31 Οκτ 2016

Κάνουν τους φτωχούς φτωχότερους για να διαχειριστούν τη ... φτώχεια

Κάνουν τους φτωχούς φτωχότερους για να διαχειριστούν τη ... φτώχεια



Τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας αποδείχτηκαν ιδιαίτερα χρήσιμα στην κυβέρνηση για να πετσοκόψει τους δικαιούχους επιδομάτων αναπηρίας
Τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας αποδείχτηκαν ιδιαίτερα χρήσιμα στην κυβέρνηση για να πετσοκόψει τους δικαιούχους επιδομάτων αναπηρίας
Τη συρρίκνωση μέχρι και την εξάλειψη προνοιακών επιδομάτων, την κατάργηση των όποιων φοροαπαλλαγών έχουν μείνει (ενδεχόμενα, ακόμα και περαιτέρω μείωσης του ήδη μειωμένου αφορολόγητου) αναμένεται να προωθήσει άμεσα η κυβέρνηση, στο πλαίσιο των συμφωνιών που έχει υπογράψει με τους λεγόμενους «θεσμούς».
Το πετσόκομμα αυτή τη φορά θα γίνει με «όχημα» τη γενίκευση του «Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος», το οποίο για προπαγανδιστικούς λόγους η κυβέρνηση το βαφτίζει «Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης» (ΚΕΑ), η διαδικασία υλοποίησης του οποίου ξεκίνησε από την προηγούμενη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και συνεχίζεται με κάποιες μικρές διαφοροποιήσεις από τη σημερινή.
Το ΚΕΑ, σύμφωνα με το συμπληρωματικό μνημόνιο τον Ιούνη του 2016, εφαρμόζεται ήδη πιλοτικά σε 30 δήμους της χώρας και θα πρέπει να γενικευτεί πανελλαδικά από τις αρχές του 2017. Μεταξύ άλλων, προβλέπει χρηματική ενίσχυση 200 ευρώ το ανώτερο, σε άτομα που διαβιούν σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης. Σε μια τριμελή οικογένεια με ένα ανήλικο παιδί, ο δικαιούχος παίρνει «μάξιμουμ» 200 ευρώ, για τον επιπλέον ενήλικα άλλα 100 ευρώ και για το παιδί άλλα 50 ευρώ, σύνολο 350 ευρώ.
Η εφαρμογή του ΚΕΑ και η πανελλαδική επέκτασή του δεν θα προκύψει μέσα από νέα κονδύλια, αλλά, όπως αναφέρεται στη συμφωνία, θα είναι «δημοσιονομικά ουδέτερο». Συγκεκριμένα, η συμπληρωματική μνημονιακή συμφωνία προβλέπει τα εξής:
«Μέχρι το Σεπτέμβρη του 2016, η κυβέρνηση δεσμεύεται να ολοκληρώσει με τη βοήθεια της Παγκόσμιας Τράπεζας την Εκθεση για την Αναθεώρηση της Κοινωνικής Πρόνοιας, στοχεύοντας στην αναμόρφωση των παροχών και για την ετήσια εξοικονόμηση του 0,5% του ΑΕΠ (σ.σ. με βάση το ΑΕΠ του 2015, το ποσοστό αυτό μεταφράζεται σε πάνω από 900 εκατομμύρια ευρώ), συμπεριλαμβανομένων των παροχών σε χρήμα και σε είδος, φορολογικών ελαφρύνσεων, Κοινωνική Ασφάλιση και άλλες κοινωνικές παροχές (...) Η αναθεώρηση θα χρησιμεύσει ως βάση για τον εξορθολογισμό ενός επανασχεδιασμένου και στοχοθετημένου συστήματος Κοινωνικής Πρόνοιας, συμπεριλαμβανομένης της προώθησης του δημοσιονομικά ουδέτερου ΚΕΑ.
Το κόστος εφαρμογής του ΚΕΑ, που εκτιμάται στο 0,5% του ΑΕΠ ετησίως, θα καλυφθεί μέσα από μόνιμες εξοικονομήσεις, συμπεριλαμβανομένων αυτών που προσδιορίζονται στην Εκθεση Αναθεώρησης της Κοινωνικής Πρόνοιας σε αντιστοιχία με τα ευρήματα της Παγκόσμιας Τράπεζας».
Το πλαίσιο των περικοπών
Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να «εξοικονομεί» ετησίως κονδύλια που αγγίζουν το 1 δισ. ευρώ, μέσα από τον περιορισμό επιδομάτων Πρόνοιας και άλλων παροχών κοινωνικού χαρακτήρα.
Σε κάθε περίπτωση, η συμφωνία προβλέπει αλλαγές προς το χειρότερο σε παροχές που αφορούν σε επιδόματα για τα παιδιά, την αναπηρία, τις παροχές που αφορούν στις μετακινήσεις με τα μέσα μεταφοράς, τις παροχές σε είδος. Ακόμα, η αναφορά στις φορολογικές ελαφρύνσεις δεν μπορεί παρά να σημαίνει μείωση ή κατάργηση της όποιας ελάχιστης απαλλαγής υπάρχει ακόμα από ιατρικά έξοδα. Ακόμα χειρότερα, μπορεί να σημαίνει μείωση του ήδη μειωμένου αφορολόγητου ορίου, που πρόσφατα η κυβέρνηση έριξε περίπου στα 8.630 ευρώ για ένα άτομο και τώρα συζητιέται να γκρεμιστεί στα 5.000 ευρώ!
Η συμφωνία προβλέπει, επίσης, την αναθεώρηση των κριτηρίων που θα προσδιορίζουν τους δικαιούχους του ΚΕΑ και συγκεκριμένα των κριτηρίων που ορίζουν τι θα θεωρείται εισόδημα ή όχι. Μεταξύ άλλων, εξετάζεται αν θα περιλαμβάνονται στο εισόδημα τα «μη ανταποδοτικά» επιδόματα αναπηρίας, τα οποία σήμερα δεν περιλαμβάνονται. Αυτό σημαίνει ότι θα μειωθούν κι άλλο οι δικαιούχοι ακόμα και αυτού του γλίσχρου επιδόματος.
Πέραν των όσων έχουν ήδη αναφερθεί, σχετικά δημοσιεύματα μιλάνε και για κατάργηση του επιδόματος θέρμανσης. Αναφέρεται, ακόμα, ότι συνολικά επανεξετάζονται περίπου 100 επιδόματα σε είδος ή σε χρήμα και τα πλέον πιθανά να καταργηθούν είναι οι παροχές που αφορούν σε διακοπές ανέργων, προγράμματα κοινωνικού τουρισμού (τρίτης ηλικίας, ΑμεΑ, έξι ημερών), δωρεάν κάρτες μεταφοράς οικογενειών μέσω ΚΤΕΛ κ.ά.
Ετσι, το ΚΕΑ, ως μηχανισμός αναδιανομής και διαχείρισης της φτώχειας, είναι και μοχλός κατάργησης όλων των προνοιακών επιδομάτων.
Πρακτικά, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ απαιτεί από χιλιάδες οικογένειες (η ίδια μιλά για περίπου 800.000 δικαιούχους του ΚΕΑ) να συμβιβαστούν με τη χαμοζωή που συνεπάγονται τα 200 και 300 ευρώ το μήνα. Το ΚΕΑ αποτελεί ουσιαστικά εργαλείο για τη μονιμοποίηση της απόλυτης φτώχειας για χιλιάδες λαϊκές οικογένειες, ενώ συνοδεύεται με περικοπές σε πάσης φύσεως κοινωνικά και προνοιακά επιδόματα, ρίχνοντας και αυτούς που τα δικαιούνται μέχρι σήμερα στα χαμηλότερα σκαλοπάτια της φτώχειας.
Τα ψίχουλα που θα δώσει η κυβέρνηση σε όσους ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, θα τα πάρει απ' όσους θεωρούνται λιγότερο φτωχοί, ανακυκλώνοντας μ' αυτό τον τρόπο την ανέχεια και ορίζοντας έτσι μία «γραμμή φτώχειας», πάνω από την οποία κανείς δε θα δικαιούται καμιά προνοιακή στήριξη. Χαρακτηριστική είναι η επιμονή των μνημονιακών κειμένων, ότι οι ψευτοπαροχές που θα απομείνουν να δίνει το κράτος, θα πρέπει να πηγαίνουν σε όσους τις έχουν «περισσότερο ανάγκη».
Πού το πάνε;
Και βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η κυβέρνηση βάζει ακόμα πιο χαμηλά το όριο της ανέχειας και των στερήσεων, με τα οποία θα πρέπει να συμβιβαστεί ο λαός. Μιλώντας το Σεπτέμβρη σε εκδήλωση της Κομισιόν στην Αθήνα, η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Θεανώ Φωτίου, είχε πει επί λέξει για τους παραπέρα σχεδιασμούς της κυβέρνησης στη διαχείριση της ακραίας φτώχειας:
«Πώς λύνουμε την αντίφαση να κάνουμε το GMI (σ.σ. Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης) βιώσιμο όταν έχουμε αυτούς τους παραλογισμούς και αντιφάσεις (σ.σ. χρηματοδότηση από επιδόματα που κόβονται αυξάνοντας τη φτώχεια). Εγώ ισχυρίζομαι ότι όταν βρίσκεσαι σε τέτοια κατάσταση, δεν μπορεί να πας με επιδοματικό χαρακτήρα. Πρέπει να πας με το χαρακτήρα που είχαν οι παροχές που κάναμε στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Δηλαδή σε είδος.
Διότι πρέπει να είσαι απόφοιτος του Χάρβαρντ για να καταφέρεις να επιβιώσεις με 200 ευρώ το μήνα. Αν σου δίνουμε όμως 70 ευρώ κάρτα, η οποία είναι προπληρωμένη, για τρόφιμα που τα παίρνεις από οποιοδήποτε μαγαζί, δωρεάν ηλεκτρική ενέργεια, δηλαδή αυτό που έχει ανάγκη μια οικογένεια και σου δίνουμε, και εφόσον δεν έχεις σπίτι, 70 ευρώ επιδότηση ενοικίου, αλλά πάντα στον ιδιοκτήτη όχι σε σένα. Δηλαδή μία λογική σε είδος και όχι σε χρήμα.
Οταν φτάνεις σε τόσο μικρά επίπεδα επιδοματικά, όπως είναι σήμερα το GMI, τα 200 ευρώ, οι παροχές σε είδος μπορούν να σε κάνουν να επιβιώσεις. Οι παροχές σε χρήμα θα σε καταστρέψουν. Γιατί, όπως είπα και πριν, είναι αδύνατον να επιβιώσεις με 200 ευρώ, ενώ αυτά που σας είπα μόλις πριν είναι 150 ευρώ. Και μπορείς να επιβιώσεις, πολύ δύσκολα αλλά μπορείς». Σύμφωνα με την κυβέρνηση, τα 200 ευρώ σε χρήμα δεν είναι αρκετά για να ζήσεις, αλλά τα 150 σε είδος φτάνουν και ίσως να περισσεύουν κιόλας...

Χρήστος ΜΑΝΤΑΛΟΒΑΣ

Αντιπαραθέσεις και καβγάδες στην πλάτη του λαού

Αντιπαραθέσεις και καβγάδες στην πλάτη του λαού



Το ΝΑΤΟ, με τη σύμφωνη γνώμη και της ελληνικής κυβέρνησης, κατέληξε στη σύνθεση των 4 πολυεθνικών ταγμάτων που θα αναπτύξει στα σύνορα με τη Ρωσία
Το ΝΑΤΟ, με τη σύμφωνη γνώμη και της ελληνικής κυβέρνησης, κατέληξε στη σύνθεση των 4 πολυεθνικών ταγμάτων που θα αναπτύξει στα σύνορα με τη Ρωσία
Αρχίζει τη Δευτέρα η δίκη για την επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ από τους νεοναζί, με τον Μιχαλολιάκο της Χρυσής Αυγής να διαβεβαιώνει - τη βδομάδα που πέρασε - την αστική τάξη ότι αυτός και η ομάδα του είναι οι μόνοι που μπορούν να αντιμετωπίσουν τους κομμουνιστές. Κι από κοντά ο Γεωργιάδης της ΝΔ να παραπονιέται γιατί στον πολιτισμένο κόσμο φυλακίζουν τους κομμουνιστές ενώ εδώ τους χαϊδεύουν. Τέτοια πάσα δεν θα μπορούσε να μην την αρπάξει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για να εμφανίσει εαυτόν ως αριστερό που βάλλεται από τη «Δεξά». Την ίδια στιγμή, διάφορα ευαγή ιδρύματα του Τύπου άνοιξαν μια «παράξενη» συζήτηση για το ΚΚΕ, τη νομιμότητά του, την επαναστατική στρατηγική του και τη στάση του στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Η αστική τάξη είναι σίγουρο πως δεν χάνει τη στόχευσή της απέναντι στο ΚΚΕ και το εργατικό κίνημα και σε αυτήν την κατεύθυνση αξιοποιεί διπλά την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Από τη μια, ως δήθεν αριστερή κυβέρνηση να κατευνάσει και να ενσωματώσει τις λαϊκές αντιδράσεις, από την άλλη, με αφορμή τα αντιλαϊκά της πεπραγμένα να ενισχύσει τον αντικομμουνισμό...
Καβγάς για το πάπλωμα
Στο μεταξύ, βρήκαμε καινούριο γαϊτανάκι στο σίριαλ με τις τηλεοπτικές άδειες, με αφορμή την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που έκρινε αντισυνταγματικό το νόμο Παππά. Αυτό που μένει εκτός συζήτησης είναι το γεγονός ότι ανεξάρτητα από τη συνταγματικότητα ή όχι του νόμου για τις τηλεοπτικές άδειες και από το πώς θα διαμορφωθεί το τηλεοπτικό τοπίο μετά την απόφαση του ΣτΕ, η ουσία παραμένει ότι οι εργαζόμενοι θα εξακολουθήσουν να ζουν σε καθεστώς ανασφάλειας, η ενημέρωση θα εξακολουθήσει να γίνεται με βάση τα συμφέροντα του κεφαλαίου, αφού τα κανάλια θα εξακολουθήσουν να ανήκουν σε ορισμένους μεγάλους επιχειρηματίες, ζήτημα στο οποίο συναντιούνται όλα τα αστικά κόμματα, ανεξάρτητα από το πώς τοποθετούνται για το νόμο της κυβέρνησης.
Για λογαριασμό της κυβέρνησης η Ολγα Γεροβασίλη προσπάθησε να αξιοποιήσει την απόφαση του ΣτΕ για να ξεπλύνει την αντιλαϊκή της πολιτική, λέγοντας ότι η συγκεκριμένη απόφαση προκαλεί την «επιστροφή της ήδη καταβληθείσας πρώτης δόσης» για τους τηλεοπτικούς σταθμούς και μ' αυτόν τον τρόπο «στέλνει 15.000 παιδιά εκτός παιδικών σταθμών, εμποδίζει την πρόσληψη 4.000 νοσηλευτών που θα στελέχωναν άμεσα τα δημόσια νοσοκομεία τα οποία χρειάζονται προσωπικό, στερεί από το δημόσιο προϋπολογισμό 255 εκατ. ευρώ, πόρους αναγκαίους ιδίως σε μια περίοδο που η κοινωνία τούς έχει ανάγκη και τους επιστρέφει στους λογαριασμούς τεσσάρων πολύ πλουσίων επιχειρηματιών». Λίγο ακόμα και θα δήλωνε πως δοθέντων έτσι των πραγμάτων η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να υπογράψει και τέταρτο μνημόνιο.
«Η θέση της κυβέρνησης, έτσι όπως εκφράστηκε με τις δηλώσεις της κυβερνητικής εκπροσώπου - σημείωσε το ΚΚΕ - αποτελεί μνημείο θράσους και υποκρισίας. Προσπάθησε, ουσιαστικά, να νομιμοποιήσει το κυβερνητικό σχέδιο αναδιανομής της επιχειρηματικής πίτας στα ΜΜΕ, επικαλούμενη δήθεν τα χρήματα των "πλουσίων Ελλήνων", που θα πήγαιναν για κοινωνικές παροχές, την ίδια στιγμή που η ίδια η κυβέρνηση τσακίζει λαϊκά δικαιώματα και παροχές και στηρίζει με χίλιους τρόπους το κεφάλαιο και την κερδοφορία του. Οσο δε για τη διαπίστωση ότι το ΣτΕ έκρινε παλαιότερα συνταγματικά τα μνημόνια και το PSI, εδώ η κοροϊδία χτυπάει κόκκινο, αφού η κυβέρνηση θα μπορούσε πολιτικά και νομοθετικά να τα ακυρώσει και να τα καταργήσει. Αντί γι' αυτό, η κυβέρνηση προχώρησε στο 3ο δικό της μνημόνιο και τα αντιλαϊκά μέτρα που συνεχίζει και επεκτείνει.
Η πηγή των προβλημάτων στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, είτε με το σημερινό είτε με το προηγούμενο είτε με όποιο άλλο ενδιάμεσο καθεστώς τελικά ρυθμιστεί, βρίσκεται στο γεγονός ότι τα ΜΜΕ ανήκουν στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Αυτό είναι το βασικό ζήτημα που ο λαός πρέπει να καταδικάσει και να ανατρέψει».
Θέατρο διαφωνιών
Τη βδομάδα που πέρασε, απασχόλησε η «ανταρσία Σκουρλέτη» ως δήθεν αντιδρώντα στις ιδιωτικοποιήσεις. `Η, τουλάχιστον, έτσι προσπάθησαν για κάποια στιγμή να μας πείσουν. Ωσπου λάλησε ο κόκορας: Ο ίδιος ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας είπε σε συνέδριο για την Ενέργεια ότι «είναι παρωχημένο το σχέδιο της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, όπως και οι παράλληλοι σχεδιασμοί για ΔΕΠΑ και ΕΛΠΕ, εντός του νέου περιβάλλοντος που γεννιέται όχι μόνο από τις παρεμβάσεις μας αλλά και ως αποτέλεσμα μιας συνολικής μετάβασης στον ενεργειακό τομέα σε παγκόσμιο επίπεδο». Στην «Αυγή» επίσης γράφτηκε ότι στη συνάντηση του υπουργού με το κουαρτέτο υπήρξε «σύμπτωση απόψεων» στα συμφωνηθέντα για τα προαπαιτούμενα. Από κοντά και ο πρόεδρος της ΔΕΗ δήλωσε πως είτε με 51%, είτε με 34% στο μετοχικό σχήμα, το κράτος θα ασκεί στη ΔΕΗ τον ίδιο έλεγχο, καθώς όλοι συμφωνούν ότι η ΔΕΗ είναι Ανώνυμη Εταιρεία, απαντώντας στις αιτιάσεις Σκουρλέτη ότι αν το κράτος απολέσει ένα επιπλέον 17% από τις μετοχές στη ΔΕΗ, «θα γίνουμε η μοναδική χώρα χωρίς τον παραμικρό έλεγχο από το Δημόσιο στον ενεργειακό τομέα». Συμπληρώνοντας την εικόνα, η «Εφημερίδα των Συντακτών» έγραψε ότι ο υπουργός τάσσεται υπέρ της σύμπραξης της ΔΕΗ με άλλες ιδιωτικές εταιρείες και την εισαγωγή ποσοστού της επιχείρησης στο χρηματιστήριο, γεγονός που θα της αποδώσει περισσότερη προστιθέμενη αξία σε σχέση με την άμεση πώληση του 17% σε ιδιώτες. Πήγε, δηλαδή, περίπατο η εναντίωση στις ιδιωτικοποιήσεις, πραγματικό γεγονός, βέβαια, η σύγκρουση συμφερόντων για την πίτα στο χώρο της Ενέργειας, όπου τη βδομάδα που πέρασε είχαμε εξέλιξη: Ενα σημαντικό ποσοστό της υπό κρατικό έλεγχο εταιρείας που ελέγχει το δίκτυο διανομής ηλεκτρικού ρεύματος πέρασε στα χέρια κινεζικής εταιρείας, η οποία ενόψει ενοποίησης των ευρωπαϊκών δικτύων βρήκε πόρτα και μπήκε στην ευρωπαϊκή αγορά.
Οι δρόμοι του πετρελαίου
Το χώρο της Ενέργειας με τον έναν ή τον άλλον τρόπο αφορούν και οι εξελίξεις στο στρατιωτικό τομέα στην ευρύτερη περιοχή. Το ΝΑΤΟ, με τη σύμφωνη γνώμη και της ελληνικής κυβέρνησης, κατέληξε στη σύνθεση των 4 πολυεθνικών ταγμάτων που θα αναπτύξει στα σύνορα με τη Ρωσία! Οι αποφάσεις της Συνόδου υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ, που συνεδρίαζαν Τετάρτη και Πέμπτη στις Βρυξέλλες, δείχνουν όξυνση της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία σε όλα τα μέτωπα, από τη Συρία μέχρι τη Βαλτική. Παράλληλα, αντιθέσεις εκδηλώνονται και στο εσωτερικό της λυκοσυμμαχίας, με αιχμή τη βάση του Ιντσιρλίκ στην Τουρκία, σε βαθμό που ήδη να γίνεται κουβέντα για επέκταση της βάσης στη Σούδα!
Η κυβερνητική ανακοίνωση για την επίσκεψη Ομπάμα είναι όλα τα λεφτά:
«Στο επίκεντρο της επίσκεψης Ομπάμα θα βρεθεί ο ρόλος της Ελλάδας για την σταθερότητα και την ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή, ο οποίος ενισχύεται δεδομένων των περιφερειακών εξελίξεων και της αυξανόμενης αστάθειας».
Ποιες, όμως, είναι οι «περιφερειακές εξελίξεις» και η «αυξανόμενη αστάθεια»; Η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών, αγορών και διαδρόμων στρατηγικής σημασίας σε μια ευρύτερη περιοχή από τη Λιβύη, τη Συρία και το Ιράκ έως τη Μαύρη Θάλασσα και τη Βαλτική. Οξυνση που εκδηλώνεται και με τον πόλεμο που βρίσκεται σε εξέλιξη σε Συρία, Ιράκ, Λιβύη, Ουκρανία κ.α. με βόμβες, θανάτους αμάχων και αλλεπάλληλα κύματα προσφύγων. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, «αξιοποιώντας» το λεγόμενο «γεωστρατηγικό πλεονέκτημα» της χώρας, εργάζεται η ελληνική κυβέρνηση για την ενίσχυση της θέσης της αστικής τάξης στην περιοχή.
Το ευρωπαϊκό κεκτημένο
Στο εσωτερικό, στο βασικό για τα εργατικά δικαιώματα μέτωπο έχουμε μπροστά: Παραπέρα μείωση του μη μισθολογικού κόστους εργασίας (βλ. εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές), «στοχοθετημένες και σωστά σχεδιασμένες επιδοτήσεις μισθών και προσλήψεων» («ζεστό» κρατικό χρήμα στους εργοδότες), οι οποίες θα συνδυάζονται με τα «προγράμματα πρακτικής άσκησης και μαθητείας», «μέτρα κινητικότητας για τη σύνδεση δεξιοτήτων και θέσεων εργασίας» κ.ά. Αυτά αποφάσισε και ανακοίνωσε ως προτεραιότητες για το 2017 η Κομισιόν και είναι γνωστό άλλωστε ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι πιστή στον «ευρωπαϊκό δρόμο για την ανάπτυξη»...
Με αυτά τα δεδομένα η διαπραγμάτευση, που ξεκίνησε και επίσημα την προηγούμενη Κυριακή, είτε πάρει ως βάση το πόρισμα της επιτροπής των «εμπειρογνωμόνων» είτε την «Κοινή Δήλωση» των κοινωνικών εταίρων (κυβέρνησης, εργοδοτών και πλειοψηφίας ΓΣΕΕ) είτε τις «ευρωπαϊκές βέλτιστες πρακτικές» είτε όλα μαζί, οδηγεί στην παγίωση της εργασιακής ζούγκλας και στη διεύρυνσή της, προς όφελος του κεφαλαίου.
Από την πρώτη κιόλας συνάντηση του υπουργού Εργασίας με το κουαρτέτο, επιβεβαιώθηκε ότι οι νόμοι για τον κατώτερο μισθό, την ευελιξία, τις Συλλογικές Συμβάσεις και άλλα που επιβλήθηκαν με το 1ο και το 2ο μνημόνιο είναι κεκτημένα της εργοδοσίας που δεν χωρούν αμφισβήτηση. Το ίδιο προβλέπει, άλλωστε, και το 3ο μνημόνιο, το οποίο συνυπέγραψε η σημερινή κυβέρνηση, μαζί με ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - Ποτάμι.
Η διαπραγμάτευση για τα Εργασιακά, όπως και για το Ασφαλιστικό, έχει προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν απ' αυτή και χρειάζεται τώρα να χαράξουν το δικό τους σχέδιο δράσης, με επιθετικά αιτήματα και στόχους πάλης, κλιμακώνοντας με όλες τις μορφές και με πανεργατική πανελλαδική απεργία. Η ανταπόκριση στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ προς όλα τα σωματεία να κηρύξουν απεργία για τις 24 Νοέμβρη μπορεί να συμβάλει καθοριστικά προς αυτήν την κατεύθυνση.

Η διεθνής ταξική πάλη θέτει το καθήκον για ενιαία επαναστατική στρατηγική

Η διεθνής ταξική πάλη θέτει το καθήκον για ενιαία επαναστατική στρατηγική
Εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία του Γιώργου Μαρίνου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη 18η Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων στο Βιετνάμ



Το θέμα της φετινής Συνάντησης, που ξεκίνησε χτες στο Βιετνάμ και ολοκληρώνεται στις 30 Οκτώβρη, είναι: «Καπιταλιστική κρίση και ιμπεριαλιστική επιθετικότητα - Τακτικές και Στρατηγικές των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων στην πάλη για την ειρήνη, τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, το σοσιαλισμό». Η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ αποτελείται από τον Γ. Μαρίνο, μέλος του ΠΓ, τον Ελισαίο Βαγενά, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνο του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων, και την Δανάη Χέλμη, συνεργάτη του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων.
Ο «Ριζοσπάστης» παραθέτει σήμερα εκτενή αποσπάσματα από την παρέμβαση του ΚΚΕ, που έκανε ο Γ. Μαρίνος. Σημείωσε, ανάμεσα σε άλλα:
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας χαιρετίζει τη 18η Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων και ευχαριστεί θερμά το ΚΚ Βιετνάμ για τη φιλοξενία.
Το Κόμμα μας έχει εκφράσει τη διεθνιστική του αλληλεγγύη και έχει σταθεί πολλές δεκαετίες στο πλευρό του βιετναμέζικου λαού στην πάλη του ενάντια στη γαλλική και γιαπωνέζικη αποικιοκρατία, στην ιμπεριαλιστική επέμβαση και τα εγκλήματα των ΗΠΑ.
Η λαμπρή νίκη της εργατικής τάξης, του λαού του Βιετνάμ με την καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος και του ηγέτη του συντρόφου Χο Τσι Μινχ αποτέλεσε μεγάλη νίκη διεθνούς σημασίας και απέδειξε ότι όταν ο λαός είναι αποφασισμένος, καλά οργανωμένος και εξοπλισμένος, μπορεί να νικήσει ισχυρούς αντιπάλους- δυνάστες, να σπάσει τα δεσμά της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

Από τις εργασίες της Ομάδας Εργασίας της Διεθνούς Συνάντησης στο Ανόι του Βιετνάμ
Από τις εργασίες της Ομάδας Εργασίας της Διεθνούς Συνάντησης στο Ανόι του Βιετνάμ
Η ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος είναι γεμάτη από ηρωικές σελίδες και αποτελεί πολύτιμη πηγή για μελέτη και εξαγωγή διδαγμάτων που θα δώσουν δύναμη στους κομμουνιστές να ανταποκριθούν στις σύνθετες συνθήκες της ταξικής πάλης, κοιτάζοντας μπροστά, παλεύοντας για την ανατροπή της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού -κομμουνισμού. (...)
Να δείχνουμε τον ταξικό χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης
Η διεθνής, συγχρονισμένη καπιταλιστική κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου που εκδηλώθηκε το 2008 - 2009 σημαδεύει τις εξελίξεις μέχρι σήμερα και οι αιτίες της βρίσκονται στην καπιταλιστική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, το κριτήριο του κέρδους, που είναι η κινητήρια δύναμη της άναρχης ανάπτυξης, στην όξυνση της βασικής αντίθεσης ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και της εργασίας και στην καπιταλιστική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της.
Αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις αποσιωπούν τις πραγματικές αιτίες της κρίσης και παρουσιάζουν ως αιτίες π.χ. τη νεοφιλελεύθερη διαχείριση, τις τράπεζες και τους τραπεζίτες, προκαλώντας συγχύσεις, καλλιεργώντας αυταπάτες για τη δυνατότητα φιλολαϊκής διαχείρισης του καπιταλισμού. (...)
Τα επιτελεία των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και πάλι ανησυχούν. Η καπιταλιστική μηχανή δεν παίρνει μπροστά, οι αστικές μελέτες αναθεωρούν προς τα κάτω τους δείκτες της ανάπτυξης, η κρίση συνεχίζεται σε χώρες με ενδιάμεση θέση στο ιμπεριαλιστικό σύστημα όπως η Ελλάδα αλλά και πιο ισχυρές, όπως η Ρωσία, η Βραζιλία, σημειώνεται στασιμότητα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, επιβράδυνση της κινέζικης οικονομίας.
Οι εκτιμήσεις για την επόμενη περίοδο υπολογίζουν τις επιδράσεις των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και πολέμων, την προβληματική κατάσταση χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων (Deutsche Bank, Ιταλικές τράπεζες, κ.ά.), τις συνέπειες του Brexit.
Στις συνθήκες αυτές, η ανάλυση των κομμουνιστών για τις πραγματικές αιτίες της κρίσης, αλλά και τον ταξικό χαρακτήρα της καπιταλιστικής ανάπτυξης αποκτά μεγάλη σημασία για την προετοιμασία του εργατικού - λαϊκού κινήματος και το δυνάμωμα της ταξικής πάλης, για να κατανοηθεί από την εργατική τάξη η σημασία της σοσιαλιστικής οργάνωσης της παραγωγής που είναι ο μόνος δρόμος για την εξάλειψη των αιτιών της κρίσης και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. (....)
Να ανοίξει ουσιαστική συζήτηση σε σοβαρά ζητήματα στρατηγικής - τακτικής
Είναι γνωστό ότι το κομμουνιστικό κίνημα αντιμετωπίζει ιδεολογικοπολιτική και οργανωτική κρίση, φέρει βαθιά τα σημάδια της αντεπανάστασης και της ισχυρής επίδρασης του οπορτουνισμού στις γραμμές του.
Μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση στη Σοβιετική Ενωση και στα κράτη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη, την κυριαρχία των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής στην Κίνα, την ενίσχυση των καπιταλιστικών σχέσεων στο Βιετνάμ και την Κούβα, τις συνθήκες στη ΛΔ Κορέας, η κατάσταση στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα χειροτέρευσε.
Στις συνθήκες αυτές, η πάλη για την ανασυγκρότηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος αποτελεί καθοριστικής σημασίας καθήκον και το ΚΚΕ θεωρεί απαραίτητο να ανοίξει ουσιαστική συζήτηση για σοβαρά προβλήματα της στρατηγικής - τακτικής, εκτιμώντας ότι κάθε καθυστέρηση επιδεινώνει την κατάσταση και εγκυμονεί μεγαλύτερους κινδύνους.
Πρώτο, το θέμα του ιμπεριαλισμού επιβάλλεται να απασχολήσει τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, μιας και αποτελεί σημείο συζητήσεων.
Η λενινιστική θέση αναφέρει ότι ο ιμπεριαλισμός είναι το ανώτερο στάδιο του καπιταλισμού, στο οποίο έχει διαμορφωθεί η κυριαρχία των μονοπωλίων και του χρηματιστικού κεφαλαίου, έχει αποκτήσει εξαιρετική σημασία η εξαγωγή κεφαλαίου, και διεξάγεται διαπάλη μονοπωλίων και καπιταλιστικών κρατών για το μοίρασμα των αγορών.
Η θέση που περιορίζει τον ιμπεριαλισμό στην επιθετική εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ ή και άλλων ισχυρών καπιταλιστικών κρατών δεν παίρνει υπόψη την οικονομική βάση του συστήματος στις μέρες μας, τα μονοπώλια, τις μεγάλες μετοχικές εταιρείες που έχουν αναπτυχθεί και αναπτύσσονται σε όλες τις χώρες.
Η θέση αυτή πιστεύουμε ότι δεν μπορεί να δει το ιμπεριαλιστικό (καπιταλιστικό) σύστημα σφαιρικά, όπως είναι, με κρίκους τα καπιταλιστικά κράτη, τα οποία διαφέρουν μεταξύ τους και, λόγω της ανισομετρίας, κατέχουν διαφορετική θέση στο σύστημα με σχέσεις ανισότιμης αλληλεξάρτησης ανάλογα με την οικονομική, στρατιωτική και πολιτική τους δύναμη.
Δεύτερο, μας έχει απασχολήσει το θέμα του χαρακτήρα της εποχής μας και του χαρακτήρα της επανάστασης. Το θέμα είναι καθοριστικής σημασίας.
Ζούμε στον 21ο αιώνα, η αστική εξουσία μετράει αιώνες από τότε που ανατράπηκε η φεουδαρχία. Ο καπιταλισμός αναπτύχθηκε και στο ιμπεριαλιστικό στάδιο έχει οδηγήσει σε μεγάλη κοινωνικοποίηση της παραγωγής και της εργασίας που τους καρπούς τους απολαμβάνει η αστική τάξη.(...)
Αναμφισβήτητα έχουν ωριμάσει οι υλικές προϋποθέσεων που καθορίζουν το χαρακτήρα της εποχής μας ως εποχής περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, που σήμερα είναι πιο αναγκαίος και επίκαιρος για την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, το μέλλον της νεολαίας.
Η Μεγάλη, Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση που το 2017 συμπληρώνει 100 χρόνια δείχνει το δρόμο. Είναι η Σοσιαλιστική Επανάσταση στις αρχές του 20ού αιώνα σε μια καθυστερημένη αγροτική χώρα που η ανάπτυξη του καπιταλισμού δημιούργησε τις υλικές προϋποθέσεις για την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας η οποία έδωσε ώθηση στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων.
Η αντεπανάσταση και η αρνητική αλλαγή του συσχετισμού δύναμης δεν αλλάζουν το γεγονός ότι οικοδομήθηκε ο σοσιαλισμός, καθώς και το χαρακτήρα της εποχής μας που άνοιξε με την Οχτωβριανή Επανάσταση, ως εποχής περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Οι όροι που τονίζουν την εξάντληση των ιστορικών ορίων του καπιταλισμού (κρίσεις, πόλεμοι, ανεργία, φτώχεια κ.ά.) έχουν ισχυροποιηθεί και ο σοσιαλιστικός χαρακτήρας της επανάστασης εκφράζει επιτακτικά την ανάγκη της επίλυσης της βασικής αντίθεσης του συστήματος ανάμεσα στο κεφάλαιο και στη μισθωτή εργασία.
Ο καπιταλισμός έχει γεννήσει τον νεκροθάφτη του. Η εργατική τάξη είναι η πρωτοπόρα τάξη της κοινωνίας και ο χαρακτήρας της επανάστασης, ως σοσιαλιστικής, θέτει ακριβώς το ζήτημα ότι αυτή η τάξη επιβάλλεται να διεκδικήσει και να κατακτήσει την εξουσία. (...)
Ο γιορτασμός των 100 χρόνων της μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης επιβάλλεται να δώσει ώθηση στην εξέταση της στρατηγικής των ΚΚ, ώστε αυτή να προσαρμοστεί στις ανάγκες της εποχής μας, στη λενινιστική κατεύθυνση που εξέφρασε τη δύναμη της Μπολσεβίκικης Επανάστασης, μιας και όπως τονίζει ο Λένιν «η εξαφάνιση του καπιταλισμού και των υπολειμμάτων του, η θεμελίωση της κομμουνιστικής τάξης πραγμάτων αποτελεί το περιεχόμενο της νέας εποχής που άρχισε τώρα στην παγκόσμια Ιστορία».
Οι λαοί να μην μπουν κάτω από τις σημαίες των αστών
Τρίτο, τα καπιταλιστικά κράτη συμμετέχουν σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες για να υπηρετήσουν αποτελεσματικά τα συμφέροντα των αστικών τάξεων στον διεθνή καπιταλιστικό ανταγωνισμό, να θωρακίσουν την εξουσία του κεφαλαίου και να αντιμετωπίσουν συντονισμένα το εργατικό κίνημα.
Οι διακρατικές αυτές συμμαχίες δεν μπορούν να ακυρώσουν την εθνοκρατική οργάνωση και τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις που εκδηλώνονται ακόμα και μέσα στην ίδια τη συμμαχία, αφού κάθε καπιταλιστικό κράτος κινείται με κριτήριο την προώθηση των συμφερόντων των δικών του μονοπωλίων.
Το ΚΚΕ έχει πλούσια πείρα στην πάλη ενάντια στο ΝΑΤΟ, το οπλισμένο χέρι του ιμπεριαλισμού κατά των λαών.
Το Κόμμα μας αγωνίζεται χρόνια κατά της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της διακρατικής ιμπεριαλιστικής συμμαχίας που εκφράζει τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλιακών ομίλων, κατά της εργατικής τάξης, κατά της φτωχής αγροτιάς και των άλλων λαϊκών στρωμάτων της Ευρώπης, γεγονός που εκθέτει τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού, οι οποίες εξωραΐζουν τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της ΕΕ, όπως κάνει το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ).
Το ΚΚΕ, με αφορμή το δημοψήφισμα στη Βρετανία και το Brexit, κατέθεσε τις δικές του θέσεις που αναδεικνύουν τις εσωτερικές αντιθέσεις στην ΕΕ, την ανισομετρία των οικονομιών της και τη διαπάλη ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που οξύνθηκε σε συνθήκες οικονομικής ύφεσης.
Οι θέσεις που προτείνουν ως λύση την αλλαγή νομίσματος ή την έξοδο από την ΕΕ στο πλαίσιο του καπιταλισμού δεν μπορούν αντικειμενικά να υπηρετήσουν τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα. Αντίθετα, οδηγούν στη διαιώνιση του καθεστώτος της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, η εξουσία παραμένει στα χέρια της αστικής τάξης, τα μέσα παραγωγής καπιταλιστική ιδιοκτησία.
Το Κόμμα μας υποστηρίζει ότι η αναγκαία καταδίκη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, η πάλη για την αποδέσμευση κάθε χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, για να είναι αποτελεσματική πρέπει να συνδεθεί με την ανάγκη ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου, με την εργατική - λαϊκή εξουσία. Η κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, η ανασύνταξη και ισχυροποίηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος είναι όρος για να ανοίξει αυτός ο ελπιδοφόρος δρόμος.
Οι διακρατικές συμμαχίες δεν περιορίζονται στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ στις σημερινές συνθήκες.
Δίπλα σε αυτές κινούνται π.χ. οι BRICS, η Οργάνωση Συνεργασίας της Σαγκάης, η Οργάνωση Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας, διακρατικές ενώσεις στη Λατινική Αμερική κ.ά. Οι διαφορές που υπάρχουν πηγάζουν από τη θέση που κατέχουν τα καπιταλιστικά κράτη στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και τις στοχεύσεις των αστικών τάξεων. Ομως, υπάρχει κοινή βάση κι αυτή καθορίζεται από το γεγονός ότι στις διακρατικές αυτές συμμαχίες συμμετέχουν καπιταλιστικά κράτη που εκπροσωπούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων.
Αυτή είναι η βάση των αντιθέσεων μέσα στην ΕΕ ή ανάμεσα στις ΗΠΑ και την ΕΕ, όπως διαπιστώνεται από σειρά γεγονότων, όπως η διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης και του χρέους, οι διαπραγματεύσεις για τη Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων που στρέφεται κατά των λαών κ.ά. ή και οι αντιθέσεις που εκδηλώνονται στην περιοχή της Ασίας, του Ειρηνικού (...)
Τα τελευταία χρόνια προβάλλεται ο λεγόμενος «πολυπολικός κόσμος» ως φιλολαϊκή εξέλιξη, αλλά το θέμα πρέπει να εξεταστεί πιο προσεκτικά, γιατί επί της ουσίας στηρίζεται σε καπιταλιστικούς «πόλους», οι οποίοι συγκροτούνται για την προώθηση των συμφερόντων των μεγάλων οικονομικών ομίλων, είναι έκφραση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων.
Το καθήκον των ΚΚ είναι να μπούνε μπροστά και να ανοίξουν το δρόμο στους λαούς, ώστε να μην μπαίνουν κάτω από τη σημαία καμιάς αστικής τάξης, καμιάς ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, να αναπτύσσουν την πάλη τους με κριτήριο τα δικά τους συμφέροντα, τις δικές τους ανάγκες.
Λέμε «Οχι» στα προσχήματα των ιμπεριαλιστών
Τέταρτο, τα τελευταία χρόνια σημαδεύονται από τις επεμβάσεις και τους πολέμους του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Λιβύη, στη Συρία, στην Ουκρανία, σε κράτη της Αφρικής.
Χαρακτηριστικό στοιχείο των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων είναι η χρησιμοποίηση σειράς προσχημάτων, μεταξύ των οποίων η καταπολέμηση της τρομοκρατίας, η αντιμετώπιση της εγκληματικής οργάνωσης του «Ισλαμικού Κράτους» και άλλων παρόμοιων οργανώσεων που είναι ιμπεριαλιστικά κατασκεύασμα και στηρίχτηκαν από τις ΗΠΑ, ισχυρά κράτη της ΕΕ, την Τουρκία, το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία, για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική και την ευρύτερη περιοχή.
Εχουμε καθήκον να επιμείνουμε στην ανάδειξη των πραγματικών αιτιών των πολέμων οι οποίες βρίσκονται στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ανταγωνισμούς που εκδηλώνονται σε όλη την υδρόγειο ανάμεσα στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τη Ρωσία, την Κίνα, άλλα καπιταλιστικά κράτη, για τις ενεργειακές πηγές και τους δρόμους μεταφορά τους, στρατηγικής σημασίας περιοχές και θαλάσσιους δρόμους, τον έλεγχο των αγορών.
Η Μέση ανατολή, η Βόρεια Αφρική, η ζώνη του Σαχέλ, η Κασπία, ο Περσικός Κόλπος, τα Βαλκάνια, η Μαύρη Θάλασσα, η Θάλασσα της Νότιας Κίνας και η Αρκτική αποτελούν ιδιαίτερης σημασίας πεδία ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων.
Σε χώρες της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης, το ΝΑΤΟ μεταφέρει ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις, δημιουργεί στρατιωτικές βάσεις. Η Ρουμανία και η Πολωνία αποτελούν κέντρο εγκατάστασης πυραυλικού συστήματος των ΗΠΑ με στόχο τη Ρωσία, στην περιοχή του Ειρηνικού έχει μεταφερθεί περισσότερο από το 60% της ναυτικής δύναμης των ΗΠΑ.
Μεγαλώνει ο κίνδυνος για γενικευμένες περιφερειακές συγκρούσεις. Ανησυχούμε ακόμα και για γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Το κομμουνιστικό κίνημα είναι μπροστά σε μεγάλα καθήκοντα και απαιτείται να ανοίξει περισσότερο η συζήτηση για τη στάση των κομμουνιστών απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, να ξεχωρίσουν τα κριτήρια και ο σημαντικός ρόλος των δίκαιων, επαναστατικών πολέμων.
Το ΚΚΕ έχει τη δική του συνεισφορά στην οργάνωση της πάλη ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, κατά της εμπλοκής των ελληνικών κυβερνήσεων, για την επιστροφή ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων από ιμπεριαλιστικές αποστολές, για το κλείσιμο των ευρωατλαντικών βάσεων.
Πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου
Το Κόμμα μας υποστηρίζει ότι η πάλη για την υπεράσπιση των συνόρων, των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, είναι αναπόσπαστη από την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Οποιαδήποτε μορφή κι αν πάρει η συμμετοχή της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο, το ΚΚΕ πρέπει να είναι έτοιμο να ηγηθεί στην αυτοτελή οργάνωση της εργατικής - λαϊκής αντίστασης, ώστε αυτή να συνδεθεί με την πάλη για την ήττα της αστικής τάξης, τόσο της εγχώριας όσο και της ξένης ως εισβολέα.
Πέμπτο, το ΚΚΕ, στο πλαίσιο της πολύχρονης μελέτης για την ανάλυση των αιτιών, των παραγόντων που οδήγησαν στην ανατροπή του σοσιαλισμού εκτίμησε ότι η αντεπανάσταση στην ΕΣΣΔ προήλθε «από τα μέσα και από τα πάνω», ως αποτέλεσμα της οπορτουνιστικής μετάλλαξης του KK και της αντίστοιχης πολιτικής κατεύθυνσης της σοβιετικής εξουσίας, σε περιβάλλον πολύμορφων παρεμβάσεων του ιμπεριαλισμού στην ανάπτυξη του οπορτουνισμού και στην εξέλιξή του σε αντεπαναστατική δύναμη.
Η ανατροπή του σοσιαλισμού συνδέθηκε με τη χρησιμοποίηση καπιταλιστικών εργαλείων για την αντιμετώπιση προβλημάτων της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
Η σοσιαλιστική οικοδόμηση ξεκινά με την επαναστατική κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη και δημιουργείται ο κομμουνιστικός τρόπος παραγωγής με την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, τον Κεντρικό Σχεδιασμό, τη διαμόρφωση θεσμών εργατικού ελέγχου.
Η ταξική πάλη της εργατικής τάξης συνεχίζεται σε άλλες συνθήκες και με άλλες μορφές τόσο στην περίοδο που μπαίνουν τα θεμέλια της νέας κοινωνίας όσο και κατά τη διάρκεια της σοσιαλιστικής ανάπτυξης σε μια διαρκή πάλη για την εξάλειψη κάθε μορφής ομαδικής και ατομικής ιδιοκτησίας, την επέκταση της κοινωνικής ιδιοκτησίας και την ισχυροποίηση του κεντρικού σχεδιασμού, των κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής.
Ακράδαντη πεποίθησή μας είναι ότι οι θέσεις που μιλούν για διάφορα «σοσιαλιστικά μοντέλα» στο όνομα της εθνικής ιδιαιτερότητας δεν πατάνε στο έδαφος των αρχών του επιστημονικού σοσιαλισμού και των νομοτελειών της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
Δυστυχώς, αυτό δεν αφορά μόνο το μικροαστικό - σοσιαλδημοκρατικό πλαίσιο του αποκαλούμενου σοσιαλισμού του 21ου αιώνα, που καλλιεργεί αυταπάτες περί εξανθρωπισμού του καπιταλισμού και διαιωνίζει την αστική εξουσία και την καπιταλιστική εκμετάλλευση, όπως δείχνουν οι εξελίξεις π.χ. στη Λατινική Αμερική.
Το πρόβλημα είναι βαθύτερο.
Η αναγκαιότητα της σοσιαλιστικής επανάστασης επιχειρείται να υποκατασταθεί από τον αστικό κοινοβουλευτικό δρόμο με φορέα τη διαχείριση των «αριστερών κυβερνήσεων». Στη θέση της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής μπαίνει ένα μεικτό οικονομικό σύστημα με καπιταλιστικές επιχειρήσεις, τη θέση του κεντρικού σχεδιασμού παίρνει η κρατική παρέμβαση για τη ρύθμιση της καπιταλιστικής αγοράς.
Οι θέσεις αυτές δεν αφορούν τα υπολείμματα του παλιού (καπιταλιστικού) συστήματος μέσα στη νέα, σοσιαλιστική οικονομία, ούτε τη μικρή εμπορευματική παραγωγή που μπορεί να διατηρηθεί για μια περίοδο (και αποτελεί δύναμη συντήρησης ή επανεμφάνισης του καπιταλισμού), αλλά αφορούν μια συγκεκριμένη γραμμή παραίτησης από τις νομοτέλειες του σοσιαλισμού με αιχμή την επικίνδυνη θέση ότι μπορεί να οικοδομηθεί σοσιαλισμός με καπιταλιστικές επιχειρήσεις, με την παρουσία του κεφαλαίου που αποτελεί κοινωνική εκμεταλλευτική σχέση.
Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες,
Η μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση αποτελεί ιστορικό ορόσημο, μεγαλειώδες δημιούργημα της εργατικής τάξης, της ταξικής πάλης.
Ο Σοσιαλισμός που οικοδομήθηκε στον 20ό αιώνα, παρά τις αδυναμίες, τα λάθη, τις οπορτουνιστικές επιδράσεις και παρεκκλίσεις χαρακτηρίζεται από το ιστορικό επίτευγμα της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο χάρη στην εργατική εξουσία, την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό και τον εργατικό έλεγχο, τη συμμετοχή εκατομμυρίων εργατών, εργαζομένων στο κτίσιμο της νέας κοινωνίας.
Τα μεγάλα πλεονεκτήματα του σοσιαλισμού καταγράφονται στην εξάλειψη της ανεργίας και στη σχεδιασμένη εξασφάλιση εργασίας για όλους, στη δωρεάν υψηλού επιπέδου Υγεία και Παιδεία, στην ανάπτυξη του λαϊκού Πολιτισμού και Αθλητισμού, στην ισοτιμία των γυναικών, στη συμβίωση διαφορετικών εθνοτήτων, στη στήριξη της πάλης των λαών ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και τους πολέμους, στην κατάργηση της αποικιοκρατίας και πολλά άλλα.
Η εργατική εξουσία στη Σοβιετική Ενωση και οι θυσίες του σοβιετικού λαού βάζουν τη σφραγίδα τους στη νίκη επί του φασιστικού άξονα στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η ιστορική συνεισφορά του σοσιαλισμού στην κοινωνική πρόοδο, αλλά και η μελέτη των πραγματικών αιτιών, που οδήγησαν στην ανατροπή του, επιβάλλεται να γίνουν κίνητρο για τα ΚΚ, τους κομμουνιστές και κομμουνίστριες σε όλο τον κόσμο, για να δυναμώσει η απαιτητικότητα και να δοθεί αποφασιστική απάντηση στις δυνάμεις της αντικομμουνιστικής αντίδρασης και στον οπορτουνισμό που χειροκρότησαν και στήριξαν την αντεπανάσταση, όπως έκαναν δυνάμεις, που στην πορεία συγκρότησαν το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) και άλλα παρόμοια δίκτυα.
Οι κομμουνιστές πιστεύουν στη δύναμη της εργατικής τάξης, πιστεύουν στην ταξική πάλη που είναι η κινητήρια δύναμη της κοινωνικής εξέλιξης και ο διεθνής χαρακτήρας της ταξικής πάλης θέτει το καθήκον να καταβάλουμε τις μεγαλύτερες δυνατές προσπάθειες και να διαμορφώσουμε τις βάσεις για την κατάκτηση προγραμματικής - ιδεολογικής ενότητας και ενιαίας επαναστατικής στρατηγικής σύγκρουσης με το κεφάλαιο και το εκμεταλλευτικό σύστημα, με τον οπορτουνισμό.
Οι δυσκολίες του αγώνα μας είναι μεγάλες, η αστική και οπορτουνιστική πίεση είναι ισχυρή, αλλά οι κομμουνιστές έχουν υποχρέωση να επιδείξουν μεγάλη αντοχή και αποφασιστικότητα στην υπεράσπιση της Μαρξιστικής - Λενινιστικής Κοσμοθεωρίας, να πρωτοστατούν καθημερινά στους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες, στην αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική πάλη, να προσπαθούν να κατακτήσουν σε όλες τις συνθήκες τη σύνδεση της καθημερινής δράσης με τον αγώνα για την επαναστατική εργατική εξουσία.

Πιο βαθιά συμμετοχή σε πολεμικούς σχεδιασμούς

Πιο βαθιά συμμετοχή σε πολεμικούς σχεδιασμούς

Από αριστερά προς τα δεξιά, ο νέος πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, ο διοικητής της ναυαρχίδας του αμερικανικού 6ου στόλου και ο Ελληνας υπουργός Αμυνας ...περιχαρείς σε δεξίωση πάνω στο πλοίο...
Από αριστερά προς τα δεξιά, ο νέος πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, ο διοικητής της ναυαρχίδας του αμερικανικού 6ου στόλου και ο Ελληνας υπουργός Αμυνας ...περιχαρείς σε δεξίωση πάνω στο πλοίο...
Σε συνθήκες που οξύνεται η στρατιωτική ένταση ανάμεσα σε ισχυρά καπιταλιστικά κέντρα, κυρίως ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και τη Ρωσία, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για λογαριασμό της ελληνικής αστικής τάξης και του στόχου γεωστρατηγικής αναβάθμισης επιδιώκει ενεργά βαθύτερη εμπλοκή και συμμετοχή στους ανταγωνισμούς και τα ιμπεριαλιστικά σχέδια που αρχίζουν να παίρνουν χαρακτήρα πολεμικής προετοιμασίας.
«Αναβαθμισμένη» από το δράμα του πολέμου και της προσφυγιάς
Ενδεικτικό το σημείωμα που διακίνησε το Μέγαρο Μαξίμου, πανηγυρίζοντας για την επικείμενη επίσκεψη του Μπ. Ομπάμα στην Ελλάδα. Υποστηρίζει, εκεί, ότι στο επίκεντρο της επίσκεψης «θα βρεθεί, ο ρόλος της Ελλάδας για τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή, ο οποίος ενισχύεται δεδομένων των περιφερειακών εξελίξεων και της αυξανόμενης αστάθειας» και η «αναγνώριση του ρόλου της Ελλάδας, ως πόλου σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και της Ανατολικής Μεσογείου». Οτι «αυτή η εξέλιξη έρχεται ως αποτέλεσμα της πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης, η οποία περιλαμβάνει συνεργασία και επαφές με ευρύ φάσμα κρίσιμων περιφερειακών και παγκοσμίων παικτών», αναφέροντας π.χ. Ισραήλ, Κίνα, Ρωσία, «τιςπαραδοσιακές ευρωπαϊκές δυνάμεις» και τις ΗΠΑ.
Οπου ως «περιφερειακές εξελίξεις» και «αυξανόμενη αστάθεια» η κυβέρνηση εννοεί την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων σε μια ευρύτερη περιοχή από Βόρεια Αφρική και Μέση Ανατολή ως Μαύρη Θάλασσα και Βαλτική. Οξυνση που εκδηλώνεται και με πόλεμο π.χ. σε Συρία, Ιράκ, Λιβύη, Ουκρανία, με βόμβες, θανάτους αμάχων και αλλεπάλληλα κύματα προσφυγιάς. Η, δε, «συνεργασία και επαφές» της είναι τα παζάρια και τα κομπρεμί της με όλους όσοι εμπλέκονται στο δράμα (ΗΠΑ, Ρωσία, Γερμανία, Γαλλία, Ισραήλ κ.λπ.), βεβαίως πιστή όντας στον ευρωατλαντικό άξονα, ΕΕ και ΝΑΤΟ.
Με ρόλο και έργο στη νοτιοανατολική πτέρυγα της λυκοσυμμαχίας
Το ΝΑΤΟ, στη Σύνοδο των Υπουργών Αμυνας της λυκοσυμμαχίας, Τετάρτη και Πέμπτη, δρομολόγησε επικίνδυνες αποφάσεις για ενίσχυση των δυνάμεών του στην Ανατολική Ευρώπη στη συνοριογραμμή με Ρωσία. Αποφάσεις που παίρνονται με τη σύμφωνη γνώμη και της ελληνικής κυβέρνησης.
Εξ ου και κάλεσε και καλωσόρισε, προηγούμενα, στο Αιγαίο τη ΝΑΤΟική αρμάδα SNMG2, τάχα προς διαχείριση του Προσφυγικού και με πραγματική στόχευση τον έλεγχο του πλου ρωσικών πολεμικών πλοίων προς Συρία. Παρέχει υπηρεσίες υποστήριξης σε άλλες, διερχόμενες μονάδες της λυκοσυμμαχίας, διεκδικεί κι άλλα «βρώμικα» καθήκοντα, όπως εκτός από τη Σούδα να παράσχει στις αεροπορικές δυνάμεις ΗΠΑ και ΝΑΤΟ και τις βάσεις σε Καλαμάτα, Καστέλλι Ηρακλείου, Κάρπαθο.
Σημειωτέον, η τέτοια προσφορά βάσεων όπως και η επίσκεψη Ομπάμα στην Ελλάδα, πιθανά δεν είναι άσχετες με τους ελιγμούς της τουρκικής αστικής τάξης και τα παζάρια που αφορούν στη χρήση, και από ποιους, της - κρίσιμης για την υλοποίηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών - αεροπορικής βάσης του Ιντσιρλίκ...
Πανηγυρίζει η ελληνική κυβέρνηση που πέτυχε την παραμονή
Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση πανηγύρισε που στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ αποφασίστηκε συνέχιση της παραμονής της SNMG2 στο Αιγαίο.
Ο συμμετέχων στη Σύνοδο υπουργός Αμυνας, Π. Καμμένος, δήλωνε χαρακτηριστικά: «Θέλω να συγχαρώ τους Ελληνες στρατιωτικούς και διπλωμάτες στην αντιπροσωπεία μας στο ΝΑΤΟ για τις προσπάθειες που κατέληξαν στην επιτυχή στήριξη της ελληνικής θέσης για τη συνέχιση της ΝΑΤΟικής επιχείρησης στο Αιγαίο, παρά τις αντιδράσεις της Τουρκίας (...) η παρουσία του ΝΑΤΟ στην περιοχή (...) έχει βοηθήσει να γίνουν αντιληπτές στους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ η τουρκική προκλητικότητα, η παραβίαση των διεθνών κανόνων και η προσπάθεια δημιουργίας ενός κλίματος αναταραχής μεταξύ των δύο μελών».
Αλλωστε, και στη διάρκεια της Συνόδου, ο υπουργός φέρεται να είπε στους ομολόγους του, στο φόντο κλιμάκωσης της τουρκικής προκλητικότητας σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο: «Χαίρομαι που μιλάτε για ενότητα στη συμμαχία, αλλά ενότητα είναι να μην υπάρχουν προκλήσεις από ένα κράτος - μέλος σε άλλο».
Μια ύπουλη προσπάθεια της ντόπιας αστικής τάξης να ξεπλύνει το βρώμικο ρόλο του ΝΑΤΟ, παρουσιάζοντάς το ως πλαίσιο όπου μπορούν να διασφαλιστούν τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, όταν είναι ακριβώς εκεί όπου εκτρέφεται - αν δεν υποστηρίζεται κιόλας ανοικτά - η τουρκική επιθετικότητα.
Αλλωστε, η λυκοσυμμαχία αντιμετωπίζει τις τέτοιες προκλήσεις με τη γνωστή απαράδεκτη τακτική των «ίσων αποστάσεων», ως «διμερείς διαφορές» που μπορούν να ξεπεραστούν με «διάλογο», ενώ προσεγγίζει το Αιγαίο ως ενιαίο επιχειρησιακά χώρο εφόσον δεν αναγνωρίζει σύνορα μεταξύ των κρατών - μελών του.
Εγνοια να μη θιχτούν οι ΝΑΤΟικοί εξοπλισμοί!
Να καταγραφεί, επίσης, ότι στη διάρκεια της Συνόδου, ο υπουργός, απευθυνόμενος στους ομολόγους του της ΕΕ που οι χώρες τους συμμετέχουν στο ΝΑΤΟ τούς ζήτησε «να περάσουν το μήνυμα στις κυβερνήσεις τους ότι δεν μπορεί από τη μία πλευρά το ΝΑΤΟ να ζητά από τις χώρες - μέλη του να ανέρχονται οι δαπάνες για την άμυνα στο 2% του ΑΕΠ, και να συγχαίρει την Ελλάδα για το γεγονός ότι τα καταφέρνει, και από την άλλη οι θεσμοί να ζητούν 20% περικοπές στον προϋπολογισμό του υπουργείου Εθνικής Αμυνας».
Τοποθέτηση που αντανακλά την πρεμούρα της ντόπιας αστικής τάξης να μπορέσει να ανταποκριθεί, έχοντας τους αναγκαίους οικονομικούς πόρους, στις επικίνδυνες αποστολές που αναλαμβάνει εντός λυκοσυμμαχίας, με εξοπλισμούς, συντήρηση δυνάμεων και υποδομών, στην υπηρεσία βέβαια των σχεδιασμών του ΝΑΤΟ που ορίζει και το πλαφόν των δαπανών αλλά και τις βασικές τους κατευθύνσεις, με επιλογή συγκεκριμένων οπλικών συστημάτων ή μέσων έναντι άλλων.
Οπως φαίνεται κι από τα παρακάτω...
Ελληνική συμβολή με πλοία και αεροσκάφη στην Κεντρική Μεσόγειο
Συγκεκριμένα: Οι εργασίες της Συνόδου εστίασαν και στο πώς θα προχωρήσει η διασύνδεση της ΝΑΤΟικής ναυτικής επιχείρησης «SEA GUARDIAN» που σήμερα επικεντρώνει στην Ανατολική Μεσόγειο, με την αντίστοιχη επιχείρηση της ΕΕ «SOPHIA» που ελέγχει την Κεντρική.
Οπως είπε ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, «μέσα σε δύο εβδομάδες πλοία και αεροσκάφη του ΝΑΤΟ θα είναι στην Κεντρική Μεσόγειο, υποστηρίζοντας την επιχείρηση της ΕΕ στον τομέα αναγνώρισης και επίγνωσης της κατάστασης αλλά και με υλικοτεχνική υποστήριξη (λοτζίστικς)». Διευκρίνισε ότι:
  • Ελλάδα και Τουρκία δήλωσαν έτοιμες να παράσχουν πλοία στη «SEA GUARDIAN», προς υποστήριξη βέβαια και της «SOPHIA», από τις 7 Νοέμβρη.
  • Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία και Τουρκία θα παράσχουν και αεροσκάφη κύρια για εναέριες περιπολίες.
Κατάλογος ΝΑΤΟικών δαπανών
Εδώ ακριβώς εδράζεται και η σπουδή της κυβέρνησης να ξεκινήσει πρόσφατα πρόγραμμα «εκσυγχρονισμού» και «αναβάθμισης» των 5 αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας P -3Β του Πολεμικού Ναυτικού, καθηλωμένων στο έδαφος από το 2009, με συνολικό κόστος 500 εκατ. δολάρια και εργολάβο την αμερικανική «Lockheed Martin».
Τη σύμβαση είχε υπογράψει το 2014 η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ενεργοποίησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στο γνωστό πλαίσιο συνέχειας του κράτους. Το πρώτο τέτοιο αεροσκάφος λέγεται ότι θα είναι έτοιμο τον Αύγουστο του 2017.
Η δαπανηρή αναβάθμιση των αεροσκαφών καλύπτει κατά βάση ΝΑΤΟικές ανάγκες. Αλλωστε, «non paper» που διακινούσε η κυβέρνηση, τον Απρίλη του 2015, ανέφερε:
«Από το 2009 μέχρι σήμερα το ΠΝ έμεινε χωρίς αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας. Πού είναι το πρόβλημα; Το κάθε αεροσκάφος "P -3 " μπορεί να πετά επί 12 ώρες συνεχώς και να ελέγχει τεράστιες περιοχές του Αιγαίου και της νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Τι ελέγχει; Από κινήσεις υποβρυχίων και πλοίων μέχρι μεταναστευτικές ροές, κ.λπ.
Το θέμα δεν είναι κυρίως "ελληνικό" αλλά ΝΑΤΟικό. Το NATO θέλει κάθε μέρα για τις δικές του ανάγκες εναέρια επιτήρηση σε Αιγαίο και νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Χωρίς αεροπλάνα αυτό δεν μπορούσε να γίνει σωστά. Στην αρχή χρησιμοποιήθηκαν τα C-130, μετά τα... πυροσβεστικά αεροσκάφη και στη συνέχεια πλοία!
Μετά έγινε το αναμενόμενο. Τη ΝΑΤΟική επιτήρηση ανέλαβαν οι Τούρκοι που έχουν νέα αεροσκάφη, τα CN-235. Οι Τούρκοι, λοιπόν, άρχισαν να πετούν με "ΝΑΤΟικό καπέλο" και πηγαίνοντας προς νοτιοανατολική Μεσόγειο περνούν απ' όλο το Αιγαίο με τις ευλογίες του NATO».
Του ΝΑΤΟ που τώρα, σύμφωνα με την κυβέρνηση, ...«αντιλαμβάνεται» την τουρκική προκλητικότητα!
Συμμετοχή και σε ηλεκτρονικό πόλεμο, πληροφορίες, εκπαίδευση
Από κοντά και η φούρια της κυβέρνησης - όπως φάνηκε την Τρίτη, σε σχετική συζήτηση και ψηφοφορία στη Βουλή - να διεκδικήσει μεταφορά της έδρας του Μεικτού Κλιμακίου του ΝΑΤΟ για τον Ηλεκτρονικό Πόλεμο («Joint Electronic Warfare Core Staff») από τη Βρετανία στη Θεσσαλονίκη. Εργο του είναι παρεμβολές, υποκλοπές, μπλοκάρισμα ραντάρ, τηλεπικοινωνιών και ανταλλαγής ηλεκτρονικών δεδομένων, ό,τι άλλο μπορεί να γίνει στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα, η αποτροπή του αντιπάλου από τη χρήση του ή την πλήρη εκμετάλλευσή του.
Το σχετικό μνημόνιο για τη συμμετοχή της χώρας στο Κλιμάκιο επικυρώθηκε με τις ψήφους ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποταμιού, ΑΝΕΛ και Ενωσης Κεντρώων. Αλλη μια απόδειξη της στρατηγικής σύμπλευσης των αστικών πολιτικών δυνάμεων - που κατά τ' άλλα φαγώνονται για να αναδείξουν «διαχωριστικές γραμμές» μεταξύ τους - όποτε κρίνεται οτιδήποτε αφορά τους στρατηγικούς προσανατολισμούς του ντόπιου κεφαλαίου για στοίχισή του στον ευρωατλαντικό άξονα.
Σημειωτέον, η ναζιστική Χρυσή Αυγή καταψήφισε το μνημόνιο διότι θέση της είναι «η αλλαγή δόγματος και η γεωπολιτική στροφή προς τη Ρωσία». Δηλαδή κολεγιά με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, στοίχιση του λαού πίσω από άλλο αφέντη...
Παραπέρα, στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, ο Στόλτενμπεργκ αναφέρθηκε και στη σύσταση υπηρεσίας πληροφοριών εντός ΝΑΤΟ, χαρακτηρίζοντας ιδιαίτερα σημαντική τη συλλογή πληροφοριών, την ανάλυση και ανταλλαγή τους, την κατανόηση υποκλαπεισών πληροφοριών.
Θυμίζουμε ότι εδώ και μήνες, ο Ελληνας ΥΠΑΜ έχει δώσει διαβεβαιώσεις πως η Ελλάδα μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στη συγκέντρωση και διαβίβαση πληροφοριών: «Η Ελλάδα (...) θα συνεργαστεί (...) προκειμένου να ενισχυθεί η απόφαση του ΝΑΤΟ για τη δημιουργία μιας υπηρεσίας πληροφοριών στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Η Ελλάδα θα αποτελέσει την πρώτη χώρα - μέλος του ΝΑΤΟ που δημιουργεί αυτή τη στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών»...
Ως μια επιβεβαίωση των παραπάνω ήρθε, μεσοβδόμαδα, ο κατάπλους στον Πειραιά του USS Mount Whitney, ναυαρχίδα του 6ου στόλου του αμερικανικού Ναυτικού (οι ναυτικές δυνάμεις των ΗΠΑ σε Ευρώπη και Αφρική). Μάλιστα, το πλοίο αποτέλεσε και το χώρο της πρώτης δεξίωσης, όπου εμφανίστηκε κι επισήμως ο νέος Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα Τζ. Πίατ, παρουσία και του Ελληνα ΥΠΑΜ. Θυμίζουμε ο Πίατ υπηρετούσε προηγούμενα στη νευραλγική Ουκρανία, ενόσω κλιμακώθηκε το μπαντάρισμα της χώρας από τη Μόσχα στο έτερο, ευρωατλαντικό, ιμπεριαλιστικό κέντρο.
Οπως δήλωσε σχετικά ο πλοίαρχος της ναυαρχίδας, Κ. Σαρντιέλο, «η συνεργασία και η δέσμευσή μας στο ΝΑΤΟ και τα μέλη της συμμαχίας παραμένει ισχυρή, ενισχύεται από τη στενή συνεργασία στη θαλάσσια ασφάλεια, τις ασκήσεις και την ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ του Ναυτικού των ΗΠΑ και των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και Δυνάμεων Ασφαλείας».
Τέλος, σε άλλη μια πτυχή της ελληνικής συνεισφοράς στην υλοποίηση ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, ο Στόλτενμπεργκ δήλωνε στη Σύνοδο των ΥΠΑΜ του ΝΑΤΟ ότι η επιτυχία του «Συνασπισμού» ενάντια στους τζιχαντιστές «έρχεται μέσα από την ικανότητα των δυνάμεων του ΝΑΤΟ να εργάζονται από κοινού, ικανότητα που αναπτύχθηκε μέσα από δεκαετίες αποστολών και ασκήσεων του ΝΑΤΟ».
Αλλος ένας τομέας που η ελληνική κυβέρνηση διεκδικεί... δάφνες, καθώς πρωτοστατεί στη φιλοξενία και διοργάνωση σημαντικών ΝΑΤΟικών ασκήσεων και συνεκπαιδεύσεων.

TOP READ