Η κατάντια πίσω από το «εκεί μας κατάντησαν οι αλήτες»!

Μια από τις πιο συνηθισμένες εκφράσεις της εποχής μας είναι αυτή

Ακούγεται σε καφενεία, ουρές του ΟΑΕΔ, λεωφορεία, τρένα, καναπέδες, οικογενειακά τραπέζια, ταβέρνες και μπαράκια.

Ακούγεται πιο συχνά κι από το:

«Οι θυσίες του λαού θα πιάσουν τόπο».

Η φράση αυτή είναι η πιο ενδεικτική της εποχής.

• Ποιοί είναι οι αλήτες;
• Γιατί μας κατάντησαν έτσι;
• Πού είναι το εκεί;

Πρώτα από όλα, αυτή η φράση είναι απόδειξη της ένδειας της πολιτικής αντίληψης στην οποία έχουν οδηγήσει το λαό μας δεκαετίες αποχαύνωσης.

Μετά από 8 χρόνια κρίσης κι ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι αυτή είναι αποτέλεσμα των «πράξεων και παραλείψεων» μιας δράκας αλητών, που έκαναν ό,τι έκαναν «γιατί είναι απατεώνες και αλήτες».

Ποιοι είναι αυτοί;

Εδώ ποικίλλουν οι απαντήσεις. Μια πρώτη ματιά λέει ότι οι αλήτες είναι οι πολιτικοί.

Γενικά. 300 συνήθως. Όμως η φράση οργής επαναλαμβάνεται τόσο συχνά που δεν μπορεί να περιοριστεί το νόημά της μόνο στους πολιτικούς.

Είσαι για παράδειγμα στην εφορία και σου ζητάει ο υπάλληλος να συμπληρώσεις ένα έντυπο. Σου βγαίνει αυθόρμητα το:

«Εκεί μας κατάντησαν οι αλήτες»!

• Μπαίνεις στο λεωφορείο και είναι γεμάτο: «Εκεί μας κατάντησαν οι αλήτες»!
• Οδηγείς και έχεις κολλήσει στην κίνηση: «Εκεί μας κατάντησαν οι αλήτες»!
• Ανοίγεις την τηλεόραση και δεν έχει τίποτα να δεις: «Εκεί μας κατάντησαν οι αλήτες»!
• Πηγαίνεις στο ΚΕΠ για ένα γνήσιο της υπογραφής κι έχει ουρά: «Εκεί μας κατάντησαν οι αλήτες»!

Οι αλήτες εκτός από πολιτικοί είναι κι όσοι διορίστηκαν στο δημόσιο, όσοι δεν έκοψαν απόδειξη, όσοι έχουν δουλειά ενώ εμείς δεν έχουμε, όσοι έβαλαν βίσμα στο στρατό κι όσοι τυχαίνει να βρίσκονται μπροστά μας όταν έχουμε τα νεύρα μας.

Αυτοί είναι που φταίνει για την κατάντια μας. Αυτοί μας έκλεψαν, μας πήραν τα λεφτά και τα νιάτα, μας πήραν την αξιοπρέπεια.

Δεν είναι τυχαίο που την παραπάνω φράση της ακούς από εξοργισμένους πολίτες που είναι πολύ πιθανό να εναποθέσουν τις ελπίδες τους σε κάποιον Σώρρα, Τσίπρα, Μιχαλολιάκο, Λεβέντη ή Καμμένο. Σε κάποιον που θα τους φέρει τη μαγική λύση.

Άλλωστε, όταν το πρόβλημα είναι κάποιοι αλήτες, η λύση δεν μπορεί να είναι δύσκολη υπόθεση. Ξεμπερδεύεις με τους αλήτες, ξεμπερδεύεις με το πρόβλημα. Τι όχι;

Αυτή η απλούστευση, αυτή η τυφλή οργή που στρέφεται σε εύκολο στόχο κι όχι εκεί που θα έπρεπε, είναι το πρόβλημα. Είναι η πραγματική κατάντια.

Είναι η ένδειξη πως ένας λαός μπορεί να καταπιέζεται επ’ αόριστον και να αντιδρά ρίχνοντας άσφαιρα πυρά.

Πάντα θα υπάρχουν «αλήτες» – αυτοφωράκηδες του συστήματος, οι οποίοι θα υπάρχουν για να μην στρέφεται η οργή για την κατάντια μας εκεί που θα έπρεπε.

Θα λειτουργούν ως βαλβίδες εκτόνωσης της οργής του λαού. Του λαού που θα μοιρολογάει για την κατάντια του βλέποντας το δέντρο και χάνοντας το καπιταλιστικό δάσος.

by 2310 net

“Ο μπάτσος μέσα μου” – Το επόμενο στάδιο του κοινωνικού αυτοματισμού

Σφυροδρέπανος

Κοινωνικός αυτοματισμός είναι η διαδκασία κατά την οποία μια κοινωνική ομάδα που αγωνίζεται και διεκδικεί κάτι, στοχοποιείται αυτομάτως από την κυβέρνηση, τα κυρίαρχα ΜΜΕ, αλλά και την κοινή γνώμη που διαμορφώνετι και εκπαιδεύεται αντίστοιχα, μαθαίνει να μισεί όσους διεκδικούν και της θυμίζουν ενοχλητικά τη δική της νιρβάνα, αντί για τους εκμεταλλευτές της, και σε τελική ανάλυση, απαιτεί και χαίρεται με την καταστολή τους.

Το επόμενο στάδιο του κοινωνικού αυτοματισμού μπορεί να το δει κανείς στην περίπτωση ενός δικηγόρου από τη Θεσσαλονίκη, που βρισκόταν το Σάββατο, κατά τη διάρκεια της αντιπολεμικής διαδήλωσης, στον πολυχώρο Odeon, όπου βρίσκεται και το Αμερικανικό προξενείο, καταγράφοντας το παρακάτω βίντεο, με αφιέρωση υποστήριξης στην Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Βορειανατολικής Αττικής (!;)

Είναι η στιγμή (λίγο πριν-λίγο ετά) που οι διαδηλωτές μπαίνουν με αιφνιδιαστική κίνηση στο χώρο και ξηλώνουν το ιμπεριαλιστικό έμβλημα του προξενείου των ΗΠΑ. Τα ΜΑΤ τους επιτίθενται και κάνουν χρήση χημικών, που είναι άκρως επικίνδυνη στο συγκεκριμένο ημιυπαίθριο χώρο, αλλά δεν κατορθώνουν να τους αναχαιτίσουν εγκαίρως, για να γλιτώσουν το  “σήμα της υπερδύναμης”.

Ο Θ.Κ. όμως διανθίζει λίγο διαφορετικά τη δική του περιγραφή, κάτι που φαίνεται εξ αρχής με το χαρακτηρισμό “αριστερόστροφοι αντιεξουσιαστές” που αποδίδει για τους διαδηλωτές. Μηδέν στα δύο (0/2) αλλά η συνέχεια είναι πολύ χειρότερη. Πάρτε βαθιά ανάσα.

Όλα κυλούσαν ομαλά, η παρουσία των αστυνομικών ήταν ελάχιστη (ούτε μισή διμοιρία) και διακριτική, χωρίς να προκαλέσει τους διαδηλωτές ούτε στο ελάχιστο, παρακολουθώντας τα δρώμενα με τα συνθήματα και τις βωμολοχίες, από απόσταση, όπως προβλέπεται σε αυτές τις περιπτώσεις..

Μετάφραση: όλα κυλούσαν ομαλά κι οι φιλήσυχοι νοικοκυραίοι απολαμβάναμε τον ήλιο και την Pax Americana, ενώ παρακολουθούσαμε αμέριμνοι τα συνθήματα των διαδηλωτών και τις βωμολοχίες τους. Μα, να λεν δολοφόνους τους δολοφόνους; Για τέτοιο θράσος μιλάμε…

Τότε ξαφνικά οι διαδηλωτές, απόλυτα οργανωμένα και συντονισμένα, επιτέθηκαν με μένος προς τα παρευρισκόμενα όργανα της τάξης (έκαναν ντου κανονικό), με αποτέλεσμα να δεχτούν και απρόκλητα γρονθοκοπήματα κάποιοι αστυνομικοί, οι οποίοι κυριολεκτικά έπεσαν θύματα της οργής των μπαχαλάκηδων…

Οι διαδηλωτές από αριστερόστροφοι αντιεξουσιαστές αναβαθμίστηκαν σε μπαχαλάκηδες. Ενώ η χρήση χημικών από την αστυνομία, που είναι φανερή ακόμα και στο δικό του αποσπασματικό βίντεο, δε σχολιάζεται πουθενά, λες και είναι φυσικό φαινόμενο, κι εν πάση περιπτώσει, κάτι θεμιτό κι ακίνδυνο, σε αυτόν το χώρο.

Στο βίντεο φαίνεται ξεκάθαρα του λόγου το αληθές, το τράβηξα ο ίδιος άλλωστε, και θαύμασα την ψυχραιμία των αστυνομικών δυνάμεων, που ενώ απώθησαν το διαδηλωτή που χτυπούσε αλύπητα και άνανδρα τον συνάδελφό τους, ο οποίος λόγω βαρέως εξοπλισμού ήταν δυσκίνητος και βρέθηκε ανάσκελα στο έδαφος, δεχόμενος γροθιές από ανεγκέφαλο, δεν του αντεπιτέθηκαν αλλά με ηρεμία τον εκδίωξαν από τη συμπλοκή για να μην προκληθούν περισσότερα έκτροπα…

Εδώ αρχίζουν να κυλάνε δάκρυα συγκίνησης για τους γενναίους αστυνομικούς -αν και αυτό μπορεί να είναι από τα χημικά, που δεν έχει πάρει πρέφα. Ο αιμοσταγής διαδηλωτής χτυπάει αλύπητα και άνανδρα (θα σχολιάζαμε και το σεξιστικό της υπόθεσης, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας) και με γυμνά χέρια, τον πεσμένο αστυνομικό που είναι απροστάτευτος και δυσκίνητος λόγω του βαρέως εξοπλισμού του, σε αντίθεση με τους ευκίνητους μπαχαλάκηδες, που δεν είχαν ούτε καν κοντόξυλο -για τόσο οργανωμένη επίθεση μιλάμε.
Οι δε συνάδελφοί του, σπεύδουν -με μια σχετική δυσκινησία λόγω εξοπλισμού- να απαντήσουν με γκλομπ και λίγο αργότερα με χημικά -που είναι η πάγια “λύση- γιατί οι συσχετισμοί δεν τους παίρνουν για ευθεία έφοδο. Για τέτοια ψυχραιμία και γενναιότητα μιλάμε…
Τα “ακόμα καλύτερα” έρχονται στη συνέχεια, όπου ο Θ.Κ. συγχαίρει τους αστυνομικούς για την ψυχραιμία τους, ενώ κάποιοι σχολιαστές αντιλέγουν πως η σωστή επαγγελματική στάση για τα ΜΑΤ θα ήταν να σαπίσουν στο ξύλο τους διαδηλωτές, που όμως τυγχάνουν ασυλίας -σε αντόθεση με άλλους- και έχουν εξασφαλισμένη μια θέση στη Βουλή! Κάποια από αυτά μάλιστα γίνονται μετά από το χτεσινό όργιο αστυνομικής βίας κατά μαθητών και φοιτητών, αποδεικνύοντας πως δεν έχουν στοιχειώδη επαφή με την πραγματικότητα, την βλέπουν μέσα από σαχλά πλην βαθιά εδραιωμένα στερεότυπα, κι αν τα γεγονότα δε συμφωνούν μαζί τους, τόσο το χειρότερα για αυτά.
Την “είδηση” μαζί με το “οπτικό ντοκουμέντο” έσπευσαν να την αναπαραγάγουν αμάσητη πολλά καθεστωτικά ΜΜΕ και ιστοσελίδες.
Είναι από τις περιπτώσεις που μπορείς να πιάσεις το κεφάλι απογοητευμένος και να πεις: “καμία ελπίδα…”. Κι όμως, η ελπίδα είναι εκεί, ντυμένη στα κόκκινα, μακριά από φιλελέδες και άλλους θιασώτες του κοινωνικού αυτοματισμού στη χειρότερη εκδοχή του. Αυτή του Χατζηαβάτη.

Το τέλος του Δ. Ψαρρού, το Σύνταγμα Ευζώνων 5/42 και ο ΕΛΑΣ

Κατιούσα

Σήμερα είναι η επέτειος της διάλυσης από τον ΕΛΑΣ του Συντάγματος 5/42 του Συνταγματάρχη Ψαρρού, το τέλος του οποίου αξιοποιείται πολλές φορές από αστούς ιστοριογράφους και φασίστες, για να αποδείξουν τάχα πως ο ΕΛΑΣ ήθελε το μονοπώλιο της Αντίστασης και δεν ανεχόταν τη δράση άλλων αντιστασιακών οργανώσεων. Με την αφορμή της επετείου, αναδημοσιεύουμε ένα μεστό κι ενδιαφέρον άρθρο του 1976 από το Ριζοσπάστη, που απαντά σε σχετικό άρθρο της ακροδεξιάς Εφηερίδας Ακρόπολη. Το άρθρο του Ριζοσπάστη είχε τίτλο «Η περίπτωση του Ψαρρού δεν προσφέρεται για εκμετάλλευση» και το αλιεύσαμε από το ιστολόγιο “Παρέκκλιση“.

Πρωινή αθηναϊκή εφημερίδα της Δεξιάς, που στα χρόνια της κατοχής κυκλοφορούσε νόμιμα και πρόβαλλε από τις στήλες της τα διαγγέλματα και προπαγάνδιζε τις θέσεις και τα ανακοινωθέντα των γερμανικών αρχών κατοχής και της κυβέρνησης των Κουΐσλιγκς της Αθήνας, ανέλαβε να γράψει μια «αμερόληπτη» έρευνα με νέα στοιχεία για την Εθνική Αντίσταση. Ύποπτο πράγμα. Γιατί τόση ευαισθησία και συγκίνηση της ακροδεξιάς εφημερίδας από τη δήθεν διαστρέβλωση της αντίστασης; Έχει, φαίνεται, το σκοπό της. Φόρεσε τη λεοντή του ερευνητή της ιστορίας, για να επαναλάβει τις ύβρεις και τις συκοφαντίες, που 30 ολόκληρα χρόνια εκτοξεύει η αντίδραση, ντόπια και ξένη, κατά του ΕΑΜ με σκοπό να συντηρήσει το κλίμα της μισαλλοδοξίας, να δημιουργήσει αντιπερισπασμό στην προσπάθεια για αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης που καταχτά διαρκώς και νέο έδαφος μέσα στις πλατιές λαϊκές μάζες, τα πολιτικά κόμματα, τους πολιτικούς, στρατιωτικούς και κοινωνικούς παράγοντες της χώρας.
Ανάλογα με το σκοπό της είναι και τα μέσα που χρησιμοποιεί. Συκοφαντίες, πτωματολογία, παραποίηση και αποσιώπηση, όταν δε συμφέρει, πραγματικών γεγονότων, ώστε όλα να οδηγούν στο συμπέρασμα: για όλα ευθύνεται το ΕΑΜ και κυρίως το ΚΚΕ. Οι αντίπαλοί του ήταν τα αθώα θύματα. Όσο για τους Άγγλους που οργάνωναν τις προκλήσεις και συντόνιζαν τις επιθέσεις κατά του ΕΛΑΣ δεν πρέπει να γίνεται λόγος γιατί… «η Ελλάς ανήκει στη Δύση» και πρέπει η πολιτική των ιμπεριαλιστών απέναντι στη χώρα μας να εξωραΐζεται. Αυτό συμφέρει τα μονοπώλια. Τη Δεξιά.
Μα εκεί που η διαστρέβλωση ξεπερνά κάθε ανεχτό όριο είναι η σύγκρουση ΕΛΑΣ – ΕΚΚΑ και η διάλυση του 5/42 τον Απρίλη του 1944. Οι απόψεις που υποστηρίζει η «Ακρόπολις» παλιά και τώρα αμετακίνητα σχετικά με το πρόβλημα αυτό αποδίνονται ολοκληρωμένα σε σχόλιό της που δημοσιεύτηκε στο φύλλο της της 21 Απρίλη 1976 με τίτλο «το τέλος του Ψαρρού». Στο σχόλιο αυτό ανάμεσα στ’ άλλα αναφέρεται:
«Το 5/42 ήταν εθνική οργάνωση αντίστασης. Είχε αρχίσει να συγκροτείται από μόνιμους και έφεδρους αξιωματικούς από το Νοέμβρη 1941, με μοναδικό σκοπό να αγωνιστεί κατά του στρατού κατοχής. Και από τότε ως την ημέρα που δέχτηκε τη δολοφονική επίθεση του ΕΛΑΣ, έδωσε πολλές μάχες κατά των Γερμανοϊταλών και τους προκάλεσε μεγάλη φθορά. Αλλά το κομμουνιστικό κόμμα δεν ήθελε να υπάρχουν άλλες οργανώσεις αντιστάσεως εκτός από τις δικές του. Τις έβλεπε σαν εμπόδια για τους μελλοντικούς του σκοπούς, που αποκαλύφθηκαν πλήρως μετά την απελευθέρωση. Γι’ αυτό και άρχισε εξοντωτικό αγώνα εναντίον τους μετατρέποντας την αντίσταση σε αλληλοσφαγή. Ένας από τους σημαντικότερους στόχους του ήταν το μαχητικότατο 5/42. Και για να εξασφαλίσει τη διάλυσή του συγκέντρωσε από πολλές περιοχές 6000 αντάρτες υπό τον Άρη Βελουχιώτη. Τα περισσότερα τμήματα του 5/42 κατάφεραν να διασπάσουν τον κλοιό του ΕΛΑΣ και να διαφύγουν. Ο Ψαρρός δε θέλησε να τους ακολουθήσει… έμεινε εκεί και τον εξόντωσαν. Την ίδια τύχη επιφύλαξαν και στους άλλους υπερδιακόσιους αιχμαλώτους. Αυτή είναι δυστυχώς η ιστορία», καταλήγει το σχόλιο.
Από το παραπάνω σχόλιο εύλογα γεννιούνται ορισμένα ερωτήματα όπως: Είχε πραγματικά το 5/42 του Ψαρρού μοναδικό σκοπό να αγωνιστεί κατά του στρατού κατοχής; Έδωσε πολλές μάχες κατά των Γερμανοϊταλών; Που και πότε; Τα τμήματα του 5/42 που διέσπασαν τον κλοιό του ΕΛΑΣ και διέφυγαν την αιχμαλωσία που πήγαν; Μήπως μπήκαν στα πλοιάρια που κρατούσαν επιταγμένα στην παραλία και κατέφυγαν στην Πάτρα όπου εντάχθηκαν στα Τάγματα Ασφαλείας; Και, τέλος, το πιο ουσιώδες, ποιος άρχισε πρώτος τα επεισόδια και ποιον εν πάση περιπτώσει βαρύνει η ευθύνη των συγκρούσεων; Αλλά και ποια στάση τήρησαν οι Άγγλοι; Γιατί αδράνησαν; Μήπως βρίσκονται αυτοί πίσω από τα αιματηρά αυτά γεγονότα; Να μερικές ουσιώδεις πλευρές που πρέπει να ερευνηθούν.
Το υπ’ αριθμόν 40 ανακοινωθέν του ΓΣ του ΕΛΑΣ που εκδόθηκε αμέσως μετά τη διάλυση του 5/42 αναφέρει: «Από διμήνου το 5/42 εκδήλωσε φανερά εχθρική στάση κατά του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Από τις 6 Μάρτη (σσ. η διάλυση έγινε στις 17/4/44) προέβη σε διάλυση της οργάνωσης του ΕΑΜ Δωρίδας, Φωκίδας και τον αφοπλισμό του εφεδρικού ΕΛΑΣ. Συνέλαβε και τουφέκισε στελέχη του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, διήρπασε αποθήκες του ΕΛΑΣ. Ταυτόχρονα διαπιστώθηκε αποδεδειγμένα συνεργασία αξιωματικών του 56/42 με γερμανοράλληδες και συνεννοήσεις με Γερμανούς από την Πάτρα για κοινή συνδυασμένη ενέργεια κατά του ΕΛΑΣ.»
Εξάλλου, δυο μέρες πριν εκδοθεί το παραπάνω ανακοινωθέν η Πέμπτη ταξιαρχία του ΕΛΑΣ, στην οποία είχε ανατεθεί η ευθύνη των επιχειρήσεων κατά του 5/42, με έκθεσή της στο ΓΣ του ΕΛΑΣ γνωστοποίησε ότι: «Έγινε συνεννόηση την 10 Απριλίου στο Μοναστηράκι του Καπετζώνη με Γερμανό αξιωματικό στην οποία ο Καπετζώνης, ταγματάρχης του Ψαρρού, απαίτησε όπως δύναμη γερμανοράλληδων επιτεθεί κατά του ΕΛΑΣ απ’ τη Ναύπακτο. Επίσης Γερμανός αξιωματικός έφτασε στο Μοναστηράκι με γερμανική βενζινάκατο που μετέφερε 150 όπλα και τρόφιμα. Στις 14/4/44 ο λοχαγός του Ψαρρού Δεδούσης έκανε ταξίδι στο Γαλαξείδι θαλασσίως και συνεννοήθηκε με Γερμανούς που ήταν εγκατεστημένοι στην Ιτέα, για να ενεργήσουν αντιπερισπασμό στις 16 Απρίλη από Γκιώνα – Καλοσκοπή. Στην περιοχή Μοναστηράκι – Τριζόνια διατάχθηκε επίταξη πολλών πλοιαρίων και βενζινοπλοίων».
Οι καταγγελίες του ΕΛΑΣ επιβεβαιώνονται και από πηγές που κάθε άλλο παρά φιλοεαμικές μπορούν να χαρακτηριστούν. Ο Κ. Πυρομάγλου στο βιβλίο του «Ο Γ.Καρτάλης και η εποχή 1933-44» γράφει: «Ο λοχαγός του 5/42 Ε. Δεδούσης: α) Κηρύσσει την περιοχή Β. Δωρίδας εις κατάστασιν πολιορκίας, β) συλλαμβάνει μέλη της Περιφερειακής Επιτροπής του ΕΑΜ Φωκίδος εις Πενταγιούς την 6^η Μαρτίου. γ) Αφοπλίζει το Αρχηγείον του εφεδρικού ΕΛΑΣ Δωρίδος και τας μαχητικάς ομάδας Πενταγιών, Κροκυλίου και άλλων γειτονικών χωριών. δ) Αποκόπτει τηλεφωνικάς γραμμάς και παραλαβών τους συλληφθέντας ομήρους, τον οπλισμόν και τους εφοδιασμούς ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, κινείται διά νυχτός προς την περιοχήν Νοτίου Μάρκου, όπου ευρίσκετο το Τάγμα Καπετζώνη. Διά τον ταγματάρχην Καπετζώνη, μεταξύ ΕΛΑΣ και 5/42 είχαν δημιουργηθεί προηγουμένως οξύταται προστριβαί, εξ’ αφορμής διαφόρων ενεργειών του και αλεπάλληλων καταγγελιών εκ μέρους του ΕΛΑΣ ότι εισήρχετο εις την Ναύπακτον και προέβαινεν εις συνεννοήσεις με τους Γερμανούς».
Αντάρτες του Δεδούση σκοτώνουν τον Ελασίτη Βάρσο
Αλλά και ο αντισυνταγματάρχης του 56/42 Γ. Καϊμάρας, επιβεβαιώνει τις καταγγελίες του ΕΛΑΣ, αν και προσπαθεί έμμεσα να δικαιολογήσει το Δεδούση. Ο Γ. Καϊμάρας γράφει: «ο λοχαγός Δεδούσης υπό την επήρειαν των γεγονότων αυτών εθεώρησε καθήκον του να λάβη έκτακτα μέτρα αμύνης και διά λόγους ασφαλείας προέβη εις τας κάτωθι ενέργειας, όλως αυτοβούλως, χωρίς να επικοινωνήσει τηλεφωνικώς με τον συνταγματάρχην Ψαρρόν, ούτε να συμμορφωθεί προς τας συστάσεις του ταγματάρχου Μπαιζάνου, ο οποίος ευρίσκετο εις Πενταγιούς» και συνεχίζει: «Κατά κακήν μοίραν αντάρται του Δεδούση, προσπαθούντες να αφοπλίσουν την μαχητική ομάδα Κροκυλίου, εφόνευσαν τον υπεύθυνο του ΕΛΑΣ του χωριού τούτου, ονόματι Βάρσον, καθ’ ην στιγμήν αυτός αρνούμενος να παραδοθεί επεχείρησε να δραπετεύσει (σσ. συνηθισμένο ψέμα). Ο φόνος αυτός άναψε τα μίση και τα πάθη μεταξύ των δύο Οργανώσεων και εβάρυνε σημαντικώς εις την τραγικήν ζωήν του 5/42. Οι οπαδοί του 5/42 φοβούμενοι τότε αντίποινα ακολούθησαν τον Δεδούση. Ο ταγματάρχης Μπαϊζάνος, μετά τα γεγονότα ταύτα, έσπευσεν εις Άνω Παλιοξάρι, ένθα ευρίσκετο ο Ψαρρός, όστις ηγνόη τελείως τα διαδραματισθέντα εις Β. Δωρίδου».
Ποιος, λοιπόν, προκάλεσε τη σύγκρουση; Το ΚΚΕ, που κατά το σχόλιο δεν ήθελε να υπάρχουν άλλες οργανώσεις εκτός από τις δικές του ή το 5/42 με το βασιλόφρονα ταγματασφαλίτη Δεδούση, που άρπαζε τις περιουσίες του ΕΑΜ, συνελάμβανε και δολοφονούσε τους ΕΛΑΣίτες; Η ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά το 5/42 κι όχι τον ΕΛΑΣ και την ΠΕΕΑ, που όπως θα δούμε έκαναν ό,τι ήταν δυνατό να την αποφύγουν. Ας γυρίσουμε όμως λίγο πιο πίσω.

Τον Ιούλη 1943 στο Περτούλι Θεσσαλίας υπογράφτηκε συμφωνητικό για την ίδρυση Κοινού Γενικού Στρατηγείου, στην αρχή από τις αντιπροσωπείες ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ και αργότερα από την αντιπροσωπεία της ΕΚΚΑ.
Ο συνταγματάρχης Δ. Ψαρρός πριν υπογράψει το συμφωνητικό ασφαλώς με υπόδειξη του Κρις, πρόβαλε την αξίωση να επιτραπεί ο εφοδιασμός της ΕΚΚΑ από τους Άγγλους με 1000 όπλα, «για να μη μπορεί, όπως είπε, ο ΕΛΑΣ να τον διαλύσει». Στην αξίωση αυτή η αντιπροσωπεία του ΕΛΑΣ διχάστηκε. Οι Άρης και Σαμαρινιώτης, όπως αναφέρει ο Σαράφης, υποστήριξαν πως έπρεπε να γίνει δεκτή η αξίωση του Ψαρρού, γιατί πίστευαν πως υπήρχε έδαφος συνεργασίας μαζί του.
Ο Σαράφης ήταν αντίθετος. Αναπτύσσοντας ιδιαίτερα την άποψή του στους δύο άλλους ο τελευταίος είπε: «Με τον Ψαρρό ήμαστε μαζί από το 1916 στο στρατό Εθνικής Άμυνας στη μεραρχία της Κρήτης και κατόπιν συνεργαστήκαμε στενά στους αγώνες για το χτύπημα του κινήματος βασιλοφρόνων 1923 και για τη δημοκρατία από το 1922 – 35. Ο Ψαρρός του 1935 έχει χάσει πολύ από τον Ψαρρό του 1916. Επιπλέον ο σύνδεσμός του με τους Άγγλους τον Τσιγάντε, τον Καρτάλη κι άλλους παράγοντες με έκαναν να σχηματίσω τη γνώμη, πως παρά τις προηγούμενες δημοκρατικές αριστερές ιδέες του, σιγά – σιγά γινόταν συντηρητικότερος και θα κατέληγε στο τέλος ασφαλώς να γίνει όργανο των αντιδραστικών Άγγλων». Τελικά οι Άρης και Σαμαρινιώτης επέμειναν και το απόγευμα που ξανασυναντήθηκαν έγινε δεκτή από όλους η αξίωση του Ψαρρού και έτσι το συμφωνητικό υπογράφτηκε και από την ΕΚΚΑ και το Κοινό Γενικό Στρατηγείο συμπληρώθηκε.
Το γεγονός και μόνο αυτό δείχνει πόσο συκοφαντικός είναι ο ισχυρισμός ότι το ΕΑΜ ήθελε δήθεν μόνο δικές του ομάδες και δεν επέτρεπε τη δημιουργία άλλων, αλλά και πόσο αναληθές είναι ότι ο Άρης δεν ήθελε δήθεν την ενότητα των αντάρτικων οργανώσεων.
Το 5/42 αποκηρύσσει την ΕΚΚΑ και γίνεται στρατός των Άγγλων
Ένα μήνα, όμως, αργότερα, τον Αύγουστο του 1943 ο Δ. Ψαρρός έκανε δεκτούς στο 5/42 τον Ε. Δεδούση και άλλους 68 βασιλόφρονες αξιωματικούς που καθοδηγούνταν από την οργάνωση «Βασιλική Ιεραρχία». Τη στιγμή μάλιστα της ορκωμοσίας τους οι 68 αυτοί αξιωματικοί υπόγραψαν πρωτόκολλο στο οποίο διακήρυτταν ανοιχτά τους αντιδημοκρατικούς τους σκοπούς. Στο πρωτόκολλο αναφέρονταν:
«Οι αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και αντάρτες του 5/42 συντάγματος Ευζώνων διακηρύσσουν προς όλα τα σημεία ότι δεν εννοούν να γίνουν όργανα οιασδήποτε, οθενδήποτε προερχόμενης πολιτικής εκμεταλλεύσεως και συνεπώς αποκηρύσσουν κάθε οργάνωσιν που εμφανίζεται κηδεμονεύουσα το 5/42 αλλά αντιλαμβάνονται το Σύνταγμα 5/42 και συνεπώς και εαυτούς ως όργανα μόνον των στρατιωτικών απελευθερωτικών συμφερόντων, ως αυτά θα τα καθορίσει το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής, ο Βασιλεύς και η κυβέρνησίς του, ζητούν δε, αναφερόμενοι εις το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής εις τον Βασιλέα και την κυβέρνησίν του, όπως τεθεί αμέσως το Σύνταγμα 5/42 εις άμεσον εξάρτησιν εκ του Στρατηγείου Μέσης Ανατολής.
Τέλος, αποκηρύσσουν την λεγόμενην οργάνωσιν ΕΚΚΑ, προς την οποίαν και τους σκοπούς της ουδέν συνδέει τους αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και αντάρτας, αφοσιωμένους στρατιωτικώς μόνον και μόνον εις το Στρατηγείον Μέσης Ανατολής, τον Βασιλέα και την κυβέρνησίν του».
Το κείμενο αυτό είναι όντως περίεργο. Το 5/42 σηκώνει δικό του μπαϊράκι. Το συμφωνητικό για το Κοινό Γενικό Στρατηγείο που υπέγραψε ο Ψαρρός το αγνοεί. Αποκηρύσσει ακόμα και την ΕΚΚΑ. Αποχωρεί από το ΚΓΣ και προσχωρεί στο ΣΜΑ, το Βασιλιά και την κυβέρνηση του Καΐρου. Διοικείται πλέον από τη Μ. Ανατολή. Γίνεται άμεσο όργανο της αγγλικής πολιτικής. Και γεννιέται το ερώτημα. Τι έκανε ο Ψαρρός που είχε με την υπογραφή του δεσμευτεί απέναντι στο ΚΓΣ; Γιατί ανέχτηκε την ανταρσία των βασιλοφρόνων αξιωματικών; Τι μέτρα πήρε όταν αυτοί αποκήρυσσαν την ΕΚΚΑ και την Κεντρική της Επιτροπή; Τι έκανε ο Ψαρρός όταν οι βασιλόφρονες τραγουδούσαν προκλητικά τραγούδια κατά του ΕΑΜ, αλλά και εναντίον της ΕΚΚΑ; Απολύτως τίποτε. Ανέχτηκε τα πάντα. Δεν αντέδρασε.
Η Μικτή Επιτροπή δικαίωσε τον ΕΛΑΣ
Από την επόμενη της ορκωμοσίας άρχισαν κιόλας οι προκλήσεις κατά του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ. Το ΓΣ του ΕΛΑΣ απευθύνθηκε στον Ψαρρό και ζήτησε να πάρει μέτρα. Ο Ψαρρός απάντησε πως ό,τι γίνεται είναι έξω από την πολιτική του γραμμή, γίνεται εν αγνοία του και θα λάβει τα κατάλληλα μέτρα. Μάλιστα, λίγο αργότερα ειδοποίησε πως διέταξε την αντικατάσταση του ταγματάρχη Καπετζώνη, η οποία όμως ποτέ δεν έγινε. Η κατάσταση συνεχώς και χειροτέρευε.
Με επιμονή του ΕΛΑΣ που ήθελε να διευθετηθούν οι διαφορές συγκροτήθηκε επιτροπή από τους Δ. Ψαρρό, Θύμιο Ζούλα (διοικητή του 36^ου συντάγματος του ΕΛΑΣ) και τον Άγγλο ταγματάρχη Τζεφ, που ήταν κοντά στο 5/42. Η μικτή αυτή επιτροπή σε συνεδρίασή της αναγνώρισε απόλυτα το δίκιο των καταγγελιών του ΕΛΑΣ και αποφάσισε να επιστραφούν τα εφόδια που άρπαξε από τις αποθήκες του ΕΛΑΣ το 5/42 και να απολυθούν τα μέλη και στελέχη του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ που είχε συλλάβει και κρατούσε το 5/42. Σ’ ένα μόνο ζήτημα δεν επιτεύχθηκε συμφωνία. Δηλαδή στα μέτρα που έπρεπε να παρθούν κατά του Ε. Δεδούση. Ο ΕΛΑΣ ζητούσε να παραπεμφθεί σε μικτό στρατοδικείο για το φόνο του ΕΛΑΣίτη Βάρσου, υπεύθυνου του ΕΛΑΣ Κροκυλίου. Ο Ψαρρός δεν δέχονταν την παραπομπή του Δεδούση στο στρατοδικείο αλλά μόνο την αντικατάστασή του. Για να ρυθμιστεί και αυτό το ζήτημα ο Σαράφης κάλεσε τον Ψαρρό να πάει στο Καρπενήσι να συζητήσουν. Ο Ψαρρός απάντησε στην πρόσκληση του Σαράφη πως δεν μπορεί να πάει.
Στο μεταξύ οι προκλήσεις από μέρους του 5/42 συνεχίζονταν. Ο Δεδούσης όχι μόνο δεν αντικαταστάθηκε, έστω, όπως είχε υποσχεθεί ο Δ. Ψαρρός, αλλά συνέχιζε τις διώξεις και μάλιστα στο Γαλαξείδι συνέλαβε και εφόνευσε δύο ΕΑΜίτες. Εξάλλου, το τμήμα του 11/34 Τάγματος του ΕΛΑΣ, που πήγε να παραλάβει τα επιστρεφόμενα, σύμφωνα με την απόφαση της μικτής επιτροπής, υλικά του ΕΛΑΣ χτυπήθηκε κοντά στο Ευπάλιο από τμήμα της ΕΚΚΑ και εκτός από τα θύματα που είχε, 29 ΕΛΑΣίτες πιάστηκαν αιχμάλωτοι, αφοπλίστηκαν και κρατούνταν. Η κατάσταση συνεχώς οξύνονταν. Το ένα επεισόδιο διαδέχονταν το άλλο. Το 5/42 δεν λογάριαζε ούτε τον ίδιο τον Ψαρρό. Βλέποντας αυτή την κατάσταση ο Κ. Λαγγουράνης, αντισυνταγματάρχης πυροβολικού, υποδιοικητής του Δ. Ψαρρού και μέλος της ΚΕ της ΕΚΚΑ αποχώρησε από το 5/42. Τον ακολούθησαν κι άλλοι αξιωματικοί και πολιτικά στελέχη της ΕΚΚΑ. Μάλιστα ο Κ. Λαγγουράνης με γράμμα του στο στρατηγό Ευρ. Μπακιρτζή, αντιπρόεδρο της ΠΕΕΑ, δήλωσε πως δεν μπορεί να παραμείνει στην ΕΚΚΑ γιατί ξέφυγε από τον αρχικό σκοπό της και γνωστοποιούσε την πρόθεσή του να προσχωρήσει  στον ΕΛΑΣ και την ΠΕΕΑ. Προσχώρηση στον ΕΛΑΣ δήλωσαν κι άλλα στελέχη της ΕΚΚΑ. Οι ακρότητες του Δεδούση κατά του ΕΛΑΣ οδήγησαν την ΕΚΚΑ σε διάσπαση.
Η ΠΕΕΑ, που παρακολουθούσε από κοντά την κατάσταση, δεν μπορούσε πλέον ν’ ανεχτεί το Δεδούση και διέταξε το ΓΣ του ΕΛΑΣ να στείλει στον Δ. Ψαρρό τελεσίγραφο και να ζητήσει την άμεση εκτέλεση όσων είχαν συμφωνηθεί από τη μικτή επιτροπή. Αν η ΕΚΚΑ δε δέχονταν τους όρους αυτούς, διατάσσονταν η διάλυση του 5/42.
Ο Δ. Ψαρρός και πάλι δεν αντιλήφθηκε τη σοβαρότητα της κατάστασης και υπαναχώρησε κι από αυτές τις αποφάσεις της μικτής επιτροπής. Απαντώντας στο τελεσίγραφο του ΕΛΑΣ κάλυψε το Δεδούση για τις παραβιάσεις του και ευθυγραμμίστηκε απόλυτα με τους βασιλόφρονες αξιωματικούς. Έτσι φτάσαμε στη σύγκρουση και τη διάλυση του 5/42. Στη σύγκρουση αυτή υπήρχαν θύματα και από τις δύο πλευρές. Στην αρχή γράφτηκε ότι εκεί σκοτώθηκε και ο Δ. Ψαρρός. Αργότερα ειπώθηκε ότι πιάστηκε αιχμάλωτος και εκτελέστηκε στο δρόμο που μεταφέρονταν. Αν είναι έτσι, τότε πρόκειται για ανεπίτρεπτη αυτοδικία. Η αυτοδικία γενικά είναι πράξη απαράδεκτη, ωστόσο σε κάθε επανάσταση παρατηρείται. Άλλωστε μήπως ο φόνος του ΕΛΑΣίτη Βάρσου δεν είναι αυτοδικία του Δεδούση; Και πόσες παρόμοιες πράξεις σε άλλες περιπτώσεις δεν έχουμε εκ μέρους της ΕΚΚΑ και του ΕΔΕΣ σε βάρος στελεχών και οπαδών του ΕΑΜ;
Ο στρατηγός Στ. Σαράφης στο βιβλίο του «Ο ΕΛΑΣ» γράφει: Ο φόνος του Ψαρρού λύπησε και εμένα και τον Ευρ. Μπακιρτζή αλλά και τους Σβώλο και Σιάντο

Είπαν για το χτύπημα στην Συρία...

Διαβάζω τις ειδήσεις και αναρωτιέμαι για το πόσο απρόσμενα ωραία παιχνίδια παίζει η ζωή. Από την μια, δηλώσεις μελών τής κυβέρνησης και κομματικών στελεχών τού ΣυΡιζΑ ότι η Ελλάδα διαφωνεί με τις επιθέσεις κατά της Συρίας και δεν συμμετέχει σε οποιαδήποτε εξωτερική επέμβαση. Από την άλλη, διαδηλωτές κατά του πολέμου επιχειρούν να γκρεμίσουν το άγαλμα του Χάρρυ Τρούμαν, σε μια συμβολική κίνηση διαμαρτυρίας κατά του πολέμου, με τα ΜΑΤ να τους ανοίγουν τα κεφάλια ανηλεώς. Κι ανάμεσα σ' αυτά, μια ειδησούλα από την Καθημερινή, που την διαβάζεις και νομίζεις ότι πίσω από τις λέξεις ακούς ένα σαρκαστικό γέλιο:

Το αεροπλανοφόρο "USS Harry S. Truman" αναμένεται να περάσει τα Στενά του Γιβραλτάρ στις 27 Απριλίου με κατεύθυνση την Ανατολική Μεσόγειο. Από τη ναυτική διοίκηση του ΝΑΤΟ (MARCOM) στο Νόρθγουντ της Βρετανίας έχει ζητηθεί υποστήριξη από τις συμμαχικές χώρες σε τέσσερα σημεία (...) Εκτός από τους Βρετανούς, οι οποίοι, άλλωστε, διαθέτουν βάσεις στην Κύπρο, οι Γάλλοι έχουν προσφερθεί να υποστηρίξουν το ΝΑΤΟ με δύο σημαντικές μονάδες επιφανείας. Είτε ως μέρος της ομάδας κρούσης του αεροπλανοφόρου "USS Harry S. Truman" είτε αυτόνομα, στην Ανατολική Μεσόγειο αναμένεται να πλεύσει και η γερμανική φρεγάτα "Hessen". Δεδομένου του γενικότερου κλίματος που υπάρχει στις σχέσεις Τουρκίας - ΝΑΤΟ, προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι διαθεσιμότητα να υποστηρίξει τις επιχειρήσεις του "USS Harry S. Truman" έχει εκδηλώσει και η Αγκυρα.  Στα τέλη Απριλίου, στην ευρύτερη περιοχή της Κεντρικής Μεσογείου, ελληνικά υποβρύχια θα συμμετάσχουν σε συμμαχική άσκηση και δεν αποκλείεται κάποιο από αυτά να καλύψει ανθυποβρυχιακές ανάγκες της ομάδας κρούσης του "USS Harry S. Truman". Είναι απολύτως σαφές ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να προαναγγελθεί, εφόσον συμβεί (...).

Ωραίο; Δεν συμμετέχουμε στον πόλεμο αλλά προσφερόμαστε να βοηθήσουμε το αεροπλανοφόρο που συμμετέχει, όλως δε τυχαίως τσακίζουμε και τα κόκκαλα όσων πάνε να γκρεμίσουν το άγαλμα εκείνου του οποίου το όνομα φέρει το αεροπλανοφόρο! Ποιος άλλος μπορεί να κάνει τόσο όμορφα παιχνίδια, εκτός από την πραγματικότητα;

Τερέζα Μαίυ - Ντόναλντ Τραμπ: "Δαμασκός και Μόσχα ευθύνονται για την οδύνη στην Ανατολική Γκούτα"

Υπό το πρίσμα των παραπάνω, έχει ενδιαφέρον η επίσημη ανακοίνωση του υπουργείου εξωτερικών αμέσως μόλις μαθεύτηκε το χτύπημα των "συμμάχων" κατά της Συρίας:

Η Ελλάδα καταδικάζει απερίφραστα τη χρήση χημικών όπλων και στηρίζει τις προσπάθειες για την εξάλειψή τους. Η διεθνής κοινότητα οφείλει να διερευνήσει διεξοδικά κάθε σχετικό περιστατικό και οι δράστες θα πρέπει να λογοδοτήσουν. Παράλληλα, στόχος της διεθνούς κοινότητας πρέπει να παραμείνει η προσπάθεια εξεύρεσης πολιτικής και βιώσιμης λύσης στη Συρία, που θα τερματίσει τον πόλεμο και θα αποκαταστήσει την ειρήνη στη χώρα και την περιοχή. Που θα επιτρέψει την επιστροφή εκατομμυρίων προσφύγων στις εστίες τους και που θα προστατεύσει το σύνολο του πληθυσμού, συμπεριλαμβανομένων όλων των θρησκευτικών και πολιτιστικών κοινοτήτων. Προς την κατεύθυνση αυτή, θα πρέπει όλοι να συμβάλλουμε άμεσα στην αποκλιμάκωση της κατάστασης και στην ενίσχυση των προσπαθειών για την κατάπαυση του πυρός και την πρόσβαση της ανθρωπιστικής βοήθειας στους βαλλόμενους πληθυσμούς. Η διπλωματία πρέπει να επανέλθει στο προσκήνιο και να συνεχισθούν οι προσπάθειες στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών.

Ανακοίνωση-περιβόλι, γενικότητες επί γενικοτήτων. Μια ανακοίνωση που θα μπορούσε να είχε βγει την προηγούμενη μέρα, τον περασμένο μήνα, την πρωτοχρονιά, πρόπερσι... οποτεδήποτε. Βλέπετε να υπάρχει κάπου η παραμικρή αναφορά σε ΗΠΑ, Βρεττανία και Γαλλία ή να καταδικάζεται με οποιονδήποτε τρόπο το τραμπούκικο σαββατιάτικο χτύπημα; Προς θεού, μη στενοχωρήσουμε τους συμμάχους μας και τι θ' απογίνουμε!

Πάντως, πρέπει να παραδεχτούμε ότι στο υπουργείο εξωτερικών διαθέτουν περισσότερο μυαλό απ' όσο διαθέτουν στην αξωματκή αντιπολίτευση. Η ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας όχι απλώς αθωώνει τον Τραμπ και την παρέα του αλλά δικαιολογεί απολύτως την πρωτοβουλία τους. Διαβάστε με πολλή προσοχή, λόγω ολισθηρότητας από τα σάλια:

Η καταδίκη κάθε χρήσης χημικών όπλων, πόσω μάλλον κατά αμάχων, είναι απερίφραστη.  Δυστυχώς, αυτό που συνέβη στην πόλη Ντούμα, στην Ανατολική Γούτα, δεν ήταν μεμονωμένο. Δεν ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκαν τέτοια όπλα στη Συρία. Το γεγονός αυτό καθιστά επιτακτική τη λήψη αποτρεπτικών μέτρων για την αποφυγή επανάληψης τέτοιων απάνθρωπων ενεργειών.  Η σημερινή περιορισμένη και στοχευμένη πυραυλική επίθεση σε συγκεκριμένους στόχους στη  Συρία κατέστη αναγκαία μετά την αποτυχία της διπλωματίας στο πλαίσιο του ΟΗΕ. Όπου τελικώς δεν υιοθετήθηκε μια συγκεκριμένη πρόταση, παρά το ότι είχε την υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας των κρατών-μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας. Τώρα χρειάζεται να επικρατήσει σύνεση και αυτοσυγκράτηση από όλες τις πλευρές, προκειμένου να αποφευχθεί κλιμάκωση και γενικευμένη ανάφλεξη στην περιοχή. Κάτι που θα είχε απρόβλεπτες, μακροχρόνιες και διευρυμένες αρνητικές συνέπειες.  Ο ΟΗΕ και η ΕΕ θα πρέπει να εμπλακούν πιο ενεργά και αποτελεσματικά στη διαχείριση και την αποκλιμάκωση της κρίσης στη Συρία.

Αναρωτιέμαι αν ο κ. Κουμουτσάκος τα σκέφτηκε μόνος του όλα αυτά ή αν τηλεφωνήθηκε με τον Λευκό Οίκο και τα έγραψε καθ' υπαγόρευση. Όπως και νά 'χει πάντως, η θέση του κόμματος έχει μια συνέπεια: είμαστε αμερικανόδουλοι. Όχι σαν το ΠαΣοΚ, όπου δεν ξέρουν τι τους γίνεται και άλλα λέει ο ένας και άλλα ο άλλος! Δείτε πρώτα την επίσημη ανακοίνωση του κόμματος:

Οι στρατιωτικές επεμβάσεις δεν λύνουν τα προβλήματα. Τα περιπλέκουν με απρόβλεπτες συνέπειες. Αυτό που χρειάζεται είναι μια αξιόπιστη στρατηγική από πλευράς διεθνούς κοινότητας για τον ειρηνικό τερματισμό της εμφύλιας σύγκρουσης στη Συρία , στρατηγική που σήμερα δεν υπάρχει. Επείγει  να ενταθούν οι διπλωματικές προσπάθειες. Επιβάλλεται η έρευνα από τον ΟΗΕ για την χρήση χημικών και για τα εγκλήματα πολέμου που συντελούνται.

Περίληψη της ανακοίνωσης του υπουργείου εξωτερικών, θα μου πείτε και με το δίκιο σας. Δεν γίνετα η παραμικρή αναφορά στους τραμπούκους αλλά δεν επιβραβεύονται κιόλας, όπως έκανε η Νέα Δημοκρατία. Μην ανησυχείτε, όμως, γιατί τους επιβράβευσε ο Ανδρέας Λοβέρδος:

Δικαιολογημένο με βάση την αρχή της αναλογικότητας το τιμωρητικό πλήγμα των συμμάχων μας εναντίον του δικτατορικού καθεστώτος της Δαμασκού, που διαπράττει εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας χρησιμοποιώντας απαγορευμένα χημικά όπλα σε αμάχους και μικρά παιδιά.

Από την πλευρά της, οι φασίστες τής Χρυσής Αυγής εκδίδουν άλλη ανακοίνωση-περιβόλι, όπου ούτε αυτοί βγάζουν άχνα για τις ΗΠΑ (μη κακοκαρδίσουν τον Τραμπ, τα παιδιά!), παίρνουν έμμεσα το μέρος της Ρωσίας, μπερδεύουν μέσα και τον Ερντογκάν και "αποκαλύπτουν" ότι πίσω από όλα αυτά βρίσκονται (όπως πάντα!) οι... εβραίοι. Κι όλα αυτά σε λίγες γραμμές:

Οι βάρβαρες επιθέσεις εναντίον της νόμιμης κυβέρνησης Άσαντ και του συριακού Έθνους συνιστούν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, μέρος του συνολικού σχεδίου του διεθνούς σιωνισμού για κυριαρχία στην Μέση Ανατολή και αιχμή του δόρατος της Δύσεως ενάντια σε Ιράν, Ρωσία και Κίνα. Όσοι τις χειροκροτούν (ΝΔ και λοιποί) ταυτίζονται με τον εγκληματία Ερντογάν. 

Μακρόν, Τραμπ και Μαίυ στην σύνοδο των G7 τον Μάιο του 2017.

Τελικά, μόνο το ΚΚΕ τόλμησε να καταδικάσει απερίφραστα και στα ίσια τους τρεις συμμάχους και να καταδείξει με σαφέστατο τρόπο την αιτία αυτού του πολέμου:

Με τη σημερινή επίθεσή τους στη Συρία, οι ΗΠΑ, η Μ. Βρετανία και η Γαλλία, με τη στήριξη και την ανοχή των άλλων κρατών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ματώνουν για μια ακόμη φορά τους λαούς της περιοχής, καταστρέφουν και διαμελίζουν κράτη, αξιοποιώντας κατασκευασμένα στοιχεία και προσχήματα. (...) Πραγματικός τους στόχος είναι ο έλεγχος των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των ενεργειακών δρόμων, των σφαιρών επιρροής. Αυτός ο στόχος τούς φέρνει σ' αντιπαράθεση μ' άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη και περιφερειακές δυνάμεις, με κυβερνήσεις που δεν τους είναι αρεστές, γιατί υπηρετούν ανταγωνιστικά σχέδια (...)

Αυτά σημείωσα διαβάζοντας ειδήσεις και ανακοινώσεις. Σας τα παραθέτω για να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα και να με απαλλάξετε κι από τον κόπο να σχολιάζω.

Πυραυλική επίθεση κατά αεροπορικών βάσεων στη Χόμς – Το Ισραήλ δείχνουν στρατιωτικές πηγές

• 
  

Φωτογραφία από τις επιδρομές του Σαββάτου

Πηγή: Associated Press

Τα συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας της Συρίας αναχαίτισαν περίπου δέκα πυραύλους οι οποίοι εβλήθησαν εναντίον της αεροπορικής βάσης Σαϊράτ, στην επαρχία Χομς στα δυτικά, μεταδίδει το ρωσικό κρατικό πρακτορείο ειδήσεων «Sputnik», επικαλούμενο στρατιωτική πηγή.
«Η συριακή αντιαεροπορική άμυνα απέκρουσε επίθεση με στόχο ένα στρατιωτικό αεροδρόμιο στην επαρχία Χομς», ανέφερε η πηγή αυτή και πρόσθεσε ότι αναχαιτίστηκαν σχεδόν 10 πύραυλοι.
Συριακά κρατικά ΜΜΕ μετέδωσαν ότι δεν έχουν αναφερθεί απώλειες και ότι όλοι οι πύραυλοι που εκτοξεύθηκαν εναντίον της βάσης Σαϊράτ καταρρίφθηκαν.
Την ίδια ώρα τρεις πύραυλοι οι οποίοι στοχοθέτησαν το αεροδρόμιο Ντουμάιρ, βορειοανατολικά της Δαμασκού, αναχαιτίστηκαν από συστοιχίες των συστημάτων αντιαεροπορικής άμυνας της Συρίας, όπως μεταδίδουν ΜΜΕ της «Χεζμπολλάχ», του Λιβάνου, δυνάμεις του οποίου μάχονται στη Συρία στο πλευρό των δυνάμεων του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ. Το αεροδρόμιο αυτό είχε χρησιμοποιηθεί κατά κόρον στις επιχειρήσεις των συριακών δυνάμεων για την ανάκτηση της Ανατολικής Γούτα.
Η συριακή κρατική τηλεόραση μετέδωσε πλάνα από έναν πύραυλο που αναχαιτίστηκε εν πτήσει, πάνω από την αεροπορική βάση.
Η νέα επίθεση σημειώθηκε μερικά εικοσιτετράωρα μετά την επιδρομή των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Γαλλίας. Εκπρόσωπος του αμερικανικού Πενταγώνου διαβεβαίωσε ότι δεν βρίσκεται σε εξέλιξη καμιά στρατιωτική επιχείρηση των ΗΠΑ στην επαρχία Χομς «αυτή τη στιγμή».
Η αεροπορική βάση Σαϊράτ είχε ήδη βομβαρδιστεί, την 7η Απρίλη 2017, από τις ΗΠΑ, οι οποίες εξαπέλυσαν εναντίον της μια ομοβροντία πυραύλων Κρουζ, πάλι με το πρόσχημα της χρήσης χημικών όπλων στο χωριό Χαν Σεϊχούν.
Όπως μεταδίδουν μέσα ενημέρωσης οι πύραυλοι οι οποίοι στοχοθέτησαν την αεροπορική βάση Σαϊράτ ενδέχεται να εβλήθησαν από τις ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ. Σύμφωνα με τον ειδησεογραφικό ιστότοπο Αλ Μασντάρ αλ Αραμπί, οι συριακές ένοπλες δυνάμεις θεωρούν ότι η επίθεση έγινε από το Ισραήλ.
Ερωτηθείς σχετικά με τις πυραυλικές επιθέσεις της Δευτέρας στη Συρία, εκπρόσωπος των ισραηλινών ένοπλων δυνάμεων απάντησε «δεν σχολιάζουμε τέτοια δημοσιεύματα».
Το Ισραήλ έχει πλήξει επανειλημμένα στόχους στη Συρία κατά τη διάρκεια της σύρραξης στη χώρα -από το 2011 και το ξέσπασμα του πολέμου- στοχοθετώντας κυρίως αυτοκινητοπομπές και βάσεις παραστρατιωτικών οργανώσεων που υποστηρίζονται από το Ιράν και της «Χεζμπολλάχ».
Η ΜΚΟ, «Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων», έκανε λόγο για πολλές ισχυρές εκρήξεις κοντά στη βάση Σαϊράτ, στη Χομς, και στην περιοχή Καλαμούν, κοντά στη Δαμασκό, όπου βρίσκονται άλλες δύο αεροπορικές βάσεις.
(Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, «Sputnik») 

ΕΡΓΑΛΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΗΡΩΙΣΜΟΥ

Ο πατέρας του ενός από τους στρατιωτικούς που κρατούνται στην Αδριανούπολη τις πρώτες μέρες της σύλληψής τους, όταν αναφέρθηκε στου γιό του τον χαρακτήρισε ήρωα γιατί «εκεί βρίσκεται για την πατρίδα». Ο υπουργός Άμυνας Π. Καμμένος που με αλαζονεία και   προχειρότητα ανακοίνωσε στο λογαριασμό του στο twitter τον θάνατο του πιλότου από την πτώση του αεροσκάφους του στ’ ανοιχτά της Σκύρου έγραψε  ανάμεσα στ’ άλλα  «Ένας Έλληνας πιλότος στο πάνθεον των Ηρώων. Έπεσε υπέρ πίστεως και Πατρίδος μαχόμενος».

               Οι  δυο περιπτώσεις στις οποίες  έγινε η χρήση της λέξης ήρωας, αν και περιορισμένα στην πρώτη περίπτωση,  είναι  ενδεικτικές για το εύρος της σημασίας που έχει αποκτήσει η λέξη αυτή, για τη σημασία  της έννοιας του ηρωισμού,  ώστε να καλύπτεται ένα πλήθος συμπεριφορές και δράσεις. Η χρήση της λέξης μεταβάλλεται  με τα χρόνια, κι αφού οι έννοιες ορίζονται με τις λέξεις, η αλλαγή στη σημασία της λέξης δείχνει την αλλαγή του περιεχομένου της έννοιας. Όταν  η λέξη αλλάζει σημασία αρχίζει να σημαίνει κι άλλη έννοια. Γι’ αυτό και η χρήση της λέξης ήρωας στις μέρες μας σηματοδοτεί διαφορετικά την έννοια του ηρωισμού και  δίνει αφορμή να σκεφτούμε πάνω στα ηρωικά πρότυπα που μας επιτρέπουν να ανιχνεύσουμε ηθικές αξίες, πεποιθήσεις και απόψεις ενός μεγάλου τμήματος της κοινωνίας για το τι αποτελεί θετική κοινωνική συμπεριφορά.

               Κι αν η σημασία της λέξης είχε αλληλοδιαδόχους αυξομειώσεις του πλάτους της σημασίας της σε διάφορες εποχές –αυτός που διακρίνεται στην καταγωγή ή υπερέχει σε δύναμη και ανδρεία ή είναι ατρόμητος κι άφοβος- αυτό δεν δείχνει παρά πως η αλλαγή της κοινωνίας αναδιαμορφώνει σε ένα βαθμό και την ιδέα του ήρωα. Γιατί και το ηρωικό πρότυπο κάθε φορά αναφέρεται σε ένα σύστημα αξιολόγησης των ανθρωπίνων πράξεων, δηλ. τι είναι καλό και τι κακό χρήσιμο ή όχι, αποδεκτό ή κατακριτέο, ηθικό ή ανήθικο που συντελεί να καταλαβαίνουμε και να αξιολογούμε ηθικά και τη δική μας συμπεριφορά, αλλά και των άλλων  κι επομένως να διαμορφώνουμε  και τη δική μας συμπεριφορά, ώστε να είναι συμβατή με τις απαιτήσεις της κοινωνίας.

 Κι αν   η αναφορά μας σε ήρωες και ηρωικές συμπεριφορές έχει  να κάνει  με δράσεις που υπερβαίνουν το ατομικό συμφέρον, με γενναιότητα που αυτοβούλως και σθεναρά αντιστέκεται σε αδικία, με συμπεριφορές που συντελούν σε κοινωνική αλλαγή, συνδέεται όμως  και με την προσαρμοστικότητα του καθημερινού ανθρώπου να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες της ζωής με μικρές αποφασιστικές πράξεις. Διατηρείται κάποια διαχρονικότητα της  έννοιας του ήρωα, όσο κι αν έμοιαζε περιθωριοποιημένη,  σ’ εκείνη την εκδοχή  που   ταυτίζεται με το γενναίο πολεμιστή, αν και στον κυρίαρχο λόγο περιορίζεται υπέρ πατρίδος, που  προς τιμή και δόξα του αναγείρονται αναμνηστικά μνημεία, τα ηρώα των παλιότερων δεκαετιών. Κι αν  τώρα μοιάζει να γίνεται προσπάθεια και από τον κυρίαρχο λόγο να κυριαρχήσει  αυτή η στενή σημασία, αυτό είναι ενδεικτικό πως επιδιώκεται η αναβίωση προτύπων ηθικής συμπεριφοράς που σχετίζονται με πόλεμο και υπεράσπιση πατρίδας για να ταυτιστούμε μ’ αυτά. Κι έτσι κοντά στον ηρωισμό της προσωπικής ζωής που αναζητείται στο κουράγιο συνανθρώπων σε επώδυνες καταστάσεις, όπως αρρώστια, αναδύεται στο προσκήνιο ο ηρωισμός των νεκρών πολεμιστών ή  δυνάμει πολεμιστών.  

Στην περίπτωση λοιπόν του άτυχου πιλότου ήταν ο θάνατος εν ώρα υπηρεσίας, σε μια εργασία που από τη φύση της έχει να κάνει με στρατιωτική δράση άμεσα συνδεόμενη με την πατρίδα, που δικαιολόγησε τον χαρακτηρισμό του ως ήρωα. Ο ηρωισμός της καθημερινότητας, στα όρια της προσωπικής ζωής,  και ο ηρωισμός της αυτοθυσίας για την πατρίδα μοιάζει να είναι τα πλαίσια στα οποία κινείται ο κυρίαρχος λόγος. Στον κυρίαρχο λόγο, ως ένα σημείο, δίνεται η δυνατότητα εργαλειοποίησης του ηρωισμού  ως μοχλού για τη νομιμοποίηση της κυρίαρχης πολιτικής.  Ο ηρωισμός που μπορεί να αποκαλύπτεται σε  ανθρώπους  που αντέχουν και κάνουν κουράγιο  για να μη συντριβούν από τη φτώχεια, σ’ αυτούς που βοηθούν ανήμπορους ή  που υπομένουν την  αρρώστια  τους κλπ. εστιάζει στον καθημερινό  άνθρωπο σ’ έναν εκδημοκρατισμό του ηρωισμού και προκαλεί θαυμασμό και σεβασμό προς αυτόν,  αφήνοντας όμως πάντα στο συσκοτισμένο βάθος το δοσμένο  κοινωνικό  περιβάλλον που δημιουργεί αυτούς τους ήρωες. Και ο θάνατος, σε καιρό ειρήνης μάλιστα,  στον οποίο αναγνωρίζεται ο υπέρτατος ηρωισμός, δικαιώνεται ως  θυσία υπέρ πατρίδας, επικαλύπτοντας συμφέροντα και  σκοπιμότητες που ευθύνονται.

Εν ολίγοις, επειδή οι προσπάθειες για ορισμό της έννοιας του ήρωα εμπεριέχουν πάντα αναφορά σε κοινωνικές αξίες και στο ρόλο του ήρωα στην κοινωνία οι κυρίαρχες αντιλήψεις για την καταξίωση και κοινωνική αναγνώριση συντελούν στη διαμόρφωση των ηρωικών προτύπων που ο κυρίαρχος λόγος μπορεί να μετατρέψει σε χρήσιμο εργαλείο του. Κι επειδή  ο άνθρωπος στον οποίο αναγνωρίζεται γενναιότητα και ηρωισμός μπορεί να λειτουργήσει ως εμπνευστής και καθοδηγητής για άτομα και κοινωνία, γι’ αυτό και η δημιουργία ηρώων κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση των κάθε φορά αξιών της κυρίαρχης τάξης είναι επιδιωκόμενη, για αποτελεσματικότερη εξυπηρέτηση των συμφερόντων της.

Εχουν χάσει την μπάλα...

Με αφορμή την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία, αλλά και την ξεκάθαρη, δυναμική, μαζική αντίδραση του ΚΚΕ απ' την πρώτη στιγμή, διάφορες αντι-ΚΚΕ δυνάμεις (από τους φασίστες της ΧΑ μέχρι τους νυν ΣΥΡΙΖΑίους και τους πρώην της ΛΑΕ) βρήκαν ευκαιρία να επιτεθούν στο ΚΚΕ και να διαστρεβλώσουν τις θέσεις του.
Οι μεν ΣΥΡΙΖΑίοι, όπως ο Καψώχας (ο γνωστός κυβερνητικός δημοσιογράφος της ΕΡΤ), δεν χάνουν ευκαιρία να υπερασπιστούν την αναβαθμισμένη σχέση της κυβέρνησης με τις ΗΠΑ και ανατριχιάζουν στην κριτική που κάνει το ΚΚΕ για την εμπλοκή της Ελλάδας στο έγκλημα. Διαμαρτύρονται, γιατί δήθεν το ΚΚΕ δεν λέει τίποτα για τη Ρωσία του Πούτιν, που και αυτή διεκδικεί ζώνες επιρροής.
Οι πρώην ΣΥΡΙΖΑίοι απ' την άλλη (ΛΑΕ - «Ισκρα») ασκούν κριτική στο ΚΚΕ ότι τηρεί πολιτική «ίσων αποστάσεων» ανάμεσα στο αμερικανοΝΑΤΟικό μπλοκ και τη Ρωσία, επειδή μιλάει για ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Από κοντά και οι χρυσαυγίτες, που ασκούν την ίδια ακριβώς κριτική. Οποία σύμπτωσις...

***

Αλήθεια, όμως, ποιοι μιλάνε για «ίσες αποστάσεις του ΚΚΕ;». Δεν άκουσαν την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο Σύνταγμα, που είπε: «Οι ιμπεριαλιστές ματώνουν για μια ακόμη φορά τους λαούς της περιοχής. Καταστρέφουν και διαμελίζουν κράτη, αξιοποιώντας κατασκευασμένα στοιχεία και προσχήματα. Τώρα ανακάλυψαν επιθέσεις με χημικά όπλα του Ασαντ μέσα στη χώρα του. Μήπως, αλήθεια, είναι τυχαίο ότι η επίθεση έγινε ανήμερα της επίσκεψης στη Συρία κλιμακίου της Διεθνούς Επιτροπής για την Απαγόρευση των Χημικών Οπλων, που η συριακή κυβέρνηση είχε αποδεχθεί; Είναι μήπως τυχαίο ότι αυτή η επίθεση έγινε σε μια περίοδο που υποχωρούσε ο στρατός των τζιχαντιστών του "Ισλαμικού Κράτους", ο οποίος είχε στηριχθεί αρχικά από τις ΗΠΑ και άλλες περιφερειακές δυνάμεις; Μήπως είναι τυχαίο ότι αυτή η επίθεση, σήμερα τα ξημερώματα, έγινε την ώρα που ο συριακός στρατός ανακτούσε ένα σημαντικό μέρος του ελέγχου της χώρας του και νικούσε σε όλα τα μέτωπα τους ξένους εισβολείς; Ποιον λοιπόν συμφέρει αυτήν τη στιγμή η υπόθεση των χημικών; Είναι ξεκάθαρο. Μόνον αυτούς που αναζητούν προφάσεις και προσχήματα για να εξαπολύουν τις επιθέσεις τους κατά των λαών».
Πού ήταν όλοι αυτοί εδώ και τρεις μέρες, που το ΚΚΕ, τα μέλη και τα στελέχη του πρωτοστατούν στην οργάνωση μαζικών κινητοποιήσεων με χιλιάδες κόσμου στην Αθήνα και σ' όλη την Ελλάδα, με πορείες έξω απ' τις πρεσβείες και τα προξενεία των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Γαλλίας;
Οι χρυσαυγίτες δεν περνάνε έξω απ' την αμερικάνικη πρεσβεία ούτε για να πάνε για καφέ. Οσο για κάτι αναρχικούς, Ρουβίκωνες κ.λπ., τσιμουδιά για τον πόλεμο...

***

Εχει ενδιαφέρον, επίσης, να θυμηθούμε τι έλεγαν ορισμένοι με αφορμή την εκλογή Τραμπ στη θέση του Προέδρου των ΗΠΑ:
«Η Χρυσή Αυγή θεωρεί θετική τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις εκλογές των ΗΠΑ, μία νίκη που επιτεύχθηκε ενάντια στις δυνάμεις του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου των ΗΠΑ» (δήλωση Μιχαλολιάκου).
«Σαρώνονται και δεν ξέρουν πού να κρυφτούν κατεστημένα κέντρα και δημοσκόποι με τις προβλέψεις τους. Η ανατροπή στις ΗΠΑ για όλο τον κόσμο μάλλον πρέπει να θεωρηθεί ανάλογη της ανατροπής που έχει προκαλέσει το Βrexit στις ευρωπαϊκές εξελίξεις (...) Η κατάρρευση διεθνώς των χρηματιστηρίων, μετά τη νίκη Τραμπ, δείχνει τους φόβους, αν όχι και τον τρόμο, του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου απέναντι σε αβέβαιες εξελίξεις (...) Δεν είναι λίγοι, πάντως, εκείνοι που θεωρούν ότι οι παλιές σταθερές της νεοφιλελεύθερης "παγκοσμιοποίησης" κλονίζονται και ότι η παγκόσμια τράπουλα θα ανακατευθεί πολύ δραστικά» («Ισκρα»).

***

Οπως, επίσης, αξίζει να θυμηθούμε τι έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2011 για τις εξελίξεις στη Συρία και τη λεγόμενη «Αραβική Ανοιξη», που αποτέλεσε την έναρξη της επέμβασης στη Συρία. Τότε που οι νυν ΣΥΡΙΖΑίοι και οι πρώην της ΛΑΕ βρίσκονταν «εις σάρκαν μίαν».
Την 1/8/2011, η κ. Ρένα Δούρου, τότε υπεύθυνη Ευρωπαϊκής Πολιτικής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα υπεύθυνη του Τομέα Εξωτερικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, σημείωνε σε δήλωσή της: «Πέντε μήνες μετά από το ξεκίνημα της "άνοιξης της Συρίας", (...) τη στιγμή που ο λαός της Συρίας δίνει ένα αξιοθαύμαστο μάθημα θάρρους και αντίστασης σε ένα βάρβαρο καθεστώς, η διεθνής κοινότητα ουσιαστικά σιωπά, απορροφημένη από τις δυσμενείς οικονομικές εξελίξεις σε ΗΠΑ και Ευρώπη. Η στάση της όμως αυτή λειτουργεί ουσιαστικά ως "πράσινο φως" προς το καθεστώς Ασαντ, για να συνεχίσει να πνίγει στο αίμα ακόμη και τις πιο ειρηνικές διαδηλώσεις. ΤΩΡΑ η διεθνής κοινότητα, με επικεφαλής τον ΟΗΕ και την ΕΕ, οφείλει να απομονώσει το αιμοσταγές καθεστώς, στηρίζοντας παράλληλα, πολιτικά και οικονομικά, τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης. ΤΩΡΑ είναι πραγματικά η ώρα της έμπρακτης αλληλεγγύης προς το λαό της Συρίας».
Και λίγες μέρες αργότερα (19/8/2011), η κ. Δούρου επανήλθε δριμύτερη, λέγοντας:
«(...) η ΕΕ οφείλει να πρωτοστατήσει σε ένα ενιαίο διπλωματικό μέτωπο, που θα δώσει στον Πρόεδρο Ασαντ να καταλάβει ότι έχει έλθει η ώρα των τίτλων του τέλους. Για την ομαλή μετάβαση σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα, για να μην πάει χαμένο το αίμα των χιλιάδων θυμάτων, των Σύρων πολιτών, που καθημερινά αψηφούν το φόβο τους και διαδηλώνουν κατά του καθεστώτος. Η ΕΕ οφείλει μια τέτοιου είδους πρωτοβουλία στο λαό της Συρίας».

***

Ας αφήσουν, λοιπόν, τα σάπια. Ξέρουν όλοι πολύ καλά και τι λέει και τι κάνει το ΚΚΕ ενάντια στην ιμπεριαλιστική επέμβαση.
Είναι το μόνο Κόμμα που καταδίκασε έμπρακτα και μαζικά την επίθεση. Που προέβαλε και κατήγγειλε τη συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στο έγκλημα μέσω της παροχής διευκολύνσεων και υποδομών. Που θέτει ζήτημα αποδέσμευσης της χώρας απ' τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις συμμαχίες τύπου ΝΑΤΟ - ΕΕ.
Ταυτόχρονα, το ΚΚΕ είναι το μοναδικό Κόμμα που αναδεικνύει την ουσία των εξελίξεων. Οτι δηλαδή η επέμβαση των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Γαλλίας κ.ά., δεν έχει καμία σχέση με τα προσχήματα που επικαλούνται, αλλά ότι πραγματικός στόχος είναι ο έλεγχος των ενεργειακών πηγών και δρόμων, των σφαιρών επιρροής, το ξεκαθάρισμα στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών τους με τη Ρωσία.
Οτι η λύση για τον συριακό, τον ελληνικό, τον τουρκικό λαό, τους άλλους λαούς, είναι να οργανώσουν την πάλη τους ενάντια στις αστικές τάξεις, στους καπιταλιστές, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς συνολικά.
Να διεκδικήσουν την εξουσία που θα ανοίξει το δρόμο για την ευημερία, την ειρήνη, για πραγματικά αμοιβαίες, επωφελείς σχέσεις ανάμεσα σε κράτη και λαούς. Ολα τα άλλα είναι αθώωση του σάπιου συστήματος που οδηγεί σε κρίσεις, πολέμους, προσφυγιά.

Μαγική εικόνα

Μια «μαγική εικόνα», πέρα έως πέρα επικίνδυνη και κομμένη στα μέτρα των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών, προσπαθούν να κατασκευάσουν από το Σάββατο τα ξημερώματα η κυβέρνηση, τα υπόλοιπα αστικά κόμματα και επιτελεία, μετά την επίθεση ΗΠΑ - Μ. Βρετανίας - Γαλλίας στη Συρία.
Τα «επιχειρήματα» σε αυτήν την προσπάθεια κάλυψης, εφησυχασμού, στάχτης στα μάτια για τη νέα ιμπεριαλιστική επέμβαση, ξεπερνάνε τα όρια της πρόκλησης.
Και τι δεν είπαν: Για «σόου κρότου - λάμψης», για «πόλεμο 60 λεπτών», για «τζούφιους τσαμπουκάδες», για χτυπήματα «αποχαιρετιστήρια» και «απεμπλοκής» υποτίθεται από τη Συρία, για «διπλωματικές λύσεις» που τώρα παίρνουν το πάνω χέρι.
Ολα αυτά προκειμένου να φτιαχτεί η ψεύτικη εικόνα ότι οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί αποκλιμακώνονται μετά το «χειρουργικό» χτύπημα των ΑμερικανοΝΑΤΟικών και ότι οι λαοί δεν χρειάζεται να ανησυχούν, αφού «ό,τι έγινε, έγινε» και τώρα είναι στο χέρι των διπλωματών να αποκλιμακώσουν την ένταση.
Καμιά σχέση δεν έχουν αυτές οι «εκτιμήσεις» και τα συμπεράσματα με την πραγματικότητα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι λαοί. Η νέα αυτή επίθεση συμβάλλει καθοριστικά στην όξυνση και όχι στην εκτόνωση των ανταγωνισμών, που είναι ορατοί διά γυμνού οφθαλμού και τώρα μπαίνουν σε νέα, ακόμα πιο επικίνδυνη φάση.
Η ένταση που συσσωρεύεται, και κυρίως η συγκέντρωση τόσο πολλών και ανταγωνιστικών στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή, κάνουν ακόμα πιο ισχυρό το ενδεχόμενο γενίκευσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου, όσο κι αν είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς πότε και ποιο θα είναι το επόμενο βήμα.
Διπλά προκλητική είναι και η προσπάθεια της κυβέρνησης να πείσει ότι τάχα «η Ελλάδα δεν συμμετέχει» στο έγκλημα, ότι «προκρίνει τις διπλωματικές λύσεις» και πάει λέγοντας, μαζί με ολίγο από «κλάμα» για τους «ισχυρούς» που «παίζουν στα ζάρια» τη μοίρα των λαών.
Ποιοι τα λένε αυτά; Αυτοί που έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε αμερικανοΝΑΤΟική βάση εφόρμησης για όλη την περιοχή, που αναλαμβάνουν για λογαριασμό του κεφαλαίου ρόλο σημαιοφόρου στα βρώμικα σχέδια των ΑμερικανοΝΑΤΟικών σε όλη την περιοχή από τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή έως τα Βαλκάνια κι ακόμα παραπέρα. Που επεκτείνουν και «εμπλουτίζουν» τις συμφωνίες για τις βάσεις, που υπογράφουν με τον «διαβολικά καλό» Τραμπ και συμφωνίες για καινούργιες, αλλά και συνολικά για αναβαθμισμένη συνεργασία με τις ΗΠΑ και με κράτη - δολοφόνους, όπως το Ισραήλ.
Που, όπως επιβεβαιώνει και η νέα επίθεση, παίζουν «κρίσιμους ρόλους» και στα ίδια τα δολοφονικά πολεμικά σχέδια, φιλοξενώντας στη Σούδα τα αμερικανικά πλοία που διεξήγαγαν την επίθεση, παρέχοντας υποδομές και βάσεις για το νέο χτύπημα, αλλά και συνολικά για τη συγκέντρωση πολεμικών μέσων στην περιοχή.
Που παραχωρούν τη βάση στη Λάρισα, το αεροδρόμιο του Ηρακλείου κ.ο.κ. για τα αμερικανικά κατασκοπευτικά αεροπλάνα, που ετοιμάζονται και πάλι να βάλουν το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό να συνοδεύσει το αμερικανικό αεροπλανοφόρο το οποίο καταπλέει τις μέρες αυτές στην Ανατολική Μεσόγειο, μόνο για να θυμηθούμε τα πιο πρόσφατα.
Αυτοί που μόλις χτες υπέγραψαν φαρδιά - πλατιά τόσο τη ΝΑΤΟική ανακοίνωση για την επίθεση, όσο και αυτή του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ που δίνει πλήρη κάλυψη στο χτύπημα, όσο και σε όλα τα προσχήματα των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, περί «χημικών», «κέντρων παραγωγής», «στοχευμένων» και «χειρουργικών» χτυπημάτων, «αναγκαίας απάντησης στον δικτάτορα» και πάει λέγοντας. Τα προσχήματα δηλαδή που κάθε φορά αξιοποιούν (όταν δεν τα κατασκευάζουν...) οι ιμπεριαλιστές, προκειμένου να «τρέξουν» τα πολεμικά και άλλα σχέδιά τους.
Ο λαός, οι εργαζόμενοι, η νεολαία χρειάζεται να στείλουν στα σκουπίδια τη βρώμικη προπαγάνδα αμερικανοΝΑΤΟικής κοπής. Είναι ώρα δράσης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την εμπλοκή της χώρας, ώρα αλληλεγγύης στο λαό της Συρίας, ώρα αγώνα για να κλείσουν η βάση της Σούδας και όλες οι ξένες βάσεις στην Ελλάδα, για την αποδέσμευση της χώρας μας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Η θέση όλων είναι στα συλλαλητήρια που οργανώνει το ΠΑΜΕ σήμερα στην Αθήνα, και Εργατικά Κέντρα και σωματεία σε όλη τη χώρα.

Αυθόρμητα

Παρά το γεγονός ότι πέρασαν 10 μέρες από την υποτιθέμενη επίθεση με χημικά στην Αν. Γκούτα, κανένα από το κράτη που οργάνωσαν την πολεμική επιχείρηση στη Συρία, ούτε κανένας από τους συμμάχους τους, που ομόφωνα στήριξαν τις πυραυλικές επιδρομές, δεν έχει παρουσιάσει έστω και ένα στοιχείο που να αποδεικνύει τις καταγγελίες τους για χρήση χημικών από τον συριακό στρατό. Μέχρι και οι δυνάμεις που πρωταγωνίστησαν στην επίθεση ενάντια στη Συρία, επικαλούνται ακόμα και σήμερα «αναφορές» από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ΜΚΟ! Αυτό, βέβαια, σε τίποτα δεν εμποδίζει τα αστικά κόμματα και ΜΜΕ στην Ελλάδα να υιοθετούν και να ξεπλένουν ένα προς ένα τα προσχήματα με τα οποία εξαπολύθηκε η επίθεση το ξημέρωμα του Σαββάτου ενάντια στη Συρία. Αλλωστε, και με τον πλέον επίσημο τρόπο, η Ελλάδα αναγνώρισε στο ΝΑΤΟ την «αναγκαιότητα» της ιμπεριαλιστικής επίθεσης, υιοθετώντας τα ...ανύπαρκτα στοιχεία των συμμάχων της. Και δεν είναι μόνο αυτό. Τα ρεπορτάζ των περισσότερων χτεσινών εφημερίδων θύμιζαν πολεμικό ανακοινωθέν των ΗΠΑ, με φωτογραφίες από δορυφόρους και «ρεπορτάζ» που επιδείκνυαν την επιτυχία τις αμερικανοΝΑΤΟικής επίθεσης και τα «χειρουργικά χτυπήματα στα εργαστήρια και τις αποθήκες των χημικών», ενώ περίσσεψαν χαρακτηρισμοί όπως «ο δικτάτορας Ασαντ», «τα εγκλήματα του καθεστώτος» και άλλα παρόμοια, που αθωώνουν αυτούς που οργάνωσαν και εκτέλεσαν την πυραυλική επίθεση, κλιμακώνοντας επικίνδυνα την ένταση στην περιοχή. Στα πεδία των μαχών, οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί παίρνουν από κοντά και «δημοσιογραφικό προσωπικό», για να αναμεταδίδουν σε πρώτο χρόνο την προπαγάνδα τους. Εδώ, το ίδιο σύστημα λειτουργεί σχεδόν αυθόρμητα...