Τεράστιες ευθύνες

Τα αλλεπάλληλα αρνητικά ρεκόρ κρουσμάτων κορονοϊού, η μεγάλη αύξηση των θανάτων από βδομάδα σε βδομάδα, η εκρηκτική κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία, τα συνεχώς αυξανόμενα κρούσματα σε ευαίσθητες δομές όπως τα γηροκομεία, η καθημερινή επιβεβαίωση ότι οι χώροι δουλειάς έχουν μετατραπεί σε εστίες υπερμετάδοσης, αποτελούν κομβικά στοιχεία, που δεν δείχνουν μόνο τη μεγάλη έξαρση της πανδημίας στη χώρα.

Αποτυπώνουν ταυτόχρονα τις τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης, που υπηρετεί τη λογική κόστους - οφέλους για το κεφάλαιο, τα κέρδη και το κράτος του.

Αυτό το κριτήριο, το οποίο υπηρέτησαν και υπηρετούν όλα τα κόμματα του κεφαλαίου, αλλά και συνολικά ο κρατικός μηχανισμός, είναι ο «κόφτης» που δεν επιτρέπει την ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, την άμεση πύκνωση των δρομολογίων στις αστικές συγκοινωνίες, την επιβολή και τη λήψη ουσιαστικών μέτρων προστασίας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, την εξασφάλιση όρων για την ασφαλή λειτουργία όλων των δομών Εκπαίδευσης κ.ο.κ.

Με αυτό το κριτήριο, εξάλλου, όχι μόνο δεν πάρθηκαν αναγκαία μέτρα, ενώ υπήρξε χρόνος μετά το πρώτο κύμα της πανδημίας, αλλά η υγεία του λαού τζογαρίστηκε στο χρηματιστήριο των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων στον Τουρισμό, στις Μεταφορές κ.α. Η «διαχείριση» της πανδημίας πιάνει το νήμα της πολιτικής υποτίμησης των ζωτικών λαϊκών αναγκών, την εμπορευματοποιημένη Υγεία και Παιδεία, τις άθλιες συνθήκες στους χώρους δουλειάς. Δεν έγινε αφορμή για να αντιμετωπιστούν συσσωρευμένα οξυμένα προβλήματα, αντίθετα έγινε αφορμή για μια νέα επίθεση σε εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και για ένταση των μέτρων καταστολής.

Ειδικά σε ό,τι αφορά το δημόσιο σύστημα Υγείας, 7 μήνες μετά την εμφάνιση της πανδημίας στη χώρα, η κυβέρνηση αντί να προχωρήσει σε μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων για την κάλυψη των τεράστιων κενών... κάνει «οικονομίες» σε βάρος της υγείας του λαού, με συμβάσεις με ημερομηνία λήξης, κι αυτές ελάχιστες σε σχέση με τις πραγματικές ελλείψεις, με ανακύκλωση προσωπικού και συνεχείς μετακινήσεις.

Χαρακτηριστική είναι η προχτεσινή εικόνα των εγκαινίων από τον πρωθυπουργό των νέων κρεβατιών ΜΕΘ στο Νοσοκομείο «Σωτηρία», που διαφημίζεται από την κυβέρνηση εδώ και 5 μήνες... και τελικά προχωρά με δανεικό ιατρικό προσωπικό από άλλα υποστελεχωμένα νοσοκομεία της Αττικής!

Αντί μόνιμων προσλήψεων, η κυβέρνηση «απογειώνει» την πολιτική των προσωρινών «μπαλωμάτων» που ανοίγουν άλλες τρύπες: Υποχρεωτικές μετακινήσεις υγειονομικών από κλινική σε κλινική, από το ένα υποστελεχωμένο νοσοκομείο στο άλλο, από Κέντρα Υγείας με τεράστιες ελλείψεις προς νοσοκομεία, από νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας προς την Πολιτική Προστασία. Ταυτόχρονα, ανακυκλώνονται απλές κλίνες και κλίνες ΜΕΘ, ενώ στη γύρα βγαίνουν ανά τη χώρα ακόμα και τα μηχανήματα των μοριακών ελέγχων...

Μέσα σε μια τέτοια κατάσταση, τα κυβερνητικά στελέχη επαναλαμβάνουν ότι «όλα λειτουργούν κανονικά», την ώρα που το δημόσιο σύστημα Υγείας μετατρέπεται ξανά σε «σύστημα της μιας νόσου» σε βάρος της αντιμετώπισης άλλων σοβαρών ασθενειών, την ώρα που ακόμα και ο κυβερνητικός «Χάρτης Υγειονομικής Ασφάλειας» προβλέπει μείωση των τακτικών χειρουργείων έως και 60%, ενώ οι συνεχείς μετακινήσεις προσωπικού λόγω των τεράστιων κενών, π.χ. από κλινική σε κλινική, αυξάνουν εκτός των άλλων και τον κίνδυνο ενδονοσοκομειακής διασποράς. Για επίταξη του ιδιωτικού τομέα ούτε λόγος, ενώ την ίδια ώρα θεσπίζονται συνεχώς νέα «δωράκια» για τους κλινικάρχες, μεταξύ άλλων με «χρυσές αμοιβές» για νοσηλείες και χειρουργεία στο έδαφος των τεράστιων ελλείψεων στα δημόσια νοσοκομεία...

Δίπλα στην επικίνδυνη κατάσταση που βιώνει ο λαός στην Υγεία, στους χώρους δουλειάς, στα ΜΜΜ, στα σχολεία, στα γηροκομεία, την εικόνα συμπληρώνουν οι συνεχείς παλινωδίες της κυβέρνησης, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τις αλληλοαναιρούμενες αποφάσεις εντός λίγων ωρών για την είσοδο φιλάθλων στα γήπεδα, παλινωδίες που καλλιεργούν σύγχυση και επιβεβαιώνουν από μια ακόμα πλευρά ότι κριτήριο της κυβέρνησης δεν είναι η προστασία της Υγείας (αυτή δεν αλλάζει μέσα σε ένα απόγευμα!), αλλά τα «κόστη» και τα «οφέλη» στη ζυγαριά των κερδών του κεφαλαίου.

Απάντηση δίνει μόνο η συλλογική πάλη που φέρνει στο προσκήνιο τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες, οι συντονισμένες αγωνιστικές πρωτοβουλίες συνδικάτων, φορέων και υγειονομικών για την προστασία της ζωής, της υγείας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων και του λαού.