ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΦΟΒΟΥΣ

ΜΟΝΟΛΟΓΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΦΟΒΟΥΣ

Απειλές για κλείσιμο των βορείων συνόρων στη χώρα μας για περιορισμό της ροής των προσφύγων και διαβεβαιώσεις για τη δυνατότητα διαχείρισης αυτής της απειλής από υπουργούς, όπως ο αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γ. Μουζάλας, υποστήριξη από την κυβέρνηση της απόφασης για ανάπτυξη νατοϊκών δυνάμεων στο Αιγαίο για την αντιμετώπιση του ζητήματος των προσφύγων, μάλιστα ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος αφιέρωσε αυτήν την απόφαση στους σκοτωμένους αξιωματικούς που επέβαιναν στο ελικόπτερο του πολεμικού ναυτικού που συντρίφτηκε, συγκρούσεις MAT με κατοίκους περιοχών (Κω, Διαβατά) όπου ξεκίνησαν εργασίες για κατασκευή hotspot, κάποιες από τις ειδήσεις τελευταίων ημερών μαζί με το μαζικό συλλαλητήριο αγροτών κι άλλων εργαζομένων στο Σύνταγμα και τον παραπλανητικό λόγο της κυβέρνησης σε πολλά επίπεδα.

               Και τι απομένει να σχολιάσει κανείς για χιλιοστή φορά; Τον κυνισμό στις πολιτικές αποφάσεις, την περιφρόνηση των αδυνάτων, του ανθρώπινου πόνου, των πιο ιερών αισθημάτων, την εκμετάλλευση κοινωνικών οραμάτων, την καταπίεση των συνειδήσεων, την ανανδρία μπροστά στην κοινή γνώμη φοβισμένων προβάτων που μεταμφιέζονται σε πολιτικούς,  με σκοπό να κρατούν άβουλη τη  μάζα να μην  ξέρει τη δύναμή της και να  αφήνεται να την οδηγεί όπου θέλει μια φούχτα ανθρώπων που το κέρδος είναι σκοπός ζωής; Μια φούχτα άνθρωποι που κρύβουν το πρόσωπό τους πίσω από  ένα κοπάδι μασκοφόρων που τους υπηρετεί, κι είναι πολιτικοί, διανοούμενοι, τεχνοκράτες κλπ, ένα σκυλολόι  που αδειάζει τις τσέπες του κόσμου πίσω από την πλάτη του απειλώντας και τη ζωή του, που φαντάζεται πως μας αποζημιώνει κάνοντας γαργάρες με ξεθυμασμένες λέξεις, δημοκρατία, ελευθερία, δικαιώματα και άλλα συναφή. Κι έτσι μοιάζουν να είναι τόσο πολλοί! Ο πιο άνανδρος τύραννος είναι ένα εκατομμύριο άνανδροι μαζί. Και μας αλυσοδένουν ενώ  μας λένε πως είμαστε ο κυρίαρχος λαός  κι εμείς τους πιστεύουμε υπακούοντάς τους, και μας διαθέτουν όπως θέλουν σαν ζώα σε πλειστηριασμό.
              Εξι χρόνια τώρα αναζητούμε τις γνώμες ειδικών να μάθουμε και να καταλάβουμε τι γίνεται και ρημάζει η ζωή μας, με τον καπιταλισμό στο απυρόβλητο, κι αναβάλλουμε την αντίδρασή μας και υποχωρούμε  στις διεκδικήσεις μας. Λες και είμαστε υποχρεωμένοι ν’ αναβάλλουμε  πάντοτε για την επόμενη κάθε μας πράξη αντίστασης και διεκδίκησης μέχρι που  αναβάλλοντας από τη μια μέρα στην άλλη να φτάσουμε στην τελευταία μας  μέρα εξαχρειωμένοι κι  εξευτελισμένοι. Και όχι δεν αρκεί απλώς να επικρίνουμε, να  καταγγέλλουμε ή να εξοργιζόμαστε, να ευσπλαχνιζόμαστε και να ελεούμε οι αναξιοπαθούντες τους εξαθλιωμένους. Ήδη το έχουμε βιώσει, λίγο ή πολύ οι περισσότεροι έχουμε αποχτήσει αυτήν την εμπειρία που αναφέρει ο Μπ. Μπρέχτ «η οργή, όπως και ο οίκτος, είναι κάτι το ποσοτικό, κάτι που υπάρχει σε τούτη ή σ’ εκείνη την ποσότητα και μπορεί να εξαντληθεί. Και το χειρότερο είναι ότι εξαντλούνται στο μέτρο που γίνονται πιο αναγκαία. Κάποιοι σύντροφοι  μου είπαν: ¨Όταν αναφέραμε για  πρώτη φορά ότι σφάζουν τους φίλους μας ακούστηκαν κραυγές φρίκης και υπήρξε μεγάλη βοήθεια.  ΄Υστερα σφάχτηκαν εκατοντάδες. Αλλά μόλις σφάχτηκαν  χιλιάδες και η σφαγή δεν τέλειωνε, απλώθηκε σιωπή και η βοήθεια λιγόστεψε. Ετσι είναι: “Όταν σωρεύονται τα εγκλήματα γίνονται αθέατα. Όταν τα βάσανα γίνονται ανυπόφορα δεν ακούγονται πια οι κραυγές. Βασανίζουν έναν άνθρωπο κι ο θεατής λιποθυμάει. Αυτό είναι φυσικό. Σαν πλεονάσει το έγκλημα κα πέφτει σαν τη βροχή, τότε κανείς δεν φωνάζει, σταματήστε”»

               Σήμερα η λαίλαπα φυσάει, ο κόσμος μας γίνεται ερείπια. Από το ένα λεπτό στο άλλο το ετοιμόρροπο οικοδόμημα, ο καπιταλισμός που συνεχώς τον αιμοδοτούμε,  μπορεί να σωριαστεί πάνω μας. Και δεν θέλουμε να το πιστέψουμε και συνεχίζουμε τις αυταπάτες μας, ζούμε στο χείλος της αβύσσου και υποκρινόμαστε πως τίποτε δεν άλλαξε. Κι όμως το ξέρουμε πως η καταστροφή έχει μόνο αναβληθεί. Μερικά χρόνια κέρδος όμως δεν είναι ένας ολόκληρος κόσμος. Ο κόσμος έχει λεηλατηθεί από τη Λογική και το Δίκαιο της άρχουσας τάξης με τις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις της.  Στις καλές εποχές η όποια αμφιβολία μπορούσε και συμβιβαζόταν, συμφιλιωνόταν με τη λογική και τη ζωή, προσαρμοζόταν μια χαρά με το ζήσε τη ζωή σου άνετα. Μόνο που η τωρινή αμφιβολία  δεν μπορεί παρά να είναι ένας τυφώνας από εξαθλίωση και κυνισμό που σαρώνει τα πάντα. Και αν πολλοί από μας συνεχίζουμε να διατηρούμε την ταξική μας βεβαιότητα και  αλαζονεία, αλαζονεία μικροαστού,  βρωμισμένη, τσαλακωμένη, φθαρμένη αυτή δεν θα μας βοηθήσει ούτε καν στην επιβίωση. Μείωση συντάξεων, πλειστηριασμοί, αύξηση εισφορών και φόρων –ποιος μικροαστός εξαιρείται;

               Κι αν ακόμα πιστεύουμε πως δεν είμαστε γεννημένοι για τέτοιους καιρούς, πως ζώντας κάτω από μια τάξη  και μέσα στα πλαίσιά της δεν μπορούμε  παρά μόνο να  την επικρίνουμε, αλλά πρέπει να πειθαρχούμε, η ίδια η πραγματικότητα πια δεν μας επιτρέπει ούτε να επαναπαυθούμε, έστω εξαθλιωμένοι,  στη βαριά, μαλακιά, ζεστή αηδιαστική ατμόσφαιρα σαπισμένων προσδοκιών.

               Είναι που πια, χωρίς αμφιβολία, ο πόλεμος έχει έρθει, έχει έρθει …εκεί πέρα βέβαια, μόνο που  αυτό το εκεί πέρα δεν είναι τόσο μακριά. Ακόμα κι αν εμείς το βλέπουμε σαν σκηνικό σε δεύτερο πλάνο. Και είναι αλήθεια, θα μπορούσε, αν δεν βιώναμε προσφυγική κρίση, να θεωρηθεί ένα είδος αλατοπίπερου κι αυτός. Κι ίσως γι’  αυτό είναι δυνατό ακόμα να προβάλλεται ένας βερμπαλιστικός ανθρωπισμός, γιομάτος ακαθόριστο οίκτο, άτονη ειδυλλιακή  πίστη για τα καλά αισθήματα όχι μόνο του φτωχού λαού, αλλά εν γένει του ανθρώπου. Ένας  ιδεαλισμός του γραφείου που εμπιστεύεται την καλή φύση, την ανθρώπινη πρόοδο που προχωρά χωρίς  εμπόδια στο ήσυχο δρομάκι της, τη σοφία των γεγονότων ακόμα και του πολέμου και της ήττας των …άλλων, για να πραγματοποιηθεί χωρίς πολλές προσπάθειες δικές μας ο καπιταλιστικός  εκσυγχρονισμός της ανθρωπότητας.

Ακόμα και τώρα κανείς δεν πιστεύει στην σοβαρότητα της απειλής. Δεν βλέπουμε την όψη του κόσμου που αλλάζει. Με περιπολίες και  φράχτες η δημοκρατική Ευρώπη νομίζει  πως θα περιορίσει έξω από την αυλή της  το σεισμό που η καπιταλιστική δύση προκάλεσε. Ότι το γκρέμισμα θα περιοριστεί εκεί πέρα, δεν θα μετατοπιστεί ο άνεμος να διαλύσει σε κουρέλια και τα δικά της σπίτια, ότι τα κοπάδια των ξετρελαμένων ανθρώπων που τριγυρνούν και χτυπιούνται από δω κι από κει θα μείνουν μακριά της. Κι εμείς μέσα στις αυταπάτες μας δεν βλέπουμε πως  η κυρίαρχη τάξη στο «εκεί πέρα» φαίνεται να περιλαμβάνει και τη χώρα μας.
 Μόνο που  οι χιλιάδες εργαζόμενοι κι αγρότες που διαδήλωναν τις τελευταίες μέρες στο Σύνταγμα, όπως κι αυτοί στην απεργία της 4ης Φεβρουαρίου, όπως και όλοι αυτοί που στις επόμενες απεργίες και κινητοποιήσεις θα συμμετέχουν ενεργά  όλο και περισσότεροι δεν επαναπαύονται, οργανώνονται,  αγωνίζονται και μπορούν όλα να τα αλλάξουν.

Ανακοίνωση εφορευτικής επιτροπής για τη διεξαγωγή εκλογών προς όλα τα μέλη του Κερκυραϊκού Συνδέσμου Ιδιωτικών Υπαλλήλων

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΦΟΡΕΥΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

Προς όλα τα μέλη του Σωματείου

Συνάδελφοι,

Σας κάνουμε γνωστό ότι:

1. Πραγματοποιήθηκε η Γενική Συνέλευση του σωματείου στις 12 Φεβρουαρίου στις 6:30 το απόγευμα στο Εργατικό Κέντρο Κέρκυρας. Η Γενική Συνέλευση εξέλεξε τους κάτωθι ως τακτικά μέλη της Εφορευτικής Επιτροπής: Μέτη Αγγελική, Μπάτση Φώτη, Αλέξη Γιώργο και αναπληρωματικά μέλη τις: Κούδα Αντρούλα και Ριγανά Νικόλ.

2. Η Γενική συνέλευση πήρε απόφαση για 48ωρη απεργία όταν κατατεθεί για συζήτηση στη βουλή ο νόμος λαιμητόμος για το ασφαλιστικό.

3. Οι αρχαιρεσίες για την ανάδειξη της νέας διοίκησης και των άλλων οργάνων θα γίνουν την Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου, την Κυριακή 21 Φεβρουαρίου, τη Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου από τις 11 έως 18:30 στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας οδός Σαμάρα αριθμ. 6. και την Τρίτη 23 Φεβρουαρίου από τις 15:00 έως 19:00 το απόγευμα στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας οδός Σαμάρα αριθμ. 6.

4. Αρχαιρεσίες θα γίνουν και το Σάββατο 20 Φεβρουαρίου από τις 11:00 έως τις 18:00 στο χώρο του παλιού Δημοτικού Σχολείου στην Αχαράβη.

Όσοι θέλουν να θέσουν υποψηφιότητα για τη Διοίκηση κ.λ.π., να υποβάλουν στην Εφορευτική Επιτροπή αίτηση υποψηφιότητας τη Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου και την Τρίτη 16 Φεβρουαρίου στο γραφείο του σωματείου στο Εργατικό Κέντρο.

Συνάδελφοι,

Σας καλούμε να πάρετε μέρος μαζικά στις αρχαιρεσίες του σωματείου για να δώσουμε με την καθολική μας συμμετοχή στη νέα Διοίκηση τη δύναμη που χρειάζεται για να μπορεί να διεκδικεί και να επιλύει τα προβλήματα που απασχολούν τον κλάδο μας.

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς

Η ΕΦΟΡΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Η προσωποποίηση του εχθρού

 Η προσωποποίηση του εχθρού

Σε μια πρόσφατη κουβέντα με μια απογοητευμένη Συριζαία, πιάσαμε το θέμα ότι ο εχθρός είναι μάλλον απρόσωπος πια και για αυτό είναι πιο δύσκολο να εντοπιστεί. Θυμάμαι κάποτε να διαβάζω κάτι αντίστοιχο σε κάποιο λογοτεχνικό έργο που αναφερόταν σε μια επαρχιακή πόλη και την παλιά εποχή, όταν όλοι γνώριζαν δηλαδή ποιες οικογένειες είναι πλούσιες και διαθέτουν δύναμη, ποιοι είναι οι προύχοντες και οι ισχυροί άνδρες, οπότε μπορούσαν να τους πιέσουν, να στραφούν εναντίον τους και τέλος πάντων ήξεραν ενάντια σε ποιον και γιατί παλεύουν (που είναι και μια βασική έγνοια του Οβελίξ, που δεν του αρέσει να δίνει μπούφλες αδιακρίτως, χωρίς να ξέρει το λόγο και από την άλλη δε βρίσκει κανένα λόγο να μην είναι ευγενικός, με μερικές μπούφλες, προς τους Ρωμαίους).

Σε διάκριση, θεωρητικά, με τα νεότερα χρόνια, που ο εθχρός είναι απρόσωπος: μια τράπεζα, ένα μονοπώλιο, ένας επιχειρηματικός όμιλος που έχει την έδρα του στο εξωτερικό ή ακόμα και μια εθνική κυβέρνηση, που ακολουθεί το διεθνές πλαίσιο κανόνων, τις κοινοτικές οδηγίες, τις επιταγές των εταίρων της, κτλ. Και από μια άποψη το κάνει με τη δική της βούληση, αλλά είναι πάντα βολική η μετατόπιση ευθυνών σε κέντρα αποφάσεων εκτός εμβέλειας και γενικά εκτός ελέγχου. Την ίδια ακριβώς στόχευση που έχει δηλαδή και το κλασικό ιδεολόγημα για κυβερνήσεις τεχνοκρατών, που δεν είναι ακριβώς απρόσωποι, αλλά δεν εκλέγονται από το λαό κι είναι λιγότερο ευεπίφοροι στις πιέσεις.

Αλλά η ουσία στη δική μας συζήτηση ήταν διαφορετική. Η απογοητεύμενη συνομιλήτρια δε συνομιλούσε στην πραγματικότητα, δεν έθετε ερωτήσεις για να πάρει απαντήσεις, αλλά πήγαινε από το ένα στο άλλο, όταν ένιωθε να στριμώχνεται, για να δικαιολογήσει κατά βάθος τον εαυτό της και τη δική της στάση, γιατί τίποτα δε βγαίνει. Μια στάση που υπέκρυπτε ουσιαστικά δύο πράγματα. Ότι ο εχθρός δεν ήταν απρόσωπος, αλλά αποδείχτηκε πως κρύβεται εκεί που η ίδια δεν το περιμένει, γιατί είχε εναποθέσει την ελπίδα της. (Μα όχι, πείτε μου κύριε πρόεδρε: φταίω εγώ μετά να της πω: "σου τα 'λεγα εγώ"; Αφού την είχα προειδοποιήσει). Και ότι αφού δοκιμάσαμε τα πάντα, δημοψήφισμα και αριστερή κυβέρνηση, αλλά δε βγήκε τίποτα, δε μας μένει ελπίδα καμιά.

Κι αυτή βασικά είναι η χειρότερη υπηρεσία που έχει προσφέρει τόσο η ΔΦΑ, όσο και αυτοί που στήριζαν κριτικά την ΠΦΑ και περίμεναν να κερδίσουν τον κόσμο με τη δική τους συνεπή στάση και το "όχι μέχρι το τέλος".  Ο απογοητευμένος λαός πέφτει σε βαριά κατάθλιψη αντί να ξεσηκωθεί. Ακόμα και μερικά ξεσπάσματα οργής βασικά περιλαμβάνονται στα στάδια του πένθους, που καταλήγει πάντα στην αποδοχή του γεγονότος. Αλλά στο δρόμο υπάρχει τουλάχιστον η πραγματική ελπίδα να αφυπνιστεί ο λαός και να καταλάβει τη δύναμή του, χωρίς να περιμένει σωτήρες.

Πέραν αυτού πάντως δε νομίζω πως υπήρχε ποτέ πρόβλημα στην Ελλάδα να εντοπιστεί και να προσωποποιηθεί ο εχθρός (ή έστω οι πιο επιθετικές αιχμές του) ή ότι δεν ξέρουμε ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο. Ακόμα κι αστοί πολιτικοί, σαν τους Καραμανλήδες είχαν θέσει αυτό το ερώτημα, με το νεότερο να κατονομάζει ειδικά τους εθνικούς νταβατζήδες, που κάνουν κουμάντο στη χώρα και να αναγκάζεται σε μια εντυπωσιακά αλά Σύριζα στο θέμα του βασικού μετόχου, μολονότι δεν επιχείρησε κάποια ουσιαστική ρήξη με το μιντιακό σύστημα. Κάτι που φαινόταν άλλωστε κι από μικρές λεπτομέρειες, όπως την επιλογή του Ρουσόπουλου ως δεξί του χέρι, που δεν τη λες και επιλογή ρήξης, αλλά μάλλον διαμεσολάβηση για συνεννόηση.

Αυτές τις μέρες είναι η σειρά του Σύριζα (που έχει ανοιχτό δίαυλο και προνομιακές σχέσεις με το καραμανλικό στρατόπεδο) να δοκιμάσει την τύχη του σε μια αντίστοιχη ρύθμιση του τηλεοπτικού πεδίου, με στόχο τον έλεγχό του από την κυβέρνηση, χωρίς να επιδιώκει (ούτε αυτός) κάποια ουσιαστική ρήξη, άλλο αν αυτό επιχειρεί να περάσει επικοινωνιακά προς τα έξω, για να τονώσει το φιλολαϊκό του προφίλ. Κι είναι ζήτημα αν, ακόμα και με αυτό το περιεχόμενο, μπορεί να σταθεί στο υπάρχον νομικό πλαίσιο.

Αναφέρω το Σύριζα, γιατί είναι η κατεξοχήν πολιτική δύναμη που προσωποποίησε τη μνημονιακή στρατηγική της αστικής τάξης στους Σαμαροβενιζέλους και τις χρεοκοπημένες νεοφιλελεύθερες συνταγές, για να έρθει στα πράγματα και να ακολουθήσει την ίδια ακριβώς ρότα με τους προηγούμενους, φλερτάροντας μάλιστα ανοιχτά με το παλιό (με το οποίο ξεμπερδέψαμε), τώρα που απαλλάχτηκε από τα βαρίδιά του (βλέπε πχ το άνοιγμα του Κατρούγκαλου στο ΠαΣοΚ για ένα σχήμα τύπου Πορτογαλίας).

Αν αποδεικνύουν κάτι όλα αυτά δεν είναι το πρόβλημα να προσωποποιήσουμε τον εχθρό, αλλά το ακριβώς αντίθετο, η τάση να ηθικολογούμε για τους διεφθαρμένους, φαύλους πολιτικούς, τα λαμόγια και τη διαφθορά, αντί να εντοπίζουμε τα φαινόμενα και την πολιτική ουσία, που βρίσκει πάντα τα κατάλληλα άτομα, που θα εκφράσουν το πνεύμα της. Το πρόβλημα είναι η τάση να επικεντρώνουμε (εμείς γενικά ως λαός, όχι οι κομμουνιστές) στα πρόσωπα, που θα αντικατασταθούν από άλλα νέα κι άφθαρτα, για να ακολουθήσει ο ίδιος φαύλος κύκλος κι ο επόμενος κρίκος που θα διαιωνίζει την αλυσίδα.

Ζούμε σε μια εποχή που οι αντθέσεις είναι πιο οξυμένες από ποτέ και παρουσιάζονται σχεδόν σε καθαρή μορφή.
Αλλά ο εχθρός είναι δύσκολο να εντοπιστεί όσο κάποιοι θολώνουν το τοπίο και τείνουν να τον περιορίζουν σε συγκεκριμένα πρόσωπα ή φορείς, χωρίς να σημειώνουν την αιτιώδη σχέση που τους συνδέει, πχ οι τράπεζες χωρίς τις κυβερνήσεις που τους μπουκώνουν με ζεστό κρατικό χρήμα, για τη δική μας υποτίθεται σωτηρία ή το πολιτικό προσωπικό, χωρίς να μπαίνει στο κάδρο το αφεντικό του, η κυρίαρχη τάξη που καθορίζει την κυρίαρχη πολιτική. Ή η νεοφιλελεύθερη δεξιά, οι ξένοι δυνάστες, και πάει λέγοντας.

Κι όσο συμβαίνει αυτό, ο "απρόσωπος" εχθρός πάντα θα βρίσκει τρόπο να ελίσσεται σαν Ιανός και να αποκτά χίλια πρόσωπα, για να ξεγελάσει τα θύματά του, και να τα ρίξει στο βούρκο της απογοήτευσης και της απάθειας, το βασικό εσωτερικό εχθρό, με τον οποίο πρέπει να αναμετρηθούμε, για να μπορέσουμε να νικήσουμε.

 Φλεβάρης 1958: Πώς το αστικό κράτος αντιμετώπιζε τον αγώνα κατά των βάσεων (Ιστορικό ντοκουμέντο)

Φλεβάρης 1958: Πώς το αστικό κράτος αντιμετώπιζε τον αγώνα κατά των βάσεων (Ιστορικό ντοκουμέντο)

Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας // Στο Ατέχνως

Η υπόθεση των αμερικανικών βάσεων στη χώρα μας έχει μεγάλη ιστορία που συνδέεται τόσο με τις επιδιώξεις της κυρίαρχης τάξης στη χώρα μας- σε αρμονία με τις ευρύτερες επιδιώξεις του ιμπεριαλισμού στην περιοχή- όσο και με την ανάπτυξη πολύμορφων και σκληρών αγώνων από μέρους του λαϊκού κινήματος για την απομάκρυνση τους.
Ένα σύντομο ιστορικό
Μετά το δόγμα Τρούμαν (12/3/1947) το Σχέδιο Μάρσαλ (5 Ιουνίου 1947), όπως επίσης η ίδρυση του ΝΑΤΟ (4 Απριλίου 1949) και την ένταξη της Ελλάδας σ’ αυτήν την ιμπεριαλιστική δυτική στρατιωτικο-πολιτική συμμαχία (18 Φεβρουαρίου 1952) έχουμε στις 12 Οκτώβρη του 1953 την εγκατάσταση βάσεων στη χώρα μας. Οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι της Ελλάδας και των Ηνωμένων Πολιτειών έκαναν ταυτόχρονα, σε Αθήνα και Ουάσιγκτον, την παρακάτω ανακοίνωση:«Εις εκπλήρωσιν των εκ του άρθρου 3 της Συνθήκης του Βορείου Ατλαντικού απορρεουσών υποχρεώσεών των, η κυβέρνησις του Βασιλείου της Ελλάδος με την έγκρισιν της Αυτού Μεγαλειότητος του Βασιλέως και η κυβέρνησις των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής υπέγραψαν σήμερον μίαν Διμερήν Συμφωνίαν, παρέχουσα εις τας Ηνωμένας Πολιτείας το δικαίωμα όπως βελτιώσωσιν και χρησιμοποιήσωσιν από κοινού μετά της ελληνικής κυβερνήσεως ορισμένα αεροδρόμια και ναυτικάς εγκαταστάσεις εν Ελλάδι. Η συμφωνία έχει ως προορισμόν, διευκολυνομένης της ολοκληρώσεως της αμύνης της Ελλάδος, της αναπτυχθείσης κατά τα τελευταία πέντε έτη με την αμερικανικήν βοήθειαν, εντός του αμυντικού συστήματος του ΝΑΤΟ, να ενισχύση την ασφάλειαν της περιοχής του Βορείου Ατλαντικού και να διαφυλάξη την διεθνήν ειρήνην και ασφάλειαν. Η κοινή προσπάθεια των δύο χωρών όπως βελτιωθή και ενισχυθή η συλλογική ικανότης προς αντίστασιν εναντίον ενόπλου επιθέσεως αντικατοπτρίζει το επικρατούν πνεύμα συνεργασίας και τους δεσμούς φιλίας ήτις υφίσταται μεταξύ Ελλάδος και Ηνωμένων Πολιτειών».

Στο πρώτο άρθρο της συγκεκριμένης συμφωνίας γίνεται σαφές πως σε συνδυασμό με την ενίσχυση του αστικού καθεστώτος στην Ελλάδα προωθούνται και τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή με τη συμμετοχή και  της χώρας μας:
«Διά του παρόντος η Ελληνική Κυβέρνησις, υπό τας προϋποθέσεις και τους όρους τους καθοριζόμενους εν τη παρούση Συμφωνία, ως και επί τη βάσει των τεχνικών συνεννοήσεων, μεταξύ των αρμοδίων αρχών των δύο κυβερνήσεων, εξουσιοδοτεί την κυβέρνησιν των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής να χρησιμοποιή οδούς, σιδηροδρομικάς γραμμάς και χώρους και να κατασκευάζη, αναπτύσση, χρησιμοποιή και θέτη εν λειτουργία στρατιωτικά και βοηθητικά έργα εν Ελλάδι, οία αι αρμόδιαι αρχαί των δύο κυβερνήσεων ήθελον θεωρήση κατά καιρούς ως αναγκαία διά την εφαρμογήν ή την προαγωγήν εγκεκριμένων σχεδίων του NATO. Η κατασκευή, ανάπτυξις, χρησιμοποίησις και θέσις εν λειτουργία τοιούτων έργων θα είναι σύμφωνος προς συστάσεις, τύπους και οδηγίας της Οργανώσεως της Βορειοατλαντικής Συνθήκης (NATO), όπου αύται είναι εφαρμόσιμοι.
Χάριν του σκοπού της παρούσης Συμφωνίας και συμφώνως προς τας μεταξύ των αρμοδίων αρχών των δύο κυβερνήσεων διεξαχθησομένας τεχνικάς συνεννοήσεις η κυβέρνησις των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής δύναται να φέρη, εγκαθιστά και στεγάζη εν Ελλάδι προσωπικόν των Ηνωμένων Πολιτειών. Αι ένοπλαι δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών και το υπό τον έλεγχόν των υλικόν δύνανται να εισέρχωνται, εξέρχωνται, κυκλοφορούν, υπερίπτανται ελευθέρως εν Ελλάδι και εις τα χωρικά της ύδατα, υπό την επιφύλαξιν οιασδήποτε τεχνικής συνεννοήσεως εις ην ήθελον προέλθη αι αρμόδιαι Αρχαί των δύο κυβερνήσεων. Αι ενέργειαι αύται απαλλάσσονται οιωνδήποτε τελών, δικαιωμάτων και φόρων».
Με τη συμφωνία αυτή, που συμπληρώθηκε το 1956, οι ΗΠΑ αποκτούσαν το δικαίωμα να εγκαταστήσουν όσες και όποιες στρατιωτικές βάσεις ήθελαν, να διακινούν ελεύθερα όποια και όσα στρατεύματα ήθελαν και να έχουν, επιπλέον, το δικαίωμα της ετεροδικίας. «Είμαι ευτυχής και υπερήφανος», δήλωνε ο πρωθυπουργός Παπάγος .Επόμενος σταθμός: Τα χρόνια 1959-1961, οπότε εγκαθίστανται στο ελληνικό έδαφος πυρηνικά όπλα.

Το ντοκουμέντο
Το 1958 σημαδεύτηκε από μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στην διαφαινόμενη εγκατάσταση πυρηνικών-πυραύλων στη χώρα. Το Γενάρη προηγείται έντονη συζήτηση στη Βουλή. Η προεκλογική περίοδος που ακολούθησε ενόψει των εκλογών του Μάη του 1958 σημαδεύτηκε από κινητοποιήσεις αλλά και έντονη πολιτική αντιπαράθεση με αιχμή το ζήτημα της εγκατάστασης πυραύλων-πυρηνικών. Το ΚΚΕ με ανακοίνωση της Κ.Ε (Μάρτης 1958) επισημαίνει ότι «…Δεν είναι μοιραίο να μεταβληθεί  η Ελλάδα  σε παρανάλωμα  του θερμοπυρηνικού πολέμου..» Οι συνδυασμοί της ΕΔΑ σε ολόκληρη τη χώρα προβάλλουν έντονα το όλο ζήτημα, γεγονός που υποχρεώνει εκ των πραγμάτων το σύστημα να «λάβει τα μέτρα» του χρησιμοποιώντας ολόκληρο που «οπλοστάσιο» που διέθετε.
Παρουσιάζουμε σήμερα ένα σπάνιο ντοκουμέντο. Προέρχεται από το αρχείο της νομαρχίας Ημαθίας και βρίσκεται στα Γ.Α.Κ Ν. Ημαθίας. Το έγγραφο για την εποχή του χαρακτηριζόταν ως «απόρρητο-επείγον-αυστηρά προσωπικό», προερχόταν από την «Διεύθυνσιν Τοπικής Αυτοδιοικήσεως» του Υπουργείου Εσωτερικών (4/2/1958)  απευθύνονταν στους νομάρχες της χώρας και είχε τον χαρακτηριστικό τίτλο: «Περί των ενεργειών της ΕΔΑ κατά της εγκαταστάσεως βάσεων πυραύλων». Παρέχει στοιχεία για το κίνημα που αναπτύχθηκες, τις εκτιμήσεις γι’αυτό από την πλευρά του αστικού κράτους, αλλά και την οργάνωση αντιμετώπισης του. Έγραφε σχετικά:
«Η Διοικούσα Επιτροπή της ΕΔΑ, πέραν των δημοσιευμένων στο επίσημον οργανόν της, την εφημερίδα «ΑΥΓΗ» και των εκτεθεισών εν τη Βουλή απόψεων του κόμματος τούτου επί του θέματος της εγκαταστάσεως βάσεων πυραύλων εν τη Ελλάδι , έλαβεν αποφάσεις και έδωκεν εντολάς εις τας περιφερειακάς επιτροπάς της όπως οργανώσουν λαϊκάς συγκεντρώσεις εις τα μεγάλα αστικά και περιφερειακά κέντρα , ίνα δημιουργηθή η εντύπωσις ότι ο ελληνικός λαός στρέφεται εναντίον της εγκαταστάσεως βάσεων πυραύλων εν Ελλάδι.
Επίσης εδόθη εντολή όπως συμπληρώνονται και αποστέλλονται προς την Βουλήν, την κυβέρνησιν και τον τύπον έντυποι διαμαρτυρίαι και υπομνήματα υπογραφόμενα παρά των δημάρχων  των προέδρων των κοινοτήτων , συλλόγων , σωματείων, γεωργικών συνεταιρισμών και διαφόρων επιστημόνων.
Δια την επιτυχίαν της προσπαθείας ταύτης οι βουλευταί της ΕΔΑ περιέρχονται ήδη τας επαρχιακάς πόλεις δια να παράσχουν και προφορικώς οδηγίας και εις τα κατά τόπους κομμουνιστικά στελέχη   και τους οπαδούς των.
Οι σκοποί της εν λόγω προσπαθείας είναι προφανείς και αποβλέπουν μόνο εις την εξυπηρέτησιν των σχεδίων του διεθνούς κομμουνισμού, όστις εν περιπτώσει αδρανείας του Κράτους θα εκμεταλλευθή επωφελώς το θέμα της εγκαταστάσεως πυραύλων εν Ελλάδι.
Το θέμα της εγκαταστάσεως πυραύλων εν Ελλάδι είναι θέμα εθνικόν , το οποίον η υπεύθυνος κυβέρνησις διαχειρίζεται μετά της επιβαλλομένης προσοχής και με αποκλειστικόν γνώμονα το εθνικό συμφέρον.
Κατ’ ακολουθίαν αι επί του θέματος τούτου ενέργειαι  ανεύθυνων προσώπων δεν εξυπηρετούν το εθνικόν συμφέρον της χώρας αλλά μόνον του υπό του διεθνούς κομμουνισμού επιδιωκόμενους αντεθνικούς σκοπούς.
Κατόπιν των ανωτέρω παρακαλούμεν όπως δι’ αμέσων επικοινωνιών σας επιστήσετε την προσοχήν των δημοτικών και κοινοτικών αρχών επί των αντεθνικών σκοπών , τους οποίους εξυπηρετούν οι αναλαβόντες την υποκίνησιν των ανωτέρω διαμαρτυριών και συστήσετε εις τας αρχάς ταύτας να μην παρασύρωνονται από τας παρακλήσεις και συστάσεις βουλευτών της ΕΔΑ ή οιονδήποτε άλλου προσώπου εις την λήψιν αποφάσεων διαμαρτυριών κατά της εγκαταστάσεως πυραύλων καθ’ όσον τοιαύται ενέργειαι εκτό του ότι εκφεύγουν του κύκλου της δραστηριότητος των δημοτικών και κοινοτικών αρχών και επισύρουν τας υπό της διατάξεως του άρθρου 130 του ειρρημένου κώδικος προβλεπομένας κυρώσεις , εξυπηρετούν τας επιδιώξεις του διεθνούς κομμουνισμού εις βάρος των εθνικών συμφερόντων της χώρας»

Επικίνδυνη ΝΑΤΟική εμπλοκή στο Αιγαίο με την υπογραφή της κυβέρνησης

Επικίνδυνη ΝΑΤΟική εμπλοκή στο Αιγαίο με την υπογραφή της κυβέρνησης

...και κυβερνητικός εμπαιγμός περί «απόλυτης εξασφάλισης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων», όταν η Αγκυρα τα αμφισβήτησε ευθέως ακόμα και τη μέρα που υπογράφηκε η απόφαση στις Βρυξέλλες!

Από κοινή άσκηση ΝΑΤΟικής δύναμης με πλοία του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού

Copyright © NATO/HQ MARCOM - f

Τεράστιες ευθύνες αναλαμβάνει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η οποία - όπως και οι προκάτοχοί της - πιστή στις στρατηγικές επιλογές της εγχώριας αστικής τάξης για συμμετοχή στις λυκοσυμμαχίες ΝΑΤΟ και ΕΕ, εμπλέκει βαθύτερα το λαό και τη χώρα σε επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς, με τους οποίους συνδέεται άμεσα τόσο η δρομολογούμενη συνδιαχείριση του Αιγαίου υπό ΝΑΤΟική ομπρέλα και πρόσχημα τη διαχείριση του Προσφυγικού, όσο και συνολικότερα η επικίνδυνη συγκέντρωση δυνάμεων του ΝΑΤΟ σε όλο το τόξο από την Ανατολική Ευρώπη μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο και την αραβική χερσόνησο, στην κόντρα του με άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κέντρα και ειδικά τη Ρωσία.
Αυτό ήταν και το περιεχόμενο των αποφάσεων της διήμερης Συνόδου των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ, που πραγματοποιήθηκε Τετάρτη και Πέμπτη, στις Βρυξέλλες, με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να βάζει φαρδιά - πλατιά την υπογραφή της σε αυτές, με αποκορύφωμα το κοινό αίτημα των κυβερνήσεων Ελλάδας, Τουρκίας και Γερμανίας, με το οποίο αποφασίστηκε να αναπτυχθούν άμεσα στο Αιγαίο ΝΑΤΟικές δυνάμεις - σε πρώτη φάση τα πλοία της μόνιμης ναυτικής δύναμης του ΝΑΤΟ «Standing NΑΤΟ Maritime Group 2» (SNMG2), υπό γερμανική διοίκηση και με τη συμμετοχή και τουρκικού πλοίου - με αποστολή τη διεξαγωγή επιχείρησης αναγνώρισης, επιτήρησης κι ανάσχεσης «παρανόμων διάπλων», σε «συνεργασία» με τις αντίστοιχες εθνικές αρχές Ελλάδας και Τουρκίας, για την αντιμετώπιση των «δικτύων διακινητών».
Είχε προηγηθεί συνάντηση και σχετική συνεννόηση της Γερμανίδας καγκελαρίου, Αγκελα Μέρκελ, με τον Τούρκο πρωθυπουργό, Αχ. Νταβούτογλου, με την ελληνική κυβέρνηση στη συνέχεια όχι μόνο να μην απορρίπτει τον εν λόγω σχεδιασμό, αλλά να συνυπογράφει με την Αγκυρα και το Βερολίνο το σχετικό αίτημα προς τη ΝΑΤΟική Σύνοδο!
Οπως σημειώθηκε χαρακτηριστικά, είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του, που το ΝΑΤΟ αναλαμβάνει τέτοια επιχείρηση, επιβεβαιώνοντας ότι το Προσφυγικό αξιοποιείται ως μοχλός προώθησης μιας σειράς επικίνδυνων σχεδιασμών.

Αμφισβήτηση εντός ΝΑΤΟικού πλαισίου

Επιχειρώντας να «κουκουλώσει» τον άκρως επικίνδυνο χαρακτήρα που έχει για το λαό και τη χώρα η ενεργός στρατιωτική εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, ο υπουργός Αμυνας, Π. Καμμένος, μιλώντας το βράδυ της Πέμπτης 11/2 στη Βουλή, ισχυρίστηκε ότι στη σχετική απόφαση της λυκοσυμμαχίας «έχουν γίνει αποδεκτές όλες οι ελληνικές θέσεις».
Πρόκειται, βέβαια, για «αστερίσκους» χωρίς πρακτική αξία: Υποτίθεται π.χ. ότι με πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης αποφασίστηκε τα πλοία του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού να περιπολούν στα ελληνικά χωρικά ύδατα και της Τουρκίας στα τουρκικά. Ακόμα, να υπάρχει απόλυτος σεβασμός της ευθύνης Ερευνας και Διάσωσης (SAR) από τα προκαθορισμένα εθνικά κέντρα. Οποιαδήποτε άδεια για Ερευνα και Διάσωση εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων να περνά μέσα από το Εθνικό Κέντρο Ερευνας και Διάσωσης, οπότε οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις να καταθέτουν σχέδια πτήσεων αν αφορά αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας.
Ολα αυτά στην πράξη μπάζουν από παντού. Αποδείχτηκε περίτρανα την Πέμπτη, την ίδια μέρα δηλαδή που υπογράφηκαν επισήμως όλα τα παραπάνω στις Βρυξέλλες, οπότε κατά τραγική σύμπτωση ελικόπτερο του ΠΝ, κατά τη διάρκεια της άσκησης «ΑΣΤΡΑΠΗ 2/16» στο Αιγαίο, κατέπεσε στην περιοχή της Κίναρου, με οδυνηρό αποτέλεσμα το χαμό του 3μελούς πληρώματός του.
Η αρμόδια ελληνική αρχή, η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ), στις 4.05 τα ξημερώματα εξέδωσε ΝΟΤΑΜ (την Α0265/16), ενημερώνοντας ότι η ελληνική πλευρά ξεκινά επιχείρηση Ερευνας και Διάσωσης (SAR) στην περιοχή όπου κατέπεσε το ελικόπτερο.
Η Αγκυρα απάντησε άμεσα με δική της ΝΟΤΑΜ (την Α0701/16), χαρακτηρίζοντας ουσιαστικά παράνομες τις έρευνες του ΠΝ, λέγοντας ότι η ίδια δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα στην Ελλάδα να ταυτίζει την ελληνική ζώνη Ερευνας και Διάσωσης στο Αιγαίο με το FIR Αθηνών, το οποίο καλύπτει όλο το αρχιπέλαγος. Οτι η ίδια η Αγκυρα έχει τα μέσα και τις ικανότητες να συντονίζει και να διεξάγει τέτοιες έρευνες στην επίμαχη περιοχή και θα συνεχίσει να το κάνει. Εξ ου και κάλεσε όσα μέσα επιχειρούν τέτοιες έρευνες στην περιοχή να συντονίζονται από τις τουρκικές αρχές.
Παράλληλα, η Τουρκία έθεσε ζήτημα και για την ελληνική ΝΟΤΑΜ Α0270/16, με την οποία η ελληνική πλευρά δέσμευσε περιοχές του Αιγαίου για την «ΑΣΤΡΑΠΗ 2/16». Σύμφωνα με την Αγκυρα, η περιοχή περιέχει τομείς στα ελληνοτουρκικά σύνορα που είναι ασαφείς, καθόσον - πάντα κατά την τουρκική πλευρά - δεν έχουν καθοριστεί επακριβώς τα όρια στο Αιγαίο. Οι περιοχές που δεσμεύονται με την ελληνική ΝΟΤΑΜ περιλαμβάνουν περιοχές όπως Αγ. Ευστράτιος, Ψαρά, Χίος, Τήλος, Χάλκη, Ικαρία, Λήμνος, Λέσβος, Σάμος, οι οποίες, σύμφωνα με την Αγκυρα, είναι αποστρατικοποιημένες και ως εκ τούτου δεν πρέπει να περιλαμβάνονται σε κανένα σενάριο στρατιωτικής εκπαίδευσης - άσκησης...
Γενικά, η Τουρκία αμφισβητεί την εθνική κυριαρχία σε μεγάλες περιοχές, νησιά και νησίδες και τα ύδατα που τις περικλείουν, κάνει υπερπτήσεις, αρνείται το δικαίωμα της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, αμφισβητεί το εύρος του Εθνικού Εναέριου Χώρου, κάνει εκεί παραβιάσεις και παραβάσεις με τα μαχητικά της, αρνείται το δικαίωμα αναγνώρισης ΑΟΖ για το σύμπλεγμα του Καστελόριζου.
Θέματα τα οποία το ΝΑΤΟ αρκείται να τα χαρακτηρίζει «διμερείς διαφορές», κάνοντας ουσιαστικά πλάτες στην Αγκυρα και ακυρώνοντας στην πράξη τις... «διαβεβαιώσεις» της κυβέρνησης.

...και ΕΕ

Σε αντίστοιχο μήκος κύματος κινείται και η ΕΕ, συνυπολογίζοντας προφανώς τη γεωστρατηγική βαρύτητα της Τουρκίας και για τους δικούς της ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
Αυτό φάνηκε καθαρά και πρόσφατα, στα τέλη Γενάρη, όταν ευρωβουλευτής του ΚΚΕ έθεσε στον εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το εξής ερώτημα: «Σε περίπτωση ανάληψης μονομερούς δράσης από την ΕΕ στο Αιγαίο, με βάση τη "νέα Συνοριοφυλακή - Ακτοφυλακή της ΕΕ", σε ποια σύνορα αυτή και οι δυνάμεις ταχείας επέμβασής της θα αναλάβουν δράση μονομερώς; Στα διεθνώς αναγνωρισμένα σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία; `Η σε αυτά που ισχυρίζεται η Τουρκία ότι αποτελούν σύνορά της και με βάση αυτά προχωρά σε συστηματικές παραβιάσεις εναέριου χώρου, χωρικών υδάτων και κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας όσο και της Κύπρου, έχοντας μάλιστα προκλητική ασυλία τόσο από την ΕΕ όσο και από το ΝΑΤΟ;». Τι απάντησε ο ευρωενωσιακός αξιωματούχος; «Δυστυχώς, δεν μπορώ να απαντήσω στην ερώτησή σας»...

Γκριζάρουν το Αιγαίο

Τέτοιες μεθοδεύσεις κι αποφάσεις αποδεικνύουν ότι η επιχείρηση γκριζαρίσματος του Αιγαίου βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, ότι δρομολογούνται συνολικότερες, ντε φάκτο, αμφισβητήσεις σε Αιγαίο και Κύπρο, που εξυπηρετούν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Οι λαοί, λοιπόν, να επαγρυπνούν. ΝΑΤΟ και ΕΕ δεν είναι παράγοντες ειρήνης και ασφάλειας για τη χώρα μας. Αντίθετα, είναι παράγοντες εμπλοκής της στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, που απειλούν συνολικά τα συμφέροντα των λαών της περιοχής. Είναι παράγοντες αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων, που ανοίγουν πληγές συγκρούσεων με θύματα τους λαούς.

Διεργασίες και σενάρια χρεοκοπίας του λαού

Διεργασίες και σενάρια χρεοκοπίας του λαού

Την ώρα που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη το αλισβερίσι της κυβέρνησης με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ, ESM) για την πρώτη «αξιολόγηση», «τρέχουν» και τα διάφορα σενάρια εναλλακτικών σχεδίων αστικής διαχείρισης.
Η κυβέρνηση, αλλά και η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα αστικά κόμματα έχουν ανοίξει όλη τη βεντάλια των σχεδιασμών που επεξεργάζονται τα αστικά επιτελεία. «Πρόωρες εκλογές», «κυβέρνηση εθνικού σκοπού», «διεύρυνση της σημερινής κυβερνητικής πλειοψηφίας», «διατήρηση της σημερινής κατάστασης» στο όνομα της εθνικής συνεννόησης που απαιτούν «κρίσιμα θέματα», όπως το Προσφυγικό, και πάει λέγοντας.
Ο κουρνιαχτός που σηκώνεται είναι αποπροσανατολιστικός και έχει στόχο να δημιουργήσει νέες κάλπικες ελπίδες και προσδοκίες στο λαό, με στόχο τη χειραγώγησή του, ότι μπορεί να προκύψει κάτι θετικό από την όποια τέτοια «αλλαγή» με βάση τα σενάρια, ειδικά τώρα που δυναμώνουν οι λαϊκές αντιδράσεις απέναντι στον ορυμαγδό των αντιλαϊκών μέτρων που προωθεί η κυβέρνηση για λογαριασμό του κεφαλαίου, όπως αυτά κωδικοποιούνται στο μνημόνιο και στις συμφωνίες που «κλείνει» με τους εταίρους της. Οπως, για παράδειγμα, η 24ωρη πανεργατική απεργία στις 4 Φλεβάρη, τα μπλόκα των αγροτών και το συλλαλητήριό τους στο Σύνταγμα, κ.λπ.
Ολα αυτά τα σενάρια είναι εναλλακτικές που χρεοκοπούν εξίσου το λαό, γιατί έχουν κοινή συνισταμένη πώς θα επιτευχθεί η κυβερνητική σταθερότητα και συνολικά η εύρυθμη λειτουργία του αστικού πολιτικού συστήματος, που απαιτείται για να περάσουν απρόσκοπτα η αντιλαϊκή πολιτική και τα βάρβαρα μέτρα, με το λαό στη γωνία, με δεδομένο ότι τα «σημάδια» δεν είναι καλά για την «πολυπόθητη» ανάκαμψη και στην Ελλάδα και στην Ευρωζώνη.

Πρωτεργάτης των σεναρίων η κυβέρνηση

Σε συνέντευξή της τη βδομάδα που πέρασε, η κυβερνητική εκπρόσωπος, Ολ. Γεροβασίλη, ανέφερε μεν ότι «ενδεχόμενο οικουμενικής ή εκλογών δεν υπάρχει» και ακόμα ότι η κυβέρνηση έχει εντολή να υλοποιήσει τη συμφωνία, ωστόσο συμπλήρωσε, δείχνοντας ότι υπάρχουν και «άλλοι τρόποι» πέρα από τις εκλογές, ότι: «Αν επιπροσθέτως μπορέσει να επιτευχθεί κοινοβουλευτική και κοινωνική συναίνεση σε βασικές έστω παραμέτρους, κάτι τέτοιο θα ενισχύσει πολλαπλασιαστικά τη διαπραγματευτική μας θέση».
Ο υπουργός Αμυνας και πρόεδρος των ΑΝΕΛ, Π. Καμμένος, σε δηλώσεις του, αφού επανέλαβε το καθιερωμένο, ότι δηλαδή η κυβέρνηση έχει την έγκριση που έχει δώσει ο λαός στην πολιτική που εφαρμόζει, πρόσθεσε, ωστόσο, πως «αν υπάρχουν παράλογες απαιτήσεις που δεν μπορούν να γίνουν δεκτές από τον ελληνικό λαό, ο ελληνικός λαός θα έχει πάλι τον λόγο».
Πιο ξεκάθαρος εμφανίστηκε, ωστόσο, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γ. Δραγασάκης. Σε συνέντευξή του σε ραδιοφωνικό σταθμό, αφού διαβεβαίωσε το κεφάλαιο πως η κυβέρνηση θα κάνει ό,τι μπορεί ώστε να μην ανακοπεί η πορεία ανάκαμψής του, σημείωσε ότι «αν βρεθούμε σε δυσκολία (...) τα αδιέξοδα πάντα τα λύνει η δημοκρατία». Ο ίδιος, αναδεικνύοντας την ανάγκη ευρύτερων συναινέσεων αστικών κομμάτων που θα βοηθήσουν και στην «κοινωνική συναίνεση», πρόσθεσε: «Βρισκόμαστε σε μια κατάσταση που από ορισμένες απόψεις μοιάζει με την κατάσταση μιας χώρας που βγαίνει από πόλεμο και έχει ανάγκη από μεγάλη ανασυγκρότηση (...) Ιστορικά γνωρίζουμε ότι αυτές οι ανασυγκροτήσεις δεν γίνονται από ένα κόμμα, εκτός από σπάνιες περιπτώσεις. Απαιτούν συνασπισμό κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων». Πρότεινε μάλιστα για τη διευκόλυνση μιας τέτοιας εξέλιξης το εξής: «Γι' αυτό σας απαντώ στο ερώτημά σας με το μηχανισμό που θα μας πάει εκεί. Δηλαδή, η αλλαγή του εκλογικού νόμου θα μας βοηθήσει όλους, διότι όλοι πρέπει να κάνουμε επανατοποθετήσεις με βάση το μέλλον. Δεν είναι παράλογο να είμαστε όλοι παγιδευμένοι σε εμπάθειες και διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος;».

Η ΝΔ διεκδικεί τη διακυβέρνηση ως καλύτερος διαχειριστής

Τα ίδια σενάρια τροφοδοτούνται και από τη ΝΔ, που προσπαθεί να πείσει την εγχώρια αστική τάξη και τα ευρωενωσιακά μονοπώλια ότι είναι ικανότερος διαχειριστής, «από την ανίκανη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ», των συμφερόντων τους. Σε αυτήν τη βάση την περασμένη Δευτέρα ο πρόεδρος της ΝΔ, Κυρ. Μητσοτάκης, έγραφε σε σχόλιό του ότι «όποτε και αν γίνουν εκλογές η ΝΔ είναι έτοιμη και θα βγει πρώτη». Κατόπιν, με άλλη παρέμβασή του, ζητούσε από τον πρωθυπουργό «να αποσύρει αμέσως το σχέδιό του για το Ασφαλιστικό», σχέδιο βέβαια που έχει επικυρώσει η ΝΔ όταν ψήφιζε με την κυβέρνηση, τον περασμένο Αύγουστο, το 3ο μνημόνιο. Το σκεπτικό του Κυρ. Μητσοτάκη είναι ότι «η κοινωνία είναι απέναντι στην πρόταση της κυβέρνησης», θέλοντας να καταδείξει την «ανικανότητα» της κυβέρνησης στη χειραγώγηση λαϊκών δυνάμεων. Αξίζει πάντως να αναφερθεί μία φράση από την ομιλία του Κυρ. Μητσοτάκη από το βήμα της Βουλής, την περασμένη Πέμπτη, στη διάρκεια της συζήτησης για τις τηλεοπτικές άδειες. Κάλεσε, και μάλιστα «από καρδιάς», τον πρωθυπουργό να «σταματήσει να βλέπει παντού εχθρούς»...
Τη δική της σημασία έχει και η εκτίμηση του αντιπροέδρου της ΝΔ Αδ. Γεωργιάδη, στα μέσα στης βδομάδας στο ΣΚΑΪ, ότι η ομιλία του πρωθυπουργού στο υπουργικό συμβούλιο ήταν ομιλία εκλογών. Ο Γεωργιάδης υποστήριξε ότι ο Αλ. Τσίπρας άνοιξε δύο μέτωπα, ένα με τους δανειστές, που θα απορρίψουν αυτό που είπε ότι τα χρήματα για το Ασφαλιστικό θα βρεθούν μόνο από την αύξηση των εργοδοτικών εισφορών, κι ένα δεύτερο με τα κανάλια, με το θέμα των αδειών. Και ότι έτσι ο πρωθυπουργός ετοιμάζει σχέδιο εξόδου με ένα αφήγημα τύπου «με ρίχνει η τρόικα εξωτερικού και η τρόικα εσωτερικού, με κυνηγάνε οι ξένοι, με κυνηγάνε και οι καναλάρχες».
Ωστόσο, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ Ν. Δένδιας την προηγούμενη βδομάδα, όταν ρωτήθηκε σε διάρκεια συνέντευξής του αν θέλει η ΝΔ «αλλαγή» στο κυβερνητικό σχήμα με «διεύρυνσή» του, απάντησε: «Προσωπικά, θεωρώ καταστροφική αυτήν την κυβέρνηση και την πολιτική της. Οτιδήποτε συνιστά αλλαγή της, για εμένα είναι θετικό. Από εκεί και πέρα, η χώρα δεν μπορεί να τρέχει συνέχεια σε εκλογές, αλλά δεν είμαστε και ένα κόμμα που το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι η επάνοδός μας στην κυβέρνηση»...

Ρόλο στα σενάρια διεκδικεί και το «κέντρο»...

Σκεπτικισμός για το πώς θα επιτευχθούν η πολιτική σταθερότητα και η στιβαρή κυβέρνηση που έχει ανάγκη το κεφάλαιο επικρατεί και στα λεγόμενα «κεντρώα» - «κεντροαριστερά» κόμματα, τα οποία αντικειμενικά συμπιέζονται ανάμεσα στους δύο πόλους του συστήματος. Η Φώφη Γεννηματά, στις δηλώσεις τη βδομάδα που πέρασε, βάζοντας ζήτημα και διεύρυνσης της κυβερνητικής ή έστω της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «απέρριψε το αίτημά μας το καλοκαίρι να πάμε όλοι μαζί μέχρι και την πρώτη αξιολόγηση και να συσταθεί εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης, που να διαπραγματευτεί όλα τα δύσκολα σημεία της συμφωνίας. Αλλιώς αντιμετωπίζεται τώρα από τους δανειστές μια κυβέρνηση με ισχνή πλειοψηφία στη Βουλή». Αναφερόμενη, δε, στην πρότασή της για ενιαία έκφραση του χώρου της σοσιαλδημοκρατίας, πέραν του ΣΥΡΙΖΑ, είπε ότι «απευθυνόμαστε σε όλους χωρίς αποκλεισμούς και ότι όλοι θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους».
Από την πλευρά του Ποταμιού, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπός του, Χ. Θεοχάρης, μιλώντας την περασμένη βδομάδα στο ραδιοσταθμό «Αθήνα 9,84» ανέφερε ότι η κυβέρνηση «το Ασφαλιστικό μαζί με τα δημοσιονομικά που πρέπει να κλείσει, είναι 5 δισ. μέτρα μέχρι το 2018. Αν δεν τα καταφέρει, νομίζω ότι μόνο δύο επιλογές υπάρχουν. Είτε διεύρυνση της κυβερνητικής πλειοψηφίας μέχρι τα όρια της οικουμενικής, είτε εκλογές». Οσον αφορά τη στάση του κόμματός του είπε μεν ότι «το Ποτάμι δε θα μετέχει με κανέναν τρόπο στην ενίσχυση άλλων κομμάτων. Δεν μας ενδιαφέρει να βρούμε στέγη για μένα και τους 11 βουλευτές μας σε κάποιο άλλο κόμμα, είτε δεξιά, είτε αριστερά», ωστόσο επισήμανε: «Δεν δειλιάζουμε στο να συνεργαστούμε, αλλά δε θα συνεργαστούμε για να σώσουμε τις καρέκλες μας».
Οσο για τον πρόεδρο της Ενωσης Κεντρώων, Β. Λεβέντη, στην ομιλία του την περασμένη Πέμπτη στην Ολομέλεια της Βουλής το έπαιξε και πάλι ...λαγός του συστήματος: «Θα καταλήξουμε σε κυβέρνηση τεχνοκρατών. Ξέρετε γιατί; Ο μεν κ. Μητσοτάκης θα πάει σε λίγες μέρες στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και θα του τραβήξουν το αυτί και θα του πουν "ψήφισε το Ασφαλιστικό"».

...και το δεξιά της ΝΔ

Τέλος, δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι γίνονται διερευνητικές συζητήσεις για δημιουργία κόμματος στα δεξιά της ΝΔ. Το επιβεβαίωσε μεσοβδόμαδα στο «ΣΚΑΪ» ο πρ. συνεργάτης του Αντ. Σαμαρά, Τ. Μπαλτάκος, μιλώντας για ανιχνεύσεις και ζυμώσεις, γιατί υπάρχει, όπως εκτιμά, ανάγκη για τη δημιουργία τέτοιου κόμματος, αφού η ΝΔ, είπε, κινείται στο κέντρο. Είπε ακόμη ότι ο ίδιος δεν ενδιαφέρεται να είναι επικεφαλής, ενώ ερωτηθείς εάν θα μπορούσε να είναι αρχηγός ο στρατηγός ε.α. Φρ. Φραγκούλης απάντησε ότι είναι ένα από τα πρόσωπα που θα μπορούσε να ηγηθεί. Πρόσθεσε ότι με αυτό το κόμμα θα μπορούσε να συνεργαστεί ο Π. Καμμένος, εκτιμώντας πως τα ποσοστά συνολικά ενός τέτοιου κόμματος θα φθάσουν στο 10% - 12%. Ο Τ. Μπαλτάκος απέκλεισε, μεν, συνεργασία με τη Χρυσή Αυγή, αλλά είπε ότι το υπό συζήτηση νέο δεξιό κόμμα θα μπορούσε να προσεγγίσει ψηφοφόρους της, οι οποίοι κατά την άποψή του δεν είναι ακροδεξιοί, αλλά δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι της ΝΔ.

Α. Ζ.

Οταν η κυβέρνηση «δείχνει τα δόντια της» σε όσους αγωνίζονται

Οταν η κυβέρνηση «δείχνει τα δόντια της» σε όσους αγωνίζονται

Μια μικρή καταγραφή των απειλών και της συκοφαντίας απέναντι στον αγώνα τον αγροτών

Το μεγάλο ατού της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ήταν οι διαβεβαιώσεις προς το κεφάλαιο και τους ιμπεριαλιστικούς συμμάχους εταίρους της ότι μπορεί να υλοποιεί την ίδια αντιλαϊκή πολιτική με τους προηγούμενους με τέτοιον όμως τρόπο που να εξασφαλίζει την εργατική - λαϊκή ανοχή και συναίνεση. Το τελευταίο διάστημα, φαίνεται ότι δυσκολεύεται σε αυτόν το ρόλο. Ετσι, μαζί με την προσπάθειά της να παρέμβει στον προσανατολισμό του εργατικού - λαϊκού κινήματος η κυβέρνηση πιάνει και... το μαστίγιο.

Οποιο βρώμικο μέσο υπάρχει στα χέρια μιας αστικής κυβέρνησης, για να χτυπήσει εργατικούς - λαϊκούς αγώνες, το χρησιμοποίησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για να αντιμετωπίσει τον αγώνα των μικρομεσαίων αγροτών. Από την αρχή της κινητοποίησης, συκοφάντησαν, εκβίασαν, απείλησαν με καταστολή, προσπάθησαν να ξυπνήσουν τον κοινωνικό αυτοματισμό, ενώ την ίδια στιγμή έριχναν το «τυράκι» του διαλόγου - απάτη. Ετσι, λοιπόν, οι φτωχοί αγρότες στα μπλόκα είδαν να ξετυλίγεται όλη αυτή η προπαγανδιστική «βεντάλια» που στόχο να κάμψει αυτόν τον αγώνα.
Οποιος δεν έχει κοντή μνήμη, θα θυμηθεί συγκροτήματα του αστικού Τύπου να ξεσαλώνουν σε αντίστοιχες αγροτικές κινητοποιήσεις τα προηγούμενα χρόνια. Θα θυμηθεί επιχειρήματα του τύπου «κόβεται η Ελλάδα στα δύο», «δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν τα προϊόντα», «ποιος εκπροσωπεί τους αγρότες, ποιος αποφασίζει;», «οι περισσότεροι είναι τσιφιλικάδες», «όταν τρώγανε τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τα κάνανε Καγιέν, ήτανε καλά» και διάφορα άλλα. Ε, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τέτοια ακριβώς επιχειρήματα είτε λέγονταν ευθέως είτε διαρρέονταν από κυβερνητικά παπαγαλάκια, είτε έμπαιναν μπροστά κάποιοι «λαγοί» για να πουν όσα δεν μπορούσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Ας δούμε λίγο πιο αναλυτικά:

-- Κύριο άρθρο στην εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, την ΑΥΓΗ. Και γράφει ότι εξαντλούνται τα περιθώρια να υπάρξει «δημοκρατική διέξοδος» και ότι, αν οι αγρότες δεν προσέλθουν στο διάλογο, τότε «η κυβέρνηση έχει νωπή λαϊκή εντολή και την ευθύνη να υπερασπιστεί τα εθνικά συμφέροντα». Μάλιστα, δεν απειλεί μόνο με κρατική καταστολή, αλλά προσπαθεί να ενεργοποιήσει και τον κοινωνικό αυτοματισμό, αναφέροντας πως «καθήκον της κυβέρνησης σε κάθε περίπτωση είναι να δημιουργήσει τις καλύτερες δυνατές συνθήκες, ώστε όλοι οι Ελληνες εργαζόμενοι να μπορούν να απολαμβάνουν δίκαια τους κόπους τους». Με άλλα λόγια, προσπαθεί να στρέψει τους εργαζόμενους και άλλα λαϊκά στρώματα εναντίον των μικρομεσαίων αγροτών, να πετύχει αυτό που δεν έχει καταφέρει μέχρι τώρα η κυβέρνηση.
-- Σε άλλο άρθρο, η ίδια εφημερίδα αναφέρει: «Και τώρα λένε ότι θα κλιμακώσουν περαιτέρω τις κινητοποιήσεις τους με αποκλεισμούς δρόμων, λιμανιών και τελωνείων. Ομως, από τους δρόμους, τα λιμάνια και τα τελωνεία διακινούνται τόσο στην εγχώρια αγορά όσο και στο εξωτερικό χιλιάδες τόνοι αγροτικών εποχικών προϊόντων (...) Η επαναστατική δικαιολογία είναι γνωστή. Δεν πειράζει, όλοι να καταβάλλουμε κάποιο κόστος αν είναι για το γενικότερο καλό. Πώς όμως μετριέται το γενικότερο καλό σήμερα και πώς αυτό το γενικότερο καλό μάς ωφέλησε όλους παλαιότερα;»
-- Ο ίδιος ο πρωθυπουργός στη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου είπε, μιλώντας για τη στάση τηλεοπτικών σταθμών, σχετικά με τις αγροτικές κινητοποιήσεις: «Η στάση αυτή (σ.σ. των καναλιών) συνδέεται άμεσα με σκοπιμότητες και την αγωνία τους να μην ξεκινήσει ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες, με την αγωνία τους να μην ελεγχθούν τα δάνεια που πήραν οι μεγάλες επιχειρήσεις του Τύπου, με την αγωνία τους να μην προχωρήσει ο εξαντλητικός έλεγχος στις λίστες των μεγαλοκαταθετών του εξωτερικού». Ετσι, επανέφερε τη γνωστή άθλια λογική των υποκινούμενων αγώνων, προσπαθώντας μάλιστα να τους συνδέσει με τη νέα αναδιανομή του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου, που κάνει η κυβέρνησή του, σε παλιά και νέα τζάκια.
-- Πριν από μερικές μέρες η κυβερνητική εκπρόσωπος προειδοποίησε ανοιχτά με κρατική καταστολή αν οι αγρότες επιχειρούσαν να φτάσουν με τα τρακτέρ τους στην Αθήνα. Βέβαια, η απειλή δεν περιορίστηκε μόνο στο θέμα της μετακίνησης των τρακτέρ προς την πρωτεύουσα, αλλά στόχο έχει να τρομοκρατήσει και να προειδοποιήσει τους αγρότες ότι αν επιμείνουν στον αγώνα τους, η κυβέρνηση έχει έτοιμη την καταστολή, με διάφορα προσχήματα και με κυριότερο ότι «η οικονομία δεν αντέχει». Το ίδιο προβάλλουν, άλλωστε, και οι βιομήχανοι της Βόρειας Ελλάδας, καλώντας την κυβέρνηση να διασφαλίσει την ελεύθερη διέλευση των προϊόντων τους και των πρώτων υλών από τους δρόμους. Το ίδιο λέει και η ΝΔ, η οποία βλέπει τα «όρια» των κινητοποιήσεων μέχρι εκεί που δεν παρεμποδίζεται η οικονομία.
-- Η εκπρόσωπος των ΑΝΕΛ, Μαρίνα Χρυσοβελώνη, έλεγε σε ραδιοφωνική της συνέντευξη ότι οι αγρότες αρνούνται το διάλογο με την κυβέρνηση, επειδή «υπάρχουν κάποιες ακραίες φωνές, κάποιες που εκπορεύονται από τη Χρυσή Αυγή, κάποιες άλλες από το ΚΚΕ και κάποιες άλλες από τη ΝΔ». Η εκπρόσωπος του κόμματος, που συγκυβερνά με τον ΣΥΡΙΖΑ και υλοποιούν μαζί την αντιλαϊκή πολιτική, δεν αναπαράγει μόνο την άθλια συκοφαντία της υποκίνησης των κινητοποιήσεων, αλλά τολμά να τσουβαλιάσει το ΚΚΕ με τη Χρυσή Αυγή, κάτω από τον τίτλο «ακραίες φωνές».
-- Εγραφε πριν από μερικές μέρες ο Θ. Καρτερός, απευθυνόμενος - υποτίθεται - στην κυβέρνηση: «Είστε λάθος όταν ακτινοβολείτε κατανόηση για όσους αγρότες έχουν πάρει στα χέρια τους τις τύχες της χώρας και της οικονομίας και θέλουν αμέτι - μουχαμέτι να γίνει το δικό τους, κι αφού γίνει το δικό τους να συζητήσουν με τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση (...) Είστε λάθος όταν οι άλλοι οργανώνουν σχεδιασμένα την πολιτική αστάθεια κι εσείς απλώς δηλώνετε ότι "δεν είναι στις προθέσεις της κυβέρνησης" να διεξαγάγει εκλογές (...) Γιατί δίνετε την εντύπωση ότι δεν καταλαβαίνετε τι γίνεται. `Η καταλαβαίνετε και φοβάστε να το πείτε, μπας και σας κατηγορήσουν ότι διαβάλλετε τις λαϊκές κινητοποιήσεις (...) Και δεν είναι δουλειά της Αριστεράς ούτε να δέρνει ούτε να συκοφαντεί αυτόν τον κόσμο. Αλλά, συγγνώμη, όταν κάποιοι αρνούνται κάθε διάλογο, εσείς βλέπετε μόνο μια "πράξη εγωισμού";». Τι λέει ο φωστήρας της προπαγάνδας; Χτυπάτε στο ψαχνό... Μία από τα ίδια έγραψε και μερικές μέρες μετά όταν - ούτε λίγο ούτε πολύ - χαρακτήρισε «εκτροπή» το βασικό αίτημα των αγροτών, δηλαδή την απόσυρση του Ασφαλιστικού.
-- Αξίζει να αναφέρουμε, βέβαια, ότι κάποια παπαγαλάκια έφτασαν στο σημείο να πουν ότι «το ΚΚΕ και ο Μπούτας ετοιμάζονται να πουλήσουν τους αγρότες», όπως εκείνος ο γνωστός - προεκλογικός - λάτρης του ΣΥΡΙΖΑ «δημοσιογράφος» του «Πρώτου Θέματος».

Οι μικρομεσαίοι αγρότες πρέπει να αναρωτηθούν: Γιατί τόσο ψέμα και μίσος για μια συντονισμένη κινητοποίηση που αποφάσισαν οι ίδιοι, με συλλογικές διαδικασίες; Γιατί τέτοια επίθεση στην απόφασή τους να κλιμακώσουν ενωτικά τον αγώνα; Γιατί τέτοια κατασυκοφάντηση της απόφασης των αγροτών να ζητήσουν από τους εργαζόμενους αλληλεγγύη και συμπόρευση, με άμεση ανταπόκριση από εργατικά σωματεία; Εχουν πείρα και μπορούν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Να ακυρώσουν τις παγίδες που πάνε να τους στήσουν, να δημιουργήσουν προϋποθέσεις συνέχισης και παραπέρα κλιμάκωσης του αγώνα τους, που είναι κοινός με τους εργατοϋπάλληλους και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Κ.Πασ.

Αντιλαϊκό «κρεσέντο» σε ενιαία στρατηγική

Αντιλαϊκό «κρεσέντο» σε ενιαία στρατηγική

Τις διαφορετικές αντεργατικές - αντιλαϊκές προσεγγίσεις Ευρωζώνης - ΔΝΤ προβάλλει η κυβέρνηση ως άλλοθι, εμπαίζοντας το λαό, αφού και η ίδια προωθεί την ίδια στρατηγική για την ανάκαμψη του κεφαλαίου

Γ. Ντάισελμπλουμ, Ευ. Τσακαλώτος, Μ. Σαπέν σε προηγούμενο Γιούρογκρουπ

Eurokinissi

Με κοινή θέση το κλείσιμο της πρώτης «αξιολόγησης» του τρίτου μνημονίου συνεχίζονται τα αντιλαϊκά παζάρια της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (Ευρωζώνη - ΔΝΤ), ενώ πλέον οι μεταξύ τους συζητήσεις περιστρέφονται και γύρω από τη νέα φουρνιά των αντιλαϊκών μέτρων, αυτών που ετοιμάζουν και για την «επόμενη μέρα» της «αξιολόγησης».
Την ίδια ώρα, οι εξελίξεις της περασμένης βδομάδας αποκαλύπτουν τη σύμπλευση, στρατηγικού χαρακτήρα, όλων των εμπλεκόμενων πλευρών, σε ό,τι αφορά την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής και αυτό παρά τις μεταξύ τους αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς, που συνδέονται με την εξυπηρέτηση τμημάτων του κεφαλαίου, που καθένας από αυτούς στηρίζει και υπηρετεί.

«Εποικοδομητική συζήτηση» στο Γιούρογκρουπ

«Καλούμε την Ελλάδα και τους θεσμούς να συνεχίσουν τις διαβουλεύσεις τους, ώστε να υπάρξει συμφωνία για το συνταξιοδοτικό, στη διαμόρφωση του κρατικού προϋπολογισμού και για το Ταμείο των Ιδιωτικοποιήσεων», δήλωσε ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ, Γ. Ντάισελμπλουμ, μετά την ολοκλήρωση της συνεδρίασης των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, την Πέμπτη 11/2.
Ο ίδιος ανέφερε ότι το θέμα της «αποπολιτικοποίησης» της ελληνικής κρατικής διοίκησης καθώς και του τραπεζικού τομέα βρίσκεται μεταξύ των θεμάτων στα οποία επικεντρώνουν την προσοχή τους οι «εταίροι», επισημαίνοντας πως η τελευταία αλλαγή διοίκησης στη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων έγινε με τη σύμφωνη γνώμη τους.
Ο Επίτροπος Οικονομικών της ΕΕ, Π. Μοσκοβισί, υπογραμμίζοντας ότι υπάρχει σημαντική πρόοδος στις διαπραγματεύσεις, τόνισε ότι η ελληνική κυβέρνηση καλείται να εφαρμόσει ιδιαίτερα δύσκολες μεταρρυθμίσεις και σε πολιτικό επίπεδο, αναφέροντας συγκεκριμένα το Ασφαλιστικό. Δήλωσε, επίσης, πως εάν συνεχιστεί η πρόοδος - συγκεκριμένα στο Ασφαλιστικό και στα Δημοσιονομικά - οι επικεφαλής της αποστολής των «θεσμών» στην Αθήνα θα είναι σε θέση να επιστρέψουν «μέσα στις επόμενες μέρες», με στόχο την ολοκλήρωση της «αξιολόγησης» ενδεχομένως πριν από το Πάσχα των Καθολικών (τέλη Μάρτη).
Αποκαλυπτικές για το χαρακτήρα και την «ποιότητα» των αντιλαϊκών διαβουλεύσεων είναι και οι παρακάτω επισημάνσεις, που έγιναν μέσα στη βδομάδα από υψηλόβαθμο αξιωματούχο της Ευρωζώνης:
Ασφαλιστικό - συντάξεις: Σχετικά με τη νέα επίθεση στο Ασφαλιστικό, σημείωσε ότι έχει επιτευχθεί πρόοδος, καθώς, όπως είπε, όλοι αναγνωρίζουν ότι απαιτείται συνδυασμός παραγόντων. Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, τα ποσοστά αναπλήρωσης και την περίοδο καταβολής των εισφορών. Ουσιαστικά, πρόκειται για παραπέρα παρεμβάσεις σε όλες τις παραμέτρους του Ασφαλιστικού και βέβαια πάνω από αυτές που δημόσια ομολογεί η συγκυβέρνηση. Επιπλέον, σύμφωνα με τον ίδιο, στόχος είναι η διαμόρφωση ενός συστήματος που θα είναι θετικό για τον «επίσημο τομέα της οικονομίας». Εν προκειμένω, δείχνει στην κατεύθυνση μείωσης των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, ενώ βέβαια τις όποιες «απώλειες» θα αναπληρώσουν άλλες αντιλαϊκές παρεμβάσεις.
Δημοσιονομικά κενά: Προ των πυλών βρίσκονται και νέα συμπληρωματικά μέτρα, με στόχο την κάλυψη των δημοσιονομικών κενών. Σύμφωνα με τον αξιωματούχο της Ευρωζώνης, η ελληνική κυβέρνηση και οι «θεσμοί» συμφώνησαν να εργαστούν πάνω στον κρατικό προϋπολογισμό του 2016.
Κρατική διοίκηση: Σε σχέση με το ζήτημα της στελέχωσης του κρατικού μηχανισμού σε επιτελικές - νευραλγικές θέσεις, τόνισε ότι αποτελεί θέμα ζωτικής σημασίας. Τόνισε χαρακτηριστικά: «Είχαμε πολλούς διορισμούς και πολλές απογοητεύσεις από υπουργεία της πρώτης γραμμής που δεν πήραν στα σοβαρά την ελληνική δέσμευση του Ιουλίου», προσθέτοντας ότι υπάρχει δυσαρέσκεια στις Βρυξέλλες για το συγκεκριμένο θέμα.
Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων: Το συγκεκριμένο ζήτημα, ανέφερε, είναι ουσιαστικό για αρκετά κράτη της Ευρωζώνης, ενώ μια ακόμη προϋπόθεση για την ολοκλήρωση της «αξιολόγησης» είναι να καταστεί το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων «λειτουργικό». Να σημειωθεί ότι ανάμεσα στις εκκρεμότητες βρίσκονται και αυτές που αφορούν στη μεταβίβαση σειράς κρατικών περιουσιακών στοιχείων στον υπό διαμόρφωση οργανισμό.

Με «λαγό» το ΔΝΤ...

Στο περιθώριο της συνεδρίασης του Γιούρογκρουπ, ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος, συναντήθηκε με τον επικεφαλής του ευρωπαϊκού γραφείου του ΔΝΤ, Π. Τόμσεν.
Σύμφωνα με την ενημέρωση από το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών, «και οι δύο συναντήσεις διεξήχθησαν σε εποικοδομητικό κλίμα και υπήρξε σαφής συνεκτίμηση της ανάγκης να ολοκληρωθεί το ταχύτερο δυνατόν η πρώτη αξιολόγηση».
Αμέσως στη συνέχεια, ο Π. Τόμσεν, σε άρθρο του που δημοσιεύεται σε ιστοσελίδα του ΔΝΤ, τονίζει: «Παρά τις ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις του 2010 και του 2012,το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα παραμένει σε οικονομικά απλησίαστα γενναιόδωρα επίπεδα» και ακόμη ότι η χώρα δεν μπορεί να προστατέψει τους συνταξιούχους κάνοντας περικοπές αλλού ή αυξάνοντας τους φορολογικούς συντελεστές.
«Ποσοτικοποιώντας», ουσιαστικά, τα αντιλαϊκά μέτρα που περιλαμβάνει το μνημόνιο, επισημαίνει: «Για να πετύχει το φιλόδοξο μεσοπρόθεσμο στόχο της για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ, η Ελλάδα θα πρέπει να πάρει μέτρα της τάξης περίπου του 4% - 5% του ΑΕΠ (δηλαδή περίπου 7,5 με 9,5 δισ. ευρώ). Δεν μπορούμε να δούμε πώς μπορεί να το πετύχει αυτό η Ελλάδα χωρίς σημαντικές εξοικονομήσεις στις συντάξεις». Ο ίδιος διαβεβαιώνει πως «οι μεταρρυθμίσεις στο Ασφαλιστικό θα είναι κοινωνικά δύσκολες για τον ελληνικό λαό»...
Στο άρθρο του Π. Τόμσεν αναφέρονται και τα εξής ενδεικτικά:
-- «Ο ελληνικός προϋπολογισμός χρειάζεται να μεταφέρει περίπου το 10% του ΑΕΠ για να καλύψει το μεγάλο κενό στο ασφαλιστικό σύστημα, σε σύγκριση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο που είναι 2,5%. Σαφώς, αυτό δεν είναι βιώσιμο».
-- «Οσες μεταρρυθμίσεις και να γίνουν, δε θα μπορέσουν να καταστήσουν το ελληνικό χρέος βιώσιμο χωρίς την ελάφρυνσή του και από την άλλη μεριά, όσες ελαφρύνσεις του χρέους και να γίνουν, δε θα μπορέσουν να καταστήσουν βιώσιμο το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα χωρίς ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις. Πρέπει να γίνουν και τα δύο».

...η «σκυτάλη» στην Ευρωζώνη

«Σε κάθε περίπτωση, το ΔΝΤ είναι ξεκάθαρα μέρος της αξιολόγησης και η συνεργασία είναι στενή». Αυτό τόνισε προχτές ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Β. Ντομπρόβσκις, σχετικά με το εν λόγω άρθρο του επικεφαλής του ευρωπαϊκού γραφείου του ΔΝΤ, Π. Τόμσεν.
Οπως τόνισε χαρακτηριστικά ο Β. Ντομπρόβσκις, «οι διαπραγματεύσεις με τις ελληνικές αρχές είναι σε εξέλιξη, σε σχέση, για παράδειγμα, με τα στοιχεία για τη δημοσιονομική προσπάθεια. Οι θεσμοί αξιολογούν αυτά τα στοιχεία με βάση αυτά που συμφωνήθηκαν τον Αύγουστο, όταν υιοθετούσαμε το μνημόνιο».
Μάλιστα, εξέφρασε την πεποίθηση για την πλήρη συμμετοχή του ΔΝΤ στο τρίτο μνημόνιο, συμπεριλαμβανομένης και της χρηματοπιστωτικής στήριξης προς το ελληνικό κράτος. Αυτό, με τη σειρά του, σημαίνει νέο μνημόνιο και δανειακή σύμβαση με την πλευρά του ΔΝΤ, σε συνέχεια και συμπληρωματικά με αυτά που έχουν υπογραφεί με την Ευρωζώνη. Σχετικά με τα αντιλαϊκά παζάρια που εξελίσσονται πίσω από τις «κλειστές πόρτες», ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν σημείωσε πως όσο οι συζητήσεις είναι σε εξέλιξη, είναι «αδύνατο να αναφερθούμε σε λεπτομέρειες».
Στην ίδια - ουσιαστικά - ρότα με το ΔΝΤ βρίσκεται άλλωστε και η Κομισιόν, η οποία, μέσω της πρόσφατης έκθεσης με τις «Χειμερινές Οικονομικές Προβλέψεις 2016», τονίζει: Ο ελληνικός κρατικός προϋπολογισμός του 2016 προβλέπει πρόσθετη «εξοικονόμηση» 1,1% του ΑΕΠ από διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό σύστημα, στους φόρους εισοδήματος και από άλλες παρεμβάσεις «εξοικονόμησης» δαπανών. Παραπέρα, επισημαίνεται ότι για τη διετία 2016 - 2017 θα «χρειαστούν» περαιτέρω μέτρα, ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα.

Κυβερνητικά άλλοθι στις πλάτες του λαού

Η συγκυβέρνηση, από την πλευρά της, ισχυρίζεται πως ο Π. Τόμσεν (είναι χαρακτηριστική η επίμονη προσωπική αναφορά στο σχετικό σημείωμα του Μεγάρου Μαξίμου, το οποίο αποφεύγει επιμελώς να αναφερθεί στο ίδιο το ΔΝΤ ως οργανισμό...), «ζητά επί της ουσίας την εφαρμογή διαφορετικού προγράμματος από το συμφωνημένο», τονίζοντας ότι «η ελληνική πλευρά συνεχίζει την κατά γράμμα υλοποίηση όσων έχουν συμφωνηθεί ανάμεσα στα δύο μέρη (σ.σ. με την Ευρωζώνη) και μόνο αυτών».
Αλλοθι δημιουργεί πάνω στις διαφορές και αντιθέσεις ΔΝΤ - Ευρωζώνης, που σχετίζονται με τους ανταγωνισμούς διαφορετικών τμημάτων του κεφαλαίου και διαφορετικών ισχυρών καπιταλιστικών κέντρων και κρατών. Αλλά στρατηγικά, όλοι μαζί, Ευρωζώνη - ΔΝΤ - κυβέρνηση, για την ανάκαμψη του κεφαλαίου πασχίζουν. Επομένως, η κυβέρνηση εμπαίζει το λαό, με τη λογική «ο καλός και ο κακός», αφού όλοι πασχίζουν αντιλαϊκά.
Την ίδια ώρα, στον κρατικό προϋπολογισμό του 2016, η κυβέρνηση ήδη έχει ενσωματώσει νέα αντιλαϊκά μέτρα ύψους 5,7 δισ. ευρώ, τα οποία, σε κάθε περίπτωση, σχεδιάζουν να πολλαπλασιάσουν στα επόμενα χρόνια, με γνώμονα τους στόχους για τα ματοβαμμένα «πρωτογενή πλεονάσματα».
Το ΔΝΤ, από την πλευρά του (μέσω της παρέμβασης Τόμσεν), σημειώνει: «Υπάρχουν ισχυρισμοί ότι το ΔΝΤ έχει συνδέσει τη συμμετοχή του με δρακόντειες κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, ιδιαίτερα στο Ασφαλιστικό. Αυτό δεν αντανακλά την πραγματικότητα. Σε τελική ανάλυση, τα νούμερα ενός προγράμματος πρέπει να βγαίνουν».
Η δε Κομισιόν, με τη μορφή «διαρροών» προς τον Τύπο, σχολιάζει πως το ΔΝΤ επιχειρεί να προσδώσει το «ρόλο του κακού» στην ΕΕ. Λόγος γίνεται για την ύπαρξη του δημοσιονομικού κενού και για τον τρόπο «ελάφρυνσης» του ελληνικού κρατικού χρέους, που βάζει στο τραπέζι το ΔΝΤ. Σύμφωνα με την ίδια πηγή της Κομισιόν, «είναι υπερβολικές οι εκτιμήσεις του για το δημοσιονομικό κενό και αποσκοπούν να δώσουν τον κακό ρόλο στην ΕΕ, ότι επιβάλλει μεγάλη λιτότητα». Ωστόσο, όπως χαρακτηριστικά τονίζεται από την Κομισιόν, «στη διαπραγμάτευση τα πράγματα δεν είναι τόσο φοβερά»...

Α. Σ.