Για την «ηθική αυτουργία»

Για την «ηθική αυτουργία» 

Υπάρχουν πολλά που μπορεί να σχολιάσει κανείς με αφορμή την επίθεση των προβοκατόρων στο εργοτάξιο της «Ελληνικός Χρυσός» στις Σκουριές Χαλκιδικής και τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση προσπάθησε να την αξιοποιήσει και να την ενσωματώσει στην προπαγάνδα της για συκοφάντηση και καταστολή του μαζικού λαϊκού κινήματος. Η κυβέρνηση, όμως, και τα επιτελεία της, δεν έμειναν στα λόγια. Προχώρησαν και σε πράξεις, αποδίδοντας κατηγορίες για «ηθική αυτουργία» σε μέλος της Επιτροπής Αγώνα, που συμμετέχει στις κινητοποιήσεις ενάντια στην εγκατάσταση των μεταλλείων χρυσού στην περιοχή. Η εξέλιξη αυτή είναι δηλωτική των προθέσεων της κυβέρνησης να τυλίξει το λαϊκό κίνημα σε μια κόλλα χαρτί, για λογαριασμό της πλουτοκρατίας. Ανοίγει επικίνδυνους δρόμους και πρέπει να σημάνει συναγερμό.

Πού οδηγεί η πρακτική της κυβέρνησης, από κοντά και της ταξικής Δικαιοσύνης; Στην ποινικοποίηση ακόμα και της άποψης εκείνου που αντιδρά στην κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική, αφού αυτή μπορεί να θεωρηθεί ότι «ενθαρρύνει» τη διάπραξη ποινικών αδικημάτων και να ενοχοποιηθεί σαν «ηθική αυτουργία». Και αξιοποιούν τις προβοκάτσιες γι' αυτό το σκοπό. Δηλαδή, κάποιος που εκφράζει τη συμπάθεια ή την αλληλεγγύη του σε έναν αγώνα, τον οποίο οι μηχανισμοί του κράτους στοχοποιούν σαν παράνομο, μπορεί να χρεωθεί την κατηγορία της «ηθικής αυτουργίας» και να συρθεί στα δικαστήρια. Πολύ περισσότερο αν στο πλαίσιο μιας μαζικής λαϊκής κινητοποίησης εκδηλωθεί μια προβοκάτσια, οι διοργανωτές και όσοι συμμετέχουν ή στηρίζουν την κινητοποίηση, θα μπορούν να στοχοποιηθούν σαν «ηθικοί αυτουργοί» και μ' αυτήν την κατηγορία να συρθούν σε δίκη.

Σε όποιον τα παραπάνω φαίνονται υπερβολές και σενάρια φαντασίας, δεν έχει παρά να ανατρέξει στην προσπάθεια που κάνει βήμα το βήμα η ΕΕ για να δημιουργήσει το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο που θα ποινικοποιεί την ιδεολογία. Οπως έγραφε ο «Ριζοσπάστης» πριν από μερικές εβδομάδες, με ευθύνη της Κομισιόν λειτουργεί στην ΕΕ επιτροπή για την «πρόληψη του ριζοσπαστισμού». Η ΕΕ ταυτίζει αυθαίρετα τις ριζοσπαστικές ιδεολογίες με τον εξτρεμισμό και την τρομοκρατία. Γι' αυτό ζητάει από τα κράτη μέλη να αυστηροποιήσουν το νομικό πλαίσιο σε βάρος όσων -κατά την άποψή της- προάγουν και υποθάλπουν την «εξτρεμιστική δράση», θεωρώντας ότι αυτή έχει για υπόβαθρο τις ριζοσπαστικές ιδεολογίες. Αρα, ποινικοποίηση της ιδεολογίας, αφού μια πράξη που διώκεται από το αστικό Ποινικό Δίκαιο και δεν έχει καμιά σχέση με το οργανωμένο εργατικό λαϊκό κίνημα, μπορεί να θεωρηθεί ότι υποκινείται από ριζοσπαστικές ιδεολογίες.

Εδώ είναι το «ζουμί» της υπόθεσης. Θέλουν να βάλουν όσα περισσότερα εμπόδια μπορούν στη δράση του ταξικά προσανατολισμένου κινήματος και της πολιτικής του πρωτοπορίας, σε μια προσπάθεια να περιορίσουν τη δράση του και να μειώσουν την επιρροή του στους εργαζόμενους και το λαό. Στήνουν ένα σφιχτό πλέγμα από αντιδραστικούς νόμους και διατάξεις, που δεν πρέπει να φοβίσουν το λαό. Αντίθετα, πρέπει να τον μαχητικοποιήσουν, να τον πεισμώσουν. Η αναμέτρηση με το κεφάλαιο και το κράτος του, περιέχει και το αντιπάλεμα των μηχανισμών που στήνει για να περιορίσει, να ακυρώσει τη λαϊκή παρέμβαση στις εξελίξεις. Οσο πιο αποφασισμένο και προσηλωμένο στον αντίπαλο είναι το κίνημα, όσο ενισχύει τα ταξικά χαρακτηριστικά του και μαζικοποιείται, τόσο οι προσπάθειες των αστών για εκφοβισμό και χειραγώγηση θα πέφτουν στο κενό.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

 Αναρτήθηκε από προλεταριος