Η «εγγύηση»... και το θράσος
Ηδη από χτες, σημειώναμε την προκλητική δήλωση του Αλ. Τσίπρα,
όταν αμέσως μετά την ολοκλήρωση της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης της
Κυριακής και τη συμφωνία ενόψει του νέου μνημονίου, ισχυρίστηκε ότι η
παρουσία της κυβέρνησής του είναι τάχα «εγγύηση» για την κατανομή των
«όποιων βαρών» (!) με «κοινωνική δικαιοσύνη»!
Ηρθε, όμως, και το χτεσινό πρωτοσέλιδο της «Αυγής», για ν' απογειώσει την κοροϊδία σε βάρος του λαού, αναπαράγοντας αυτούσια τη δήλωση Τσίπρα, με τον εξίσου προκλητικό τίτλο: «Η δέσμευση του Αλέξη Τσίπρα: Εγγύηση η παρουσία μας για κοινωνική δικαιοσύνη»!
Και φέρνουν νέα μνημόνια, δηλαδή, πάνω στα προηγούμενα που τα διατηρούν στο ακέραιο, και μας δουλεύουν μες στα μούτρα μας!
Οταν καταργεί το ΕΚΑΣ για 300.000 και πλέον χαμηλοσυνταξιούχους.
Οταν «παγώνει» τις κατώτερες συντάξεις στα σημερινά επίπεδα μέχρι το 2021.
Οταν ανοίγει το δρόμο και για νέες μειώσεις σε όλες τις κύριες συντάξεις, μέσα από τη συρρίκνωση της κρατικής χρηματοδότησης, τη στενότερη σύνδεση εισφορών - παροχών κ.ο.κ.
Οταν αυξάνει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 για όλους τους εργαζόμενους.
Οταν καταργεί τους μειωμένους συντελεστές ΦΠΑ που ισχύουν στα νησιά του Αιγαίου.
Οταν μειώνει το «ακατάσχετο όριο» για ληξιπρόθεσμες οφειλές στην Εφορία κάτω από τα 1.500 ευρώ που ισχύουν σήμερα, αυξάνει τα επιτόκια και τα πρόστιμα κ.ά.
Οταν δεσμεύεται ότι όλες οι παραπάνω «πολιτικές για την αγορά εργασίας» θα πρέπει «να μη συνεπάγονται σε παλαιότερα πλαίσια πολιτικής», όταν δεσμεύεται ρητά, δηλαδή, ότι δεν πρόκειται να επαναφέρει τα εργατικά δικαιώματα που πετσοκόπηκαν στο πλαίσιο των προηγούμενων μνημονίων.
Οταν αυξάνει τη φορολογία των αγροτών από το 13% στο 26% από το πρώτο ευρώ, όταν δεσμεύεται για κατάργηση της «προνομιακής φορολόγησης των αγροτών», αναφερόμενη στη φορολόγηση αποζημιώσεων και επιδοτήσεων, καθώς και την εξάλειψη του μειωμένου ειδικού φόρου στο αγροτικό πετρέλαιο.
Οταν διατηρεί το χαράτσι του ΕΝΦΙΑ πάνω στη λαϊκή στέγη και τη μικρή περιουσία, το ουσιαστικά ανύπαρκτο αφορολόγητο όριο, την ενισχυμένη αφαίμαξη από τις «μνημονιακές» φορολογικές κλίμακες για μισθωτούς, αυτοαπασχολούμενους και συνταξιούχους, τα τέλη «αλληλεγγύης» και «επιτηδεύματος», τη διάλυση των φοροελαφρύνσεων για στοιχειώδεις δαπάνες της λαϊκής οικογένειας.
Οταν όχι μόνο διατηρούνται μέχρι κεραίας η κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης για όλους τους συνταξιούχους, του 13ου και 14ου μισθού στο Δημόσιο, το πετσόκομμα του κατώτατου μισθού στα σημερινά επίπεδα εξαθλίωσης κ.ο.κ, αλλά η κυβέρνηση δεσμεύεται ότι δε θα επιστρέψει σε «παλιές πολιτικές»...
Για λογαριασμό ακριβώς αυτής της «ολιγαρχίας» και της εξασφάλισης μεγαλύτερων δυνατοτήτων κρατικής στήριξης της ανάκαμψής της, έγιναν όλα αυτά τα παζάρια με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, άσχετα από το πώς ντύθηκαν επικοινωνιακά.
Για λογαριασμό του εγχώριου κεφαλαίου και της κυρίαρχης στρατηγικής επιλογής του για παραμονή της χώρας στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, υπογράφει η κυβέρνηση τη συμφωνία που οδηγεί στο νέο μνημόνιο, με όλα τα παραπάνω πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα.
Επιπλέον, ακόμα και μέσα στις «συνθήκες ασφυξίας» που η ίδια καταγγέλλει, η κυβέρνηση πρόλαβε σ' αυτούς τους 6 μήνες να προσφέρει νέα προνόμια και «διευκολύνσεις» στο κεφάλαιο: Π.χ. του χάρισε εκατομμύρια ευρώ, καταργώντας το όριο του 1 εκατ. ευρώ για την ένταξη στη ρύθμιση των 100 δόσεων, «σβήνοντας» ακόμα και στο 100% προσαυξήσεις για φέσια του κεφαλαίου προς το κράτος, αλλά και πρόστιμα για κραυγαλέες φορολογικές του παραβάσεις. Για λογαριασμό του προωθεί τη νομιμοποίηση των κάθε είδους αδήλωτων κεφαλαίων, με την καταβολή ενός συμβολικού φόρου...
Οσο για τα μέτρα που προβάλλονται ως στοιχεία «κοινωνικής δικαιοσύνης» (όπως η αύξηση του φόρου πολυτελείας ή η αύξηση φορολογικού συντελεστή στις επιχειρήσεις από 26% στο 29%), αφενός αποτελούν «σταγόνα στον ωκεανό» μπροστά στην ολομέτωπη αντιλαϊκή επίθεση που καταγράφεται και παραπάνω και αφετέρου είναι τα μόνα που ενδέχεται να αντισταθμιστούν από την πρόσβαση στα περιβόητα «αναπτυξιακά» και «επενδυτικά» πακέτα της ΕΕ.
Ισα - ίσα, ο ρόλος της είναι να «εγγυάται» ό,τι καλύτερο μπορεί για την αστική τάξη της χώρας, στόχος που περνά αναγκαστικά μέσα από την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Στο έδαφος, μάλιστα, της δικαιολογημένης αγανάκτησης του λαού για τα κόμματα που είχαν προηγούμενα το τιμόνι της αστικής διακυβέρνησης, τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ κ.τ.λ., η συγκυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ «εγγυάται» στο κεφάλαιο κάτι παραπάνω: Οτι μπορεί να υλοποιήσει τη νέα βάρβαρη επίθεση που αυτό έχει ανάγκη, διασφαλίζοντας παράλληλα τις μικρότερες δυνατές εργατικές - λαϊκές αντιδράσεις.
Στο χέρι του λαού είναι να τους διαψεύσει! Να μην ανεχτεί ούτε το νέο μνημόνιο, ούτε την προκλητική κοροϊδία με την οποία επιχειρούν να το συνοδεύσουν! Στο χέρι του λαού είναι, με την οργάνωση και την πάλη του, να βάλει τη δική του σφραγίδα στις εξελίξεις!
Ηρθε, όμως, και το χτεσινό πρωτοσέλιδο της «Αυγής», για ν' απογειώσει την κοροϊδία σε βάρος του λαού, αναπαράγοντας αυτούσια τη δήλωση Τσίπρα, με τον εξίσου προκλητικό τίτλο: «Η δέσμευση του Αλέξη Τσίπρα: Εγγύηση η παρουσία μας για κοινωνική δικαιοσύνη»!
Και φέρνουν νέα μνημόνια, δηλαδή, πάνω στα προηγούμενα που τα διατηρούν στο ακέραιο, και μας δουλεύουν μες στα μούτρα μας!
***
Αποτελεί θράσος να μιλάει η κυβέρνηση για «κοινωνική δικαιοσύνη»:- Οταν φέρνει νέο, πρόσθετο μαχαίρι 1,8 δισ. ευρώ το χρόνο στο Ασφαλιστικό!
Οταν καταργεί το ΕΚΑΣ για 300.000 και πλέον χαμηλοσυνταξιούχους.
Οταν «παγώνει» τις κατώτερες συντάξεις στα σημερινά επίπεδα μέχρι το 2021.
Οταν ανοίγει το δρόμο και για νέες μειώσεις σε όλες τις κύριες συντάξεις, μέσα από τη συρρίκνωση της κρατικής χρηματοδότησης, τη στενότερη σύνδεση εισφορών - παροχών κ.ο.κ.
Οταν αυξάνει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 για όλους τους εργαζόμενους.
- Οταν επιβάλλει στο λαό πρόσθετο χαράτσωμα 2,4 δισ. ευρώ το χρόνο, μέσω των αλλαγών στον ΦΠΑ!
Οταν καταργεί τους μειωμένους συντελεστές ΦΠΑ που ισχύουν στα νησιά του Αιγαίου.
Οταν μειώνει το «ακατάσχετο όριο» για ληξιπρόθεσμες οφειλές στην Εφορία κάτω από τα 1.500 ευρώ που ισχύουν σήμερα, αυξάνει τα επιτόκια και τα πρόστιμα κ.ά.
- Οταν ανοίγει δρόμο για το ξεθεμέλιωμα όσων εργασιακών δικαιωμάτων έχουν απομείνει, όταν δεσμεύεται για μέτρα που οδηγούν σε ακόμα μεγαλύτερο ξερίζωμα της φτωχής αγροτιάς!
Οταν δεσμεύεται ότι όλες οι παραπάνω «πολιτικές για την αγορά εργασίας» θα πρέπει «να μη συνεπάγονται σε παλαιότερα πλαίσια πολιτικής», όταν δεσμεύεται ρητά, δηλαδή, ότι δεν πρόκειται να επαναφέρει τα εργατικά δικαιώματα που πετσοκόπηκαν στο πλαίσιο των προηγούμενων μνημονίων.
Οταν αυξάνει τη φορολογία των αγροτών από το 13% στο 26% από το πρώτο ευρώ, όταν δεσμεύεται για κατάργηση της «προνομιακής φορολόγησης των αγροτών», αναφερόμενη στη φορολόγηση αποζημιώσεων και επιδοτήσεων, καθώς και την εξάλειψη του μειωμένου ειδικού φόρου στο αγροτικό πετρέλαιο.
- Οταν κλιμακώνει τις ιδιωτικοποιήσεις στρατηγικών υποδομών.
- Οταν εισάγεται αυτόματος «κόφτης» δαπανών, που θα ενεργοποιείται κάθε φορά που υπάρχουν «αστοχίες» στο πιάσιμο των αντιλαϊκών στόχων και μειώνεται από φέτος στο 50% η δαπάνη για το επίδομα θέρμανσης.
***
Αποτελεί
θράσος να μιλά η κυβέρνηση για «κοινωνική δικαιοσύνη», όταν διατηρεί
στο ακέραιο όλο το προηγούμενο αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο.Οταν διατηρεί το χαράτσι του ΕΝΦΙΑ πάνω στη λαϊκή στέγη και τη μικρή περιουσία, το ουσιαστικά ανύπαρκτο αφορολόγητο όριο, την ενισχυμένη αφαίμαξη από τις «μνημονιακές» φορολογικές κλίμακες για μισθωτούς, αυτοαπασχολούμενους και συνταξιούχους, τα τέλη «αλληλεγγύης» και «επιτηδεύματος», τη διάλυση των φοροελαφρύνσεων για στοιχειώδεις δαπάνες της λαϊκής οικογένειας.
Οταν όχι μόνο διατηρούνται μέχρι κεραίας η κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης για όλους τους συνταξιούχους, του 13ου και 14ου μισθού στο Δημόσιο, το πετσόκομμα του κατώτατου μισθού στα σημερινά επίπεδα εξαθλίωσης κ.ο.κ, αλλά η κυβέρνηση δεσμεύεται ότι δε θα επιστρέψει σε «παλιές πολιτικές»...
***
Αποτελεί θράσος να μιλά η κυβέρνηση για «κοινωνική δικαιοσύνη» και «ριζικές μεταρρυθμίσεις σε βάρος της ολιγαρχίας»,
όταν στους 6 μήνες της διακυβέρνησής της, «έδωσε τα ρέστα της», για να
εξασφαλίσει ό,τι καλύτερο μπορεί για την «ολιγαρχία», δηλαδή το εγχώριο
κεφάλαιο.Για λογαριασμό ακριβώς αυτής της «ολιγαρχίας» και της εξασφάλισης μεγαλύτερων δυνατοτήτων κρατικής στήριξης της ανάκαμψής της, έγιναν όλα αυτά τα παζάρια με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, άσχετα από το πώς ντύθηκαν επικοινωνιακά.
Για λογαριασμό του εγχώριου κεφαλαίου και της κυρίαρχης στρατηγικής επιλογής του για παραμονή της χώρας στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, υπογράφει η κυβέρνηση τη συμφωνία που οδηγεί στο νέο μνημόνιο, με όλα τα παραπάνω πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα.
Επιπλέον, ακόμα και μέσα στις «συνθήκες ασφυξίας» που η ίδια καταγγέλλει, η κυβέρνηση πρόλαβε σ' αυτούς τους 6 μήνες να προσφέρει νέα προνόμια και «διευκολύνσεις» στο κεφάλαιο: Π.χ. του χάρισε εκατομμύρια ευρώ, καταργώντας το όριο του 1 εκατ. ευρώ για την ένταξη στη ρύθμιση των 100 δόσεων, «σβήνοντας» ακόμα και στο 100% προσαυξήσεις για φέσια του κεφαλαίου προς το κράτος, αλλά και πρόστιμα για κραυγαλέες φορολογικές του παραβάσεις. Για λογαριασμό του προωθεί τη νομιμοποίηση των κάθε είδους αδήλωτων κεφαλαίων, με την καταβολή ενός συμβολικού φόρου...
Οσο για τα μέτρα που προβάλλονται ως στοιχεία «κοινωνικής δικαιοσύνης» (όπως η αύξηση του φόρου πολυτελείας ή η αύξηση φορολογικού συντελεστή στις επιχειρήσεις από 26% στο 29%), αφενός αποτελούν «σταγόνα στον ωκεανό» μπροστά στην ολομέτωπη αντιλαϊκή επίθεση που καταγράφεται και παραπάνω και αφετέρου είναι τα μόνα που ενδέχεται να αντισταθμιστούν από την πρόσβαση στα περιβόητα «αναπτυξιακά» και «επενδυτικά» πακέτα της ΕΕ.
***
Αν επιβεβαιώνεται κάτι και από το νέο μνημόνιο
που φέρνει στο λαό η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με τη στήριξη και όλων
των άλλων κομμάτων της αστικής διαχείρισης, είναι ότι καμιά αστική
διακυβέρνηση, όπως και αν αυτοχαρακτηρίζεται - «αριστερή», «εθνικής
σωτηρίας», «ειδικού σκοπού» κ.ο.κ. - δεν μπορεί ν' αποτελεί «εγγύηση»
για τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα και την «κοινωνική δικαιοσύνη».Ισα - ίσα, ο ρόλος της είναι να «εγγυάται» ό,τι καλύτερο μπορεί για την αστική τάξη της χώρας, στόχος που περνά αναγκαστικά μέσα από την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Στο έδαφος, μάλιστα, της δικαιολογημένης αγανάκτησης του λαού για τα κόμματα που είχαν προηγούμενα το τιμόνι της αστικής διακυβέρνησης, τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ κ.τ.λ., η συγκυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ «εγγυάται» στο κεφάλαιο κάτι παραπάνω: Οτι μπορεί να υλοποιήσει τη νέα βάρβαρη επίθεση που αυτό έχει ανάγκη, διασφαλίζοντας παράλληλα τις μικρότερες δυνατές εργατικές - λαϊκές αντιδράσεις.
Στο χέρι του λαού είναι να τους διαψεύσει! Να μην ανεχτεί ούτε το νέο μνημόνιο, ούτε την προκλητική κοροϊδία με την οποία επιχειρούν να το συνοδεύσουν! Στο χέρι του λαού είναι, με την οργάνωση και την πάλη του, να βάλει τη δική του σφραγίδα στις εξελίξεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου