24 Μαρ 2018

ΚΕΡΚΥΡΑ: Ήρθαν τα φλαμίνγκο στις Αλυκές Λευκίμμης

  (Δείτε τις μοναδικές εικόνες)

Στις Αλυκές Λευκίμμης ήρθαν γι ακόμη μία χρονιά τα φλαμίνγκο .Τα τελευταία χρόνια, τα φλαμίνγκο βρήκαν τον φιλόξενο υγρότοπο της περιοχής και φωλιάζουν εκεί από την άνοιξη.
Δείτε τις φωτογραφίες απο το Περιβαλλοντικό κέντρο Λευκίμμης:
startmedia.gr

ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ/ΛΑΕ πέταξαν και το τελευταίο φύλλο συκής

        


«Πέταξαν και το τελευταίο φύλο συκής οι ηγεσίες των ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ/ΛΑΕ στην ΓΣΕΕ», επισημαίνει το ΠΑΜΕ, καθώς όπως αναφέρει, στη χθεσινή συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της Συνομοσπονδίας οι ηγεσίες αυτών των παρατάξεων «πιάστηκαν με τη γίδα στην πλάτη, αφού, αποκαλύφθηκε ότι πίσω από τις πλάτες των εργαζομένων όλοι μαζί σφιχταγκαλιασμένοι έχουν συμφωνήσει και προχωρούν στην υπογραφή της αθλιότητας των 586 ευρώ και των 511 για τους νέους κατά παραγγελία κυβέρνησης και εργοδοσίας».
Το ΠΑΜΕ στην ανακοίνωσή του αναφέρει τα εξής:
«Προχωρούν χωρίς να κρατάνε ούτε τα προσχήματα. Ομολόγησαν ότι διαπραγματεύονται τέτοια σημαντικά ζητήματα που αφορούν στη ζωή της εργατικής τάξης σε δείπνα με τους εργοδότες. Ομολόγησαν ότι είναι στην αντίπερα όχθη με τους εργαζόμενους. Ομολόγησαν ότι ακόμα και τα 751 ευρώ που δήθεν ζητούσαν ήταν όπως είπαν για “τυπικούς λόγους”. Κορόιδευαν δηλαδή κατάματα την εργατική τάξη
Συμφώνησαν επιπλέον πέρα από την φτωχοποίηση με τους άθλιους μισθούς στην διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης κάνοντας ένα βήμα παραπέρα. Στη δημιουργία Εθνικού Ταμείου Επαγγελματικής Ασφάλισης, δηλαδή ιδιωτικά ασφαλιστήρια. Οδηγώντας έτσι τους εργαζόμενους στα νύχια της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν. Καμιά ελπίδα από αυτές τις ηγεσίες της ΓΣΕΕ.
Είναι ανάγκη να τους πετάξουν από το σβέρκο τους.
Η ελπίδα βρίσκεται στην οργάνωση στους χώρους δουλειάς, στην μαζικοποίηση των συνδικάτων, στη συνέχιση της οργάνωσης της πάλης για τις συλλογικές συμβάσεις, όπως έκαναν και συνεχίζουν οι οικοδόμοι, οι μεταλλεργάτες, οι ηθοποιοί – μουσικοί με τα συνδικάτα τους.
Καλούμε τους εργαζόμενους να μπουν σε αυτή τη μάχη στηρίζοντας τους αγώνες στις 27 Μάρτη των συμβασιούχων στους ΟΤΑ για σταθερή και μόνιμη δουλειά, στις 29 Μάρτη την κινητοποίηση των εργαζομένων στο Φάρμακο, την απεργία των εργαζομένων στο Γάλα – Τρόφιμα – Ποτά στις 29 ΜάρτηΣτις 30 Μάρτη του αγώνα των εκπαιδευτικών για μαζικούς διορισμούς και μόνιμους και σταθερή δουλειά. Στις 25 Απρίλη τον αγώνα των μεταλλεργατών με το Συνδικάτο τους για μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, άλλους κλάδους και χώρους δουλειάς».
Η παρέμβαση της ΔΑΣ
Η παρέμβαση της η ΔΑΣ στην συνεδρίαση της ΕΕ της ΓΣΕΕ στις 23 Μάρτη για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας 2018, έχει ως εξής:
«Από δημοσιεύματα και διαρροές πληροφορηθήκαμε ότι το προεδρείο της ΓΣΕΕ προχώρησε σε συμφωνία με τις εργοδοτικές ενώσεις για την ΕΓΣΣΕ και μάλιστα πραγματοποιώντας κρυφά συνάντηση μαζί τους. Προχωρήσατε στη συμφωνία χωρίς να κρατήσετε ούτε καν τους τύπους και τα προσχήματα.
Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη για το ΔΣ της ΓΣΕΕ, την ΕΕ. Επιδιώκουμε να αποκαλύψουμε την στάση σας, να ενημερωθούν οι εργαζόμενοι, γιατί τελικά είναι σωστή η διαπίστωση ότι αποτελείτε μέρος του προβλήματος.
Χωρίς καμία ενημέρωση και συλλογική διαδικασία η πλειοψηφία, το προεδρείο συναντηθήκατε και συμφωνήσατε με τις εργοδοτικές οργανώσεις, για να επικυρώσετε εκ νέου το αίσχος των 586 και 511 ευρώ που έχει νομοθετηθεί από κυβέρνηση και εργοδότες.
Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ προκειμένου όπως λέει να διατηρήσει το “θεσμό” της ΕΓΣΣΕ που δεν έχει απολύτως καμιά σχέση ούτε με σύμβαση ούτε με συλλογική, προσυπογράφει και συμφωνεί για άλλη μια φορά την πιο βάρβαρη αντεργατική νομοθεσία της κυβέρνησης, που τσακίζει τις συλλογικές συμβάσεις, τους μισθούς και τα δικαιώματα των εργαζόμενων. Από ότι φαίνεται προχωράτε στην δημιουργία επαγγελματικού ταμείου ασφάλισης με τα γνωστά αποτελέσματα.
Το μέγεθος της υποκρισίας και της υπονόμευσης των συμβάσεων ξεπερνά αυτήν την περίοδο κάθε όριο. Δυο μήνες μετά τις αποφάσεις του Γενικού Συμβουλίου που προκειμένου να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων τάχα ενέκρινε ως διεκδικητικό πλαίσιο την επαναφορά της ΕΓΣΣΕ και των 751 ευρώ βασικό μισθό και που εσείς το κοινοποιήσατε με εξώδικο προς τις εργοδοτικές οργανώσεις, έρχεστε στο ίδιο τραπέζι με αυτούς που στείλατε εξώδικο και υπογράψατε κάτι άλλο από το εξώδικο που εσείς στείλατε!
Να θυμίσουμε ότι πριν 2 μήνες στο πλαίσιο των ίδιων αποφάσεων που εσείς πήρατε ανακοινώσατε και κάποιες κινητοποιήσεις κάπου και κάποτε, που ακόμα τις αναμένουμε!
Άρα ποιος ο λόγος του εξώδικου και των κινητοποιήσεων όταν έρχεστε και υπογράφετε στα κρυφά την καταδίκη των εργαζομένων σε άθλιους μισθούς και μεροκάματα;
Η αθλιότητα και η υποκρισία δεν μας προκαλούν έκπληξη καθώς πατούν πάνω στην πάγια και σταθερή γραμμή της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, που συνδιαμορφώνετε από κοινού με τα αφεντικά. “Ποιος εργοδότης θα δώσει σήμερα 751 ευρώ” είχε ρωτήσει ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ στο πρόσφατο Γενικό Συμβούλιο. Πριν 3 χρόνια έλεγε πως η επαναφορά στα 751 θα προκαλέσει σοκ στην αγορά.
Άρα η διατήρηση αυτών των μισθών και αυτών των ορών συμβάσεων χωρίς διεκδικητικούς αγώνες είναι θέση της ΓΣΕΕ και κάθε άλλη λεκτική αναφορά είναι για να ξεγελά και να κοροϊδεύει. Με αυτήν την άθλια στάση σας, υπονομεύετε ανοιχτά και απροκάλυπτα τους εργατικούς αγώνες, την απεργιακή μάχη που δίνουν αυτό το διάστημα οι εργαζόμενοι σε διάφορους κλάδους.
Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που οι δυνάμεις που συνθέτετε την πλειοψηφία στη ΓΣΕΕ και άλλες ομοσπονδίες, βάζετε εμπόδια στο εργατικό κίνημα και τους αγώνες του, προκειμένου να εξυπηρετήσετε τη στρατηγική της μεγαλοεργοδοσίας και την πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης, αφού συντάσσεστε ανοιχτά με τους συγκεκριμένους στόχους.
Είστε ταγμένοι στην υπόθεση του μεγάλου κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του. Γι’ αυτό κάνατε ανοιχτή απεργοσπασία τον Γενάρη όταν το ταξικό εργατικό κίνημα, έδινε την απεργιακή μάχη ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης να βάλει στο “γύψο” το δικαίωμα στην απεργία!
Δώσατε τα χέρια με τον ΣΕΒ για το εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο, αφού πρώτα δήθεν “τσακωθήκατε” πως καλύτερα θα περπατήσει η καπιταλιστική οικονομία και το “Εθνικό Αναπτυξιακό Σχέδιο για μια Ελλάδα που θα χαρακτηρίζεται από κοινωνική συνοχή, βιώσιμη ανάπτυξη, κοινωνική δικαιοσύνη”.
Μεταξύ άλλων, οι βασικοί άξονες του “Εθνικού Αναπτυξιακού Σχεδίου”, όπως ήδη παρουσιάστηκαν από την ΟΚΕ, μιλούν για:
  1. “Οικονομικό περιβάλλον με δυνατότητα επικερδούς επιχειρηματικής δραστηριότητας”. Αυτά προϋποθέτουν να δυναμώσει η εκμετάλλευση, πλήρης ανατροπή της σταθερής δουλειάς, μεγαλύτερη ευελιξία.
  2. “Διαμόρφωση ενός σταθερού και αναπτυξιακού φορολογικού συστήματος”. Αυτό σημαίνει νέες φοροελαφρύνσεις στο μεγάλο, συνεχώς ζεστό χρήμα. Για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα πλειστηριασμοί και νέα φοροληστεία.
  3. “Δημιουργία μιας εξωστρεφούς οικονομίας”. Που σημαίνει νέα πεδία κερδοφορίας.
  4. “Δημόσια διοίκηση σύγχρονη και αποδοτική”, στις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου.
Πρόκειται δηλαδή για σχέδιο του μεγάλου κεφαλαίου κάτω από το οποίο θέλετε να εντάξετε τους εργαζόμενους, για να δουλεύουν όπου, όσο, όπως και όταν θέλουν οι εργοδότες, δηλαδή να δουλεύουν σαν σκλάβοι για την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.
Η δήλωση στο Γενικό Συμβούλιο από τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ, αλλά και τις ηγεσίες των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ/ΛΑΕ πως “η απεργία έφαγε τα ψωμιά της”, δηλαδή η άρνηση, η απαξίωση και το μουτζούρωμα της ως επιθετική μορφή πάλης και αγωνιστικής διεκδίκησης απέναντι στους επιχειρηματικούς ομίλους και το κράτος τους, όχι μόνο φανέρωσε και απέδειξε όλη την προηγούμενη στάση των Δυνάμεων της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, που λύσσαξαν κυριολεκτικά απέναντι σε κάθε πρόταση για απεργιακή απάντηση αλλά φαίνεται πως έχει και συνέχεια.
Και τα λέτε και τα κάνετε αυτά την ώρα που η κυβέρνηση ξηλώνει το απεργιακό δικαίωμα, χτυπάει τα συνδικάτα και βάζει πλώρη να τσακίσει την οργάνωση, την συλλογική πάλη των εργαζομένων, τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις.
Πλέον μέσω θεσμικών ομιλιών προχωράτε σε ένα ποιοτικό βήμα αφοπλισμού του κινήματος, της ταξικής πάλης, των διεκδικητικών αγώνων. Στο συνέδριο της ΓΣΕΒΕΕ η πλειοψηφία της ΓΣΣΕ δια του προέδρου της απευθυνόμενη στην εργοδοσία στο σύνολο της, μίλησε καθαρά και χωρίς αναστολές ως εκπρόσωπος της εργοδοσίας βάζοντας ρητορικά το ερώτημα: Πότε μια καπιταλιστική οικονομία μπορεί να λειτουργεί πιο αποτελεσματικά. Όταν το κεφάλαιο και η εργασία μοιράζονται ίσα μερίδια διαπραγμάτευσης και υπερασπίζονται ελεύθερα τα συμφέροντα που εκπροσωπούν ή όταν υπάρχει ταξική πόλωση και σύγκρουση;.
Υπερασπιστές της ταξικής ειρήνης και συνεργασίας, ομολογείτε σε κάθε ευκαιρία την προθυμία σας να βρίσκεστε ανά πάσα ώρα και στιγμή στη διάθεση της εργοδοσίας, προκειμένου να υπερασπιστείτε τα συμφέροντα της. Να οδηγείτε το εργατικό κίνημα να αγωνίζεται και να παλεύει κάτω από ξένες σημαίες. Ενοχοποιείτε τους ταξικούς αγώνες, τους θεωρείτε μέρος του προβλήματος, όταν χάρις σ’ αυτούς η εργατική τάξη κατάκτησε δικαιώματα. Κατά τα άλλα γιορτάζετε τα 100 χρόνια από την ίδρυση της ΓΣΕΕ.
Η δήλωση του προέδρου της ΓΣΕΕ πως τα συνδικάτα δεν μπορούν να αλλάξουν την ευρύτερη πολιτική, δεν γίνεται από την πλευρά της έντασης της πολίτικης πάλης και της πολιτικοποίησης των αγώνων αλλά για να καλλιεργήσετε την ηττοπάθεια, το ανώφελο του αγώνα, την ενσωμάτωση. Γι’ αυτό υπονομεύετε κάθε μορφή πάλης και οργάνωσης των εργατών, υιοθετείτε και εντάσσετε βασικούς όρους της στρατηγικής των μονοπωλίων στις διεκδικήσεις τους.
Η τοποθέτηση του προέδρου της ΓΣΕΕ, πως για την ΕΓΣΣΕ, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, αν δεν αρθεί το νομικό καθεστώς που την περιβάλλει, ήταν τροχιοδεικτική για τη νέα άθλια επικύρωση του αίσχους των 586 και 511 ευρώ. Είναι χαρακτηριστική όμως, καθώς εμφανίζει το δηλητήριο που έχουν περάσει στη συνείδηση της εργατικής τάξης, το συμβιβασμό, την ηττοπάθεια. Είναι οι ίδιες δυνάμεις που αξιοποιούν τα παραπάνω χαρακτηριστικά που έχουν εμποτίσει χρόνια τώρα στο εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα, μεταθέτοντας τις ευθύνες στις μορφές πάλης, στα συνδικάτα, αναζητώντας το “νέο” που τάχα θα συγκινήσει τους εργαζόμενους.
Αν και μιλάτε για επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ όχι απλά δεν το πιστεύετε αλλά το υπονομεύετε ως αίτημα. Δεν είναι τίποτα άλλο παρά λεκτικοί λεονταρισμοί για να κρύψετε τη γύμνια σας αλλά και την συνεπή στάση που έχετε πλάι στα αφεντικά, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Η συνέχεια της τοποθέτησης του προέδρου της ΓΣΕΕ στο Γενικό Συμβούλιο πως αν η κυβέρνηση “με ένα τέχνασμα έδινε τη δυνατότητα να προσδιορίζεται με σύμβαση ο κατώτερος μισθός”, δεν θα βρίσκαμε εργοδότη να δώσει 751 ευρώ και πως “δεν υπάρχουν οι κοινωνικές δυνατότητες και δυνάμεις για να πιέσουμε και να υπογράψουν”, αποδεικνύουν το παραπάνω.
Έχετε βάλει γερή πλάτη στα αφεντικά όλα αυτά τα χρόνια! Εμείς καλούμε τους εργαζομένους να σας δώσουν αυτό που αξίζετε, να σας απομονώσει σε κάθε χώρο δουλειάς και κλάδο. Και γι αυτό θα δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Διότι οι μάχες που δίνονται αυτήν την περίοδο σε μια σειρά κλάδους για τις συλλογικές συμβάσεις, για αυξήσεις στους μισθούς, για διεκδίκηση καλύτερους όρους εργασίας, υπονομεύονται ανοιχτά με αυτή τη στάση και με αυτήν την υπογραφή από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.
Δίνετε σήμα στην εργοδοσία, της κλείνετε το μάτι, πως για οποιαδήποτε διεκδικητική πίεση κι αν ασκηθεί, εσείς θα βρίσκεστε από πίσω ως μοχλός αποσυμπίεσης των αγώνων.
Όλα αυτά την ώρα που είναι σε εξέλιξη απεργιακές κινητοποιήσεις των οικοδόμων, των τροφίμων, των ηθοποιών και μουσικών και κινητοποιήσεις άλλων κλάδων όπως στην παιδεία, στην υγεία, στους ΟΤΑ, για να τους υπονομεύσετε. Για όλους αυτούς τους αγώνες η ΓΣΕΕ δεν έχει βγάλει μια αράδα έστω και για τα προσχήματα και τους τύπους. Είναι προφανές και όχι πως ξαφνιάζει, πως αυτοί οι αγώνες σας ενοχλούν. Είναι κόντρα στη γραμμή σας. Είναι αγώνες που θίγουν τα συμφέροντα των εργοδοτικών ενώσεων, την κερδοφορία τους. Είναι αγώνες που έχουν διεκδικητικό πλαίσιο κόντρα στην ενσωμάτωση που υπερασπίζεστε. Είναι αγώνες με ψηλά τη σημαία της ταξικής πάλης που εσείς ως νέοι Λασκάρηδες θέλετε να καταργήσετε. Είναι αγώνες που στο πλαίσιό τους υπάρχουν και απεργιακές μάχες που εσείς δεν τις θέλετε.
Θα στηρίξουμε τις κινητοποιήσεις όλων των κλάδων όπως:
– 27 Μάρτη, των συμβασιούχων για σταθερή και μόνιμη δουλειά.
– 29 Μάρτη την κινητοποίηση της Ομοσπονδίας Φαρμάκου για την κλαδική σύμβαση.
– 29 Μάρτη, την απεργία των εργαζομένων στο γάλα, τρόφιμα, ποτά και τον σημαντικό αγώνα της Ομοσπονδίας.
– 30 Μάρτη των εργαζομένων στην παιδεία για μαζικούς διορισμούς για μόνιμη σταθερή δουλειά.
– 25 Απρίλη, τον αγώνα των μεταλλεργατών με το Συνδικάτο τους για μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς.
– Τον αγώνα που συνεχίζουν οι οικοδόμοι, οι ηθοποιοί, οι μουσικοί και άλλοι κλάδοι και χώροι δουλειάς.

Εμείς σε αυτή τη ρότα θα συνεχίσουμε. Με τις δυνάμεις μας, θα κάνουμε τη νύχτα μέρα ώστε αυτοί οι αγώνες να γενικευτούν, να δυναμώσουν, να ασκήσουμε πιέσεις στην εργοδοσία, να αποσπάσουμε. Κόντρα στο περιβάλλον που από κοινού συνδιαμορφώνετε κυβέρνηση και αντιπολίτευση που στηρίζει μνημόνια και το σύστημα της εκμετάλλευσης, επιχειρηματικοί όμιλοι και εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός».

Αστυνομικοί στις ΗΠΑ πυροβολούν 20 φορές Αφροαμερικανό επειδή πέρασαν το κινητό του για όπλο


Αστυνομικοί στο Σακραμέντο της Καλιφόρνιας πυροβόλησαν με 20 σφαίρες τον Αφροαμερικανό Stephon Clark στην αυλή του σπιτιού του, επειδή διέκριναν ένα αντικείμενο στα χέρια του που θεώρησαν πως είναι όπλο. Το νέο κρούσμα αστυνομικής βίας στις ΗΠΑ έγινε γνωστό μετά τη δημοσίευση βίντεο από τις κάμερες που φέρουν στο σώμα τους οι αστυνομικοί  της πόλης εν ώρα περιπολίας, την Τετάρτη το βράδυ. Οι δυο εμπλεκόμενοι αστυνομικοί έρχονταν μετά από κλήση στην άμεση δράση για ένα άτομο που έσπαγε παράθυρα οχημάτων, όταν συνάντησαν και σκότωσαν τον άοπλο Κλαρκ. Οι δυο αξιωματικοί βλέποντας τον Κλαρκ να πλησιάζει ένα σπίτι φώναξαν: “Δείξε τα χέρια σου! Σταμάτα! Σταμάτα!”. Ο Κλαρκ έτρεξε και οι αστυνομικοί τον βρήκαν κάτω από ένα σκεπαστό αίθριο. “Δείξε μου τα χέρια σου! Όπλο!”φώναξε ένα αξιωματικός και στη συνέχεια η διαταγή ξανακούστηκε, πριν ανοίξουν και οι δυο πυρ εναντίον του νεαρού. Τα ονόματα των αξιωματικών δεν ακούγονται στο βίντεο. Στην πραγματικότητα, το “όπλο” του νεκρού Αφροαμερικανού ήταν ένα λευκό iphone.
Ο αιδεσιμότατος Αλ Σάρπτον, που μίλησε με τη μητέρα του θύματος και σχεδιάζει να μεταβεί στην Καλιφόρνια για να συναντήσει την οικογένεια δήλωσε: “Είναι αποτρόπαιο ένας άοπλος νέος άνδρας να πυροβολείται 20 φορές στην ίδια του την αυλή κι αυτό δείχνει την επείγουσα ανάγκη για παρέμβαση κατά της αστυνομικής παράβασης καθήκοντος” , “Θα ζητήσουμε μια πλήρη κι ενδελεχή έρευνα για το θάνατο αυτού του νέου άνδρα”. Το αστυνομικό τμήμα της πόλης λέει πως ο άνδρας που θεωρούν ότι έσπαγε τα παράθυρα ήταν ο ίδιος με αυτόν που σκότωσαν οι αστυνομικοί, η γιαγιά του θύματος ωστόσο, Σεκίτα Τόμσον, αμφισβητεί την εκδοχή αυτή, λέγοντας πως ο εγγονός της ήταν κοντός, κι όχι σχεδόν δυο μέτρα, όπως περιγράφεται ο ύποπτος για τη θραύση τζαμιών. Για εκείνη, ο Κλαρκ, που ζούσε στο ίδιο σπίτι με εκείνη, απλά βρέθηκε στην αυλή του τη λάθος στιγμή. “Το μόνο που άκουσα ήταν μπαμ, μπαμ, μπαμ κι έπεσα στο πάτωμα”. “Είπα στους αστυνομικούς, είστε φονιάδες. Φονιάδες”, “Τον πήρατε μακριά από τα παιδιά του”, δυο μικρούς γιους, τον Κάιρο και τον Έιντεν.
Η λακωνική ανακοίνωση της αστυνομίας έχει ως εξής: “Πριν τον πυροβολισμό, οι εμπλεκόμενοι αξιωματικοί είδαν μπροστά τους τον ύποπτο να προχωρεί με τα χέρια απλωμένα, κρατώντας ένα αντικείμενο στα χέρια του. Τη στιγμή του πυροβολισμού, οι αξιωματικοί θεώρησαν πως ο ύποπτος τους σημάδευε με όπλο. Μετά από εξαντλητική έρευνα, οι ερευνητές δε βρήκαν κανένα όπλο. Το μόνο που βρέθηκε κοντά στο ύποπτο ήταν ένα κινητό τηλέφωνο.”
Τον περασμένο χρόνο 987 άτομα έπεσαν από πυρά αστυνομικών, εκ των οποίων 68 άοπλοι, εκ των οποίων 30 ήταν λευκοί, 20 μαύροι και 13 λατινοαμερικανοί, με τους αφροαμερικανούς να υπερεκπροσωπούνται σε σχέση με το ποσοστό τους επί του πληθυσμού των ΗΠΑ. Τα υπόλοιπα πέντε θύματα ήταν άλλης εθνοτικής ή αδιευκρίνιστης ταυτότητας. Μέσα στο 2018 230 άτομα έχουν χάσει τη ζωή τους από πυροβολισμούς αστυνομικών. Ο αδελφός του θύματος δήλωσε: “Θα ξέρετε το όνομά του για πάντα. Θα τον θυμάστε σαν τον Μάικ Μπράουν, τον Έρικ Γκάρνερ, τον Ταμίρ Ράις. Θα τον μάθετε. Θα το θυμάστε αυτό”. Ο δήμαρχος του Σακραμέντο εξέφρασε τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια, δηλώνοντας “συντετριμμένος”. Οι εμπλεκόμενοι αξιωματικοί βρίσκονται σε διοικητική άδεια μετ’αποδοχών μέχρι να ολοκληρωθεί η έρευνα από το αστυνομικό τμήμα, διοικητής του οποίου είναι για πρώτη φορά στην ιστορία της πόλης ο Αφροαμερικανός Ντάνιελ Χαν.
Με πληροφορίες από: washingtonpost.com

το «Φωτεινό Μέλλον» που Φέρνουν οι Καπιταλιστές για τα Παιδιά Σας

 

Οταν η Ερευνα και η Καινοτομία είναι στα χέρια των καπιταλιστών...
«Τα πανεπιστήμια είναι από τους κύριους επιστημονικούς μοχλούς για την ανάπτυξη», «βρίσκονται στην πρώτη γραμμή για την παραγωγική ανόρθωση της χώρας», «με μεγάλες επιστημονικές δυνατότητες που ξεπερνούν τα όρια της Ελλάδας».
Αυτά και άλλα πολλά ακούγονται μέσα στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, τόσο από καθηγητές - ιδιαίτερα όταν δημοσιεύονται οι γνωστές διεθνείς αξιολογήσεις - όσο και από στελέχη επιχειρήσεων, που συχνά - πυκνά εμφανίζονται στις σχολές. 
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι εκδηλώσεις για τα 180 χρόνια του ΕΜΠ, στις οποίες καθηγητές και στελέχη εταιρειών παρουσίασαν λίγο - πολύ κάθε σχολή ως «την πιο σπουδαία σχολή ανάπτυξης», αναπαράγοντας ιδεολογήματα όπως ότι «την έξοδο από το τέλμα θα δώσουν οι μηχανικοί, όπως έγινε στην 3η βιομηχανική επανάσταση».
Είναι πραγματικότητα πως η επιστήμη και η τεχνολογία αναπτύσσονται ραγδαία στο πλαίσιο του καπιταλισμού, η προώθηση και αξιοποίησή τους παίζει σπουδαίο ρόλο στην καπιταλιστική παραγωγή, αποτελώντας κρίσιμο παράγοντα και στη διεθνή κούρσα των αγορών. 
Οχι τυχαία, η «προσέλκυση καινοτόμων επενδύσεων»προβάλλεται από τους επιχειρηματικούς ομίλους ως ένας από τους «κεντρικούς αναπτυξιακούς στόχους»1.
Στο πλαίσιο αυτό, η μεγαλύτερη και πιο άμεση σύνδεση των σχολών, της Ερευνας και Καινοτομίας με τις ανάγκες των επιχειρήσεων διαπερνάει την πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ, όπως φάνηκε και σε πρόσφατο κείμενο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με θέμα «Επενδύοντας στην έξυπνη, καινοτόμο και βιώσιμη βιομηχανία. Μια ανανεωμένη στρατηγική για τη βιομηχανική πολιτική της ΕΕ»2
Γι' αυτό η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μεταξύ άλλων προχωρά στη δημιουργία ταμείου χρηματοδότησης της Ερευνας (το λεγόμενο uni.fund), προωθεί την εμπορευματοποίησή της, ενώ συνολικά προσδένει όλο και περισσότερο τα πανεπιστήμια με τις ανάγκες της αγοράς, όπως με τον τελευταίο νόμο για τα ΑΕΙ και την ίδρυση του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής.
Οταν οι επιχειρήσεις κατευθύνουν την Ερευνα
Με ποιον τρόπο όμως συνδέονται σήμερα τα πανεπιστήμια, η Ερευνα - Καινοτομία με την παραγωγή; Αν κοιτάξουμε καλύτερα θα δούμε:
-- Παρά τις σύγχρονες δυνατότητες, η Ερευνα στρέφεται κυρίως σε εκείνες τις δραστηριότητες που προσφέρουν μέγιστο κέρδος στους καπιταλιστές, υποτιμάται ή και καθυστερεί η ανάπτυξη τομέων που δεν αποδίδουν επαρκή κέρδη. 
Ερευνητικοί τομείς που αφορούν σοβαρές κοινωνικές ανάγκες, όπως η προστασία από πλημμύρες, σεισμούς, η υγιεινή και ασφάλεια στους χώρους δουλειάς, μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα.
-- Η δίψα των καπιταλιστών για κέρδος δεν υπολογίζει τις πιθανές συνέπειες στον άνθρωπο ή το περιβάλλον από την αξιοποίηση νέων τεχνολογιών. Ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι: Η γενετική μηχανική με τα μεταλλαγμένα προϊόντα, φάρμακα με απρόβλεπτες παρενέργειες, η νανοτεχνολογία που έχει ενσωματωθεί σε διάφορα προϊόντα χωρίς τους απαραίτητους ελέγχους3.
-- Στο πλαίσιο του αδυσώπητου'παγκόσμιου ανταγωνισμού, τεράστιες δαπάνες κατευθύνονται στην Ερευνα για τον εκσυγχρονισμό όπλων στην υπηρεσία ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. 
Το 2017, μόνο οι ΗΠΑ δαπάνησαν περισσότερα από 70 δισ. δολάρια στη σχετική έρευνα, με εμπλοκή ελληνικών πανεπιστημιακών ή ερευνητικών ιδρυμάτων, όπως η έρευνα του ΙΤΕ για το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ4 και η συνεργασία του ΠΑΜΑΚ με το ΝΑΤΟ.
-- Η κούρσα για το πρόσθετο κέρδος ανάμεσα στους επιχειρηματικούς ομίλους θέτει εμπόδια στην ίδια τη διαδικασία της Ερευνας, που απαιτεί συνεργασία. 
Στο ίδιο αντικείμενο μπορεί να εργάζονται διαφορετικές ερευνητικές ομάδες, αλλά μεταξύ τους να κρατούν απόλυτη μυστικότητα. Η όποια πατέντα περνάει βασικά στα χέρια μεγάλων επιχειρήσεων, που έχουν άλλωστε τη δυνατότητα να τη χρηματοδοτούν.
Σε αυτό το φόντο...
Οι νέοι επιστήμονες και το έργο τους «εγκλωβίζονται» στις ανάγκες των καπιταλιστών για κέρδη
Σε εκθέσεις των καπιταλιστών5 αλλά και μέσα στα πανεπιστήμια τονίζεται η ανάγκη «να απελευθερωθούν οι δυνατότητες των ατόμων, η δημιουργικότητα και η προσωπική τους πρωτοβουλία», οι εργαζόμενοι να αποκτούν «ικανότητες σύνθεσης» για να συνδέουν καλύτερα τις γνώσεις τους με τα «θέλω» των επιχειρήσεων. 
Την ίδια ώρα, όμως, ακούμε για «υπερβάλλοντα προσόντα», ακόμα και για μείωση των γενικών μαθημάτων στα προγράμματα σπουδών. Πολλοί νέοι, μάλιστα, με ιδιαίτερη αγάπη σε ένα επιστημονικό αντικείμενο, καταλήγουν να επιλέγουν σχολή ανάλογα με την τσέπη τους ή πετιούνται ουσιαστικά εκτός σπουδών, όπως οι χιλιάδες μη μετεγγραφέντες φοιτητές.
Το ίδιο το περιεχόμενο των πανεπιστημιακών σπουδών και ερευνών περιορίζεται, δεν αναπτύσσεται όπως θα μπορούσε, λόγω της διαρκούς προσαρμογής του στις ανάγκες της αγοράς. 
Σημαντικό μέρος της Ερευνας που γίνεται μέσα στα πανεπιστήμια κατευθύνεται - περισσότερο ή λιγότερο άμεσα - από τις επιχειρήσεις, που την αξιοποιούν για να «διαφοροποιηθούν» από τους ανταγωνιστές τους. 
Πρώτα «βλέπουν» μια τεχνολογία που υπόσχεται κέρδη και μετά αναθέτουν σε επιστήμονες την ανάπτυξή της με σκοπό την εμπορική αξιοποίηση. Ετσι βλέπουμε ερευνητικά προγράμματα στα πανεπιστήμια με απευθείας χρηματοδότηση από μια επιχείρηση ή κρατικά και διακρατικά όργανα6, που μπαίνουν «μπροστά» για να εξασφαλίσουν την ανταγωνιστικότητα ολόκληρων κλάδων.
Τα τελευταία χρόνια προβάλλεται ως διέξοδος η ίδρυση start-up επιχειρήσεων, με τον ίδιο τον Τσίπρα να επισκέπτεται το Impact hub Athens τον Αύγουστο του 2017 κ.ά. 
Στην πραγματικότητα, όμως, για αυτές τις επιχειρήσεις το περιβάλλον δεν είναι τόσο «φιλικό» όσο προπαγανδίζεται. 
Οι «νεοφυείς» επιχειρήσεις καλούνται να λειτουργήσουν στο πλαίσιο του σκληρού ανταγωνισμού, σε κόντρα με μεγάλες εταιρείες κάθε κλάδου, με πολυεθνικά μονοπώλια που αναπτύσσονται σε διεθνή κλίμακα, αξιοποιώντας με άλλους όρους πρώτα και κύρια το χαμηλότερο εργατικό «κόστος» σε διάφορες χώρες, όπως συμβαίνει με τις εταιρείες Πληροφορικής στην Ινδία. 
Επενδυτικά ταμεία και μονοπώλια «σπέρνουν» start-up επιχειρήσεις ή τις αφήνουν να «καρπίσουν», για να «θερίσουν» στη συνέχεια αυτές που υπόσχονται μεγάλα κέρδη, έχοντας έτσι αποφύγει το σχετικό ρίσκο και τις αντίστοιχες ζημίες. 
Το συντριπτικά μεγάλο μέρος των start-up επιχειρήσεων αποτυγχάνουν, ενσωματώνονται στις επιχειρήσεις που τις χρηματοδοτούν ή συγχωνεύονται και εξαγοράζονται από μεγαθήρια του κλάδου τους. Τρανό παράδειγμα το Ισραήλ, κράτος που έχει βαφτιστεί «Start-up Nation», καθώς εκεί ιδρύεται μια start-up κάθε 8 ώρες, μόνο όμως το 4% με 6% αυτών τελικά θα πετύχει7.
Τεχνολογία και επιστημονική γνώση στα χέρια των καπιταλιστών γίνονται κατάρα για την κοινωνία
Τελικά, από την Καινοτομία και πρωτοπόρα Ερευνα μπορούν να κερδίσουν όλοι;
Σύμφωνα με τον ΣΕΒ, «ο τομέας της βιομηχανίας και ειδικότερα της μεταποίησης (...) παρέχει σταθερές και ποιοτικές θέσεις εργασίας, αποτελεί τη βάση της εξωστρέφειας (...), μετατρέπει την καινοτομία σε επιχειρηματικότητα».
Η αλήθεια είναι, όμως, ότι η «ευλογία» της τεχνολογίας και της επιστημονικής γνώσης στα χέρια των καπιταλιστών γίνεται «κατάρα» για την κοινωνία. Οι νέες τεχνολογίες εισάγονται στην παραγωγή με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, με αποτέλεσμα να φέρνουν δεινά στους εργαζόμενους, αντί για οφέλη. 
Οι ίδιοι οι καπιταλιστές εκτιμούν8 ότι η λεγόμενη «4η βιομηχανική επανάσταση» (η εισαγωγή νέων τεχνολογιών αυτοματοποίησης και ρομποτικής στη βιομηχανία) θα συνοδευτεί από απώλεια εκατομμυρίων θέσεων εργασίας σε όλο τον κόσμο, άνοδο της εντατικοποίησης της εργασίας. Ακόμα και σε κράτη που κατέχουν ηγετικές θέσεις στην αξιοποίηση της νέας τεχνολογίας στην παραγωγή και δεν βρίσκονται στη φάση της κρίσης, όπως η Βρετανία, η Γερμανία, οι ΗΠΑ, η ανισότητα στα εισοδήματα αυξάνεται ραγδαία, είναι «πρώτες» στη μερική απασχόληση και την «ευελιξία». 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα και εδώ στην Ελλάδα για το «φωτεινό μέλλον» που φέρνουν τα γενναία προγράμματα έρευνας και ανάπτυξης είναι η φαρμακοβιομηχανία, όπου οι κερδοφόρες και εξαγωγικές πολυεθνικές εταιρείες απέλυσαν χιλιάδες εργαζόμενους το 2017, ενώ ο λαός χρυσοπληρώνει το Φάρμακο.
Την ίδια ώρα, ο παραπάνω στρεβλός, «παράλογος» τρόπος αξιοποίησης της κοινωνικής γνώσης και των επιτευγμάτων «κόβει» τα πόδια των ίδιων των καπιταλιστών, οξύνει τα αδιέξοδά τους, αφού στο μεταξύ τους ανταγωνισμό εξωθούνται σε επιλογές που περιορίζουν σχετικά το εργατικό δυναμικό που αξιοποιούν, περιορίζουν δηλαδή την ίδια τους την πηγή του πλούτου, τον εργαζόμενο άνθρωπο.
Ηδη σήμερα η Ερευνα, όπως και η παραγωγή, είναι σε μεγάλο βαθμό κοινωνική, βρίσκεται όμως «στα χέρια» λίγων. Ηδη σήμερα οι επιστημονικές κατακτήσεις δεν είναι προϊόν της δουλειάς ενός μεμονωμένου επιστήμονα που μόνος αναζητεί την ιδέα που θα «πουλήσει». 
Οι μεγαλύτερες ανακαλύψεις - εφευρέσεις είναι προϊόν εκτεταμένης συνεργασίας και σχεδίου, με μπροστάρη πολλές φορές το αστικό κράτος, με τυπικά παραδείγματα τις ανακαλύψεις του CERN αλλά και του ίδιου του ίντερνετ.
 Τα τεράστια επιτεύγματα της πρώτης σοσιαλιστικής κοινωνίας, της ΕΣΣΔ, και σε αυτούς τους τομείς δείχνουν το δρόμο. 
Η εργατική εξουσία είναι η μόνη που μπορεί να απελευθερώσει την επιστήμη και καινοτομία από τη μέγγενη του κέρδους. Να την αναπτύσσει αλματωδώς στη βάση της κοινωνικής ιδιοκτησίας, να τη συνδέει με την παραγωγή με ανώτερο, άμεσο και ορθολογικό τρόπο, στη βάση του κεντρικού, επιστημονικού, πανεθνικού σχεδιασμού, για την κάλυψη των αναγκών της κοινωνίας.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ - ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1. Κοινή δήλωση για το «Εθνικό Αναπτυξιακό Σχέδιο» της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (ΟΚΕ). Την ΟΚΕ συναπαρτίζουν οι «κοινωνικοί εταίροι», δηλαδή οι ηγεσίες ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και οι εκπρόσωποι των εργοδοτικών οργανώσεων.
2 . Κείμενο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, 13-09-2017 [COM (2017) 479 final]. Βλ. και «Ριζοσπάστης» 11-11-2017, «Μέτρα ενίσχυσης των ευρωπαϊκών μονοπωλίων στον παγκόσμιο ανταγωνισμό» στο τετρασέλιδο «Διεθνή & Οικονομία».
5 . Βλ. ενδεικτικά «Ριζοσπάστης» 24/1/18 σελ. 14
6 . Ιδιαίτερα με τα «γενναία» ευρωπαϊκά ερευνητικά προγράμματα.
7. http://www.globes.co.il/en/ article-ivc-reversexit-only-4 -of-israeli-start-ups- succeed-1001004686, https://www.haaretz.com/ israel-news/business /for-every-mobileye- 600-israeli- start-ups-crash- 1.5450822
8 . The Future of Jobs: http://www3.weforum.org/docs/WEF_Future_of_Jobs.pdf, σελ. 13



Η ευελιξία στην εργασία «διαβατήριο» για την «ψηφιακή εποχή»


Εκθεση για τη συμμετοχή των εργαζόμενων γυναικών στον κλάδο των Τηλεπικοινωνιών και της Πληροφορικής δημοσιοποίησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας

Στην ανάγκη να γεφυρωθεί το «ψηφιακό χάσμα» ανάμεσα στα δύο φύλα, και κυρίως στα ποσοστά των εργαζομένων στους κλάδους των Τηλεπικοινωνιών και της Πληροφορικής, εστιάζει για μια ακόμα φορά την προσοχή της η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία, με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, έδωσε στη δημοσιότητα έκθεση με θέμα τις «Γυναίκες στην Ψηφιακή Εποχή» («Women in Digital Age»).
«Το μέλλον της Ευρώπης θα είναι ψηφιακό», ανέφερε σε δήλωσή της, με αφορμή τη δημοσίευση της έκθεσης, η Μ. Γκαμπριέλ, επίτροπος Ψηφιακής Οικονομίας και Κοινωνίας, διαμηνύοντας πως «οι γυναίκες και τα κορίτσια δεν μπορούν να αποκλειστούν από την ψηφιακή μεταμόρφωση της οικονομίας και της κοινωνίας».
Ο τομέας των Τηλεπικοινωνιών και της Πληροφορικής (ΤΠΕ) συγκαταλέγεται στους «δυναμικούς» κλάδους της οικονομίας, σε αυτούς δηλαδή από τους οποίους οι επιχειρηματικοί όμιλοι προσδοκούν ενίσχυση της κερδοφορίας τους. Στο παραπάνω πλαίσιο, ΕΕ και κυβερνήσεις εκδηλώνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αύξηση του αριθμού των γυναικών που απασχολούνται στον κλάδο.
Παρά τις συστηματικές προσπάθειες να παρουσιαστούν οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις που κυριαρχούν στον κλάδο ως συμφέρουσες για τις γυναίκες και «ταιριαστές» στις ανάγκες τους, η πραγματικότητα αποτυπώνεται διαφορετική, ενώ τα στοιχεία δείχνουν πως η αύξηση της συμμετοχής των εργαζόμενων γυναικών στο συγκεκριμένο κλάδο «σκοντάφτει» σε μια σειρά από εμπόδια.
Στόχος η αξιοποίηση της «δεξαμενής» του γυναικείου δυναμικού
Η ανησυχία της Επιτροπής εστιάζει στο γεγονός ότι τα ποσοστά των γυναικών που εργάζονται στον κλάδο δεν δείχνουν να βελτιώνονται, αντιθέτως καταγράφουν μια σχετική στασιμότητα, ακόμα και μια ορισμένη κάμψη τα τελευταία χρόνια. Το 2015, το 5,8% των Ευρωπαίων εργαζομένων απασχολούνταν σε «ψηφιακές θέσεις εργασίας», έναντι ποσοστού 5,4% το 2011. Η αύξηση που καταγράφηκε από το 2011 στο 2015 ήταν μεγαλύτερη για τους άνδρες εργαζόμενους, διευρύνοντας έτσι τη διαφορά ανάμεσα στα δύο φύλα.
Στην Ελλάδα, η ίδια ανησυχία αποτυπώνεται σε πρόσφατο δελτίο Τύπου της Γενικής Γραμματείας Ψηφιακής Πολιτικής, στο οποίο επισημαίνει ότι «η ζήτηση εργαζομένων με ψηφιακές δεξιότητες στην Ευρώπη παρουσιάζει συνεχή αύξηση, ενώ στην Ελλάδα ποσοστό 20% των επιχειρήσεων που αναζήτησαν δυναμικό για πρόσληψη σε τομείς νέων τεχνολογιών δεν μπόρεσαν να καλυφθούν λόγω έλλειψης κατάλληλων ειδικοτήτων».
Και συνεχίζει με τη διαπίστωση ότι «παρά την ετήσια αύξηση, κατά περίπου 120.000 νέες θέσεις εργασίας που παρουσιάζει ο τομέας των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών (ΤΠΕ) στην Ευρωπαϊκή Ενωση, εμφανίζεται έλλειμμα σε ειδικευμένο σε θέματα ΤΠΕ ανθρώπινο δυναμικό. Η αντιφατική αυτή εικόνα αποκαλύπτει μια αναντιστοιχία μεταξύ των δεξιοτήτων που είναι σε προσφορά και εκείνων που ζητά η ταχέως αναπτυσσόμενη αγορά της τεχνολογίας σήμερα».
Δηλαδή, προσδοκούν να αντλήσουν από τη «δεξαμενή» των γυναικών σε παραγωγική ηλικία εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό, προσαρμοσμένο στις δεξιότητες που απαιτούν οι ανάγκες του καπιταλιστικού ανταγωνισμού και μέσα στον κλάδο. Από αυτήν τη σκοπιά, τους απασχολεί και το ποσοστό των γυναικών αποφοίτων από τις αντίστοιχες σχολές Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
Για κάθε 1.000 γυναίκες αποφοίτους Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στην ΕΕ, οι 24 είναι πτυχιούχοι σε τομείς που σχετίζονται με τις ΤΠΕ, αριθμός τον οποίο η Επιτροπή θεωρεί χαμηλό. Ωστόσο, από αυτές τις 24 αποφοίτους, μόνο οι 6 καταλήγουν να εργάζονται σε θέσεις εργασίας ανάλογες με το αντικείμενο των σπουδών τους. Οι αντίστοιχοι υπολογισμοί για τους άνδρες καταγράφουν 92 πτυχιούχους στους σχετικούς τομείς, ανά 1.000 αποφοίτους, εκ των οποίων οι 49 εργάζονται σε ανάλογες θέσεις. Εκτιμά επίσης η Επιτροπή ότι η αντιστοιχία των γυναικών αποφοίτων της Πληροφορικής σε σχέση με τους άνδρες αποφοίτους είναι 3 προς 10.
Οι γυναίκες που εργάζονται στον ψηφιακό τομέα, σε μεγαλύτερο ποσοστό σε σχέση με τους άνδρες αποσύρονται από την κοινωνική παραγωγή, ιδιαίτερα στην ηλικιακή ομάδα μεταξύ 30 και 44 ετών. Πρόκειται για την περίοδο που η μισθωτή επιστήμονας δημιουργεί οικογένεια, έχει παιδιά σε μικρές ηλικίες με αυξημένες ανάγκες για τη φροντίδα τους, που αποτελεί ατομική - οικογενειακή υπόθεση.
«Η ετήσια απώλεια παραγωγικότητας για την ευρωπαϊκή οικονομία λόγω των γυναικών που εγκαταλείπουν τις ψηφιακές θέσεις εργασίας τους και παραμένουν οικονομικά ανενεργές, ανέρχεται σε 16,1 δισ. ευρώ», ισχυρίζεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μετρώντας τα ...διαφυγόντα κέρδη και τα πλήγματα στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της.
Οι παρενέργειες της ευελιξίας και η προσπάθεια χειραγώγησης
Η προώθηση των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, που κυριαρχούν στο συγκεκριμένο κλάδο, αξιοποίησε ως αγωγό και δίαυλο την αντικειμενική δυσκολία της εργαζόμενης μητέρας να συνδυάσει τη δουλειά με την ευθύνη για τη φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων γονιών, της οικογένειας.
Καρπός της «ευελιξίας» στον κλάδο της Πληροφορικής και των Τηλεπικοινωνιών, όπως και σε όλους τους κλάδους, δεν είναι μόνο η μερική απασχόληση, αλλά και μια σειρά από άλλες μορφές: Τηλεργασία, on call, stand by. Πρόκειται για μορφές ευέλικτης εργασίας που επεκτείνουν τον εργάσιμο χρόνο των γυναικών, αυξάνουν την εντατικοποίηση, πολλαπλασιάζουν το άγχος και την πίεση κάτω από την οποία δουλεύουν.
Δίπλα στα παραπάνω, υπάρχουν τα ωράρια που επιμηκύνονται, οι συχνές και απλήρωτες υπερωρίες για να παραδοθούν τα πρότζεκτ και να πιαστούν τα πλάνα των επιχειρήσεων. Στα κιτάπια των επιχειρηματικών ομίλων η έννοια της «ισορροπίας» οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής περιλαμβάνει ωράρια εργασίας που προσαρμόζονται στις ανάγκες της εταιρείας, άδειες και παροχές που βρίσκονται στη διακριτική της ευχέρεια και πάνω από όλα «δέσμευση» των εργαζομένων στην επιχείρηση και τους στόχους της.
Μέσα από όλα τα παραπάνω, οι επιχειρήσεις επιδιώκουν να διαμορφώνουν στάση, αντιλήψεις προσωπικής υποχρέωσης και ατομικής ευθύνης των εργαζόμενων γυναικών προς την «καλή διεύθυνση της επιχείρησης». Με αυτόν τον τρόπο ενισχύονται τα όρια αποδοχής, συμβιβασμού με τις συνθήκες εργασίας, οι μειωμένες απαιτήσεις για το εισόδημα, την κοινωνική πολιτική, η αναζήτηση ατομικών λύσεων στα εργασιακά προβλήματα.
Παράλληλα, η στρατηγική των καπιταλιστικών επιχειρήσεων στον τομέα ΤΠΕ έχει στραμμένο το βλέμμα της και στη χειραγώγηση της συνείδησης των γυναικών και συνολικά των εργαζομένων. Γυναίκες - στελέχη των επιχειρηματικών ομίλων που ηγούνται στην κούρσα του ανταγωνισμού, περιγράφουν την «ευελιξία», τη «δημιουργικότητα» και τη «φαντασία» ως γυναικεία χαρακτηριστικά που μπορούν να γίνουν «διαβατήριο» για μια καριέρα στον κλάδο. Με μια σειρά από παρεμβάσεις αντιπαρατίθενται στις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα που αποτρέπουν τις γυναίκες από τις σπουδές, τις ειδικότητες και τα επαγγέλματα που συνδέονται με τον συγκεκριμένο τομέα.
Από πίσω κρύβονται, όμως, οι πολλαπλές στοχεύσεις της καπιταλιστικής εργοδοσίας: Κρύβεται η μεγάλη διαφοροποίηση στις εργασιακές σχέσεις που επικρατεί σε κάθε επιχείρηση, ιδιαίτερα όσον αφορά στα ωράρια εργασίας, όπως τα σπαστά, κυλιόμενα ωράρια που σμπαραλιάζουν την προσωπική και οικογενειακή ζωή, φθείρουν την υγεία, ιδιαίτερα της εργαζόμενης γυναίκας. Κρύβεται η εντατικοποίηση της εργασίας για να παραδοθούν τα πρότζεκτ, για να πιαστούν τα πλάνα.
Κρύβεται, όμως, και ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός στον κλάδο για την προσέλκυση επιστημονικού εργατικού δυναμικού με τεχνογνωσία. Κρύβεται ότι η διασφάλιση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών κολοσσών διαμορφώνεται κάτω από τη σκληρή ταξική εκμετάλλευση του συνόλου των εργαζομένων, σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό για τις μισθωτές.

ΦΩΤΗΣ ΑΓΓΟΥΛΕΣ Αυτούς που εγώ τραγουδώ...



Το βιβλίο με ποιήματα του Φώτη Αγγουλέ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής»
Το βιβλίο με ποιήματα του Φώτη Αγγουλέ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής»
Ενα μικρό αφιέρωμα στον ποιητή Φώτη Αγγουλέ, που αυτές τις μέρες συμπληρώνονται 54 χρόνια από το θάνατό του, παρουσιάζει σήμερα ο «Ριζοσπάστης». Στον ποιητή που ψαρεύει ακόμα τ' άπιαστο και τ' άφταστο, όπως ανέφερε ο Γιάννης Ρίτσος σε ένα ποίημά του.

Ενας εργάτης, ένας αυτοδίδακτος ποιητής, που με το έργο του μας χάρισε απλόχερα μια ποίηση ξεχωριστή, λυρική και πονεμένη, στιχουργικά εξαιρετική. Τις περισσότερες φορές με ρυθμό και μέτρα, με ρεαλισμό, λεκτικά ευρήματα. Αν και το περιεχόμενο της ποίησής του αγγίζει ζητήματα όπως βάσανα, στερήσεις, κακουχίες κ.λπ., εντούτοις πάντα «φαίνεται» η διέξοδος, ένα καλύτερο και πιο φωτεινό αύριο, στο οποίο νικητές θα είναι οι ταπεινοί και οι καταφρονεμένοι του κόσμου τούτου.
Ποιον περιμένετε ναρθεί; Ποιον καρτερείτε να σας σώσει;
///
Εσεις οι ίδιοι με τα χέρια σας
με το μυαλό σας, με την πράξη,
αν δεν αλλάξετε τη μοίρα σας,
ποτέ της δεν θ' αλλάξει.
(«Αλλάξτε τη μοίρα σας»)
***
Ο Φώτης Αγγουλές γεννήθηκε το 1911 στην Κρήνη (Τσεσμέ) της Μικράς Ασίας, απέναντι απ' τη Χίο. Σε έναν από τους διωγμούς, ο πατέρας του φόρτωσε μια νύχτα την οικογένειά του σε καΐκι και πέρασε απέναντι στη Χίο. Εκεί, πήγε στο σχολείο του Κάστρου και φοίτησε μέχρι Β' Δημοτικού. Αν και του άρεσαν τα γράμματα και το διάβασμα, δεν ήθελε να συνεχίσει. Σε αυτό συνέβαλαν η φτώχεια, η ανέχεια, οι στερήσεις και οι ταλαιπωρίες που υφίσταντο όλοι οι πρόσφυγες, και έτσι επέλεξε να ξυπνά πολύ πριν από τον πατέρα του και να τον ακολουθεί στην τράτα και στα ψάρια.
Από τον πατέρα του κληρονόμησε την ποιητική φλέβα. Ηταν στιχοπλόκος και ριμαδόρος, άλλωστε η ρίμα ανθούσε στην Ιωνία και τη Χίο. Από εκεί εκφράζονταν οι πόνοι, οι χαρές και τα πάθη του λαού, μα ακόμη και οι πόθοι και τα γνωμικά του. Ο Φώτης με τη σειρά του έγινε περίφημος ριμαδόρος και αυτό φαίνεται από τη συλλογή του «Ο Λαός της πατρίδας μου» (1932).

Το 1928 ξεκίνησε μαθητευόμενος τυπογράφος στη χιώτικη εφημερίδα «Ελευθερία», όπου τον πήγε ο πατέρας του για να μάθει την τέχνη. Το 1932 τυπώνει το βιβλίο «Ο λαός της πατρίδος μου και της Κάτω Παναγιάς» με αναφορά στα ήθη και τα έθιμα του Τσεσμέ.
Η πρώτη επαφή με το ΚΚΕ
Την ίδια περίοδο εκδίδει δικιά του εφημερίδα «Μιχαλού» (εκδίδονται 10 φύλλα σε περίπου τρεις μήνες). Με αφορμή αυτήν την εφημερίδα, ο συντάκτης του «Νέου Ριζοσπάστη» σημειώνει ότι ξετρύπωσε μια σατιρική εφημερίδα, που τα λέει σκληρά στους εφοπλιστές και τους αστούς: «Ο Αγγουλές είναι νέος και τα λέει στα ίσια, αλλά δεν έχει ταξική συνείδηση. Θέλει δουλειά να διαφωτιστεί. Εδωσε κάμποσα για τους εξόριστους στην Αμοργό που τους κόψανε την πίστωση οι έμποροι και πεινάνε. Εχει μεγάλη επιρροή στους νέους με τον τρόπο και τα λόγια του, αλλά τα παίρνει όλα αψήφιστα και παρουσιάζεται καλλιτέχνης της παρακμής του αστισμού. Του γύρεψα να γράψει κάτι για το Μέτωπο και μου είπε πως δε γράφει και για τίποτα άλλο από τον περασμένο χρόνο! Τον ρώτησα αν έχει διαβάσει το "Κομμουνιστικό Μανιφέστο" και μου απάντησε: "Του Μαρξ ή του Ενγκελς;" Θα τον πάρω από δίπλα μέχρι τις εκλογές». Ετσι άρχισε η γνωριμία και η σχέση του Φώτη Αγγουλέ με το ΚΚΕ.
Η τοποθέτηση του Αγγουλέ με το μέρος των ταπεινών και βασανισμένων τον ξεκόβει από τα πλοκάμια της θλίψης.
Αυτούς εγώ που τραγουδώ, δεν έχουνε φτερά.
Δεν τους μεθά καμιά φυγή, δεν τους τραβούν τ' αστέρια,
έχουνε μια ζεστή καρδιά, δυο ροζιασμένα χέρια,
κι είναι δεμένοι με τη γη.
///
Απ' της αυγής το χάραγμα, ως του βραδιού τα θάμπη,
μοχθούν για δυο πικρές ελιές, και μια μπουκιά ψωμί,
ιδρώνουν κι απ' τον ίδρω τους ανθοβολούνε οι κάμποι,
καίγονται κι απ' τις φλόγες τους φωτίζεται η ζωή.
(«Καίγονται»)
Στις 26 Μάη 1934, γράφει στην εφημερίδα «Πρόοδος» το χρονογράφημα «Ο πόλεμος», όπου ουσιαστικά βάζει επί τάπητος την ανάγκη του λαού να αντιπαλέψει τις συνέπειες των κακών που έρχονται, χωρίς να έχει ακόμα αποκτήσει σαφή ταξικό προσανατολισμό.
Το 1936 εκδίδει την εφημερίδα «Αλήθεια - Χιακή ανεξάρτητος Εφημερίς». Συνεργάστηκαν πολλοί λογοτέχνες, ενώ στο τεύχος 3 (17/5/1936) δημοσιεύτηκε και το ποίημα του Γ. Ρίτσου «Μοιρολόι». Γράφοντας ένα σατιρικό ποίημα εναντίον του Μουσολίνι το 1936 καταδικάστηκε σε φυλάκιση από μήνυση του Ιταλού πρόξενου στη Χίο, για εξύβριση αρχικά αρχηγού κράτους. Το 1938 βγάζει δυο ποιητικές συλλογές, «Μενεξέδες» και «Κραυγές στον ήλιο».
Ο ποιητής των «συρμάτων»
Στις 4 Μάη του 1941, οι Γερμανοί καταλαμβάνουν τη Χίο. Ο Αγγουλές με άλλους αντιφασίστες φεύγει για τη Μέση Ανατολή. Αποσπάται στο τυπογραφείο του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, όπου εκδιδόταν ένα ψυχαγωγικό στρατιωτικό περιοδικό, το «ΕΛΛΑΣ». Αρχές του 1942 μετατέθηκε στο κυβερνητικό γραφείο Τύπου στο Κάιρο, όπου γνώρισε τον Γ. Σεφέρη, που ήταν προϊστάμενός του.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Μέση Ανατολή, γράφει τις ποιητικές συλλογές με πολιτικό προσανατολισμό, «Οπτασίες στην έρημο», «Φλόγες του δάσους», «Εντελβάις». Ποιήματα που πέρα από το περιεχόμενό τους, βρίσκουμε χαρακτηριστικά ενός σπουδαίου ποιητή. Στα ποιήματά του συναντάμε συμπύκνωση θεματική, μέθοδο διαλεκτική. Ο λόγος του πυκνός και ουσιαστικός. Σαν να θέλει να χτυπήσει με τους στίχους του το άδικο. Χαρακτηριστικό δείγμα είναι το ποίημα «Στάλινγκραντ», ένα επίγραμμα - ύμνος στη σοσιαλιστική οικοδόμηση, την πάλη και την προσφορά του σοβιετικού λαού στη Νίκη.
Πριν απ' τη δόξα ήρθεν ο ήλιος στις στέπες
και λιώσαν τα χιόνια και ζεσταθήκαν οι καρδιές των ανθρώπων.
Υστερα
πήρε ο χάρος τον Τσάρο.
Κι ύστερα οι λαοί αποκτήσανε Στάλινγκραντ!
Ο Φώτης Αγγουλές συμμετέχει στο κίνημα τον Απρίλη του 1944, όπου με την καθοδήγηση της Αντιφασιστικής Στρατιωτικής Οργάνωσης εξεγείρονται οι στρατευμένοι της Μέσης Ανατολής. Η κυβέρνηση του Καΐρου ανέθεσε την καταστολή της εξέγερσης στους Αγγλους ιμπεριαλιστές.
Ο Αγγουλές συλλαμβάνεται, μαζί με άλλους κομμουνιστές. Τους μεταφέρουν στο Πορτ Σάιντ με το πλοίο - κάτεργο «Εριντάν». Τους ξεμπαρκάρουν στη Μασάουα και με αγγλικά καμιόνια τους πάνε στα σύρματα του Ντεκαμερέ (στρατόπεδο συγκέντρωσης Ελλήνων στρατιωτών της Μ. Ανατολής) λίγο πιο έξω απ' την Ασμάρα της Ερυθραίας. Ο Φώτης, όντας μέλος του Κόμματος απ' το 1943, παίρνει μέρος στις συνεδριάσεις του κομματικού πυρήνα του Ντεκαμερέ. Τυπώνει προκηρύξεις και μικρά περιοδικά με πολιτικό, κοινωνικό και λογοτεχνικό περιεχόμενο. Η περίοδος αυτή είναι ποιητικά μαζική.
Στα «σύρματα» έμεινε μέχρι το Νοέμβρη του 1945, όπου τους απολύουν και μέσα σε δύσκολες συνθήκες κατορθώνουν να επιστρέψουν στην Ελλάδα.
Μην καρτεράτε να λυγίσουμε
Στη Χίο, μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας άρχισαν οι διώξεις, οι συλλήψεις, η τρομοκρατία, οι επιθέσεις σε βάρος των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών. Ο Φώτης Αγγουλές υφίσταται και αυτός όλες τις διώξεις, τους εξευτελισμούς και τραμπουκισμούς.
Το 1948 συλλαμβάνεται μέσα στο παράνομο κομματικό τυπογραφείο, όπου τυπώνονταν έντυπα του ΔΣΕ. Διανοούμενοι και καλλιτέχνες κινητοποιούνται για τη σωτηρία του. Καταδικάζεται σε 12 χρόνια φυλάκισης. Εκτίει τα 2/3 της ποινής του σε πολλές φυλακές και ξερονήσια. Βούρλα, Μακρόνησος, Ναύπλιο, Κόρινθος, Κεφαλονιά, Αλικαρνασσός, Κέρκυρα. Στις φυλακές της Κεφαλονιάς ο συγκρατούμενός του Γιώργης Σιδέρης χρεώνεται από την κομματική επιτροπή της φυλακής να συγκεντρώνει τα ποιήματα του Φώτη, γιατί έγραφε συνεχώς σε χαρτάκια και πακέτα τσιγάρων και τα πετούσε.
Μην καρτεράτε να λυγίσουμε
μήτε για μια στιγμή,
μήδ' όσο στην κακοκαιριά
λυγά το κυπαρίσσι.
Εχουμε τη ζωή πολύ,
πάρα πολύ αγαπήσει.
(«Μην καρτεράτε»)
Επιστρέφει στη Χίο σε άθλια οικονομική κατάσταση και «ζει» παρακολουθούμενος... Το 1958 μάζεψε τα ποιήματά του που έλεγε σε παρέες φίλων και στα ταβερνάκια και τύπωσε την «Πορεία μέσα στην νύχτα» στο τυπογραφείο του Ζήσιμου. Επίσης εξέδωσε στη Χίο, το 1962, την ποιητική συλλογή «Φουτζιγιάμα».
Το καλοκαίρι του 1963 έπαθε την αρρώστια των τυπογράφων, μολυβδίαση, και νοσηλεύτηκε σ' ένα νοσοκομείο στα Μελίσσια. Το μυαλό του είχε σαλέψει πια. Με τη φροντίδα της ΕΔΑ μπήκε σε μια ψυχιατρική κλινική. Σιγά - σιγά συνέρχεται. Μετά από παρέμβαση του Σωματείου των Τυπογράφων, παίρνει μια μειωμένη σύνταξη.
Τη νύχτα 26 προς 27 Μάρτη του 1964, στο πλοίο «Κολοκοτρώνης», στο διάδρομο της τουριστικής θέσης άφησε την τελευταία του πνοή, φεύγοντας από Χίο προς Πειραιά.

UEFA NATIONS LEAGUE Νέοι πειραματισμοί για την αύξηση των κερδών





Η μη εμπορικότητα των φιλικών αγώνων οδήγησε την UEFA στη δημιουργία μιας νέας πιο προσοδοφόρας διοργάνωσης, του Nations League
Η μη εμπορικότητα των φιλικών αγώνων οδήγησε την UEFA στη δημιουργία μιας νέας πιο προσοδοφόρας διοργάνωσης, του Nations League
Από την περασμένη Πέμπτη 22 Μάρτη έως την ερχόμενη Τρίτη 27 Μάρτη, το παγκόσμιο ποδοσφαιρικό ενδιαφέρον στρέφεται στους διεθνείς φιλικούς αγώνες, και ιδίως σ' αυτούς όπου συμμετέχουν οι 24 Εθνικές ομάδες που το καλοκαίρι θα ταξιδέψουν στη Ρωσία για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Για τις ευρωπαϊκές ομάδες, όμως, τα διεθνή φιλικά πολύ σύντομα θα αποτελέσουν παρελθόν και θα αντικατασταθούν από τη νέα διοργάνωση της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (UEFA), το Nations League, η πρεμιέρα του οποίου αναμένεται τον ερχόμενο Σεπτέμβρη.

Στη λογική της μεγαλύτερης εμπορικότητας
Στο σύγχρονο εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο, όπου το κυνήγι του κέρδους αποτελεί τον ρυθμιστή των πάντων, επόμενο είναι να αναζητούνται συνεχώς νέοι τρόποι αύξησης της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων και της UEFA. Το κύριο «μειονέκτημα» των διεθνών φιλικών αγώνων ως προς αυτό είναι ότι στερούνται εμπορικού ενδιαφέροντος και συνεπώς δεν μπορούν να αποφέρουν τα επιθυμητά κέρδη. Βρέθηκε λοιπόν η εναλλακτική, που λέγεται Nations League. Η νέα διοργάνωση προσδοκάται να εκπληρώσει πιο αποτελεσματικά αυτό το κριτήριο, με όπλο τα στοιχεία ανταγωνισμού που ενσωματώνει: Ανοδος και υποβιβασμός στις Λίγκες, πρόκριση στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου (Euro).
Η «βιτρίνα» των οικονομικών σχεδιασμών των υπεύθυνων του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και των πολυεθνικών συνεργατών τους, όμως, έχει και την «πίσω πλευρά» της. Η νέα διοργάνωση έρχεται να «φορτώσει» ακόμα περισσότερο το ήδη ασφυκτικό για τους παίκτες αγωνιστικό πρόγραμμα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, με τις φωνές ενάντια στις υπερβολικά πολλές αγωνιστικές υποχρεώσεις να αυξάνονται. Παράλληλα, ιατρικές έρευνες συνδέουν την κόπωση και την πίεση για το αποτέλεσμα με αρκετά προβλήματα υγείας που εμφανίζονται στους ποδοσφαιριστές. Με τα νέα δεδομένα, η σχετική «χαλαρότητα» που χαρακτηρίζει τους φιλικούς αγώνες αναμένεται να αντικατασταθεί από τον πιο έντονο ανταγωνισμό για το αποτέλεσμα, ο οποίος θα προκύψει από την αύξηση της πίεσης για την υλοποίηση των στόχων κάθε Εθνικής ομάδας.
Το σύστημα διεξαγωγής
Στη νέα διοργάνωση θα συμμετέχουν οι Εθνικές ομάδες από τις 55 ομοσπονδίες - μέλη της UEFA. Θα χωριστούν σε 4 κατηγορίες (League) βάσει της θέσης τους στη γενική κατάταξη της UEFA μετά τη λήξη του Μουντιάλ. Οι πρώτες 12 ομάδες της κατάταξης θα τοποθετηθούν στη League A, οι επόμενες 12 (θέσεις 13 - 24) στη League Β, οι επόμενες 15 (θέσεις 25 - 39) στη League C και οι 16 τελευταίες (θέσεις 40 - 55) στη League D. Η κάθε League θα είναι χωρισμένη σε 4 ομίλους των 3 ή 4 ομάδων, ανάλογα με τον αριθμό των συμμετοχών.
Στις League B, C και D, οι νικητές των ομίλων θα προβιβάζονται στην αμέσως υψηλότερη κατηγορία, ενώ η τελευταία ομάδα κάθε ομίλου στις League Α, Β και C θα υποβιβάζεται στην αμέσως χαμηλότερη κατηγορία. Οσο για τους νικητές των ομίλων στη League A, θα αγωνίζονται μεταξύ τους σε μια τελική φάση, τύπου Φάιναλ 4, προκειμένου να αναδειχθεί ο τελικός νικητής.
Κριτήριο για πρόκριση στο Euro
Θέλοντας να προσδώσει ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον και να ενισχύσει τον ανταγωνισμό, με ό,τι αυτός συνεπάγεται, η UEFA όρισε πως μέσω της διοργάνωσης θα κρίνονται και τέσσερις θέσεις πρόκρισης στο Euro που θα ακολουθεί. Θα διεξάγονται λοιπόν άλλες τέσσερις τελικές φάσεις τύπου Φάιναλ 4, ανάμεσα στους νικητές των ομίλων κάθε κατηγορίας. Από καθένα απ' αυτά τα τουρνουά, ο τελικός νικητής θα προκρίνεται στα τελικά του Euro.
Να σημειωθεί ότι ενώ η πρώτη φάση του Νations League θα διεξάγεται πριν από τα προκριματικά για το Euro (η μορφή των οποίων θα μείνει ως έχει), η τελική φάση θα διεξάγεται μετά απ' αυτά. Σε περίπτωση που μια ομάδα η οποία αναδείχθηκε νικήτρια στην κατηγορία της έχει ήδη εξασφαλίσει την πρόκριση στο Euro μέσω των προκριματικών, τότε θα αντικαθίσταται από την αμέσως επόμενη της κατηγορίας, με κριτήριο την κατάταξη στη γενική βαθμολογία της UEFA. Ανοιχτό ζήτημα παραμένει το αν η διοργάνωση θα συνδέεται με την πρόκριση σε Μουντιάλ, δεδομένων και των λιγότερων θέσεων (13 ομάδες από την Ευρώπη).

TOP READ