Εγώ, ο "σαλονάτος" κι η "ντεμοντέ".

Εγώ, ο "σαλονάτος" κι η "ντεμοντέ". 
(Απόσπασμα από όναρ υπ’ αριθμόν 17.253)

 Ο άνθρωπος, μαγκίτες μου, τη βάρκα του γάμου του τη βάφει άσπρη, όπως τα λουλούδια που πρόσφερε στην καλή του, τα κουφέτα και τα ρύζια πούφαγε στο κεφάλι, την ώρα που χόρευε το χορό του Ησαΐα. Μετά από τριάντα χρόνια έγγαμου βίου –με την ίδια γυναίκα- τη βάρκα τη βλέπει κόκκινη, ενώ όλοι οι άλλοι ακόμα άσπρη. Τέλος πάντων, ας μην τα πολυλογούμε γιατί ο χώρος είναι περιορισμένος.


 Σάββατο βράδυ κι είσαι άφραγκος, τα τσιγάρα σε βγάζουν-δε σε βγάζουν κι η μαντάμ σου φτιάχνει ένα ανάλατο λαχανόριζο, έτσι για να βγάλει την υποχρέωση. Αν δεν το φας θ’ αρχίσει η μουρμούρα. Αν το φας θα αρχίσει το μποϋκοτάζ το στομάχι. Το στομάχι είναι το πιο ανόητο τμήμα του ανθρωπίνου σώματος, καθόσον άπαντα τα κρίνει από το τι του εισάγεις και δε δίνει δίφραγκο για τις συνθήκες εισαγωγής. Από το ν’ αρχίσει το γυναικείο μπούρου-μπούρου, προτιμάς να σου θυμώσει το στομάχι,. Άστο να φωνάζει, όλο και λίγο ψωμί θα του πετάξεις και θα ηρεμήσει-η γυναίκα άπαξ κι αρχίσει, δεν ηρεμεί ούτε με ποντικοφάρμακο. Το τρως λοιπόν τ’ ανάλατο και μετά βγαίνεις στο μπαλκόνι, ανάβεις έναν τσίγαρο κι αρχίσεις και σκέφτεσαι διάφορα τινά, μέχρι να σου χτυπήσει τα μάτια η νύστα και να πέσεις να κοιμηθείς, ενώ τα κουνούπια κάνουν θορυβώδες πάρτι ύπερθεν της κεφαλής σου της ξερής, που δεν καθόταν στ’ αυγά της μόνο μούθελε γάμους. Κάποια στιγμή μούριξε στην ξερή μια ροπαλιά ο Μορφέας και τόριξα στον ύπνο.


 Υπάρχουν και κάτι μουρλοί, αδελφάκι μου, που δε σέβονται τον ύπνο του άλλου, μόνο ντριιιιιν! το ρημάδι το τηλέφωνο. Είσαι με τα καλά σου, άνθρωπέ μου, δεν έχεις άλλη δουλειά να κάνεις μόνο να τηλεφωνείς δεξιά-αριστερά νυχτιάτικα; Γυρνάς πλευρό να κοιμηθείς-άσε, σκέφτεσαι, θα το καταλάβει πως ενοχλεί και θα πάρει το πρωί-αλλά αυτός το βιολί του.




 - Τι θες, βρε παλιοκερατά, τέτοια ώρα, τι ζόρι έχεις;


 - Σε ξύπνησα; Συγγνώμη, αλλά νόμιζα πως έγραφες…


 - Να σε γράψω, βρε κερατά στη λίστα με τα εγκλήματα που σχεδιάζω να κάνω; Ποιος διάολος είσαι συ, τρεις η ώρα τα ξημερώματα;


 - Ο Αλέξης ο Τσίπρας είμαι κι είπα…


 - Βρε διάολε μεταμορφωμένε, δεν το ξέρεις ότι είμαι μέλος του ΚΚΕ εδώ και δεκαετίες, τι σκατά θέλεις από μένα τέτοια ώρα, οι χίλιοι διαόλοι να σε πάρουν;


 - Μου είπαν οι σύντροφοι από το Λασίθι, ότι έχεις τα κονέ με την Αλέκα και σκέφτηκα να σε πάρω να κανονίσεις μια συνάντηση μαζί της, γιατί ούτε στη γιορτή μου δεν με παίρνει για τα Χρόνια Πολλά. Το θέμα είναι σοβαρό κι εμπιστευτικό γιατί έχω να της κάνω μια σοβαρή πρόταση συνεργασίας, μακριά από τα φώτα των δημοσιογράφων.


 - Ρε σαλονάκια του κερατά, εμένα βρήκες να ξυπνήσεις εξήντα χρονών και κάτι ψιλά άνθρωπο; Τι την θέλετε εσείς τη συνεργασία με την Αλέκα, μου λες; Ντεμοντέ την ανεβάζετε, απολίθωμα την κατεβάζετε- όχι εσείς, αλλά οι δημοσιογράφοι όλων των αστικών καναλιών-και ζητάτε από τα μέλη του ΚΚΕ, να εγκαταλείψουν το Κόμμα εις ένδειξη διαμαρτυρίας για την στείρα γραμμή που ακολουθεί; Τι τη θέλεις τώρα τη συνεργασία, μου λες;


 - Άκου να σου πω, ρε παράωρε. Θέλω να με βοηθήσει να καταρτίσουμε ένα πρόγραμμα άμεσης δράσης, για την ανακούφιση των εργαζομένων, είναι κακό αυτό;


 - Εδά, ρε Τσίπρα, θυμηθήκατε τους εργαζόμενους; Όταν ψηφίζατε το Μάαστριχτ, τις Λευκές Βίβλους Εργασίας, τις Λισαβόνες, τις Μπολόνιες, δεν είχατε διαβάσει τα ψιλά γράμματα; Και γιατί έρχεστε τώρα σε μας; Τόσα χρόνια κολιγιά με τους Παναγοπουλαίους, τους Παπασπύρους και τα λοιπά συνδικαλιστικά πρωτοπαλίκαρα του ΠΑΣΟΚ, δεν σας βοηθάνε τώρα;


 - Που να φανταστούμε, ότι θα φτιάχνατε το ΠΑΜΕ και θα τραβάγατε μόνοι σας, ενάντια σ’ όλους; Έχετε τάσεις απομονωτισμού, αυτό παραδέξου το. Εκεί μέσα όλοι μαζί θα σπρώχναμε προς τ’ αριστερά…


 - Γιατί τόσα χρόνια τι λέγατε στον κόσμο, ότι πάτε δεξιά; Για πες μου, ρε σαλονάτε αριστερέ, τόσα χρόνια με το δικό σας τον Γρηγόρη στην ΟΛΜΕ, τι κέρδισαν οι καθηγητάδες; Από τότε που έκανες τις καταλήψεις κι ύστερα, πες μου, πότε έστω κι ένας, ΕΝΑΣ, δικός σας, βγήκε μπροστάρης σε μια απεργία σ’ ένα σχολείο να περιφρουρηθεί η απεργία;


 - Αφού οι καθηγητές κι οι άλλοι εργαζόμενοι δεν τις θέλουν τις απεργίες, τι να κάνουμε, με το ζόρι γίνεται παντρειά; Δεν το καταλαβαίνετε, ότι οι εργαζόμενοι δεν αντέχουν άλλο οικονομικά; Δεν τις θέλουν πια τις απεργίες.


 - Και δε μου λες, κύριε Αλέξη, εντάξει. Οι εργαζόμενοι δεν τις θέλουν τις απεργίες, ωραία. Τότε εσείς στην ΟΛΜΕ, γιατί ψηφίζετε ΥΠΕΡ και δεν λέτε εκεί στο ΔΣ της αυτές τις αρλούμπες που λες σε μένα; Και στη Χαλυβουργική που θέλουν την απεργία κι απεργούν τόσους μήνες, γιατί το κάνετε γαργάρα το θέμα;


 - Α, στη Χαλυβουργική έχετε πιάσει όλα τα πόστα και δεν αφήνετε άλλο άνθρωπο ν’ ανασάνει…


 - Κι είπατε τώρα που έχετε plenty of fresh air με το 17%, που ποιος ξέρει που θα σας το πάνε, ας κάνουμε και μια πρόταση κυβερνητικής συνεργασίας με το ΚΚΕ. Αυτοί θα πουν ΌΧΙ και θα χάσουν και τους ψήφους, όσων δεν ξέρουν τη διαφορά ανάμεσα στο ‘αριστερός’ και το ‘κομμουνιστής’. Έτσι δεν είναι, Αλέξη; Αυτό δεν είναι πολιτική αγυρτεία; Η άγρα ψήφων, με οποιοδήποτε τίμημα;


 - Όχι και με οποιοδήποτε τίμημα. Για αυτό σε θέλω, να μεταφέρεις στην Αλέκα την πρόθεσή μου να σας προσφέρω το Υπουργείο Άμυνας, Εργασίας, Εσωτερικών και Παιδείας και συζητάμε και το ενδεχόμενο να πάρετε και το Δικαιοσύνης…


 - Σιγά, ρε σαλονάτε. Και τι θα δώσετε στον Κουβέλη και το ΠΑΣΟΚ; Άκουσε να δεις καλόπαιδο. Εδώ είναι Ελλάδα, δεν είναι ούτε Γαλλία ούτε Ιταλία. Το ΚΚΕ δεν πρόκειται να διαπραγματευτεί τις αρχές του για Υπουργεία. Τι ποσοστό παίρνουν οι πρώην κομμουνιστές στη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία; Πες στους πάτρωνές σου ότι τέτοια ποσοστά για το ΚΚΕ εδώ στην Ελλάδα δεν θα δουν. Μόνο αν-και με τη δική σας σιωπή και συναίνεση- βρουν τρόπο και το βγάλουν εκτός νόμου. Αλλά τότε να σου πω, ότι θα έχει ξεβρακωθεί όλη η, δήθεν, δημοκρατική Ευρώπη κι εσείς μαζί. Και κάτι τελευταίο, σαλονάτε. Πες σ’ αυτούς που σας σιγοντάρουν ότι οι ρίζες του ΚΚΕ είναι βαθιά ριζωμένες στο ελληνικό χώμα. Από τον Κρούστα μέχρι τον Έβρο, τα χώματα της πατρίδας μας τάχουμε βάψει με αίμα κομμουνιστών. Μη νομίζεις ότι η ταξική πάλη έχει να κάνει με ένα στιγμιαίο εκλογικό αποτέλεσμα, χρειάζεται μακρόπνοος αγώνας. Και μην ξεχάσεις, Αλέξη Τσίπρα, το τέλος του Καρατζαφέρη. Μόλις τέλειωσε η αποστολή του, τον έστυψαν σαν λεμονόκουπα και τον πέταξαν στα αζήτητα της Ιστορίας. ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΑΣΤΟΥΣ, όταν σε παινεύουν, Αλέξη.


 …..Πω, πω, τι ιδρώτας είναι τούτος; Ξημέρωσε; Και που στο διάολο είναι ο σαλονάτος;


 Υ.Γ Ο υπολογισμός των ονείρων γίνεται με βάση το πόσα όνειρα βλέπω κάθε βράδυ. Τέσσερα κατουρήματα, πέντε όνειρα, μερικά της κακιάς ώρας, όπως το παραπάνω. Έχω, ενίοτε και όνειρα πονηρά, με θηλυκά…Φάτε μάτια ψάρια.Καλή μέρα σας. 
 Κόκκινη προπαγάνδα εκτοξεύθηκε από  Ρωμύλος