Σημειώσεις για το ξανθό γένος

 Σημειώσεις για το ξανθό γένος

Μάθανε πως ξεπουλάμε, πλακώσανε κι οι Ρώσοι...

Τα πιο εύκολα αστεία που ήρθαν αυθόρμητα σε όλους για την επίσκεψη Πούτιν κι αναπόφευκτα έγιναν σούπα, είχαν δύο βασικούς άξονες: το Λαφαζάνη και την ΟΑΚΚΕ, που είναι και η κύρια μορφή εκδήλωσης της βασικής αντίθεσης της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.

Αν ήταν ο Πιλάφης -που ξέρει και ρώσικα- στο Μέγαρο Μαξίμου, θα αναζωπυρωνόταν η ιστορία του δανείου, της δραχμής, των εναλλακτικών στρατηγικών συμμαχιών, του αγωγού, κτλ. Τώρα ούτε καν αυτό δεν υπήρχε.

Όσο για την ΟΑΚΚΕ, είναι σκέτη απογοήτευση τελικά, μόνο λόγια κι από ουσία τίποτα. Αντί δηλ να κινητοποιήσει τις μάζες κατά του βασικού αντιπάλου, δεν έκανε ούτε μια συμβολική συγκέντρωση διαμαρτυρίας (δε σου λέω απεργία, γιατί αυτό εμπίπτει στην κατηγορία του παραγωγικού σαμποτάζ, σαν αυτά που μάστιζαν το 17' τη Ρωσία). Ξεπουλήθηκαν κι αυτοί μάλλον (μετά τον πρώτο τους δίσκο) στο ρωσόδουλο μπλοκ.

Και πώς να μη βραχυκυκλώσεις άλλωστε, όταν βλέπεις ότι οι Ρώσοι έρχονται θεωρητικά για... να επενδύσουν και να φέρουν την ανάπτυξη -που έρχεται μαζί με την ελπίδα.

Ήταν στα κοντά κι η επέτειος του Γλέζου και του Σάντα, με την ηρωική υποστολή της ναζιστικής σημαίας από την Ακρόπολη κι έδεσαν όλα μαζί συνειρμικά μες στο μυαλό μου, σε ένα κουβάρι, που ξετυλιγόταν άναρχα, σαν τις πληροφορίες της ημέρας στα όνειρά μας τη νύχτα. Είχε ιδιωτικοποιηθεί -λέει- η Ακρόπολη και την είχαν πάρει οι Ρώσοι και είχε τη δική τους σημαία κι ανέβηκε στο κοντάρι ο Γλέζος, 95 χρονών, αλλά με δυνάμεις 20χρονου, για να την κατεβάσει και να βάλει στη θέση της τη σοβιετική, και έδωσε έτσι το έναυσμα για την επανάσταση, που επικράτησε ραγδαία και το χρυσό, σοβιετικό αιώνα. Κι ύστερα ήθελαν οι σοβιετικοί να τον κάνουν γραμματόσημο και γραμματέα στο ΚΚΕ. αλλά αυτός πήγε με τη Ζωή και την Πλεύση Ελευθερίας, για να μην αφήσει (εκκολαπτόμενο) ΠαΣοΚ για ΠαΣοΚ, που να μην το έχει στηρίξει. Και μετά ιδιωτικοποιήθ... εεε αξιοποιήθηκε θέλω να πω και το Άγιο Όρος με την περιουσία του και ξεπληρώθηκε όλο το δημόσιο χρέος, που εμείς όμως είχαμε προλάβει να το διαγράψουμε μονομερώς. Και μετά...

Στα ευτράπελα της υποδοχής περιλαμβάνεται το κλίμα που καλλιεργήθηκε, προς τη μία και την άλλη πλευρά. το γλοιώδες, εξαρτημένο (και ας είμαστε ανισότιμα αλληλεξαρτημένοι) ύφος-χαμόγελο του Καμμένου, που έδινε την εντύπωση πως θα μπορούσε να ντυθεί ακόμα και μπάμπουσκα προκειμένου να βρεθεί στο ντεκόρ, μπροστά στις κάμερες. Τον ανυπόκριτα ηλίθιο θαυμασμό των ρεπορτάζ για τη ρωσική συνοδεία, τους άνδρες των ειδικών δυνάμεων που την πλαισίωναν και τις γνώσεις τους πάνω στο σπετσνάζ -που ένας σφος θέλει να μάθει για να "έχει" στα ξύλα τους φασίστες και όσους άλλους χρειαστεί. Και τα περισπούδαστα σχόλια, με ύφος χιλίων Πρετεντέρηδων, στο διαδίκτυο, που έλεγαν για τη συγγνώμη που μας οφείλει ο Πούτιν (δεν είμαι σίγουρος για ποιο πράγμα, αλλά συνήθως σε αυτά, η σωστή απάντηση είναι: σταλινικά εγκλήματα), όπως μας είχε ζητήσει ο Κλίντον για τη χούντα (και ας μην τη χαρακτηρίζει πλέον αμερικανοκίνητη το κυβερνών κόμμα) αλλά και ο Πάπας για τις Σταυροφορίες!

Στα ευτράπελα της επίσκεψης σημειώνουμε επίσης την εικόνα των δύο ηγετών, του Πούτιν και του Τσίπρα, που κάποιοι τους περνάνε ακόμα για κομμουνιστές, ενώ είναι ζήτημα αν τους έχει μείνει κάτι -σε προσωπικό επίπεδο έστω- από το πολιτικό τους παρελθόν. Άντε το πολύ να κράτησαν την αθεΐα, που τη στριμώχνουν σε μια γωνιά της συνείδησής τους, καθώς ανταλλάσσουν απόψεις για το Άγιο Όρος και την ομόδοξη πίστη μας. Επίσης, ο Αλέξης είναι αριστερός και δε φοράει γραβάτες (ακόμα), σε αντίθεση με τον Πούτιν και το μεταφραστή (Μουρίνιο, Special One) που διάλεξε μια κόκκινη. Κι ίσως να του θύμιζε κάτι από τα νεανικά του χρόνια η ανάκρουση του ρώσικου εθνικού ύμνου (που έχει κρατήσει τη μελωδία του σοβιετικού), χωρίς να μπορεί φυσικά να πει τα λόγια, σε αντίθεση με τον Πούτιν, το Λαφαζάνη και το μεταφραστή με την κόκκινη γραβάτα.

Όσο για την ουσία του πράγματος, φρόντισε να την περικλείσει ο Πούτιν στο άρθρο του στην Καθημερινή για την εμβάθυνση των εμπορικών σχέσεων και το σημείο όπου κολλάει, καθώς και σε ένα απόσπασμα των δηλώσεών του, με σαφείς αιχμές κατά των ΗΠΑ.

Παρόλα αυτά, υπάρχει και η γνωστή θεωρία που λέει ότι η Ρωσία δεν είναι ιμπεριαλιστική δύναμη, συνεπώς ο Πούτιν δεν ήρθε στη χώρα μας ως εκπρόσωπος των ρώσικων μονοπωλίων για να κλείσει μπίζνες και μη σας ξεγελάει επ' αυτού η παρουσία των συμβούλων της Gazprom κι η συνάντηση με τον Ιβάν Σαββίδη. Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία...

Γατάκια Αγιορήτες: "Όταν ο Γέροντας, μιλούσε για το ΚΚΕ"

 Γατάκια Αγιορήτες: "Όταν ο Γέροντας, μιλούσε για το ΚΚΕ"

Ήταν καλοκέρι του ’81, όταν προσπαθόντας να ξεπεράσο τη χοιλόπιτα που μου ρειξε ο Χαράλαμπος, κατέλιξα να περιδιαβένω το περριββόλι της Παναγίας. Βαθιά πιστός, λόγο και του οικογενειακού μου περριββάλλοντος (μπαμπάς παπάς, μαμά κόρη ταγματασφαλίτη) είχα την ελπίδα να βρό το Θεό και να ξεπεράσο τον παιδικό μου έροτα.

Καθώς έβγενα σε ένα ξέφωτο και ενό η ζέστη και η πεζοπορία έκανε το κορμί μου να λούζετε σε έναν καυτό ιδρώτα, που έκανε όλο και πιο δύσκολο να ξεχάσο το Χαράλαμπο, βλέπο μπροστά μακριά μου έναν καλοκάγαθο παπούλη να χτυπάει το γάλα του σε μια καρδάρα για να βγάλη βούτυρο. «Δες πώς την δουλεύη την καρδάρα» σκέφτηκα μέσα μου, όταν άκουσα να μου φωνάζει τρομαγμένος

-Φωτιά θα πέσει να κάψει κοπέλα μου, εδό δεν έρχονται γυναίκες!

μου φώναξε. Χαμογέλασα συγκαταβατικά και πλησίασα για να με δη καλύτερα. Δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε ένα τέτοιο λάθος. Κατάλαβε και ο παπούλης το λάθος του, με προσκάλεσε να κάτσο και μου δωσε λίγο τυρί και λίγα κάστανα.

Αρχίσαμε να συζητάμε. Του άνυξα την καρδιά μου. Του είπα τον πόνο μου και ο έβλεπα συνέχεια τον παππούλη να σταυροκοπιέται, χωρίς να καταλαβαίνο γιατί. Σε ένα σημείο μου λέει:

-Ας μιλήσουμε για κάτι άλλο τέκνο μου. Να πούμε για πολιτική να ελαφρύνουμε τη συζήτηση?

Με αμηχανία ομολογουμένως, δέχθηκα, γιατί εκείνο τον καιρό τύχαινε να πολιτικοποιούμε έντονα σε μια αναρχική φράξια του ΠΑΣΟΚ και θα θελα να μάθο την πολιτική σκέψη ενός τόσο σοφού ανθρόπου. Με έκπληξη διαπίστωσα, πως ο παπούλης εκείνος, μιλούσε με το Θεό, και ήξερε πράγματα που δεν είχαν γίνει ακόμα, αλλά ήξερε ότι θα γίνουν. Έτσι όταν άκουσε πως κινιόμουν στο χώρο του αναρχικού κινήματος, μειδίασε και μου είπε:

Μου είπε πως είναι καταραμένοι απ το Θεό οι αναρχικοί, και όποτε θα προσπαθούν να μπουν στη Βουλή, θα κάνει πορεία το ΠΑΜΕ από μπροστά, αλλά πως αν ο Θεός αλλάξει γνώμη, μπορεί να είναι και μπάτσοι αντί για αναρχικοί.

Μου είπε και για το ΠΑΣΟΚ:

Εγό τότε δεν ήξερα τι είναι το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο παπούλης μου είπε ότι έτσι θα το λένε αργότερα γιατί η ντροπή θα είναι μεγάλη. Μου είπε και για έναν που θα τον λένε Αλέξη, που στις ομιλίες του θα κοροιδεύει τον Αντρέα Παπαντρέου, κάνοντας μιμήσεις του και πως:

Εγώ υπέθεσα ότι ο παππούλης με τρόλλαρε και του είπα ότι τώρα που είμαστε στην ΕΟΚ, όποιος και να βγη, μόνο καλύτερες μέρες θα ρθουν. Ομως εκείνος με διέκοψε απότομα και μου είπε:

και μου είπε και για ένα συμβόλαιο που θα υπογράφαμε σε λίγα χρόνια:

Είχα αρχίσει να ενοχλούμε. Δεν είχα πρόβλημα να μου κοροιδεύει τον Αντρέα, αλλά τώρα είχε προσβαλλη το κοινό μου σπίτι, την Ευρώπη. Του είπα ότι χρειαζόμαστε συμμάχους και φίλους, γι αυτό μπήκαμε σε ΕΟΚ και ΝΑΤΟ. Αλλά προφανός ήξερε και για το ΝΑΤΟ και μου λέει:

Είχα θορυβηθή. Του λέω πως αν βγούμε απ το ΝΑΤΟ, θα πέσουν όλοι να μας φάναι. Θα μας καταστρέψουν! Αλλά ο παπούλης μου μίλησε για έναν Ρώσο που πολύ αργότερα θα ρθει στα πράγματα και μου λέει:

Προφανός ο παπούλης παραλληρρούσε σκέφτηκα. Είπα να του μιλήσω λίγο για τα οικονομικά. Του είπα για την ανάγκη επενδύσεων στον τόπο. Για να ρθη η ανάπτυξη. Αλλά αυτός έκανε τον ξερόλα και γι’ αυτό:

Εκείνο τον καιρό, ούτε που περνούσε από κάποιου το μυαλό να μην έχη συλλογική σύμβαση. Αλλά είπα να ρωτήσο, πώς τα ξέρει όλα αυτά. Και εκείνος με χαρά μου λέει, χωρίς καμία ντροπή:

Πανικοβλήθηκα. Καταλαβαίνετε πόσο βαρύ ήταν αυτό για ένα αναρχικό παπαδοπαίδι, γιο ταγματασφαλίτισσας που είχε μπει στο ΠΑΣΟΚ. «Και τι να γίνω, ΚΚΕ? Αυτό σε όλα όχι λέει!» του φώναξα έντρωμος. Αλλά αυτός σηκώθηκε, μου απάντησε:

και πήγε προς το καλυβάκι του. Νόμισα πως θα έβγαινε έξο με κάποιο κονσερβοκούτι, αλλά αυτός βγήκε με ένα μπλοκάκι στα χέρια. «Θες να πάρεις?» μου λέει και καταλαβαίνω πως ήταν κουπόνια για το φεστιβάλ της ΚΝΕ.

Βγήκα απ’ τα ρούχα μου. Του άρπαξα τα κάστανα, κλώτσησα την καρδάρα στο χώμα και έφυγα τρέχοντας για να βρω το Θεό σε κάποιο άλλο ξέφωτο. Πόσους περίεργους έχει μαζέψη το περιβόλλι της Παναγίας, σκεφτόμουν έντρωμος.

Τα χρόνια πέρασαν, το ΠΑΣΟΚ διαλύθηκε αλλά εγώ δεν άφησα τον πολιτικό στοίβο. Απ το ΠΑΣΟΚ, πέρασα σε πολλά άλλα κόμματα, αλλά τώρα βρήκα το πολιτικό μου σπίτι, στην αγκαλιά της Χρυσής Αυγής. Ένα κόμμα που για πρώτη φορά, με εκφράζη ιδεολογικά, αισθητικά και σεξουαλικά.

Χτες, όταν οι τουρκαλάδες έριξαν το ρωσικό αεροπλάνο, έπαθα έναν πανικό. Μπήκα στο φέισμπουκ και άρχισα να ποστάρο, πως ο Πούτιν θα τους πάρει τα σώβρακα. Με φρίκη ανακάλυψα πως εκείνος ο παππούλης που είχα συναντήσει, έχει γίνει σημαία στους συναγωνιστές μου. Τον θεωρούν προφήτη και μεταφέρουν χωρίς αιδό τα λόγια του!

Συναγονιστές! Σταματήστε να το κάνετε αυτό! Ο παπούς εκείνος ήταν κουκουές! Ήθελε το κακό του τόπου! Σταματήστε να τον αναπαράγετε!

Χρυσαυγήτης-Αρθρογράφος

απο το "σπασμένο παράθυρο"

   Προετοιμασίες για στρατιωτική επέμβαση στη Βενεζουέλα – Δολοφονήθηκε ο πρώην διοικητής της Μπολιβαριανής Πολιτοφυλακής

Από Οικοδόμος 

“Το σενάριο της στρατιωτικής επέμβασης στη Βενεζουέλα έχει καταστρωθεί από τη Διοίκηση Νότου (CS) των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ και εφαρμόζεται κατά γράμμα από τους συμμάχους τους, την αντιπολίτευση (MUD) μέσα στη Βενεζουέλα. Το σχέδιο προέβλεπε αρχικά οι δυνάμεις της αντεπανάστασης μέσα στη χώρα, να χρησιμοποιηθούν για να εντείνουν τις ελλείψεις βασικών ειδών που προκαλούν οι μεγάλες εταιρείες, καθώς επίσης και οι δράσεις στο δρόμο και η ένοπλη βία, που ευνοούν την δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών για την άμεση στρατιωτική επέμβαση στη χώρα με τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο. Η δήλωση του αρχηγού της CS, ναύαρχου Kurt W. Tidd, τα λέει όλα: «η έγκαιρη παρέμβασή μας σκιαγραφεί έναν δρόμο για μια γρήγορη έξοδο από το καθεστώς»”, αναφέρει σε άρθρο της η κουβανική ιστοσελίδα cubadebate.cu .
Το άρθρο του κουβανού δημοσιογράφου  Angel Guerra Cabrera, με τίτλο Προετοιμασίες για στρατιωτική επέμβαση στη Βενεζουέλα, αποκαλύπτει  ότι  οι εξελίξεις των τελευταίων βδομάδων στη Βενεζουέλα είναι άμεσα συνδεδεμένες με τις  πραγματικές επιδιώξεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και της κυβέρνησης των ΗΠΑ:
«Τα 12 σημεία της δεύτερης φάσης του σχεδίου της CS στο ντοκουμέντο που διέρρευσε είναι αποκαλυπτικά. Σε αυτό προδικάζεται ότι “ή ήττα στις εκλογές και η εσωτερική αποσύνθεση του λαϊκίστικου και αντι-βορειοαμερικανικού καθεστώτος, αντανακλά την επιτυχία της πολιτικής μας που προωθούν οι συμμαχικές δυνάμεις στην περιοχή στην πρώτη φάση αυτής της επιχείρησης”.
Ανάμεσα στις επιτυχίες της, η CS δίνει έμφαση: α) στο να αποδείξει τον αυταρχικό χαρακτήρα και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την κυβέρνηση Μαδούρο (είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα), β) επισημαίνει τον μηχανισμό του “Εκτελεστικού Διατάγματος” ( του Tidd) για να δικαιολογήσει την εφαρμογή “της πολιτικής μας” που έχει “νομιμοποίηση στο Σύνταγμα και τους νόμους των ΗΠΑ”, γ) θεωρεί δεδομένη “την διεθνή απομόνωση” της Βενεζουέλας, δ) επιδιώκει την “Δημιουργία ενός ευνοϊκού κλίματος για την εφαρμογή της Δημοκρατικής Χάρτας του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών (ΟΑΚ)” , “όπως το έχουμε συμφωνήσει με τον Luis Almagro Lemes” (τον ίδιο τον γραμματέα του ΟΑΚ), σύμφωνα με το ντοκουμέντο, ε) να θέσει στην ημερήσια διάταξη την υπόθεση της ανθρωπιστικής κρίσης, “η οποία επιτρέπει την παρέμβαση με υποστήριξη διεθνών οργανισμών , συμπεριλαμβανομένου και του ΟΗΕ”.»
Το άρθρο είναι αποκαλυπτικό και όσο αφορά τον ρόλο της βενεζολάνικης αντιπολίτευσης (θυμίζουμε ότι πλειοψήφησε με διαφορά στις τελευταίες εκλογές έναντι του συνασπισμού που ηγούταν ο Μαδούρο), που παρά τις εσωτερικές διαφορές της συντάσσεται στην εξυπηρέτηση του παραπάνω σχεδίου των ΗΠΑ:
«Σε αυτό το σχεδιασμό εντάσσονται και οι βίαιες διαδηλώσεις. Αυτή την εβδομάδα η δεύτερη από τις δύο διαδηλώσεις που οργάνωσε η αντιπολίτευση, σύμφωνα με την ίδια, για το δημοψήφισμα κατά του προέδρου Νικολάς Μαδούρο, έληξε με βανδαλισμούς και τραυματισμούς φοιτητών και αστυνομικών. Όπως εξηγεί το σχέδιο της CS, το δημοψήφισμα είναι απλώς πρόσχημα και αυτό επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι η MUD δεν έχει εκπληρώσει τους όρους για την προκήρυξή του. Και για να υπενθυμίσει ποιος διατάζει, ένα στρατιωτικό αεροπλάνο της CS παραβίασε δύο φορές τις τελευταίες μέρες τον εναέριο χώρο της Βενεζουέλας.» Ολόκληρο το άρθρο μεταφρασμένο, στην ιστοσελίδα prensa-rebelde.
Μέσα σε αυτό το κλίμα η κυβέρνηση της Βενεζουέλας ερευνά την δολοφονία του διοικητή της Μπολιβαριανής Εθνικής Πολιτοφυλακής κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του προέδρου Ούγκο Τσάβες και πρώην επικεφαλής της Προεδρικής Φρουράς, ο οποίος το Σαββάτο 28/5 δέχτηκε πολλαπλούς πυροβολισμούς σε περιοχή της πρωτεύουσας της Βνεζουέλας Καράκας.
Όπως αναφέρεται σήμερα στο prensa-rebelde οι αρχές της Βενεζουέλας ανακοίνωσαν ότι η υπόθεση ερευνάται, ενώ όπως δήλωσε στην βενεζολάνικη τηλεόραση ο Υπουργός Εσωτερικών, Δικαιοσύνης και Ειρήνης της χώρας εκτιμάται ότι πρόκειται για προμελετημένη δολοφονία: «Μέσα σε ένα αντιδημοκρατικό κλίμα που επιχειρείται να επιβληθεί στον λαό της Βενεζουέλας, σήμερα χάθηκε μια ζωή, του υποστράτηγου Φέλιξ Αντόνιο Βελάσκες, ο οποίος δολοφονήθηκε το μεσημέρι του Σαββάτου στην Σάντα Μόνικα, κάτω από συνθήκες υποτιθέμενης κλοπής του αυτοκινήτου του».
Επιμέλεια: Οικοδόμος

Ξανά η αντιπαράθεση για την οικονομική διακυβέρνηση με αφορμή την Ελλάδα

Ξανά η αντιπαράθεση για την οικονομική διακυβέρνηση με αφορμή την Ελλάδα

Σε άρθρο του «Bloomberg View» («Capital.gr», 20/5/2016), αναφέρονταν τα εξής: «Κανείς όμως στο Βερολίνο δεν πιστεύει ότι η Ελλάδα θα είναι ποτέ σε θέση να εξοφλήσει τα χρέη της. "Πρόκειται επί της ουσίας για μια αναδυόμενη οικονομία κι όχι για μια ανεπτυγμένη", δήλωσε ένας ανώτερος Γερμανός αξιωματούχος (...) Η έλλειψη προόδου στην Ελλάδα αποτελεί σύμπτωμα της μη ανταγωνιστικής οικονομίας όλης της ηπείρου. Μέσα σε έξι χρόνια κρίσης του ευρώ, η Γαλλία έχει μόλις προχωρήσει σε κάποιες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις (οι Γερμανοί υπουργοί στρέφουν το βλέμμα τους κάθε φορά που αναφέρεται το όνομα του Φρανσουά Ολάντ και η λέξη "μεταρρύθμιση" στην ίδια πρόταση) και η Ιταλία ακόμα προσπαθεί να εξυγιάνει το τραπεζικό της σύστημα. Η ενιαία αγορά είναι ανησυχητικά ατελής. Πολύ λίγα από τα δομικά θεμέλια για ένα επιτυχημένο ενιαίο νόμισμα έχουν μπει στη θέση τους (...) Οι Γερμανοί (...) αρνήθηκαν να δεχτούν τα κοινά ευρωομόλογα και άλλες μακροπρόθεσμες λύσεις για τη διατήρηση του ενιαίου νομίσματος».
Γίνεται φανερό από το παραπάνω απόσπασμα ότι η άποψη που εκφράζεται με αφορμή τις τεράστιες δυσκολίες διαχείρισης της οικονομίας της Ελλάδας γίνεται για μια ακόμη φορά αφορμή να προβληθεί μια «συνταγή» διαχείρισης της οικονομίας της Ευρωζώνης που θα τη βγάλει από την αδυναμία ισχυρής ανάπτυξης, σε συνδυασμό με την αντιμετώπισή της ως «ενιαίας αγοράς». Που μπορεί να ονομάζεται έτσι αλλά απέχει πολύ από το να είναι. Είναι ουσιαστικά η άποψη του ΔΝΤ, των ΗΠΑ και φαίνεται ως μια ακόμη παρέμβαση στο εσωτερικό της Ευρωζώνης.

Υπαρκτή αντιπαράθεση

«Πολύ λίγα από τα δομικά θεμέλια για ένα επιτυχημένο ενιαίο νόμισμα έχουν μπει στη θέση τους», εκτιμά το άρθρο. Πράγματι, το ενιαίο νόμισμα κυκλοφορεί σε 18 διαφορετικές καπιταλιστικές οικονομίες που δεν αποτελούν ενιαία οικονομία. Μπορεί το ευρώ να διευκολύνει την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και εργατικού δυναμικού, αλλά οι καπιταλιστικές οικονομίες των 18 κρατών - μελών της Ευρωζώνης συνεχίζουν να έχουν το δικό τους οικονομικό κύκλο η καθεμιά, ο ανταγωνισμός μεταξύ τους συνυπάρχει και οξύνεται, όσο και αν δυναμώνει στο έπακρο η μεταξύ τους αλληλεξάρτηση. Η ανισομετρία μεταξύ τους μεγαλώνει ενώ η καπιταλιστική οικονομική κρίση την έχει διευρύνει ακόμη περισσότερο, η δε έξοδος από την κρίση σε καθεμία έχει τις δικές της δυσκολίες.
Οσα διατυπώνονται για «κοινά ευρωομόλογα και άλλες μακροπρόθεσμες λύσεις για τη διατήρηση του ενιαίου νομίσματος», που αρνείται η γερμανική κυβέρνηση, αποτελούν μέρος της πολιτικής πρότασης της Γαλλίας στην οποία συμφωνούν και κράτη του Νότου, για την οικονομική διακυβέρνηση (έκφραση οξύτατων ανταγωνισμών Γαλλίας - Γερμανίας).
Οι προτάσεις για την οικονομική διακυβέρνηση εστιάζουν στις πολιτικές για τη διαχείριση των οικονομικών κρίσεων έτσι ώστε αφενός να ελαχιστοποιούνται οι αρνητικές συνέπειες για το κεφάλαιο, αφετέρου αν υπάρξει κρίση σε μια οικονομία να προστατεύονται οι υπόλοιπες από την επίδρασή της λόγω της βαθιάς αλληλεξάρτησης και του κοινού νομίσματος.
Η πρόταση της Γαλλίας, θεωρεί ότι η διαχείριση της κρίσης μιας οικονομίας, που αντικειμενικά αντανακλά στους δείκτες του Συμφώνου Σταθερότητας, πρέπει να αντιμετωπίζεται απ' όλη την Ευρωζώνη, γι' αυτό και η πρόταση για τα ευρωομόλογα για το χρέος. Επίσης, ζητά χαλάρωση ως προς το δείκτη του 3% στα ελλείμματα, αλλά και χρηματοδότηση της οικονομίας που έχει πρόβλημα ώστε μέσω δημόσιων επενδύσεων να αντιμετωπίζεται η κρίση.Αυτήν την πολιτική δημοσιονομικής χαλάρωσης τη χρειάζεται και η ίδια, όπως και οι Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα, κ.ά., λόγω τεράστιων χρεών και ελλειμμάτων.
Αυτή η πολιτική διαχείρισης, όμως, απαιτεί χρήμα που πρέπει να βάλουν όλα τα κράτη - μέλη. Η Γερμανία, ως η μεγαλύτερη οικονομία, αφενός βάζει τα περισσότερα, αφετέρου λόγω ανταγωνισμού με τις υπόλοιπες οικονομίες διαφωνεί ριζικά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, επιμένοντας αυστηρά στο όριο 3% για το έλλειμμα στον κρατικό προϋπολογισμό και στο 60% του ΑΕΠ στο κρατικό χρέος. Και επειδή πιο πάνω αναφέραμε ότι η «συνταγή» του άρθρου εκφράζει την άποψη του ΔΝΤ, των ΗΠΑ, φαίνεται ως παρέμβαση κόντρα στη Γερμανία και υπέρ της Γαλλίας, του Νότου της Ευρωζώνης γενικότερα.

Το Μάαστριχτ και οι δημόσιες επενδύσεις

Σε άλλο άρθρο του «Bloomberg View» («Capital.gr») στις 12/5/2016, αναφέρεται: «Η παλαιότητα των υποδομών στο Βέλγιο είναι ενδεικτική της απουσίας επενδύσεων που μαστίζει ολόκληρη την ήπειρο...
Ο λόγος για την επιδείνωση των υποδομών είναι σαφής. Μεταφέρω τα λόγια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής: "Οι δημόσιες επενδύσεις βρίσκονταν διαρθρωτικά χαμηλά για αρκετές δεκαετίες, ως αποτέλεσμα των πολιτικών επιλογών σε ένα πλαίσιο παρατεταμένης δημοσιονομικής εξυγίανσης...".
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τη διεστραμμένη επίδραση που είχαν οι λεγόμενοι δημοσιονομικοί κανόνες του Μάαστριχτ (...) Οι προϋπολογισμοί, επιτάσσει η Συνθήκη του Μάαστριχτ, πρέπει να είναι ισοσκελισμένοι ή τουλάχιστον όχι ανισόρροποι πέρα από ένα καθορισμένο σημείο (3% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος για τα δημοσιονομικά ελλείμματα και 60% του ΑΕΠ για το δημόσιο χρέος). Η αρχή αυτή (...) έχει ενισχύσει την υφέρπουσα τάση μείωσης των επενδύσεων (...) Πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, όπως αυτή του Βελγίου, περικόπτουν τις νέες επενδύσεις (...)
Δεν προκαλεί έκπληξη ότι το απόθεμα των δημόσιων επενδύσεων μειώνεται σταθερά, και, τελικά, η ανάπτυξη έχει σε μεγάλο βαθμό "παγώσει" (...)
Η Συνθήκη του Μάαστριχτ θα πρέπει να αναθεωρηθεί για να ενσωματώσει έναν "χρυσό κανόνα" για τις επενδυτικές δαπάνες. Δηλαδή, οι επενδύσεις σε μακροπρόθεσμα έργα δεν θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στους υπολογισμούς των ελλειμμάτων. Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα πρέπει να αναλάβουν το ρόλο επόπτη, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι δεν θα γίνει κατάχρηση αυτής της δημοσιονομικής ευελιξίας».
Το συγκεκριμένο άρθρο προχωρά παραπέρα στο ζήτημα της σχέσης των δεικτών του Συμφώνου Σταθερότητας με τη διαχείριση της κρίσης. Προβάλλει τις επενδύσεις ως το κύριο για την έξοδο από την κρίση. Και έχει ιστορικά αποδειχτεί ότι χωρίς δημόσιες επενδύσεις δε γίνονται ιδιωτικές. Αλλά συνδέει το γεγονός ότι δε γίνονται επενδύσεις με τους δείκτες του Συμφώνου Σταθερότητας. Εκλαμβάνει τους δείκτες ως τροχοπέδη στη δυναμική ανάπτυξη.

Ανάπτυξη και χρέη

Γενικά δεν υπάρχει καπιταλιστική οικονομία που να μπορεί να αναπτύσσεται χωρίς χρέη. Οπως και επιχειρηματικοί όμιλοι χωρίς χρέη αφού η ολοένα και μεγαλύτερη διεύρυνση της παραγωγής για την ολοένα διευρυνόμενη αναπαραγωγή κερδών και κεφαλαίου, σε συνδυασμό με τον καπιταλιστικό ανταγωνισμό, απαιτεί εύρος επενδύσεων, που χρειάζονται συνεχώς νέα κεφάλαια. Τα αναγκαία αυτά κεφάλαια δεν μπορεί να τα έχει όλα ο επιχειρηματικός όμιλος γι' αυτό υπάρχουν οι τράπεζες που δανείζουν. Τα δάνεια είναι χρέος. Αλλά και τα κράτη δημιουργούν χρέη με τις δημόσιες επενδύσεις, τις επιδοτήσεις στους επιχειρηματικούς ομίλους, με τους αναπτυξιακούς νόμους κ.λπ.
Βεβαίως, η καπιταλιστική ανάπτυξη φέρνει υπερσυσσώρευση κεφαλαίων και κρίση. Η έξοδος από την κρίση πράγματι απαιτεί επενδύσεις με πρώτες απ' όλες τις δημόσιες. Αλλά τα μεγάλα κρατικά χρέη, στην προκειμένη περίπτωση στην Ευρωζώνη, δυσκολεύουν την κρατική χρηματοδότηση επενδύσεων, άρα μια δυναμική ανάκαμψη (υπάρχει ανάπτυξη 1,5%, αλλά οι προβλέψεις δεν είναι αισιόδοξες, αναθεωρούνται προς τα κάτω).
Η άποψη για αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ και του Συμφώνου Σταθερότητας προβάλλεται και από τη Γαλλία και το Νότο, στο πλαίσιο των προτάσεων για την οικονομική διακυβέρνηση. Διαφωνούν Γερμανία, Ολλανδία, Φινλανδία κ.ά.
Το ΔΝΤ, επίσης, σε έκθεσή του για τη Γερμανία, κάνει λόγο για την ανάγκη δημοσίων επενδύσεων για τόνωση της οικονομίας της (προβλέπεται, σύμφωνα με την κυβέρνησή της, ότι το 2016 θα αναπτυχθεί με ρυθμό 1,7%, αναθεωρημένη προς τα κάτω), με δεδομένο ότι έχει πλεονάσματα, εκτιμώντας ότι θα συμβάλει στην ενδυνάμωση και της οικονομίας της Ευρωζώνης. Αλλά η γερμανική κυβέρνηση αρνείται.
Επειδή πιο πάνω είπαμε ότι τα άρθρα εκφράζουν την άποψη ΔΝΤ και ΗΠΑ και ότι φαίνεται ως παρέμβαση στην Ευρωζώνη, να πούμε ότι η αλληλεξάρτηση των οικονομιών ΗΠΑ - Γερμανίας, ΗΠΑ - Ευρωζώνης σημαίνει και αλληλεπίδραση της πορείας τους. Σε συνδυασμό επίσης με τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς. Βεβαίως, αλληλεξάρτηση υπάρχει και με άλλες οικονομίες, όπως της Ιαπωνίας, της Κίνας, της Ινδίας κ.λπ. Και ταυτόχρονα υπάρχουν ανησυχητικές προβλέψεις προς τα κάτω για τους ρυθμούς ανάπτυξης και για ΗΠΑ και για Ευρωζώνη. Αυτό τους προκαλεί αγωνία για την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας. Εκφράστηκε και από τους υπουργούς Οικονομικών του «G7» στη συνάντησή τους πριν από τη Σύνοδό του για την προετοιμασία της.
ΗΠΑ, Ιαπωνία, αλλά και Γαλλία, Ιταλία ζήτησαν μια πιο χαλαρή δημοσιονομική πολιτική, πιο επεκτατική, μέσω ενίσχυσης των κρατικών επενδύσεων και τόνωσης της ζήτησης, για ανάκαμψη. Η Γερμανία ζητάει δημοσιονομική πειθαρχία και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ως «καταλληλότερο» μείγμα.

Οι ανταγωνισμοί και η Ελλάδα

Ολα τα παραπάνω εκφράζουν έντονη ανησυχία για την πορεία της ευρωενωσιακής οικονομίας και το ενδεχόμενο πισωγύρισμα σε κρίση, σε συνδυασμό με την προάσπιση των ιδιαίτερων συμφερόντων των μονοπωλίων κάθε κράτους αλλά και την επίδραση στην παγκόσμια οικονομία. Γι' αυτό και οι οξύτατοι ανταγωνισμοί, που αντανακλούν διαφορετικά συμφέροντα μονοπωλιακών ομίλων. Αλλά αναδεικνύουν και το βάθος της οικονομικής κρίσης. Που φαίνεται από τις τεράστιες δυσκολίες διαχείρισής της για δυναμική ανάπτυξη. Λένε ότι την εμποδίζει το «πάγωμα των επενδύσεων» - σωστά από τη σκοπιά του καπιταλισμού - αλλά οι καπιταλιστές δεν κάνουν επενδύσεις, αφού δε φαίνεται σίγουρη κερδοφορία. Φαύλος κύκλος μέσα στις αξεπέραστες αντιφάσεις του συστήματος.
Μέσα σε όλα τα παραπάνω και η οικονομία της Ελλάδας, που συνεχίζει να βρίσκεται σε κρίση, και παρά τις βαθιές αντεργατικές - αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις και τις αξιολογήσεις δε φαίνεται άμεσα φως εξόδου, ούτε ξεπέρασμα των δυσκολιών για ανάκαμψη. «Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα», έγραφε η «Ημερησία» στις 24/5/2016, στο κύριο άρθρο της, «γιατί το κρίσιμο στοίχημα είναι να εφαρμοστούν στην κοινωνία τα δύσκολα μέτρα που ψηφίστηκαν, χωρίς να εισέλθει η χώρα σε νέο κύκλο ύφεσης». Ανάλογη συζήτηση έγινε και στο δελτίο του «ΣΚΑΪ», στις 25/5/2016. Τους απασχολούν και οι λαϊκές αντιδράσεις αλλά έχουν αμφιβολίες για το ξεπέρασμα της κρίσης.
Βεβαίως, η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, αλλάξει - δεν αλλάξει μείγμα πολιτικής διαχείρισης στην Ευρωζώνη, θα ζουν στην ίδια κόλαση. Ακόμη και αν έλθει κάποια ανάκαμψη που στη συνέχεια θα φέρει νέα κρίση.
Η «νόμιμη» κλοπή της δουλειάς των εργαζομένων για να ενισχύονται οι καπιταλιστές είναι μόνιμη και διευρύνεται συνεχώς. Μόνο τέτοια αναδιανομή μπορεί να γίνει και όχι η άλλη, σε όφελος του λαού, που λέει η κυβέρνηση.
Είναι κρίσιμο ζήτημα σε αυτές τις συνθήκες ο λαός όχι μόνο να μην παραδοθεί αλλά, αντίθετα, να οξύνει την αντιπαράθεσή του, να οργανώσει την αντεπίθεσή του. Να μεγαλώσει τις δυσκολίες της κυβέρνησης στην εφαρμογή και αυτών και των επόμενων μέτρων. Να διεκδικήσει την κατάργηση των αντιλαϊκών νόμων, παλιών και νέων, των φόρων, την ανάκτηση απωλειών, όλων όσα έχασε τα προηγούμενα χρόνια, να διεκδικήσει σταθερή δουλειά με δικαιώματα, αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Ασφάλιση, Υγεία, Πρόνοια και Παιδεία. Να διεκδικεί ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών του. Που σημαίνει αγώνας κόντρα στο κεφάλαιο και την εξουσία του έως την ανατροπή τους.

Μπροστά σε ανατροπές στη «σκακιέρα» της Αραβικής Χερσονήσου

Μπροστά σε ανατροπές στη «σκακιέρα» της Αραβικής Χερσονήσου

Από πρόσφατη συνάντηση του βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας, Σαλμάν, με τον ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Τζ. Κέρι

Πληθαίνουν τα δημοσιεύματα που αναφέρονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στις εξελίξεις στη Σαουδική Αραβία. Ωστόσο, κανένα από τα δημοσιεύματα του αστικού Τύπου δεν συσχετίζει αυτές τις εξελίξεις με το περιφερειακό και διεθνές περιβάλλον, την κρίση του καπιταλισμού και τον εξελισσόμενο λυσσαλέο ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό.
Στη Σαουδική Αραβία πραγματοποιούνται τα τελευταία 5 χρόνια ραγδαίες εξελίξεις στο οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, με σκοπό την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μονοπωλίων και τη διασφάλιση κι αναβάθμιση της διεθνούς θέσης της αστικής τάξης της χώρας.
Κρίνοντας το χαρακτήρα των κινήσεων της εξωτερικής πολιτικής της Σαουδικής Αραβίας, μπορεί να μιλά κανείς για «κινήσεις πανικού» μπροστά στο ενδεχόμενο της εισόδου της μοναρχίας σε αέναη τροχιά εκβιασμών που της ασκούνται από ισχυρότερες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Η εξέλιξη αυτή δεν αποκλείεται να οδηγήσει στη «στρογγυλοποίηση των αιχμηρών γωνιών» της εξωτερικής της πολιτικής σε περιφερικό και διεθνές επίπεδο, σε όξυνση αντιθέσεων στο εσωτερικό της ή ακόμη στον κατακερματισμό της χώρας.

Λίγα λόγια για την ιστορική διαμόρφωση της Σαουδικής Αραβίας

Ισως να μην είναι γνωστό το στοιχείο ότι η δυναστεία των Χασεμιτών διαχειριζόταν (στην κυριολεξία) τις υποθέσεις των ιερών τόπων των μουσουλμάνων και ότι είναι οι απόγονοι του Χάσεμ, δηλαδή του Παππού του προφήτη του Ισλάμ και των Αράβων, Μωάμεθ. Η «ευγενική» καταγωγή των Χασεμιτών στάθηκε σοβαρός παράγοντας στην κινητοποίηση των αραβόφωνων και μουσουλμανικών πληθυσμών κατά των Οθωμανών, την περίοδο του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.
Είναι γνωστή η προσέγγιση της Βρετανίας στους «Αραβες», που έγινε για να τους στρέψει εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά την περίοδο του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι πράκτορες της Βρετανίας είχαν γνωρίσει αρκετά τη δομή των κοινωνιών της Αραβικής Χερσονήσου. Ετσι, με αποτελεσματικότητα προσέγγισαν τους «ευγενείς» της Μέκκας, τους Χασεμίτες, και «συμμάχησαν» μαζί τους κατά των Οθωμανών.
Η πορεία συρρίκνωσης των Χασεμιτών, που παραμερίστηκαν από τη δυναστεία των Σαούντ με την ανοχή και βοήθεια των Βρετανών, είναι διδακτικό παράδειγμα για τη βασιλική οικογένεια των ίδιων των Σαούντ, η οποία εκ των πραγμάτων είναι υποχρεωμένη να συνειδητοποιήσει το πραγματικό μέγεθος, την πραγματική θέση της Σαουδικής Αραβίας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, παίρνοντας υπόψη την κατάληξη που είχαν οι προκάτοχοι της, οι Χασεμίτες. Οι Βρετανοί ενίσχυσαν τους Σαούντ, που παραμέρισαν και εκδίωξαν τους Χασεμίτες και άλλους παράγοντες στην Αραβία, με την αξιοποίηση του Ουαχαμπισμού ως «ιδεολογία» πάνω στην οποία συγκροτήθηκε ένας σκληρός στρατός αιμοσταγών βεδουίνων της Αραβίας, ο οποίος «χάραξε» τα σύνορα της Σαουδικής Αραβίας περίπου με τη σημερινή μορφή.
Το 1930, σε συνθήκες παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, μειώθηκαν οι οικονομικοί πόροι της νεοσύστατης μοναρχίας των Σαούντ, από 5 εκατομμύρια λίρες σε 2, λόγω της μείωσης του αριθμού των μουσουλμάνων προσκυνητών - Χατζήδων στους «αγίους τόπους» κυρίως από την Ινδία και την Ινδονησία. Σε αυτές τις συνθήκες, ο βασιλιάς Αμπντελαζίζ αλ Σαούντ, αφού είχε αρνηθεί αρκετές φορές την παραχώρηση αδειών για έρευνα για κοιτάσματα χρυσού και πετρελαίου στη χώρα του σε ξένες εταιρείες, απευθύνθηκε στον πιστό Βρετανό σύμβουλό του, Τζον Φίλμπι, λέγοντας: «Αν μου βρεις έναν που να μου δανείσει ένα εκατομμύριο λίρες τώρα, θα του έδινα όποια άδεια έρευνας και άλλο προνόμιο θέλει».

Η προσέγγιση με τις ΗΠΑ

Η πρώτη επαφή των μονοπωλίων της εποχής με τον Αμπντελαζίζ έγινε με τη μεσολάβηση του Βρετανού πράκτορα και «πιστού» συμβούλου του, Φίλμπι. Αυτός είχε δικτυωθεί προηγουμένως με βρετανικούς και αμερικανικούς παράγοντες και στελέχη. Ετσι συνδέθηκε η εκμετάλλευση του πλούτου του υπεδάφους της Σαουδικής Αραβίας με την αμερικανική εταιρεία «Standard Oil of California», η οποία λόγω της σοβαρότητας και ανταγωνιστικότητάς της, κατάφερε να εκτοπίσει τη βρετανική «Anglo-Persian Oil Company» (APOC), η οποία παραιτήθηκε τότε από τις έρευνες μετά από μερικές αποτυχίες. Να σημειωθεί ότι η σημερινή «Chevron» αποτελεί μια εξέλιξη της αμερικανικής πετρελαϊκής εταιρείας που πρωτοπάτησε πόδι στη Σαουδική Αραβία, εγκαινιάζοντας μια εποχή στενής συνεργασίας των μονοπωλίων των αντίστοιχων κρατών.
Η στρατηγική συμμαχία των ΗΠΑ - Σαουδικής Αραβίας «κλείδωσε» με την υπογραφή του Συμφώνου Κουίνσι (Quincy Pact) στις 14/2/1945, το οποίο περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την παροχή προστασίας στο καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας από τις ΗΠΑ, έναντι της εξασφάλισης του εφοδιασμού των ΗΠΑ με το παραγόμενο πετρέλαιο της Σαουδικής Αραβίας.

Σύμμαχος στην αντισοβιετική εκστρατεία των ΗΠΑ

Βεβαίως, είναι γνωστή η συμβολή της Σαουδικής Αραβίας στην πάλη υπέρ της μοναρχίας και κατά των νεοσύστατων αστικοδημοκρατικών πολιτευμάτων στην ευρύτερη περιοχή και ιδιαίτερα κατά του Λαϊκού καθεστώτος του Αφγανιστάν και της ΕΣΣΔ.
Στις μέρες μας, όπου οργιάζουν τα δημοσιεύματα, οι αναλύσεις περί τζιχαντιστών και προέλευσής τους, διαβάζουμε στον ιστότοπο της πρεσβείας της Σαουδικής Αραβίας στο Αφγανιστάν τα παρακάτω:
«Η σχέση μεταξύ των λαών του Αφγανιστάν και της Σαουδικής Αραβίας δεν είχε ποτέ της μέσα από την ιστορία, καμία αδυναμία ούτε ελάττωμα. Αυτή η σχέση ενισχύθηκε και κορυφώθηκε στις ημέρες του αφγανικού τζιχάντ κατά της προηγούμενης Σοβιετικής κατοχής. Το Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας και η ηγεσία του στάθηκαν, με όλες τους τις δυνάμεις, στο πλευρό των Αφγανών μουτζαχεντίν, μέχρι την ήττα της αποικιοκρατίας και την απελευθέρωση της χώρας από τη σοβιετική κατοχή. Ορισμένες πηγές των μέσων ενημέρωσης αναφέρουν ότι η βοήθεια των αραβικών χωρών με επικεφαλής τη Σαουδική Αραβία, για τους Αφγανούς μουτζαχεντίν ήταν περίπου το 85% της συνολικής διεθνούς βοήθειας, τότε».

Κι ...επικεφαλής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ

Η μοναδική χώρα στον κόσμο που διαθέτει οικογενειακό όνομα (Σαούντ!), διαθέτει από την ίδρυσή της την αυθεντική αντιπροσωπία των «εκκολαπτηρίων» τηλεκατευθυνόμενων τζιχαντιστών, καταλαμβάνει τη θέση επικεφαλής της Επιτροπής των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ από το Σεπτέμβρη του 2015.
Για να δει ο αναγνώστης δείγμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Σαουδική Αραβία, παραθέτουμε το παρακάτω απόσπασμα από αγγελία για θέσεις εργασίας του δημοσίου τομέα, που δημοσιεύουν κατά καιρούς οι αρχές της χώρας: «Ζητούνται για πρόσληψη 8 άτομα, για εργασία ως δήμιοι για εκτέλεση θανατικών ποινών. (...) οι 8 θέσεις εργασίας δεν χρειάζονται ειδικά προσόντα. Το κύριο καθήκον των προσληφθέντων θα είναι η εφαρμογή των διατάξεων αποκεφαλισμού με το σπαθί και περιλαμβάνει, επίσης, τον ακρωτηριασμό των χεριών και των ποδιών σε περιπτώσεις καταδίκων ελαφρύτερων ποινών».
Να σημειωθεί εδώ ότι στις περιοχές που βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο του λεγόμενου «Ισλαμικού Κράτους» σε Συρία και Ιράκ, διδάσκονται σχολικά βιβλία και εγχειρίδια του σαουδαραβικού υπουργείου Παιδείας που ταυτίζονται σε πολλά ζητήματα με αντιλήψεις των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους».

Η σαουδαραβική αντίδραση στη ρωσική εμπλοκή στη Συρία

Αν και η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία από το 2011 έγινε από πολλές δυνάμεις (ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ), μόνο η ανοιχτή επέμβαση της Ρωσίας στη Συρία ενεργοποίησε επίσημα στη Σαουδική Αραβία τη δημιουργία εστίας του τζιχαντισμού. Σε μια μακροσκελή ανακοίνωση που υπογράφεται από 50 επιφανείς μουσουλμάνους Σαουδάραβες σεΐχηδες, διαβάζουμε τα παρακάτω, μεταξύ άλλων:
«Πρώτον: Ω Ρώσοι ακραίοι οπαδοί του Σταυρού!! Πόσο μοιάζει η νύχτα με το χθες! Πριν από τριάντα έξι χρόνια, εισέβαλε η κομμουνιστική Σοβιετική Ενωση στο μουσουλμανικό Αφγανιστάν, για να υπερασπιστεί το Κομμουνιστικό Κόμμα από την πτώση, και ιδού η κληρονόμος της, η Σταυροφορική ορθόδοξη Ρωσία, εισβάλλει στη μουσουλμανική Συρία για την υποστήριξη του Αλεβίτικου καθεστώτος, για να το προστατέψει από την πτώση. Ας βγάλει το δίδαγμά της από την τύχη της προκατόχου της».
Με ύφος ανήξερου, βγαίνει ο υπουργός Εξωτερικών της Σαουδικής Αραβίας και αναρωτιέται: «Γιατί οι Ρώσοι σκότωσαν τον Ζαχράν Αλούς; Τι έχουν στο μυαλό τους;...», τη στιγμή που είναι γνωστό πως ο παραπάνω ήταν ο πρώην επικεφαλής του φιλο-σαουδαραβικού ενόπλου σχήματος «Ζαΐς Αλισλάμ» («Στρατός του Ισλάμ»), που ευθύνεται μεταξύ άλλων για το βομβαρδισμό της ρωσικής πρεσβείας στη Δαμασκό.
Το σαουδαραβικό καθεστώς, λοιπόν, από την ίδρυσή του έως τώρα, συντηρεί εστίες του «τζιχαντιστικού Ισλάμ» εντός και εκτός της χώρας, όπως κρατά και συντηρεί ένας καλός μηχανικός το «ρελαντί» μιας καλορρυθμισμένης μηχανής, ανάλογα με τις απαιτήσεις των καιρών. Αλλωστε, το «τζιχαντιστικό Ισλάμ» αποτελεί τον πραγματικό στρατό της Σαουδικής Αραβίας, αφού ο τακτικός της στρατός δεν σημείωσε ποτέ του καμία μικρή ή μεγάλη νίκη, ακόμα και σε άνισους πολέμους, όπως ο πόλεμος που συνεχίζεται στην Υεμένη.
Αν και ο αστικός Τύπος παρουσίασε μια απόφαση της ΕΕ να επιβάλει εμπάργκο όπλων κατά της Σαουδικής Αραβίας, ο αραβόφωνος Τύπος, που ελέγχεται κατά πλειοψηφία από «αραβικά κεφάλαια», παρουσίασε μια σχετική λεπτομέρεια για το χαρακτήρα της απόφασης, που λέει ότι «δεν είναι δεσμευτική για τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών». Αυτή είναι η υποκρισία της ΕΕ, των αστικών μέσων προπαγάνδας, που συνοδεύει τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού.

Ενεργειακά «σύννεφα» στις σχέσεις με τις ΗΠΑ

Το «πιθανό» κλειδί των μεταβολών της στάσης των ΗΠΑ, που εκδηλώνονται με επιταχυνόμενους ρυθμούς, ανοιχτά κατά της Σαουδικής Αραβίας, έχει έως ένα βαθμό να κάνει με τους σχεδιασμούς των επιτελείων της αστικής τάξης των ΗΠΑ, σε σχέση με την «απεξάρτηση» από το ξένο εισαγόμενο πετρέλαιο, με τη στήριξη και ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής, παράλληλα με την προώθηση των επενδύσεων στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.
Υπενθυμίζουμε, εδώ, ότι ο Ομπάμα είχε αναφέρει σε ομιλία του στις 12/2/2013: «Τώρα, στο μεταξύ, η έκρηξη στην παραγωγή φυσικού αερίου έχει οδηγήσει σε καθαρότερη Ενέργεια και μεγαλύτερη ενεργειακή ανεξαρτησία. Πρέπει να το ενθαρρύνουμε αυτό. Και αυτός είναι ο λόγος που η κυβέρνησή μου θα διατηρήσει τη μείωση της γραφειοκρατίας και την επιτάχυνση έκδοσης νέων αδειών παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου». Η ενεργειακή ανεξαρτησία των ΗΠΑ από το εισαγόμενο πετρέλαιο και φυσικό αέριο είναι ένα ζήτημα που έχει υιοθετηθεί μεταξύ άλλων στα αστικά επιτελεία.
Αυτό μαρτυρά η έκθεση της Στρατηγικής για την Εθνική Ασφάλεια των ΗΠΑ, που δημοσιεύτηκε το Φλεβάρη του 2015. Η παραπάνω έκθεση σημειώνει μεταξύ άλλων: «Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ουκρανική και η ευρωπαϊκή εξάρτηση από το ρωσικό ενεργειακό εφοδιασμό προβάλλουν την ανάγκη για μια διευρυμένη θεώρηση της ενεργειακής ασφάλειας, η οποία να αναγνωρίζει τις συλλογικές ανάγκες των Ηνωμένων Πολιτειών, των συμμάχων μας και των εμπορικών εταίρων μας, καθώς και τη σημασία της ανταγωνιστικής ενεργειακής αγοράς. Ως εκ τούτου, πρέπει να προωθήσουμε την ποικιλομορφία των ενεργειακών καυσίμων, των πηγών και διαδρομών, καθώς και την ενθάρρυνση των εγχώριων πηγών ενεργειακού εφοδιασμού. Η μεγαλύτερη ενεργειακή ασφάλεια και ανεξαρτησία στην αμερικανική ήπειρο είναι ζήτημα κεντρικής σημασίας για τις προσπάθειες αυτές».
Σε αντίθετη κατεύθυνση ήταν η πρακτική της Σαουδικής Αραβίας στο «Ενεργειακό». Μάλιστα, στα μέσα του Φλεβάρη του 2016, ο υπουργός Πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας, Αλί Αλ-Ναΐμι, δήλωσε με ύφος «αθώου» προς τους Αμερικάνους παραγωγούς του σχιστολιθικού πετρελαίου τα εξής: «Εχετε μπροστά σας 3 επιλογές. Η πρώτη: μείωση των εξόδων παραγωγής για να συνεχίσετε τον ανταγωνισμό. Η δεύτερη: να δανειστείτε χρήματα για τη συνέχιση της παραγωγής. Η τρίτη και τελευταία σας: να πουλήσετε τις μετοχές σας. Αλλιώς, η πραγματικότητα θα σας είναι πιο πικρή και θα δεχτείτε την εκτόπισή σας από την παραγωγή». Ξεκαθαρίζοντας στη συνέχεια πως: «Το Βασίλειο δεν βρίσκεται σε πόλεμο μαζί σας».
Η καθαίρεση του Αλ-Ναΐμι δεν στάθηκε ικανή να καταπραΰνει τις δυνάμεις εκείνες που στις ΗΠΑ προωθούν τη θέσπιση νόμου που επιτρέπει στις οικογένειες που έχασαν τους συγγενείς τους στο χτύπημα των Διδύμων Πύργων της 11ης Σεπτέμβρη, να μηνύσουν τη Σαουδική Αραβία. Παρά την αντίθεση του Λευκού Οίκου που εκφράστηκε από τον εκπρόσωπό του, Τζος Ερνεστ, αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι στις 18/2/2016, ο ίδιος εκπρόσωπος ανέφερε, σε σχέση με την πρόθεση της Σαουδικής Αραβίας να πουλήσει περιουσιακά στοιχεία αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων που διαθέτει στις ΗΠΑ, τα εξής:
«Είμαι βέβαιος ότι οι Σαουδάραβες αναγνωρίζουν, όπως ακριβώς και εμείς, το κοινό μας συμφέρον για τη διατήρηση της σταθερότητας του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος». Στην ίδια συνέντευξη Τύπου, ο παραπάνω εκπρόσωπος σημείωσε: «Οι ανησυχίες μας σχετικά με τη θέσπιση αυτού του νόμου δεν σχετίζονται με τις επιπτώσεις της στη σχέση μας με μια συγκεκριμένη χώρα. Στην πραγματικότητα, η ανησυχία μας είναι για μια σημαντική αρχή του διεθνούς δικαίου. Η όλη ιδέα της ασυλίας είναι σε κίνδυνο και αυτό είναι κάτι που έχει πιο σημαντικές συνέπειες για τις Ηνωμένες Πολιτείες από οποιαδήποτε άλλη χώρα».
Συνεπώς, και ο Ομπάμα δεν είναι αντίθετος «επί της αρχής» για τη θέσπιση ενός τέτοιου νόμου κατά της Σαουδικής Αραβίας. Περιττό είναι να αναφερθούμε στις δηλώσεις του Ρεπουμπλικανού υποψηφίου για το Λευκό Οίκο, Ντόναλντ Τραμπ, που αποτελούν την άλλη όψη των προσεκτικών παρεμβάσεων του Ομπάμα κατά των Μοναρχιών του Κόλπου και γίνονται με τη «γυμνή» γλώσσα των καπιταλιστικών συμφερόντων χωρίς διπλωματικό «τακτ».

Στο δρόμο του Ιράκ και της Λιβύης;

Παρακολουθήσαμε τις τελευταίες δύο δεκαετίες τον παραμερισμό δύο σημαντικών «παικτών» των υδρογονανθράκων: Ιράκ και Λιβύης. Μετά από τα γεγονότα της λεγόμενης «Αραβικής Ανοιξης», υπήρξαν αρκετές μεταβολές στις συμμαχίες της Σαουδικής Αραβίας στην περιφέρεια. Απέναντι στη διαφαινόμενη μελλοντική ρήξη των σχέσεων με τις ΗΠΑ, η Σαουδική Αραβία στηρίζεται κυρίως από την Αίγυπτο, την Τουρκία και ενισχύει τις σχέσεις με την Κίνα, ενώ από το κακό στο χειρότερο πάνε οι σχέσεις της με Ιράν και Ρωσία.
Στις αρχές του 2016, ο γραμματέας της «Χεζμπολάχ», Χάσαν Νασράλα, είχε δηλώσει με αφορμή την εκτέλεση του Σιίτη ιερωμένου Νίμρ Αλνίμρ, μεταξύ άλλων: «Οι Αμερικανοί είχαν προτείνει χρόνια πριν, σε κάποιους ηγέτες των Σιιτών στην ανατολική περιοχή να αποσχιστούν ειδικά σε περιοχές που είχαν πετρέλαια, αλλά οι ηγέτες των Σιιτών και οι σεΐχηδές τους στην ανατολική επαρχία αρνήθηκαν να δεχτούν προτάσεις για απόσχιση, διαμελισμό ή για διαίρεση της χώρας».
Αραγε, να πρόκειται για μια προσωρινή άρνηση; Θα ακολουθήσει κι η Σαουδική Αραβία το δρόμο του Ιράκ και της Λιβύης; Κανείς δεν μπορεί με σιγουριά να προβλέψει τις εξελίξεις. Εκείνο, όμως, που μπορούμε να πούμε με σιγουριά, είναι ότι η εμπειρία των εξελίξεων του Ιράκ αποδεικνύει ότι δεν ισχύει η προσέγγιση των Σιιτών ως κάτι το «ενιαίο», διότι αρκετοί από αυτούς συνεργάστηκαν, συνεργάζονται και θα συνεργάζονται με τους Αμερικανούς, σε Ιράκ, Λίβανο και στη Σαουδική Αραβία, για να πραγματοποιήσουν τα δικά τους ταξικά συμφέροντα που εναρμονίζονται με τα σχέδια των ιμπεριαλιστών. Αλλωστε, το «διαίρει και βασίλευε» εξακολουθεί να κυριαρχεί ως μια από τις βασικές αρχές στον κόσμο του κεφαλαίου.

ΓΑΛΛΙΑ Ο αντεργατικός νόμος και οι λαϊκές κινητοποιήσεις

ΓΑΛΛΙΑ

Ο αντεργατικός νόμος και οι λαϊκές κινητοποιήσεις

Από περιφρούρηση απεργίας στην περιοχή της Μασσαλίας

Οι εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης των σοσιαλδημοκρατών στη Γαλλία αναδεικνύουν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο πως η επίθεση στα δικαιώματα της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων είναι ενιαία στο σύνολο της ΕΕ.

Στο Βέλγιο, στη Γαλλία, στο Ηνωμένο Βασίλειο, στη Γερμανία - και όχι μόνο - οι αστικές κυβερνήσεις, είτε συντηρητικών είτε σοσιαλδημοκρατών, προχωράνε σε μια σειρά από καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, που ως σκοπό έχουν την ενίσχυση της καπιταλιστικής κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων, το να φορτωθούν οι συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης στους ώμους του λαού. Κοινός παρονομαστής είναι η διάλυση όσων έχουν απομείνει από παροχές, εργασιακά δικαιώματα, Συνταξιοδοτικό, δωρεάν Παιδεία και Υγεία.

Τι προβλέπει ο καινούριος νόμος στη Γαλλία

Μετά το «νόμο Μακρόν», του προηγούμενου καλοκαιριού, η γαλλική κυβέρνηση προσπαθεί με το νέο νόμο για τα Εργασιακά, της υπουργού Μιριάμ Ελ Κομρί, να ενισχύσει ακόμα περισσότερο το γαλλικό κεφάλαιο στην προσπάθειά του να επανακάμψει και να μειώσει τη διαφορά του από τους βασικούς του ανταγωνιστές, κυρίως το γερμανικό και το βρετανικό κεφάλαιο. Το μέσο για να γίνουν οι γαλλικοί μονοπωλιακοί όμιλοι πιο «ανταγωνιστικοί» είναι η μείωση του κόστους εργασίας με διάφορα μέσα, που «χτυπούν» τους μισθούς, το ωράριο εργασίας και τις Συλλογικές Συμβάσεις. Και οι δύο νόμοι πέρασαν τελικά με τη χρήση του άρθρου 49 παρ. 3 του γαλλικού Συντάγματος, που επικυρώνει το νόμο παρακάμπτοντας το Κοινοβούλιο.
Τα μέτρα του νέου νόμου, που επικυρώθηκε στις 12/5, μπορεί να ταξινομηθούν σε πέντε βασικούς άξονες. Βασικό χαρακτηριστικό του καινούριου νόμου είναι ότι οι επιχειρησιακές συμβάσεις θα θεωρούνται ανώτερες των κλαδικών (άρθρο 2). Ετσι, με το φόβητρο των απολύσεων και του «παγώματος» μισθών, η εργοδοσία θα εκβιάζει τους εργαζόμενους. Επιδεινώνεται η διαπραγματευτική δύναμη της εργατικής τάξης αφού χάνεται η μαζική κλαδική συνοχή και διαπραγμάτευση, αποδυναμώνονται τα σωματεία που στη Γαλλία είναι κλαδικά.
1) Ωρες εργασίας: Στα λόγια ο εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας παραμένει το 35ωρο, που ήταν το σύμβολο της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης Ζοσπέν από τη μια και το κόκκινο πανί για την εργοδοσία από την άλλη. Ομως, αυτές οι 35 ώρες εργασίας μπορεί να γίνουν και 48 όταν το επιβάλλουν οι ανάγκες της εργοδοσίας σε κάθε επιχείρηση, μέχρι και 60, αν αυτό κατοχυρωθεί στην επιχειρησιακή σύμβαση. Το ίδιο ισχύει και για το μέγιστο αριθμό ωρών εργασίας ανά μέρα, που μπορεί να αυξηθεί από 10 σε 12, με επιχειρησιακή σύμβαση. Ο υπολογισμός όμως θα γίνεται σε ετήσια βάση, οπότε με το συνυπολογισμό περιόδων κατά τις οποίες η παραγωγή είναι μικρότερη ο εβδομαδιαίος μέσος όρος θα βγαίνει γύρω στις 35 ώρες. Οπότε, με αυτόν τον υπολογισμό, υπερωρίες θα πληρώνονται σπάνια.
Οι συνέπειες θα αφορούν τρία βασικά σημεία: α) Δυσκολεύεται ακόμα περισσότερο η αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης. β) Προκύπτουν θέματα περαιτέρω επιβάρυνσης της υγείας και ασφάλειας για τους εργαζομένους. γ) Θίγονται κι άλλο η οικογενειακή και προσωπική ζωή του εργαζόμενου, η μητρότητα.
2) Μισθοί: Την ίδια τύχη της επιχειρησιακής διαπραγμάτευσης θα έχουν και οι μισθοί, οι οποίοι θα είναι χαμηλότεροι εκεί όπου ο εκβιασμός θα είναι ευκολότερος.
3) Ανήλικοι μαθητευόμενοι: Ενώ μέχρι τώρα οι μαθητευόμενοι είχαν προστασία στα ωράρια και στη νυχτερινή εργασία, τώρα, ο εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας μπορεί να φτάσει και τις 40 ώρες.
4) Αποζημιώσεις σε περίπτωση απόλυσης. Οποιος κι αν είναι ο λόγος της απόλυσης (έστω κι αν είναι καταχρηστικές ή σε εργαζόμενους με αρκετά χρόνια προϋπηρεσίας) το ποσό δεν θα ξεπερνά το άθροισμα μισθών 15 μηνών. Μέχρι σήμερα η μακρά προϋπηρεσία προστάτευε τους εργαζόμενους γιατί τυχόν απόλυσή τους θα επέβαλλε πληρωμή αποζημίωσης που θα αντιστοιχούσε σε μισθούς αρκετών ετών (24 - 36 μήνες ή και παραπάνω). Οι καταχρηστικές απολύσεις πάλι τιμωρούνταν από τα αρμόδια δικαστήρια με υψηλές αποζημιώσεις. Αυτό το μέτρο θα λύσει τα χέρια στους εργοδότες, που θα απολύουν ευκολότερα, κυρίως παλιούς εργαζόμενους με καλούς μισθούς, για να προσλαμβάνουν νεότερους, φθηνότερους και χωρίς δικαιώματα.
5) Διαπραγμάτευση για σύμβαση έργου: Αυτό που ίσχυε μέχρι στιγμής για κάποια στελέχη, που δεν πληρώνονταν βάσει των ωρών εργασίας αλλά με το τι έργο παρήγαν, θα μπορεί να ισχύει και για τα μη στελέχη. Αυτό το μέτρο έχει συχνά οδηγήσει σε ωράρια - λάστιχο, όπου για να βγει ο όγκος του έργου ο εργαζόμενος δουλεύει και στο σπίτι, νύχτες και Σαββατοκύριακα, με κίνδυνο υπερκόπωσης και burnout (σωματική, ψυχική, πνευματική εξόντωση).

Η συζήτηση επί του νομοσχεδίου

Σε πολιτικό επίπεδο, η κυβέρνηση θα είχε συναντήσει δυσκολίες για να υπερψηφιστεί το νομοσχέδιο στην Εθνοσυνέλευση (Κάτω Βουλή). Μην ξεχνάμε ότι είμαστε 1 χρόνο πριν από τις προεδρικές και βουλευτικές εκλογές και αρκετοί βουλευτές φοβούνται τις αντιδράσεις του λαού των περιφερειών τους. Το κυβερνών Σοσιαλιστικό Κόμμα είναι πολύ χαμηλά στις δημοσκοπήσεις και υπάρχει ρεύμα αμφισβήτησης της ηγεσίας από εφήμερους «αντάρτες». Ο πρωθυπουργός Βαλς, για να περιχαρακώσει την πλειοψηφία του, χρησιμοποίησε το άρθρο 49 παρ. 3 του Συντάγματος, που ορίζει ότι καταψήφιση του νομοσχεδίου σημαίνει αυτόματα ψήφο μομφής στην κυβέρνηση.
Η αντιπολιτευόμενη δεξιά δήλωνε υποκριτικά αντίθετη στο νομοσχέδιο. Το μεταλλαγμένο Γαλλικό ΚΚ έχει δηλώσει ότι θα καταψηφίσει το νομοσχέδιο. Το εθνικιστικό - ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν, παρά τη ρητορική του ενάντια στο νομοσχέδιο, έχει δηλώσει σε όλους τους τόνους ότι έχει θετικά σημεία και έχει εκφράσει τη στήριξή του στους εργοδότες και στην ανάγκη μέτρων υπέρ τους.

Λαϊκές αντιδράσεις

Αντιδράσεις υπάρχουν πολλές, κυρίως από τα συνδικάτα και τις φοιτητικές και μαθητικές οργανώσεις. Η συνομοσπονδία που πρόσκειται στο μεταλλαγμένο ΓΚΚ, η CGT, μετά από πίεση της βάσης της, αντιτίθεται στο νομοσχέδιο και βρίσκεται πίσω από τις περισσότερες κινητοποιήσεις. Πρωταγωνιστικό ρόλο στην οργάνωση του ταξικού αγώνα στη Γαλλία παίζουν ταξικά προσανατολισμένα σωματεία και ομοσπονδίες που συμμετέχουν στην Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία. Αυτές οι δυνάμεις πιέζουν την ηγεσία της CGT να αποφύγει τον ψευδεπίγραφο «κοινωνικό διάλογο».
Οι ενώσεις φοιτητών και μαθητών κινητοποιούν τις μεγάλες μάζες τους εξαιτίας του ότι είναι πασιφανές πως τα μέτρα θα πλήξουν κυρίως αυτούς όταν θα βγουν στην αγορά εργασίας. Η κυβέρνηση, με διαπραγματευτή τον ίδιο τον πρωθυπουργό, προσπάθησε να διασκεδάσει την αγανάκτησή τους με μέτρα 400 - 500 εκατ. ευρώ (επίδομα για εξεύρεση πρώτης εργασίας, υποτροφίες, πλήρης ιατροφαρμακευτική κάλυψη για όσους δε στηρίζονται από τις οικογένειές τους, εγγυητικός φορέας για ενοικίαση κατοικίας). Αυτές οι υποσχέσεις έκαναν τη Φοιτητική Ενωση, όπου κυριαρχούν δυνάμεις του Σοσιαλιστικού Κόμματος (ΣΚ), να «παγώσει» τη συμμετοχή της στις κινητοποιήσεις.
Από το Φλεβάρη, οπότε το νομοσχέδιο τέθηκε σε διαβούλευση, άρχισαν απεργίες και συλλαλητήρια με αποκορύφωμα την 31η Μάρτη. Μαζική ήταν η συμμετοχή και στην απεργία της 28ης Απρίλη και της Πρωτομαγιάς, παρά την όλο και αυξανόμενη καταστολή. Μην ξεχνάμε ότι τα έκτακτα μέτρα μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στις 13 Νοέμβρη ισχύουν ακόμα. Λειτουργούν ομάδες προβοκατόρων που παίζουν κλεφτοπόλεμο με την Αστυνομία. «Παίζεται» επίσης πολύ από τα ΜΜΕ και το Κίνημα της Ολονυχτίας (Nuit Debout), ένα είδος «αγανακτισμένων» στην πλατεία Δημοκρατίας στο Παρίσι, το οποίο στηρίζουν η Νεολαία του ΓΚΚ και τροτσκιστικές ομάδες. Μικρές καταλήψεις πλατειών υπάρχουν και σε πόλεις της περιφέρειας όπως τη Λιόν.

Οι κινητοποιήσεις μετά τις 12 Μάη και η προοπτική

Τα συνδικάτα που πρόσκεινται στην ΠΣΟ κήρυξαν απεργίες και προέβησαν σε αποκλεισμούς. Η Ομοσπονδία Εργαζομένων Χημικής Βιομηχανίας της CGT κήρυξε απεργία στις 19/5 στα περισσότερα διυλιστήρια και απέκλεισε τις αποθήκες καυσίμων.
Η κυβέρνηση έστειλε άμεσα τις δυνάμεις καταστολής για να ανοίξουν τις αποθήκες, προσπαθώντας ταυτόχρονα να υποβαθμίσει την έλλειψη καυσίμων, ψευδόμενη στα ΜΜΕ ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Αυτή η καταστολή και ο εμπαιγμός έκαναν όλα τα διυλιστήρια να πάρουν αποφάσεις συμμετοχής στην απεργία. Πιέστηκε και η Ομοσπονδία Ενέργειας της CGT, που είναι παραδοσιακά ρεφορμιστική και κήρυξε κι αυτή απεργίες στις μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και στους πυρηνικούς αντιδραστήρες.
Οι σιδηρόδρομοι στη Γαλλία είναι από τα πιο μαζικά και διαδεδομένα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Το τοπικό συνδικάτο σιδηροδρομικών των Βερσαλλιών της CGT (έχει στη δικαιοδοσία του όλα τα τρένα των δυτικών προαστίων του Παρισιού), που ανήκει στην ΠΣΟ, προκήρυξε απεργία και ακολούθησαν και άλλα σωματεία.
Τα αντιλαϊκά μέτρα που παίρνονται στη Γαλλία αποδεικνύουν πως τα προβλήματα των εργαζομένων σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες είναι κοινά, γιατί οι αιτίες που τα προκαλούν είναι κοινές. Το σύστημα που ζούμε, το εκμεταλλευτικό σύστημα, ο καπιταλισμός, ξεζουμίζει την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, κλέβει αυτό που οι ίδιοι παράγουν, κλέβει τον πλούτο, που τον καρπώνονται μια χούφτα εκμεταλλευτές, το κεφάλαιο, οι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι.
Η διέξοδος για κάθε λαό βρίσκεται στο δρόμο της οργανωμένης πάλης για την ανασύνταξη του κινήματος και την ενίσχυση της πάλης της εργατικής τάξης μαζί με τα σύμμαχα στρώματα με στόχο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Για να δοθεί οριστική λύση υπέρ του λαού απαιτείται ρήξη με την εξουσία του κεφαλαίου, αποδέσμευση από την ΕΕ, με την εργατική τάξη στην εξουσία, με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, με εργατικό - λαϊκό έλεγχο, με την παραγωγή και τις κοινωνικές υπηρεσίες να σχεδιάζονται κεντρικά με κριτήριο τη λαϊκή ευημερία.

Τρίτος σε μέγεθος μεταξύ των νάνων πλανητών

Τρίτος σε μέγεθος μεταξύ των νάνων πλανητών

Καλλιτεχνική απεικόνιση της επιφάνειας του νάνου πλανήτη 2007 OR10, με τον Ηλιο να φαίνεται απλώς σαν ένα πολύ λαμπρό άστρο, λόγω της μεγάλης απόστασης. Οι αστρονόμοι υποθέτουν ότι το κοκκινωπό χρώμα του πλανήτη οφείλεται στο σχηματισμό θολινών από το μεθάνιο στην πολύ αραιή ατμόσφαιρα, που διαφεύγει λίγο-λίγο στο Διάστημα

Την τελευταία δεκαετία όλο και περισσότερα ουράνια σώματα ανακαλύπτονται στην περιοχή πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα. Με κάθε νέα ανακάλυψη μαθαίνουμε κάτι περισσότερο για την ιστορία του ηλιακού συστήματος και τα μυστικά που ακόμα κρατά κρυμμένα. Ταυτόχρονα, αυτές οι ανακαλύψεις αναγκάζουν τους αστρονόμους να επανεξετάσουν συμβάσεις στους χαρακτηρισμούς των ουράνιων σωμάτων, που είχαν καθιερωθεί επί δεκαετίες.
Ο 2007 OR₁₀, ένα από τα - όπως αποδεικνύεται - πολλά πέρα από τον Ποσειδώνα ουράνια σώματα, που ακόμα δεν έχει ονομαστεί επίσημα και τελειωτικά, είχε πάρει στην αρχή τα παρατσούκλια «ο έβδομος νάνος» (επειδή ήταν ο έβδομος νάνος πλανήτης που ανακαλυπτόταν) και «η χιονάτη» (επειδή η λευκαύγειά του ήταν τόσο μεγάλη που ο αστρονόμος που το ανακάλυψε υπέθεσε - λαθεμένα όπως αποδείχτηκε - ότι καλύπτεται από στρώμα καθαρού πάγου). Ο 2007 OR₁₀ έχοντας μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από της Χαουμέα (άλλου νάνου πλανήτη), προσδιορίστηκε πριν λίγες μέρες ως ο τρίτος μεγαλύτερος νάνος πλανήτης του ηλιακού συστήματος, μετά τον Πλούτωνα και την Εριδα.

Κόκκινο μήλο αντί Χιονάτη

Η ανακάλυψη του 2007 OR₁₀ έγινε το έτος που εμπεριέχεται στο προσωρινό όνομά του από τη Μεγκ Σουάμπ, υποψήφια διδάκτορα τότε του πανεπιστημίου Κάλτεκ, υπό την επίβλεψη του Μάικλ Μπράουν, η ομάδα του οποίου ανακάλυψε και τους άλλους 6 νάνους πλανήτες, τον Κουάοαρ το 2002, τη Σέντνα το 2003, τη Χαουμέα και τον Ορκο το 2004, τον Μακεμάκε και την Εριδα το 2005. Η ανακοίνωση της ανακάλυψης του 2007 OR₁₀ έγινε το Γενάρη του 2009, αφού επιβεβαιώθηκε και από άλλα αστεροσκοπεία. Ο ίδιος ο Μπράουν έδωσε στο νέο πλανήτη το παρατσούκλι «Χιονάτη», αλλά η παραπέρα παρατήρησή του απέδειξε ότι στην πραγματικότητα είναι ένα από τα πιο κοκκινωπά σώματα της Ζώνης Κούιπερ. Μόνο η Χαουμέα είναι το ίδιο κοκκινωπή. Μετά τη διαπίστωση αυτή τα προσωνύμια εγκαταλείφθηκαν και ο 2007 OR₁₀ ξαναπήρε το προσωρινό του όνομα.

Μελέτη του Μπράουν και του Α. Μπούργκασερ, από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο, που είχε δημοσιευτεί το 2011, είχε υπολογίσει τη διάμετρο του νέου νάνου πλανήτη στα 1.000 - 1.500 χιλιόμετρα, στηριζόμενη σε φωτομετρικά δεδομένα του 2010, από το Μαγγελανικό τηλεσκόπιο στη Χιλή και από φασματομετρικά δεδομένα, που έδωσε το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ. Δυο χρόνια αργότερα, δημοσίευση άλλης επιστημονικής ομάδας ανέβαζε τη διάμετρό του στα 1.280 χιλιόμετρα. Οι νέες και πιο πρόσφατες παρατηρήσεις έδωσαν διάμετρο 1.535 χιλιομέτρων, μεγαλύτερη κατά 100 χιλιόμετρα από εκείνη του Μακεμάκε και κατά ένα τρίτο μικρότερη από του Πλούτωνα.

Αραιή ατμόσφαιρα

Η τροχιά του 2007 OR₁₀ είναι πολύ ελλειπτική, με αποτέλεσμα στο περιήλιο να απέχει από τον Ηλιο 33 αστρονομικές μονάδες (μία αστρονομική μονάδα είναι ίση με τη μέση απόσταση της Γης από τον Ηλιο), ενώ στο αφήλιο φτάνει τις 100,66 αστρονομικές μονάδες! Η περίοδος της περιφοράς του είναι 546,6 γήινα έτη, πράγμα που σημαίνει ότι τελευταία φορά ήταν στο περιήλιο το 1857 και δεν θα φτάσει στο αφήλιο πριν το 2130. Ετσι αυτή τη στιγμή είναι το δεύτερο πιο μακρινό μεγάλο ουράνιο σώμα του ηλιακού συστήματος και το 2045 θα είναι πιο μακριά και από τη Σέντνα και από την Εριδα.
Σύμφωνα με φασματοσκοπικά δεδομένα, το φως που ανακλά ο 2007 OR₁₀ φέρει τις χημικές υπογραφές τόσο του πάγου νερού, όσο και του μεθανίου, δίνοντας στο νάνο πλανήτη σύνθεση επιφάνειας ανάλογη με του Κουάοαρ. Η κοκκινωπή του εμφάνιση αποδίδεται στην παρουσία θολινών πάνω στην παγωμένη επιφάνεια. Οι θολίνες είναι οργανικές ουσίες που προκύπτουν με σειρά αντιδράσεων υπό την επίδραση της υπεριώδους ακτινοβολίας του Ηλιου στο μεθάνιο. Η παρουσία των θολινών δημιουργεί την υπόνοια ότι ίσως υπάρχει μια πολύ αραιή ατμόσφαιρα μεθανίου γύρω από τον 2007 OR₁₀, που θα χάνεται στο Διάστημα την περίοδο που ο πλανήτης βρίσκεται πιο κοντά στον Ηλιο. Παρότι ο 2007 OR₁₀ έρχεται πιο κοντά στο άστρο μας απ' ό,τι ο Κουάοαρ, η μεγαλύτερη μάζα του ίσως κάνει οριακά εφικτή τη διατήρηση μιας πολύ αραιής ατμόσφαιρας.

Ενδεχόμενα

Η ύπαρξη πάγου νερού στην επιφάνεια ίσως σημαίνει ότι ο 2007 OR₁₀ πέρασε στο μακρινό παρελθόν μια σύντομη περίοδο κρυοηφαιστειακής δραστηριότητας. Μαζί με τον πάγο θα εκλύθηκε τότε άζωτο και μονοξείδιο του άνθρακα, αλλά αυτά θα πρέπει να απωλέσθηκαν σύντομα, με αποτέλεσμα να παραμείνει η αραιή ατμόσφαιρα μεθανίου. Ισως πάλι, όπως συμβαίνει και με άλλα σώματα της Ζώνης Κούιπερ, ο νάνος πλανήτης να έχει ένα μανδύα από πάγο, που περιβάλλει ένα πετρώδη πυρήνα. Αν στη σύνθεση του πάγου υπάρχουν σε αρκετή συγκέντρωση ουσίες που λειτουργούν ως αντιψυκτικά και στον πυρήνα υπάρχουν αρκετές ραδιενεργές ουσίες που εκλύουν θερμότητα, δεν αποκλείεται στην περιοχή επαφής του μανδύα με τον πυρήνα να υπάρχει ένας υγρός ωκεανός νερού.
Πολλά παραμένουν άγνωστα για τον 2007 OR₁₀ όπως και για τους περισσότερους από τους νάνους πλανήτες, καθώς δεν έχουν δεχτεί επίσκεψη από κάποια διαστημοσυσκευή που θα μπορούσε να δώσει οριστικές απαντήσεις σε σημαντικά ερωτήματα, όπως η μάζα των σωμάτων αυτών και η πιθανή προϊστορία τους.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: www.universetoday.com

Οι απεργίες, ο φόβος και ο τζίρος της ασφάλειας

Οι απεργίες, ο φόβος και ο τζίρος της ασφάλειας

Την ώρα που η Γαλλία συγκλονίζεται από τον μαζικό απεργιακό αγώνα των εργαζομένων που ζητούν την απόσυρση του αντεργατικού νόμου «Ελ Κομρί» με εκατοντάδες κινητοποιήσεις σε όλους τους κλάδους σε ημερήσια βάση, τα φίδια έχουν αρχίσει να ζώνουν τους διοργανωτές αλλά και όσους εμπλέκονται (χορηγοί, πολυεθνικές) στη διοργάνωση του φετινού Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου, μόλις δύο βδομάδες πριν από την επίσημη έναρξή του (10 Ιούνη). Προφανώς οι αγωνίες τους δεν έχουν να κάνουν με το... αν θα δούμε καλό ποδόσφαιρο, αλλά με τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει η όλη κατάσταση στα κέρδη τους. Και όσο να 'ναι παίρνουν τα μέτρα τους.

«Τρέμουν» τις απώλειες κερδών

Ηδη τις τελευταίες μέρες στη Γαλλία τα αστικά ΜΜΕ έχουν ξεκινήσει να κινδυνολογούν ενόψει της διοργάνωσης, καλώντας τους αρμοδίους να κάνουν ό,τι είναι δυνατόν προκειμένου να διασφαλίσουν την πραγματοποίηση των αγώνων και φυσικά τους εργαζόμενους και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα να... σταματήσουν τις κινητοποιήσεις. Ωστόσο, παρά τα όσα προβάλλονται, οι εργαζόμενοι στη Γαλλία δεν δείχνουν να πτοούνται αλλά, αντίθετα, έχουν προειδοποιήσει ότι εάν δεν αποσυρθεί ο νόμος οι κινητοποιήσεις τους όχι μόνο θα συνεχιστούν αλλά θα κλιμακωθούν τις μέρες της διοργάνωσης. Κάτι που φυσικά αυξάνει τους πονοκεφάλους των διοργανωτών.
Γιατί μπορεί η διοργάνωση του Εuro να μη φθάνει σε μέγεθος το Μουντιάλ ή τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ωστόσο οι ποδοσφαιρικές κόντρες στην Ευρώπη και σε επίπεδο Εθνικών ομάδων προκαλούν τεράστιο ενδιαφέρον παγκοσμίως, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τόσο ο χαρακτήρας της διοργάνωσης (συμμετοχή Εθνικών ομάδων, μεγάλος αριθμός αγώνων, διαφορετικές τοποθεσίες κ.ο.κ.), όσο και η συνήθης σύνθεση των φιλάθλων που παρακολουθούν αντίστοιχες διοργανώσεις (μεγαλύτερες ηλικίες, πιο ευκατάστατοι, οικογένειες κ.τ.λ.) προσφέρουν μεγάλη... χαρά στις κάθε λογής εταιρείες. Από αεροπορικές εταιρείες και ξενοδοχειακές μονάδες έως μεγάλα τουριστικά πρακτορεία, που συμμετέχουν, με τη σειρά τους, στον τεράστιο χορό κερδών που στήνεται στο πλαίσιο του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού από επιχειρηματικούς ομίλους, πολυεθνικές, ομοσπονδίες και «λοιπούς συγγενείς». Είναι λοιπόν φυσικό όλοι αυτοί να «ανατριχιάζουν» στην προοπτική οι απεργιακές κινητοποιήσεις (που, σημειωτέον, αυτή τη στιγμή επηρεάζουν αεροδρόμια, διυλιστήρια, μεταφορές κ.λπ., ενώ από τα αστικά ΜΜΕ καλλιεργείται και κλίμα τρομοκρατίας, «επεισοδίων» κ.ο.κ.) να αποτελέσουν με οποιονδήποτε τρόπο εμπόδιο στην κερδοφορία που αναμένουν. Το ίδιο ισχύει και για ό,τι άλλο (άδεια γήπεδα, χαμηλότερο ενδιαφέρον) μπορεί να επηρεάσει την εμπορευματοποιημένη διοργάνωση και ό,τι σχετίζεται με αυτή, από τα τηλεοπτικά δικαιώματα, τα κάθε λογής σουβενίρ και αναμνηστικά έως τα εισιτήρια που πουλιούνται σε διόλου ευκαταφρόνητες τιμές. Εξάλλου, όλα αυτά θεωρείται ότι πλήττουν και το «φαίνεσθαι» της διοργάνωσης και αντίστοιχα και όλων των πολυεθνικών, που βρίσκουν τέτοιες διοργανώσεις ως μια πρώτης τάξεως ευκαιρία προκειμένου να διαφημιστούν και μέσω της ταύτισης να αυξήσουν τα κέρδη τους.

Αύξηση του κόστους και εντατικοποίηση των μέτρων...

Οι απεργίες στη Γαλλία, ανάμεσα στα άλλα, αξιοποιούνται και ως πρόσχημα για την εντατικοποίηση των μέτρων ασφαλείας ενόψει Euro 2016

Την ίδια στιγμή, να σημειωθεί πως οι βομβιστικές επιθέσεις στη Γαλλία τον περασμένο Νοέμβρη και στις Βρυξέλλες το Μάρτη έφεραν στο προσκήνιο το θέμα της ασφάλειας ενόψει της διοργάνωσης του Euro 2016. Πλήρης αναπροσαρμογή σχεδίων, νέα μέτρα, κινητοποίηση μεγαλύτερων δυνάμεων στρατού, αστυνομίας και ιδιωτικών υπηρεσιών ασφαλείας ήταν μερικά που εξαγγέλθηκαν άμεσα, μετά τα γεγονότα.
Η Οργανωτική Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος αποφάσισε εξάλλου να αυξήσει κατά 15% τον προϋπολογισμό για την ασφάλεια της διοργάνωσης καθώς η πρόταση για διεξαγωγή αγώνων χωρίς θεατές δεν έγινε αποδεκτή για προφανείς λόγους. Ετσι, με βάση τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα πριν από δύο μήνες, με τη νέα αύξηση το κόστος της ασφάλειας έφθασε στα 34 εκατ. ευρώ. Επιπλέον, σύμφωνα με ΜΜΕ της χώρας, πάνω από 10.000 άτομα θα προσληφθούν για την ασφάλεια, ενώ πάνω από 900 αστυνομικοί θα περιπολούν σε κάθε παιχνίδι.
Οσον αφορά τους φιλάθλους, αυτοί θα περνούν από δύο χώρους ελέγχου, πριν εισέλθουν στο γήπεδο, ενώ στα ξενοδοχεία, τα οποία θα φιλοξενήσουν τις συμμετέχουσες ομάδες, θα υπάρξει αυξημένη παρουσία εταιρειών σεκιούριτι.
Μάλιστα, στο θέμα του κόστους αναμένεται μέχρι την τελευταία στιγμή να υπάρχει και άλλη αύξηση από την εφαρμογή έκτακτων μέτρων εξαιτίας του γενικότερου απεργιακού κύματος (ιδιαίτερα εάν συνεχιστεί και τις μέρες των αγώνων). Επίσης, ρόλο στα επιπρόσθετα μέτρα αναμένεται να παίξει και η τελευταία προειδοποίηση της Ομοσπονδιακής Εγκληματολογικής Υπηρεσίας (ΒΚΑ) της Γερμανίας, που σύμφωνα με την εφημερίδα «Bild» σε έκθεση έκανε λόγο για υψηλό ποσοστό κινδύνου επιθέσεων σε μεμονωμένες Εθνικές ομάδες που θα λάβουν μέρος στο τουρνουά και οι χώρες τους έχουν άμεση εμπλοκή στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία.

Τεράστιος ο τζίρος της ασφάλειας

Ο φόβος των επιθέσεων, εκτός των δρακόντειων μέτρων ασφαλείας, οδήγησε και σε αύξηση του κόστους στον τομέα της ασφάλειας για το φετινό Εuro

Aλλωστε, από το 2001, μετά την επίθεση στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης, δεν υπήρξε αθλητική διοργάνωση που να μη διεξάχθηκε υπό το φόβο κάποιας επίθεσης, κάτι που έχει προσδώσει μεγάλη σημασία στην ασφάλεια. Δεν είναι τυχαίο ότι πλέον τα μέτρα ασφαλείας σε τέτοιου είδους διοργανώσεις είναι από τους βασικούς τομείς, που καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος του προϋπολογισμού τους. Φυσικά όμως από το όλο σκηνικό υπάρχουν και οι ιδιαίτερα κερδισμένοι, όπως οι πολυεθνικές που παρέχουν υπηρεσίες ασφαλείας, εξειδικευμένα συστήματα (π.χ. παρακολούθησης), ακόμα και αυτές που ειδικεύονται στο εμπόριο οπλικών συστημάτων. Από την άλλη, το όλο θέμα αποτελεί και μια ευκαιρία για επίδειξη δύναμης της διοργανώτριας χώρας σε μια σειρά ζητημάτων, που σχετίζονται με τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτέλεσε η διοργάνωση των Χειμερινών Αγώνων στο Σότσι της Ρωσίας πέρσι το χειμώνα, όπου το όλο σκηνικό που αφορούσε την ασφάλεια, με την ύπαρξη ακόμα και πυραυλικών συστοιχιών στον ευρύτερο χώρο των εγκαταστάσεων, θύμιζε διαφήμιση του ρωσικού οπλοστασίου.

...και η περαιτέρω αξιοποίησή της

Μια άλλη σοβαρή πλευρά είναι και η εξής: Τα όσα εφαρμόζονται κυρίως στον τομέα των ελέγχων και των παρακολουθήσεων έχουν αποδειχθεί ότι δεν μένουν μόνο στην εκάστοτε διοργάνωση αλλά, αντίθετα, χρησιμοποιούνται περαιτέρω και κυρίως στην αντιμετώπιση λαϊκών κινητοποιήσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι το απεργιακό κύμα στη Γαλλία, πέρα από τις ανησυχίες που έχει προκαλέσει όσον αφορά τα κέρδη, χρησιμοποιείται και ως αφορμή ώστε οι αρχές ασφαλείας αλλά και αντίστοιχες στρατιωτικές που έχουν επιφορτιστεί με το θέμα της ασφάλειας των αγώνων, να καταρτίζουν ήδη σχέδια για ενδεχόμενα όπως η αντιμετώπιση διαδηλώσεων, η δημιουργία μεγάλων ζωνών απαγόρευσης καθώς και η εντατικοποίηση των ελέγχων και των παρακολουθήσεων. Και βέβαια, όπως δείχνει η πείρα, όλα αυτά τα μέτρα καταστολής και η αντίστοιχη «πείρα» έρχονται για να μείνουν και πολύ πέρα από τους αγώνες.