Για τις εξελίξεις στη Βενεζουέλα: Συζήτηση με τον Carolus Wimmer, Γραμματέα Διεθνών Σχέσεων του ΚΚ Βενεζουέλας (PCV)
Ο Carolus Wimmer*, (Καράκας) συζητά για το “Ατέχνως” με την Μαίρη Καμπουράκη // και τον Βαγγέλη Γονατά // (Αθήνα). Στην μετάφραση βοηθάει η Λουκία Κωνσταντίνου //. Η συζήτηση έγινε στις 29/5/2016.
«Από
τη Βενεζουέλα χαιρετίζουμε την αλληλεγγύη της εργατικής τάξης και του
λαού της Ελλάδας σε καιρούς σκληρών αγώνων για την κυριαρχία και την
ανεξαρτησία. Ο στόχος είναι ίδιος με αυτόν του λαού της Βενεζουέλας,
που βιώνει σήμερα τις πολύπλευρες επιθέσεις του ιμπεριαλισμού και του
φασισμού. Είναι ξανά ώρα, η διεθνής αλληλεγγύη να επιτύχει την κοινωνική
δικαιοσύνη και την ειρήνη. Ζήτω η φιλία των λαών!»Ατέχνως: Γνωρίζετε βέβαια ότι η Ισπανία και η Ελλάδα είναι το κέντρο στην Ευρώπη της συνεχιζόμενης μιντιακής επίθεσης παραπληροφόρησης σχετικά με την κατάσταση στη χώρα σας. Ποια είναι τα τελευταία επεισόδια αυτής της επίθεσης ; Υπήρξε πράγματι κάποια επαφή ανάμεσα στην κυβέρνηση και την αντιπολίτευση στο έδαφος τρίτης χώρας;
Carolus Wimmer: Μετά από μια σειρά φήμες σχετικά με μια απροσδόκητη συνάντηση μεταξύ αντιπροσώπων της Μπολιβαριανής Κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης (Mesa de la Unidad Democrática /MUD) στη Δομινικανή Δημοκρατία, η είδηση επιβεβαιώθηκε και από τις δύο πλευρές. Οι συζητήσεις έγιναν ξεχωριστά, ανάμεσα στα εμπλεκόμενα μέρη και τους μεσολαβητές.
Η MUD εξέδωσε σχετικό ανακοινωθέν στο οποίο ξεκάθαρα “οριοθετεί” τον διάλογο σε τέσσερα σημεία που θεωρεί μη διαπραγματεύσιμα: 1) την πραγματοποίηση του ανακλητικού δημοψηφίσματος, 2) την απελευθέρωση των υποτιθέμενων “πολιτικών κρατουμένων” (όπως ο Λεοπόλδο Λόπες, o ηγέτης της ακροδεξιάς οργάνωσης Λαϊκή Θέληση (VP), υπεύθυνος για τις αναταραχές που συνιστούσαν τρομοκρατικές ενέργειες στις πόλεις, γνωστές με την ονομασία “guarimbas” (ένοπλα οδοφράγματα) και που άφησαν πίσω τους 43 νεκρούς και πάρα πολλές υλικές απώλειες στην δημόσια και ιδιωτική περιουσία το 2014) και την επιστροφή των υποτιθέμενων “εξόριστων” (οι οποίοι σχεδόν στο σύνολό τους είναι φυγόδικοι στη Βενεζουέλα για υποθέσεις διαφθοράς και συμμετοχή στο πραξικόπημα του 2002), 3) Αποδοχή του καθεστώτος Διεθνούς Βοήθειας σε φάρμακα και τρόφιμα για να αντιμετωπίσουν επειγόντως την υποτιθέμενη “ανθρωπιστική κρίση”, 4) Σεβασμός στο Σύνταγμα, στο διαχωρισμό εξουσιών και στην Εθνοσυνέλευση.
Eπιπλέον η MUD επανέλαβε την ικανοποίησή της για την υποστήριξη που δέχτηκε η πρότασή της εκ μέρους των G7, οι οποίοι εξέδωσαν ένα ντοκουμέντο σε σχέση με την κατάσταση στη Βενεζουέλα, μεροληπτώντας υπέρ του οράματος της ακροδεξιάς αντιπολίτευσης· την υποστήριξη του Τζών Κέρυ προς τον Ισπανό Ροντρίκες Σαπατέρο (ο οποίος είναι επικεφαλής της διαμεσολαβητικής ομάδας για το διάλογο)· την συνάντηση ανάμεσα στον Ερνέστο Σαμπέρ (Πρόεδρο της UNASUR) και τον Πάπα Φρανσίσκο ώστε να προσεγγίσουν το θέμα της νοτιοαμερικάνικης χώρας και το αίτημα από πλευράς Παραγουάης να συζητηθεί εντός του MERCOSUR η κατάσταση στη Βενεζουέλα. Επίσης, παρά την πρωτοβουλία διαλόγου, εμφανίστηκε υπέρ της συνέχισης της διεθνούς πίεσης στην Μπολιβαριανή Κυβέρνηση και να εφαρμοστεί η Παναμερικανική Δημοκρατική Χάρτα με σκοπό να αποβληθεί η Βενεζουέλα από τον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών (ΟΕΑ).
Ατέχνως: Eίναι αλήθεια ότι επιχειρείται να δοθεί μια επίφαση διεθνούς νομιμότητας στην επέμβαση στα εσωτερικά σας. Τι έκφραση παίρνει αυτό στην Λατινική Αμερική και ποιος ο ρόλος του γνωστού και “αμαρτωλού” Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών (ΟΑΚ) ;
Carolus Wimmer: Σχετικά με αυτό , ο Γενικός Γραμματέας του ΟΑΚ, Λουίς Αλμάγκρο, υπερβαίνοντας τις αρμοδιότητές του, με δηλώσεις του υπέρ της πραγματοποίησης του ανακλητικού δημοψηφίσματος, αναμείχθηκε ευθέως στα εσωτερικά ζητήματα της Βενεζουέλας και είπε ότι αυτή την εβδομάδα θα συγκαλέσει συνάντηση του οργανισμού για να συζητήσουν το θέμα της εφαρμογής της Δημοκρατικής Χάρτας προς την κυβέρνηση του προέδρου Νικολάς Μαδούρο.
Ο αξιωματούχος του ΟΕΑ, μέσα στις επόμενες μέρες, θα προωθήσει την πρόσκληση προς τους πρέσβεις των 34 χωρών-μελών ώστε να συζητήσουν την κατάσταση στη Βενεζουέλα και να αποφασίσουν “την μοίρα αυτής της χώρας”, επικαλούμενος το άρθρο 20 της Παναμερικανικής Δημοκρατικής Χάρτας, γεγονός χωρίς προηγούμενο στην ιστορία του οργανισμού σε αυτό το ημισφαίριο.
Αποβολή μιας χώρας μέλους έχει συμβεί μόνο με την Ονδούρα, μετά το πραξικόπημα του 2009 και για να επιτευχθεί χρειάζεται η θετική ψήφος των 2/3 των χωρών-μελών.
Από την πλευρά της η UNASUR ενημέρωσε ότι με πρωτοβουλία αυτού του οργανισμού, οι πρώην πρόεδροι Χοσέ Λουίς Ροντρίγκες Σαπατέρο της Ισπανίας, Λεονέλ Φερνάντες της Δομινικανής Δημοκρατίας και Μάρτιν Τορίχος του Παναμά, “έκαναν συναντήσεις με τα δύο μέρη για να διερευνήσουν το πλαίσιο ώστε να ξεκινήσει ένας εθνικός διάλογος με αντιπροσώπους της κυβέρνησης της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας και της αντιπολίτευσης εκπροσωπούμενη από τα κόμματα της ΜUD.
H UNASUR τονίζει ότι αυτές οι προσεγγίσεις αναζητούν την “ευημερία όλων των πολιτών, την ειρήνη, την δικαιοσύνη, την αλήθεια, την θεσμική συνύπαρξη, την ενίσχυση της οικονομίας, την διατήρηση του Κράτους Δικαίου, την δημοκρατία και τον σεβασμό της εθνικής κυριαρχίας”.
“Μετά τις διαδοχικές συναντήσεις με εκπροσώπους της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, οι πρώην Πρόεδροι επιβεβαιώνουν ότι υπάρχει θέληση διαλόγου και από τις δύο πλευρές, γι αυτό και προτάθηκε να συνεχίσουν να διερευνούν για νέες επαφές στο επόμενο διάστημα με στόχο να συμφωνηθεί μια ατζέντα που να εκπληρώνει τις απαιτήσεις της κάθε πλευράς και μία μέθοδο για τον εθνικό διάλογο”, δηλώνει η UNASUR.
Από την πλευρά της η Μπολιβαριανή Κυβέρνηση δεν εξέδωσε κανένα επίσημο ντοκουμέντο. Η υπουργός Εξωτερικών Ντέλσυ Ροντρίκες δημοσίευσε στον λογαριασμό στα κοινωνικά δίκτυα την στήριξή της σε αυτή την πρωτοβουλία την οποία προωθούσε επίσης η Εθνική Εκτελεστική Εξουσία.
Carolus Wimmer: Παρά την αισιοδοξία της UNASUR, πιθανότατα ο διάλογος δεν θα προχωρήσει τόσο γρήγορα όσο η παρεμβατική πίεση στη Βενεζουέλα. Η απερχόμενη κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι της Ισπανίας συγκάλεσε Συμβούλιο Ασφαλείας για να εκτιμήσει πως η “κρίση στη Βενεζουέλα” μπορεί να επηρεάσει τα συμφέροντα της χώρας του. Το αναφερόμενο σκεπτικό είναι πιστή αντιγραφή των αρχών που εκφράζονται στο Εκτελεστικό Διάταγμα του Μπαράκ Ομπάμα, που θεωρεί ότι η κατάσταση στη Βενεζουέλα μπορεί να αντιπροσωπεύει απειλή για την εσωτερική ασφάλεια των ΗΠΑ.
Στο στρατιωτικό ιμπεριαλιστικό δόγμα του ΝΑΤΟ, οποιαδήποτε κατάσταση που θέτει σε κίνδυνο πολίτες ή συμφέροντα μιας χώρας αξίζει απάντηση πολέμου. Με αυτό το πνεύμα καταλήγει επικίνδυνο το γεγονός ότι η ισπανική Κυβέρνηση προειδοποιεί ότι θα παρακολουθεί από κοντά την ασφάλεια των σχεδόν 200.000 Ισπανών που κατοικούν στη Βενεζουέλα και θέτει το θέμα της ενίσχυσης της διπλωματικής της αντιπροσώπευσης σε αυτή τη χώρα ώστε να φροντίσει τις ανάγκες τους, μπροστά στην επιδείνωση της “εξαιρετικής” κατάστασης στη χώρα.
Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας έχει συμβουλευτικό ρόλο προς τον πρόεδρο της Κυβέρνησης και σε αυτό παίρνει μέρος ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Άμυνας της Ισπανίας. Ωστόσο, χωρίς αμφιβολία, είναι μια προσπάθεια να προωθηθεί μια ευθεία ανάμιξη στο έδαφος της Βενεζουέλας, από μια χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ, το οποίο αποτελεί το οπλισμένο χέρι του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού.
Την τελευταία φορά που ο Ραχόι συγκάλεσε αυτό το όργανο, ήταν στις 20 Νοέμβρη 2015, με σκοπό την ανάλυση της απάντησης μπροστά στις τελευταίες τρομοκρατικές επιθέσεις στη Γαλλία και να εξετάσει τις διεθνείς αποστολές ενάντια στην τρομοκρατία των τζιχαντιστών, στις οποίες και συμμετέχει η Ισπανία. Τώρα το κάνει για να εκτιμήσει την κατάσταση στη Βενεζουέλα.
Aτέχνως: Πράγματι, βλέπουμε σήμερα όλα τα “θεσμικά” ιμπεριαλιστικά όργανα να επιστρατεύονται στην επίθεση ενάντια στην Βενεζουέλα. Τελευταία ακόμα και οι G7 που μαζεύτηκαν για να δουν τι θα κάνουν με την παγκόσμια κρίση, ασχολήθηκαν μαζί σας. Πως το αξιολογείτε εσείς αυτό;
Carolus Wimmer: Η διεθνής ιμπεριαλιστική συμμαχία με το όνομα G7, που συνενώνει Γερμανία, Καναδά, ΗΠΑ, Γαλλία, Ιταλία, Ιαπωνία,Ηνωμένο Βασίλειο, μαζί με την πολιτική εκπροσώπηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πραγματοποίησε “κάλεσμα” προς την κυβέρνηση της Βενεζουέλας ώστε να “εργαστεί” προς όφελος του διαλόγου “με τους πολίτες της” με στόχο να “επιλύσει επειγόντως” την οικονομική και πολιτική κρίση που επηρεάζει τη χώρα και “να σεβαστεί τις θεμελιακές ελευθερίες και δικαιώματα, τις δημοκρατικές διαδικασίες, τις ελευθερίες και την επικράτηση του νόμου”
Αυτή η μεροληπτική δήλωση προκαταβολικά ρίχνει τις ευθύνες στην Μπολιβαριανή Κυβέρνηση για την τωρινή ένταση, υπονοώντας ότι δρα στο περιθώριο του νόμου και γι αυτό, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να βάζει πλάτη στο Διάταγμα του Ομπάμα από την πλευρά τους.
Αυτή η “σύμπτωση” θέσεων, μας φέρνει στο μυαλό τότε που, ακριβώς τον Μάιο του 2001, το τότε γκρίνγκο πρόεδρος Τζορτζ Μπους και ο Ισπανός ομόλογός του Χοσέ Μαρία Αθνάρ πραγματοποίησαν μια “άσκηση πολέμου” με το όνομα Επιχείρηση ή Σχέδιο Μπαλμπόα, στην οποία στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ επιχειρούσαν από κοινού για να εισβάλουν στη Βενεζουέλα και να ανατρέψουν τον κομαντάντε Ούγκο Τσάβες.
Από κοντά και ο γενικός γραμματέας του ΟAK Λουίς Αλμάγκρο, παρέθεσε πρόσφατα μία συνέντευξη σε ένα ΜΜΕ της Ουρουγουάης, όπου και δήλωσε: “δεν είναι καλό παράδειγμα για την Αριστερά αυτό που έχει συμβεί στη Βενεζουέλα τα τελευταία δύο χρόνια”, αναφερόμενος ειδικά στην κυβέρνηση του Νικολάς Μαδούρο. Μοιάζει πια να τον εξοργίζει προσωπικά αφού αναφέρθηκε στον Αρχηγό του Κράτους της Βενεζουέλας, σε δημόσια επιστολή, με τον ασεβή χαρακτηρισμό “δικτατορίσκος” επειδή υποτίθεται δεν επιτρέπει την πραγματοποίηση του ανακλητικού δημοψηφίσματος.
“Ο αριθμός των φτωχών αυξήθηκε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου, τα επίπεδα της διαφθοράς βρίσκονται σήμερα πιο ψιλά από όλες τις χώρες της Λατινικής Αμερικής” και “δεν μπορεί να υπάρχει καθεστώς της Αριστεράς με πολιτικούς κρατούμενους”. “Όλες αυτές οι μεταβλητές συγκεντρωμένες […] έθεσαν εντελώς εκτός Αριστεράς την Κυβέρνηση της Βενεζουέλας”, δήλωσε.
Σε αυτές τις ανείπωτες δηλώσεις, ο Αλμάγκρο θεωρεί δεδομένη “την έξοδο της κυβέρνησης από την Αριστερά”, πράγμα το οποίο συνοψίζει την ιδεολογική και πολιτική του θέση, μαζί με το ότι ψεύδεται ξεδιάντροπα, σχετικά με την κατάσταση στη χώρα.
Ατέχνως: Tα διεθνή ΜΜΕ μεταδίδουν εικόνες που προσπαθούν να δείξουν μια οικονομία σε πλήρη κατάρρευση και το λαό της Βενεζουέλας στα πρόθυρα του λοιμού. Πόση σχέση με την πραγματικότητα έχει αυτό;
Carolus Wimmer: Tα τελευταία δύο χρόνια και παρά τον οικονομικό πόλεμο, σύμφωνα με τα νούμερα της Οικονομικής Επιτροπής για την Λατινική Αμερική και την Καραϊβική (CEPAL), η Βενεζουέλα μείωσε τα επίπεδα υποσιτισμού και το 2014 θεωρήθηκε μια από τις χώρες που πραγματοποίησε τις μεγαλύτερες προσπάθειες ώστε ο πληθυσμός της να τρέφεται καλά και αξιοπρεπώς. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα το 2015, η Οργάνισμός των Ηνωμένων Εθνών για την Διατροφή και την Γεωργία, o FAO, να αναγνωρίσει στη Βενεζουέλα, για δεύτερη φορά, την μείωση της πείνας και της ακραίας φτώχειας σε ποσοστό μεγαλύτερο του 50% σε ολόκληρη τη χώρα. Το 2013, η Βενεζουέλα συμπεριλήφθηκε στην ομάδα των 15 χωρών που έκαναν εξαιρετικές προόδους στη μείωση του υποσιτισμού.
Παρά τη σημερινή οικονομική κρίση, που είναι αποτέλεσμα μιας πολύπλευρης επίθεσης και της οποίας η χώρα είναι θύμα, και παρά το ότι έχει γεννήσει μια οικονομία της βίας, σαν όπλο διάλυσης του Κράτους σε ένα μη συμβατικό πραξικόπημα, η ανεργία τον μήνα Απρίλιο έκλεισε στο 7,3%, το χαμηλότερο ποσοστό σε σύγκριση με τον ίδιο μήνα των τελευταίων 20 ετών. Αυτό έγινε χάρη στην εφαρμογή δημόσιων πολιτικών που προστατεύουν την εργασία του πληθυσμού, υπερασπίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων και θεωρούν την ελαστικότητα και την κατάτμηση της εργασίας παραμορφώσεις που πρέπει να ξεπεραστούν.
Στην Κολομβία αυτό το νούμερο της ανεργίας ανέρχεται στο 10% με αυξητικές τάσεις και το ίδιο συμβαίνει και σε άλλα κράτη της περιοχής όπου το CEPAL και ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (OIT) προβλέπουν σε γενικές γραμμές μια αύξηση της ανεργίας, εξ αιτίας των αποτελεσμάτων της δομικής κρίσης του καπιταλισμού.
Δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι ο σπειροειδής πληθωρισμός επηρεάζει σε βάθος τη ζωή του βενεζολάνικου λαού, ο οποίος αντιμετωπίζει ουκ ολίγες δυσκολίες για να αποκτήσει τρόφιμα και φάρμακα. Όμως η κατάσταση δεν είναι κρίσιμη, όπως για παράδειγμα στη Λα Γουαχίρα της Κολομβίας, όπου πράγματι υπάρχει ανθρωπιστική κρίση, την οποία κατέδειξε μέχρι και η διάσημη ομοεθνής τραγουδίστρια Σακίρα. Σε πρόσφατη επίσκεψη στη χώρα της χαρακτήρισε την κατάσταση σε εκείνη την περιοχή ως μια πραγματική ανθρώπινη τραγωδία. “Υπάρχουν 5.000 παιδιά στη Λα Γουαχίρα που τη στιγμή που μιλάμε πεθαίνουν από την πείνα. Εάν θέλουμε να έχουμε ειρήνη στην Κολομβία, πρέπει να ξεκινήσουμε να οικοδομούμε από τη βάση, από τα παιδιά μας”, τόνισε η τραγουδίστρια.
Παρ’ όλα αυτά ο Αλμάγκρο στοιχίζει τα κανόνια του και αναφερόμενος στα κοινωνικά προγράμματα της Μπολιβαριανής Επανάστασης τα χαρακτηρίζει σαν “φτηνό λαϊκισμό”. “Όλη η κοινωνική δυναμική της χώρας στράφηκε προς τον φτηνό λαϊκισμό” και η Κυβέρνηση “για το μόνο που ανησυχεί σήμερα είναι να φτιάξει μηχανισμούς για να διατηρηθεί στην εξουσία”, “αυτό, οπωσδήποτε δεν είναι Αριστερά”, είπε ο Αλμάγκρο, επιδεικνύοντας μια συμπεριφορά που υποδηλώνει την βαθιά αντίθεσή του στο σοσιαλιστικό μπολιβαριανό εγχείρημα.
“Το προεκλογικό τραγούδι του PCV”
Ατέχνως: Ωστόσο, ενώ υπάρχει υποτίθεται “ανθρωπιστική κρίση” λαμβάνονται διαρκώς και νέες οικονομικές κυρώσεις κατά της Βενεζουέλας. Aπό την άλλη οι βίαιες ενέργειες, μέχρι και δολοφονίες Τσαβιστών, συνεχίζονται. Που αποσκοπούν με αυτή την κλιμακούμενη όξυνση;
Carolus Wimmer: Αυτό το Σάββατο, η γερμανική αεροπορική εταιρεία Λουφτχάνσα επιβεβαίωσε ότι από τις 18 Ιούνη θα διακόψει τις πτήσεις μεταξύ Καράκας – Φραγκφούρτη. Η γερμανική εταιρεία εξέδωσε το παρακάτω επίσημο ανακοινωθέν σχετικά: “Αφού εξαντλήσαμε όλους τους πόρους και τις προσπάθειες ελιγμών, το Διοικητικό μας Συμβούλιό παρέτεινε στο μέγιστο τη λήψη αυτής της απόφασης. Καταφεύγουμε σε αυτή την ενέργεια ως απάντηση στις σημερινές οικονομικές δυσκολίες στη Βενεζουέλα και στο γεγονός ότι η Λουφτχάνσα δεν έχει την ικανότητα σήμερα να ανταλλάξει με αμερικάνικα δολάρια τα κέρδη της σε τοπικό νόμισμα, ώστε να τα μεταφέρει έξω από τη χώρα. Εκτός αυτού, η ζήτηση διεθνώς ταξιδίων προς το Καράκας σημείωσε νέα ετήσια πτώση το 2015 και το πρώτο τρίμηνο του 2016”.
Αυτή η πληροφορία κάνει πάταγο στα διεθνή ΜΜΕ ως “απόδειξη” της οικονομικής καταστροφής στη Βενεζουέλα. Παρ όλα αυτά, δεν μεταδόθηκε για παράδειγμα ότι κατά την 36η Διεθνή Έκθεση Τουρισμού στην Κούβα, ο Αρμάντο Μολίνα, διευθυντής της Καναδικής επιχείρησησης All Inclusive, είπε πως η εταιρεία του μελετούσε την πιθανότητα να βάλει σε λειτουργία πτήσεις τσάρτερ για τη Βενεζουέλα και με αυτό τον τρόπο να προωθήσει τον τουρισμό μεταξύ των δύο χωρών.
Σε αυτό, έρχεται να προστεθεί επίσης, η δολοφονία αυτό το Σάββατο του πρώην Διοικητή της Εθνικής Μπολιβαριανής Πολιτοφυλακής, Φέλιξ Βελάσκες, όπου η πρώτη υπόθεση που κάνουν τα σώματα ασφαλείας σχετικά με την δολοφονία του, είναι ότι πρόκειται για πληρωμένους δολοφόνους, που βασίζεται στην “καλά υπολογισμένη εκτέλεση της πράξης και το εύστοχο χτύπημα των δραστών”, όπως ανακοίνωσε ο υπουργός Εσωτερικών, Δικαιοσύνης και Ειρήνης, υποστράτηγος Γκουστάβο Γκονζάλες Λόπες.
“Τον δολοφόνησαν μεσημεριανή ώρα προσποιούμενοι κλοπή του αυτοκινήτου” εξήγησε ο υπουργός σε δηλώσεις που μεταδόθηκαν από το κρατικό κανάλι και επιχειρηματολόγησε ότι “ η βαναυσότητα της πράξης εκτέλεσης μπροστά στην εγγονή του, αποκαλύπτει την πρόθεση να μειώσουν την ικανότητα άμυνάς του”.
Η ανθρωποκτονία του Βελάσκες προστίθεται σε μια σειρά επιλεκτικών δολοφονιών των μελών Εθνικών Μπολιβαριανών Ενόπλων Δυνάμεων (FANB) και κοινωνικών ηγετών και ακτιβιστών των επαναστατικών δυνάμεων, που έχουν καταγγελθεί από την Μπολιβαριανή Κυβέρνηση σαν μέρος σχεδίου ιμπεριαλιστικής συνωμοσίας, ώστε να δημιουργήσουν χάος και εσωτερική αποσταθεροποίηση, με στόχο να ανακηρύξουν τη Βενεζουέλα διαλυμένο Κράτος και να δημιουργήσουν ευνοϊκές συνθήκες για την επέμβασή τους.
Ατέχνως: Κατανοούμε ότι πρόκειται για μετωπική σύγκρουση, πολύ μεγαλύτερη από όσο πιθανά φαίνεται , ή όσο θέλουν να φαίνεται. Τι θα λέγατε με αυτή την ευκαιρία στο λαό της χώρας μας. Η Ελλάδα είναι η χώρα που την απειλούν ότι θα γίνει η “Βενεζουέλα της Ευρώπης”…
Carolus Wimmer: Από τη Βενεζουέλα χαιρετίζουμε την αλληλεγγύη της εργατικής τάξης και του λαού της Ελλάδας σε καιρούς σκληρών αγώνων για την κυριαρχία και την ανεξαρτησία. Ο στόχος είναι ίδιος με αυτόν του λαού της Βενεζουέλας, που βιώνει σήμερα τις πολύπλευρες επιθέσεις του ιμπεριαλισμού και του φασισμού. Είναι ξανά ώρα, η διεθνής αλληλεγγύη να επιτύχει την κοινωνική δικαιοσύνη και την ειρήνη. Ζήτω η φιλία των λαών!
“H Λαϊκή Επαναστατική Ενότητα, ιστορική πολιτική των κομμουνιστών”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου