ΟΥΓΓΑΡΙΑ: Ο Aκροδεξιος αντισημιτισμός ξύπνησε μνήμες!

ΟΥΓΓΑΡΙΑ: Ο Aκροδεξιος αντισημιτισμός ξύπνησε μνήμες!

Oυγγροι διαμαρτυρνται έξω από τη Βουλη εναντια σε αντισημιτικα σχολια ακροδεξιoυ πολιτικου.Βουδαπέστη, 27.12. 2012. (Πηγη REUTERS)

Η Ουγγρική κυβέρνηση καταδίκασε τα σχόλια κορυφαίου εθνικιστή βουλευτή, του Marton Gyongyosi, ο οποίος τη Δευτερα που περασε είπε οτι αξιωματούχοι Εβραϊκής προέλευσης θα πρέπει να αναφέρονται σε λιστα, διότι θα μπορούσαν να αποτελουν "κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια»!

Ο βουλευτης Marton Gyongyosi, αναπληρωτής αρχηγός της ομάδας του ακροδεξιου κομματος Jobbik, (για το οποιο το blog εχει αναφερθει και στο παρελθον) μίλησε κατά τη διάρκεια μιας κοινοβουλευτικής συνόδου τη Δευτέρα.

Η κυβέρνηση απάντησε λέγοντας ότι καταδίκασε "στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό" τη δήλωση του κ. Gyongyosi.

Το Jobbik, κόμμα της αντιπολίτευσης, αποσκοπει οπως λεει, στην προστασία των Ουγγρικων αξιων και συμφέροντων, (αν σας θυμιζει κατι αντιστοιχο στην Ελλαδα, δεν ειναι απλη..συμπτωση!) Εχουν 3 ευρωβουλευτές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το κόμμα έχει συνδεθεί με ενστολες ομαδες που λένε ότι ...διαφυλασσουν τη δημόσια τάξη σε περιοχές οπου ζουν μεγάλες κοινότητες Ρομά (Τσιγγάνων).

Marton Gyongyosi

Κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης σχετικά με τη σύγκρουση στη Λωρίδα της Γάζας, ο Marton Gyongyosi δήλωσε οτι ήρθε η ώρα να «εκτιμηθει πόσοι βουλευτές και μέλη της κυβέρνησης είναι εβραϊκής καταγωγής, οι οποίοι παρουσιάζουν ένα εθνικό κίνδυνο για την ασφάλεια στην Ουγγαρία».

Η δήλωση από τον εκπρόσωπο της κυβέρνησης, προχθες, Τρίτη ηταν ότι η κυβέρνηση έλαβε «την αυστηρότερη δυνατή δράση ενάντια σε κάθε μορφή ρατσισμού και αντισημιτική συμπεριφορά" και έκανε "τα πάντα, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι οι κακόβουλες φωνές ασυμβίβαστες με τους Ευρωπαϊκούς κανόνες θα καταπολεμηθουν". "Η κυβέρνηση κάνει επίσης σαφές ότι κάθε πολίτης θα προστατευθει από τέτοιες προσβολές", πρόσθεσε ο εκπρόσωπος.

"Είμαι ένας επιζών του Ολοκαυτώματος", δήλωσε ο Gusztav Zoltai, διευθυντής του Συνδέσμου των Ουγγρικών Εβραικων Συναγωγών. «Για ανθρώπους σαν εμένα τετοιες δηλωσεις δημιουργουν φόβο, αν και είναι σαφές ότι αυτό εξυπηρετεί μόνο πολιτικές σκοπιμότητες. Αυτή είναι η ντροπή της Ευρώπης, η ντροπή του κόσμου."

Απο 500.000 εως και 600.000 Ούγγροι, Εβραικης καταγωγης πέθαναν στο Ολοκαύτωμα, σύμφωνα με το Κέντρο Μνήμης του Ολοκαυτώματος, στη Βουδαπέστη. Σύμφωνα με κάποιες μαρτυρίες, 1στους 3 Εβραίους που θανατωθηκαν στο Άουσβιτς ήταν Ουγγρικης υπηκοοτητας.

Μarton Gyongyosi

Ο 35χρονος γιος διπλωματη, Μarton Gyongyosi, ο οποίος μεγάλωσε κυριως στη Μέση Ανατολή και την Ασία, στην Αίγυπτο, το Ιράκ, το Αφγανιστάν και την Ινδία - και το γραφείο του οποίου είναι διακοσμημένο με Ιρανικα και Τούρκικα αναμνηστικά, αποφοίτησε με πτυχίο στην διοικηση επιχειρησεων και τις πολιτικες επιστήμες από το Trinity College στο Δουβλίνο, το 2000. Το 2006 ενταχθηκε στο Jobbik, ενω εξελεγη βουλευτής το 2010.

Ο Μarton Gyongyosi ο οποιος ασχολειται με την εξωτερική πολιτική του Jobbik, ειπε: «Ξέρω ποσοι άνθρωποι με Ουγγρική καταγωγή ζουν στο Ισραήλ, και πόσοι Ισραηλινοί Εβραίοι ζουν στην Ουγγαρία», σύμφωνα με ένα βίντεο που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του Jobbik αργά τη Δευτέρα, μετα απο τη δηλωση του Ουγγρου Υπ εξωτερικων, Zsolt Nemeth, ο οποιος ειχε πει νωριτερα οτι η Βουδαπεστη τάχθηκε υπέρ μιας ειρηνικής λύσης στηνΙσραηλινο-Παλαιστινιακή διένεξη, που συμφωνα μ αυτην επωφελούνται τόσο οι Ισραηλινοίμε Ουγγρική καταγωγή, οσο και οι Ούγγροι Εβραίοι και οι Παλαιστίνιοι στην Ουγγαρία.

"Νομίζω ότι μια τέτοια σύγκρουση καθιστά επίκαιρο να υπολογισετε τους ανθρώπους Εβραϊκής καταγωγής που ζουν εδώ, ειδικά στο Κοινοβούλιο της Ουγγαρίας και της Ουγγρικής κυβέρνησης, οι οποίοι, μάλιστα, αποτελούν κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια στην Ουγγαρία."

Ο Gyongyosi προσπάθησε βεβαια να υποβαθμίσει τις παρατηρήσεις του την Τρίτη, λέγοντας ότι αναφερόταν στους πολίτες με διπλή Ισραήλ-ουγγρική υπηκοότητα.

Βουδαπεστη 27.12. 2012.

«Απολογουμαι στους Εβραίους συμπατριώτες μου για τις δηλώσεις μου που θα μπορούσε να παρεξηγηθουν», είπε στην ιστοσελίδα του Jobbik.

Αργότερα ανέφερε σε συνέντευξη Τύπου ότι δεν θα παραιτηθεί και οτι θεωρουσε το θέμα "ληξαν" οπως ανέφερε το εθνικό ειδησεογραφικό πρακτορείο MTI

Ο αντισημιτικός λόγος του Jobbik θυμιζει συχνά μια μακραίωνη συκοφαντία- (τη συκοφαντία του αίματος, οπως λεγεται) , τη κατηγορία δλδ ότι οι Εβραίοι χρησιμοποιουσαν αίμα Χριστιανών σε θρησκευτικές τελετές τους.

«Το Jobbik έχει μετακινηθεί από την μεσαιωνική δεισιδαιμονία που εκπροσωπούσε (τη συκοφαντία του αίματος) σε ανοιχτες ναζιστικές ιδεολογίες," έγραψε ο Slomo Koves, επικεφαλής ραββίνος της Ενιαίας Ουγγρική Εβραϊκής θρησκευτικής κοινότητας.

Στοιχεια για το Jobbik

Το Jobbik καταχωρήθηκε ως πολιτικό κόμμα το 2003, και έχει αποκτήσει αυξανόμενη επιρροή που ριζοσπαστικοποιείται σταδιακά, δυσφημωντας Εβραίους καθως και τους 700.000 Ρομά της χώρας.

Στις παρελάσεις του κομματος Jobbik διακρινει κανεις τις λωρίδες Arpad σε σημαιες, που οι φασίστες χρησιμοποιουσαν στη δεκαετία του 1940.

Το κομμα απεκτησε κακή φήμη μετά την ίδρυση της Ουγγρικής Φρουράς, (Magyar Gárda Mozgalom), μιας άοπλης ομάδας επαγρύπνησης που θυμιζε ακροδεξιές ομάδες της εποχής του Β Παγκόσμιου Πολεμου. Μπηκε στο Κοινοβούλιο στις εκλογές του 2010 και καταλαμβανει 47 από τις 386 έδρες, ειναι δλδ η τρίτη μεγαλύτερη ομάδα του Ουγγρικου κοινοβουλιου.

Η κεντροδεξιά κυβέρνηση του πρωθυπουργού Viktor Orban έχει αγωνιστεί για να τραβήξει την Ουγγαρία από την ύφεση, που όπως πολλές Ευρωπαϊκές χώρες υποφέρει από την οικονομική κρίση.

Το κομμα Fidesz, του Viktor Orban, εξακολουθεί να είναι η ισχυρότερη πολιτική δύναμη, αν και έχει χάσει περισσότερους από ένα εκατομμύριο ψηφοφόρους από το 2010.

Σε ποσοστο πανω απο 50%, το εκλογικο σώμα της Ουγγαρίας είναι αναποφάσιστο και το Jobbik εχοντας ανακτησει την βάση των ψηφοφόρων του, θα μπορούσε οπως λενε ορισμένοι αναλυτές να κρατήσει την ισορροπία δυνάμεων στις εκλογές του 2014 μεταξύ του Fidesz και την κατακερματισμένη αριστερή αντιπολίτευση.

(Πηγες: ΒΒC, Reuters)

INFO:

Το σύγχρονο εθνόσημο της Ουγγαρίας καθιερώθηκε τον Ιούλιο του 1990, έπειτα από την πτώση του κομμουνισμού στη χώρα. Αν και η Ουγγαρία είναι δημοκρατία, ο θυρεός περιβάλλεται από το στέμμα του Βασιλέα Στεφάνου, του Αγίου.

Το εθνόσημο ήταν σε χρήση και πρώτα, με και χωρίς το βασιλικό στέμμα του Αγίου Στεφάνου. Πολλά από τα στοιχεία του θυρεού ανάγονται χρονικά στο Μεσαίωνα. Οι ασημένιες γραμμές αντιπροσωπεύουν, όπως υποστηρίζεται τους 4 ποταμούς (Δούναβη, Ντράβα, Τίσα και Σάβα) και οι λόφοι συμβολίζουν τις τρεις βουνοκορφές (Μάτρα, Τάτρα και Φάτρα). Ωστόσο, η θεωρία αυτή δεν είναι ιστορικά αποδεδειγμένη. (Wikipedia)

Ισπανική πόλη βάζει κλήρο για το ποιοι άνεργοι θα δουλέψουν

Ισπανική πόλη βάζει κλήρο για το ποιοι άνεργοι θα δουλέψουν 



 ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ και ομως ΚΑΠΙΤΑΛΗΣΤΙΚΑ.

 Η σταθερή και μόνιμη εργασία με σύγχρονα δικαιώματα είναι δικαίωμα όλων των εργαζομένων. Η εργατική τάξη έχει και το χρέος και τη δύναμη να μπει μπροστά στον αγώνα για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και οχι να αποδεχτει την ελεημοσυνη και τον εξευτελισμο.

Η ειδηση....

 Στη λοταρία θα μπαίνουν οι θέσεις εργασίας για το 34% της Αλαμέδα που δεν δουλεύει
 Ανεργοι Ισπανοί περιμένουν έξω από ένα γραφείο ευρέσεως εργασίας στη Μαδρίτη
  
 Μια πόλη έξω απ’ τη Σεβίλλη, όπου ο ένας στους τρεις κατοίκους της είναι άνεργος, βγάζει τις θέσεις εργασίας που διαθέτει στη… λοταρία. 
 Στην Αλαμέδα, με το 34% του πληθυσμού των 5.600 πολιτών της να είναι άνεργο, ο δήμαρχος της πόλης βρήκε έναν τρόπο ώστε οι δουλειές να κατανέμονται δημοκρατικά, χωρίς υπόνοιες ή κατηγόριες πως γίνονται διακρίσεις: οι εργαζόμενοι του μήνα βγαίνουν μετα από κλήρωση. 
«Η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη», λεει ο δήμαρχος Χουάν Λορέντζο Πινέρα, προσθέτοντας πως «πολλές οικογένειες μένουν στο δρόμο, αφού δεν εχουν να πληρώσουν για νοίκι, ενώ δεκάδες κόσμου έρχονται στο δημαρχείο ζητώντας για τροφή». 
Η δημοτική αρχή προσφέρει κάθε μήνα δουλειά σε οκτώ γυναίκες, για εργασίες καθαρισμού των δημόσιων κτιρίων της. Οι γυναίκες αυτές θα κερδίσουν 650 ευρω μηνιάτικο για τέσσερις ώρες δουλειάς καθημερινά, στο δημαρχιακό μέγαρο, τη δημοτική βιβλιοθήκη, το δημοτικό γυμναστήριο και τα δημόσια σχολεία. Όσες γυναίκες θέλουν να συμμετάσχουν, εχουν δικαίωμα να βάλουν το όνομα τους στη κληρωτίδα, απ’ όπου θα προκύψουν τα ονόματα των οκτώ τυχερών. 
«Η ευκαιρία αυτή είναι μια τρομακτική βοήθεια», λεει η νεαρή νοικοκυρά Μόντσε Σολσόνα, που θα εργαστεί το μήνα αυτό ως καθαρίστρια στο δημοτικό σχολείο, τονίζοντας πως «εύχομαι μόνο να κρατούσε λίγο παραπάνω. Στο τέλος του μήνα θα πρέπει να γυρίσω στο σπίτι και να φροντίσω τον άντρα μου που είναι επίσης άνεργος». 
 Οι άντρες της Αλαμέδα που δεν μπορούν να συμμετάσχουν στην κλήρωση για τις οκτώ θέσεις εργασίας, εχουν μια παρόμοια ευκαιρία: εχουν το δικαίωμα να ψηλώσουν συμμετοχή για τις τρεις θέσεις οδοκαθαριστή που προκύπτουν κάθε τρεις μήνες με τον ίδιο  ακριβώς τρόπο. Περισσότεροι από 200 κάτοικοι της πόλης δήλωσαν συμμετοχή κατά την τελευταία κλήρωση, του καλοκαιριού που μας πέρασε. 
«Με την ισπανική οικονομία να μοιάζει «νεκρή», και το μέλλον να φαντάζει αβέβαιο, αυτή η λοταρία δίνει μια ακτίδα ελπίδας στους κατοίκους της Αλαμέδα», καταλήγει ο δήμαρχος.

Πηγη
 Κόκκινη προπαγάνδα εκτοξεύθηκε από  yiok-yiok

Τα είπε «κολοκοτρωναίικα»...

Τα είπε «κολοκοτρωναίικα»...





 Τρίζουν τα κόκαλα του Κολοκοτρώνη... 

Θα τρίζουν τα κόκαλα του Κολοκοτρώνη με τον τρόπο που τον επικαλέστηκε ο  Άρης Σπηλιωτόπουλος στην εκπομπή των κ. Λυριτζή και Οικονόμου στον ΣΚΑΪ.

«Θα το πω κολοκοτρωναίικα», είπε. «Πρέπει να μονιάξουμε. Εάν δεν σταματήσουν οι άδικες απεργίες, εάν δεν σταματήσουν κάποιοι να καλούν το λαό να μην ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, τίποτα δεν θα καταφέρουμε» και συνεχίζει ακάθεκτος «αν δεν είχαμε μονιάξει δεν θα νικούσαμε στη μάχη στον Γοργοπόταμο».

Θα ξεχάσουμε κι αυτά που ξέρουμε δηλαδή. Στην Επανάσταση του 1821 ο ένας εμφύλιος διαδεχόταν τον άλλο. Οι αιτίες είχαν ταξικό χαρακτήρα. Στην Κατοχή μόνιαξαν όλοι μαζί; Και ο λαός και οι κυβερνώντες; Γιατί, απ’ όσο ξέρουμε, το μεγαλύτερο μέρος της αστικής τάξης τότε το είχε βάλει στα πόδια μαζί με το χρυσό της Ελλάδας και γύρισε μετά την απελευθέρωση, για να σφάξει το λαό μαζί με τους Εγγλέζους και τους ταγματασφαλίτες.

Δεν περιμέναμε βεβαίως να μη στοχοποιήσει το ΚΚΕ και το κάλεσμά του προς το λαό για απειθαρχία. Αλλά να χρησιμοποιεί τόσο αισχρά τους αγώνες του λαού και τους χιλιάδες νεκρούς που έδωσε για την ελευθερία του πάει πολύ. Παίζει και με το μυαλό μας και με την υπομονή μας.

Καλό βόλι ...«γέρο του Μοριά»!

Για τα περί «αντιφασιστικού μετώπου»

Για τα περί «αντιφασιστικού μετώπου»

Η παρουσία της φασιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή στη Βουλή, η προβολή της εγκληματικής δράση της από τα ΜΜΕ, έδωσαν πάτημα σε μια σειρά αστικά κόμματα και φορείς να κρούουν κώδωνα κινδύνου, να μιλάνε για τον κίνδυνο εκφασισμού του, λεγόμενου, δημόσιου βίου. Η ΝΔ αναπτύσσει τη θεωρία των «δύο άκρων», καθώς έτσι τη βολεύει για να τσακίσει το εργατικό κίνημα. Καμώνεται ως κυβέρνηση ότι πολεμά τη Χρυσή Αυγή. Την ίδια στιγμή, στρώνει το έδαφος για να αναπτύσσουν τα φασιστοειδή τη δράση τους. Για κίνδυνο εκφασισμού και αντιφασιστικό μέτωπο μιλούν ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και ΣΥΡΙΖΑ. Ο μπαμπούλας της ναζιστικής οργάνωσης μπορεί να υπάρχει, αλλά ως τραμπούκος του ίδιου του συστήματος που πιστά υπηρετούν και οι υπόλοιποι.

Λαός και νεολαία, εργαζόμενοι κι άνεργοι μπορούν και πρέπει να αποκαλύψουν τα φασιστοειδή και το βρώμικο ρόλο τους, να τα απομονώσουν και αντιμετωπίσουν. Πολιτικά, μέσα από το ίδιο το εργατικό, λαϊκό κίνημα, τις δομές και τους φορείς του, στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές. Οχι μέσα από κραυγές για «αντιφασιστικό μέτωπο», όπου σε αυτό μετέχουν μια σειρά παράγοντες του αστικού πολιτικού κόσμου: Υπουργοί, βουλευτάδες και δημαρχαίοι του, φιλάνθρωποι πρόεδροι ευαγών ιδρυμάτων και ΜΚΟ, διάφοροι που ουσιαστικά υπερασπίζονται τα ίδια με τους χρυσαυγίτες συμφέροντα, και ψάχνουν ευκαιρία να «ξεπλυθούν» στα μάτια του λαού, αυτόν που χαντάκωσαν χρόνια ολόκληρα με την πολιτική τους, και τώρα ακόμα περισσότερο όσο η κρίση τους βαθαίνει.

Διόλου τυχαία από τέτοιους ακριβώς κύκλους (πέραν της κυβέρνησης) αναπαράγεται η συστημική προπαγάνδα για ανάγκη «εναντίωσης ενάντια στα άκρα, τη βία από όπου και αν προέρχεται». Καμώνονται να το αγνοούν, αλλά είναι έτσι: Δεν έχει καμία σχέση ο αγώνας του εργάτη, η απεργία, η διαδήλωση, η κατάληψη, με τις επιθέσεις και τους τραμπουκισμούς των ναζιστών χρυσαυγιτών. Δύο άκρα πράγματι υπάρχουν, από την μια το κεφάλαιο - από την άλλη η εργασία. Αυτών των άκρων συγκαλύπτουν την ύπαρξη διάφοροι «ανησυχούντες δημοκράτες», προπαγανδίζοντας «συναίνεση», υποταγή της εργασίας στο κεφάλαιο. Η αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής πρέπει να γίνει μέσα από το ίδιο το εργατικό, λαϊκό κίνημα, τις δομές του και τους φορείς του και όχι έξω από αυτό. Η Λαϊκή Συμμαχία, η ταξική πάλη με στόχο την εξουσία, μπορούν να βάλουν στο περιθώριο τη Χρυσή Αυγή.

«Πειραματική» ζωή

«Πειραματική» ζωή

Η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνει«δημόσιες επενδύσεις γιατί δεν μπορεί να ενεργοποιηθεί ο ιδιωτικός τομέας σε συνθήκες ανασφάλειας που δημιουργεί η κρίση... επίσης, μέσω των δημόσιων επενδύσεων μπορούν να δημιουργηθούν οι υποδομές εκείνες που θα επιτρέψουν την αξιοποίησή τους από τον ιδιωτικό τομέα, επιπλέον επενδύσεις...», όπως ανέφερε σε ομιλία του στα Χανιά ο Γ. Δραγασάκης. Επομένως ως κυβέρνηση θα κάνουν δημόσιες επενδύσεις όχι σε όφελος των λαϊκών αναγκών, αλλά σε όφελος των καπιταλιστών. Περιλαμβάνει επίσης «Συμπράξεις Δημοσίου - Ιδιωτικού Τομέα», όπως είπε ο ίδιος σε συνέντευξή του στην «Ημερησία», άρα απ' αυτή τη σκοπιά είναι αντίθετος ο ΣΥΡΙΖΑ στις ιδιωτικοποιήσεις. Μα ανάλογη πολιτική ανάπτυξης της οικονομίας έχουν εφαρμόσει στο παρελθόν και οι κυβερνήσεις των αστικών κομμάτων. Επομένως προβάλλουν πολιτική ενίσχυσης του κεφαλαίου. Πυρήνας της πολιτικής τους είναι ότι οι υποδομές δε θα πουληθούν αλλά θα δοθούν για εκμετάλλευση στους μεγαλοεπιχειρηματίες ή για συμπράξεις μαζί τους. Δηλαδή δημόσια καπιταλιστική ιδιοκτησία, στα πλαίσια του ανταγωνισμού, της ελεύθερης αγοράς που για να συμπράξουν οι καπιταλιστές απαιτούν και χρηματοδότηση και φτηνή εργατική δύναμη. Είναι μια διαφορά σε σχέση με τις ιδιωτικοποιήσεις αλλά καθόλου φιλολαϊκή. Και στο παρελθόν υπήρξαν αμιγώς δημόσιες επιχειρήσεις που δρούσαν για τους καπιταλιστές, όπως το να προσφέρουν πάμφθηνο ρεύμα, κάτω του κόστους, από τη ΔΕΗ στις βιομηχανίες. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι προβάλλουν την άποψη πως χωρίς συμβολή του κράτους οι καπιταλιστές δεν κάνουν επενδύσεις, δείχνει ότι θα εφαρμόσουν πολιτική για την κερδοφορία τους.

***

Δε λένε όμως μόνο αυτά. Εχουν και άλλες προτάσεις. Ο Γ. Δραγασάκης στην ομιλία του στα Χανιά είπε: «Σημαντικό ρόλο στην ανάκαμψη από την κρίση πρέπει να παίξουν νέες μορφές οργάνωσης, μορφές που έχουν να κάνουν είτε με νέου τύπου συνεταιρισμούς, είτε με δίκτυα παραγωγής και διανομής προϊόντων, είτε άλλες μορφές που συνήθως ακούμε με τον όρο "κοινωνική, αλληλέγγυα οικονομία". Είναι ένας άλλος τρόπος ικανοποίησης των αναγκών, με κριτήριο όχι το κέρδος. Η ανεργία του 30% δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τα ορθόδοξα μέσα, πρέπει να βρούμε καινοτόμες λύσεις όπως αυτές που συζητάμε».

Πράγματι αυτού του τύπου οι επιχειρήσεις, γιατί περί επιχειρήσεων πρόκειται, δεν είναι καινοτόμος λύση. Η «κοινωνική ή αλληλέγγυα οικονομία», που λένε ότι θα αντιμετωπίσει μάλιστα την ανεργία, είναι κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με επεξεργασμένα προγράμματα κυρίως παροχής υπηρεσιών, με «συνεταιρισμούς ανέργων». Δηλαδή ομάδα ανέργων συγκροτεί μέσω κάποιων ευρωενωσιακών προγραμμάτων εταιρεία που δραστηριοποιείται στον τομέα κυρίως παροχής κοινωνικών υπηρεσιών τις οποίες πουλάει στην αγορά, αν βρει αγοραστές, ή ακόμη παρέχει υπηρεσίες σε άλλες εταιρείες, π.χ. ιδιωτικά νοσοκομεία όταν έχουν ανάγκη (υπάρχουν τέτοιες περίοδοι), από νοσηλευτικό προσωπικό χαμηλότατης ειδίκευσης και με μεροκάματα πείνας κλπ. Πράγματι ο Αλ.Τσίπρας στην ομιλία του στη ΔΕΘ είχε πει: «Η ανάπτυξη του κοινωνικού τομέα της οικονομίας έχει για μας στρατηγική σημασία. Δεν είναι μόνον οι νέες θέσεις εργασίας που θα δημιουργήσει βραχυπρόθεσμα.Μπορεί και πρέπει να καλύψει κάθε δυνατή μορφή και τομέα δραστηριοποίησης.Να στηρίξει κοινωνικές ομάδες υψηλού κινδύνου».

***

Είπε ακόμη:«...Επίσης έχουμε ένα νέου τύπου εργαζόμενο στον ελληνικό λαό, ο οποίος έχει σχετικά υψηλό επίπεδο μόρφωσης, έχει τελειώσει ένα Λύκειο, ίσως και κάποια ανώτερη σχολή, έχει εμπειρίες πολλαπλές λόγω της ανασφάλιστης απασχόλησης, αλλάζει πολλές δουλειές στον εργασιακό του βίο, έχει υπάρξει εργαζόμενος, έχει υπάρξει απολυμένος, θα έχει καταρτιστεί από κάποιο σεμινάριο, ξέρει ξένες γλώσσες και να χειρίζεται υπολογιστή... Ο ρόλος όλου αυτού του δυναμικού δεν είναι να ζητάει από το κράτος, αλλά να ενεργοποιηθεί το ίδιο, να δημιουργεί συλλογικότητες, νέου τύπου επιχειρηματικές δραστηριότητες. Και ήδη έχουμε θετικά παραδείγματα, σε όλη την Ελλάδα αναπτύσσονται κοινωνικά ιατρεία, κοινωνικά σχολεία και άλλες ποικίλες δραστηριότητες, π.χ. εμπόριο χωρίς μεσάζοντες... δεν είναι αυτά σοσιαλισμός στα πλαίσια του καπιταλισμού, αποτελούν όμως ένα χώρο κοινωνικού πειραματισμού».

Φαίνεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ πάει να τους κάνει όλους επιχειρηματίες... Ευτυχώς τουλάχιστον που λέει μόνος του ότι είναι καπιταλισμός και ότι αυτόν πάνε να διαχειριστούν. Αλλά οι συλλογικότητες και οι «νέου τύπου επιχειρηματικές δραστηριότητες» πώς θα αντεπεξέλθουν στον αδυσώπητο ανταγωνισμό με τα μονοπώλια; Μήπως στο παρελθόν δεν υπήρξαν προγράμματα επιδοτούμενα για ανέργους προκειμένου να γίνουν ΕΒΕ; Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Να ξαναπεράσουν στην ανεργία. Αλλά εδώ προβάλλει ως νέου τύπου επιχειρηματικότητα τα κοινωνικά ιατρεία, τα κοινωνικά σχολεία κλπ. Δηλαδή και αυτά θα μετατραπούν σε επιχειρήσεις. Μα αυτά δεν τα οργανώνουν για να παρέχουν κάποιες ελάχιστες υπηρεσίες σε εξαθλιωμένους, ανέργους, άστεγους, ίσα να μην πεθάνουν; Εδώ, όπως και με τη λεγόμενη «αλληλέγγυα οικονομία», πάει να αντιμετωπίσει την ανάγκη παροχής στοιχειωδών «κοινωνικών υπηρεσιών» σε εξαθλιωμένους, ενώ θα έπρεπε να είναι υποχρέωση του κράτους σε όλους, (γι' αυτό βάζει το ζήτημα να μη ζητάνε από το κράτος, άλλωστε τα κρατικά κονδύλια χρειάζονται για τους επιχειρηματίες και την ανάπτυξή τους), σε συνδυασμό με το να δώσει υποτίθεται διέξοδο για δουλειά, ιδιαίτερα στους νέους, στέλνοντάς τους σε μια ατέρμονη περιπλάνηση με την αναζήτηση τομέων επιχειρηματικότητας χωρίς τη σιγουριά της σταθερής δουλειάς. Οσο για το εμπόριο χωρίς μεσάζοντες αυτό γίνεται από επιχειρηματίες και όχι φτωχά μεσαία στρώματα, που έχουν τη δυνατότητα να μεταφέρουν την παραγωγή τους άμεσα στην αγορά. Γι' αυτό μιλά και για «πειραματισμούς». Τέτοια ζωή επιφυλάσσει ο ΣΥΡΙΖΑ στους εργαζόμενους και στους νέους, πειραματική...

Τι συμβαίνει με τη γερμανική οικονομία;

Τι συμβαίνει με τη γερμανική οικονομία;

-- Πώς συνδέονται οι προβλέψεις για την οικονομία της Γερμανίας με το ρόλο της στη διαχείριση της κρίσης;

Σύμφωνα με δημοσκόπηση του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών της Κολωνίας, οι επικεφαλής της γερμανικής βιομηχανίας αντιμετωπίζουν με απαισιοδοξία το μέλλον. Κατά δήλωσή τους, το 2013 σκοπεύουν να επενδύσουν λιγότερα από τα συσσωρευμένα κεφάλαιά τους σε σχέση με το 2012, ενώ σχεδιάζουν και απολύσεις. Η έρευνα έγινε σε 2.300 γερμανικές εταιρείες. Από αυτές, μόνο το 20% δήλωσε ότι σκοπεύει να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας μέσα στο 2013. Μια στις τρεις (28%) δήλωσε ότι σκοπεύει να μειώσει τις δαπάνες σε σύγκριση με το 2012. Στην ανάλυσή του το Ινστιτούτο αναφέρει: «Εξαιτίας των μειωμένων εξαγωγών και της συνακόλουθης πτώσης της βιομηχανικής παραγωγής, οι εταιρείες σε όλη τη χώρα γίνονται όλο και πιο προσεκτικές». Σε προηγούμενη έρευνα του Ινστιτούτου, που έγινε το φθινόπωρο, μόνο το 24% των επιχειρήσεων ανέμενε αύξηση του επιπέδου παραγωγής το 2013. Η πλειοψηφία τους προέβλεπε ότι η γερμανική οικονομία θα λιμνάσει.

Συμπληρωματικά, ο ΟΟΣΑ εκτιμά σε έκθεση για την παγκόσμια ανάπτυξη, ότι το ΑΕΠ της Γερμανίας θα αυξηθεί αναιμικά το 2013 κατά 0,5% και όχι κατά 1,0%, όπως προβλέπει η γερμανική κυβέρνηση, «λόγω της κάμψης του εμπορίου σε διεθνές επίπεδο». Υποστηρίζει ότι ο σοβαρότερος κίνδυνος για τη γερμανική οικονομία προέρχεται από την κρίση στην Ευρωζώνη και σημειώνει ότι οι εξαγωγές ενδέχεται στο μέλλον να αντιμετωπίσουν ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα. Τι δείχνουν τα παραπάνω; Οτι η κρίση βαθαίνει στην Ευρωζώνη, παρά την προσπάθεια των αστικών επιτελείων να πείσουν ότι «το κλίμα αλλάζει» με τις αποφάσεις τους στο επίπεδο της διαχείρισης. Οπως καθαρά λέει το γερμανικό Ινστιτούτο, η επιβράδυνση της γερμανικής οικονομίας - ανεξάρτητα από το πού θα καταλήξει - είναι αποτέλεσμα της απροθυμίας μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων να επενδύσουν συσσωρευμένα κεφάλαια στην παραγωγή, αφού το προσδοκώμενο κέρδος δεν τους ικανοποιεί.

Με δεδομένη την κρίση στην Ευρωζώνη και τον εξαγωγικό προσανατολισμό της γερμανικής οικονομίας, τα μονοπώλια σταματούν να αναπτύσσουν την παραγωγή, καταστρέφουν εργατική δύναμη (απολύσεις) και προσπαθούν είτε να διασωθούν απέναντι στους ανταγωνιστές τους, είτε να πλασαριστούν από καλύτερες θέσεις στον ανταγωνισμό, όταν ξεκινήσει η (αναιμική) ανάκαμψη στην Ευρωζώνη. Η ανάλυση του Ινστιτούτου επαληθεύει από τη μεριά των αστών ότι η κρίση είναι συγχρονισμένη, υπερσυσσώρευσης - υπερπαραγωγής. Τι συστήνει το Ινστιτούτο για να αναχαιτιστεί η αρνητική πορεία της γερμανικής οικονομίας; Σύμφωνα με τον επικεφαλής του, «όσοι χαράζουν πολιτική θα πρέπει να αποφεύγουν τις αυξήσεις φόρων, να επενδύουν σε έργα υποδομών και να παρουσιάσουν ένα πειστικό πρόγραμμα για την ενέργεια». Δηλαδή, να αποφύγει η κυβέρνηση αύξηση της φορολογίας στις επιχειρήσεις, προκειμένου να ενθαρρύνει τις επενδύσεις. Η μη αύξηση των φόρων στοχεύει και στην τόνωση της εσωτερικής ζήτησης - όπως προπαγανδίζει στη χώρα μας και ο ΣΥΡΙΖΑ -, η οποία όμως δεν είναι ικανή να αναχαιτίσει ή να αντιστρέψει την κρίση.

Επίσης, το Ινστιτούτο λέει στην κυβέρνηση να ρίξει κρατικό χρήμα στην κατασκευή υποδομών που θα αξιοποιούν οι καπιταλιστές, προκειμένου να μειωθεί κι άλλο το κόστος της όποιας επένδυσης. Αρα, ιδιωτική επένδυση χωρίς κρατικό χρήμα δεν γίνεται. Και βέβαια, να εξασφαλίσει το κράτος ενεργειακούς πόρους με όρους που θα καλύπτουν τις ανάγκες τις καπιταλιστικής παραγωγής και θα την καθιστούν ανταγωνιστική. Να πώς «δένει» η προσπάθεια της Γερμανίας να εξασφαλίσει καλύτερους όρους για τροφοδοσία με φυσικό αέριο από τη Ρωσία και ταυτόχρονα να μετριάσει την ενεργειακή εξάρτηση από αυτή, ενισχύοντας τις συνεργασίες με εναλλακτικούς πάροχους ενέργειας, όπως είναι το Ισραήλ και η Κύπρος. Για να γίνει όμως αυτό, η Γερμανία πρέπει να ενισχύσει την παρουσία της στα ανά τον κόσμο «καυτά» μέτωπα, όπως αυτό της Ανατ. Μεσογείου, γεγονός που αυξάνει τους ανταγωνισμούς και την ένταση στην περιοχή.

Οι εξελίξεις το επόμενο διάστημα θα είναι πυκνές, καθώς η κρίση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τα εργαλεία του παρελθόντος και οι ανταγωνισμοί οξύνονται τόσο ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, όσο και στο εσωτερικό τους, ακόμα και στο εσωτερικό των κρατών μελών της Ευρωζώνης, ανάμεσα σε ανταγωνιζόμενα τμήματα της αστικής τάξης. Από τα παζάρια και τις κόντρες για το ποια μονοπώλια θα συντριβούν και ποια θα εξασφαλίσουν τους όρους για να αναπτυχθούν παραπέρα, ο λαός δεν έχει τίποτα να περιμένει. Η ανάκαμψη προϋποθέτει τη δική του εξαθλίωση και εκεί πρέπει να συγκεντρώσει την προσοχή του, διαλέγοντας να βαδίσει στον άλλο δρόμο. Να παλέψει για το εμπόδισμα των βάρβαρων μέτρων, δυναμώνοντας τη συμμαχία που θα ανατρέψει την αστική εξουσία, θα κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής, θα βγάλει τη χώρα από την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, θα διαγράψει μονομερώς το χρέος.

Στις 11 έως 14 Απρίλη 2013 το 19ο Συνέδριο του Κόμματος

Στις 11 έως 14 Απρίλη 2013 το 19ο Συνέδριο του Κόμματος

Η Κεντρική Επιτροπή σε συνεδρίασή της αποφάσισε το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ να πραγματοποιηθεί από την Πέμπτη 11 έως την Κυριακή 14 Απριλίου 2013, με τα παρακάτω θέματα:

1. Εκθεση δράσης της ΚΕ από το 18ο έως το 19ο Συνέδριο και τα νέα καθήκοντα του Κόμματος έως το 20ό Συνέδριο. - Πρόγραμμα του ΚΚΕ. - Καταστατικό του ΚΚΕ.

2. Εκλογή νέας Κεντρικής Επιτροπής και Κεντρικής Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου.

ΑΘΗΝΑ 28/11/2012

Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΚΕ

Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, η τρόικα και το «κούρεμα»

ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ

Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, η τρόικα και το «κούρεμα»

Οι παλινωδίες του ΣΥΡΙΖΑ και η υλοποίηση μέρους των προτάσεών του από την τρόικα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για διάφορα κεντρικά ζητήματα που αφορούν στην καθημερινή αντιπαράθεση των κοινωνικοπολιτικών δυνάμεων και η ευκολία με την οποία αυτές αλλάζουν έχουν ιδιαίτερη αξία για να διαπιστώνει κανείς την ...προσαρμοστικότητα που δείχνει το συγκεκριμένο κόμμα συνολικά, προκειμένου να γίνεται αρεστό στην άρχουσα τάξη και να εξασφαλίζει πόντους ως εναλλακτική δύναμη για τη διαχείριση των συνεπειών της καπιταλιστικής κρίσης.

Οι ...ελιγμοί του ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα του κρατικού χρέους έχουν ξεχωριστό ενδιαφέρον, αφού εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι στην προκειμένη περίπτωση ο καιροσκοπισμός σε υποχρεώνει να ευθυγραμμίζεις συνεχώς τις τοποθετήσεις στην πολύ τρέχουσα πραγματικότητα και στο εκάστοτε ακροατήριο.

Από τις μέρες που έχει απογειωθεί η συζήτηση για το πρώτο μνημόνιο, στην «Αυγή» εμφανίζεται, με τοποθέτηση του καθηγητή Βεργόπουλου, η ιδέα της ...επαναδιαπραγμάτευσης του κρατικού χρέους. «Με όρους συναινετικούς, όχι με όρους ρήξης. Δεν λέω να κάνουμε μονομερή ενέργεια, αλλά συναινετικά μπορούμε να πούμε ότι είναι πολύ επαχθές το χρέος και χρειάζεται να αναδιαρθρωθεί. Σε μικρότερες δόσεις και σε μεγαλύτερα διαστήματα» («Αυγή» 9/5/2010).

Σε αυτόν τον καμβά, στον εντοπισμό του μέρους του χρέους που πρέπει να αναδιαρθρωθεί, κινήθηκε έκτοτε ο ΣΥΡΙΖΑ, με διάφορες διακυμάνσεις στις διατυπώσεις του, ξεκαθαρίζοντας όμως πάντα πως ό,τι είναι, θα γίνει με όρους νομιμότητας (προφανώς τη νομιμότητα που επιβάλλουν οι δανειστές) και εργαλείο τη διαπραγμάτευση.

«Κανένας και σε οποιαδήποτε πολιτική δεν μπορεί να ξεφύγει από τη λογική του τι θα γίνει με το χρέος», λέει με στόμφο την 1η του Νοέμβρη του 2010 μιλώντας στο «Κανάλι 1» του Πειραιά ο Γραμματέας του ΣΥΝ, Δ. Βίτσας, για να εξηγήσει: «Εμείς στηρίζουμε την εξής απλή λογική αλλά και εφαρμόσιμη πρόταση. Ενα κομμάτι του χρέους (...) θα πρέπει να διαγραφεί. Είτε αυτό ονομάζεται νομικά επαχθές χρέος είτε αυτό είναι ένα χρέος το οποίο στην ουσία επιβλήθηκε στη χώρα και θα πρέπει να διαγραφεί».

Μια τέτοια προσέγγιση, η αντίληψη, δηλαδή, που λέει θα χωρίσουμε το κρατικό χρέος σε δύο κομμάτια με σκοπό να απορρίψουμε το ένα από αυτά και να κρατήσουμε το άλλο, εμπεριέχει ένα κενό. Ποιος και πώς θα προσδιορίσει το διαχωρισμό. Εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ εφηύρε την «επιτροπή λογιστικού ελέγχου», που θα έδινε απαντήσεις σε κάθε ερώτημα. Το Μάρτη του 2011, μάλιστα, με επιστολή του προς τον πρόεδρο της Βουλής, ο Αλ.Τσίπρας έθεσε το ζήτημα: «Σας ζητώ (...) τη σύσταση επιτροπής από το Ελληνικό Κοινοβούλιο για το εθνικό θέμα του δημόσιου χρέους που θα ασκήσει αυστηρό έλεγχο της προέλευσης και της σύστασής του, ώστε να μάθει ο ελληνικός λαός πώς δημιουργήθηκε αυτό και ποιο μέρος του είναι παράνομο, άκυρο και επαχθές, ώστε η Ελλάδα να αρνηθεί την αποπληρωμή του».

Σε αυτή τη γραμμή προσπάθησε να μείνει, αλλά επειδή, όπως σημείωνε και στην «Αυγή» το γνωστό στέλεχός του Γ. Τόλιος, «η αμφισβήτηση πληρωμής του "επαχθούς/απεχθούς" χρέους απαιτεί "άνοιγμα βιβλίων" για προσδιορισμό του», κατέληξαν ότι ευκολότερο θα ήταν αντί να θέτουν το θέμα νομικά, να το ...πολιτικοποιήσουν.

Πίστεψαν ότι αυτό μπορεί να γίνει προβάλλοντας το ζήτημα της επαναδιαπραγμάτευσης - αναδιάρθρωσης του χρέους. «Επαναδιαπραγμάτευση που θα έχει ως κατάληξη διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους», όπως έλεγε στο ραδιοφωνικό σταθμό του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλ. Τσίπρας στις 19 του Μάη του 2011, αν και γνώριζε πολύ καλά ότι η μοναδική διαπραγμάτευση που ήταν δυνατόν να γίνει με την τρόικα, ως εκπρόσωπο των πιστωτών, θα αφορούσε αποκλειστικά στο μέγεθος και στους ρυθμούς της επίθεσης ενάντια στους εργαζόμενους. Κάτι άλλωστε που φάνηκε από τις ...διαπραγματεύσεις που και άλλοι δεσμεύονταν ότι θα κάνουν με την τρόικα (Βενιζέλος, Σαμαράς).

Υλοποίησαν την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ όμως για διαγραφή μέρους του χρέους ...ικανοποιήθηκε. Για την ακρίβεια, η τρόικα, σε συνεργασία με τις εδώ κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου, προχώρησε σε γερή (53,5%) διαγραφή του κρατικού χρέους, στέλνοντας στην κόλαση εκατομμύρια εργαζόμενους της χώρας, εξαερώνοντας τις περιουσίες των ασφαλιστικών ταμείων, διαγράφοντας τα αποθεματικά των νοσοκομείων, των ΑΕΙ, της Τοπικής Διοίκησης κ.ο.κ.

Βέβαια, ακόμα και μετά από αυτή την εξέλιξη, τη διαγραφή μέρους του χρέους που, στην οικονομική ιστορία, συχνά πραγματοποιούν οι πιστωτές, σταυρώνοντας τους λαούς των χρεωμένων, από τις άρχουσες τάξεις, χωρών, ο ΣΥΡΙΖΑ εμμένει σε λογικές και προτάσεις διαχειριστικού περιεχομένου.

Ετσι, στο Σχέδιο Διακήρυξης για τη φυσιογνωμία και τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, που δημοσιοποιήθηκε στις 30 του Οκτώβρη 2012, στο κεφάλαιο των προγραμματικών στόχων αναφέρεται: «Να καταγγείλουμε τις δανειακές συμβάσεις και να επαναδιαπραγματευτούμε το δημόσιο χρέος σε ευρωπαϊκό επίπεδο (...) Στόχος της επαναδιαπραγμάτευσης οφείλει να είναι η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του, ενώ εκείνο που απομένει οφείλει να αποπληρωθεί μετά από μια περίοδο χάριτος, με δικαιότερους όρους».

Εδώ ακριβώς βρίσκεται το ζουμί της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Στην ...επαναδιαπραγμάτευση, δηλαδή στη διαπραγμάτευση, άρα στη συνεργασία, στη συνεννόηση, στη συμφωνία με τους πιστωτές για την εξεύρεση κοινών τόπων και αποφάσεων. Με δυο λόγια, λοιπόν, και ανεξάρτητα από τα όσα έλεγε τόσους μήνες που ξιφουλκούσε για το «επαχθές» και το «απεχθές» του χρέους που δήθεν θα διέγραφε, ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει πανέτοιμος να προσέλθει σε διαπραγματεύσεις. Με εκείνους ακριβώς τους φορείς, τους πιστωτές, οι οποίοι χάριν των δικών τους συμφερόντων - και με βάση τα όσα μέχρι τώρα κατάγγελλε ο ΣΥΡΙΖΑ - προκάλεσαν (μάλιστα, ενδέχεται και παρανόμως, όπως διατείνονταν διάφορα στελέχη του) τη δημιουργία του απεχθούς χρέους που αποδείχθηκε ιδιαίτερα επαχθές για το λαό.

Θέλουν να παίξουν ρόλο...

Ποιοι είναι οι πιστωτές; Μετά το «κούρεμα» της περασμένης άνοιξης, οι βασικοί, οι κύριοι, οι σχεδόν αποκλειστικοί πιστωτές της χώρας, είναι τα κράτη - μέλη της ΕΕ και το ΔΝΤ. Και εδώ προβάλλει η φάβα και ο ...λάκκος.

Γιατί, τι σόι διαπραγμάτευση ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ; Τι είδους συνδιαλλαγή μπορεί να υπάρξει με την ΕΕ ή με το ΔΝΤ, από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων; Πώς μπορεί να πηγαίνουν μαζί καταγγελία των δανειακών συμβάσεων της τρόικας και συνεννόηση μαζί της;

Η ΕΕ και το ΔΝΤ εδώ και μήνες βρέθηκαν σε ανοιχτή αντιπαράθεση για το ελληνικό χρέος. Δηλαδή, ήδη διαπραγματεύονταν, και μέσα σε κλίμα όξυνσης των μεταξύ τους αντιθέσεων αναζητούσαν πώς θα το διαχειριστούν με βάση τα συμφέροντα που εκπροσωπεί η κάθε πλευρά. Και προκαλεί ακόμα και ερωτήματα η εμμονή του ΣΥΡΙΖΑ να ζητά «επαναδιαπραγμάτευση» με τους πιστωτές, για να μην πληρωθεί μέρος του χρέους, αφού αυτοί οι ίδιοι οι πιστωτές από μόνοι τους δηλώνουν, σε εκπομπές παγκόσμιας ακροαματικότητας, ότι εξετάζουν ακόμα και το ζήτημα ενός δεύτερου «κουρέματος».

Δημόσια υπέρ της διαγραφής μέρους του χρέους είχε ταχθεί το ΔΝΤ. Στην ΕΕ, που λένε όχι στο «κούρεμα», άφηναν να εννοηθεί ότι τα κράτη - μέλη που έχουν ήδη αποκομίσει κέρδη από τα δάνεια προς την Ελλάδα, μπορούν να εξετάσουν το ενδεχόμενο να θεωρήσουν τα δάνεια ...άτοκα, ή μπορεί να ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός επαναγοράς ελληνικών ομολόγων στη δευτερογενή αγορά, ή μπορεί να γίνουν και τα δύο μαζί και άρα η ελληνική πλευρά να είναι υποχρεωμένη να πληρώσει μικρότερα ποσά για την εξόφληση των χρεών της. Να γίνει, δηλαδή, ένα ντε φάκτο «κούρεμα» από την πίσω πόρτα. Συμπέρασμα: Χωρίς οι πιστωτές να έχουν ρωτήσει τον Τσίπρα ή έστω άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, μετρώντας τα δικά τους και μόνο συμφέροντα δέχτηκαν πέρσι ένα σημαντικό «κούρεμα» του κρατικού χρέους, αλλά και τώρα κρίνουν ότι θα «σβήσουν» ένα κομμάτι ακόμα. Αλλωστε «κούρεμα» περιέχει η απόφαση του Γιούρογκρουπ, ενός εύθραυστου συμβιβασμού μεταξύ ΔΝΤ-Ευρωζώνης, αφού οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί συνεχίζουν να υπάρχουν.

Μόνο διαγραφή ή κόντρα στον Καιάδα

Το ερώτημα είναι σαφές:

Πρώτον: Οι ιμπεριαλιστικοί διαχειριστές του χρέους της χώρας υιοθέτησαν, έστω και σε γενικές γραμμές, τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ή μήπως τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται σε ένα πολιτικοοικονομικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο χωράνε και οι επιλογές της ΕΕ και του ΔΝΤ;

Δεύτερον: Υπάρχει περίπτωση οι όποιες ρυθμίσεις στις οποίες θα καταλήξουν ΕΕ και ΔΝΤ να είναι προς όφελος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων όταν μάλιστα αυτές μοιάζουν με τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ή μήπως οι προτάσεις αυτού του φορέα, είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, δεν προωθούν τα γνήσια συμφέροντα του λαού;

Οι απαντήσεις βγαίνουν αβίαστα από την ιστορική πείρα που διαθέτει ο λαός μας, προκύπτουν και από την εμπειρία που αποκτήσαμε τα δυόμισι τελευταία χρόνια:Οποιαδήποτε διαπραγμάτευση με τους ιμπεριαλιστές - πιστωτές σημαίνει αντιλαϊκά μέτρα και πολιτικές βαρβαρότητας, ώστε να διασφαλιστούν κατά τον καλύτερο τρόπο τα δικά τους συμφέροντα κόντρα στα συμφέροντα των εργαζομένων και του τόπου. Οταν αυτοί «κουρεύουν» δάνεια, το κάνουν επειδή δεν μπορούν να τη γλιτώσουν χωρίς να καταστραφούν κεφάλαια. Αποδεχόμενοι όμως την καταστροφή αυτή, στέλνουν στον Καιάδα όσους περισσότερους εργαζόμενους μπορούν. Και η μόνη διαπραγμάτευση που μπορεί να γίνει μαζί τους - κι αυτό προτείνει ουσιαστικά και ο ΣΥΡΙΖΑ - είναι το ύψος από το οποίο θα πεταχτούν στη χαράδρα τα θύματα, που θα αφήσει πίσω της η διαπραγμάτευση.

Γι' αυτό η μόνη ξεκάθαρη πρόταση που ανταποκρίνεται στα συμφέροντα των εργαζομένων και ολόκληρου του λαού, η μόνη πρόταση που μπορεί να αποτελέσει διέξοδο από τη γάγγραινα της οικονομικής κρίσης και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, είναι η πρόταση που διατυπώνουν οι κομμουνιστές. Η πρόταση του ΚΚΕ που συνδυάζει την απαλλαγή του λαού από κάθε είδους φιλομονοπωλιακή πολιτική και ανοίγει το δρόμο για την πραγματικά άλλου τύπου ανάπτυξη. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με αποδέσμευση από την ΕΕ, με μονομερή διαγραφή όλου του χρέους χωρίς άλλες τσιριμόνιες και με κοινωνικοποίηση των βασικών κλάδων της οικονομίας και των μέσων παραγωγής.