Ασταμάτητο αιματοκύλισμα του λαού της Υεμένης…

       

Δραματική είναι η επιδείνωση της ήδη άσχημης, εδώ και καιρό, κατάστασης που προκαλεί στο λαό της Υεμένης από το Μάρτη του 2015 ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος της Σαουδικής Αραβίας και των συμμάχων της, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού στην κρίσιμη γεωστρατηγικά περιοχή. Κάθε 10 λεπτά πεθαίνει τουλάχιστον ένα παιδί από ιάσιμες ασθένειες και πάνω από 2.000.000 λιμοκτονούν εξαιτίας του πολέμου της Σ. Αραβίας και των συμμάχων της…

Η Γιούνισεφ αναφέρει ότι κάθε 10 λεπτά πεθαίνει και ένα παιδί από ιάσιμες ασθένειες, ενώ κινδυνεύουν να πεθάνουν από την πείνα τουλάχιστον 2.000.000 παιδιά. Γίνεται η πρόβλεψη ότι η ανθρωπιστική κρίση στην Υεμένη θα είναι η χειρότερη των τελευταίων δεκαετιών παγκοσμίως. Η οργάνωση του ΟΗΕ για τα παιδιά απαίτησε από τη Σ. Αραβία να άρει πλήρως (και όχι μερικώς όπως έχει κάνει από το Σάββατο) το καταστροφικό αεροπορικό, χερσαίο και θαλάσσιο εμπάργκο που επέβαλε στο λαό της Υεμένης.

Χτες, αναμενόταν να φτάσει στο λιμάνι αλ Σαλέεφ της Υεμένης πλοίο που μετέφερε 25.000 τόνους αλευριού για λογαριασμό του «Παγκόσμιου Προγράμματος Τροφίμων» του ΟΗΕ. Το Σάββατο έφτασε στο αεροδρόμιο της πρωτεύουσας Σαναά διεθνής βοήθεια με εμβόλια για 600.000 παιδιά, φάρμακα και νοσηλευτικό προσωπικό και μία μέρα αργότερα αεροσκάφος με βασικά τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης.

Με φόντο το λιμό, τους πολύνεκρους βομβαρδισμούς αμάχων και τις επιδημίες χολέρας και άλλων ασθενειών που προκαλεί ο πόλεμος στην Υεμένη, οι ΗΠΑ προωθούν τα συμφέροντά τους στην περιοχή μεταξύ άλλων, επαναλαμβάνοντας κάθε τόσο αεροπορικές επιδρομές υποτίθεται κατά τζιχαντιστών της «Αλ Κάιντα».

Ιρανικές αντιδράσεις

Νωρίτερα, ο εκπρόσωπος του ιρανικού υπουργείου Εξωτερικών Μπαχράμ Γασεμί κατήγγειλε τις ΗΠΑ πως έχουν «ευθύνη για τις επονείδιστες ωμότητες στην Υεμένη», εξαιτίας της πολυποίκιλης υποστήριξης που προσφέρουν στη Σ. Αραβία και στο συνασπισμό μουσουλμανικών χωρών που έχει συγκροτήσει η σαουδαραβική μοναρχία για να μειώσει την αυξανόμενη επιρροή του Ιράν στην ευρύτερη περιοχή. «Η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν δεν έχει κανέναν στρατιωτικό δεσμό με την Υεμένη», επανέλαβε ο Γασεμί, κατηγορώντας τις ΗΠΑ ότι διασπείρουν «εντελώς αβάσιμες» κατηγορίες εναντίον της Τεχεράνης. Αφορμή για αυτήν την αντίδραση έδωσε η ανακοίνωση που εξέδωσε την περασμένη Παρασκευή το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, όπου εξέφραζε την «αφοσίωση των ΗΠΑ» στις ενέργειες της Σ. Αραβίας και «όλων των συμμάχων της στον Κόλπο ενάντια στην επιθετικότητα και την κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου από τους Ιρανούς Φρουρούς της Επανάστασης» στην Υεμένη.

Έρχονται οι ξένοι και αλλοιώνουν το χουλιγκανισμό μας

Κατιούσα

Λέμε πολλές φορές πως οι χούλιγκαν είναι όντα απολίτικα, που διοχετεύουν σε σάπιες “μεγάλες ιδέες” την ενέργειά τους. Αλλά δόγμα “no politica” δεν υπάρχει. Το απολιτίκ είναι αντιδραστικό κι η απολιτίκ αποχαύνωση πάει βασικά χέρι-χέρι με τη μαύρη αντίδραση, το ραγιαδισμό στην προεδράρα, το ρατσισμό, την εκκόλαψη του φιδιού. Κανείς δε δικαιούται λοιπόν το άλλοθι της έκπληξης για κρούσματα σαν το χτεσινό.

Οι χούλιγκαν του ΠΑΟΚ (που θα μπορούσαν να είναι κι οποιασδήποτε άλλης ομάδας, δεν κολλάμε σε λεπτομέρειες) πήραν στο κυνήγι κι επιτέθηκαν εναντίον Πακιστανών που έκαναν πορεία στο κέντρο της Αθήνας.
Γιατί;
Γιατί… είχαν πακιστανικές πινακίδες. Και μαύρο χρώμα δέρματος. Και πράσινο στη σημαία τους. Μπορεί να τους πέρασαν και για βάζελους.
Γιατί ο Μαρινάκης μιλούσε από αριθμούς με πακιστανικά κινητά.
Γιατί “βάλτε φωτιά, κάψτε καλά, Ομόνοια και Πειραιά…”. Ε κι αν έχει στην Ομόνοια μετανάστες, τόσο το χειρότερο για αυτούς, θα τους κάνουμε προσάναμμα, για να φωτίζουν, καθώς δίνουμε τα φώτα μας στην Ευρώπη.
Και βασικά γιατί έρχονται στην Ελλάδα οι ξένοι και αλλοιώνουν το χουλιγκανισμό μας.
Υστερόγραφο
Τα τσουβαλιάσματα για τους οπαδούς γενικά ή για τους οπαδούς μιας συγκεκριμένης ομάδας είναι επικίνδυνο κι ολισθηρό μονοπάτι. Και στην Κατιούσα επιλέγουμε να προβάλουμε συχνά-πυκνά και την άλλη όψη, τις διαφορετικές φωνές των γηπέδων.
Όχι γιατί είναι φτασμένες αγωνιστικές συνειδήσεις. Δείχνουν όμως υγιή αντανακλαστικά ενάντια στο αυγό του φιδιού, που βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να εκκολαφθεί σε κάποια γήπεδα. Και είναι πολύ σημαντικά γιατί δεν υπάρχει περιθώριο να αφήσουμε ούτε σπιθαμή ελεύθερη στους φασίστες για να παίξουν μπάλα.

ΚΕΡΚΥΡΑ-“ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ” αλλά ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ;

Ανακοίνωση

Τ.Ε. ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΤΟΥ KKE

“ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ” 

αλλά ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ;

            Αναπτυξιακό Συνέδριο Περιφέρειας Ιονίων Νήσων μπροστά μας και τα “επιτελεία” του αστικού κράτους, έπιασαν δουλειά! Με υπο-συνέδρια, στρογγυλά τραπέζια και πλατφόρμες διαλόγου, κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να πείσουν τους εργαζόμενους και συνολικότερα τη λαϊκή οικογένεια, ότι ΟΛΟΙ μπορούμε να βγούμε κερδισμένοι από την ΑΝΑΠΤΥΞΗ των κερδών του ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, αρκεί οι εκμεταλλευόμενοι να συνεχίζουν να βάζουνε πλάτη. Να αποδεχτούν την πραγματικότητα που έχει τσακίσει τη ζωή τους ως μονόδρομο, βγάζοντας από το νου τους κάθε ιδέα που αφορά την πλήρη ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους και τις προϋποθέσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε αυτό!

                Την τιμητική της είχε τις προηγούμενες μέρες η ανάπτυξη στον κλάδο του ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ, της βαριάς βιομηχανίας της χώρας όπως αποκαλείται, αλλά και της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων ειδικότερα. Οι δυνατότητες δηλαδή που μπορούν να διευρύνουν τα ήδη υπέρογκα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών του τουρισμού (ξενοδοχεία, αεροδρόμιο, tour operators, κρουαζιέρα κλπ) με το υποκριτικό ενδιαφέρον για τους “μικρούς” του κλάδου, στους οποίους βέβαια, δεν χωράνε καν οι αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες.

                Τα ιδεολογήματα που αξιοποιήθηκαν για να ντύσουν το “παραγωγικό μοντέλο” κυβέρνησης και λοιπών αστικών κομμάτων (με τις όποιες επιμέρους διαφοροποιήσεις τους) που θα οδηγήσουν στη “δίκαιη” ανάπτυξη, ήταν εξαρχής γνωστά: νέες θέσεις εργασίας, εισόδημα για τους μικρομεσαίους, υποδομές (νερό, σκουπίδια, αγροτικοί δρόμοι κλπ), καινοτομίες και αντίστοιχα τμήματα στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο κ.ο.κ.!!!

               

Τι μένει όμως από όλα αυτά στο λαό;

•                      το 80% των εργαζόμενων στον κλάδο του τουρισμού είναι εποχικά εργαζόμενοι, δουλεύουν  μέχρι επτά μήνες το χρόνο. Το διάστημα της επιδότησής τους από τον ΟΑΕΔ έχει περιοριστεί σε τρεις μήνες και πέντε μέρες ετησίως.  Ενώ υπάρχει κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (που λήγει 31/12/2017), αυτή δεν εφαρμόζεται ούτε στο 10% των ξενοδοχειακών μονάδων σε όλη τη χώρα. Παράλληλα, πολλοί ξενοδόχοι, αποχωρούν από τις Ενώσεις τους για να μην εφαρμόσουν την κλαδική Σύμβαση ούτε στο κομμάτι των μισθών ούτε και στο θεσμικό πλαίσιο, που αφορά τον σταθερό ημερήσιο χρόνο δουλειάς, το 8ωρο - 5ήμερο, τα δύο συνεχόμενα ρεπό και άλλα δικαιώματα των ξενοδοχοϋπαλλήλων. Είναι χαρακτηριστικό ότι παρά τη μείωση της Συλλογικής Σύμβασης κατά 15% το 2012 οι ξενοδόχοι διακαώς επιθυμούν να πέσει ο μέσος μισθός των εργαζομένων στα ξενοδοχεία. Η πρακτική άσκηση στα ξενοδοχεία αποτελεί απλά ακόμα πιο κακοπληρωμένη εργασία με όλα τα παραπάνω να ισχύουν στο έπακρο.

Αντίστοιχη είναι η κατάσταση στους ναυτεργάτες στην πορθμειακή γραμμή του νησιού αλλά και γενικότερα. Δουλειά ήλιο με ήλιο, το ρεπό να είναι όνειρο κατά τη διάρκεια της σεζόν αλλά το χειμώνα, έως και 5 μήνες άνεργοι λόγω “ακινησίας” των πλοίων (δεν είναι πολλά τα λεφτά τότε!) και πάει λέγοντας.

Κανένας επιχειρηματίας δεν επενδύει για να δώσει θέσεις εργασίας και εισόδημα στους εργαζόμενους. Επενδύει για να βγάλει κέρδη και έχει ανάγκη από εργάτες σε αυτή τη διαδικασία! Και μάλιστα, ζητώντας διαρκώς και νέα μέτρα που θα μειώνουν “το μισθολογικό και το μη μισθολογικό κόστος” δηλαδή θα αυξάνουν παραπέρα το βαθμό εκμετάλλευσης των εργαζομένων!

•                      Το άπιαστο όνειρο των διακοπών για το μεγαλύτερο κομμάτι των εργατικών – λαϊκών νοικοκυριών. Μόλις 150.000 δελτία κοινωνικού τουρισμού δίνονται σε εργαζόμενους και ανέργους από τον ΟΑΕΔ, αριθμός πολύ μικρότερος σε σχέση με αυτά που δίνονταν πριν την κατάργηση της Εργατικής Εστίας, αλλά κυρίως σε σχέση με τις ανάγκες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών. Το 2009 ο αριθμός των δελτίων κοινωνικού τουρισμού ανερχόταν στις 750.000, ενώ το 2011, πριν την κατάργηση του ΟΕΕ, σε 550.000. Από το 2012 οι εργοδότες απαλλάχθηκαν από τις εισφορές τους προς την Εργατική Εστία και τον ΟΕΚ, αποκομίζοντας 250 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση. Ουσιαστικά, καταργήθηκαν οι δύο οργανισμοί, ενώ διατηρήθηκαν οι εισφορές των εργαζομένων τις οποίες πλέον διαχειρίζεται ο ΟΑΕΔ, με πετσοκομμένες παροχές.  Όμως οι διακοπές, η ανάπαυση, η ξεκούραση αποτελεί βασικό στοιχείο στην αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης, είναι αυτό που απλά ο λαός μας λέει ανάγκη για να φορτώσει ξανά τις μπαταρίες του ο εργαζόμενος και όχι πολυτέλεια έτσι όπως παρουσιάζεται στον καπιταλισμό.

•                      οι αυτοαπασχολούμενοι του κλάδου στενάζουν κάτω από την  φορολόγηση από το πρώτο ευρώ, τις οφειλές σε ΟΑΕΕ , τα δάνεια σε τράπεζες που έχουν χτυπήσει “κόκκινο” με τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς να είναι ο καθημερινός εφιάλτης, τη δουλειά 7 μαύρες μέρες τη βδομάδα (και κάποιες φορές και άσπρες νύχτες μέσα στο καλοκαίρι) χωρίς ωράριο και ξεκούραση, χωρίς χρόνο για την οικογένεια ή τον εαυτό τους. 

•                      Η δημιουργία νέων Σχολών σε ΑΕΙ και ΤΕΙ αλλά και σχολές κατάρτισης που θα έχουν ως περιεχόμενο τον τουρισμό και θα οδηγούν σε ευέλικτους νέους εργαζόμενους (για να τους ταιριάζουν καλύτερα οι ευέλικτες σχέσεις εργασίας που γενικεύονται), σε έρευνα κατά παραγγελία μεγαλοσυμφερόντων και όχι λαϊκών αναγκών.

•                      Οι υποδομές φτιάχνονται εκεί που φέρνουν κέρδος! Δεν εξηγείται αλλιώς το γιατί η Νότια Κέρκυρα πνίγεται με μια καταιγίδα, γιατί το καλοκαίρι στερεύει το νερό, γιατί οι αγροτικοί δρόμοι είναι ανύπαρκτοι!

Τι  πρέπει να μείνει στο λαό:

                Σήμερα στη  χώρα μας υπάρχουν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για μια ριζικά διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, η οποία μπορεί να διασφαλίσει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών που συνεχώς διευρύνονται. Βασικό στοιχείο μιας τέτοιας οικονομίας είναι η μετατροπή της ιδιοκτησίας του μεγάλου κεφαλαίου σε κοινωνική ιδιοκτησία για να τεθεί στη διάθεση του λαού και της εργατικής τάξης όλος αυτός ο τεράστιος πλούτος υποδομών, χώρων και κτηρίων.

                Στη βάση αυτή, η εργατική εξουσία θα μπορεί με κεντρικό σχέδιο και αντίστοιχη περιφερειακή εξειδίκευση να κατανέμει αναλογικά τους παραγωγικούς πόρους, δημιουργώντας ισόμετρα σε όλη την Ελλάδα ένα δίκτυο με ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, κατασκηνώσεις, καταλύματα, θέρετρα, χώρους αναψυχής, κέντρα διασκέδασης και πολιτισμού. Θα μπορεί να σχεδιάζει προστατεύοντας το περιβάλλον, αξιοποιώντας ισορροπημένα τη γη για τις παραγωγικές ανάγκες, για την ενέργεια, τις διατροφικές λαϊκές ανάγκες.

                Σ’ αυτό το πλαίσιο, θα είναι δυνατό να εξασφαλίζεται η συνεχής τουριστική κίνηση για τις λαϊκές ανάγκες όλο το χρόνο, τόσο τους χειμερινούς όσο και τους θερινούς μήνες. Θα λυθεί το ζήτημα της ισόμετρης ανάπτυξης όλων των περιοχών και προοπτικά το πρόβλημα της υπερσυγκέντρωσης του πληθυσμού στα μεγάλα αστικά κέντρα και σε λίγες περιοχές. Θα είναι δυνατό ν’ αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της εξάρτησης ολόκληρων περιοχών σχεδόν αποκλειστικά από την τουριστική δραστηριότητα.

Θα είναι δυνατό ν’ αναπτύσσονται όλες οι απαραίτητες υποδομές, ν’ ανανεώνονται ο εξοπλισμός και τα κτήρια και ν’ αναπτύσσονται με σύγχρονες τεχνικές, με πλήρη ασφάλεια και προστασία του περιβάλλοντος. Θα τεθεί σε νέα βάση η αξιοποίηση και η κατανομή εργατικού δυναμικού, πόρων και υποδομών. Στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού θα σταματήσει πραγματικά η σπατάλη παραγωγικών πόρων και θα επιτευχθεί η αξιοποίηση όσων πραγματικά απαιτούν οι κοινωνικές ανάγκες.

                 Μόνο ο κεντρικός σχεδιασμός της εργατικής εξουσίας μπορεί να απελευθερώσει τις εγχώριες παραγωγικές δυνατότητες γιατί έχει γνώμονα τη συνδυασμένη ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Δηλαδή, ανάπτυξη που να εξασφαλίζει ταυτόχρονα εργασία σε όλους, ανθρώπινες και ασφαλείς συνθήκες και όρους δουλειάς, προστασίας της δημόσιας περιουσίας, της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος, εξοικονόμηση πόρων αλλά και φθηνές και ασφαλείς υπηρεσίες και προϊόντα, διασφάλιση των συνόρων και απεμπλοκή από τους πολέμους.

               

                Την ίδια στιγμή που το ΚΚΕ αναδεικνύει τα παραπάνω, οργανώνει την πάλη για τις αντίστοιχες διεκδικήσεις του λαϊκού κινήματος. Προβάλλει και οργανώνει την ταξική πάλη για την ανακούφιση των εργαζομένων, των νέων, των συνταξιούχων, των αυτοαπασχολούμενων, μικρών ΕΒΕ και αγροτών. Διεκδικεί ν’ αναπτυχθούν με ευθύνη του κράτους κοινωνικά προγράμματα τουρισμού για όλους τους εργαζομένους, ταυτόχρονα με τη διεκδίκηση της ανάπτυξης κρατικών δομών και δικτύων ξενοδοχείων - κατασκηνώσεων - εγκαταστάσεων για λαϊκή χρήση. Από αυτήν τη σκοπιά τάσσεται ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις των όποιων κρατικών υποδομών, των μεταφορών, των λιμανιών, των αεροδρομίων, των νησιών, των ιαματικών πηγών, των παραλιών και των δασών. Οργανώνει την πάλη ενάντια στην επιχειρηματική εκμετάλλευση, είτε αυτή γίνεται μέσω καπιταλιστών είτε μέσω φορέων της Τοπικής Διοίκησης. Παλεύει για να είναι ελεύθερη η είσοδος για τους εργαζομένους, τους ανέργους, τους νέους ανθρώπους και ΑμΕΑ, σε μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους, οργανωμένες πλαζ και πολιτιστικές δραστηριότητες, στις ιαματικές πηγές και τα λουτρά, για ν’ αναπτυχθούν πολιτιστικές - μορφωτικές εκδρομές από τα σχολεία με την κάλυψη των εξόδων από το κράτος, για να καταργηθεί ο ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.

                Σ’ αυτό το πλαίσιο πάλης ενώνονται οι εργαζόμενοι διαφορετικών κλάδων, ενώ ταυτόχρονα προωθείται και η κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης με τα λαϊκά τμήματα των μεσαίων στρωμάτων. Στην πάλη για τις άμεσες οξυμένες ανάγκες διαμορφώνονται και οι προϋποθέσεις για την κατάργηση των παραγόντων που γεννούν τα προβλήματα υποβάθμισης της ζωής, ανεργίας και φτώχειας. Γι’ αυτόν το λόγο η πάλη δεν μπορεί να περιορίζεται στα όρια μιας επιχείρησης ή στην εναντίωση μόνο στα αντιλαϊκά μνημόνια, αλλά να στοχοποιεί τους μονοπωλιακούς ομίλους, ολόκληρη την αστική τάξη, την εξουσία της, τους διακρατικούς οργανισμούς της, όπως η ΕΕ. Βασικός όρος για τη λαϊκή αντεπίθεση είναι η ισχυροποίηση του ΚΚΕ -πρώτα και κύρια μέσα στους χώρους δουλειάς- και η αλλαγή των αρνητικών πολιτικών συσχετισμών με την αποδυνάμωση των δυνάμεων που υπηρετούν το κεφάλαιο.

Μόνο σε αυτόν τον δρόμο η ανάπτυξη των Ι.Ν. μπορεί να γίνει ισόμετρα και ισόρροπα, να καταργηθεί η ανεργία, να υπάρξουν άφθονα και ποιοτικά αγροτικά προϊόντα για το λαό, με τον ενιαίο φορέα κατασκευών να γίνουν αντιπλημμυρικά και αντισεισμικά έργα, να αξιοποιηθεί το επιστημονικό προσωπικό για όλα αυτά και όχι να μεταναστεύει προς αναζήτηση εργασίας, να διασφαλίζεται χρόνος και υποδομές για διακοπές για όλους, να αξιοποιηθεί η ενέργεια, οι μεταφορές προς όφελος του λαού.                

Γιουσουφάκια των Αμερικανών βουτηγμένα στη λάσπη

Υπήρξε συγκινητική όσο και γελοία η προσπάθεια των εθνοπατέρων στη Bουλή να μιλήσουν για όλα εκτός από την ταμπακιέρα: η πώληση όπλων που επιχείρησε το υπουργείο Aμυνας στη Σαουδική Αραβία δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μια προσπάθεια εξυπηρέτησης των ΗΠΑ.
Ακριβέστερα μια προσπάθεια υλοποίησης εντολών της Ουάσιγκτον. Με πιο απλά λόγια: Οι Αμερικανοί ενισχύουν με κάθε τρόπο της Σαουδική Αραβία στον πόλεμο που διεξάγει κατά του Ιράν στην Υεμένη. Στο πλαίσιο της υποστήριξης που παρέχει η Ουάσιγκτον στους Σαούντ συμπεριλαμβάνεται, προφανώς, και ο εξοπλισμός με πυρομαχικά τα οποία χρησιμοποιούνται (και) κατά αμάχων. 
Η σφοδρότητα της σύγκρουσης στην Υεμένη και η μεγιστοποίηση των …παράπλευρων απωλειών έχει υποχρεώσει Διεθνείς Οργανισμούς να κινητοποιηθούν ζητώντας έλεγχο των στρατιωτικών πρακτικών της Σ. Αραβίας σε βάρος αμάχων καθώς και των εξοπλιστικών προγραμμάτων αυτής της χώρας.

Μόλις πριν λίγους μήνες κατά την επίσκεψη Τραμπ στο Ριάντ οι ΗΠΑ εξασφάλισαν συμβόλαια 100 δις δολαρίων στα οποία, προφανώς εκτός από πολεμικά αεροσκάφη συμπεριλαμβάνονται και πυρομαχικά. Προκειμένου να ενισχύσουν τους Σαουδάραβες φίλους τους οι Αμερικανοί, χωρίς ταυτόχρονα να δέχονται την διεθνή πίεση ότι εξοπλίζουν φονιάδες αμάχων, αναθέτουν τη βρώμικη δουλειά στους υποτελείς τους στην Αθήνα.


Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πρόθυμα ανέλαβε τη δουλειά ακολουθώντας τη συνηθισμένη πρακτική. Η αντιπολίτευση, μάλλον πήρε αργά χαμπάρι ότι η εν λόγω δουλειά έχει να κάνει με αμερικανικά συμφέροντα και όταν το πήρε το έκανε γαργάρα…
Αφαιρώντας, τελικά, την ουσία (εξυπηρέτηση σε ΗΠΑ) από αυτήν την υπόθεση το μόνο που απέμεινε ήταν η λασπομαχία των εθνο- καραγκιόζηδων στη βουλή και η γελοία προσπάθειά τους να εμφανιστεί ο λιγότερο λασπωμένος…

Σαν να πουλάμε φράουλες... (και ο επίλογος μιας περιπέτειας)

Κατά τις ημέρες της απουσίας μου σκεφτόμουν έναν σωρό πράγματα που θα ήθελα να γράψω για την περιβόητη πώληση πολεμικού υλικού από την χώρα μας προς την Σαουδική Αραβία. Ο θυμός που μου προκάλεσε αυτό το γεγονός, φούσκωσε και έγινε οργή καθώς έβλεπα την κόντρα κυβέρνησης και αντιπολίτευσης να μην αφορά αυτή καθ' εαυτή την πώληση αλλά το αν στην σχετική συμφωνία έπρεπε να υπάρχει μεσάζων ή όχι. Είναι προφανές ότι τόσο η πρώτη φορά αριστερά όσο και η νυν και αεί δεξιά έχουν ενστερνισθεί πλήρως το βουλγαράκειο θέσφατο που λέει πως ότι είναι νόμιμο είναι αυτομάτως και ηθικό.

Σήμερα, με την οργή να μην έχει ακόμη καταλαγιάσει, θα επιχειρήσω να σχολιάσω όλη αυτή την ελεεινότητα όχι με δικά μου λόγια αλλά με αποσπάσματα από λόγια άλλων, τα οποία σημείωσα επειδή μου έκαναν εντύπωση. Έτσι, θα αφήσω τον αναγνώστη να διαμορφώσει ελεύθερα την δική του άποψη.

Υεμένη, 2017: Έργο οβίδων, πουλημένων νόμιμα, όπως οι φράουλες.

(1) Σύμφωνα με τις υποχρεώσεις της Ελλάδας στο πλαίσιο της Συνθήκης για το Εμπόριο Όπλων, οι μεταφορές όπλων δεν πρέπει να επιτραπούν στον συνασπισμό της Σαουδικής Αραβίας για χρήση στην Υεμένη, από τη στιγμή που εξακολουθεί να είναι γνωστό από άμεσα διαθέσιμες και αξιόπιστες πληροφορίες ότι τα όπλα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη διάπραξη ή τη διευκόλυνση σοβαρών παραβιάσεων  του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου ή να επιτραπεί για τέτοια χρήση, κατά παράβαση της Συνθήκης για το Εμπόριο Όπλων, ιδίως των άρθρων 6, 7 και 11.  Ως χώρα που έχει επικυρώσει τη Συνθήκη για το Εμπόριο Όπλων, η Ελλάδα υποχρεούται να προβεί σε αξιολόγηση, σύμφωνα με το άρθρο 11 της Συνθήκης, για την πιθανότητα να διοχετευθούν στο εξωτερικό συμβατικά όπλα, πυρομαχικά και εξαρτήματα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την παραβίαση του διεθνούς δικαίου σε σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα ή του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου.  Σύμφωνα με το άρθρο 7, η Ελλάδα πρέπει επίσης να αξιολογήσει τον κίνδυνο κατάχρησης των συμβατικών όπλων που καλύπτονται από τη συνθήκη. Και αν θεωρηθεί πως ενέχεται κίνδυνος να προκύψουν αρνητικές συνέπειες για τα ανθρώπινα δικαιώματα ή το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο, τότε δεν μπορεί να δοθεί άδεια εξαγωγών.

[Διεθνής Αμνηστία, δελτίο τύπου 27/11/2017] 

(2) Ο κηρυγμένος πόλεμος της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη –ένας πόλεμος-εισβολή που δεν καθίσταται άξιος αναφοράς από Ευρωπαϊκά ΜΜΕ και από κρατικές αρχές– αποκρύπτεται και αποκαλύπτεται παράλληλα στα περιβάλλοντα των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών και της πώλησης σύγχρονου στρατιωτικού εξοπλισμού στη Σαουδική Αραβία. (…) Η στρατιωτική επέμβαση της Σαουδικής Αραβίας δύναται να ιδωθεί και να προσδιοριστεί ως ίδιος και άλλος τρόπος διαχείρισης των συμβόλων της πολιτικής: σύγχρονος στρατιωτικός εξοπλισμός έναντι πετρελαίου (και δολαρίων), άμεση και εμπρόθετη δράση μαζί με την ιδέα (ή η έκρηξη αντί της σιωπής), η κλίμακα του θανάτου, μαζικοί βομβαρδισμοί, ισοπέδωση περιοχών (διάστικτα ερείπια), ναυτικός αποκλεισμός ως μορφή-υπόδειγμα που διαμορφώνει τις προϋποθέσεις για την ανάδυση, την αποκρυστάλλωση και τη διάχυση της ανθρωπιστικής-διατροφικής κρίσης, η ποιοτική επιδείνωση των δεικτών υγιεινής του πληθυσμού εξαιτίας των μαζικών βομβαρδισμών, η διαχείριση της υγιεινής του.

[Σίμος Ανδρονίδης, "Για τον πόλεμο της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη" -

- (από τον ιστότοπο commonality.gr, όργανο των "53" του ΣυΡιζΑ)]

(3) Θεωρώ προτιμότερο να πάρουμε ένα όφελος πουλώντας κάποια όπλα, από το να υπάρξει ρήξη σε ένα πεδίο βολής και να τα διαλύσουμε ή να τα θάψουμε κάπου. Αναφορικά με τη διένεξη της Σαουδικής Αραβίας με την Υεμένη δεν πιστεύω ότι το ζήτημα αυτό λύνεται με το αν θα πουλήσουμε εμείς όπλα στη Σαουδική Αραβία. Έτσι κι αλλιώς η κατάσταση αυτή υπάρχει πολύ πριν εμείς υπογράψουμε. Αν λοιπόν κάποιος μου έλεγε ότι αν δεν πουλήσουμε αυτές τις οβίδες και αυτά τα βλήματα θα υπάρξει ειρήνη στην περιοχή, θα το σκεφτόμουν κι εγώ διαφορετικά.

[Κώστας Ζαχαριάδης, διευθυντής κοινοβουλευτικής ομάδας ΣυΡιζΑ]

(4) Δεν θα πουλήσουμε ούτε σε τρομοκράτες, ούτε σε όσους εξοντώνουν παιδιά αλλά σε χώρες με τις οποίες είμαστε στον ίδιο άξονα. Και με την Σαουδική Αραβία είμαστε στον ίδιο άξονα. Μη ξεχνάτε ότι στηρίζει την Αίγυπτο. Η Υεμένη είναι πολύ παλιά υπόθεση.

[Πάνος Καμμένος, υπουργός εθνικής άμυνας]

(5) Έπρεπε να δώσουμε τα όπλα από τη στιγμή που έχουμε τη διασφάλιση της ιδίας χρήσης των όπλων αυτών και την έγκριση των ΗΠΑ. Από την στιγμή που έχουμε το οκέυ των αμερικανών που τα κατασκευάζουν, δεν υπάρχει κάποια αντίρρηση και υπάρχει διαβεβαίωση του χρήστη ότι είναι για ιδία χρήση, τότε έπρεπε να τα πουλήσουμε. Είναι σαν να πουλάμε κοκακόλα, αβοκάντο ή φράουλες.  Θα είχαμε ένα τεράστριο κόστος αν αφήναμε τα όπλα αυτά να λήξουν. Αν όλα είναι νόμιμα και με τις απαραίτητες άδειες, πρέπει να τα πουλήσουμε.

[Δημήτρης Καμμένος, αντιπρόεδρος βουλής]

(6) Ποιό είναι το σκάνδαλο; Ότι η Ελλάδα, επιτέλους, αντί να καταστρέφει πλεονάζον και άχρηστο για την ίδια στρατιωτικό υλικό, το προωθεί σε χώρες οι οποίες ενδιαφέρονται να το αγοράσουν και με αυτόν τον τρόπο εισπράττονται έσοδα υπέρ του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, υπέρ του κρατικού προϋπολογισμού; (...) Δεν ξέρουμε εμείς για ποιον λόγο χρησιμοποιεί μια χώρα τα όπλα και τα οπλικά συστήματα. Εμείς αυτό που κάνουμε είναι να λειτουργούμε ως κυβέρνηση, υπέρ των συμφερόντων του ελληνικού λαού.

[Σταύρος Κοντονής, υπουργός δικαιοσύνης και ανθρωπίνων δικαιωμάτων]

(7) Θυμόμαστε επίσης τον ενθουσιασμό με τον οποίο η Τερέζα Μέι υποδέχτηκε την απόφαση λονδρέζικου δικαστηρίου που έκρινε νόμιμη την πώληση όπλων στη Σαουδική Αραβία (ηθική; ανόητο το ερώτημα). "Η απόφαση δείχνει ότι διαθέτουμε ένα από τα πιο ρωμαλέα συστήματα ελέγχου εξαγωγών στον κόσμο", δήλωνε τον Φλεβάρη, χαρούμενη που η εξαθλίωση στην Υεμένη δεν θα ανέκοπτε την πώληση όπλων αξίας 3,3 δισ. λιρών, όπως απαιτούσαν οι ρομαντικοί της "Εκστρατείας Εναντίον του Εμπορίου Οπλων", της Διεθνούς Αμνηστίας και της οργάνωσης "Σώστε τα Παιδιά". Τα θυμόμαστε όλα αυτά; Ίσως. Σίγουρα πάντως δεν τα θυμούνται στον ΣυΡιζΑ. Δεν θυμούνται καν τις δικές τους (αρχειοθετημένες πια) θέσεις για το οπλεμπόριο, τον λιμό στην Υεμένη, το αντιδημοκρατικό σαουδαραβικό καθεστώς και τις σχέσεις του με τον φονταμενταλισμό. Αν τα θυμούνταν, δεν θα του πουλούσαν οβίδες.

[Παντελής Μπουκάλας, "Ο λιμός και οι οβίδες", Καθημερινή, 10/11/2017]

----------------------------------------------------------------

Γιάννης Ελλούλ - Νίκος Μπαϊκούσης - Κώστας Τριανταφύλλου

Ο επίλογος μιας περιπέτειας

Το δεκαήμερο της απουσίας μου έλαβε, λοιπόν, τέλος. Και μαζί του έλαβε οριστικό και αίσιο τέλος η μακρά περιπέτεια με την υγεία τής συζύγου μου, που άρχισε στα μέσα Ιουλίου και υποχρέωσε τότε το ιστολόγιο σε καλοκαιρινές διακοπές δυόμισυ μηνών.

Καταλυτικό ρόλο στην αίσια κατάληξη έπαιξαν γιατροί που τίμησαν με το παραπάνω τον όρκο τους στον Ιπποκράτη, δείχνοντας αμέριστο ενδιαφέρον για τον ασθενή και πλήρη αδιαφορία για το πορτοφόλι του. Ανάμεσά τους ο νευρολόγος Αναπληρωτής Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών Γιάννης Ελλούλ, ο καρδιολόγος Επιμελητής Α' του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών Νίκος Κουτσογιάννης, ο καρδιοχειρουργός διευθυντής του Α' Καρδιοχειρουργικού Τμήματος του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Αθηνών Κώστας Τριανταφύλλου, ο επιμελητής του καρδιοχειρουργός Νίκος Μπαϊκούσης και ο βοηθός του χειρουργός Στέλιος Γαϊτανάκης αλλά και ο αναισθησιολόγος Νίκος Νούτσος. Στην υγειά όλων αυτών των υπέροχων ανθρώπων θα πιω πολλά ποτήρια κρασί τα επόμενα χρόνια ενώ δεν θα πάψω ποτέ να διατυμπανίζω ότι ουδείς εξ αυτών επεδίωξε ποτέ να με συναντήσει "ιδιαιτέρως" για να με "ενημερώσει" περί της "κρίσιμης και δύσκολης κατάστασης" της συζύγου μου. Ας το έχουν αυτό υπ' όψη τους όσοι θεωρούν δεδομένη την σχέση όλων των γιατρών με το "φακελλάκι" αλλά και όσοι εξαπολύουν μύδρους κατά της δημόσιας υγείας.

Μαζί με τους παραπάνω, θα θυμάμαι με ευγνωμοσύνη και κάποιους νεώτερους γιατρούς, οι οποίοι δεν έδειξαν μικρότερο ενδιαφέρον. Ανάμεσά τους η νευρολόγος Ευτυχία Τραχάνη και η ειδικευόμενη νευρολόγος Δώρα Σαγώνα. Το ζεστό τους χαμόγελο, ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές, ήταν ανεκτίμητο.

Φυσικά, θα μου μείνει αξέχαστη και η ανεκτίμητη προσφορά όλου του νοσηλευτικού προσωπικού, τόσο στο Νοσοκομείο του Ρίου όσο και στο Ιπποκράτειο. Δηλαδή, όλων εκείνων των "κηφήνων του δημοσίου", που ποτέ δεν μάθαμε τα επώνυμά τους αλλά τους προσφωνούσαμε με τα μικρά τους ονόματα, ακριβώς όπως κάνουμε με όσους νιώθουμε ως δικούς μας ανθρώπους. Ως ελάχιστη ανταπόδοση, επαναλαμβάνω εδώ την παλιότερη υπόσχεσή μου ότι "την επόμενη φορά που θα ακούσω κάποιον να κατηγορεί συλλήβδην τους δημοσίους υπαλλήλους για οποιονδήποτε λόγο, θα τον φτύσω στα μούτρα. Θα τον φτύσω και θα το ευχαριστηθώ".

ΥΓ.: Νεκταρία, ευχαριστώ για όλα!

Φτιάχνετε οικονομία πολέμου και αυτό βγαίνει προς τα έξω

Popova

Από τον κ. Πρωθυπουργό μάθαμε ότι δεν κρύβεται, δεν εκβιάζεται, δεν ξεσκονίζει ούτε κρύβει τα δώρα που του δίνονται. Ένας κ. Σφακιανάκης από το Ηράκλειο Κρήτης, ήταν η πηγή της πρεσβείας βάσει της οποίας ξεκίνησε αυτή η ιστορία, ο οποίος φέρεται μάλιστα να προσπαθούσε να πετύχει χαμηλότερο τίμημα, δηλαδή προσφορά λιγότερο συμφέρουσα για το ελληνικό Δημόσιο. Το όνομα του  κ. Παπαδόπουλου το έμαθε  πρόσφατα ενώ ο κ Μητσοτάκης τον ήξερε από παλιότερα. Και ΝΑΙ ήτανε εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος από το ΥΠΕΘΑ της Σ. Αραβίας (κατατέθηκαν και τα πρακτικά αλληλογραφίας). Επίσης  μάθαμε ότι ο κ. Μητσοτάκης ξεσκονίζει και κρύβει τα παραστατικά της Ζίμενς, τα δάνεια του Κήρυκα Χανίων, τις απομαγνητοφωνήσεις του αντιπροέδρου του κόμματός του, τα paradise papers, τις συνομιλίες Αυγενάκη και το Ε9 που δεν έχει καταθέσει αν τον επισκεφτούν τηλεοπτικά συνεργία. (Σκούπα αν βάζει δεν μάθαμε).
Από τον κ. Καμμένο μάθαμε ότι ο ίδιος γνώριζε τον κ. Παπαδόπουλο, αλλά από τον κ. Μητσοτάκη, καθώς το 1988 η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος αποφάσισε να δοθεί ένα δάνειο προς τη Ρωσία προκειμένου να πληρωθούν οι Έλληνες εξαγωγείς και ο Ηλίας Παπαδόπουλος και ο γιος του ήταν στην αντιπροσωπεία επιχειρηματιών που ταξίδεψαν στην Μόσχα σε πρωθυπουργική αποστολή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Επίσης, σημείωσε ότι ο δικηγόρος του Παπαδόπουλου είναι βουλευτής της ΝΔ, ενώ στο ΥΠΕΘΑ είχε πάει τον Β. Παπαδόπουλο η Φώφη Γεννηματά ως αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας το 2014. Στη συνέχεια μάθαμε  ότι πρόσφατα έλαβε απειλητικό τηλεφώνημα και κατόπιν της άρσης του τηλεφωνικού του απόρρητου απεδείχθη ότι εκείνος που τηλεφώνησε «ήταν ο κ. Πατεράκης, που έστησε την ιστορία με τον Σάφα, ο μεσάζων για τα υποβρύχια που έγερναν, ένα μέρος της συμμορίας που εξυπηρετεί η ΝΔ. Επίσης δεν φοβάται τους μπράβους και τα “παραδεισένια” λεφτά της ΝΔ. Αν δεν είναι ο ορισμός του αμοραλιστή αυτή η δήλωσή του δεν ξέρω τι άλλο είναι : “Βεβαίως και δε θα πουλήσουμε ούτε σε τρομοκράτες, ούτε σε κάποιους που σκοτώνουν παιδιά, αλλά σε αυτούς που βρισκόμαστε στον ίδιο άξονα. Η Σαουδική Αραβία είναι βασικός υποστηρικτής της Αιγύπτου και η Αίγυπτος είναι βασικός μας σύμμαχος στη Μεσόγειο. Η Υεμένη είναι μία παλιά ιστορία.”
Το ρεζουμέ της ομιλίας του κ. Μητσοτάκη ήτανε «που είναι τα λεφτά, δηλαδή, τα 66 εκατ. ευρώ, τα οποία έπρεπε να πάρει το ελληνικό δημόσιο και γιατί σε μια διακρατική συμφωνία χρειάζονται μεσάζοντες;» Και οι κ.κ. Άδωνις Γεωργιάδης και  Μάκης Βορίδης να προαναγγέλλουν Ειδικό Δικαστήριο. «Ο κ. Καμμένος θα τεθεί σε ακροατήρια που δεν ανέχονται να χασκογελάει…» δήλωσε ο κ. Βορίδης. Τα λεφτά, κύριοι, τα λεφτά, για ποιον θάνατο αμάχων θα μιλάμε τώρα…
Από τον κύριο Βίτσα, ναι αυτόν που δήλωνε παλιά, πολύ παλιά, 3 χρόνια πριν, πως ήθελε να «αυτοδιαλυθεί το ΝΑΤΟ», μάθαμε ότι «Αν στα χθεσινά δημοσιεύματα για τη «μητέρα των μαχών» συμπεριλάβουμε όλα τα δημοσιεύματα του τελευταίου μήνα, φτιάχνουμε ένα πολύ ωραίο αστυνομικό μυθιστόρημα». Στείλτο στον Κόπολα κ. Βίτσα, μας έχει λείψει ένας καινούργιος «Νονός», θα σπάσει ταμεία, θα διαφημιστεί και η χώρα.
Και αυτή η κακόηχη παράσταση ξεδιάντροπων τροβαδούρων γιατί ένας ταξίαρχος έδωσε τα στοιχεία μεταφορικών στους σαουδάραβες αντί να κάνει το υπουργείο Άμυνας την μεταφορά των 100.000+200.000 βλημάτων.
Ποια 200.000; Δεν ξέρουμε δεν μάθαμε για ποια ειρηνική χώρα προορίζονταν. Μπορεί να είναι και αυτή «μια παλιά ιστορία».
Φέρτε σκάνδαλα να ξεδιαλύνουμε κύριοι, διαπλοκές να τις σκίσουμε. Ποια Υεμένη, καταρχάς πού είναι στον χάρτη η Υεμένη…
«Καλή σας νύχτα Κυρίες και Κύριοι».

ΕΞΩ οι φασίστες απο τον ΘΡΥΛΟ

Μια βδομάδα μετά την επέτειο της εκτέλεσης του κομμουνιστή ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Νίκου Γόδα, οι οπαδοί της ομάδας τον τίμησαν σηκώνοντας πανό στην εξέδρα του σταδίου της Κέρκυρας, κατά τη διάρκεια του αγώνα  της τοπικής ομάδας με τον Ολυμπιακό.

«Στην τελευταία του πνοή, κόκκινη άσπρη ριγωτή – Νίκος Γόδας»

Ο Νίκος Γόδας εκτελέστηκε φορώντας τη φανέλα του Ολυμιακού, στις 19 του Νοέμβρη 1948, στο Λαζαρέτο, ένα νησάκι απέναντι από την Κέρκυρα που χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εκτέλεσης κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών κατά τη διάρκεια του εμφυλίου. Ο ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού στην Αντίσταση ήταν λοχαγός του ΕΛΑΣ, και μετά την απελευθέρωση πολέμησε τους Άγγλους στη μάχη της Αθήνας,  τον Δεκέμβρη του 1944. Οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα από Έλληνες, επειδή ήταν κομμουνιστής και αρνήθηκε να προδώσει τις ιδέες και τους συντρόφους του και να υπογράψει «δήλωση». Την ώρα της εκτέλεσης φορούσε την αγαπημένη του ερυθρόλευκη φανέλα. Ήταν μόλις 27 χρονών.

Το πανό των οπαδών του Ολυμπιακού για τον Νίκο Γόδα

Τον Νίκο Γόδα δεν ξέχασαν χτες οι οπαδοί του Ολυμπιακού στην Κέρκυρα, που τίμησαν τη μνήμη του σηκώνοντας στην εξέδρα ένα πανό που έγραφε: «Στην τελευταία του πνοή, κόκκινη άσπρη ριγωτή – Νίκος Γόδας».

Απο την "ΚΑΤΙΟΥΣΑ"

Για τη δημοκρατία στην Κούβα

Ας μιλήσουμε για τη δημοκρατία και τα δημοκρατικά δικαιώματα στη σοσιαλιστική Κούβα. Εχουμε χρέος να το κάνουμε αυτό, γιατί η υποκρισία και η ξεδιαντροπιά των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ, της ΕΕ, αλλά και των εγχώριων συνοδοιπόρων τους στην αντι-κουβανική εκστρατεία (κυβέρνηση, ΝΔ και ΣΥΝ) ξεχείλισε. Δε θα αναφερθούμε στην υποκρισία τους με βάση το γεγονός ότι η δημοκρατία και τα δημοκρατικά δικαιώματα στα αστικά κράτη αποτελούν μόνο τη βιτρίνα για την εξαπάτηση του λαού και τη διαιώνιση της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας της ολιγαρχίας του πλούτου.

Η ταξική ουσία της δημοκρατίας

Θα αναφερθούμε στη δημοκρατία και στα δημοκρατικά δικαιώματα στην Κούβα, για να καταδείξουμε, στα περιορισμένα περιθώρια ενός άρθρου, πως πρόκειται για μια άλλη ποιότητα δημοκρατίας: Πρόκειται για σοσιαλιστική δημοκρατία, για μορφή της εξουσίας της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Αυτό συμβαίνει πρώτα απ' όλα γιατί η δημοκρατία στην Κούβα βασίζεται στις σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής, βασίζεται δηλαδή στο γεγονός ότι όλα τα βασικά μέσα παραγωγής αποτελούν ιδιοκτησία όλου του λαού.
Η σοσιαλιστική δημοκρατία στην Κούβα άρχισε να χτίζεται ως συνέπεια της νίκης της Επανάστασης το 1959, που γκρέμισε την αμερικανοστήρικτη δικτατορία του Μπατίστα. Την εξουσία κατέλαβε τότε ο ένοπλος λαός, ο οποίος εθνικοποίησε βαθμιαία τα μέσα παραγωγής, οικοδόμησε τους πολιτικούς θεσμούς της λαϊκής εξουσίας. Μέχρι και σήμερα, η εξουσία στην Κούβα παραμένει σταθερά στα χέρια του ένοπλου λαού, υπό την ιδεολογικοπολιτική καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας.

Επιτροπές Υπεράσπισης

της Επανάστασης

Ενα βασικό χαρακτηριστικό της λαϊκής εξουσίας στην Κούβα είναι ακριβώς ότι σε κάθε επιχείρηση, σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο υπάρχουν οι Επιτροπές Υπεράσπισης της Επανάστασης, στις οποίες συμμετέχει εθελοντικά η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού. Οι Επιτροπές αυτές αποτελούν τov ένοπλο λαό, δηλαδή τov κυρίαρχο λαό, που επαγρυπνά για την άμυνα της σοσιαλιστικής πατρίδας του. Οπως κατ' επανάληψη έχει υπογραμμίσει ο Φιντέλ Κάστρο, «τα όργανα της λαϊκής εξουσίας, από τότε που δημιουργήθηκαν, βρήκαν στις Επιτροπές Υπεράσπισης της Επανάστασης (ΕΥΕ) τους πιο δραστήριους συνεργάτες τους... Σαν δημιουργική ιδέα της Κουβανικής Επανάστασης, που ίδρυσε για πρώτη φορά στην ιστορία αυτή τη μαζική οργάνωση, οι ΕΥΕ αποτέλεσαν συμβολή στην πείρα του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος. Οι ΕΥΕ ήταν και είναι o φόβος και o τρόμος της αντεπανάστασης κι αποτελούν μια γιγάντια λαϊκή πλημμύρα, που χωρίς αυτήν, χωρίς την αποφασιστική υποστήριξή της στο Κόμμα, θα ήταν αδιανόητο το επαναστατικό κέφι και o ενθουσιασμός, η οργάνωση και η πειθαρχία της πορείας του μαχητή λαού μας».

Αντιπροσωπευτικοί θεσμοί

και εκλογές

Ας δούμε, όμως, πώς εκφράζεται η λαϊκή εξουσία στους διάφορους πολιτικούς και νομικούς θεσμούς της σοσιαλιστικής δημοκρατίας. Στην Κούβα ισχύουν οι λενινιστικές αρχές περί αιρετότητας, ανακλητότητας, εναλλαγής και ελέγχου όλων ανεξαιρέτως των λαϊκών αντιπροσώπων.
Θεμέλιο των θεσμών της σοσιαλιστικής δημοκρατίας είναι οι συνελεύσεις της γειτονιάς (ανά κάθε οικοδομικό τετράγωνο περίπου) ή του χωριού, οι οποίες ονομάζονται Συνελεύσεις Λαϊκής Εξουσίας. Οι Συνελεύσεις Λαϊκής Εξουσίας αντιστοιχούν σε περίπου 500 - 1.000 κατοίκους της ίδιας γειτονιάς. Κάθε τέτοια συνέλευση βάσης αποτελεί τov πυρήνα του πολιτικού αλλά και του εκλογικού συστήματος στην Κούβα. Συζητά κυρίαρχα για όλα τα λαϊκά προβλήματα. Εκλέγει έναν αντιπρόσωπο για τη Δημοτική Συνέλευση Λαϊκής Εξουσίας. Οι υποψήφιοι είναι πάντοτε περισσότεροι από ένας. Νομικά δεν υπάρχει περιορισμός στον αριθμό αυτών που θα προτείνει η συνέλευση ως υποψήφιους στις εκλογές.
«Δεν υπάρχουν επαγγελματίες πολιτικοί σ' αυτή τη συγκέντρωση πρότασης υποψηφίων, αλλά απλώς γείτονες. Κανένας δε σηκώνεται για να αναγγείλει ότι είναι υποψήφιος για κάποιο αξίωμα. Οι ψηφοφόροι προτείνουν εκείνους που νομίζουν ότι μπορούν να τους αντιπροσωπεύσουν με τov καλύτερο τρόπο... Συζητούν ελεύθερα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα κάθε υποψήφιου... Κάθε αντιπρόσωπος πρέπει να συναντιέται με τους ανθρώπους που μένουν στη δική του σιρκουμσκριψιόν (δηλ. εκλογική περιφέρεια - Δ.Κ.) μια φορά κάθε τρεις μήνες και να δώσει λογαριασμό για τις πράξεις του. Υποχρεώνεται, επίσης, να συγκαλεί μικρότερες συγκεντρώσεις σε πιο συχνά διαστήματα και να διαθέτει χρόνο, για να συναντιέται με ψηφοφόρους χωριστά και v' ακούει τα προβλήματά τους, τα παράπονά τους και τις υποδείξεις τους».
Μετά την ανάδειξη των υποψηφίων από τη Συνέλευση Λαϊκής Εξουσίας ακολουθεί σε κατοπινή, κοντινή ημερομηνία η μυστική και μη υποχρεωτική ψηφοφορία για την ανάδειξη του ενός από τους περισσότερους υποψήφιους που θα είναι o αντιπρόσωπος της γειτονιάς στη Δημοτική Συνέλευση της Λαϊκής Εξουσίας.
Το σύνολο των αντιπροσώπων, το oπoίo αποτελεί τη Δημοτική Συνέλευση της Λαϊκής Εξουσίας υποδεικνύει τους υποψήφιους για τις Επαρχιακές Συνελεύσεις Λαϊκής Εξουσίας. Οι υποψήφιοι για την Εθνική Συνέλευση Λαϊκής Εξουσίας υποδεικνύονται από τις Δημοτικές Συνελεύσεις.
Κάθε 20 χιλιάδες κατοίκους αντιστοιχεί μια έδρα όπου εκλέγεται ένας βουλευτής της Εθνικής Συνέλευσης Λαϊκής Εξουσίας. Σήμερα το ανώτατο αυτό όργανο εξουσίας έχει 609 βουλευτές από τους οποίους το 80% είναι μέλη και στελέχη του ΚΚ Κούβας.
Στην Κούβα δε γίνεται προεκλογική εκστρατεία των υποψηφίων με την αστική έννοια. Τα βιογραφικά σημειώματα των υποψηφίων αναρτώνται με ευθύνη της εκλογικής επιτροπής. Στις συνελεύσεις όλων των επιπέδων γίνεται ανοιχτή συζήτηση για τα θετικά και αρνητικά του κάθε υποψήφιου, οι οποίοι εξάλλου κρίνονται με βάση τη συνολική τους στάση στην κοινωνία.
To ΚΚ Κούβας σε κανένα επίπεδο δεν υποδεικνύει υποψήφιους ούτε υποστηρίζει κατά την προεκλογική περίοδο κάποιους από αυτούς. Παρ' όλα αυτά, οι βαθιοί δεσμοί του Κόμματος με το λαό έχουν σαν φυσική συνέπεια η μεγάλη πλειοψηφία των αντιπροσώπων σε όλα τα όργανα να αποτελείται από κομμουνιστές.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει, επίσης, o μηχανισμός ανάκλησης των αντιπροσώπων στις Δημοτικές Συνελεύσεις Λαϊκής Εξουσίας, o οποίος ξεκινά, όταν το ζητήσει έγγραφα το 20% των εκλογέων της περιοχής. Η ανάκληση πραγματοποιείται, αν υπέρ αυτής ψηφίσει η πλειοψηφία των εκλογέων της εκλογικής περιφέρειας και, στην περίπτωση αυτή, προκηρύσσεται νέα εκλογική διαδικασία για την αναπλήρωση της κενής θέσης. Με ανάλογο τρόπο μπορεί να γίνει η ανάκληση βουλευτών και των πιο πάνω αντιπροσωπευτικών σωμάτων.
Ας σημειωθεί, τέλος, ότι οι Κουβανοί έχουν ενεργητικό και παθητικό εκλογικό δικαίωμα (εκλέγουν και εκλέγονται, δηλαδή) από την ηλικία των 16 ετών με μόνη εξαίρεση την Εθνική Συνέλευση Λαϊκής Εξουσίας για την ανάδειξη των βουλευτών της οποίας ψηφίζουν από 16 ετών, αλλά εκλέγονται σε αυτήν μόνο αν έχουν συμπληρώσει το 18o έτος.

Διώκονται μόνο

οι αντεπαναστατικές πράξεις

Σε ό,τι αφορά τώρα στην πρόσφατη δίωξη και καταδίκη των 80 περίπου αντεπαναστατών - πρακτόρων των ΗΠΑ, για τους οποίους σηκώθηκε πολύς κουρνιαχτός: Ο Ποινικός Κώδικας της Δημοκρατίας της Κούβας, με πλήρη ταξική ειλικρίνεια, στο άρθρο 1 παρ. 1 ορίζει ως σκοπούς του νόμου «την προστασία της κοινωνίας, των προσώπων, της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής τάξης και του κρατικού πολιτεύματος», όπως επίσης και την προστασία της ιδιοκτησίας που αναγνωρίζεται από το Σύνταγμα και τους νόμους. Στους σκοπούς του Ποινικού Κώδικα περιλαμβάνεται επίσης η τήρηση των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των πολιτών καθώς και η ενίσχυση της συνείδησης του σεβασμού της σοσιαλιστικής νομιμότητας.
Το σοσιαλιστικό κράτος της Κούβας στηρίζεται σε σαφή νομική βάση για τη δίωξη των αντεπαναστατικών ενεργειών, έτσι ώστε να μην υπάρχουν περιθώρια για καταχρηστική εφαρμογή του νόμου εκ μέρους των οργάνων εξουσίας. Στην Κούβα διώκονται, με βάση το νόμο, μόνο πράξεις συγκεκριμένα προσδιορισμένες από το νόμο. Οι κατηγορούμενοι θεωρούνται αθώοι μέχρι να αποδειχτεί η ενοχή τους στο δικαστήριο. Απολαμβάνουν πλήρεις δικονομικές εγγυήσεις και δικαιώματα, για να υποστηρίξουν τον εαυτό τους σε βαθμό μάλιστα ασύγκριτα μεγαλύτερο από αυτά που συμβαίνουν στις ΗΠΑ ή στην ΕΕ των τρομονόμων.
Είναι εύγλωττη η τοποθέτηση του Φιντέλ Κάστρο: «Εδώ πολλοί μιλούν ενάντια στην κυβέρνηση και κάνουν κριτική στην κυβέρνηση. Εδώ κανείς δεν έχει συλληφθεί, επειδή έκανε κριτική στην κυβέρνηση... Δεν είναι το ίδιο μια κριτική ενάντια στην κυβέρνηση με τις αντεπαναστατικές δραστηριότητες, τα σαμποτάζ στην οικονομία, τα σαμποτάζ στη γεωργία... Κανείς δεν έχει συλληφθεί στην Κούβα για τις πολιτικές του ιδέες».
Αναφερόμενος και πάλι στην Κούβα o Φιντέλ Κάστρο τονίζει: «... αλλά η δύναμη δε βρίσκεται στα όπλα, ούτε στους νόμους, ούτε στους θεσμούς του κράτους. Βρίσκεται στο λαό, στις μάζες, στις επαναστατικές πεποιθήσεις και στην πολιτική κουλτούρα κάθε πολίτη. Η δύναμη δε βρίσκεται στο ψέμα και στη δημαγωγία, αλλά στη σοβαρότητα, στην αλήθεια και στη συνείδηση. Επιπλέον, τα όπλα τα έχει o λαός και με αυτά υπερασπίζει την Επανάσταση χωρίς βασανιστήρια, χωρίς εγκλήματα, χωρίς τάγματα θανάτου, χωρίς αγνοούμενους, χωρίς παρανομίες και αυθαιρεσίες... Ποτέ δε χρησιμοποιήθηκε ένας στρατιώτης, ένας αστυνομικός ή ένας πυροσβέστης ενάντια στο λαό».
Με άλλη ευκαιρία, αναφερόμενος στην υπεράσπιση του σοσιαλιστικού καθεστώτος από το λαό o Φιντέλ Κάστρο τόνιζε ότι «δεν πρέπει να παραβιάζεται κανένας νόμος, δεν πρέπει να πέφτουμε σε καμιά παρανομία. Αν οι νόμοι δεν είναι αρκετά ισχυροί, ας τους κάνουμε πιο ισχυρούς! Δεν πρέπει να διαπράττεται καμιά κατάχρηση εξουσίας. Οχι! Δεν πρέπει να πέφτουμε σε πρακτικές βίας. Οχι! Εμείς δεν μπορούμε να πέφτουμε σε εκείνο που πέφτουν οι καπιταλιστικές κοινωνίες, που οργανώνουν αποσπάσματα θανάτου, διαπράττουν εγκλήματα κλπ. Ο αγώνας ενάντια στις αντικοινωνικές και εγκληματικές δραστηριότητες πρέπει το ίδιο να είναι μια μάχη ολόκληρου του λαού».

Οι δικαστές εκλέγονται

Εξάλλου, εξαιρετική σημασία έχει επίσης το γεγονός ότι νόμοι (και οι ποινικοί, βέβαια) ερμηνεύονται και εφαρμόζονται στην Κούβα από αιρετούς και ανακλητούς από το λαό δικαστές (νομικούς και λαϊκούς, ενόρκους όπως το λέμε στη χώρα μας) με βάση τη διαδικασία που ορίζουν οι νόμοι. Τα άρθρα 120 έως 130 του κουβανικού Συντάγματος ορίζουν επίσης ότι οι δικαστές κατά την άσκηση των καθηκόντων τους απολαμβάνουν λειτουργικής ανεξαρτησίας, υπόκεινται μόνο στο νόμο και τα δικαστήρια απολογούνται δημόσια για τις εργασίες τους.
Χωρίς πολλά λόγια, ας θυμηθούμε τον Λένιν: «Η προλεταριακή δημοκρατία είναι ένα εκατομμύριο φορές πιο δημοκρατική από την πιο δημοκρατική αστική δημοκρατία».

Δημήτρης ΚΑΛΤΣΩΝΗΣ

Γιάννενα: Συλλήψεις εργατών κατ’ οίκον και καθ’ υπόδειξη της εργοδοσίας

Κατιούσα

Η είδηση έρχεται από τα Γιάννενα και είναι… ασύλληπτη, μολονότι αφορά συλλήψεις και γυρίζει τις μνήμες και το ρολόι της ιστορίας πολλά χρόνια πίσω.
Η αστυνομία των Ιωαννίνων προχώρησε χτες, Κυριακή, στις συλλήψεις υπαλλήλων και συνδικαλιστικών στελεχών, μετά από τις μηνύσεις που κατέθεσε η εργοδοσία της “ΜΑΡΚΕΤ ΙΝ”, η εταιρία που εξαγόρασε τα καταστήματα της αλυσίδας “Καρυπίδης”. Οι εργαζόμενοι βρίσκονται εδώ κι ένα μήνα σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις, διεκδικώντας να επιστρέψουν στη δουλειά τους, ενώ η αστυνομία τους συνέλαβε στα σπίτια τους με τη διαδικασία του αυτόφωρου. Ακολούθως μεταφέρθηκαν στο Δικαστικό Μέγαρο, όπου ο εισαγγελέας όρισε δικάσιμο για σήμερα το μεσημέρι, στις 12.
Κάποτε χτυπούσε η εξώπορτα του σπιτιού κι ο καθένας γνώριζε πως μπορεί να ήταν άνθρωποι της Ασφάλειας, που σου ζητούσαν να τους ακολουθήσεις στο τμήμα “δι’ υπόθεσίν σας”. Ευτυχώς σήμερα, με την “αριστερή κυβέρνηση”, αυτές οι μαύρες εποχές ανήκουν ανεπιστρεπτί στο παρελθόν. Κανείς δε διώκεται για τα φρονήματά του, εκτός κι αν διασαλεύει την τάξη με απεργίες, κινητοποιήσεις και λοιπές αντικαθεστωτικές ενέργειες.
Το ΠΑΜΕ σε ανακοίνωσή του καταγγέλλει τα πρωτοφανή φαινόμενα ανθρωποκυνηγητού των εργαζομένων και την καταστολή των κινητοποιήσεων, αναφέροντας μεταξύ άλλων.

Το σύρσιμο στο Αστυνομικό Τμήμα έγινε με εντολή της εργοδοσίας της “Μarket in”, το οποίο δικαιολογήθηκε αρχικά ως απλή σύσταση από αξιωματικό, αλλά άμεσα μετατράπηκε σε αυτόφωρο. Αποτελεί δίωξη σε εργαζόμενους, στηριζόμενη σε συκοφαντίες και χτυπώντας στην καρδιά τον πολύμηνο αγώνα των συναδέλφων στα super market “Καρυπίδης” στα Γιάννενα, στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις.
Δεν πέρασε άλλωστε αρκετός καιρός όπου η προσπάθεια για παράνομες μεταφορές αφαίρεσης εξοπλισμού και εμπορευμάτων της “Μarket in” από το κατάστημα του “Καρυπίδη” στην Περαία Θεσσαλονίκης είχαν ως συνοδεία και προστασία τις αστυνομικές μονάδες, άνδρες της Ασφάλειας αλλά και κλούβες των ΜΑΤ. Oι ίδιες δυνάμεις καταστολής πριν ένα μήνα χτύπησαν αντίστοιχη κινητοποίηση εργαζόμενων του “Καρυπίδη” στα Γιάννενα.

Όπως σημειώνει κι η ανακοίνωση, δεν είναι η πρώτη φορά που τα “όργανα της τάξης” απέδειξαν ποια ακριβώς τάξη υπηρετούν, καθώς προ μηνός είχαν χτυπήσει αναίτια μια ειρηνική συλλογική κινητοποίηση των εργαζομένων.

Συλλογικοί φορείς, σωματεία κι εργαζόμενοι κινητοποιήθηκαν από την πρώτη στιγμή, καταγγέλλοντας τις συλλήψεις και την πρωτοφανή απόπειρα τρομοκράτησης των εργαζόμενων που αγωνίζονται και διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Το Σωματείο Εμποροϋπαλλήλων και Λοιπών Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Ιωαννίνων και μια σειρά άλλα εργατικά σωματεία και φορείς καλούν σήμερα το μεσημέρι στις 12, σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στις συλλήψεις και αλληλεγγύης στους συλληφθέντες εργάτες, έξω από τα δικαστήρια στα Γιάννενα.
Το μήνυμα είναι απλό και σαφές: η τρομοκρατία δε θα περάσει, του λαού η πάλη θα την σπάσει. Οι συλληφθέντες εργάτες πρέπει να απελευθερωθούν και να δικαιωθούν άμεσα οι διεκδικήσεις τους.

Κοιμούνται περιστέρια και ξυπνάνε αρπαχτικά…

        

Τις καθημερινές στηρίζουν την πολιτική της κυβέρνησης που εμπλέκει το λαό στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τα σαββατοκύριακα κάνουν «αντιπολεμικό» αγώνα. Από τη μία, χειροκροτούν τη συμφωνία Ελλάδας – ΗΠΑ, τα σφιχταγκαλιάσματα Τσίπρα – Τραμπ και τα δισ. για τις αγορές των «F-16» και, από την άλλη, γράφουν ότι είναι «σοβαρό λάθος» η «αντίληψη ότι οι αγώνες για την ειρήνη δεν φέρνουν αποτελέσματα»… Το πρωί παίρνουν συγχαρητήρια για το ότι ο ελληνικός λαός ματώνει για να πιάνεται η ΝΑΤΟική «νόρμα» του 2% από τον προϋπολογισμό και το απόγευμα γράφουν: «Ειρήνη δεν είναι μόνο η απουσία πολέμου, αλλά και η απελευθέρωση πόρων από τις στρατιωτικές δαπάνες προς όφελος των κοινωνιών»! Κοιμούνται περιστέρια της ειρήνης και ξυπνούν έχοντας υπογράψει στρατιωτικές συμφωνίες με χώρες που μετέχουν σε επεμβάσεις κατά άλλων λαών, π.χ. Σ. Αραβία… Δεν είναι διχασμένες προσωπικότητες, είναι απλώς ΣΥΡΙΖΑίοι. Τα παραπάνω «αντιπολεμικά» τα προπαγανδίζει στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ μέσω της «Αυγής». Από εκείνους που φορούν τη στολή του αγωνιστή ενάντια στα πυρηνικά, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση δεν πείθει ούτε τον εαυτό της όταν λέει ότι δεν σκοπεύει να φιλοξενήσει πυρηνικά στον Άραξο…

Χυδαίοι σε όλα

Ο ένας, κυβερνητικός βουλευτής και διευθυντής της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ (Κ. Ζαχαριάδης), με το χυδαίο ύφος της ΝΑΤΟικής «αριστεράς», αναρωτιόταν πονηρά: «Μήπως θα έρθει η ειρήνη στην Υεμένη, αν δεν πουλήσουμε εμείς βλήματα στη Σ. Αραβία;». Ο άλλος (Δ. Καμμένος), βουλευτής της συμπολίτευσης, έλεγε ότι το να πουλάς βλήματα με τα οποία η Σ. Αραβία επεμβαίνει σε χώρες της περιοχής είναι ακριβώς το ίδιο με το να πουλάς «αβοκάντο και κόκα - κόλα». Μάλιστα, χτες μπήκε στη συζήτηση από βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και το πρόστυχο «επιχείρημα» ότι το να πουληθούν τα βλήματα αυτά, που θα έμεναν αχρησιμοποίητα, είναι «ρεαλισμός» και «σεβασμός στα χρήματα του λαού», γιατί αλλιώς η καταστροφή τους θα «κόστιζε»! Κι από την άλλη, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που σε όλα τα επίπεδα σπρώχνουν την κυβέρνηση να «τρέξει» πιο γρήγορα την εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή, αν και «ανακάλυψαν» όψιμα ότι πεθαίνουν παιδιά στην Υεμένη, λένε ότι το πρόβλημα δεν είναι οι ίδιες οι συμφωνίες, αλλά να γίνονται αυτές χωρίς μεσάζοντες! Ολοι μαζί, πέρα από τα μεταξύ τους καβγαδάκια και τα βρώμικα επιχειρηματικά παιχνίδια, λένε στο λαό το ίδιο πράγμα: Οτι οι επεμβάσεις και οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστών, το μακέλεμα των λαών της περιοχής, είναι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο «ευκαιρία» για την Ελλάδα. Που σημαίνει ευκαιρία για το κεφάλαιο και τους στόχους του στην ευρύτερη περιοχή.

Εμπρός για την απεργία!

Το κυβερνητικό χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωση της τρίτης «αξιολόγησης» «τρέχει» σε «συνεργασία» με τους εκπροσώπους των «θεσμών», που επιστρέφουν ξανά στην Ελλάδα για τις τελευταίες συνεννοήσεις, πριν από το Γιούρογκρουπ της 4ης Δεκέμβρη.
Από εκεί και πέρα, όλα δείχνουν ότι θα ακολουθήσει ένας νομοθετικός μαραθώνιος από την πλευρά της κυβέρνησης, προκειμένου να ολοκληρωθούν τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα, ώστε στα τέλη Γενάρη να αποφασιστεί και επίσημα το κλείσιμο της «αξιολόγησης».
Ηδη «τρέχουν» μια σειρά μέτρα που περιλαμβάνονται στη συμφωνία με τους «θεσμούς» και είναι βέβαιο ότι θα κλιμακωθούν όσο πλησιάζουμε προς τις ημερομηνίες - ορόσημο που θέτουν κυβέρνηση και κουαρτέτο.
Πολλά ακόμα μέτρα, άμεσης απόδοσης για το κεφάλαιο, περιγράφονται στον προϋπολογισμό του ερχόμενου έτους, που ψηφίζεται στην Ολομέλεια της Βουλής λίγο πριν από τα Χριστούγεννα.
Απ' αυτήν τη σκοπιά, η απόφαση για πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 14 Δεκέμβρη, όπως ήταν η πρόταση του ΠΑΜΕ προς τα συνδικάτα, αποκτά μεγάλη σημασία και η επιτυχία της χρειάζεται να γίνει υπόθεση κάθε συνδικαλιστικής οργάνωσης, συνολικά των εργαζομένων.
Δεκαέξι μέρες απομένουν μέχρι την πανεργατική απεργία και καμιά δεν πρέπει να πάει χαμένη. Ο σχεδιασμός των επόμενων ημερών δεν πρέπει να αφήσει καμιά παρέμβαση, κανένα μέτρο της κυβέρνησης να πέσει κάτω. Καμιά πρόκληση της εργοδοσίας δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη.
Η δουλειά δεν ξεκινάει από το μηδέν. Δεκάδες συνδικάτα έχουν ήδη συζητήσει τη συμμετοχή και την οργάνωση απεργίας, ανταποκρινόμενα στο κάλεσμα των 9 Ομοσπονδιών εργαζομένων και συνταξιούχων για υπεράσπιση του απεργιακού δικαιώματος, απέναντι στα σχέδια κυβέρνησης - κεφαλαίου - ΕΕ - ΔΝΤ.
Με τη δράση που θα αναπτύξουν τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και με την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών μέσα σε αυτά για την κινητοποίηση και τη συσπείρωση των εργαζομένων, να δεχτεί σοβαρό πλήγμα το κλίμα της αναμονής και της ανοχής, που καλλιεργεί η κυβέρνηση, μιλώντας για «αναπτυξιακό προϋπολογισμό», «ήπια μέτρα» και «κοινωνικό μέρισμα», που όσο περνούν οι μέρες, τόσο περισσότερο αποκαλύπτεται η απάτη τους.
Μαχητικοί αγώνες, με συλλαλητήρια και άλλες μορφές, ακόμα και με απεργία, έχουν προηγηθεί σε διάφορους χώρους δουλειάς, ενάντια σε απληρωσιά, απολύσεις και πλειστηριασμούς, για την υπογραφή ΣΣΕ, όπως, για παράδειγμα, σε μεγάλα εργοτάξια της Αττικής και βέβαια στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη. Η παρακαταθήκη και τα βήματα που έγιναν να αξιοποιηθούν και να εκφραστούν στην προετοιμασία της απεργίας.
Εστίες όπως αυτές χρειάζεται τις επόμενες μέρες να πολλαπλασιαστούν και να στηριχτούν ευρύτερα. Να φτιαχτεί κλίμα απεργίας σε κλάδους και χώρους δουλειάς, να δημιουργηθούν προϋποθέσεις συμμετοχής ακόμα περισσότερων εργαζομένων στην πανεργατική απεργία.
Αιχμή αποτελεί η επίθεση της κυβέρνησης στο απεργιακό δικαίωμα των εργαζομένων, αλλά και το αίτημα για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων με αυξήσεις στους μισθούς και καλύτερους όρους δουλειάς, για την υπογραφή ΕΓΣΣΕ, επαναφορά με νόμο του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ για όλους.
Ειδικά σε ό,τι αφορά το απεργιακό δικαίωμα, η υπουργός Εργασίας δηλώνει έτοιμη να εισαγάγει ακόμα και με τροπολογία σε κάποιο επόμενο νομοσχέδιο τη ρύθμιση που βάζει νέα εμπόδια στην κήρυξη απεργίας από πρωτοβάθμια σωματεία.
Πρόκειται για μέτρο που χτυπάει το απεργιακό δικαίωμα στο επίπεδο της επιχείρησης ή του ομίλου, εκεί όπου η οργάνωση των εργαζομένων και η αντιπαράθεση με την εργοδοσία έχουν τις μεγαλύτερες απαιτήσεις και δέχονται τη μεγαλύτερη πίεση και επίθεση.
Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση, για λογαριασμό του κεφαλαίου, επιταχύνει το ξήλωμα του απεργιακού δικαιώματος, θέλοντας να χτυπήσει τη συλλογική οργάνωση και δράση των εργαζομένων, να τους αφαιρέσει από τα χέρια το όπλο της απεργίας. Απ' αυτήν τη σκοπιά, χρειάζεται επαγρύπνηση και ετοιμότητα. Να πάρει απάντηση η αντιλαϊκή πολιτική στο σύνολό της, να μπουν τα θεμέλια για νέα κλιμάκωση στη συνέχεια.