Οι ανταγωνισμοί και οι αιτίες τους

Οι ανταγωνισμοί και οι αιτίες τους

Σε μια περίοδο που γίνεται ακόμα πιο αισθητός ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις σε όλα τα επίπεδα (ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή, στην Ουκρανία ή την Βόρεια Αφρική, είναι τα πιο απτά αλλά όχι μόνα παραδείγματα), αναλύσεις στη χώρα μας εμφανίζουν την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να αντιστέκεται, ενώ είναι πλήρως ευθυγραμμισμένη με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, τις λυκοσυμμαχίες όπου συμμετέχει ΝΑΤΟ και ΕΕ.
Ετσι η «Κυριακάτικη Αυγή» σε κεντρικό άρθρο με τίτλο «Οι κυρώσεις δεν φέρνουν την ειρήνη», αναφορικά με τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ της περασμένης βδομάδας και την απόφασή της, σημειώνει ότι «στο κείμενο της απόφασης δεν υπάρχουν "σκληρές κυρώσεις" σε βάρος της Ρωσίας, παρά μόνο αναφορά για "πιθανές επιλογές"». Και συνεχίζει: «Φαίνεται ότι οι υψηλοί τόνοι που θέλησαν να περάσουν στο κείμενο συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου οι ηγέτες της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Βρετανίας δεν έπεισαν τους υπόλοιπους. Χειρόφρενο τράβηξαν η Ιταλία και η Ελλάδα, αλλά όχι μόνο. Κι αυτή τη φορά όχι μόνο επειδή ο Ματέο Ρέντζι... χολώθηκε που δεν συνεννοήθηκαν μαζί του οι τρεις μεγάλοι σε ένα μείζον θέμα εξωτερικής πολιτικής ολόκληρης της Ευρώπης, αλλά επειδή είχε κι ένα ατράνταχτο επιχείρημα: Οτι οι κυρώσεις δεν φέρνουν την ειρήνη». Μάλιστα, αφού εμφανίζει ως... αντιστασιακούς τους Ρέντσι και Τσίπρα και την ΕΕ «ήρεμη δύναμη» που όμως «δεν φαίνεται να έχει στρατηγική για την ευρύτερη περιοχή» σε αντίθεση με τη Ρωσία, Τουρκία, Ιράν, καταλήγει ότι «οι ισχυροί της ΕΕ καλά θα κάνουν να επενδύσουν όλο το διπλωματικό τους κεφάλαιο για να πετύχουν το ταχύτερο δυνατό μια εκεχειρία. Μήπως και σωθούν ανθρώπινες ζωές...».

***

Αυτός και αν είναι εξωραϊσμός της ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας. Δεν έχει ...λέει στρατηγική. Δηλαδή, το γεγονός ότι όλοι μαζί ΕΕ - ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, Τουρκία, πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου έστησαν το «Ισλαμικό Κράτος», για να ανατρέψουν μη αρεστές κυβερνήσεις σε Συρία και Λιβύη, τι είναι; Είναι ακριβώς η στρατηγική που επιδιώκει τον έλεγχο αγορών, ενεργειακών πηγών και των δρόμων μεταφοράς τους, νέες σφαίρες επιρροής, και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι η συνέχεια της ιμπεριαλιστικής ειρήνης. Τώρα, ότι στη μοιρασιά «τρώγονται» επίσης μεταξύ τους, αυτό είναι αντικειμενικό γεγονός, γιατί η κάθε αστική τάξη, και η ελληνική, ανάλογα με την οικονομική, στρατιωτική και πολιτική της δύναμη, θέλει να επιβάλει τους όρους της. Αυτό γίνεται και στη Συρία.
Οσο για τις κυρώσεις στη Ρωσία (με αφορμή παλιότερα τη σύγκρουση για τους ίδιους λόγους στην Ουκρανία και τώρα στη Συρία) και αυτές μπαίνουν στη «ζυγαριά» των μονοπωλιακών ομίλων, και άλλωστε αντιθέσεις υπάρχουν και μέσα σε αστικές τάξεις, και σε τμήματα κυβερνήσεων. Για παράδειγμα, η Γερμανία και η κυβέρνησή της, λόγω των ισχυρών δεσμών των μονοπωλίων της με αυτά της Ρωσίας, συχνά - πυκνά πιέζει για άρση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας με αφορμή την Ουκρανία (πιο έντονα οι σοσιαλδημοκράτες υπουργοί), ενώ και με τη Συρία, παρά την κριτική που ασκεί «ζυγίζει» τις εξελίξεις. Το ίδιο ισχύει με την κυβέρνηση της Ιταλίας, ενώ αυτές της Γαλλίας και Βρετανίας, σηκώνουν τους τόνους, αλλά η επιδίωξη δεν αλλάζει και πιο ειδικά για τη Συρία: Να μην μείνουν πίσω από τη μοιρασιά που θα έρθει. Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για ρεσιτάλ υποκρισίας η δήθεν ευαισθησία για τους άμαχους και για την ειρήνη. Από πότε οι λύκοι μπορούν να φυλάνε τα πρόβατα;

***

Οσο για την «αποτροπή κυρώσεων», στο κείμενο συμπερασμάτων της Συνόδου, σχετικά με τη Ρωσία, σημειώνεται ότι «το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καταδικάζει απερίφραστα τις επιθέσεις του συριακού καθεστώτος και των συμμάχων του, κυρίως της Ρωσίας, εναντίον αμάχων στο Χαλέπι. Τους καλεί να θέσουν τέρμα στις φρικαλεότητες και να λάβουν επείγοντα μέτρα για την εξασφάλιση της απρόσκοπτης πρόσβασης της ανθρωπιστικής βοήθειας στο Χαλέπι και άλλα μέρη της χώρας. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ζητεί την άμεση παύση των εχθροπραξιών και την επανέναρξη αξιόπιστης πολιτικής διαδικασίας υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Οι υπεύθυνοι για παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου και του δικαίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να λογοδοτήσουν. Η ΕΕ εξετάζει όλες τις διαθέσιμες δυνατότητες, σε περίπτωση που συνεχιστούν οι φρικαλεότητες».
Το παραμύθι της κυβέρνησης ότι ασκεί «φιλειρηνική πολιτική» ή «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική» έχει αποκαλυφθεί σε όποιον δεν έχει χάσει τα «ταξικά γυαλιά του». Η κυβέρνηση συμμετέχει ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και κάθε στιγμή δείχνει τη διάθεσή της να εμπλέξει τη χώρα ακόμα περισσότερο. Δεν είναι αθώα ...περιστερά. Οσο για τις σχέσεις που επιδιώκει με την καπιταλιστική Ρωσία γίνεται από την ίδια σκοπιά (όπως και με τη συμμετοχή σε ΕΕ και ΝΑΤΟ που είναι η πρώτη προτεραιότητα) για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του ελληνικού κεφαλαίου. Η ελληνική αστική τάξη με τις συμμαχίες αυτές επιχειρεί να αναβαθμίσει το ρόλο της και να πάρει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μερίδιο από τη μοιρασιά της λείας που καταληστεύεται από άλλες χώρες αιματοκυλώντας τους λαούς. Οι εργάτες και τα λαϊκά στρώματα όπως δεν πρέπει να τσιμπήσουν στα περί «υπεράσπισης δικαιωμάτων» που δήθεν επιδιώκει η κυβέρνηση στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, έτσι δεν πρέπει να δώσουν βάση στη δήθεν «φιλειρηνική» της στάση.