Ρίχνουν άδεια-ες για να πιάσουν γεμάτα
Μα εγώ τα έχω περάσει αυτά τα στάδια
Κι έχει και ο σταθμός μου άδεια...
Είναι φορές που ο τονισμός των λέξεων δεν επαρκεί για να διακρίνουμε στο γραπτό λόγο δύο διαφορετικά λήμματα, που έχουν την ίδια ακριβώς ορθογραφία, αλλά προφέρονται με διαφορετικό τρόπο και προσφέρονται για παρανοήσεις στο γραπτό λόγο.
Αν βρεις πχ τη λέξη "άδεια" σε τηλεοπτικά συμφραζόμενα, δίπλα στα κανάλια, μπορεί να σκεφτείς συνειρμικά τα άδεια ταμεία του κράτους, που κάνει πλειστηριασμούς για να τα γεμίσει. Ή τις άδειες τσέπες των εργαζόμενων στα ΜΜΕ που χρωστάνε (στα δανεικά από τις τράπεζες το ζην και στα δικά μας λεφτά το ευ ζην των αφεντικών τους). Και τους γεμάτους λογαριασμούς (γιατί οι τσέπες μόνο δε φτάνουν*) των καπιταλιστών που πλειοδοτούν για μια άδεια, για να γεμίσουν το πρόγραμμα και τα άδεια στούντιο με δανεικό έμψυχο δυναμικό από άλλα κανάλια (που θα συνεχίσουμε να τα βλέπουμε με άλλο όνομα) για να μη μείνουν με άδεια γραφεία και την άδεια στο χέρι.
*Θα μπορούσαν βέβαια να τα χωρέσουν σε κούτες από πάμπερς, για να τρολάρουν τον Μαντζουράνη, που έγινε γνωστός από την υπόθεση Κοσκωτά κι έκτοτε έχει διαχρονική παρουσία σε διάφορα επεισόδια της κάθαρσης, που αποδείχτηκε το μακροβιότερο και ανθεκτικότερο σίριαλ στη χώρα μας, περισσότερο κι από το "Τόλμη και Γοητεία", που ήρθε στις οθόνες μας το 90', μαζί με την ιδιωτική τηλεόραση.
Μα εσύ στα άστρα βλέπεις μόνο ζώδια
και της καρδιάς τα επεισόδια,
προτιμάς να τα δεις στην Τιβί
Ομολογώ πάντως πως είχα χάσει επεισόδια σε αυτό το σίριαλ, γιατί δεν άντεχα τις χάντρες και τα καθρεφτάκια της τηλεοπτικής κάθαρσης κι άλλες ιστορίες για αγρίους περί media, που πουλούσαν οι Συριζαίοι στους ιθαγενείς των social media. Κι έτσι είχα μείνει με την εντύπωση πως οι άδειες θα δίνονταν βάσει κάποιων τυπικών προϋποθέσεων -έστω και φωτογραφικών- για τα μάτια του κόσμου.
Κούνια που με κούναγε...
Στην πραγματικότητα, είναι ένα "Μεγάλο Παζάρι", αλλά χωρίς το Μέγκα και τον Α. Μικρούτσικο. Πάρε κόσμε, ποιος θα δώσει τα περισσότερα...
Και προφανώς τα περισσότερα τα έχουν ο Μαρινάκης και ο Σαββίδης (η ΟΑΚΚΕ τώρα δικαιώνεται) που φέρονται να έχουν καπαρωμένες τις δύο πρώτες από τις τέσσερις συνολικά άδειες -αν και κανείς δε βάζει το χέρι του στη φωτιά για τον τελικό αριθμό τους. Η αγία ποδοσφαιρική επενδυτική τριάδα συμπληρώνεται από τον Αλαφούζο του ΣΚΑΪ, που κάνει διάφορες σπασμωδικές κινήσεις -όπως οι μπηχτές χτες (ωραία ρίμα) στον Κυριάκουλα για τη θέση του επί του θέματος- και συνθέτει μαζί με την ΕΡΤ (που έκανε χτες ειδική πανηγυρική εκπομπή για την πλειοδοσία, άνευ λόγου και νοήματος) το απόλυτο ενημερωτικό δίπολο και τις δύο όψεις του νομίσματος της γελοιότητας. Και λείπει μόνο ο Μελισσανίδης για να κλείσει το καρέ της διαφάνειας ή μάλλον της διπλής κάθαρσης (στο τηλεοπτικό και ποδοσφαιρικό τοπίο).
Εκτός κι αν δούμε να εκπέμπει κι ο ΟΠΑΠ-tv στα κοντά...
Τυχόν συνειρμοί για τη σύνδεση καναλιών και ομάδων, που λειτουργούν ως μοχλός πίεσης για το συμφέρον των αφεντικών τους, κρίνονται ως κακόβουλες και κακεντρεχείς εναντίον των ειλικρινά τιτάνιων προσπαθειών της κυβέρνησης.
Συνοψίζοντας: οι τηλεοπτικές άδειες -που είναι δημόσιο αγαθό- παραχωρούνται και με τη βούλα του νόμου στα μεγάλα μονοπώλια -που μπορούν να τις νιώθουν ως αναφαίρετη ιδιοκτησία τους, εφόσον τις αγόρασαν. Αυτά με τη σειρά τους προφανώς εγγυώνται και προάγουν την έγκυρη ενημέρωση των πολιτών, την ελεύθερη κι ανεξάρτητη δημοσιογραφία.
Και μη χειρότερα...
Την ίδια στιγμή, ο ανένδοτος του Κοντονή κατά της διοίκησης Γκιρτζίκη στην ΕΠΟ ξεκαθαρίζει το τοπίο, αγνοώντας τον ελέφαντα στο δωμάτιο και αφήνουν το χώρο βορά στις ορέξεις των μεγάλων συμφερόντων, που τον ξεσκίζουν στα τέσσερα (όσες κι οι τηλεοπτικές άδειες), διεκδικώντας για τον εαυτό τους τη μερίδα του λέοντος.
Μα τότε γιατί χαίρεται και χαμογελά ο κόσμος πατέρα;
Πατέρα; Πατέρα, κοιμήθηκες;
Αχ, να μην είχαμε κανένα κανάλι,
να μην κοιμόταν κι ο μπαμπάς δηλαδή...
Είναι δυνατόν να χαιρόμαστε γιατί νομιμοποιείται το φαγοπότι -και μάλιστα για άτομα αδηφάγα που κινούνται υπεράνω του νόμου; Να χαιρόμαστε επειδή θα μας αφήσουν κι ένα φιλοδώρημα, ενώ πριν δεν άφηναν ούτε καν αυτό; Να χαρούμε επειδή μπορεί να κλείσει το Μέγκα και να βγουν στη θέση του άλλα τόσα, σαν τα κεφάλ(α)ια της Λερναίας Ύδρας (που θα είναι όμως το πολύ τέσσερα, ενώ η Λ.Υ. θα γίνει υπάκουο κατοικίδιο και θα συμμορφώνεται με τους κανόνες);
Η κωλοτούμπα του Σύριζα είναι πιο εντυπωσιακή κι από αυτή του γραφικού Λεβέντη, που ούρλιαζε νυχθημερόν για τα βοθροκάναλα, μέχρι που αυτά ανακάλυψαν την αξία του ως πολιτικού ηγέτη, τον καλούν καθημερινά να μιλήσει κι αυτός έχει πιάσει στασίδι στα πάνελ τους.
Έλα όμως που η Πασοκιά είναι αήττητη, σαν τη βλακεία. Η κυρίαρχη αφήγηση που καλλιεργείται σα σανό προς κατανάλωση παρουσιάζει τον Τσίπρα μάγκα, γιατί κατάφερε να τους κλείσει σε ένα κτίριο για δυο μέρες, να τους βάλει να παίξουν σκληρό πόκερ (σε μια διαδικασία που είναι σαν τζογάρισμα) και να πάρει την γκανιότα από τους καναλάρχες, για να επιδείξει κάτι στη ΔΕΘ.
Εν τω μεταξύ, πρόσφατα είχε πέσει μετά από καιρό στα χέρια μου ένα βιβλιαράκι της ΣΕ με τα υλικά μιας διημερίδας -νομίζω- που είχε διοργανώσει το κόμμα στη δεκαετία με τις βάτες για τα ΜΜΕ και τη δημόσια ραδιοτηλεόραση (τότε δεν υπήρχε ιδιωτική). Οι οποίες αναφέρονται σε μια διαφορετική εποχή, με άλλα δεδομένα, αλλά διατηρούν το ενδιαφέρον τους ακόμα κι από το πρίσμα της σημερινής συγκυρίας.
Αναρωτιέμαι αν ο σημερινός αναγνώστης μπορεί να βρει την παραμικρή προγραμματική ομοιότητα με την πολιτική της σημερινής ΔΦΑ, ακόμα κι αν το ψάξει από... υφολογική σκοπιά δηλ το ζήτημα (αγνοώντας τις κραυγαλέες ομοιότητες της κυβέρνησης με το Λεβέντη). Αλλά αυτό θα ήταν το θέμα μιας άλλης ανάρτησης...
Κι έχει και ο σταθμός μου άδεια...
Είναι φορές που ο τονισμός των λέξεων δεν επαρκεί για να διακρίνουμε στο γραπτό λόγο δύο διαφορετικά λήμματα, που έχουν την ίδια ακριβώς ορθογραφία, αλλά προφέρονται με διαφορετικό τρόπο και προσφέρονται για παρανοήσεις στο γραπτό λόγο.
Αν βρεις πχ τη λέξη "άδεια" σε τηλεοπτικά συμφραζόμενα, δίπλα στα κανάλια, μπορεί να σκεφτείς συνειρμικά τα άδεια ταμεία του κράτους, που κάνει πλειστηριασμούς για να τα γεμίσει. Ή τις άδειες τσέπες των εργαζόμενων στα ΜΜΕ που χρωστάνε (στα δανεικά από τις τράπεζες το ζην και στα δικά μας λεφτά το ευ ζην των αφεντικών τους). Και τους γεμάτους λογαριασμούς (γιατί οι τσέπες μόνο δε φτάνουν*) των καπιταλιστών που πλειοδοτούν για μια άδεια, για να γεμίσουν το πρόγραμμα και τα άδεια στούντιο με δανεικό έμψυχο δυναμικό από άλλα κανάλια (που θα συνεχίσουμε να τα βλέπουμε με άλλο όνομα) για να μη μείνουν με άδεια γραφεία και την άδεια στο χέρι.
*Θα μπορούσαν βέβαια να τα χωρέσουν σε κούτες από πάμπερς, για να τρολάρουν τον Μαντζουράνη, που έγινε γνωστός από την υπόθεση Κοσκωτά κι έκτοτε έχει διαχρονική παρουσία σε διάφορα επεισόδια της κάθαρσης, που αποδείχτηκε το μακροβιότερο και ανθεκτικότερο σίριαλ στη χώρα μας, περισσότερο κι από το "Τόλμη και Γοητεία", που ήρθε στις οθόνες μας το 90', μαζί με την ιδιωτική τηλεόραση.
Μα εσύ στα άστρα βλέπεις μόνο ζώδια
και της καρδιάς τα επεισόδια,
προτιμάς να τα δεις στην Τιβί
Ομολογώ πάντως πως είχα χάσει επεισόδια σε αυτό το σίριαλ, γιατί δεν άντεχα τις χάντρες και τα καθρεφτάκια της τηλεοπτικής κάθαρσης κι άλλες ιστορίες για αγρίους περί media, που πουλούσαν οι Συριζαίοι στους ιθαγενείς των social media. Κι έτσι είχα μείνει με την εντύπωση πως οι άδειες θα δίνονταν βάσει κάποιων τυπικών προϋποθέσεων -έστω και φωτογραφικών- για τα μάτια του κόσμου.
Κούνια που με κούναγε...
Στην πραγματικότητα, είναι ένα "Μεγάλο Παζάρι", αλλά χωρίς το Μέγκα και τον Α. Μικρούτσικο. Πάρε κόσμε, ποιος θα δώσει τα περισσότερα...
Και προφανώς τα περισσότερα τα έχουν ο Μαρινάκης και ο Σαββίδης (η ΟΑΚΚΕ τώρα δικαιώνεται) που φέρονται να έχουν καπαρωμένες τις δύο πρώτες από τις τέσσερις συνολικά άδειες -αν και κανείς δε βάζει το χέρι του στη φωτιά για τον τελικό αριθμό τους. Η αγία ποδοσφαιρική επενδυτική τριάδα συμπληρώνεται από τον Αλαφούζο του ΣΚΑΪ, που κάνει διάφορες σπασμωδικές κινήσεις -όπως οι μπηχτές χτες (ωραία ρίμα) στον Κυριάκουλα για τη θέση του επί του θέματος- και συνθέτει μαζί με την ΕΡΤ (που έκανε χτες ειδική πανηγυρική εκπομπή για την πλειοδοσία, άνευ λόγου και νοήματος) το απόλυτο ενημερωτικό δίπολο και τις δύο όψεις του νομίσματος της γελοιότητας. Και λείπει μόνο ο Μελισσανίδης για να κλείσει το καρέ της διαφάνειας ή μάλλον της διπλής κάθαρσης (στο τηλεοπτικό και ποδοσφαιρικό τοπίο).
Εκτός κι αν δούμε να εκπέμπει κι ο ΟΠΑΠ-tv στα κοντά...
Τυχόν συνειρμοί για τη σύνδεση καναλιών και ομάδων, που λειτουργούν ως μοχλός πίεσης για το συμφέρον των αφεντικών τους, κρίνονται ως κακόβουλες και κακεντρεχείς εναντίον των ειλικρινά τιτάνιων προσπαθειών της κυβέρνησης.
Συνοψίζοντας: οι τηλεοπτικές άδειες -που είναι δημόσιο αγαθό- παραχωρούνται και με τη βούλα του νόμου στα μεγάλα μονοπώλια -που μπορούν να τις νιώθουν ως αναφαίρετη ιδιοκτησία τους, εφόσον τις αγόρασαν. Αυτά με τη σειρά τους προφανώς εγγυώνται και προάγουν την έγκυρη ενημέρωση των πολιτών, την ελεύθερη κι ανεξάρτητη δημοσιογραφία.
Και μη χειρότερα...
Την ίδια στιγμή, ο ανένδοτος του Κοντονή κατά της διοίκησης Γκιρτζίκη στην ΕΠΟ ξεκαθαρίζει το τοπίο, αγνοώντας τον ελέφαντα στο δωμάτιο και αφήνουν το χώρο βορά στις ορέξεις των μεγάλων συμφερόντων, που τον ξεσκίζουν στα τέσσερα (όσες κι οι τηλεοπτικές άδειες), διεκδικώντας για τον εαυτό τους τη μερίδα του λέοντος.
Μα τότε γιατί χαίρεται και χαμογελά ο κόσμος πατέρα;
Πατέρα; Πατέρα, κοιμήθηκες;
Αχ, να μην είχαμε κανένα κανάλι,
να μην κοιμόταν κι ο μπαμπάς δηλαδή...
Είναι δυνατόν να χαιρόμαστε γιατί νομιμοποιείται το φαγοπότι -και μάλιστα για άτομα αδηφάγα που κινούνται υπεράνω του νόμου; Να χαιρόμαστε επειδή θα μας αφήσουν κι ένα φιλοδώρημα, ενώ πριν δεν άφηναν ούτε καν αυτό; Να χαρούμε επειδή μπορεί να κλείσει το Μέγκα και να βγουν στη θέση του άλλα τόσα, σαν τα κεφάλ(α)ια της Λερναίας Ύδρας (που θα είναι όμως το πολύ τέσσερα, ενώ η Λ.Υ. θα γίνει υπάκουο κατοικίδιο και θα συμμορφώνεται με τους κανόνες);
Η κωλοτούμπα του Σύριζα είναι πιο εντυπωσιακή κι από αυτή του γραφικού Λεβέντη, που ούρλιαζε νυχθημερόν για τα βοθροκάναλα, μέχρι που αυτά ανακάλυψαν την αξία του ως πολιτικού ηγέτη, τον καλούν καθημερινά να μιλήσει κι αυτός έχει πιάσει στασίδι στα πάνελ τους.
Έλα όμως που η Πασοκιά είναι αήττητη, σαν τη βλακεία. Η κυρίαρχη αφήγηση που καλλιεργείται σα σανό προς κατανάλωση παρουσιάζει τον Τσίπρα μάγκα, γιατί κατάφερε να τους κλείσει σε ένα κτίριο για δυο μέρες, να τους βάλει να παίξουν σκληρό πόκερ (σε μια διαδικασία που είναι σαν τζογάρισμα) και να πάρει την γκανιότα από τους καναλάρχες, για να επιδείξει κάτι στη ΔΕΘ.
Εν τω μεταξύ, πρόσφατα είχε πέσει μετά από καιρό στα χέρια μου ένα βιβλιαράκι της ΣΕ με τα υλικά μιας διημερίδας -νομίζω- που είχε διοργανώσει το κόμμα στη δεκαετία με τις βάτες για τα ΜΜΕ και τη δημόσια ραδιοτηλεόραση (τότε δεν υπήρχε ιδιωτική). Οι οποίες αναφέρονται σε μια διαφορετική εποχή, με άλλα δεδομένα, αλλά διατηρούν το ενδιαφέρον τους ακόμα κι από το πρίσμα της σημερινής συγκυρίας.
Αναρωτιέμαι αν ο σημερινός αναγνώστης μπορεί να βρει την παραμικρή προγραμματική ομοιότητα με την πολιτική της σημερινής ΔΦΑ, ακόμα κι αν το ψάξει από... υφολογική σκοπιά δηλ το ζήτημα (αγνοώντας τις κραυγαλέες ομοιότητες της κυβέρνησης με το Λεβέντη). Αλλά αυτό θα ήταν το θέμα μιας άλλης ανάρτησης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου