Ξιπασμένοι και «συνεσταλμένοι», όλοι με τον ίδιο σκοπό...

Αλλοι ξεσαλώνουν και άλλοι είναι πιο «συνεσταλμένοι». Αλλοι κάνουν συστάσεις στο ΚΚΕ «να σωπάσει» και άλλοι «να συμβάλει στη λήθη». Αλλοι χαρακτηρίζουν «εγκληματική οργάνωση» τον ΔΣΕ, στάζοντας δηλητήριο για το διήμερο εκδηλώσεων που διοργανώθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο από Οργανώσεις του Κόμματος στην Κόνιτσα. Και άλλοι επιχειρούν με γελοίους συμψηφισμούς να τσουβαλιάσουν αυτήν την εκδήλωση με την εκπροσώπηση της κυβέρνησης στα χωροφυλακίστικα «χάπενινγκ» του μίσους που διοργανώνει η Ενωση Αποστράτων Αξιωματικών (ΕΑΑΣ) στον Γράμμο και το Βίτσι.

Αλλοι, πιο πονηροί, βρίσκουν την ευκαιρία να απευθύνουν καλέσματα «εθνικής ομοψυχίας», ώστε να «πάμε παρακάτω», κρύβοντας ότι η αντιπαράθεση αυτή δεν τους απασχολεί ως «παρελθόν», αλλά επειδή «κοιτάει» στο παρόν και στο μέλλον. Ορισμένοι μάλιστα ρίχνουν και πιο «προωθημένες» ιδέες, όπως για ένα διακομματικό συνέδριο ή για κοινοβουλευτικές εκδηλώσεις στο «Πάρκο Εθνικής Συμφιλίωσης» με θέμα τον Εμφύλιο (η τελευταία πρόταση «έπεσε» σχεδόν ταυτόχρονα από τις σελίδες της «Αυγής» και της «Καθημερινής»... Τυχαίο;).

Από τη μία, λοιπόν, οι ωμοί αντικομμουνιστές της σταλινολογίας και του «κονσερβοκουτιού», με ανιστόρητες χυδαιότητες που θα ζήλευαν και οι στρατοδίκες του '40 και του '50. Αυτοί που με αφορμή τη συμπλήρωση 71 χρόνων από την υποχώρηση του ΔΣΕ και το πέρασμα στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, γράφουν για τους «σλαβοκίνητους κομμουνιστές», για τις μάχες του Εθνικού Στρατού ενάντια στις «εγκληματικές ομάδες που επιδίωκαν την απόσχιση εδαφών από την Ελλάδα», για το «αλυσόδεμα στα σταλινικά κάτεργα» και άλλα παρόμοια, απαιτώντας, σαν γνήσιοι «λαγοί» του συστήματος, μέτρα σε βάρος του ΚΚΕ που «δεν συμμορφώνεται».

Και από την άλλη, εκείνοι που «για το καλό της χώρας» καλούν το Κόμμα να κάνει «αυτοκριτική», να πάψει να συμπεριφέρεται σαν ...«κακομαθημένο παιδί» και να μη θίγεται από τις αντικομμουνιστικές εκδηλώσεις, που φέτος έχουν και επίσημα την αρωγή της κυβέρνησης. Οπως γράφει κι ένας από τους πολλούς των τελευταίων ημερών, «ο κομμουνισμός δεν εξαιρείται πάσης κριτικής».
Αλήθεια όμως... Είναι «κριτική στον κομμουνισμό» εκδηλώσεις όπως αυτή της ΕΑΑΣ, όπου πρωταγωνιστούν φασιστικά κατακάθια και νοσταλγοί του Χίτλερ, απόγονοι των ταγμάτων ασφαλείας και των ΠΑΟτζήδων; Είναι «κριτική στον κομμουνισμό» και «αντιπαράθεση για την Ιστορία» οι τερατολογίες που ακούγονται κάθε χρόνο σ' αυτές τις εκδηλώσεις για τον «κομμουνιστοσυμμοριτισμό που αιματοκύλισε την πατρίδα»;
Και τι ακριβώς επιδιώκει η κυβέρνηση με την εκπροσώπησή της σ' αυτές τις εκδηλώσεις; Τον μόνο λόγο που βρήκαν να επικαλεστούν οι θλιβεροί απολογητές της (με πρώτο τον γνωστό Πορτοσάλτε) είναι ότι «έχει και ψηφοφόρους η κυβέρνηση... Να τους χαρίσει στον Βελόπουλο;», επιβεβαιώνοντας ότι το ψάρεμα στα βρωμόνερα των φασιστοειδών πάει χέρι χέρι με τις αντικομμουνιστικές υστερίες τους.

Το ΚΚΕ μελετά και βγάζει συμπεράσματα από την ηρωική Ιστορία του, θωρακίζει και εμπλουτίζει την επαναστατική στρατηγική του, παλεύοντας για τις σύγχρονες ανάγκες του λαού, φωτίζοντας την πραγματική διέξοδο, την ανατροπή του σάπιου καπιταλισμού που τις συνθλίβει. Ειδικά σήμερα, με αφορμή τη νέα κρίση και την πανδημία, ο καπιταλισμός δείχνει τα ξεπερασμένα του όρια, επιβεβαιώνοντας ότι δεν μπορεί παρά να σπέρνει μόνο πόλεμο, θάνατο και δυστυχία στους λαούς.

Οπως πάντα, έτσι και τώρα, ο αντικομμουνισμός και η προσπάθεια να ξαναγραφεί η Ιστορία, όπως κάνει η ΕΕ, εξισώνοντας τον κομμουνισμό με το ναζισμό, προμηνύουν ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης. Πάνε χέρι χέρι με την κλιμάκωση του κρατικού αυταρχισμού και την καταστολή, όπως επιχειρείται με τον πρόσφατο νόμο της ΝΔ για τον περιορισμό των διαδηλώσεων και για την «αντιμετώπιση του ριζοσπαστισμού». Πάνε μαζί με την επίθεση στα οικονομικά του ΚΚΕ, το πρόστιμο στο Κόμμα επειδή δεν δίνει στο κράτος τα στοιχεία των ανθρώπων του μόχθου που το ενισχύουν από το υστέρημά τους.
Πάνε «πακέτο» με τη βαθιά αντιδραστικοποίηση του αστικού πολιτικού συστήματος, την απροκάλυπτη στοίχιση της κυβέρνησης, του ΣΥΡΙΖΑ και όλων των αστικών κομμάτων με τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και την προσπάθεια να φορτωθεί η νέα κρίση στις πλάτες των εργαζομένων. Απέναντι σ' αυτά τα επικίνδυνα σχέδια ο λαός έχει πραγματικό στήριγμα κι αποκούμπι το ΚΚΕ, που ούτε μπόρεσαν ούτε θα καταφέρουν ποτέ να το βάλουν στο χέρι!