Η ΑΛΕΚΑ ΚΑΙ ‘ΟΙ ΟΛΙΓΟΝ ΠΑΡΘΕΝΕΣ’.

Η ΑΛΕΚΑ ΚΑΙ ‘ΟΙ ΟΛΙΓΟΝ ΠΑΡΘΕΝΕΣ’. 
Του Ρωμύλου Αβδή *

Εν αρχή ήν ο Λόγος, η Λογική. Επ’ αυτής έχει στηθεί- εδώ και δεκαετίες-όλο το παιχνίδι.  Χρησιμοποιείται  ο Λόγος, όχι με την έννοια της Λογικής, αλλά με τη μορφή του ακατάσχετου, αναπάντητου τηλεοπτικού μονόλογου. Τα κανάλια της άρχουσας τάξης –ιδιοκτησία μεγαλοκατασκευαστών, δημοσιογραφικών συγκροτημάτων, άλλων αστέρων της εγχώριας και διεθνούς Λαμογιάς, άλλων τινών τα πλοία των οποίων ρυπαίνουν τις θάλασσες απανταχού της Γης και μετά καλούν τους τηλεθεατές σε δενδροφυτεύσεις για την προστασία του Περιβάλλοντος- έχουν μετατρέψει τον τηλεθεατή σ’ ένα ιδιόρρυθμο ‘πρεζάκια’. Το ‘ναρκωτικό’ προσφέρεται δωρεάν από την Όλγα, την Έλλη, τον Παύλο, τον Αυτιά-  φτου κακά!-, τον Εισαγγελάτο  κ.α, εις το ασφαλές  περιβάλλον της πολυθρόνας του σαλονιού σου διά της βυθίσεως της οπτικής βελόνας  ικανών δόσεων παραπληροφόρησης, αποπροσανατολισμού, σύγχυσης. διαστρέβλωσης ή αποσιώπησης της αλήθειας εις τον απονεκρωμένο εγκέφαλό σου. Το ζητούμενο για την άρχουσα τάξη είναι πως θα αλλοιώσουν τη Λογική, πως θα στερήσουν από τους ανθρώπους τη δυνατότητα να σκέφτονται με βάση τη Λογική και δια της κρίσεως-ανύπαρκτο προσόν για τη μέγιστη πλειονότητα από το σχολείο, το οποίο παράγει ημιμαθείς ‘παπαγάλους’- να πράττουν ανάλογα με την προσωπική τους πείρα, με τα δικά τους συμπεράσματα. Για παράδειγμα, θα έχετε όλοι σας διαπιστώσει την απουσία αστέγων και συσσιτίων κατά την προεκλογική περίοδο.
Άλλο παράδειγμα, εδώ και χρόνια έχει ξεκινήσει από το Mega και τους άλλους χρυσόν-εισπράττοντας δημοσιογράφους μια εκστρατεία ‘αποκαθήλωσης’ της Αλέκας Παπαρήγα από τη θέση της Γραμματέως της ΚΕ του ΚΚΕ. Λένε λοιπόν αυτοί ‘οι ολίγον Παρθένες’ δημοσιογράφοι : ‘Καλή ήταν η Αλέκα κάποτε, αλλά τώρα έχετε πιάσει ταβάνι. Αν δεν την αλλάξετε..’, ενώ οι σατιρικοί Αρβύλες κι ο Λάκης την παρουσιάζουν σαν την πιο κακοντυμένη αρχηγό κόμματος. Μα τους είπε κανένας ότι τα μέλη του ΚΚΕ, της ΚΕ και του ΠΓ την έχουν για παντριγιά; Το ΚΚΕ δια της παρουσίας  γυναίκας στη θέση της Γραμματέως της ΚΕ δείχνει και μ’ αυτόν τον τρόπο ΕΜΠΡΑΚΤΑ την εκτίμηση του Κόμματος στον πρωταγωνιστικό ρόλο της γυναίκας στους αγώνες της ελληνικής κοινωνίας. Γιατί τόση πρεμούρα άραγε από τα κανάλια της άρχουσας τάξης  ια τα ποσοστά του ΚΚΕ και την Αλέκα; Μήπως δεν είναι η Αλέκα, αλλά οι συνολικές θέσεις του ΚΚΕ που ενοχλούν;
Δεύτερη  παρατήρηση. Το ΚΚΕ με υπευθυνότητα απέναντι στους εργαζόμενους και την ιστορία του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα παρουσιάζει στην ελληνική κοινωνία ένα εντελώς διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης.  Δεν ντρέπεται για ότι δημιουργήθηκε στη Σοβιετική Ένωση τον 20ο αιώνα, δεν αποκηρύσσει και δεν κλαίει πάνω στα ερείπια που άφησε η συμμορία των Γιέλτσιν και Γκορμπατσόφ. Ψάχνει, ερευνά, επιβεβαιώνει, βγάζει συμπεράσματα από λάθη που έγιναν, αλλά υποστηρίζει: ’ Κυρίες και κύριοι, ο κομμουνισμός είναι η νιότη του κόσμου’. Αυτήν την επαναστατική πορεία της νιότης θέλουν να ανακόψουν, γι αυτό λεηλατούν τα οράματα της νέας γενιάς και βλέπεις στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ να υπάρχουν  βασιλεύουσες  η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ. Έναντι ψήφων της μιας ή της άλλης παράταξης, δίνονται τα θέματα των εξετάσεων, ανά καθηγητή. Από νεαρή ηλικία μαθαίνεις τη συναλλαγή. 
Προτείνει το ΚΚΕ έξοδο της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν αναγνωρίζουμε το χρέος και το διαγράφουμε μονομερώς, γιατί δεν είναι οι εργαζόμενοι που το δημιούργησαν, αλλά η πολιτική των επιχορηγήσεων, των φοροαπαλλαγών, των εισφοροαπαλλαγών  προς τους  μεγάλους εγχώριους και ξένους μονοπωλιακούς κολοσσούς, κατά διαταγή των αποφάσεων οι οποίες ακολούθησαν την εξειδίκευση της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Την ώρα που οι εργαζόμενοι καλούνται να πληρώσουν τα χαράτσια στη ΔΕΗ, που βρέθηκαν 375 εκ. ευρώ για να επιχορηγηθεί και να κατασκευάσει ο Μάνεσης-ιδιοκτήτης της Χαλυβουργικής- ιδιόκτητο προβλήτα στο λιμάνι του Βόλου; Ποιος  πλήρωσε το 90εκ. ευρώ  χρέος του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών; Αυτοί που υπέγραψαν το Μάαστριχτ το ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΛΑ ποιοι και πως δημιούργησαν το χρέος και είναι διπλά υπεύθυνοι. Ακόμα και τώρα μπορούν να διορθώσουν το λάθος τους και να παλέψουν για την έξοδο της χώρας από την στρούγκα της ΕΕ. Αλλά δεν θα το κάνουν. Βρίσκονται σε διατεταγμένη –οικειοθελώς- υπηρεσία.
Το ΚΚΕ έχει πλήρη συνείδηση ότι ναι μεν το πρόγραμμα που παρουσιάζει στον ελληνικό λαό δίνει λύσεις σ’ όλα τα προβλήματά του-με την προϋπόθεση ότι ο ίδιος θα πάρει την υπόθεση της ζωής του στα χέρια του-, αλλά ουδέποτε έσπειρε χίμαιρες στο λαό ότι είναι δυνατό μέσα από μια εκλογική διαδικασία, η οποία ελέγχεται επικοινωνιακά σχεδόν πλήρως από τα ΜΜ Εξαπάτησης  να έλθει η αλλαγή σκηνικού-ακόμα κι αν πάρεις 20% του εκλογικού σώματος. Την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής την οποία προτείνει το ΚΚΕ ως άλλο δρόμο ανάπτυξης δεν μπορείς να την επιβάλεις με τον Παναγόπουλο-φτου και πάλι κακά!-και τον Παπασπύρου της ΑΔΕΔΥ. Χρειάζεται αγωνιστικό, μαζικό, ταξικό εργατικό κίνημα, που θα έρθει σε σύγκρουση με τα μονοπώλια, τους μηχανισμούς της άρχουσας τάξης και των παρακρατικών οργάνων της.  
Το πρόγραμμα του ΚΚΕ παλεύει για την εξουσία, λέει ναι στην αυτοδυναμία. Το ΚΚΕ δεν παλεύει για να δικαιωθεί ο εργαζόμενος στην άλλη ζωή, ούτε τον επόμενο  αιώνα. Παλεύει για το σήμερα και το αύριο. Οι συνθήκες είναι ώριμες αντικειμενικά, αλλά κολλάνε στο υποκειμενικό.  Ποτέ δεν είπαμε ότι είμαστε αλάθητοι, δεν έχουμε αδυναμίες κι ελλείψεις.  Αλλά δεν σπέρνουμε μικροαστικές αυταπάτες, γι αυτό και δεν συνεργαζόμαστε με το ρεφορμισμό, μ’ αυτούς οίτινες υπέγραψαν στο Μάαστριχτ την καταδίκη της Ελλάδας και τώρα ψάχνουν  συνενόχους για δήθεν λύσεις εντός των κόλπων της ΕΕ.  Ένα παράδειγμα, όταν σας καλεί η Τράπεζα η οποία έχει υποθηκεύσει το σπίτι σας να επαναδιαπραγματευθείτε την αποπληρωμή του δανείου σας, άσχετα αν μικρύνετε τη δόση και πετύχετε περισσότερο χρόνο αποπληρωμής, όταν φεύγετε, το σπίτι σας έχει παύσει να είναι υποθηκευμένο;
Το ΚΚΕ γνωρίζει καλά, ότι το πρόγραμμα που παρουσιάζει στο Λαό θέλει θυσίες. Γνωρίζει καλά ότι σε συνθήκες οξυμένης κρίσης κι ανεργίας, επικρατεί το μικροαστικό ένστικτο της επιβίωσης.  Η άρχουσα τάξη γνωρίζει καλά ότι ο μικροαστικός ενθουσιασμός κι η μικροαστική ανυπομονησία εύκολα μετατρέπονται σε απογοήτευση. Το ΚΚΕ δεν μετέχει σε αγώνες αποπροσανατολισμού και σε εμπόριο ελπίδας. Λέει τα πράγματα με το όνομά τους.
Οι παρ’ ολίγον Παρθένες των μίντια γνωρίζουν πολύ καλά, ότι το ΚΚΕ δεν αστειεύεται  με το Λαό. Άλλωστε οι περισσότεροι απ’ αυτούς από το Ριζοσπάστη ξεκίνησαν. Με τη συνδρομή όλων των απλών κομματικών μελών σπούδασαν στο Πανεπιστήμιο Δημοσιογραφίας του Ριζοσπάστη ΔΩΡΕΑΝ. Αλλά θαμπώθηκαν από τα μπικινίνια της άρχουσας τάξης.

Και τα αστικά ΜΜΕ στο «κόλπο» του εμπαιγμού

Και τα αστικά ΜΜΕ στο «κόλπο» του εμπαιγμού

Στα αστικά ΜΜΕ, με αφορμή τη διαδικασία - κοροϊδία των διερευνητικών εντολών, κυριάρχησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Στόχος, μέσα από την εμφάνιση της αντίθεσής του σε ΠΑΣΟΚ - ΝΔ για το σχηματισμό κυβέρνησης, να αναπαράγεται το παραπλανητικό δίλημμα «δεξιά - αριστερά» και «μνημονιακοί - αντιμνημονιακοί». Τα αστικά ΜΜΕ του έδωσαν αφειδώς βήμα για να αυτοπαρουσιάζεται ως ο άλλος πόλος απέναντι σε ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Συνέβαλαν τα ίδια σ' αυτό, πιέζοντάς τον τάχα επειδή δεν αποδεχόταν συμμετοχή σε κυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, αφού είναι δύναμη ευρωενωσιακή με παραπλήσιες θέσεις (αναδιαπραγμάτευση) για το μνημόνιο. Ετσι ενίσχυαν το «αντιμνημονιακό» προφίλ του. Προχτές στις δηλώσεις του ο Αλ. Τσίπρας, μετά τη συνάντηση με τον Ευ. Βενιζέλο, συνέχιζε να προπαγανδίζει τα περί «κατάργησης του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης», όταν ήδη την είχε απεμπολήσει με την επιστολή του προς την ΕΕ, λέγοντας απλώς ότι «οφείλουμε να επανεξετάσουμε ολόκληρο το πλαίσιο της υπάρχουσας στρατηγικής στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την Ευρωζώνη». Αλλά γι' αυτό οι δημοσιολόγοι δεν είπαν κουβέντα, το έκαναν «γαργάρα». Και είναι όλοι, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, αστική τάξη, ΣΥΡΙΖΑ, μέσα στο «κόλπο» εμπαιγμού του λαού για να εγκλωβισθεί, να μειωθεί η αντοχή ριζοσπαστικών λαϊκών δυνάμεων απέναντι στις πιέσεις τους. Τώρα ο λαός να σηκώσει ανάστημα. Να χαλάσει τους σχεδιασμούς ανακαίνισης του αστικού πολιτικού συστήματος. Τώρ

ΔΑΝΙΑ Νέο τσουνάμι αντιλαϊκών μέτρων ανήγγειλε η... «αριστερή» κυβέρνηση

ΔΑΝΙΑ

Νέο τσουνάμι αντιλαϊκών μέτρων ανήγγειλε η... «αριστερή» κυβέρνηση

Με βάση την «στρατηγική 2020» της ΕΕ

Από παλιότερη εργατική διαδήλωση στην Κοπεγχάγη

Οι καθημερινές εξελίξεις στη Δανία επιβεβαιώνουν την ορθότητα της στρατηγικής του ΚΚΕ. Οσο η αστική τάξη και τα μονοπώλια ελέγχουν τους μηχανισμούς της εξουσίας, τόσο η κατάσταση της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων θα επιδεινώνεται. Ανεξάρτητα αν η χώρα βρίσκεται εντός ή εκτός ΕΕ, αν έχει ευρώ ή άλλο νόμισμα, αν κυβερνάται από μονοκομματική κυβέρνηση ή συνασπισμό κομμάτων ή αν στην κυβέρνηση βρίσκονται φιλελεύθερα, σοσιαλδημοκρατικά ή καλούμενα αριστερά κόμματα.

Στις εκλογές του περασμένου Σεπτέμβρη η αλλαγή χρώματος από μπλε σε κόκκινο στην κυβέρνηση της Δανίας έκανε πολύ κόσμο να ελπίζει σε καλύτερες μέρες. Η αποκαλούμενη ως «κόκκινη κυβέρνηση» σοσιαλδημοκρατών με την στήριξη του οπορτουνιστικού κόμματος της ΠΡΑΣΙΝΟΚΟΚΚΙΝΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ (μέλος του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) και στενά συνεργαζόμενο με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) είχε δεσμευτεί με ένα μίνιμουμ εκλογικό πρόγραμμα να πάρει μια σειρά μέτρα για τους άνεργους και τις κοινωνικές παροχές αυξάνοντας τη φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου.

Οπως έχουμε ξαναγράψει, όλα αυτά ξεχάστηκαν από την επόμενη των εκλογών. Εχοντας την προεδρία της ΕΕ η δανέζικη κυβέρνηση πρωτοστατεί στην επεξεργασία και υλοποίηση των αντιλαϊκών μέτρων σε όλες τις χώρες μέλη της ΕΕ. Ακόμα, από την Κυριακή των εκλογών προσπαθούν να εκβιάσουν τις εξελίξεις και στη χώρα μας ώστε να συσταθεί μια κυβέρνηση που θα εφαρμόσει πιστά τα ήδη αποφασισμένα.

Αποκορύφωμα αυτής της αντιλαϊκής εξέλιξης ήταν η εξαγγελία του λεγόμενου «ΠΛΑΝΟΥ 2020» στις 7 Μάη 2012 που είναι βασισμένο στη στρατηγική 2020, της ΕΕ για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου.

Κατά την παρουσίασή του η πρωθυπουργός Χέλε Τόρνινγκ τόνισε ότι για να έχουν τη δυνατότητα οι δανέζικες επιχειρήσεις να αντεπεξέλθουν στο διεθνή ανταγωνισμό θα πρέπει πρώτα απ' όλα να αυξηθεί δραματικά η παραγωγικότητα καθώς και η προσφορά εργατικού δυναμικού (γεγονός που σημαίνει μαχαίρι σε συντάξεις και επιδόματα) και να μειωθεί δραστικά ο δημόσιος τομέας (που σημαίνει μαζικές απολύσεις). Η εποχή μας, τόνισε, απαιτεί και επιβάλλει θαρραλέες αποφάσεις. Πρέπει να καταλάβουμε ότι χρειάζεται όλοι να δουλεύουμε περισσότερο και να μάθουμε ότι πρέπει πρώτα να προσφέρουμε και μετά να απολαμβάνουμε.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η προηγούμενη φιλελεύθερη κυβέρνηση είχε αναγγείλει αύξηση των δαπανών στο δημόσιο τομέα κατά 1,75%, στο πλαίσιο της προσπάθειας υφαρπαγής της λαϊκής ψήφου και είχε κατηγορηθεί από την τότε σοσιαλδημοκρατική και οπορτουνιστική αντιπολίτευση ότι το ποσοστό εκείνο ήταν πολύ λίγο. Σύμφωνα με το πλάνο 2020 της «κυβέρνησης της αριστεράς» η αύξηση των δαπανών στον δημόσιο τομέα μέχρι το 2020 δεν θα πρέπει να ξεπερνούν το 0,8%.

Επίσης, η κυβέρνηση εξήγγειλε ότι θα εξασφαλίσει για τα ταμεία του κράτους 14 δισ. κορόνες (περίπου 2 δισ. ευρώ) από κατάργηση συντάξεων, επιδομάτων ανέργων, επιδομάτων φοιτητών, ασθενών και αναπήρων. Η κατάργηση όλων αυτών των επιδομάτων θα αναγκάσει τους 60.000 αποδέκτες τους να αναζητήσουν υποχρεωτικά δουλειά χωρίς βεβαίως να δίνεται κάποια εγγύηση ότι θα απορροφηθούν στην αγορά εργασίας όπου το λόγο εκεί τον έχουν τα μονοπώλια, που σημαίνει ότι οι περισσότεροι απ' αυτούς θα προστεθούν στις λίστες των ανέργων. Ηδη με τα προηγούμενα μέτρα για το συνταξιοδοτικό και για το επίδομα της ανεργίας, 40.000 επιπλέον άτομα ψάχνουν για δουλειά οξύνοντας το πρόβλημα της ανεργίας.

Ενα από τα κύρια εργαλεία για την υλοποίηση των μέτρων κατά την πρωθυπουργό Κα Τόρνινγκ θα είναι οι προσεχείς τριμερείς διαπραγματεύσεις (κοινωνικός διάλογος με εκπροσώπους κυβέρνησης, εργοδοτών και εργατοπατέρων) που όπως έχει προγραμματισθεί θα αφορούν στη φορολογική μεταρρύθμιση, την αλλαγή στα συστήματα πρόωρης συνταξιοδότησης, στις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις και στη μείωση της φοιτητικής επιδότησης.

Αξίζει να σημειώσει κανείς ότι στο δύσκολο έργο της η κυβέρνηση έχει σταθερούς συμμάχους τους οπορτουνιστές και τους εργατοπατέρες του εργοδοτικού συνδικαλισμού.

Ηδη από την ίδια μέρα που ανακοινώθηκε το πλάνο 2020, έχουμε μια σειρά παρεμβάσεις. Στις 8 Μάη ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Δασκάλων Ανας Μπόντο πρότεινε οι τελειόφοιτοι δάσκαλοι που δε βρίσκουν δουλειά αντί να βγαίνουν στο Ταμείο Ανεργίας και να κάθονται να αναγκάζονται να εργάζονται σε σχολεία για να έχουν το δικαίωμα στο επίδομα. Την επόμενη μέρα, η πρόεδρος της δανέζικης ΑΔΕΔΥ (FTF) Μπέντε Σοργκενφράι δηλώνει ότι η πρόταση αυτή είναι πολύ καινοτόμα και θα πρέπει να περιληφθεί στην ατζέντα των τριμερών διαπραγματεύσεων ώστε να επεκταθεί σε όλο το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και θα βοηθήσει να βρεθούν νέοι τρόποι για ενεργή χρήση των επιδομάτων. Μια τέτοια προσπάθεια δηλώνει θα δώσει μεγάλη πρακτική εμπειρία στους νέους τελειόφοιτους και θα αυξήσει τις δυνατότητές τους για να βρουν δουλειά. Απλώς να ελέγχεται, λέει κυνικά στη συνέχεια, ώστε να μην το εκμεταλλεύονται οι εργοδότες και απολύουν εργαζόμενους και να συμπληρώνουν τα κενά με δωρεάν εργατικό δυναμικό.

Από την μεριά των πρασινοκόκκινων εκφράστηκε κάποια ανησυχία ως προς το ότι δεν εξασφαλίζονται οι απαραίτητες θέσεις εργασίας, λες και αυτό είναι δυνατό σε καθεστώς ελεύθερης αγοράς και ότι λείπουν προτάσεις για πράσινη ανάπτυξη.

Αυτή είναι η κατάσταση στη Δανία και επιτρέπει την εξαγωγή πολύ διδακτικών συμπερασμάτων για τους εργαζόμενους στην Ελλάδα. Συμπερασμάτων που αναδεικνύουν τόσο την αναγκαιότητα όξυνσης του κριτηρίου των λαϊκών δυνάμεων και αυστηρής αντιμετώπισης της πολιτικής των κομμάτων που διαχειρίζονται το εκμεταλλευτικό σύστημα, όσο και την ανάγκη για αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ που δίνει τη μάχη με κριτήριο τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα.

ΡΟΥΜΑΝΙΑ Αντιλαϊκή πολιτική με «δόσεις» εξαπάτησης του λαού

ΡΟΥΜΑΝΙΑ

Αντιλαϊκή πολιτική με «δόσεις» εξαπάτησης του λαού

Χιλιάδες άνθρωποι συμμετείχαν σχεδόν καθημερινά σε διαδηλώσεις κατά της πολιτικής λιτότητας

Η πρόσφατη ανακοίνωση της κυβέρνησης της Ρουμανίας για αύξηση των μισθών κατά 8% από τον Ιούνη και στη συνέχεια κατά 15% από το Γενάρη του 2013 δεν αποτελεί τίποτα άλλο παρά τερτίπια εξαπάτησης των εργαζομένων ώστε να κατευνάσει τις μαζικές διαμαρτυρίες και τις αντιδράσεις του λαού ενάντια στην εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική. Πρόκειται και για προεκλογικές ...εξαγγελίες μπροστά στις τοπικές εκλογές της 10ης Ιούνη και στις γενικές εκλογές στις 25 Νοέμβρη. Η ανακοίνωση αυτή έφερε μεγάλο ντόρο στα αστικά μέσα ενημέρωσης, τόσο μέσα στη χώρα, όσο και διεθνώς, καθώς και εδώ στην Ελλάδα, από τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης και του οπορτουνισμού, που επιχειρούν να πλασάρουν τις αυταπάτες πως μετά από τρία χρόνια σφοδρής λιτότητας η Ρουμανία κατάφερε να βγει από το ...τούνελ.

Ωστόσο, ο επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ στη Ρουμανία, Τζέφρι Φρανκς, ήταν ξεκάθαρος. Δήλωσε ικανοποιημένος από τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης και συνέστησε στη νέα κυβέρνηση να «διατηρήσει μια συνετή δημοσιονομική πολιτική», συνεχίζοντας τις «μεταρρυθμίσεις», που δεν είναι τίποτα άλλο από τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής. Είχε προηγηθεί «έλεγχος» των οικονομικών της χώρας από την αποστολή του ΔΝΤ και συμφωνία για μια μικρή αύξηση του δημοσιονομικού ελλείμματος, το οποίο ορίστηκε στο 2,2% του ΑΕΠ για φέτος έναντι 1,9% που είχε οριστεί αρχικά. Επίσης συμφώνησαν στην πλήρη άρση του ελέγχου των τιμών του φυσικού αερίου για τις επιχειρήσεις από φέτος και για τα νοικοκυριά από το δεύτερο εξάμηνο του 2013 έως και το τέλος του 2018.

Τρεις κυβερνήσεις μέσα σε πέντε μήνες

Θυμίζουμε πως από την αρχή του χρόνου, στη χώρα πραγματοποιήθηκαν πολυήμερες μαζικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας ενάντια στην πολιτική λιτότητας. Οι αντιδράσεις αυτές έφεραν την παραίτηση του τότε πρωθυπουργού Εμίλ Μποκ (6 Μάρτη) που υποστήριξε πως προέβη σ' αυτή την κίνηση για «να αποκλιμακωθεί η πολιτική και κοινωνική κρίση». Στη θέση του διορίστηκε, ως κίνηση «εκτόνωσης» της λαϊκής δυσαρέσκειας, ο μέχρι τότε επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών Μιχάι Ράζβαν Ουγκουρεάνου, που όμως έχασε την ψήφο εμπιστοσύνης από το κοινοβούλιο στις 27 Απρίλη. Πρόσφατα, στις 7 Μάη ο σοσιαλδημοκράτης Βίκτορ Πόντα ανέλαβε πρωθυπουργός ύστερα από τη στήριξη των βουλευτών της «Σοσιαλ-Φιλελεύθερης Ενωσης» και της «Εθνικής Ενωσης για την Πρόοδο της Ρουμανίας».

Αναμένονται και νέες ιδιωτικοποιήσεις

Από την πρώτη στιγμή ο Πόντα υποστήριξε πως είναι αναγκαίο να γίνουν σεβαστές οι δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί προς τους διεθνείς εταίρους και υποσχέθηκε «οικονομική ανάπτυξη» και δημιουργία «θέσεων εργασίας». Λίγες ημέρες αργότερα ο νέος υπουργός Οικονομικών, Ντάνιελ Τσιτόιου, έδωσε το στίγμα της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης: Ιδιωτικοποίηση των επιχειρήσεων ενέργειας. Συγκεκριμένα ανέφερε πως σκοπεύει να πουλήσει το 15% των μετοχών της εταιρείας φυσικού αερίου «Romgaz SA» και «Transgaz SA» και το 10% του υδροηλεκτρικού σταθμού «Hidroelectrica SA» και του παραγωγού πυρηνικής ενέργειας «Nuclearelectrica SA». Από τη μεριά του ο Πρόεδρος της χώρας Τράιαν Μπασέσκου κάλεσε τη νέα κυβέρνηση να βρει λύσεις για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, επαναλαμβάνοντας πως «καλή λύση» θα ήταν οι επενδύσεις (δηλαδή οι ιδιωτικοποιήσεις) στους τομείς του χρυσού και του χαλκού.

Σε δύσκολη θέση τα λαϊκά στρώματα

Η ζωή των Ρουμάνων ολοένα και χειροτέρευε μετά τις ανατροπές και την παλινόρθωση του καπιταλισμού με τις διαδοχικές κυβερνήσεις, ανάμεσά τους και αυτή του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος του σημερινού Πόντα (1992-1996, 2000-2004, αλλά και με συμμετοχή στην κυβέρνηση του Δημοκρατικού Φιλελεύθερου Κόμματος του Εμίλ Μποκ). Με το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης, η τότε κυβέρνηση του Μποκ συναποφάσισε με την «τρόικα» - και τη στήριξη των Σοσιαλδημοκρατών - τη διάθεση δανείου 20 δισεκατομμυρίων ευρώ, με στόχο το κεφάλαιο να ξεπεράσει την κρίση με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες. Αλλα 5 δισεκατομμύρια ευρώ αποφασίστηκε να δοθούν το Μάρτη του 2011, χρήματα τα οποία θα χρησιμοποιήσει μόνο σε περίπτωση μεγάλης ανάγκης. Από τα πρώτα μέτρα που πάρθηκαν ήταν η μείωση των μισθών κατά 25%, η μείωση κατά 15% των παροχών κοινωνικής ασφάλισης, πάνω από 200.000 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, αύξηση του ΦΠΑ από το 19 στο 24%, αύξηση στις τιμές των βασικών αγαθών, καθώς και σωρεία ιδιωτικοποιήσεων.

Αυτά έχουν φέρει τρομακτικές συνέπειες. Το 41,4% του πληθυσμού ζει σε συνθήκες φτώχειας, συμπεριλαμβάνοντας και δύο εκατομμύρια συνταξιούχους που ζουν με λιγότερο από 100 ευρώ το μήνα, ενώ η παιδική φτώχεια (ηλικίες μέχρι 17 χρονών) φτάνει στη Ρουμανία το 48,7%. Η κατάσταση αυτή γίνεται ακόμα χειρότερη αν υπολογιστεί η δυσκολότερη πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη λόγω της υποχρεωτικής πλέον οικονομικής συμμετοχής του σ' αυτή. Το 25% των εργαζομένων λαμβάνει τον κατώτατο μισθό, δηλαδή 700 λέι μεικτά (160 ευρώ μεικτά, με γύρω στο 16% να είναι οι κρατήσεις), ενώ υπολογίζεται πως το 80% των Ρουμάνων δεν μπορεί να συνεχίζει να πληρώνει τα χρέη του.

ΙΤΑΛΙΑ Η νέα μεταρρύθμιση θα σημάνει εργασιακό μεσαίωνα

ΙΤΑΛΙΑ

Η νέα μεταρρύθμιση θα σημάνει εργασιακό μεσαίωνα

Η Ενωση Συνδικάτων Βάσης είναι το ταξικό αγωνιστικό κίνημα των εργαζομένων της Ιταλίας

Στην Ιταλία και σε ολόκληρη την Ευρώπη παρακολουθούμε εδώ και καιρό την πιο βάρβαρη επίθεση στις συνθήκες διαβίωσης και στα δικαιώματα των εργαζομένων. Εν μέσω μιας καπιταλιστικής κρίσης υπερσυσσώρευσης και υπερπαραγωγής, γιατί περί αυτού πρόκειται, η οποιαδήποτε δήθεν μεταρρύθμιση προωθείται, αποσκοπεί στο να βγει από αυτήν το κεφάλαιο με όσο γίνεται λιγότερες απώλειες, ρίχνοντας τα βάρη στα μόνιμα υποζύγια, τους εργαζομένους.

Από τα μέσα του Δεκέμβρη του 2011, όταν έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Μόντι (τεχνοκράτης, πρώην στέλεχος της ΕΕ) πήρε το πράσινο φως για νέα μέτρα λιτότητας ύψους 33 δισεκατομμυρίων ευρώ. Η δικαιολογία που πρόβαλε για τη νέα άγρια επίθεση στον ιταλικό λαό ήταν τα γνωστά περί «διάσωσης της χώρας» από τα χειρότερα. Τα νέα μέτρα που τέθηκαν σε ισχύ από τις αρχές του 2012 θα διαρκέσουν τουλάχιστον δύο χρόνια. Σε αυτά τα μέτρα συμπεριλαμβάνονται αλλαγές στο συνταξιοδοτικό σύστημα όπου αυξάνεται η συντάξιμη ηλικία από τα 65 στα 66 για τους άνδρες και από τα 60 στα 62 για τις γυναίκες, ενώ δίνονται «κίνητρα» για συνέχιση της εργασίας μέχρι τα 70 χρόνια. Επιπλέον, παγώνουν οι συντάξεις από 936 ευρώ και πάνω και προχωράει η ιδιωτικοποίηση του συστήματος. Στη φορολογία αυξάνεται ο ΦΠΑ από 21% στο 23% από τα μέσα του 2012, ενώ επιβάλλεται και πάλι ο φόρος ακινήτων για την πρώτη κατοικία. Παράλληλα, δεν εισάγεται κανένα σοβαρό μέτρο για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, δεν πειράζουν τις περιουσίες εκείνου του 10% που κατέχει το 50% του πλούτου, ενώ «στάχτη στα μάτια» θεωρείται η αύξηση της φορολόγησης για σκάφη, ιδιωτικά αεροπλάνα και αυτοκίνητα πολυτελείας. Ταυτόχρονα, διπλασιάζουν τα έξοδα για τις «ειρηνευτικές αποστολές», που δεν είναι τίποτε άλλο από ιταλική συμμετοχή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια επέμβασης σε «απείθαρχες χώρες», με στόχο πάντα το πλιάτσικο των πλουτοπαραγωγικών πόρων των αντίστοιχων χωρών. Ακόμα, προχωρούν σε περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις και εκποίηση της δημόσιας κληρονομιάς.

Στο μεταξύ, σύμφωνα με προβλέψεις σε πανεθνικό επίπεδο υπολογίζεται πως μέσα στο 2012 κινδυνεύουν να χαθούν έως και 300.000 θέσεις εργασίας, 40.000 εκ των οποίων τους αμέσως επόμενους μήνες. Και όλα αυτά, όταν τα τελευταία στοιχεία του Εθνικού Ινστιτούτου Στατιστικής (Istat) αποκαλύπτουν πως ένας στους τρεις Ιταλούς νέους είναι άνεργος. Η ανεργία ανάμεσα στους νέους ηλικίας έως 24 χρόνων έφτασε το 30,1% τον περασμένο Νοέμβρη και το συνολικό ποσοστό ανεργίας φτάνει με βάση τα επίσημα στοιχεία σχεδόν στο 9%.

Το «κερασάκι στην τούρτα» των εργοδοτών η προωθούμενη μεταρρύθμιση στις εργασιακές σχέσεις

Κατ' αρχήν προωθείται η κατάργηση του άρθρου 18 του εργασιακού κώδικα (Καταστατικό των Εργαζομένων), που στην ουσία θα αποτελέσει όπλο στα χέρια των εργοδοτών και θα στοχεύει τον κρόταφο των εργαζομένων που θα θέτουν υπό αμφισβήτηση τις όποιες αυθαίρετες αποφάσεις των εργοδοτών. Να πούμε εδώ ότι το άρθρο 18 είναι ένας νόμος, που ψηφίστηκε το 1970 και ρυθμίζει την επανένταξη ενός εργαζομένου στη θέση εργασίας σε εταιρείες με πάνω από 15 εργαζόμενους, σε περίπτωση που η απόλυση είναι αδικαιολόγητη και ο εργαζόμενος μπορεί να καταγγείλει τον εργοδότη. Αν αποδειχτεί ότι ο εργαζόμενος απολύθηκε «χωρίς δίκαιο λόγο», το άρθρο επιτρέπει, ώστε ο εργαζόμενος να επανεντάσσεται στη θέση εργασίας και να μπορεί να πάρει τους μισθούς που έχασε (δηλαδή τα χρήματα που θα είχε λάβει εάν δεν είχε απολυθεί). Ακόμα, ο εργαζόμενος μπορεί να απαιτήσει αποζημίωση για ψυχική οδύνη (τους μισθούς που έχασε συν μία αποζημίωση ίση με 15 μηνιαίες αποδοχές). Σήμερα, το άρθρο 18 καλύπτει το 65,5 % των εργαζομένων. Δηλαδή, στα περίπου 12 εκατομμύρια εργαζόμενους στην Ιταλία, σχεδόν 7,8 εκατομμύρια θα μπορούσαν να ασκήσουν το δικαίωμα που τους παρέχεται με αυτό το άρθρο. Η κυβέρνηση Μόντι, λοιπόν, προωθεί την κατάργηση αυτού του κεκτημένου δικαιώματος των εργαζομένων. Και όλα αυτά συμβαίνουν υπό την εκκωφαντική σιωπή αν όχι με τη συνενοχή των ηγεσιών των συμβιβασμένων συνδικάτων Cgil, Cisl και Uil που για χρόνια συμμετέχουν στο λεγόμενο «κοινωνικό διάλογο» και καλλιεργούν την καταστροφική για τον εργαζόμενο λαό ταξική συνεργασία, αποκοιμίζοντας και αφοπλίζοντάς τους. Αν λοιπόν, καταργηθεί το άρθρο 18 δίνεται η δυνατότητα στους εργοδότες να απολύουν αδιάκριτα, τους πιο ηλικιωμένους εργαζόμενους, τους λιγότερο παραγωγικούς και τους πιο «πολυέξοδους». Ιδιαίτερα προκλητικό είναι το γεγονός ότι αυτή η μεταρρύθμιση παρουσιάζεται ως «δίκαιη». Οτι δήθεν καταργεί την άδικη διαφορετική μεταχείριση που δέχτηκαν οι πιο νέες γενιές. Και πράγματι η μεταχείριση όλων θα είναι πλέον ίδια, δηλαδή κοινωνική σφαγή.

Απέναντι σε αυτήν την αντεργατική λαίλαπα με τη συνενοχή των συμβιβασμένων συνδικάτων βρίσκεται η Ενωση Συνδικάτων Βάσης (USB) οι ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις που συνδέονται με την Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία, που με διάφορες ενέργειες προσπαθούν να κινητοποιήσουν τους εργαζόμενους όπως με την κινητοποίηση σε εθνικό επίπεδο στις 9 του Μάη ενάντια στην προωθούμενη μεταρρύθμιση στα εργασιακά και έκκληση που στάλθηκε στους γερουσιαστές και βουλευτές να μην ψηφίσουν τη μεταρρύθμιση. Στην έκκλησή της προς τους βουλευτές η USB αναφέρει μεταξύ άλλων:

(...) «Απορρίπτουμε τη λογική σύμφωνα με την οποία καταργώντας το άρθρο 18 και επιδεινώνοντας τις συνθήκες διαβίωσης και εργασίας, θα ωφεληθεί η ανάπτυξη και θα ξεπεραστεί η κρίση.

Απορρίπτουμε την ιδέα ότι για να πληρωθεί το χρέος και να ικανοποιηθούν οι ορέξεις των τραπεζιτών είναι ανάγκη να καταργήσουμε το μέλλον των νέων, τις συντάξεις των ηλικιωμένων».

Επεσαν εντελώς οι μάσκες

ΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Διαβάστε σήμερα...

 ΚΚΕ: ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ στο Πεδίον του Αρεως στις 8.30 μ.μ.

 Επαγρύπνηση και ετοιμότητα

 Συγκέντρωση του ΚΚΕ τη Δευτέρα, στο Πεδίον του Αρεως

 Η Σύνοδος του ΝΑΤΟ στο Σικάγο

 Το πραγματικό δίλημμα για το λαό

 Αναπαλαιώνεται για να διατηρήσει ρόλο

 Στήνει δίπολο για λογαριασμό του συστήματος

 Σε βαθιά κρίση Ελλάδα και ΕΕ

 Ο κ. Δραγασάκης τα είπε όλα!

 Περί του «λογιστικού ελέγχου» του χρέους

 Προτροπή για περαιτέρω ενίσχυση του κεφαλαίου

 Βομβαρδίζουν το λαό με απειλές και κάλπικες ελπίδες

 Απογειώνει την κοροϊδία στο λαό

 Επιμένει σε «οικουμενική» αλλά μόνο με ΣΥΡΙΖΑ

 Συνάντηση Παπαδήμου - Παπούλια

 ΜΟΙΡΑΣΜΕΝΟΙ ΡΟΛΟΙ

 Επιχείρηση «καμουφλάζ»...

 Ενας στους δύο αστυνομικούς ψήφισε «Χρυσή Αυγή»

 Βολεύει ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ

 Δράση για την απεργία στις 15 Μάη

 Οι προσυγκεντρώσεις

 Ιδιο νόμισμα οι εκβιασμοί και οι αυταπάτες

 Συσκέψεις - περιοδείες

 Καταγγελίες στα λόγια και εφαρμογή στην πράξη

 Ιδρωσε η Μέρκελ...

 Αυταπάτες με τις συμβάσεις

 Κρατικά ναρκωτικά!

 Με ξένη σημαία

 Εμπαιγμός και κωλοτούμπες ΣΥΡΙΖΑ...

 ...για τον εγκλωβισμό του λαού

 Επεσαν εντελώς οι μάσκες

 Η επίθεση στοχεύει στις λαϊκές κατακτήσεις

 Πότε λέει την αλήθεια;

 Σαν σήμερα

 Ο ΣΥΡΙΖΑ και το χρέος

Επεσαν εντελώς οι μάσκες

Τις προάλλες, ο Αλ. Τσίπρας έστειλε γράμμα στους επικεφαλής των οργάνων της ΕΕ, με το οποίο κατέθετε τα διαπιστευτήριά του και διαβεβαίωνε ότι στόχος μιας ενδεχόμενης κυβέρνησης της αριστεράς δεν είναι να καταγγείλει το μνημόνιο, όπως διαδίδει εντός της Ελλάδας, αλλά να το επαναδιαπραγματευθεί. Γράφει επί λέξει ο Τσίπρας: «Συνεπώς, οφείλουμε να επανεξετάσουμε ολόκληρο το πλαίσιο της υπάρχουσας στρατηγικής, δεδομένου ότι δεν απειλεί μόνο την κοινωνική συνοχή και τη σταθερότητα στην Ελλάδα, αλλά αποτελεί και πηγή αστάθειας για την ίδια την Ευρωπαϊκή Ενωση και την Ευρωζώνη». Το σούσουρο που προκάλεσε η αποκάλυψη μιας ακόμα κωλοτούμπας του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία μάλιστα αφορά στη βασική προγραμματική του δέσμευση, ανάγκασε χτες το μηχανισμό του να διανείμει εσωτερικό σημείωμα, με το οποίο προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Λένε, μεταξύ άλλων, ότι «η φράση περί απονομιμοποίησης του μνημονίου είναι ιδιαίτερα αιχμηρή» (σ.σ. αναφέρεται στην επιστολή Τσίπρα), αλλά στο διά ταύτα επικεντρώνουν στις «αλλαγές που πρέπει να γίνουν σε ευρωπαϊκό επίπεδο», αφού εκεί πρέπει «να αλλάξει η κυρίαρχη οικονομική πολιτική» και το«πλαίσιο της υπάρχουσας στρατηγικής»! Προσθέτουν, μάλιστα, ότι «εάν η Ελλάδα καταγγείλει το μνημόνιο και το ευρωπαϊκό πλαίσιο παραμείνει, τα προβλήματα θα επανέλθουν και θα αναπαράγονται».

Τι λένε, δηλαδή; Οτι καμιά πρόθεση να καταγγείλουν το μνημόνιο δεν έχουν, και επιπλέον τα εναποθέτουν όλα στις διαπραγματεύσεις με την ΕΕ (δηλαδή τον θύτη) καλλιεργώντας αυταπάτες ότι ο λαός θα σωθεί αν η λυκοσυμμαχία θα αποκτήσει μια άλλη πολιτική. Πρόκειται για πλήρη κατάρρευση της προπαγάνδας, με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε προεκλογικά να κοροϊδέψει το λαό και να κλέψει την ψήφο του. Τώρα, μάλιστα, λέει στο λαό ότι ακόμα κι αν καταγγείλει το μνημόνιο, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει, όσο το «πλαίσιο της υπάρχουσας στρατηγικής παραμένει ίδιο»! Δηλαδή, φούμαρα αυτά που έλεγε στο λαό ότι μια κυβέρνηση της αριστεράς θα άλλαζε δήθεν τη ζωή του, θα αποκαθιστούσε μισθούς και συντάξεις, θα καταργούσε αντιλαϊκούς και αντεργατικούς νόμους και πάει λέγοντας. Για να μη μείνει μάλιστα καμιά αμφιβολία για το τι πραγματικά επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ και πόσο μεγάλο είναι το ψέμα που σερβίρει το λαό, ήρθε χτες ο Γ. Δραγασάκης (στον «Real Fm») να διαβεβαιώσει ότι: «Η έννοια της καταγγελίας είναι ένας πολιτικός όρος. Τι θα πει καταγγέλλω; Υπάρχουν αρκετές συγχύσεις. Στη σκέψη τη δική μας δεν υπάρχει η έννοια της μονομερούς πράξης. Δηλαδή, να βγούμε και μονομερώς να πούμε διαγράφουμε το χρέος, καταγγέλλουμε κ.λπ. Δεν είναι και λογικό να το πει κανείς αυτό. Αυτό που θα γίνει είναι μία επαναδιαπραγμάτευση, ένα πλαίσιο διαφορετικό μέσα στο οποίο θα θέσουμε τους δικούς μας στόχους. Από εκεί και πέρα (...) άλλο το τι θέλουμε να κάνουμε κι άλλο το πώς θα γίνει αυτό».

Τι λέει; Καραμπινάτη επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, σαν αυτή που θέλουν το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και η ΔΗΜΑΡ. Την κωλοτούμπα, βέβαια, σπεύδει να την δικαιολογήσει ο ίδιος, με άλλη αποκαλυπτική ομολογία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα του «άλλα σήμερα, άλλα αύριο». Λέει ο Δραγασάκης: «Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας δυναμικός χώρος. Δεν έχει καμία σχέση με τον "Συνασπισμό" του 1990 που ψήφισε το Μάαστριχτ. Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές δεν είναι ο ίδιος με τον ΣΥΡΙΖΑ πριν». Από κοντά και η Ρ. Δούρου, η οποία αποκάλυπτε χτες στο «Βήμα Fm»: «Μην τα μπερδεύουμε. Εμείς από το Μάρτη του 2010 λέμε για καταγγελία των όρων των δανειακών συμβάσεων. Δεν είμαστε ημίτρελοι να θεωρούμε ότι μια χώρα, που τη βγάλανε έξω από τις αγορές, δεν έχει την ανάγκη δανεισμού. Αντιθέτως, όταν λέγανε "λεφτά υπάρχουν" εμείς, τότε, σε κείνη την προεκλογική περίοδο, λέγαμε προς τον κ. Παπανδρέου, "θα δανειστείτε, προσέξτε όμως με τι όρους θα δανειστείτε". Οταν, λοιπόν, λέμε καταγγελία του μνημονίου, λέμε καταγγελία των όρων με τους οποίους η χώρα προσέτρεξε να δανειστεί». Αναξιόπιστοι και αφερέγγυοι, κοροϊδεύουν συνειδητά το λαό για να του κλέψουν ψήφους και να στρογγυλοκαθίσουν σε υπουργικές καρέκλες, για να κάνουν από άλλη μπάντα ό,τι και οι αστικές κυβερνήσεις. Ο λαός να χαλάσει τα σχέδια στο σύστημα και την πλουτοκρατία που με αστική ή «αριστερή» κυβέρνηση θέλει να τον ρίξει ηττημένο στη γωνία. Μόνη φιλολαϊκή διέξοδος είναι η ενίσχυση του ΚΚΕ, η συμπόρευση μαζί του, η οργανωμένη πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους.

Ο κ. Δραγασάκης τα είπε όλα!

Ο κ. Δραγασάκης τα είπε όλα!

Τι ακριβώς λέει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Τι ακριβώς εννοεί;

Πόσα από αυτά που λέει τα εννοεί και τι εννοεί από όσα λέει;

*

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταγγείλει και θα ακυρώσει το μνημόνιο;

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταγγείλει και θα ακυρώσει τη δανειακή σύμβαση;

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταγγείλει τους τοκογλύφους και θα απαλλάξει το λαό από το χρέος;

*

Την απάντηση την έδωσε χτες, μιλώντας στον «Real Fm», ο κ. Γιάννης Δραγασάκης.

Πρόκειται για τόσο αποκαλυπτική απάντηση που δε χρειάζεται κανενός είδους σχολιασμό.

*

Είπε ο κ. Δραγασάκης:

«Η έννοια της καταγγελίας είναι ένας πολιτικός όρος. Τι θα πει καταγγέλλω;

Υπάρχουν αρκετές συγχύσεις. Στη σκέψη τη δική μας δεν υπάρχει η έννοια της μονομερούς πράξης. Δηλαδή, να βγούμε και μονομερώς να πούμε διαγράφουμε το χρέος, καταγγέλλουμε κ.λπ.

Δεν είναι και λογικό να το πει κανείς αυτό.

Αυτό που θα γίνει είναι μία επαναδιαπραγμάτευση, ένα πλαίσιο διαφορετικό μέσα στο οποίο θα θέσουμε τους δικούς μας στόχους.

Από εκεί και πέρα (...) άλλο το τι θέλουμε να κάνουμε κι άλλο το πώς θα γίνει αυτό».

*

Ο κ. Δραγασάκης τα είπε όλα. Μα όλα!

ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ Κλιμακώνεται η επίθεση στα εργατικά δικαιώματα

ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ

Κλιμακώνεται η επίθεση στα εργατικά δικαιώματα

ΛΙΣΑΒΟΝΑ.--

Υπερψηφίστηκαν χτες από το κοινοβούλιο της Πορτογαλίας οι μεταρρυθμίσεις των εργασιακών σχέσεων που συνθλίβουν τα εργασιακά δικαιώματα, όπως απαιτεί το κεφάλαιο, προβάλλοντας αυτό που προβάλλεται και στη χώρα μας και τις άλλες καπιταλιστικές χώρες, την «ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων».

Τα μέτρα είναι ενταγμένα στο πρόγραμμα διάσωσης του κεφαλαίου από την κρίση, σε συμφωνία με την τρόικα, το αντίστοιχο μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση των 78 δισ. ευρώ. Αυτό που προκαλούν είναι νέες απώλειες για τους εργαζόμενους, περικοπές στις ημέρες αδείας, κατάργηση τεσσάρων επίσημων αργιών, μείωση της αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης, περικοπή των αποδοχών στις υπερωρίες, ενώ δίνεται στους εργοδότες η δυνατότητα να έχουν έως 150 ώρες ανά εργαζόμενο χωρίς υπερωριακές αποδοχές, όποτε αυτοί το επιθυμούν.

Η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών (CGTP), συνδικαλιστές της οποίας είχαν συγκεντρωθεί χτες το μεσημέρι έξω από το κοινοβούλιο, έχει καταγγείλει τη συμφωνία, στα πλαίσια του λεγόμενου «κοινωνικού διαλόγου» μεταξύ της συμβιβασμένης συνδικαλιστικής ηγεσίας της Γενικής Ενωσης Εργατών (UGT) που συμμετείχε στο «διάλογο» με την κυβέρνηση και την εργοδοσία. Εχει προκηρύξει δύο κινητοποιήσεις στις 9 Ιούνη στο Πόρτο και στις 16 Ιούνη στη Λισαβόνα ως μια πρώτη μορφή αντίδρασης στις μεταρρυθμίσεις. Εχουν προηγηθεί σειρά μαζικότατων κινητοποιήσεων σε πολλές πόλεις της χώρας, καθώς και γενική απεργία στις 22 Μάρτη με μεγάλη συμμετοχή των εργαζομένων.

Υπέρ των μεταρρυθμίσεων ψήφισαν οι Σοσιαλδημοκράτες βουλευτές (PSD) και αυτοί του Δημοκρατικού Κοινωνικού Κέντρου/ Λαϊκού Κόμματος (CDS-PP), ενώ οι Σοσιαλιστές αποφάσισαν να απέχουν κατά πλειοψηφία. Οι βουλευτές του Πορτογαλικού Κομμουνιστικού Κόμματος τα καταψήφισαν και ο ΓΓ της ΚΕ του κόμματος, Τζερόνιμο ντε Σόουζα,προειδοποίησε πως οι εργαζόμενοι «δεν θα παραμείνουν αδρανείς στην καταπάτηση των δικαιωμάτων τους (...) θα παλέψουν και θα νικήσουν».