Υπάρχει επιλογή για το λαό: Ισχυρό ΚΚΕ παντού!

Η ογκώδης συγκέντρωση για τα 100χρονα στο ΣΕΦ μάς γεμίζει με αισιοδοξία για τη συνέχεια

«Ο δημοσιονομικός χώρος θα αξιοποιηθεί μόνο αν ο ίδιος ο λαός αποτρέψει με την ψήφο του την παλινόρθωση του καθεστώτος που μας έριξε στα βράχια...». Στη φράση αυτή του πρωθυπουργού, την περασμένη Πέμπτη από το βήμα της Βουλής, συμπυκνώνεται όλη η προσπάθεια της κυβέρνησης να κυριαρχήσουν τα εκβιαστικά ψευτοδιλήμματα στα εργατικά - λαϊκά στρώματα, ώστε να συντηρεί μαζί με τη ΝΔ ένα δίπολο κάλπικο για το λαό. Ενα δίπολο που και οι δυο όψεις του είναι εξίσου καταστροφικές για τους εργαζόμενους και ευεργετικές για το κεφάλαιο.
Κάθε παρόμοια παρέμβαση του πρωθυπουργού και των κυβερνητικών στελεχών είναι άλλο ένα «ξέπλυμα» της πολιτικής των μνημονίων. Κι αυτό γιατί η κυβέρνηση προπαγανδίζει ξεδιάντροπα ότι το μοίρασμα μερικών ψίχουλων στα πιο εξαθλιωμένα τμήματα του λαού γίνεται εφικτό επειδή αυτή κατάφερε να «πετύχει εκεί που οι άλλοι απέτυχαν», δηλαδή στην απαρέγκλιτη ολοκλήρωση του τρίτου και πιο βάρβαρου μνημονίου που όλοι μαζί ψήφισαν το καλοκαίρι του 2015. Η κυβέρνηση επαναλαμβάνει ότι ακριβώς αυτή η εφαρμογή των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, που τσακίζουν το λαϊκό εισόδημα, φέρνει το ματωμένο υπερπλεόνασμα, ώστε να επιστρέφεται ίσως ένα από τα δέκα που βούτηξαν όλες μαζί οι κυβερνήσεις από τους εργαζόμενους τα τελευταία χρόνια.
Την ίδια στιγμή, από το ίδιο υπερπλεόνασμα η κυβέρνηση προσφέρει κι άλλο φρέσκο χρήμα στους επιχειρηματικούς ομίλους, όπως με την πρόσφατη μείωση της φορολογίας και με τις δεσμεύσεις της για νέες μειώσεις τα επόμενα χρόνια, ώστε να φτάσει στο 25%. Κι αυτό η κυβέρνηση το βαφτίζει «ταξική πολιτική υπέρ των πολλών», την οποία καλεί το λαό να επικροτήσει στην κάλπη ψηφίζοντας ΣΥΡΙΖΑ. Να επικροτήσει δηλαδή το «μεταμνημονιακό» μνημόνιο διαρκείας και την αποφασιστικότητά της να το εφαρμόζει, τσακίζοντας τους εργαζόμενους.

Ψευτοδιλήμματα για να κρατιέται χαμηλά ο πήχης των απαιτήσεων

Η προπαγάνδα αυτή στην ουσία αποτελεί και ένα ακόμα ξεκάθαρο «όχι» από την κυβέρνηση απέναντι στο δίκαιο λαϊκό αίτημα για επαναφορά όλων των απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι στα χρόνια της κρίσης, ξεκόβοντας κάθε συζήτηση για κατάργηση του μνημονιακού οπλοστασίου. Ετσι η κυβέρνηση προσπαθεί να κρατήσει στον πάτο τις απαιτήσεις των εργαζομένων, χρησιμοποιώντας πότε το καρότο των ψεύτικων προσδοκιών γύρω από την «πίτα που μεγαλώνει» και πότε το μαστίγιο της τρομοκρατίας για μη επιστροφή στο «προηγούμενο καθεστώς». Αυτό φάνηκε άλλωστε και από την απόρριψη με συνοπτικές διαδικασίες της τροπολογίας του ΚΚΕ για πλήρη κατάργηση του χαρατσιού του ΕΝΦΙΑ, με την κυβέρνηση να επικαλείται τα «δημοσιονομικά περιθώρια». Οπως διαβεβαιώνει με κάθε ευκαιρία και ο Αλ. Τσίπρας, τα ψίχουλα θα δίνονται υπό την προϋπόθεση «να μη γυρίσει η Ελλάδα» στην «εποχή των ελλειμμάτων» ή στις «παθογένειες του παρελθόντος», δηλαδή να θεωρήσουν οι εργαζόμενοι περασμένες - ξεχασμένες όλες τις κατακτήσεις που τους ξήλωσαν στα χρόνια της κρίσης.
Ακόμα και στα πιο συγκεκριμένα σημεία, όμως, που η κυβέρνηση αξιοποιεί για να καλλιεργεί τα ψευτοδιλήμματα στους εργαζόμενους και να συντηρείται η δήθεν διαχωριστική γραμμή με τη ΝΔ, αποκαλύπτεται ότι και οι δύο μοιράζονται την ίδια στρατηγική. Ξεχωρίζει π.χ. το Ασφαλιστικό, με την κυβέρνηση να αξιοποιεί την αντιλαϊκή πλειοδοσία της ΝΔ, όταν ήδη οι ρυθμίσεις που εφαρμόζει με τον νόμο Κατρούγκαλου διαλύουν την Κοινωνική Ασφάλιση. Η κυβέρνηση κατηγορεί τη ΝΔ ότι επιθυμεί τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, την ίδια στιγμή που όλα τα στοιχεία δείχνουν τη γενίκευση της μερικής απασχόλησης, και μάλιστα πριν από μερικούς μήνες η υπουργός Εργασίας ξεκίνησε την εφαρμογή του εμβληματικού μνημονιακού νόμου Βρούτση για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού. Η κυβέρνηση κατηγορεί επίσης τη ΝΔ για απολύσεις στον δημόσιο τομέα, την ίδια στιγμή που πετιούνται στο δρόμο συμβασιούχοι στην Υγεία, στους ΟΤΑ κ.α. Τα διλήμματα που θέτουν η κυβέρνηση και η ΝΔ στους εργαζόμενους, λοιπόν, δεν είναι τίποτα παραπάνω από το «διάλεξε πόσα και από ποιους θα χάσεις».
Η πολιτική της κυβέρνησης είναι όντως ταξική, αλλά υπέρ του κεφαλαίου, κι αυτό φαίνεται και στον προϋπολογισμό που κατέθεσε, όσο κι αν υποστηρίζει ότι κάνει «αναδιανομή». Οι περικοπές και τα αντιλαϊκά μέτρα συνεχίζονται, ενώ διατηρείται η υποχρηματοδότηση στην Υγεία και στην Παιδεία, φορτώνονται νέα βάρη στο λαό, κατοχυρώνονται περικοπές στις συντάξεις, όπως με την κατάργηση του ΕΚΑΣ κ.ο.κ. Μάλιστα, στον προϋπολογισμό προβλέπεται αύξηση των κρατικών εσόδων μέσω της ταξικής φορολόγησης των λαϊκών στρωμάτων, δηλαδή της λεγόμενης έμμεσης φορολόγησης. Η ταξική υπέρ του κεφαλαίου πολιτική της κυβέρνησης αποτυπώνεται άλλωστε και στα ίδια τα στοιχεία για την καπιταλιστική ανάπτυξη, όπου φαίνεται ότι η ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου συμβαδίζει με τη μείωση του μέσου μισθού τα τελευταία χρόνια και με την αύξηση της «ευελιξίας» - σε τελική ανάλυση με την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.

«Ασφάλεια» για το κεφάλαιο, αστάθεια και ανασφάλεια για το λαό

Το θράσος της κυβέρνησης δεν περιορίζεται στο πεδίο της οικονομίας. Γίνεται ακόμα πιο προκλητικό και επικίνδυνο όταν αναφέρεται στην περιβόητη «νέα εθνική στρατηγική», δηλαδή στην εμπλοκή της Ελλάδας ακόμα πιο ενεργά στα διάφορα περιφερειακά «σχήματα» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, στις τριμερείς και πολυμερείς συναντήσεις, στις οποίες πρωτοστατεί για να προχωρούν πιο αποφασιστικά οι ιμπεριαλιστικές διευθετήσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι αυτή η πολιτική εξασφαλίζει «σταθερότητα» και «ευημερία» για το λαό, ενώ στην πραγματικότητα αφορούν μόνο το κεφάλαιο και τις μπίζνες του. Αλλωστε, αυτή η «σταθερότητα», για να ξεδιπλώνουν τη δράση τους οι μονοπωλιακοί όμιλοι, είναι που φέρνει όλο και περισσότερη αστάθεια για το λαό, τον εκθέτει όλο και πιο άμεσα σε κινδύνους πολεμικών συγκρούσεων. Για τη διευκόλυνση των επιχειρηματικών πρότζεκτ που αφορούν την εκμετάλλευση κοιτασμάτων Ενέργειας, την κατασκευή αγωγών και δρόμων μεταφοράς, τη μετατροπή της χώρας σε «κόμβο», η κυβέρνηση σηκώνει όλο και πιο ψηλά την αμερικανοΝΑΤΟική σημαία στα Βαλκάνια και μετατρέπει όλη τη χώρα σε βάση πολεμικής εφόρμησης του ΝΑΤΟ.
Και τι μένει στο λαό από όλα τα παραπάνω; Από τη μία η κλιμάκωση της επίθεσης στα δικαιώματά του, ώστε να παραμένει «ανταγωνιστική» η οικονομία και «φιλική στις επενδύσεις», και από την άλλη τα παιχνίδια με τη φωτιά δίπλα στην πυριτιδαποθήκη των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου, όπως και η αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων. Κάτι που την περασμένη βδομάδα έγινε ακόμα πιο καθαρό, με τις συμπλοκές Ρωσίας - Ουκρανίας στην Αζοφική Θάλασσα και τα ΝΑΤΟικά αεροσκάφη να απογειώνονται από ελληνικό έδαφος, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση υποβάθμιζε τις εξελίξεις για να καθησυχάσει το λαό.

Με ΚΚΕ δυνατό μπορούμε να τα καταφέρουμε!

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα συμφέρον να διαλέξουν αν θα συνεχίσει η σημερινή κυβέρνηση ή αν θα αναλάβει η επόμενη να υλοποιήσει τις «δεσμεύσεις» για το μνημόνιο διαρκείας, όπως και τη συνέχιση της εμπλοκής στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Εχουν κάθε λόγο να απορρίψουν τη λογική του «μικρότερου κακού», βάζοντας στο προσκήνιο τις δικές τους ανάγκες.
Να συμπαραταχθούν με το ΚΚΕ, που σήμερα, μετά από έναν αιώνα ζωής και δράσης, μπορεί να τους κοιτά στα μάτια, απευθύνοντας το κάλεσμα της αντεπίθεσης. Η πλούσια δράση του Κόμματος για τα 100χρονά του, που κορυφώθηκε με τη συγκλονιστική εκδήλωση στο ΣΕΦ την περασμένη Κυριακή, αποτελεί ήδη μια σημαντική παρακαταθήκη. Ολη αυτή η δραστηριότητα και το κατάμεστο από εργατόκοσμο και νεολαία ΣΕΦ έδειξαν ότι πράγματι τώρα είναι περισσότεροι όσοι προσβλέπουν στο Κόμμα μας, όσοι ξεπερνούν προκαταλήψεις και παίρνουν κουράγιο από την αταλάντευτη και συνεπή στάση μας, ανακάμπτουν στο πλάι μας. Με αυτήν τη μαχητική αισιοδοξία, το πείσμα μας ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε, συνεχίζουμε ακόμα πιο αποφασιστικά, για την ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού!