Την περασμένη βδομάδα το Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής ενέκρινε το σχεδιασμό για την κατασκευή μιας νέας χωματερής πάνω στην ήδη υπάρχουσα της Φυλής, συνεχίζοντας το έγκλημα διαρκείας σε βάρος του λαού της Δυτικής Αττικής. Ενα έγκλημα που προσυπογράφουν με την πολιτική τους όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις, οι περιφερειακές διοικήσεις, δήμοι και συλλογικά όργανα της Τοπικής Διοίκησης. Σύμφωνα με τη μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων την οποία ενέκρινε το Περιφερειακό Συμβούλιο, θα κατασκευαστεί ένας νέος, τρίτος ΧΥΤΑ, χωρισμένος σε τρία κύτταρα, ο οποίος θα σκεπάσει τα υφιστάμενα κύτταρα και πανωσηκώματα. Για τις ανάγκες αυτού του έργου θα δημιουργηθεί ένα «σινικό τείχος» μήκους 1,5 χιλιομέτρου και ύψους 20 μέτρων, για να συγκρατήσει το βουνό με τα σκουπίδια. Για να καταλάβει κανείς το μέγεθος της κατασκευής, υπολογίζεται ότι θα χρειαστούν πάνω από 36.000 δρομολόγια τριαξονικών φορτηγών για να φτιαχτεί το συμπιεσμένο επίχωμα των 361.570 κ.μ.! Προβλέπεται ακόμα η χωροθέτηση του εργοστάσιου καύσης αποβλήτων, το οποίο, όπως διαρρέεται, θα εγκατασταθεί στην ευρύτερη περιοχή του Θριάσιου Πεδίου.
Η ζωή των κατοίκων της περιοχής υποβαθμίζεται σταθερά όλα αυτά τα χρόνια, εξαιτίας και της χωματερής. Το ποσοστό των καρκίνων έχει ανέβει κατά 30% σε σχέση με τον μέσο όρο της Αττικής και η δυσωδία είναι μόνιμος συγκάτοικος στα σπίτια τους. Γιατί, λοιπόν, αντί να κλείσουν επιτέλους τη χωματερή, όπως δίκαια ζητάνε ο λαός, σωματεία και φορείς της Δυτικής Αττικής, αποφασίζουν τη διατήρηση και την επέκτασή της; Η απάντηση είναι η εξής: Η διαχείριση των απορριμμάτων από όλες διαχρονικά τις κυβερνήσεις, την Περιφερειακή και την Τοπική Διοίκηση, έχει ως κριτήριο τη διασφάλιση του μεγαλύτερου δυνατού κέρδους για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Το κέρδος είναι αυτό που καθορίζει πώς και από ποιον θα γίνει η αποκομιδή, μέχρι το ποιος, πού και πώς θα επεξεργαστεί το σκουπίδι. Πρόκειται για μια τεράστια αγορά, που ο τζίρος της για την επόμενη πενταετία, χωρίς τα διασφαλισμένα κέρδη από τη λειτουργία των Μονάδων Επεξεργασίας Απορριμμάτων, υπολογίζεται στο 1 δισ. ευρώ! Και όπως συμβαίνει με όλους τους τομείς, γύρω από τη μεγάλη «πίτα» της κερδοφορίας συνωστίζονται ανταγωνιστικά συμφέροντα, που προσπαθούν να επιδράσουν σε διάφορες πλευρές της διαχείρισης των απορριμμάτων, αξιοποιώντας γι' αυτόν το σκοπό και τις δικαιολογημένες αντιδράσεις που προκαλεί σε τοπικό επίπεδο η κυβερνητική πολιτική.
Το μάρμαρο όμως το πληρώνει πάντα ο λαός. Οχι μόνο με την υποβάθμιση της καθημερινότητάς του, αλλά με κίνδυνο ακόμα και για την ίδια του τη ζωή. Στην προκειμένη περίπτωση, το Ρυθμιστικό Σχέδιο Αττικής «φορτώνει» τα σκουπίδια όλου του νομού στους κατοίκους της Δυτικής Αττικής και τους επιβαρύνει με επιπλέον προβλήματα δίπλα σε αυτά που έχουν ήδη να αντιμετωπίσουν: Τη μεγάλη ανεργία, τις σοβαρές ελλείψεις σε Υγεία και Παιδεία, την περιβαλλοντική υποβάθμιση από την άναρχη λειτουργία χιλιάδων επιχειρήσεων μια ανάσα από τις αυλές τους. Αντί για ένα ολοκληρωμένο σχέδιο διαχείρισης των απορριμμάτων με ευθύνη του κράτους και με κριτήριο τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες, τα σκουπίδια γίνονται «χρυσάφι» στα χέρια μιας χούφτας ομίλων και συνεχίζουν να αποτελούν εστίες μόλυνσης και ασθενειών, παρά το γεγονός ότι σήμερα υπάρχουν οι επιστημονικές και άλλες προϋποθέσεις για τη μικρότερη δυνατή επιβάρυνση ανθρώπων και περιβάλλοντος από τη διαχείριση των σκουπιδιών.
Ως εδώ λοιπόν! Οπως ξεκαθάρισαν τα σωματεία, οι φορείς, οι σύλλογοι που διοργάνωσαν κινητοποίηση έξω από την Περιφέρεια την ώρα που συζητιόταν το θέμα της χωματερής, θα κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να μείνει η απόφαση στα χαρτιά. Γιατί είναι επικίνδυνη για τους εργαζόμενους, για τα παιδιά που μεγαλώνουν, για το περιβάλλον, για την ανάσα όλων των κατοίκων της Αττικής. Θα παλέψουν ώστε να μη δημιουργηθεί νέος ΧΥΤΑ, να μην εγκατασταθεί μονάδα καύσης απορριμμάτων στη Φυλή. Να κλείσει τώρα ο ΧΥΤΑ Φυλής. Να αποκατασταθούν ο χώρος και η ευρύτερη περιοχή, να μετεγκατασταθεί σε ασφαλή θέση ο αποτεφρωτήρας, να εκπονηθεί ολοκληρωμένη επιδημιολογική μελέτη χωρίς καθυστερήσεις. Να απαγορευτεί κάθε νέα δραστηριότητα διαχείρισης αποβλήτων στην ευρύτερη περιοχή. Και, βέβαια, να μπει τέρμα στην εμπορευματοποίηση της διαχείρισης των απορριμμάτων, καθώς και σε κάθε μορφή ιδιωτικοποίησης που συνεπάγεται αυτή.
