Λουΐζα Ράζου στην ΕΦ.ΣΥΝ: -Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που ξαναέβγαλε τις «αύρες» στους δρόμους;

 

 

Μέσα σε λίγες ημέρες αν όχι πρωτόγνωρων, σίγουρα καθοριστικών για μια ευνομούμενη πολιτεία γεγονότων, το ΚΚΕ παίρνει θέση, αρνείται την οποιαδήποτε συμπόρευση με άλλα κόμματα και καταγγέλλει τα περισσότερα ΜΜΕ για συγκάλυψη της αλήθειας. Η Λουίζα Ράζου, μέλος του Π.Γ. της Κ.Ε. μιλά στην «Εφ.Συν.»

Καθώς το ΚΚΕ έχει κλείσει πάνω από 100 χρόνια ιστορίας, άρα έχει «δει» και «ζήσει» πολλά, συμφωνείτε με αυτό που ακούγεται από πολλές μεριές πως πλέον δεν μιλάμε καν για «δημοκρατία» με την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση;

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. υλοποιεί μια βαθιά αντιλαϊκή πολιτική, επιχειρώντας να βάλει λαϊκές αντιδράσεις και διεκδικήσεις στον γύψο. Η κλιμάκωση της αστυνομικής βίας και καταστολής πάει χέρι χέρι με την επίθεση στα εργασιακά και τα μορφωτικά δικαιώματα του λαού και της νεολαίας.

Συνοδεύεται από την κυβερνητική επιμονή να διαχειρίζεται την πανδημία με μέτρα που θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο την υγεία του λαού, για να μην κινδυνέψουν οι στόχοι ανάκαμψης των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων. Γι’ αυτό και δεν έχει πάρει κανένα ουσιαστικό μέτρο για την προστασία της ζωής των εργαζομένων, πέρα από τα αλλεπάλληλα μέτρα της περιβόητης «κοινωνικής αποστασιοποίησης».

Αυτή η πολιτική είναι λογικό να έχει φουντώσει το αίσθημα οργής και αγανάκτησης μεγάλου μέρους του λαού μας.

Από τη «φαρέτρα» της αστικής δημοκρατίας η κυβέρνηση έχει ανασύρει το δόγμα «νόμος και τάξη» ως απαραίτητο συμπλήρωμα των προσπαθειών χειραγώγησης και ενσωμάτωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας. Πράγματι το ΚΚΕ έχει πολύχρονη πείρα για το πώς οι διάφορες κυβερνήσεις εναλλάσσουν το «μαστίγιο» της καταστολής με το «καρότο» της κοινωνικής ειρήνης.

Πιστεύετε ότι τα μέτρα (νόμοι, έκτακτα μέτρα που τείνουν να γίνουν μόνιμα κ.λπ.) μπορούν να αντιστραφούν σε περίπτωση μη επανεκλογής της Ν.Δ. στην κυβέρνηση; Πιστεύετε ότι μια συνεργασία, έστω και σε κάποιους βασικούς άξονες, των κομμάτων της ευρύτερης Αριστεράς θα ήταν ένα ικανό δυναμικό αντιστροφής;

Ο αγώνας του λαού πρέπει να στοχοποιήσει τον πραγματικό αντίπαλο, για λογαριασμό του οποίου νομοθετεί η Ν.Δ. Αλλιώς θα γίνουμε στο ίδιο έργο θεατές: οι κυβερνήσεις θα διαδέχονται η μία την άλλη και ο πυρήνας της αντιλαϊκής πολιτικής θα παραμένει άθικτος.

Το ΚΚΕ σταθερά παλεύει στα σωματεία και στους μαζικούς φορείς για να βρεθούν στο επίκεντρο του αγώνα οι διεκδικήσεις για δουλειά, υγεία, ενάντια στην εργοδοτική βία και την κρατική καταστολή. Μέσα σε συνθήκες πανδημίας, το ΚΚΕ πρωτοστάτησε για να εκφραστεί η «οργανωμένη απειθαρχία» στις απαγορεύσεις της πάλης που επιχείρησε να επιβάλει η κυβέρνηση. Εμείς αυτόν τον δρόμο θα συνεχίσουμε με συνέπεια.

Ο κόσμος που σκέφτεται ότι θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί το κρεσέντο αυταρχισμού της Ν.Δ. με μια μερική ή γενικότερη συνεργασία «κορυφών» των πολιτικών κομμάτων, πρέπει να υπολογίσει ότι έτσι θα αποδράσουν από τις ευθύνες που τους αναλογούν δυνάμεις που -από κυβερνητικές θέσεις- έχουν στρώσει το χαλί για το αυταρχικό πλαίσιο που αξιοποιεί και έχει απογειώσει η Ν.Δ. Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που ξαναέβγαλε τις «αύρες» στους δρόμους; Οτι πρωτοστάτησε να περιφρουρηθεί το μισητό άγαλμα του Τρούμαν, χτυπώντας άγρια τη διαδήλωση;

Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι επί ημερών του έγινε ιδιώνυμο αδίκημα η πάλη ενάντια στους πλειστηριασμούς; Οτι δυσκόλεψε κι άλλο τους όρους άσκησης του απεργιακού δικαιώματος και πολλά άλλα; Η ανακοπή του αντιλαϊκού κατήφορου περνάει μέσα από την ανασυγκρότηση ενός μαχητικού εργατικού κινήματος, που σε συμμαχία με άλλα καταπιεζόμενα λαϊκά στρώματα θα αναπτύσσουν κοινή δράση για όλα τα προβλήματα. Σε αυτόν τον δρόμο θα διαμορφώνονται και οι προϋποθέσεις της πραγματικής επίλυσής τους. Στον δρόμο για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Εχει παρατηρηθεί αρκετές φορές πως ο πρωθυπουργός είτε δεν αποδέχεται τις πολιτικές του ευθύνες, είτε «κρύβεται» πίσω από τους υπουργούς του (όπως το «Δεν γνώριζε καν τον κ. Λιγνάδη», που τόνισε πολλάκις η κ. Μενδώνη), είτε «αδειάζει» συνεργάτες του, με αποτέλεσμα να μην αναλαμβάνει και πάλι καμία ευθύνη για τα όσα κάνουν οι υπουργοί του. Ως ένα κόμμα που είναι οργανωμένο διαφορετικά, μη «επιτελικά», πώς κρίνετε αυτή τη στάση του κ. Μητσοτάκη;

Ο πρωθυπουργός, σε όποια πλευρά κι αν προσπαθήσει να σπρώξει τις ευθύνες για τα θέματα που αναφέρατε, δεν μπορεί να κρύψει τις δικές του μεγάλες πολιτικές ευθύνες. Οι χειρισμοί των υπουργών του ήταν και είναι σε γνώση του. Καμία παρέμβαση δεν έκανε για να τους διορθώσει ή να τους κατευθύνει.

Το πρόβλημα και ο κίνδυνος -για τον λαό και ιδιαίτερα τους νέους ανθρώπους- είναι ότι όλες αυτές οι αθλιότητες που είδαν τελευταία το φως της δημοσιότητας αντιμετωπίζονται από τον κ. Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του σαν προπέτασμα καπνού για να κρυφτούν όλοι εκείνοι οι κοινωνικοί και οικονομικοί καταναγκασμοί που διευκολύνουν τις αποκρουστικές ενέργειες των δραστών (τύπου Λιγνάδη) και πάνω από όλα για να φιμώνουν τα θύματα. Μιλάμε για την εργασιακή ζούγκλα και ανασφάλεια, την εμπορευματοποίηση αθλητισμού και πολιτισμού, ακόμα και της σεξουαλικότητας του ανθρώπου, το ανεπαρκές ποινικό πλαίσιο και την ελλιπή προστασία των θυμάτων. Αυτά για το κόμμα όπου ηγείται ο κ. Μητσοτάκης είναι ψιλά γράμματα.

Πώς σχολιάζετε τον τρόπο που κάλυψαν τα περισσότερα ΜΜΕ τις αντιδράσεις με αφορμή την αστυνομική βία στη Ν. Σμύρνη;

Είναι γεγονός ότι αυτό που παρακολουθήσαμε την Τρίτη το βράδυ στους δέκτες μεγάλων τηλεοπτικών σταθμών δεν έχει καμία σχέση με αυτό που πραγματικά διαδραματίστηκε στη Ν. Σμύρνη. Χιλιάδες λαού διαδήλωσαν και δεν διαλύθηκαν, παρά τα επεισόδια που έστησαν κυβέρνηση και άλλοι ύποπτοι μηχανισμοί με τη συνδρομή κάποιων προβοκατόρικων στοιχείων. Αυτή την κινητοποίηση δεν την είδαμε.

Επίσης δεν μάθαμε ποιοι τη διοργάνωσαν, που ήταν εργατικά σωματεία, άλλοι μαζικοί φορείς και κάτοικοι της περιοχής. Δεν μας εκπλήσσει! Πολλές φορές μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις έχουν θαφτεί πίσω από φλεγόμενους κάδους και κτίρια.