το Κόμμα μας. Και τιμή για τους εργάτες να το υπερασπίζουν και να το ενισχύουν. Τρανή απόδειξη ότι η γραμμή και οι θέσεις του σωστά υπερασπίζονται τα εργατικά συμφέροντα και γι' αυτό προκαλούν την αγωνία των εκμεταλλευτών. Γιατί δεν μπορούν να το βάλουν στο χέρι. Δε θα το εγκλωβίσουν σε κυβερνήσεις διαχείρισης της φτώχειας και της ανεργίας, ούτε σε «αριστερά» σχήματα που θολώνουν τον καθαρά ταξικό χαρακτήρα ενός ασίγαστου πολέμου που για να λήξει σε όφελος των εργατών πρέπει να σημάνει την ήττα των εργοδοτών. Αυτό το ΚΚΕ, το ΚΚΕ που μόνη πυξίδα του έχει την υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων, είναι όπλο στα χέρια των εργατών, γι' αυτό και όσο πιο ισχυρό γίνει το ΚΚΕ και στις κάλπες της 17ης Ιούνη και πάνω απ' όλα στους αγώνες, τόσο πιο ισχυροί θα γίνονται κι οι εργάτες.

 

 

 

 

Μ.
Ριζοσπάστης  

Ο Νίκος Μπογιόπουλος στον ΣΚΑΙ (18/05/2012) VIDEO

Ο Νίκος Μπογιόπουλος στον ΣΚΑΙ (18/05/2012)

Ο Μπογιόπουλος μιλάει από το 19:30 έως το 24:30
και από το 34:30 έως το 38:00

...να και η Δ.Ε.Υ.Α.Κ.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ της Ν.Ε. ΚΕΡΚΥΡΑΣ του ΚΚΕ

Η Νομαρχιακή Επιτροπή του ΚΚΕ καταγγέλλει στους εργαζόμενους και το λαό της Κέρκυρας, τις απαράδεκτες αυξήσεις των τιμολογίων του νερού που ανακοίνωσε η διοίκηση της ΔΕΥΑΚ.

Σε μία εποχή που το σύνολο των λαϊκών στρωμάτων αντιμετωπίζουν τη σαρωτική επίθεση στα εργασιακά τους δικαιώματα, που η ανεργία τσακίζει κόκαλα και που το βιοτικό επίπεδο του λαού σαρώνεται στο όνομα της εξασφάλισης της «ανταγωνιστικότητας», της «επιχειρηματικότητας» και των λοιπόν αξιών της Ε.Ε., στην οποία ορκίζονται οι κάθε είδους και απόχρωσης ευρωλάγνοι, η Διοίκηση της ΔΕΥΑΚ θεωρεί πως πρέπει να προχωρήσει σε νέες σαρωτικές αυξήσεις στα τιμολόγια της υπαίθρου!

Έχει μάλιστα και το θράσος να λέει ότι το κάνει αυτό στο όνομα της εξίσωσης των τιμολογίων της υπαίθρου με αυτών της πόλης, να μιλά στο όνομα της «δικαιοσύνης» και της «ισότητας» μεταξύ των δημοτών του νησιού!

Αν η Διοίκηση της ΔΕΥΑΚ πράγματι νοιάζεται για την ισότητα στα τιμολόγια θα έπρεπε να συζητά τη μείωση τους στην πόλη και όχι την αύξηση των τιμολογίων στην ύπαιθρο από τρεις έως και δέκα φορές επάνω!!!

Άθλια είναι επίσης η προσπάθεια της Διοίκησης της ΔΕΥΑΚ, που ενώ αφήνει απλήρωτους τους εργαζόμενους της επιχείρησης, επιχειρεί να μεταφέρει την ευθύνη στους ίδιους, χρεώνοντάς τους το ότι δεν κόβουν την παροχή του νερού από τα νοικοκυριά -που δεν μπορούν πια ούτε το νερό τους να πληρώσουν- ώστε η επιχείρηση να έχει έσοδα και άρα να μπορεί να τους πληρώνει!!! Την ίδια ώρα βέβαια ερωτηματικό αποτελεί το τι ακριβώς ενέργειες κάνει η Διοίκηση της επιχείρησης για να εισπράξει κάτι εκατομμύρια ευρώ που χρωστούν οι μεγάλοι καταναλωτές;!!!

Ευθύνες έχουν και οι πολιτικές δυνάμεις που συνθέτουν την πλειοψηφία του Σωματείου των εργαζομένων στη ΔΕΥΑΚ, που τουλάχιστον ανέχονται και δεν καταγγέλλουν αυτές τις ενέργειες της  Διοίκησης!

Αποδεικνύεται για άλλη μία φορά το σύνολο των αδιεξόδων στα οποία οδηγούνται, όλοι όσοι προσπαθούν να διαχειριστούν τις αντιλαϊκές πολιτικές, που μετατρέπουν και αντιμετωπίζουν ακόμα και το αγαθό του νερού σε εμπόρευμα, αλλά και όσοι αθωώνουν συστηματικά τις πολιτικές εμπορευματοποίησης του νερού, που επιβάλλουν οι οδηγίες της Ε.Ε.!

Όχι μόνο δεν χρειάζονται αυξήσεις αλλά σήμερα είναι δυνατόν να υπάρξουν σημαντικές μειώσεις σ’ όλα τα τιμολόγια του νερού με:

·        Άμεση απορρόφηση της ΔΕΥΑΚ από τις υπηρεσίες του Δήμου έτσι ώστε να καταργηθεί το χαράτσι 80% που επιβάλλεται στην κατανάλωση του νερού 30 χρόνια τώρα, μέσα από το τέλος ειδικής κατανάλωσης!

·        Άμεση μετατροπή των εργαζομένων της ΔΕΥΑΚ σε δημοτικούς υπαλλήλους και εξασφάλιση της μισθοδοσίας τους όπως και όλων των υπόλοιπων δημοτικών υπαλλήλων.

·        Μείωση της τιμής του νερού σε  επίπεδα προσιτά στις δυνατότητες των εργαζομένων, των ανέργων και των συνταξιούχων, έτσι όπως αυτές διαμορφώνονται στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης.

 

Κέρκυρα, Πέμπτη 17 Μάη 2012

Νερό στο κρασί ή κρασί στο νερό;-Ομόλογα, Πρωθυπουργοί και βυσσινάδες

Νερό στο κρασί ή κρασί στο νερό;-Ομόλογα, Πρωθυπουργοί και βυσσινάδες 









 Τελικά παρά τις αντιρρήσεις των περισσότερων, αφου ακόμη κι ο Ε.Βενιζέλος ήταν αντίθετος, το ομόλογο των 430εκ. πληρώθηκε κανονικά στο 100% της αξίας του.

 Το περίεργο μάλιστα είναι οτι ακόμη κι ο Α.Τσίπρας συμφώνησε στο να πληρωθεί δεχόμενος την πρόταση του Πρωθυπουργού κ.Παπαδήμου!
 Πιστεύω οτι πρόκειται για μια πολύ αρνητική εξέλιξη αφου το συγκεκριμένο ομόλογο ήταν υπό το Αγγλικό δίκαιο και η πληρωμή του αποτελεί προηγούμενο που θα χρησιμοποιηθεί οπωσδήποτε από τους επόμενους στην όποια διεκδίκηση προκύψει μελλοντικά από ομολογιούχους, αν το Ελληνικό Δημόσιο αποφασίσει να μην εκπληρώσει κάποια από τις "υποχρεώσεις" που μας φόρτωσε το PSI όπου ένα τεραστιο ποσοστό ομολογων πέρασε από το Ελληνικό στο Αγγλικό δίκαιο.
 Με δεδομένο οτι ο ΣΥΡΙΖΑ ηταν βεβαια εναντίον του PSI(αν έχω καταλάβει σωστά και ισχύει ακόμη) και εναντίον του περάσματος στο Αγγλικό δίκαιο, ειλικρινά δεν καταλαβαίνω πως συμφώνησε ο Α.Τσίπρας με την άποψη Παπαδήμου στο να πληρωθεί το ομόλογο "για να μη μας υποβαθμίσουν οι αγορές". Δεν βάζει αυτό σε κίνδυνο την όποια αρνηση πληρωμής του χρεους στο μέλλον; Δεν αποτελεί αναγνώριση της παντοκρατορίας των αγορών και μάλιστα στα γρήγορα και χωρίς να γίνει συζήτηση; Ειμαι βεβαιος πως ναι.
 Δεν αποτελεί επίσης τεράστια αδικία απέναντι στους μικροομολογιούχους αλλά και τα Ταμεία που εντάχτηκαν βίαια στο "κουρεμα" και το PSI; Η απάντηση ειναι καθαρή νομίζω.
 Το ομόλογο αυτό να σημειωθεί οτι προερχοταν από ακραία κερδοσκοπικό fund και ακόμη και η συμβουλή του Eurogroup ήταν να μην πληρωθεί. Το ότι τελικά ο κ.Παπαδήμος υπέκυψε και αποφάσισε να πληρωθεί δεν μου κάνει εντύπωση. Η αποδοχή από τον Α.Τσιπρα όμως;


 Στη συνάντηση  της Τρίτης στο Προεδρικό μέγαρο, κι ενω πια είχε δρομολογηθεί η πληρωμή του ομολόγου των 430εκ. συζητήθηκαν οι προτασεις για το όνομα του υπηρεσιακού Πρωθυπουργού. Η ιστορία είναι γνωστή. Ο Σύριζα προτεινε τον 81χρονο κ.Αρσένη -γνωστό από το παρελθόν υπουργό και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ με μια σειρά από αντιδραστικες παρεμβάσεις σε πολλά επίπεδα που είχαν προκαλέσει αντιδράσεις στο λαό και μάλιστα πολύ μαχητικές (ποιος ξεχνά το "κατσε καλά Γεράσιμε" των μαθητών). Δεν θα ασχοληθώ όμως με αυτή την πρόταση που έγινε με στόχο την κ.Κατσέλη και την ενδεχόμενη συνεργασία της με τον Σύριζα που είναι μια ακόμη περίεργη ιστορία.
 Αυτό που με εξοργίζει ειναι οτι στη συνέχεια ο Α.Τσίπρας δέχτηκε την πρόταση για Πρωθυπουργό Παπαδήμο λέγοντας απλά πως δεν έχει αντίρρηση! Κι εδω είναι να απορεί κανείς πώς γίνεται να αθωωνεται έτσι εύκολα μια διαδικασία όπως η Πρωθυπουργοποίηση Παπαδήμου τον περασμένο Νοέμβριο, που όλοι όσοι αντιδρούσαν στο μνημόνιο, και μαζί κι ο Σύριζα, είχαν θεωρήσει ακραία αντιδημοκρατική, απονομιμοποιημένη από το λαό, πραξικοπηματική, συγκρότηση μαυρου μετώπου και μάλιστα με δοτό πρωθυπουργό Τραπεζίτη  κλπ. Φαίνεται πως τα λόγια και οι διακηρύξεις αποκτάνε όλο και μικρότερη αξία όσο περνάει ο καιρός και οι συσχετισμοί αλλάζουν...
 Ειναι επίσης να απορεί κανείς πως μόλις λίγες μέρες μετά την καταγγελία της κατάθεσης της γνωστής έκθεσης που είχε "θέσει υπ΄όψιν του Προέδρου της Δημοκρατίας" ο κ.Παπαδήμος για να εκβιαστεί ο λαός και οι εξελίξεις, ο κ.Τσίπρας με ελαφριά καρδιά "δεν είχε καμιά αντίρηση" σε μια τόσο κρίσιμη και πυκνη πολιτικά και οικονομικά περίοδο, να παραμείνει στη θέση του Πρωθυπουργού ο κ.Παπαδήμος.
 Ειναι βεβαιο και το ξερω και προσωπικά, πως πολλοί στην πλευρά του Σύριζα πάγωσαν από την εξέλιξη αυτή. Μάλιστα κάποιος γνωστός δημοσιογράφος που βρίσκεται στην πλευρά του Σύριζα σχολίαζε στο τουίτερ του: "Είπαμε να ρίξουμε νερό στο κρασί μας, αλλά αν είναι να το κάνουμε βυσσινάδα να μας το πείτε να πάμε πουθενά αλλού..."
 Κλείνοντας σκέφτομαι κι αναρωτιέμαι. Εστω οτι αύριο η Ελλάδα για το καλό και την επιβίωση του λαού της αρνείται να πληρώσει κάποιο ομόλογο ή υποχρέωση που βρίσκεται υπο το Αγγλικό δίκαιο. Πες οτι σπαει ο διάολος το ποδι του κι είναι Πρωθυπουργός ο Α.Τσίπρας. Τι θα πούμε άραγε στα  δικαστήρια του Λουξεμβούργου οταν λογικά μας πουν οι αντίδικοί μας ότι ο Πρωθυπουργός μας κ.Τσιπρας είχε εγκρίνει την  πληρωμή του υπο Αγγλικό δίκαιο ομολόγου ακραία κερδοσκοπικού fund που αποφάσισε ο "δοτός" τραπεζίτης τότε Πρωθυπουργός και μάλιστα αμέσως μετά είχε εγκρίνει  και το διορισμό  του στη θέση του υπηρεσιακού Πρωθυπουργού; 
 Την εξέλιξη αυτή ως γνωστό σταμάτησε η παρέμβαση και αρνηση του ΚΚΕ και στη συνέχεια η άρνηση και της ΔΗΜΑΡ και του κ.Καμμένου. 
 Αναρτήθηκε από  Γιώργος Σαρρής

Από μικρό κι από … μαθαίνεις την αλήθεια !

Από μικρό κι από … μαθαίνεις την αλήθεια !
Γ. Δραγασάκης στο «Κόκκινο»: «Οι τράπεζες έχουν χάσει κεφάλαια … έχουν απαξιωθεί οι διάφορες αξίες που είχαν οι μετοχές…
 άρα στις τράπεζες πρέπει να μπει χρήμα…
 το χρήμα δεν μπορούν ή δεν θέλουν να το βάλουν οι ιδιώτες,
άρα θα το βάλει το Δημόσιο, το κράτος, το οποίο και αυτό δεν έχει τα χρήματα,
θα τα δανειστούμε … 50 δισεκατομμύρια ευρώ για να σώσουμε τις τράπεζες».
Γ. Δραγασάκης στο «Βήμα»: «Εμείς προκρίνουμε κάτι κοντά στο σουηδικό μοντέλο, όταν η χώρα κρατικοποίησε τις τράπεζες,
 τις τροφοδότησε με κεφάλαια,
 τις εξυγίανε,
 τις κατέστησε κερδοφόρες
και τις πούλησε σε ιδιώτες».
Αλ. Τσίπρας στη ΝΕΤ: «…εμείς δεν υποσχόμαστε στον ελληνικό λαό γενικά και αόριστα λεφτά υπάρχουν, και λέμε ότι ο ελληνικός λαός θα χρειαστεί να κάνει θυσίες, αλλά τουλάχιστον οι θυσίες αυτές θα έχουν ένα αντίκρυσμα, θα έχουν μια προοπτική…
Να μην είναι θυσίες για να τα παίρνουν οι τραπεζίτες που έχουν φαλιρίσει τις τράπεζές τους».
 Και το ΠΑΣΟΚ με τα μνημόνια έλεγε οι θυσίες θα πιάσουν τόπο.




Σημειώσεις:
 1. Λέτε να καταφέρουν να … συννενοηθούν μεταξύ τους οι Συριζαίοι ;
 2. Στην κυριολεξία τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέρουν η … δεξιά τους τι λέει η … αριστερά τους !
 3. Τελικά όμως μέσα στην … θολούρα που τους διακρίνει, λένε και κάποιες αλήθειες. Ότι η πολιτική τους στρατηγική έχει να κάνει με την με κάθε τρόπο υπεράσπιση του καπιταλισμού.
 4. Ίσως η “εταιρεία” που τους πατρονάρει, τους έχει … μπερδέψει τόσο πολύ με τα αντιφατικά που τους βάζει να λένε κάθε μέρα, ώστε να έχουν χάσει τ΄αυγά και τα καλάθια !

ΕΕ-πορνεια,παιδεραστια σας τη χαριζουμε

ΕΕ-πορνεια,παιδεραστια

σας τη χαριζουμε

Ολλανδική εξαχρείωση και ... παιδόφιλοι

Η είδηση προκαλεί οργή και αναδεικνύει τη σήψη του καπιταλιστικού συστήματος. Μετά τις «κόκκινες βιτρίνες» των πορνείων και τη χρήση ναρκωτικών σε καφέ, στο προσκήνιο μπαίνουν στη «δημοκρατική» και ...ελεύθερη Ολλανδία, χώρα της ΕΕ, οι παιδόφιλοι και με ...νομιμοποιημένο κόμμα.

Τοπικό δικαστήριο της Χάγης αποφάσισε τη νομιμοποίηση του «Κόμματος των Παιδοφίλων» (PNVD - ακρωνύμιο που σημαίνει «αδελφική αγάπη, ελευθερία και διαφορετικότητα») με τον ισχυρισμό πως αφορά την «ελευθερία της έκφρασης» και «του εκλέγειν και εκλέγεσθαι»(!) Τα αιτήματα των διεστραμμένων είναι «η νομιμοποίηση της σεξουαλικής επαφής μεταξύ ενηλίκων και ανηλίκων από 12 ετών και στο μέλλον κατάργηση κάθε ορίου ηλικίας»(!) και «νομιμοποίηση της κατοχής παιδικού πορνογραφικού υλικού για προσωπική χρήση, νομιμοποίηση της πορνείας από τα 16 χρόνια, νομιμοποίηση του τζόγου, του καπνίσματος και της χρήσης ναρκωτικών από την ηλικία των 12, καθώς και νομιμοποίηση της κτηνοβασίας(!)». Τέτοια εξαχρείωση!!!

«Κάνω στριπτίζ μπροστά σε διαδικτυακές κάμερες για να πληρώνω τις σπουδές μου»-ΒΡΕΤΑΝΙΑ Η νεολαία στο «σφυρί», ψυχή τε και σώματι

«Κάνω στριπτίζ μπροστά σε διαδικτυακές κάμερες για να πληρώνω τις σπουδές μου»-ΒΡΕΤΑΝΙΑ Η νεολαία στο «σφυρί», ψυχή τε και σώματι

ΒΡΕΤΑΝΙΑ

Η νεολαία στο «σφυρί», ψυχή τε και σώματι

Η κατάπτωση του συστήματος: Ολο και περισσότεροι νέοι «εργάζονται» στη «βιομηχανία του σεξ» για να πληρώσουν τα δίδακτρα των πανεπιστημίων

Από φοιτητικές διαμαρτυρίες στο Λονδίνο το Δεκέμβρη του 2010

«Κάνω στριπτίζ μπροστά σε διαδικτυακές κάμερες για να πληρώνω τις σπουδές μου», θα δηλώσει η 25χρονη Εμα Γκριν και δυστυχώς δεν είναι η μόνη που καταφεύγει στη «βιομηχανία του σεξ» για να μπορέσει να συνεχίσει τις σπουδές της.
Ολοένα και περισσότεροι φοιτητές και φοιτήτριες φτάνουν σε αυτό το σημείο ως «λύση» για να πληρώσουν τα δίδακτρα των σπουδών τους, αφού το κόστος διαβίωσης και τα ποσοστά ανεργίας καθιστούν αδύνατη την πληρωμή των εξόδων τους.
Περσινή έρευνα Πανεπιστημίου του Λονδίνου ανέφερε ότι το 16% των φοιτητών
ήταν πρόθυμο να καταφύγει στην πορνεία προκειμένου να εξασφαλίσει τα δίδακτρά του, ενώ ένα επιπρόσθετο 11% δήλωνε πρόθυμο να εργαστεί σε γραφείο συνοδών. Ανάλογη έρευνα του Πανεπιστημίου του Λιντς ανέφερε ότι το 25% των στριπτιζέζ και των εξωτερικών χορευτριών είναι φοιτήτριες. Σε αυτή την κατηγορία προφανώς εντάσσεται και η 25χρονη Εμα που δηλώνει ότι κερδίζει 200 λίρες τη βδομάδα στην εταιρεία που απασχολείται, την «Got Webcams», για τρεις ώρες διαδικτυακό στριπτίζ την ημέρα, χρήματα που της επιτρέπουν να μπορεί να πληρώνει τα δίδακτρα καθώς ζει με τους γονείς της. «Πριν ήμουν σε απελπισία καθώς με το ζόρι επιβίωνα με 40 λίρες την εβδομάδα ενώ το φοιτητικό χρέος με είχε πνίξει»... «εάν βρω δουλειά πλήρους απασχόλησης θα σταματήσω».
Ομως η Εμα Γκριν και δεκάδες άλλοι χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες που στρέφονται στη «βιομηχανία του σεξ», αλλά και άλλοι που στρέφονται στον τζόγο ή γίνονται οικειοθελώς πειραματόζωα αφού λαμβάνουν μέρος σε ιατρικά πειράματα, για τη χρηματοδότηση των σπουδών τους, είναι «καταδικασμένοι» να συνεχίσουν να υποθηκεύουν τη ζωή τους για τα αυτονόητα και ένα αβέβαιο και σκοτεινό μέλλον.
«Καταδικασμένοι», καθώς από το 2012 τα δίδακτρα τριπλασιάζονται, οι κοινωνικές δαπάνες συνθλίβονται - μεταξύ αυτών και το επίδομα για τους μαθητές και φοιτητές μεταξύ 18 και 29 ετών (Education Maintenance Allowance - EMA) - οι περικοπές για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση είναι συντριπτικές, η ανεργία ειδικά μεταξύ των νέων θερίζει, ενώ και με τις συνολικές περικοπές της κυβέρνησης υπό τον Ντέιβιντ Κάμερον οι οικογένειες βυθίζονται στην ανέχεια.

Προνόμιο των λίγων η Παιδεία

Το νομοσχέδιο για τον τριπλασιασμό των διδάκτρων, υιοθετώντας πλήρως την έκθεση της επιτροπής Μπράουν, ήταν από τα πρώτα που έφερε προς έγκριση στο Βρετανικό Κοινοβούλιο η κυβέρνηση Κάμερον, δείχνοντας σαφώς τις προθέσεις της: Η Παιδεία και ειδικά η Ανώτατη να αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο των τέκνων της ολιγαρχίας και ορισμένων που θα τύχουν της φιλανθρωπίας τους. Προφανώς ορισμένων που θα επιλεγούν να διαδραματίσουν συγκεκριμένο ρόλο ή να λειτουργήσουν ως άλλοθι.
Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι επικεφαλής της επιτροπής «ειδικών» ήταν ο λόρδος Τζον Μπράουν, πρώην γενικός διευθυντής του πετρελαϊκού κολοσσού ΒΡ. Μάλλον αναμενόμενο, λοιπόν, ότι το πρώτο συμπέρασμα της επιτροπής ήταν ότι θα πρέπει να αυξηθούν τα δίδακτρα. Για την ακρίβεια, πρότεινε την πλήρη απελευθέρωση των διδάκτρων ώστε να μειωθούν οι σχετικές κρατικές δαπάνες, στο πλαίσιο υποτίθεται της αναθεώρησης των δημοσίων δαπανών που επιτάσσει το έλλειμμα - ρεκόρ της Βρετανίας. Το νομοσχέδιο φυσικά δεν προχώρησε στην πλήρη απελευθέρωση, αλλά ορίζοντας ανώτατο πλαφόν τις 9.000 λίρες στερλίνες (7.650 ευρώ) από το μέχρι πρότινος ανώτατο όριο των3.225 στερλινών ετησίως ως ανώτατο όριο των διδάκτρων για κάθε φοιτητή. Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό, η χρηματοδότηση των πανεπιστημίων θα μειωθεί κατά 1,2 δισεκατομμύρια στερλίνες μέχρι το 2014. Εκτός του τριπλασιασμού των διδάκτρων, τέσσερα στα πέντε ιδρύματα πρέπει να προβούν σε περικοπές για την εξοικονόμηση πόρων, που συνεπάγεται ότι θα απολυθούν περί τους 7.000 εργαζόμενοι και πολλά τμήματα θα κλείσουν αφήνοντας στον αέρα περίπου 200.000 φοιτητέςόπως ανέφερε πέρσι άρθρο των βρετανικών «Times».
Αξίζει να σημειωθεί ότι η δημόσια δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση έπαψε να ισχύει εδώ και χρόνια στη Βρετανία, όπου ισχύει το καθεστώς της πληρωμής διδάκτρων. Αυτή είναι η «κληρονομιά» που άφησαν στη νεολαία της Βρετανίας οι κυβερνήσεις Θάτσερ, Μέιτζορ, Μπλερ, Μπράουν.
Εως το 2000 το κόστος της απόκτησης πρώτου πτυχίου ήταν μόλις 1.000 λίρες ετησίως, ποσό το οποίο διπλασιάστηκε το 2006 επί κυβερνήσεων των νέων Εργατικών, του Τόνι Μπλερ εννοείται, και οδήγησε σε μείωση κατά 7,1% του αριθμού των φοιτητών, ενώ το 2009 η μείωση ξεπέρασε το 10% καθώς αδυνατεί να καλύψει τα δίδακτρα.

Στον κλοιό της φτώχειας και της ανεργίας

Η κατάσταση θα επιδεινωθεί καθώς ο τριπλασιασμός των διδάκτρων σε συνδυασμό με τις περικοπές, σύμφωνα με πανεπιστημιακούς καθηγητές, θα οδηγήσουν αφ' ενός στην αφαίρεση του δικαιώματος στη μόρφωση από εκατοντάδες χιλιάδες νέους και αφ' ετέρου στην πτώση του επιπέδου σπουδών.
Η καπιταλιστική κρίση και η τεράστια ανεργία που πλήττουν ήδη χιλιάδες οικογένειες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος οδηγούν τους νέους είτε να αναζητήσουν δουλειά σε χαμηλά αμειβόμενα επαγγέλματα ή στην καλύτερη περίπτωση να φοιτήσουν σε πανεπιστήμια και σχολές δεύτερης και τρίτης επιλογής λόγω των πιο χαμηλών διδάκτρων.
Ωστόσο, η κατάσταση στην αγορά εργασίας είναι αποτρεπτική, αφού η ανεργία έχει απογειωθεί και αναμένεται να αγγίξει σχεδόν τα 3 εκατομμύρια μέσα στο 2012, καθώς η Βρετανία θα αντιμετωπίσει το 2012 τις δυσκολότερες συνθήκες στην αγορά εργασίας των δύο τελευταίων δεκαετιών, σύμφωνα με ανακοίνωση του Συνδέσμου Επαγγελματιών Διαχείρισης Ανθρώπινων Πόρων (Chartered Institute of Personnel and Development).
Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε ο Σύνδεσμος, ο αριθμός των ανέργων εκτιμάται ότι θα φθάσει τα 2,85 εκατομμύρια στο τέλος του 2012 και ότι το ποσοστό ανεργίας θα αυξηθεί στο 8,8%.
Πρόκειται για μία ρεαλιστικότατη απεικόνιση του ζόφου της βρετανικής οικονομίας και για εκτιμήσεις μάλλον μετριοπαθείς, δεδομένου ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει ανακοινώσει η στατιστική υπηρεσία της Βρετανίας, η ανεργία στη χώρα αυξήθηκε στο τρίμηνο έως τον Οκτώβρη του 2011 στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 17 ετών, φθάνοντας το 8,3%, με τον αριθμό των ανέργων να φθάνει τα 2,64 εκατομμύρια, τον υψηλότερο εδώ και μία δεκαπενταετία.
Τα πραγματικά «πρόβατα επί σφαγή», οι νέοι ηλικίας 16 ως 24 ετών το τρίμηνο Ιούλη - Σεπτέμβρη έφτασαν τα 1,02 εκατομμύρια, αριθμός που βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο από το 1992. Το 22% των νεαρών Βρετανών που δεν ακολουθούν πλήρες ακαδημαϊκό πρόγραμμα είναι χωρίς δουλειά. Το ποσοστό αυτό είναι αυξημένο κατά 1,2% σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο κατά το οποίο είχε επίσης καταγραφεί αύξηση κατά 1,8%! Αυτή τη στιγμή, πάνω από τα δύο πέμπτα της βρετανικής νεολαίας έχουν υπάρξει ή είναι άνεργοι για πάνω από 6 μήνες, ενώ σύμφωνα με αναλυτές τουλάχιστον το 1/3 των σημερινών άνεργων νέων θα αποτελέσει τους εξαθλιωμένους γονείς του 2020!
Συνεπώς για τους φοιτητές η αναζήτηση μιας θέσης εργασίας ώστε να υποστηρίξουν οικονομικά τις σπουδές τους είναι αδιέξοδο. Ούτε όμως και οι οικογένειες τους, κυρίως αυτών από χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, μπορούν να τους στηρίξουν καθώς σύμφωνα με τα πορίσματα της έρευνας της εταιρείας «Deloitte» το 1/5 των βρετανικών νοικοκυριών υπέστη σημαντική μείωση των εσόδων του το τελευταίο τρίμηνο του χρόνου, μείωση που αποδίδεται σε ένα συνδυασμό παραγόντων: Ανεργία, μείωση ή και εξάλειψη επιδομάτων και μπόνους παραγωγικότητας, μείωση των υπερωριών ή διευρυμένη μερική απασχόληση. Επίσης η έρευνα αναφέρει ότι η άνοδος του πληθωρισμού οδήγησε σε σημαντική αύξηση του κόστους ζωής καθώς το 44% των οικογενειών δαπανούν περισσότερα για τη διατροφή τους, 50% δαπανούν περισσότερο στις εταιρείες κοινής ωφέλειας και 37% περισσότερα για τις μεταφορές τους. Και όλα αυτά σε μία χώρα όπου πριν καν την επέλαση των περικοπών το 21,8% ζούσε σε καθεστώς φτώχειας, σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία το 2009!
Αυτή η κατάντια του καπιταλιστικού συστήματος οδηγεί τους Βρετανούς νέους και φοιτητές να βγάλουν ...στο σφυρί τα μόνα που τους έχουν απομείνει: Ψυχή και σώμα.

ΜΕΓΑΛΟΞΕΝΟΔΟΧΟΙ Οι τουρίστες απαιτούν... ηρεμία

ΜΕΓΑΛΟΞΕΝΟΔΟΧΟΙ

Οι τουρίστες απαιτούν... ηρεμία

Μετά τους άλλους μεγαλοεπιχειρηματίες του τουρισμού, ήρθε και η σειρά των ξενοδόχων να ζητήσουν μέτρα υπέρ της... ασφάλειας των τουριστών, αναπαράγοντας μια εντελώς αντιδραστική και παρωχημένη αντίληψη άλλων επιχειρηματικών ομάδων που στην πραγματικότητα αξιώνουν ακόμα και την προληπτική καταστολή των εργατικών κινητοποιήσεων και αγώνων, την πλήρη υποταγή στις πολιτικές που φορτώνουν νέα δεινά στις πλάτες των εργαζομένων, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσουν αυτοί τα κέρδη τους.

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ξενοδόχων (ΠΟΞ) κάνει λόγο για «ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος», «μικροκομματικές σκοπιμότητες» και μια κατάσταση που προκαλεί «αγωνία» στον τουριστικό κλάδο. Στο «διά ταύτα», ζητά τη λήψη προληπτικών μέτρων ώστε να καταστεί σαφές ότι «ο επισκέπτης που βρίσκεται οπουδήποτε στην Ελλάδα, δεν αντιμετωπίζει και δεν θα αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα με τη διαμονή του, τις μετακινήσεις του και τις πάσης φύσεως συναλλαγές του»!!!

Στο ίδιο ύφος, δηλώνει ότι πρέπει να γίνει σαφές πως «η επιλογή ενός ξένου πολίτη να επισκεφθεί τη χώρα μας, είναι επιλογή που δεν ενέχει κανενός είδους "κινδύνους" ή "απειλές"», αλλά και ότι από την υπηρεσιακή κυβέρνηση πρέπει να «δοθεί ειδική μέριμνα στις ανάγκες της τουριστικής αγοράς, να διασφαλιστεί η εύρυθμη λειτουργία των δημόσιων υποδομών και να υπάρξει συντονισμός κεντρικού κράτους και οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης».

Φυσικά, η ΠΟΞ ανησυχεί ιδιαίτερα κι αυτή για την ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας, ίσως επειδή, όπως εξηγεί, οι αναφορές των ξένων ΜΜΕ σε ενδεχόμενο αποχώρησης δημιουργούν αρνητικό κλίμα που με τη σειρά του βλάπτει τις ...κρατήσεις. Τις τελευταίες ημέρες, λένε, εμφανίστηκε μια νέα υστέρηση στον ρυθμό των κρατήσεων μεταξύ 30% και 50% σε σχέση με το διάστημα πριν από τις εκλογές. Σε Κέρκυρα, Κρήτη, Πελοπόννησο περίπου 50%, σε Κω στο 40%, σε Κυκλάδες και Χαλκιδική στο 30%. Αυτήν την περίοδο, οι κρατήσεις έφταναν τις 110.000 την ημέρα. Ωστόσο, δεν ομολογείται το ενδεχόμενο αύξησης των κρατήσεων τελευταίας στιγμής, όπως λέγονται, από τουρίστες που θα κρίνουν ότι οι διακοπές τους δεν θα... διαταραχθούν.

Οπα, ρε... «μάγκα»

Οπα, ρε... «μάγκα»

«Εγώ μιλάω είπα! Οταν μιλάει το ΠΑΣΟΚ δεν δίνει το λόγο σε άλλους! Καταλάβατε; Τέλος»!

Αυτά έλεγε - φωνασκώντας και ωρυόμενος - ο Κουκουλόπουλος προχτές στο Mega.

«Οταν μιλάει το ΠΑΣΟΚ», λοιπόν, οι άλλοι... τουμπεκί!

Τόσο ψευτομάγκικα, τόσο κουτσαβακίστικα και τόσο θρασύτατα.

Πράγμα το οποίο είχαμε καταλάβει. Και για το ΠΑΣΟΚ και για τον Κουκουλόπουλο. Ειδικά, μετά από εκείνη την ελεεινή δήλωσή του για τον άνθρωπο που αυτοκτόνησε στο Σύνταγμα...

    

Τι πραγματικά λέει ο ΣΥΡΙΖΑ για το μνημόνιο;

Τι πραγματικά λέει ο ΣΥΡΙΖΑ για το μνημόνιο;

-- Ποιες είναι οι πραγματικές προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο μνημόνιο;

Αποκαλυπτικές είναι οι τοποθετήσεις των ίδιων των στελεχών του. Ορισμένα παραδείγματα:

• Σε συνέντευξη στο «Real fm» ρωτάει ο δημοσιογράφος τον Δ. Παπαδημούλη: «Σε σχέση με το μνημόνιο, τι θα κάνετε; Καταγγελία ή επαναδιαπραγμάτευση;». Απαντάει ο Παπαδημούλης: «Ο Αλέξης ο Τσίπρας είπε καθαρά και στη σύσκεψη υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι εμείς δεν επιδιώκουμε μονομερείς ενέργειες. Το πνεύμα της πολιτικής μας αποτυπώνεται με σαφήνεια και στην επιστολή που στείλαμε προς την τρόικα». Τι λέει; Οτι καμιά καταγγελία του μνημονίου δεν πρόκειται να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αν κυβερνήσει, γιατί αυτό σημαίνει μονομερή ενέργεια. Τι θα κάνει τότε; «Επανεξέταση της στρατηγικής» του μνημονίου, όπως έγραφε ο Τσίπρας στην επιστολή του προς την τρόικα. Δηλαδή επαναδιαπραγμάτευση, όπως λένε το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο Κουβέλης. Ανθρακες ο θησαυρός των προεκλογικών εξαγγελιών του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα καταγγείλει το μνημόνιο, θα το ακυρώσει και άλλα φούμαρα. Θέλει την Ελλάδα μέσα στην ΕΕ και τα μονοπώλια κυρίαρχα στην παραγωγή γι' αυτό δεν έχει άλλη εναλλακτική επιλογή από το να σεβαστεί τη συμφωνία με την τρόικα και στην καλύτερη περίπτωση να επαναδιαπραγματευτεί ορισμένες πλευρές του, όπως άλλωστε λένε ότι θα κάνουν και τα άλλα κόμματα του «ευρωμονόδρομου».
• Στην ίδια συνέντευξη, ρωτάει ο δημοσιογράφος: «Σε τι διαφέρει αυτή η πολιτική σας από τη μετεκλογική πολιτική του κ. Βενιζέλου ή του κ. Σαμαρά;». Απαντάει ο Παπαδημούλης: «Επικαλούμαι την κοινή λογική. Αυτοί που υπέγραψαν και ψήφισαν το μνημόνιο και έστειλαν και δεσμευτικές επιστολές είναι οι πλέον ακατάλληλοι για οποιαδήποτε επαναδιαπραγμάτευση». Παραδέχεται, δηλαδή, ότι επαναδιαπραγμάτευση λένε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, επαναδιαπραγμάτευση λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Με τη μόνη διαφορά ότι προβάλλει τον εαυτό του σαν καλύτερο διαπραγματευτή, επειδή οι άλλοι έχουν στείλει επιστολή στην τρόικα ότι σέβονται το μνημόνιο! Αυτή είναι η διαφορά τους, που δεν αλλάζει την ουσία, ότι την επομένη των εκλογών, ανεξάρτητα από το ποιος θα κυβερνήσει, θα συνεχίσει να διαβουλεύεται με την τρόικα, πάνω στο δοσμένο πλαίσιο της αντιλαϊκής στρατηγικής, μέρος του οποίου αποτελεί και το μνημόνιο.
• Προχτές, σε συνέντευξή του στη ΝΕΤ ο Αλ. Τσίπρας είπε: «...εμείς δεν υποσχόμαστε στον ελληνικό λαό γενικά και αόριστα λεφτά υπάρχουν, και λέμε ότι ο ελληνικός λαός θα χρειαστεί να κάνει θυσίες, αλλά τουλάχιστον οι θυσίες αυτές θα έχουν ένα αντίκρισμα, θα έχουν μια προοπτική... Αυτές οι θυσίες θα πιάσουν τόπο». Ετσι, από τη μια θα καταργήσει το μνημόνιο, από την άλλη θα διαπραγματευτεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση αλλαγή στρατηγικής για να αντιμετωπιστεί η λιτότητα για το λαό, αλλά στο διά ταύτα ο λαός πρέπει να κάνει θυσίες. Και οι θυσίες με κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα πιάσουν τόπο. Ετσι έλεγε και το ΠΑΣΟΚ όταν ήταν κυβέρνηση με το πρώτο μνημόνιο και η ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ μαζί όταν συγκυβερνούσαν με το δεύτερο μνημόνιο. Τελικά και ο ΣΥΡΙΖΑ απαιτεί από το λαό να κάνει θυσίες. Αυτή είναι η ουσία.

Αυτές είναι οι θέσεις τους, οι οποίες καθορίζονται από τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι στρατηγική της ΕΕ, του κεφαλαίου. Ο λαός πρέπει να σκεφτεί σοβαρά στο δρόμο για την κάλπη. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ σπέρνουν τρόμο για να εκβιάσουν ψήφους και ο ΣΥΡΙΖΑ σκορπάει αυταπάτες για να κλέψει ψήφους. Να γιατί ο λαός πρέπει να αλλάξει την ψήφο του και να ενισχύσει τη μόνη αξιόπιστη και συνεπή δύναμη, το ΚΚΕ.

Κάνουν λαθροχειρία με το Πρόγραμμα του ΚΚΕ

Κάνουν λαθροχειρία με το Πρόγραμμα του ΚΚΕ

Σε τηλεοπτική συζήτηση χτες στη ΝΕΤ, ο Γιάννης Τόλιος του ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας το τελευταίο σχόλιό του στην εκπομπή, επέλεξε να πει ότι το ΚΚΕ στο Πρόγραμμά του μιλάει για τη δυνατότητα μιας κυβέρνησης με την οποία δε θα συμφωνεί σε όλα... Την έχουν ξαναχρησιμοποιήσει αυτή την κομπίνα οι ΣΥΡΙΖΑίοι. Ε, δεν ξέρουν αυτοί καλύτερα το Πρόγραμμα του ΚΚΕ από το ίδιο το ΚΚΕ. Αλλά η αντιΚΚΕ εμπάθεια, το ψάρεμα στα θολά νερά, η συκοφάντηση και η διαστρέβλωση των θέσεων και της πολιτικής του ΚΚΕ είναι δεύτερη φύση τους, είναι η τακτική εξαπάτησης των εργαζομένων που φτάνει μέχρι το ψέμα.

Το Πρόγραμμα του ΚΚΕ, αφού έχει σαφώς καθορίσει το χαρακτήρα της επανάστασης και της συμμαχίας αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών δυνάμεων στο πλαίσιο του Μετώπου, λέει: «Σε συνθήκες ταξικών αναμετρήσεων και μεγάλης φθοράς στην επιρροή των αστικών κομμάτων και των συμμάχων τους, μπορεί να προκύψει κυβέρνηση ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΑΝΤΙΜΟΝΟΠΩΛΙΑΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ με βάση το κοινοβούλιο χωρίς να έχουν διαμορφωθεί ακόμα οι όροι για το επαναστατικό πέρασμα». Επαναλαμβάνουμε για όσους δεν κατάλαβαν: Κυβέρνηση αντιιμπεριαλιστικών, αντιμονοπωλιακών δυνάμεων. Και παρακάτω μάλιστα, εξηγεί τι εξέλιξη μπορεί να έχει μια τέτοια κυβέρνηση, χωρίς μάλιστα να αυτοδεσμεύεται προγραμματικά ότι θα συμμετέχει σε μια τέτοια κυβέρνηση, αλλά παρουσιάζοντας καθαρά τη δική του επιδίωξη.

Λέει, επίσης, το Πρόγραμμα «σε συνθήκες ταξικών αναμετρήσεων και μεγάλης φθοράς στην επιρροή των αστικών κομμάτων και των συμμάχων τους». Αλήθεια, έχουμε τέτοιες ταξικές αναμετρήσεις σήμερα στην Ελλάδα αντίστοιχες των απαιτήσεων; Με το 1/3 των εργατών συνδικαλισμένο και με το 10% στην καλύτερη περίπτωση να συμμετέχει στους αγώνες; Και με το ΚΚΕ στο 8,5%; Η συγκεκριμένη προϋπόθεση σημαίνει ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα επαναστατικής κρίσης, επαναστατικής κατάστασης. Γιατί, διαφορετικά, αυτή η κυβέρνηση όχι μόνο δε θα μπορέσει να εναντιωθεί στο πολυεθνικό κεφάλαιο και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, αλλά ούτε να δρομολογήσει μέτρα ανακούφισης του λαού, όπως λέει στη συνέχεια το Πρόγραμμα.

Λέει, λοιπόν, ως προς αυτό το Πρόγραμμα του ΚΚΕ στη συνέχεια:

«Η δρομολόγηση κυβερνητικών μέτρων που στοχεύουν στην ανακούφιση του λαού, ενάντια στο πολυεθνικό κεφάλαιο, στην εξάρτηση και τη συμμετοχή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, είναι δυνατόν να συσπειρώνει και να πείθει για την ανάγκη γενικότερης ρήξης.

Το ΚΚΕ επιδιώκει μια τέτοια κυβέρνηση, με τη δράση της και τη γενικότερη λαϊκή παρέμβαση, να συμβάλει στην έναρξη της επαναστατικής διαδικασίας. Το διάστημα μέσα στο οποίο θα κριθεί αν η κυβέρνηση θα προχωρήσει προς τα εμπρός δε θα είναι μακρόχρονο. Η πείρα δείχνει ότι θα είναι βραχύχρονο. Αν οι εξελίξεις δεν πάρουν θετική πορεία, τότε η κυβέρνηση θα ανατραπεί, κάτω από την αντίδραση της κυρίαρχης τάξης και την ιμπεριαλιστική παρέμβαση. Η ανατροπή της δε σημαίνει υποχρεωτικά συνολικό πισωγύρισμα. Μπορεί να γίνει παράγοντας για να κατανοηθεί βαθύτερα η ανάγκη ριζικής ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος».

Ο ΣΥΡΙΖΑ, και όσοι άλλοι μιλούν στην ίδια λογική για το Πρόγραμμα του ΚΚΕ, αλλά και η ΔΗΜΑΡ όπως κι όποιοι άλλοι χωράνε κατά τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια κυβέρνηση «της αριστεράς», αλήθεια, είναι αντιιμπεριαλιστικές, αντιμονοπωλιακές δυνάμεις; Μα έχουν στρατηγική δέσμευσης στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς της ΕΕ και μάλιστα του πιο σκληρού πυρήνα της, της Ευρωζώνης. Δεσμεύονται στα μονοπώλια και έχουν πολιτική ενίσχυσης της λεγόμενης υγιούς επιχειρηματικότητας, άρα καπιταλιστικής ανάπτυξης. Δηλαδή, δεν εκφράζουν καμιά διάθεση ρήξης με τον ιμπεριαλισμό.

Επιπλέον, το ΚΚΕ λέει στο Πρόγραμμά του (πράγμα που λέει και τώρα και δεν έχει καμιά ανακολουθία) ότι τα όποια φιλολαϊκά μέτρα ανακούφισης του λαού προσπαθήσει να πάρει μια κυβέρνηση, θα πρέπει να είναι ενάντια στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και θα τη φέρει σε ρήξη με αυτές. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια τέτοια εξέλιξη τώρα; Οχι, βέβαια! Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι θα διαπραγματευτεί μέσα στην ιμπεριαλιστική ΕΕ, ότι ο λαός μας θα χρειαστεί να κάνει θυσίες και ότι η λύση για το λαό μας δε θα δοθεί στη χώρα μας, αλλά θα είναι «πανευρωπαϊκή», όταν η ΕΕ αλλάξει στρατηγική, δηλαδή όταν αυτοαναιρεθεί ως ιμπεριαλιστική Ενωση, δηλαδή... στη δευτέρα παρουσία! Να αφήσουν τις λαθροχειρίες με το Πρόγραμμα του ΚΚΕ. Το χρησιμοποιούν με άτιμο τρόπο για να συκοφαντήσουν το Κόμμα, να παραπλανήσουν το λαό και να υφαρπάξουν ψήφους.