Φιλοξενούμενος ο ΠΑΡΑ-ΛΟΓΟΣ //
ΤΟ 1975, ο Τζιανφράνκο Σανγκουινέτι, μέλος της  «Καταστασιακής Διεθνούς», εμφανίστηκε στο χώρο της πολιτικής συγγραφής, με το ψευδώνυμο: «τιμητής». Το πρωτόλειο του, υπό το πρίσμα του επιθετικού δανδισμού, είναι ένα κυνικό- αστικό έργο, προϊόν οξυδέρκειας και πνευματικής ενάργειας, που απευθυνόταν, αποκλειστικά, στην ιταλική νομενκλατούρα.  Ήγουν, σε υπουργούς, επιχειρηματίες, εφοπλιστές, μεγαλοεργολάβους, κομματικούς επιτελάρχες και, φυσικά, μεγαλοδημοσιογράφους. Πρόκειται για ένα βιβλίο, το οποίο εν είδει πνευματικού ινστρούκτορα, προσπάθησε και κατάφερε να πείσει τους προαναφερθέντες,  ότι πρόκειται, για ένα εγχειρίδιο ισχυροποίησης του «καθεστώτος». Την… « απάτη», αποκάλυψε ο ίδιος ο Σανγκουινέτι, τέσσερα χρόνια αργότερα, με έναν λίβελο, που τιτλοφορήθηκε: Περί της τρομοκρατίας και του κράτους.
Ο Μαρξ έλεγε πως, « η συνείδηση και το κουράγιο δεν καθορίζουν την κοινωνική κατάσταση, αλλά η κοινωνική κατάσταση καθορίζει το θάρρος ή/και τη δειλία». Αυτό το απόφθεγμα, εν είδει απάντησης στο ερώτημα των τηλεθεατών, που ενεοί παρακολουθούν την δίποδη ύβρις του ανθρώπινου γένους, τους «τζιχαντιστές», επί το έργον. Η σφαγή των Βρυξελλών και του Παρισιού, είναι απότοκο της Ευρώπης και του πολιτισμού της. Όχι μόνο, επειδή η Αριστερά  έχει αναγάγει σε πρωτεύον θέμα τον εγκληματικό χαρακτήρα του δυτικού ιμπεριαλισμού, αλλά και, γιατί τα αποτρόπαια- άνανδρα χτυπήματα στις Βρυξέλλες, καταδεικνύουν εκτός των άλλων την πνευματική ένδεια και την ανικανότητα  των ευρωπαϊκών  κρατών να ενσωματώσουν τους Μουσουλμάνους πολίτες τους, αφήνοντας τους –  βορά στα νύχια του εκάστοτε «ISIS».
Στο ίδιο έργο θεατές, λοιπόν. Τυφλή τρομοκρατική επίθεση, δακρύβρεχτοι τηλεοπτικοί μονόλογοι, (κροκοδείλια) δάκρυα από τους κυβερνώντες, για τα θύματα και τις οικογένειές τους,  κριτική για τις Αρχές  και ένα διαρκές  «πινκ πονκ» των ευθυνών,  για τα μέτρα ασφαλείας που αποδείχτηκαν, εκ νέου, ανεπαρκή· δηλώσεις και δεσμεύσεις των , μέχρι πρότινος εξωφυλλαρούχων, για δράσεις  ενάντια στους «εχθρούς της δημοκρατίας» και φυσικά το φάντασμα της επιβολής του στρατιωτικού νόμου, να πλανάται, για άλλη μια φορά πάνω από τα ευρωπαϊκά και… πολιτισμένα κεφάλια μας. ( Προτείνω, την , αμερικανικής παραγωγής- ποιοι άλλοι-, ταινία: «Κατάσταση εκτάκτου ανάγκης», για όσους πιστεύουν ότι, ο στρατός στο πεζοδρόμιο σημαίνει ασφάλεια).
Η δεκαετία του ’90,  υπήρξε ιδιαίτερα… εποικοδομητική για την αμερικανική διπλωματία. Αυτό φαίνεται, άλλωστε, από τις επικερδείς -για τα ‘’εθνικά’’ συμφέροντα των Η.Π.Α-  συμφωνίες, όπως αυτή,  την οποία  με γλαφυρό τρόπο παρουσίασε η εφημερίδα «The Independent», στις 6/12/1993, με τίτλο: «Αντισοβιετικός μαχητής θέτει τον στρατό του στον δρόμο προς την ειρήνη». Για ποιον, άραγε, χτυπά η καμπάνα; Μα φυσικά, για τον ‘’φίλο’’ του κ. Μπρζεζίνσκι, τον Οσάμα Μπιν Λάντεν, τον  Σαουδάραβα επιχειρηματία, «ο οποίος στρατολόγησε μουτζαχεντίν– και- τους χρησιμοποιεί σε μεγάλα κατασκευαστικά έργα στο Σουδάν», όπως υπερήφανα αναφέρει ο Τύπος της εποχής!** Μεγαλοεργολάβος, λοιπόν, ο μετέπειτα νούμερο ένα εχθρός των ΗΠΑ, έτσι μας ‘’συστήθηκε’’.
Μετά την επίθεση στο Βέλγιο, ‘’ έγκριτοι’’ δημοσιολόγοι, μικροεμποράκοι της προπαγάνδας, ασπάλακες του ευρωπαϊσμού και «εμβριθείς» ιστοριοδίφες, επιδόθηκαν σε έναν τιτάνιο αγώνα, τρομοκράτησης και παραπληροφόρησης, σπέρνοντας, παράλληλα, το φύτρο του μίσους· πάντα, όμως, για την προάσπιση της « δημοκρατίας» και του πολιτισμού μας, από τους βάρβαρους που μόνο τους μέλημα είναι η εξόντωση των «απίστων». Ένιοι εξ εκείνων , που είτε από τηλεοράσεως, είτε από τις πρώτες σελίδες των εφημερίδων, καθημερινά, καταδικάζουν οποιαδήποτε λαϊκή διεκδίκηση, οι « εξτρεμιστές της συναίνεσης και της νομιμότητας»*, είναι εκείνοι, οι οποίοι – τώρα-  «περιβάλλονται όλο βιασύνη, την τήβεννο των πατεράδων της πατρίδας – ξανακουρδίζοντας τους κούκους των ρολογιών μας- για να μας υπενθυμίσουν τις ίδιες κοινοτοπίες, προς υπεράσπιση της πολιτειακής τάξης και της ίδιας εθιμοτυπικής ασημαντότητας περί προάσπισης του πολιτεύματος».*
Εμπρός, λοιπόν, στον πόλεμο που κήρυξε ο κ. Βάλς, ο Γάλλος πρωθυπουργός. «Έχουμε πόλεμο –και- θα κάνουμε τα πάντα για να νικήσουμε την τρομοκρατία», δηλώνει και ο «πλανητάρχης» ( όχι ο Μπουγάς) Ομπάμα. Έτοιμα για πόλεμο, είναι και τα παιδιά του ΝΑΤΟ. Όλοι μαζί, ενάντια στον ΕΧΘΡΟ. Να φανταστώ ότι, εκείνους, στους οποίους, κατ’ ομολογία του ίδιου του Ολάντ, δόθηκαν κάτι κανονάκια διαμετρήματος 20mm, για να εκτοξεύουν μπουρμπουλήθρες, κάτι παράξενα νεροπίστολα ονόματι: μυδραλιοβόλα, κάτι ωραίοι εκτοξευτήρες πασχαλινών  ρουκετών και  μερικά ωραία αντιαρματικά πυραυλάκια, δεν θα τους πειράξουν, είναι φίλοι και πελάτες. Όπως επίσης, δεν θα πειράξουν, εκείνους, για τους  οποίους  στις αρχές του ’14, το Αμερικανικό Κογκρέσο, σε ειδική συνεδρίαση, ενέκρινε τη χρηματοδότηση και τον εξοπλισμό μέχρι τις 30 Σεπτέμβρη του ίδιου έτους, όχι μόνο του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού», αλλά και των Τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» . ***
Ιησουίτες απανταχού της Γης ενωθείτε. Oι  οδηγητές του διανοητικού ιησουιτισμού, η «μαντάμ» Μέρκελ, ο αντικαταστάτης του «καλό κουράγιο Έλληνες», Πιέρ Μοσκοβισί , ο «φίλος» της Ελλάδας κ. Γιούνγκερ·αυτοαναγορεύτηκαν σε αμύντορες της δημοκρατίας. Αλήθεια, ποιοι είναι άραγε αυτοί που βάφτισαν στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ την αυθαιρεσία ως  δημοκρατία ,την ελευθερία του να λες ψέματα ως  ελευθερία, και την απολυταρχία ως  ασφάλεια; Ίσως, αν γνώριζαν τη σημασία λέξεων όπως η δημοκρατία και η ελευθερία «να μην τις χρησιμοποιούσαν με τόση ελαφρότητα, μιλώντας για την άθλια πολιτεία μας»*. Αφού, αν υπάρξει- ποτέ- πραγματική δημοκρατία, θα είναι από τους πρώτους, αυτοί ή οι συνεχιστές τους, που θα την πολεμήσουν.
Οι 7 στους 10, Ευρωπαίοι  πολίτες, νιώθουν ότι το παρόν σύστημα διακυβέρνησης έχει αποτύχει, και ότι εκείνοι δεν μπορούν να ανακτήσουν τον έλεγχο του μέλλοντός τους. Νιώθουν ότι, στο όνομα τους, στο όνομα της ανάπτυξης, τα πιο βάρβαρα νεοφιλελεύθερα προγράμματα  καταστρέφουν τις ζωές και τη χώρα τους. Βλέπουν, στο όνομα της δικής τους «ασφάλειας», να χάνονται ανθρώπινες ζωές, να ξενιτεύονται ολόκληρες οικογένειες και να καταστρέφονται λαοί και πολιτισμοί. Νιώθουν ότι, η υποβόσκουσα οργή απέναντι σ’ αυτό το σύστημα δεν μπορεί να εκφραστεί και ότι δεν υπάρχει εναλλακτική,  αφού αν το έργο είναι κακό – αναφερόμενοι στην σημερινή πολιτική- η αντικατάσταση των ηθοποιών δεν θα το κάνει καλύτερο.
Μη νομίζεις, φίλε, ότι ξεμπέρδεψες με την τρομοκρατία. Η Τρομοκρατία, είτε επιθετική, είτε αμυντική, σύμφωνα με τον διαχωρισμό του Σανγκουινέτι, θα υπάρχει. Και θα υπάρχει, γιατί  τα πάντα γίνονται για τον εντυπωσιασμό και την ενεργοποίηση εκείνων των αντανακλαστικών που μετατρέπουν τον άνθρωπο σε όπλο. (Πιέρ-Ζαν Λουιζάρ, ερευνητής , εφημερίδα Le Monde). Έτσι, για να επανέλθουμε στο Σανγκουινέτι, η τρομοκρατία είναι ένα μικρό μέρος της κοινωνίας του θεάματος. Καθώς, αυτό ισχύει κυρίως για την αμυντική τρομοκρατία, η οποία, σύμφωνα με τον συγγραφέα, αποτελεί μοχλό του κράτους και των μηχανισμών του· «τα μέλη –τους- είναι φαινομενικά, και μερικές φορές το πιστεύουν και οι ϊδιοι πώς είναι, ξένοι πρός τά σχέδια του κρατικού μηχανισμού» · αγνοώντας ωστόσο ότι, παίζουν το παιχνίδι του κράτους, του μονοπωλίου βίας.
Δεν πέρασαν, πάρα μερικές δεκαετίες από τότε που η Πτώση του Τείχους, συμβόλισε την ισοπέδωση, την πλήρη κατίσχυση  του δυτικού υποκειμένου έναντι του «μοχθηρού κομμουνιστή». Σήμερα, η ανύψωση νέων, πιο στέρεα δομημένων, τειχών, έρχεται να αναποδογυρίσει την ιστορία και να πλάσει έναν άλλο- νέο εχθρό,που εποφθαλμιά την ευημερία μας. Τον κακό «εισβολέα»-  τον εραψία  πρόσφυγα, τον οποίο πρέπει να αποβάλλουμε ώστε να καταστεί διαχειρίσιμος από θέση ισχύος.  Κατά τα άλλα, τα παιδιά και τα βρέφη  έχουν αφεθεί στο έλεος τους στην Ειδομένη, από τη Μέρκελ, τον Νταβούτογλου και την παρέα τους· αποκλεισμένα, βρώμικα, εξασθενημένα και απελπισμένα, μακριά απ’ τον αξιοθαύμαστο ευρωπαϊκό πολιτισμό μας. Είμαστε, και, επισήμως στο σημείο μηδέν ·μπορούμε να περηφανευόμαστε άφοβα πια.
* (Τζ. Σανγκουινέτι, Περί της τρομοκρατίας και του κράτους, μετάφραση Κώστας Κουρεμένος. – 2η έκδ. – Αθήνα : Ύψιλον, 1982).
** ( Ν. Μπογιόπουλος, Οι πόλεμοι είναι δικοί τους, δικά μας είναι μόνο τα θύματα, enikos.gr, 23/03/2016).
*** ((“US Congress secretly approves arms deliveries to Syria”, VoltaireNetwork, 30 January 2014).
(Η εικόνα είναι από την θεατρική ομάδα “σημείο μηδέν”)