Χρυσή "Αυγή";

Χρυσή "Αυγή"; 
 Το παρακάτω κατάπτυστο αντικομμουνιστικό παραλήρημα του Θανάση Καρτερού, από τη σχολή πολιτικής λογικής που πριν κάποια χρόνια απαντούσε κανείς μόνο στον "Στόχο", την "Ελεύθερη Ώρα" ή, άντε, στην "Αυριανή" δημοσιεύτηκε στις 3/2/2013 στην εφημερίδα Αυγή. Ήδη έχω επικοινωνήσει για το θέμα αυτό, το οποίο θεωρώ πολύ σοβαρό, με τον Ριζοσπάστη, όπως ελπίζω να κάνουν και άλλοι σύντροφοι, ζητώντας επίσημη απάντηση σ' αυτή την χρυσαυγίτικου χαρακτήρα ιταμότητα της εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά την άποψή μου, το ΚΚΕ οφείλει να ζητήσει γραπτή και δημόσια απολογία και ανάκληση του δημοσιεύματος από την εφημερίδα Αυγή και να καταθέσει αίτημα παρέμβασης της ΕΣΗΕΑ.

 Παραθέτω τον χυδαίο λίβελλο Καρτερού, και κατόπιν θα καταθέσω ορισμένα ξερά στοιχεία που αποδεικνύουν από μόνα τους τον παραληρηματικό και παρανοϊκό χαρακτήρα των όσων γράφει ο κύριος Καρτερός:
Τι τους ήρθε και τα έβαλαν με το ΚΚΕ;
 Καρτερός Θανάσης
 Ημερομηνία δημοσίευσης: 03/02/2013 

Τι τους ήρθε και έπεσαν με όλη τη βιαιότητα των λόγων και των έργων τους την περασμένη βδομάδα πάνω στο ΚΚΕ; Γιατί προχώρησαν σε ένα καταιγισμό κατηγοριών περί βίας και εξτρεμισμού εναντίον ενός κόμματος του οποίου η δράση, πολιτική και συνδικαλιστική, υπήρξε σχεδόν υποδειγματική και επί της ουσίας μετριοπαθής για κομμουνιστικό κόμμα, και δεν χαρακτηρίζεται από βιαιοπραγίες, όπως έγραψε με αφορμή τα γεγονότα στο υπουργείο εργασίας στο κύριο άρθρο του το "Βήμα"; Προς τι το αστυνομικό μένος το οποίο οδήγησε στην πρωτοφανή για τα μεταπολιτευτικά δεδομένα σύλληψη και παραπομπή με βαριές κατηγορίες 35 στελεχών και φίλων του κόμματος, συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ;
Το πράγμα βρομάει δεξιά λογική νόμου και τάξης βεβαίως. Θα μπορούσε μάλιστα να σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για έλλειψη ευελιξίας από την πλευρά του Δένδια, όπως αποφάνθηκε ο Ψυχάρης. Για υπερβολική αντίδραση σε μια συνηθισμένη αγωνιστική πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ, που ουκ ολίγες φορές έχει προχωρήσει σε παρόμοιες ενέργειες ακτιβισμού και στο υπουργείο Εργασίας, χωρίς, κατά το κοινώς λεγόμενο, να ανοίξει μύτη. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, τίποτε το βίαιο, τίποτε το εξτρεμιστικό και, από μια άποψη τίποτε το καινούργιο δεν συνέβη από την πλευρά των συνδικαλιστών. Το βίαιο, το εξτρεμιστικό και το πράγματι καινούργιο συνέβη από την πλευρά των δυνάμεων καταστολής.
 Προφανώς όμως δεν έχουμε να κάνουμε ούτε με έλλειψη ευελιξίας ούτε με υπερβολική αντίδραση κι ας λέει ο Ψυχάρης. Το μπαράζ των κυβερνητικών δηλώσεων, οι βρουτσιές για άσκηση βίας από τους συλληφθέντες και καταστροφές στο υπουργείο, οι κεδικογλίες περί νόμου και τάξης, έρχονται σε τόσο κατάφωρη αντίθεση με όσα υμνητικά για τη μετριοπάθεια και την υπευθυνότητα του ΚΚΕ ακούστηκαν ακόμα και στη Βουλή από συντηρητικά στόματα πριν μόλις λίγο καιρό, ώστε να προκύπτει ένα απλούστατο συμπέρασμα: Το πράγμα ήταν στημένο. Ούτε ο Δένδιας έγινε ξαφνικά μονοκόμματος ούτε ο Κεδίκογλου αποφάσισε επειδή θύμωσε με το ΚΚΕ να αλλάξει τη χαμηλών τόνων αντιμετώπισή του από τη δεξιά. Ούτε βέβαια ο Βρούτσης να το παίξει με δική του πρωτοβουλία κομμουνιστοφάγος.
 Για ποιο λόγο όμως να τα βάλουν έτσι βάναυσα με το ΚΚΕ; Για ποιο λόγο να χώσουν ξαφνικά στον πίνακα της βίας και το κόμμα το οποίο δεν έχανε ευκαιρία να συνδέει τον ΣΥΡΙΖΑ με την κουκούλα και πράξεις βλακώδους ή ύποπτου εξτρεμισμού; Δεν χρειάζεται πολιτική σοφία, ούτε καν οι πληροφορίες περί αλλαγής στρατηγικής που διαρρέουν από το περιβάλλον του Μουρούτη εδώ και αρκετό καιρό. Τα δεξιά κέντρα προπαγάνδας επιλέγουν την αντιπαλότητα με το ΚΚΕ, την όξυνση των σχέσεων με το ΚΚΕ, το μέτωπο με το ΚΚΕ, διότι έτσι ελπίζουν σε τρία πράγματα: Πρώτον, να συγκινήσουν το ακροατήριο της Χρυσής Αυγής, ένα μέρος του οποίου ακούει κομμουνισμός και βγάζει σπυράκια. Δεύτερον, να εμπεδώσουν το διαφημιστικό τους μήνυμα για μηδενική ανοχή στη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται. Και, τρίτον, γιατί υπολογίζουν, σε συνδυασμό με την προπαγάνδα τους περί δεξιάς στροφής του ΣΥΡΙΖΑ, ότι θα μπορέσουν να προκαλέσουν απώλειές του από τα αριστερά.
Κάτι μπορούμε να κόψουμε εμείς από τη Χρυσή Αυγή, κάτι να κόψει το ΚΚΕ από τον ΣΥΡΙΖΑ, συνεπώς επάνω τους. Αυτό είναι το σχέδιο. Το οποίο εμπλέκει βεβαίως την αστυνομία και τη δικαιοσύνη σε κομματικούς σχεδιασμούς -αλλά πρώτη φορά είναι; Επιχειρεί να εκμεταλλευτεί τις διαφορές, την έλλειψη στοιχειώδους συντονισμού, την αντιπαλότητα στην Αριστερά - αλλά πρώτη φορά είναι επίσης; Και δείχνει τελικώς ότι η Δεξιά μπορεί να τα πηγαίνει καλά με τα ΜΑΤ και τα ρόπαλα, αλλά από πολιτικό μυαλό πάσχει. Διότι αγνοεί στην περίπτωση αυτού του τυχοδιωκτισμού ένα απλό γεγονός: Δεν έχει καμιά σημασία τι θα κόψει και ποιος θα κόψει από ποιον αυτή τη στιγμή στην Αριστερά. Αντίθετα έχει τεράστια σημασία ότι, εξαπολύοντας τη βία και τις συκοφαντίες συλλήβδην εναντίον των κομμάτων της, φέρνει τον κόσμο τους και την ιδέα της συνεργασίας τους πιο κοντά. Κι αυτό θα έπρεπε να τους απασχολεί περισσότερο από τη βλακώδη κοπτορραπτική της βίας...
 Δεν θα επεισέλθω στην σκοπιμότητα άρθρων όπως αυτό του Βήματος που επικαλείται ο κύριος Καρτερός για να στηρίξει το "επιχείρημά" του, παρά για να επισημάνω ότι οι στοχεύσεις του άρθρου αυτού έχουν ήδη καταγγελθεί στον Ριζοσπάστη:
Το ιδεολόγημα του «θεσμικού» ΚΚΕ, θέλει να το απαξιώσει στα μάτια λαϊκών ανθρώπων που το προσεγγίζουν, αναγνωρίζουν τη μαχητικότητα και τη σταθερότητά του, μέχρι την εκ διαμέτρου διαφορετική αντίληψη που έχει για την οικονομία και την εξουσία. Την ίδια ώρα που από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων τους καλούσαν την κυβέρνηση να μην επιτίθεται στο «συστημικό» ΚΚΕ, τα κόμματα που υπηρετούν τα συμφέροντά τους έκραζαν στη Βουλή για τα όρια της συνταγματικής νομιμότητας που ξεπερνάει το ΚΚΕ, όταν στηρίζει τους αγώνες στα λιμάνια, στα μπλόκα των αγροτών και αλλού. 
Οι ίδιες εφημερίδες υιοθετούσαν στα ρεπορτάζ τους, αυτούσιους τους ισχυρισμούς και τις προβοκάτσιες της κυβέρνησης, επαναφέροντας το ζήτημα της βίας και της ανάγκης αυτή να καταδικαστεί σε κάθε της έκφραση. Τέτοια τερτίπια δεν πιάνουν στο ΚΚΕ. Τα έχει αντιμετωπίσει και στο παρελθόν, το ίδιο θα κάνει και τώρα, ακυρώνοντας κάθε προσπάθεια να συκοφαντηθούν οι ταξικοί αγώνες. 
 Θυμίζω ότι έχουν προηγηθεί ανάλογες προσπάθειες, από τον κύριο Παπαχελά για παράδειγμα, έμμεσης συκοφάντησης του ΚΚΕ ως "συστημκού" πριν από μεγάλες απεργίες και πορείες, και έχουν επίσης απαντηθεί επίσημα (Ριζοσπάστης, 16/11/2012). Αν και μάλλον δεν χρειάζεται να το θυμήσω στον κιτρινιστή κύριο Καρτερό, γιατί αυτές ακριβώς τις προσπάθειες του αστικού Τύπου εκμεταλλεύεται με τόσο χυδαίο τρόπο ο ίδιος.

 Επίσης προσθέτω ότι είμαι προσωπικά στη διάθεση οποιουδήποτε αμφιβάλλει για τον συστηματικό και συντονισμένο χαρακτήρα των επιθέσεων του αστικού Τύπου στο ΚΚΕ που αποκρύπτει γκεμπελικά ο Θανάσης Καρτερός. Έχω ήδη δόσει δείγματα του είδους της "ασυλίας" που απολαμβάνει το ΚΚΕ στον αστικό Τύπο σε απάντησή μου σε αντίστοιχα χυδαιογραφήματα των κυρίων Μαυροειδή και Παπακωνσταντίνου, και δεν έχω κανένα πρόβλημα να δώσω και άλλα αν κάποιος δεν έχει σαφή αντίληψη του θέματος.

 Τώρα, σε ό,τι αφορά τον "στημένο" και με στόχευση τον ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρα της επίθεσης των ΜΑΤ εναντίον των συνδικαλιστών στο Υπουργείο Εργασίας:

 Θα μπορούσε μήπως ο κύριος Καρτερός να μας εξηγήσει, αφού θεωρεί πως η εν λόγω επίθεση έχει να κάνει με απόπειρα παρεμποδισμού του από ό,τι φαίνεται εμμονικού νταλκά του κόμματος που εκπροσωπεί να γίνει κυβέρνηση, σε ποια πλαίσια εντάσει ο ίδιος την επίθεση των ΜΑΤ στην Χαλυβουργία και την σύλληψη έξι εργατών τα ξημερώματα της 21ης Ιουλίου 2012, και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν σχεδόν καθολικά απών από τις διαδηλώσεις και τα συλλαλητήρια συμπαράστασης που ακολούθησαν;

 Θα μπορούσε να μας πει τι σχέση είχε με την εκλογική ανακοπή της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ προς τον κυβερνητικό θρίαμβο η επίθεση των ΜΑΤ στα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες και τα μέλη του ΠΑΜΕ που τα συνόδευαν στις 27 Σεπτεμβρίου 2012;

 Μήπως θα μπορούσε να μας εξηγήσει πώς ακριβώς θίχτηκε ο Αλέξης και οι επίλεκτοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατά την διαφημιστική πασαρέλα τους στο κοινοβούλιο από τα χημικά που έτρωγε την ίδια ώρα η πορεία του ΠΑΜΕ στις 7 Νοεμβρίου 2012;

 Σχετικά, τέλος, με την περίφημη ανακοπή του "καλπάζοντος" ΣΥΡΙΖΑ, στα πλαίσια της οποίας εντάσσει ο κύριος Καρτερός τη "στημένη" επίθεση των ΜΑΤ και των αστικών ΜΜΕ κατά του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ:

 Θα τον λυπήσω, αλλά όπως δείχνουν όλες ανεξαίρετα οι δημοσκοπήσεις από τον Ιούνιο του 2012 και μετά, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ουσιαστικά στάσιμος στις εκλογικές προτιμήσεις από το πέρας των εκλογών και έπειτα. Κατέγραψε, το πολύ, μικρή άνοδο για ένα διάστημα και μικρή κάθοδο μετά. Στην ουσία, βρίσκεται σήμερα στα ίδια επίπεδα που βρισκόταν και την ημέρα των εκλογών. Και αυτό το γνωρίζουν όλοι.

 Τώρα, για το γιατί δεν συνέχισε τον καλπασμό του προς τις κυβερνητικές καρέκλες που τόσο πολύ καίει και ανησυχεί τον κύριο Καρτερό, έχω την αίσθηση ότι αυτό δεν αφορά το ότι ο κύριος Δένδιας έστειλε τα ΜΑΤ στους συνδικαλιστές στο Υπουργείο Εργασίας. Ποιος ξέρει, μπορεί να αφορά την αιφνίδια και μυστικοπαθή συνάντηση με Σιμόν Πέρες καλοκαιριάτικα· ή ίσως τη δήλωση "δεν θα κατεβάσουμε τον κόσμο στους δρόμους" από το κόμμα που άρμεξε την αφέλεια των πλατειών· ή, μπορεί, τις συναντήσεις με τον "γκαουλάιτερ" Ράιχενμπαχ· ή, πιθανώς, την προβολή της Χίλαρι Κλίντον και της Μαριάννας Λάτση από τις σελίδες της Αυγής· ή τη δήλωση Σκουρλέτη ότι τα ΜΑΤ φέρθηκαν με ύποπτα "μαλακό τρόπο" στους ναυτεργάτες του Σκαραμαγκά· ή τις δηλώσεις Τσίπρα στον Χατζηνικολάου περί ΣΥΡΙΖΑ ως κόμματος νοικοκύρηδων και καταδίκης της βίας από όπου και αν προέρχεται· ή τις δηλώσεις Παπαδημούλη για μη επιθυμητή παρουσία των αντιεξουσιαστών στον ΣΥΡΙΖΑ, ή αυτές για βύσματα που απεργούν στο Μετρό· ή κάποια από τις δεκάδες κωλοτούμπες του κόμματος και των στελεχών του για το Μνημόνιο· ή τον χαρακτήρα των think tanks που κάλεσαν τον ΣΥΡΙΖΑ στις ΗΠΑ και τους παιάνες στην ωριμότητα του κόμματος από τον ελληνικό και αμερικανικό αστικό Τύπο και ακόμα και από πρώην βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας· ή την ρεκλάμα στον Ομπάμα και το ΔΝΤ ως απελευθερωτές απ' τον "μερκελικό ζυγό"· ή την περηφάνεια για το ότι σας συνάντησε, εντελώς από μόνος του και χωρίς άδεια της ΝΔ, ο Σόιμπλε· ή την εκκωφαντική απουσία του κόμματος από όλες τις κλαδικές και συνδικαλιστικές διεκδικήσεις και αγώνες· ή το γεγονός ότι ο "κινηματισμός" του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύφθηκε ως ιδεολογία της κίνησης προς βουλευτικές αποζημιώσεις και καρέκλες.

 Ποιος ξέρει.

 Γεγονός είναι ότι η επίθεση των ΜΑΤ σε 35 συνδικαλιστές που είχαν επισκεφθεί το Υπουργείο Εργασίας για να διαμαρτυρηθούν για τις δηλώσεις υπουργού της κυβέρνησης δεν έχει την παραμικρή σχέση με όσα επικαλείστε.

 Και ότι εσείς δεν έχετε την παραμικρή σχέση με την αριστερά.

 Ελπίζω να έχετε την δέουσα απάντηση από το ΚΚΕ.
 Αναρτήθηκε από Αντωνης