Ευρύτερη στόχευση

Η σημερινή επέτειος για τα 47 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου βρίσκει τον λαό σε πραγματικά πρωτόγνωρες συνθήκες, λόγω της πανδημίας και των τραγικών αδιεξόδων που προκαλεί η διαχείρισή της από την κυβέρνηση.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η απαγόρευση των αγωνιστικών εκδηλώσεων και της πορείας στην αμερικάνικη πρεσβεία επιβεβαιώνει ότι υπάρχει ευρύτερη στόχευση και σχεδιασμός. Οτι το πρόβλημα της κυβέρνησης δεν είναι η δημόσια υγεία και ο συγχρωτισμός, ούτε μόνο το σύγχρονο μήνυμα του Πολυτεχνείου. Και ότι, αντίθετα, η πανδημία αξιοποιείται ως πρόσχημα για συνολικότερες αντιδραστικές «τομές» σε βάρος των αγώνων και των διεκδικήσεων του λαού.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιάσει τις απαγορεύσεις ως «αναγκαίες» τάχα για την υγεία, «για να μη μετράμε πτώματα», όπως χυδαία λένε οι υπουργοί της. Τα Συνδικάτα όμως και οι φορείς έχουν αποδείξει πολλές φορές μέχρι τώρα ότι ξέρουν να διαδηλώνουν και να διεκδικούν τηρώντας όλα τα μέτρα προστασίας της υγείας, ατομικά και συλλογικά, σε αντίθεση με την κυβέρνηση, που έχει την πρώτη και μεγαλύτερη ευθύνη για την έξαρση της πανδημίας, για το φόρτωμα των συνεπειών της στο λαό.

Η κυβέρνηση είναι αυτή που εδώ και 8 μήνες απορρίπτει κάθε δίκαιο αίτημα, όπως η ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, η επίταξη του ιδιωτικού τομέα, οι έλεγχοι σε χώρους δουλειάς, η πύκνωση δρομολογίων στα ΜΜΜ, η αραίωση των μαθητών ανά τάξη με προσλήψεις εκπαιδευτικών κ.ά. Και την ίδια ώρα ψηφίζει σωρηδόν μέτρα στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων, επιβεβαιώνοντας ότι η οικονομία «αντέχει» μόνο όταν πρόκειται για τα κέρδη τους, όχι όμως για την προστασία της υγείας και της ζωής του λαού.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι όσοι προπαγανδίζουν υπέρ της απαγόρευσης των αγωνιστικών εκδηλώσεων και της πορείας ανήμερα του Πολυτεχνείου, είναι οι ίδιοι που «απαλλάσσουν» την κυβέρνηση και το κράτος από κάθε ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση με την πανδημία, που στηρίζουν όλα τα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα στο όνομα της διαχείρισής της, που επιτίθενται με λύσσα στις διεκδικήσεις των υγειονομικών, των εργαζομένων, των μαθητών και όποιου άλλου διεκδικεί ουσιαστικά μέτρα προστασίας. Είναι οι ίδιοι που στηρίζουν την επικίνδυνη ιμπεριαλιστική εμπλοκή της χώρας και την ίδια ώρα φωνάζουν ότι πρέπει «να τελειώνουμε με το Πολυτεχνείο» και το σύγχρονο αντιιμπεριαλιστικό του μήνυμα.

Η κυβέρνηση λοιπόν επιβάλλει τη συγκεκριμένη απαγόρευση σε μια περίοδο που, σε συνέχεια του νόμου για τις διαδηλώσεις, τη γενίκευση των πλειστηριασμών κ.λπ., έχει στα σκαριά βάρβαρα αντεργατικά μέτρα, όπως το νομοσχέδιο που γενικεύει τη δουλειά - λάστιχο και την επίθεση στα συνδικαλιστικά δικαιώματα, ενώ προωθούνται και οι επικίνδυνες ιμπεριαλιστικές διευθετήσεις στο Αιγαίο.

Μέσω του χτυπήματος του αγωνιστικού εορτασμού του Πολυτεχνείου, στόχος είναι να καθιερωθεί σαν «κανονικότητα» ότι το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει να παίρνει την «άδεια» από τις κρατικές υπηρεσίες για να διαδηλώσει τις δίκαιες διεκδικήσεις του.

Οι αντιδραστικές παραινέσεις, όπως ότι «δεν είναι τώρα ώρα για πολιτικές αντιπαραθέσεις και καταλογισμό ευθυνών, τώρα πρέπει όλοι μαζί να ξεπεράσουμε την υγειονομική κρίση», πάνε μαζί με απαγορεύσεις όπως αυτή για το Πολυτεχνείο, προσπαθώντας να χειραγωγήσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια που μεγαλώνει στο έδαφος της πανδημίας και της κρίσης, να βάλουν τους αγώνες στο γύψο. Η συνεισφορά του ΣΥΡΙΖΑ είναι και εδώ μεγάλη, αφού συμμετέχει ενεργά στην καλλιέργεια κλίματος συναίνεσης στο όνομα της αντιμετώπισης της πανδημίας, προτείνοντας ακόμα και «κοινή συναινέσει» υπουργό Υγείας.

Οι αγώνες όμως ούτε αναβάλλονται, ούτε απαγορεύονται. Το σύγχρονο μήνυμα του Πολυτεχνείου βρίσκει έκφραση στην πάλη για την Υγεία, τη ζωή, τα δικαιώματα του λαού και μ' αυτό το περιεχόμενο θα τιμηθεί και η φετινή επέτειος από Συνδικάτα και φορείς, διαφορετικά αλλά αγωνιστικά. Οι χιλιάδες υπογραφές στο κείμενο καταδίκης του κυβερνητικού αυταρχισμού, η πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών και άλλων πρωτοπόρων αγωνιστών δίνουν απάντηση και στέλνουν μήνυμα ανάτασης και αγώνα!