Η δουλειά και τα καθήκοντα των κομμουνιστών στο εργατικό κίνημα

Η δουλειά και τα καθήκοντα των κομμουνιστών στο εργατικό κίνημα

Οι κομμουνιστές έχουν ευθύνη να συνδέουν τον αγώνα των εργαζομένων με το γενικότερο πολιτικό πρόβλημα: Ανάπτυξη από ποιον και για ποιον

Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα το εργατικό κίνημα, οι εξελίξεις, η ίδια η ζωή, αναδεικνύουν σε ζήτημα πρώτης γραμμής το καθήκον της ανασύνταξης του εργατικού - λαϊκού κινήματος, ως επιτατική και ώριμη ανάγκη. Από άποψη ουσίας, το καθήκον της ανασύνταξης συνίσταται στο να ανέβει το επίπεδο συνείδησης, οργάνωσης και πάλης της εργατικής τάξης, στο ύψος των σύγχρονων απαιτήσεων της ταξικής πάλης.
Το κύριο περιεχόμενό της είναι η αναγκαιότητα για άλλο δρόμο ανάπτυξης, με κριτήριο τις ανάγκες των εργαζομένων, σε αντιπαράθεση με την ΕΕ, τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Σε αυτήν τη γραμμή, να ισχυροποιείται ο αγώνας για βαθιές αλλαγές και ανατροπές στο επίπεδο της οικονομίας και της εξουσίας.
Σήμερα, απαιτείται οι κομμουνιστές να δράσουν με τέτοιον τρόπο, ώστε να δημιουργούνται προϋποθέσεις για ένα τέτοιο κίνημα, που θα συνδυάζει την αποτελεσματική αντιπαράθεση στην επιθετική στρατηγική του κεφαλαίου, με πρόγραμμα και στόχους για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων, που θα στοχεύει στη συσπείρωση και προετοιμασία δυνάμεων, τη λαϊκή συμμαχία, για ριζικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα και στο επίπεδο της εξουσίας.
Αυτό το περιεχόμενο της ανασύνταξης πρέπει να προωθηθεί μέσα στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, να κυριαρχήσει απέναντι στο περιεχόμενο για «ανασύνταξη» που προωθεί ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός και οι ρεφορμιστές. Ολοι αυτοί φέρνουν βαριές ευθύνες για την κατάσταση του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Εβαλαν πλάτη, στην υλοποίηση της αντεργατικής πολιτικής όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Τώρα, χρησιμοποιούν το ζήτημα της ανασύνταξης ως δόλωμα για να κρατήσουν εγκλωβισμένους τους εργαζόμενους στη γραμμή της ταξικής συνεργασίας, να δυσκολέψουν τον αγώνα για τη χειραφέτηση της εργατικής τάξης.

Πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες

Η δουλειά των κομμουνιστών που δρουν μέσα στα συνδικάτα, πρέπει να στοχεύει στη διεύρυνση του πλαισίου πάλης σε όλα τα ζητήματα που αφορούν τις σύγχρονες ανάγκες του εργάτη και της οικογένειάς του.
Το ζήτημα της μόνιμης και σταθερής δουλειάς με ικανοποιητική αμοιβή, της Υγείας, της Παιδείας, της Κοινωνικής Ασφάλισης, της δυνατότητας τα παιδιά της εργατικής τάξης να έχουν πρόσβαση στον αθλητισμό, στον πολιτισμό κ.λπ., είναι ανάγκες, που απορρέουν από το επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, που βρίσκονται σήμερα σε πολύ υψηλό επίπεδο. Ανάγκες που απορρέουν από το γεγονός ότι η εργατική τάξη παράγει όλο τον πλούτο, τον οποίο καρπώνονται οι εκμεταλλευτές της.
Οι κομμουνιστές έχουν ευθύνη να συνδέουν τον αγώνα των εργαζομένων με το γενικότερο πολιτικό πρόβλημα: Ανάπτυξη από ποιον και για ποιον. Να προβάλλουν στο χώρο που δρουν εξειδικευμένα ποια ανάπτυξη έχει ανάγκη ο εργάτης, ποιες είναι οι προϋποθέσεις να επιτευχθεί στο πλαίσιο της εργατικής - λαϊκής εξουσίας.
Η δράση των σωματείων δεν αλλάζει τάξη στην εξουσία, αλλά η παρέμβαση και δράση των κομμουνιστών μέσα στα σωματεία μπορεί να συγκεντρώνει δυνάμεις που θα παλέψουν προς αυτήν την κατεύθυνση. Να τροφοδοτεί με νέες δυνάμεις το Κόμμα και την ΚΝΕ.
Η δράση των κομμουνιστών μέσα στα συνδικάτα αξιολογείται πρώτα και κύρια στην οργάνωση των εργαζομένων μέσα στο χώρο δουλειάς. Στο σταθερό προσανατολισμό να οικοδομηθούν στηρίγματα του συνδικάτου μέσα στα εργοστάσια, στις βιομηχανίες, στους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους.
Αυτή η κατεύθυνση συμβαδίζει και διευκολύνεται με το στόχο της οικοδόμησης Κομματικών Οργανώσεων σε αυτούς τους χώρους. Συμβάλλει στην ικανότητα του εργατικού κινήματος να συγκρούεται μαχητικά με την εργοδοσία, με σχέδιο άμυνας και επίθεσης που θα βοηθάει τους εργαζόμενους να εμπιστεύονται τη δύναμή τους και τον αγώνα με αυτόν τον προσανατολισμό, ως το μοναδικό οχυρό για την υπεράσπιση της ζωής τους. Αλλά και σαν όπλο που θα ανοίξει το δρόμο για νικηφόρα αποτελέσματα σε όλα τα επίπεδα.
Η ικανότητα να συνδέεται ο αγώνας των εργαζομένων σε ένα χώρο δουλειάς όχι μόνο με το συγκεκριμένο καπιταλιστή που είναι απέναντί τους, αλλά με το σύνολο των καπιταλιστών του κλάδου, με το σύνολο του κεφαλαίου, είναι κρίσιμο ζήτημα. Η ταύτιση του ατομικού καπιταλιστή με το συλλογικό, δηλαδή με την τάξη του, ξεκαθαρίζει αυταπάτες που υπάρχουν ότι κάποιος μπορεί να γλιτώσει από την επίθεση, ότι μπορεί να υπάρχουν «υγιείς» και «άρρωστοι» καπιταλιστές. Το ζήτημα που πρέπει να κατανοηθεί είναι ότι παντού και κύρια στο χώρο δουλειάς η αντιπαράθεση είναι τάξη απέναντι σε τάξη.

Σωστή εκτίμηση της κατάστασης

Το καθήκον των κομμουνιστών είναι να συσπειρώνουν σε αυτήν τη γραμμή όλους τους εργαζόμενους και να προσπαθούν να τραβήξουν σε αυτόν τον αγώνα τα τμήματα των αυτοαπασχολούμενων, των μικρών ΕΒΕ και επαγγελματιών που δραστηριοποιούνται στον κλάδο και που αντικειμενικά τα συμφέροντά τους πλήττονται από την εγκληματική δράση του κεφαλαίου.
Η εκτίμηση της κατάστασης στον κλάδο, των διαθέσεων που διαμορφώνονται ανάμεσα στους εργαζόμενους, των δυνατοτήτων που υπάρχουν ή των εμποδίων, είναι παράγοντας, ώστε οι κομμουνιστές, με την παρέμβασή τους, να καθοδηγούν τους εργαζόμενους να συνειδητοποιούν ότι απέναντί τους έχουν το σύνολο των καπιταλιστών του κλάδου, όχι μόνο το συγκεκριμένο ατομικό καπιταλιστή.
Η εκτίμηση της κατάστασης βοηθάει ώστε να επιλέγουν κάθε φορά τις μορφές πάλης, που θα ενισχύουν συνολικά τον αγώνα, που θα προετοιμάζουν για πιο δυναμικούς και μαζικότερους αγώνες. Η αντικειμενική εκτίμηση της κατάστασης συνδέεται με την ολοκληρωμένη αξιολόγηση των αγώνων που έγιναν. Τη συνεχή προσπάθεια για πιο ολοκληρωμένη εκτίμηση - πρόβλεψη των εξελίξεων, ώστε να μη βρεθούν απροετοίμαστοι οι εργαζόμενοι απέναντι στην ταχτική και τις επιδιώξεις του κεφαλαίου.
Η σχέση του κομμουνιστή με τους εργαζόμενους μέσα στο χώρο δουλειάς, στο εργοστάσιο, στον κλάδο, πρέπει να σφυρηλατείται και να εκφράζεται στην αναγκαία εμπιστοσύνη μεταξύ τους.
Αυτό σημαίνει ότι ο κομμουνιστής δρα για να εντάξει στον αγώνα περισσότερους εργάτες. Δε φοβάται να χρεώσει καθήκοντα και ευθύνες για την υλοποίηση του σχεδίου δράσης. Διαρκώς καλλιεργεί την αντίληψη της αναγκαίας συμμετοχής των εργατών στους αγώνες ως απαραίτητης προϋπόθεσης για τη θετική πορεία των αγώνων και της ταξικής πάλης. Οπως οι αγώνες χρειάζονται αγωνιστές, οι απεργίες απεργούς, έτσι και η επαναστατική προοπτική του Κόμματος για την εργατική τάξη χρειάζεται επαναστάτες, που διαμορφώνονται κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις και την παρέμβαση των κομμουνιστών.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, απαραίτητα οι εργάτες πρέπει να γνωρίζουν όλες τις δυσκολίες του αγώνα, χωρίς ταλάντευση ότι αυτό θα δυσκολέψει τη συμμετοχή, τη μεγαλύτερη συσπείρωση. Ο πόλεμος με την εξουσία του κεφαλαίου δεν είναι ένα μονόπρακτο έργο, αλλά ασταμάτητος αγώνας και μάχες.

Γεροί δεσμοί με τους εργάτες

Το κέρδισμα της εμπιστοσύνης των εργατών από τους κομμουνιστές συνδέεται άμεσα με τη συνεχή προσπάθεια για την οργάνωση των αγώνων για κάθε πρόβλημα, μικρό ή μεγάλο, ειδικό ή γενικό και αποτελεί προϋπόθεση για να χτιστούν στέρεοι δεσμοί. Είναι «κενό» γράμμα κάθε προσπάθεια να κατακτήσει η εργατική τάξη το ανώτερο επίπεδο της συνείδησης, δηλαδή την πολιτική συνείδηση, αν δε βρεθούν οι κομμουνιστές δίπλα στην οργάνωση του αγώνα απέναντι στην εγκληματική δράση του κεφαλαίου.
Συνδέεται, επίσης, με το πώς δουλεύουμε με όλους τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα αν συμφωνούν σε όλα μαζί μας ή αν δείχνουν σήμερα αδιάφοροι απέναντι στη συλλογική οργάνωση και δράση. Η μαζικοποίηση των αγώνων, η ανασύνταξη του κινήματος θα κριθεί από την ικανότητά μας να τραβήξουμε αυτόν τον κόσμο στους αγώνες με τη γραμμή πάλης που προωθούμε μέσα στο κίνημα.
Το χτίσιμο δεσμών των συνδικάτων με τους εργαζόμενους προϋποθέτει την πρωτοπόρα και με αυτοθυσία δράση των κομμουνιστών για όλα τα προβλήματα.
Η επίτευξη ισχυρών δεσμών, όχι μόνο συντεχνιακών, αλλά και πολιτικών, ιδεολογικών, αφορά πρώτα απ' όλα τους δεσμούς που πετυχαίνουν τα στελέχη του Κόμματος που δρουν στα συνδικάτα με τους εργαζόμενους. Εκεί κατακτιέται το κύρος, αυξάνεται η ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική επιρροή του Κόμματος και των κομμουνιστών, δημιουργείται στην πράξη η ικανότητα να τραβηχτούν μάζες στη δράση, να συμπορευτούν με την επαναστατική προοπτική την κρίσιμη στιγμή της ταξικής πάλης.
Τα στελέχη και τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ με το προσωπικό παράδειγμα πρέπει να πρωτοστατούν σε αυτήν την κατεύθυνση.
Η συνεχής και σχεδιασμένη προσπάθεια συγκεκριμένης δουλειάς στο πιο νέο ηλικιακά κομμάτι των εργαζομένων είναι επίσης ένα κρίσιμο θέμα της δουλειάς μας, που σχετίζεται άμεσα με την αναζωογόνηση της λειτουργίας των συνδικάτων, της ενίσχυσης των αγώνων.

Μέτωπο στον εργοδοτικό συνδικαλισμό

Η δράση των κομμουνιστών στα συνδικάτα κρίνεται από την επεξεργασμένη και πειστική επιχειρηματολογία αποκάλυψης του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, των ρεφορμιστών και οπορτουνιστών, που δηλητηριάζουν τους αγώνες των εργαζομένων, μπαίνουν εμπόδιο στη ριζοσπαστικοποίησή τους.
Το ζήτημα εδώ δεν κρίνεται στο πόσο εύστοχα απαντούν οι κομμουνιστές σε όλους αυτούς μέσα στο Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδικάτου. Σε πολλές περιπτώσεις, αυτές οι δυνάμεις δε συμμετέχουν ή δεν εκλέγονται σε εκατοντάδες σωματεία. Αυτό δε σημαίνει ότι οι απόψεις τους, η γραμμή που υπηρετούν δεν υπάρχει, ότι νικήθηκε. Καθήκον μας είναι η αποκάλυψή τους στα μάτια των εργαζομένων και των οικογενειών τους σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, σε όλο τον κλάδο, είτε υπάρχουν, είτε δεν υπάρχουν ως φυσική παρουσία. Να απαντηθούν οι απόψεις τους, που εντάσσουν τους εργαζόμενους στο «άρμα» των συμφερόντων του κεφαλαίου. Εδώ βρίσκεται όλη η ουσία.
Σε όλα τα παραπάνω επιδρά η προσπάθειά μας να ανεβαίνει καθημερινά ο ρόλος και η λειτουργία των συνδικάτων, ώστε να ενισχύεται η πρωτοβουλία, η ευθύνη όλων των μελών για την υλοποίηση των καθηκόντων.
Εμείς οι κομμουνιστές γνωρίζουμε καλά ότι η δράση μας θα φέρει αποτελέσματα. Αργά ή γρήγορα η εργατική τάξη θα πορευτεί στο δρόμο που έχει ανάγκη. Σε αυτήν την πορεία θα βρεθούν οι μικροί αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι, η νεολαία, οι γυναίκες, συγκροτώντας μια ισχυρή λαϊκή συμμαχία που θα κατακτήσει την εξουσία.
Εξοπλισμένοι, με τις αποφάσεις, τις επεξεργασίες του Κόμματος, με την προοπτική που έχουν ανάγκη τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, με ανεξάντλητη υπομονή και χωρίς καμιά υποχώρηση μπροστά στις δυσκολίες, θα τα καταφέρουμε.

Του Γιάννη ΤΑΣΙΟΥΛΑ*
* Ο Γ. Τασιούλας είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Τμήματός της για την Εργατική - Συνδικαλιστική δουλειά