Τα ξερονήσια, οι φυλακές και οι κομμουνιστές!

Θυμάμαι, δεν πάνε και πολλά χρόνια, που κάποιος θρασύς με ρώτησε σε ποια ξερονήσια και σε ποιες φυλακές πήγα! Γέλασα με την ψυχή μου! Γέλασα με την ψυχή μου γιατί με προίκα τα ξερονήσια και τις φυλακές που είχε πάει, ήθελε να διαπραγματευτούμε συνεργασία με τους απατεώνες που θέλουν να περνιούνται για αριστεροί! Τον θυμήθηκα πάλι χθες καθώς άκουσα όλα εκείνα τα παλιοτόμαρα να φωνάζουν εκείνο το σύνθημα για τους αλύγιστους της ταξικής πάλης! Και δεν έχω ενδοιασμό να τους χαρακτηρίσω κοπρόσκυλα και παλιοτόμαρα γιατί έπιασαν στο στόμα τους αυτά που δεν έχουν καμία σχέση μαζί τους για να τα λερώσουν! Έτσι θυμήθηκα κι εκείνον που με ρώτησε σε ποια ξερονήσια και σε ποιες φυλακές έχω πάει για να συγκριθούμε, ξεχνώντας ότι τα στερνά τιμούν τα πρώτα!

Θυμήθηκα την μάνα που χρόνια περίμενε να ανοίξει η πόρτα και να πέσω στην αγκαλιά της! Θυμήθηκα που όταν ήρθε να με βρει η αδελφή μου, από τις ταλαιπωρίες και τα βάσανα, εκείνο το πρώτο βράδυ που μαζί βλέπαμε την μάνα να την χαιρετάει χωρίς να κλαίει, παρά να σπάει πότε – πότε την σιωπή λέγοντας «με κορόιδεψες Σόνι, είπες θα γύριζε ο Χρηστάκης κι έφυγες κι εσύ»! Θυμάμαι τότε που η μάνα αποφάσισε να σηκώσει άγκυρα και να έρθει να μας βρει! Δεν τρόμαξε όταν την υποδέχτηκα! Κατά βάθος ήξερε ότι είχα φύγει κι ας με περίμενε κάθε μέρα, κάθε στιγμή στην πόρτα! Θυμήθηκα εκείνες τις λίγες στιγμές πριν με πάρει στην αγκαλιά του το βουνό μας, που ένιωθα περήφανος γιατί μπορούσα να πω πως έδωσα ότι πιο πολύτιμο είχα στον αγώνα για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας!

Ανατρίχιασα χθες στην υγρασία της Ελληνικής γης καθώς άκουσα τους αλήτες να λερώνουν το σύνθημα για τους αλύγιστους της ταξικής πάλης, γι’ αυτούς που δεν λύγισαν πίσω από το σύρμα! Θυμήθηκα τον Νίκο κι εκείνους τους συντρόφους που χάζεψαν σε εκείνην την γωνιά της Ελληνικής γης, θυμήθηκα κι εκείνους που ήρθαν από εκείνην την γωνιά της Ελληνικής γης να μας βρουν με ψηλά το κεφάλι!

Η δική μας σπορά όμως, η σπορά που μέλλεται να αλλάξει τον κόσμο κρατάει γερά! Είναι έτοιμη! Και θα τον αλλάξει τον κόσμο όση προσπάθεια και να κάνει η αλητεία να παραστήσει τον κομμουνιστή! Ο αποπροσανατολισμός δεν θα περάσει κι η ιστορία πάλι μπροστά θα τραβήξει! Το ξέρω! Το ξέρω γιατί μπορώ και γράφω μέσα από την αγκαλιά του βουνού μας, γιατί τρομάζω όταν ακούω τα βήματα της σποράς μας να πατούν το βουνό μας, επειδή ξέρω ότι ψάχνουν απεγνωσμένα τον τρόπο για να έρθουν να μας συναντήσουν, αλλά από την άλλη χαίρομαι γιατί αυτή είναι η αποστολή τους! Να έρθουν να μας βρουν δίνοντας κι εκείνοι τη ζωή τους στο μεγαλύτερο ιδανικό που γέννησε ποτέ η ανθρώπινη κοινωνία, στον αγώνα για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας από τη μισθωτή σκλαβιά, με το όπλο στο χέρι, με την αφοβιά σαν σημαία, με το γαρύφαλλο στο πέτο κι ένα τεράστιο χαμόγελο που μέσα του να κλείνει ολόκληρο τον κόσμο! Κομμουνιστές κανονικοί και όχι καρνάβαλοι, που με τον κομμουνισμό για μανδύα προσπαθούν να εξαπατήσουν τον κόσμο για να τον δέσουν πιο γερά με τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς!