Κλιμακώνουν την επίθεση οι εφοπλιστές

Κλιμακώνουν την επίθεση οι εφοπλιστές

«Το φράγμα των τριών δισεκατομμυρίων δολαρίων για αγορές πλοίων έσπασαν οι ελληνικών συμφερόντων ναυτιλιακές εταιρείες έως τα μέσα Δεκεμβρίου (2016) και βρίσκονται στην πρώτη θέση παγκοσμίως. Συνολικά έχουν δοθεί 14,8 δισεκατομμύρια για 1.206 πλοία». Σύμφωνα με την «Petrofin» (διεθνής «οίκος» παροχής οικονομικών υπηρεσιών) «οι Ελληνες πλοιοκτήτες αύξησαν το μερίδιό τους στον παγκόσμιο στόλο, παραμένοντας πρώτοι, από 15,41% το 2014, στο 16,05% το 2015 και στο 16,36% το 2016, επιτυγχάνοντας μία μέση ετήσια αύξηση κατά 3,05% (...) Ο συνολικός αριθμός των ελληνόκτητων πλοίων αυξήθηκε το 2016 στα 5.230 από 4.909 έναν χρόνο πριν και είναι συνολικής μεταφορικής ικανότητας 361.934.047 dwt, σημειώνοντας άνοδο κατά 10,26% σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο»! Τα κέρδη των εφοπλιστών το 2013 υπολογίζεται ότι έφθασαν τα 12 δισ. ευρώ, ενώ σύμφωνα με το «Bloomberg» τα εφοπλιστικά κέρδη αθροιστικά από το 2003 έως και το 2013 ήταν 175 δισ. ευρώ! Πρόκειται για ορισμένα τελείως ενδεικτικά στοιχεία που δείχνουν όχι μόνο την απίστευτη κερδοφορία που καταγράφουν οι εφοπλιστές, αλλά και τη ραγδαία ανάπτυξη του εγχώριου εφοπλιστικού κεφαλαίου.

***

Απ' αυτόν τον πακτωλό κερδών, τι έχουν να περιμένουν οι ναυτεργάτες; Την απάντηση τη δίνει ο πρόεδρος της Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών Θ. Βενιάμης, στην ομιλία του την περασμένη Τετάρτη στην ετήσια συνέλευση της Ενωσης, αλλά και σε δηλώσεις του στα ΜΜΕ όλες τις προηγούμενες μέρες. «Ελπίζω ότι θα ξεπεραστούν, έστω και καθυστερημένα, ανεδαφικά συνδικαλιστικά προσκόμματα που εμποδίζουν τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας», η ναυτολόγηση στα πλοία «είναι εφικτή μόνο με όρους σύμφωνους με τα νομίμως κρατούντα στην παγκόσμια αγορά ναυτιλιακής εργασίας», είπε στη γενική συνέλευση, κάνοντας σαφές ότι στόχος είναι επικράτηση παντού των ατομικών - επιχειρησιακών συμβάσεων με όρους γαλέρας. Αντίστοιχα, σε δηλώσεις του σε ραδιοφωνικό σταθμό (ALPHA), υπερασπίστηκε «το δικαίωμα στους παλιούς ναυτικούς να μπορέσουν να πάνε στα πλοία με ατομικές συμβάσεις», «το δικαίωμα στον οποιοδήποτε νέο να επιλέξει την εργασία και τους όρους εργασίας», αλλά και το ...«δικαίωμα της κυβέρνησης να πιστοποιήσει ότι δεν ισχύει πλέον η συλλογική σύμβαση».

***

Με άλλα λόγια, οι εφοπλιστές αξιώνουν ευθέως «τέλος στο μπάρκο» με Συλλογική Σύμβαση, Κοινωνική Ασφάλιση και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Για να μπαρκάρουν ναυτεργάτες, θέτουν ως όρο να δουλεύουν όσο τους λένε και να παίρνουν ό,τι τους δίνουν. Κι αυτό όταν ο αμύθητος πλούτος των εφοπλιστών προκύπτει από την άγρια εκμετάλλευση που επιβάλλουν στους ναυτεργάτες (απανωτές μειώσεις μισθών, οργανικών συνθέσεων, επέκταση της μαύρης ανασφάλιστης εργασίας), το ξεζούμισμα μέχρι θανάτου (αμέτρητοι είναι οι ναυτεργάτες στις υγρές εκατόμβες που έχει ανοίξει το εφοπλιστικό κεφάλαιο) και την λεηλασία συνολικά των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, προκειμένου το κράτος να μπορεί να τους εξασφαλίζει φοροαπαλλαγές και προνόμια. Ακόμα και το πετρέλαιο τούς παρέχεται αφορολόγητο, όταν η σημερινή κυβέρνηση κατάργησε το αφορολόγητο πετρέλαιο για τους αγρότες!

***

Εν ολίγοις, από το παράδειγμα των εφοπλιστών, γίνεται φανερό ότι από την καπιταλιστική ανάκαμψη και κερδοφορία, η εργατική τάξη και ο λαός δεν έχουν τίποτα να περιμένουν. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά η διατήρηση σ' αυτά τα επίπεδα και η αύξηση των κερδών του κεφαλαίου, προϋποθέτει εργαζόμενους όλο και πιο φτηνούς, όπως και την αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων χωρίς ημερομηνία λήξης. Ανάκαμψη προς όφελος του λαού μπορεί να υπάρξει μόνο αν τα καράβια, τα λιμάνια, τα ναυπηγεία, συνολικά τα μέσα παραγωγής γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία, στο πλαίσιο μιας κεντρικά σχεδιασμένης οικονομίας, με κριτήριο την ικανοποίηση των διευρυμένων λαϊκών αναγκών, χωρίς τα παράσιτα τους εφοπλιστές και τους άλλους κεφαλαιοκράτες. Σ' αυτήν την προοπτική, χρειάζεται να ενταθεί σήμερα ο αγώνας των ναυτεργατών ενάντια στα σχέδια του εφοπλιστικού κεφαλαίου και των κομμάτων του, με αιτήματα και στόχους πάλης που θα αμφισβητούν και θα συγκρούονται με τα συμφέροντα και την κερδοφορία τους. Αυτή την γραμμή πάλης αντιπαραθέτουν οι ταξικές δυνάμεις των ναυτεργατών στα σχέδια του εφοπλιστικού κεφαλαίου και πρωτοστατούν στην οργάνωση νέων αγώνων.