Η ασφάλεια των μονοπωλίων, κίνδυνος για τους λαούς

Η ασφάλεια των μονοπωλίων, κίνδυνος για τους λαούς

«Η διείσδυση ενεργειακών κολοσσών στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη αυξάνει τη γεωπολιτική αξία, αλλά και τις οικονομικές προοπτικές της Κυπριακής Δημοκρατίας». Ετσι ξεκινάει άρθρο που δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» της περασμένης Κυριακής, που καταγράφει το «φαγοπότι» των μονοπωλιακών ομίλων της Ενέργειας, και συγκεκριμένα της αμερικανικής «Exxon Mobil», της γαλλικής «Total», της ιταλικής ΕΝΙ, της κορεατικής «Kogas» και της καταριανής QPI, στα «οικόπεδα» της κυπριακής ΑΟΖ.

«Τα μεγέθη είναι αστρονομικά, τα συμφέροντα που διακυβεύονται τεράστια, και οι κινήσεις στις οποίες προβαίνουν όλοι οι πρωταγωνιστές στο πολυσύνθετο αυτό ενεργειακό παζλ, καθόλου τυχαίες. Η παρουσία Αμερικανών, Γάλλων, Ιταλών και Καταρινών εκ των πραγμάτων δυσχεραίνει πιθανές "επιθετικές" δράσεις της Αγκυρας», λέει σε άλλο σημείο ο αρθρογράφος, που για να στοιχειοθετήσει το επιχείρημα της ασφάλειας λόγω των «τεράστιων συμφερόντων», επικαλείται δηλώσεις και διαρροές Αμερικανών παραγόντων ότι «η Τουρκία μπορεί να μη σέβεται την ΑΟΖ της Κύπρου, τη σέβονται όμως οι ΗΠΑ» και Γάλλου αξιωματούχου που «ξεκαθάρισε ότι η Γαλλία θα κάνει ό,τι χρειαστεί και υπενθύμισε ότι το αεροπλανοφόρο "Σαρλ Ντε Γκωλ" βρίσκεται στην περιοχή»...

Το επιχείρημα, βέβαια, ότι οι κόντρες των μονοπωλιακών ομίλων, ειδικά σε ό,τι αφορά την εκμετάλλευση του τεράστιου ενεργειακού πλούτου της περιοχής, αλλά και συνολικότερα, μπορούν για το λαό να σημάνουν περισσότερη ασφάλεια, ούτε καινούργιο είναι, ούτε πολύ περισσότερο προσωπική άποψη του συντάκτη. Εξάλλου, είναι η σημερινή κυβέρνηση πρώτα απ' όλα, όπως και όλες οι προηγούμενες, αλλά και οι υπόλοιπες αστικές πολιτικές δυνάμεις, που περιφέρουν το ψέμα αυτό με κάθε ευκαιρία, στην προσπάθειά τους να στρατεύσουν το λαό κάτω από τους επικίνδυνους γι' αυτόν στόχους του κεφαλαίου, επιχειρώντας να πείσουν ότι το χαρτί της «σταθερότητας» και των «ευκαιριών» για μπίζνες που προσφέρουν στο κεφάλαιο, σημαίνει «ευκαιρίες» και «σταθερότητα» και για το λαό.

Τίποτα πιο ψευδές. Οι ανταγωνισμοί των επιχειρηματικών ομίλων και των καπιταλιστικών κρατών όχι μόνο δεν αποτελούν το «σχοινί ασφαλείας», αλλά αντίθετα είναι το «φιτίλι» και μαζί η καύσιμη ύλη των περιφερειακών πολέμων και συγκρούσεων που πληθαίνουν, μεγαλώνοντας τον κίνδυνο ακόμα και ενός πιο γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου. Αλλωστε, όποια πέτρα των περιφερειακών αυτών συγκρούσεων κι αν σηκώσει κανείς, από την Ουκρανία έως τη Συρία, το Ιράκ και τη Λιβύη, από κάτω βρίσκει καπιταλιστικά κράτη και ιμπεριαλιστικές ενώσεις που προστατεύοντας τα «ζωτικά συμφέροντα» των «δικών τους» μονοπωλίων, σε αντιπαράθεση με άλλα καπιταλιστικά κράτη και ενώσεις, δεν δίστασαν να αιματοκυλίσουν λαούς και να ξεσπιτώσουν εκατοντάδες χιλιάδες. Γι' αυτούς, καμία «ασφάλεια» δεν πρόσφεραν τα σχέδια των ιμπεριαλιστών και η ένταξη των χωρών τους στη μία ή την άλλη ιμπεριαλιστική ένωση και συμμαχία.

Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος έγινε και εκεί η «προέκταση» της ιμπεριαλιστικής «ειρήνης», που με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών, με αεροπλανοφόρα και δεκάδες άλλα πολεμικά μέσα να σουλατσάρουν μόνο στην περιοχή μας, κάνει τις κάθε λογής «μοιρασιές» των καπιταλιστών, για την εκμετάλλευση του ενεργειακού και άλλου πλούτου, όχι βέβαια για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, αλλά για τα κέρδη μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων.

Οι «μαντατοφόροι», μάλιστα, των ιμπεριαλιστικών σχεδίων, ρόλο που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και συνολικά η αστική τάξη επιφυλάσσει στην Ελλάδα για λογαριασμό των ευρωΝΑΤΟικών σχεδίων στην περιοχή, την πλήρωναν πρώτοι - πρώτοι, σε αντίθεση με όσα λέει η αστική προπαγάνδα περί «μπροστάρηδων» στην οικοδόμηση «αξόνων σταθερότητας και ασφάλειας».
Αλλος ένας λόγος, δηλαδή, ώστε ο λαός να απορρίψει την πραγματικά δηλητηριώδη προπαγάνδα ότι η ένταξη στις κάθε λογής συμμαχίες και ενώσεις του κεφαλαίου αποτελεί εγγύηση ασφάλειας για τον ίδιο, και ότι στο όνομα αυτής της «ασφάλειας» το αντίτιμο είναι όχι μόνο ο ενεργειακός πλούτος των χωρών, αλλά και συνολικά οι δικές του σύγχρονες ανάγκες.