«Δοχειάριοι» και «Τραπεζάριοι»

«Δοχειάριοι» και «Τραπεζάριοι»

Κακώς ισχυρίζονται ορισμένοι ότι η διαρκής φορολογική επιδρομή είναι «οθωμανικού τύπου».

Τα πράγματα είναι και εξελίσσονται εξόχως «πατριωτικά» και βαθυτάτως «ελληνικά».

Θα λέγαμε μάλιστα ότι οι κυβερνώντες έχουν πιάσει το νήμα της παράδοσης από εποχής... Βυζαντίου.

Επί παραδείγματι, επί Μεγάλου (και Αγίου - μεγάλη η χάρη του) Κωνσταντίνου, όπως μας πληροφορεί ο Γιώργος Φαρσακίδης στο βιβλίο του «Ιαματικά ψεύδη και "βέβηλες" προσεγγίσεις» (εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 174) τα έσοδα του κράτους

*

«καλύπτονταν με την εξοντωτική εισφορά σε χρυσό και ασήμι, το διαβόητο "Χρυσάργυρο" φόρο, που θα φέρει σ' απόγνωση τα φτωχότερα στρώματα. Η αδυναμία καταβολής αντιμετωπιζόταν με βασανιστήρια και φυσική εξόντωση. Οι γονείς αναγκάζονται ναπωλούν τα παιδιά τους, και εκπόρνευαν τις θυγατέρες, γράφει ο Ζώσιμος:

"Ηδη δε και μητέρες απέδοντο τους παίδες και πατέρες επί πορνείου θυγατέρας αστήσαντο".

Οι αγρότες πλήρωναν, πάντα σε χρυσό και ασήμι, φόρο για τα βόδια, τα μουλάρια, τους σκύλους...

Επιβλήθηκε φόρος οικοδομής, ο "αερικός" και ο καπνικός, "κεφαλικός" φόρος.

Φορολογήθηκαν ακόμα και τα αφοδεύματα και τα ούρα, όπως μας ιστορούν οι Bυζαντινοί χρονογράφοι Κεδρηνός και Γλυκάς. Κι ο Μανασσής μας λέει στην έμμετρη ιστόρησή του:

"... άπας ανήρ τε και γυνή, παις, κόρη τε και βρέφος προσαίτης, απελεύθερος, οικέτης ουκ οικέτης υπέρ σκυβάλου κοπρηρού και δυσοσμίας ούρου εν εξ αργύρου νόμισμα παρείχε τω ταμείω..."».

*

Συμπέρασμα:

Οσον αφορά την επιβολή και την είσπραξη φόρων υπάρχουν μερικά ακόμα να κάνουν οι κυβερνώντες. Αλλωστε διανύουμε περίοδο κρίσης. Που σημαίνει ότι ο «Μέγας Λογοθέτης», οι «Τραπεζάριοι» και οι κάθε λογής «Δοχειάριοι» του καιρού μας, οφείλουν να φανούν αντάξιοι του κλέους των «προπατόρων του γένους»...

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ