Επιχείρηση Gladio – Ένας λύκος με “κόκκινη προβιά”

Κατιούσα

Συμπληρώνονται σήμερα 28 χρόνια από τη μέρα που ο τότε Ιταλός πρωθυπουργός, Τζούλιο Αντρεότι, προχωρούσε σε μια αποκάλυψη στην Ιταλική Βουλή που θα συντάραζε όλη τη Δυτική Ευρώπη. Οι αποκαλύψεις αφορούσαν της Gladio, μιας παράνομης υπηρεσίας πληροφοριών, που είχε συσταθεί με τη βοήθεια της CIA και βρετανών πρακτόρων, με στόχο την αποτροπή “σοβιετικής επίθεσης” ή “ανατρεπτικής δραστηριότητας”. Όλα ξεκίνησαν από την επιμονή του δικαστή Φελίτσε Κασόν να ρίξει φως στην τρομοκρατική επίθεση της Γκαρίτσα το 1972, με θύματα τρεις Ιταλούς αστυνομικούς. Αρχικά οι έρευνες στράφηκαν σε οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, αργότερα όμως συνελήφθησαν νεοφασίστες όπως ο Βιτσέντσο Βιτσινγκουέρα, ο οποίος το 1984, στη διάρκεια της δίκης εξήγησε πως στην πράξη τον είχαν βοηθήσει οι ιταλικές μυστικές υπηρεσίες και ότι διέφυγε στην Ισπανία του Φράνκο μετά την τρομοκρατική ενέργεια. Ο Κασόν, ερευνώντας την πηγή οπλισμού των τρομοκρατών, ανακάλυψε το 1990 ως το όπλο προερχόταν από την αποθήκη μιας οργάνωσης με την επωνυμία “Gladio”.
Μόνο τότε ο Αντρεότι, που αργότερα καταδικάστηκε για συνεργασία με τη Μαφία, ομολόγησε δημοσίως την ύπαρξη του δικτύου. Η Gladio μάλιστα δεν ήταν παρά μόνο ένα μέρος ενός τεράστιου αντικομμουνιστικού δικτύου, με  χρηματοδότηση από τη CIA και τίτλο Stay Behind ,που δρούσε με διάφορα ονόματα, σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες του ΝΑΤΟ αλλά και τη Γιουγκοσλαβία. Στην Ελλάδα η επιχείρηση είχε την κωδική ονομασία “Κόκκινη Προβιά”, στη Δ. Γερμανία “Schwert” (σπαθί), στο Βέλγιο “Catena”, ενώ σε κάποιες χώρες, όπως η Γαλλία και η Ισπανία, μέχρι σήμερα δεν έχουν αποκαλυφθεί οι επιμέρους ονομασίες.
Η Ιταλία βρέθηκε στο επίκεντρο του Stay Behind λόγω της παρουσίας του ισχυρότερου ΚΚ επί εδάφους της. Η παρουσία του δικτύου χρονολογείται από το 1949 με την επωνυμία Duca, ενώ την ο ο Ασία Gladio έλαβε το 1956 με την υπογραφή συμφωνίας μεταξύ των ιταλικών και αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Στοχος ηταν η δημιουργια ένοπλων πυρήνων ικανών να οργανώσουν αντάρτικο σε περίπτωση σοβιετικής εισβολής ή επικράτησης “ανατρεπτικών δυνάμεων”, δηλ του ΚΚ. Η Gladio πειλαμβανε 1.100 με 1.200 άτομα στον πυρήνα της, ανάμεσά τους και πολλούς εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, ενώ διατηρούσε στενές σχέσεις με τη διαβόητη μασονική στοά Ρ2.
Μέχρι σήμερα δεν έχει αποδειχτεί επίσημα η σχέση της Gladio με τη “στρατηγική της έντασης” που απέληξε σε σειρά δολοφονιών πολιτικών (μεταξύ των οποίων ο Άλντο Μότο, που είχε αναφερθεί στο δίκτυο στις σημειώσεις που κράτησε στη διάρκεια της απαγωγής του), αστυνομικών και δημοσιογράφων, όπως και σε πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις, όπως εκείνη στο σιδηροδρομικό σταθμό της Μπολόνια το 1980, με 85 νεκρούς και 200 τραυματίες. Είναι όμως σαφείς οι ενδείξεις πως η Gladio κρύβεται πίσω από το μεγαλύτερο τουλάχιστον μέρος αυτού του κύκλου αίματος που στην Ιταλική ιστορία έμεινε γνωστός ως μολυβένια χρόνια (anni di piombo ).
Σημαντική υπήρξε η παράδοση του ηγετικού πρώην στελέχους της ιταλικής αντικατασκοπίας Τζαναντέλο Μαλέτι (καταδικασμένου σε 4 χρόνια φυλάκισης για υποβοήθηση τρομοκρατών) πως η CIA ήταν σε θέση να προωθήσει την τρομοκρατία στην Ιταλία. Ο ίδιος επανέλαβε τις αιτιάσεις του σε συνέντευξη, προσθέτοντας πως οι ΗΠΑ θα έκαναν τα πάντα για να μην έρθει η Αριστερά στην εξουσία κι ότι παρόμοιες επιχειρήσεις υπήρξαν σε άλλες χώρες. Οι δηλώσεις Μαλέτι προκάλεσαν μάλιστα επίσημη διάψευση από πλευράς CIA.
Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, το σκάνδαλο που είχε ξεσπάσει στην Ιταλία ανάγκασε τον τότε Υπουργό Άμυνας της ΝΔ Γιάννη Βαρβιτσιώτη να ομολογήσει πως υπήρχε βραχίονας του δικτύου στην Ελλάδα με τίτλο “Κόκκινη Προβιά”, που δημιουργήθηκε το 1955 από τη CIA και τα ΛΟΚ, στοχεύοντας σε ένοπλη αντίσταση κατά “οποιουδήποτε κομμουνιστή εισβολέα”. Αργότερα, το 1990 ο Α. Παπανδρέου συνέδεσε την Κόκκινη Προβιά με τη συμφωνία εγκατάστασης των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα. Εν τέλει ούτε οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ούτε εκείνες της ΝΔ έριξαν ποτέ φως στην υπόθεση, και μέχρι σήμερα η έκταση των δραστηριοτήτων της παραμένει άγνωστη. Οι βασικότερες υποθέσεις για τις οποίες υπάρχει υποψία ανάμιξης είναι η δολοφονία Λαμπράκη και η έκρηξη νάρκης στο Γοργοπόταμο το 1964, που σκότωσε 13 ανθρώπους, κυρίως οπαδούς της ΕΔΑ.

Πατέρας υποψήφιας του AfD απειλεί αντιφασίστα με πιστόλι – Η αστυνομία διώκει και το θύμα

Κατιούσα

Ένα νέο περιστατικό ακροδεξιάς βίας σημειώθηκε στην Φρανκφούρτη την Κυριακή το απόγευμα, όταν οπαδός του ρατσιστικού AfD (Εναλλακτική για τη Γερμανία) τράβηξε πιστόλι σε πολιτικό του αντίπαλο, απειλώντας να τον πυροβολήσει. Σύμφωνα με την εφημερίδα Junge Welt, που έφερε στο φως το περιστατικό υπάρχουν βίντεο και μαρτυρίες αυτοπτών που πιστοποιούν την απειλή.

Το θύμα, ο Γκίβεν Ο., που μίλησε στην ίδια εφημερίδα, είπε πως στις πέντε το απόγευμα εμφανίστηκε στη γειτονιά τους, μια εργατική συνοικία με πολλούς ξένους, μια ομάδα του AfD για να μοιράσει φυλλάδια του κόμματος ενόψει των εκλογών στο κρατίδιο της Έσσης. Ο Γκίβεν εναντιώθηκε στην παρουσία των ακροδεξιών λέγοντάς τους πως δε θέλουμε να ναζί στη γειτονιά μας: “Φέρνετε δηλητήριο στη γειτονιά μας με τα σκατά σας, σας λέω”. Στη διάρκεια της διένεξης που ακολούθησε, ένας οπαδός του AfD, ο Ζαχίντ Χαν, πατέρας της Μαίρη Χαν, τοπικής υποψήφιας και στελέχους του κόμματος, τράβηξε από την τσέπη του περίστροφο, το όπλισε και του του κράτησε στο κεφάλι: “Θα σε πυροβολήσω, είσαι ο διάολος”. Παρών στο περιστατικό και ο υποψήφιος δήμαρχος του Πότσνταμ για το AfD, Ντένις Χόολοχ.

Το γραφείο τύπου της αστυνομίας της Φρανκφούρτης επιβεβαίωσε χθες το γεγονός, λέγοντας πως διεξάγει έρευνα και έχει κατασχέσει το όπλο. Αντί όμως να συλληφθεί ο δράστης, υπάρχει έρευνα για “αμοιβαία σωματική βλάβη”, ενώ σαν κερασάκι στην τούρτα των -ούτε καν – ίσων αποστάσεων ερευνά την πιθανότητα ο Γκίβεν να προέβη σε “φθορά περιουσίας” με την καταστροφή φυλλαδίων και εξοπλισμού του κλιμακίου του AfD. Επίσης, δεν εκδόθηκε δελτίο τύπου όπως είθισται σε ανάλογες περιπτώσεις, με τον εκπρόσωπο Αντρέ Στούρμραΐτ να ισχυρίζεται πως αυτό αποφασίζεται “σε ατομική βάση, κατά περίπτωση”.
Ο Γκίβεν Ο. δεν εκπλήσσεται από τη στάση της αστυνομίας, που αντιστοιχεί σε αυτήν που επέδειξαν τα όργανα που έφτασαν στο σημείο. Ναι μεν “σοκαρίστηκαν ” για την παρουσία του όπλου, αλλά αντιμετώπισαν τον ίδιο, κι όχι τον κουμπουροφόρο, ως παραβάτη: “Εγώ ήμουν αυτός στον οποίο ούρλιαζαν όλη την ώρα”.
Αξίζει να σημειωθεί πως ο Χαν, που απειλεί να κινηθεί νομικά κατά της εφημερίδας, είναι ο ίδιος Πακιστανός πρόσφυγας που ήρθε από τη Λαχόρ το 1989 και χτίζει προφίλ “επικριτή του Ισλάμ”, όπως και η κόρη του, που έγινε ασμένως δεχτή στους κύκλους του τοπικού AfD δίδοντας του “αντιρατσιστικό” άλλοθι. H ίδια θεωρεί πως πρέπει να σταματήσει η εισροή προσφύγων στη Γερμανία, καθώς υπάρχουν “πολλοί άνδρες πολύ συναισθηματικοί με τη θρησκεία” ενώ σχετικοποιεί κατά την πάγια τακτική του κόμματός της το ναζιστικό παρελθόν της χώρας, καθώς “δεν μπορεί να καθορίζεται ένα έθνος από 12 χρόνια ναζιστικής εξουσίας”. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της, το μόνο που προσπαθεί να κάνει το κόμμα της είναι “να ενσταλάξει πατριωτισμό, που δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή” στη Γερμανία. Αν κάποιοι βέβαια δεν γίνονται πατριώτες με το καλό, υπάρχει και άλλος δρόμος καθώς φαίνεται.
Ήδη ο Ζαχίντ Καν έλαβε πλήρη κάλυψη από τον εκπρόσωπο του κόμματος στο κρατίδιο της Έσσης, τον ελληνικής καταγωγής Ρόμπερτ Λάμπρου, ο οποίος δήλωσε πως είναι δικαιολογημένη η χρήση του όπλου “γιατί δεν είμαστε θηράματα”.

Ξεφτίλα (Η)

…

Κατιούσα

Με αφορμή το κείμενο του χιουμορίστα Μάνου Βουλαρίνου (ναι μωρέ αυτός που κορόιδευε την πλέμπα και γελάγατε στο ΣΚΑΪ), αντιγράφω τον τίτλο και τον ανταποδίδω σε αυτόν και στους ”συναδέλφους” του στην Athens Voice,  γράφοντας μερικά λόγια για το “ντου” των φοιτητών-μαθητών στο υπουργείο παιδείας και κυρίως για το παλικάρι με την ντου-ντούκα που πόνεσε πολλούς.
Πόνεσε πολλούς καθώς πρέπει φιλέδεδες εκεί στην Athens Voice η εικόνα του έφηβου ανεβασμένου σε ένα έπιπλο του υπουργείου φωνάζοντας με την ντουντούκα. Γράφτηκαν χυδαία πράγματα, για τα οποία η λέξη εμετός είναι πολύ λίγη και ευγενική. Πριν ασχοληθούμε με τον mr ό,τι να ‘ναι (τίτλος της τηλεοπτικής του εκπομπής), κάπου πήρε το μάτι μας άρθρο με τίτλο ”τα φίδια που ζεσταίνετε” απο κάποιον Λεωνίδα Καστανά της Α.V. Προς στιγμήν χάρηκα, νομίζοντας ότι επιτέλους θα ασχοληθούν με το τέρας του φασισμού και της Χ.Α. ή την άνοδο της ακροδεξιάς σε ολη την Ευρώπη. Και όμως με αυτόν το χαρακτηρισμό, ο σιχαμένος αυτός αρθρογράφος περιγράφει ως φίδια πολιτικής βίας τους μαθητές που μπούκαραν στο υπουργείο παιδείας διεκδικώντας τα δίκια τους.
Στο ίδιο ύφος ο κύριος Μάνος απορεί γιατί διαμαρτύρονται οι φοιτητές (θεωρώντας ότι έχει δώσει ήδη πολλές παροχές ο υπουργός) και προσπαθεί να απαντήσει στην ερώτησή του ρίχνοντάς τα στην έλλειψη γκόμενας του ντουντουκοφόρου είτε στην προσπάθεια καβάτζας κάποιας υπουργικής καρέκλας. Πάνω σε αυτό πολλοί ταύτισαν τον μαθητή με το Γιάννο Παπαντωνίου, που απο τους αγώνες της αριστεράς ως νεολαίος κατέληξε στη φυλακή ως μιζαδόρος υπουργός. Μόνο που ξεχνάνε κάπου εδώ ότι αυτοί συγκυβέρνησαν με τους Γιάννους αυτού του τόπου για να σώσουν τη χώρα, ότι υπέγραψαν μαζί μνημόνια και πως στο κάτω-κάτω το πρόβλημά τους δεν είναι οι πολιτικοί και ο κάθε Γιάννος, αλλά οι νεολαίοι που αγωνίζονται (πόσο μάλλον αν συστρατεύονται στο ΚΚΕ).
Ο κύριος Μάνος δεν μπορεί να δεχτεί κανένα επιχείρημα του εξοργισμένου νέου, καθώς το χάνει με το ντου και την ντουντούκα. Μάλιστα. Άμα σε απολύουν, σου δίνουν μισθούς πείνας, σε διώχνουν απο το σπίτι σου, σε καταδικάζουν σε ένα μέλλον χωρίς προοπτικές, τότε μην κάνεις κανά ντού ή καμία κατάληψη, γιατί αυτομάτως χάνεις το δίκιο σου.
Ο  κύριος Μάνος μας λέει ότι ο πιτσιρικάς φωνάζει για κάτι που νομίζει πως το δικαιούται, μόνο και μόνο επειδή γεννήθηκε, ΧΩΡΙΣ ΥΠΟΧΡΕΏΣΕΙΣ. Μάλιστα και εδώ. Τι είναι αυτό που νομίζει ότι δικαιούται; Η δωρεάν παιδεία;
Ποιες ΔΕΝ ειναι οι υποχρεώσεις; Τα χιλιάδες παιδιά που παρατάνε το σχολείο για να βοηθήσουν τους γονείς τους και το οικογενειακό εισόδημα; Τα χιλιάδες παιδιά που δεν έχουν τη δυνατότητα για φροντιστήρια και διεκδικούν με άνισους όρους την εισαγωγή τους σε κάποια σχολή; Ότι οι “αξιοκρατικές” πανελλήνιες έχουν κάνει εξεταστικά κέντρα τα σχολεία και τα παιδιά έχουν ξεχάσει τι θα πει κανονική γνώση και ελεύθερος χρόνος; Οι  φοιτητές που αναγκάζονται να παρατάνε σπουδές λογω οικονομικών δυσκολιών ή να μην πηγαίνουν καθόλου να σπουδάσουν;
Ναι, μάλλον αυτές είναι οι υποχρεώσεις που δεν περνάνε απο το άρρωστο μυαλό αυτου του φιλελέρα χιουμορίστα που έχει τιλτάρει σε δύο σκέψεις: κατάργηση του ασύλου και ιδιωτικά πανεπιστήμια… Την απάντηση θα την δώσουν οι μαθητές και οι φοιτητές στους Μάνους αυτού του κόσμου με τους αγώνες τους και με τις ντουντούκες τους…  Η ξεφτίλα όλη δικιά σας…

Ο μίζες του Γιάννου και οι υποθήκες στο Υπερταμείο…

        

Ο Γιάννος λέει έβαλε την χερούκλα του και πήρε μίζες! Οι Συριζαίοι έβαλαν την χερούκλα τους, άρπαξαν την περιουσία του Ελληνικού λαού και την έδωσαν στο Υπερταμείο! Ανάμεσα στα άλλα που έδωσαν στο Υπερταμείο έδωσαν την Κνωσό, την Ροτόντα, τον Λευκό Πύργο, στρατόπεδα, ιερούς ναούς και ότι άλλο ήρθε στο χέρι τους! Ποιος είναι μεγαλύτερος κλεφταράς;! Ο Γιάννος που λέει ότι δεν πήρε καμία μίζα ή οι Συριζαίοι που παραδέχονται ότι άρπαξαν ακίνητα του Ελληνικού λαού και τα έδωσαν προς υποθήκευση και εκμετάλλευση στο Υπερταμείο αλλά πάντα για το καλό του λαού;! Ο Γιάννος δεν είχε όμως νομιμοποίηση να αρπάξει μίζες ενώ οι Συριζαίοι είχαν την νομιμοποίηση να υποθηκεύσουν την Ελλάδα, όπως είχαν την νομιμοποίηση να ψηφίσουν το τρίτο μνημόνιο.

Εάν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης προέβαλαν το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας από τους Συριζαίους στο Υπερταμείο όπως προβάλουν τις μίζες του Γιάννου, το Υπερταμείο δεν θα είχε εξαφανιστεί και οι Συριζαίοι ούτε που θα τολμούσαν να σκεφτούν την εκχώρηση των ακινήτων του δημοσίου. Εάν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ανέλυαν την απάτη του ΣΥΡΙΖΑ με το Υπερταμείο όσο αναλύουν τις διαδρομές του χρήματος του Γιάννου, τα ακίνητα του Ελληνικού δημοσίου δεν θα έφταναν ποτέ στο Υπερταμείο. Όμως, κατά πάσα πιθανότητα, η «φωτοβολίδα» των μιζών του Γιάννου τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή αυτόν τον στόχο έχει! Να κρυφτούν 25 δισεκατομμύρια ευρώ (τα οποία ουσιαστικά είναι πολύ περισσότερα) αρπαγμένα από τον Ελληνικό λαό πίσω από τα 2,5 εκατομμύρια ευρώ των μιζών του Γιάννου!

Νάβις

Ωτοσκοπία

Κατιούσα

Του Δημήτρη Καντ.

Τον Ιανουάριο του 1943, το πλοίο «Città di Genova» (Πόλη της Τζένοβα), που χρησιμοποιήθηκε από την ιταλική φασιστική κυβέρνηση για στρατιωτικές αποστολές, ξεκίνησε από την Πάτρα για να μεταφέρει στην Ιταλία 158 έλληνες αιχμαλώτους πολέμου, με αποστολή να τους παραδώσει στις ιταλικές φασιστικές δυνάμεις στο Μπάρι. Ανάμεσά στους 158 υπήρχαν και 30 έλληνες έφεδροι αξιωματικοί που κατάγονταν από τη Ζάκυνθο. Το «Città di Genova», όμως, δεν κατάφερε ποτέ να φτάσει στον προορισμό του. Στις 13.15΄ της 21ης Ιανουαρίου 1943, καθώς έπλεε στην Ανδριατική, περίπου 25 μίλια δυτικά από το αλβανικό νησί Σάσων (αλβανικά: Sazan ή Sazanit), δέχτηκε δύο τορπίλες από το αγγλικό υποβρύχιο «Tigris» με αποτέλεσμα να βυθιστεί μέσα σε λίγα λεπτά και να χάσουν τη ζωή τους 173 άτομα, με πρώτους τους έλληνες αιχμαλώτους. [1]

Είναι περιττό να σημειώσω ότι για την αιχμαλωσία και το θάνατο των παραπάνω θυμάτων όπως και των άλλων Ελλήνων που υπήρξαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θύματα του ναζισμού και του φασισμού συνέβαλαν στο μέγιστο βαθμό οι έλληνες συνεργάτες των κατακτητών, με πρώτους εκείνους που ανήκαν στην άρχουσα τάξη. Μάλιστα, στη συγκεκριμένη περίπτωση θεωρήθηκε υπεύθυνος για την αιχμαλωσία και μεταγωγή στην Ιταλία των τριάντα εφέδρων αξιωματικών που πνίγηκαν στην Αδριατική, όταν βυθίστηκε το «Cittá di Genova» που τους μετέφερε, κάποιος ζακυνθινός αριστοκράτης, ο Φραγκίσκος (ή Κέκος) Μερκάτης.

Όπως αναφέρει ο εισαγγελέας Παύλος Δελαπόρτας, ο γνωστός από τη δίκη για τη δολοφονία του Λαμπράκη, ο Μερκάτης κατείχε «στην ιεραρχία του Ζακυνθινού δωσιλογισμού την πρώτη θέση» [2]. Έτσι, όταν οι Ιταλοί αξιωματικοί προσθαλάσσωσαν κάποιο υδροπλάνο τους (1 Μαΐου 1941) στο λιμάνι της Ζακύνθου χωρίς να βρουν αντίσταση (στο νησί δεν υπήρχε από ημέρες καμιά στρατιωτική δύναμη), ο Μερκάτης ήταν από εκείνους που, μαζί μ’ έναν αστυνόμο και μια ομάδα χωροφυλάκων, πρόσφεραν πρώτοι τις υπηρεσίες τους στον ιταλικό φασισμό. Πιο συγκεκριμένα, ο αριστοκράτης μας ανέλαβε υπηρεσία ως νομικός και πολιτικός σύμβουλος της ιταλικής διοίκησης, ενώ ο αστυνόμος με τους χωροφύλακές του συνέλαβαν και παρέδωσαν δεμένους στους Ιταλούς (2 Μαΐου 1941) δυο Άγγλους που κρύβονταν στο νησί· κι από τότε χάθηκαν τα ίχνη τους.

Όταν τέλειωσε ο πόλεμος, τη δίωξη κατά του αστυνόμου και του Μερκάτη για τα εγκλήματα που διέπραξαν στη διάρκεια της φασιστικής κατοχής στη Ζάκυνθο ανέλαβε ο εισαγγελέας Παύλος Δελαπόρτας. Για το λόγο αυτό, είναι μάλλον προτιμότερο να μεταφέρουμε κάποια αποσπάσματα από τις δικές του άμεσες μαρτυρίες:

«[Εναντίον του αστυνόμου] κινήθηκε ποινική δίωξη για παράβαση της 6 Συντακτικής Πράξεως περί δωσιλόγων, με την κατηγορία πως παρέδωσε συμμάχους στον εχθρό και ύστερα από πρότασή μου βγήκε σύμφωνο βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, που τον παρέπεμπε να δικαστεί γι’ αυτή την πράξη στο Δικαστήριο Ζακύνθου. Ο παραπεμπόμενος αστυνόμος άσκησε έφεση κατά του βουλεύματος αυτού και το Συμβούλιο Εφετών Πατρών δέχτηκε την έφεση και τη σχετική πρόταση του Εισαγγελέως, που υποστήριξε, πως όλες οι κατηγορίες κατά του αστυνόμου είναι σκευωρίες κομμουνιστών και τον… απάλλαξε από την κατηγορία!!!». Τα τρία θαυμαστικά ανήκουν στον ίδιο τον Δελαπόρτα. Ακόμα και το ένα θαυμαστικό θα αρκούσε για «να υπογραμμίσει το απίστευτο» του λόγου για τον οποίο αθωώθηκε ο δωσίλογος αστυνόμος: «σκευωρίες κομμουνιστών!» [3]. Εδώ, όμως, η στίξη με τρία θαυμαστικά συνδηλώνει τη μεγάλη αφέλεια του Δελαπόρτα, που πίστευε πως θα καταδικαζόταν ο αστυνόμος. Η επόμενη αφέλειά του, σχετικά με την καταδίκη του Μερκάτη, ήταν ακόμα μεγαλύτερη.

Ο Φραγκίσκος (ή Κέκος) Μερκάτης, αμέσως μετά την απελευθέρωση, τρομοκρατημένος από την οργή του λαού της Ζακύνθου εναντίον του για τη συνεργασία του με τον εχθρό και για τα εγκλήματα που είχε διαπράξει στη διάρκεια της φασιστικής του θητείας, κατέφυγε ως «ασθενής» στο Νοσοκομείο της Ζακύνθου. Λάθος του. Τη νύχτα, κάποιος μπήκε στο νοσοκομείο και του έκοψε σύριζα τα δυο του αυτιά με ξυράφι. Κι ύστερα, τα πήρε μαζί του και χάθηκε μέσα στη νύχτα. Για την πράξη αυτή, όπως μας πληροφορεί ο Δελαπόρτας, «Δεν στάθηκε δυνατόν να διωχθεί κανένας για φυσικός ή ηθικός αυτουργός […] γιατί οι δράστες έμειναν άγνωστοι, κρυμμένοι ή προφυλαγμένοι μέσα στο γενικό μίσος που έτρεφε η Ζάκυνθος κατά του Μερκάτη και που κρατούσε τα στόματα κλειστά» [4]. Και πέρασαν τα χρόνια, και παραγράφηκε το «έγκλημα» του ακρωτηριασμού που άφησε άωτο τον Μερκάτη — πού να βρεθεί τότε κανένας φουστάνος και πώς να βρεθούν αυτιά για να του τα κολλήσει… (Πάντως, μετά από πολλά χρόνια, κι αφού είχε περάσει ο χρόνος της παραγραφής, κάποιος ψιθύρισε ότι τα δυο κομμένα αυτιά του Μερκάτη τα διατηρούσε βυθισμένα σ’ ένα βάζο με αντισηπτικά κάποιος φαρμακοποιός, του οποίου ο αδελφός ήταν μεταξύ των τριάντα ομήρων που πνίγηκαν στα νερά της Αδριατικής, τον Ιανουάριο του 1943. Αλλά δεν ήταν αυτός ο «φυσικός αυτουργός» της λαϊκής νέμεσης…)

Ο Φραγκίσκος Μερκάτης, μετά την απώλεια των αυτιών του, κατέφυγε για την επούλωση των οπών [5] στην Πάτρα, κι όταν ασκήθηκε εναντίον του δίωξη για τα εγκλήματά του, δεν εμφανίστηκε στο Δικαστήριο Δωσιλόγων και καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο. Ήξερε καλά τι θα ακολουθούσε.

«Από δω και πέρα ο Μερκάτης αποτελεί το κλασικότερο παράδειγμα προστατευτισμού και ευνοϊκής μεταχείρισης, που έδειχνε προνομιακά για τα χαϊδεμένα του παιδιά, τους δωσιλόγους, το Κράτος και τις περισσότερες φορές και η Δικαιοσύνη. Πολύ υψηλά ιστάμενα πρόσωπα συντελέσανε, ώστε όχι μόνο να μην εκτελεσθεί η θανατική καταδίκη του Μερκάτη, αλλά να μην έμπει ούτε ώρα φυλακή, ούτε ως νοσηλευόμενος να μπει σε νοσοκομείο φυλακών ή άλλο υπό φρούρηση, ως κατάδικος. Του επιτρέψανε να μένει σε ιδιωτικό σπίτι [στην Πάτρα] αφρούρητος! Για να μην κάμει πολύ κακήν εντύπωση αυτό το μεγάλο σκάνδαλο, εβρήκανε μία φόρμουλα να εμφανίζεται ο Μερκάτης, πως βρίσκεται σε κωματώδη κατάσταση, δηλαδή πως είναι ετοιμοθάνατος και ελάχιστες μέρες, αν όχι ώρες, του μένουν να ζήσει. Τα περί κωματώδους καταστάσεως τα πιστοποιούσαν εγγράφως με πιστοποιητικά ή με ενόρκους βεβαιώσεις οι περισσότεροι και οι καλύτεροι γιατροί των Πατρών. […] Αυτά τα πιστοποιητικά […] η ανώτερη Δικαιοσύνη τ’ αποδέχονταν και τα υιοθετούσε, χωρίς να προκαλέσει μία εξέταση του Μερκάτη από ομάδα ανωτέρων στρατιωτικών γιατρών», γράφει ο εισαγγελέας Παύλος Δελαπόρτας, κλείνοντας το φάκελο αυτής της υπόθεσης.[6]

Η κυβέρνηση άλλαξε το νόμο που δεν επέτρεπε να προσβάλει κανείς με ανακοπή τις αποφάσεις των Δικαστηρίων Δωσιλόγων κι έτσι ο καταδικασμένος σε θάνατο Μερκάτης άσκησε ανακοπή. Η δίκη ορίστηκε για τις 4 Απριλίου 1947, αλλά ούτε σ’ αυτή τη δίκη εμφανίστηκε, και απορρίφθηκε η ανακοπή του. Προφανώς, «ήξερε» τι θα συμβεί στη συνέχεια, αφού είχαν ήδη παρέμβει στην υπόθεσή του κάποια «πολύ υψηλά ιστάμενα πρόσωπα», όπως λέει ο εισαγγελέας, υπονοώντας τον τότε Υπουργό Δικαιοσύνης και τον Γενικό Επίτροπο Δωσιλόγων και Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου. Μετά από λίγο «οι μεγάλοι του προστάτες», λέει ο Δελαπόρτας, «πέτυχαν και του δόθηκε πλήρης χάρη. Μάλιστα διατάχθηκε και του αποδόθηκε και η περιουσία του που είχε δημευτεί από το Δικαστήριο. Τότε ζωντάνεψε και καρδάμωσε ο Μερκάτης και πήγε κι έζησε στην Κηφισιά όπου μετά πολλά χρόνια, σε βαθιά γεράματα, επέθανε.» [7]

Ελπίζω να μην έχετε την αυταπάτη ότι κάτι τέτοιοι τύποι σαν τον Μερκάτη και τον αστυνόμο τελικά «τιμωρούνται από το Θεό» και πάνε στην κόλαση…

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Μια λεπτομερή περιγραφή της βύθισης του «Città di Genova», μπορείτε να δείτε: α) στη διεύθυνση: www.soced.eu, Voci dal Sud, Anno VI° 4 Aprile 2010, «La guerra e le tragedie del mare» [http://www.sosed.eu/voci–dal–sud/vds-10-04-APR/vds%20-10%20-%2004%20-%20apr%20-%20pag%2022.pdf ] και

β) στη διεύθυνση https://www.wikiwand.com/it/Citt%C3%A0_di_Genova

2. Παύλος Γ. Δελαπόρτας, Το σημειωματάριο ενός πιλάτου, Θεμέλιο, Αθήνα 1977, σελ. 161. Το βιβλίο αυτό αποτέλεσε τη βασική πηγή για όλες τις πληροφορίες τις σχετικές με τα γεγονότα της Ζακύνθου και τον Μερκάτη, καθώς και με όσα ακολούθησαν στην υπόθεση αυτή μετά τον πόλεμο.

3. Στο ίδιο, σελ. 177

4. Στο ίδιο, σελ. 162-163

5. Στο ίδιο, σελ. 166. Ο Δελαπόρτας θα τον δει κάποια στιγμή αργότερα, μετά την καταφυγή του Μερκάτη στην Πάτρα: «Δοκίμασα κάποια φρίκη που ήταν χωρίς αυτιά. Δύο τρύπες έδειχναν τη θέση που άλλοτε ήταν τα αυτιά».

6. Στο ίδιο, σελ. 164

7. Στο ίδιο, σελ. 167

Πετάει – πετάει – Drone παρακολουθούσε τη συγκέντρωση του ΚΚΕ στο ΥΠΕΘΑ

Κατιούσα

Έναν (όχι και τόσο) απρόσμενο επισκέπτη είχε η σημερινή αντιϊμπεριαλιστική πορεία του ΚΚΕ με σημείο εκκίνησης το ΥΠΕΘΑ. Σε όλη τη διάρκεια της ομιλίας του γγ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα, πάνω από τα κεφάλια των συγκεντρωμένων ίπτατο ένα drone που είχε σηκωθεί από του υπουργείο και στη συνέχεια επέστρεψε στο ίδιο σημείο λίγο πριν ξεκινήσει η πορείς προς την πρεσβεία.
Όπως σημειώνει και ο 902.gr, “ελπίζουμε οι «χρήστες» του να πήραν καλά πλάνα. Όμως να μην ανησυχούν. Και στο μέλλον θα έχουν πολλές και άλλες ευκαιρίες για ακόμα καλύτερα… Γιατί συγκεντρώσεις ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και την εμπλοκή στην Ελλάδα θα γίνουν και άλλες πιο πολλές και ακόμα πιο μαζικές.” Εμείς από την πλευρά μας θα προσθέταμε πως ίσως η σπουδή να οφείλεται στο ότι ήθελαν να έχουν ένα ακόμα θέμα να παίξει στην κυριακάτικη εκπομπή της (ΥΕΝ)ΕΡΤ “Με αρετή και τόλμη”, βεβαιώνοντας τους απανταχού
στρατόκαυλουςθερμούς πατριώτες, πως το ΥΠΕΘΑ αγρυπνεί απέναντι σε κάθε υπονομευτικό στοιχείο που εξακολουθεί να θεωρεί τις βάσεις “του θανάτου”.

Η εισβολή των ΗΠΑ στη Γρενάδα που… απειλούσε την ασφάλειά τους

Κατιούσα

Σήμερα είναι η επέτειος της ιμπεριαλιστικής επέμβασης των ΗΠΑ στη Γρενάδα, επειδή… “απειλούσε την ασφάλειά τους”, όπως δήλωσε θρασύτατα ο αμερικανός πρόεδρος, Ρόναλντ Ρίγκαν. Παρακάτω ακολουθεί ένα μικρό ιστορικό της επέμβασης, όπως το βρήκαμε στο Ιστορικό Λεύκωμα της Καθημερινής για το 1983.

Στις 25 Οκτωβρίου η Γρενάδα, η “αντάρτισσα των Αντιλλών”, όπως την αποκαλούν από το 1979, καθώς τότε το ανεξάρτητο αυτό κράτος έγινε σοσιαλιστικό, τιμωρείται για την “αυθάδειά” της. Ο τιμωρός δεν είναι άλλος από την αμερικανική κυβέρνηση που επεμβαίνει στρατιωτικά στο μικρό αυτό νησί για το οποίο είχε δηλώσει ο Πρόεδρος Ρίγκαν το Μάρτη του 1983 ότι… “απειλεί την ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών” (!), προκαλώντας παγκόσμια θυμηδία και οργή.
Το πρόσχημα για την αμερικανική εισβολή δίνει η βίαιη ανατροπή του αριστερού πρωθυπουργού της χώρας, του 38χρονου Μορίς Μπίσοπ, η πολιτική του οποίου υποτίθεται ότι απειλούσε τις ΗΠΑ, από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Μπέρναρντ Κόαρντ και τον αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων Χάντσον Όστιν. Ήδη από τα μέσα του έτους έχει εκδηλωθεί ένα ρήγμα ανάμεσα στη Λαϊκή Επαναστατική Κυβέρνηση και το μαρξιστικό “Κίνημα του Νέου Κοσμήματος”. Θεωρείται ότι ο Μπίσοπ εκφράζει τη μετριοπαθή τάση του κόμματος, καθώς επιδιώκει τη βελτίωση των σχέσεων με τις ΗΠΑ και τον καθορισμό ημερομηνίας εκλογών, ενώ ο Κόαρντ εμφανίζεται ως “σκληροπυρηνικός”.
Ωστόσο, ο Μπίσοπ είναι εξαιρετικά δημοφιλής και, προκειμένου να αποφύγει την αντίδραση των υποστηρικτών του, ο Κόαρντ “καμουφλάρει” το πραξικόπημά του και εμφανίζει την ανατροπή του Μπίσοπ, στις 14 Οκτωβρίου, ως “ολιγοήμερο κατ’ οίκον περιορισμό”. Την επόμενη ημέρα πραγματοποιείται στο Σεντ Τζορτζ, την πρωτεύουσα του νησιού, μια μαχητική διαδήλωση υπέρ του Μπίσοπ. “Χωρίς τον Μπίσοπ δεν έχουμε σχολεία”, κραυγάζουν περίπου 2.000 νέοι που παρελαύνουν στους δρόμους της πόλης. Στις 17 Οκτωβρίου ο στρατηγός Όστιν ανακοινώνει ότι ο Μπίσοπ εξεδιώχθη από την Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος επειδή “ατίμασε το κόμμα και την επανάσταση”.
Στις 19 Οκτωβρίου χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώνονται μπροστά στο Φορτ Ρούπερτ, όπου κρατούνται ο Μπίσοπ και οι υπουργοί του, και επιχειρούν να τους απελευθερώσουν. Ο στρατός ανοίγει πυρ για να αναχαιτίσει το απειλητικό πλήθος. Κάτω από τα πυρά των αυτόματων όπλων, οι διαδηλωτές διασκορπίζονται, συγκεντρώνονται στους γειτονικούς δρόμους και αρχίζουν να πυρπολούν οχήματα και δημόσια κτίρια. Ο αριθμός των νεκρών μεταξύ των διαδηλωτών ανέρχεται σε τουλάχιστον 17. Μολονότι ο στρατός ανακοινώνει ότι ο Μπίσοπ και οι υπουργοί του σκοτώθηκαν κατά την ανταλλαγή πυρών μεταξύ στρατού και διαδηλωτών, ξένοι ανταποκριτές αναφέρουν ότι ο Μπίσοπ και οι συνεργάτες του προπηλακίστηκαν από τους στρατιώτες και ύστερα τουφεκίστηκαν από το εκτελεστικό απόσπασμα.
Στις 20 Οκτωβρίου ο στρατηγός Όστιν ανακοινώνει τη σύσταση ενός Επαναστατικού Στρατιωτικού Συμβουλίου (RMC), το οποίο αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της χώρας.
Η δολοφονία του Μορίς Μπίσοπ προκαλεί σάλο στην περιοχή της Καραϊβικής. Στις 20 η κουβανική κυβέρνηση εκδίδει μια ανακοίνωση η οποία αναφέρει ότι “κανένα δόγμα, καμία αρχή, καμία πολιτική θέση που ισχυρίζεται ότι είναι επαναστατική και καμία εσωτερική διαμάχη δεν μπορεί να δικαιολογήσει τέτοιες βάρβαρες μεθόδους σαν την εξόντωση του Μορίς Μπίσοπ και των έντιμων συνεργατών του”.
Στις 21 Οκτωβρίου συνέρχεται ο Οργανισμός Κρατών της Ανατολικής Καραϊβικής (OECS) που ιδρύθηκε το 1981 με τη συμμετοχή οκτώ κρατιδίων της περιοχής. Σε ανακοίνωσή του, στις 25, ο OECS εκφράζει την ανησυχία του για την εκτεταμένη στρατιωτικοποίηση της Γρενάδας στη διάρκεια των τελευταίων ετών, γεγονός που δημιουργεί ένα δυσανάλογο συσχετισμό στρατιωτικής ισχύος ανάμεσα στη Γρενάδα και τις άλλες χώρες του OECS. Σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση, η υπερβολική στρατιωτική ισχύς στις χώρες του RMC συνιστά μια “σοβαρή απειλή για την ασφάλεια των χωρών του OECS και των άλλων γειτονικών κρατών”. Πρόκειται, φυσικά, περί εντελώς ανυπόστατων ισχυρισμών, που απλώς αποσκοπούν στο να δώσουν κάποια υποτυπώδη δικαιολογία για την ήδη σχεδιασμένη αμερικανική εισβολή.
Στις 21 Οκτωβρίου το αεροπλανοφόρο “Ιντιπέντεντ”, που αρχικά επρόκειτο να μεταβεί στο Λίβανο, αλλάζει πορεία και κατευθύνεται προς την Καραϊβική, τυπικά για να προστατεύσει τους περίπου 400 Αμερικανούς φοιτητές που σπουδάζουν Ιατρική στο πανεπιστήμιο του Σεντ Τζορτζ. Στην ίδια περιοχή κατευθύνεται και το αμερικανικό ελικοπτεροφόρο σκάφος “Γκουάμ”. Στις 24 ο υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίς σερ Τζέφρι Χάου διαβεβαιώνει τα μέλη της Βουλής των Κοινοτήτων οτι οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο δεν έχουν καμία πρόθεση να εισβάλουν στη Γρενάδα.

Τα χαράματα της 25ης Οκτωβρίου όμως, περίπου 2.000 Αμερικανοί στρατιώτες, μέλη της 82ης αεροκίνητης μεραρχίας και πεζοναύτες, πραγματοποιούν απόβαση στο νησί. Στο πλευρό τους βρίσκονται και περίπου 500 στρατιώτες και αστυνομικοί από άλλα μικρά, γειτονικά κράτη του αρχιπελάγους της Καραϊβικής (Τζαμάικα, Μπαρμπέιντος, Σάντα Λουτσία, Άγιος Βικέντιος), η παρουσία των οποίων έχει μοναδικό σκοπό να μειώσει κατά το δυνατόν την αναμενόμενη κατακραυγή της υφηλίου για την εισβολή μιας υπερδύναμης σε ένα τόσο μικρό κρατίδιο.
Όπως αποδεικνύεται, η αμερικανική επιχείρηση δεν είναι ένας απλός περίπατος. Οι εισβολείς αντιμετωπίζουν σθεναρή αντίσταση από 1.500 άνδρες του Λαϊκού Επαναστατικού Στρατού, καθώς και εκατοντάδες Κουβανούς, που απασχολούνται στα έργα επέκτασης του αεροδρομίου του νησιού, οι οποίοι παίρνουν τα όπλα μετά την απόβαση των αμερικανικών στρατευμάτων. Το Πεντάγωνο αναγκάζεται να στείλει ενισχύσεις και η δύναμη των αμερικανικών στρατευμάτων εισβολής ανέρχεται σε περισσότερους από 5.500 άνδρες.
Ένα πέπλο μυστικότητας χωρίζει τη Γρανάδα από τα άλλα νησία των Αντιλλών, καθώς οι Αμερικανοί απαγορεύουν τη μετάδοση οποιαδήποτε είδησης για τα τεκταινόμενα στο νησί και τα θύματα που προκαλεί η Ουάσιγκτον όχι μόνο στις μάχες αλλά και μεταξύ των αμάχων. Οι φήμες οργιάζουν και οι διεθνείς ανησυχίες φουντώνουν.
Οι μάχες στο Σεντ Τζορτζ τερματίζονται στις 27, όταν οι Αμερικανοί καταλαμβάνουν το οχυρό Φρέντερικ και τις φυλακές του Ρίτσμοντ Χιλ, αν και παραμένουν κάποιοι θύλακες Αντίστασης στο νησάκι Καριακού, 30 χιλιόμετρα βόρεια του νησιού. Δύο ακόμα λόχοι πεζοναυτών φτάνουν στη Γρενάδα την 1η Νοεμβρίου, αλλά δεν καταφέρνουν να βρουν τις “κρύπτες με κουβανικά όπλα” για τις οποίες μιλούσε η αμερικάνικη προπαγάνδα.
Στις 31 Οκτωβρίου η αμερικανική κυβέρνηση παραδέχεται ότι κατά τη διάρκεια της κατάληψης του Οχυρού Φρέντερικ, ένα αεροσκάφος τους βομβάρδισε ένα νοσοκομείο ψυχικών παθήσεων και παρουσιάζει τη δικαιολογία πως οι εισβολείς θεώρησαν ότι επρόκειτο για “στρατιωτική περιοχή”.

Οι σοβαρότερες συγκρούσεις πραγματοποιούνται στο αεροδρόμιο Πόιντ Σαλίνες, το οποίο οι Αμερικανοί βομβαρδίζουν ανελέητα, εξουδετερώνοντας την αντίσταση των Κουβανών εργατών που έχουν αναλάβει την υπεράσπισή του. Ο Γουέσλι Μακ Ντόναλντ, επικεφαλής της αμερικανικής δύναμης επέμβασης, δηλώνει ότι έχουν συλληφθεί 640 Κουβανοί και ότι ανακαλύφθηκαν έγγραφα που αποδεικνύουν ότι η Κούβα προετοίμαζε απόβαση στο νησί με 6.800 στρατιώτες και ότι ήδη ετοίμαζε εκεί “μια βάση εκπαίδευσης τρομοκρατών”. Φυσικά κανείς δεν πιστεύει παρόμοιες χαλκευμένες πληροφορίες.
Αν και αρχικά η αμερικανική κυβέρνηση είχε ισχυριστεί ότι στο νησί υπήρχαν 1.500 Κουβανοί, στις 29 Οκτωβρίου του Υπουργείο Άμυνας παραδέχεται ότι ο πραγματικός τους αριθμός είναι περίπου αυτός που δίνει η κουβανική κυβέρνηση, δηλαδή 784. Οι Κουβανοί δηλώνουν ότι από αυτούς μόνο οι σαράντα είναι στρατιωτικοί σύμβουλοι.
Οι Αμερικανοί συλλαμβάνουν το στρατηγό Όστιν και τον Κόαρντ, τους κρατούν στο σκάφος “Γκουάμ” και στις 6 Νοεμβρίου τους μεταφέρουν σε φυλακή του νησιού. Επίσης οι Αμερικανοί συλλαμβάνουν 1.130 Γρεναδιανούς, που υπηρετούν στο Λαϊκό Επαναστατικό Στρατό ή στην πολιτοφυλακή και τους κρατούν στο Πόιντ Σαλίνες, που το έχουν μετατρέψει σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Όπως θα αποκαλυφθεί αργότερα, οι Αμερικανοί χτίζουν στο Πόιντ Σαλίνες “κουτιά ιδρώτα”, δηλαδή κελιά με ασφυκτικά μικρές διαστάσεις που τα χτυπά ολημερίς ο πυρακτωμένος ήλιος της Καραϊβικής. Εδώ κρατούνται οι “ζωηροί” αιχμάλωτοι ή αυτοί που αρνούνται να συνεργαστούν και να δώσουν πληροφορίες. Στις 6 Νοεμβρίου αυτό το στρατόπεδο κλείνει, οι κρατούμενοι αφήνονται ελεύθεροι, ενώ 40 από αυτούς μεταφέρονται στο Ρίτσμοντ Χιλ.

Ως προς τον αριθμό των νεκρών, ο Νόρμαν Σβάρτσκοπ, υπαρχηγός της “Επείγουσας Οργής”, δηλώνει ότι σκοτώθηκαν 42 Αμερικανοί στρατιώτες, 160 Γρεναδιανοί και 71 Κουβανοί. Οι Αμερικανοί εκλαμβάνουν τελικά 42 πτώματα ανήκοντα σε Κουβανούς και τα στέλνουν στην Κούβα. Όμως η Αβάνα δηλώνει ότι μόνο 24 από αυτά ανήκουν σε Κουβανούς πολίτες και επιστρέφει τα υπόλοιπα στη Γρενάδα.
Με τις ευλογίες των Αμερικανών ο γενικός κυβερνήτης της Γρενάδας συγκροτεί ένα προσωρινό συμβούλιο, που θα ασκεί εκτελεστική εξουσία μέχρι τη διεξαγωγή εκλογών, χωρίς όμως να οριστεί η ημερομηνία τους.
Η αμερικανική στρατιωτική επέμβαση στη Γρενάδα, ένα νησί που στο χάρτη καταλαμβάνει μια απειροελάχιστη μικρή κουκκίδα, έχει ισχυρό διεθνή αντίκτυπο. Σχολιάζοντας την εισβολή, η αμερικανική εφημερίδα “Νιου Γιορκ Τάιμς” γράφει ότι ο Ρίγκαν “δεν παραβίασε μόνο μια βασική αρχή του διεθνούς δικαίου, σύμφωνα με το οποίο το εθνικό έδαφος κάθε χώρας είναι απαραβίαστο, αλλά και τις συγκεκριμένες συνθήκες”. Ανερυθρίαστα, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζορτ Σουλτς, επικαλείται το καταστατικό του OECS για να δικαιολογήσει την αμερικανική επέμβαση, μολονότι οι ΗΠΑ δεν είναι μέλος αυτού του οργανισμού και ούτε έχουν θέσει την υπογραφή τους σε κάποιο δεσμευτικό κείμενο. Ο πρωθυπουργός του Τρινιντάντ και Τομπάγκο, Τζορτ Τσέιμπερς, δηλώνει μάλιστα ότι αγνοούσε πλήρως το αμερικανικό σχέδιο  περί εισβολής και ότι η μοναδική συλλογική απόφαση που πήραν τα έξι κράτη της Καραϊβικής ήταν η επιβολή κυρώσεων και η αποστολή μιας εξεταστικής ομάδας στο νησί.
Στις 26 Οκτωβρίου ο Φιντέλ Κάστρο χαρακτηρίζει την εισβολή “τεράστιο πολιτικό σφάλμα”, προσθέτοντας ότι η Κούβα δεν έστειλε στρατεύματα στο νησί, όχι μόνο γιατί οι αμερικανικές δυνάμεις στο νησί ήταν κατά πολύ υπέρτερες αλλά και επειδή η δολοφονία του Μορίς Μπίσοπ καθιστούσε “ηθικά απαράδεκτη” τη συμπόρευση με τη σημερινή ηγεσία της Γρενάδας. Στις 13 Νοεμβρίου ένα εκατομμύριο Κουβανοί συγκεντρώνονται στην Πλατεία της Επανάστασης στην Αβάνα για να αποτίσουν φόρο τιμής στους συμπατριώτες τους που σκοτώθηκαν στη Γρενάδα. Μπροστά σε ένα μνημείο στη βάση του οποίου έχουν εναποτεθεί 24 φέρετρα, ο Κάστρο εκφωνεί μια φλογερή ομιλία, λέγοντας ότι οι νεκροί αυτοί δεν πολέμησαν μόνο για την πατρίδα τους αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο. Επίσης διαψεύδει τον Αμερικανό Πρόεδρο σχετικά με το ρόλο της Κούβας στη Γρενάδα και κατηγορεί αυτόν και την κυβέρνησή του ότι τους έχει καταλάβει “ο πυρετός του πολέμου” και προσπαθούν να “εξοντώσουν κάθε προοδευτική δύναμη στην Κεντρική και Νότια Αμερική”.

Σε οξύ τόνο αντιδρά και η Νικαράγουα, η κυβέρνηση της οποίας έχει επανειλημμένα καταγγείλει τις ΗΠΑ ότι προετοιμάζουν στρατιωτική επέμβαση στην Κεντρική Αμερική.
Στην Ευρώπη, όπου η Αγγλία, η Γερμανία και η Ιταλία περνούν δύσκολες και κρίσιμες στιγμές με το ζήτημα της επικείμενης εγκατάστασης των “ευρωπυραύλων”, η αμερικανική εισβολή προκαλεί αρκετά έντονες αντιδράσεις. Μάλιστα, αυτοί που αμφισβητούν την ικανότητα κρίσης της Ουάσιγκτον δεν είναι μόνο οι εκ πεποιθήσεως αριστεροί και αντιαμερικανοί. Συντηρητικοί και μετριοπαθείς εκφράζουν ανοιχτά τις αμφιβολίες τους για το αν το μέλλον της Ευρώπης παραμένει ασφαλές στα αμερικανικά χέρια και δεν φαίνονται να συμμερίζονται την ευφορία των ΗΠΑ ότι “η Δύση κέρδισε ένα γύρο”. Στις 30 Οκτωβρίου η Μάργκαρετ Θάτσερ, η στενότερη ιδεολογική σύμμαχος του Προέδρου Ρίγκαν, δηλώνει χαρακτρηριστικά: “Αν πρόκειται να θεσπιστεί ένας καινούριος νόμος, σύμφωνα με τον οποίο οι ΗΠΑ θα ειβάλλουν οπουδήποτε κυριαρχεί ο κομμουνισμός, ενάντια στη θέληση των λαών, θα ξεσπάσουν τρομακτικοί πόλεμοι σε όλον τον κόσμο”.
Στις 2 Νοεμβρίου η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ εγκρίνει ψήφισμα που καταδικάζει την εισβολή και ζητά την αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων από τη Γρενάδα. Την απόφαση αυτή καταψηφίζουν οι ΗΠΑ, το Σαλβαδόρ, το Ισραήλ και έξι μέλη του OESC.
Οι ισχυρισμοί του Ρίγκαν ότι η Γρενάδα των 110.000 κατοίκων απειλεί την ασφάλεια μιας υπερδύναμης όπως οι ΗΠΑ αποτελούν, βεβαίως, φαιδρότητες. Ωστόσο, αν και η μικρή σοσιαλιστική Γρενάδα, μια χώρα που ως κύριο εξαγωγικό προϊόν έχει το μοσχοκάρυδο, δεν απειλεί στρατιωτικά το μεγάλο εκ Βορρά γείτονα, διαθέτει μια υπολογίσιμη ιδεολογική ακτινοβολία στον ευρύτερο χώρο της Καραϊβικής και της Κεντρικής Αμερικής. Μετά την απώλεια της Κούβας, οι ΗΠΑ έχουν δεχτεί σοβαρά πλήγματα με την επανάσταση στη Νικαράγουα, ενώ η κατάσταση στο Σαλβαδόρ και στη Γουατεμάλα τείνει να ξεφύγει από τον αμερικανικό έλεγχο. Με τη βίαιη διαγραφή της Γρενάδας από το “σοσιαλιστικό χάρτη”, η αμερικανική κυβέρνηση επιχειρεί να ενισχύσει την κλασική θέση της στην Κεντρική Αμερική και κατά δεύτερο λόγο να στείλει ένα μήνυμα αποφασιστικότητας στους πέραν του Ατλαντικού συμμάχους της.

Ο σύγχρονος Δαβίδ με τη σφεντόνα – Παλαιστίνιος διαδηλωτής βγαλμένος από πίνακα “ρίχνει” το Ίντερνετ

Κατιούσα

Μεγάλη αίσθηση έχει προκαλέσει η εικόνα ενός νεαρού Παλαιστίνιου διαδηλωτή χωρίς μπλούζα που κρατά μια παλαιστινιακή σημαία στο ένα χέρι και μια σφεντόνα στο άλλο. Φωτογράφος ο Μουσταφά Χασούνα του τουρκικού πρακτορείου Αναντολού, που συνέλαβε την εικόνα του 20χρονου Αέντ Αμπού Άμρο να ξεπροβάλλει ανάμεσα στο πλήθος των διαδηλωτών κατά του ισραηλινού αποκλεισμού στην περιοχή Μπέιτ Λαχίγια στη Βόρεια Γάζα. Ο νεαρός έρχεται σε αντίθεση με τους υπόλοιπους διαδηλωτές και τους ρεπόρτερ με τα προστατευτικά τζάκετ πίσω του, ενώ γύρω – γύρω κυριαρχούν καπνοί από καμμένα λάστιχα.
Ο ίδιος ο Άμρο δεν περίμενε να γίνει viral η φωτογραφία του, την οποία του έστειλαν φίλοι του από τα ΜΚΔ. “Πηγαίνω σε διαδηλώσεις σε εβδομαδιαία βάση, κάποιες φορές και περισσότερο. Δεν ήξερα καν πως υπάρχει φωτογράφος κοντά μου”.

“Δεν διαδηλώνω για να με βγάλουν φωτογραφίες, αλλά αυτό με ενθάρρυνε να συνεχίσω να διαδηλώνω”, λέει ο νεαρός προσθέτοντας: “Η σημαία που κουβαλούσε είναι η ίδια που πάντα κρατάω σε όλες τις διαμαρτυρίες που έχω πάει. Οι φίλοι μου με κοροϊδεύουν, λέγοντας πως είναι πιο απλό να πετάω πέτρες χωρίς να κρατώ σημαία στο άλλο χέρι, αλλά εγώ το έχω συνηθίσει”.
“Οταν πεθάνω, θέλω να με τυλίξουν στην ίδια σημαία. Ζητάμε το δικαίωμα μας να γυρίσουμε, διαμαρτυρόμαστε για την αξιοπρέπειά μας και την αξιοπρέπεια της μελλοντικής γενιάς”. Υπενθυμίζεται ότι από την έναρξη της “Μεγάλης πορείας της επιστροφής” στις 30 Μάρτη 2018 έχουν σκοτωθεί πάνω από 200 Παλαιστίνιοι στη Γάζα, ανάμεσά τους δημοσιογράφοι και νοσηλευτές κι έχουν τραυματιστεί πάνω από 18.000. Μαζί με το αίτημα να γυρίσουν στα πατρώα εδάφη τους, οι διαδηλωτές απαιτούν να αρθεί ο φονικός αποκλεισμός της Γάζας που ισχύει εδώ και 11 χρόνια, καθιστώντας ανυπόφορη τη διαβίωση των κατοίκων.
Την ίδια ώρα χρήστες των κοινωνικών δικτύων παρομοίασαν τη φωτογραφία με τον περίφημο πίνακα του Ευγένιου Ντελακρουά με αφορμή την Ιουλιανή Επανάσταση του 1830 στη Γαλλία. Συγκρίσεις έγιναν επίσης με την Άλωση της Βαστίλλης, διάφορους πίνακες σε σχέση με τη Γαλλική Επανάσταση, τον Δαβίδ του Μιχαήλ Αγγέλου-ενάντια στο Γολιάθ- και τον Ποσειδώνα, το θεό της θάλασσας στη διάρκεια του Τρωϊκού πολέμου στο πλευρό των Ελλήνων.
Πληροφορίες από aljazeera.com

Ασύλληπτα ποσά για την υπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών

Η Ελλάδα την περίοδο 1974 - 2011 σταθερά ανάμεσα στους 10 μεγαλύτερους εισαγωγείς όπλων

Οι πανάκριβοι αντιαεροπορικοί αντιβαλιστικοί πύραυλοι «Πάτριοτ», έχουν ενταχθεί στο σχεδιασμό του συστήματος «αντιπυραυλικής προστασίας» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ

Το μέγεθος της εμπλοκής της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και τις οδυνηρές συνέπειες, που έχει για το λαό, αποκαλύπτουν τα στοιχεία σχετικά με τις δαπάνες των κυβερνήσεων για εισαγωγές όπλων και οπλικών συστημάτων, την περίοδο 1974 - 2011. Πρόκειται, κατά κανόνα, για πολεμικό υλικό που δεν υπηρετεί τις αμυντικές ανάγκες της χώρας, αλλά υπαγορεύεται από τους επιθετικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ. Εκτός όλων των άλλων, οι υπέρογκες εξοπλιστικές δαπάνες συνέβαλαν και στη διαμόρφωση του κρατικού χρέους, το οποίο, σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστική κρίσης, χρησιμοποιείται σαν όχημα για την επιβολή βάρβαρων περικοπών και μέτρων σε βάρος του λαού.

****

Για αγορές όπλων μετά το 1974, οι κυβερνήσεις του δικομματισμού έχουν σωρευτικά διαθέσει ποσά που ισοδυναμούν με 1/2 του μέσου ετήσιου ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν) των χρόνων αυτών, χωρίς τους τόκους! Η Ελλάδα παραμένει σταθερά στην πρώτη τριάδα ανάμεσα στις χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ, στις στρατιωτικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ, ακόμα και με ποσοστό κάτω του 3%, όπως παρουσιάζεται στους τελευταίους προϋπολογισμούς. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, η Ελλάδα κατέχει σταθερά μία από τις πέντε πρώτες θέσεις ανάμεσα σε όλες τις χώρες του κόσμου, όσον αφορά στην προμήθεια οπλικών συστημάτων από τις ΗΠΑ.

Τα 4 αερόστρωμνα (χόβερκραφτ) τύπου «Zubr» από Ρωσία και Ουκρανία, που ποτέ στην ουσία δεν εντάχθηκαν επιχειρησιακά στο Πολεμικό Ναυτικό

Η Ελλάδα, σταθερά τις προηγούμενες δεκαετίες, περιλαμβανόταν στους μεγαλύτερους εισαγωγείς όπλων στον κόσμο, καταλαμβάνοντας θέσεις στην πρώτη δεκάδα της παγκόσμιας κατάταξης. Ειδικά μετά το 1974 διέθεσε, κυρίως σε ΗΠΑ, Γερμανία και Γαλλία, ποσά που μαζί με τους τόκους, σύμφωνα με μετριοπαθείς υπολογισμούς, ξεπερνούν το 50% του δημόσιου χρέους!
Ειδικότερα, με βάση τα στοιχεία που προέρχονται από την ετήσια έκθεση του Διεθνούς Ινστιτούτου Στοκχόλμης για την Ειρήνη και τον Αφοπλισμό (SIPRI), η Ελλάδα σταθερά μετά το 1974:

• Εισάγει κατά μέσο όρο και σε ετήσια βάση το 3,74% των όπλων που εξάγουν παγκοσμίως οι ΗΠΑ. Δηλαδή, την ίδια περίοδο (1974 - 2010), η Ελλάδα αγόρασε από τις ΗΠΑ όπλα που αντιστοιχούν στο σύνολο της παραγωγής άνω των 16 μηνών.
• Αντίστοιχα, από τη Γερμανία, εισάγει το 9,64% των παγκόσμιων εξαγωγών όπλων αυτής της χώρας, δηλαδή κάθε δέκα χρόνια, αγοράζει το σύνολο της ετήσιας παραγωγής της γερμανικής πολεμικής βιομηχανίας που προορίζεται για εξαγωγές.
• Από τη Γαλλία, κάθε χρόνο κατά μέσο όρο αγοράζει το 5,51% των παγκόσμιων εξαγωγών της. Δηλαδή, η Ελλάδα αγόρασε, μέσα στην περίοδο αυτή, το σύνολο της παραγωγής περίπου δύο ετών της γαλλικής πολεμικής βιομηχανίας, που προορίζεται για εξαγωγές.

Με βάση τα στοιχεία του SIPRI, η Ελλάδα για την πενταετία 2001 - 2005 ήταν πρώτη στην παγκόσμια κατάταξη στις εισαγωγές όπλων από τις ΗΠΑ και δέκατη στις εισαγωγές όπλων μεταξύ όλων των χωρών του κόσμου, αγοράζοντας το 4% της παγκόσμιας «πίτας» των εξαγωγών όπλων που γίνονται από όλες τις χώρες.
Ενδεικτικά, αναφέρουμε ότι στη λίστα των παγκόσμιων «πρωταθλητών» στις εισαγωγές όπλων για το διάστημα 2007 - 2010, την 1η θέση κατέχει η Ινδία (9,85 δισ. δολ.), τη 2η η Ν. Κορέα (5,65 δισ. δολ.), την 3η το Πακιστάν (5,36 δισ. δολ.), την 4η η Κίνα (4,864 εκατ. δολ.) και την 5η θέση κατέχει η Ελλάδα (4.336). Ακολουθούν κατά σειρά οι χώρες Σιγκαπούρη, Αλγερία, ΗΠΑ, Αυστραλία, Μαλαισία, Αραβικά Εμιράτα, Τουρκία, Βενεζουέλα κ.λπ. Δεν πρέπει να ξενίζει το γεγονός ότι η Ελλάδα προηγείται χωρών όπως οι ΗΠΑ και η Τουρκία, γιατί πρόκειται για εισαγωγές όπλων και οι χώρες αυτές αγοράζουν από την εγχώρια πολεμική βιομηχανία.
Σύμφωνα με τη νεότερη έκθεση του SIPRI, την πενταετία 2007 - 2011 η Ελλάδα βρισκόταν στη 10η θέση στην παγκόσμια κατάταξη χωρών που εισάγουν όπλα και ταυτόχρονα είναι ο μεγαλύτερος εισαγωγέας όπλων στην περιοχή.
Ενδιαφέρον έχει η διαχρονική εξέλιξη της δαπάνης της Ελλάδας για εισαγωγές όπλων. Ειδικότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία του SIPRI, η Ελλάδα την περίοδο:

• 1960-2010 δαπάνησε 36.895 εκατ. δολάρια (13η θέση παγκόσμια).
• 1974-2010 δαπάνησε 32.080 εκατ. δολάρια (10η θέση παγκόσμια).
• 1980-2010 δαπάνησε 26.257 εκατ. δολάρια (10η θέση παγκόσμια).
• 1990-2010 δαπάνησε 21.394 εκατ. δολάρια (7η θέση παγκόσμια).
• 2000-2010 δαπάνησε 11.092 εκατ. δολάρια (4η θέση παγκόσμια).

Για τις ανάγκες πολυεθνικών και ΝΑΤΟ

Πρέπει να επισημανθεί ότι οι δαπάνες για τις οποίες γίνεται λόγος εδώ, δεν είναι γενικά οι αμυντικές δαπάνες της χώρας (μισθοδοσία προσωπικού Ενόπλων Δυνάμεων, λειτουργικές δαπάνες κ.λπ.), που ενδεχομένως κατά ένα μέρος τους είναι αναγκαίες και αναπόφευκτες αλλά πρόκειται αποκλειστικά για εξοπλιστικές δαπάνες και ειδικότερα για τις εισαγωγές όπλων και οπλικών συστημάτων, που υπηρετούν τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και μάλιστα σε βάρος μάλιστα και της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας.
Ενδεικτικά ν' αναφέρουμε ορισμένες χαρακτηριστικές περιπτώσεις οπλικών συστημάτων μεγάλης αξίας:
-- Οι αντιαεροπορικοί αντιβαλιστικοί πύραυλοι «Πάτριοτ» έχουν ενταχθεί στο σχεδιασμό του συστήματος «αντιπυραυλικής προστασίας» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ.
-- Οι πιο σύγχρονες φρεγάτες του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού έχουν διατεθεί στις ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις στη Λιβύη, στη Σομαλία (αντιμετώπιση πειρατείας), την Αν. Μεσόγειο (πόλεμος κατά της «τρομοκρατίας»).
-- Τα ελληνικά ιπτάμενα ραντάρ συμμετείχαν στις πολεμικές επιχειρήσεις στη Λιβύη (Αερομεταφερόμενο Σύστημα Εγκαιρης Προειδοποίησης και Ελέγχου).
-- Ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη F-16 έχουν πιστοποιηθεί από το ΝΑΤΟ για τη μεταφορά και ρίψη ατομικών βομβών και έχουν ενταχθεί στον πυρηνικό σχεδιασμό του ΝΑΤΟ.
Σε πολλές περιπτώσεις, πρόκειται για οπλικά συστήματα που παραμένουν ανενεργά, καθώς βρίσκεται σε εκκρεμότητα η ολοκλήρωσή τους, ενώ υπάρχει πρόβλημα και στην ποιότητα και τη χρησιμότητα αυτών των εξοπλισμών. Τα παρακάτω παραδείγματα είναι αποκαλυπτικά:
-- Η αγορά των υποβρυχίων Τ-214, που δώδεκα χρόνια μετά την ...εσπευσμένη παραγγελία τους και αφού έχουν διατεθεί 2,3 δισ. ευρώ, το Πολεμικό Ναυτικό έχει παραλάβει μόνο ένα σκάφος το «πειραματικό» το «Παπανικολής». Επίσης, η σύμβαση του 2002 για ανακατασκευή των τριών παλαιών υποβρυχίων Τ-209, το κόστος της οποίας έφθασε το ποσό που θα κόστιζε η εξαρχής κατασκευή τους.
-- Η αγορά 170 γερμανικών αρμάτων μάχης τύπου «Leopard 2 HEL», αξίας 1,7 δισ. ευρώ, τα οποία πέντε χρόνια, μετά την παραλαβή τους (2006), έμειναν χωρίς πυρομαχικά και ήταν μόνο για ...παρελάσεις.
-- Η παρτίδα 50 μαχητικών «F-16» που παραγγέλθηκαν εσπευσμένα... το έτος 2000, λίγο πριν από τις εκλογές, χωρίς στην αρχική παραγγελία να περιλαμβάνεται ο κινητήρας και το σύστημα αυτοπροστασίας, για τα οποία χρειάστηκε να γίνει νέα συμπληρωματική σύμβαση με τους όρους των Αμερικανών πωλητών.
-- Τα 5 αντιτορπιλικά τύπου «Adams» που ναυπηγήθηκαν στις ΗΠΑ, το διάστημα 1960-1964, ήρθαν στην Ελλάδα μετά το 1991 σε ηλικία 30 ετών για να αποσυρθούν μετά από 10 χρόνια, αφού προηγουμένως «εκσυγχρονίστηκαν» με υψηλό κόστος, χωρίς ποτέ να προσφέρουν πραγματική υπηρεσία στην αμυντική θωράκιση της χώρας.
-- Τα συστήματα «Πάτριοτ», για τα οποία οι Αμερικάνοι επιχείρησαν να παραδώσουν με υποβαθμισμένο το λογισμικό τους.
-- Τα 4 αερόστρωμνα (χόβερκραφτ) τύπου «Zubr» από Ρωσία και Ουκρανία, που ποτέ στην ουσία δεν εντάχθηκαν επιχειρησιακά στο Πολεμικό Ναυτικό.

Η αμερικανική «βοήθεια» και τα FMF

Ειδικό κεφάλαιο αποτελεί το χρέος που προέρχεται από τα προγράμματα FMF (αμερικανική στρατιωτική βοήθεια). Πρόκειται για πρόγραμμα υψηλότοκων δανείων προς την Ελλάδα από τράπεζες των ΗΠΑ, τα οποία η Ελλάδα συμφώνησε να κατευθύνει εξολοκλήρου για την αγορά εξοπλιστικού υλικού από την Αμερική! Το έτος 2000, το συσσωρευμένο χρέος προς τράπεζες των ΗΠΑ, εξαιτίας αυτού του λόγου, ξεπερνούσε τα 6,3 δισ. δολάρια (δάνεια και τόκοι). Τα προγράμματα αυτά ήταν σε εφαρμογή του Δόγματος Τρούμαν και αποτελούσαν την άλλη όψη του Σχεδίου Μάρσαλ. Αυτό για όσους μιλάνε για την ανάγκη ενός «νέου Σχεδίου Μάρσαλ», τη στιγμή που ακόμα, 60 χρόνια μετά, πληρώνουμε το παλιό.
Το 2002, ο τότε υπουργός Εθνικής Αμυνας είχε δηλώσει στη Βουλή απαντώντας σε Ερώτηση βουλευτών του ΚΚΕ, ότι η κυβέρνηση δεν διαθέτει στοιχεία, πέρα από αυτό που έχουν οι ΗΠΑ και πιο συγκεκριμένα ότι: «Τα στοιχεία του χρέους από το έτος 1994 και μετά τηρούνται από το υπουργείο Οικονομικών. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία που μας έχουν κοινοποιηθεί από τις ΗΠΑ, τα οφειλόμενα τοκοχρεολύσια για δάνεια FMF (για το έτος 2001) ανέρχονται σε 523,25 εκατομμύρια δολάρια. Διευκρινίζεται ότι οι παρατηρούμενες αυξήσεις, σε σχέση με τον αρχικό σχεδιασμό, οφείλονται στη μεγάλη διαφοροποίηση της ισοτιμίας του δολαρίου με τη δραχμή»!
Αποκαλυπτικός για το ίδιο θέμα ήταν ο πρώην αρχηγός και ΓΕΣ στρατηγός Κ. Παναγιωτάκης, ο οποίος καταθέτοντας στις 17/11/2008, ως μάρτυρας σε Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, που διερευνούσε τις προμήθειες εξοπλιστικών προγραμμάτων, που έγιναν επί υπουργίας των Α. Τσοχατζόπουλου και Γ. Παπαντωνίου, είχε πει ότι η Ελλάδα επί πολλά χρόνια δεχόταν από τις ΗΠΑ ό,τι περίσσευε, αφού «παίρναμε οπλικά συστήματα τα οποία ήταν σάπια, με τις λεγόμενες βοήθειες και τα προγράμματα FMF. Ο,τι περίσσευε μας δίνανε».
Η μονόπλευρη, συνέχισε ο ίδιος, οδός προμήθειας ορισμένων οπλικών συστημάτων κυρίως από τους Αμερικανούς «μας δημιούργησε προβλήματα στις σχέσεις μας και στις επιχειρήσεις μας, αν κάναμε, με τους Τούρκους». «Το ΝΑΤΟ μπορεί να μας κάνει παρεμβολές όποτε θέλει», συνέχισε ο στρατηγός Κ. Παναγιωτάκης και είπε ότι η Ελλάδα διαθέτει ήδη αρκετά όπλα για το ΝΑΤΟ. «Πρέπει κάποτε να κρατάμε και κάποια οπλικά συστήματα για τη δική μας την άμυνα, γιατί το ΝΑΤΟ, όταν κάνουμε πόλεμο με την Τουρκία δε θα μας βοηθήσει, όπως ξέρετε», είπε.

Η τροφοδότηση του χρέους

Οι αναγωγές στις εξοπλιστικές δαπάνες γίνονται με σταθερές τιμές του 1990. Για να υπάρχει, όμως, ένα μέτρο σύγκρισης με τις σημερινές τιμές και για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της συμμετοχής των δαπανών για εισαγωγές όπλων στη συσσώρευση του δημόσιου χρέους, θα πρέπει οι παραπάνω τιμές (δολάρια) τουλάχιστον να τριπλασιαστούν (πληθωρισμός, συναλλαγματικές ισοτιμίες), ώστε να είναι συγκρίσιμες με τις τιμές του δημόσιου χρέους, το οποίο, στο τέλος του 2010 (προ PSI), έκλεισε στα 328,5 δισ. ευρώ.
Ετσι, αν λάβουμε υπόψιν,

• Πρώτον, ότι η δαπάνη για εισαγωγές όπλων στην Ελλάδα το διάστημα 1974 - 2010, ήταν 32 δισ. δολ. σε σταθερές τιμές του 1990, έτος κατά το οποίο το ελληνικό ΑΕΠ ήταν 66,7 δισ. δολ., δηλαδή σχεδόν μισό ΑΕΠ του έτους εκείνου.
• Δεύτερον, ότι στο τέλος του 2010 το δημόσιο χρέος των 328,5 δισ. ευρώ (επί 1,3 - 1,4 περίπου η μετατροπή του σε δολάρια) αντιστοιχεί στο 142,76 % του ΑΕΠ του 2010, που ήταν 230,1 δισ. ευρώ.
• Τρίτον, τις ετήσιες δαπάνες για εξοπλισμούς (κυρίως εισαγωγές) ως ποσοστό του ΑΕΠ, που αποτελούν διαχρονικά το 30% - 55% (μέσος όρος άνω του 40%) του συνόλου του αμυντικών δαπανών της χώρας, οι οποίες (αμυντικές δαπάνες) κυμαίνονται κατ' έτος από 5% έως 2,8% του ΑΕΠ, δηλαδή οι ετήσιες δαπάνες για εξοπλισμούς (σχεδόν μόνο εισαγωγές) είναι σταθερά ως μέσος όρος κοντά στο 2% του ΑΕΠ.
• Τέταρτον, τις ετήσιες αμυντικές δαπάνες σε τρέχουσες τιμές, ενδεικτικά το 1990 ήταν 1,8 δισ. ευρώ, ενώ το 2006 5,3 δισ. ευρώ το 2009 ήταν 6,6 δισ. ευρώ έτος, κατά το οποίο δαπανήθηκαν για εξοπλισμούς 3,1 δισ. ευρώ.

Προκύπτει το συμπέρασμα, με βάση τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς, λαμβάνοντας υπόψιν τον πληθωρισμό, τις αλλαγές στις συναλλαγματικές ισοτιμίες και την αύξηση του ΑΕΠ στη διάρκεια της τελευταίας 20ετίας, ότι για αγορές όπλων (εισαγωγές) μετά το 1974, έχει διατεθεί τουλάχιστον το ένα τρίτο ενός (ετήσιου) σημερινού ελληνικού ΑΕΠ (χωρίς τους τόκους)!
Αν σε αυτό το αρχικό κεφάλαιο υπολογιστούν και οι τόκοι, τότε δεν είναι υπερβολή ότι πολύ πάνω από το μισό χρέος οφείλεται στις εισαγωγές όπλων, δηλαδή στις «συμβατικές υποχρεώσεις» που απορρέουν από τη συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως διακηρύττουν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού.
Προς ενίσχυση αυτής της εκτίμησης, να υπενθυμίσουμε ότι κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού του 2004, ο τότε υπουργός Οικονομίας Ν. Χριστοδουλάκης, μιλώντας στο τέλος του 2003 στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής, παραδέχθηκε ότι «τουλάχιστον 25 μονάδες του δημόσιου χρέους (σ.σ. δηλαδή το 1/4 του χρέους), οφείλονται στις δικαιολογημένες μεν, αλλά ιδιαιτέρως αυξημένες αμυντικές δαπάνες της χώρας μας», θέλοντας με αυτό τον τρόπο να υποστηρίξει την άποψη ότι η Ελλάδα, αν αφαιρεθεί η ιδιαιτερότητα των αυξημένων δαπανών για εξοπλισμούς και δεν υπολογιστεί το χρέος των Ενόπλων Δυνάμεων, τότε εκπληρώνει τους δείκτες της ΟΝΕ για τα δημοσιονομικά μεγέθη και κυρίως αυτόν του δημόσιου χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ.

Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ

Το πρωί σε κώμα – “Κυριλέ” Ιάπωνες εργαζόμενοι κοιμούνται στο δρόμο γιατί χάνουν το τελευταίο τραίνο

Κατιούσα

Οι εξοντωτικές συνθήκες εργασίας στην Ιαπωνία, μια από τις ισχυρότερες καπιταλιστικές οικονομίες, δεν είναι ακριβώς είδηση, καθώς πέρα από τα σπίτια – κλουβιά στα οποία ζουν πολλοί εργαζόμενοι, πριν κάποιο διάστημα είχε γίνει γνωστό πως δημοσιογράφος αυτοκτόνησε μετά από 159 ώρες υπερωρία μέσα σε ένα μήνα, ωθώντας την κυβέρνηση να θεσπίσει όριο υπερωρίων σε μόλις… 100 ώρες μηνιαίως.
Μια άλλη σκοτεινή πτυχή της ιαπωνικής κοινωνίας αιχμαλώτισε ο φακός του Πολωνού φωτογράφου Πάβελ Γιάστσουκ, ο οποίος ζει στο Τόκιο. Κοστουμαρισμένοι και κομψοί άντρες κείτονται σε πεζοδρόμια, στο δρόμο και σε σταθμούς, συχνά σε εμβρυακή στάση, επειδή δεν πρόλαβαν το τελευταίο τραίνο και δεν έχουν λεφτά για ξενοδοχείο. Συχνά οι εργαζόμενοι αυτοί βγαίνουν από μπαρ μεθυσμένοι, πνίγοντας στο αλκοόλ την καταπίεσης μιας εξοντωτικής μέρας, χάνοντας έτσι το μεταφορικό μέσο για το σπίτι τους. Όπως ομολογεί ο φωτογράφος, αρχικά η προσοχή του για το συγκεκριμένο μοτίβο αιχμαλωτίστηκε για “αισθητικούς” λόγους, καθώς τον εντυπωσίασε η αντίθεση μεταξύ των καλοντυμένων κυρίων και της ασφάλτου. “Το μήνυμα μου ήρθε αργότερα”, λέει ο φωτογράφος και προσθέτει “Οι φωτογραφίες δείχνουν ανθρώπους χρησιμοποιημένους, εξαντλημένους, που έχουν δουλέψει υπερβολικά και στρεσαριστεί υπερβολικά. Θέλουμε στ’αλήθεια να καταλήξουμε έτσι;” Κάποιοι από τους άντρες μοιάζουν με θύματα δολοφονίας (από την υπερβολική εργασίας, ίσως), άλλοι μοιάζουν σαν να έχουν ξεχειλωθεί από την κοινωνία στην οποία ζουν. Αλλά οι φωτογραφίες του Γιάστσουκ πάνε ένα βήμα παραπέρα: Δείχνουν πως ζούμε όλοι στην ίδια εκμεταλλευτική και καταναλωτική καπιταλιστική κοινωνία, ενώ κοιμόμαστε και κάνουμε στροφές στον ύπνο μας.

Η καπιταλιστική εκμετάλλευση βρίσκεται στο επίκεντρο και ενός ακόμα πρότζεκτ του φωτογράφου, που έφυγε νέος από τον Πολωνία για το ΣίδνεΪ για να σπουδάσει γραφίστας κι αργότερα ξεκίνησε να ασχολείται με τη φωτογραφία, για να μετακομίσει με την Ιαπωνίδα σύζυγό του στο Τόκιο. “3000!” ονομάζεται αυτή η δουλειά και είναι αφιερωμένη στα energy drinks. Με τις έντονες και πολύχρωμες εικόνες ο φωτογράφος θέλει να μεταδώσει το εξής μήνυμα: “Είναι για προϊόντα που φτιάχνουν φαρμακευτικές για να μας κάνουν πιο αποτελεσματικούς, πιο ισχυρούς, πιο δυνατούς και “καλύτερους”, για να δουλεύουμε περισσότερο και να παράγουμε περισσότερο. Αλλά με τι συνέπειες στον εαυτό μας;”

¥€$U$ είναι το όνομα ενός άλλου του πρότζεκτ που στηλιτεύει την Καθολική Εκκλησία ως επιχείρηση που έχει στόχο την μεγιστοποίηση των κερδών της. “Οι φωτογραφίες μου ωριμάζουν μαζί μου, γίνονται πιο σοβαρές όσο παιρνούν τα χρόνια. Προσπαθώ να εγείρω ερωτήματα, να ενθαρρύνω τους ανθρώπους να σκεφτούν για τον εαυτό τους και για την ανθρώπινη φύση”.
Με πληροφορίες από theguardian.com, konstantinos mpourxas

Υπάρχει λύση υπέρ του λαού και απαιτεί πραγματικές ανατροπές και στην οικονομία και στην

κοινωνία

Την επιχείρηση ΙΝΤΡΑΚΟΜ στην Πάτρα επισκέφτηκε χτες ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας

Από τη συνάντηση με το ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων

Την επιχείρηση ΙΝΤΡΑΚΟΜ στην Πάτρα επισκέφτηκε χτες ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας, επικεφαλής κλιμακίου του Κόμματος στο οποίο συμμετείχαν επίσης ο Κ. Παρασκευάς, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, ο Ν. Καραθανασόπουλος, μέλος της ΚΕ και βουλευτής Αχαΐας του ΚΚΕ, όπως και στελέχη της Οργάνωσης Περιοχής.
Τον Δ. Κουτσούμπα υποδέχτηκαν μέλη της διοίκησης του τοπικού παραρτήματος του Πανελλαδικού Σωματείου Εργαζομένων στην ΙΝΤΡΑΚΟΜ, με τα οποία είχε και συνάντηση για ενημέρωση ως προς την κατάσταση που επικρατεί στην επιχείρηση από πλευράς εργασιακών συνθηκών.
Ο πρόεδρος του σωματείου Δ. Τσόκας, αφού αναφέρθηκε γενικότερα στην άσχημη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί για τους εργαζόμενους της χώρας μετά τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν και ποδοπάτησαν τα εργασιακά δικαιώματα, σημείωσε ότι το βασικό ζήτημα που απασχολεί τους εργαζόμενους της επιχείρησης είναι ότι δεν υπάρχει επιχειρησιακή Σύμβαση, παρά μόνο ατομικές Συμβάσεις και το σωματείο παλεύει για την υπογραφή επιχειρησιακής. Επιπλέον, ανέφερε, από το 2010, όταν οι μισθοί μειώθηκαν κατά 7,5% μεσοσταθμικά για όλους τους εργαζόμενους της επιχείρησης, παραμένουν παγωμένοι, ενώ οι νεοεισερχόμενοι αμείβονται με χαμηλότερους μισθούς σε σχέση με παλιότερους εργαζόμενους. Ζήτημα που επίσης απασχολεί το σωματείο είναι η διαρροή ανθρώπινου δυναμικού, υψηλά ειδικευμένου, που αναζητούν καλύτερες συνθήκες εργασίας στο εξωτερικό.

Αμέσως μετά, ο Δ. Κουτσούμπας μίλησε σε συγκέντρωση των εργαζομένων, ενώ η επίσκεψή του έκλεισε με συνάντηση με τον διευθυντή της επιχείρησης Μ. Μπρούντζο και άλλα διευθυντικά στελέχη, τα οποία τον ενημέρωσαν για τη γενικότερη πορεία της επιχείρησης.

***

Στην ομιλία του στους εργαζόμενους της επιχείρησης, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρθηκε στις πολιτικές εξελίξεις, στο κυβερνητικό αφήγημα περί «τέλους των μνημονίων», στις κυβερνητικές διακηρύξεις για την αύξηση του κατώτατου μισθού και τις Συλλογικές Συμβάσεις, στις εξελίξεις στην περιοχή μας.

Σε πλήρη ισχύ το «μεταμνημονιακό» μνημόνιο

Ο Δ. Κουτσούμπας τόνισε ότι «μετά από οκτώ χρόνια οικονομικής βαθιάς κρίσης, η έξοδος από τα μνημόνια για μας θα σήμαινε τουλάχιστον κατάργηση των μνημονίων, που δεν είναι μια λέξη, ένα έγγραφο, έχει σαν επακόλουθο να μην εφαρμόζονται οι πάνω από 1.000 εφαρμοστικοί αντιλαϊκοί - αντεργατικοί νόμοι, οι οποίοι είναι σε πλήρη ισχύ και μετά το τυπικό - όπως λέμε - τέλος των μνημονίων τον Αύγουστο. Γι' αυτό εμείς μιλήσαμε για ένα μεταμνημονιακό μνημόνιο, γιατί κανένας απ' αυτούς τους άδικους αντιλαϊκούς νόμους δεν καταργείται, ούτε πρόκειται να καταργηθεί. Πολλοί απ' αυτούς τους νόμους αρχίζουν και εφαρμόζονται τώρα, ενώ υπάρχουν και πολύ άσχημες δεσμεύσεις στις νέες συμφωνίες, γιατί εποπτεία υπάρχει, προϋπολογισμοί ελέγχονται, κάθε τρίμηνο η τρόικα είναι εδώ και ελέγχει αν προχωράνε όλα τα μέτρα που έχουν συμφωνηθεί με την κυβέρνηση, και βεβαίως παίρνονται και συμπληρωματικά μέτρα, από τα οποία κάποια είναι ήδη στο τραπέζι, βρίσκονται στα συρτάρια των υπουργών».

«Μηδέν εις το πηλίκον» για εργαζόμενους και συνταξιούχους

Από τη συνάντηση με τη διοίκηση της εταιρείας

Αναφερόμενος στις διακηρύξεις για τον κατώτατο μισθό, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ τόνισε πως η θεσμοθέτησή του γίνεται με βάση αντεργατικούς - αντιλαϊκούς νόμους. «Ο νόμος που η κυβέρνηση ενεργοποίησε τώρα είναι ο νόμος Βρούτση, τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση τον είχε ονομάσει "δολοφονικό". Αυτόν το νόμο η κ. Αχτσιόγλου έβαλε σε εφαρμογή, που ουσιαστικά σημαίνει καμιά δυνατότητα διαπραγμάτευσης, διεκδίκησης από τους εργαζόμενους. Ο κατώτατος μισθός ορίζεται με Υπουργική Απόφαση, που ουσιαστικά σημαίνει μηδέν εις το πηλίκον για τους εργαζόμενους που δουλεύουν με ελάχιστα», επεσήμανε χαρακτηριστικά.
Για τις κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις ο Δ. Κουτσούμπας είπε ότι η κυβέρνηση «επέκτεινε» - υποτίθεται - τις 4 από τις 44 κλαδικές Συμβάσεις, που όλες μαζί, αν ενεργοποιούνταν, αφορούν το 10% του συνόλου του εργατικού δυναμικού, ενώ θύμισε ότι από τις Συλλογικές Συμβάσεις δεν καλύπτονται οι εργολαβικοί, οι ενοικιαζόμενοι, ούτε καν οι εργαζόμενοι που δουλεύουν σε θυγατρικές των ίδιων εταιρειών, σε παραρτήματα.
Για το ζήτημα των συντάξεων ο Δ. Κουτσούμπας τόνισε πως «η αναβολή που λέει η κυβέρνηση ότι κέρδισε, θα το δούμε, συγκαλύπτει ότι τα τελευταία χρόνια έγιναν 21 μειώσεις συντάξεων κι αυτές δεν παίρνονται πίσω, ισχύουν. Οι συντάξεις μειώνονται έτσι κι αλλιώς, γιατί λείπουν επιδόματα, καταργείται το ΕΚΑΣ, ισχύει ο νόμος Κατρούγκαλου. Η τρόικα μπορεί να πει "εντάξει, μην κάνεις τώρα τις μειώσεις, να σε διευκολύνω να κάνεις εκλογές να μην έχεις μείωση". Και θα σου 'ρθει μετά από ένα εξάμηνο και θα σου πει "δεν πιάνονται οι στόχοι", γιατί το αν θα υλοποιηθεί ένα τέτοιο μέτρο για το λαό θα εξαρτηθεί από το αν θα πάει καλά το πρωτογενές πλεόνασμα, από το αν θα τηρηθεί ο προϋπολογισμός, αν δεν θα υπάρχουν ελλείμματα, αν θα είναι ικανοποιημένοι οι "εταίροι" με την πορεία της χώρας».

Οι εξελίξεις στη διεθνή οικονομία δεν επιβεβαιώνουν τα περί «μακροχρόνιας ανάπτυξης»

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρθηκε ακόμη στα πρόσφατα προβλήματα με τις τράπεζες, τονίζοντας πως «το κύριο ζήτημα είναι ότι υπάρχουν "κόκκινα" δάνεια, ότι χρωστούν δάνεια κυρίως μεγάλοι επιχειρηματίες, όχι τόσο τα λαϊκά νοικοκυριά, τα οποία δεν πρόκειται να αποπληρωθούν. Είναι - όπως λέμε στην Πολιτική Οικονομία - κεφάλαιο που έχει καταστραφεί, δεν έχει αποδώσει κέρδος, ούτε θα επιστραφεί, μόνο που αυτό δεν έχει περάσει και τυπικά στα χαρτοφυλάκια των τραπεζών. Οι ελληνικές τράπεζες δεν έχουν επαρκή κεφαλαιακή βάση, θα χρειαστούν νέα χρηματοδότηση, παρότι πέρασαν κάποια στρες τεστ. Βεβαίως υπάρχουν και τα διάφορα παιχνίδια που γίνονται για τον έλεγχο του εγχώριου τραπεζικού συστήματος, παιχνίδια που έχουν σχέση με διεθνείς εξελίξεις, ανταγωνισμούς στην περιοχή των Βαλκανίων. Αρα, μια "στραβή" αν γίνει, πάει στράφι η δήθεν "ευημερία" και όλα αυτά τα υπόλοιπα που υπόσχεται η κυβέρνηση. Ως κυβέρνηση, ως χώρα, πρέπει να έχεις σχέδιο, να έχεις όλα τα πιθανά ενδεχόμενα και την αντιμετώπισή τους σε όφελος των εργαζομένων και όχι σε όφελος - όπως γίνεται τώρα - μιας χούφτας πλουτοκρατών, της ολιγαρχίας του πλούτου».
Σημείωσε ακόμα πως «οι εξελίξεις με την Ιταλία, οι αντιθέσεις που υπάρχουν στην Ευρωζώνη, με τη Γερμανία, αν θα προχωρήσει η ενοποίηση της ΕΕ, αν θα πάει πίσω, γιατί υπάρχουν φυγόκεντρες τάσεις, θα επιδράσουν στην ελληνική οικονομία. Γιατί η ελληνική οικονομία έχει μικρότερα μεγέθη και επηρεάζεται πολύ περισσότερο από την κατάσταση και την πορεία της κρίσης ή της αντιμετώπισης κρισιακών φαινομένων σε πιο ισχυρές οικονομίες στην ΕΕ, διεθνώς».
Ο Δ. Κουτσούμπας αναφέρθηκε στην εκτίμηση του ΚΚΕ λέγοντας πως «εμείς δεν αποκλείουμε, παρότι οι κυβερνώντες το αποκλείουν, μια γενικευμένη κρίση, διεθνούς χαρακτήρα αυτήν τη φορά. Τα προβλήματα που έχει η αμερικανική οικονομία, μαζί με τις αντιθέσεις που έχουν με την Κίνα, με τη Ρωσία, τη Γερμανία, τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, και τους ανταγωνισμούς, είναι πάρα πολύ ισχυρά. Οι εκτιμήσεις τραπεζών, μελετητών κ.λπ. μιλάνε για μείωση της ανάπτυξης σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Ιαπωνία, η Γερμανία, άρα αυτά πρέπει να τα συνυπολογίζεις για να παίρνεις μέτρα σε όφελος του λαού σου, αντί να μιλάς χαζοχαρούμενα για μια μακροχρόνια ανάπτυξη».

Οι βάσεις πηγή μεγάλων κινδύνων

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρθηκε και στο ενδεχόμενο ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου, λέγοντας πως «η ιστορική πείρα, μακάρι να μη συμβεί, μας λέει ότι τέτοιες κρίσεις και μάλιστα σε ισχυρές οικονομίες δεν μπορούν να επιλυθούν σε όφελος του κεφαλαίου παρά μόνο με στρατιωτικό τρόπο, πολεμικές εμπλοκές. Ανησυχούμε όχι μόνο για τοπικούς πολέμους, που τους έχουμε ήδη, αλλά και για γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, γιατί οι εξελίξεις είναι τέτοιες. Και ο λαός πρέπει να είναι ενημερωμένος, δεν πρέπει ούτε να πετάει στα σύννεφα ούτε τα πολιτικά κόμματα και οι κυβερνήσεις να τον αποκοιμίζουν». Για τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης είπε πως γεμίζει την Ελλάδα με βάσεις του θανάτου και γίνεται ο καλύτερος σημαιοφόρος του Τραμπ, των ΗΠΑ, του Αμερικανού πρέσβη. «Οι βάσεις είναι στοιχείο, πηγή που προσελκύει επίθεση από άλλες δυνάμεις αν υπάρξει κάποια εμπλοκή ή μεγαλύτερη σύγκρουση», υπογράμμισε.
Αναφέρθηκε επίσης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, λέγοντας πως η Τουρκία έχει ζωτικά συμφέροντα και στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι υδρογονάνθρακες, ο πλούτος φυσικού αερίου και πετρελαίου, η γεωστρατηγική θέση της περιοχής, την κάνουν να τα επιζητεί για τα συμφέροντα του δικού της κεφαλαίου.
Για τις κυβερνητικές ανακοινώσεις για την αιγιαλίτιδα ζώνη τόνισε πως πρόκειται για ζήτημα που δεν μπορεί να τίθεται «στο πόδι» και χωρίς σοβαρότητα από τους κυβερνώντες. «Εμείς έχουμε καθαρή θέση: Βεβαίως έχει δικαίωμα η Ελλάδα να προχωρήσει σε επέκταση των χωρικών υδάτων σε 12 ν.μ., το δικαιούται από το Διεθνές Δίκαιο και δεν πρέπει να απεμπολήσει αυτό το δικαίωμα, όμως το πώς θα γίνει αυτό, πότε θα γίνει, θα το αποφασίσει μόνο η ίδια, μετρώντας διάφορες προϋποθέσεις και διάφορους παράγοντες, δημιουργώντας ταυτόχρονα όλες τις προϋποθέσεις ώστε να μη δημιουργηθούν προβλήματα και να μη βάλουμε το λαό σε περιπέτειες και τη νεολαία σε εμπόλεμη κατάσταση και στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Αιγαίο ή στην ευρύτερη περιοχή», επεσήμανε.

Οι εργαζόμενοι να αξιοποιήσουν την πείρα τους, να συμπορευτούν με το ΚΚΕ

Ο Δ. Κουτσούμπας τόνισε πως «υπάρχει πρόταση, υπάρχει λύση, αρκεί να βαδίσουμε συνολικά (κι αυτό πρέπει να το αποφασίσει ο λαός, δεν είναι θέμα κάποιου κόμματος), να προχωρήσουμε μπροστά. Αυτό το σχέδιο πρέπει να το αποφασίσει ο λαός, γιατί θέλει τομές σε βάθος, ρήξεις, πραγματικές ανατροπές και στην οικονομία και στην κοινωνία, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό και με μια σειρά άλλες παραμέτρους, που τις θέτουμε στο Πρόγραμμά μας, όπως είναι η κοινωνικοποίηση, που καμιά σχέση δεν έχει με τον κρατικό καπιταλισμό ή με την κρατικοποίηση επιχειρήσεων, όπως λένε ορισμένοι. Κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, επιστημονικό σχέδιο με το λαό πραγματικά στην εξουσία. Κι αυτό πρέπει να γίνει από τα κάτω προς τα πάνω και όχι μόνο από τα πάνω προς τα κάτω. Είναι μια άλλη λογική, που στηρίζεται και στην αρνητική πείρα όσων χωρών προσπάθησαν να οικοδομήσουν το σοσιαλισμό τον προηγούμενο αιώνα και δεν τα κατάφεραν, άσχετα αν είχαν πολλές και μεγάλες κατακτήσεις - γιατί κρατάμε τα θετικά, δεν πετάμε τα νερά και το παιδί. Κρατάμε τα θετικά και μελετάμε τα αρνητικά, κι αυτά πρέπει να γίνουν αντικείμενο συζήτησης και μέσα στους εργαζόμενους».
Τέλος, ο Δ. Κουτσούμπας είπε πως όλα τα ζητήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους «εμείς θέλουμε όχι μόνο να γίνονται αντικείμενο συζήτησης και προβληματισμού, αλλά λαϊκής πάλης, να πιέζουμε με διαδηλώσεις, Ερωτήσεις στη Βουλή, διαμαρτυρίες, συνελεύσεις, με όποιον τρόπο έχει ο κάθε εργαζόμενος, ο λαός μας, γιατί μόνο έτσι πιέζεις και αποτρέπεις χειρότερα».
«Κι απ' αυτήν τη σκοπιά», σημείωσε, «το ΚΚΕ έχει καθαρό ότι ο αγώνας πρέπει να έχει αντικαπιταλιστικό - αντιμονοπωλιακό χαρακτήρα, να στρέφεται ενάντια στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού, ενός συστήματος που εκμεταλλεύεται τον εργαζόμενο και τον οδηγεί είτε σε φτώχεια είτε σε πολέμους και σε ανασφάλεια, και ταυτόχρονα να δημιουργούμε τις προϋποθέσεις πιέζοντας, ανακουφίζοντας τους εργαζόμενους με παρεμβάσεις, με προτάσεις. Ο,τι θετικό έχει γίνει, το παραμικρό, έχει γίνει με τη συμβολή των εργαζομένων, του εργατικού - λαϊκού κινήματος, με την πίεση προς την εργοδοσία, προς τους κυβερνώντες, προς όλους όσοι έχουν εξουσία. Θεωρούμε αποφασιστική τη συμβολή του Κόμματός μας και απ' αυτήν τη σκοπιά ότι πρέπει να ισχυροποιηθεί ακόμα περισσότερο το ΚΚΕ, το εργατικό - λαϊκό κίνημα, να οικοδομήσουμε την Κοινωνική Συμμαχία των εργαζομένων, των άλλων λαϊκών στρωμάτων, για να κάνουμε ριζικές τομές και αλλαγές στην κοινωνία, στην οικονομία, έτσι ώστε πραγματικά να υπηρετούμε την ευημερία, την ειρήνη, την ασφάλεια και το συμφέρον των εργαζομένων».
Ο Δ. Κουτσούμπας μίλησε ξεχωριστά για τη σημασία οι εργαζόμενοι να συμμετάσχουν στην απεργία στις 14 του Νοέμβρη, που έχει προκηρυχτεί από Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, κλαδικά σωματεία. «Ασχετα αν κάποιοι έχουν καλύτερο μισθό, πάντα υπάρχουν προβλήματα και η αλληλεγγύη με άλλους εργαζόμενους, η πίεση για να επιλυθούν ζητήματα, να τελειώσει αυτή η εργασιακή ζούγκλα, να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του ανθρώπου, που έχουν μεγαλώσει. Η απεργία, η κινητοποίηση, η συνέλευση και η συζήτηση, η διεκδίκηση, είναι μεγάλο και αποφασιστικό όπλο», υπογράμμισε.
«Θέλουμε οι εργαζόμενοι, με την πείρα που έχουν, να κατασταλάξουν, να εκτιμήσουν ποιος βρέθηκε αυτά τα χρόνια πραγματικά δίπλα τους, ποιος έχει προτάσεις που μπορεί να ανοίξουν έναν καλύτερο δρόμο για το λαό. Να μην πέσουμε ξανά στα ψεύτικα διλήμματα του κάλπικου διπολισμού, πότε ο ένας πότε ο ένας, δυσαρεστούνται από τον έναν και επιστρέφουμε στον άλλο μήπως είναι μικρότερο κακό, και τελικά αποδεικνύεται χειρότερο κακό. Εχουμε σαν λαός ωριμάσει περισσότερο και πολιτικά γύρω απ' αυτά τα ζητήματα όλα αυτά τα χρόνια», κατέληξε.