Διαψεύσεις και αλήθειες για τις εξελίξεις στο Κυπριακό

Διαψεύσεις και αλήθειες για τις εξελίξεις στο Κυπριακό

Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι οι «μπίζνες» για τους υδογονάνθρακες όχι μόνο δεν έλυσαν το Κυπριακό, αλλά αντίθετα περιέπλεξαν χειρότερα το πρόβλημα

Eurokinissi

Οι τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό και οι κίνδυνοι που περικλείουν προσφέρονται για πολύτιμα συμπεράσματα σχετικά με τη στάση απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, τη συμμαχία με ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και σε ποιον επικίνδυνο δρόμο οδηγούν αυτές.
Η «δέσμευση» ενός σημαντικού μέρους των περιοχών της Κυπριακής ΑΟΖ από την Τουρκία, με τη συνοδεία πολεμικών πλοίων και υποβρυχίων, συνιστά προκλητική ενέργεια που γεννά μεγάλους κινδύνους για τον κυπριακό λαό, για τους λαούς της ευρύτερης περιοχής. Αποτελούν συνέχεια των προκλητικών δηλώσεων Ερντογάν ότι «δεν υπάρχει κράτος με το όνομα Κυπριακή Δημοκρατία», μέρος των γενικότερων τουρκικών προκλήσεων, των γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο.
Αυτή η τουρκική επιθετικότητα συνδέεται και τροφοδοτείται από τη συνολικότερη όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και εστιών πολέμου στην περιοχή, με τον ευρύτερο ρόλο που επιδιώκει να παίξει η Τουρκία στις εξελίξεις.
Η απόφαση της κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ για αποστολή φρεγάτας και υποβρυχίου στην περιοχή, στο πλαίσιο της δύναμης της UNIFIL (αποστολή του ΟΗΕ στο Λίβανο) και του ΝΑΤΟ, σηματοδοτεί όξυνση των ανταγωνισμών. Ενισχύεται ο κίνδυνος στρατιωτικής σύγκρουσης αλλά και ανοιχτής επέμβασης ισχυρότερων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, πριν απ' όλα των ΗΠΑ, με την προώθηση επικίνδυνων σχεδίων, όπως της τριχοτόμησης του Αιγαίου. Οι κίνδυνοι πολλαπλασιάζονται. Δε φτάσαμε, όμως, τυχαία ως εδώ. Ακολουθήθηκε συγκεκριμένος δρόμος. Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις βγαίνουν συμπεράσματα και διαψεύδονται πολλοί...

Διαψεύδονται όσοι πόνταραν στην «ισχυρή ΕΕ»

Διαψεύδονται, για παράδειγμα, όσοι, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο, ισχυρίζονταν ότι η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, οι λεγόμενες «ευρωπαϊκές αρχές», το «κοινοτικό κεκτημένο», η «υπεράσπιση των κοινών ευρωπαϊκών συνόρων» θα αποτελούσαν προστασία και ...απάνεμο λιμάνι για την Κύπρο. Ηταν οι ίδιοι που επικαλούνταν ότι η Τουρκία θα συρόταν σε επίλυση με «τυράκι» τις δικές της ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την ΕΕ. Ολα αυτά αποδείχτηκαν «άνθρακες». Οι ανέξοδες συστάσεις που συμπεριλήφθηκαν στα Συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της ΕΕ την περασμένη βδομάδα είναι ενδεικτικές.
Διαψεύδονται, όμως, και όλοι όσοι προπαγάνδιζαν ότι η ιμπεριαλιστική ΕΕ μπορεί να εξασφαλίσει την επίλυση του Κυπριακού υπέρ του λαού. Ποιος δε θυμάται το επιχείρημα όλων των πολιτικών δυνάμεων που στηρίζουν τον ευρωμονόδρομο, και ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ και του διεθνούς οπορτουνισμού, που «φορέθηκε» επανειλημμένα παλιότερα, ότι τάχα «η ΕΕ είναι άβουλη» «επειδή σύρεται από τις ΗΠΑ, γι' αυτό δεν παρεμβαίνει πιο δυναμικά στις εξελίξεις». Το ΚΚΕ δεν έπαψε στιγμή να αποκαλύπτει όλες τις αποφάσεις της ΕΕ που κινούνταν σταθερά στην κατεύθυνση ενίσχυσης της επιθετικότητάς της, συγκροτώντας την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ), τον ευρωστρατό, τη λεγόμενη Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης, τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Αμυνας, τις «ευέλικτες ομάδες άμεσης επέμβασης» κ.ά. Αυτή η πάγια κατεύθυνση της ΕΕ πηγάζει από τον ίδιο το χαρακτήρα της, ως διακρατική ένωση του κεφαλαίου, και γεννά μεγάλους κινδύνους για τους λαούς. Δεν υπάρχει πιο χαρακτηριστική έκφραση του ρόλου της ΕΕ από αυτήν που διαδραματίζει στην Ουκρανία. Ανάλογα με τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών επιχειρηματικών ομίλων που υπηρετεί, η ΕΕ πρωτοστατεί στην προώθηση κάθε είδους έμπρακτων κυρώσεων και μέτρων, όπως, π.χ., σε βάρος της Ρωσίας για τη στάση της στην Ουκρανία. Στις ίδιες τις αποφάσεις της η ΕΕ αυτοσυστήνεται ως ο «παγκόσμιος παίκτης» που παρεμβαίνει όπου Γης για τη διασφάλιση των συμφερόντων της. Ολα τα παραπάνω εκθέτουν όσους με κάθε ευκαιρία φορούσαν «φωτοστέφανο ειρήνης» στην ΕΕ, μάλιστα ως αντίβαρο στην πρόταση για ένταξη της Κύπρου στον προθάλαμο του ΝΑΤΟ, το λεγόμενο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη.

Διαψεύδονται όσοι επένδυσαν στις «ισχυρές πλάτες» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ

Οι εξελίξεις, επίσης, διαψεύδουν και όσους πόνταραν στην ανάμιξη των ΗΠΑ ισχυριζόμενοι ότι η Κύπρος πρέπει να στηριχτεί σε «γερές πλάτες», να πάει «με τα νερά των ισχυρών». Εχει τη δική του σημασία το γεγονός ότι αυτές οι εξελίξεις σημειώνονται σε μια περίοδο που οι ΗΠΑ έχουν εκφράσει με όλους τους τρόπους τη ζέση τους να προωθηθεί «λύση» του Κυπριακού. Οι δηλώσεις της εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Τζ. Ψάκι, εκτός ορισμένων χαλαρών συστάσεων προς την Τουρκία κάνουν λόγο για «ακριβοδίκαιη μοιρασιά στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης». Η διχοτομική λύση, δηλαδή, που προωθούν και αποτυπώθηκε στην κοινή ανακοίνωση Αναστασιάδη - Ερογλου, στις 11 Φλεβάρη του 2014, δεν μπορεί να προωθηθεί χωρίς ξεκαθάρισμα λογαριασμών σχετικά με τη μοιρασιά του ενεργειακού πλούτου στην περιοχή, στην οποία η Τουρκία σπεύδει να καταγράψει ντε φάκτο τις επιδιώξεις της με προκλητικές κινήσεις. Μάλιστα, τώρα επιταχύνει το σχεδιασμό της, αφού βλέπει να διαμορφώνεται, με επίκεντρο την Ενέργεια, η σύμπραξη Ελλάδας, Αιγύπτου, Ισραήλ, που απειλεί τα συμφέροντά της στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Αλλά και όσοι επικαλούνταν το ΝΑΤΟ ως το «βαρύ πυροβολικό» αναχαίτισης της επιθετικότητας της Τουρκίας, τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Τουρκία, έχουν εκτεθεί. Δείχνει πολλά το ότι σε δηλώσεις του νέου γγ του ΝΑΤΟ, Στόλτενμπεργκ, κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα αυτή τη βδομάδα, αφού εκθείασε «στο όνομα της συλλογικής ασφάλειας» τους αντιδραστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική, αναφέρθηκε και στο ρόλο της «σύμμαχου» της Ελλάδας, Τουρκίας, και συνέστησε ... «αυτοσυγκράτηση».
Η στάση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ σε ένα ζήτημα όπως το Κυπριακό, εισβολής και κατοχής που ιστορικά εν' τη γενέσει του φέρει την υπογραφή τους, είναι ενδεικτική και για το σύγχρονο ρόλο τους, στο πώς επιδιώκουν να το «κλείσουν» με επιζήμιο τρόπο για τα λαϊκά συμφέροντα. Αποκαλύπτεται, επίσης, ότι όσοι πλειοδοτούν για πιο αποφασιστική εμπλοκή των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένου και της προώθησης της πρότασης για ένταξη της Κύπρου στον προθάλαμο του ΝΑΤΟ, το λεγόμενο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη, επιχειρούν να μπλέξουν τον κυπριακό λαό σε νέες περιπέτειες.
Τις τελευταίες μέρες οι υποστηρικτές των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ επιχειρούν, μάλιστα, να προσαρμόσουν στις εξελίξεις το τροπάρι τους, εγκαταλείποντας τα μεγάλα λόγια περί προστατών θέτοντας το ερώτημα: «Φανταστείτε τι άλλο θα γινόταν αν δεν ήταν η Ελλάδα στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ και η Κύπρος στην ΕΕ».
Τους απαντούμε... δε χρειάζεται ιδιαίτερη φαντασία. Το 1974 στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ έγινε η εισβολή και κατοχή του 37% του νησιού. Αλλά και πρόσφατα, με επίδικο την τελωνειακή ένωση της Ουκρανίας με την ΕΕ, ο ουκρανικός λαός ματοκυλιέται και η Ουκρανία διαμελίζεται στο έδαφος των ανταγωνισμών με τη Ρωσία.

Διαψεύδονται όσοι επένδυσαν στο δόγμα «οι μπίζνες μάς φέρνουν πιο κοντά στην επίλυση»

Ολο το προηγούμενο διάστημα πήρε μεγάλες διαστάσεις η προβολή των κοινών υπουργικών συμβουλίων Ελλάδας - Τουρκίας, συνοδευόμενα με την άποψη ότι αυτά φέρνουν σχετικές επιχειρηματικές συμφωνίες που θα εξευμένιζαν την Τουρκία, τόσο στο Αιγαίο όσο και σε σχέση με το Κυπριακό.
Στην ίδια γραμμή, η εύρεση φυσικού αερίου στην Κύπρο τροφοδότησε μια ολόκληρη βιομηχανία αυταπατών από τα κόμματα του κεφαλαίου, ότι αυτό θα ήταν και το εργαλείο προώθησης της «επίλυσης». Το ΚΚΕ προειδοποίησε ότι η εύρεση πλουτοπαραγωγικών πηγών, σε συνθήκες κυριαρχίας των μονοπωλίων, όχι μόνο δε θα λύσουν προς όφελος του λαού το κυπριακό πρόβλημα αλλά θα το περιπλέξουν χειρότερα, βάζοντάς το στη μέγγενη σφοδρών ανταγωνισμών, που ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη στην ευρύτερη περιοχή.
Η στάση δηλαδή κάθε χώρας, κάθε ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, και στο Κυπριακό καθορίζεται από τη συμμετοχή στη μοιρασιά, από συγκεκριμένα συμφέροντα των μονοπωλίων. Αυτά είναι τα «κριτήριά» τους και όχι η αναγνώριση των δικαίων του Κυπριακού λαού, σε ένα διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής.
Να παρθεί, επίσης, υπόψη ότι ακόμα και αν συμπίπτουν κατά καιρούς συμφέροντα συγκεκριμένων χωρών στο ενεργειακό αλισβερίσι, αυτό δεν παρέχει καμιά εξασφάλιση για τους λαούς. Για παράδειγμα, οι παραβιάσεις των Τούρκων στην ΑΟΖ της Κύπρου εξελίσσονται την περίοδο που στην προεδρία της ΕΕ βρίσκεται η Ιταλία, χώρα που δικό της μονοπώλιο, η «ΕΝΙ» (σε σύμπραξη με τη νοτιοκορεάτικη «COGAS»), εκτελεί τις έρευνες για φυσικό αέριο για λογαριασμό της Κύπρου. Η συγκεκριμένη «ευνοϊκή συγκυρία» δεν είχε κανένα θετικό αντίκρισμα για τον κυπριακό λαό, το αντίθετο μάλιστα.
Το αβίαστο συμπέρασμα που βγαίνει, λοιπόν, από τις εξελίξεις είναι ότι αυτή η στρατηγική βαθύτερης πρόσδεσης, τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδας, στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς έρχεται σε αντίθεση με τα λαϊκά συμφέροντα. Είναι ο ίδιος δρόμος που οδήγησε σε συνομιλίες με προδιαγεγραμμένες διχοτομικές λύσεις, σαν αυτή του Σχεδίου Ανάν, που συνέπραξαν τόσο η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ όσο και ο -τότε ΣΥΝ- ΣΥΡΙΖΑ, ή σαν αυτή τη διχοτομική «λύση» που μεθοδεύεται σήμερα. Αυτή η στρατηγική είναι επιζήμια και έχει χρεοκοπήσει. Οι λαοί πρέπει να την απορρίψουν.
Αλλος δρόμος, πραγματική σωτήρια διέξοδος για τους λαούς υπάρχει. Προϋποθέτει, όμως, σύγκρουση με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και αποφασισμένο λαό. Σε αυτές τις εξελίξεις αποτελεί όρος η λαϊκή παρέμβαση που θα θέτει ως προτεραιότητα την οργάνωση της κοινής πάλης ενάντια στον καπιταλισμό και τα μονοπώλια, που ευθύνονται για την κρίση και τους πολέμους. Μόνο σε αυτόν το δρόμο ο λαός με τη δική του εξουσία θα μπορέσει να επιβάλει λύση πραγματικά συμφέρουσα για τον ίδιο.

Του Κώστα ΠΑΠΑΔΑΚΗ *
* Ο Κώστας Παπαδάκης είναι μέλος της ΚΕ και ευρωβουλευτής του ΚΚΕ