Ηλέκτρα Στρατωνίου: Μια λέξη μόνο, μια… ΞΥΠΝΗΣΤΕ

Από iraklis3

“Στρατιώτες της Ειρήνης οι στίχοι μου, φύλακες των συνόρων της Ανθρωπιάς και της Αγάπης !
Δεν βάζουν συρματοπλέγματα, ενώνουν πατρίδες, θάλασσες, βουνά, αδελφώνουν λαούς, μοιράζουν ψωμί και κρασί
στους πεινασμένους ,ντύνουν τους γυμνούς” …..
Πικροί καιροί και αρνείται τα πολλά λόγια η γλώσσα, τις περιττές σκέψεις ο νους!
Και Όλοι προσδοκούν στο Αύριο και ζουν το Τώρα !
-ΤΩΡΑ ΛΟΙΠΟΝ – ΤΩΡΑ !!! ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΜΟΝΟ – ΜΙΑ …..
– ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΛΑΟΙ !!! ΞΥΠΝΗΣΤΕΕΕΕ !!!

Η ΜΕΛΩΔΙΑ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ

Η ποίηση είναι άλλο πράγμα !
Δεν μοιάζει με κανένα
είδος γραπτού λόγου!
Εδώ δεν μετράνε τα πτυχία…
Μετράει το φως
και η θέρμη της ψυχής!
Στο χαρτί δεν ταιριάζεις λέξεις,
μόνο χτύπους της καρδιάς
και την μελωδία του αίματος
που κυλά στις φλέβες σου!
Δεν θέλει να προσθέτεις
λόγια- λόγια –λόγια …
παρά να αφαιρείς πρέπει
και στο τέλος να μένει
μόνο η άχνα της ανάσας σου
και το άρωμα της αγάπης
και του πόνου…
της Ζωής τα πάθη
και τα – αιμάτινα χνάρια –
του απλού ανθρώπου!…
21/2/2018

ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΕΣ -1-

Ήρθαν εργολάβοι του θανάτου στις γειτονιές,
με φέρετρα, σταυρούς, κεριά και σάβανα .
Γέμισαν τα σοκάκια, τις αυλές , τις αλάνες,
άπλωσαν στα κατώφλια μας την μακάβρια
πραμάτεια τους , βγήκαν οι νεκροθάφτες .
Άρπαξαν τα σκεπάρνια οι γριές
κάρφωσαν σανίδες στα παραθύρια,
έβγαλαν απ΄ τις κούνιες τους οι μάνες τα μωρά ,
στα υπόγεια έκρυψαν τα εργαλεία οι άνδρες ,
μεταμφίεσαν σ΄ εφιάλτες οι έφηβοι τα όνειρα,
μη ζηλέψουν οι εργολάβοι και τους τα θάψουν !
Ήρθαν πάλι οι νεκροθάφτες …
Κι εγώ σύννεφο έγινα να σε κρύψω!
Τρομάζω και ψάχνω σε ανώνυμες πλατείες
με αγάλματα σπασμένα, σ΄ εξωκκλήσια ψάχνω,
και ορφανεμένα θρανία ερειπωμένων σχολειών.
Στων Πανεπιστημίων – ψάχνω να σε βρω –
τις αυλές που χορτάριασαν, σ’ εργοστάσια φαντάσματα ,
με ξεχασμένες απεργίες κι αγανακτισμένα συνθήματα
που αιωρούνται τραγικά στις ματωμένες τσιμινιέρες !
-Βγήκαν οι νεκροθάφτες . -Παντού σε ψάχνω…
Νυχτώθηκαν τα μάτια μου, στα λεωφορεία, στα τράμ,
στου φαντάρου τη βρώμικη στολή ,
στων ποιητών τις λευκές σελίδες των βιβλίων,
που δεν μπόρεσαν ακόμη να γράψουν !
-Σε ψάχνω !!!
-Ελπίδα μου , αγάπη, αγάπη μου !
-Άκουσέ με ! Πρόσεχε ! -Βγήκαν οι νεκροθάφτες.
-Μην πλησιάσεις την πραμάτεια τους!
-Μείνε μακριά, πρόσεχε… πρόσεχε!
-Άκουσέ με ! Εδώ είναι πάλι ! –
– Κρυμμένοι μένουν, Πάντα εδώ!
-Στις γειτονιές των φτωχών !!!

ΠΡΟΣΦΥΓΑΚΙ
Στη πρώτη ανάσα σου μυρωδιά από αίμα,
μπαρούτι, ξινισμένο γάλα, μουχλιασμένο ψωμί.
Το πρώτο σου άκουσμα πολυβόλου ριπή,
κραυγή αγωνίας, σίδερα και πέτρες,
ανάμεσα στα παγωμένα μπούτια της μάνας σου!
Στο φλάς των ματιών σου ένας μαύρος καπνός,
και πελάγου αλμύρα,-καρχαρία σκιά –
και λυγμός δελφινιού που ζητάει πατρίδα !
– Προσφυγάκι μωρό !
Σα χρυσή σερπαντίνα ο ομφάλιος λώρος σου,
μια κλωστή ματωμένη μπερδεμένη στα φύκια ,
ένα κλάμα ασταμάτητο φωνάζει: – Βοήθειαα !!…
Οι στεριές δεν σε θέλουν, τ’ άγρια βράχια ραγίζουν…
Κοραλλένια στεφάνια – το κορμάκι το άψυχο –
νεκρολούλουδα του βυθού σου στολίζουν!
……………………………………….
«Κι αχχχ …νάνι νάνι νάνι του ….
οι αγγέλοι να΄ναι πλάϊ του» ….
-Καλόν ύπνο μωρό μου !!!