Αμ δε, που έφταιγε η αποχέτευση!

Αμ δε, που έφταιγε η αποχέτευση! 

Τα θεμέλια φταίγαν

Προχθές έπεσε η κεραμοσκεπή της Σούλας. 
Είναι καιρός τώρα που διαπιστώνει μεγάλη υγρασία στον τοίχο της.
Μην φανταστείτε, μιλάμε για ένα σπίτι χτισμένο από το 1922 και μάλιστα δίχως ιδιαίτερη συντήρηση.
Τι να κάνει το κορίτσι, πέθαναν οι γονείς της, χώρισε από τον άντρα της, την έδιωξαν και από την δουλειά της, και ήρθε να μείνει στο παλιό πατρικό.




Πολύ υγρασία το σπίτι.
Θα πάθω τίποτα έλεγε και ξανάλεγε. 
Φταίει η αποχέτευση !
Από κει προέρχεται η υγρασία απεφάνθησαν όλοι όσοι φίλοι και γνωστοί το είδαν.
Βρε ρώτα και κανέναν ιδικό της έλεγα,ανθρωπο δοκιμασμένο στην δουλειά.
Ο μπάρμπας της ήταν παλιός Οικοδόμος.
Μωρέ γκρέμισμα θέλει, μουρμούραγε κάτω από τα μουστάκια του. 
Η Σούλα φώναξε τον υδραυλικό τον κυρ Αντώνη.
Αυτός της είπε ότι φταίει η αποχέτευση του πλυντηρίου.
Της άλλαξε σωλήνες,της άλλαξε βρύση και ...
Η υγρασία υγρασία.
Τον ξεδιάντροπο έλεγε και ξανάλεγε η Σούλα και πλήρωσα και ένα σωρό λεφτά.
Μετά της σύστησαν έναν άλλον υδραυλικό.
Ξηγημένος είναι, της είπε μια γνωστή της.
Εμένα όταν τον χρειάστηκα μου τα  βόλεψε μια χαρά.
Έτσι η Σούλα έφερε και τον κυρ Βάγγο.
Αυτός πάλι της είπε είναι από τα πλακάκια.
Έχουν ρωγμές και μπάζουν νερά της βροχής της είπε, μην σε νοιάζει τίποτα, εγώ θα σου τα φτιάξω. Και τα στοκάρισε ένα ένα.
Της κόστισε της Σούλας ο κούκος αηδόνι. 
Αλλά  η υγρασία εκεί σταθερή και ανυποχώρητη.
Και να θρίβουν τα ντουβάρια και πέφτουν οι σοβάδες .......νερό έσταζαν.
Ο μπάρμπας της που ήταν παλιά οικοδόμος.
"Μωρέ κατεδάφιση θέλει αυτό" έλεγε μονολογόντας.
Και μετά ξανά, ......"μια μπουλντόζα θέλει. Να μπει από την μια, να βγει από την άλλη"......


Μπουλντόζα... μια κουβέντα είναι, την Σούλα την βόλευε να είναι η υγρασία από το μπάνιο,ξέρεις τι θα πει σπίτι από την αρχή;
Ο κυρ Αλέκος ο υδραυλικός στην γειτονιά,της εξήγησε ότι το πρόβλημα πράγματι ήταν στο μπάνιο.
Εγώ ξέρω της είπε, μην στεναχωριέσαι.
Άστο επάνω μου.
Η Σούλα σε κακή κατάσταση.
Δουλειά δεν είχε, κάποιες οικονομίες που είχε βάλει στην πάντα από την δουλειά της άρχισαν να εξαφανίζονται. 
Αλλά ο κυρ Αλέκος,μεγάλη καρδιά  ανέλαβε να της κάνει  τσάμπα την εργασία, αλλά  μάλλον δεν πολυενδιαφέρθηκε και αυτός.
Της άλλαξε κάποιους από τους σωλήνες, της άλλαξε και το σιφόνι της αποχέτευσης και της είπε:
"Τώρα μπορείς να κοιμάσαι ήσυχα".
Και εκείνη κοιμήθηκε  ήσυχα, αλλά η υγρασία δεν υποχωρούσε.
Χειμώνας είπε είναι, το καλοκαιράκι όταν ο καιρός ζεστάνει θα τραβήξει και την υγρασία.
Και ήρθε το καλοκαιράκι και ανέβασε θερμοκρασία ο καιρός, αλλά η υγρασία πεισματάρα αδερφέ μου δεν έλεγε να φύγει.
Οι τοίχοι είχαν αρχίσει να θρίβουν και να πέφτουν.
Και ο μπάρμπας της εκεί το χαβά του.
Να μονολογεί κάτω από τα μουστάκια του, ...."δεν με ακούει της να της κάνω".
"Γκρέμισμα θέλει,γκρέμισμα και ξαναχτίσημο".
"Μια μπουλντόζα να μπει από την μια να βγει από την άλλη".
 "Και τι να της κάνω, δικό μου σάματις είναι, άμα δεν το αποφασίσει μονάχη της ,εγώ και που το λέω μόνος το λέω μόνος τ΄ακούω. Εκείνη θα το πλερώσει, εκείνη θα κουραστεί, σάματις έτσι εύκολα στήνετε ένα σπίτι, θέλει κότσια, θέλει κουράγιο, θέλει να τρέξεις.... εκείνη θα μείνει στο κάτω κάτω".


Και προχθές το βράδυ ακούμε έναν κρότο ένα Μπροοουυμμμ.
Βγήκε όλη η γειτονιά στο δρόμο και στα μπαλκόνια.
Κατέβηκα σαν τρελή,το πίσω δωμάτιο είχε μετατραπεί σε ακάλυπτο.
Είχε πέσει η κεραμοσκεπή, είχε υποχωρήσει ο ένας τοίχος παρασέρνονταν μάλιστα και τον τοίχο του διπλανού σπιτιού.
Βλέπεις τα σπίτια εδώ είναι μεσοτοιχίες. 
Πάνε τα σπίτια.
Ο καθ΄ύλην αρμόδιος μηχανικός που ήρθε, απεφάνθη ότι το πρόβλημα ήταν στην βάση του σπιτιού.
Το χώμα κάτω είχε μπάσει από τους βόθρους και είχε πια διαβρωθεί.
Πλινθόκτιστα σπίτια χωρίς θεμέλια στην ουσία.
Από εκεί και η υγρασία, το σπίτι αυτό δεν σωνόταν με τίποτα.
Τσάμπα έδωσε τόσα λεφτά, τσάμπα προσδοκούσε ότι μπορεί η κατάσταση στο σπίτι να βελτιωθεί.
Χτισμένο από το ΄22, ότι είχε να δώσει το έδωσε. Παλιά κατασκευή ,χωρίς προδιαγραφές, δίχως  υποδομή, χτισμένο με πλιθιά που δεν εξασφάλιζε πια ασφαλή διαμονή και όλο ζητούσε, για τα ηλεκτρικά του, για τα υδραυλικά του, για τα βαψίματα του, για, για, για.......
Όλο ζητούσε αλλά σπίτι δεν γινόταν. 
Δίκιο είχε ο Μπάρμπα Νίκος, γκρέμισμα ήθελε ..... 


Είναι μια τραγική ιστορία.
Θα μπορούσα να σας την περιγράψω και να σας συγκινήσω, να σας κάνω να κλαίτε για ώρες.
Αλλά δεν είναι που θέλω να σας πω την ιστορία της Σούλας και των γονιών της που ήρθαν πρόσφυγες από την Μ.Ασία.
Το ζήτημα που μπαίνει είναι ότι δεν μπορέσαμε να κάνουμε έγκαιρα την σωστή εκτίμηση για τα αίτια του προβλήματος.
Όταν προχωρήσεις σε λάθος εκτίμηση, σε λάθος επιλογές θα οδηγηθείς. 
Και θα πληρώνεις όλο και θα πληρώνεις, θα φθείρεσαι  χωρίς μάλιστα να μπορέσεις να σώσεις και τίποτα.
Αν δεν βρεθεί ο κατάλληλος,ο έμπιστος άνθρωπος,που θα είναι σε θέση να ξέρει και να σου εξηγήσει,  να σε πείσει, εσύ λάθος δρόμο θα ακολουθείς γιατί στο κάτω κάτω δεν είσαι και ιδικός. 


Κρίση σου λέει τι πάει να πει κρίση.
Εγώ το μόνο που καταλαβαίνω είναι ότι η κυρά μου έχασε την δουλειά της, εμένα μου μείωσαν τον μισθό μου, του παππού του μείωσαν την σύνταξη, ο μικρός έχει δώσει 9 βιογραφικά και δουλειά δεν βρίσκει, ο αδερφός μου έχει να πληρωθεί 6 μήνες, η γιαγιά δεν μπορεί να πάρει τα χάπια για την πίεση και για το ζάχαρό της......
Και άσε τα χαράτσια κάθε τρις και τόσο. 
Χέσε μέσα δηλαδή.
Τι είναι λοιπόν η κρίση, είναι αυτό ακριβώς το πράγμα που μας συμβαίνει.
Για την κυρά; Φταίει εκείνη η Αλβανέζα που την πήρανε στην θέση της.
Και μήπως για μένα δεν φταίει εκείνος ο Πακιστανός που του δίνει 15 ευρώ μεροκάματο.
Μου λέει το αφεντικό  και μένα, θέλεις;
Άμα και δεν θέλεις φύγε, άνεργοι νααααα περιμένουν απ΄έξω.


Να φύγουν, να τους διώξουν, να τους πατήσουν κάτω, τι θέλουν στην χώρα μας! 
Ύστερα κοίτα να δεις, φταίμε και μεις, απλώναμε τα πόδια μας παραπάνω από το πάπλωμα μας, περισσότερο απ΄ότι μας έπαιρνε.
Αυτοκίνητο η κυρά, αυτοκίνητο εγώ, να οι διακοπές ,να το σπίτι,.....θα μου πεις θα έπεφτε πάνω στα κεφάλια μας, αλλά άμα δεν έχεις, τι πας και δανείζεσαι; 
Μην σου πω ότι είναι και κάποιοι που φάγανε, φάγανε ,φάγανε και τους έχουν και τους κοιτάνε.
Για να χώνανε  κάποιους στην στενή και θα σου έλεγα εγώ.
Μήπως οι δημόσιοι; Τί έχεις να πεις για τους δημόσιους που τρώγανε με δέκα μασέλες, με τα προνόμιά τους και το αραλίκι τους,... οι τεμπελαράδες. 
Άσε τα χρέη της χώρας, τι διάβολο ξέρεις κανέναν να δανείζει τσάμπα;


Και θα μου πεις  μήπως εμείς δεν κάναμε προσπάθειες;
Εγώ μόλις ξέσπασε  η κρίση, τους μάζεψα όλους γύρω στο τραπέζι.
Κομμένα τους είπα τα παραπανίσια.
Κομμένα και τα φροντιστήρια, κομμένα και τα μπάνια, κομμένα και τηλεφωνήματα με το παραμικρό και τα φώτα, προσοχή και στο νερό, οικονομία και με το αυτοκίνητο, περιορισμένες μετακινήσεις.
Και να ξέρεις αγωνίστηκα.
Ξέρεις πόσες φορές πήγα και μούτζωνα τους πουλημένους εκεί στο Μπουρδέλο τους; 
Αλλά ήρθε το μνημόνιο.
Πιάσανε οι τσογλαναραίοι και υπογράψανε το μνημόνιο χωρίς να το διαβάσουν.
Αν ήταν έντιμοι, αν είχαν λιγάκι πατριωτισμό, αν σκεφτόντουσαν καλύτερα δεν θα υπέγραφαν.


Και απεφάνθησαν!
Όλοι το είπαν, όλοι δεξιοί και αριστεροί Οικονομολόγοι κοινωνιολόγοι ντόπιοι και ξένοι.
Όλα τα μεγάλα κεφάλια απεφάνθησαν! 
Για όλα μας τα δεινά φταίει το μνημόνιο! και μετατράπηκαν σε  αντιμνημονιακούς, μέχρι και αυτοί που το υπέγραψαν, αυτοί που δεσμεύτηκαν με τις υπογραφές τους, έγιναν αντιμνημονιακοί!


Γκρέμισμα θέλει, έλεγε ο μαστρο Νίκος ο Οικοδόμος, αλλά το έλεγε και αυτός ο ευλογημένος κάτω από τα μουστάκια του.
"Σακαλί ντιεγιορ  μπιγιγιου ντουγίορ" 
Έτσι που κανείς δεν έμαθε για την άναρχη ανάπτυξη του συστήματος, κανείς, παρά μονάχα λίγοι έμαθαν για τις εσωτερικές αντιθέσεις του συστήματος, ελάχιστοι γνωρίζουν για τις νομοτέλειές του.
Δεν μπορεί να συνειδητοποιήσουν ότι όλον αυτόν τον πλούτο τον παράγει μόνον η εργασία, δεν καταλαβαίνουν ότι το δεντράκι μπροστά στην πόρτα τους δεν πρόκειται από μόνο του ποτέ, να γίνει τραπεζάκι.
Δεν έμαθε ο κόσμος του μόχθου ότι με  την ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επιστήμης μπορεί να παραχθεί πολύ περισσότερο προϊόν με πολύ λιγότερες ώρες εργασίας.
Δεν ξέρει ότι σήμερα τα εμπορεύματα συσσωρεύονται στις αποθήκες και μένουν απούλητα, έτσι που ο εργοδότης δεν χρειάζεται άλλο εμπόρευμα και άρα εργατικά χέρια.
Αλλά χωρίς εργατικά χέρια αφεντικά δεν υπάρχουν.
Δεν γνωρίζει ο κόσμος  τι σημαίνει συσσώρευση κεφαλαίου.


Τι να την κάνει ο κεφαλαιοκράτης την παραγωγή εμπορευμάτων  αφού αυτό που έχει ήδη παραχθεί δεν μπορεί να καταναλωθεί;
Έτσι ο ίδιος ο εργοδότης που το κέρδος του το εισπράττει από την εργασία του εργαζόμενού, που το συμφέρον του είναι να έχει στην δούλεψή του όσο γίνεται περισσότερους εργαζόμενους είναι υποχρεωμένος να καταστρέψει "το μηχάνημα που του παράγει τον πλούτο"
Δεν πάει το μυαλό τους, ότι με την ανάπτυξη της τεχνολογίας σήμερα πια ο εργαζόμενος, δεν χρειάζεται να δουλεύει 8και 10 ώρες.
Σήμερα είναι αρκετό να εργάζεται κανείς πολύ λιγότερες ώρες για να εξασφαλίσει τις σύγχρονες ανάγκες του.
Αλλά αυτό θα σήμαινε ότι δεν θα παράγεται υπεραξία, δεν θα καρπώνεται ο εργοδότης,  το κέρδος από την απλήρωτη εργασία του εργαζόμενου του.


Πάει να πει Σοσιαλισμός!
Σοσιαλισμός ή Μεσαίωνας!Σοσιαλισμός, Λαϊκή κυριαρχία ή τραγωδία για τον λαό και τους εργαζόμενους.
Και όσοι απομείνουν να θρηνούν πάνω σε πτώματα και σε ερείπια.
Ή το γκρεμίζεις και το ξαναχτίζεις Σούλα ή ....


Α,δεν σας είπα ότι στο τέλος ο υδραυλικός της γειτονιάς ο κυρ Αλέκος που της έφτιαξε της Σούλας την αποχέτευση, τους σωλήνες,  τα σιφόνια, μετά που γκρεμίστηκε το σπίτι,μεσολάβησε στο αφεντικό του που ήταν εργολάβος και αγόρασε το οικόπεδο της και το διπλανό  μπιρ παρά.
Μην νομίζεται και ο κυρ Αλέκος έβγαλε το κάτι τις του.
Η Σούλα;................


























 Αναρτήθηκε από  blackbedlam