Η απαίτηση του κεφαλαίου για τσάκισμα της Κοινωνικής Ασφάλισης

Η απαίτηση του κεφαλαίου για τσάκισμα της Κοινωνικής Ασφάλισης

Το θέμα της μείωσης του «μη μισθολογικού κόστους» επανέφερε ο πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ), Θ. Φέσσας, στη διάρκεια ομιλίας του στην εκδήλωση του Παρατηρητηρίου του Συνδέσμου, στις 5/11, με θέμα τις επενδύσεις και το επιχειρηματικό περιβάλλον στην Ελλάδα. Στην ίδια εκδήλωση, παρουσιάστηκε έρευνα για το ζήτημα της επιχειρηματικότητας, όπου στα αρνητικά ευρήματά της για την ανάπτυξη συγκαταλέγονται οι «υψηλές» (!) εισφορές και γενικότερα το «υψηλό» λεγόμενο «μη μισθολογικό κόστος». Θυμίζουμε ότι ζήτημα μείωσης του «μη μισθολογικού κόστους» είχε θέσει ο Θ. Φέσσας και στις πρόσφατες συναντήσεις του με τον Ζ. Κ. Γιούνκερ στην Κομισιόν, ενώ αποτελεί μία από τις πάγιες απαιτήσεις του ΣΕΒ από την κυβέρνηση.
Ο ΣΕΒ, μάλιστα, συνδέει το ζήτημα της μείωσης των εργοδοτικών εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία με το εργατικό εισόδημα. Λέει, δηλαδή, ότι το μεγάλο «μη μισθολογικό κόστος», που σημαίνει υψηλές κρατήσεις, έχει ως συνέπεια να βάζουν οι εργαζόμενοι στην τσέπη τους πολύ λιγότερα χρήματα από αυτά που η επιχείρηση τούς αποδίδει. Αρα, είναι σε βάρος των εργαζομένων. Εδώ, εκτός των άλλων, αποκαλύπτεται εμμέσως πλην σαφώς ότι και οι εργοδοτικές εισφορές αποτελούν τμήμα της τιμής της εργατικής δύναμης. Επομένως, δεν αποτελεί ουσιαστικά εργοδοτική πληρωμή στα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά μέρος του μισθού των εργαζομένων, που κάλπικα ονομάζεται «εργοδοτική εισφορά», γι' αυτό και ο ΣΕΒ λέει ότι παίρνουν λιγότερο μισθό.

***

Επίσης, σε κοινή τους ανακοίνωση στις 27/10/2015, ο ΣΕΒ, ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Αττικής - Πειραιώς (ΣΒΑΠ), ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (ΣΒΒΕ), ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Θεσσαλίας και Κεντρικής Ελλάδος (ΣΒΘΚΕ), ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών Πελοποννήσου και Δυτ. Ελλάδος (ΣΕΒΠΔΕ) και ο ΣΕΤΕ, λένε ότι «το μη μισθολογικό κόστος στην Ελλάδα είναι σήμερα από τα υψηλότερα στην Ευρώπη, έχοντας μάλιστα τη χαμηλότερη δυνατή ανταποδοτικότητα. Το αποτέλεσμα είναι να επιδεινώνεται η ανταγωνιστικότητα της εργασίας στην Ελλάδα και ταυτόχρονα να διογκώνεται η αδήλωτη εργασία. Το θύμα είναι, βεβαίως, η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος, καθώς μειώνονται οι ασφαλιστικές εισφορές λόγω διόγκωσης της ανεργίας και αυξάνονται οι ανασφάλιστοι συμπολίτες μας».
Οι καπιταλιστές προσπαθούν να τεκμηριώσουν ότι οι εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία είναι εις βάρος και των ίδιων και των εργαζομένων: Είναι εχθρός της ανταγωνιστικότητας, εμποδίζουν την καπιταλιστική ανάπτυξη, αλλά αναγκάζουν επίσης τους επιχειρηματικούς ομίλους να δουλεύουν με ανασφάλιστους εργαζόμενους - άρα χάνουν και τα Ταμεία - ενώ ταυτόχρονα δεν κάνουν προσλήψεις λόγω μεγάλων εργοδοτικών εισφορών, άρα δε μειώνεται η ανεργία.
Ετσι, προσπαθούν να βάλουν σε συμπληγάδες τους εργαζόμενους. Τους βάζουν, δηλαδή, να επιλέξουν ανάμεσα στη Σκύλλα της παραπέρα μείωσης των ασφαλιστικών εισφορών, που βεβαίως αυξάνει τα κέρδη των καπιταλιστών, αλλά εξαφανίζει τις ασφαλιστικές παροχές και συνθλίβει τις συντάξεις, ή να διαλέξουν τη Χάρυβδη της ανασφάλιστης δουλειάς, που ρημάζει τα ασφαλιστικά ταμεία. Και η μία και η άλλη εκδοχή είναι βαθιά αντεργατικές και αυξάνουν την καπιταλιστική κερδοφορία.

***

Οσο για το ζήτημα της αύξησης των θέσεων εργασίας και μείωσης της ανεργίας με την παραπέρα μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα, αφού η ανεργία εξαρτάται από την πορεία της καπιταλιστικής οικονομίας, η οποία δεν καθορίζεται βεβαίως από το ύψος των ασφαλιστικών εισφορών. Δηλαδή, ακόμα και χωρίς εργοδοτικές εισφορές, σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης προσλήψεις δε θα γίνουν. Ισχύει ό,τι και με τη μείωση των μισθών που έγινε στο όνομα της καταπολέμησης της ανεργίας, αλλά αυτή αυξήθηκε, ενώ αυξάνεται και το ποσοστό του κέρδους του καπιταλιστή. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μέτρα που φορτώνουν την κρίση στους εργαζόμενους.
Ο ΣΕΒ εκτιμά ότι η μείωση των εισφορών κατά 3,9 μονάδες από την 1η Ιούλη 2014, ήταν ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες που οδήγησαν την οικονομία σε ανάκαμψη. Το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 1,4% το β' εξάμηνο του 2014, με αντίστοιχη βελτίωση της απασχόλησης κατά 1,6%, αλλά και των πραγματικών μισθών κατά 2,4% και 4,1% το γ' και δ' τρίμηνο του 2014 αντίστοιχα.
Καλά φαίνονται αυτά τα στοιχεία, αλλά το καλοκαίρι ενισχύεται η απασχόληση από την εποχική δουλειά, λόγω βασικά του τουρισμού, όπως ενισχύεται και το ΑΕΠ, επίσης λόγω του τουρισμού. Αυτό που έγινε με τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών, είναι η αύξηση των επιχειρηματικών κερδών, ενώ η αύξηση των μισθών, δηλαδή τα παραπάνω λεφτά στην τσέπη των εργαζομένων, οφείλεται στο ότι μειώθηκαν και οι εργατικές εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία. Μειώθηκαν, δηλαδή, οι λεγόμενες ασφαλιστικές κρατήσεις που έχει ο εργαζόμενος. Βεβαίως, τα ασφαλιστικά ταμεία έχασαν έσοδα - υπολογίζονται για το ΙΚΑ σε 1 δισ. ευρώ το χρόνο.

***

Σε ρεπορτάζ της «Καθημερινής» 8/11/2015, με τίτλο «Θηλιά για τις ελληνικές επιχειρήσεις οι υψηλές εργοδοτικές εισφορές», αναφέρεται: «Σχεδόν 70% περισσότερο από το μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ και τουλάχιστον 20 ποσοστιαίες μονάδες πάνω από τη Γερμανία πληρώνει ένας Ελληνας επιχειρηματίας τη μισθωτή εργασία. Υψηλότερες από την Ελλάδα ασφαλιστικές εισφορές ως ποσοστό των μισθών έχουν μόνο τρεις χώρες στον ΟΟΣΑ».
Πάλι στην «Καθημερινή» (5/11/2015), σε άρθρο του «Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών της Κολωνίας», αναφέρεται ότι: «Πέραν του ακαθάριστου μισθού του υπαλλήλου και των καθαρών αποδοχών του, το αμέσως μεγαλύτερο μερίδιο επί του συνόλου καταλαμβάνουν οι ασφαλιστικές εργοδοτικές εισφορές. Η Γερμανία, μία φορά ακόμη, θα πρέπει να ξεπεράσει τη δυναμική του υψηλότερου εργατικού κόστους σε σύγκριση με το μέσο όρο της Ευρωζώνης. Σε σαφώς χαμηλότερα επίπεδα διαμορφώνεται το ανά εργαζόμενο κόστος στις χειμαζόμενες από την κρίση χώρες της νότιας Ευρώπης».
Τελικά, ποιος έχει μεγαλύτερο «εργατικό κόστος», η Ελλάδα ή η Γερμανία; Μιλάνε για «εργατικό κόστος», λες και δεν είναι η δουλειά των εργαζομένων που παράγει όλο τον πλούτο, όχι μόνο αυτόν που βάζουν στην τσέπη οι καπιταλιστές, αλλά ακόμα και τους ίδιους τους μισθούς τους. Σε κάθε περίπτωση, με διάφορες συγκρίσεις και αμφίβολες μελέτες ως προς την επιστημονικότητά τους, προσπαθούν να στηρίξουν αντεργατικές αναδιαρθρώσεις σε όλη την Ευρωζώνη και την ΕΕ.
Για την εργατική τάξη προωθείται τσάκισμα συντάξεων και άλλων ασφαλιστικών παροχών (Υγείας, Πρόνοιας κ.λπ.), αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης ως το ...θάνατο. Μονόδρομος είναι η αντίσταση, η πάλη για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, με σταθμό την απεργία στις 12 Νοέμβρη.