15 Μαρ 2013

Όμορφος κόσμος καπιταλιστικός, διαβολικά πλασμένος


Η κυβέρνηση τους «εξαφανίζει», αυτοί αυξάνονται! 




Όμορφος κόσμος καπιταλιστικός, διαβολικά πλασμένος







Στις 6.00΄ το απόγευμα σήμερα, 15/3/2013, περνούσα από τα Προπύλαια. Ασθενοφόρα και αστυνομία στο κτήριο που επισκευάζεται. Δυο νεκροί με τη σύριγγα στο χέρι, καρφωμένη! Μου λέει κάποιος: «τους λέω (τους αστυνομικούς) κάθε γωνιά είναι γεμάτη να, στα παγκάκια «τρυπιούνται» μαζέψτε τους. –Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, μου απάντησαν, δεν έχουμε αρμοδιότητα»!

Ανεβαίνω τον πεζόδρομο.  Δίπλα σε κάποιο παγκάκι ένας ψηλός, στα δύο μέτρα, βρίσκεται σε χαώδη κατάσταση σαν αναεμοδαρμένος και δύο άλλοι απο κάτω με τις σύριγγες στο χέρι και μπροστά στον κόσμο, σαν να πίνουν πορτοκαλάδα, «τρυπιούνται», βλέπουν και... μιλάνε! Πιο πάνω τα ίδια κατάχαμα. Ο κόσμος περνάει, τους κοιτάζει στρέφει αλλού το βλέμμα του και.. «δεν υπάρχουν». 

Βγήκαν στο «φρύδι» τα θύματα της κρίσης και της παρακμής του καπιταλισμού.

Χρόνια τώρα η κυβέρνηση τους «εξαφανίζει» και αυτοί επανέρχονται αυξημένοι σε νεκρούς και σε χρήστες. Από τα Εξάρχεια, στην Ομόνοια, στην Πλατεία Κλαυθμώνος, στην Γερανίου, στην πλατεία Βάθης, στην Καποδιστρίου, στον παράδρομο του Πολυτεχνείου, στο Πανεπιστήμιο… από παντού τους «εξαφανίζει» και παντού είναι παρόντες και περισσότεροι! 



Είναι ο στρατός των απόκληρων και καταφρονεμένων του καπιταλισμού. Τα «κάτω» θύματά του. Που τους κάνει και προγράμματα «απεξάρτησης» με τους εμπόρους απ έξω και τη δόση των υποκατάστατων από μέσα. Με πολιτικούς που θέλουν να εφαρμοστεί η αρχή: «κάθε μπαλκόνι και γλάστρα κάθε κήπος και φυτεία» …για «ατομική χρήση» πάντα, όπως και τα κοντέινερ για να τους απαλλάξει δήθεν από τους εμπόρους! Με αρχές, διεθνείς και εθνικές, που «δεν ξέρουν» ούτε τις πηγές, ούτε τις διαδρομές, ούτε τους εμπόρους, ούτε τους επίορκους, ούτε τα τεράστια ποσά με «μαύρα» ευρώ και δολάρια που διακινούνται και ξεπλένονται στους φορολογικούς παράδεισους. 

Οι αρχές όλου του καπιταλιστικού κόσμου το μόνο που ξέρουν είναι ότι οι Ταλιμπάν και οι Βιρμανοί παράγουν το όποιο, οι.. αριστεροί αντάρτες της Κολομβίας την κοκαΐνη και η μαφία της Αλβανίας το χασίς! Μετά από αυτή τη διαπίστωση δεν ξέρουν τίποτα, ούτε καν τα καράβια και τους εφοπλιστές, ούτε τα λιμάνια και τα αεροδρόμια λες και ταξιδεύουν μόνα τους. 

Στο τέλος, η αστική τάξη χύνει δάκρυα για τα θύματά της και κάνει νέα προγράμματα διάσωσης και απεξάρτησης κ.ο.κ. 

Ο καπιταλισμός είναι γεμάτος θύματα και σωτήρες!

Όμορφος κόσμος καπιταλιστικός, διαβολικά πλασμένος!  
 Αναρτήθηκε από symastev

ΘΕΛΕΙ Η ...ΠΑΡΘΕΝΑ ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙ, ΜΑ Η ΧΑΡΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΦΗΝΕΙ


ΘΕΛΕΙ Η ...ΠΑΡΘΕΝΑ ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙ, ΜΑ Η ΧΑΡΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΦΗΝΕΙ 

                             ΣΥΡΙΖΑ
Πανηγυρίζει για τα κοπλιμέντα των ιμπεριαλιστών

Διένειμε «non paper», για να διαφημίσει τη χτεσινή ομιλία του Αλ. Τσίπρα στο «London School of Economics»

«Επιτυχημένο κι αποδοτικό» κρίνει τον κύκλο διεθνών επαφών του Αλ. Τσίπρα ο ΣΥΡΙΖΑ, στο πλαίσιο του οποίου χτες μίλησε σε εκδήλωση του «London School of Economics», όπου εκπαιδεύεται για την άσκηση της αστικής διαχείρισης ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης. 
Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχαίρει που οι πόρτες ιμπεριαλιστικών οργανισμών άνοιξαν για τον επικεφαλής του, μετά την παροχή επαρκών διαβεβαιώσεων στα μονοπώλια ότι η διαχείριση που πρεσβεύει δεν αντιβαίνει στα συμφέροντά τους.

Μάλιστα, σε «non paper» που διένειμε, διατείνεται ότι οι επαφές αυτές του Αλ. Τσίπρα απάντησαν στο ερώτημα για το ποιος είναι ο ρόλος και η στόχευση της σύγχρονης αριστεράς, αναφέροντας: «...Και βέβαια η Αριστερά δεν είναι "σύγχρονη" και "ευρωπαϊκή", όταν εγκλωβίζεται στη δική της εσωστρέφεια και είναι όμηρος γραφειοκρατικού χαρακτήρα αγκυλώσεων». 

Σαν εσωστρέφεια και αγκύλωση εκλαμβάνει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ την υπεράσπιση της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, που προϋποθέτει πάλη και σύγκρουση με την εξουσία των μονοπωλίων και τη διαχείρισή της.

Στο πλαίσιο αυτό, ο Αλ. Τσίπρας, σύμφωνα με το ΣΥΡΙΖΑ θα διαβεβαίωνε το «απαιτητικό ακροατήριο» του Λονδίνου ότι «μοναδική πλατφόρμα για έξοδο μπορεί να αποτελέσει μια κοινωνικά δίκαιη πολιτική, η οποία θα διατηρήσει στέρεα την κοινωνική συνοχή, θα τονώσει την πραγματική οικονομία»...  

Θα ενισχύσει δηλαδή τις καπιταλιστικές επενδύσεις, πετώντας ένα ξεροκόμματο στην ακραία φτώχεια για να εξασφαλίσει τη «σιωπή» της.
Αυτό είναι το «ρεαλιστικό μοντέλο προοδευτικής διακυβέρνησης», το οποίο θα αναλύσει, σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλ. Τσίπρας κατά τις επαφές του με φορείς στην Αγγλία.
Προκειμένου να υποστηρίξει ότι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ έχει ερείσματα σε ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, αλλά και να «διαφημίσει» σαν δήθεν φιλολαϊκό ένα άλλο μείγμα διαχείρισης προς όφελος των μονοπωλίων, το «non paper» υπογραμμίζει ότι στις ΗΠΑ, κατά τις ομιλίες του Αλ. Τσίπρα, όσο και στο πλαίσιο των συναντήσεων που είχε με Αμερικανούς αξιωματούχους, «διαπιστώθηκε σύγκλιση απόψεων (...) υπήρξαν διαπιστώσεις αναφορικά με το γεγονός ότι η γερμανική στρατηγική και η επιμονή του Βερολίνου στην αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία και στην επιβολή σκληρής λιτότητας οδηγεί τις οικονομίες ευρωπαϊκών χωρών σε βαθύτερη ύφεση».

Ανοιχτή γραμμή Λονδίνου - ΣΕΒ
Μιλώντας το βράδυ στην εκδήλωση του «London School of Economics», ο Αλ. Τσίπρας είπε πως οι «πολιτικές λιτότητας» που επιβλήθηκαν στην Ευρώπη «από την Ευρωζώνη, αλλά επίσης κι από το Ηνωμένο Βασίλειο», δεν προσφέρουν «μια βιώσιμη έξοδο από την κρίση», αντίθετα «κάνουν τη δυνατότητα μιας μελλοντικής εξόδου από αυτήν ακόμα πιο δύσκολη».

Απαντώντας στο ερώτημα ποια είναι η εναλλακτική πρόταση για την Ελλάδα, αρκέστηκε να υποδείξει τον τερματισμό της λιτότητας και την επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης. 
Υπέδειξε δηλαδή ένα άλλο μείγμα διαχείρισης που θα διασφαλίζει ρευστό στους καπιταλιστές προκειμένου να επενδύσουν, το οποίο υπερασπίζονται και τμήματα της αστικής τάξης αλλά και δυνάμεις της λυκοσυμμαχίας.

Χαρακτηριστικό είναι πως την ώρα που ο Αλ. Τσίπρας ζητούσε στο Λονδίνο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους και ένα νέο «σχέδιο Μάρσαλ»,
 στην Αθήνα ο πρόεδρος του ΣΕΒ δήλωνε στο πλαίσιο ομιλίας του: «Δεν θα υπάρξει πραγματική έξοδος από την κρίση του ευρώ εάν ο Βορράς δεν προσφέρει δραστική βοήθεια στο Νότο, υπό τη μορφή ενός ευρωπαϊκού σχεδίου Μάρσαλ». 

Τυχαίο; Δε νομίζω... Εσείς, τι λέτε;

«έπεσαν στη λούμπα» να «σπείρουν»... λαμπόγυαλα,


Τους «έκαψαν» τα... ηλιακά πάνελ 

Αντί για εύκολα και πολλά κέρδη, όπως τους υπόσχονταν, γέμισαν με χρέη οι αγρότες που «επένδυσαν» στα φωτοβολταϊκά. Είναι απλήρωτοι για το ρεύμα που παράγουν και καλούνται να πληρώσουν φόρους και χαράτσια για χρήματα που δεν εισπράττουν
Eurokinissi

Τους υποσχέθηκαν «λαγούς με πετραχήλια» και τους εξαπάτησαν οικτρά. Τους έταξαν εύκολα, γρήγορα και μεγάλα κέρδη και τους «πρόσφεραν» τεράστια χρέη.
Ο λόγος για τους αγρότες που «τσίμπησαν» στα «Κιρκικά κελεύσματα» των κυβερνώντων και «επένδυσαν» στα φωτοβολταϊκά, γεμίζοντας τα χωράφια με ηλιακά πάνελ. Για να το κάνουν, δανείστηκαν πολλά χρήματα από τις τράπεζες - η μικρότερης κλίμακας επένδυση κοστίζει περί τις 300.00 ευρώ - ενώ, αφήνοντας ακαλλιέργητα τα χωράφια στα οποία εγκαταστάθηκαν φωτοβολταϊκά πάρκα, στερούνται και το εισόδημα που είχαν από τα αγροτικά προϊόντα τα οποία παρήγαγαν. Με τις συμβάσεις που υπέγραψαν, δεσμεύτηκαν για συγκεκριμένες μονάδες παραγωγής έως 100 KW χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να τις μεταβιβάσουν για μια πενταετία, κάτι που δε συμβαίνει με άλλες φωτοβολταϊκές επιχειρήσεις.

Το «δέλεαρ» που οι κυβερνώντες, οι τραπεζίτες και οι κάθε λογής «επιτήδειοι» πρόσφεραν προς τους αγρότες ήταν πολύ μεγάλο, καθότι υπόσχονταν ότι με 4 στρέμματα καλλιεργήσιμης γης που θα διέθεταν - βεβαίως πρόκειται για «παραγωγικά φιλέτα», που, στις περισσότερες περιπτώσεις βρίσκονται σε πολύ καλά σημεία, δίπλα σε κεντρικούς δρόμους - θα εξασφάλιζαν 60.000 ευρώ εισόδημα το χρόνο και για 20 χρόνια!
Και να τώρα που, αντί για κέρδη, βρίσκονται σε απόγνωση, καθώς:
Δεν πληρώνονται για την ενέργεια που παράγουν στα φωτοβολταϊκά πάρκα που έχουν δημιουργηθεί στα χωράφια τους.
Καλούνται να πληρώσουν έκτακτη εισφορά που ανέρχεται στο 30% επί του τζίρου και, μάλιστα, με αναδρομική ισχύ.
Θα κληθούν να πληρώσουν και φόρους και να αποδώσουν ΦΠΑ για χρήματα που δεν έχουν εισπράξει.
Το χρέος που «έβαλαν» στην τράπεζα για την «επένδυση», αυξάνεται και τους «σφίγγει το λαιμό», καθώς τα επιτόκια είναι πολύ υψηλά (από 9,8% - 12%).
Το ΚΚΕ και η ΠΑΣΥ είχαν προειδοποιήσει, πολύ έγκαιρα και με σαφή τρόπο, τον αγροτικό κόσμο για το πού το πάνε οι κυβερνώντες με τα φωτοβολταϊκά. Επί της ουσίας, αυτό που ζητούσαν από τους αγρότες ήταν να γίνουν συνένοχοι μιας πολιτικής που προωθεί την αλλαγή χρήσης γης, προς όφελος των κερδοσκοπικών συμφερόντων των μονοπωλίων. Δηλαδή, να σταματήσουν να καλλιεργούν τη γη τους για την παραγωγή αγροτικών προϊόντων που θα διατίθενται για τη διατροφή και την ένδυση του λαού μας και να μετατραπούν σε «επιχειρηματίες» παραγωγής ενέργειας.
Κι αποδείχτηκε, τώρα, στην πράξη, ότι από τις «επενδύσεις» στα φωτοβολταϊκά δεν κερδίζουν οι «επενδυτές» αγρότες - αυτοί χάνουν, καθώς και καταχρεώνονται και εισόδημα δεν εξασφαλίζουν, ενώ ακόμα και τη γη τους μπορεί να κινδυνέψουν να χάσουν - αλλά οι τραπεζίτες και τα μονοπώλια. Οι τραπεζίτες τα κονομάνε χοντρά από τα δάνεια που έδωσαν και τα μονοπώλια - εν προκειμένω τα γερμανικά - ακόμα περισσότερο, καθώς πούλησαν ακριβά τα «λαμπόγυαλα» για τα φωτοβολταϊκά πάρκα, ενώ πανάκριβα πουλιέται στη ΔΕΗ και το ρεύμα που παράγεται σ' αυτά.
Οσοι από τους αγρότες δεν πήραν υπόψη τους την προειδοποίηση του ΚΚΕ και της ΠΑΣΥ κι «έπεσαν στη λούμπα» να «σπείρουν»... λαμπόγυαλα, τώρα «τρέχουν και δε φτάνουν». Στη Λάρισα, πάνω από 150 «επενδυτές» συγκεντρώθηκαν στη Νίκαια, όπου συζήτησαν το πώς θα αντιδράσουν στο οξύτατο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν και ζητούν να καταργηθεί η έκτακτη εισφορά, να πληρωθούν τα όσα τους χρωστάνε και να ανασταλούν τα νέα επενδυτικά σχέδια στο χώρο των ΑΠΕ.
Ομως, αυτό που χρειάζεται να κάνουν οι αγρότες που «μπλέχτηκαν» σ' αυτήν την υπόθεση είναι ν' αγωνιστούν, μαζί με το αγωνιστικό αγροτικό κίνημα, για να πάρουν πίσω τα λεφτά που ξόδεψαν και για να επανέλθουν στην καλλιέργεια των χωραφιών τους.

Δυο "παππούδες" μιλούν για την βία


Δυο "παππούδες" μιλούν για την βία 
 Χαράζοντας τις γενικές φάσεις της εξέλιξης τον προλεταριάτου, παρακολουθήσαμε το λίγο-πολύ καλυμμένο εμφύλιο πόλεμο μέσα στην υπάρχουσα κοινωνία, ως το σημείο που o πόλεμος αυτός ξεσπάει σε ανοιχτή επανάσταση και το προλεταριάτο θεμελιώνει την κυριαρχία του με τη βίαιη ανατροπή της αστικής τάξης.

 (...) Όλες οι προηγούμενες κοινωνίες στηρίζονταν στην αντίθεση ανάμεσα σε τάξεις που καταπιέζουν και σε τάξεις που καταπιέζονται. Για να μπορεί όμως κανείς να καταπιέζει μια τάξη, πρέπει να εξασφαλίσει στην τάξη αυτή τέτοιους όρους ύπαρξης, που να της δίνουν τη δυνατότητα να ζει τουλάχιστον τη ζωή του σκλάβου. Ο δουλοπάροικος στην εποχή της φεουδαρχίας κατάφερε ν' ανέβει με τη δουλειά του και να γίνει μέλος της κοινότητας, όπως και o μικροαστός κατάφερε να γίνει αστός κάτω από το ζυγό του φεουδαρχικού απολυταρχισμού. Αντίθετα, ο σύγχρονος εργάτης, αντί ν' ανυψώνεται με την πρόοδο της βιομηχανίας, βυθίζεται όλο και πιο χαμηλά, πιο κάτω ακόμα κι από τις συνθήκες ζωής της ίδιας του της τάξης. Ο εργάτης πέφτει στην αθλιότητα και η μαζική αθλιότητα αυξάνει ακόμα πιο γρήγορα από τον πληθυσμό και τον πλούτο. Έτσι γίνεται φανερό ότι η αστική τάξη είναι ανίκανη να παραμείνει άλλο κυρίαρχη τάξη της κοινωνίας και να επιβάλει στην κοινωνία σαν ρυθμιστικό νόμο τους όρους ύπαρξης της τάξης της. Είναι ανίκανη να κυριαρχεί γιατί είναι ανίκανη να εξασφαλίσει στο σκλάβο της την ύπαρξη, ακόμα και μέσα στη σκλαβιά του, γιατί είναι υποχρεωμένη να τον ρίξει ως την κατάσταση που θα χρειάζεται να τον τρέφει αυτή αντί να τρέφεται η ίδια απ΄' αυτόν. Η κοινωνία δεν μπορεί πια να ζήσει κάτω από την κυριαρχία της αστικής τάξης, δηλαδή η ύπαρξη της αστικής τάξης δεν συμβιβάζεται άλλο με την κοινωνία.

Ο ουσιαστικός όρος για την ύπαρξη και την κυριαρχία της αστικής τάξης είναι η συσσώρευση του πλούτου στα χέρια ιδιωτών, ο σχηματισμός και η αύξηση του κεφαλαίου. H προϋπόθεση του κεφαλαίου είναι η μισθωτή εργασία. Η μισθωτή εργασία στηρίζεται αποκλειστικά στο συναγωνισμό ανάμεσα στους ίδιους τους εργάτες. Η πρόοδος της βιομηχανίας, που η αστική τάξη είναι ο άβουλος και παθητικός της φορέας, βάζει στη θέση της απομόνωσης των εργατών μέσα από το συναγωνισμό την επαναστατική τους συνένωση μέσα από την οργάνωση. Έτσι, με την ανάπτυξη της μεγάλης βιομηχανίας αφαιρείται κάτω από τα πόδια της αστικής τάξης το ίδιο το έδαφος που πάνω στη βάση του παράγει και ιδιοποιείται τα προϊόντα. Πριν απ' όλα, η αστική τάξη παράγει τους ίδιους τους νεκροθάφτες της. Η πτώση της και η νίκη του προλεταριάτου είναι το ίδιο αναπόφευκτα. (...)

 Όταν στην πορεία της εξέλιξης θα έχουν εξαφανιστεί οι ταξικές διαφορές, κι όταν θα έχει συγκεντρωθεί όλη η παραγωγή στα χέρια των οργανωμένων ατόμων, τότε η δημόσια εξουσία θα χάσει τον πολιτικό της χαρακτήρα. Η πολιτική εξουσία στην ουσία της είναι η οργανωμένη βία μιας τάξης για την καταπίεση μιας άλλης. Όταν το προλεταριάτο στην πάλη του ενάντια στην αστική τάξη συγκροτείται αναγκαστικά σε τάξη, όταν γίνεται με μια επανάσταση κυρίαρχη τάξη και σαν κυρίαρχη τάξη καταργεί βίαια τις παλιές σχέσεις παραγωγής, τότε μαζί μ' αυτές τις σχέσεις παραγωγής καταργεί τους όρους ύπαρξης της ταξικής αντίθεσης, τις τάξεις γενικά και έτσι και την ίδια τη δικιά του κυριαρχία σαν τάξη.

 Στη θέση της παλιάς αστικής κοινωνίας με τις τάξεις και τις ταξικές της αντιθέσεις έρχεται μια ένωση, όπου η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός είναι η προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων. (...)

 Οι κομμουνιστές θεωρούν ανάξιο τους να κρύβουν τις απόψεις και τις προθέσεις τους. Δηλώνουν ανοιχτά ότι οι σκοποί τους μπορούν να πραγματοποιηθούν μονάχα με τη βίαιη ανατροπή όλου του σημερινού κοινωνικού καθεστώτος.

Ας τρέμουν οι κυρίαρχες τάξεις μπροστά σε μια κομμουνιστική επανάσταση. Οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν σ' αυτήν τίποτε άλλο, εκτός από τις αλυσίδες τους. Έχουν να κερδίσουν έναν κόσμο ολόκληρο. 

 ----------------------------------------------

Τα παραπάνω αποσπάσματα είναι από το "Κομμουνιστικό Μανιφέστο", των Καρλ Μαρξ & Φρήντριχ Ένγκελς (οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου). Οι δυο "παππούδες" είναι σαφέστατοι. Όσοι επιμένουν ακόμη να πιπιλίζουν την καραμέλλα πως τάχα "καταδικάζουμε την βία απ' όπου κι αν προέρχεται", να προσέχουν.

1821


Είναι ώρα να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους!
 Δεν σου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι γιορτάζουμε την έναρξη της επανάστασης του 1821 στις 25η Μαρτίου ενώ ήδη στις 23 Μάρτη του 1821 η Καλαμάτα και άλλα μέρη της Πελοποννήσου είχαν απελευθερωθεί από τους Τούρκους;
 Η απάντηση είναι ότι με διάταγμα του 1838, δηλαδή 13 χρόνια αργότερα, ορίσθηκε εθνική γιορτή η μέρα του Ευαγγελισμού για να ντύσουν την επανάσταση με θρησκευτικό μανδύα.
Όμως η επίσημη Εκκλησία δεν ήταν υπέρ της Επανάστασης. Όταν ο Παπαφλέσας συναντήθηκε με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό για να του πει ότι όλα ήταν έτοιμα για την επανάσταση, ο τελευταίος


  άρχισε να τον βρίζει ότι είναι απατεώνας. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός μάλιστα είχε πει: «Ας αφήσουμε τα παιδιά του Μωάμεθ να αποτελειώσουν τα παιδιά του Ροβεσπιέρου»!
 Ένας από τους κοτζαμπάσηδες, δηλαδή τους έλληνες άρχοντες της εποχής, είπε «κάλλιο οι Τούρκοι κι ο ραγιάς υπόδουλος, παρά λεύτερο έθνος με το λαό να’ χει δικαιώματα»!
 Είναι ψέμα ότι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε πρώτος τη σημαία της επανάστασης του 1821. Τη σημαία στην Πάτρα την ύψωσε ο λαϊκός ηγέτης Παναγιώτης Καρατζάς, τον οποίο δολοφόνησαν οι πρόκριτοι της Πάτρας.
Τι σημαίνει αυτό;
 Η επανάσταση του 1821 ήταν σύγκρουση με τον Οθωμανικό Δεσποτισμό και συνδέονταν με την απελευθέρωση. Όλοι οι Έλληνες δεν ήταν υπέρ της επανάστασης. Μάλιστα υπήρχαν Έλληνες που ήταν μέρος του Οθωμανικού Συστήματος εξουσίας.
 Στην επανάσταση του 1821 δεν πήραν μέρος μόνο ορθόδοξοι Χριστιανοί και Ελληνες το γένος. Πήραν μέρος, κατ' αρχήν, οι λεγόμενοι Φιλέλληνες, από το χώρο της Δυτικής Ευρώπης.
 Εκτός από τους Φιλέλληνες, ωστόσο, πήραν μέρος στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες και Βλάχοι, Μολδαβοί, Βούλγαροι, Αλβανοί, Σέρβοι, Τσιγγάνοι, Ούγγροι, Πολωνοί και άλλοι.

 Ξέρεις άραγε ότι στα πλοία του Μιαούλη, το πλήρωμα δεν ήξερε καθόλου την ελληνική γλώσσα και ότι μιλούσε Αρβανίτικα;

 Ξέρεις ότι οι επαναστάτες του 1821 δεν χωρίζανε το λαό σε Έλληνα και ξένο; Ο Ρήγας Φεραίος καλούσε Χριστιανούς και Τούρκους σε κοινό αγώνα για το γκρέμισμα της οθωμανικής κυριαρχίας και στη δημιουργία μιας Βαλκανικής Ομοσπονδίας.
Η επανάσταση του 1821 δεν ήταν θρησκευτικός πόλεμος, ξεσηκωμός των Χριστιανών κατά των Μωαμεθανών.
 Ήρθαν στιγμές που Έλληνες και Τούρκοι πολέμησαν μαζί, εναντίον των Βενετών, των Ισπανών και του Πάπα (και αντίστροφα), προτιμώντας οι Ελληνες ραγιάδες την τουρκική από τη δυτικοευρωπαϊκή φεουδαρχία, αφού η τελευταία υπήρξε κατά πολύ σκληρότερη της τουρκικής.
 Αλλά και οι Φιλέλληνες της Δυτικής Ευρώπης που συμμετείχαν στην επανάσταση του 1821, είχαν ταξικά κίνητρα: να κυριαρχήσουν τα ιδανικά και οι σκοποί της μεγάλης (αστικής) Γαλλικής Επανάστασης, ανεξάρτητα από το ότι υπήρχε και ο θαυμασμός τους για την αρχαία παιδεία. Και όπως γνωρίζουμε, η εκκλησία στη Γαλλία δεν πέρασε και πολύ καλές ημέρες κατά τη Γαλλική Επανάσταση...
Όλα αυτά λοιπόν δεν θα στα πουν τα σχολικά βιβλία γιατί δεν θέλουν να ξέρεις τι είναι η επανάσταση για να βγάλεις τα σωστά συμπεράσματα για το σήμερα και τη ζωή σου.
Σου λέμε λοιπόν:
 Στην επανάσταση του 1821 δεν ήταν όλοι οι Έλληνες μαζί γιατί είχε κοινωνικό χαρακτήρα.

 Κάθε κοινωνική επανάσταση δίνει απάντηση στο ερώτημα: ποια τάξη θα είναι στην εξουσία.

 Η επανάσταση είναι το όχημα για να προχωρήσει η κοινωνία μπροστά.
 Σκέψου λοιπόν ότι σε όλη την Ευρώπη εκείνη την περίοδο ξεσπούσαν αστικές επαναστάσεις, δηλαδή επαναστάσεις που έβαζαν στόχο να φύγουν οι φεουδάρχες (κάτοχοι γης) από την εξουσία και να πάρουν την πολιτική εξουσία οι αστοί (κάτοχοι κεφαλαίου που εκμεταλλεύονται την ελεύθερη εργατική δύναμη).

Βγάλε τα συμπεράσματα σου για το σήμερα!
 Σήμερα πρωτοπόρα κοινωνική δύναμη, δηλαδή αυτοί που μπορούν και θέλουν να φέρουν τα πάνω κάτω, είναι η εργατική τάξη. Η αστική τάξη είναι πια αντιδραστική. Το ξέρεις, το ζεις! Γι’ αυτό κάνει τέτοια επίθεση στη ζωή σου, γι’ αυτό στέλνει τα ΜΑΤ όταν αγωνίζεσαι, σε θέλει σύγχρονο σκλάβο με μισθό ψίχουλα, με ζωή χωρίς δικαιώματα, σε βομβαρδίζει με ναρκωτικά.
 Η επανάσταση του 21, όπως κάθε επανάσταση, ασκεί βία και δεν σέβεται κανέναν θεσμό, καμιά νομιμότητα που εκμεταλλεύεται τους λαούς.
Στη σημαία της δεν γράφει τίποτα για το νόμιμο αλλά για το δίκαιο.


 Και σήμερα επίκαιρο σύνθημα είναι: «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και όχι τα κέρδη του κεφαλαιοκράτη»!

 Οι επαναστάτες του 21 λέγανε «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους», δεν διαπραγματεύονταν με τους εχθρούς τους. Σήμερα, προσκυνημένοι είναι αυτοί που στηρίζουν την ΕΕ, το ΔΝΤ, την κοινωνία του κέρδους και της αγοράς.

 Ο στρατός της αντίδρασης (Ιερή συμμαχία τότε, Ευρωπαϊκή Ένωση, ΝΑΤΟ σήμερα) δεν είναι ανίκητος.

 Οι κοινωνίες χωρίζονται σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους. Στο λαό και τους από πάνω. Η αντίθεσή τους δεν λύνεται με διάλογο αλλά με πάλη.
Ο λαός που πιστεύει στη δύναμή του νικά - ο λαός που παραδίνεται χάνει!
Κράτα το καλά: είτε στον αγώνα είτε στην υποταγή,
ποτέ όλοι οι Έλληνες δεν ήταν μαζί!
 Το 1821 κάποιοι έβλεπαν στον Οθωμανό κατακτητή, τον φίλο, το στήριγμα της δικής τους εξουσίας. Το 1940 κάποιοι έλεγαν, οι «Γερμανοί είναι φίλοι μας» και συνεργάστηκαν με τους φασίστες. Είναι οι πολιτικοί πατεράδες των σύγχρονων ναζιστών της Χρυσής Αυγής.
 Το 1821 κάποιοι καλούσαν το λαό σε ομοψυχία για να αντέχει στον τουρκικό ζυγό. Το 1940 κάποιοι έλεγαν ότι είναι τρέλα η αντίσταση. Σήμερα κάποιοι σε καλούν σε εθνική ομοψυχία για να βγούμε από την κρίση και εννοούν να θυσιάσεις τη ζωή και τα όνειρά σου για να σωθούν τα κέρδη της πλουτοκρατίας, του συστήματος τους! Κάποιοι άλλοι, μιλάνε για «κατοχή» από ξένα κράτη, για να κρύψουν τους Έλληνες επιχειρηματίες που πλουτίζουν από τον ιδρώτα των γονιών σου.

Την ιστορία τη γράφουν οι λαοί! Σήμερα είναι η δική σου σειρά.
 Η πάλη για τις ανάγκες σου θα είναι σκληρή αλλά δίκαιη. Έτσι ήταν πάντα!
Οργάνωσε τον αγώνα σου για τα δικαιώματά σου,
διάβασε και μάθε την αληθινή ιστορία του λαού και του τόπου σου.

Αντάρτης-κλέφτης-παλικάρι, πάντα είναι ο ίδιος ο λαός!

 Αθήνα 14/3/2013

Ο μεσούντας και ο πλακούντας με τη σοσιαλδημοκρατία


Ο μεσούντας και ο πλακούντας με τη σοσιαλδημοκρατία 



Νέο χτύπημα του «Άρη Μεσούντα» (αλήθεια που τα σκέφτονται;;) στην «Ίσκρα» που απαντά σε άρθρο του Ριζοσπάστη.

Παρακάτω, δίνω μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα – με το δικό μου σχόλιο (με bold).

«Κάποτε στην Αριστερά πρέπει να θητεύσουμε στο διάλογο και την κριτική των επιχειρημάτων αντί των εύκολων κακόηχων χαρακτηρισμών.» 

Έχει θητεύσει ο χώρος σας στο φραξιονισμό, στους καρεκλοκενταυρισμούς, στη «ρεμούλα», στη λιστομαχία και «στις μακαρονάδες». Ξέρει ο Λαφαζάνης. . .

«Αυτό που ισχυρίστηκα είναι ότι σε αυτούς τους αγώνες το ΚΚΕ αντί να ενώνει πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, περιχαρακώνεται και διχάζει με τυφλά μέτωπα ενάντια σε όλους τους άλλους που τους χαρακτηρίζει συλλήβδην σε ρεφορμιστές, οπορτουνιστές κα.» 

Άρα ξαναγυρνάς στο εξής ένα: το ΚΚΕ να μην αποκαλύπτει ον ταξικό χαρακτήρα των μέτρων, να μη δείχνει τι πραγματικά είναι η καπιταλιστική και να λέει τι; Αυτό που λένε οι ρεφορμιστές, οπορτουνιστές ότι: επανάσταση στη Δευτέρα Παρουσία, τώρα κυβέρνηση αριστερή ακόμα και με τον Καμμένο (από πότε οι αριστεροί νταραβερίζονται με εθνικιστές το ξέρει μόνο το Αριστερό Ρεύμα και ο Συριζα και ο Δελαστίκ)

«Ισχυρίστηκα, επίσης, ότι αυτούς τους αγώνες, που κατ’ αυτόν τον τρόπο, είναι ελάχιστα αποτελεσματικοί, το ΚΚΕ θεωρεί ότι δεν μπορούν να αναδείξουν μεταβατικές κυβερνήσεις και μεταβατικές εξουσίες που θα υλοποιούν προοδευτικά προγράμματα μετάβασης στο σοσιαλισμό»  

Με μεγάλη ευκολία μας λες τα μεταβατικά, τα σκαλοπάτια, τις γέφυρες και τα λοιπά αλλά δε μας λες: αυτές οι μεταβατικές θα είναι αστικές ή όχι; Μπορεί να είναι κάτι άλλο αν την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής την έχουν τα μονοπώλια; και τελικά τι είναι Δευτέρα παρουσία; Η Επανάσταση και ο Σοσιαλισμός που λέει το ΚΚΕ ή οι αγώνες από τους οποίους μπορεί να προκύψουν μεταβατικές εξουσίες που μπορεί να καταλήξουν κάποια στιγμή στο σοσιαλισμό;;; που έχει γίνει αυτό που λες εσύ;  

«Δεν προτείνω να διαμορφώσουμε μια πολιτική σταδίων προς το σοσιαλισμό.» 

Το στάδιο όπως και αν θες να το πεις είναι στάδιο πάντως

«Άλλο, όμως, αυτό και άλλο η μετάβαση στο σοσιαλισμό με εκείνο ή το άλλο προτσές, το οποίο μπορεί να παραπέμπει σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς, σε σκληρούς ενωτικούς ταξικούς αγώνες και σε μεταβατικά προοδευτικά προγράμματα που φέρνουν πιο κοντά το στόχο της νέας σοσιαλιστικής εξουσίας και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.»

Εσύ που έχεις δώσει καλέ μου Μεσούντα ταξικό αγώνα; Εδώ το ονοματάκι σου φοβάσαι να πεις, θα δώσεις και ταξικό αγώνα; Από τέτοιους άλλο τίποτα

«Αυτά ήταν μέσα στη λογική του προγράμματος του 16ου Συνεδρίου, που παραμερίζεται οριστικά με τις θέσεις του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ». 

Μάθε σε ποιο συνέδριο ψηφίστηκε το Πρόγραμμα και μετά πες μας τι κάνει το 19ο συνέδριο. Επίσης θέλω να γράψεις ποιο κομμάτι του προγράμματος υπερασπίζεσαι; Έχεις θητεύσει στον αντικομμουνισμό και στην ερμηνεία των αποφάσεων κατά το δοκούν

«Όμως, πέραν αυτών, έχουμε γύρω μας έναν εφιάλτη και μια τραγωδία». 

Πήγαινε πες τα στο Σταθάκη τον Ομπαμιστή αυτά και όχι στο ΚΚΕ, χαφιεδάκο της κακιάς ώρας.

«Είναι έγκλημα ιστορικών διαστάσεων, σε μια τέτοια συγκυρία»

Το να λες ότι η αριστερή κυβέρνηση θα λύσει τα προβλήματα δεν είναι έγκλημα δηλαδή;;;; Τι να έλεγε το ΚΚΕ ότι θα το κάνει όπως ο Ομπάμα;;; είσαι καθόλου με τα καλά σου;;; 

«οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς με στρατηγική αναφορά το σοσιαλισμό, να αλληλοϋποβλέπονται, να αλληλοεξοντώνονται και να διεξάγουν ένα τυφλό, με όλα σχεδόν τα μέσα, από το μίσος έως τη συκοφαντία, εμφύλιο πόλεμο!!»! 

Εκεί εσύ. . . . . ποιος εμφύλιος;;;;; αλλού είσαι εσύ, αλλού είναι το ΚΚΕ.  Εμφύλιο έχετε με τον Κοτσακά, το Ραυτόπουλο και τον Κουρουμπλή για τις καρέκλες όχι με το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ σας πολεμάει όπως πρέπει να πολεμάει η εμπροσθοφυλακή των εργατών ένα οπορτουνιστικό κόμμα που μετεξελίσσεται σε σοσιαλδημοκρατικό με θέα την καρέκλα και με το δάχτυλο ένα κλικ από το μέλι

ΕΛΕΟΣ, λοιπόν.

ΥΓ: ο Χαρίλαος απάντησε εν ζωή σε σένα. Είχε πει ότι παινεύουν τους νεκρούς για να θάψουν τους ζωντανούς. Εσύ το κάνεις αυτό.
 Αναρτήθηκε από Red Attack

Ο Ιππότης της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ


Ιππότες 


 Εψαξα στον πολιτισμό αλλά δεν είχε ούτε ένα τραγούδι του Καιάδα!!!!!!!! Μάλλον τον έχουν παραγκωνίσει αυτόν! Δεν τονε προβάλλουν, πνίγουν το ταλέντο του! Ούτε τους σχολιασμούς- επαίνους του Μιαχαλολιάκου σε ποιήματα για τον Εωσφόρο! Τι να πεί κανείς; Κατάντια. όσο για το κείμενο που ακολουθεί τον τίτλο του print screen απλά παραθέτω κάποια αποσπάσματα: 
"Ο συνειδητοποιημένος Εθνικιστής, ο Χρυσαυγίτης, είναι στις ημέρες μας, ο τελευταίος κρίκος της αδιάσπαστης αλυσίδας του Ιπποτικού Πνεύματος, αποτελώντας τον Ιππότη της εποχής μας. Ο Ιππότης της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ είναι ο συνδετικός κρίκος του Αίματος και της Γης. Το Αίμα και η Φυλή έχουν τις ρίζες τους στα σπλάχνα της Γης, γι’ αυτό και η φωνή του Αίματος στον άνθρωπο είναι στην ουσία η φωνή του ενστίκτου της Γης. Με βάση αυτά τα δεδομένα, ο Χρυσαυγίτης Ιππότης αποτελεί το ξεχωριστό εκείνο πρόσωπο, το οποίο φέρνει την Ελευθερία στον κόσμο, αφού πρώτα την φέρει στον εαυτό του."

 Ιππότης;;;;;;; Σαν αυτόν;

 Αναρτήθηκε από Red Attack

Για τη θεωρία των «άκρων»


Για τη θεωρία των «άκρων»
«Η άκρα Αριστερά συναντά την αναρχία, με το λαϊκισμό να αποτελεί το συνδετικό τους κρίκο. Ομως, δυστυχώς, ο λαϊκισμός, όταν συνδυάζεται με την απόγνωση και τη δημαγωγία, μπορεί να γίνει ακόμα περισσότερο επικίνδυνος. Το είδαμε στα επεισόδια βίας σε πολλές χώρες, αλλά και σε φαινόμενα μισαλλοδοξίας. Και η άκρα Δεξιά, επίσης, συστηματικά καλλιεργεί τη μισαλλοδοξία και δηλητηριάζει τις κοινωνίες. Το χειρότερο είναι ότι και τα δύο άκρα τροφοδοτούν το ένα το άλλο και διαλύουν τις κοινωνίες». Αυτά είπε προχτές ο πρωθυπουργός και δεν είναι πρώτη φορά που προπαγανδίζει την αντιδραστική και επικίνδυνη θεωρία των «άκρων». Αλλωστε, η αστική προπαγάνδα, τα τελευταία χρόνια, αναπαράγει αυτή τη θεωρία, με στόχο την αντιμετώπιση του εργατικού, γενικότερα του λαϊκού κινήματος. Την προβάλλουν με μεγάλη οξύτητα την περίοδο που οργανώνονται και εξελίσσονται μεγάλες εργατικές, λαϊκές κινητοποιήσεις, ταξικές αναμετρήσεις κόντρα στην πολιτική που πασχίζει να βγάλει από την οικονομική κρίση το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, τσακίζοντας δικαιώματα και κατακτήσεις της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων και εξαθλιώνοντας τη ζωή τους. Οι αστοί και τα κόμματά τους έχουν γνώση ότι αυτή η πολιτική, αλλά και η έξαρση της αντεργατικής δράσης των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, οξύνει στο έπακρο την αντίθεσή τους με τους εργαζόμενους. Ξέροντας και οι ίδιοι ότι ο καπιταλισμός στο μονοπωλιακό του στάδιο και ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης, άρα και τεράστιας όξυνσης των ενδομονοπωλιακών ανταγωνισμών, για να μπορεί να αναπαράγεται η κερδοφορία και το κεφάλαιο χρειάζεται αφενός πάμφθηνη εργατική δύναμη, αφετέρου δυνατότητα επένδυσης σε μέσα παραγωγής για αύξηση της παραγωγικότητας, δηλαδή τους παράγοντες που ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα, ενισχύουν την τάση - αυτό είναι βασικό - της ολοένα και μεγαλύτερης ισοπέδωσης μισθών, συντάξεων, αύξησης των φόρων στο λαό, περικοπών σε λαϊκές ανάγκες που καλύπτονταν σε ένα βαθμό από τον κρατικό προϋπολογισμό (Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια κ.λπ.). Αρα αδυνατούν να χειραγωγούν τους εργαζόμενους έστω με μικροπαροχές.
***
Ταυτόχρονα, η σε ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα του λαού γενικευμένη αγανάκτηση απ' αυτή την πραγματικότητα συμβάλλει στην ανάπτυξη της λαϊκής πάλης. Και ξέρουν επίσης ότι στην Ελλάδα υπάρχει και κόμμα της εργατικής τάξης και συνδικάτα που έχουν προσανατολισμό και περιεχόμενο κόντρα στην αστική πολιτική, κόντρα στο ίδιο το κεφάλαιο, αποκαλύπτουν και τις αιτίες των προβλημάτων και τον ταξικό αντίπαλο, υπάρχει το ΠΑΜΕ, υπάρχουν δυνάμεις στα άλλα τμήματα των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, όπως η ΠΑΣΕΒΕ, η ΠΑΣΥ, το ΜΑΣ στη νεολαία, η ΟΓΕ, αναπτύσσεται η κοινή πάλη, άρα υπάρχει μοχλός να τραβήξει το κίνημα προς τα μπρος, ενάντια στα μονοπώλια. Ετσι προβάλλουν τη θεωρία των «άκρων» ως μέσο τρομοκρατίας που θα επιδρά στις λαϊκές συνειδήσεις για την υποταγή τους σ' αυτή την πολιτική, στο σύστημα γενικότερα.
Οργανώνουν οι ίδιοι συνειδητά αυτό που ονομάζουν «ακροδεξιά», δικό τους δημιούργημα είναι η Χρυσή Αυγή, αυτοί την ενισχύουν, συγκαλύπτουν την εγκληματική της δράση, χρησιμοποιούν και διάφορους άλλους μηχανισμούς που εμφανίζονται ως κίνημα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και γίνονται μοχλός για να στήνουν προβοκάτσιες πάλι σε περιόδους ταξικών αγώνων, και τρομοκρατούν το λαό. Χρησιμοποιούν τη θεωρία των «άκρων» για την επιβολή της ολοένα και πιο άγριας κρατικής καταστολής ενάντια στο λαϊκό κίνημα. Δημιουργούν όλο αυτό το πλαίσιο που πασχίζει να κάνει ένα λαό εξαθλιωμένο, να είναι μόνιμα και φοβισμένος, τρομοκρατημένος, εξαναγκάζοντάς τον να επιλέγει ανάμεσα στην υποταγή στην πολιτική που του κάνει τη ζωή κόλαση και στο φόβο ότι η ταξική πάλη τον καταστρέφει, άρα να πνίξει την αγανάκτηση από το δίκιο του, περιμένοντας την «άλλη, τη μετά θάνατον ζωή στον παράδεισο, στη δευτέρα παρουσία». Την ταξική πάλη προβάλλουν ως το άλλο άκρο.
***
Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρωθυπουργός είπε πως «ο λαϊκισμός, όταν συνδυάζεται με την απόγνωση και τη δημαγωγία, μπορεί να γίνει ακόμα περισσότερο επικίνδυνος». Δηλαδή, η διεκδίκηση της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών κόντρα στην αντιλαϊκή πολιτική και στο κεφάλαιο που αυτή υπηρετεί, αυτό ονομάζει χυδαία «λαϊκισμό», όταν συνδεθεί με την απόγνωση (ξέρουν ότι έχουν φέρει το λαό σε απόγνωση), γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνη. Δηλαδή, η ανάπτυξη της ταξικής πάλης γίνεται επικίνδυνη, όχι φυσικά για τους εργαζόμενους, αλλά για τους αστούς, για τα μονοπώλια, αυτό λέει ο Αντ. Σαμαράς. Ακριβώς γι' αυτό η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει, οργανώνοντας την κοινή τους πάλη, να οικοδομούν τη λαϊκή συμμαχία με αντικαπιταλιστικό, αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό και κατεύθυνση. Να κάνουν την απόγνωσή τους δύναμη που θα σπάει το φόβο για το μέλλον τους, βλέποντας τη ζωή τους να προδιαγράφεται ως μόνιμα και απόλυτα εξαθλιωμένη, με την οργάνωση στο κίνημα, τη συνειδητή συμμετοχή στην ταξική πάλη.
Αλλά η πιο ύπουλη και χυδαία προπαγάνδα είναι αυτή της «αλληλοτροφοδότησης των δύο άκρων που διαλύουν την κοινωνία». Και είναι τέτοια γιατί η Χρυσή Αυγή, ως δύναμη κρούσης των κεφαλαιοκρατών ενάντια στο κίνημα και πρωτόγονου αντικομμουνισμού, είναι εχθρός της ταξικής πάλης της εργατικής τάξης, του λαού. Γι' αυτό τη δημιούργησαν και τη χρειάζονται. Επομένως, εδώ δεν ταυτίζει απλά το λαϊκό κίνημα με το φασισμό, αλλά πασχίζει να επιδράσει στις λαϊκές συνειδήσεις με την άποψη ότι ο ταξικός αγώνας τους διαλύει τη ζωή, αυτό εννοεί με το «διαλύει την κοινωνία», θέλοντας να αποτρέψει τη συμμετοχή των εργαζομένων στο κίνημα. Αλλά ήδη η ζωή του λαού είναι διαλυμένη από τους δημιουργούς της θεωρίας των «άκρων».

Τι έφεραν οι μεταρρυθμίσεις Σρέντερ;


Τι έφεραν οι μεταρρυθμίσεις Σρέντερ;
-- Τι ρόλο έπαιξε και παίζει η σοσιαλδημοκρατία στη Γερμανία;
Ηταν 14 Μάρτη του 2003, όταν ο τότε καγκελάριος της Γερμανίας Γκ. Σρέντερ παρουσίασε το γενικό περίγραμμα της «Ατζέντας 2010», πρόγραμμα που περιλάμβανε σκληρά αντεργατικά μέτρα, με απευθείας αναφορά στην ευρωενωσιακή «Στρατηγική της Λισαβόνας». Δέκα χρόνια μετά, σοσιαλδημοκράτες και «φιλελεύθεροι» αναγνωρίζουν τη συνεισφορά του προγράμματος αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων που εφάρμοσε ο Σρέντερ στη γερμανική καπιταλιστική οικονομία, την ανάπτυξη και την τόνωση της ανταγωνιστικότητάς της, εννοείται στις πλάτες των εργαζομένων της χώρας. «Δεν αμφισβητώ το ρόλο που έπαιξε η Ατζέντα 2010 στην ανάπτυξη», είπε την περασμένη βδομάδα το κομματικό στέλεχος των Φιλελεύθερων (FDP) Ράινερ Μπρίντερλε. Ενώ ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του SPD Φρανκ - Βάλτερ Στάινμαγερ, δήλωσε ότι χωρίς αυτές τις μεταρρυθμίσεις «θα ήμασταν σαν την Ιταλία, τη Γαλλία ή την Ισπανία, θα αντιμετωπίζαμε πιο σοβαρά προβλήματα»! Οι επιχειρήσεις εννοείται πως άδραξαν αμέσως την ευκαιρία που τους δόθηκε με τις φιλομονοπωλιακές μεταρρυθμίσεις των σοσιαλδημοκρατών και στράφηκαν μαζικά στις προσωρινές θέσεις εργασίας, με αμοιβές πείνας (βλέπε «Ρ», 12/3). Οι άνεργοι υποχρεώθηκαν να αποδέχονται, επί ποινή διακοπής του επιδόματος ανεργίας, όποια θέση εργασίας τους προσφέρεται ανεξάρτητα από την ειδικότητά τους, τον τόπο διαμονής τους κ.λπ. Σήμερα, δέκα χρόνια μετά τις μεταρρυθμίσεις Σρέντερ, το παράδειγμα της Γερμανίας αποτελεί κόλαφο σε όσους διατείνονται ότι τα μνημόνια εφευρέθηκαν ειδικά για τον ελληνικό λαό και ότι μ' αυτά η Ελλάδα απομακρύνεται απ' το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» και προσιδιάζει σε χώρα της Αφρικής, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Πολύ πριν την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης, η ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία είχε αποτυπώσει σε συνθήκες και αποφάσεις τη φιλομονοπωλιακή της στρατηγική, πυρήνας της οποίας είναι τα μέτρα σε βάρος της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Πολύ πριν «σκάσουν μύτη» τα μνημόνια στην Ελλάδα, χώρες όπως η Γερμανία προχώρησαν στην υλοποίηση των αποφάσεων αυτών, τσακίζοντας εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα και κερδίζοντας έδαφος για λογαριασμό των μονοπωλίων τους στο πλαίσιο του ανταγωνισμού με αυτά άλλων κρατών, μηδέ εξαιρουμένων των κρατών μελών της ΕΕ. Στην Ελλάδα, το εργατικό κίνημα, με καθοριστική συμβολή των ταξικών δυνάμεων και του ΚΚΕ, έβαλε κάποια εμπόδια και καθυστέρησε προαποφασισμένα μέτρα, όπως αυτά που τώρα υλοποιούνται με όχημα τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις με την τρόικα. Συν τοις άλλοις, επιβεβαιώνεται ότι στον καπιταλισμό καμιά κατάκτηση δεν είναι διασφαλισμένη και ότι η εποχή των παραχωρήσεων από το κεφάλαιο ακόμα και στα επιμέρους, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Το παράδειγμα της Γερμανίας προσφέρεται και για πρόσθετα συμπεράσματα. Σήμερα το σοσιαλδημοκρατικό SPD αποτιμά αρνητικά την επίδραση των μεταρρυθμίσεων αυτών στην εκλογική του επιρροή και για την ανάκαμψή της υπόσχεται υποκριτικά, ενόψει των εκλογών του ερχόμενου φθινοπώρου, «μια νέα κοινωνική ισορροπία στη χώρα», όπως τιτλοφορεί και το πρόγραμμά του. Ψαρεύει δηλαδή στα θολά νερά της δυσαρέσκειας του γερμανικού λαού -που βρίσκεται εγκλωβισμένος μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης, στα κόμματα που κυριαρχούν στο αστικό πολιτικό σκηνικό της Γερμανίας- αν και είναι φανερό ότι ούτε δεν αμφισβητεί ούτε στο ελάχιστο τους κύριους άξονες της μεταρρύθμισης Σρέντερ. Οι υποσχέσεις του SPD, που σίγουρα κάτι θυμίζουν στον ελληνικό λαό, αναφέρονται μεταξύ άλλων στη θέσπιση «κανόνων» στην προσωρινή απασχόληση, στη θεσμοθέτηση κατώτερου μισθού και στην αύξηση της φορολογίας στους έχοντες! Εχουν ισοπεδώσει τα πάντα για τους εργαζόμενους, έχουν δώσει τα πάντα στην αστική τάξη της Γερμανίας και τώρα υπόσχονται προκλητικά να θέσουν «κανόνες» στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Η σοσιαλδημοκρατία στη Γερμανία, όπως και στις άλλες χώρες - μέλη της ΕΕ, μεταξύ αυτών και στην Ελλάδα, έφερε σε πέρας την αποστολή που της ανέθεσε η άρχουσα τάξη. Διεκπεραίωσε τη φιλομονοπωλιακή στρατηγική, εφαρμόζοντας παντού με πυγμή την πολιτική που είχαν ανάγκη τα συμφέροντά των αστών. Κέρδισε με το σπαθί της τον τίτλο του άξιου πολιτικού εκπροσώπου των μονοπωλίων, ικανού να ενσωματώνει τις λαϊκές αντιδράσεις και το κίνημα. Μ' αυτή τη σοσιαλδημοκρατία, στη σύγχρονη εκδοχή της, ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητά τώρα συμμαχίες για να εφαρμόσει το άλλο μείγμα της διαχείρισης που προτείνει. Δεν είναι μόνο τα πάρε δώσε με τις συναντήσεις Τσίπρα στο Βερολίνο. Είναι και η δήλωσή του τον περασμένο μόλις Οκτώβρη, ειδικά για τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία, πως «πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι ο συνομιλητής της στην Ελλάδα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, μια παράταξη που έχει πρόταση για την Ευρώπη»! Μάλιστα, ο Αλ. Τσίπρας καμάρωνε ότι στελέχη της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας, όπως ο Χ. Σμιτ, συμμερίζονται τις θέσεις του κόμματός του, αξιοποιώντας έτσι αντιθέσεις ανάμεσα σε κόμματα και μερίδες της αστικής τάξης στο εσωτερικό της Γερμανίας για να εκθειάσει τη σοσιαλδημοκρατία και να την εξωραΐσει στα μάτια του ελληνικού λαού. Αντιθέσεις που εκφράζονται σήμερα και με τη δημιουργία νέου γερμανικού κόμματος που τιτλοφορείται «Εναλλακτική λύση για τη Γερμανία». Κι εκεί και εδώ αποδεικνύεται ότι για την αστική τάξη, η διαχείριση της εξουσίας της είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσει στον αυτόματο πιλότο. Φαίνεται ότι έχει ακόμα εφεδρείες που ανεξάρτητα απ' το μείγμα διαχείρισης που υπερασπίζονται, στρατηγική τους είναι η υπηρέτηση του γενικού συμφέροντος των μονοπωλίων και αυτό θα υπηρετήσουν απ' όποια θέση τους δοθεί.

«Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη... »


«Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη... »
Παπαγεωργίου Βασίλης
«Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης - Παγιδευμένοι στις υπογραφές τους» - «Σέρνεται σε νέα μέτρα η κυβέρνηση»! Και οι δύο πηχυαίοι τίτλοι στη χτεσινή «Αυγή», ο ένας μάλιστα πρωτοσέλιδος. Τι καταλαβαίνει αυτός που τους διαβάζει; Οτι η κυβέρνηση είναι έρμαιο της κακιάς κι ανάποδης τρόικας, ότι αυτή σαν αυστηρός κηδεμόνας της κυβέρνησης της τράβηξε τ' αυτί και τη σέρνει, χωρίς η κυβέρνηση να θέλει, στη λήψη νέων μέτρων...
Η πραγματικότητα μακράν απέχει απ' το πώς την αντιλαμβάνεται ή καλύτερα τη «σερβίρει» η «Αυγή» και κατ' επέκταση ο ΣΥΡΙΖΑ στο λαό. Με τη θέλησή της ενεργεί η κυβέρνηση. Κανείς δεν την εξαναγκάζει, κανείς δεν τη σέρνει πουθενά. Η πολιτική που εφαρμόζει είναι ακριβώς αυτή που ανταποκρίνεται στις ανάγκες της τάξης που εκπροσωπεί και την εφαρμόζει συνειδητά, γνωρίζοντας τις συνέπειες που έχει για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Αλλωστε, είναι η πολιτική της ΕΕ την οποία συναποφασίζει και συνδιαμορφώνει. Και ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό το αντιλαμβάνεται πλήρως, δεν είναι προϊόν άγνοιας ή αφέλειας ο τρόπος που ερμηνεύει τις εξελίξεις. Αλλά προϊόν σκοπιμότητας. Εξωραΐζοντας το ρόλο μιας κυβέρνησης στο βαθμό που την εμφανίζει σαν κηδεμονευόμενη απ' την τρόικα, εξωραΐζει συνολικά το ρόλο της αστικής διαχείρισης. Ισχυρίζεται εμμέσως ότι μια άλλη κυβέρνηση δε θα σερνόταν, θα ύψωνε ανάστημα, θα χτύπαγε το χέρι στο τραπέζι όπως έχει δηλώσει ο Αλ. Τσίπρας και θα αρνιόταν νέα μέτρα. Ισχυρισμός που δεν πατάει πουθενά παρά μόνο στην επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Κι όταν γίνει θα συρθεί κι αυτός εκεί όπου προστάζουν τα συμφέροντα της τάξης που εξουσιάζει. Στην υλοποίηση μιας πολιτικής προ πολλού αποφασισμένης σε επίπεδο ΕΕ, απ' την οποία δεν υπάρχει καμία δυνατότητα παρέκκλισης, όσο τα μονοπώλια έχουν την οικονομία και την εξουσία. Τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητεί.

TOP READ