Επικίνδυνο παζάρι

Αν κάτι επιβεβαιώνει με το «καλημέρα» η επανέναρξη των διερευνητικών επαφών, είναι ότι αυτές πραγματοποιούνται με την άμεση ανάμειξη των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και για λογαριασμό των επικίνδυνων σχεδιασμών τους στην περιοχή. Οι κίνδυνοι που παραμονεύουν για τον λαό, την ειρήνη και τα κυριαρχικά δικαιώματα από την εμπλοκή της χώρας σε αυτά τα σχέδια είναι μεγάλοι.

Την ίδια ακριβώς μέρα που ξεκίνησαν οι διερευνητικές, οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ και της ΕΕ χαιρέτιζαν το «θετικό μομέντουμ» στις σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας και ζητούσαν αυτό να αξιοποιηθεί για «να επιτευχθούν συμφωνίες» ώστε «να αποκατασταθεί η ηρεμία στην Ανατ. Μεσόγειο», σκιαγραφώντας τη «λύση» της συνεκμετάλλευσης και δίνοντας ώθηση στο παζάρι που επεκτείνεται σε άλλους τομείς, από την οικονομία έως το Προσφυγικό.

Το ΝΑΤΟ από την πλευρά του, με το βλέμμα «καρφωμένο» στη συνοχή του απέναντι στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, ξαναζεσταίνει τον «μηχανισμό αποκλιμάκωσης» που έστησε το φθινόπωρο ως επιπλέον δίαυλο «επίλυσης των διμερών ζητημάτων σε συμμαχικό πνεύμα», ενθαρρύνοντας κι αυτό τη συνεκμετάλλευση της περιοχής, με οικονομικούς και στρατιωτικούς όρους, έχοντας άλλωστε χαρακτηρίσει «διαφιλονικούμενα ύδατα» το Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο.

Τα παραπάνω δείχνουν καθαρά για μια ακόμα φορά ότι είναι οι ευρωατλαντικοί σχεδιασμοί που ευθύνονται για την όξυνση της κατάστασης στην περιοχή, τη δημιουργία τετελεσμένων, την ανοχή στις τουρκικές αμφισβητήσεις με τη γνωστή ατζέντα εφ' όλης της ύλης που βρίσκεται πάνω στο τραπέζι.

Αυτά τα σχέδια έχει «κορόνα στο κεφάλι της» η κυβέρνηση της ΝΔ, που ωραιοποιεί τις διερευνητικές επαφές μιλώντας για «διπλωματική επιτυχία». Παρουσιάζει ταυτόχρονα την Τουρκία ως «στριμωγμένη» τάχα από τη στάση των ΗΠΑ - ΕΕ και επιχειρεί μ' αυτόν τον τρόπο να κρύψει ότι η ένταση και η προσπάθεια συμβιβασμών, που εναλλάσσονται μέσα σε ευρωατλαντικό πλαίσιο, είναι όψεις του ίδιου νομίσματος και προωθούν παραπέρα τους επικίνδυνους για το λαό σχεδιασμούς.

Αυτόν το σχεδιασμό στηρίζουν αναφανδόν και όλες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, είτε καταθέτουν αυτές τις μέρες τις αντιρρήσεις τους για χειρισμούς της κυβέρνησης, είτε τις «εποικοδομητικές» τους προτάσεις για το πώς μπορεί να υπηρετηθεί καλύτερα η «εθνική» γραμμή του κεφαλαίου. Το πώς δηλαδή θα επιτευχθεί η ενεργότερη εμπλοκή των ευρωατλαντικών συμμάχων, τους οποίους ξεδιάντροπα παρουσιάζουν ως εγγύηση τάχα για την ειρήνη στην περιοχή και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Αυτό δείχνουν για παράδειγμα οι παρεμβάσεις στον απόηχο των διερευνητικών επαφών από στελέχη όλων των αστικών κομμάτων, για το πόσο γερά «πατάει» ο αμερικανικός σχεδιασμός στην Ελλάδα, για το αν η κυβέρνηση εξαντλεί στα παζάρια με την Τουρκία το «αβαντάζ» των συμμαχιών που έχει χτίσει στην περιοχή με τη σφραγίδα των ΗΠΑ, για το αν είναι πιο «χρήσιμη» στη διαπραγμάτευση η ενεργότερη εμπλοκή κρατών της ΕΕ, όπως η Γαλλία, ή των ΗΠΑ.

Τα συμφέροντα του λαού για ειρήνη και ασφάλεια, οικοδόμηση σχέσεων αμοιβαίου οφέλους με τους γείτονες λαούς και κράτη, για την εκμετάλλευση του θαλάσσιου πλούτου με κριτήριο τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη των ενεργειακών ομίλων, όχι μόνο δεν χωράνε στις συμμαχίες και στα παζάρια των αστικών τάξεων και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, αλλά προϋποθέτουν σύγκρουση μαζί τους, πάλη για να κάνει ο λαός κουμάντο στη χώρα του, να αποδεσμευτεί από τον επικίνδυνο κορσέ όλων των ιμπεριαλιστικών ενώσεων.