Το ατύχημα που πρέπει να συμβεί

Το ατύχημα που πρέπει να συμβεί

Την ώρα που η εργατική τάξη προετοιμάζεται για την πρώτη μεγάλη μάχη της χρονιάς, η αστική τάξη επέλεξε να επιδείξει πυγμή, ανακοινώνοντας το σχέδιο για ουσιαστική απαγόρευση των απεργιών. Μιλάνε, μάλιστα, οι αστοί διά των πολιτικών εκπροσώπων τους, στο όνομα της δημοκρατίας και επικαλούμενοι το κοινωνικό συμφέρον. Ποιοι; Αυτοί που έχουν κάνει κουρέλι στην πράξη κάθε έννοια δημοκρατίας, αυτοί που κυβερνάνε μειοψηφικά, αυτοί που η πολιτική τους τσακίζει όλα τα κοινωνικά στρώματα που δεν ανήκουν στο στενό πυρήνα του μονοπωλιακού κεφαλαίου.

Η επίδειξη του βούρδουλα είναι μονόδρομος για την αστική τάξη. Εχει μπροστά της το μοναδικό δεδομένο: Τη διαπίστωση των δικών της αναλυτών ότι η καταστροφή κεφαλαίων και εργατικής δύναμης έχει ακόμα δρόμο μπροστά.

Ενα δεδομένο που κάνει να ακούγεται σαν ανέκδοτο ο ισχυρισμός ότι η ΕΕ έχει θεμελιώδη αρχή την ευημερία των λαών κι αφού έχει αυτό σαν αρχή ανοίγεται πεδίο δόξης λαμπρό για διαπραγματεύσεις.

Οσοι ισχυρίζονται κάτι τέτοιο κρύβουν ότι στην ΕΕ μαίνονται οξύτατοι ανταγωνισμοί. Και η διαπραγμάτευση δεν αφορά άλλο από διεκδικήσεις για λογαριασμό του μεγάλου κεφαλαίου. Ηδη είναι γεγονός ότι από τις χρηματοδοτήσεις του προγράμματος 2014 - 2020 το 94% πάει στα μονοπώλια. Η ελπίδα ότι η ΕΕ μπορεί να αλλάξει είναι κάτι περισσότερο από φρούδα.

Το ομολογούν και αρκετοί από όσους μέχρι τώρα σε όλους τους τόνους έχουν δείξει σαν μονόδρομο την κατάργηση των συμβάσεων και το τσάκισμα των μισθών. Αυτοί τώρα εμφανίζονται σαν υπερασπιστές τους. Γιατί το καζάνι βράζει και ελπίδα διεξόδου χωρίς την αποφασιστική παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα δεν υπάρχει.

Το γεγονός ότι ακόμα και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζονται κάποιοι να διαμαρτύρονται για την καλλιέργεια φρούδας ελπίδας με το κάλεσμα ο λαός μας να επιλέξει να συνταχτεί με ένα τμήμα των αστών και με διαφορετικούς ιμπεριαλιστές συμμάχους, είναι έκφραση της γνώσης που έχουν ότι ο ανταγωνισμός των μονοπωλίων οξύνεται κι αυτό σημαίνει ότι θα την πληρώσουν τα βατράχια. Οι διαμαρτυρίες τους όσο μένουν στη διαπίστωση είναι τζάμπα λόγια. Ο ηγέτης τους με το ταξίδι στις ΗΠΑ δεν τους πούλησε. Επίσημες συναντήσεις έκανε, επίσημα παζάρια έκανε, επίσημες διαβεβαιώσεις έδωσε, γνωστά πράγματα, δηλαδή είπε. Οτι θα παραμείνει στο ΝΑΤΟ κι ότι η Σούδα θα συνεχίσει να είναι βάση εξόρμησης για τις σφαγές των λαών. Την πολιτική του κόμματός του, δηλαδή, παρουσίασε.

Οτι αυτά δίνουν αέρα στα πανιά της τρικομματικής κυβέρνησης (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ) για ακόμα πιο σκληρή εφαρμογή μιας βαθιά αντιλαϊκής πολιτικής, είναι λεπτομέρεια. Ποιος θα θυμάται στις εκλογές τι είπε ο Τσίπρας στις ΗΠΑ, τώρα μάλιστα που το «πατριωτικό» ΠΑΣΟΚ διαβεβαιώνει ότι όλοι μαζί θα κάνουνε την αλλαγή ...ξανά.

Μέχρι τότε, ελπίζουν, θα έχει δημιουργηθεί και η ανάλογη οικονομική βάση που θα κάνει τα λαϊκά στρώματα να μην μπορούν να σηκώσουν κεφάλι: Οι μισθοί θα έχουν κατοχυρωθεί στα 400 ευρώ, το δικαίωμα στην απεργία θα έχει καταργηθεί και οι καπιταλιστές θα έχουν πλέον το περιβάλλον που ζητάνε για τις επενδύσεις τους.

Εκτός, βέβαια, και συμβεί κανένα ατύχημα, όπως το να οξυνθεί απότομα η ταξική πάλη και μεγάλες μάζες εργαζομένων βγουν στο προσκήνιο...