Απολογισμός στο κεφάλαιο

Απολογισμός στο κεφάλαιο

Καθώς πλησιάζει η ΔΕΘ και η ομιλία του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, τα επιτελεία της κυβέρνησης, με διαρροές στον Τύπο, δίνουν το περίγραμμα των όσων θα πει, για να υπερασπιστεί, να εξωραΐσει και να διαφημίσει την κυβερνητική πολιτική. Ανάμεσα σ' αυτά που δημοσιεύτηκαν αυτές τις μέρες, είναι και τρεις πίνακες, όπου σε μια στήλη καταγράφονται ορισμένες από τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ του 2014, του 2015 και οι αποφάσεις του υπουργικού συμβουλίου στις 22/12/2015, και σε άλλη στήλη η πορεία υλοποίησης αυτών των εξαγγελιών.
Εννοείται, βέβαια, ότι οι περισσότερες είτε έχουν γίνει νόμος είτε οδεύουν προς τα εκεί. Ο στόχος της κυβέρνησης είναι προφανής: Από τη μια, να υπερασπιστεί την «αξιοπιστία» και τη «συνέπειά» της ανάμεσα σε αυτά που εξαγγέλλει και σ' αυτά που υλοποιεί. Κι από την άλλη, να παρουσιάσει τα μέτρα που νομοθετεί ως φιλολαϊκές παρεμβάσεις, που είτε «ανακουφίζουν» το λαό από τις συνέπειες της κρίσης και των μνημονίων είτε υπηρετούν το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, η οποία θα φέρει τάχα καλύτερες μέρες στο λαό.

***

Μια πρώτη παρατήρηση είναι το θράσος με το οποίο η κυβέρνηση ανατρέχει στη ΔΕΘ του 2014 για να πιστοποιήσει τη ...συνέπεια και την αξιοπιστία της, όπου, για όσους δεν θυμούνται, παρουσίασε το περίφημο «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης». Με έμβλημα αυτό το πρόγραμμα, που προβλήθηκε ως «εναλλακτική πρόταση» διαχείρισης της κρίσης υπέρ των λαϊκών στρωμάτων, ο ΣΥΡΙΖΑ απέσπασε την ψήφο του λαού και αναδείχτηκε κυβέρνηση το Γενάρη του 2015.
Σε εκείνο το πρόγραμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχόταν ανάμεσα σε άλλα: «Σταδιακή αποκατάσταση του εισοδήματος των χαμηλοσυνταξιούχων με πρώτο μέτρο την επαναφορά της 13ης σύνταξης (δώρο Χριστουγέννων) σε 1.262.920 συντάξεις μέχρι 700 ευρώ (...) Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και θέσπιση φόρου μεγάλης ακίνητης περιουσίας (...) Επαναφορά αφορολόγητου εισοδήματος στα 12.000 ευρώ (...) Επαναφορά κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ (...) Επαναφορά εργασιακής νομοθεσίας/μετενέργειας/συλλογικών συμβάσεων (...) Διεύρυνση αριθμού δικαιούχων επιδόματος ανεργίας». Εννοείται βέβαια ότι όλα αυτά απουσιάζουν από τους προπαγανδιστικούς πίνακες της κυβέρνησης, σαν να μην ειπώθηκαν ποτέ.

***

Στον αντίποδα, στα πεπραγμένα από την πρώτη θητεία της κυβέρνησης, κυριαρχούν τα μέτρα «για τη διαχείριση της ανθρωπιστικής κρίσης», μέτρα - ψίχουλα για ορισμένες κατηγορίες πληθυσμού, τα οποία χρηματοδοτούνται με την αναδιανομή της φτώχειας ανάμεσα στους λιγότερο και τους περισσότερο φτωχούς. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση κόβει ακόμα και τα κουτσουρεμένα προνοιακά επιδόματα που δίνονταν έως τώρα σε ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, «εξοικονομώντας» ετησίως 900 εκατ. ευρώ, όπως προβλέπει το μνημόνιο, και την ίδια ώρα πανηγυρίζει για το δωρεάν ρεύμα, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ανασφάλιστων και την επιδότηση του ενοικίου, που αφορούν μόνο ορισμένες περιπτώσεις ακραίας φτώχειας. Γιατί όμως πανηγυρίζει αφού τέτοιου είδους μέτρα έπαιρναν ή δρομολογούσαν και οι προκάτοχοί της;
Ειδικά για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ανασφάλιστων, η κοροϊδία «πάει σύννεφο»: Οι ανασφάλιστοι πληρώνουν για τις υπηρεσίες που επιβαρύνουν οικονομικά και τους ασφαλισμένους, ενώ η κυβέρνηση δεν έχει δώσει ούτε ένα επιπλέον ευρώ στα νοσοκομεία, με το κόστος να μετακυλίεται στα υπάρχοντα πενιχρά κονδύλια και στα έσοδα από το έμμεσο και άμεσο χαράτσωμα των ασθενών.

***

Κατά τ' άλλα, ο κυβερνητικός απολογισμός βρίθει μέτρων που υπηρετούν την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου και τα οποία παρουσιάζονται ως παρεμβάσεις που υπηρετούν την ανάπτυξη και γι' αυτό ωφελούν τάχα το λαό. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση επιχαίρει επειδή ψήφισε τον νέο «αναπτυξιακό» νόμο, δρομολόγησε την αναδιάρθρωση του χρέους, πέτυχε την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, καθιέρωσε «ευνοϊκό πλαίσιο για τις Αμεσες Ξένες Επενδύσεις», θέσπισε νόμο για την κοινωνική οικονομία και άλλα παρόμοια.
Με βεβαιότητα, επομένως, μπορεί να πει κανείς ότι η κυβέρνηση υπήρξε απόλυτα συνεπής στις εξαγγελίες και στις δεσμεύσεις της στο κεφάλαιο. Αλλωστε, ακόμα και τα μέτρα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας, για τα οποία πανηγυρίζει, δεν είναι τίποτα περισσότερο από την άλλη όψη του νομίσματος της αντιλαϊκής πολιτικής: Από τη μια, νομοθετεί μέτρα που υποβοηθούν τη διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου και βασίζονται κατά βάση στην παραπέρα φτωχοποίηση του λαού και, από την άλλη, μοιράζει ψίχουλα μόνο σε όσους δυσκολεύονται ακόμα και να επιβιώσουν.

***

Κι αν η ΔΕΘ είναι αφορμή για την κυβέρνηση να κάνει «ταμείο» απέναντι στο κεφάλαιο, για τους εργαζόμενους και το λαό είναι η ώρα να κάνουν τον δικό τους απολογισμό και προγραμματισμό της δράσης τους, συμμετέχοντας μαζικά στις πρωτοβουλίες και τις κινητοποιήσεις που διοργανώνουν το ΠΑΜΕ και οι δυνάμεις της κοινωνικής συμμαχίας αυτές τις μέρες στη Θεσσαλονίκη, με αποκορύφωμα το συλλαλητήριο στις 10 Σεπτέμβρη, στις 6 μ.μ., στην πλατεία Αριστοτέλους.