Ο φερετζές των δημοψηφισμάτων

 Ο φερετζές των δημοψηφισμάτων

Άκουγα την κυβερνητική εκπρόσωπο να λέει ότι η σχεδιαζόμενη αναθεώρηση του συντάγματος υπάρχει ενδεχόμενο να τεθεί υπό λαϊκή έγκριση μέσω δημοψηφίσματος και δεν πίστευα στ' αφτιά μου. Τί κακό ειν' τούτο με τα δημοψηφίσματα, καλέ; Τα κάναμε μόδα πέρυσι και θα μας γίνουν συνήθεια; Όχι τίποτ' άλλο αλλά τούτο εδώ με το σύνταγμα μου θυμίζει το δημοψήφισμα που είχε κάνει η χούντα για τον ίδιο λόγο.

Ας το ξεκαθαρίσω από την αρχή: δεν πιστεύω στα δημοψηφίσματα. Για να παραφράσω τον γνωστό αφορισμό, πιστεύω πως αν τα δημοψηφίσματα μπορούσαν να αλλάξουν κάτι, θα είχαν καταργηθεί. Ο μόνος λόγος για τον οποίο γίνονται είναι για να χρησιμοποιούνται ως δημοκρατικός φερετζές μιας βαθειά αντιδημοκρατικής εξουσίας. Ουσιαστικά, δηλαδή, μετατρέπονται από την εξουσία σε μέσο μεταφοράς των ευθυνών που προκύπτουν από τις επιλογές της, στους πολίτες.

Ναι, ο Παπαδόπουλος έκανε το δημοψήφισμα της 12/6/1973 για την συνταγματική αναθεώρηση αλλά ήταν απολύτως σίγουρος ότι η κάλπη δεν θα του επεφύλασσε δυσάρεστες εκπλήξεις. Η σιγουριά του πήγαζε τόσο από την δυνατότητα που είχε το καθεστώς να νοθεύσει το αποτέλεσμα όσο και από το γεγονός ότι οι προπαγανδιστές του Ναι οργίασαν, με πρώτους και καλύτερους τους ιεράρχες.

Την ίδια σιγουριά για το αποτέλεσμα είχε και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, όταν εξήγγειλε το δημοψήφισμα της 8/12/1974, το οποίο έβαλε οριστικά τέλος στην βασιλευομένη δημοκρατία. Τα αντιβασιλικά αισθήματα του λαού ήσαν τόσο έντονα ώστε το αποτέλεσμα ήταν κάτι παραπάνω από βέβαιο. Έχετε αμφιβολία πως ο Καραμανλής δεν θα έκανε δημοψήφισμα αν ήθελε τον βασιλιά; Ή, μήπως, πιστεύετε ότι ο Κονδύλης θα έκανε δημοψήφισμα το 1935 αν δεν ήταν 1000% σίγουρος ότι το αποτέλεσμα θα ήταν κατά της αβασίλευτης δημοκρατίας;

Όλοι θυμόμαστε τις αντιδράσεις που δημιούργησε το 2011 μέσα κι έξω από την χώρα η πρόθεση του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου να θέσει σε δημοψήφισμα την δανειακή σύμβαση, ζητώντας από τον λαό να αποφασίσει Ναι ή Όχι στο μνημόνιο. Ο Παπανδρέου πίστευε ότι έτσι θα παγίδευε την αντιπολίτευση, η οποία τότε τηρούσε στο σύνολό της αντιμνημονιακή στάση και θα την υποχρέωνε να στηρίξει το Ναι, αφού σε αντίθετη περίπτωση η χώρα θα κινδύνευε με έξωσή της από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το λάθος τού Παπανδρέου είναι ότι αυτό το σκεπτικό περί παγίδας θα ήταν καλό για μια ψηφοφορία στην βουλή, όχι όμως και για ένα δημοψήφισμα. Είπαμε πρωτύτερα ότι σε δημοψήφισμα μπαίνουν ερωτήματα των οποίων την απάντηση γνωρίζουμε από πριν με απόλυτη σιγουριά. Και δεν ήταν καθόλου σίγουρο ότι οι πολίτες θα έδιναν την έγκρισή τους στην εφαρμογή ενός μνημονίου το οποίο είχε θρονιαστεί επί ενάμισυ χρόνο ήδη στον σβέρκο τους.

Κι ύστερα ήρθε η αριστερά για να βάλει τα πράγματα σε μια καινούργια βάση και να αποδείξει ότι σημασία έχει να ρωτάς τον λαό και όχι να υλοποιείς την απόφασή του. Διότι η αριστερά σέβεται τον λαό και την δημοκρατία, έστω κι αν συνεχίζει να κυβερνά με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, έστω κι αν χρησιμοποιεί τους βουλευτές της ως πειθήνια ενεργούμενα, ζητώντας τους να ψηφίσουν μέσα σε λίγες ώρες νομοσχέδια χιλιάδων σελίδων. Η αριστερά δεν έχει πρόβλημα με την προσφυγή σε δημοψήφισμα, αφού δεν έχει πρόβλημα να γράψει το αποτέλεσμα στα παλιά της τα παπούτσια σε περίπτωση που δεν συμφωνεί με τις επιλογές της.

Τούτες τις μέρες συζητιέται έντονα κι ένα άλλο δημοψήφισμα. Αυτό με το οποίο οι βρεττανοί θα αποφασίσουν αν θέλουν να παραμείνουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή όχι. Ας μη συζητήσουμε τώρα το γεγονός ότι λυτοί και δεμένοι έχουν πέσει πάνω στους βρεττανούς για να τους πείσουν να ψηφίσουν υπέρ της παραμονής. Ας πάμε ένα βήμα πιο πέρα, κάνοντας την υπόθεση ότι οι κάλπες θα πουν ναι στο Brexit, παρά την διακηρυγμένη θέση των τριών μεγαλύτερων κομμάτων υπέρ της παραμονής. Μήπως νομίζετε ότι την επόμενη μέρα θα δρομολογηθούν οι διαδικασίες εξόδου της χώρας από την Ε.Ε.; Προσωπικά, θα στοιχημάτιζα ένα πολύ σοβαρό ποσό ότι κάτι τέτοιο δεν θα συνέβαινε. Θα ακούγονταν ορισμένες κορώνες περί ελεύθερης βούλησης και δημοκρατίας και, ίσως, κάποιοι ευρωπαίοι να έκαναν κάποια δήθεν αυτοκριτική περί αδικιών αλλά μέχρις εκεί. Εκείνο που θα γινόταν την επόμενη μέρα θα ήταν να αρχίσουν οι συζητήσεις για την αλλαγή των όρων με τους οποίους η Βρεττανία βρίσκεται ενταγμένη στην Ε.Ε. Κι έτσι θα μπορούσε κι ο Κάμερον, ως άλλος Τσίπρας, να ισχυριστεί ότι σεβάστηκε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που έλεγε ότι ο λαός δεν ήθελε να παραμείνει στην Ε.Ε. με αυτούς τους όρους.

Ίσως τώρα με ρωτήσει κάποιος γιατί θα ήταν άσχημο αν γινόμασταν Ελβετία, όπου διεξάγονται πάμπολλα δημοψηφίσματα κάθε χρόνο. Αφού δεν μπορέσαμε, βρε αδερφέ, να γίνουμε Δανία του νότου, ας γίνουμε Ελβετία των Βαλκανίων! Υποθέτω ότι κάτι τέτοιο θα βοηθούσε στην εμβάθυνση και στερέωση της δημοκρατίας, έτσι; Χμμμ... Πόσο σίγουροι είσαστε ότι περισσότερα δημοψηφίσματα σημαίνουν περισσότερη δημοκρατία; Αντί για απάντηση, ας δούμε μερικά από τα δημοψηφίσματα που διενεργήθηκαν στην Ελβετία το 2014 και το 2015. Τα σχόλια δικά σας:

- Να επιβληθούν περιορισμοί στην μετανάστευση; (Ναι, 50,3%)
- Να αυξηθεί το κατώτερο ωρομίσθιο στα 22 φράγκα; (Όχι, 76,27%)
- Να ιδρυθεί δημόσιο σύστημα ασφάλισης; (Όχι, 61,8%)
- Να μειωθεί ο ΦΠΑ 8% των φαρμάκων στο 2,5% των τροφίμων; (Όχι, 71,5%)
- Να καταργηθούν τα φορολογικά προνόμια των ξένων στην χώρα; (Όχι, 59,2%)
- Να αυξηθούν οι χορηγούμενες υποτροφίες; (Όχι, 72,5%)
- Να μειωθεί ο φόρος κληρονομιών; (Όχι, 71%)
- Να εξαιρεθούν από την φορολόγηση τα επιδόματα παιδιών και σπουδών; (Όχι, 75,4%) 

Άντε, να γίνουμε κι εμείς Ελβετία, λοιπόν...

This is a pipe

 This is a pipe

Μια νύχτα μαγική, με ελληνική τιβί (όχι σαν την Αργεντινή, με το ελικόπτερο) να δω ποια κλισεδιά, θα πρωτοφορεθεί.

Ή αλλιώς... this is a pipe. Που και να μην ανέφερε την Ελληνοφρένεια σε αυτό το σημείο ο γγ, που είναι ακροατής της, όπως φαίνεται κι αυτό μετράει (λες να διαβάζει και Σφυροδρέπανο;), αυτή θα το έπαιρνε ούτως ή άλλως να το αξιοποιήσει.

Έχουμε ακούσει πολλές πίπες, που λέει και μια διαφήμιση (μία όμως εμπιστευόμαστε). Άντε όμως να διαλέξεις την καλύτερη από το χτεσινό φεστιβάλ (γελοιότητας) που ήταν νομίζω μακράν η καλύτερη τηλεοπτική εμφάνιση του Κουτσούμπα, αλλά και αυτή που πρόσφερε το περισσότερο γέλιο, εξαιτίας των καίριων παρεμβάσεων-ερωτήσεων κοινού και δημοσιογράφων.

Ξεκινήσαμε με χαλαρά, αναγνωριστικά χτυπήματα, πχ για το αν έχουν χημεία με τον Τσίπρα! Ντάξει μωρέ, στο κοκό τα βρίσκουμε, έχουμε βέβαια κάτι πολιτικές διαφωνίες, αλλά αυτά είναι που βάζουν το αλατοπίπερο και νοστιμίζουν μια σχέση.
Ε μα τι να του πεις; Θα μπορούσε βέβαια να πει αυτό που (μου) έλεγε παλιά μια σφισσα/συναγωνίστρια: εγώ έχω χημεία, εσύ δεν έχεις...

Το κλίμα άρχισε να ζεσταίνεται στις επόμενες ερωτήσεις, όταν τα παπαγαλάκια στο πάνελ του Χατζηνίκου (που είχαν έρθει από αδιάφορα ως αδιάβαστα, λες κι έκαναν αγγαρεία), ανακάλυπταν με φρίκη κι αποτροπιασμό το πρόγραμμα του ΚΚΕ.
Μου το 'χες πει πολλές φορές πως δε θα κυβερνούσες
Συγνώμη δεν κατάλαβα ότι το εννοούσες...

Όχι, δηλ το ήξερες εσύ σφε αναγνώστη πως στο σοσιαλισμό οι εργάτες θα ψηφίζουν εργάτες για αντιπροσώπους τους κι όχι αστούς βουλευτές, όπως σήμερα; Τι φρίκη! Ή το άλλο, ότι δε θα υπάρχει ΝΔ (ούτε στάδιο νέας δημοκρατίας που βάζαμε στο 9ο συνέδριο); Και τότε ποιος δε θα διοργανώνει τα αυθόρμητα κι ακομμάτιστα #παραιτηθείτε, για να γελάμε; Αλλά θα μου πεις τότε θα έχουν πέραση οι (αριστερές) Κρονστάνδες μάλλον.

Ήξερες πως θέλουν να καταργήσουν τους ευεργέτες μας, την αστική τάξη; Ίου! Μον-ντιέ! Κι ότι δεν τους νοιάζει αν η χώρα βουλιάξει στην ακυβερνησία; Ε όχι! Έτσι μου έρχεται να το βγάλουμε και σε σύνθημα, για όποιον δεν το κατάλαβε.
Α-κυ-βερνησία, λαϊκή κυριαρχία, α-κυ-βερνησία, λαϊκή οικονομία!

Να βλέπεις φλογερούς υπέρμαχους της (αστικής) δημοκρατίας να τάσσονται υπέρ της ανάδειξης ΠτΔ από το λαό (που δεν έχει κανένα απολύτως νόημα, αφού έτσι κι αλλιώς είναι θεσμικά υποχρεωμένος να υπογράφει αντιλαϊκούς νόμους και διατάγματα) αλλά να παθαίνουν αναφυλαξία με την πρόταση για απλή (και άδολη) αναλογική. Μεγαλοδημοσιογράφους-μιντιάρχες με κοινωνικές ευαισθησίες για τα δικαιώματα και τα προβλήματα των εργαζομένων, που έχουν στη δούλεψή τους πολλά νέα παιδιά ανασφάλιστα, ή με μπλοκάκια, μισό ένσημο, κτλ.

Να βλέπεις επίσης το απόλυτο κενό στο βλέμμα του Δελατόλλα, όταν μιλούσε για το συνδικαλιστικό νόμο και του εξηγούσε ο γγ ότι το περιβόητο 50% +1 αναφέρεται στους παρόντες. Κι ο Δελατόλλας, εκεί, απτόητος, να ρωτάει το ίδιο από την αρχή, καταφέρνοντας να εξαντλήσει ακόμα και αυτήν την υπομονή του Κουτσούμπα: δεν πειράζει, το κατάλαβαν οι τηλεθεατές μας...
Ο ίδιος που λίγο πιο πριν πέταξε την ατάκα "έχω και φίλους κουκουέδες", θυμίζοντας το γνωστό σχήμα: δεν έχω πρόβλημα με το ΚΚΕ, έχω και φίλους ΚΚΕδες, αρκεί να μην προκαλούν.

Όλα αυτά εν μέσω βροχής αφόρητων κλισέ (Δευτέρα Παρουσία, συνεργασία με το Σύριζα, κοκ) και της γνωστής μασημένης κασέτας του βαθέως τουίτερ, που έχει τα τιτιβίσματα έτοιμα από πριν, χωρίς να περιμένει να ακούσει τι θα ειπωθεί.

Κι ύστερα ήρθε η ώρα του κοινού, που είχε μια γλύκα τόση,
που θα ήθελα να κράταγε, μέχρι να ξημερώσει, και να μην τελείωνε ποτέ.
Γκολ από τα αποδυτήρια με τρεις πανομοιότυπες ερωτήσεις: καλά τα λέτε, αλλά γιατί δεν τα λέτε πιο καλά να πείσετε τον κόσμο; Ρωτούσαν δηλ (το γγ κι όχι τον εαυτό τους) κάποιοι που συμφωνούν (;), αλλά δεν έχουν πειστεί, γιατί δεν πείθονται και δεν πείθει το ΚΚΕ!
Κι εκεί έμπαινε η γνωστή καραμέλα του ξύλινου λόγου, στην οποία αντέδρασε ο Κουτσούμπας: Σας φάνηκαν ξύλινα όσα λέμε εδώ τόσες ώρες; (Δε σου τα λέω καλά; Δε στα εξηγώ ωραία;)
-Όχι δεν εννοώ εσείς, γενικά...
Εγώ ξανά στο έξι παρά, στο γενικά εσύ, στο γενικά-ααααα

Στη συνέχεια ένας Μακ Πάπας στιλ, ελληνοαμερικάνος καθηγητής Πανεπιστημίου, που μπορεί να ψηφίζει και τΤραμπ-α, ρωτούσε γιατί δε φτιάχνει το ΚΚΕ ένα υπουργείο συμφιλίωσης! Τιρινίνι...

Κι ύστερα ανέλαβε το βαρύ πυροβολικό. Πχ ένας που έλεγε ότι το ΠΑΜΕ κατεβαίνει στο δρόμο και κάνει απεργίες μια-δυο μέρες το πολύ κι όχι ένα μήνα σερί, για να πειστεί κι αυτός να κατέβει. Κι ότι το ΚΚΕ θα έπρεπε να έχει κοντά στο 70% με αυτήν την κατάσταση και τότε θα το στήριζε και αυτός.
Κάντε εσείς κάνα μήνα απεργία, εγώ έχω κάτι δουλειές κι έρχομαι.
Κι όταν πάρετε 70% και γκρεμίστε το καθεστώς κι εγώ μαζί σας θα 'μαι, δεν είμαι κάνας χαζός, να μην πάω με τους νικητές.

Μικρός θεούλης για viral... Μου θύμισε πολύ μια γελοιογραφία-μοντάζ με λεζάντες, που κυκλοφορεί στο δίκτυο (αλλά δεν ξέρω ποιος την έφτιαξε, για να του αποδώσω τα εύσημα -γιατί για ένσημα, λίγο χλομούς μας κόβω...)

Πριν από αυτόν είχε χτυπήσει ο Νικηταράς (!) σκέτο, (ο αριστεροδεξιοφάγος), που η οικογένειά του έχει δεινοπαθήσει από αριστερούς (αντάρτες) και δεξιούς, και αυτός ρωτούσε γιατί δε στηρίζει το ΚΚΕ τα παιδιά που κάνουν καταλήψεις (και δε θυμάμαι τι άλλο). Τα πάντα όλα...
Κι ύστερα εγώ τα βάζω με το Λ. Στρώμα που κάνει αβανταδόρικες ερωτήσεις: Ορισμένες δυνάμεις λένε (...) κι αλείφουν βούτυρο στο ψωμί του συστήματος. Τι απαντάμε σε αυτό;

Αλλά η βραδιά δεν είχε τελειώσει εκεί. Μετά τον Ενικό, στο Σταρ έπαιζε μια ρωσόφωνη Β-movie με κινούμενα σχέδια, έτσι για το τρολάρισμα και το συμβολισμό του πράγματος. Αλλά την ίδια στιγμή στο ΣΚΑΙ έδιναν (για πολλοστή φορά) τη μάχη της ελεύθερης ενημέρωσης και δημοσιογραφίας, με το Θωμαΐδη να κρύβεται από τον εισαγγελέα που είχε σπεύσει στα γραφεία του σταθμού, με αστυνομική συνοδεία, για να το συλλάβει. Εν τω μεταξύ ο όρος "εισαγγελική παραγγελία" έπαιρνε νέα διάσταση, με τα Παραπολιτικά του Μαρινάκη να ανεβάζουν στην ιστοσελίδα τους ειδήσεις που ουσιαστικά προανήγγειλαν τα γεγονότα (της σύλληψης και της εισαγγελικής παρέμβασης). Κάπως σαν το επεισόδιο με τους ομήρους στους "δυο ξένους", όπου έβλεπαν τι έλεγε η τηλεόραση για τους δήθεν τραυματίες, για να το αναπαραστήσουν με ακρίβεια...
Κι όσο για τους εχθρούς του Μεγάλου μπορούν να αρχίσουν να λένε:
-Μη, μη με σκοτώσεις, σε παρακαλώ.
Ή εναλλακτικά: Καλημέρα-ααααα



Σε άλλα τουιτερικά νέα, οι συντροφικοί λογαριασμοί έδωσαν ρέστα. Ακολουθεί ένα ενδεικτικό απάνθισμα

Ο Δελατόλας "έχω πολλούς φίλους που είναι ΚΚΕ" ακούστηκε σαν τους ομοφοβικούς που λένε "Έχω πολλούς φίλους που είναι gay"

Το ΚΚΕ δεν προσαρμόζει τον λόγο του στην πραγματικότητα, έρχεται όμως η πουτάνα η πραγματικότητα και προσαρμόζεται στον λόγο του ΚΚΕ.

Άραγε είναι εκτός πραγματικότητας ο Κουτσούμπας ή όσοι το 2016 μιλούν για μικρομεσαία επιχειρηματικότητα κι ανάδειξη των ατομικών ταλέντων;

να σας πω μια απτη προταση του ΚΚΕ; ΓΡΑΦΤΕΙΤΕ ΣΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ. ΠΑΛΕΨΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ

-Ψεύτες όλοι

-Και το ΚΚΕ?

-Οχι το ΚΚΕ αλλά λέει πράματα ανεφικτα

-Ανέφικτα σε σχέση με ποιά?

-Με αυτά που λένε οι άλλοι

-Ποιοι οι ψεύτες ?

Ξέρετε τι είναι πιο βαρετό από τις συνεντεύξεις του Κουτσούμπα; Εσείς που δεν ακούτε λέξη και μας πρήζετε με το πόσο βαρετός είναι.

Δευτέρα παρουσία Παιζόταν με απόδοση 1,05

Ο Κουτσούμπας θα μας πει γιατί η Δέσποινα Κουτσούμπα είναι σε άλλο κόμμα; Αν δεν μπορεί να πείσει ούτε τους δικούς του, που πάμε

Κι απάντηση από κάτω

μήπως να τον ρωτήσει και για τον σύζυγο της Δέσποινας που είναι σε τρίτο κόμμα;

Ο φόβος τους για το πως οι εργαζόμενοι θα εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους στο σοσιαλισμό, είναι τρέιλερ από τα όνειρά μας.

Μα δεν θα υπάρχει αστική τάξη στο σοσιαλισμό; Oh my god

Πόσο δίνει η αυτανάφλεξη του αυτοκινήτου του Θωμαΐδη;

Δεν τα βάζω με συνδέσμους, αλλά αν έχετε τουίτερ, μπορείτε (κι αξίζει) να ακολουθήσετε (μεταξύ άλλων, έτσι;):

Το Μώμο

Το Γιάννη Α-γιάννη

Και το Redfly, που ξεδίνει εκεί τελευταία

Πολεμικές συρράξεις και τρομοκρατία κόστισαν πέρυσι 13,6 τρισ. δολάρια (σε ποιές τσέπες να κατέληξαν άραγε;)

 Πολεμικές συρράξεις και τρομοκρατία κόστισαν πέρυσι 13,6 τρισ. δολάρια (σε ποιές τσέπες να κατέληξαν άραγε;)

Αντιστοιχούν στο 13,3% του παγκόσμιου ΑΕΠ

Τρομοκρατικές επιθέσεις, πόλεμοι, ανθρωποκτονίες, δολιοφθορές... Τα μέτωπα της βίας πολλαπλασιάζονται στον πλανήτη. Και πέρα από τα ανθρώπινα δράματα που προκαλούν, έχουν και τεράστιο κόστος στις εθνικές κυβερνήσεις. Σύμφωνα με μελέτη του εδρεύοντος στην Αυστραλία ερευνητικού Ινστιτούτου Οικονομικών και Ειρήνης, σε ολόκληρο τον κόσμο τα κράτη δαπάνησαν 13,6 τρισ. δολάρια το 2015 για να καλύψουν το κόστος καταστροφών εξαιτίας της βίαιης συμπεριφοράς των ανθρώπων.

Πρόκειται για αστρονομικό ποσό, που αντιστοιχεί στο 13,3% του παγκόσμιου ΑΕΠ! Κατ' αντιδιαστολή αξίζει να αναφερθεί ότι το κόστος των ειρηνευτικών αποστολών που αναλαμβάνουν οι κυβερνήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο δεν φθάνει παρά στο 2% του κόστους των πολέμων, των επιθέσεων και των "ενεργειών βίας" εν γένει. Και να σκεφθεί κανείς ότι την περυσινή χρονιά το κόστος της ανθρώπινης βίας ήταν κατά 2% μικρότερο συγκριτικά με το 2014.

Αναλυτικότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία του Ινστιτούτου, το κόστος των στρατιωτικών δαπανών έφθασε πέρυσι στα 6,2 τρισ. δολάρια. Η δεύτερη μεγαλύτερη δαπάνη είναι εκείνη που συνδέεται με την ενίσχυση της εσωτερικής ασφάλειας των κρατών, που έφθασε τα 4,2 τρισ. δολάρια. Η τρίτη σε μέγεθος δαπάνη (2,5 τρισ. δολ.) συνδέεται με το κόστος εγκλημάτων και πράξεων βίας, εν γένει. Οι άμεσες απώλειες σε συρράξεις υπολογίζονται σε 742 δισ. δολάρια.

«Συγκριτικά το σύνολο των δαπανών που συνδέονται με τους πολέμους αντιστοιχεί κατά προσέγγιση στο ύψος των άμεσων ξένων επενδύσεων που πραγματοποιούνται κάθε χρονιά, πολλαπλασιασμένες όμως επί... ένδεκα», σημειώνουν οι συντάκτες της έκθεσης του Ινστιτούτου!

Ασφαλώς κάποιοι επιχειρηματικοί κλάδοι (με πρώτη την κατ' ευφημισμόν αποκαλούμενη «αμυντική βιομηχανία») επωφελούνται από την παγκόσμια βία[sic].
Αν, ωστόσο, αυτή μειωνόταν σε παγκόσμια κλίμακα κατά μόλις 10% θα εξοικονομούνταν 1,36 τρισ. δολάρια. Το ποσό αυτό θα αρκούσε για να υπερδιπλασιαστούν οι επενδύσεις που πραγματοποιούνται σε ξένες χώρες ετησίως σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Το αυστραλέζικο Ινστιούτο διαπιστώνει, πάντως, κάμψη της βίας και των πολέμων την περυσινή χρονιά. Διαπιστώνει, συγκεκριμένα, βελτίωση της κατάστασης σε 81 χώρες του πλανήτη, που είδαν τον «συγκρουσιακό δείκτη» τους να μειώνεται το 2015.

Πηγή: Το Βήμα

____________
-Καταλάβαμε τώρα όλοι το τι εννοούν οι κλασσικοί όταν μιλάνε για καταστροφή κεφαλαίων και παραγωγικών δυνάμεων σαν τον μόνο τρόπο ξεπεράσματος των καπιταλιστικών κρίσεων;

Ο Δημήτρης Κουτσούμπας «στον ενικό»

 Ο Δημήτρης Κουτσούμπας «στον ενικό»

Οι ... βολικοί «Παραιτηθείτε»...

Οι ... βολικοί «Παραιτηθείτε»...

Το σκηνικό διαμορφώνεται ως εξής: μια διαδικτυακή πρωτοβουλία ονόματι «Παραιτηθείτε» εμφανίστηκε και κατεβαίνει - λέει - στο δρόμο έχοντας ως βασικό αίτημα την παραίτηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, προβάλλοντας το επιχείρημα της κακής διαχείρισης της κατάστασης. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αντιδρώντας σε αυτή την ...πρωτοβουλία, εξαπολύει μύδρους εναντίον της και βάζει στο κάδρο ως βασικό της αντίπαλο τους «Παραιτηθείτε». Πάνω σε αυτό το σκηνικό στήνεται ένας μεγάλος καβγάς, με δηλώσεις επί δηλώσεων, με κατηγορίες επί κατηγοριών, με τηλεοπτικά σόου και αποπροσανατολιστικές κορώνες εκατέρωθεν. Αν δει κανείς πίσω απ' όσα προβάλλονται και από τους «Παραιτηθείτε» και από τη στάση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ απέναντί τους, μπορεί να βγάλει πολλά και χρήσιμα συμπεράσματα.

* * *

Κατ' αρχήν, οι «Παραιτηθείτε» που αύριο το απόγευμα διοργανώνουν συγκέντρωση και οι υποστηρικτές τους εμφανίζονται με θέσεις όπως: «Ούτε χρώματα, ούτε κόμματα, ούτε συνδικάτα», «ζητάμε τη γρήγορη έξοδο της Ελλάδας από τα μνημόνια», «ζητάμε δραστικές περικοπές δαπανών παντού, να μπει ένα τέλος στο σπάταλο κράτος», «η θέση της χώρας μας στην Ευρωζώνη είναι αδιαπραγμάτευτη και η οικονομία μας πρέπει επιτέλους να βρεθεί σε συνθήκες ανάπτυξης», στην πραγματικότητα ζητούν «δραστικές περικοπές παντού», που σημαίνει μείωση μισθών και συντάξεων, απολύσεις στο Δημόσιο, περικοπές σε προγράμματα και δράσεις Πρόνοιας, ιδιωτικοποιήσεις κ.λπ. Ζητούν «γρήγορη έξοδο από τα μνημόνια», που σημαίνει πλήρη και γρήγορη υλοποίηση των μνημονίων και όσων απορρέουν από αυτά, όπως έλεγε η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ όταν ψήφιζαν τα μνημόνια. Ολοι θυμούνται ότι η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου διαφήμιζε πριν τις εκλογές του Γενάρη του 2015 ότι είμαστε ένα βήμα πριν την έξοδο από το μνημόνιο... Στηρίζουν την ΕΕ και την Ευρωζώνη, που σημαίνει διαρκή μνημόνια, σκληρή αντιλαϊκή πολιτική και μέτρα που τσακίζουν το λαό. Αυτά ακριβώς ζητάνε οι ...«Παραιτηθείτε». Αυτά ζητάνε τμήματα της αστικής τάξης της χώρας, επιχειρηματικοί κύκλοι, αστικά επιτελεία. Και, άρα, είναι φυσιολογικό ανάμεσα στους υποστηρικτές τους να είναι πρωτοκλασάτα στελέχη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού, όσοι, δηλαδή, μαζί με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο και έφεραν νέα δεινά στους εργαζόμενους και τις λαϊκές οικογένειες...

* * *

Το κερασάκι; Λένε: «ούτε χρώματα, ούτε κόμματα, ούτε συνδικάτα», κάτι απολύτως αντιδραστικό. Ομως, ενώ λένε αυτό, εμφανίζονται ανάμεσα στους συνδιοργανωτές της καμπάνιας να είναι οι εξής: Αλφρέντο Σαλτιέλ, που υπήρξε υποψήφιος της Δράσης στις ευρωεκλογές, Γιώργος Τσουκαλαδάκης, που είχε διοριστεί σε προσωποπαγή θέση στο υπ. Παιδείας επί Α. Διαμαντοπούλου, Γιάννης Πουλάκης, διαχειριστής του «Ευρωπαϊκού Μεταρρυθμιστικού Μετώπου», μίας κίνησης που αυτοπροσδιορίζεται ως συνέχεια του «Μένουμε Ευρώπη». Γιάννης Χουντής, μέλος Γραμματείας Προγράμματος ΝΔ, Υψηλάντης Τζούρος, υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος με τη ΝΔ, Μάνος Επιτροπάκης, υποψήφιος βουλευτής της Α' Αθήνας με το ΠΑΣΟΚ, Θανάσης Χειμωνάς, συγγραφέας και τομεάρχης Πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ, Φώτης Σαραντόπουλος, συγγραφέας που υποστήριξε ανοικτά το Ποτάμι, Κωνσταντίνος Κορίκης, μέλος του κόμματος Τζήμερου «Δημιουργία Ξανά», Παναγιώτης Κωστούλας, υποψήφιος ευρωβουλευτής με την «Ελιά» κ.α. Ετσι όπως, άλλωστε, και στην περίπτωση των ακομμάτιστων, επίσης, «Αγανακτισμένων» υπήρχε η κάτω και η πάνω πλατεία, οι σοσιαλδημοκράτες και οι ακροδεξιοί και αναδείχθηκαν «αστέρια» του αστικού πολιτικού σκηνικού και της σημερινής διακυβέρνησης όπως ο Γ. Βαρουφάκης, ο Κατρούγκαλος κ.ά.

* * *

Πάμε τώρα στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Αλήθεια, τι πιο βολικό για μια κυβέρνηση από το να υπάρχει ένας τέτοιος αντίπαλος; Βλέπουμε καθημερινά ότι μια σειρά κυβερνητικά στελέχη, με δηλώσεις, τιτιβίσματα και αναρτήσεις, «χτίζουν» μέρα με τη μέρα έναν αντίπαλο πολύ βολικό για τους ίδιους. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι η ίδια η κυβέρνηση, μέσω των δηλώσεων διαφόρων στελεχών της, συνειδητά διαφημίζει την πρωτοβουλία «Παραιτηθείτε». Και είναι βολικό, γιατί αυτές οι κινητοποιήσεις δεν στοχεύουν την αντιλαϊκή πολιτική, αντίθετα ζητούν την επιτάχυνσή της. Ετσι, η κυβέρνηση και την αντιλαϊκή πολιτική μπορεί να εφαρμόζει και γι' αυτό παίρνει τα εύσημα από εκπροσώπους των βιομηχάνων, των εφοπλιστών και των τραπεζιτών και από την άλλη να εμφανίζεται ότι συγκρούεται με σχέδια ακραίων νεοφιλελεύθερων κύκλων, που θέλουν να την ανατρέψουν γιατί αντιστέκεται στο νεοφιλελευθερισμό! Είναι, επίσης, προφανές ότι την κυβέρνηση την βολεύει το να παρουσιάζει ως μόνη διαμαρτυρία στην κυβερνητική πολιτική όσα διοργανώνουν τέτοιες πρωτοβουλίες και όχι οι κινητοποιήσεις του οργανωμένου εργατικού - λαϊκού κινήματος, που καθημερινά βρίσκεται στους δρόμους και κοντράρει τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα. Να σπρώχνει κάτω απ' το χαλί τις διεκδικήσεις και τις κινητοποιήσεις που ζητούν το ακριβώς αντίθετο απ' τους «Παραιτηθείτε». `Η ακόμα καλύτερα, να προσπαθεί να συνδέσει κάθε πραγματική λαϊκή διαμαρτυρία με κινητοποιήσεις τέτοιου τύπου... Αυτό που χρειάζεται ο λαός για να δει καλύτερες μέρες, δεν είναι άλλη μια μάζωξη στο Σύνταγμα, που είναι κομμένη και ραμμένη στα συμφέροντα και τις ανάγκες τμημάτων του κεφαλαίου, αλλά κινητοποιήσεις που θα στοχεύουν στη στρατηγική του κεφαλαίου για την ανάκαμψη και τα αντιλαϊκά μέτρα που τη συνοδεύει, που θα συμβάλουν στην ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, τη διαμόρφωση μιας πλατιάς κοινωνικής συμμαχίας για την πραγματική ρήξη με την εξουσία του κεφαλαίου, την ΕΕ και τις κυβερνήσεις που υπηρετούν το σημερινό δρόμο ανάπτυξης.

«Το νέο κεφάλαιο... »

«Το νέο κεφάλαιο... »

«Η σελίδα γύρισε και το νέο κεφάλαιο είναι πολύ πιο όμορφο», ισχυρίζονται τα κυβερνητικά επιτελεία. Τώρα που τελείωσε η διαπραγμάτευση και έκλεισε η «αξιολόγηση», λένε, μπορούμε να επιστρέψουμε στην «κανονικότητα», να ασχοληθούμε με την «καθημερινότητα» των πολιτών, για μια «καλύτερη επόμενη μέρα»...
Τα λένε όλα αυτά λες και όσα νέα αντιλαϊκά μέτρα ψηφίσανε έως τώρα για λογαριασμό του κεφαλαίου, στο πλαίσιο της περιβόητης πρώτης «αξιολόγησης», δεν αφορούν στην καθημερινότητα του λαού, αλλά... του γείτονα!
Λες και η «επόμενη μέρα» για το λαό δε θα καθοριστεί από τα νέα δυσβάσταχτα βάρη που του φόρτωσαν, πάνω στις τεράστιες απώλειες που ήδη είχε υποστεί και τις οποίες διατήρησαν στο ακέραιο!
Λες και τα νέα αυτά μέτρα, μεταξύ άλλων με την παραπέρα μείωση του αφορολόγητου, τη νέα απογείωση των έμμεσων φόρων και του ΦΠΑ, τη μείωση των επικουρικών συντάξεων, την πλήρη απελευθέρωση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας σε λιγότερο από δύο χρόνια, τον «αυτόματο κόφτη» κ.ο.κ., δεν είναι νέα χτυπήματα που θα «ξετυλίγονται» σταδιακά τα επόμενα χρόνια, καθιστώντας την κάθε «επόμενη μέρα» όλο και πιο δυσβάσταχτη για το λαό.
Κι όλα αυτά, βέβαια, ενώ στο... «νέο κεφάλαιο» της δεύτερης «αξιολόγησης» μπαίνει, μεταξύ άλλων, η ενίσχυση της σημερινής εργασιακής ζούγκλας, βάσει των απαιτήσεων των επιχειρηματικών ομίλων.
Τα περί «αλλαγής σελίδας» και «καλύτερης επόμενης μέρας», όπως και τα γνωστά για «φως στην άκρη του τούνελ», «θυσίες που πιάνουν τόπο» κ.ο.κ., τα έχει ακούσει πολλές φορές ο λαός όλα αυτά τα χρόνια που κλιμακώνεται η αντιλαϊκή επίθεση για τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Μόνο που η κάθε «αλλαγή σελίδας» έβρισκε και βρίσκει το λαό σε χειρότερη θέση, με ακόμα πιο πετσοκομμένο το εισόδημα και τα δικαιώματά του.
Πολύ απλά, γιατί δεν μπορεί να υπάρξει καμιά θετική «αλλαγή σελίδας» για το λαό όσο βρίσκεται εντός των τειχών της εξουσίας του κεφαλαίου και εντός των λυκοσυμμαχιών του. Δεν μπορεί να υπάρξει καμιά «καλύτερη επόμενη μέρα» για τους εργαζόμενους από κυβερνήσεις που υπηρετούν το στόχο της ανάκαμψης των κερδών και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, πολύ απλά γιατί ο στόχος αυτός περνά υποχρεωτικά μέσα από τη διασφάλιση φθηνής εργατικής δύναμης και νέων πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο, περνά μέσα από το άνοιγμα της ψαλίδας, ανάμεσα στην παραγωγικότητα και τους μισθούς, μέσα δηλαδή από την ένταση της εκμετάλλευσης.
Ποια «σελίδα γύρισε» για το λαό την ώρα που όχι μόνο διατηρούνται στο ακέραιο οι τεράστιες απώλειές του, αλλά διευρύνονται με την προσθήκη νέων βάρβαρων μέτρων; Για ποια «επόμενη μέρα» του μιλάνε, όταν όχι μόνο εξοβελίζεται ως «μη ρεαλιστική» η κάλυψη των σύγχρονων αναγκών του, αλλά γίνεται και συστηματική προσπάθεια για να συμβιβαστεί με τη φτώχεια και τη ζωή χωρίς δικαιώματα;
Η «στροφή στην καθημερινότητα», για την οποία μιλά η κυβέρνηση, είναι ακριβώς η έμφαση στην εξειδίκευση της αντιλαϊκής της πολιτικής σε κάθε πτυχή της ζωής των εργαζομένων και του λαού, σε συνδυασμό με ορισμένα μέτρα - «ασπιρίνες» για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας που οξύνεται εξαιτίας αυτής της πολιτικής.
Ο ίδιος ο νέος «αναπτυξιακός νόμος», ο οποίος προβάλλεται ως ένα από τα κεντρικά στοιχεία της «επόμενης σελίδας», με τα νέα προκλητικά προνόμια προς το μεγάλο κεφάλαιο, τις νέες φοροαπαλλαγές και κρατικές ενισχύσεις κ.ο.κ., την ίδια ώρα που ξεζουμίζουν το λαό, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του περιβόητου «κοινωνικού προσήμου» και της «δίκαιης ανάπτυξης» για τα οποία μιλάει η κυβέρνηση.
Το ίδιο αποκαλυπτική είναι και η στήριξη της αστικής τάξης, αλλά και των «εταίρων» της διεθνώς, για τη «γνήσια δέσμευση» της κυβέρνησης στην υλοποίηση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων...
Επιβεβαιώνεται, δηλαδή, ότι ο λαός θα αλλάξει πραγματικά σελίδα μόνο όταν βάλει στο επίκεντρο τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εξουσία του, όταν πάρει στα χέρια του την εξουσία και τον πλούτο που ο ίδιος παράγει!

«Σικέ» αντιπαράθεση στο ίδιο γήπεδο για την πρωτοβουλία «Παραιτηθείτε»

«Σικέ» αντιπαράθεση στο ίδιο γήπεδο για την πρωτοβουλία «Παραιτηθείτε»

Τη «βολική» για την κυβέρνηση αντιπαράθεση με την αντιδραστική πρωτοβουλία «Παραιτηθείτε» συντηρεί στον «αφρό» το Μέγαρο Μαξίμου, επιβεβαιώνοντας ότι πρόκειται για συνειδητή επιλογή στο πλαίσιο της απόπειρας αλλαγής ατζέντας και αποπροσανατολισμού του λαού.
Ο υπουργός Παιδείας, Ν. Φίλης, επανήλθε στο θέμα, μιλώντας στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και χαρακτηρίζοντας το «Παραιτηθείτε» σαν το «σχέδιο Β της ΝΔ». Εκανε λόγο για κινήματα της κατσαρόλας, που «αν αφεθούν χωρίς αντίλογο μπορεί να επιβάλουν τη στρατηγική της έντασης και της δίχως όρια πόλωσης στην πολιτική ζωή και να εξελιχθούν σε θερμοκήπιο της αντιπολιτικής ή ακόμη και σε μοχλούς αντιδημοκρατικών εξελίξεων». Εκανε, ακόμα, λόγο για «αντιδραστικά κινήματα που τείνουν να δοκιμάζουν τα όρια της συνταγματικής ανοχής» και ότι «προφανώς, εδώ, δεν έχουμε να κάνουμε με το αναφαίρετο και αυτονόητο δικαίωμα των πολιτών στη διαδήλωση και στη διαμαρτυρία»...
Αλλά και ο γγ του υπουργείου Εργασίας, Α. Νεφελούδης, σε ανάρτησή του στο διαδίκτυο ανέφερε: «Αγαπητοί μου φίλοι, βλέπω ότι όλοι ασχολείστε με τους "Παραιτηθείτε", δεν αξίζει τον κόπο. Οταν χρειάστηκε να ασχοληθούμε, μιλώ για πέρσι τον Ιούλιο, πήραν το μάθημά τους. Θα έχει πλάκα στο Σύνταγμα την Τετάρτη, κολλαγόνα, Τζημέριες υστερίες, ανεγκέφαλοι "συγγραφείς", κοινώς υβρεολόγοι και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, θα κάνουν ένα σόου με σύνθημα "φέρτε πίσω αυτά που σας φάγαμε". Μην χολοσκάτε, αν τους μισούς από αυτούς τους γυρίσει κανείς ανάποδα, θα πεταχτεί από τις τσέπες τους το μισό χρέος της χώρας. Αντε και καλή διασκέδαση και προσοχή στα καλσόν».
«Αφήστε τα παιδιά να παίζουν, έχουν το δημοκρατικό δικαίωμα (...) το 1981 είχαν βγει κάτι κυρίες με γούνες και βραχιόλια να διαμαρτυρηθούν», δήλωσε ο υπουργός Εσωτερικών, Π. Κουρουμπλής, συντηρώντας κι αυτός το θέμα στην επιφάνεια...

Η ΝΔ υπερασπίζεται δικαιώματα που κατέστειλε...

Από την πλευρά του, ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ, Γ. Κουμουτσάκος, μιλώντας στο ραδιόφωνο «Real Fm» κι απαντώντας σε ερωτήσεις για τις δηλώσεις του Ν. Φίλη σχετικά με τη συγκέντρωση της πρωτοβουλίας «Παραιτηθείτε», ανέφερε:
«Κάτω από το βάρος των αδιεξόδων και των μεγάλων προβλημάτων που οι ίδιοι δημιούργησαν, έκαναν σύμβουλό τους τον πανικό. Η αγωνία και ο πανικός προκαλούν υπερχειλίζουσα αυταρχικότητα και αντιδημοκρατικότητα. Ποιοι μιλούν για οριακή συνταγματικότητα; Αυτοί που πρωταγωνιστούσαν στις καταλήψεις; Αυτοί που διακήρυσσαν ότι την προηγούμενη κυβέρνηση θα την έριχναν στους δρόμους; Και τι λένε: Οτι η διαδήλωση που οργανώνεται από πολίτες είναι στα όρια της συνταγματικής νομιμότητας» σημείωσε, μη χάνοντας ευκαιρία να επιτεθεί συνολικότερα σε μορφές πάλης που επιλέγει το εργατικό - λαϊκό κίνημα.
Συνεχίζοντας τη δικομματική κοκορομαχία στο ίδιο αντιλαϊκό γήπεδο κι εμφανίζοντας τη ΝΔ εαυτόν ως... υπέρμαχο των συνταγματικών ελευθεριών περί του συνέρχεσθαι, ο Γ. Κουμουτσάκος είπε ότι η δήλωση Φίλη «συγκρούεται με το άρθρο 5 που ορίζει ότι "καθένας έχει το δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή". Συγκρούεται προπάντων με το άρθρο 11 του Συντάγματος που κατοχυρώνει το δικαίωμα του "συνέρχεσθαι". Το δικαίωμα της συγκέντρωσης, της διαδήλωσης, της διαμαρτυρίας». Αυτά από τη ΝΔ, που και ως κυβέρνηση χτύπησε με καταστολή λαϊκούς αγώνες, αλλά και ως αντιπολίτευση επιτίθεται σε απεργιακές κινητοποιήσεις, παρουσιάζοντάς τες ως εμπόδιο στην «ανάπτυξη»...
Τέλος, ο Γ. Κουμουτσάκος έσπευσε να επαναλάβει ότι «στην κίνηση αυτή των πολιτών η ΝΔ δεν έχει οποιαδήποτε ανάμειξη ή εμπλοκή. Είναι συνειδητή απόφασή μας, που διατυπώθηκε από την πρώτη στιγμή. Καθένας, ως πολίτης, κάνει αυτό που αισθάνεται και πιστεύει. Και οι πολιτικές δυνάμεις, όλες οι πολιτικές δυνάμεις, έχουμε υποχρέωση να ακούμε τους πολίτες».