7 Ιουν 2020

Όταν η Ελένη Βλάχου της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ» επισκέφτηκε την ΕΣΣΔ

Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας //
Η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» (Τρίτη 2/6/2020) σε ειδικό ένθετο φιλοξενεί ανταποκρίσεις της Ελένης Βλάχου (διευθυντρίας της μετά το 1951) στην ΕΣΣΔ κατά τη διάρκεια της επίσκεψης της , στα τέλη του 1953, με άλλους 10 Έλληνες δημοσιογράφους. Η πρόσκληση της τότε Σοβιετικής κυβέρνησης, Οκτώβριος του 1953, αφορούσε την δυνατότητα να επισκεφθούν τη Ρωσία εκπρόσωποι της πνευματικής, καλλιτεχνικής και δημοσιογραφικής ζωής από την Ελλάδα.  «…Οι έντεκα Έλληνες που προσκλήθηκαν φέτος, πέρυσι, επί Στάλιν, δεν θα είχαν προσκληθεί. Ήταν μια ασήμαντη υπόθεση αυτό το ταξίδι; Μιας νέας μορφής προσπάθεια να χτυπηθεί ο αυξάνων φιλοαμερικανισμός των Ελλήνων; Προπαγάνδα, εκμετάλλευσης της δεξιάς; Ποιος μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι όλη αυτή η απίθανη ιστορία έχει ελατήρια εχθρότητας και ότι δεν σημειώνει μια πρώτη χαραμάδα, ένα πρώτο βήμα προς τη μελλοντική εξαφάνιση του παραπετάσματος…», σημειώνει χαρακτηριστικά η Ελένη Βλάχου. Έτσι Πέμπτη βράδυ, 5 Νοεμβρίου 1953, το αεροπλάνο της «Αεροφλότ» κατέβαζε στο αεροδρόμιο της Μόσχας την 11-μελή ομάδα των Ελλήνων προσκεκλημένων για μια 25-ήμερη συναρπαστική φιλοξενία
Ως ανήκουσα στην λεγόμενη «φωτισμένη δεξιά» (στην ουσία σταθερή στυλοβάτης με την πένα της του αστικού συστήματος) οι τότε εντυπώσεις της για την ΕΣΣΔ μετά τον θάνατο του Ι.Β. Στάλιν έχουν τη δική τους σημασία για την μετεμφυλιακή Ελλάδα. Οι παραδοχές της, με βάση αυτά που «αντίκρισε», αλλά και η αναπαραγωγή αντισοβιετικών στερεότυπων είναι το χαρακτηριστικό των ανταποκρίσεων (που βγήκαν και σε έκδοση το 1954). Δίνουν όμως ορισμένες χρήσιμες «λεπτομέρειες» που παραθέτουμε , με μικρό μας σχολιασμό.
Άλλωστε και η ίδια παραδέχτηκε ότι «τη Ρωσία αλλοιώς την φανταζόμουνα, αλλοιώς την περίμενα, αλλοιώς την είχα καταλάβει και αλλοιώς την είδα».
Παραδοχές…
Για το Μετρό: «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τέτοιο απίθανο δημιούργημα δεν υπάρχει πουθενά σ’ ολόκληρο τον κόσμο…Εις το Μετρό (σ.σ ο Ρώσος) κυκλοφορεί με σεβασμό, σιωπηλά και ούτε καπνίζει, ούτε πετά χαρτιά, ούτε προκαλεί καμία ακαταστασία…»
Για την Εκκλησία: « Το ότι υπάρχουν εκκλησίες που λειτουργούν, το ότι υπάρχουν χιλιάδες, εκατομμύρια σοβιετικοί πολίτες, που τις γεμίζουν Κυριακές και γιορτές και τις συντηρούν και πληρώνουν τρία ρούβλια το κεράκι…Και πόσο καιρό , πόσα χρόνια ακόμη θα παλαίψουν με ένα παντοδύναμο κρατικό οργανισμό, που χωρίς πλέον να μάχεται φανερά τη θρησκεία, τη έχει καταργήσει από όλα τα σχολεία, τα γυμνάσια, τα πανεπιστήμια…την έχει διαγράψει χωρίς μίσος, αλλά με κάποιο ύφος «ανωτερότητος»…»
Για το Θέατρο: «…Σε όλες τις μικρές και τις μεγάλες πόλεις της Ρωσίας, κορίτσια και αγόρια γυμνάζονται ώρες ατελείωτες, από τα ξημερώματα έως την νύχτα, επί χρόνια ολόκληρα για να πάρουν καλούς βαθμούς, τις διακρίσεις, τα βραβεία που θα τα βοηθήσουν να ξεχωρίσουν και που θα τα φέρουν σκαλοπάτι, σκαλοπάτι από το σχολείο στην τοπική όπερα, από την τοπική όπερα σε μεγαλύτερη, του Κιέβου ή της Τυφλίδος, απ’ εκεί κάπου κοντήτερα στην Μόσχα…»
Και αντικομουνιστικά-αντισοβιετικά στερεότυπα
Για τη ζωή των κατοίκων: «…Δεν είναι μόνο άσχημος ο κόσμος. Είναι και σχεδόν ομοιόμορφος, ανήκει σ’ ένα πολιτικό στρατό του οποίου η στολή είναι το βαρύ κακοκομμένο παλτό, ο κούκος, η τραγιάσκα, η γαλότσα. Οι γυναίκες περιφέρονται με το ίδιο πλατό, με τετράγωνους ώμους, με χονδρές κάλτσες με ελεεινά σε σχήμα παπούτσια..» (σ.σ φυσικά δεν έκανε τον κόπο να δει το πώς ζούσαν τότε οι ελληνίδες εκτός …Κολωνακίου..)
Για το δήθεν κλίμα τρομοκρατίας: «…Μοιάζει συνεχώς να φυλάγεται. Να φυλάγεται από ξένους, από αγνώστους, από κακοτοπιές, από νέες συζητήσεις, από απρόοπτες ερωτήσεις…Δεν προχωρεί σε πρωτοβουλίες, δεν ανεβαίνει ούτε σκαλοπάτι κοινωνικής ή εργατικής ιεραρχίας. Δεν θέλει ο κοινός Ρώσος πολίτης να βρει κανένα μπελά..» (σ.σ Και όλα αυτά όταν στην χώρα μας είχαμε γεμίσει φυλακές και εξορίες…)
Για το πανεπιστήμιο Λομονόσωφ: «…Που είναι αυτή η λιτή αυστηρότητα, η απλότητς, το πρακτικό πνεύμα, που θα επήγαζε από μια ειλικρινή διάθεση ισότητος, από μια διάθεση να προσφέρωνται όσο το δυνατόν περισσότερα αγαθά σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους…Εδώ με τα χρήματα που έχουν πεταχθή για να πνιγή αυτό το Πανεπιστήμιο στην πολυτέλεια θα μπορούσαν να έχουν χτισθή άλλα τέσσαρα που να ήσαν σχολεία και όχι ανάκτορα…» (σ. Προφανής η «ζήλια» αλλά και το δέος απέναντι στο μοναδικό αυτό Πανεπιστήμιο των 39 ορόφων, των 40 χλμ διαδρόμων, των 6.000 υπνοδωματίων για φοιτητές που φυσικά ήταν ανοικτό και δωρεάν για όλον τον κόσμο)

Ο "πόλεμος" για τα εμβόλια ανάμεσα σε κράτη και ομίλους



Μια «συμμαχία» Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας και Ολλανδίας παζαρεύει ανταλλάγματα σε φαρμακευτικούς ομίλους

Στην κούρσα του ανταγωνισμού - κυρίως με τις ΗΠΑ και την Κίνα - για την κυκλοφορία ενός εμβολίου κατά του κορονοϊού SARS-COV-2 στην ευρωπαϊκή αγορά, μπαίνει πιο δυναμικά η ΕΕ, με πρωτοβουλία της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ολλανδίας. Η «συμμαχία» βρίσκεται ήδη σε διαπραγματεύσεις με πολλές φαρμακευτικές εταιρείες, προσφέροντάς τους κρατικές επιχορηγήσεις για έρευνα και εγγυήσεις αγοράς. Σύμφωνα με δημοσίευμα της γερμανικής οικονομικής εφημερίδας «Handelsblatt», η Γερμανία και οι τρεις άλλες χώρες της ΕΕ «συγκροτούν μια νέα συμμαχία που έχει στόχο να αποκτήσει πρόσβαση σε εμβόλια για τον νέο κορονοϊό, μόλις αυτά αναπτυχθούν».
Η πρόσβαση σε εμβόλια είναι «ένα από τα πιο πιεστικά ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει η ΕΕ αυτήν τη στιγμή», έγραψαν σε επιστολή τους προς την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, οι υπουργοί Υγείας των τεσσάρων κρατών - μελών.
Η ανάπτυξη, παραγωγή και πώληση ενός εμβολίου κατά του νέου κορονοϊού, που προσέβαλε πάνω 6,7 εκατομμύρια ανθρώπους και στοιχίζει ήδη τη ζωή σε 400.000 παγκοσμίως, είναι μια αναμέτρηση «γεωπολιτικής σημασίας», με τους φαρμακευτικούς ομίλους να «σέρνουν την κούρσα» παζαρεύοντας ανοιχτά κρατικές επιχορηγήσεις, εγγυήσεις για τις αγορές που θα πουλήσουν τα εμβόλια. Η έρευνα για την ανάπτυξη εμβολίου στην καπιταλιστική οικονομία γίνεται με κρατικό χρήμα, δηλαδή την χρηματοδοτεί το ξεζούμισμα των λαϊκών στρωμάτων, για να πουληθεί μετά το αποτέλεσμά της ως εμπόρευμα στους λαούς, με προτεραιότητες και σε τιμές που καθορίζει η κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων.
Μια πλευρά αυτού του ανταγωνισμού αποκάλυψε κυνικά τον περασμένο μήνα ο διευθύνων σύμβουλος της γαλλικής πολυεθνικής «Sanofi», Πολ Χάντσον, δηλώνοντας ότι οι ΗΠΑ θα παραλάβουν πρώτες ένα πιθανό εμβόλιο γιατί έχουν προπληρώσει.
Επίσης, οι ΗΠΑ έχουν δώσει 1,2 δισ. δολάρια στον φαρμακευτικό όμιλο «AstraZeneca», για να «προλάβουν» ένα ενδεχόμενο εμβόλιο και έχουν δεσμευτεί να αγοράσουν τουλάχιστον 300 εκατ. δόσεις, εφόσον αυτό τελικά παραχθεί. Αλλες επιχειρήσεις, όπως ο αμερικανικός φαρμακευτικός κολοσσός «Johnson & Johnson», έχουν επίσης συνάψει συμφωνίες με την αμερικανική κυβέρνηση, η οποία σκοπεύει να επενδύσει συνολικά 10 δισ. δολάρια σε ιατρική έρευνα για τον κορονοϊό. Αντίστοιχη συμφωνία επιχειρήθηκε και με τη γερμανική εταιρεία βιοτεχνολογίας «CureVac» τον Μάρτη, σύμφωνα με δημοσιεύματα.
Από την πλευρά του, ο Πρόεδρος της Κίνας, Σι Τζινπίνγκ, ισχυρίστηκε στην ετήσια συνάντηση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας στα μέσα Μάη ότι η χώρα του θα διαθέσει εμβόλια ως «δημόσιο αγαθό» παγκοσμίως. Φυσικά κανείς δεν πήρε στα σοβαρά αυτήν τη δήλωση, καθώς είναι άγνωστο με τι όρους και ανταλλάγματα οι κινεζικοί όμιλοι θα παράξουν το «αγαθό» τους και θα το διαθέσουν στον υπόλοιπο κόσμο.
Το παζάρι της ΕΕ με φαρμακευτικούς ομίλους
Σε αυτό το φόντο, μια «βασική ομάδα κρατών - μελών» συμμάχησαν για να «πετύχουν το ταχύτερο και καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα σε διαπραγματεύσεις με βασικούς παράγοντες της φαρμακευτικής βιομηχανίας» και «πάνω απ' όλα θέλουν να αποτρέψουν το ενδεχόμενο η Ευρώπη να χάσει τη γεωπολιτική κούρσα του εμβολιασμού», αναφέρει το ρεπορτάζ.
Στην επιστολή προς την Κομισιόν αναφέρεται πως «η συμμαχία» βρίσκεται ήδη σε επαφή με διάφορες φαρμακευτικές εταιρείες που θα πατεντάρουν την έρευνα για ένα εμβόλιο και σύμφωνα με πληροφορίες της «Handelsblatt», παζαρεύουν και με τον βρετανικό όμιλο «AstraZeneca» - που «τα έχει πάρει» και από τις ΗΠΑ - η οποία ίσως παράξει ένα «πολλά υποσχόμενο υποψήφιο εμβόλιο».
Η ευρωπαϊκή «συμμαχία» περιλαμβάνει τις τρεις πιο πολυπληθείς χώρες της ΕΕ (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία) με συνολικό πληθυσμό πάνω από 200 εκατ., δηλαδή μια «ισχυρή αγορά», που θα εξασφαλίσει σίγουρα κέρδη και μπορεί να «δελεάσει» μια φαρμακοβιομηχανία.
Η «Handelsblatt» επικαλείται επίσης έγγραφο, σύμφωνα με το οποίο στις αρχές Μάη η Γαλλία έθεσε το ζήτημα μιας «ευρωπαϊκής στρατηγικής για την ανάπτυξη, την παραγωγή και την ταχεία έγκριση των υποψηφίων εμβολίων κατά του Sars-CoV-2». Σε επιστολή της προς τη γερμανική και τη βρετανική κυβέρνηση, προτείνει ένα κοινό σχέδιο Γαλλίας - Γερμανίας - Ηνωμένου Βασιλείου για την προώθηση «πέντε έως δέκα» πολλά υποσχόμενων εμβολίων, από την έρευνα έως και την αγορά.
Εκτός από τη Μεγάλη Βρετανία, οι «τέσσερις» της ΕΕ βρίσκονται σε διαπραγματεύσεις για να ενταχθούν στη «συμμαχία» η Νορβηγία, η Σιγκαπούρη και η Ιαπωνία

Tetris: Η είσοδος των Σοβιετικών στις ΕΠΑ και το ελληνικό όνομα

 



To Tetris είναι tile-matching βιντεοπαιχνίδι παζλ, το οποίο αρχικά αναπτύχθηκε και σχεδιάστηκε από τον Σοβιετικό σχεδιαστή βιντεοπαιχνιδιών Αλεξέι Πάζιτνοβ. Το παιχνίδι κυκλοφόρησε σαν σήμερα (6 Ιουνίου -6/6-) το 1984. O Πάζιτνοβ εργαζόταν στην Dorodnitsyn Computing Centre της Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών, στη Μόσχα. Η ονομασία του παιχνιδιού προήλθε από το ελληνικό πρόθημα «τέτρα», που σημαίνει τέσσερα, καθώς κι από το τένις, αγαπημένο άθλημα του Πάζιτνοβ.

To Tetris έγινε το πρώτο βιντεοπαιχνίδι που της ΕΣΣΔ που κυκλοφόρησε στις ΕΠΑ. Διανεμήθηκε από την Spectrum HoloByte για το Commodore 64 και το IBM PC. Το παιχνίδι χρησιμοποιεί κλασικά σχήματα παζλ, τα οποία χρησιμοποιούνται από το 1907, τα οποία τα ονόμασε Polyominoes ο γνωστός μαθηματικός Σόλομον Γ. Γκόλομπ.

Σκοπός του παιχνιδιού είναι το ορθό και συμμετρικό κτίσιμο αυτών των σχημάτων. Σε περίπτωση σωστών τοποθετήσεων εξαφανίζεται όγκος αυτών και δημιουργείται περαιτέρω χώρος για κτίσιμο, ενώ σε αντίθετη περίπτωση το τοίχος ξεπερνά τα όρια και έρχεται το game over.

Σχεδόν σε οποιαδήποτε κονσόλα

Το παιχνίδι (και πολυάριθμες εκδόσεις του) είναι διαθέσιμο σχεδόν σε οποιαδήποτε κονσόλα και λειτουργικό σύστημα υπολογιστή, καθώς και σε κινητά, σε graphing calculator, σε portable media player, σε PDA και σε network music player. Έχει χρησιμοποιηθεί έως έμπνευση μέχρι και για πιάτα, ενώ έχει παιχτεί κι επάνω σε διάφορα πραγματικά κτίρια.

Ήδη από τις πρώτες εκδόσεις του παιχνιδιού, τόσο η arcade και οι οικιακές εκδόσεις είχαν μεγάλες εισπρακτικές επιτυχίες. Ωστόσο η έκδοση που το έκανε ένα από τα δημοφιλέστερα και κλασικότερα παιχνίδια όλων των εποχών ήταν αυτή του Game Boy, η οποία έγινε το 1989. Στο εκατοστό τεύχος του, το Electronic Gaming Monthly τοποθέτησε το Tetris πρώτο στη λίστα με τα Σπουδαιότερα Παιχνίδια όλων των εποχών. Το 2007, ενώ αντίστοιχη λίστα του IGN, το παιχνίδι κατέληξε στην δεύτερη θέση. Το 2010, ανακοινώθηκε ότι όλο το franchise Tetris, είχε πουλήσει 170 εκατομμύρια αντίτυπα, τα 70 υλικά και τα 100 download σε κινητές συσκευές, πράγμα που το έκανε το παιχνίδι με τις περισσότερες πωλήσεις μέσω download όλων των εποχών.



Στις 14 Μαρτίου του 2014, η The Tetris Company, ανακοίνωσε ότι για την 30ή επέτειο του παιχνιδιού, το παιχνίδι θα ήταν διαθέσιμο στις κονσόλες PlayStation 4 και Xbox One, με τη συνεργασία της Ubisoft (διανομή) και της SoMa Play (ανάπτυξη).

Τρόπος παιχνιδιού

Το παιχνίδι χρησιμοποιεί επτά σχήματα τούβλων, τα οποία πέφτουν από το πάνω μέρος της οθόνης, χωρίς σταματημό. Ο παίκτης καλείται να τα τοποθετήσει με τρόπο τέτοιο, ώστε να ταιριάζουν και να μην υπάρχουν κενά μεταξύ τους. Όταν τα τούβλα σχηματίζουν πλήρεις γραμμές, τότε οι γραμμές αυτές εξαφανίζονται οριζοντίως. Αν δεν γίνει αυτό και οι συνθέσεις από τουβλάκια έχουν συνεχώς κενό χώρο, η οθόνη αναπόφευκτα θα γεμίσει και το παιχνίδι θα τερματιστεί με ήττα του παίκτη.
Πηγή: "Το Φως" Με πληροφορίες από wikipedia.

O Bansky οργισμένος από τη δολοφονία του Τζορτζ Φόιντ …καίει την αμερικάνικη σημαία

Εμπνευσμένος από τον τραγικό θάνατο του Φλόιντ, ο διάσημος καλλιτέχνης του δρόμου Μπάνκσι παρουσίασε μέσω του Instagram ένα νέο έργο του: ένα αναμένο κερί δίπλα στη φωτογραφία ενός μαύρου, η φλόγα του οποίου βάζει φωτιά στην αμερικανική σημαία. «Οι έγχρωμοι έχουν εγκαταλειφθεί από το σύστημα. Το λευκό σύστημα (…) Δεν είναι δικό τους πρόβλημα, είναι ικό μου πρόβλημα», σημειώνει ο καλλιτέχνης.

Δολοφονία Τζορτζ Φλόιντ: Διαδηλώσεις σε όλον τον κόσμο κατά του ρατσισμού και της αστυνομικής βίας

Από το Λονδίνο μέχρι το Σίδνεϊ, χιλιάδες άνθρωποι αψήφησαν σήμερα την πανδημία για να καταγγείλουν τον ρατσισμό και την αστυνομική βία, σε μια παγκόσμια κινητοποίηση άνευ προηγουμένου, την οποία πυροδότησε ο θάνατος του 46χρονου Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ στα χέρια τεσσάρων αστυνομικών.
Στο Λονδίνο, εκατοντάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν έξω από το κτίριο του κοινοβουλίου, κρατώντας πλακάτ με το σύνθημα «Οι ζωές των μαύρων μετρούν» και χτυπώντας ταμπούρλα. Οι περισσότεροι δεν τηρούσαν αποστάσεις, ορισμένοι όμως φορούσαν προστατευτικές μάσκες. «Ήρθε η ώρα να μετατρέψουμε τον ρατσισμό σε στάχτη!» φώναζε μια διαδηλώτρια με ντουντούκα. «Το Ηνωμένο Βασίλειο δεν είναι αθώο», κατήγγειλαν οι διαδηλωτές, αναφερόμενοι στον ρατσισμό και την αστυνομική βία.
Στο Μάντσεστερ, πολλοί ήταν εκείνοι που κατέβηκαν επίσης στους δρόμους για να διαδηλώσουν και να υπενθυμίσουν ότι «δεν είναι έγκλημα να είσαι μαύρος» και ότι «πρέπει να τελειώνουμε με την πανδημία του ρατσισμού».
Εμπνευσμένος από τον τραγικό θάνατο του Φλόιντ, ο διάσημος καλλιτέχνης του δρόμου Μπάνκσι παρουσίασε μέσω του Instagram ένα νέο έργο του: ένα αναμένο κερί δίπλα στη φωτογραφία ενός μαύρου, η φλόγα του οποίου βάζει φωτιά στην αμερικανική σημαία. «Οι έγχρωμοι έχουν εγκαταλειφθεί από το σύστημα. Το λευκό σύστημα», σημειώνει ο καλλιτέχνης.

«Δεν μπορώ να αναπνεύσω»

Η Αυστραλία ήταν η πρώτη χώρα που άνοιξε σήμερα τον χορό της παγκόσμιας οργής. Χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν σε πολλές πόλεις, κρατώντας πανο με το σύνθημα «Δεν μπορώ να αναπνεύσω», τη φράση που επαναλάμβανε ο Φλόιντ όταν ο αστυνομικός που τον συνέλαβε γονάτισε στον λαιμό του, επί σχεδόν εννέα λεπτά.
Για τους οργανωτές αυτής της κινητοποίησης, που δεν υπάκουσαν στην έκκληση της κυβέρνησης να μείνουν στα σπίτια τους λόγω της υγειονομικής κρίσης, η υπόθεση του Φλόιντ θυμίζει παρόμοιες καταστάσεις στη δική τους χώρα. Όπως εξήγησαν, το ποσοστό των κρατουμένων Αβορίγινων είναι πολύ υψηλό ενώ πάνω από 400 έχουν πεθάνει τα τελευταία 30 χρόνια όντας υπό αστυνομική κράτηση.
«Το γεγονός ότι προσπάθησαν να μας εμποδίσουν να διαδηλώσουμε πείσμωσε ακόμη περισσότερο τον κόσμο», εκτίμησε ο Τζουμίκα Ντόνοβαν που συμμετείχε στη συγκέντρωση στο Σίνδεϊ.
Στην Τύνιδα, περίπου 200 άνθρωποι ζήτησαν «δικαιοσύνη» και το δικαίωμα να «αναπνεύσουν» απέναντι στον ρατσισμό που «τους πνίγει».
«Αυτή η μάστιγα υπάρχει επίσης και στην Τυνησία», ανέφερε μια εκπρόσωπος της τυνησιακής ένωσης στήριξης των μειονοτήτων. Μετανάστες από την υποσαχάρια Αφρική υποστηρίζουν συχνά ότι πέφτουν θύματα λεκτικής και σωματικής κακοποίησης στη χώρα αυτή.
Στη Λιέγη, στο ανατολικό Βέλγιο, 700 διαδηλωτές διαδήλωσαν κατά του ρατσισμού, μολονότι οι αρχές είχαν απαγορεύσει τις συγκεντρώσεις.
Στη Γερμανία, οι παίκτες της Μπάγερν επέδειξαν την αλληλεγγύη τους, φορώντας στην προθέρμανση μπλουζάκια με το σύνθημα: «Κόκκινη κάρτα στον ρατσισμό-BlackLiveMatters», πριν από τον αγώνα με τη Λεβερκούζεν.
Στο Βερολίνο, οι διαδηλωτές κατέκλυσαν την Αλεξάντερπλατς ενώ κινητοποιήσεις έγιναν επίσης στο Αμβούργο και τη Βαρσοβία.
Στο Παρίσι, οι δύο διαδηλώσεις κατά της αστυνομικής βίας και της ατιμωρησίας των δυνάμεων ασφαλείας είχαν απαγορευτεί λόγω της πανδημίας της Covid-19. Ωστόσο αρκετές εκατοντάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν νωρίς το απόγευμα στον Πύργο του Άιφελ και στην Πλας ντε λα Κονκόρντ, κοντά στην αμερικανική πρεσβεία και το προεδρικό μέγαρο.
Πιο περιορισμένης έκτασης ήταν οι διαδηλώσεις στην Ασία. Στο Τόκιο, οι συγκεντρωμένοι διαμαρτύρονταν για την κακομεταχείριση, όπως λένε, ενός Κούρδου τον οποίο σταμάτησαν για έλεγχο οι αστυνομικοί ενώ οδηγούσε και τον έριξαν στο έδαφος. Οι διοργανωτές εξέφρασαν επίσης την υποστήριξή τους στο κίνημα Black Lives Matter. «Θέλω να δείξω ότι υπάρχει ρατσισμός στην Ιαπωνία τώρα», είπε η 17χρονη μαθήτρια Ουακάμπα.
Στη Σεούλ, δεκάδες Νοτιοκορεάτες και αλλοδαποί ακτιβιστές συγκεντρώθηκαν στην πόλη. Κάποιοι φορούσαν μαύρες μάσκες με το σύνθημα «Δεν μπορώ να αναπνεύσω στα κορεατικά».
Στην Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης, λόγω των περιορισμών που έχουν επιβληθεί για να αναχαιτιστεί η πανδημία, οι ακτιβιστές οργάνωσαν μια πρωτότυπη διαδικτυακή κινητοποίηση: ζήτησαν να αναρτηθούν φωτογραφίες και βίντεο ανθρώπων ντυμένων στα μαύρα, με υψωμένη τη γροθιά, που να κρατούν πλακάτ όπου θα εξηγούν γιατί στηρίζουν το κίνημα. Οι Ταϊλανδοί «διαδηλωτές» θα συγκεντρωθούν αύριο Κυριακή σε τηλεδιάσκεψη και θα τηρήσουν σιγή 8 λεπτών και 46 δευτερολέπτων – το χρονικό διάστημα που έμεινε ακινητοποιημένος ο Φλόιντ στο έδαφος, με τον αστυνομικό γονατισμένο στον λαιμό του.

Άρχισαν να συγκεντρώνονται οι πρώτοι διαδηλωτές στην Ουάσινγκτον

Οι πρώτοι διαδηλωτές άρχισαν να συγκεντρώνονται στην Ουάσινγκτον, σε αρκετή απόσταση από τον Λευκό Οίκο γύρω από τον οποίο έχουν τοποθετηθεί φράχτες ασφαλείας, για να διαμαρτυρηθούν για τον ρατσισμό και την αστυνομική βία στις ΗΠΑ.
Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι αναμένεται ότι θα συμμετάσχουν στη σημερινή κινητοποίηση στην ομοσπονδιακή πρωτεύουσα, που εκτιμάται ότι θα είναι η μεγαλύτερη αφότου ξεκίνησαν οι διαδηλώσεις, πριν από 9 ημέρες. Μεγάλο μέρος του κέντρου της πόλης έχει αποκλειστεί από το πρωί, όπως διαπίστωσαν δημοσιογράφοι του Γαλλικού Πρακτορείου. Πάνω από δέκα συλλογικότητες, ορισμένες εκ των οποίων δημιουργήθηκαν μέσω των ιστοτόπων κοινωνικής δικτύωσης μετά τον θάνατο του Φλόιντ, έχουν καλέσει τους Αμερικανούς πολίτες να κατακλύσουν τους δρόμους της Ουάσινγκτον.
Μεγάλες συγκεντρώσεις αναμένεται επίσης ότι θα γίνουν σε πολλές άλλες πόλεις, όπως στη Νέα Υόρκη, το Μαϊάμι ή τη Μινεάπολη.
Εν όψει των νέων διαδηλώσεων, ο αρχηγός της αστυνομίας του Σιάτλ ανακοίνωσε ότι απαγορεύεται στους αστυνομικούς να κάνουν χρήση δακρυγόνων για διάστημα 30 ημερών.
Η αστυνομία της Μινεάπολης ανακοίνωσε επίσης την Παρασκευή ότι στο εξής απαγορεύεται στους αστυνομικούς να ακινητοποιούν τους υπόπτους χρησιμοποιώντας την τεχνική του κεφαλοκλειδώματος, η οποία θεωρείται επικίνδυνη. Η πρακτική αυτή οδήγησε το 2014 στον θάνατο ενός Αφροαμερικανού, του Έρικ Γκάρνερ, στη Νέα Υόρκη, ο οποίος φώναζε επίσης στους αστυνομικούς «Δεν μπορώ να αναπνεύσω» – τα τελευταία λόγια και του Τζορτζ Φλόιντ.

TOP READ