Νενίκηκα σε ...Λάσκαρη!
Ζηλεύοντας την δόξα του αλήστου μνήμης υπουργού της ΝΔ, Λάσκαρη, ο Μπαρουφάκης κατάργησε με την σειρά του την ...πάλη των τάξεων!!!!
Αναλυτικότερα:
___________
Πρώτον, τους τραπεζίτες, τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους κεφαλαιοκράτες γενικώς, ότι η «κυβέρνηση της Αριστεράς» πολιτεύεται με δόγμα την «κοινωνική συναίνεση».
Δεύτερον, τους εργαζόμενους, το λαό, που καλούνται να αναβάλουν οποιαδήποτε διεκδίκηση αιτημάτων, αναγκών, ανάκτησης απωλειών, που είναι σαφές ότι έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου, μέχρις ότου έρθει η κατάλληλη - για το κεφάλαιο - ανάπτυξη.
Για το πόσο κοινά συμφέροντα έχουν οι εργαζόμενοι και το κεφάλαιο, το βιώνουν καθημερινά, με την απληρωσιά, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, τις απολύσεις κλπ. Το έζησαν όταν φορτώθηκαν τα βάρη της κρίσης. Τώρα καλούνται να φορτωθούν τα βάρη της ανάπτυξης. Η αλήθεια είναι αμείλικτη:
Πουθενά και ποτέ δεν είμαστε μαζί.
Αναλυτικότερα:
___________
«Η εποχή όπου μια κυβέρνηση της Αριστεράς ήταν εξ ορισμού αντίθετη με το χώρο της "επιχειρηματικότητας" έχει παρέλθει. Να το πω διαφορετικά: Αν φτάσουμε σ' ένα σημείο όπου θα αναπτυσσόμαστε και θα έχουμε ένα outputcut το οποίο θα είναι μηδέν, τότε μπορούμε να ξαναρχίσουμε να μιλάμε για συγκρουόμενα συμφέροντα εργασίας και κεφαλαίου. Σήμερα είμαστε μαζί».Αυτά είπε ο Γιάννης Βαρουφάκης στο 20ό Banking Forum που διοργάνωσε η Ενωση Ελληνικών Τραπεζών. Με απλά λόγια, εργαζόμενοι και κεφάλαιο είμαστε μαζί για να έρθει η ανάπτυξη, αργότερα βλέπουμε αν έχουμε διαφορετικά συμφέροντα. Αυτή η διαβεβαίωση έχει δύο αποδέκτες.
Πρώτον, τους τραπεζίτες, τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους κεφαλαιοκράτες γενικώς, ότι η «κυβέρνηση της Αριστεράς» πολιτεύεται με δόγμα την «κοινωνική συναίνεση».
Δεύτερον, τους εργαζόμενους, το λαό, που καλούνται να αναβάλουν οποιαδήποτε διεκδίκηση αιτημάτων, αναγκών, ανάκτησης απωλειών, που είναι σαφές ότι έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου, μέχρις ότου έρθει η κατάλληλη - για το κεφάλαιο - ανάπτυξη.
Για το πόσο κοινά συμφέροντα έχουν οι εργαζόμενοι και το κεφάλαιο, το βιώνουν καθημερινά, με την απληρωσιά, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, τις απολύσεις κλπ. Το έζησαν όταν φορτώθηκαν τα βάρη της κρίσης. Τώρα καλούνται να φορτωθούν τα βάρη της ανάπτυξης. Η αλήθεια είναι αμείλικτη:
Πουθενά και ποτέ δεν είμαστε μαζί.
Πηγή: Ριζοσπάστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου