Απάντηση στην κοροϊδία η πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες

Απάντηση στην κοροϊδία η πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες

Το πανελλαδικό συλλαλητήριο των συνταξιούχων, την περασμένη Πέμπτη στην Αθήνα

Πολλή «σκόνη» μαζεύεται τις τελευταίες μέρες πάνω στα θέματα της επικαιρότητας, όπου αναμφίβολα κυριαρχεί η διαπραγμάτευση. Οσο πλησιάζει η «ώρα της κρίσης», της συμφωνίας δηλαδή που επιδιώκουν κυβέρνηση και κουαρτέτο πάνω σε νέα αντιλαϊκά μέτρα, τόσο πιο δύσκολο γίνεται να διακρίνει κανείς την αλήθεια από το ψέμα στην αντιπαράθεση που σηκώνουν κόμματα και «θεσμοί», αν δεν ψάξει βαθύτερα την ουσία. Αν δεν προσεγγίσει με ταξική ματιά τις εξελίξεις.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η τροπολογία για την καταβολή ενός εφάπαξ επιδόματος στους χαμηλοσυνταξιούχους, από την υπερκάλυψη του πρωτογενούς πλεονάσματος, που παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση ως το απαύγασμα της «κοινωνικής» της πολιτικής.
Η αίσθηση που προσπάθησε να δημιουργήσει όλη την προηγούμενη βδομάδα ήταν ότι δίνει μάχη και παλεύει τάχα με τα θηρία για να εξασφαλίσει το επίδομα στους χαμηλοσυνταξιούχους, το οποίο μάλιστα με θράσος βάφτισε «13η σύνταξη». Η ΝΔ και άλλα αστικά κόμματα αναδιπλώθηκαν από την αρχική τους απόφαση να ψηφίσουν το επίδομα, στο φόντο και της αντιπαράθεσης που ξέσπασε στην ΕΕ, κυρίως λόγω της αντίδρασης της Γερμανίας, με αφορμή αυτά τα μέτρα, αλλά με κύριο ζήτημα τη ρύθμιση του ελληνικού χρέους, που απ' ό,τι φαίνεται, αποτελεί οδηγό και για άλλα υπερχρεωμένα κράτη, όπως η Γαλλία και η Ιταλία.
Δόθηκε, έτσι, η ευκαιρία στην κυβέρνηση να ρίξει στο τραπέζι τα συνήθη ψευτοδιλήμματα, με τα οποία υπηρετείται από τη μια ο αποπροσανατολισμός του λαού και από την άλλη η πόλωση με τη ΝΔ, απαραίτητη προϋπόθεση για να διατηρείται ακμαίος ο μηχανισμός της κυβερνητικής εναλλαγής, με τη μετάγγιση των λαϊκών προσδοκιών και της δυσαρέσκειας, από τον έναν στον άλλο πόλο και αντίστροφα.

Κάλπικες διαχωριστικές γραμμές

Ετσι, λοιπόν, οι κάλπικες διαχωριστικές γραμμές διαμορφώθηκαν ως εξής: «Με τον Σόιμπλε ή με την κοινωνία;». Το ψευτοδίλημμα αυτό πήρε πιο συγκεκριμένο περιεχόμενο τις μέρες που η σχετική τροπολογία συζητιόταν και ψηφιζόταν με ονομαστική ψηφοφορία στη Βουλή.
Ας δούμε, όμως, πόσο «αιρετική» και «συγκρουσιακή» ήταν η απόφαση της κυβέρνησης να μοιράσει 600 περίπου εκατομμύρια σε συνταξιούχους, που το μόνο που τους έχει απομείνει είναι μια σύνταξη μικρότερη των 850 ευρώ. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι με την πολιτική της διασφαλίζει το «δημόσιο συμφέρον», την «κοινωνική συνοχή» και τη «σταθερότητα της χώρας». Εναν προς ένας οι ισχυρισμοί της είναι δεσμεύσεις που απευθύνονται στο κεφάλαιο και όχι στο λαό.
Είναι πρόκληση να μιλάει η κυβέρνηση για «δημόσιο συμφέρον», όταν κόβει 8,2 δισ. ευρώ από τους συνταξιούχους μέχρι το 2019 και τους «χαρτζιλικώνει» με επιδόματα ύψους 600 εκατομμυρίων ευρώ, ως μέρος της «δημοσιονομικής προσαρμογής», που γίνεται για τα συμφέροντα μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων. Μάλιστα, τα επιδόματα αυτά αφορούν μόνο τους πιο ευάλωτους οικονομικά, αυτούς δηλαδή που χρεοκόπησαν κυριολεκτικά από την αντιλαϊκή πολιτική και η κυβέρνηση συνεχίζει να τους τσακίζει με όλα τα μέτρα που περιέχονται και στον νέο προϋπολογισμό.
Οσο για την «κοινωνική συνοχή», ο όρος δεν είναι τυχαίος. Στο ευρωενωσιακό λεξιλόγιο χρησιμοποιείται για να περιγράψει το πλέγμα εκείνο των πολιτικών και των μέτρων που στοχεύουν στη χειραγώγηση και την ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας, ώστε ευκολότερα να εφαρμόζονται μέτρα που έχει ανάγκη το κεφάλαιο. Το πλέγμα αυτό περιλαμβάνει μέτρα για τη διαχείριση της φτώχειας στις ακραίες μορφές της, αλλά και στοχευμένες παροχές στα πλέον εξαθλιωμένα λαϊκά στρώματα, με κονδύλια που προκύπτουν από την αναδιανομή της φτώχειας.
Τέτοια είναι τα εφάπαξ μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση για μερίδα των χαμηλοσυνταξιούχων. Καθόλου τυχαία, μάλιστα, την ανάγκη για «κοινωνική συνοχή» επικαλέστηκαν ο Μοσκοβισί και άλλοι, για να υπερασπιστούν την επιλογή της κυβέρνησης ως αναγκαία προϋπόθεση για τη «σταθερότητα της χώρας». Οσο για το «μπαϊράκι» που τάχα σήκωσε η κυβέρνηση απέναντι στους «θεσμούς», και μόνο οι διαβεβαιώσεις των στελεχών της, όπως ο Ευ. Τσακαλώτος, ότι οι ψευτοπαροχές «δεν είναι εκτός του μνημονιακού πλαισίου» και ότι η διαφωνία από μερίδα των «θεσμών» οφείλεται σε «παρεξήγηση» που πρέπει να λυθεί, δίνουν επαρκή απάντηση.

Ανοιξε το καπάκι τριβών και αντιθέσεων

Βέβαια, τα μέτρα αυτά της κυβέρνησης και η φασαρία που δημιουργήθηκε, δεν μπορούν να ιδωθούν έξω από τις τριβές και τις αντιθέσεις που δεν λένε να κοπάσουν ανάμεσα στα ισχυρότερα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης, στο φόντο των δυσκολιών που έχει η οικονομία να ανακάμψει με επιθετικούς ρυθμούς. Ούτε έξω από τους γενικότερους ανταγωνισμούς ανάμεσα στην Ευρωζώνη και άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα όπως οι ΗΠΑ, που είναι από τους βασικούς «μετόχους» του ΔΝΤ. Για όλα αυτά, ο σημερινός «Ριζοσπάστης» έχει πλούσια και αποκαλυπτική αρθρογραφία στις επόμενες σελίδες του.
Σε κάθε περίπτωση, οι εξαγγελίες για τους χαμηλοσυνταξιούχους είναι κρίκος στην προσπάθεια της κυβέρνησης να απορροφήσει ένα κρίσιμο μέρος της λαϊκής δυσαρέσκειας για τη συνολική πολιτική της και τα αντιλαϊκά μέτρα, που όπως όλα δείχνουν θα περιλαμβάνονται στην υπό διαμόρφωση συμφωνία. Είναι ταυτόχρονα μια προσπάθεια να συμβιβάσει το λαό με τη λογική του Χότζα, ώστε να ρίξει ακόμα πιο κάτω τις απαιτήσεις του: Αφού έκοψαν ό,τι έκοψαν από τους συνταξιούχους, αφού άνοιξαν στα γεμάτα τη συζήτηση για νέες περικοπές στις ήδη αποδιδόμενες συντάξεις, έρχονται να διαφημίσουν το «κοινωνικό» τους πρόσωπο μοιράζοντας ένα ελάχιστο μέρος από αυτά που κλέβουν με φόρους και περικοπές από το λαό.
Είναι, τέλος, δείγμα της σταθερής επιδίωξης του κεφαλαίου και των κομμάτων του να καλλιεργήσουν προσδοκίες στο λαό ότι η καπιταλιστική ανάκαμψη δημιουργεί πλούτο που θα μοιράζεται και στους ίδιους, έστω και με τη μορφή της εφάπαξ ενίσχυσης, έστω και σε μερικούς κάθε φορά.
Είναι αποκαλυπτική η συζήτηση που καταγράφηκε και στον Τύπο για το πώς τελικά το επίδομα κατέληξε στους χαμηλοσυνταξιούχους, ενώ αρχικά η σκέψη ήταν το ίδιο ποσό να μοιραστεί σε ανέργους. Επειδή, όμως, ο μηχανισμός ήταν πιο χρονοβόρος, επιλέχτηκε η καταβολή του μέσω των τραπεζών στους συνταξιούχους με αποδοχές μικρότερες των 850 ευρώ. Δηλαδή, μέσα σε μερικές ώρες, έπαιξαν «κορόνα - γράμματα» αν το τραπέζι των γιορτών θα στρωθεί στο σπίτι ενός ανέργου, ή ενός χαμηλοσυνταξιούχου! Αυτό είναι το πραγματικό «μέρισμα» που έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα από την ανάκαμψη της οικονομίας.

Με το ΚΚΕ για να ανοίξει ο δρόμος

Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που αποκάλυψε τις πραγματικές στοχεύσεις και κατήγγειλε την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα από τη σκοπιά που περιγράψαμε πιο πάνω. Μάλιστα, τις μέρες που η σχετική ρύθμιση συζητιόταν και ψηφιζόταν στη Βουλή, επανακατέθεσε την τροπολογία για την επαναφορά της 13ης και της 14ης σύνταξης. Οπως αναμενόταν, η τροπολογία του Κόμματος απορρίφθηκε χωρίς καν να συζητηθεί, από την κυβέρνηση και όλα τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, όπως και στο παρελθόν.
Το ΚΚΕ ψήφισε υπέρ της καταβολής του έκτακτου επιδόματος προς τους χαμηλοσυνταξιούχους, γιατί αυτοί και ακόμα περισσότεροι έχουν πραγματικά ανάγκη απ' αυτά τα χρήματα. Το ΚΚΕ στάθηκε απέναντι στην προσπάθεια της κυβέρνησης να αποπροσανατολίσει, να χειραγωγήσει, να ξεγελάσει. Απέναντι στάθηκαν και οι ίδιοι οι συνταξιούχοι, το μαχόμενο ταξικό συνδικαλιστικό τους κίνημα, που οργάνωσε μαζικό πανελλαδικό συλλαλητήριο την Πέμπτη στην Αθήνα.
Είναι βέβαιο ότι το επόμενο διάστημα θα κλιμακωθεί η προσπάθεια της κυβέρνησης να υπηρετήσει με όλα τα μέσα την ολοκλήρωση της «αξιολόγησης», ώστε να ενισχυθούν οι προϋποθέσεις για ανάκαμψη της οικονομίας. Και μόνο το γεγονός ότι η προσπάθεια αυτή γίνεται σε ένα περιβάλλον γενικευμένης οικονομικής αστάθειας και ανταγωνισμών, καθιστά αμφίβολη οποιαδήποτε σίγουρη πρόβλεψη και αυξάνει την επιθετικότητα του κεφαλαίου.
Τώρα είναι που χρειάζεται γερό τιμόνι από τα ταξικά σωματεία και τους άλλους φορείς του κινήματος, σχέδιο και αποφασιστικότητα, για να απαντιέται άμεσα κάθε αντιλαϊκή μεθόδευση της κυβέρνησης και του κεφαλαίου διαμορφώνοντας όρους για την αντεπίθεση. Τώρα χρειάζεται να γίνει υπόθεση περισσότερων η ανασύνταξη του κινήματος, που σε συνδυασμό με το δυνάμωμα του ΚΚΕ στους χώρους δουλειάς, μπορεί να αποτελέσει θρυαλλίδα σοβαρών εξελίξεων προς όφελος του λαού.